Jeorjios Dimitrakos - Online-Compendium der deutsch-griechischen Verflechtungen

Ο Κώστας Παπαηλιού εντόπισε μία αναφορά στον Γεώργιο Δημητράκο, τον Γυμνασιάρχη της Σχολής από το 1956, όταν ξαναάνοιξε η Σχολή, έως το 1982, όταν συνατοξιοδοτήθηκε. Η αναφορά αυτή στο Online Compendium περιέχει πολλές πληροφορίες, αλλά και ένα βιογραφικό γραμμένο από τον ίδιο.

Am 21. Mai 1911 wurde ich, Georgios Dimitrakos, in Prusa (Kleinasien) als Sohn des Unternehmers Symeon Dimitrakos und seiner Ehefrau Helene, geb. Evangelaki, geboren. Bis Juni 1922 besuchte ich die Volksschule in Prusa. Nach der Vertreibung der griechischen Bevölkerung 1922, kam ich als Flüchtling nach Thessaloniki (Griechenland). 1922 bis 1927 besuchte ich das 1. klassische Gymnasium in Thessaloniki. Danach wurde ich an der Thessaloniker Universität immatrikuliert und studierte 8 Semester klassische Philologie, Geschichte, byzantinische und neugriechische Philologie, Archäologie und Philosophie. 1934 bestand ich die Diplomprüfung. Seit Wintersemester 1935/36 studiere ich in Hamburg als Stipendiat des Herrn Homère Pisani alte Geschichte, klassische Philologie und Archaeologie. In Thessaloniki hörte ich die Herren Professoren: Ioan. Apostolakis, Ioan. Bojiadzidis, Chariton Charitonidis, Alex. Delmusos, Georg. Graziatos†, Ioan. Kakridis, Stilpon Kyriakidis, Ioan. Papadopoulos, Nik. Papadakis, Strat. Pelekidis, Konst. Romaios, Anton. Sigalas, Georg. Sotiriadis, Char. Theodoridis, Man. Triantaphylidis. In Hamburg die Herren Professoren: Ziebarth, Kapp, Snell, v. Mercklin, Matthes, Rudolph. Allen meinen akademischen Lehrern bin ich zu aufrichtigem Danke verpflichtet, vor allem aber meinen hochverehrten Lehrern Herren Prof. Dr. E. Ziebarth und Prof. Dr. Ernst Kapp, die mich bei der Abfassung dieser Arbeit mit Rat und Tat unterstützten.«

Περισσότερα...

Ευγένιος Σαντορίνης: "Αναμνήσεις από την προπολεμική Γ.Σ.Α."

(*) το κείμενο δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο 1995 στο τεύχος 9 του περιοδικού του ΣΑΓΣΑ "Der Dörpfeldianer", όταν ο 72χρονος τότε Γένιο Σαντορίνης το έστειλε από την Αμερική, όπου ζούσε, στον Σύλλογο.

Με μεγάλη χαρά απευθύνομαι μέσω των φιλόξενων αυτών σελίδων σαν τέως μαθητής και απόφοιτος της προπολεμικής Γερμανικής Σχολής των ετών 1929-40 στους απόφοιτους της νέας Γ.Σ.. Από την εποχή αυτή σχετικά λίγα είναι γνωστά σήμερα μετά πάροδον εξήντα σχεδόν ετών, ξένους και εμφύλιους πολέμους, Κατοχή, λόγω προχωρημένης ηλικίας όλων μας, διασποράς στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και θανάτου πολλών καθηγητών και μαθητών. Νοσταλγούμε τα περασμένα και ευτυχή χρόνια της παιδικής μας ηλικίας που μας προετοίμασαν για την άγνωστη και υπεύθυνη ζωή που ήταν μπροστά μας.
Η προπολεμική Σχολή διέφερε πολύ σημαντικά από την σημερινή μεταπολεμική στο ότι ήταν ίδρυμα απολύτως ίδιο με τα εντόπια σχολεία της Γερμανίας, δηλ. ήταν σχολείο παρμένο μονοκόμματο μέσα από τη Γερμανία και βαλμένο χωρίς καμμία αλλαγή στην Αθήνα. Όλα τα μαθήματα, εκτός ολίγων που γίνοταν στα ελληνικά, εδιδάσκοντο γερμανικά, ήτοι γερμανική γλώσσα, ιστορία, γεωγραφία, βιολογία, μαθηματικά, φυσική, χημεία, μουσική, γυμναστική, χειροτεχνία, σχέδιο. Υποχρεωτική γλώσσα ήταν τα γερμανικά. Υπήρχε μάλιστα ειδική βαθμολογία για την αποκλειστική χρήση της γερμανικής (Deutschsprechen) ακόμη και στα διαλείμματα! Ελληνικά εδιδάσκοντο μόνο τα αρχαία, νέα, ελληνική ιστορία, θρησκευτικά και στις δύο τελευταίες τάξεις ψυχολογία, ηθική και λογική.
Κατόπιν του γνωστού νόμου περί ξένων σχολών μεταξύ 1930/31 και 1933/34 αποκλείσθηκαν από τη Γερμανική Σχολή όλα τα παιδιά ελληνικής ιθαγένειας και ξαναμπήκαν ελάχιστα το σχολικό έτος 1933/34 και περισσότερα το 1934/35. Λόγω της γερμανοφώνου οικογενείας μου έγινε για μένα μια εξαίρεση και έτσι ήμουν επί τρία χρόνια ο μόνος Έλληνας μαθητής στην τάξη μου, ίσως δε και σ΄ολόκληρη τη Σχολή. Ομοίως ήμουν και ο μόνος μαθητής της τάξεώς μου που μαζί με την Ελβετίδα Verena Huber περάσαμε ανελλειπώς και χωρίς διακοπή όλες τις τάξεις από την πρώτη μέχρι το απολυτήριο (1929-40). Κατωτέρω δίνω λεπτομέρειες για κάθε τάξη που πέρασα.

Περισσότερα...