|
|
|
|
|
|
|
|
|
 Ζούμε στη χώρα που ακόμη και αριστεροί και κεντροαριστεροί πολιτικοί δεν επιτρέπεται να μιλούν προεκλογικά για αυξήσεις της φορολογίας ή των εισφορών. Τώρα, με ποιον τρόπο θα γίνει η αναδιανομή και θα επέλθει η κοινωνική δικαιοσύνη, παραμένει άλυτο μυστήριο.
Ο Γιώργος Κατρούγκαλος, ο «μαρτυριάρης» Νο 1, έκανε μια δήλωση περί αύξησης των εισφορών και υπολογισμού τους ανάλογα με το εισόδημα, που οδήγησε στην άμεση εκπαραθύρωσή του. Η αντιδημοφιλής θέση του, και δη μερικά 24ωρα προτού ανοίξουν οι κάλπες, υποχρέωσε το κόμμα του να τον θυσιάσει στον βωμό της «προσωπικής άποψης», ενώ αυτό που είπε, ακόμη κι αν δεν περιέχεται στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ηχεί αυτονόητο. «Είναι απόλυτα λογικό να συνδέεται με το εισόδημα η ασφαλιστική υποχρέωση και όχι με ένα αυθαίρετο ποσό της επιλογής», είπε. Πράγματι.
Η Ελένη Χρονοπούλου, υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, μετεξελίχθηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες από σύμβολο του ελληνικού #ΜeΤoo σε υπεύθυνη για όλα τα δεινά της χώρας και «μαρτυριάρα» Νο 2. Μαζί με τον συνάδελφό της Παναγιώτη Δουδωνή, έκανε λόγο για αύξηση της φορολόγησης μερισμάτων, μεγάλων επιχειρήσεων και γονικών παροχών.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
 Οι επέτειοι των Εθνών είναι όπως οι εκλεκτές σελίδες της Μουσικής. Όταν ακούωνται διαρκώς, χάνουν διαρκώς από την γοητείαν των. Η περίπτωσις της Αλώσεως , 570 έτη σήμερον, είναι κάτι το διαφορετικόν! Ιδού και η σχετική ανακοίνωσις του γεραρού, υπεραιωνοβίου Φιλολογικού Συλλόγου ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ [1865- ]. Επετειακή και σύγχρονη! Επίκαιρη και διαυγής.
Προχθές, την 26ην Μαΐου, συνεπλήρωσε ο πολύς Henry Kissinger έναν αιώνα ζωής και ατενίζει με διαύγεια, οξύτητα πνεύματος και εργατικότητα τον δεύτερον αιώνα. Ίσως πολλοί να διαφωνήσουν, όπως ο πολύ καλός μου φίλος Μελέτης, ένεκα των ανθελληνικών θέσεων και πράξεων κατά το μαρτυρικόν 1974 του εκ Νυρεμβέργης ορμωμένου, Ιουδαίου το θρήσκευμα, εις ΗΠΑ ανατραφέντος και γαλουχηθέντος, παλαιού ποδοσφαιρόφιλου, υπουργού των Εξωτερικών. Άλλωστε η διαφωνία είναι αποδεκτή τόσον στην πλατωνική όσον και στην αριστοτέλειον παράδοσιν.
Επισημαίνω τούτα:
Περισσότερα...
 Με ένα σχετικά πρόσφατο κείμενό του στο Athens Voice ο Πάνος Λουκάκος και με αφορμή την συμπλήρωση 25 χρόνων από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ανατρέχει στο παρελθόν και στις συναντήσεις που είχε με τον Έλληνα πολιτικό:
Η επαγγελματική και φιλική μου σχέση με τον Έλληνα πολιτικό που έφυγε από τη ζωή πριν από 25 χρόνια, έχοντας διατρέξει μία πρωτοφανή πορεία.
Πέρασαν 25 χρόνια από την ημέρα του θανάτου του Κωνσταντίνου Καραμανλή, την 23η Απριλίου του 1998. Είχα το προνόμιο να τον συναντώ πολύ συχνά, είτε καθημερινές στο γραφείο του στο Προεδρικό Μέγαρο είτε πολύ χαλαρότερα Σαββατοκύριακα μεσημέρι για φαγητό και συζήτηση στου Λεωνίδα στη Βαρυμπόμπη, στου Ψαρόπουλου στη Γλυφάδα, στο Γκολφ της Γλυφάδας, στον Διόνυσο στην Ακρόπολη είτε στο σπίτι του στην Πολιτεία. Και ακόμη πιο χαλαρά στη Μύκονο για διακοπές το καλοκαίρι, φιλοξενούμενοι στο σπίτι του Θόδωρου Νικολαΐδη. Ήμουν στα χρόνια εκείνα πολιτικός συντάκτης και αρθρογράφος αρχικά στο Βήμα και την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και κατόπιν αρθρογράφος και διευθυντής στην Καθημερινή.
Δείτε όλο το άρθρο του Πάνου Λουκάκου στο Athens Voice...
 Η προοπτική των εκλογών στη χώρα προκάλεσε συζητήσεις, πρωτοβουλίες και διαμάχες που αφορούσαν θεσμικές ρυθμίσεις για την προστασία της δημοκρατίας από τη συμμετοχή συγκεκριμένων προσώπων ή πολιτικών δυνάμεων στην εκλογική διαδικασία.
Η προοπτική των εκλογών στη χώρα προκάλεσε συζητήσεις, πρωτοβουλίες και διαμάχες που αφορούσαν θεσμικές ρυθμίσεις για την προστασία της δημοκρατίας από τη συμμετοχή συγκεκριμένων προσώπων ή πολιτικών δυνάμεων στην εκλογική διαδικασία. Οι κίνδυνοι της δημοκρατίας βρίσκονται σήμερα στο προσκήνιο όχι μόνο του εθνικού, αλλά και του διεθνούς προβληματισμού. Ομως, ο πιο σημαντικός τρόπος να προστατευτεί η δημοκρατία είναι να μη χρειάζεται προστασία, να μη φτάνει δηλαδή στην ανάγκη να αναζητά σωτηρία σε πρόσωπα ή σε ειδικές ρυθμίσεις. Η προστασία της δημοκρατίας εξαρτάται από τον σεβασμό στη λειτουργία της, στους θεσμούς της, στον χειρισμό των θεμάτων που απασχολούν τους πολίτες και, ιδιαίτερα, από τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και άλλα αποτελέσματα που παράγει η πολιτική και οι συμπεριφορές φορέων, θεσμών, ατόμων.
Δείτε το άρθρο του Τάσου Γιαννίτση στην εφημερίδα "Καθημερινή", δύο εβδομάδες πριν από τις εκλογές της 21ης Μαΐου...
 Η σύνθεση της Βουλής της 21ης Μαΐου θα είναι σε συντριπτικό ποσοστό η ίδια με αυτήν των επόμενων εκλογών, στις οποίες προεξοφλείται ότι οδηγούμαστε. Υπό αυτό το πρίσμα την ερχόμενη Κυριακή θα εκτυλιχθούν ορισμένα τοπικά, εσωκομματικά θρίλερ.
Τελειώνουν τα ψέματα σε λίγες ώρες. Τα δημοσκοπικά ποσοστά θα γίνουν πλέον εκλογικά, επίσημα και αδιαμφισβήτητα και κάθε θεωρητική πολιτική συζήτηση θα μετατραπεί σε πραγματική, βάσει στοιχείων και αριθμών. Οσο όμως θα είναι υπό εξέταση το ζήτημα της κυβερνησιμότητας και αναλόγως τού πώς θα εξελιχθεί η διαδικασία των διερευνητικών εντολών, μία παράμετρος καθοριστική θα έχει προκύψει: η σύνθεση της νέας Βουλής.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου καθιερώθηκε η υπέροχη φράση «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη», που στην πραγματικότητα δεν σημαίνει τίποτα. Το έκανε πρώτος ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο Κοσκωτά, και δημιούργησε σχολή δεκαετιών, που κρατάει μέχρι σήμερα. Πριν από λίγους μήνες «ανέλαβε την ευθύνη» για την τραγωδία στα Τέμπη ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος μάλιστα έκανε την έκπληξη και παραιτήθηκε από υπουργός Μεταφορών. Βέβαια, την περασμένη Κυριακή επέστρεψε δριμύτερος, επανεκλεγόμενος στις Σέρρες και μιλώντας για «χωρίς μέτρο προσωπικές επιθέσεις».
Είδε κι απόειδε ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος έχει ούτως ή άλλως αποστηθίσει το παπανδρεϊκό λεξικό και διατηρεί καλές σχέσεις με το καραμανλικό σκέλος της Ν.Δ., και βγήκε από το Προεδρικό Μέγαρο διακηρύσσοντας ότι αναλαμβάνει και αυτός με τη σειρά του την πολιτική ευθύνη της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ: «Αναλαμβάνω ακέραια την ευθύνη για το αποτέλεσμα. Αλλά στο δικό μου ηθικό λεξιλόγιο, αναλαμβάνω την ευθύνη σημαίνει στέκομαι και δίνω τη μάχη». Μάλιστα.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
 Έτσι δεν έγινε ποτέ στρατευμένος καλλιτέχνης, έτσι διατήρησε πάντα την προσωπική ανεξαρτησία του, την ελευθερία της γνώμης, του λόγου και της τέχνης του.
Η επίθεση στον Διονύση Σαββόπουλο και η στοχοποίησή του, μετά τη δήλωσή του ότι ελπίζει σε αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας
Η Ακρίτα θα του επέστρεφε έναν δίσκο που της είχε χαρίσει αν δεν τον είχε χάσει. Ο Μπίστης τον κατηγόρησε ότι αναπέμπει ωδές στο κατεστημένο και ότι έχει πρόβλημα με τα νιάτα του. Ο Πολάκης τον αποκάλεσε λίγο, διεφθαρμένο, επαρχιώτη, εγωπαθή, χαλασμένο και θεραπαινίδα του Μητσοτακέικου. Τα ίδια και χειρότερα ανέβασαν στο διαδίκτυο κομματικοί εγκάθετοι και διάφοροι φανατισμένοι ακόλουθοι στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Δείτε το άρθρο του Πάνου Λουκάκου στην Athens Voice...
Ποιος ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο θα πρέπει για μερικές εβδομάδες να αλλάζουν ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο και ο Πρωθυπουργός, δίχως να έχουν δικαίωμα υπογραφής ή λήψης αποφάσεων, δίχως να νομοθετούν και απλώς για να διορίζεται μία ομάδα συμβούλων και μετακλητών; Μήπως είναι ένας αναχρονισμός που θα πρέπει να διορθωθεί;
Παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες τις συνέπειες της ματαιότητας της απλής αναλογικής ή, ορθότερα, την ακύρωση της απόπειρας θεσμικής δολιοφθοράς που έγινε από τον ΣΥΡΙΖΑ και που για μία ακόμη φορά τράκαρε στην πραγματικότητα.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
 Η Ντόρα Μπακογιάννη έδωσε στον Άγγελο Κωβαίο μία συνέντευξη στο ΒΗΜΑ της Κυριακής 7 Μαΐου κια μίλησε για την απλή αναλογική, για το επίπεδο της προεκλογικής αντιπαράθεσης, για τις αυτοδύναμες κυβερνήσεις, για τις κυβερνήσεις συνεργασίας, για την ενδεχόμενη αποχή, για αντισυστημική ή ακραία ψήφο, αλλά και για τις επερχόμενες εκλογές στην Τουρκία
«Η απλή αναλογική είναι συνταγή αστάθειας»/«Το γεωπολιτικό μας περιβάλλον απαιτεί συναινέσεις και σταθερότητα»
Δεν πρέπει να δαιμονοποιούνται οι κυβερνήσεις συνεργασίας, όμως αυτές είναι αποτελεσματικές μόνο αν βασίζονται σε προγραμματικές συμφωνίες, σημειώνει στη συνέντευξη της στο Βήμα της Κυριακής η πρώην υπουργός Εξωτερικών και υποψήφια βουλευτής της ΝΔ στα Χανιά, Ντόρα Μπακογιάννη. Εν όψει των εκλογών της 21ης Μαΐου δεν κρύβει την απογοήτευση της για το επίπεδο της προεκλογικής αντιπαράθεσης, ενώ εκφράζει και τον προβληματισμό της για το ενδεχόμενο ενός υψηλού ποσοστού αποχής.
Περισσότερα...
Παρατηρώ ότι λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές πολλοί γνωστοί μου ψάχνουν ακόμη τι θα ψηφίσουν. Τα κριτήρια είναι στις περισσότερες περιπτώσεις «να μη βγει ο ΣΥΡΙΖΑ και κινδυνεύσει εκ νέου η χώρα», «να πληγεί η αλαζονεία του κυβερνητικού κόμματος και του πρωθυπουργού», ενώ πολλοί με ρωτούν αν έχω υπόψη μου «κάποια γυναίκα με κοινωνικές ευαισθησίες στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. στον Βόρειο Τομέα». Και δεκάδες μού έχουν εκμυστηρευθεί ότι σκέφτονταν σοβαρά να ψηφίσουν «Πράσινο και μωβ» προτού αποκλειστεί.
Η αλήθεια είναι ότι η παρατεταμένη απουσία ενός οικολογικού κόμματος από το πολιτική σκηνικό στην Ελλάδα είναι εντυπωσιακή. Η κλιματική αλλαγή είναι ένα θέμα που κινητοποίησε εκατομμύρια νέους σε όλο τον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Και στη χώρα μας άρχισαν να πραγματοποιούνται μαζικές συγκεντρώσεις στο πλαίσιο της διεθνούς πρωτοβουλίας «Παρασκευές για το μέλλον».
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
 Δελφοί, 03 Μαϊου 2023 – Στο πλαίσιο του 8ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών που έλαβε χώρα την προηγούμενη εβδομάδα υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας, κας. Κατερίνας Σακελλαροπούλου πραγματοποιήθηκε συζήτηση με θέμα τις ευρύτερες γεωστρατηγικές επιπτώσεις που προκαλεί ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Ο Ronald Meinardus, Mediterranean Program Coordinator στο ΕΛΙΑΜΕΠ, ανέφερε ότι ζούμε το τέλος μιας εποχής και την γέννηση μιας καινούριας. Ξέρουμε πού είμαστε αλλά δεν ξέρουμε που πάμε, ενώ τα πιο ακανθώδη παγκόσμια ζητήματα είναι πλέον η κλιματική αλλαγή και η μετανάστευση.
Η Ελλάδα θεωρείται πλέον νικητής για τη στάση που έχει κρατήσει απέναντι στον πόλεμο της Ουκρανίας ενώ μετατρέπεται σταδιακά σε ισχυρό ενεργειακό κόμβο της ανατολικής Μεσογείου.
Περισσότερα...
Για όσους από εμάς είχαμε φάει τα εφηβικά μας καλοκαίρια στη Μύκονο τις δεκαετίες 1980-90, η εικόνα του κλαμπ Principote στον Πάνορμο είναι σοκαριστική. Kαναπέδες, μαξιλάρια με στέμμα –παλιότερα χαλιά– σε μια παρθένα παραλία, στην οποία τότε δεν υπήρχαν καν ομπρέλες, ούτε ξαπλώστρες.
Σπεύδουν τώρα οι ιδιοκτήτες να αποτρέψουν τις κατεδαφίσεις των παρανομιών και τα πρόστιμα που τους έχουν επιβληθεί για να προλάβουν «τη σεζόν». Tο ίδιο και στο Nammos, το οποίο επανειλημμένως έχει κατηγορηθεί για φοροδιαφυγή και είναι πλέον συνώνυμο των λουκέτων.
Γιατί να θέλει κάποιος να πατήσει σε χαλί αφότου μπει στη θάλασσα; Ποια τουριστική αισθητική υπαγορεύει πως πρέπει να ακούγεται εκκωφαντική μουσική στα παραλιακά κλαμπ για να διασκεδάσουν οι λουόμενοι; Ποιος θέλει να φάει σούσι με σαράντα βαθμούς Κελσίου;
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
 Ένα σχόλιο του Δημήτρη Χαραλάμπη, Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΕΚΠΑ και Προέδρου της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης, δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ της 30.4.2023 με τίτλο "Διασημότητες και εκλογές" και μας το επεσήμανε μεταξύ άλλων και ο Δημήτρης Ηλιόπουλος, συμμαθητής του από την τάξη του '69.
Διασημότητες, υποτιθέμενες ή όχι, και εκλογές
Γνωστό, πασίγνωστο και εύκολα κατανοητό. Τα κόμματα εντάσσουν στα ψηφοδέλτιά τους γνωστά από τη δημοσιότητα πρόσωπα. Επώνυμες και επώνυμους, “celebrities” που προέρχονται από τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, το θέατρο, τη μόδα, ή τον αθλητισμό. Πρόσωπα που προέρχονται από χώρους εκτός πολιτικής απλά και μόνο γιατί είναι αναγνωρίσιμα. Γιατί στο χώρο τους έχουν ένα κοινό θαυμαστών που μπορεί έτσι να εργαλειοποιηθεί πολιτικά, να ψηφίσει δηλαδή το συγκεκριμένο πρόσωπο και μέσω αυτού το κόμμα. Ή ακόμη και να λειτουργήσει καταλυτικά την τελευταία στιγμή και να οδηγήσει στην επιλογή του ψηφοφόρου, ο οποίος μπροστά στον κυκεώνα των ονομάτων της λίστας των υποψηφίων που έχει μπροστά του, κρυμμένος πίσω από αυτό το φοβερό, ή κοινότοπο παραβάν της απόφασης, θα επιλέξει αυτόν που αναγνωρίζει. Θα βάλει τον σταυρό μπροστά από το όνομα αυτού, ή αυτής που πιστεύει ότι γνωρίζει, επειδή τον/την αναγνωρίζει. Τον γνωρίζει. Τον ξέρει, γιατί η εικόνα του είναι γνωστή, τόσο γνωστή όσο άγνωστη πραγματικά είναι η προσωπικότητα και η ποιότητα χαρακτήρα του αναγνωρίσιμου προσώπου, ακόμη και η ίδια η πολιτική του τοποθέτηση, εάν όντως υπάρχει κάτι τέτοιο. Εκτός κάποιων που ήταν ήδη πολιτικοποιημένα άτομα πριν καταστούν λόγω τέχνης, ή αθλητισμού αναγνωρίσιμα, η πλειονότητα επιλέγεται αποκλειστικά και μόνον λόγω της αναγνωρισιμότητας. Οι ίδιοι οι επιλεγέντες αποδέχονται την επιλογή αυτή γιατί μέσω αυτής και επιβεβαιώνεται και σταθεροποιείται η δημόσια παρουσία τους. Άλλωστε και οι σχετικές απολαβές δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες, πόσον μάλλον αυτές του Ευρωκοινοβουλίου.
Περισσότερα...
Το σκεπτικό της απόφασης του Αρείου Πάγου με την οποία απαγορεύτηκε το κόμμα Κασιδιάρη, μοιάζει να αγνοεί την πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση και να κινείται στο πεδίο της ερμηνείας του Συντάγματος. Αν είναι έτσι όμως, κάποιος πρέπει να απαντήσει για το τι είχε συμβεί στο παρελθόν. Αλλά και για το τι θα γίνεται στο μέλλον.
Ο Aρειος Πάγος απέκλεισε λοιπόν το λεγόμενο κόμμα Κασιδιάρη από τις εκλογές, έπειτα από διάφορες συζητήσεις, νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης και καβγάδες μεταξύ των κομμάτων, ως προς το ποιος έχει τα ισχυρότερα δημοκρατικά διαπιστευτήρια.
Επί μήνες, ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα συζητεί για το πώς θα αποκλειστεί ένας κατάδικος Χρυσαυγίτης από τις εκλογές, καθηγητές συνταγματολόγοι διαπληκτίζονται (μεταφορικά και κυριολεκτικά) και νομοθετικές ρυθμίσεις ψηφίζονται, ώστε να τεκμηριωθούν οι έννοιες της εγκληματικής δράσης και καταδίκης του «πραγματικού» ηγέτη ενός κομματικού μορφώματος, που λειτουργεί ως βιτρίνα εγκληματικής οργάνωσης.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
  Στις 25 Απριλίου 2023 έφυγε από την ζωή σε ηλικία 96 ετών ο Χάρι Μπελαφόντε, ένας από τους λίγους τραγουδιστές που κέρδισαν και τα τέσσερα βραβεία: Emmy, Grammy, Oscar και Tony, ενώ το 1956, την χρονιά που γεννήθηκαν οι περισσότεροι της τάξης του '74, έκανε το μεγάλο άλμα στην καριέρα του με το άλμπουμ Calypso, το πρώτο ενός καλλιτέχνη, που ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο πωλήσεις.
Το 2018, σε μία εκδήλωσηξ του World Human Forum στο Γαλλικό Ινστιτούτο, όπου προβλήθηκε η ταινία "Sing you Song" γύρω από την ζωή και το έργο του, η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη συνομίλησε μαζί του μέσω zoom και μας δήλωσε:
I was awed and honoured to be in conversation with Harry Belafonte. His words have stayed with me since and inspired the actions of the World Human Forum:
"Artists are the gatekeepers of truth and I’ ve always thought of this as an enormous gift as well as a responsibility. I think that the one force that brings hope to the world is the arts. We as artists have a chance to touch the depths of our humanity. To make people familiar with the world which we live and that every time we get the “microphone” we try to do things that help enhance the human family.”
Thank you Gina for having introduced us to your father, the wonderful human being that with his voice and actions contributed to making our world a better place to live in! And thank you for being part of the World Human Forum family!
Δείτε το video...
Μια ενδιαφέρουσα και παραγνωρισμένη ως τώρα διάσταση, τη σεξιστική, της υπόθεσης των υποκλοπών ανέδειξε μεταξύ άλλων στην ομιλία της στην εκδήλωση του InsideStory για τη συμπλήρωση ενός έτους από την έρευνα για το σκάνδαλο την περασμένη Πέμπτη η Αρτεμις Σιφορντ, πρώην μάνατζερ ασφάλειας της ΜΕΤΑ και θύμα παρακολούθησης τόσο από την ΕΥΠ όσο και από το κακόβουλο λογισμικό Predator.
Πολλές γυναίκες βρέθηκαν στον κατάλογο των θυμάτων είτε λόγω της δικής τους ιδιότητας είτε ως σύντροφοι, σύζυγοι, φίλες στόχων. Η πρώτη αίσθηση είναι αυτή της παραβίασης επισήμανε η κ. Σιφορντ υπογραμμίζοντας τις ομοιότητες με μια σεξουαλική επίθεση: η αμφισβήτηση της επίθεσης από τρίτους, η καχυποψία του θύματος προς όλους, ο φόβος να προβεί σε δημόσια καταγγελία, η αέναη αναρώτηση «γιατί εγώ;» κι οι ενδεχόμενες ενοχές μήπως με κάποιο τρόπο το θύμα προκάλεσε το θύτη. Ένα 24ωρο μετά την ομιλία της η κ. Σιφορντ βρέθηκε στο Φόρουμ των Δελφών και σύμφωνα με ανάρτηση της στα social media μίντια αντιμετώπισε ακριβώς αυτήν την πατριαρχική αντίληψη από παράγοντα της ΝΔ, ο οποίος την κατηγόρησε ότι επιτρέπει στον εαυτό της να εργαλειοποηθεί από την αντιπολίτευση, της επισήμανε ότι «δεν είναι αρκετά σημαντική» για να πέσει θύμα παρακολούθησης και τελικά της πρότεινε να φύγει από τη χώρα.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Με δεδομένον, ότι την προσεχή Κυριακή του Τυφλού λαμβάνουν χώρα εκλογές , ας μην ξεχνούμε οτι εορτάζομε τους ισαποστόλους Κων/νο και Ελένη. Βέβαια, όπως μας διηγείται και ο ιστορικός της Εκκλησίας μας Ευσέβιος, επίσκοπος Καισαρείας της Παλαιστίνης, ο Κων/νος δεν ωμιλούσε την ελληνική και φυσικά πρό του θανάτου του, επί της κλίνης, με ραντισμό, εβαπτίσθη χριστιανός. Στην Α΄Οικουμενική Σύνοδο είχε διερμηνέα για να καταλαβαίνη τους Πατέρες.
Ας προσέξουν οι εκλεγεθησόμενοι ηγέτες της επόμενης Κυριακής, εάν θα μιμηθούν τον Μ. Κων/νο.
Ένα είναι σίγουρο: Το απόσπασμα των Πράξεων (των) Αποστόλων [α' 1-19]που θα αναγνωσθή: Δύο σημεία χρήζουν προσοχής. Πρώτον, η ανάδειξη από την ορφανή και κολοβωμένη ομάδα των Μαθητών, του Πέτρου ως ΗΓΕΤΟΥ και όχι ως manager, και δεύτερον, το τραγικόν τέλος, η αυτοχειρία του ευρυμαθούς και λογιστικώς κατηρτισμένου, φοροτεχνικού Ιούδα. Ας προσέξουν οι μέλλοντες υπουργοί Οικονομικών.
Τελος, ας μην ξεχνούμε εξήντα έτη πίσω. Την 22αν Μαΐου 1963 πέφτει νεκρός στην Θεσσαλονίκη ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Ας μην ξεχνούμε την φράση του Κων/νου Καραμανλή, που πέρασε στην ιστορία: "Μα τέλος πάντων, ποιός κυβερνά αυτόν τόν τόπον?".
Στο εκλογικό τμήμα που ψηφίζω, ακολουθούμε τα σφαιρίδια. Είμεθα ρομαντικοί.
Ο Θεός να μας συγχωρήση για τα λάθη μας και να μας ελεήση να μην έχωμε νέα μνημόνια! Δυστυχώς, ο Πανάγαθος και Ελεήμων δεν μπορεί να μας συμβουλεύση τι θα πρέπει να πράξωμε? Ποίος θα πληρώση τελικώς τα ακριβοπληρωμένα γαλλικά μαχητικά, που με τόση έπαρση μας έδειξαν στην Τανάγρα? Ήταν και μεταχειρισμένα!
Μετά θερμών αναστασίμων, προσρήσεων και ευχών, αγάπης εν Χριστώ και εκτιμήσεως και σεβασμού πρός όλους και όλες,
Έρρωσθε πανοικεί!
Είναι ίσως ένα παράδοξον γεγονός, ότι η Πρωτομαγιά, μία ημέρα κατά την οποίαν γεραίρεται η φύσις όλη, συνιστά μίαν αποφράδα ημέρα! Διεθνώς έχει καθιερωθή ως απεργία για τα τραγικά γεγονότα στο Σικάγο, που σημάδεψαν την εργατική τάξι. Είναι και συνιστά μία ημέρα μνήμης.
Για μας τους σύγχρονους Έλληνες είναι μία ημέρα πολλαπλών μνημοσύνων. Υπενθυμίζω, πρώτον, την Πρωτομαγιά 1936 στην Θεσσαλονίκη, που υπήρξε το προοίμιον της 4ης Αυγούστου, δεύτερον, την Πρωτομαγιά 1944, στην Καισαριανή, εξ ού και η ταινία 'Το τελευταίο σημείωμα", όπου είς μεταξύ των εκτελεσθέντων ήταν ο Βασίλης Παπαδήμας, αδελφός του αοιδίμου εκδότου Δ. Παπαδήμα,τρίτον, την Πρωτομαγιά 1976, όπου σκοτώθηκε σε τροχαίο ο Αλέκος Παναγούλης, και τέταρτον, ο θάνατος του παιδαγωγού και φιλοσόφου Ευαγγέλου Παπανούτσου. Αιωνία Των η μνήμη!
Υπενθυμίζω, τέλος, ότι η Πρωτομαγιά είναι η μοναδική ημέρα , κατά την οποίαν αργούν οι ιερείς. Τούτο συνάγεται εκ του γεγονότος , ότι ο Ιησούς εργαζόταν ως ξυλουργός. Ή ορθώτερον, υιός διασήμου ξυλουργού και επιπλοποιού από την άσημον Ναζαρέτ. Περί της επαγγελματικής καταστάσεως του Ιωσήφ έχω γράψει αναλυτικώς στους Τρείς Ιεράρχες.
 Μεταξύ 26 και 29 Απριλίου διεξήχθη στους Δελφούς το ετήσιο καθιερωμένο οικονομικό φόρουμ, όπου προσωπικότητες από όλον τον κόσμο λαμβάνουν μέρος.
Ανάμεσα στους ομιλητές μετρήσαμε 9 ονόματα αποφοίτων:
- Ντόρα Μπακογιάννη, Βουλευτής Χανίων και Πρόεδρος Διακομματικής Επιτροπής για την Ανάπτυξη της Θράκης
- Werner Hoyer, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων
- Πάνος Λασκαρίδης, Διευθύνων Σύμβουλος της Lavinia Corporation & Laskaridis Shipping Company
- Πάνος Αλεξανδρής, Γενικός Γραμματέας Υπουργείου Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
- Γιάννης Παράσχης, Διευθύνων Σύμβουλος Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών
- Σπύρος Αρταβάνης Τσάκωνας, Επίτιμος Καθηγητής Κυτταρικής Βιολογίας Ιατρικής Σχολής του Harvard
- Ronald Meinarus, ΕΛΙΑΜΕΠ
- Άγγελος Κωβαίος, Δημοσιογράφος (Το Βήμα, reporter.g)
- Γιώργος Ευγενίδης, Παρουσιαστής Star Channel
Περισσότερα...
Ο Βαρουφάκης με το νέο-Grexit καίει τα σενάρια του Τσίπρα και δίνει στον Μητσοτάκη έναν λόγο να χαμογελά. Την ίδια στιγμή, οι συσπειρώσεις στα δεξιά της ΝΔ, περιπλέκουν σημαντικά το ζήτημα της αυτοδυναμίας. Πώς θα επιδράσουν όμως τα φόβητρα στην κάλπη, δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο.
Λογικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να πανηγυρίζει τρελά και να έχει ανοίξει σαμπάνιες στο Μέγαρο Μαξίμου.
Οχι τόσο επειδή οι πρώτες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ανακάμπτει έπειτα από το σοκ των Τεμπών και σε χρόνο κρίσιμο, τέσσερις εβδομάδες πριν από τις εκλογές.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
-
-
«Εχοντας πολύ νωρίς ανακαλύψει ότι ο λόγος είναι το εργαλείο και η ερωμένη της σκέψης, ο Ελληνας πάντα προσπαθεί να ακονίσει αυτό το όργανο και είναι πιστός σε αυτήν την ερωμένη της ψυχής του. Αρκετός για να γεμίσει τους πνεύμονές του, ο αέρας που αναπνέει ο Ελληνας πρέπει να είναι θορυβώδης. Η σιωπή τον πνίγει. Η χρήση των λέξεων δεν είναι απλώς χρηστική. Ο σκοπός του λόγου είναι περισσότερο το παιδί των λέξεων παρά ο πατέρας τους. Οι λέξεις αντιμετωπίζονται σαν να έχουν μια δική τους ύπαρξη. Περιστασιακά μπορεί να κληθούν να εξυπηρετήσουν κάποιον άμεσο πρακτικό σκοπό. Ομως, γενικά, ο σκοπός πηγάζει από την προβολή των λέξεων και σπάνια είναι η πρωταρχική αιτία του λόγου. Ακόμη και στο πιο σοβαρό επιχείρημα, η πειθώ δεν είναι το κύριο αντικείμενο. Για έναν Ελληνα, το επιχείρημα δεν αφορά στη διασταύρωση ριπών αλλά στην ανέγερση παράλληλων κιόνων. Κάθε κόμμα χτίζει τη δική του στήλη. Τα επιχειρήματα συσσωρεύονται το ένα πάνω στο άλλο, σαν τούβλα. Οι δύο αντίθετες στήλες υψώνονται δίπλα δίπλα, η καθεμία εντελώς ανεξάρτητη, αδιαφορώντας για την άλλη. Το ζητούμενο είναι να χτίσεις πιο ψηλά και πιο γρήγορα από τον αντίπαλό σου, να τον συγκλονίσεις με το θράσος σου, να καταπλήξεις τους θεατές. Αυτός που έχει τελειώσει πρώτος τη στήλη του και τη στεφανώνει με ανθισμένο κιονόκρανο θεωρείται νικητής».
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
 Ο Παναγιώτης Πικραμμένος, Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και απόφοιτος του 1963, δημοσίευσε ένα άρθρο του στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" της 14ης Απριλίου 2023 με τίτλο "Οι προτεραιότητες της επόμενης ημέρας":
Οι εκλογές της 21ης Μαΐου αποτελούν ορόσημο. Οι προκλήσεις που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η Χώρα μας τα επόμενα χρόνια είναι καθοριστικές για τη μελλοντική πορεία της, αλλά και για τη θέση της στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Για τη διαχείριση αυτών των προκλήσεων, απαιτείται διαρκής επαγρύπνηση και αξιολόγηση, ώστε να τεθούν οι κατάλληλες προτεραιότητες και να σχεδιαστούν τα ανάλογα σχέδια δράσης όπως κρίνεται αναγκαίο. Η Χώρα μας, δίνοντας έμφαση στις προτεραιότητες, αυτές μπορεί -όχι μόνο να ενισχύσει τον ρόλο της στο σημερινό δύσκολο περιβάλλον- αλλά και να αντιμετωπίσει με επιτυχία προβλήματα που αφορούν στην ασφάλεια και στην καθημερινότητα των πολιτών.
Ποιες είναι λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, αυτές οι προτεραιότητες;
Περισσότερα...
-
-
«Στη μακρά πολιτική του διαδρομή ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει αλλάξει πολλές φορές πορεία. Οι αλλαγές εξυπηρετούσαν πάντα τον στόχο υπεράσπισης και ενίσχυσης της εξουσίας του. Ένα πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η αιφνίδια αλλαγή στη διπλωματία απέναντι στην Ελλάδα, η οποία μόνο ως ριζοσπαστική μπορεί να χαρακτηριστεί. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, δεν περνούσε σχεδόν καμία μέρα χωρίς „δηλητηριώδεις» απειλές που συνοδεύονταν από παραβιάσεις της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο. Τελευταία δεν περνάει σχεδόν μέρα χωρίς να ακούγονται φιλικά μηνύματα από την Άγκυρα. Αποκορύφωμα της νέας στάσης η 25η Μαρτίου. Ο Ερντογάν επέλεξε την ημέρα που οι Έλληνες γιορτάζουν την έναρξη του επανάστασης κατά του οθωμανικού ζυγού για να στείλει ευχές προς τον γειτονικό λαό: «Είμαι πεπεισμένος ότι οι σχέσεις και η συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών μας θα αναπτυχθούν περαιτέρω στο μέλλον με τις κοινές μας προσπάθειες», αναφέρει το μήνυμά του προς τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη. Τον ίδιο Μητσοτάκη που πριν από λίγο καιρό έλεγε ότι δεν υπάρχει γι’ αυτόν.
Δείτε το άρθρο στο onalert με αφορμή το σχόλιο του Ronald Meinardus στην DW...
-
-
Η ημερομηνία της διεξαγωγής των εκλογών του 2023, ήτοι η Κυριακή 21 Μαΐου, δεν επελέγη τυχαία. Η Εκκλησία μας εορτάζει την Κυριακή του Τυφλού.
Νομίζω, ότι ο συνειρμός είναι προφανής.
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης , ο οποίος μας περιγράφει αναλυτικώς το θαύμα, είναι παρών. Ο ιαθείς είναι τυφλός εκ γενετής και δεν ευθύνεται ούτε εκείνος ούτε οι γονείς του, αλλά με το θαύμα παρουσιάζεται ο Κύριος.
Δεν πρόκειται να αναλύσωμε την ευαγγελική περικοπή από το Ευαγγέλιον του Ιωάννου, την οποία και θα ακούσωμε την Κυριακή, 21 Μαΐου. Εκείνο, όμως που κρατούμε είναι τα τελευταία λόγια του Χριστού πρός τους Φαρισαίους : Οι Φαρισαίοι ερωτούν τον Κύριο: "Μήπως και εμείς είμαστε τυφλοί? Είπε πρός αυτούς ο Ιησούς: Εάν είσαστε τυφλοί, δεν θα είχατε αμαρτία. Τώρα όμως λέτε ότι: Βλέπουμε. Η αμαρτία σας λοιπόν μένει" (Ιωαν. θ΄41) [Κατά την απόδοση Χρήστου Σπ. Βούλγαρη].
Με την αμαρτία, διαποτισμένη και βλέποντες και ορώντες, τίθεται το θεμελιώδες ερώτημα : Θα μπορέση κάποιος φιλόδοξος και λαλίστατος αρχηγός κόμματος να μας οδηγήση στο φώς? Ένα είναι σίγουρο: Κολυμβήθρα του Σιλωάμ δεν υπάρχει πλέον. Την κατέστρεψαν οι Ρωμαίοι την 26ην Σεπτεμβρίου 70 μ.Χ.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται σήμερα οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι (ας μην το λησμονούμε, περί αυτών πρόκειται) είναι ότι οι Eλληνες φέρουν ούτως ή άλλως βαριά τραύματα – και ότι το δυστύχημα των Τεμπών ήταν για τη χώρα κάτι σαν αλάτι στις πληγές τους.
Αν με ειλικρινή διάθεση ερμηνεύσει κάποιος το δυστύχημα των Τεμπών ως τομή στον πολιτικό χρόνο και την υπνοβασία της νεοελληνικής κοινωνίας, οφείλει να δει τι έχει ακολουθήσει τις οδυνηρές πρώτες διαπιστώσεις.
Αυτό που έχει ακολουθήσει το πένθος και την προσωρινή καταλλαγή είναι ακόμη πιο απογοητευτικό και αναπόφευκτα αποκαλύπτεται όσο περνούν οι ημέρες.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους εξηγεί πώς και γιατί έγινε η αλλαγή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και επισημαίνει ότι η ξαφνική στροφή του Ερντογάν αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης αλλαγής στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας μετά τους καταστροφικούς σεισμούς.
Ακούστε τη συνέντευξη στα γερμανικά...
Στο πεδίο της Δικαιοσύνης η κυβέρνηση έχει αδρανήσει και επί τέσσερα χρόνια απλώς επικαλείται τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, οι αποσπασματικές παρεμβάσεις μοιάζουν άνευ αξίας και ουσίας, ενώ σύντομα θα φανεί και ποιο αποτέλεσμα θα έχει η νομοθετική ρύθμιση για το κόμμα του Κασιδιάρη.
Αν αναζητήσει κανείς τι δεν έχει πάει καλά στη χώρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, μέσα στα πολλά καλά που έγιναν, τα άλλα που μισοέγιναν, τα υπόλοιπα που δρομολογήθηκαν και όσα παραμελήθηκαν, θα βρει μια μεγάλη «μαύρη τρύπα»: Η Δικαιοσύνη είναι η μεγάλη πληγή και αυτό τείνει να αποκτήσει και χαρακτήρα πολιτικής περιπλοκής ενόψει εκλογών.
Οχι μόνο επειδή στη Δικαιοσύνη θα κριθεί η νομιμότητα της συμμετοχής του κόμματος Κασιδιάρη στις προσεχείς εκλογές. Αλλά και επειδή σχεδόν καθημερινώς αναδεικνύεται η κυβερνητική αβελτηρία και γιγαντώνεται η απορία ως προς το τι ακριβώς μπορεί να παρουσιαστεί ως απολογισμός στο συγκεκριμένο πεδίο.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
-
-
Χριστός Ανέστη!
Με την ευκαιρία της 21ης Απριλίου , δεν θα επιχειρήσω αναλύσεις ή διεξοδικές περιγραφές, δεδομένου ότι έχουν γραφή πολλά και έχουν λεχθή περισσότερα. Άλλωστε το βαρύτιμον έργον του Μελετίου ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ είναι ένα έργον αναφοράς και αποτελεί μία πηγή περί των κινηματιών και του καθεστώτος. Δύο, τρείς επισημάνσεις για τα πρίν όσο και για τα μετά την 21ην Απριλίου .
Πρώτον, την 17ην Απριλίου 1967 συναυλία των Rolling Stones στο γήπεδο της Λεωφ. Αλεξάνδρας έχει τραγική κατάληξη ένεκα της συμπλοκής θεατών και αστυνομίας. Πολλαπλά επεισόδια.
Δεύτερον, την 20ην Απριλίου 1967, ημέρα Πέμπτη, εγκαθιστά ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος , πρωθυπουργός ών, τον πρώτο τακτικό καθηγητή στο Πανεπιστήμιον Πατρών. Πρόκειται για τον Αναστ. Ζούμπο (Σμύρνη 1921-Αθήνα 2012), τακτικό καθηγητή Φιλοσοφίας και πρώτο Πρύτανι του Πανεπιστημίου Πατρών. Παρών και ο Πρόεδρος της Διοικούσης Επιτροπής ΚΑΙΣΑΡ (Αλεξόπουλος).
Τρίτον, το Σάββατο του Λαζάρου, 22 Απριλίου, λαμβάνει χώρα χειροτονία κληρικού στον ιερό αγίου Νικολάου Νικαίας. Στην αρχή έγινε προσπάθεια αναβολής της χειροτονίας από την Αστυνομία, όμως παρέμβασις κληρικού, ο οποίος μοι τα διηγείτο, σύμφωνα με την οποίαν η Επανάστασις δεν είναι κατά της Εκκλησίας, διέσωσε την χειροτονία. Άλλωστε, όπως είπε στους αστυνομικούς, τι ψυχή θα παραδώσουν οι Επαναστάτες?
Τέταρτον, το Σάββατον του Λαζάρου, 22 Απριλίου, είχε προγραμματισθή προσοσφαιρικός αγών μεταξύ των εθνικών ομάδων Ελλάδος και Αυστρίας για τα προκριματικά του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης. Ο Αγών φυσικά εματαιώθη. Όμως, οι Αυστριακοί ρεπόρτερς και δημοσιογράφοι εκάλυψαν το κίνημα και ότι διαθέτομε από την εποχή εκείνη, από την πρώτη ημέρα, όπως τα τεθωρακισμένα επί της Βασιλίσσης Αμαλίας , το οφείλομε στους Αυστριακούς.
Η Αυστριακή ομάδα ήλθε αργότερα, σε μεταγενέστερο χρόνο, και ηττήθηκε. Στον επαναληπτικό, στο μεγαλειώδες Prater της Βιέννης, κατά το 68 λεπτό ο ποδοσφαιριστής Τάκης Λουκανίδης εκτύπησε σφοδρώς επιτεθέμενο της αυστριακής ομάδος, ελάκτισε κατά την ποδοσφαιρικήν ορολογίαν, και έγινε το "έλα να δής". Φίλαθλοι και των δύο ομάδων εισήλθον στο γήπεδο και δεν έχουν γίνει από τότε τέτοιας εκτάσεως επεισόδια. Η Ελλάς ηττήθηκε με 1-0.
Την 23ην Απριλίου 2010, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής και του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, όταν πάσα η Ορθοδοξία γεραίρεται με ύμνους αναστασίμους, ο Τροπαιοφόρος πρωθυπουργός μας, από το γραφικό και ακριτικό Καστελλόριζο , χαρίεις, ανακοινώνει την είσοδο της Ελλάδος στο IMF [International Monetary Fund]. Επιβεβαιώνει αυτό που μας διδάσκουν τα Διεθνή Οικονομικά, ότι τριτοκοσμικές χώρες προστρέχουν στο IMF για βοήθεια. Εισήλθομεν στον Γολγοθά των μνημονίων! Ήλθε άραγε η Ανάστασις?
Η υπόθεση Γεωργούλη επανέφερε τα γνωστά στερεότυπα περί βιασμού, που πολλοί εξ ημών ήλπιζαν ότι έχουν πλέον αποσαφηνιστεί. Επειδή όμως η επανάληψη είναι ο μόνος τρόπος αποδόμησης έτοιμων σχημάτων και ασύνδετων συνεπαγωγών, ας τα ξαναπούμε:
1. Οι βιαστές δεν είναι απαραίτητα άσχημοι. Η άσκηση βίας και εξουσίας είναι ανεξάρτητες από την εμφάνιση. Η υπόθεση ότι μόνο οι κακομούτσουνοι καταφεύγουν στη σεξουαλική κακοποίηση είναι αυθαίρετη και ρατσιστική.
2. Ο χρόνος καταγγελίας ενός περιστατικού σεξουαλικής βίας είναι αποκλειστικά επιλογή του θύματος. Δεν μπορεί να υπόκειται στην κρίση κανενός τρίτου. Η πάγια απορία «γιατί τώρα; τόσα χρόνια μετά; λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές;», η οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ισχύει καν, αφού η καταγγελία είχε γίνει πριν από τρία χρόνια, αμφισβητεί ευθέως τα κίνητρα του θύματος. Κι αυτό είναι ένα από τα συνηθέστερα σφάλματα στη διαχείριση τέτοιων υποθέσεων.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίιδα "Καθημερινή"...
Αλλη μία προσχηματική συζήτηση θα εξελιχθεί τις επόμενες εβδομάδες για τον τρόπο ανάδειξης των εκπροσώπων μας στην Ευρωβουλή. Τι γίνεται όμως με τους εκλεκτούς μας για το εθνικό κοινοβούλιο; Εκεί είναι όλα καλά κι ωραία;
Η «υπόθεση Γεωργούλη» –εφόσον κάποιος θέλει να την χαρακτηρίζει τόσο εξωραϊστικά– δεν προκάλεσε έκπληξη ως προς ένα σημείο: Εδωσε το έναυσμα για νέες, κατόπιν εορτής διαπιστώσεις, προβληματισμούς και προτάσεις. Δεν εκπλήσσουν επίσης οι άτσαλες απόπειρες συμψηφισμών και αφορμών για τα γνωστά «κοίτα ποιος μιλάει», ή μάλλον κοίτα ποιος μιλούσε (για τον Λιγνάδη, τον άλλον τύπο στον Κολωνό κ.λπ).
Αυτό που έχει κάποιο ενδιαφέρον είναι ότι βρέθηκε με αυτήν την αφορμή η «λύση» για το πρόβλημα. Και αυτή θα είναι η κατάργηση του σταυρού προτίμησης στις ευρωεκλογές και η επιστροφή στην «ασφάλεια» της λίστας.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Με αφορμή την είδηση για την πώληση των ακινήτων που στεγάζουν τους ιστορικούς κινηματογράφους Ιντεάλ και Άστορ στο κέντρο της Αθήνας, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την άβολη πραγματικότητα.
Ο τουρισμός, για τον οποίο πανηγυρίζουμε εν χορδαίς και οργάνοις, επιβάλλεται με σαρωτικό τρόπο σε κάθε άλλη δραστηριότητα και τα συγκεκριμένα ακίνητα που φιλοξενούσαν τις κινηματογραφικές αίθουσες θα μετατραπούν (και αυτά) σε ξενοδοχεία.
Αυτό συμβαίνει σε όλη την Αθήνα και το πρόβλημα προσλαμβάνει πολλαπλές διαστάσεις. Από το ότι οι εναπομείναντες κάτοικοι του κέντρου της πόλης αισθάνονται πλέον ότι ζουν σε ένα ιδιότυπο γκέτο, έως το ότι οι τιμές ενοικίασης των λίγων διαμερισμάτων ξεπερνούν τα όρια του παραλόγου.
Όμως, η εξέλιξη με τους δύο ιστορικούς κινηματογράφους έγινε για μια ακόμη φορά λόγος για πολιτική αντιπαράθεση, με πρωτεργάτες διαφόρους καλλιτέχνες που με ένα μείγμα οργής και θλίψης, έσπευσαν και πάλι να επιτεθούν με μανία στην κυβέρνηση και στο υπουργείο Πολιτισμού.
Δείτε το σχόλιο του Άγγελου Κωβαίου στο reporter.gr...
Μήνυμα στήριξης από τον Γερμανό καγκελάριο Ολαφ Σολτς, με τον οποίο συνομίλησε τηλεφωνικά, μετέφερε ο ηγέτης των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών (SPD), Λαρς Κλινγκμπάιλ, στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, κατά τη χθεσινή συνάντησή τους στην ελληνική Βουλή
Μήνυμα στήριξης από τον Γερμανό καγκελάριο Ολαφ Σολτς, με τον οποίο συνομίλησε τηλεφωνικά, μετέφερε ο ηγέτης των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών (SPD), Λαρς Κλινγκμπάιλ, στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, κατά τη χθεσινή συνάντησή τους στην ελληνική Βουλή. Ερωτηθείς γιατί δεν είχε επαφές με τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, απάντησε στην «Κ»: «Με τον κ. Τσίπρα έχουμε μια καλή σχέση, έχει παρευρεθεί πριν από κάποια χρόνια σε εκδήλωση του SPD. Το αδελφό μας κόμμα όμως, το κόμμα με το οποίο έχουμε τη στενότερη σχέση εμπιστοσύνης, είναι το ΠΑΣΟΚ. Στην Αθήνα είχα συναντήσεις μόνο με το ΠΑΣΟΚ και τον ηγέτη του για να δούμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε στις επικείμενες εκλογές. Αυτό είναι άλλωστε το μήνυμα του ταξιδιού».
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην "Καθημερινή"...
-
-
Όταν πρό διακοσίων και δύο ετών ο Ελληνισμός, κατά την επικρατούσα έκφραση, "ξεσηκώθηκε" κατά δυνάστου κραταιού, πολλοί, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο εν Παρισίοις διαμένων σοφός Κοραής, έκριναν το γενόμενον ως εκδήλωση αφροσύνης. Η φρόνησις υπεδείκνυε την αναβολή της εκρήξεως του Αγώνος ώστε να δοθή χρόνος δια περαιτέρω "παίδευσιν" των Ελλήνων, υπό την μορφήν όχι της συσσωρεύσεως νέων γνώσεων, αλλά πρός απόκτησιν ευελίκτων πολιτικών δομών, ικανών εφαρμογής επί ποικίλων συγκεκριμένων καταστάσεων, οι οποίες θα εδημιουργούντο οπωσδήποτε οσονούπω. Παρόμοιες δομές απεδείχθησαν στην πράξη, κατ' ουσίαν , ανύπαρκτες. Οι Έλληνες, εν πολλοίς ανέτοιμοι να εκμεταλλευθούν εις βάθος , στρατιωτικώς, πολιτικώς και πολιτιστικώς , τις νέες συνθήκες που η τόλμη και η ευψυχία τους δημιουργούσε, κατώρθωσαν σύντομα να συγκροτήσουν.Κατά συνέπεια, όχι αφροσύνη, αλλά παραφροσύνη εξώθησεν εξ αρχής το εγχείρημά τους: Σχέδιο δράσεως πραγματοποιήσιμο στο σύνολό του ,όχι απλώς συγκεκριμένο, αλλά έστω και γενικής λογικής συλλήψεως ,δεν φαίνεται να διαμορφώθηκε με γενική αποδοχή των ηγετικών συνειδήσεων.
Οι Έλληνες, από άφρονες, επέλεξαν τον εν ευρεία εννοία καιρόν ενάρξεως του Αγώνος, όπως θα έλεγε ο αοίδιμος Καθηγητής μας Ευάγγελος Μουτσόπουλος, κατ' εξοχήν μελετητής της φιλοσοφίας της καιρικότητος, και ανέλαβαν την κάρπωσιν της εκ μέρους των βιώσεως της ελευθερίας ως επιβεβαίωση της ευθύνης των έναντι στο Γένος.
Περισσότερα...
Oι Γερμανοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι που συρρέουν αυτές τις μέρες στην Ελλάδα δεν μπορούν να το καταλάβουν: «Δηλαδή μπορεί να γίνουν εκλογές σε λίγες εβδομάδες και ακόμη δεν το γνωρίζετε;».
Η απορία τους είναι γνήσια, η έκπληξή τους μεγάλη. Η δημιουργική ασάφεια, που περιβάλλει τη διενέργεια της επικείμενης αναμέτρησης στη χώρα μας, είναι ακατανόητη. Για τις γερμανικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2021 η προκήρυξη έγινε τον Δεκέμβριο του 2020. Η επίσημη ανακοίνωση έγινε από τον ομοσπονδιακό πρόεδρο, ύστερα από σχετική εισήγηση της κυβέρνησης, ενώ προηγουμένως είχε συζητηθεί με τις τοπικές κυβερνήσεις, ώστε να ληφθούν υπόψη αργίες, γιορτές και άλλες σημαντικές ημερομηνίες.
Η σύγκριση με τα καθ’ ημάς είναι αποκαρδιωτική. Ο πρωθυπουργός ανακοινώνει τις εκλογές σταδιακά, εν είδει γρίφου. Στις αρχές του χρόνου λέει το αινιγματικό «Τον Απρίλιο ή τον Μάιο» κι αρχίζουν τα σενάρια αν συναινεί η Εκκλησία στη διενέργεια μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα και στη συνέχεια αν θα συμπέσει η πρώτη Κυριακή της αναμέτρησης με το μνημόσυνο των θυμάτων του δυστυχήματος των Τεμπών.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα Καθημερινή...
O,τι και να λέγεται έως τον Μάιο, η προσεχής αναμέτρηση στις κάλπες θα κριθεί σε καθοριστικό βαθμό από κάποια στοιχεία τα οποία θα διευκολύνουν, θα επιβάλουν ή θα εμποδίσουν ορισμένες εξελίξεις. Και υπό αυτή την έννοια, είναι κάπως παράδοξο να τίθενται όροι σήμερα, ειδικά από τους πιο «αδύναμους κρίκους».
Πέρα και πίσω από τα όσα λένε, υπαινίσσονται και υπονοούν οι πολιτικοί αρχηγοί στις πρόσφατες συνεντεύξεις τους, υπάρχουν κάποια στοιχεία, τα οποία αναλόγως των εκλογικών αποτελεσμάτων, θα καθορίσουν τις εξελίξεις. Και αυτά τα στοιχεία είναι αριθμητικά.
Σε ό,τι αφορά τον Μητσοτάκη: Το κρίσιμο νούμερο είναι το 33% και κάτι στην πρώτη κάλπη. Γιατί; Επειδή με αυτό το ποσοστό εξασφαλίζει δύο πράματα.
Πρώτον, κάτι παραπάνω από 100 έδρες και, δεύτερον, μία δυναμική που του προσφέρει το δικαίωμα να ελπίζει βασίμως και να επιδιώξει την αυτοδυναμία στη δεύτερη κάλπη, διεκδικώντας ένα ποσοστό της τάξης του 37-38%.
Δείτε το αρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
-
-
Την σημερινή αποφράδα ημέρα των Ειδών του Μαρτίου του έτους 44 π.Χ. δολοφονήθηκε ο Ιούλιος Καίσαρ. Γνωστή παρέμεινε η φράση που είπε στον Βρούτο: Και Συ τέκνον μου, Βρούτε?
Ο Βρούτος, εραστής του Καίσαρος, διαχρονικό σημείο αναφοράς αγνωμοσύνης στον ευεργέτη του. Η φράση εξεστομήθη ελληνιστί, για να μην γίνη καταληπτή από τους παρευρισκομένους.
Ο Ιούλιος Καίσαρ, όμορφος άνδρας και περισσότερο γοητευτικός εραστής, ανδρών και γυναικών, υπήρξε μία σπανία προσωπικότητα. Συνεδύαζε τα προσόντα του μεγάλου ηγέτου, του οραματιστού, με τα προσόντα του εξόχου συγγραφέως και πνευματικού ανθρώπου. Το έργον του De bello gallico είναι ακόμη κλασσικό δημιούργημα της λατινικής φιλολογίας.
Εκεί, στον σημερινό Παλαιοφάρσαλο, πρίν από τα Τέμπη, στην θεσσαλική πεδιάδα, έδωσε την μεγάλη μάχη με τον Πομπήιο, τον οποίο κατενίκησε και διεσκόρπισε τα υπολείμματα του στρατού του. Αναγνωρίζοντας την αξία του Κικέρωνος, πολιτικού του αντιπάλου, τον εκάλεσε δίπλα του για να βοηθήση την Ρώμη. Ήταν ο Ιούλιος Καίσαρ πάστα μεγάλου ηγέτου.
Μετά τη συγγνώμη χρειάζεται αποφασιστικότητα. Οσο ο χρόνος μακραίνει από το δυστύχημα της 28ης Φεβρουαρίου, οι εκκρεμότητες, οι αμφιταλαντεύσεις και η διστακτικότητα μόνο ζημιά θα κάνουν. Πρωτίστως στη χώρα.
Υπάρχουν κάποιοι κανόνες στην πολιτική, γραμμένοι και άγραφοι, που όλοι τους γνωρίζουν και οφείλουν να τους εφαρμόζουν την κρίσιμη ώρα. Τα εγχειρίδια διαχείρισης σοβαρών κρίσεων είναι γεμάτα από τέτοιους κανόνες και τα ευσύνοπτα ανθολόγια ιστορικών πολιτικών ευφυολογημάτων, πολύ εύκολα προσβάσιμα.
Ακόμη και σε μια χώρα με τις ιδιαιτερότητες και τις παραδοξότητες της Ελλάδας, κάποιοι από αυτούς τους κανόνες οφείλουν να τηρούνται, και την ευθύνη γι’ αυτό την έχουν όσοι κυβερνούν. Με βασικό γνώμονα την προστασία της πατρίδας και –δευτερευόντως– του εαυτού τους.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
 Με αφορμή το δυστύχημα στα Τέμπη ο Αργύρης Στριγγάρης μιλά για την "ρύθμιση του συναισθήματος" και την "οργή".
Ενα σχετικά σύντομο εισαγωγικό βίντεο για την ρύθμιση των συναισθημάτων.
Δείτε το video...
Η «προεκλογική στιγμή» είναι εμβληματική για τη δημοκρατική λειτουργία. Ιδεατά, η προεκλογική στιγμή περιλαμβάνει λόγο απολογιστικό και λόγο προγραμματικό για τους κυβερνώντες και τους αντιπολιτευόμενους. Και οι δύο τύποι είναι αναγκαία συστατικά του δημόσιου λόγου και της διαμόρφωσης εκλογικών προτιμήσεων σε μία δημοκρατία. Πρακτικά, το πώς λειτουργεί η «προεκλογική στιγμή» σε κάθε χώρα δεν είναι βέβαια δεδομένο, ούτε σταθερό γνώρισμα. Είναι αποτέλεσμα πολιτικής κουλτούρας, ιδεολογικών προσανατολισμών και ερμηνειών της κατάστασης της κοινωνίας, της οικονομίας και της ίδιας της δημοκρατίας που επικρατούν τη δεδομένη στιγμή. Η ατμόσφαιρα του δημοκρατικού ανταγωνισμού μπορεί να κυμαίνεται από ψύχραιμη αντιπαραβολή δεδομένων και απόψεων μέχρι ακραία πόλωση ιδεολογικού πολέμου και ανένδοτων αντιπαραθέσεων. Οποια και να είναι όμως, οι ανταγωνιστές οφείλουν να προβάλλουν τις προκλήσεις του μέλλοντος και να γνωστοποιούν τα σχέδιά τους.
Δείτε το άρθρο του Τάσου Γιαννίτση και του Σταύρου Θωμαδάκη στην Καθημερινή της 28.2.2023...
 «Ο δυτικός άξονας δεν ξεκίνησε, υπήρχαν οι μελέτες και η έγκριση που πλέον δεν έχει καμία ισχύ, οπότε χάθηκε μία ευκαιρία για τη Δυτική Ελλάδα», υποστήριξε ο κ. Βερελής.
Στο παραπάνω θέμα αναφέρθηκε μετά την τραγωδία των Τεμπών ο Ν. Τσουρίδης, συνταξιούχος εκπαιδευτής μηχανοδηγών ένας υπουργός του ΠΑΣΟΚ ζήτησε να πάει ένα ολοκαίνουργιο βαγόνι που είχαν στείλει οι Ελβετοί στο… χωριό του κοντά στο Μεσολόγγι για να το δουν οι ψηφοφόροι του.
Στις αιτιάσεις αυτές απάντησε, σήμερα, ο Αιτωλοακαρνάνας πρώην υπουργός Μεταφορών, Χρίστος Βερελής, τονίζοντας πως η γραμμή (Αγρίνιο-Μεσολόγγι-Κρυονέρι) λειτουργούσε από το τέλος του 19ου αιώνα μέχρι που την κατέστρεψε η χούντα.
Ο κ. Βερελής αναφέρθηκε στο χρονικό των σιδηροδρομικών γραμμών της περιοχής. Στο τέλος του 2003, όπως ανέφερε, ο εργολάβος ζήτησε να γίνει δοκιμή στη γραμμή ώστε να ολοκληρωθεί το έργο.
Δείτε το ρεπορτάζ του agriniopress.gr...
Ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους μιλά για το δομικό πρόβλημα που οδήγησε στο σιδηροδρομικό δυστύχημα και εξηγεί ότι επήλθε ως συνέπεια της μακροχρόνιας απαξίωσης των σιδηροδρόμων σε ένα σύστημα που διαχρονικά προωθεί τη χρήση αυτοκίνητου.
In Griechenland wird der Zug zugunsten der Strasse vernachlässigt
Es sei kein Zufall, dass es in Griechenland zu einem verheerenden Zugunglück gekommen ist. Die Politik vernachlässige die Schiene seit Jahrzehnten zugunsten der Strasse - auch aus klientelistischen Gründen, sagt Ronad Meinardus vom griechischen Think Tank Eliamep.
Ακούστε τη συνέντευξη στα γερμανικά...
Η τραγωδία στο Μάτι ήταν το εγχειρίδιο για την επικοινωνιακή διαχείριση του δυστυχήματος των Τεμπών που διέθετε η σημερινή κυβέρνηση. Είχε τίτλο «Τι να μην κάνετε όταν μια ολόκληρη κοινωνία θρηνεί»: μην παραστήσετε ότι ελέγχετε την κατάσταση όταν αυτό δεν ισχύει, μη σκηνοθετήσετε βλοσυρές συζητήσεις μπροστά από τηλεοπτικές κάμερες, μην προσπαθήσετε να επιρρίψετε την ευθύνη στα θύματα ή σε άσχετους, μην πείτε τη φράση «στραβή στη βάρδια», μην αποφύγετε την ανάληψη πολιτικής ευθύνης και πάνω απ’ όλα: μη διστάσετε να παραιτηθείτε!
Το πολυσέλιδο βιβλιαράκι είχε ειδική παράγραφο και για την αντιπολίτευση: μην προσπαθήσετε να αποκομίσετε προεκλογικά οφέλη από τις αδυναμίες της κυβέρνησης και τον πόνο των άλλων, ειδικά όταν δεν έχουν αναγνωριστεί ακόμη οι σοροί των θυμάτων.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα Καθημερινή...
Στο σημείο που βρισκόμαστε μόνον γενναίες, έως και ακραίες αποφάσεις για τον σιδηρόδρομο μπορεί να είναι πολιτικά και κοινωνικά λυτρωτικές και ενδεχομένως ευεργετικές. Μόνο που το πράγμα περιπλέκεται επειδή, μεταξύ των άλλων, έρχονται και εκλογές.
Ηταν αναμενόμενο και μέχρις ενός σημείου αναγκαίο: το δυστύχημα της προηγούμενης εβδομάδας έγινε αφορμή για να γεμίσουν σελίδες εφημερίδων και ιστοτόπων, προγράμματα καναλιών και ραδιοφώνων, με αποκαλύψεις και στοιχεία για το χάλι των σιδηροδρόμων, τη σαπίλα σε όλα τα επίπεδα του ΟΣΕ και τα παρακλάδια του σε βάθος δεκαετιών και τις ευθύνες, τις αμέλειες για όλα αυτά και πόσο μας κόστισαν. Σε χρήμα και σε ανθρώπινες ζωές.
Κάπου εδώ φτάνουμε στο σημείο κορεσμού, εκείνο το στάδιο της ειδησεογραφικής διαδικασίας, όπου κάποιοι θα αρχίσουν να βαριούνται να μιλούν και να γράφουν και κάποιοι άλλοι θα βαριούνται να διαβάσουν και να ακούσουν. Όμως το θέμα αυτήν τη φορά είναι κάπως διαφορετικό. Είναι πολύ σοβαρότερο και όλοι πλέον ξέρουν ή διαπιστώνουν πολλά. Έχουν σκοτωθεί άνθρωποι και κάποιοι φταίνε γι’ αυτό.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Την Κυριακή περνούσα μέσα από την πορεία διαμαρτυρίας για το δυστύχημα των Τεμπών. Ξαφνικά, από το πουθενά άρχισαν να πέφτουν δακρυγόνα και κρότου-λάμψης, χωρίς να υπάρχει κάποια σοβαρή εστία έντασης. Ο κόσμος –νέοι άνθρωποι και… ασυνήθεις ύποπτοι που δεν συχνάζουν σε πορείες– άρχισε να εκνευρίζεται και να αναπαράγει την επιχειρηματολογία, η οποία συνήθως εκφράζεται από τους «μπάχαλους»: απρόκλητη επίθεση από την αστυνομία, δημιουργία εντυπώσεων, εκφοβισμός της συντηρητικής εκλογικής βάσης στη θέα επεισοδίων.
Χθες πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη, μαζική πορεία στο πλαίσιο της απεργιακής κινητοποίησης. Πέντε(!) σταθμοί του μετρό έκλεισαν από πολύ νωρίς, ενώ παραδοσιακά κλείνουν δύο. Ακουσα πολλούς ανθρώπους που δεν σκόπευαν να κατέβουν στη συγκέντρωση να αποφασίζουν να πάνε, από αντίδραση για την προσπάθεια της αστυνομίας να περιορίσει με τέτοιου είδους τεχνάσματα την προσέλευση.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Είναι φανερό ότι διάφοροι, στο πολιτικό-δημοσιογραφικό παράλληλο σύμπαν, έχουν λύσει τα ζωνάρια και ετοιμάζονται για καυγάδες επί πτωμάτων. Μάλλον δεν έχουν καταλάβει όμως ότι αν αυτή είναι η επιλογή τους, θα αντιμετωπίσουν δυσάρεστες εκπλήξεις - οι εκλογές είναι υπερβολικά κοντά.
Oσο θα απλώνεται και θα βαθαίνει το πένθος για τα θύματα του δυστυχήματος της 28ης Φεβρουαρίου, θα διαπιστώνεται ακόμη περισσότερο η βαρύτητα του περιστατικού.
Στο στατιστικό πεδίο είναι ήδη το σοβαρότερο της Ιστορίας μας. Στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο όμως, οι επιπτώσεις του αδιανόητου αυτού δυστυχήματος δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιηθεί και μάλλον η διαδικασία θα πάρει πολύ καιρό.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
-
-
 – Οι θάνατοι είναι μεταμορφωτικά γεγονότα στη ζωή;
– Πολύ. Ο θάνατος του Παύλου με έκανε άλλον άνθρωπο.
– Προς ποια κατεύθυνση;
– Της πλήρους ενηλικίωσης, της διαφορετικής ιεράρχησης αξιών. Συνειδητοποιείς δυστυχώς την αξία των πραγμάτων όταν τα χάνεις…
– Είναι διάχυτη η αίσθηση ότι η πολιτική και οι πολιτικοί όλο και απομακρύνονται από ό,τι αποκαλούμε πραγματική ζωή, είναι σαν τους ταξιδιώτες πρώτης θέσης…
– Εγώ δεν μεγάλωσα έτσι. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με έναν άνθρωπο που κατηγορήθηκε μεν ότι ήταν ο μεγαλύτερος ρουσφετολόγος στην Ελλάδα και ήταν ρουσφετολόγος, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία, αλλά ήταν και ένας άνθρωπος που ήξερε εάν ο Σήφης που έχει 8 παιδιά στα Σφακιά, το ένα παιδί του είχε πρόβλημα υγείας. Ήταν παρών στις ζωές των ανθρώπων. Παρότι άμα τον έβλεπες τον έλεγες κρύο, δεν ήταν και θόλου εκδηλωτικός. Εκδηλωτική ήταν η μάνα μου. Γενικώς, η οικογένεια αυτή δεν εκδηλωνόταν ποτέ στα συναισθήματά της. Ο πατέρας μου, όμως, είχε σχέσεις ζωής με τους ανθρώπους. Γι’ αυτό, νομίζω, και δεν υπήρξα ποτέ στη ζωή μου κυνική. Σκληρή ναι.
Δείτε την συνέντευξη της Ντόρας Μπακογιάννη στην Μαρία Κατσουνάκη...
Η Τουρκία βρίσκεται σε σοκ. Οι ειδικοί λένε ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον δύο μήνες μέχρι να έχουμε ακριβή εικόνα για το μέγεθος της καταστροφής.Η ανοικοδόμηση θα κοστίσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ και θα θέσει τεράστιες προκλήσεις για τη χώρα, η οποία βρισκόταν ήδη σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση πριν από την καταστροφή.
Μετά τη θλίψη και την απόγνωση για τα πολλά θύματα, οι πολιτικοί μετασεισμοί θα μπουν αργά αλλά σταθερά στο προσκήνιο. Η μάχη για την εξουσία στην Τουρκία εισέρχεται σε μια αποφασιστική φάση. Ο κ. Ερντογάν δεν άφησε αμφιβολία ότι θα συνεχίσει να είναι ο ρυθμιστής των γεγονότων. Είναι αποφασισμένος να μετατρέψει προς όφελός του τη μεγαλύτερη κρίση των είκοσι χρόνων της παραμονής του στην εξουσία.
Δείτε το άρθρο του Ronald Meinardus στο liberal.gr...
Εν αναμονή δήλωσης Καραμανλή, εν μέσω φημολογούμενων επαφών Παπανδρέου - Τσίπρα και εν όψει εκλογών, τίθεται ένα ερώτημα που θα έπρεπε να λείπει: Γιατί να μας απασχολούν αυτοί που δοκιμάστηκαν και κρίθηκαν;
Η Ελλάδα, σε επίπεδο άτυπων πολιτικών και κοινοβουλευτικών αρχών, έχει άλλη μία ιδιαιτερότητα: είναι η χώρα στην οποία οι πρώην πρωθυπουργοί δεν πάνε σπίτι τους, αλλά παραμένουν δια μακρόν στα βουλευτικά έδρανα, τα οποία μάλιστα καταλαμβάνουν δίχως σταυρό προτίμησης και περίπου αυτοδικαίως, εφόσον το κόμμα τους εξασφαλίσει μία έδρα στην περιφέρεια όπου είναι υποψήφιοι.
Μπορεί κανείς να επιχειρηματολογήσει με κάθε δυνατό τρόπο ως προς το αν αυτό είναι σωστό ή όχι, ως προς το αν συμβάλλει σε κάποια πολιτική πρόοδο ή ως προς το πώς θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό.
Διαβάστε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr......
Eνας, όχι και πολύ πονηρός (για να παραφράσω τον Διονύση Σαββόπουλο), πολιτευτής μού εκμυστηρεύθηκε πρόσφατα ότι ενόψει εκλογών λέει πράγματα που δεν πιστεύει, κάνει όσα ακριβώς μισεί κι «έχει χάσει τον εαυτό του». Με σόκαρε αυτή η εξομολόγηση, γιατί πίστευα ανέκαθεν ότι οι πολιτικοί χάνουν τον εαυτό τους σταδιακά και κάπως ερήμην τους. Παρακολουθώ τις εκστρατείες τους: αλλεπάλληλες βασιλόπιτες, συνεστιάσεις, τεχνητές εκρήξεις στις τηλεοπτικές συζητήσεις, προβοκατόρικες αναρτήσεις στα σόσιαλ μίντια, αγωνία για μια –έστω υποτυπώδη– παρουσία σε παραπολιτικές στήλες. Φωτογενή μνημόσυνα, λαϊκές αγορές κι εκκλησίες είναι τα μέρη όπου συχνάζουν αυτές τις μέρες ακόμη και αν είναι ελάχιστα πιστοί, ενώ δεν έχουν ιδέα πόσο κοστίζουν οι μελιτζάνες…
Διαβάστε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
 Η 12η Φεβρουαρίου 1945, ανήμερα του αγίου Μελετίου, επισκόπου Αντιοχείας (+ 381 μ.Χ.) , θα μπορούσε να είχε καταγραφή ως η πλέον χαρμόσυνος ημέρα της νεωτέρας ελληνικής ιστορίας. Τα Δεκεμβριανά αποτελούν παρελθόν, η χώρα προσπαθεί να επουλώση τα τραύματα, η κυβέρνησις Πλαστήρα ορκίζεται την 3ην Ιανουαρίου 1945 , ο πόλεμος δεν έχει ακόμη λήξει στην Ευρώπη και ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός Παπανδρέου εκτελεί κανονικώς τα καθήκοντα του Αντιβασιλέως. Άλλο που δεν ήθελε! Την αυτήν ημέραν εκπρόσωποι όλων των τάσεων του πολιτικού χώρου στην Ελλάδα προσέρχονται στο κτήμα Κανελλοπούλου, στην Βάρκιζα, να υπογράψουν την ομώνυμη συνθήκη. Ουσιαστικώς η Συνθήκη θα ερρύθμιζε περί αναστολής των εχθροπραξιών και θα αποτελούσε ένα είδος "συγχωροχαρτίου" στους εμπλεκομένους φορείς.
Για την ορθή ανάλυση της Συνθήκης της Βάρκιζας, οφείλομε να λάβωμε υπόψη και ένα, δύο σημεία γεωπολιτικού ενδιαφέροντος, τα οποία θα πρέπει να μελετηθούν με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Η καταρρέουσα Βουλγαρία συμμαχεί πλέον με την Αγγλία και στρέφεται κατά της Γερμανίας. Έπρεπε , όμως, η ορθόδοξη Βουλγαρία, να ενταχθή εντός των κόλπων της Ορθοδοξίας, ένεκα και του ψυχροπολεμικού κλίματος, που αναφύεται. Η Βουλγαρία είναι σχισματική από του 1870 βάσει αποφάσεως πανορθοδόξου Συνόδου εις Φανάριον. Πως, όμως θα ενταχθή?
Περισσότερα...
 Την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο η παρουσίαση του βιβλίου "Η Ενηλικίωση Της Ευρώπης" του Λουκά Τσούκαλη. Το αμφιθέατρο της Παλαιά Βουλής ήταν γεμάτο και στο πάνελ των ομιλητών, εκτός του συγγραφέα, ήσαν η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Γιάννης Στουρνάρας και ο Γιώργος Χουλιαράκης, ενώ συντονιστής παρουσιαστής ήταν ο Παύλος Τσίμας.
Εκτός της Ντόρας Μπακογιάννη παρόντες στην εκδήλωση ήταν και άλλοι δικοί μας όπως ο Τάσος Γιαννίτσης, ο Ronald Meinardus κ.α.
Δείτε την ομιλία της Ντόρας Μπακογιάννη και το video της εκδήλωσης...
Η συζήτηση για τη ρύθμιση που θα απαγορεύσει τη συμμετοχή των επιγόνων της Χρυσής Αυγής στις εκλογές θα συνεχιστεί, θα καταλήξει κάπου και ο Αρειος Πάγος θα αποφασίσει αν διαθέτει τα κατάλληλα νομικά εργαλεία ώστε να αποκλείσει τον Κασιδιάρη. Πίσω από αυτά όμως θα εξακολουθούν να κρύβονται άλλα και σοβαρότερα.
Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιος με τις ιδιαίτερες δυνατότητες του ψυχρού και ανεπηρέαστου παρατηρητή της νεοελληνικής πολιτικής παραδοξότητας. Τι θα έβλεπε αυτές τις ημέρες και σε τι συμπέρασμα θα κατέληγε; Από τη μία θα παρακολουθούσε την εχθροπάθεια να φουντώνει. Τους μεν να κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να υποβαθμίσουν ή και να υπονομεύσουν την κοινοβουλευτική λειτουργία. Τους δε να μην είναι σε θέση να αποδεχθούν ότι κάποιος σαν τον Βαγγέλη Βενιζέλο συμμετέχει με τη σύνθετη πολιτικο-επιστημονική του ιδιότητα σε μια εκδήλωση με έναν (ατυχή) τίτλο που δεν τους αρέσει.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
O μεγάλος, διπλός, φονικώτατος σεισμός στις αρχαίες ακμάζουσες πόλεις, την Θεοδοσούπολι (Ντιαρμπακίρ), μία πόλι στην οποίαν ζούν και διαβιούν μόνον Κούρδοι, περί τα τέσσερα εκατομμ., στην Μελιτηνή (Μαλάτεια), από όπου κατήγετο ο Οζάλ, στα Άδανα, από όπου κατήγετο ο Καθηγητής και Ακαδημαϊκός Κων/νος Τρυπάνης, μας φέρνει πίσω, στα 1956, στον φονικό σεισμό της Αμοργού, 7,5 Ρίχτερ, όπου κατεστράφη, ισοπεδώθη σχεδόν η Σαντορίνη. Ένα φοβερό τσουνάμι επλημμύρισε την Αμοργό και την Ανάφη.
Ο διπλός αυτός σεισμός μας θυμίζει τα λόγια της θεάς Αθηνάς στον Αίαντα, τον Σαλαμίνιο, στην ομώνυμο τραγωδία του Σοφοκλέους, όταν η Αθηνά του αναφέρει πόσο άστατα είναι τα ανθρώπινα (στίχοι 129-133):
Τέτοια σαν βλέπης, να μην πής κανένα λόγο
περήφανο ενάντια στους θεούς, μήτε και να καυχιέσαι
άν είσαι ανώτερος από έναν άλλο είτε στη δύναμη των
χεριών είτε άν είσαι και βαθύπλουτος [ή μακρού πλούτου βάθει]. Αφού μία μόνον
μέρα χαμηλώνει όλα τα ανθρώπινα και όλα τα υψώνει.
Τους φρονίμους αγαπούν οι θεοί, και τους κακούς μισούν [θεοί φιλούσι και στυγούσι τους κακούς]
Ας φρονιμαντισθούν οι ανά την γήν ηγέτες με τα σοφά λόγια της Αθηνάς και να μην διέπωνται από έπαρσι και αλαζονεία.
Περισσότερα...
 Με αφορμή το νέο της βιβλίο, «Η μεταμόρφωσή της» (εκδ. Καστανιώτη), η Αμάντα Μιχαλοπούλου μιλάει στην «Κ» για το κοινωνικό φύλο, το παιχνίδι της γοητείας, τη «γυναικεία» λογοτεχνία, τη συγγραφή και την πατριαρχία που καταπιέζει εξίσου άνδρες, γυναίκες και διεμφυλικούς.
– Aμάντα, πού σε βρίσκω;
– Με βρίσκεις στη Βασιλεία, είμαι καλεσμένη του Literaturhaus φέτος τον χειμώνα. Προς το παρόν δεν πολυπηγαίνω σε μουσεία, ταξιδεύω στο δωμάτιό μου σαν τον Ξαβιέ ντε Μαιστρ. Είναι λίγο σανατόριο εδώ, ειδικά αν έχεις μόλις εκδώσει ένα βιβλίο και χρειάζεσαι λίγο ωραίο τίποτα.
– Τι διαβάζεις και τι γράφεις αυτόν τον καιρό; Εχεις πει ότι σου αρέσει να γράφεις σε ομάδες και με αναθέσεις. Οχι κατά μόνας και χωρίς σκοπό. Θα μπορούσες, πιστεύεις, να γράφεις ερωτικά ποιήματα κατά παραγγελία, κάπως σαν θηλυκός Σιρανό σε μια αναγεννησιακή αυλή της Κεντρικής Ευρώπης;
– Εφερα μαζί μου τον «Απρίλη» του Γιόζεφ Ροτ, ποιήματα της Λουίζ Γκλικ κι ένα βιβλίο που είχα χρόνια να διαβάσω, «Τη γραμμή του ορίζοντα» του Χρήστου Βακαλόπουλου. Θέλω να ξαναπιάσω ένα ερωτικό μυθιστόρημα που πρέπει να δουλευτεί από την αρχή. Το να ξαναρχίζεις είναι πιο δύσκολο από το ν’ αρχίζεις, χρειάζεται να αναλάβεις την ευθύνη της αποτυχίας σου, να καταλάβεις τι πήγε στραβά. Οπότε θα μου άρεσε να ζω σε μια αυλή της Αναγέννησης με αναθέσεις έργων, όπως λες. Ο περιορισμός είναι ερεθιστικός. Μπορείς να αποχαλινωθείς εντός πλαισίου.
Δείτε την συνέντευξη της Αμάντας Μιχαλοπούλου στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
 Tο να καίει κανείς το θρησκευτικό σύμβολο εκατομμυρίων ανθρώπων, εκατομμυρίων μουσουλμάνων, επιδεικτικά μπροστά σε μία πρεσβεία μουσουλμανικού κράτους είναι ύβρις. Το να το κάνει εξ ονόματος τρίτων, στο όνομα κάποιας πλειοψηφίας, ως υποτιθέμενη διαμαρτυρία είναι ύβρις με συγκεκριμένη σκοπιμότητα. Την, ανά τους αιώνες, τακτική της καταστροφής θρησκευτικών συμβόλων και συμβόλων πολιτιστικής κληρονομιάς ως στρατηγική ο ευρωπαϊκός πολιτισμός μας την έχει συνειδητά αποβάλει.
Φανταστείτε, για μία στιγμή, μπροστά στο Βατικανό της Ρώμης ή στο Φανάρι στην Κωνσταντινούπολη να στεκόταν κάποιος και να καίει το Ιερό Ευαγγέλιο, ένα ιερό κείμενο πίστης εκατομμυρίων χριστιανών. Προκαλεί οργή και αντιδράσεις που βασίζονται στο θρησκευτικό συναίσθημα και που μπορεί να έχουν σημαντικές επιπτώσεις.
Διαβάστε το άρθρο της Ντόρας Μπακογιάννη στην εφημερίδα "Τα Νέα"...
Σιγά-σιγά, το πολιτικό ημερολόγιο συμπληρώνεται. Τώρα που είναι γνωστό πότε θα διεξαχθούν οι εκλογές στην Τουρκία, η ημερομηνία των ελληνικών εκλογών θα ανακοινωθεί επίσημα πολύ σύντομα. Το γεγονός ότι γίνεται μια πολιτική σύνδεση μεταξύ των δύο ημερομηνιών αποδεικνύει τον ειδικό χαρακτήρα των διμερών σχέσεων σήμερα.
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, οι Έλληνες ψηφοφόροι – όπως και οι ψηφοφόροι στην Τουρκία – ανησυχούν κυρίως για τις υψηλές τιμές και το οικονομικό μέλλον. Ταυτόχρονα, δεν περνάει σχεδόν καμία μέρα χωρίς τα τηλεοπτικά κανάλια να αναφέρουν σε έντονους τόνους την πολεμική ρητορική της Τουρκίας και τις απειλές ότι ο τουρκικός στρατός θα μπορούσε να έρθει ξαφνικά μια νύχτα.
Σε αυτό το πλαίσιο, κατανοώ τις ανησυχίες πολλών συμπολιτών μας. Ωστόσο, δεν συμμερίζομαι τον φόβο ότι επίκειται στρατιωτική κλιμάκωση με την Τουρκία στο εγγύς μέλλον. Στην προκειμένη περίπτωση, συμμερίζομαι την άποψη του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος έχει δηλώσει επανειλημμένως δημοσίως ότι δεν θα υπάρξει «θερμό επεισόδιο» με την γειτονική χώρα. Πρώτα στην Αλεξανδρούπολη και λίγο αργότερα μπροστά σε διεθνές ακροατήριο στο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός.
Διαβάστε την ανάλυση του Ronald Meinardus στην DW 1.2.2023 που αναδημοσίευσε το tovima.gr την επομένη...
Η κήρυξη λευκής κοινοβουλευτικής απεργίας εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον η ύστατη περιφρόνηση του πολιτεύματος, των θεσμών και της λαϊκής εντολής, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η διαρκής επίκληση της εκτροπής επίσης απηχεί μια διασταλτική ερμηνεία της έννοιας «εκτροπή». Μπορεί το ζήτημα της παράνομης άρσης του απορρήτου να είναι μείζον, οι κυβερνητικοί χειρισμοί τραγικοί κι ενοχικοί, αλλά πάλι άμεσος κίνδυνος κατάλυσης της δημοκρατίας δεν υπάρχει. Θεμιτές είναι η κριτική, οι πιέσεις, η ενημέρωση της κοινής γνώμης. Αθέμιτη, η υπονόμευση της ομαλής λειτουργίας της Βουλής.
Διαβάστε το σχόλιο της Ξένιας Κουναλάκη στην "Καθημερινή"...
 Ηταν άλλο να σού λέει το τραγούδι ακόμη και ο μέγας Μπιθικώτσης, και άλλο ο σταρ της πιο λαϊκής τέχνης της εικόνας: του κινηματογράφου. Και αυτό το ήξεραν οι συνθέτες. Ακόμη και οι «φτασμένοι». Και έτρεχαν να του δώσουν τα τραγούδια τους για να τα πει σε κάποια ταινία του.
«Δεν σου χρωστάω τίποτα / με χτύπησαν αλύπητα, / ζωή, οι κεραυνοί σου / μάνα και δεν ενοιάστηκες / σαν να το καταράστηκες / που λιώνει το παιδί σου…»
Σαν να ακούω ακόμη την παράξενη, άκαμπτη, αντρίκια φωνή του, όπως την πρωτοπρόσεξα στο ραδιόφωνο –παιδί ακόμη– από 45αράκι. Μετά την επιτυχία του τραγουδιού των Σταύρου Ξαρχάκου και Λευτέρη Παπαδόπουλου στην ταινία «Ο ζητιάνος μιας αγάπης» (1964) του Σπύρου Ζιάγκου.
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
-
-
Τα βράδια το Βερολίνο είναι απόκοσμα σκοτεινό. Στις μεγάλες λεωφόρους, όπως η Ούντερ ντεν Λίντεν, νυχτώνει πλέον χωρίς να φωτίζονται τα δέντρα, τα καταστήματα και τα μνημεία. Το περίγραμμα της Πύλης του Βρανδεμβούργου μόλις και μετά βίας διακρίνεται – όπως και το σημείο στο οποίο έπεσε πρόσφατα ένας αυτόχειρας (;) οδηγός κι έχει «μπαλωθεί» πρόχειρα. Στα δημόσια κτίρια οι εργαζόμενοι κυκλοφορούν κουκουλωμένοι, ο θερμοστάτης είναι υποχρεωτικά καρφωμένος στο 19. Οι εφημερίδες φιλοξενούν άρθρα με τίτλο «Μπορώ να σταματήσω να δουλεύω αν κρυώνω;». Τα μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας εκπνέουν την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου. Ως τότε η Γερμανία ζει με την καθημερινή υπαρξιακή αγωνία: θα αντέξουν τα αποθέματα για να λειτουργήσει η βιομηχανία, να συνεχιστεί απρόσκοπτα η καθημερινότητα και να δικαιωθεί η ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης; Μέχρι στιγμής η χώρα τα έχει καταφέρει, τα καταστροφολογικά σενάρια δεν επαληθεύτηκαν, βοηθούντος του ήπιου χειμώνα, αλλά η γερμανική κοινωνία και πολιτική σκηνή δεν επαναπαύονται εύκολα.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην "Καθημερινή"...
-
-
 Silke Wettach berichtet seit 2002 als EU-Korrespondentin für die WirtschaftsWoche aus Brüssel. Aufgewachsen in Deutschland, Griechenland und Irland hat die Halbösterreicherin schon früh erfahren, dass Europa laut, bunt und widersprüchlich ist. Nach dem Volkswirtschaftsstudium am Trinity College Dublin und an der Université Catholique de Louvain (Belgien) volontierte sie in der Redaktion Fürstenfeldbruck des Münchner Merkur. Das Nachrichtengeschäft lernte sie im Anschluss als Redakteurin bei der Nachrichtenagentur vwd. In ihrer Zeit in der Düsseldorfer Zentralredaktion der WirtschaftsWoche erhielt sie den Nachwuchspreis der Ludwig-Erhard-Stiftung. 2000 verbrachte sie zwei Monate als Stipendiatin des Internationalen Journalisten Programms (IJP) bei der Tageszeitung El Financiero in Mexiko Stadt. Im EU-Betrieb kommt ihr tagtäglich zu Gute, dass sie fünf Sprachen spricht und noch ein paar mehr lesen kann. Am Standort Brüssel schätzt Wettach die Vielfalt der Themen, die Internationalität und natürlich das gute Essen. Seit sie die Schule des Sternekoches Yves Mattagne absolviert hat, kann sie am heimischen Herd nichts mehr schrecken.
Δείτε τα κείμενά της για το Katar, τον Olaf Scholz και την διαφθορά στο Ευρωκοινοβούλιο...
 Ο Καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Θανάσης Γεράνιος (αποφ. ’62) παρουσιάζει τις απόψεις του για την επάνοδο του εφιάλτη της πυρηνικής ενέργειας, σε συνέντευξη που έδωσε στον δημοσιογράφο Π. Γιόγιακα στον Οικονομικό Ταχυρόμο (8.2.2023).
Ο Καθηγητής προβάλλει πλήθος επιχειρημάτων για να τονίσει ότι η επαναφορά της συζήτησης για την πυρηνική ενέργεια δείχνει πως μοιάζουμε να ξεχνάμε τα διδάγματα του πρόσφατου παρελθόντος. Επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι με την εμπόλεμη κατάσταση στην Ουκρανία με τους 15 πυρηνικούς αντιδραστήρες, επανέρχεται το άγχος και ο φόβος της επανάληψης του πυρηνικού ατυχήματος του Τσερνομπίλ.
Διαβάστε τις απόψεις του Θανάση Γεράνιου...
«Παρατηρούμε μια ριζική αλλαγή της γερμανικής στάσης και το τέλος μιας διαμάχης που επικράτησε πολλές εβδομάδες όχι μόνο στην εσωτερική πολιτική της Γερμανίας, αλλά επισκίαζε και τις σχέσεις της Γερμανίας με τους εταίρους στην Ευρώπη και πέρα από την Ευρώπη» τόνισε ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους, αναλυτής και ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, επικεφαλής του Προγράμματος Μεσογείου, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Ναι μεν Αλλά» με την Ευαγγελία Μπαλτατζή.
Επίσημα ο λόγος της μέχρι τώρα διστακτικότητας της γερμανικής κυβέρνησης, θα ακουστεί από τα χείλη του κ. Σολτς, «αλλά ψιθυρίζεται και μάλλον κατά τη γνώμη μου αυτός είναι ο ουσιαστικός λόγος, ότι έδωσε και η Ουάσινγκτον, η Αμερική, τη συγκατάθεση, θα προμηθεύσει και η Αμερική που δίσταζε και αυτή στην προμήθεια αυτών των βαρέων οχημάτων» υποστήριξε ο κ. Μαϊνάρντους.
Δείτε τι δήλωσε ο Ronald Meinardus στο Πρώτο Πρόγραμμα...
Ο προσδιορισμός και η ανακοίνωση της ημερομηνίας διεξαγωγής των εθνικών εκλογών είναι πλέον η βασική προτεραιότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη
Είτε μέσω διαρροών είτε μέσω δηλώσεων κυβερνητικών στελεχών, ακόμη όμως και με βάση τα όσα ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναφέρει με διάφορες αφορμές, έχει κυριαρχήσει η αίσθηση ότι οι αρχές Απριλίου και πιθανότατα η 9η του μηνός, Κυριακή των Βαΐων, είναι η ημερομηνία που αυτή τη στιγμή τουλάχιστον προκρίνεται ως η ιδανική για τη διενέργεια της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης, με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Υπάρχουν παρά ταύτα ορισμένες εκκρεμότητες και παράμετροι προς στάθμιση, που θα επηρεάσουν τις τελικές αποφάσεις του πρωθυπουργού, ο οποίος είναι γνωστό ότι επιδιώκει κάθε πολιτική του κίνηση (πόσω μάλλον η συγκεκριμένη) να είναι «ζυγισμένη», ώστε να περιορίζεται κατά το δυνατόν η επίδραση τυχαίων ή ατυχών περιστατικών.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο in.gr...
Tην Κυριακή, 26 Φεβρουαρίου, Κυριακή της Τυρινής, ένθα εκκινεί η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη της Φωτεινής, της Σαμαρείτιδος.
Είναι η μοναδική σκηνή , σε όλα τα κείμενα του Ευαγγελίου, όπου ο Χριστός ομιλεί και συνδιαλέγεται κατά πρόσωπον με μία γυναίκα. Δεν είναι μία τυχαία γυναίκα. Ευρισκομένη στο φρέαρ του Ιακώβ, η Σαμαρείτις για να προμηθευθή ύδωρ, συναντά τον διψασμένο Ιησού, δεδομένου, ότι ήταν μεσημέρι, "ώρα ην ωσεί έκτη", ήτοι 12η μεσημβρινή. Προφανώς, γοητευμένος ο Ιησούς από την γυναίκα, συνομιλεί κατά πρόσωπον, δεδομένου, ότι ως Σαμαρείτις δεν έχαιρε εκτιμήσεως από τους Ιουδαίους και Γαλιλαίους. Τούτο παραξενεύει την Σαμαρείτιδα και απορεί, πώς μπορεί και της απευθύνει τον λόγο ένας Γαλιλαίος. Οι Μαθηταί, αντικρύζοντας το θέαμα, δεν πλησίασαν και εφοβήθησαν να συνομιλήσουν με την Σαμαρείτιδα. Ο Χριστός , όμως, της είπε έναν μεγάλο λόγο: O Θεός ευρίσκεται παντού.
Στον λόγο αυτό στηρίζεται η τέλεια θρησκεία της ανθρωπότητος, η αγνή λατρεία, χωρίς εποχή και χωρίς τοπικές διακρίσεις. Η θρησκεία που αγκαλιάζει την ανθρωπότητα και την αφήνει ελεύθερη παντού και πάντα να λατρεύει τον Θεό.
Κατά μία εκδοχή, χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση, η Σαμαρείτις ήταν Ελληνίδα, και έτσι εξηγείται το δυναμικόν του χαρακτήρος της.
Για την Τεσσαρακοστή , που εκκινεί από το εσπέρας της Κυριακής, εύχομαι ευσλπαχνία και αγάπη, συγχώρεση και επιείκεια, τρυφερότητα και ευγένεια, όλα αυτά που μας δίδαξε ο Χριστός.
Με την εκδημία του βασιλέως των Ελλήνων (6.3.1964-8.12.1974) Κωνσταντίνου (Τατόι 2.6.1940-Αθήνα 10.1.2023) ακούσθηκε και εγράφη κατά κόρον ο τίτλος τέως, ο έκπτωτος, όπως ακούσαμε και μία νέα γραμματική : Η βασιλομήτωρ, της βασιλομήτωρ!!!
Η βασιλεία ως θεσμός έλκει την καταγωγή της από δράσεις ηρώων - ηγετών, με διαστάσεις οιονεί μεταφυσικές. Ο Αριστοτέλης την τοποθετεί στο Γ΄ βιβλίον των Πολιτικών στα ορθά πολιτεύματα και την αναλύει διεξοδικώς. Άλλωστε, και εκ της ετυμολογίας της λέξεως , <βασις + λήιος> , σημαίνει, εκείνον, ο οποίος επί βάσεως ιστάμενος εργάζεται για τον λαό, είναι λαοπρόβλητος. Εκλέγεται στην αρχαία του μορφή υπό του λαού για το καλόν του. Ο Αριστοτέλης αναφέρει ορισμένα παραδείγματα, στα οποία απουσιάζει η κληρονομικότης. Άλλωστε, μην λησμονούμε, ότι στον αρχαίον Ισραήλ, όπως μας περιγράφεται στο Βασιλειών Α΄, ο βασιλεύς εξελέγη με διαδοχικές κληρώσεις.
Βασιλέας συνταξιούχος ή επίτιμος ή ομότιμος δεν υπάρχει. Η ανάρρηση στον θρόνο περιβάλλεται από αίγλη μοναδική. Ο διάδοχος του θανόντος βασιλέως γίνεται αποδεκτός από ένα επιφώνημα "Ο βασιλεύς απέθανεν, ζήτω ο βασιλεύς". Κατά συνέπεια ο θεσμός έχει διάσταση υπερβατική. Υπερβαίνει την φυσική έκλειψη του εκάστοτε φορέως.
Με την ανάρρηση στον θρόνο λαμβάνει ο βασιλεύς και μία διοικητική εξουσία. Κατά συνέπεια, εάν λάβη χώρα η εκθρόνιση και απωλέση την διοικητική εξουσία, μένει η αίγλη, δεν γίνεται όμως τέως. Γίνεται άνευ διοικητικών αρμοδιοτήτων.
Έκπτωτος δεν είναι ο Κων/νος. Άλλωστε, δεν τον κατήργησε κανένα κίνημα ούτε απώλεσε τον θρόνο από κίνημα. Τον απώλεσε κατόπιν δημοψηφίσματος.
Στην νεώτερη Ελλάδα ο θεσμός της βασιλείας εισήχθη εκ της Ευρώπης. Οι Έλληνες, δολοφονώντας τον Καποδίστρια, υπεδέχθησαν τους δυο βασιλείς, Όθωνα και στην συνέχεια Γεώργιο ως λαοπρόβλητους. Όλα τα συντάγματα έχουν θεσπίσει την παγία ρύθμιση, ότι δεν απονέμονται τίτλοι ευγενείας εις έλληνας πολίτας, ούτε αναγνωρίζονται. Τα παιδιά των Ελλήνων βασιλέων δεν είναι πρίγκιπες. Κατά νόμο είναι βασιλόπαιδες.
Αυτά τα ολίγα κατόπιν των όσων ακούσθησαν. Πάλι καλά που δεν έκλιναν και την λέξη τέως. Το περίμενα και αυτό. Καλό είναι οι παρουσιαστές να θυμηθούν την Γραμματική του Αχιλλέως Τζαρτζάνου. Πολλά οφείλομε οι παλαιοί μαθηταί στον αοίδιμο εκ Τυρνάβου μαχόμενο εκπαιδευτικό.
 Πρίν από 80 έτη, την 27ην Φεβρουαρίου 1943, εσίγησε η φωνή του μεγάλου μας εθνικού ποιητού, του Κωστή Παλαμά (γενν. Πάτραι 1859). Την 28ην Φεβρουαρίου 1943 εκτυλίχθηκε η μεγαλύτερη αντιστασιακή πράξη στην Αθήνα, κατά την εξόδιο ακολουθία και την κηδείαν του. Οι ιταλικές και γερμανικές αρχές Κατοχής δεν επίστευαν στο παλλαϊκό αυτό αντιστασιακό προσκλητήριο. Ήταν ο σκληρός χρόνος της μαρτυρικής Κατοχής το έτος 1943.
Ο Άγγελος Σικελιανός είχε συνθέσει την προηγουμένη βραδυά το εμπνευσμένο ποίημά του, το οποίο απήγγειλε μπροστά στο φέρετρο του ποιητού:
Ηχήστε, οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ώς πέρα...
Βογκήστε, τύμπανα πολέμου...Οι φοβερές
σημαίες , ξεδιπλωθήτε στον αέρα!
Σ΄αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!...
Ο τελευταίος στίχος απηχεί με τον καλύτερο τρόπο τον βαθύτατο δεσμό, την στενώτατη σχέση του Παλαμά με το ελληνικό έθνος, την ελληνική πατρίδα, την ελληνική συνείδηση.
Περισσότερα...
Ο θάνατος του τελευταίου βασιλιά της Ελλάδας πυροδότησε για μία ακόμη φορά υστερίες και αποκάλυψε ότι κάπου εξακολουθούν να κρύβονται μεγάλες δόσεις ανοησίας. Υπάρχουν όμως τρόποι να χαλαρώσουν οι αγωνιούντες. Ας κάνουν μια βόλτα στην Αθήνα.
Στον απόηχο των κραυγών και της εκατέρωθεν φιλο- και αντιβασιλικής υστερίας με αφορμή τον θάνατο και την κηδεία του Κωνσταντίνου, η αντικειμενική διαπίστωση είναι για μία ακόμη φορά απογοητευτική. Με την Ιστορία μας, για την οποία υπερηφανευόμαστε κιόλας, δεν έχουμε την παραμικρή διάθεση και δυνατότητα να αναμετρηθούμε και να συμφιλιωθούμε.
Εντάξει, δεν είναι απλό, όμως φαίνεται εν τέλει ότι οι Νεοέλληνες δεν είμαστε για τα σύνθετα και τα δύσκολα, είμαστε για τα επιφανειακά, τα εύκολα και τα πασαλείμματα.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Στο επίκεντρο της συνάντησης Σακελλαροπούλου – Σταϊνμάγερ οι ελληνογερμανικές σχέσεις και η Τουρκία – Παραλλήλισε Πούτιν και Ερντογάν ο Γερμανός πρόεδρος.
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ – ΒΕΡΟΛΙΝΟ. Λίγες ώρες μετά την κρίσιμη ορκωμοσία του νέου υπουργού Αμυνας της Γερμανίας Μπόρις Πιστόριους στο Προεδρικό Μέγαρο της Γερμανίας, στο παλάτι Μπελβιού στο Βερολίνο, ο Γερμανός πρόεδρος Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ υποδέχθηκε εκεί την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου. «Αγαπητή Κατερίνα», την προσφώνησε στον αρχικό χαιρετισμό του μπροστά στις κάμερες ο Γερμανός ομόλογός της, ο οποίος είπε ότι η πανδημία εμπόδισε τους δύο πολιτικούς να έχουν κατ’ ιδίαν συνάντηση στη γερμανική πρωτεύουσα νωρίτερα. Από την πλευρά της η Ελληνίδα Πρόεδρος έκανε λόγο για «συναντίληψη σε θέματα που αφορούν στις μεγάλες προκλήσεις του καιρού μας». «Οι δύο χώρες μοιράζονται ένα κοινό όραμα για το μέλλον που βασίζεται στις κοινές αξίες, τις ευρωπαϊκές, το κράτος δικαίου και την απόκρουση κάθε αναθεωρητισμού από όπου κι αν προέρχεται».
Διαβάστε την ανταπόκριση της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Τη διαμεσολάβηση του Βερολίνου στις σχέσεις της Άγκυρας με την Αθήνα και τη Λευκωσία, οι οποίες έχουν επιδεινωθεί τους τελευταίους μήνες, επισημαίνει σε άρθρο του στη Deutsche Welle o Ρόναλντ Μαϊνάρντους, πολιτικός αναλυτής και κύριος ερευνητής του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής & Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ).
Στο άρθρο του, ο κ. Μαϊνάρντους αναφέρει πως «υπάρχουν πράγματα, για τα οποία μιλάει κανείς δημόσια, και άλλα που ανήκουν στη σφαίρα της εμπιστευτικότητας. Αυτό ισχύει τόσο στην καθημερινή μας ζωή όσο και στην πολιτική, και ιδιαίτερα στη διεθνή πολιτική. Στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η μυστική διπλωματία είχε πάντα μια σταθερή θέση. Σε ορισμένες περιπτώσεις το κοινό δεν μαθαίνει καν για γεγονότα που λαμβάνουν χώρα πίσω από κλειστές πόρτες ή συμβαίνει μόνο πολλά χρόνια αργότερα μέσα από τα απομνημονεύματα πολιτικών και διπλωματών και τα ιστορικά αρχεία.
Δείτε την αναφορά του reporter.gr για το άρθρο του Ronald Meinardus στην DW...
Οταν ήµουν μικρή, η μαμά μου αντί για παραμύθια συχνά μου έλεγε ιστορίες από την Παιδούπολη της Φρειδερίκης, στην οποία μεγάλωσε όσο η γιαγιά μου ήταν εξορία. Ηταν αφηγήσεις συγκινητικές, αλλά προσπαθούσε να τις διανθίσει με χιούμορ, να ηχούν κάπως παιδικές.
Ετσι, συνήθως αφαιρούσε τις ιδεολογικές αποχρώσεις και κρατούσε τον «αναμορφωτικό εξωτισμό» του ιδρύματος: τις κακές δασκάλες που την υποχρέωναν να μάθει κέντημα και οικοκυρικά, τη φρικτή γεύση της ψαρόσουπας, τη νοσταλγία για τη μαμά και τα αδέλφια της, που σχεδόν δεν είχε γνωρίσει.
Οσο μεγάλωνα και παρά τις τραυματικές αυτές εμπειρίες, δεν υπήρχε μίσος στην οικογένεια ούτε για τη Φρειδερίκη ούτε για τον γιο της. Μόνο μια γενικευμένη απαξίωση, αντίστοιχη με αυτήν της ελληνικής κοινωνίας. Ενα κεφάλαιο που έχει κλείσει οριστικά και μια ομάδα απογόνων που περιφέρεται στα κοσμικά στέκια και μοιράζει καρτ βιζίτ με την ιδιότητα «πρίγκιπας». Οι εναπομείναντες φιλοβασιλικοί στη χώρα είχαν στα τέλη του 20ού αιώνα μια χροιά γραφικότητας.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα Καθημερινή...
Ο τελευταίος βασιλιάς της Ελλάδας έχασε από πολύ νωρίς τη δυνατότητα να λειτουργήσει ως παράγων ενότητας. Κατά τα λοιπά, τα «εγκλήματα» που του καταμαρτυρούνται είναι μάλλον υπερβολικά και πάντως η διαπόμπευση που υπέστη δεν του άξιζε.
Οι τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου φανέρωναν έναν άνθρωπο καταπονημένο, αδύναμο, καθηλωμένο στο καροτσάκι. Δεν ήταν υπέργηρος, πιθανώς όμως η κατάσταση της υγείας του να ήταν και αποτέλεσμα βαριάς ψυχικής καταπόνησης.
Στην Ελλάδα, τη χώρα που αδυνατεί να αξιολογήσει την Ιστορία της και να τη δει στις σωστές της διαστάσεις, ο Κωνσταντίνος επικράτησε να θεωρείται ένα τέρας. Πολλοί τον θεωρούσαν πολιτικό εγκληματία και υπαίτιο για όλα τα μετεμφυλιακά δεινά της χώρας, με αποκορύφωμα την αποστασία, την πολιτική κρίση του 1965-67 και τη χούντα που ακολούθησε.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Για τον Ερντογάν, του οποίου οι αποφάσεις καθοδηγούνται πλέον κυρίως από δημοσκοπήσεις, η συναλλαγή με τον Άσαντ αποτελεί κλειδί για την επιτυχία στην κάλπη. Σχολιάζει ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους.
Οι ειδικοί που ασχολούνται με την πολιτική της Τουρκίας συμφωνούν σε ένα βασικό σημείο: για τον πρόεδρο Ερντογάν, οι εσωπολιτικές παράμετροι καθορίζουν την ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την πολιτική έναντι της γειτονικής Συρίας, η οποία για μία ακόμα φορά δεσπόζει στην προεκλογική εκστρατεία περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο θέμα της εξωτερικής πολιτικής. Από την προοπτική της Τουρκίας, στη Συρία διακυβεύονται θεμελιώδη εθνικά συμφέροντα.
Δείτε το άρθρο του Ronald Meinardus στην DW...
 «Στην Ελλάδα, δυστυχώς, ό,τι και να κάνεις, θα σου φορέσουν ετικέτα, θα σου δώσουν ένα πρόσημο και θα αμφισβητήσουν την εντιμότητα και αγαθότητα των κινήτρων σου», παρατηρεί ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ, Χρήστος Ράμμος.
Ο πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), Χρήστος Ράμμος, δεν μιλάει συχνά, παρότι τους τελευταίους μήνες έχει βρεθεί στο επίκεντρο της υπόθεσης των υποκλοπών. («Ο όρος είναι λάθος», σπεύδει να με διορθώσει με τη νομική σχολαστικότητά του.) Και οι δύο πλευρές του πολιτικού συστήματος προσπαθούν να τον εργαλειοποιήσουν, αλλά ο ίδιος ακολουθεί μια προσεκτική σχοινοβασία, κατά την οποία καλείται να σταθμίσει από τη μία το απαραβίαστο των επικοινωνιών και από την άλλη την προάσπιση της εθνικής ασφάλειας. Στο τοξικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί, απαντά με στίχους του Τάσου Λειβαδίτη και την πάγια πεποίθηση πως ο φόβος είναι ασύμβατος με τη δημοκρατία. Η συζήτησή μας έγινε στο σπίτι του.
Δείτε όλη την συνέντευξη του Χρήστου Ράμμου στην Ξένια Κουναλάκη...
Εμοιαζαν οι πλατιές μελωδίες του να εκκινούν από ένα σημείο, να μεγαλώνουν, να αγκαλιάζουν εκείνο το «έξω» και, λίγο πριν το τέλος, να επιστρέφουν στο ίδιο κεντρικό σημείο που ξεκίνησαν. Ανοιχτή, πλατιά, λυτρωτική μελωδία. Σαν να ήταν να ρίξει τοίχους, σίδερα και τη φυλακή που έζησε με την πολιτική κρατούμενη μητέρα του.
«Η μελωδία απελευθερώνει». Το έλεγε σχεδόν συνωμοτικά. «Την φοβούνται, τη θεωρούν ευκολία, αλλά αυτή είναι που ανοίγει δρόμους, ανοίγει σύνορα. Η μελωδία δεν είναι βραχνάς. Είναι ελευθερία», μού εξηγούσε – χρόνια πριν – σε κάποια μας (δημοσιογραφική) συνάντηση. Και ήταν σαν ένα μικρό μάθημα αυτή η εξομολόγησή του.
Τα σόσιαλ μίντια ήδη πενθούν τον ευγενικό λάτρη της τέχνης Νότη Μαυρουδή. Το μουσικό, τον κιθαρίστα που άνοιξε δρόμους και στο λαϊκό τραγούδι. Και πολλά άλλα. Θα μού επιτρέψετε να πενθήσω έναν μεγάλο μελωδιστή. Που ήξερε και τι είναι και πώς να την κερδίσει και πόσο να την υπηρετήσει τη μελωδία.
Δείτε το κείμενο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
Ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους συμμετέχει στις προβλέψεις του ΕΛΙΑΜΕΠ για το 2023 με ένα κείμενο για τις εξελίξεις στην Μεσόγειο.
Η νότια γειτονιά της Ευρώπης, είναι μια ζώνη αστάθειας και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτό θα αλλάξει στο ορατό μέλλον. Αντιθέτως, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι εντάσεις και οι διαμάχες θα αυξηθούν τα επόμενα χρόνια.
Ο πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας επισκιάζει άλλες εστίες κρίσης και συγκρούσεων. Η περιοχή της Μεσογείου μπορεί να χαρακτηριστεί και ως παράπλευρη απώλεια του πολέμου του Πούτιν. Στο σταυροδρόμι της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, η Μεσόγειος αποτελούσε ανέκαθεν κομβικό σημείο της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής, έχοντας μια μοναδική πυκνότητα πολιτικών συγκρούσεων. Το νότιο χείλος της είναι μια κατ’ εξοχήν ζώνη διενέξεων. Από την άλλη πλευρά, με λίγες εξαιρέσεις στα Δυτικά Βαλκάνια, οι μεσογειακές χώρες του Βορρά ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και απολαμβάνουν υψηλό βαθμό σταθερότητας. Η νότια γειτονιά της Ευρώπης, που εκτείνεται από την Τουρκία στα ανατολικά έως το Μαγκρέμπ στα δυτικά, είναι μια ζώνη αστάθειας και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτό θα αλλάξει στο ορατό μέλλον. Αντιθέτως, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι εντάσεις και οι διαμάχες θα αυξηθούν τα επόμενα χρόνια.
Μοναχικό ελπιδοφόρο γεγονός καθίσταται η συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών Ισραήλ-Λιβάνου (δυο χώρες χωρίς καν διπλωματικές σχέσεις) για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων τους, το οποίο δημιουργεί ένα θετικό για τη Μεσόγειο προηγούμενο μιας αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας.
Περισσότερα...
Η συγκυρία διαμορφώνεται από κατακλυσμιαίες εξελίξεις και αποκαλύψεις, αλλά και από στοιχεία που δεν φωτίζονται ιδιαίτερα, όμως επιβεβαιώνουν την κρίση αξιοπιστίας της ΕΕ – σε πολλά πεδία.
Είναι σχεδόν περιττό να επαναλάβει κανείς πόσο μεγάλη ζημιά κάνει το τρέχον σκάνδαλο διαφθοράς στην καρδιά της Ένωσης. Η εμπλοκή σε αυτό της Εύας Καϊλή είναι μία λεπτομέρεια ελληνικού ενδιαφέροντος, όχι ασήμαντη, αλλά πάντως δευτερεύουσα.
Σε μία πρώτη αντίδραση για το σκάνδαλο, η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρομπέρτα Μετσόλα, δήλωσε μεταξύ των άλλων και αυτό: «Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δέχεται επίθεση. Η ευρωπαϊκή δημοκρατία δέχεται επίθεση. Ο ανοιχτός, ελεύθερος, δημοκρατικός χαρακτήρας των κοινωνιών μας δέχεται επίθεση.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου από το protagon.gr...
Wegen Korruptionsverdacht wird gegen die Exvizepräsidentin des Europäischen Parlaments ermittelt. Doch Eva Kaili fällt nicht nur durch ihre Katar-Verbindung auf. Als Frau war sie auch bei den Lobbyisten der US-Techkonzerne gefragt.
Η Silke Wettach σχολιάζει στην Wirtschafts Woche το θέμα του σκανδάλου που σχετίζεται με το Κατάρ και εμπλέκει την Εύα Καϊλή.
Δείτε το άρθρο...
 Για τις εκλογές, τις πολιτικές εξελίξεις και το σκάνδαλο Καϊλή συζήτησε με τους δημοσιογράφους ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης.
Μια χαλαρή αλλά άκρως ενδιαφέρουσα πολιτικά συζήτηση είχε το μεσημέρι της Τετάρτης ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, με τους πολιτικούς συντάκτες. Στο μενού, πέρα από το εξαιρετικό φαγητό στον "Αττικό" με θέα την Ακρόπολη, ήταν οι εκλογές και οι πολιτικές εξελίξεις και φυσικά το σκάνδαλο Καϊλή.
Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι ο 43χρονος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ταλαιπωρείται ακόμη με τον τραυματισμό στο δεξί πόδι του, μετά τη ρήξη χιαστού παίζοντας μπάσκετ στις εκδηλώσεις της 3ης Σεπτέμβρη. Παρά το χειρουργείο και τις πολλές φυσικοθεραπείες, ο Νίκος Ανδρουλάκης δυσκολεύεται να περπατήσει μεγάλες αποστάσεις, ακόμη και να ανέβει σκάλες, την ώρα που οι πολιτικές υποχρεώσεις του αυξάνονται λόγω προεκλογικής περιόδου. Προς το παρόν ακολουθεί –συνήθως- τις οδηγίες των ειδικών και το επιτελείο του φροντίζει οι επισκέψεις του να είναι "κατάλληλες" κινητικά.
Δείτε το ρεπορτάζ του Χάρη Ιωάννου στο thetoc...
 Το μήνυμα ότι είναι λάθος να βλέπουμε πίσω από τις κλιμακούμενες τουρκικές απειλές κατά της Ελλάδας μόνο τις προεκλογικές σκοπιμότητες ενός «απομονωμένου» Ερντογάν, στέλνει μέσω του liberal, o πρώην υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Βαληνάκης, μιλώντας για την σκληρή πραγματικότητα των ελληνοτουρκικών.
Στέκεται στην συστηματική πλέον προσπάθεια εκβιασμού της Ελλάδας από την Άγκυρα με τα νησιά, για το σενάριο να ακολουθήσουν ακόμη μεγαλύτερες «τελεσιγραφικού» χαρακτήρα πιέσεις, ώστε να μας σύρει σε διαπραγματεύσεις του τύπου «όλα η τίποτα» και εφιστά την προσοχή να αποφευχθεί πάσει θυσία τυχόν υποτίμηση του αντιπάλου και της γνωστής του τάσης για δυσανάλογα ακραία κλιμάκωση σε σχέση με τη στάση της άλλης πλευράς.
Διαβάστε την συνέντευξη του Γιάννη Βαληνάκη...
«Είμαι woke» σημαίνει τελώ σε επαγρύπνηση απέναντι σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πιθανά ρατσιστικά, μισογυνικά, ομοφοβικά ξεσπάσματα. Μόνο που πλέον στον αγγλοσαξονικό κόσμο χρησιμοποιείται συνήθως με αρνητική χροιά, στηλιτεύοντας τις υπερβολές του κινήματος. Η σχετική συζήτηση υιοθετείται ατόφια και στην Ελλάδα, λες και έχουμε λύσει το πρόβλημα της μισαλλοδοξίας και έχουμε φτάσει ήδη στο άλλο άκρο της υπερευαισθησίας. Βλέπω πολλούς να φοβούνται ότι είναι έτοιμη η λίστα με τις απαγορευμένες λέξεις, όπως αυτή που δημοσιοποιήθηκε από το αμερικανικό Πανεπιστήμιο Στάνφορντ τη Δευτέρα.
Για να δούμε, λοιπόν, μερικά πρόσφατα παραδείγματα, που καταρρίπτουν τον ισχυρισμό ότι γίναμε «Μπέρκλεϊ του Νότου». Μπορεί να μη λέμε πλέον «γύφτους» τους Ρομά, αλλά τα ρατσιστικά μας αντανακλαστικά ξεδιπλώθηκαν σε όλο τους το μεγαλείο κατά την πρόσφατη επίθεση εναντίον του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη από αστυνομικό. «Είναι εγκληματίες, δεν πάνε σχολείο, δεν θέλουν να ενσωματωθούν», ήταν τα στερεότυπα που αναπαράχθηκαν από την πλειονότητα των πολιτών ανεξάρτητα από την ιδεολογική τους προέλευση.
Στο σκάνδαλο Καϊλή, παρατηρεί κανείς επίσης πόσος συγκεκαλυμμένος μισογυνισμός είναι έτοιμος να διαχυθεί με την πρώτη ευκαιρία. Η ερωτική ζωή, η μητρότητα, η Εύα και το μήλο, ο Αδάμ-θύμα, όλες οι αταβιστικές-βιβλικές αναφορές επιστρατεύονται όταν ο θύτης είναι γυναίκα και δη όμορφη. Σαν να μην αρκούν η πολιτική κατακραυγή για την υπονόμευση της Ευρώπης και ο αποτροπιασμός για την αδιανόητη διαφθορά, η ιστορία οφείλει να εμπλουτιστεί με στοιχεία Παλαιάς Διαθήκης για να γίνει πιο ελκυστική.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Η Καθημερινή"...
Ο αρχηγός του ΠAΣOΚ θα μπορούσε να βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης, όμως έχει αποσυρθεί στο περιθώριο. Κάπως έτσι έχει ξαπλώσει οικειοθελώς στο κρεβάτι του Προκρούστη όπου ο Μητσοτάκης τραβάει από τη μία και ο Τσίπρας από την άλλη.
Υποτίθεται ότι οι προσεχείς εκλογές είναι κρίσιμες και καθοριστικές. Ξεχνούμε ίσως ότι έτσι χαρακτηρίζονται όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις της Μεταπολίτευσης στην Ελλάδα – για να μη μιλήσουμε για τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες.
Εφόσον είναι λοιπόν κρίσιμες οι εκλογές, θα πρέπει να αναζητήσει κανείς τι ακριβώς διακυβεύεται σε αυτές. Θα είναι όμως μάλλον δύσκολο να συμφωνήσουμε. Οπότε ας συμβιβαστούμε ότι για τον καθένα και για το κάθε κόμμα οι εκλογές είναι κρίσιμες για τους δικούς τους λόγους.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Σπανίως είχαν οι αναμετρήσεις της Μεταπολίτευσης τόσες ιδιαιτερότητες όσες η αναμενόμενη του επόμενου έτους. Πέραν της κρισιμότητας τους, το ενδιαφέρον έγκειται στο «μετά», στο πολιτικό μέλλον του βασικού ηττημένου
Οι εκλογές του 2023, οι δέκατες ένατες της λεγόμενης περιόδου της Μεταπολίτευσης (ή, εικοστές, αν προσμετρηθεί και η αναπληρωματική εκλογή του 1992 στη Β’ Αθήνας), έχουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία μέχρις ενός σημείου ίσως και να καθορίσουν την έκβαση τους.
Τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τεχνικά και πολιτικά, τις καθιστούν μοναδικές και υπό μία έννοια υποβάλλουν τους εμπλεκόμενους σε αυτές σε αρκετά σύνθετες ασκήσεις στρατηγικής και επικοινωνιακής διαχείρισης. Μία ιδιαιτερότητα των επερχόμενων εκλογών είναι ότι εξ αιτίας διαφόρων ελληνικών παραδοξοτήτων, προδιαγράφονται ως «διπλές».
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Εχει νόηµα να συμμετέχεις σε μια αθλητική διοργάνωση την οποία επικρίνεις; Ή θα έπρεπε να απέχεις τελείως, αφού και μόνο με την παρουσία σου νομιμοποιείς το καθεστώς που υποτίθεται ότι αμφισβητείς;
Το δίλημμα γίνεται έκδηλο καθημερινά στο Μουντιάλ: Χθες η ομάδα της Γερμανίας φωτογραφήθηκε με βουλωμένα στόματα και η υπουργός Εσωτερικών της χώρας, Νάνσι Φέζερ, φόρεσε το περιβραχιόνιο «One love» υπέρ των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ που απαγόρευσε η FIFA. Δύο τουλάχιστον ομάδες κατήγγειλαν τις πιέσεις της διεθνούς ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, που δεν περιορίστηκαν σε απλές προειδοποιήσεις για κίτρινες κάρτες σε περίπτωση παραβίασης της ντιρεκτίβας. Η Δανία ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να υποστηρίξει τον πρόεδρο της FIFA Τζάνι Ινφαντίνο, ο οποίος διεκδικεί την επανεκλογή του τον Μάρτιο του 2023. Κι ένας Ευρωπαίος καλλιτέχνης τοποθέτησε 20.000 κεράκια γύρω από ένα στάδιο στη μνήμη ισάριθμων μεταναστών εργατών που έχασαν τη ζωή τους στο Κατάρ την τελευταία δεκαετία, πολλοί εκ των οποίων για να πραγματοποιηθεί το Μουντιάλ.
Διαβάστε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη σην εφημερίδα "Η Καθημερινή"...
Εκ χαρακτήρος ο Πρωθυπουργός προετοιμάζει τις κινήσεις του εγκαίρως και λεπτομερώς. Υπό την προϋπόθεση ότι στις εκλογές θα επιβεβαιώσει την πολιτική του κυριαρχία, η σύνθεση της επόμενης κυβέρνησης και του επιτελείου του προμηνύονται πολύ διαφορετικά από όσα έως σήμερα γνωρίζαμε.
Κατά τις επίσημες διαρροές και διαβεβαιώσεις του Μεγάρου Μαξίμου, στο διάστημα που θα μεσολαβήσει έως τις εκλογές θα ψηφιστούν 30 νομοσχέδια. Τριάντα!
Αυτό κυκλοφόρησε λίγο προτού ο Πρωθυπουργός επαναλάβει την Πρωτοχρονιά τα γνωστά περί εκλογικού χρονοδιαγράμματος, το οποίο φαίνεται ότι αφήνει τα πάντα ανοιχτά από το Απρίλιο κι έπειτα. Για πολύ αργότερα δεν είναι πολύ ρεαλιστικά τα ενδεχόμενα, αφού υπάρχει η (ανεξήγητη σε κανονικές χώρες, αλλά υπαρκτή στην Ελλάδα) περιπλοκή με τις Πανελλαδικές, που ξεκινούν αρχές Ιουνίου.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Από τα podcasts της σειράς Lifo Politics της Βασιλικής Σιούτη, επιλέξαμε ένα πρόσφατο επεισόδιο της 15.11.2022 με τον Ronald Meinardus:
Ο Γερμανός αναλυτής, και ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, επικεφαλής του Προγράμματος Μεσογείου, Ρόναλντ Μαινάρντους, παρουσιάζει την πρώτη μεγάλη δημοσκόπηση για τις ελληνογερμανικές σχέσεις, η οποία ανιχνεύει τις αιτίες για την κακή γνώμη που έχουν οι Έλληνες για την Γερμανία. Την έρευνα αυτή διεξήγαγε η Kapa Research για λογαριασμό του γερμανικού ιδρύματος Φρίντριχ Έμπερτ. «Η δημοτικότητα της Γερμανίας είναι πολύ χαμηλή στην Ελλάδα και ο μέσος Ελληνας έχει αρνητική γνώμη για την Γερμανία» είναι το συμπέρασμα της έρευνας που παρουσιάζει ο Ρόναλντ Μαινάρντους.
Μόλις το 16% του ελληνικού πληθυσμού έχει θετική γνώμη για την Γερμανία, το 26% δεν έχει ούτε θετική, ούτε αρνητική, ενώ το 57% των Ελλήνων έχει αρνητική γνώμη. Στις ηλικίες 17-34 οι αρνητικές γνώμες ξεπερνάνε τον μέσο όρο και είναι στο 60%, ενώ στις ηλικίες 55-65 ο μέσος όρος ξεπερνάται ακόμα περισσότερο καθώς οι αρνητικές γνώμες για την Γερμανία είναι στο 67%. Με βάση το ιδεολογικό κριτήριο των πολιτών, η κεντροδεξιά είναι αυτή που έχει τις πιο πολλές θετικές γνώμες για την Γερμανία με 23% και η αριστερά είναι αυτή που έχει τις πιο πολλές αρνητικές γνώμες για την Γερμανία οι οποίες φτάνουν στο 67%.
Βάσει κομματικού κριτηρίου, τις πιο πολλές θετικές γνώμες για την Γερμανία τις έχουν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ με 26%, μετά είναι οι ψηφοφόροι της Ν.Δ με 19% και στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ οι θετικές γνώμες για την Γερμανία φτάνουν μόλις στο 10%.
Ακούστε το επεισόδιο...
Με ένα τίτλο που παραπέμπει στην κλασική ταινία "Όλα για την Εύα" του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς από το 1950, η Ξένια Κουναλάκη αποτυπώνει την θέση της για τα όσα συνέβησαν στην Εύα Καϊλή:
Απολογήτρια των επιδόσεων του Κατάρ στα εργασιακά δικαιώματα. Bασίλισσα των κρυπτονομισμάτων. Κάτοχος της σύνθετης αλήθειας όσον αφορά το blockchain. Συνδαιτυμόνας ολιγαρχών. Φιλορώσα, φιλοκαταριανή, μακεδονομάχος. Εθνικίστρια και λαϊκίστρια. Ομορφη, αλλά κενή. Αδίστακτη και άπληστη. Απολίτικη και Δούρειος Ιππος. Σατανική, που τα φορτώνει όλα στον σύντροφό της.
Αίφνης η Εύα Καϊλή είναι η προσωποποίηση του Απόλυτου Κακού στην Αθήνα και τις Βρυξέλλες. H Εύα πόζαρε με μήλο, η Εύα δεν σκέφτηκε το παιδί της, η Εύα αυτό, η Εύα εκείνο. Ολοι έχουν από μια ιστορία να διηγηθούν. Κάποτε που την είδαν στα μπουζούκια, μια άλλη φορά που αδίκησε μια εργαζόμενη.
Δείτε το άρθρο από την εφημερίδα "Καθημερινή"...
H «μονιμοκρίση» είναι η λέξη της χρονιάς. Πώς την αντιλαμβάνονται οι νέοι που δεν έχουν γνωρίσει την εποχή της κανονικότητας
Οσοι νέοι μπήκαν στην εφηβεία ή ενηλικιώθηκαν γύρω στο 2010 δεν έχουν ζήσει περίοδο «χωρίς πολλά προβλήματα». Οι μιλένιαλ βλέπουν το βιοτικό επίπεδο και τον βαθμό ευτυχίας τους να περιορίζονται σημαντικά σε σχέση με την προηγούμενη γενιά.
Η «μονιμοκρίση» (permacrisis) είναι ο όρος που επελέγη πρόσφατα από το λεξικό Κόλινς ως λέξη της χρονιάς. Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο Βρετανός ιστορικός Ανταμ Τουζ εγκαινίαζε τη νέα του στήλη στους Financial Times με τίτλο «Καλώς ήλθατε στoν κόσμο της πολυκρίσης». Επικαλούμενος τον πρώην υπουργό Εμπορίου των ΗΠΑ, Λάρι Σάμερς, ο οποίος έκανε πρόσφατα λόγο για την πιο σύνθετη αλληλουχία προκλήσεων τα τελευταία σαράντα χρόνια, ο Τουζ παραδέχεται ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν καταιγισμό κρίσεων, την οικονομική, την υγειονομική, τη γεωπολιτική και την ενεργειακή. Και όλα αυτά ενώ είναι σε εξέλιξη η πλέον μόνιμη απειλή για τον πλανήτη, η κλιματική αλλαγή. «Στην πολυκρίση, οι κραδασμοί είναι ξεχωριστοί αλλά αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, με αποτέλεσμα το σύνολο να είναι πιο σαρωτικό από το άθροισμα των μερών του», γράφει.
Διαβάστε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Η Silke Wettach σχολιάζει την αλλαγή της ώρας με ένα άρθρο της στην Wirtscahfts Woche που έχει τίτλο:
EU-Entscheid zu Sommer- und Winterzeit: Schluss mit der Zeitumstellung!
Europa sollte das ganze Jahr bei der Sommerzeit bleiben. Die EU-Mitgliedsstaaten müssen endlich eine Entscheidung dazu treffen. Ein Kommentar.
Es ist ein Relikt aus dem Ersten Weltkrieg: 1916 führte Deutschland zum ersten Mal die Zeitumstellung ein, schaffte sie allerdings schon drei Jahre später wieder ab, weil das Drehen an der Uhr höchst unbeliebt war. Schon damals wollten die Menschen sich nicht ohne Not zwei Mal im Jahr einem Mini-Jetlag aussetzen.
Δείτε όλο το άρθρο της Silke Wettach στην WiWo...
Ωρες αγωνίας πέρασε την Τρίτη το βράδυ η ανθρωπότητα. Ο πύραυλος που προσγειώθηκε στην Πολωνία, κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία, και σκότωσε δύο ανθρώπους θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια επιδείνωση στις σχέσεις Ρωσίας – Δύσης με απρόβλεπτη έκβαση. Αναλυτές άρχισαν δειλά δειλά να μνημονεύουν το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, που προβλέπει ότι επίθεση εναντίον χώρας-μέλους ισοδυναμεί με επίθεση εναντίον ολόκληρης της Συμμαχίας.
Οταν μετά τις πρώτες έρευνες προσδιορίστηκε ότι ο πύραυλος ήταν ουκρανικός αντιαεροπορικός S-300, ο πλανήτης αναστέναξε με ανακούφιση.
Κι όμως, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι συνέχισε για δύο 24ωρα να αμφισβητεί τα ευρήματα και επέμενε να διαψεύδει ότι ο πύραυλος ήταν ουκρανικός. Ουάσιγκτον, Βαρσοβία και Βρυξέλλες έσπευσαν μάλιστα να διευκρινίσουν πως η ευθύνη δεν είναι του Κιέβου, αλλά της Μόσχας, που ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο.
Διαβάστε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Αντί να μπλέκει κανείς σε υποκριτικές συζητήσεις για πρωτόκολλα που υπάρχουν μεν, δεν τηρούνται δε, θα όφειλε να συνειδητοποιήσει ότι ελάχιστοι νομιμοποιούνται σήμερα στην Ελλάδα να εμφανίζονται ως θεματοφύλακες μιας ανύπαρκτης αισθητικής ή κουρελιασμένων κανόνων.
Η ελληνική επικαιρότητα και ιδίως εκείνη η παράλληλη των κοινωνικών δικτύων, κυριαρχείται από ένα νέο θέμα αυτές τις ημέρες, αφού τα άλλα τείνουν να γίνουν αδιάφορα και τετριμμένα. Ενοχλημένοι πολλοί και έκπληκτοι, διαπίστωσαν ότι ο επιχειρηματίας Πολ Ευμορφίδης εμφανίστηκε ακατάλληλα ενδεδυμένος στην δεξίωση του Προεδρικού Μεγάρου προς τιμήν του βασιλικού ζεύγους της Ολλανδίας.
Δείτε το σχόλιο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Σε δυόμισι μήνες, η ακτιβίστρια που ηγήθηκε της παγκόσμιας καμπάνιας κατά της κλιματικής αλλαγής, Γκρέτα Τούνμπεργκ, θα γίνει 20 ετών. Δεν είναι πλέον το θυμωμένο κοριτσάκι με τις πλεξίδες που στραβοκοιτούσε τον Ντόναλντ Τραμπ στις διεθνείς συνόδους και κινητοποιούσε δεκάδες χιλιάδες νέα παιδιά με οικολογική συνείδηση κάθε Παρασκευή. Η ενεργειακή κρίση θέτει πλέον ακόμη και τη σκληροπυρηνική Σουηδή απέναντι σε δύσκολα διλήμματα, όπως «πυρηνική ενέργεια ή λιγνίτης;» (πυρηνική ενέργεια, είπε). Μπορεί η κλιματική αλλαγή να καλπάζει και τα δυστοπικά ακραία φαινόμενα να γίνονται όλο και συχνότερα, αλλά ο πόλεμος στην Ουκρανία υποχρέωσε την ανθρωπότητα να φρενάρει στη λήψη μέτρων. Η τάση είναι έκδηλη και στη χώρα μας: επέκταση ζωής λιγνιτικών μονάδων, επιδότηση για μετατροπή του καυστήρα θέρμανσης από φυσικό αέριο σε πετρέλαιο, ενώ και σε ευρωπαϊκό επίπεδο το διαβόητο greenwashing συσκοτίζει την ευρύτερη οπισθοδρόμηση στον τομέα.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Η υπόθεση του Κολωνού έχει γίνει απλώς μία παράμετρος της τηλεθέασης για τις πρωινές ζώνες των καναλιών. Και δυστυχώς, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι παρακολουθούν απαθώς, βυθισμένοι και αυτοί στον λήθαργο της γενικότερης σαπίλας.
Δεν υπάρχουν πολλά επίθετα και χαρακτηρισμοί για τα όσα αποκαλύπτονται σχετικά με τα εγκλήματα των μαστροπών, βιαστών και παιδεραστών της υπόθεσης του Κολωνού. Και δυστυχώς, κάθε ημέρα που περνά, αποκαλύπτεται και μία νέα πτυχή της νεοελληνικής νοσηρότητας, με αφορμή τα περιστατικά αυτά και την αντανάκλασή τους στη σάπια κοινωνία μας.
Οι διαπιστώσεις δεν περιορίζονται όμως στην υπόθεση αυτή καθεαυτή.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Θεωρητικά δεν θα έπρεπε οι γονείς να επιβάλλουν το θρήσκευμά τους στα παιδιά τους, σεβόμενοι το δικαίωμά τους να επιλέξουν το δόγμα τους μόλις ενηλικιωθούν. Αν επιμένουν να τα στέλνουν σε επισκέψεις κατηχητικών σχολείων που πραγματοποιούνται σε ναούς εκτός του σχολικού ωραρίου, είναι δύσκολο να παρέμβει η Πολιτεία, αφού δεν είναι τα χωράφια της.
Αυτό που οφείλει όμως να κάνει είναι να μην επιτρέψει δημόσια σχολεία να μετατραπούν σε κέντρα προσηλυτισμού. Τόσο η υπουργός Παιδείας όσο και ο δήμαρχος Αθηναίων, περίπου νίπτουν τας χείρας τους, λέγοντας ότι έχουν κατατεθεί όλα τα απαραίτητα έγγραφα για να παραχωρηθούν σχολεία και προαύλια στα προγράμματα με τίτλο «Νεανικές και παιδικές συντροφιές». Τα προγράμματα αυτά είναι νομότυπα. Γονείς και εκπαιδευτικοί που μελέτησαν τα σχετικά έγγραφα, διαπίστωσαν όμως ότι πίσω από τη βιτρίνα της «δημιουργικής απασχόλησης» κρύβεται η απροκάλυπτη κατήχηση, αφού στα συνοδευτικά βίντεο γίνονται αναφορές «στο κατηχητικό μου» και «στιγμές χαράς κοντά στον Χριστό».
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
-
-
Η τελευταία επίσκεψη Γερμανού καγκελαρίου - τότε ήταν η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ - πραγματοποιήθηκε ακριβώς πριν από ένα χρόνο. Σήμερα, ο Όλαφ Σολτς είναι ο πιο ισχυρός πολιτικός στη Γερμανία. Αυτό αποτελεί μόνο μία από τις πολλές αλλαγές που σημειώθηκαν τους τελευταίους δώδεκα μήνες. Το δρομολόγιο της επίσκεψης έχει επίσης αλλάξει: Παλαιά ήταν σχεδόν ρουτίνα να συνδυάζεται η παραμονή στην Ελλάδα με μια επακόλουθη επίσκεψη στην Τουρκία. Το γεγονός ότι είναι διαφορετικό αυτή τη φορά έχει μια συμβολική, αλλά και ουσιαστική πολιτική διάσταση. Στο παρελθόν διαμεσολαβήσεις μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας αποτελούσαν συχνά μέρος των αποστολών των Γερμανών ηγετών στην περιοχή. Σήμερα, δεν υπάρχει καμία γερμανική διαμεσολάβηση στον ορίζοντα, κάτι που οφείλεται κυρίως στην Τουρκία. Οι Τούρκοι δεν έχουν καταφέρει να οικοδομήσουν μια σχέση εμπιστοσύνης με την κυβέρνηση Σολτς. Η Άγκυρα κατηγορεί το Βερολίνο για μεροληψία στα ελληνοτουρκικά. Σε σχετικές δηλώσεις του υπουργού των Εξωτερικών μια νοσταλγία για την κυρία Μέρκελ είναι εμφανής.
Δείτε το άρθρο του Ronald Meinardus στην dw...
Κυριακή, 23 Οκτωβρίου, συμπληρώθηκαν 97 χρόνια από τη γέννησή του. Γιατί ο κορυφαίος έλληνας συνθέτης δεν «εξαργύρωσε» το ταλέντο και τη φήμη του στο Χόλιγουντ μετά την παγκόσμια επιτυχία του «Ποτέ την Κυριακή» και το Οσκαρ για τα χιλιοδιασκευασμένα «Παιδιά του Πειραιά»;
Αλήθεια, το έχετε σκεφτεί; Πως ένας συνθέτης σαν τον αξέχαστο Μάνο Χατζιδάκι, με μουσική για μια ταινία που τάραξε τα νερά στο Χόλιγουντ και τα Oσκαρ –όχι μόνο λόγω της Μελίνας και του Ζυλ Ντασσέν–, το θρυλικό «Ποτέ την Κυριακή», και με ένα τραγούδι, «Τα παιδιά του Πειραιά», που έγινε σχεδόν αμέσως παγκόσμια επιτυχία και τραγουδήθηκε σε αμέτρητες εκδοχές, δεν έκανε παραπέρα καριέρα στο Χόλιγουντ; Ή, έστω, την καριέρα που θα εκταμίευε αυτές τις επιτυχίες.
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
 Η Ντόρα Μπακογιάννη μιλάει στην Αγγελική Σπανού και τον Αντώνη Παπαγιαννίδη, για τη νέα σειρά των podcast της ΕΠΑΨΥ για το iEidiseis, χωρίς κομπιάσματα και υπεκφυγές.
Δεν συγκρίνει το βάθος του τραύματος που της προκάλεσε η δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη με τη δυσκολία της μάχης της με το πολλαπλό μυέλωμα: «Το πρώτο με έσπασε. Η δολοφονία του Παύλου ήταν μια στιγμή που σκέφτηκα να αποσυρθώ και να μην ξαναβγώ από το καβούκι μου. Με έβγαλε εκτός κάθε ισορροπίας και πάντα ένα κομμάτι αυτής της πληγής είναι ανοιχτό, ακόμη και 33 χρόνια μετά. Για πολλά χρόνια ό,τι έκανα το έκανα ρομποτικά. Δεν ήθελα να με πλησιάζει κανείς. Ηταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να μου συμβεί. Τη δική μου αρρώστια την αντιμετώπισα με τη σκέψη στα παιδιά μου και στον άντρα μου, σε όσους θα πονέσουν αν η έκβαση δεν είναι καλή. Μου έδωσαν δύναμη οι άνθρωποι που με συναντούσαν στο δρόμο και μου φώναζαν Ντόρα, γερά».
Η Ντόρα Μπακογιάννη μιλά για το πρόβλημα της υγείας της χωρίς υπεκφυγές, χωρίς διφορούμενα και χωρίς κομπιάσματα.
Ήταν αυτονόητο για εκείνη να ανακοινώσει τη διάγνωση αμέσως. «Οφείλουμε να ενημερώνουμε τον κόσμο για την κατάσταση της υγείας μας. Πρέπει να ξέρουν», λέει και αναφέρεται στις παρενέργειες της αγωγής που ακολουθεί καταλήγοντας: «Όλα καλά. Να παραπονιέμαι εγώ, είναι πρόκληση».
Περισσότερα...
Ο καγκελάριος της Γερμανίας, Ολαφ Σολτς, και ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, έχουν κάτι κοινό: Προτάσσουν τα συμφέροντα της χώρας τους, αδιαφορώντας για την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη ο πρώτος και την παραδοσιακή διεθνή επιρροή της Αμερικής ο δεύτερος.
Αν το προεκλογικό σύνθημα του Τραμπ το 2016 ήταν «America first», που συνεπαγόταν απόσυρση από σημαντικές διεθνείς συνθήκες και εγκαινίαζε την εσωστρέφεια της Ουάσιγκτον, στην περίπτωση του Σολτς συνέβη το αντίθετο: προεκλογικά ευαγγελιζόταν την εγκατάλειψη της γερμανικής εγωπάθειας και της τιμωρητικής πολιτικής της προκατόχου του Αγκελα Μέρκελ έναντι του Νότου μέσα από την υιοθέτηση της αμοιβαιοποίησης του χρέους στην Ευρωζώνη, για να προσγειωθεί απότομα στην ενεργειακή κρίση και στην υιοθέτηση του πακέτου των 200 δισ. ευρώ. Συγκριτικά ο Tραμπ αποδείχθηκε πιο συνεπής.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
«Ποιος είν’ τρελός από έρωτα;» Είναι «κραταιά ως θάνατος (η) αγάπη;» Αυτό και τόσα άλλα που μας έμαθε ο αξέχαστος Μάνος θα ακουστούν σε ένα τριετές πλάνο που θα φέρει στο προσκήνιο το γνωστό και άγνωστο έργο του «μεγάλου ερωτικού», χάρη στον γιο του Γιώργο Χατζιδάκι και την Εθνική Λυρική Σκηνή. Η αρχή γίνεται την ημέρα των γενεθλίων του, στις 23 Οκτωβρίου.
«Σ’ αγαπώ: δεν μπορώ / τίποτ’ άλλο να πω / πιο βαθύ, πιο απλό, / πιο μεγάλο!» Να που η ανάμνηση, η επίκληση ενός καταδικασμένου έρωτα γέννησε έναν «Μεγάλο Ερωτικό». Μιλάμε για το ποίημα που η Μυρτιώτισσα (η Κωνσταντινοπολίτισσα Θεώνη Δρακοπούλου) πρωτοδημοσίευσε τη χρονιά που γεννήθηκε ο Μάνος Χατζιδάκις, το 1925, στην ποιητική της συλλογή «Κίτρινες φλόγες», με τις λέξεις που είχε καταφέρει να συναρμόσει για τον μεγάλο και πρόωρα χαμένο έρωτά της, τον ποιητή Λορέντζο Μαβίλη, που είχε σκοτωθεί στους Βαλκανικούς Πολέμους, 13 χρόνια πριν.
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr πριν από τέσσερα χρόνια τον Οκτώβριο του 2018...
 Η Nάνα Λουίζ Β. Λίντε είναι αντιπρόεδρος European Government Affairs της Microsoft. Τα τελευταία 14 χρόνια από επιτελικές θέσεις έχει συνδράμει τη Microsoft να οικοδομήσει συνεργασίες με κυβερνήσεις σε ολόκληρη τη Γηραιά Ηπειρο και να καταστήσει τον τεχνολογικό κολοσσό έναν αξιόπιστο εταίρο στην περιοχή. Επιβλητική παρουσία, πρώην μοντέλο και μητέρα τριών παιδιών, η ζωή της μοιάζει βγαλμένη από επεισόδιο της σειράς Borgen – άλλωστε είναι και Δανή. Μέχρι στιγμής, ζει έξω από την Κοπεγχάγη με τον σύζυγό της που αυτοαποκαλείται, αστειευόμενος, ως «η γυναίκα του σπιτιού». Είναι αυτός που κάνει τις δουλειές του σπιτιού και φροντίζει τα παιδιά όταν εκείνη ταξιδεύει ανά τον κόσμο για τρεις συνεχόμενες εβδομάδες. Σύντομα όμως θα μετακομίσει στις Βρυξέλλες και ο καλλιτέχνης σύζυγός της θα την ακολουθήσει με χαρά, εφόσον τα παιδιά τους έχουν πλέον μεγαλώσει και τα δύο από αυτά σπουδάζουν αλλού.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, καταλήξαμε να συζητάμε για τις εμπειρίες μας ως δύο γυναίκες που προέρχονται από δύο διαφορετικές εργασιακές κουλτούρες. Παραδέχεται ότι ακόμη και στη χώρα της, τη Δανία, τα πράγματα δεν είναι πάντα ιδανικά για τις εργαζόμενες γυναίκες, ειδικά γι’ αυτές που δεν εργάζονται σε πολυεθνικές εταιρείες όπως η Microsoft. Κι εγώ αρχίζω να οραματίζομαι την ύπαρξη ενός μελλοντικού «κοινωνικού συμβολαίου» μεταξύ ανδρών και γυναικών στην ελληνική οικογένεια.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
  Ο Μανώλης Γλέζος, που έφυγε τον Μάρτιο του 2020, είχε γεννηθεί πριν από 100 χρόνια, στις 9 Σεπτεμβρίου 1922.
Με αφορμή την επέτειο αυτήν, η Ντόρα Μπακογιάννη έδωσε μία ολιγόλεπτη συνέντεξη στην "φωνή του αιγαίου", στην Ειρήνη Προμπονά και αναφέρθηκε στον Μανώλη Γλέζο και την προσωπική τους αλλά και την οικογενειακή τους φιλία.
Και εμείς θυμηθήκαμε τον Μανώλη Γλέζο. Θυμηθήκαμε που τον καλέσαμε και μίλησε στην Aula τον Απρίλιο του 2014.
Θυμηθήκαμε να αναφέρεται στους δύο πυλώνες του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, τον Ελληνικό και τον Γερμανικό.
Θυμηθήκαμε τον ενωτικό του λόγο που παραμέριζε τις πολιτικές διαφορές, την σύγκρουση με τους Γερμανούς εστιάζοντας στην φρίκη του πολέμου.
Η φωτογραφία του Μανώλη είναι από εκείνη την εκδήλωση, όπου όρθιος, μιλούσε επί δυόμιση ώρες.
"Ο Μανώλης Γλέζος υπήρξε μία εμβληματική μορφή της ιστορίας της χώρας και ένας πραγματικός αγωνιστής της ζωής. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την λεβεντιά του, την ανθρωπιά του και την επιδίωξή του να διατηρεί σχέσεις και φιλίες πέρα και πάνω από τα κόμματα" είχε γράψει η Ντόρα Μπακογιάννη την ημέρα του θανάτου του.
"Είχαμε μία πολύ στενή και ζεστή φιλία με τον Μανώλη Γλέζο"
"Οποτεδήποτε είχα δυσκολίες πολιτικές, προσωπικές, ερχόταν από το άλλο άκρο των εδράνων της Βουλής για να μου πει μια καλή κουβέντα, για να με στηρίξει"
"Ήταν ένας άνθρωπος ξεχωριστός, εϊχε φιλίες πέρα και πάνω από πολιτικές γραμμές"
"Άνθρωποι σαν τον Μανώλη Γλέζο δεν είναι πολλοί, οι οποίοι έχουν περάσει απο την ελληνική ιστορία"
"...ακοινώνητος, ανόσιος και άπατρις είναι αυτός που τον φρικιαστικό εμφύλιο πόλεμο αγαπά", μία φράση από την Ιλιάδα του Ομήρου είχε αναφέρει στο γράμμα του ο Μανώλης Γλέζος προς την οικογένεια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αμέσως μετά τον θάνατό του.
Ολοκληρώνοντας την συνέντευξή της η Ντόρα Μπακογιάννη συμπλήρωσε:
"...υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα διαφορές, αυτό είναι η δημοκρατία μας, αλλά υπάρχουν και κάποια πράγματα τα οποία θα πρέπει να μας ενώνουν, και το εθνικό συμφέρον ενώνει και αυτό θα πρέπει να το θυμόμαστε".
Ακούστε την συνέντευξη...
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Οταν η Ελλάδα γλεντούσε στα σκυλάδικα"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Αμύνεται με προσάρτηση και απειλές για πυρηνικά"
-
Παύλος Αγιαννίδης: " Μια φωνή που δεν έμπαινε στο… κουτί"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Να δοθεί άσυλο σε Ρώσους ανυπότακτους;"
-
Ντόρα Μπακογιάννη: «Η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία» - Η απάντηση της ρωσικής πρεσβείας
-
Ronald Meinardus: "Γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας τάσης στην Ευρώπη"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Απαντούν με βία στο κίνημα της μαντίλας"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Η σκιά της Ακροδεξιάς εξαπλώνεται πάλι στην Ε.Ε."
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Καθένας είχε τη δική του Μάρθα Καραγιάννη"
-
Ronald Meinardus: "Ο Ερντογάν δείχνει να προετοιμάζει τον πληθυσμό στην Τουρκία για το ενδεχόμενο πολέμου"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Κακά τα ψέματα, όλα θα κριθούν με την απλή αναλογική"
-
Ο Ronald Meinardus στον ΣΚΑΪ την 2.9.2022
-
Γιάννης Βαληνάκης: "Οι απειλές Ερντογάν δεν είναι μόνο προεκλογικές… Αρθρο AnatropiNews 06.09.22"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Η Βρετανία χωρίς την άγκυρά της"
-
Παύλος Αγιαννίδης: «Ενα άγριο άλογο, που δεν έμπαινε σε φόρμες»
-
Δύο σημειώματα της Silke Wettach στο WiWo
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Το χρώμα και το κουράγιο του Δημήτρη Παντερμαλή"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Η Ελισάβετ, ο Τσόρτσιλ και η Τρας: Μια αιωνιότητα και μία μέρα"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Πώς λιποθυμούν οι δημοκρατίες"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Η πιθανή περιπλοκή της αυτο(α)δυναμίας"
-
Ronald Meinardus: "Έχει αλλάξει κάτι στα ελληνοτουρκικά; Στην σκιά της κρίσης Ελλάδας-Τουρκίας η δύσκολη αποστολή της Ανναλένας"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη μεταξύ Κυβέλης και Φόνισσας"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Κυβερνητική νιρβάνα πριν από τον χειμώνα"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Ο αστείρευτος θεατράνθρωπος Βασίλης Παπαβασιλείου"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Κι όμως, το θέμα με την ΕΥΠ είναι άλλο"
-
Ρόναλντ Μαϊνάρντους: Η Άγκυρα συντηρεί την ένταση, η Ουάσινγκτον στο πλευρό της Αθήνας
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Ο Τσιμάρας Τζανάτος μας διηγήθηκε τον θάνατό του"
-
Γιά την Ξένια Κουναλάκη από το THE TOC
-
Η συνέντευξη του Μάικ Πομπέο στον Άγγελο Κωβαίο
-
Ξένια Κουναλάκη: "Οι τσιφλικάδες των παραλιών"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Δεν «διορθώνονται» όλα τα λάθη"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Φεστιβάλ Σάνη: Ο Αντρέα Μποτσέλι, ο Μπομπ Γκέλντοφ και τα άλλα «παιδιά»"
-
Ronald Meinardus: "Πιό σημαντική από την Ουκρανία"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Ελληνική Νομαρχία – Πολύ κοντά στη λύση του μυστηρίου για τον «ανώνυμο» συγγραφέα"
-
Η Ημέρα του Πατέρα
-
Άγγελος Κωβαίος: "Από τον Βενιζέλο στον Μάμετ: Η αναζήτηση της σαφήνειας"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Ανήκει στο «σύστημα Πούτιν» ο Θόδωρος Κουρεντζής;"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Δύο γυναίκες κηρύσσουν το τέλος της ρεαλπολιτίκ"
-
Γιάννης Παπαδημητρίου: "Να και οι ...φιλοευρωπαίοι Ανατολικοευρωπαίοι"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Μήπως το παρακάναμε με την Επίδαυρο;"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Η τέχνη της μουσικής γραφής"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Ιταλία: Ο «σούπερ Μάριο» φεύγει, η Ακροδεξιά έρχεται"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Μπάζα το σπίτι της Μαρίας Κάλλας!"
-
Ο Γιάννης Αγρανιώτης στο 10ο Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Σαρωνικού
-
Ξένια Κουναλάκη: "Οι ακροδεξιές απόψεις πλανώνται χωρίς στέγη"
-
ITER: Ένα φιλόδοξο έργο που θα μπορούσε να σώσει την ανθρωπότητα από την κλιματική αλλαγή
-
Ξένια Κουναλάκη: "Το καλύτερο λόμπινγκ υπέρ της Uber"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Κρίστοφερ Κινγκ, ο άνθρωπος που βρήκε ζωή στα ηπειρώτικα μοιρολόγια"
-
Μελίνα προς Πίτερ Μπρουκ: «Αν δεν έρθεις, θα πεθάνω!»
-
Ξένια Κουναλάκη: "Μπορούν οι αστυνομικοί να είναι «περήφανοι»;"
-
Γιάννης Παπαδημητρίου: "Παραιτείται, γιατί απείλησε δημοσιογράφο"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Δημόσιος διάλογος ερήμην των θυμάτων"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Ανέζα Παπαδοπούλου: Ενα μακρύ ταξίδι στην ψυχή του θεάτρου"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα μέσα από τις ξεναγήσεις της"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Πού κολλάνε ο Δημήτρης Μητρόπουλος και ο Αγιος Νεκτάριος;"
-
Delphi Economic Forum VII: 6-9 Απριλίου 2022
-
Ξένια Κουναλάκη: "Για τη σχέση Γερμανίας – Τουρκίας"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Βαγγέλης Παπαθανασίου, η πραγματική περιουσία"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Η τέχνη της μουσικής γραφής"
-
Ντόρα Μπακογιάννη: Το νέο της μήνυμα για την υγεία της
-
Φεστιβάλ Σάνη: Ο Αντρέα Μποτσέλι, ο Μπομπ Γκέλντοφ και τα άλλα «παιδιά»
-
Άγγελος Κωβαίος: "Εθνικά θέματα σε εξέλιξη – και ο νοών νοείτω"
-
Παυλος Αγιαννίδης: "Δάκης: Τόσα καλοκαίρια μάς έφυγαν από τα χέρια…"
-
Silke Wettach: "EU-Gipfel: Europa zeigt seine Uneinigkeit"
-
Βαγγέλης Παπαθανασίου: «Η μουσική είναι η άυλος υλοποίηση του θείου»
-
Γιάννης Βαληνάκης: "Οι εκρήξεις Ερντογάν προμηνύουν καλοκαίρι έντασης"
-
Ντόρα Μπακογιάννη: «Δεν νομίζω ότι παίρνει τους Τούρκους για θερμό επεισόδιο»
-
Άγγελος Κωβαίος: "Υπάρχει «προνοητική» διακυβέρνηση δίχως την Παιδεία;"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Κοινές ερωτήσεις με διαφορετικές απαντήσεις"
-
Συναγερμός για την ελευθεροτυπία στην Ελλάδα
-
Να γιατί έγινα δάσκαλος
-
Κωνσταντίνος Αραβώσης: "Η μεταρρύθμιση για τα δάση μας"
-
Με τον Πέτρo Πιτσίνη "Στο Δρόμο"
-
Eurovision: 66 χρόνια σεξ, χρήματα και πολιτικές αλχημείες
-
Ξένια Κουναλάκη: Αμβλώσεις, οι ΗΠΑ πίσω στα «σέβεντις»
-
Χάρης Ιωάννου: "Μήπως γουστάρεις σφαλιάρα;"
-
Ο Ντράγκι προτείνει αλλαγές στην ΕΕ - Θα πάμε μαζί του;
-
Ξένια Κουναλάκη: "Φίλιον: 30 χρόνια γεμάτα ιστορίες"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Η Αμερική θυμάται τον μαέστρο-ασκητή Δημήτρη Μητρόπουλο"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Χαρήκαμε με τον Μακρόν, το νου μας στις ΗΠΑ"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Ο ταλαντούχος κ. Μασκ και το νέο του παιχνίδι"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Το καλύτερο μνημόσυνο για τον Ροβήρο Μανθούλη"
-
Αλεξάνδρα Βοβολίνη: "Αβεβαιότητα και αγκυλώσεις"
-
East versus West - The End of Modern Monetary Order?
-
Ξένια Κουναλάκη: "Φταίει η πολιτική ταυτοτήτων για τη Λεπέν;"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Ο Καβάκος μεταξύ Ρώσων, Μπραμς και ΣΥΡΙΖΑ"
-
Ξένια Κουναλάκη "To ωραιότερο επάγγελμα στον κόσμο"
-
Το Έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη και ο «άγνωστος» ναζισμός
-
Γιάννης Βαληνάκης: "Η αναβάθμιση της Τουρκίας αντιμετωπίζεται με σχέδιο"
-
Ο Ερνστ Ράιχελ στην «Κ»: "Η Ρωσία θα ηττηθεί, ο Πούτιν έχει υπολογίσει λάθος"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Ο «λογαριασμός» των κυρώσεων"
-
Πόλεμος στην Ουκρανία: Η ομιλία που άλλαξε τη Γερμανία και μαζί την Ευρώπη
-
Γιάννης Θεολογίτης: "A Turning Tide - The End of Modern History"
-
Ξένια Κουναλάκη: Η «ψυχιατρικοποίηση» της εισβολής
-
Ξένια Κουναλάκη: "Η συγκίνηση δεν μπορεί να είναι viral"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Πόλεμος στην Ουκρανία: Αρκούδα με ρυθμούς χελώνας"
-
Η Silke Wettach γράφει για την Ουκρανία
-
Τι δεν είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
-
Πόλεμος στην Ουκρανία: Στόχος είναι η ειρήνη στην περιοχή λέει η Ντόρα Μπακογιάννη
-
Ronald Meinardus: Πούτιν και Ερντογάν: Oμοιότητες και διαφορές
|
|
|
|
 |
|
|
|
Από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα
Με την υποστήριξη:
|
