|
|
|
|
|
|
|
|
|
-
-
 Η συμβολική τριπλή εορτή του Δεκεμβρίου έχει πάντα για μένα ένα σημασιολογικό περιεχόμενο. Με παραπέμπει στα Νικολοβάρβαρα του 1944, τα επονομαζόμενα στην βιβλιογραφία ως Δεκεμβριανά, τα οποία συνιστούν μία εκ των πλέον θλιβερών σελίδων της Νεωτέρας Ελληνικής Ιστορίας μας.
Εισερχομένη η συγκροτηθείσα τον Μάιο 1944 σε ένα άσημο χωριό του Λιβάνου Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος την 18ην Οκτωβρίου 1944 στην Αθήνα, από την οποία είχαν αποχωρήσει οι Ναζί κατακτητές την 12ην Οκτωβρίου, έχει να αντιμετωπίση μία έκρυθμη κατάσταση. Ο Ε.Λ.Α.Σ. ελέγχει όλη την χώρα, πλήν της Ηπείρου, την οποία ελέγχει ο Ε.Δ.Ε.Σ., η οικονομία είναι αποσαρθρωμένη, δεδομένου, ότι οι Ναζί κατακτητές θέλησαν έστω και την τελευταία στιγμή να δείξουν το προσωπείο τους, καταστρέφοντας μεγάλο μέρος των υποδομών της χώρας, το πρόβλημα διατροφής ήταν οξύτατο και απουσίαζε η τάξη και η ασφάλεια στην ύπαιθρο. Ήδη είχαν αρχίσει οι αντιδικίες μεταξύ των πρώην δοσιλόγων και ανταρτών. Ο πληθωρισμός είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Το κρίσιμο ερώτημα ήταν, πώς και από ποίον θα κυβερνηθή η ταλαίπωρος αυτή χώρα?
Περισσότερα...
  Με τίτλο "Ιστορία του Οικονομικού Βίου και των Οικονομικών Θεωριών: διδασκαλία και έρευνα με αφορμή την ίδρυση της πρώτης έδρας στην Ελλάδα (1943)" συνέβαλε ο Χρήστος Μπαλόγλου στο έργο "Ενδιάμεσοι Κόσμοι", που αποτελεί αφιέρωμα στον Ομότιμο Καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ιστορικό, Κωνσταντίνο Απ. Βακαλόπουλο.
Το αφιέρωμα εξεδόθη το 2023 στην Θεσσαλονίκη από τον εκδοτικό οίκο Κ. & Μ. Σταμούλη (επιμέλεια: Ιφιγένεια Βαμβακίδου – Κωνσταντίνος Τσιούμης).
Ο Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής Θεσσαλονίκης, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1951, γιος του επίσης ιστορικού και καθηγητή Απόστολου Βακαλόπουλου. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών) μέχρι το 1973 και στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ανωτάτων Διεθνών Σπουδών της Γενεύης (Institut universitaire de hautes études internationales) μέχρι το 1975.
Περισσότερα...
-
-
Ποίος άραγε ενθυμείται την 25ην Νοεμβρίου ως ημέρα της Εθνικής Αντιστάσεως, όταν την 25ην Νοεμβρίου 1942 οι ηνωμένες αντιστασιακές δυνάμεις ΕΔΕΣ και ΕΛΑΣ ανετίναξαν , κάτω από τις οδηγίες του Chris. Woodhouse , την ιστορική γέφυρα του Γοργοποτάμου. Κάτω από το βάρος των γεγονότων και πολλαπλών αλλαγών που βιώνομε, ξεχάσθηκε η σημαντική επέτειος της συμφιλιώσεως.
Πρό πενήντα ετών, την Κυριακή 25 Νοεμβρίου 1973, εβίωνε η Αθήνα ένα νέον κίνημα, διπλό αυτή την φορά. Η Κυβέρνησις Μαρκεζίνη ανετράπη από την νέα δικτατορία Ιωαννίδη , σκληρότερη και χειρότερη, όπως εξελίχθηκε, και ο Παπαδόπουλος ενεκλείσθη οίκοι εις Λαγονήσιον, στην οικία Α. Ωνάση.Επί το ορθώτερον της εξαδέλφης του.
Το δεύτερο κίνημα αφορά την παραβίαση των ιερών κανόνων. Την Κυβέρνηση Αδαμαντίου Ανδρουτσοπούλου και τον "Πρόεδρο" Φαίδωνα Γκιζίκη ώρκισε ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Σεραφείμ Τίκας (Αρτεσιανό Καρδίτσης 1913- Αθήνα 1998) , και όχι ο νόμιμος επίσκοπος εν Αθήναις Ιερώνυμος. Ο Σεραφείμ υπέπεσε στο βαρύτατο ολίσθημα, στο αμάρτημα της "εισπηδήσεως", που τιμωρείται αυστηρώς από τους ιερούς κανόνες (Α΄Οικουμενική, Δ΄Οικουμενική), ακόμα και με την ποινή της καθαιρέσεως, στην πλέον σκληρή περίπτωσι. Ο επίσκοπος μίας επαρχίας δεν μπορεί να εισέλθη και να λειτουργήση, άνευ αδείας του επιχωρίου επισκόπου, σε άλλη επαρχία. Τούτο είναι άλλωστε και το μεγαλείο της Ορθοδοξίας, το δημοκρατικό της φρόνημα. Ο Ιερώνυμος, εκών-άκων , παρητήθη υπό το βάρος των εξελίξεων. Άλλωστε την πρώτη φορά υπέβαλε παραίτησι τον Μάρτιο 1973. Ο Σεραφείμ ανεδείχθη από ειδική Σύνοδο σε Αρχιεπίσκοπο. Ποίος θυμάται αυτά σήμερα?
Χρόνια Πολλά για την Αικατερίνη, τον Μερκούριο (25 Νοεμβρίου), τον Αλύπιο, μαθητή του Παύλου στην Αττάλεια, τον Στυλιανό, προστάτη των βρεφών και μωρών,και τον Νίκωνα τον Μετανοείτε, τον Πόντιο.
Σημειωτέον, ότι η 26η Νοεμβρίου, ημέρα χαράς για την Σπάρτη και τον πολιούχο της, άγιο Νίκωνα,είναι ημέρα λύπης, αναστοχασμού και μνημοσύνων ένεκα της τρομερής σφαγής των 118 κατοίκων της, εκ των πλέον προβεβλημένων οικογενειών, από τους Ναζί κατακτητές στην Σπάρτη, ειδικώτερον στην Σελλασία, 26 Νοεμβρίου 1943. Αιωνία Των η Μνήμη!
Υ. Γ. 1. Το αμάρτημα της εισπηδήσεως υπενθύμιζα πυκνά-συχνά σε Δ/ντες και Υποδ/ντες του ΟΤΕ, να μην εισέρχωνται σε αλλότριες Δ/νσεις. Τι ψυχή θα παραδώσουν?
Υ. Γ. 2. Την 26ην Νοεμβρίου 1973, ημέρα Δευτέρα ο Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας Στυλιανός Κορρές ( Κόρωνος Νάξου 1910-Αθήναι 1989) , υφυπουργός Παιδείας στην Κυβέρνησι Μαρκεζίνη πήγε περίχαρις στο Υπουργείο για να κεράση τους υπαλλήλους. Ευρήκε την θέση του κατειλημμένη και έμεινε με τα κεράσματα στο χέρι.
 Στις 1 Δεκεμβρίου 1913, παρουσία του Έλληνα πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, αλλά και των εν ζωή, τότε, γηραιών αγωνιστών των Κρητικών Επαναστάσεων, του Χατζημιχάλη Γιάνναρη και του Αναγνώστη Μάντακα, η ελληνική σημαία υψώθηκε στο σημαιοστάσιο του ενετικού προμαχώνα, στα δυτικά της λεκάνης του λιμένα Χανίων, το γνωστό τοις πάσι και ως φρούριο του Φιρκά, λίγα μέτρα από το πρώτο δικηγορικό γραφείο του Ελ. Βενιζέλου.
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου παρέστη στην εκδήλωση. Παρούσα και η βουλευτής Χανίων Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία δήλωσε: "Σήμερα γιορτάσαμε στα Χανιά την 110η επέτειο της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε την ιστορία μας, την ιστορία της Κρήτης και των ανθρώπων της που θυσιάστηκαν. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος έδωσε δύσκολες μάχες και χρειάστηκε πολλές φορές να πάρει δύσκολες αποφάσεις κόντρα στο ρεύμα, κόντρα στο λαϊκό αίσθημα για να προστατέψει τη Μεγάλη Ιδέα".
Περισσότερα...
 Πώς ομαλοποιήθηκαν οι ελληνογερμανικές σχέσεις;
Πώς περάσαμε από τις ταραγμένες μέρες των ελληνογερμανικών σχέσεων στη ρουτίνα των συναντήσεων Σολτς-Μητσοτάκη;
Η αποχώρηση από την καγκελαρία της Ανγκελα Μέρκελ, που υποστήριζε την τιμωρητική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα, αλλά και η πολιτική Μητσοτάκη, που επιδοκιμάζεται στα οικονομικά και στα ελληνοτουρκικά από τους Γερμανούς και έχει βάλει στην άκρη το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου είναι οι βασικοί λόγοι για τη βελτίωση των σχέσεων της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τη Γερμανία.
Παράλληλα, ο καγκελάριος Σολτς προσπαθεί να αξιοποιήσει την καλή αυτή σχέση προς όφελός του στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος, προσβλέποντας στη βοήθεια της Ελλάδας για τη μείωση των δευτερογενών ροών. Το μεταναστευτικό απασχολεί έντονα την γερμανική κοινωνία και επηρεάζει τις εσωτερικές πολιτικές διεργασίες.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Βερολίνο, δήλωσε πρόθυμος να συμβάλει σε αυτό και η γερμανική κυβέρνηση υπολογίζει στη βοήθειά του, όπως και στον Ταγίπ Ερντογάν, η ανακοίνωση της επίσκεψης του οποίου στο Βερολίνο, ωστόσο, προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση σε αντίθεση με αυτή του Έλληνα πρωθυπουργού που θεωρήθηκε ρουτίνας.
Τους λόγους εξηγεί στη Βασιλική Σιούτη ο αναλυτής του ΕΛΙΑΜΕΠ Ρόναλντ Μαϊνάρντους....
Οι γενεές που επιτελούν σημαντικά εθνικά κατορθώματα δικαιολογημένα αποφασίζουν την καθιέρωση επετείων που να διαιωνίζουν την ανάμνησή τους. Τα κίνητρά τους είναι : Πρώτον, η εύλογη επιθυμία "ως μη έργα μεγάλα τε και θωμαστά [...] ακλεά γένηται", όπως ο είπε ο πατήρ της ιστορίας Ηρόδοτος στο προοίμιο του έργου του, εξηγώντας δια ποίον λόγον απεφάσισε να συγγράψη την ιστορία των Μηδικών Πολέμων. Δεύτερον, η επίγνωση ότι οι επέτειοι και οι εορτές εθνικού εμβλήματος αναρριπίζουν την ιερά φλόγα του πατριωτισμού, εμπνέουν ικανοποίηση και αγαλλίαση για τα συντελεσμένα και παροξύνουν νεωτέρους να φανούν, εάν χρειασθή, όχι κατώτεροι από τους παλαιοτέρους, "άμμες δε γ΄εσσόμεθα πολλώ κάρρονες". Οι γενεές, πάλι, που διαδέχονται εκείνην που καθιέρωσε μία εθνική επέτειο, την διατηρούν και την μεταβιβάζουν στις επόμενες, διότι αποκτούν και αυτές επίγνωση της σημαντικής λειτουργίας που επιτελεί στην ζωή του έθνους, αλλά και για να τιμήσουν εκείνους που έπραξαν "μεγάλα τε και θωμαστά".
Περισσότερα...
 Η γερμανική κυβέρνηση επιδιώκει διμερείς συμφωνίες με αφρικανικές χώρες για να επιταχυνθούν οι απελάσεις όσων δεν δικαιούνται διεθνή προστασία. Στη Νιγηρία ο καγκελάριος Σολτς.
Όλο και περισσότεροι μετανάστες ζητούν άσυλο στη Γερμανία- και όχι μόνο. Σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR), στο διάστημα Ιουλίου-Οκτωβρίου 2023 ο αριθμός των μεταναστών που έφτασαν στην Ιταλία μέσω Τυνησίας ξεπέρασε τους 56.000. Πολλοί από αυτούς επιχειρούν να συνεχίσουν την πορεία τους προς την κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Στη Γερμανία έχουν ήδη ζητήσει άσυλο περίπου 250.000 άνθρωποι, ως τα τέλη Σεπτεμβρίου. Οι περισσότεροι προέρχονται από τη Συρία, το Αφγανιστάν και την Τουρκία.
Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW...
Ο Ronald Meinardus έκανε μία παρουσίαση στα Χανιά στο πλαίσιο της Συνάντησης του Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας:
Οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας επανήλθαν πρόσφατα σε μια κάποια κανονικότητα. Οι αναταραχές της προηγούμενης δεκαετίας, όταν στο αποκορύφωμα της οικονομικής κρίσης αμοιβαίες κατηγορίες και υπαινιγμοί δηλητηρίασαν το διμερές κλίμα, μοιάζουν σχεδόν ξεχασμένες. Όταν συναντώνται σήμερα πολιτικοί και διπλωμάτες των δύο χωρών, επικρατεί θετικό κλίμα. Γίνεται λόγος για εταιρική σχέση που διαπνέεται από εμπιστοσύνη, μερικές φορές αναφέρεται ακόμη και η λέξη "φιλία". Το ίδιο αναμένεται να συμβεί κι όταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Μητσοτάκης θα πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στο Βερολίνο στα μέσα Νοεμβρίου.
Περισσότερα...
-
-
Είναι και ίσως να σας φανή παράδοξος ο τίτλος του σημερινού σημειώματος. Υπενθυμίζω τα ακόλουθα:
Πρώτον, η λέξη ΓΑΖΑ είναι περσική, όπως και η λέξη παράδεισος. Είναι τα περσικά που παρεισέφρησαν στο κείμενο της Καινής Διαθήκης. Σημαίνει ΓΑΖΑ το θησαυροφυλάκιο, ο γαζοφύλαξ, το γαζοφυλάκιο, όρος και επί Καποδιστρίου.
Δεύτερον, υπενθυμίζω, ότι η Αγία Οικογένεια μετέβη από την Βηθλεέμ μέσω της διαδρομής Ιεροσολύμων-Γάζης στην Αίγυπτο, όπου τους εφιλοξένησεν επί διετίαν.
Τρίτον, ο Αιθίοψ υπουργός των οικονομικών της βασιλίσσης Κανδάκης μετέβαινε, μετά από την επίσκεψή του στα Ιεροσόλυμα μέσω της διαδρομής που ακολουθούν σήμερα να στρατεύματα του Ισραήλ στην Γάζα.Εκεί τον συνήντησε ο διάκονος Φίλιππος και τον προσηλύτισε στο Ευαγγέλιο. Τον εβάπτισε μάλιστα. Τα γεγονότα περιγράφονται αναλυτικώς στο βιβλίον των Πράξεων (των) Αποστόλων, κεφ. η΄. Το γεγονός είναι σημαντικόν, διότι είναι ο πρώτος εθνικός που βαπτίσθηκε.
Τέταρτον, ο Αιθίοψ είναι ευνούχος. Διατί? Υπήρξε έθος στην αρχαία Αιθιοπία ο υπουργός των Οικονομικών να είναι ευνούχος. Ο Αριστοτέλης θέλει όπως ο "χρηματιστής", ο υπουργός των Οικονομικών, να είναι άτεγκτος, να μην υπόκειται σε διαφθορά. Οι Αιθίοπες το είχαν λύσει με τον ευνούχο.
Σήμερα γίνεται λόγος για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Το είχε διακηρύξει μεγαλοφωνότατα, ως ένας δεύτερος Ησαίας, το 1978 ο αλήστου μνήμης Μιλτιάδης Έβερτ, ακόμη σήμερα ομιλούμε περί φοροδιαφυγής. Μήπως στην διαδρομή Ιερουσαλήμ - Γάζης βρούμε έναν νέον Αιθίοπα ευνούχο για να μας σώση?
Εύχομαι έναν καλό μήνα. Μην ξεχνάτε, σήμερα (1.11.2023) των Αγίων Αναργύρων, εορτάζουν όσοι είναι αργυρώνητοι.
Σε προηγούμενο σημείωμα είχα αναφερθή στην περιβόητη, διάσημο στην ιστορία Γάζα της Παλαιστίνης και στον Αιθίοπα ευνούχο. Συμπληρώνω ένεκα του ενδιαφέροντος και στην νεώτερη ιστορία της Ελλάδος.
Όταν έφθασε στην Μέση Ανατολή τον Απρίλιο 1942 ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, τοποθετήθηκε αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως και παράλληλα ανέλαβε την διεύθυνση των τριών πολεμικών υπουργείων. Εκ των πρώτων ενεργειών του ήταν η σύσταση ανεξαρτήτου μοίρας Αεροπορίας, δεδομένου, ότι οι μονάδες μας είχαν υπαχθή σε αγγλική διοίκηση. Έτσι, οι μοίρες διώξεως 535 και 336, καθώς και η μοίρα 13 ελαφρού βομβαρδισμού εγκατεστάθησαν στην Γάζα υπό ελληνική διοίκηση. Τουτο εγγράφεται στην επιτυχία του Π. Κανελλοπούλου και του τότε σμηνάρχου Παναγιώτη Βήλου. Με έδρα την πολύκλαυστον Γάζα, τα ελληνικά φτερά κατώρθωσαν μεγίστας επιτυχίας στην Δυτική Έρημο, στην Κρήτη και στις Κυκλάδες.
Σήμερα, που το κέντρον των ειδήσεων είναι και θα παραμένη η Γάζα, ας ακουσθή και αυτή η πτυχή της ιστορίας της πάλαι ποτέ διασήμου πόλεως.
 Τoν Φεβρουάριο του 1909 ο Ελληνας μετανάστης Τζον Μασουρίδης από ένα χωριό έξω από την Καλαμάτα έκανε μαθήματα αγγλικών με τη 17χρονη Λίλιαν Μπριζ από τη Νότια Ομάχα, στη Νεμπράσκα. Ηταν 36 χρόνων, είχε σκούρο δέρμα κι ένας «λευκός» Αμερικανοϊρλανδός αστυνομικός έσπευσε να τον συλλάβει κατηγορώντας τον ότι επιχείρησε να παρασύρει σε ερωτική σχέση τη νεαρή, «λευκή» δασκάλα του. Κατά τη μεταφορά του υπόπτου στο δικαστήριο, ο Μασουρίδης τράβηξε πιστόλι και σκότωσε τον αστυνομικό.
Αμέσως ξέσπασαν βίαιες συγκρούσεις, αφού οι Ελληνες μετανάστες είχαν ήδη στοχοποιηθεί ως απεργοσπάστες και οι υπόλοιποι εργάτες, ειδικά οι Ιρλανδοί, που είχαν προηγηθεί στην περιοχή και διέθεταν πολυπληθή κοινότητα, τους απεχθάνονταν. Ανάλογα επεισόδια με λεηλασίες και πογκρόμ σε βάρος Ελλήνων σημειώθηκαν στο Σικάγο, στο Κάνσας, στο Μιζούρι και μία δεκαετία αργότερα στο Τορόντο του Καναδά. Οι Ελληνες θεωρούνταν βρωμιάρηδες, περίεργοι, επικίνδυνοι, προσβλητικοί προς τις γυναίκες, επιρρεπείς σε καβγάδες, σύμφωνα με τον κίτρινο Τύπο της εποχής. Σε φωτογραφίες κατά την άφιξή τους στο Ελις Αϊλαντ στις αρχές του 20ού αιώνα είναι ρακένδυτοι, ταλαιπωρημένοι, με μουστάκια κι αγριεμένα μάτια, πολύ μελαχρινοί. Κι είναι όλοι τους νέοι άνδρες.
Δείτε το άρθρο της Ξένια Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
 Η απόπειρα ματαίωσης του σχεδίου του εκλεγμένου δημάρχου της Αθήνας για τη Βασιλίσσης Ολγας, έχει πολλά στοιχεία παραδοξότητας. Οπως και η ισχύουσα πρακτική της καθυστέρησης στον χρόνο που αναλαμβάνει καθήκοντα η επόμενη αυτοδιοικητική αρχή.
Το πιο ενδιαφέρον και ηχηρό αποτέλεσμα των πρόσφατων αυτοδιοικητικών εκλογών ήταν η εκλογή του Χάρη Δούκα στη δημαρχία της Αθήνας. Οι ερμηνείες που επιχειρήθηκαν ήταν πολλές, άλλες εύστοχες και λογικές, άλλες άτσαλες και ασύμμετρες.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Ο υποψήφιος της ξενοφοβικής Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) για την πρωθυπουργία στο γερμανικό κρατίδιο της Εσσης, Ρόμπερτ Λάμπρου, είναι γεμάτος αντιφάσεις. Αν και γιος Ελληνα από τη Θήβα είναι στέλεχος του κόμματος, που ιδρύθηκε με αποκλειστικό στόχο να πετάξει την Ελλάδα από το ευρώ. Παρόλο που έχει μεταναστευτικό υπόβαθρο, τάσσεται υπέρ μιας σκληρής μεταναστευτικής πολιτικής. Στους κεντρικούς του στόχους είναι η μεταρρύθμιση της Ε.Ε., τη στιγμή που το κόμμα του θέλει τη διάλυσή της. Αξιοπρόσεκτο είναι εξάλλου ότι στα νιάτα του ο ίδιος υπήρξε μέλος του σοσιαλδημοκρατικού SPD, ενώ τώρα εκπροσωπεί ένα κόμμα σαφώς ακροδεξιό. Οταν του απαριθμώ όλα αυτά τα στοιχεία του βιογραφικού του, γελάει και παραδέχεται ότι εκ πρώτης όψεως ακούγονται πράγματι αντικρουόμενα. Σπεύδει όμως να με διορθώσει: «Η AfD δεν συγκροτήθηκε για να εκδιώξει την Ελλάδα από την Ευρωζώνη, αλλά για να αποδείξει ότι υπάρχει μια “εναλλακτική” πολιτική σε αυτήν της Αγκελα Μέρκελ στο ζήτημα των πακέτων διάσωσης.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
 Ο Παύλος Αγιαννίδης αφιέρωνει το άρθρο του στο καταπληκτικό νέο βιβλίο του Φώτη Απέργη: "Γίνεται παρεξήγηση και δίνουν την εξήγηση", που εκδόθηκε μόλις πριν λίγες ημέρες.
Ο Φώτης Απέργης είναι δημοσιογράφος, Διευθυντής Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ και ασχολείται από το 1982 με το πολιτιστικό ρεπορτάζ σε μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά, έχοντας στο ενεργητικό του συνεντεύξεις από δεκάδες σημαντικές προσωπικότητες του πολιτισμού, της λογοτεχνίας, του κινηματογράφου, της μουσικής και του χορού. Ακόμη, είναι αδελφός του Απόστολου Απέργη, απόφοιτου του '87, ο οποίος ζει στην Γερμανία.
Η σκηνή στο (πάλαι ποτέ) Αεροδρόμιο του Ελληνικού. Αρχές της δεκαετίας του ’80. Η Τζόαν Μπαέζ ετοιμάζεται να επιβιβαστεί στο αεροπλάνο. Και προλαβαίνει να συμπυκνώσει, σε μια φράση της προς τον δημοσιογράφο της (πάλαι ποτέ) «Ελευθεροτυπίας», Φώτη Απέργη, όλα όσα ξέρουμε και δεν ξέρουμε για το τραγούδι: «Το τραγούδι, όπως και η ζωή, είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο, πλούσιο, γοητευτικό, αλλά και αντιφατικό, από οποιαδήποτε πολιτική ή κοινωνική επιταγή».
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου δίσκου του συγκροτήματος, ο Κιθ Ρίτσαρντς αποκάλυψε προ ημερών ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το γνωστό κομμάτι τους, που είχε κυκλοφορήσει πριν από ακριβώς 50 χρόνια.
Η 20η Οκτωβρίου μπορεί να ήταν μία ημέρα βυθισμένη στη μαυρίλα και την αγωνία λόγω ενός ακόμη πολέμου στη Μέση Ανατολή, της αγωνίας για την εξέλιξή του, τις επιπτώσεις του και της όχι αβάσιμης βεβαιότητας ότι κάτι χειρότερο θα ακολουθήσει, όμως είχε και μία ιστορική διάσταση, σε ένα εντελώς διαφορετικό πεδίο.
Την Παρασκευή αυτή κυκλοφόρησε ένα ακόμη άλμπουμ των Rolling Stones. Από μόνο του το γεγονός είναι ιστορικό. Αυτοί οι 80ρηδες, που συνεχίζουν να υπάρχουν και να βγάζουν δίσκους, 60 και πλέον χρόνια μετά τον πρώτο τους, βγάζουν έναν ακόμη και μάλιστα πολύ καλό. Και κάνουν συναυλίες και περιοδείες, αφήνοντας τους πάντες άφωνους. Και που τελικά, πέρα από όλα τα άλλα, είναι μία από τις σταθερές αυτού του κόσμου, όπως τον γνωρίζουμε οι παλαιότεροι και που δεν πρόκειται ποτέ να τον δουν σε αυτή τη διάσταση οι νεότεροι.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
 Ο Γιάννης Θεολογίτης μας παρουσιάζει την τελευταία έκθεση "Crisis in the Middle East - The wider picture"
Καθώς «η σύγκρουση των πολιτισμών» στην υφήλιο συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, επιχειρούμε μια εκτίμηση των επιπτώσεων βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα της πρόσφατης, σοβαρής κρίσης στη Μέση Ανατολή, της απροκάλυπτης επίθεσης της Χαμάς στο Κράτος του Ισραήλ.
τονίζοντας ότι: "οι θέσεις και οι προβλέψεις του IMTe δεν θέτουν καμία αξίωση ότι τα περιγραφόμενα γεγονότα και οι εξελίξεις θα υλοποιηθούν ή ότι οι εκτιμήσεις μας μπορεί να είναι πιο έγκυρες από άλλες αναλύσεις"
Δείτε την έκθεση και όλες τις δημοσιεύσεις...
 Την άποψή του για το ζήτημα του γάμου ομόφυλων ζευγαριών και για την απόκτηση παιδιών κατέθεσε στο Πρώτο Πρόγραμμα ο αντιπρόεδρος της προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ, Παναγιώτης Πικραμμένος.
«Εγώ όχι ως νομικός, ως ελεύθερος πολίτης και άνθρωπος, θεωρώ ότι φυσικά υπάρχει το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του ατόμου, και μέσα σε αυτό το δικαίωμα περιλαμβάνεται και το δικαίωμά τους να παντρεύονται. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη», ανέφερε χαρακτηριστικά ως προς το σκέλος του γάμου.
Ερωτηθείς στη συνέχεια, για το ζήτημα της απόκτησης παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, με την σημείωση ότι «εδώ τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα».
Δείτε το άρθρο της εφημερίδας "Καθημερινή¨...
 Τι ξέρουμε για τον νέο Περιφερειάρχη Θεσσαλίας, τον καθηγητή πανεπιστημίου ο οποίος είχε πανηγυρικά ψηφιστεί και για την είσοδό του στη Διεθνή Ακαδημία Επιστημών από έξι, παγκοσμίου φήμης, νομπελίστες; Ξέρουμε π.χ. ότι έχει γράψει ήδη τέσσερα βιβλία με πιο χαρακτηριστικό το «Τρώμε και ομορφαίνουμε» (2018), όπου εξερευνά την επίδραση ελληνικών τοπικών συνταγών στην υγεία;
«Είναι δύσκολο να γνωρίσει κανείς την έκταση της παγκόσμιας επιστήμης: είναι κρυμμένη μέσα σε μια αδιαπέραστη σκοτεινιά. Βρίσκεται έξω απ’ τη δική μας σφαίρα, σ’ έναν τόπο μεγαλοπρεπή, που χρησιμεύει σαν όριο σ’ όλα τα πράγματα». Οι φράσεις αυτές πιστώνονται στο σημαντικό νομοθέτη, φιλόσοφο, ποιητή και έναν από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδος, το Σόλωνα τον Αθηναίο. Και είναι μια καλή αρχή για τούτη την ιστορία.
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
-
-
Σε ενδεχόμενη χερσαία επιχείρηση οι ισραηλινές δυνάμεις δεν θα βρουν ούτε την ηγεσία της Χαμάς ούτε τους ομήρους, λέει στην «Κ» ο Εντουαρντ Λούτβακ, Αμερικανός συγγραφέας, γνωστός για τα έργα του στη στρατιωτική ιστορία και στις διεθνείς σχέσεις. Σε ηλικία 26 ετών έγραψε το μπεστ σέλερ «Το εγχειρίδιο του καλού πραξικοπηματία», το οποίο έχει μεταφραστεί στα κινεζικά, στα ρωσικά και σε δέκα άλλες γλώσσες και διδάσκεται στις σχολές πολέμου όλου του κόσμου. Ο Τζον Λε Καρέ, ο σημαντικότερος Βρετανός συγγραφέας κατασκοπευτικών μυθιστορημάτων, είχε πλέξει το εγκώμιο του βιβλίου όταν κυκλοφόρησε και ο ιστορικός Ερικ Χόμπσμπαουμ είχε παρομοιάσει τον Λούτβακ με τον Μακιαβέλι. Γόνος εβραϊκής οικογένειας από τη Ρουμανία, μεγάλωσε στη Σικελία και στη Βρετανία, ενώ τώρα ζει σε ένα ράντσο στο Μέριλαντ. Εχει υπηρετήσει στον βρετανικό στρατό, στη συνέχεια, το 1967, ως εθελοντής στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις (IDF) κι έχει διατελέσει σύμβουλος σε θέματα ασφαλείας του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν, αλλά και πολλών ισχυρών ηγετών του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένου του Δαλάι Λάμα. «Είναι φιγούρα βγαλμένη από ταινία του Βέρνερ Χέρτσογκ», είχε πει κάποτε ένας φίλος του. Κι ο ίδιος έχει αποφασίσει να μη γράψει ποτέ την αυτοβιογραφία του, «επειδή ουδείς θα πιστέψει λέξη».
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
 Ο Τύπος για την αλματώδη μείωση του ελληνικού χρέους, την επίσκεψη Σολτς στο Ισραήλ και την απόφαση του Βερολίνου για εντατικούς συνοριακούς ελέγχους με Πολωνία και Τσεχία.
«Υπήρξε η πιο ακριβή διάσωση στη διεθνή οικονομική ιστορία. Με πιστώσεις 289 δισεκατομμυρίων ευρώ, Ευρωζώνη και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έσωσαν την Ελλάδα από την χρεοκοπία την περίοδο 2010 - 2018. Με αποτέλεσμα η Ελλάδα να επωμίζεται σήμερα το υψηλότερο χρέος από κάθε άλλη χώρα της ΕΕ», γράφει η Handelsblatt με τίτλο «Το ελληνικό χρέος σε τροχιά συρρίκνωσης»
Δείτε το άρθρο του Στέφανου Γεωργακόπουλου στην DW...
 Ποιες είναι οι πιο συνηθισμένες παραβάσεις των Ελλήνων οδηγών, πόσο πιο υπεύθυνες είναι οι γυναίκες στο τιμόνι και ποιες ηλικίες εμφανίζουν τους υψηλότερους δείκτες επικινδυνότητας.
Τα τροχαία ατυχήματα τείνουν πλέον να γίνουν κομμάτι της καθημερινότητας μας, αν και πρόκειται για μία πληγή που κοστίζει ζωές και έναν πακτωλό χρημάτων στην οικονομία. Η χώρα μας έχει θέσει ως στόχο να μη χάνεται έως το 2050 ούτε μία ανθρώπινη ζωή από τροχαία ατυχήματα στους ελληνικούς δρόμους, ωστόσο είναι προφανές ότι απέχουμε έτη φωτός από την υλοποίηση αυτού του φιλόδοξου εγχειρήματος στην πράξη. Σύμφωνα με το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, υπάρχουν οι εξής κατηγορίες οδηγών και οχημάτων, που ξεχωρίζουν αρνητικά στις στατιστικές της Τροχαίας.
Δείτε το άρθρο του Πέτρου Πιτσίνη στο ieidiseis.gr...
 Οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης θα είναι διττές: καταστροφή κεφαλαίου, καταστροφή της τρέχουσας ετήσιας παραγωγής και απώλειες σε ανθρώπινες ζωές
Οι προειδοποιήσεις της φύσης για τις εξελίξεις που θα βιώσουμε λόγω κλιματικής αλλαγής μοιάζουν με μοναστηριακό σήμαντρο: χτυπάει ρυθμικά, αργά στην αρχή και όλο και πιο γρήγορα και δυνατά στη συνέχεια. Μέχρι που μπορεί να γίνει εκκωφαντικό, όμως μπορεί, επίσης, κάποια στιγμή να σιγήσει, γιατί δεν θα έχει πλέον λόγο και πιθανόν ούτε θα μπορεί να χτυπάει. Τι πρέπει να γίνει για να ακούσουμε; Ισως άστοχο ερώτημα. Ισως να ρωτήσουμε τους κατοίκους της Θεσσαλίας. Ο,τι και να γίνει, μπορεί να μην ακούσουμε. Οι κοινωνίες μας, όχι μόνο η ελληνική, έχουν εθισθεί σε μια γραμμική, λίγο ή περισσότερο αυξητική εξέλιξη και σε μια αντίληψη ότι όλα μπορεί να ελεγχθούν από το κράτος και τις τεχνολογίες.
Δείτε το άρθρο του Τάσου Γιαννίτση στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Η νίκη του Ρόμπερτ Φίτσο στις εκλογές του Σαββάτου στη Σλοβακία προκαλεί ανησυχία για τις ισορροπίες στην ΕΕ και το κοινό μέτωπο απέναντι στη Ρωσία στο «Ουκρανικό».
Υποτίθεται ότι είναι αριστερός, αλλά με εθνικιστικές ρητορικές κορώνες. Φιλολαϊκός, αλλά και λαϊκιστής. Επιφυλακτικός απέναντι στην ΕΕ, αν και η χώρα του επωφελείται τα μέγιστα από ευρωπαϊκά κονδύλια. Κάποιοι τον θεωρούν υποστηρικτή του Κρεμλίνου. Δεν είναι εύκολο να προσδιορίσει κανείς την πολιτική σκέψη του πρώην πρωθυπουργού Ρόμπερτ Φίτσο, επικεφαλής του (θεωρητικά) σοσιαλδημοκρατικού κόμματος Smer-SD. Όμως ο Φίτσο κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές του Σαββάτου στη Σλοβακία και- εκτός απροόπτου- επιστρέφει στην εξουσία. Ο ίδιος λέει ότι όλα θα εξαρτώνται από τη συνάντηση που θα έχει το μεσημέρι της Δευτέρας με την πρόεδρο της χώρας Σουζάνα Τσαπούτοβα.
Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW...
Αυτή τη φορά, τα «ναι μεν, αλλά» ήταν ελάχιστα, οικτρές παραφωνίες στον γενικευμένο αποτροπιασμό που προκάλεσαν οι ενέργειες της Χαμάς. Η σχετικοποίηση δεν άγγιξε ούτε καν την πάντα ευεπίφορη στον αντισημιτισμό Αριστερά, με περιθωριακές εξαιρέσεις: το ΚΚΕ («η επιθετικότητα του Ισραήλ…»), τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη («οι εγκληματίες εδώ δεν είναι η Χαμάς»), μερικούς φοιτητές στο Χάρβαρντ («το ισραηλινό καθεστώς είναι ο μοναδικός υπεύθυνος») και τον συνήθη ύποπτο πρώην ηγέτη των Βρετανών Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν («το τέλος της κατοχής είναι η μόνη λύση»).
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
«Η Χαμάς κλιμακώνει τη βία. Καταδικάζω σφοδρά τις τρομοκρατικές επιθέσεις από τη Λωρίδα της Γάζας κατά του Ισραήλ. Η βία και οι ρουκέτες εναντίον αθώων ανθρώπων πρέπει να σταματήσουν αμέσως. Το Ισραήλ έχει την απόλυτη αλληλεγγύη μας και το δικαίωμα που απορρέει από το διεθνές δίκαιο να υπερασπιστεί τον εαυτό του ενάντια στην τρομοκρατία».
Αυτή ήταν η πρώτη αντίδραση της Γερμανίδας υπ. Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ από τους Πρασίνους μέσω της πλατφόρμας Χ, μετά τις επιθέσεις της Χαμάς και τις ανακοινώσεις του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου περί «κατάστασης πολέμου» στην χώρα. Μάλιστα οι επιθέσεις της Χαμάς σε ισραηλινά εδάφη έρχονται μια ημέρα μετά τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τον Πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ.
Δείτε το άρθρο του Στέφανου Γεωργακόπουλου και της Δήμητρας Κυρανούδη στην DW...
 Ο έμπειρος κινηματογραφιστής ενστερνίζεται μια πρόσφατη φράση του Γούντι Αλεν: «Εκανα ό,τι μπορούσα»
«Δεν θέλω να φύγω από την Αθήνα, αν και περπατώ σκυφτός ελέγχοντας το πλακόστρωτο για λακκούβες»
(*) η φωτογραφία είνα τμήμα της καταπληκτικής φωτογραφίας που πήρε ο Νίκος Κοκκαλιάς κατά την διάρκεια της συνέντευξης που έδωσε ο Νίκος Περάκης στην Μαρία Κατσουνάκη και δημοσιεύτηκε στην "Καθημερινή" την 9.10.2023
Οταν συναντηθήκαμε, μεσημέρι, στην ασφυκτικά γεμάτη και πολύβουη γειτονιά του, στου Ψυρρή, είχε ήδη διαβάσει την «Καθημερινή», πρωινή συνήθεια πολλών χρόνων, και την είχε διπλώσει πάνω στο τραπέζι. Χρειάστηκε να τη μετακινήσουμε για τη φωτογράφιση για να μη μοιάζει με διαφήμιση. Δεν του άρεσε η νέα θέση της, στο σκαλοπάτι του airbnb κτιρίου, αλλά όπως ήθελε να την προστατεύσει, με την ίδια άνεση είχε διπλώσει ένα (διαβασμένο) τμήμα της και το είχε τοποθετήσει ως υποστήριγμα στο πόδι του τραπεζιού για να ισορροπεί. Ετσι συμβαίνει με τον Νίκο Περάκη. Βρίσκεται πάντα σε μια εύθραυστη ισορροπία η φράση του, στην κυριαρχία του διφορούμενου. Εκεί που πας να γελάσεις, εκεί αναρωτιέσαι μήπως δεν πρόκειται απολύτως για χιούμορ. Σαρκασμός, ειρωνεία, άμυνα, χειρουργική ακρίβεια, όπως στις ταινίες του, οικονομία μέσων; Τον παρακολουθώ από το ’80, αλλά δεν τον έχω αποκρυπτογραφήσει.
Περισσότερα...
Γιατί υποφέρουν οι μπαταρίες των αυτοκινήτων τον χειμώνα και πώς μπορούμε να λειτουργήσουμε προληπτικά, για να μην μας αφήσουν στη μέση του δρόμου με τα πρώτα κρύα.
Οι μετεωρολόγοι αρχίζουν να μας προετοιμάζουν για την έλευση του χειμώνα. Η πιο κρύα εποχή του έτους ταλαιπωρεί τις μπαταρίες των αυτοκινήτων, που αδειάζουν και παραδίδουν -συνήθως την πιο ακατάλληλη στιγμή- το πνεύμα, όμως αυτή η διαδικασία ξεκινά πολλές φορές ήδη κατά τις υγρές ημέρες του φθινοπώρου. Πολλές φορές ευθύνεται ο ίδιος ο κάτοχος του οχήματος, αφού αρκεί να αποφύγουμε ορισμένα συνηθισμένα λάθη, για να γλιτώσουμε από τέτοιου είδους βλάβες.
Δείτε το άρθρο του Πέτρου Πιτσίνη στο ieidisies.gr...
Αν και έχουν περάσει 33 ολόκληρα χρόνια από την Επανένωση της Γερμανίας, φαίνεται ότι παραμένει το χάσμα ανάμεσα στα ανατολικά και τα δυτικά κρατίδια της χώρας.
«Είμαστε ο λαός» («Wir sind das Volk») ήταν το ιστορικό σύνθημα, με το οποίο κατέβαιναν στους δρόμους οι Ανατολικογερμανοί στις μαζικές «διαδηλώσεις της Δευτέρας» την περίοδο 1989/90, δρομολογώντας την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος και την πτώση του Τείχους. Γρήγορα το σύνθημα έγινε «Είμαστε ένας λαός». Η Επανένωση της Γερμανίας το 1990, που έκτοτε εορτάζεται κάθε χρόνο στις 3 Οκτωβρίου, συνοδευόταν από τεράστιες προσδοκίες και άφθονες υποσχέσεις της πολιτικής ηγεσίας για «ανθηρά τοπία» στη Σαξονία, το Βρανδεμβούργο, τη Θουριγγία και τα άλλα κρατίδια της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.
Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW...
Η ιταλική νήσος Λαμπεντούζα υποδέχεται 11.000 μετανάστες σε μία εβδομάδα. Στο Βερολίνο οι Αρχές σηκώνουν τα χέρια ψηλά γιατί δεν μπορούν να φιλοξενήσουν άλλους πρόσφυγες πέραν των 32.000 που ήδη βρίσκονται στην πρωτεύουσα. Ιταλία και Γερμανία τσακώνονται για αθέτηση της συμφωνίας του Δουβλίνου, ενώ η νεοφασίστρια πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι διακηρύσσει ότι δεν θα επιτρέψει να γίνει η χώρα της καταυλισμός της Ευρώπης. Η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν υπόσχεται βοήθεια.
Οκτώ χρόνια μετά την κορύφωση του μεταναστευτικού κύματος, το ζήτημα συσπειρώνει εκ νέου ετερόκλητους κομματικούς σχηματισμούς στην Ευρώπη, καθώς η νέα έξαρση της ξενοφοβίας οδηγεί σε άνοδο του αντισυστημισμού και εξωθεί σε κινήσεις και ρητορική πανικού τα mainstream κόμματα προκειμένου να αποφύγουν απώλειες προς τα άκρα. Αντιμέτωποι με τον φόβο επανάληψης του 2015, όταν 1,2 εκατ. πρόσφυγες έφθασαν στη χώρα, οι –κοινωνικά ευαίσθητοι υποτίθεται– Γερμανοί Πράσινοι επιτίθενται στους Σοσιαλδημοκράτες εταίρους τους στην κυβέρνηση, που ελέγχουν το υπουργείο Εσωτερικών, ζητώντας να επιταχύνουν τις απελάσεις μεταναστών. Την ίδια στιγμή στην Ολλανδία προαλείφεται για διάδοχος του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε η κεντροδεξιά Ντιλάν Γκεσιλγκέτς Ζιγκέριους, η οποία παρόλο που έφθασε στη χώρα από την Τουρκία μέσω Κω σε ηλικία επτά ετών, έχει στην κορυφή της ατζέντας της να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι, τους «αληθινούς πρόσφυγες» από τους οικονομικούς μετανάστες.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Οδηγώντας με γυαλιά:
Mόνο όποιος βλέπει καλά, μπορεί να αντιδράσει έγκαιρα και αποτελεσματικά
Πώς καταλαβαίνει ένας διοπτροφόρος οδηγός, ότι μάλλον πρέπει να αλλάξει τα γυαλιά του και με ποια κριτήρια οφείλει να επιλέξει τον ιδανικό σκελετό για ασφαλή και ξεκούραστη οδήγηση.
Το μάτι αποτελεί το σημαντικότερο αισθητήριο όργανο για τον οδηγό, καθώς περίπου το 90% των πληροφοριών που προσλαμβάνουμε, όταν καθόμαστε στο τιμόνι, περνά μέσα από τα μάτια μας. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο, ότι μόνο ένας οδηγός που βλέπει καλά, είναι σε θέση να αντιδρά έγκαιρα και σωστά σε δύσκολες καταστάσεις, καθώς πολλές φορές αποτελεί υπόθεση κλάσματος του δευτερολέπτου η αποφυγή ενός εμποδίου ή ένας σωτήριος ελιγμός για να μη συγκρουστούμε με κάποιο άλλο όχημα ή πεζό. Δυστυχώς, η οξύτητα της όρασης χειροτερεύει αργά και σταδιακά, με αποτέλεσμα να μην αντιλαμβανόμαστε, ότι από ένα σημείο και μετά γινόμαστε επικίνδυνοι ως οδηγοί, αν δεν εξετάσουμε τα μάτια μας σε οφθαλμίατρο και δεν αντικαταστήσουμε -εφόσον χρειάζεται- τα γυαλιά μας με καινούργια. Έρευνες που έχουν γίνει κατά καιρούς στο εξωτερικό, έχουν δείξει ότι σχεδόν ο ένας στους τρεις διοπτροφόρους οδηγούς ηλικίας άνω των 50 ετών δεν βλέπει καλά και αποτελεί παράγοντα ανασφάλειας στο δρόμο.
Δείτε το άρθρο του Πέτρου Πιτσίνη στο ieidiseis.gr...
H σαπίλα του ΟΑΚΑ είναι ένας αντικατοπτρισμός της αντίστοιχης σαπίλας του ελληνικού Δημοσίου. Το ερώτημα είναι αν μπορείς να εκσυγχρονίσεις ένα ερείπιο. Και η απάντηση είναι μάλλον αρνητική. Διότι δεν λειτουργεί τίποτε, το ξεχαρβάλωμα είναι βαθύ και εκτεταμένο και οι ευθύνες όλο αναζητούνται και ποτέ δεν βρίσκονται και δεν αποδίδονται.
Το περίεργο με το Ολυμπιακό Στάδιο δεν είναι ότι έκλεισε μέχρι νεωτέρας.
Είναι ότι δεν είχε κλείσει εδώ και χρόνια. Οι εκατοντάδες (ίσως και χιλιάδες) πολίτες που καθημερινώς και κυρίως τα Σαββατοκύριακα επισκέπτονται τους γύρω χώρους για άθληση, περιπάτους και όποιες άλλες δραστηριότητες, διαπίστωναν δια γυμνού οφθαλμού την ερειπιώδη κατάσταση του στεγάστρου, τις εκτεταμένες φθορές και τις σκουριές και απορούσαν πώς είναι δυνατόν να λειτουργεί μία τέτοια εγκατάσταση.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Μια παράπλευρη συνέπεια της εκλογής του Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι άνοιξε η συζήτηση για το «Τι είναι ελληνική οικογένεια σήμερα» και για πρώτη φορά οι απαντήσεις μοιάζουν να τείνουν προς το άπειρο.
«Είναι οικογένεια δύο άνδρες κι ένας σκύλος;» αναρωτήθηκαν κάποιοι παρακολουθώντας τις επινίκιες ευχαριστίες του νέου ηγέτη του κόμματος. Παραδόξως η ελληνική κοινωνία φαίνεται ότι δεν απαντάει αυτομάτως αρνητικά στο ερώτημα.
Προεκλογικά ο πρωθυπουργός της χώρας είπε ότι θα φέρει το νομοσχέδιο για τον γάμο ανάμεσα σε ομόφυλα ζευγάρια μέσα στην τρέχουσα κυβερνητική θητεία. Σοβαρά εξετάζεται εξάλλου το ενδεχόμενο να συμπεριληφθεί και η τεκνοθεσία, καθώς η πραγματικότητα (π.χ. γάμοι και υιοθεσίες στο εξωτερικό από ομόφυλα ζευγάρια) δημιουργεί πολλά γραφειοκρατικά προβλήματα και στερεί από τα παιδιά αυτά δικαιώματα που απολαμβάνουν τέκνα «ετεροκανονικών» ατόμων.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Μία προσφυγή στη Χάγη είναι το αποκορύφωμα της διεθνοποίησης των ελληνοτουρκικών διαφορών, σχολιάζει ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους και αναλύει τον ρόλο του διεθνούς παράγοντα.
Ο αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προχωρά ένα βήμα παραπέρα από τον εκπρόσωπο της γερμανικής κυβέρνησης: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ικανοποιημένες με τη συνάντηση των ηγετών της Ελλάδας και της Τουρκίας. Η αμερικανική πλευρά ενθαρρύνει τις συνομιλίες», επικαλείται ελληνική εφημερίδα τον Αμερικανό εκπρόσωπο. Ακολουθεί η πολιτικά σημαντική φράση (που απευθύνεται στην Άγκυρα) ότι για την Ουάσιγκτον η ελληνοτουρκική εξομάλυνση αποτελεί προϋπόθεση για καλύτερες τουρκοαμερικανικές σχέσεις.
Ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης δεν θέλησε να διαπιστώσει αυτή τη διασύνδεση. Αρκέστηκε να δηλώσει ότι το Βερολίνο ενθάρρυνε τις δύο πλευρές να ξεκινήσουν τις συνομιλίες και ότι η Γερμανία «έχει εργαστεί εντατικά για έναν τέτοιο διάλογο».
Δείτε το άρθρο του Ronald Meinardus στην DW...
 Η Γερμανία θεωρείται χώρα υποδοχής μεταναστών. Πού πηγαίνουν οι ίδιοι οι Γερμανοί, όταν αναζητούν καλύτερες δουλειές; Στην κορυφή των προτιμήσεων η γειτονική Ελβετία.
Για μία ακόμη χρονιά η Ελβετία είναι ο αγαπημένος μεταναστευτικός «προορισμός» των Γερμανών. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Γερμανικής Στατιστικής Υπηρεσίας, που ανακοινώθηκαν προ ημερών, το 2022 διέμεναν μόνιμα στη γειτονική χώρα σχεδόν 311.300 Γερμανοί υπήκοοι. Ο αριθμός τους αυξάνεται συνεχώς, εδώ και χρόνια. Στη δεύτερη θέση των προτιμήσεων εμφανίζεται η Αυστρία με 216.700 Γερμανούς που ζουν μόνιμα εκεί, ενώ ακολουθεί η Ισπανία, που «φιλοξενεί» 142.600 Γερμανούς. Οι επόμενες θέσεις στην πρώτη δεκάδα της σχετικής κατάταξης: Γαλλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ιταλία, Σουηδία, Δανία, Νορβηγία.
Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW...
Οι εποχές που άφηνες επιδεικτικά πάνω στο τραπέζι της καφετέριας και του μπαρ το κλειδί του «μουράτου» αυτοκινήτου σου, έχουν περάσει πλέον οριστικά και αμετάκλητα. Τα μεταλλικά κλειδιά με τα επάργυρα και επιχρωμιωμένα μπρελόκ με το σηματάκι της μάρκας του αυτοκινήτου ανήκουν εδώ και χρόνια στο παρελθόν και έχουν αντικατασταθεί από - συνήθως μικρούς μαύρους και αισθητικά αδιάφορους - πομπούς ραδιοκυμάτων, που δεν έχουν καμία σχέση με τις υπερπαραγωγές παλαιότερων δεκαετιών. Έτσι δεν προσφέρονται για επίδειξη, αφού είναι φτιαγμένοι συνήθως από φθηνό πλαστικό, ακόμη και αν αφορούν ακριβά αυτοκίνητα πολυτελείας.
Ολοένα περισσότερα σύγχρονα αυτοκίνητα εφοδιάζονται πλέον με συστήματα κλειδώματος και ξεκλειδώματος των θυρών χωρίς τη χρήση κλασικού κλειδιού (keyless entry ή keyless go). Ο οδηγός μπορεί να έχει την ειδική κάρτα εισόδου (keycard) στην τσέπη του ή σε μία τσάντα και αρκεί να τραβήξει τη λαβή της πόρτας για να ανοίξει και να επιβιβαστεί στο όχημα. Ακολούθως, πατά το μπουτόν εκκίνησης και το αυτοκίνητο παίρνει εμπρός, χωρίς να χρειαστεί να γυρίσει κάποιο κλειδί στη μίζα. Σε πιο σύγχρονα αυτοκίνητα δεν προβλέπεται καν τέτοιο μπουτόν, αλλά βάζεις απλά ταχύτητα, πατάς το γκάζι και ξεκινάς.
Δείτε το άρθρο του Πέτρου Πιτσίνη στο ieidiseis.gr...
-
-
«Τους Ελληνες δεν τους ενδιαφέρει καθόλου η Ιστορία, αλλά χρησιμοποιούν αυτό που οι ίδιοι θεωρούν ως Ιστορία για να ενισχύσουν τις πολιτικές τους ταυτότητες και επιλογές», λέει στην «Κ» ο καθηγητής του ΕΚΠΑ Κώστας Κωστής, λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση ότι αναλαμβάνει τη διεύθυνση του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ). Το γραφείο του είναι πλέον στο ωραίο νεοκλασικό της Θουκυδίδου, το ωράριο είναι πολύ πιο οριοθετημένο κι εξαντλητικό από αυτό του πανεπιστημιακού. Εχει αρχίσει να εκτιμάει τα Σαββατοκύριακα, ενώ συχνά αναπολεί το πρόσφατο road trip με άλλους δύο φίλους του στη Νέα Ορλεάνη. Κάποιοι εργαζόμενοι του ΜΙΕΤ κάνουν λόγο για «λαίλαπα» των προηγούμενων διοικήσεων. Το σχόλιό του είναι κοφτό: «Το τι συνέβη στο παρελθόν δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω, αλλά και να το γνώριζα δεν θα με αφορούσε. Δουλειά μου είναι να πάω μπροστά, από κοινού φυσικά με το προσωπικό του και το Δ.Σ. Ενα ίδρυμα δεν μπορεί να λειτουργήσει βασιζόμενο σε ένα πρόσωπο μόνο», απαντά. «Στόχος θα πρέπει να είναι το εκπαιδευτικό κομμάτι, που στην εποχή μας βλέπει παγκοσμίως τη σημασία του να αυξάνεται. Στον τομέα αυτό οι δυνατότητες του ΜΙΕΤ είναι απεριόριστες».
Δείτε την συνέντευξη του Κώστα Κωστή στην Ξένια Κουναλάκη, από την "Καθημερινή"...
Η κυβέρνηση του Βερολίνου παρακολουθεί τις εξελίξεις στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών σχέσεων με μεγάλη προσοχή, αλλά και με διακριτικότητα. Ένα σχόλιο του Ρόναλντ Μαϊνάρντους.
"Χαιρετίζουμε τις συνομιλίες μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής πλευράς" απαντά κυβερνητικός εκπρόσωπος στο Βερολίνο σε ερώτηση της Deutsche Welle μόλις λίγες ώρες μετά τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας και της Τουρκίας στην Άγκυρα. Το επίσημο κείμενο σημειώνει στη συνέχεια - επί λέξει - οτι "η γερμανική κυβέρνηση έχει εργαστεί εντατικά για έναν τέτοιο διάλογο και έχει ενθαρρύνει προς αυτό και τις δύο πλευρές". Το μήνυμα στο επίσημο ανακοινωθέν είναι σαφές: Για το Βερολίνο η παρούσα ύφεση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις αποτελεί και επιτυχία της γερμανικής διπλωματίας.
Δείτε το άρθρο στην Deutsche Welle...
Λένε ότι είναι το μεγαλύτερο λαϊκό πανηγύρι στον κόσμο. Η «γιορτή της μπύρας» στο Μόναχο ανοίγει τις πύλες της και περιμένει εκατομμύρια επισκέπτες από όλον τον κόσμο.
Μόνο δύο χτυπήματα χρειάστηκε ο δήμαρχος του Μονάχου Ντίτερ Ράιερ για να τρυπήσει με το ξύλινο σφυράκι το πρώτο βαρέλι της μπύρας στο «Οκτόμπερφεστ» του Μονάχου, ακριβώς στις 12 το μεσημέρι του Σαββάτου, όπως επιτάσσει η παράδοση. Η μεγάλη γιορτή της μπύρας διαρκεί φέτος 18 ολόκληρες μέρες, δύο μέρες περισσότερο απ' ότι συνήθως.
Σύμφωνα με το εθιμοτυπικό δεν επιτρέπεται η κατανάλωση μπύρας πριν τα μεσημεριανά εγκαίνια. Όμως οι πιο ενθουσιώδεις φίλοι του «Οκτόμπερφεστ» είχαν έρθει από τις έξι το πρωί για να πιάσουν μία καλή θέση στα ξύλινα τραπέζια. «Η προσμονή ήταν μεγάλη για μένα και για τους φίλους μου», λέει ο Μαξιμίλιαν, ένας νεαρός Βαυαρός. «Είχαμε πάει σε μία αντίστοιχη γιορτή την άνοιξη, αλλά το Οκτόμπερφεστ το περιμέναμε με ανυπομονησία».
Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην Deutsche Welle...
Κλείνει εφέτος 50 χρόνια στο τραγούδι. Κοιτάζοντας τούτη την καριέρα μισού αιώνα, ένας μού φαίνεται κοινός παρονομαστής. Σε όλα. Οτι πάντα είχε κάτι να μας πει. Σε κάθε στίχο, σε κάθε τραγούδι, σε κάθε ανάσα, σε κάθε σιωπή του. Με έμφαση, πάντα, σε εκείνο το άφθαρτο «κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι».
Κάντε ένα τεστ στους φίλους σας. Πείτε τους ένα ονοματεπώνυμο: Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Και συλλέξτε αντιδράσεις. Συλλέξτε τραγούδια. Εμβληματικά. Πενήντα χρόνια τραγούδια…
Είναι το δικό του «Χαιρετίσματα στην εξουσία». Είναι ο «Κουρσάρος» στην άσφαλτο. Είναι «Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς». Είναι «Ο Γουίλι, ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί». Είναι το δυναμικό σύνθημα «Ελλάς, τι θα γίνει, φίλε μου, με μας». Είναι πολλά. Πάρα πολλά.
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
Ο υποψήφιος για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδης Τσακαλώτος ζήτησε συγγνώμη για το βίντεο του εκ των αντιπάλων του Στέφανου Κασσελάκη στη Μακρόνησο «εκ μέρους όλου του ΣΥΡΙΖΑ», ο μέντορας του Κασσελάκη, Παύλος Πολάκης, απάντησε ότι «δεν έχει απολύτως καμία τέτοια εξουσιοδότηση, ούτε ελέω θεού δικαίωμα!» να ζητήσει συγγνώμη «ο Ευκλείδης», ενώ ο ευρωβουλευτής Πέτρος Κόκκαλης παρενέβη στη διένεξη λέγοντας «από μένα είναι Οχι». Από την πλευρά του ο ομοϊδεάτης ιστορικός Αντώνης Λιάκος περιέγραψε τη συζήτηση για τον σφετερισμό των συμβόλων και των τόπων μνήμης της Αριστεράς ως παιδική ασθένεια του χώρου, ανατρέχοντας στο πασοκικό «ιδεολογικό πάνθεον» του Βενιζέλου και του Βελουχιώτη και καταλήγοντας στις επιθέσεις που είχε δεχθεί ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας όταν επισκέφθηκε το Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Θα προτιμήσω να πάρω τα πράγματα περίπου από την αρχή, με όχημα τις προσωπικές αναμνήσεις. Ανάκατες, καλές και αλγεινές, μαγικές και (κάποτε) αιματηρές. Τι είναι, αλήθεια, ο Λυκαβηττός για εσάς; Μπορώ να σας απαριθμήσω τι ήταν για μένα. Σήμερα που αναβιώνει με την Γιορτή Αφιέρωμα στον Σταύρο Ξαρχάκο
«Σκλάβα με σέρνουν οι Αχαιοί…». Βάλτε τη φαντασία σας να αναπλάσει τη βροντερή φωνή της τραγωδού Αννας Συνοδινού – Εκάβης, ως ανθρώπινο «ακουστικόμετρο» για τον αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο, στο νεόκοπο τότε (το 1965) Θέατρο του Λυκαβηττού.
Κάθε μέρα, για μία ώρα, και ένας τραγικός ρόλος. Κάθε μέρα και μία μέτρηση. Κάθε φορά και μία διόρθωση. Διότι ο αρχιτέκτονας είχε στον νου του την περίφημη ακουστική στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Και την «κυνηγούσε», να την επιτύχει και στο δημιούργημά του, πάνω από την Αθήνα.
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
Η καταστροφή στη Θεσσαλία υπερβαίνει και τον εκλογικό κύκλο, αλλά και τις δυνάμεις της όποιας κυβέρνησης. Ας φωνάξει ο Μητσοτάκης τους πάντες να συνταχθούν, να κάνουν τις προτάσεις τους και να συμβάλουν με όσες δυνάμεις διαθέτουν στην ανοικοδόμηση. Και όποιος δεν θέλει, ας μη συμβάλει. Αλλά μετά, ας σιωπήσει.
Η καταστροφή της Θεσσαλίας μοιάζει να είναι τέτοια που θα απαιτήσει όχι μόνο δαπάνες και προσπάθειες ανοικοδόμησης, αλλά πιθανότατα μία γενική αναπροσαρμογή του μεσοπρόθεσμου (τουλάχιστον) πολιτικοοικονομικού σχεδιασμού της χώρας.
Εδώ θα μπορούσε να σκάσει ένα πικρόχολο χαμόγελο. Για τον σχεδιασμό. Οχι μόνο επειδή δεν συγκαταλέγεται στις πολιτικές μας συνήθειες, αλλά και επειδή έτσι όπως είναι τα πράγματα, ζούμε σε μία περίοδο που ισχύει το «όταν εμείς κάνουμε σχέδια γελάει ο Θεός». Αυτό όμως έχει μεταφυσική διάσταση και σε κάποιες περιπτώσεις το επικαλούνται όσοι είναι επιφορτισμένοι με τα σχέδια και τεμπελιάζουν.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Η αύξηση του κοινωνικού επιδόματος στη Γερμανία επαναφέρει μία κλασική συζήτηση: Πρέπει να ενθαρρύνεται η εργασία ή η αποχή από την εργασία; Ή μήπως πρόκειται για λάθος συζήτηση;
Ήταν μία σημαντική προεκλογική υπόσχεση του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (SPD) πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2021: Το ελάχιστο προνοιακό επίδομα αντικαθίσταται με ένα νέο βοήθημα που αποκαλείται «Επίδομα του Πολίτη» (Bürgergeld) - ακριβώς γιατί φιλοδοξεί να αντιμετωπίσει τον δικαιούχο ως πολίτη, όχι ως επαίτη- και μάλιστα αυτό το επίδομα αυξάνεται σημαντικά, ώστε να ανταποκρίνεται στο υψηλότερο, τα τελευταία χρόνια, κόστος ζωής. Τηρουμένων των αναλογιών θα λέγαμε ότι πρόκειται για ένα επίδομα αντίστοιχο με το «Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα» που καταβάλλεται στην Ελλάδα.
Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW...
Δύσκολα θα το παραδεχθούν διάφοροι αρμόδιοι, όμως το επιβεβαιώνουν όσοι το ζουν στο πετσί τους: Το διοικητικό μοντέλο της χώρας είναι ασύμβατο με την ελληνική πραγματικότητα και τα σχεδόν 30 χρόνια εμπειρίας το έχουν αποδείξει. Η Ελλάδα δεν είναι Ελβετία ούτε Γερμανία. Και ούτε μπορεί ούτε πρέπει να γίνει.
Πυρκαγιές, πλημμύρες, νέες πυρκαγιές, νέες, χειρότερες πλημμύρες, ατυχήματα, δυστυχήματα και άλλες συμφορές των τελευταίων ετών έχουν διαμορφώσει μια σωρευτική «ελληνική» εμπειρία. Δυσάρεστη, προφανώς.
Τις περισσότερες φορές, όσα καταστροφικά συμβαίνουν αποδίδονται σε «πρωτοφανείς συνθήκες». Και εσχάτως στην κλιματική αλλαγή. Μέχρις ενός σημείου αυτά μπορεί να στέκουν. Επειτα όμως αρχίζει η «κολοκυθιά» της αναζήτησης ευθυνών.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Την προηγούμενη δεκαετία θυμάμαι τη φράση να εκφέρεται συχνά για τους ξένους, τους άλλους: «Γι’ αυτούς η ανθρώπινη ζωή δεν έχει την ίδια αξία». Αφορούσε πάντα μετανάστες κι αλλόθρησκους: Αφγανούς, μουσουλμάνους, μαύρους. Λαούς βγαλμένους από πολέμους, ανέχεια, εξοικειωμένους με τη βία, που πεθαίνουν ή σκοτώνουν για ψύλλου πήδημα, για μια φωτογραφική μηχανή, για μια χούφτα ευρώ. Μου φαινόταν παράδοξο πώς οι φορείς της συγκεκριμένης άποψης απέδιδαν π.χ. λιγότερη οδύνη στη μάνα που έχανε το παιδί της ή μεγαλύτερη κτηνωδία στον δολοφόνο ή στον βιαστή από το Πακιστάν. Συνέκριναν ανθρώπινα χαρακτηριστικά με μαθηματικά σύμβολα:
Η θεωρία καταρρέει με κρότο τις τελευταίες εβδομάδες. Οι Ελληνες δεν έχουν ανοσία στην ανθρώπινη αγριότητα, προσβάλλονται εξίσου από αυτήν. Το σοκαριστικό επεισόδιο προχθές το βράδυ στον Πειραιά γι’ αυτό μας συγκλόνισε τόσο πολύ.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
-
-
Το αυτοκίνητο παραμένει το Νούμερο Ένα μεταφορικό μέσο για τις καλοκαιρινές διακοπές, όπου διανύουμε συχνά εκατοντάδες χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας. Αυτό συνεπάγεται κούραση, την οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε άμεσα, αφού η συνέχιση της οδήγησης κάτω από τέτοιες συνθήκες είναι επικίνδυνη. Δεν είναι διόλου τυχαίο, ότι η κόπωση του οδηγού θεωρείται μία από τις πιο συχνές αιτίες πρόκλησης τροχαίων ατυχημάτων, ιδιαίτερα μάλιστα τις νύχτες όπου δυσκολευόμαστε από το σκοτάδι και κουραζόμαστε ευκολότερα. Ιδιαίτερα επικίνδυνος είναι ο στιγμιαίος ύπνος, όπου τα βλέφαρα κλείνουν για κάποια δευτερόλεπτα και ουσιαστικά οδηγούμε στα τυφλά ρισκάροντας την δική μας ασφάλεια, όπως επίσης και των υπόλοιπων χρηστών των δρόμων. Ακόμη όμως και με την απλή κόπωση αντιλαμβανόμαστε δυσκολότερα τις συνθήκες της κυκλοφορίας και δεν ‘’σκανάρουμε’’ αποτελεσματικά το περιβάλλον, ενώ αντιδρούμε καθυστερημένα σε έκτακτες καταστάσεις. Ειδικές έρευνες έχουν επιβεβαιώσει, ότι ένας κουρασμένος οδηγός λειτουργεί παρόμοια με έναν οδηγό, που έχει καταναλώσει αλκοόλ!
Δείτε το άρθρο του Πέτρου Πιτσίνη στο ieidiseis.gr...
 Στην εκπομπή 12-2 της τηλεόρασης της Ναυτεμπορικής με τους δημοσιογράφους Ανέστη Ντόκα και Παύλο Πανταζόπουλο εμφανίστηκε ο καθηγητής του ΕΜΠ και πρώην Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κωνσταντίνος Αραβώσης.
«Η κλιματική κρίση δεν είναι κάτι που αναμένουμε να γίνει. Τα φαινόμενα της κλιματικής κρίσης είναι ήδη εδώ. Πρόκειται για ραγδαία φυσικά φαινόμενα που είναι οι επιπτώσεις της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας της γης και της αύξησης των ρύπων. Αυτό που βλέπουμε τώρα στη χώρα μας με τις πυρκαγιές είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που διαρκώς επιτείνεται. Ενώ γίνεται μια διεθνής προσπάθεια να φτάσουμε σε κλιματική ουδετερότητα – σημειωτέον το γρηγορότερο που μπορούμε να πετύχουμε κάτι τέτοιο είναι το 2050 – η θερμοκρασία του πλανήτη θα συνεχίσει να αυξάνεται μέχρι τότε, με αποτέλεσμα να έχουμε διαρκώς εντονότερα φυσικά φαινόμενα», ανέφερε ο κ. Αραβώσης.
Παρακολουθείστε την συνέντευξη...
Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει με περιφρόνηση την πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ για τον αποκλεισμό του καταδικασμένου χρυσαυγίτη από τις δημοτικές εκλογές της Αθήνας. Ίσως όμως η στάση αυτή να κρύβει παγίδες που κάποιοι δεν βλέπουν.
Όσο και αν οι εκλογές του Οκτωβρίου, δημοτικές και περιφερειακές, φαίνεται ότι μέχρι στιγμής δεν προξενούν αγωνία σε κανέναν (μιλώντας για τους πολίτες), κάποιες πτυχές τους έχουν την ιδιαίτερη σημασία τους.
Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός έχουν δώσει την έμφαση στις περιφερειακές εκλογές, για λόγους μάλλον προφανείς. Είναι μάλλον πιο εύκολες, όσο και αν τίποτε δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο και, πάντως, αυτές «βάφουν τον χάρτη».
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Το φετινό καλοκαίρι ο ήλιος βάφτηκε κόκκινος σε πολλές περιοχές του πλανήτη από τη Ρόδο και το Αλγέρι έως το Μόντρεαλ. Ο καύσωνας και η ξηρασία έφεραν γιγάντιες πυρκαγιές στο βόρειο ημισφαίριο, ενώ ξεκινάει τώρα η αντίστοιχη περίοδος στην Αυστραλία, όπου οι φωτιές οδήγησαν σε διεύρυνση της τρύπας του όζοντος κατά 10%. Ο καπνός από τις φωτιές στην Ελλάδα και τον Καναδά τύλιξε ασφυκτικά τη Σικελία και τη Νέα Υόρκη αντίστοιχα. Χιλιάδες άνθρωποι απομακρύνθηκαν από πόλεις που κινδύνευσαν, αφού ούτε τα αστικά κέντρα είναι πλέον ασφαλή από τις φλόγες. Στη Χαβάη οι αγνοούμενοι από την πρόσφατη φονική πυρκαγιά είναι εκατοντάδες. Η ποιότητα του αέρα υποβαθμίζεται διαρκώς και τα μικροσωματίδια στην ατμόσφαιρα πολλαπλασιάζονται. Με τις πρώτες βροχές ήρθε ο φόβος των πλημμυρών.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Το φθινόπωρο κρύβει πολλούς κινδύνους για τον οδηγό, αφού έχουμε απότομες διακυμάνσεις του καιρού από ζέστη και ηλιοφάνεια σε βροχές, μπουρίνια και καταιγίδες, ενώ αρχίζει και μικραίνει η μέρα. Οι ελληνικοί δρόμοι γίνονται αυτή την εποχή εξαιρετικά ολισθηροί με τις πρώτες σταγόνες, επειδή το οδόστρωμα έχει πιάσει γλίτσα μετά από μία παρατεταμένη περίοδο ανομβρίας.
Έτσι, οφείλει να είναι ο οδηγός πολύ προσεκτικός και να αποφεύγει τις υψηλές ταχύτητες, όπου μπορεί να χάσει εύκολα τον έλεγχο του αυτοκινήτου του. Ας δούμε όμως, τι άλλο χρειάζεται να κάνουμε, για να αποφύγουμε τις παγίδες που μας στήνει το φθινόπωρο κατά την οδήγηση.
Καθαρίζουμε καλά το παρμπρίζ, τα παράθυρα, τους καθρέφτες και τα φώτα του αυτοκινήτου μας, για να βλέπουμε καλά σε συνθήκες περιορισμένης ορατότητας, όταν βρέχει δυνατά. Σε τέτοιες συνθήκες ανάβουμε πάντα τα φώτα στη μεσαία σκάλα, για να μας διακρίνουν οι άλλοι χρήστες των δρόμων έγκαιρα.
Δείτε το άρθρο του Πέτρου Πιτσίνη στο ieidiseis.gr...
Ο τραγουδοποιός, που θα γινόταν σήμερα 75 ετών, είναι, απλά, μύθος. Από αυτούς που ακόμη και πάντα έχουμε ανάγκη στην Ελλάδα. Ίσως για να αναγνωρίζουμε, ακόμη και ασυνείδητα, τι ήμασταν. Ποιοι ήμασταν. Και όχι μόνον επειδή «έφτιαξε» με τα υλικά του μουσικού και ποιητικού ονείρου του το ελληνικό ροκ.
Ο «πρίγκιπας του ελληνικού ροκ» Παύλος Σιδηρόπουλος θα γιόρταζε σήμερα τα 75 του χρόνια. Αν δεν είχε «πετάξει» μια νύχτα, 18 Δεκέμβρηδες πριν τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, στα Εξάρχεια. Αν και ο «Παυλάρας» δεν πήρε εισιτήριο φυγής από τα «δαιμονοποιημένα» Εξάρχεια, αλλά από το Δουργούτι – το Νέο Κόσμο…
Η γενέθλια ημέρα του, 28 Ιουλίου, μάς δίνει, εδώ, αφορμή να δούμε λίγα από όσα δεν ξέρουμε ή δεν θυμόμαστε για κείνον.
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
 Η Emily Haber, απόφοιτος του 1975, κόρη του διπλωμάτη Dirk Oncken, ο οποίος υπηρέτησε ως πρέσβης στην Ελλάδα κατά τα τελευταία χρόνια τη δικτατορίας, διαδεχόμενος τον Peter Limbourg, πατέρα του επίσης αποφοίτου Peter Limbourg και σήμερα Γενικού Διευθυντή της DW, είναι πλέον κοντά στην ολοκλήρωση της θητείας της στην Washington, ως πρέσβης της Γερμανίας.
Στο ξεκίνημα της διπλωματικής τη καριέρας εργάστηκε στην Γερμανική Πρεσβεία στην Μόσχα, διετέλεσε Μορφωτική Ακόλουθος στην Πρεσβεία στην Άγκυρα και το 1999 επέστρεψε στην Πρεσβεία στην Μόσχα και από το 2002 έως το 2006 υπηρέτησε ως Διευθύντρια της OSCE Division and Commissioner for Conflict Prevention and Crisis Management in the Euro-Atlantic Framework στο Βερολίνο.
Από το 2009 έως το 2011 ήταν Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Εξωτερικών στο Βερολίνο και μάλιστα ήταν η πρώτη γυναίκα που της ανατέθηκε η θέση αυτή και ακολούθως Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών επί υπουργίας Guido Westerwelle, πάλι ως η πρώτη γυναίκα που της ανετέεθη ο ρόλος αυτός. Από το 2014 έως το 2018 διετέλεσε Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών επί υπουργίας Thomas de Maizière, όπου ήταν υπεύθυνη για την ασφάλεια και την μετανάστευση.
Η Emily Haber έδωσε μία συνέντεξη στην Ines Pohl, δημοσιογράφο της DW διατρέχοντας τα μεγάλα γεγονότα, που έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια της θητείας της από τον Ιούνιο του 2018 όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της και μίλησε: για τους Αμερικανούς και για το τι μπορούν οι Ευρωπαίοι και οι Γερμανοί να μάθουν από αυτούς, για τον Donald Trump, για τους Αμερικανούς στρατιώτες που υπηρέτησαν στην Γερμανία, για τον covid-19, για τον νέο Καγκελάριο Olaf Scholz, που ανέλαβε τα καθήκοντά του λίγο πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις συνέπειες του πολέμου στις αμερικανο-γερμανικές σχέσεις. Κλείνοντας εξομολογήθηκε για αυτά που θα της λείψουν όταν εγκαταλείψει τις ΗΠΑ.
Παρακολουθείστε την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντεξη:
https://www.dw.com/en/emily-haber-german-ambassador-to-the-us-tough-tenure/video-66066880
Την 17ην Ιουλίου 1723, πρό τριακοσίων ετών, ενεγράφη στο ληξιαρχείον του χωριού Kirkcaldy της Σκωτίας το όνομα του Adam Smith. Η ακριβής ημερομηνία γεννήσεώς του είναι άγνωστη, διότι εγεννήθη μετά τον θάνατο του πατέρα του, και η εγγραφή θεωρείται ως γενέθλιος ημερομηνία. Την μόρφωσή του ανέλαβε η μητέρα του και στο αυστηρό σκωτικό, καθολικό περιβάλλον μεγάλωσε και μορφώθηκε ο Adam Smith. Μικρό παιδάκι, μεταβαίνοντας από την οικία στο σχολείο , επισκεπτόταν ένα εργοστάσιο καρφιτσών, το περίφημο pin factory, το οποίο θα τον επηρέαση τόσο στην περιγραφή του καταμερισμού των έργων , που θα μας την παρουσιάση στο πρώτο κεφάλαιο του πρώτου βιβλίου του Wealth of Nations. Είναι η πηγή του πλούτου η εργασία. Θα φοιτήση ο Smith στα ονομαστά σκωτικά πανεπιστήμια, τα οποία έχουν αναγνωρισθή κατά τον 18ον αιώνα ως τα καλύτερα της Ευρώπης. Είναι η εποχή του Schottish Enlightenment , που θα αναδείξη τα καλύτερα μυαλά που εγνώρισε η Σκωτία μέχρι σήμερα σε όλες τις επιστήμες.
Περισσότερα...
Γενικός ξεσηκωμός για το κιτς της… Κιτσοπούλου, «που τής έδωσαν λεφτά το Εθνικό Θέατρο και το ΚΘΒΕ (σ.σ.: σε ρόλο παραγωγών) για να παρουσιάσει την περασμένη Παρασκευή και το Σάββατο ένα έργο δικό της», που κάποιοι θέλουν να το αποκαλούν, όχι «Σφήκες», αλλά «Κατσαρίδες», «μακριά από το έργο του Αριστοφάνη».
«Στο βασίλειο του κιτς ασκείται η δικτατορία της καρδιάς». Ας ξεκινήσουμε έτσι, με μία φράση του Μίλαν Κούντερα, που αποδήμησε πολύ πρόσφατα, εν μέσω «θρήνου» στα σόσιαλ μίντια, από την «Αβάσταχτη ελαφρότητα της ύπαρξης» («του είναι», όπως ήταν αρχικά, σε απόδοση Γιάννη Η.Χάρη).
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
Στο τέλος της ταινίας «Athena» του Ρομέν Γαβρά υπάρχει μια απρόσμενη, κάπως διδακτική, σκηνή που υπονοεί ότι η άκρα Δεξιά είναι εκείνη που υποκινεί τα επεισόδια στα παρισινά προάστια. Αν και κατά την προβολή της η συγκεκριμένη αιχμή ενόχλησε ορισμένους θεατές ως απλουστευτική ανάγνωση των προβλημάτων στα μπανλιέ, η αλήθεια είναι ότι η Ακροδεξιά και δη η Μαρίν Λεπέν είναι αυτή που ευνοείται περισσότερα από τις πρόσφατες ταραχές μετά τη δολοφονία του 17χρονου Ναέλ, από αστυνομικό στη Ναντέρ.
Les Beurs (αναγραμματισμός του Arabes) είναι η λέξη που περιγράφει τα παιδιά ή και εγγόνια μεταναστών από το Μαγκρέμπ. Η μετέωρη γενιά τους είναι εκείνη που δεν ταυτίζεται ούτε με τους γονείς τους ούτε με τους λευκούς Γάλλους συνομηλίκους τους. Οσο η Γαλλία τους επισημαίνει το μεταναστευτικό τους υπόβαθρο, τόσο εκείνοι ενδύονται με τρόπο ταυτοτικό, ως παράσημο, την ιδιότητα του μετανάστη. Η εξέγερσή τους δεν είναι ισλαμική όπως πάνε να την παρουσιάσουν οι Γάλλοι ακροδεξιοί. Είναι κυρίως αντιγαλλική, μια βίαιη διαμαρτυρία για τις συνεχιζόμενες κοινωνικές ανισότητες, τον αποκλεισμό, τη ματαίωση των ονείρων τους, που διαψεύδουν τις βασικές αρχές της γαλλικής δημοκρατίας λίγες μέρες πριν από την Ημέρα της Βαστίλλης.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα ¨Καθηνερινή"...
Η στρέβλωση του παραγωγικού μας μοντέλου είναι μία από τις αόρατες αιτίες των όσων συμβαίνουν. Οταν εγκαταλείπεις τη γη και αποψιλώνονται οι αγροτικές περιοχές, οι δομές μοιραία γίνονται ανεπαρκείς και ακατάλληλες για την αντιμετώπιση πολλών από αυτά που ζούμε κάθε χρόνο - από πλημμύρες μέχρι πυρκαγιές.
Η κλιματική κρίση έχει γίνει μια εμβληματική έννοια, την οποία υπάρχει σοβαρή πιθανότητα κανείς να μην κατανοεί στην ορθή της διάσταση. Στην πραγματικότητα είναι ένας φαύλος κύκλος, με εκδηλώσεις που ανα- και αυτοτροφοδοτούνται, και άκρη δεν βγαίνει.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου ατο protagon.gr...
Όσοι µετά το ναυάγιο στην Πύλο ζητούν επίμονα απαντήσεις σε ερωτήματα που έχουν ανακύψει όσον αφορά τη διαχείριση της υπόθεσης (από το Λιμενικό, από τους εισαγγελείς, από τα ΜΜΕ) εγκαλούνται εσχάτως για μειωμένο πατριωτισμό. Κι από την άλλη εμφανίζονται ότι αγαπούν την πατρίδα όσοι δέχονται πως η διερεύνηση της τραγωδίας πρέπει να γίνει υπό άκρα μυστικότητα στο όνομα της περιφρούρησης της διεθνούς εικόνας της χώρας, των εθνικών συμφερόντων, του τουρισμού. Είναι όμως έτσι; Είναι απόρροια ανθελληνισμού το αίτημα για –ενδεχομένως οδυνηρή– αλήθεια;
Τα ανθρώπινα δικαιώματα, το διεθνές δίκαιο, ο σεβασμός των συμβάσεων διάσωσης δεν είναι μόνο άδειες κουβέντες για να αγορεύουν οι «δικαιωματιστές», γνωστοί και ως «ευαίσθητες ψυχούλες», όπως κοροϊδευτικά αποκαλούνται στα σόσιαλ μίντια όσοι ασχολούνται με όλα τα παραπάνω. Είναι κανόνες που τελούν υπό τον όρο της αμοιβαιότητας και θα χρειαστεί να τους επικαλεστούμε στις σχέσεις μας με την Τουρκία και τους άλλους γείτονες.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Οσα συμβαίνουν στη Θράκη είναι γνωστά εδώ και δεκαετίες και τίθεται ένα ζήτημα ως προς το τι κάνει το ελληνικό κράτος διαχρονικά. Η άτσαλη συζήτηση των ημερών θα έπρεπε πάντως να μετατραπεί σε στρατηγική αναπροσαρμογή, με αποκλειστικά εθνικό γνώμονα.
Η συζήτηση για τους υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη εξελίχθηκε μέχρι στιγμής άτσαλα και με προφανή εκλογική και όχι εθνική διάσταση. Με ευθύνη όλων.
Φαίνεται πως αυτό έγινε αντιληπτό και μάλλον θα επιχειρηθεί να πέσει η ένταση. Δεν είναι και πολύ αυθαίρετη η εκτίμηση ότι στην Αγκυρα θα χαμογελούν με μια κάποια ικανοποίηση, παρακολουθώντας τα ελληνικά κόμματα στην ουσία να επικυρώνουν την (ούτως ή άλλως γνωστή εδώ και δεκαετίες) αμφιλεγόμενη δράση του διαβόητου τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωαβίου στο protagon.gr...
Η Νόνικα πίσω από τη Γαληνέα, την κυρία της σκηνής, την ευγενή και χαριτωμένη μεγαλοαστή, δεν ήταν μόνον η ντίβα που έδειχνε μπροστά στα φώτα ή στον όποιο φακό. Ηταν ένα μορφωμένο, καλλιεργημένο (με όλη τη σημασία του επιθέτου) πλάσμα, φωτεινό κάθε στιγμή, που ήξερε να φέρεται, να αγαπά, να συμπαθεί, να συγχωρεί και να ζητά συγγνώμη, να δίνει σε κάθε στιγμή μια μεγαλοπρέπεια.
Η Σοφία, ανήσυχη, στον καναπέ του μικρού σαλονιού. Μια Μαίρη Χρονοπούλου, τσακισμένη. Μπροστά της, μια τηλεόραση, που «αγόρασε με δόσεις». Στη μικρή οθόνη η διάσημη στη Γαλλία ηθοποιός και τραγουδίστρια Σάσα Βενέτη τραγουδά «Σ’ αγαπώ κι αγάπη αυτή με πεθαίνει» (του αξέχαστου Νίκου Μαμαγκάκη, του κυρ Νίκου, σε στίχους του σκηνοθέτη Νίκου Φώσκολου). Κι έπειτα, «Παιδί μου», αφιερωμένο, από εκεί, στα ξένα, στον γιό της.
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
Ο Γιάννης Φλωρινιώτης ήταν αυτό που ήταν. Αστραφτερός και (βαριά) λαϊκός. Ο Χατζιδάκις το είχε εξηγήσει: «Ανήκει στην κατηγορία των τραγουδιστών που μεταμορφώνουν το τραγούδι σε ένα αυτεξούσιο εκφραστικό στοιχείο απόλυτα δικό τους. Ετσι, η οποιαδήποτε συμβατικότητα του τραγουδιού εξαφανίζεται και απομένει το αληθινό αίσθημα».
Ποιος θα φανταζόταν, την σήμερον ημέρα, πως θα μπορούσε να ακούσει το «Πειράζει που είμαι μεγάλη φίρμα» με τη συνοδεία τσέμπαλου; Μπα, δύσκολο.
Δεν ήταν καθόλου δύσκολο να το κάνει πραγματικότητα ο αξέχαστος Μάνος Χατζιδάκις. Που, για να τα λέμε και αυτά, αρεσκόταν και στην… αντιδραστική εκκεντρικότητα όταν πιεζόταν από τον ελληνικό περίγυρο να δεχτεί αυτό που την σήμερον ημέρα (επίσης) θέλουμε να ονομάζουμε «κανονικότητα».
Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr...
 Η ζώνη ασφαλείας σώζει καθημερινά ζωές στους δρόμους, ωστόσο ακόμη και σήμερα υπάρχουν οδηγοί και επιβάτες οχημάτων που αρνούνται ή αμελούν να τη χρησιμοποιούν παρά τις τσουχτερές ποινές, οι οποίες προβλέπονται στον ελληνικό Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Συγκεκριμένα, οι παραβάτες οδηγοί τιμωρούνται στη χώρα μας με 350 ευρώ πρόστιμο και αφαίρεση διπλώματος για 10 ημέρες, ενώ το πρόστιμο για τους επιβάτες ανέρχεται σε 100 ευρώ και επιβάλλεται στους ίδιους. Για τους ανήλικους φέρει την ευθύνη ο οδηγός του οχήματος, ενώ για τα βρέφη και τα μικρά παιδιά δεν αρκεί μόνο η ζώνη ασφαλείας, αλλά πρέπει να μεταφέρονται σε ειδικά καθισματάκια.
Δείτε το άρθρο του Πέτρου Πιτσίνη στο ieidiseis.gr...
 Ο καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής Θανάσης Γεράνιος (’62) συνοψίζει τα τεράστια προβλήματα από τις πρόσφατες εξελίξεις, σε άρθρο του στα ΝΕΑ με τίτλο “Η πυρηνική ενέργεια, η κλιματική κρίση και οι ραδιενεργοί κίνδυνοι“.
Συγκεκριμένα, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος στις 5 Ιουνίου 2023, ΤΑ ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου 27-28.5.2023 δημοσίευσαν στην έντυπη έκδοσή τους ένα ένθετο σχετικά με το θέμα αυτό. Σ’ αυτό το ένθετο, ο καθηγητής Γεράνιος συμμετέχει με το άρθρο του και απαντά στις ερωτήσεις: Πόσο δυνατόν είναι να ζήσουμε ένα δεύτερο Τσερνομπίλ ή μια δεύτερη Φουκουσίμα εξαιτίας της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί στον πυρηνικό σταθμό Ζαπορίζια; Πώς εξηγείτε το γεγονός από τη μια να φοβόμαστε το πυρηνικό ατύχημα και από την άλλη κάποιοι στην ΕΕ – και όχι μόνο – να δρομολογούν την πυρηνική ενέργεια ως πράσινη; Μπορεί η πυρηνική ενέργεια να συμβάλει στην καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης; Πιστεύετε πως θα έρθει η στιγμή που η πυρηνική ενέργεια θα είναι ασφαλής; Τι φοβάστε όταν ακούτε και διαβάζετε για την κατασκευή του πυρηνικού σταθμού Ακουγιου στην Τουρκία;
Περισσότερα...
 Είναι έκδηλη η μετεκλογική ανησυχία της Νέας Δημοκρατίας, ότι ενδεχόμενη είσοδος της Νίκης στην επόμενη Βουλή θα μπορούσε να περιορίσει το εύρος της αυτοδυναμίας της. Η αγωνία όμως αυτή την έχει στρέψει σε μια προσπάθεια επαναπατρισμού των ακροδεξιών ψήφων και επαναπροσδιορισμού της ατζέντας της. Η πρώτη, αντανακλαστική αντίδραση του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά την αναμέτρηση και τα υψηλά ποσοστά της Νίκης, ήταν η μετάβαση στο Αγιον Ορος – επίσκεψη που αναβλήθηκε τελικά λόγω κορωνοϊού.
Φαίνεται άλλωστε ότι η παρέμβαση του αρχιεπισκόπου και της Ιεράς Συνόδου κρίθηκε αποτελεσματικότερη για τη νουθεσία των μοναχών από μια επίσκεψη του νικητή των εκλογών.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Ο Δημήτρης Χαραλάμπης, Ομότιμος Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης και απόφοιτος του 1969, δημοσίευσε στις 11.6.2023 ένα άρθρο του στην εφημερίδα "Βήμα της Κυριακής / Βιβλία / Νέες Εποχές":
Η εξουδετέρωση της απλής αναλογικής ως στόχου και επιχειρήματος της Αριστεράς από το 20,72% της διαφοράς από τον ΣΥΡΙΖΑ, που πέτυχε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις 21/5, και την αδυναμία των μικρών κομμάτων να υπερβούν το όριο του 3%, σημαίνει όντως, εφόσον το ποσοστό της Ν.Δ. και η διαφορά μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κόμματος επαναληφθεί, την επιβολή και σταθεροποίηση της ηγεμονίας της Ν.Δ. στο κομματικό και πολιτικό σύστημα;
Περισσότερα...
Τι θα μπορούσαμε να κρατήσουμε από εκείνον, τώρα που πέταξε για το ουράνιο Πάνθεον των Μεγάλων της ελληνικής Διεθνούς; Μια αναγνωρίσιμη, πρωτότυπη ελληνικότητα. Μια λόγια ροκιά, πατημένη πάνω στους ήχους και τις τεχνικές της ελληνικής παράδοσης και ρίζας. Και μια, φανερή και κρυφή, επαναστατικότητα. Αν θέλετε, μια διαρκή επανάσταση.
«Ανέμισαν μαύρα λάβαρα. Το μαχαίρι, βαφτισμένο (στο αίμα), ανέμισαν. Έλεος, έλεος». Ήταν η στιγμή της μεγάλης συνειδητότητας. Ήξερε ποιος είναι, που πάει, τι θέλει να πει, τι θέλει να καταγγείλει, τι θέλει να φωνάξει. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος.
Και τα κρουστά και οι φωνές, ό,τι πιο αρχαϊκό και πρωτογενές, ακολουθούσαν σε εκείνο το «Ζάβαρα Κάτρα Νέμια, ίλεος, ίλεος», με το οποίο έκανε τον αγώνα του κόντρα στη δικτατορία, αλλά και σε κάθε κατάχρηση εξουσίας. Ελληνικότατος και παγκόσμιος συνάμα, σε μια στιγμή βροντερή και μαγική.
Δείτε τι ανάρτησε ο Παύλος Αγιαννίδης στο Protagon.gr...
 Πριν από 9 χρόνια, το Μάιο του 2014, στα "Δημόσια και Ιδιωτικά" της Έλενας Χατζηιωάννου (’82) στον Αθήνα 98,4 η εκπομπή φιλοξένησε την Αριέττα Μουτούση και την Αμαλία Μουτούση, σπουδαίες ηθοποιούς και κόρες της αείμνηστης Νόνικας Γαληνέα, η οποία έφυγε από τη ζωή - και μίλησαν για τη ζωή την καριέρα της μητέρας τους.
Ο Αθήνα9.84, τιμώντας τη μνήμη της Νόνικας Γαληνέα, μετέδωσε την εκπομπή σε επανάληψη, το Σάββατο 3/6/2023, στις 8 το βράδυ.
Ακούστε την εκπομπή...
Για πρώτη φορά οι απόδημοι είχαν δικαίωμα ψήφου στις εκλογές. Δύσκολα βγαίνουν συμπεράσματα για την εκλογική τους συμπεριφορά και αυτό είναι λογικό, σχολιάζει ο Γιάννης Παπαδημητρίου.
Πολλοί απόδημοι ήθελαν να ψηφίσουν, αλλά δεν μπορούσαν. Άλλοι τόσοι θα μπορούσαν να ψηφίσουν, αλλά δεν ήθελαν. Και όσοι ψήφισαν, μας οδήγησαν πολλές φορές σε αναπάντεχα αποτελέσματα και συμπεράσματα. Όπως συνέβη στη Γερμανία, για παράδειγμα, με το ΚΚΕ να παίρνει 13%. Έχει τόσο μεγάλο «ρεύμα» στη Γερμανία το ΚΚΕ; Μάλλον ναι, αν περιοριστούμε σε μία πρώτη ανάγνωση του αποτελέσματος. Μάλλον όχι, αν αναλογιστούμε ότι στη Γερμανία ζουν σχεδόν 500.000 Έλληνες, αλλά στους εκλογικούς καταλόγους γράφτηκαν το πολύ 3.000, από τους οποίους δεν προσήλθε το 1/3, με αποτέλεσμα το 13% να αντιστοιχεί τελικά σε ...187 άτομα (μετά την καταμέτρηση του 75% των ψήφων μεταξύ των αποδήμων της Γερμανίας).
Για τους δημοσκόπους τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα. Στα παραδοσιακά μυστήρια των εκλογών, όπως οι μονοεδρικές περιφέρειες και η απρόβλεπτη (πρώην) Β' Αθήνας, έρχεται να προστεθεί ένα ακόμη μέγα μυστήριο: Πώς ψηφίζει ο απόδημος Έλληνας; Η απάντηση είναι δύσκολη και εύκολη ταυτόχρονα. «Ο απόδημος Έλληνας» δεν υπάρχει. Ή τουλάχιστον δεν υπάρχει ως μία ενιαία μάζα ψηφοφόρων με αποκλειστικό κριτήριο τη συναισθηματική νοσταλγία.
Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην Deutsche Welle...
«Δεν έχουμε κουλτούρα συνεργασίας». Η φράση επαναλαμβάνεται ως θέσφατο. Κι αφού δεν έχουμε κουλτούρα συνεργασίας, θα κάνουμε εκλογές μέχρι να βγει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Μέσα στο καλοκαίρι, με μαγιό και αντηλιακό θα μας σέρνουν στην κάλπη έως ότου εξασφαλίσει το πρώτο κόμμα πάνω από 151 βουλευτές. Η απειλή εκτοξεύθηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη αορίστως όταν αναφέρθηκε σε τρίτη αναμέτρηση, ενώ ο Αδωνις Γεωργιάδης την έκανε χθες πιο απτή: «περίπου τον Δεκαπενταύγουστο» θα έχουμε νέες εκλογές. Η στρατηγική είναι σαφής. Ολοι οι πολίτες απεύχονται τρίτες εκλογές, συνεπώς θα συρθούν σε δυόμισι εβδομάδες να ψηφίσουν, έστω απρόθυμα «για να τελειώνουμε». Το πρώτο κόμμα πάντα ευνοείται σε αυτή την περίπτωση.
Το πρόβλημα είναι πως η ψήφος δεν θα έπρεπε να είναι απόρροια εκβιασμού ή έμμεσης απειλής, αλλά θετική υποστήριξη στο κόμμα εκείνο που παρουσιάζει τις εγγύτερες θέσεις, προτάσεις, οράματα με αυτές του ψηφοφόρου. Στο ελληνικό πολιτικό σύστημα ο διάλογος και η διαπραγμάτευση, όμως, γίνονται σε επίπεδο προσώπων. «Ούτε Τσίπρας ούτε Μητσοτάκης», ήταν το προεκλογικό σύνθημα του Νίκου Ανδρουλάκη. «Ο Ανδρουλάκης είναι Τσίπρας με γραβάτα», ήταν η απάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά τη διαφορά των 20 ποσοστιαίων μονάδων που του παρέχει την πολυτέλεια της αδιαλλαξίας.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Τα συγχαρητήρια από τη Γερμανία στον νικητή δεν άργησαν. Δεν πέρασαν ούτε 24 ώρες από την επανεκλογή του Τούρκου προέδρου και ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς σήκωσε το τηλέφωνο. Το τηλεφώνημα αποτέλεσε κάτι περισσότερο από διπλωματική ευγένεια. Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση της γερμανικής κυβέρνησης, ο Σολτς και ο Ερντογάν συμφώνησαν να προσεγγίσουν τη συνεργασία με “ανανεωμένο σθένος”. Μετά τις εντάσεις το τελευταίο διάστημα, η πρώτη επικοινωνία των δυο ανδρών μπορεί να χαρακτηριστεί ως θετική. Επισήμως, το Βερολίνο είχε ασκήσει ουδετερότητα στις προεδρικές εκλογές. Ωστόσο, ήταν σαφές ότι η πολιτική τάξη στη Γερμανία – και αυτό ισχύει για όλα τα κόμματα – θα χαιρόταν με μια νίκη της αντιπολίτευσης.
Αυτό είναι πλέον παρελθόν. Τώρα το Βερολίνο πιέζει – με βιασύνη – για μια νέα εκκίνηση στις σχέσεις με την Άγκυρα. Για το σκοπό αυτό, ο Σολτς κάλεσε τον Ερντογάν να επισκεφθεί το Βερολίνο. Η ημερομηνία δεν έχει ακόμη οριστεί. Ωστόσο, η Καγκελαρία έχει ήδη κατονομάσει τα θέματα που θέλει να συζητήσει με τον Ερντογάν: “Μαζί θέλουν να εργαστούν για μια θετική εξέλιξη στην Ανατολική Μεσόγειο, για τις αποφάσεις στο ΝΑΤΟ και τη σχέση της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση”, αναφέρεται στην επίσημη ανακοίνωση του Βερολίνου.
Δείτε το σχόλιο του Ronald Meinardus στην DW...
Ζούμε στη χώρα που ακόμη και αριστεροί και κεντροαριστεροί πολιτικοί δεν επιτρέπεται να μιλούν προεκλογικά για αυξήσεις της φορολογίας ή των εισφορών. Τώρα, με ποιον τρόπο θα γίνει η αναδιανομή και θα επέλθει η κοινωνική δικαιοσύνη, παραμένει άλυτο μυστήριο.
Ο Γιώργος Κατρούγκαλος, ο «μαρτυριάρης» Νο 1, έκανε μια δήλωση περί αύξησης των εισφορών και υπολογισμού τους ανάλογα με το εισόδημα, που οδήγησε στην άμεση εκπαραθύρωσή του. Η αντιδημοφιλής θέση του, και δη μερικά 24ωρα προτού ανοίξουν οι κάλπες, υποχρέωσε το κόμμα του να τον θυσιάσει στον βωμό της «προσωπικής άποψης», ενώ αυτό που είπε, ακόμη κι αν δεν περιέχεται στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ηχεί αυτονόητο. «Είναι απόλυτα λογικό να συνδέεται με το εισόδημα η ασφαλιστική υποχρέωση και όχι με ένα αυθαίρετο ποσό της επιλογής», είπε. Πράγματι.
Η Ελένη Χρονοπούλου, υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, μετεξελίχθηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες από σύμβολο του ελληνικού #ΜeΤoo σε υπεύθυνη για όλα τα δεινά της χώρας και «μαρτυριάρα» Νο 2. Μαζί με τον συνάδελφό της Παναγιώτη Δουδωνή, έκανε λόγο για αύξηση της φορολόγησης μερισμάτων, μεγάλων επιχειρήσεων και γονικών παροχών.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
 Με ένα σχετικά πρόσφατο κείμενό του στο Athens Voice ο Πάνος Λουκάκος και με αφορμή την συμπλήρωση 25 χρόνων από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ανατρέχει στο παρελθόν και στις συναντήσεις που είχε με τον Έλληνα πολιτικό:
Η επαγγελματική και φιλική μου σχέση με τον Έλληνα πολιτικό που έφυγε από τη ζωή πριν από 25 χρόνια, έχοντας διατρέξει μία πρωτοφανή πορεία.
Πέρασαν 25 χρόνια από την ημέρα του θανάτου του Κωνσταντίνου Καραμανλή, την 23η Απριλίου του 1998. Είχα το προνόμιο να τον συναντώ πολύ συχνά, είτε καθημερινές στο γραφείο του στο Προεδρικό Μέγαρο είτε πολύ χαλαρότερα Σαββατοκύριακα μεσημέρι για φαγητό και συζήτηση στου Λεωνίδα στη Βαρυμπόμπη, στου Ψαρόπουλου στη Γλυφάδα, στο Γκολφ της Γλυφάδας, στον Διόνυσο στην Ακρόπολη είτε στο σπίτι του στην Πολιτεία. Και ακόμη πιο χαλαρά στη Μύκονο για διακοπές το καλοκαίρι, φιλοξενούμενοι στο σπίτι του Θόδωρου Νικολαΐδη. Ήμουν στα χρόνια εκείνα πολιτικός συντάκτης και αρθρογράφος αρχικά στο Βήμα και την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και κατόπιν αρθρογράφος και διευθυντής στην Καθημερινή.
Δείτε όλο το άρθρο του Πάνου Λουκάκου στο Athens Voice...
Οι επέτειοι των Εθνών είναι όπως οι εκλεκτές σελίδες της Μουσικής. Όταν ακούωνται διαρκώς, χάνουν διαρκώς από την γοητείαν των. Η περίπτωσις της Αλώσεως , 570 έτη σήμερον, είναι κάτι το διαφορετικόν! Ιδού και η σχετική ανακοίνωσις του γεραρού, υπεραιωνοβίου Φιλολογικού Συλλόγου ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ [1865- ]. Επετειακή και σύγχρονη! Επίκαιρη και διαυγής.
Προχθές, την 26ην Μαΐου, συνεπλήρωσε ο πολύς Henry Kissinger έναν αιώνα ζωής και ατενίζει με διαύγεια, οξύτητα πνεύματος και εργατικότητα τον δεύτερον αιώνα. Ίσως πολλοί να διαφωνήσουν, όπως ο πολύ καλός μου φίλος Μελέτης, ένεκα των ανθελληνικών θέσεων και πράξεων κατά το μαρτυρικόν 1974 του εκ Νυρεμβέργης ορμωμένου, Ιουδαίου το θρήσκευμα, εις ΗΠΑ ανατραφέντος και γαλουχηθέντος, παλαιού ποδοσφαιρόφιλου, υπουργού των Εξωτερικών. Άλλωστε η διαφωνία είναι αποδεκτή τόσον στην πλατωνική όσον και στην αριστοτέλειον παράδοσιν.
Επισημαίνω τούτα:
Περισσότερα...
Η προοπτική των εκλογών στη χώρα προκάλεσε συζητήσεις, πρωτοβουλίες και διαμάχες που αφορούσαν θεσμικές ρυθμίσεις για την προστασία της δημοκρατίας από τη συμμετοχή συγκεκριμένων προσώπων ή πολιτικών δυνάμεων στην εκλογική διαδικασία.
Η προοπτική των εκλογών στη χώρα προκάλεσε συζητήσεις, πρωτοβουλίες και διαμάχες που αφορούσαν θεσμικές ρυθμίσεις για την προστασία της δημοκρατίας από τη συμμετοχή συγκεκριμένων προσώπων ή πολιτικών δυνάμεων στην εκλογική διαδικασία. Οι κίνδυνοι της δημοκρατίας βρίσκονται σήμερα στο προσκήνιο όχι μόνο του εθνικού, αλλά και του διεθνούς προβληματισμού. Ομως, ο πιο σημαντικός τρόπος να προστατευτεί η δημοκρατία είναι να μη χρειάζεται προστασία, να μη φτάνει δηλαδή στην ανάγκη να αναζητά σωτηρία σε πρόσωπα ή σε ειδικές ρυθμίσεις. Η προστασία της δημοκρατίας εξαρτάται από τον σεβασμό στη λειτουργία της, στους θεσμούς της, στον χειρισμό των θεμάτων που απασχολούν τους πολίτες και, ιδιαίτερα, από τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και άλλα αποτελέσματα που παράγει η πολιτική και οι συμπεριφορές φορέων, θεσμών, ατόμων.
Δείτε το άρθρο του Τάσου Γιαννίτση στην εφημερίδα "Καθημερινή", δύο εβδομάδες πριν από τις εκλογές της 21ης Μαΐου...
Η σύνθεση της Βουλής της 21ης Μαΐου θα είναι σε συντριπτικό ποσοστό η ίδια με αυτήν των επόμενων εκλογών, στις οποίες προεξοφλείται ότι οδηγούμαστε. Υπό αυτό το πρίσμα την ερχόμενη Κυριακή θα εκτυλιχθούν ορισμένα τοπικά, εσωκομματικά θρίλερ.
Τελειώνουν τα ψέματα σε λίγες ώρες. Τα δημοσκοπικά ποσοστά θα γίνουν πλέον εκλογικά, επίσημα και αδιαμφισβήτητα και κάθε θεωρητική πολιτική συζήτηση θα μετατραπεί σε πραγματική, βάσει στοιχείων και αριθμών. Οσο όμως θα είναι υπό εξέταση το ζήτημα της κυβερνησιμότητας και αναλόγως τού πώς θα εξελιχθεί η διαδικασία των διερευνητικών εντολών, μία παράμετρος καθοριστική θα έχει προκύψει: η σύνθεση της νέας Βουλής.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου καθιερώθηκε η υπέροχη φράση «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη», που στην πραγματικότητα δεν σημαίνει τίποτα. Το έκανε πρώτος ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο Κοσκωτά, και δημιούργησε σχολή δεκαετιών, που κρατάει μέχρι σήμερα. Πριν από λίγους μήνες «ανέλαβε την ευθύνη» για την τραγωδία στα Τέμπη ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος μάλιστα έκανε την έκπληξη και παραιτήθηκε από υπουργός Μεταφορών. Βέβαια, την περασμένη Κυριακή επέστρεψε δριμύτερος, επανεκλεγόμενος στις Σέρρες και μιλώντας για «χωρίς μέτρο προσωπικές επιθέσεις».
Είδε κι απόειδε ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος έχει ούτως ή άλλως αποστηθίσει το παπανδρεϊκό λεξικό και διατηρεί καλές σχέσεις με το καραμανλικό σκέλος της Ν.Δ., και βγήκε από το Προεδρικό Μέγαρο διακηρύσσοντας ότι αναλαμβάνει και αυτός με τη σειρά του την πολιτική ευθύνη της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ: «Αναλαμβάνω ακέραια την ευθύνη για το αποτέλεσμα. Αλλά στο δικό μου ηθικό λεξιλόγιο, αναλαμβάνω την ευθύνη σημαίνει στέκομαι και δίνω τη μάχη». Μάλιστα.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
 Έτσι δεν έγινε ποτέ στρατευμένος καλλιτέχνης, έτσι διατήρησε πάντα την προσωπική ανεξαρτησία του, την ελευθερία της γνώμης, του λόγου και της τέχνης του.
Η επίθεση στον Διονύση Σαββόπουλο και η στοχοποίησή του, μετά τη δήλωσή του ότι ελπίζει σε αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας
Η Ακρίτα θα του επέστρεφε έναν δίσκο που της είχε χαρίσει αν δεν τον είχε χάσει. Ο Μπίστης τον κατηγόρησε ότι αναπέμπει ωδές στο κατεστημένο και ότι έχει πρόβλημα με τα νιάτα του. Ο Πολάκης τον αποκάλεσε λίγο, διεφθαρμένο, επαρχιώτη, εγωπαθή, χαλασμένο και θεραπαινίδα του Μητσοτακέικου. Τα ίδια και χειρότερα ανέβασαν στο διαδίκτυο κομματικοί εγκάθετοι και διάφοροι φανατισμένοι ακόλουθοι στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Δείτε το άρθρο του Πάνου Λουκάκου στην Athens Voice...
Ποιος ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο θα πρέπει για μερικές εβδομάδες να αλλάζουν ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο και ο Πρωθυπουργός, δίχως να έχουν δικαίωμα υπογραφής ή λήψης αποφάσεων, δίχως να νομοθετούν και απλώς για να διορίζεται μία ομάδα συμβούλων και μετακλητών; Μήπως είναι ένας αναχρονισμός που θα πρέπει να διορθωθεί;
Παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες τις συνέπειες της ματαιότητας της απλής αναλογικής ή, ορθότερα, την ακύρωση της απόπειρας θεσμικής δολιοφθοράς που έγινε από τον ΣΥΡΙΖΑ και που για μία ακόμη φορά τράκαρε στην πραγματικότητα.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
 Η Ντόρα Μπακογιάννη έδωσε στον Άγγελο Κωβαίο μία συνέντευξη στο ΒΗΜΑ της Κυριακής 7 Μαΐου κια μίλησε για την απλή αναλογική, για το επίπεδο της προεκλογικής αντιπαράθεσης, για τις αυτοδύναμες κυβερνήσεις, για τις κυβερνήσεις συνεργασίας, για την ενδεχόμενη αποχή, για αντισυστημική ή ακραία ψήφο, αλλά και για τις επερχόμενες εκλογές στην Τουρκία
«Η απλή αναλογική είναι συνταγή αστάθειας»/«Το γεωπολιτικό μας περιβάλλον απαιτεί συναινέσεις και σταθερότητα»
Δεν πρέπει να δαιμονοποιούνται οι κυβερνήσεις συνεργασίας, όμως αυτές είναι αποτελεσματικές μόνο αν βασίζονται σε προγραμματικές συμφωνίες, σημειώνει στη συνέντευξη της στο Βήμα της Κυριακής η πρώην υπουργός Εξωτερικών και υποψήφια βουλευτής της ΝΔ στα Χανιά, Ντόρα Μπακογιάννη. Εν όψει των εκλογών της 21ης Μαΐου δεν κρύβει την απογοήτευση της για το επίπεδο της προεκλογικής αντιπαράθεσης, ενώ εκφράζει και τον προβληματισμό της για το ενδεχόμενο ενός υψηλού ποσοστού αποχής.
Περισσότερα...
Παρατηρώ ότι λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές πολλοί γνωστοί μου ψάχνουν ακόμη τι θα ψηφίσουν. Τα κριτήρια είναι στις περισσότερες περιπτώσεις «να μη βγει ο ΣΥΡΙΖΑ και κινδυνεύσει εκ νέου η χώρα», «να πληγεί η αλαζονεία του κυβερνητικού κόμματος και του πρωθυπουργού», ενώ πολλοί με ρωτούν αν έχω υπόψη μου «κάποια γυναίκα με κοινωνικές ευαισθησίες στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. στον Βόρειο Τομέα». Και δεκάδες μού έχουν εκμυστηρευθεί ότι σκέφτονταν σοβαρά να ψηφίσουν «Πράσινο και μωβ» προτού αποκλειστεί.
Η αλήθεια είναι ότι η παρατεταμένη απουσία ενός οικολογικού κόμματος από το πολιτική σκηνικό στην Ελλάδα είναι εντυπωσιακή. Η κλιματική αλλαγή είναι ένα θέμα που κινητοποίησε εκατομμύρια νέους σε όλο τον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Και στη χώρα μας άρχισαν να πραγματοποιούνται μαζικές συγκεντρώσεις στο πλαίσιο της διεθνούς πρωτοβουλίας «Παρασκευές για το μέλλον».
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Δελφοί, 03 Μαϊου 2023 – Στο πλαίσιο του 8ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών που έλαβε χώρα την προηγούμενη εβδομάδα υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας, κας. Κατερίνας Σακελλαροπούλου πραγματοποιήθηκε συζήτηση με θέμα τις ευρύτερες γεωστρατηγικές επιπτώσεις που προκαλεί ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Ο Ronald Meinardus, Mediterranean Program Coordinator στο ΕΛΙΑΜΕΠ, ανέφερε ότι ζούμε το τέλος μιας εποχής και την γέννηση μιας καινούριας. Ξέρουμε πού είμαστε αλλά δεν ξέρουμε που πάμε, ενώ τα πιο ακανθώδη παγκόσμια ζητήματα είναι πλέον η κλιματική αλλαγή και η μετανάστευση.
Η Ελλάδα θεωρείται πλέον νικητής για τη στάση που έχει κρατήσει απέναντι στον πόλεμο της Ουκρανίας ενώ μετατρέπεται σταδιακά σε ισχυρό ενεργειακό κόμβο της ανατολικής Μεσογείου.
Περισσότερα...
Για όσους από εμάς είχαμε φάει τα εφηβικά μας καλοκαίρια στη Μύκονο τις δεκαετίες 1980-90, η εικόνα του κλαμπ Principote στον Πάνορμο είναι σοκαριστική. Kαναπέδες, μαξιλάρια με στέμμα –παλιότερα χαλιά– σε μια παρθένα παραλία, στην οποία τότε δεν υπήρχαν καν ομπρέλες, ούτε ξαπλώστρες.
Σπεύδουν τώρα οι ιδιοκτήτες να αποτρέψουν τις κατεδαφίσεις των παρανομιών και τα πρόστιμα που τους έχουν επιβληθεί για να προλάβουν «τη σεζόν». Tο ίδιο και στο Nammos, το οποίο επανειλημμένως έχει κατηγορηθεί για φοροδιαφυγή και είναι πλέον συνώνυμο των λουκέτων.
Γιατί να θέλει κάποιος να πατήσει σε χαλί αφότου μπει στη θάλασσα; Ποια τουριστική αισθητική υπαγορεύει πως πρέπει να ακούγεται εκκωφαντική μουσική στα παραλιακά κλαμπ για να διασκεδάσουν οι λουόμενοι; Ποιος θέλει να φάει σούσι με σαράντα βαθμούς Κελσίου;
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Ένα σχόλιο του Δημήτρη Χαραλάμπη, Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΕΚΠΑ και Προέδρου της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης, δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ της 30.4.2023 με τίτλο "Διασημότητες και εκλογές" και μας το επεσήμανε μεταξύ άλλων και ο Δημήτρης Ηλιόπουλος, συμμαθητής του από την τάξη του '69.
Διασημότητες, υποτιθέμενες ή όχι, και εκλογές
Γνωστό, πασίγνωστο και εύκολα κατανοητό. Τα κόμματα εντάσσουν στα ψηφοδέλτιά τους γνωστά από τη δημοσιότητα πρόσωπα. Επώνυμες και επώνυμους, “celebrities” που προέρχονται από τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, το θέατρο, τη μόδα, ή τον αθλητισμό. Πρόσωπα που προέρχονται από χώρους εκτός πολιτικής απλά και μόνο γιατί είναι αναγνωρίσιμα. Γιατί στο χώρο τους έχουν ένα κοινό θαυμαστών που μπορεί έτσι να εργαλειοποιηθεί πολιτικά, να ψηφίσει δηλαδή το συγκεκριμένο πρόσωπο και μέσω αυτού το κόμμα. Ή ακόμη και να λειτουργήσει καταλυτικά την τελευταία στιγμή και να οδηγήσει στην επιλογή του ψηφοφόρου, ο οποίος μπροστά στον κυκεώνα των ονομάτων της λίστας των υποψηφίων που έχει μπροστά του, κρυμμένος πίσω από αυτό το φοβερό, ή κοινότοπο παραβάν της απόφασης, θα επιλέξει αυτόν που αναγνωρίζει. Θα βάλει τον σταυρό μπροστά από το όνομα αυτού, ή αυτής που πιστεύει ότι γνωρίζει, επειδή τον/την αναγνωρίζει. Τον γνωρίζει. Τον ξέρει, γιατί η εικόνα του είναι γνωστή, τόσο γνωστή όσο άγνωστη πραγματικά είναι η προσωπικότητα και η ποιότητα χαρακτήρα του αναγνωρίσιμου προσώπου, ακόμη και η ίδια η πολιτική του τοποθέτηση, εάν όντως υπάρχει κάτι τέτοιο. Εκτός κάποιων που ήταν ήδη πολιτικοποιημένα άτομα πριν καταστούν λόγω τέχνης, ή αθλητισμού αναγνωρίσιμα, η πλειονότητα επιλέγεται αποκλειστικά και μόνον λόγω της αναγνωρισιμότητας. Οι ίδιοι οι επιλεγέντες αποδέχονται την επιλογή αυτή γιατί μέσω αυτής και επιβεβαιώνεται και σταθεροποιείται η δημόσια παρουσία τους. Άλλωστε και οι σχετικές απολαβές δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες, πόσον μάλλον αυτές του Ευρωκοινοβουλίου.
Περισσότερα...
Το σκεπτικό της απόφασης του Αρείου Πάγου με την οποία απαγορεύτηκε το κόμμα Κασιδιάρη, μοιάζει να αγνοεί την πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση και να κινείται στο πεδίο της ερμηνείας του Συντάγματος. Αν είναι έτσι όμως, κάποιος πρέπει να απαντήσει για το τι είχε συμβεί στο παρελθόν. Αλλά και για το τι θα γίνεται στο μέλλον.
Ο Aρειος Πάγος απέκλεισε λοιπόν το λεγόμενο κόμμα Κασιδιάρη από τις εκλογές, έπειτα από διάφορες συζητήσεις, νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης και καβγάδες μεταξύ των κομμάτων, ως προς το ποιος έχει τα ισχυρότερα δημοκρατικά διαπιστευτήρια.
Επί μήνες, ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα συζητεί για το πώς θα αποκλειστεί ένας κατάδικος Χρυσαυγίτης από τις εκλογές, καθηγητές συνταγματολόγοι διαπληκτίζονται (μεταφορικά και κυριολεκτικά) και νομοθετικές ρυθμίσεις ψηφίζονται, ώστε να τεκμηριωθούν οι έννοιες της εγκληματικής δράσης και καταδίκης του «πραγματικού» ηγέτη ενός κομματικού μορφώματος, που λειτουργεί ως βιτρίνα εγκληματικής οργάνωσης.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
  Στις 25 Απριλίου 2023 έφυγε από την ζωή σε ηλικία 96 ετών ο Χάρι Μπελαφόντε, ένας από τους λίγους τραγουδιστές που κέρδισαν και τα τέσσερα βραβεία: Emmy, Grammy, Oscar και Tony, ενώ το 1956, την χρονιά που γεννήθηκαν οι περισσότεροι της τάξης του '74, έκανε το μεγάλο άλμα στην καριέρα του με το άλμπουμ Calypso, το πρώτο ενός καλλιτέχνη, που ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο πωλήσεις.
Το 2018, σε μία εκδήλωσηξ του World Human Forum στο Γαλλικό Ινστιτούτο, όπου προβλήθηκε η ταινία "Sing you Song" γύρω από την ζωή και το έργο του, η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη συνομίλησε μαζί του μέσω zoom και μας δήλωσε:
I was awed and honoured to be in conversation with Harry Belafonte. His words have stayed with me since and inspired the actions of the World Human Forum:
"Artists are the gatekeepers of truth and I’ ve always thought of this as an enormous gift as well as a responsibility. I think that the one force that brings hope to the world is the arts. We as artists have a chance to touch the depths of our humanity. To make people familiar with the world which we live and that every time we get the “microphone” we try to do things that help enhance the human family.”
Thank you Gina for having introduced us to your father, the wonderful human being that with his voice and actions contributed to making our world a better place to live in! And thank you for being part of the World Human Forum family!
Δείτε το video...
Μια ενδιαφέρουσα και παραγνωρισμένη ως τώρα διάσταση, τη σεξιστική, της υπόθεσης των υποκλοπών ανέδειξε μεταξύ άλλων στην ομιλία της στην εκδήλωση του InsideStory για τη συμπλήρωση ενός έτους από την έρευνα για το σκάνδαλο την περασμένη Πέμπτη η Αρτεμις Σιφορντ, πρώην μάνατζερ ασφάλειας της ΜΕΤΑ και θύμα παρακολούθησης τόσο από την ΕΥΠ όσο και από το κακόβουλο λογισμικό Predator.
Πολλές γυναίκες βρέθηκαν στον κατάλογο των θυμάτων είτε λόγω της δικής τους ιδιότητας είτε ως σύντροφοι, σύζυγοι, φίλες στόχων. Η πρώτη αίσθηση είναι αυτή της παραβίασης επισήμανε η κ. Σιφορντ υπογραμμίζοντας τις ομοιότητες με μια σεξουαλική επίθεση: η αμφισβήτηση της επίθεσης από τρίτους, η καχυποψία του θύματος προς όλους, ο φόβος να προβεί σε δημόσια καταγγελία, η αέναη αναρώτηση «γιατί εγώ;» κι οι ενδεχόμενες ενοχές μήπως με κάποιο τρόπο το θύμα προκάλεσε το θύτη. Ένα 24ωρο μετά την ομιλία της η κ. Σιφορντ βρέθηκε στο Φόρουμ των Δελφών και σύμφωνα με ανάρτηση της στα social media μίντια αντιμετώπισε ακριβώς αυτήν την πατριαρχική αντίληψη από παράγοντα της ΝΔ, ο οποίος την κατηγόρησε ότι επιτρέπει στον εαυτό της να εργαλειοποηθεί από την αντιπολίτευση, της επισήμανε ότι «δεν είναι αρκετά σημαντική» για να πέσει θύμα παρακολούθησης και τελικά της πρότεινε να φύγει από τη χώρα.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
Με δεδομένον, ότι την προσεχή Κυριακή του Τυφλού λαμβάνουν χώρα εκλογές , ας μην ξεχνούμε οτι εορτάζομε τους ισαποστόλους Κων/νο και Ελένη. Βέβαια, όπως μας διηγείται και ο ιστορικός της Εκκλησίας μας Ευσέβιος, επίσκοπος Καισαρείας της Παλαιστίνης, ο Κων/νος δεν ωμιλούσε την ελληνική και φυσικά πρό του θανάτου του, επί της κλίνης, με ραντισμό, εβαπτίσθη χριστιανός. Στην Α΄Οικουμενική Σύνοδο είχε διερμηνέα για να καταλαβαίνη τους Πατέρες.
Ας προσέξουν οι εκλεγεθησόμενοι ηγέτες της επόμενης Κυριακής, εάν θα μιμηθούν τον Μ. Κων/νο.
Ένα είναι σίγουρο: Το απόσπασμα των Πράξεων (των) Αποστόλων [α' 1-19]που θα αναγνωσθή: Δύο σημεία χρήζουν προσοχής. Πρώτον, η ανάδειξη από την ορφανή και κολοβωμένη ομάδα των Μαθητών, του Πέτρου ως ΗΓΕΤΟΥ και όχι ως manager, και δεύτερον, το τραγικόν τέλος, η αυτοχειρία του ευρυμαθούς και λογιστικώς κατηρτισμένου, φοροτεχνικού Ιούδα. Ας προσέξουν οι μέλλοντες υπουργοί Οικονομικών.
Τελος, ας μην ξεχνούμε εξήντα έτη πίσω. Την 22αν Μαΐου 1963 πέφτει νεκρός στην Θεσσαλονίκη ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Ας μην ξεχνούμε την φράση του Κων/νου Καραμανλή, που πέρασε στην ιστορία: "Μα τέλος πάντων, ποιός κυβερνά αυτόν τόν τόπον?".
Στο εκλογικό τμήμα που ψηφίζω, ακολουθούμε τα σφαιρίδια. Είμεθα ρομαντικοί.
Ο Θεός να μας συγχωρήση για τα λάθη μας και να μας ελεήση να μην έχωμε νέα μνημόνια! Δυστυχώς, ο Πανάγαθος και Ελεήμων δεν μπορεί να μας συμβουλεύση τι θα πρέπει να πράξωμε? Ποίος θα πληρώση τελικώς τα ακριβοπληρωμένα γαλλικά μαχητικά, που με τόση έπαρση μας έδειξαν στην Τανάγρα? Ήταν και μεταχειρισμένα!
Μετά θερμών αναστασίμων, προσρήσεων και ευχών, αγάπης εν Χριστώ και εκτιμήσεως και σεβασμού πρός όλους και όλες,
Έρρωσθε πανοικεί!
Είναι ίσως ένα παράδοξον γεγονός, ότι η Πρωτομαγιά, μία ημέρα κατά την οποίαν γεραίρεται η φύσις όλη, συνιστά μίαν αποφράδα ημέρα! Διεθνώς έχει καθιερωθή ως απεργία για τα τραγικά γεγονότα στο Σικάγο, που σημάδεψαν την εργατική τάξι. Είναι και συνιστά μία ημέρα μνήμης.
Για μας τους σύγχρονους Έλληνες είναι μία ημέρα πολλαπλών μνημοσύνων. Υπενθυμίζω, πρώτον, την Πρωτομαγιά 1936 στην Θεσσαλονίκη, που υπήρξε το προοίμιον της 4ης Αυγούστου, δεύτερον, την Πρωτομαγιά 1944, στην Καισαριανή, εξ ού και η ταινία 'Το τελευταίο σημείωμα", όπου είς μεταξύ των εκτελεσθέντων ήταν ο Βασίλης Παπαδήμας, αδελφός του αοιδίμου εκδότου Δ. Παπαδήμα,τρίτον, την Πρωτομαγιά 1976, όπου σκοτώθηκε σε τροχαίο ο Αλέκος Παναγούλης, και τέταρτον, ο θάνατος του παιδαγωγού και φιλοσόφου Ευαγγέλου Παπανούτσου. Αιωνία Των η μνήμη!
Υπενθυμίζω, τέλος, ότι η Πρωτομαγιά είναι η μοναδική ημέρα , κατά την οποίαν αργούν οι ιερείς. Τούτο συνάγεται εκ του γεγονότος , ότι ο Ιησούς εργαζόταν ως ξυλουργός. Ή ορθώτερον, υιός διασήμου ξυλουργού και επιπλοποιού από την άσημον Ναζαρέτ. Περί της επαγγελματικής καταστάσεως του Ιωσήφ έχω γράψει αναλυτικώς στους Τρείς Ιεράρχες.
 Μεταξύ 26 και 29 Απριλίου διεξήχθη στους Δελφούς το ετήσιο καθιερωμένο οικονομικό φόρουμ, όπου προσωπικότητες από όλον τον κόσμο λαμβάνουν μέρος.
Ανάμεσα στους ομιλητές μετρήσαμε 9 ονόματα αποφοίτων:
- Ντόρα Μπακογιάννη, Βουλευτής Χανίων και Πρόεδρος Διακομματικής Επιτροπής για την Ανάπτυξη της Θράκης
- Werner Hoyer, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων
- Πάνος Λασκαρίδης, Διευθύνων Σύμβουλος της Lavinia Corporation & Laskaridis Shipping Company
- Πάνος Αλεξανδρής, Γενικός Γραμματέας Υπουργείου Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
- Γιάννης Παράσχης, Διευθύνων Σύμβουλος Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών
- Σπύρος Αρταβάνης Τσάκωνας, Επίτιμος Καθηγητής Κυτταρικής Βιολογίας Ιατρικής Σχολής του Harvard
- Ronald Meinarus, ΕΛΙΑΜΕΠ
- Άγγελος Κωβαίος, Δημοσιογράφος (Το Βήμα, reporter.g)
- Γιώργος Ευγενίδης, Παρουσιαστής Star Channel
Περισσότερα...
Ο Βαρουφάκης με το νέο-Grexit καίει τα σενάρια του Τσίπρα και δίνει στον Μητσοτάκη έναν λόγο να χαμογελά. Την ίδια στιγμή, οι συσπειρώσεις στα δεξιά της ΝΔ, περιπλέκουν σημαντικά το ζήτημα της αυτοδυναμίας. Πώς θα επιδράσουν όμως τα φόβητρα στην κάλπη, δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο.
Λογικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να πανηγυρίζει τρελά και να έχει ανοίξει σαμπάνιες στο Μέγαρο Μαξίμου.
Οχι τόσο επειδή οι πρώτες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ανακάμπτει έπειτα από το σοκ των Τεμπών και σε χρόνο κρίσιμο, τέσσερις εβδομάδες πριν από τις εκλογές.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
-
-
«Εχοντας πολύ νωρίς ανακαλύψει ότι ο λόγος είναι το εργαλείο και η ερωμένη της σκέψης, ο Ελληνας πάντα προσπαθεί να ακονίσει αυτό το όργανο και είναι πιστός σε αυτήν την ερωμένη της ψυχής του. Αρκετός για να γεμίσει τους πνεύμονές του, ο αέρας που αναπνέει ο Ελληνας πρέπει να είναι θορυβώδης. Η σιωπή τον πνίγει. Η χρήση των λέξεων δεν είναι απλώς χρηστική. Ο σκοπός του λόγου είναι περισσότερο το παιδί των λέξεων παρά ο πατέρας τους. Οι λέξεις αντιμετωπίζονται σαν να έχουν μια δική τους ύπαρξη. Περιστασιακά μπορεί να κληθούν να εξυπηρετήσουν κάποιον άμεσο πρακτικό σκοπό. Ομως, γενικά, ο σκοπός πηγάζει από την προβολή των λέξεων και σπάνια είναι η πρωταρχική αιτία του λόγου. Ακόμη και στο πιο σοβαρό επιχείρημα, η πειθώ δεν είναι το κύριο αντικείμενο. Για έναν Ελληνα, το επιχείρημα δεν αφορά στη διασταύρωση ριπών αλλά στην ανέγερση παράλληλων κιόνων. Κάθε κόμμα χτίζει τη δική του στήλη. Τα επιχειρήματα συσσωρεύονται το ένα πάνω στο άλλο, σαν τούβλα. Οι δύο αντίθετες στήλες υψώνονται δίπλα δίπλα, η καθεμία εντελώς ανεξάρτητη, αδιαφορώντας για την άλλη. Το ζητούμενο είναι να χτίσεις πιο ψηλά και πιο γρήγορα από τον αντίπαλό σου, να τον συγκλονίσεις με το θράσος σου, να καταπλήξεις τους θεατές. Αυτός που έχει τελειώσει πρώτος τη στήλη του και τη στεφανώνει με ανθισμένο κιονόκρανο θεωρείται νικητής».
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα "Καθημερινή"...
 Ο Παναγιώτης Πικραμμένος, Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και απόφοιτος του 1963, δημοσίευσε ένα άρθρο του στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" της 14ης Απριλίου 2023 με τίτλο "Οι προτεραιότητες της επόμενης ημέρας":
Οι εκλογές της 21ης Μαΐου αποτελούν ορόσημο. Οι προκλήσεις που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η Χώρα μας τα επόμενα χρόνια είναι καθοριστικές για τη μελλοντική πορεία της, αλλά και για τη θέση της στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Για τη διαχείριση αυτών των προκλήσεων, απαιτείται διαρκής επαγρύπνηση και αξιολόγηση, ώστε να τεθούν οι κατάλληλες προτεραιότητες και να σχεδιαστούν τα ανάλογα σχέδια δράσης όπως κρίνεται αναγκαίο. Η Χώρα μας, δίνοντας έμφαση στις προτεραιότητες, αυτές μπορεί -όχι μόνο να ενισχύσει τον ρόλο της στο σημερινό δύσκολο περιβάλλον- αλλά και να αντιμετωπίσει με επιτυχία προβλήματα που αφορούν στην ασφάλεια και στην καθημερινότητα των πολιτών.
Ποιες είναι λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, αυτές οι προτεραιότητες;
Περισσότερα...
-
-
«Στη μακρά πολιτική του διαδρομή ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει αλλάξει πολλές φορές πορεία. Οι αλλαγές εξυπηρετούσαν πάντα τον στόχο υπεράσπισης και ενίσχυσης της εξουσίας του. Ένα πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η αιφνίδια αλλαγή στη διπλωματία απέναντι στην Ελλάδα, η οποία μόνο ως ριζοσπαστική μπορεί να χαρακτηριστεί. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, δεν περνούσε σχεδόν καμία μέρα χωρίς „δηλητηριώδεις» απειλές που συνοδεύονταν από παραβιάσεις της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο. Τελευταία δεν περνάει σχεδόν μέρα χωρίς να ακούγονται φιλικά μηνύματα από την Άγκυρα. Αποκορύφωμα της νέας στάσης η 25η Μαρτίου. Ο Ερντογάν επέλεξε την ημέρα που οι Έλληνες γιορτάζουν την έναρξη του επανάστασης κατά του οθωμανικού ζυγού για να στείλει ευχές προς τον γειτονικό λαό: «Είμαι πεπεισμένος ότι οι σχέσεις και η συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών μας θα αναπτυχθούν περαιτέρω στο μέλλον με τις κοινές μας προσπάθειες», αναφέρει το μήνυμά του προς τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη. Τον ίδιο Μητσοτάκη που πριν από λίγο καιρό έλεγε ότι δεν υπάρχει γι’ αυτόν.
Δείτε το άρθρο στο onalert με αφορμή το σχόλιο του Ronald Meinardus στην DW...
-
-
Η ημερομηνία της διεξαγωγής των εκλογών του 2023, ήτοι η Κυριακή 21 Μαΐου, δεν επελέγη τυχαία. Η Εκκλησία μας εορτάζει την Κυριακή του Τυφλού.
Νομίζω, ότι ο συνειρμός είναι προφανής.
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης , ο οποίος μας περιγράφει αναλυτικώς το θαύμα, είναι παρών. Ο ιαθείς είναι τυφλός εκ γενετής και δεν ευθύνεται ούτε εκείνος ούτε οι γονείς του, αλλά με το θαύμα παρουσιάζεται ο Κύριος.
Δεν πρόκειται να αναλύσωμε την ευαγγελική περικοπή από το Ευαγγέλιον του Ιωάννου, την οποία και θα ακούσωμε την Κυριακή, 21 Μαΐου. Εκείνο, όμως που κρατούμε είναι τα τελευταία λόγια του Χριστού πρός τους Φαρισαίους : Οι Φαρισαίοι ερωτούν τον Κύριο: "Μήπως και εμείς είμαστε τυφλοί? Είπε πρός αυτούς ο Ιησούς: Εάν είσαστε τυφλοί, δεν θα είχατε αμαρτία. Τώρα όμως λέτε ότι: Βλέπουμε. Η αμαρτία σας λοιπόν μένει" (Ιωαν. θ΄41) [Κατά την απόδοση Χρήστου Σπ. Βούλγαρη].
Με την αμαρτία, διαποτισμένη και βλέποντες και ορώντες, τίθεται το θεμελιώδες ερώτημα : Θα μπορέση κάποιος φιλόδοξος και λαλίστατος αρχηγός κόμματος να μας οδηγήση στο φώς? Ένα είναι σίγουρο: Κολυμβήθρα του Σιλωάμ δεν υπάρχει πλέον. Την κατέστρεψαν οι Ρωμαίοι την 26ην Σεπτεμβρίου 70 μ.Χ.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται σήμερα οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι (ας μην το λησμονούμε, περί αυτών πρόκειται) είναι ότι οι Eλληνες φέρουν ούτως ή άλλως βαριά τραύματα – και ότι το δυστύχημα των Τεμπών ήταν για τη χώρα κάτι σαν αλάτι στις πληγές τους.
Αν με ειλικρινή διάθεση ερμηνεύσει κάποιος το δυστύχημα των Τεμπών ως τομή στον πολιτικό χρόνο και την υπνοβασία της νεοελληνικής κοινωνίας, οφείλει να δει τι έχει ακολουθήσει τις οδυνηρές πρώτες διαπιστώσεις.
Αυτό που έχει ακολουθήσει το πένθος και την προσωρινή καταλλαγή είναι ακόμη πιο απογοητευτικό και αναπόφευκτα αποκαλύπτεται όσο περνούν οι ημέρες.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους εξηγεί πώς και γιατί έγινε η αλλαγή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και επισημαίνει ότι η ξαφνική στροφή του Ερντογάν αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης αλλαγής στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας μετά τους καταστροφικούς σεισμούς.
Ακούστε τη συνέντευξη στα γερμανικά...
Στο πεδίο της Δικαιοσύνης η κυβέρνηση έχει αδρανήσει και επί τέσσερα χρόνια απλώς επικαλείται τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, οι αποσπασματικές παρεμβάσεις μοιάζουν άνευ αξίας και ουσίας, ενώ σύντομα θα φανεί και ποιο αποτέλεσμα θα έχει η νομοθετική ρύθμιση για το κόμμα του Κασιδιάρη.
Αν αναζητήσει κανείς τι δεν έχει πάει καλά στη χώρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, μέσα στα πολλά καλά που έγιναν, τα άλλα που μισοέγιναν, τα υπόλοιπα που δρομολογήθηκαν και όσα παραμελήθηκαν, θα βρει μια μεγάλη «μαύρη τρύπα»: Η Δικαιοσύνη είναι η μεγάλη πληγή και αυτό τείνει να αποκτήσει και χαρακτήρα πολιτικής περιπλοκής ενόψει εκλογών.
Οχι μόνο επειδή στη Δικαιοσύνη θα κριθεί η νομιμότητα της συμμετοχής του κόμματος Κασιδιάρη στις προσεχείς εκλογές. Αλλά και επειδή σχεδόν καθημερινώς αναδεικνύεται η κυβερνητική αβελτηρία και γιγαντώνεται η απορία ως προς το τι ακριβώς μπορεί να παρουσιαστεί ως απολογισμός στο συγκεκριμένο πεδίο.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
-
-
Χριστός Ανέστη!
Με την ευκαιρία της 21ης Απριλίου , δεν θα επιχειρήσω αναλύσεις ή διεξοδικές περιγραφές, δεδομένου ότι έχουν γραφή πολλά και έχουν λεχθή περισσότερα. Άλλωστε το βαρύτιμον έργον του Μελετίου ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ είναι ένα έργον αναφοράς και αποτελεί μία πηγή περί των κινηματιών και του καθεστώτος. Δύο, τρείς επισημάνσεις για τα πρίν όσο και για τα μετά την 21ην Απριλίου .
Πρώτον, την 17ην Απριλίου 1967 συναυλία των Rolling Stones στο γήπεδο της Λεωφ. Αλεξάνδρας έχει τραγική κατάληξη ένεκα της συμπλοκής θεατών και αστυνομίας. Πολλαπλά επεισόδια.
Δεύτερον, την 20ην Απριλίου 1967, ημέρα Πέμπτη, εγκαθιστά ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος , πρωθυπουργός ών, τον πρώτο τακτικό καθηγητή στο Πανεπιστήμιον Πατρών. Πρόκειται για τον Αναστ. Ζούμπο (Σμύρνη 1921-Αθήνα 2012), τακτικό καθηγητή Φιλοσοφίας και πρώτο Πρύτανι του Πανεπιστημίου Πατρών. Παρών και ο Πρόεδρος της Διοικούσης Επιτροπής ΚΑΙΣΑΡ (Αλεξόπουλος).
Τρίτον, το Σάββατο του Λαζάρου, 22 Απριλίου, λαμβάνει χώρα χειροτονία κληρικού στον ιερό αγίου Νικολάου Νικαίας. Στην αρχή έγινε προσπάθεια αναβολής της χειροτονίας από την Αστυνομία, όμως παρέμβασις κληρικού, ο οποίος μοι τα διηγείτο, σύμφωνα με την οποίαν η Επανάστασις δεν είναι κατά της Εκκλησίας, διέσωσε την χειροτονία. Άλλωστε, όπως είπε στους αστυνομικούς, τι ψυχή θα παραδώσουν οι Επαναστάτες?
Τέταρτον, το Σάββατον του Λαζάρου, 22 Απριλίου, είχε προγραμματισθή προσοσφαιρικός αγών μεταξύ των εθνικών ομάδων Ελλάδος και Αυστρίας για τα προκριματικά του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης. Ο Αγών φυσικά εματαιώθη. Όμως, οι Αυστριακοί ρεπόρτερς και δημοσιογράφοι εκάλυψαν το κίνημα και ότι διαθέτομε από την εποχή εκείνη, από την πρώτη ημέρα, όπως τα τεθωρακισμένα επί της Βασιλίσσης Αμαλίας , το οφείλομε στους Αυστριακούς.
Η Αυστριακή ομάδα ήλθε αργότερα, σε μεταγενέστερο χρόνο, και ηττήθηκε. Στον επαναληπτικό, στο μεγαλειώδες Prater της Βιέννης, κατά το 68 λεπτό ο ποδοσφαιριστής Τάκης Λουκανίδης εκτύπησε σφοδρώς επιτεθέμενο της αυστριακής ομάδος, ελάκτισε κατά την ποδοσφαιρικήν ορολογίαν, και έγινε το "έλα να δής". Φίλαθλοι και των δύο ομάδων εισήλθον στο γήπεδο και δεν έχουν γίνει από τότε τέτοιας εκτάσεως επεισόδια. Η Ελλάς ηττήθηκε με 1-0.
Την 23ην Απριλίου 2010, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής και του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, όταν πάσα η Ορθοδοξία γεραίρεται με ύμνους αναστασίμους, ο Τροπαιοφόρος πρωθυπουργός μας, από το γραφικό και ακριτικό Καστελλόριζο , χαρίεις, ανακοινώνει την είσοδο της Ελλάδος στο IMF [International Monetary Fund]. Επιβεβαιώνει αυτό που μας διδάσκουν τα Διεθνή Οικονομικά, ότι τριτοκοσμικές χώρες προστρέχουν στο IMF για βοήθεια. Εισήλθομεν στον Γολγοθά των μνημονίων! Ήλθε άραγε η Ανάστασις?
Η υπόθεση Γεωργούλη επανέφερε τα γνωστά στερεότυπα περί βιασμού, που πολλοί εξ ημών ήλπιζαν ότι έχουν πλέον αποσαφηνιστεί. Επειδή όμως η επανάληψη είναι ο μόνος τρόπος αποδόμησης έτοιμων σχημάτων και ασύνδετων συνεπαγωγών, ας τα ξαναπούμε:
1. Οι βιαστές δεν είναι απαραίτητα άσχημοι. Η άσκηση βίας και εξουσίας είναι ανεξάρτητες από την εμφάνιση. Η υπόθεση ότι μόνο οι κακομούτσουνοι καταφεύγουν στη σεξουαλική κακοποίηση είναι αυθαίρετη και ρατσιστική.
2. Ο χρόνος καταγγελίας ενός περιστατικού σεξουαλικής βίας είναι αποκλειστικά επιλογή του θύματος. Δεν μπορεί να υπόκειται στην κρίση κανενός τρίτου. Η πάγια απορία «γιατί τώρα; τόσα χρόνια μετά; λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές;», η οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ισχύει καν, αφού η καταγγελία είχε γίνει πριν από τρία χρόνια, αμφισβητεί ευθέως τα κίνητρα του θύματος. Κι αυτό είναι ένα από τα συνηθέστερα σφάλματα στη διαχείριση τέτοιων υποθέσεων.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίιδα "Καθημερινή"...
Αλλη μία προσχηματική συζήτηση θα εξελιχθεί τις επόμενες εβδομάδες για τον τρόπο ανάδειξης των εκπροσώπων μας στην Ευρωβουλή. Τι γίνεται όμως με τους εκλεκτούς μας για το εθνικό κοινοβούλιο; Εκεί είναι όλα καλά κι ωραία;
Η «υπόθεση Γεωργούλη» –εφόσον κάποιος θέλει να την χαρακτηρίζει τόσο εξωραϊστικά– δεν προκάλεσε έκπληξη ως προς ένα σημείο: Εδωσε το έναυσμα για νέες, κατόπιν εορτής διαπιστώσεις, προβληματισμούς και προτάσεις. Δεν εκπλήσσουν επίσης οι άτσαλες απόπειρες συμψηφισμών και αφορμών για τα γνωστά «κοίτα ποιος μιλάει», ή μάλλον κοίτα ποιος μιλούσε (για τον Λιγνάδη, τον άλλον τύπο στον Κολωνό κ.λπ).
Αυτό που έχει κάποιο ενδιαφέρον είναι ότι βρέθηκε με αυτήν την αφορμή η «λύση» για το πρόβλημα. Και αυτή θα είναι η κατάργηση του σταυρού προτίμησης στις ευρωεκλογές και η επιστροφή στην «ασφάλεια» της λίστας.
Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr...
Με αφορμή την είδηση για την πώληση των ακινήτων που στεγάζουν τους ιστορικούς κινηματογράφους Ιντεάλ και Άστορ στο κέντρο της Αθήνας, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την άβολη πραγματικότητα.
Ο τουρισμός, για τον οποίο πανηγυρίζουμε εν χορδαίς και οργάνοις, επιβάλλεται με σαρωτικό τρόπο σε κάθε άλλη δραστηριότητα και τα συγκεκριμένα ακίνητα που φιλοξενούσαν τις κινηματογραφικές αίθουσες θα μετατραπούν (και αυτά) σε ξενοδοχεία.
Αυτό συμβαίνει σε όλη την Αθήνα και το πρόβλημα προσλαμβάνει πολλαπλές διαστάσεις. Από το ότι οι εναπομείναντες κάτοικοι του κέντρου της πόλης αισθάνονται πλέον ότι ζουν σε ένα ιδιότυπο γκέτο, έως το ότι οι τιμές ενοικίασης των λίγων διαμερισμάτων ξεπερνούν τα όρια του παραλόγου.
Όμως, η εξέλιξη με τους δύο ιστορικούς κινηματογράφους έγινε για μια ακόμη φορά λόγος για πολιτική αντιπαράθεση, με πρωτεργάτες διαφόρους καλλιτέχνες που με ένα μείγμα οργής και θλίψης, έσπευσαν και πάλι να επιτεθούν με μανία στην κυβέρνηση και στο υπουργείο Πολιτισμού.
Δείτε το σχόλιο του Άγγελου Κωβαίου στο reporter.gr...
Μήνυμα στήριξης από τον Γερμανό καγκελάριο Ολαφ Σολτς, με τον οποίο συνομίλησε τηλεφωνικά, μετέφερε ο ηγέτης των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών (SPD), Λαρς Κλινγκμπάιλ, στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, κατά τη χθεσινή συνάντησή τους στην ελληνική Βουλή
Μήνυμα στήριξης από τον Γερμανό καγκελάριο Ολαφ Σολτς, με τον οποίο συνομίλησε τηλεφωνικά, μετέφερε ο ηγέτης των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών (SPD), Λαρς Κλινγκμπάιλ, στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, κατά τη χθεσινή συνάντησή τους στην ελληνική Βουλή. Ερωτηθείς γιατί δεν είχε επαφές με τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, απάντησε στην «Κ»: «Με τον κ. Τσίπρα έχουμε μια καλή σχέση, έχει παρευρεθεί πριν από κάποια χρόνια σε εκδήλωση του SPD. Το αδελφό μας κόμμα όμως, το κόμμα με το οποίο έχουμε τη στενότερη σχέση εμπιστοσύνης, είναι το ΠΑΣΟΚ. Στην Αθήνα είχα συναντήσεις μόνο με το ΠΑΣΟΚ και τον ηγέτη του για να δούμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε στις επικείμενες εκλογές. Αυτό είναι άλλωστε το μήνυμα του ταξιδιού».
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην "Καθημερινή"...
-
Χρήστος Μπαλόγλου: "πρό διακοσίων και δύο ετών : 1821-2023"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Η δημιουργική ασάφεια για τις εκλογές"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Οι δύο «μαγικοί» αριθμοί των εκλογών"
-
Χρήστος Μπαλόγλου: "idus martiae"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Οχι άλλη συγγνώμη"
-
Ο Αργύρης Στριγγάρης με αφορμή το δυστύχημα στα Τέμπη
-
Τάσος Γιαννίτσης: "Τι (δεν) καλύπτει ο προεκλογικός λόγος"
-
Τί απαντά ο Χρίστος Βερελής για το τρένο στην Αιτωλοακαρνανία
-
Ronald Meinardus: "Το πρόβλημα με τους ελληνικούς σιδηροδρόμους είναι δομικό”
-
Ξένια Κουναλάκη: "Το εγχειρίδιο διαχείρισης κρίσεων"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Τι το θέλουμε το τρένο;"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Tα φωτογενή αφηγήματα όμορφα καίγονται"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Mετά την τραγωδία θα δοκιμαστεί η σοβαρότητα όλων"
-
«Είχα σκεφτεί να σταματήσω, μετά την ασθένειά μου, αλλά… » – Ντόρα Μπακογιάννη
-
Ronald Meinardus: "Οι πολιτικοί μετασεισμοί στην Τουρκία"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Μπλέξαμε με τους καημούς των πρώην πρωθυπουργών"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Οι πολιτικοί μη χάσουν τον εαυτό τους"
-
Χρήστος Μπαλόγλου: "12η Φεβρουαρίου 1945"
-
Η ενηλικίωση της Ευρώπης του Λουκά Τσούκαλη
-
Άγγελος Κωβαίος: "Γιατί η Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία να φοβάται έναν κατάδικο;"
-
Χρήστος Μπαλόγλου: "σεισμοί και άλλα τινά"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Η Αμάντα Μιχαλοπούλου στην «Κ»...
-
Ντόρα Μπακογιάννη: «Κανένα άλλοθι για τον Ερντογάν»
-
Ronald Meinardus: "Τουρκία: Πόσο πιθανό είναι να κάνει πράξη τις απειλές της;"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Ποιος το φόρεσε χειρότερα; (To Σύνταγμα…)"
-
Παύλος Αγιαννίδης: Νίκος Ξανθόπουλος: Ηταν όμως και «τραγουδιστής του λαού»
-
Ξένια Κουναλάκη: "Ο χειμώνας του Βερολίνου και η άνοιξη με την Αθήνα"
-
Η Silke Wettach αρθρογραφεί στο WiWo
-
Θανάσης Γεράνιος: Ο εφιάλτης έχει όνομα …
-
Ronald Meinardus: "Αυξάνεται ο κίνδυνος για περαιτέρω κλιμάκωση του πολέμου με την αποστολή των Leopard"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Εκλογές: Oι 5 συντελεστές βαρύτητας για την ημερομηνία"
-
Χρήστος Μπαλόγλου: "Κυριακή της Τυρινής"
-
"...περί βασιλείας και άλλα τινά"
-
Χρήστος Μπαλόγλου: "27η Φεβρουαρίου 1943 - η μνήμη είναι πάντα χρέος"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Μα, πώς μας έχουν περικυκλώσει έτσι βασιλείς και βασίλισσες;"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Σακελλαροπούλου: Το κοινό όραμα Ελλάδας – Γερμανίας"
-
Ronald Meinardus: "Η κρυφή διαμεσολάβηση του Βερολίνου στα ελληνοτουρκικά"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Η νοσταλγία για το ελληνικό «Crown»"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Ποια ήταν η βαριά αμαρτία του Κωνσταντίνου;"
-
Ronald Meinardus: "Ριζική στροφή της Άγκυρας έναντι της Συρίας;"
-
Ο Χρήστος Ράμμος στην «Κ»: Δεν μπορεί η ΑΔΑΕ να μείνει παρατηρητής
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Η σπανιότατη αρετή του Νότη Μαυρουδή"
-
Ρόναλντ Μαϊνάρντους: "Εξελίξεις στη Μεσόγειο 2023"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Ενα λόμπι για να σωθεί η Ευρώπη από τον εαυτό της"
-
Katar Deals und Korruption: Die Eva-Kaili-Connection und das Europäische Parlament
-
Χάρης Ιωάννου: "Αποκαλυπτικός Ανδρουλάκης..."
-
Γιάννης Βαληνάκης: "Η τουρκική απειλή δεν είναι απλά προεκλογικό τέχνασμα"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Μήπως οι Ελληνες είναι υπερβολικά woke; "
-
Άγγελος Κωβαίος: "Τι ακριβώς κάνει (ακόμη) ο Ανδρουλάκης στην Ευρωβουλή;"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Γιατί οι εκλογές του΄23 είναι μοναδικές στα χρονικά"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Αρκούν οι συμβολισμοί στο Μουντιάλ;"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Το σχέδιο της επόμενης ημέρας – πώς και με ποιους"
-
Ένα πρόσφατο podcast με τον Ronald Meinardus
-
Ξένια Κουναλάκη: "Όλα και όλοι για την Εύα (Καϊλή)"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Η γενιά που έχει ζήσει μόνο κρίσεις"
-
Η Silke Wettach για την αλλαγή της ώρας
-
Ξένια Κουναλάκη: "Ο… στρατηγός χειμώνας παίρνει θέση στην Ουκρανία"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Ο Ευμορφίδης μας μάρανε; Μα, αυτή είναι η Ελλάδα"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Ποιος θυμάται την Γκρέτα Τούνμπεργκ;"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Το τηλεοπτικό έγκλημα και η νοσηρή αδράνεια των αρχών"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Επιστροφή στο κατηχητικό σχολείο;"
-
Ronald Meinardus: "Τι να περιμένουμε από την επίσκεψη Σολτς στην Αθήνα"
-
Παύλος Αγιαννίδης: Μάνος Χατζιδάκις: «Η δόξα με φυλακίζει»
-
Η Ντόρα Μπακογιάννη εκ βαθέων: Το τραύμα της δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη και η μάχη με το πολλαπλό μυέλωμα.
-
Ξένια Κουναλάκη: "Τι κοινό έχουν ο Σολτς και ο Τραμπ;"
-
Παύλος Αγιαννίδης: «Χρόνια πολλά, κύριε Χατζιδάκι»
-
Ξένια Κουναλάκη: "Nάνα Λουίζ Β. Λίντε στην «Κ»: Δεν πρέπει να διοικούμε σαν άνδρες"
-
Η Ντόρα Μπακογιάννη για τον Μανώλη Γλέζο
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Οταν η Ελλάδα γλεντούσε στα σκυλάδικα"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Αμύνεται με προσάρτηση και απειλές για πυρηνικά"
-
Παύλος Αγιαννίδης: " Μια φωνή που δεν έμπαινε στο… κουτί"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Να δοθεί άσυλο σε Ρώσους ανυπότακτους;"
-
Ντόρα Μπακογιάννη: «Η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία» - Η απάντηση της ρωσικής πρεσβείας
-
Ronald Meinardus: "Γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας τάσης στην Ευρώπη"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Απαντούν με βία στο κίνημα της μαντίλας"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Η σκιά της Ακροδεξιάς εξαπλώνεται πάλι στην Ε.Ε."
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Καθένας είχε τη δική του Μάρθα Καραγιάννη"
-
Ronald Meinardus: "Ο Ερντογάν δείχνει να προετοιμάζει τον πληθυσμό στην Τουρκία για το ενδεχόμενο πολέμου"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Κακά τα ψέματα, όλα θα κριθούν με την απλή αναλογική"
-
Ο Ronald Meinardus στον ΣΚΑΪ την 2.9.2022
-
Γιάννης Βαληνάκης: "Οι απειλές Ερντογάν δεν είναι μόνο προεκλογικές… Αρθρο AnatropiNews 06.09.22"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Η Βρετανία χωρίς την άγκυρά της"
-
Παύλος Αγιαννίδης: «Ενα άγριο άλογο, που δεν έμπαινε σε φόρμες»
-
Δύο σημειώματα της Silke Wettach στο WiWo
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Το χρώμα και το κουράγιο του Δημήτρη Παντερμαλή"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Η Ελισάβετ, ο Τσόρτσιλ και η Τρας: Μια αιωνιότητα και μία μέρα"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Πώς λιποθυμούν οι δημοκρατίες"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Η πιθανή περιπλοκή της αυτο(α)δυναμίας"
-
Ronald Meinardus: "Έχει αλλάξει κάτι στα ελληνοτουρκικά; Στην σκιά της κρίσης Ελλάδας-Τουρκίας η δύσκολη αποστολή της Ανναλένας"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη μεταξύ Κυβέλης και Φόνισσας"
-
Ξένια Κουναλάκη: "Κυβερνητική νιρβάνα πριν από τον χειμώνα"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Ο αστείρευτος θεατράνθρωπος Βασίλης Παπαβασιλείου"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Κι όμως, το θέμα με την ΕΥΠ είναι άλλο"
-
Ρόναλντ Μαϊνάρντους: Η Άγκυρα συντηρεί την ένταση, η Ουάσινγκτον στο πλευρό της Αθήνας
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Ο Τσιμάρας Τζανάτος μας διηγήθηκε τον θάνατό του"
-
Γιά την Ξένια Κουναλάκη από το THE TOC
-
Η συνέντευξη του Μάικ Πομπέο στον Άγγελο Κωβαίο
-
Ξένια Κουναλάκη: "Οι τσιφλικάδες των παραλιών"
-
Άγγελος Κωβαίος: "Δεν «διορθώνονται» όλα τα λάθη"
-
Παύλος Αγιαννίδης: "Φεστιβάλ Σάνη: Ο Αντρέα Μποτσέλι, ο Μπομπ Γκέλντοφ και τα άλλα «παιδιά»"
|
|
|
|
 |
|
|
|
Από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα
Με την υποστήριξη:
|
