Απόστολος Πίτσος: “…οι απεργίες, ο συμμαθητής μου Γ. Ράλλης και ο Κ. Γούστης”

Αντιγράφουμε φράσεις και μικρά αποσπάσματα για την περίοδο της Μεταπολίτευσης:

…Ένα άλλο θέμα που ήθελα να θίξω είναι ότι από μερικούς θεωρούμαι “γερμανόφιλος”. Επειδή ξέρω τη γλώσσα πολύ καλά, επειδή σπούδασα στη Γερμανί, επειδή πήγα στο Γερμανικό Σχολείο, όπου μου έχουν δώσει τρία βραβεία. Τα δύο κάθε χρόνο από ένα από τη Σχολή για τις άριστες επιδόσεις, ιδιατέρως στη γυμναστική αλλά και στα άλλα μαθήματα. Το τρίτο όμως ήταν Βραβείο Hindenburg, που θεωρείται πολύ υψηλό βραβείο. όλοι γνωρίζουμε ποιός ήταν ο Hindenburg, που ως τελευταίος Πρόεδρος της Γερμανικής Κυβερνήσεως έδωσε στον Hitler το ελεύθερο να προχωρήσει σε δημιουργία κυβερνλησεως της οποίας την εξέλιξη όλοι γνωρίζουμε.

…Γνωρίζαμε ότι κάνουμε ποιοτικά προϊόντα. Δεν είχαμε αρκετή ικανότητα να έχουμε την απαιτούμενη ποαραγωγικότητα, να δημιουργούμε δηλαδή τις συνθήκες ώστε να έχουμε την απαιτούμενη παραγωγικότητα ώστε εφόσον ερχόταν η Ευρωπαϊκή Ένωση να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις τιμές των ευρωπαϊκών προϊόντων τα οποία θα εισήγαγε η ΕΛΛΑΣ έκτοτε χωρίς δασμούς, οι οποίοι μέχρι τότε μας προστάτευαν για να υπάρχουμε ως βιομηχανίες.

…Οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα την οδήγησαν να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την κοινή αγορά. Αυτοί που οδήγησαν την Ελλάδα σε αυτήν την ενδιαφέρουσα εξέλιξη ανέφεραν μία φράση: “Πέταξα τους Έλληνες στα βαθιά νερά και ελπίζω να μάθουν να κολυμπούν” . Σκληρή η τοποθέτηση αυτή, την οποία αν και εγώ προσωπικώς είχα προλάβει και το είχα αντιμετωπίσει αυτό, τη βρήκα, για λόγους που αργότερα θα περιγράψω, όχι και τόσο μελετημένη. Πολλές ήσαν και μεσαίου μεγέθους βιομηχανίες που δεν είχαν ούτε τη γνώση, ούτε ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν ώστε να μπορέσουν να επιζήσουν μετά την είσοδο της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτό έπρεπε να ήτανε γνωστό εις την πολιτεία όταν μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα έπρεπε από καιρό κάποιος να τους έχει κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου και να τους πει: “Όσοι δεν ξέρετε πηγαίνετε στο Υπουργείο Βιομηχανίας. Έχουμε δώσει οδηγίες ώστε να κατεβάσετε τα κόστη σας διότι αλλιώς δεν θα έχετε πλέον την προστασία από εμάς.

…Εμείς ζήσαμε δύο απεργίες. Μία σαράντα ημερών τότε που συζητούσαμε ακόμα με τους Γερμανούς για την συμμετοχή τους και αυτό με άφησε με την εντύπωση πως οι Γερμανοί δεν θα προχωρούσαν στην συνεργασία στην οποία βάσιζα το μέλλον συνεργασίας μας. Στην έρευνά τους οι Γερμανοί είχαν αποκτήσει πολύ καλές εντυπώσεις σε σχέση με τα άλλα εργοστάσια οικιακών συσκευών στην Ελλάδα. Τότε άρχισαν μία δεύτερη απεργία με απαιτήσεις τόσο αδύνατον να ικανοποιηθούν ώστε αυτή κράτησε πέντε μήνες Κατά την διάρκεια αυτή οι Γερμανοί άρχισαν να ανησυχούν. 

…Τελικά επειδή προχωρούσε και το έβλεπα ότι ήταν παράλογο, από πλευράς Κυβερνήσεως, αυτό που γινότανε, γιατί είχαν ως Υπουργό Εργασίας έναν παλιό συνδικαλιστή. Πηγαίναμε εκεί και οι δύο ομάδες να τους εξηγήσουμε ότι αυτά που ζητάνε δεν είναι δυνατά και να τους πείσιε να είναι λιγότερο απιτητικοί ώστε να λήξει η απεργία. Αυτή ήταν η πρόθεσή μας νομίζοντας ότι έτσι θα λυθεί το θέμα. Όταν πηγαίναμε εκεί, έβγαζε τους απεργούς έξω, του εξηγούσαμε εμείς τα πράγματα και σνα να μιλάγαμε στον αέρα μας έλεγε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Μετά έβγαζε εμάς έξω και έφερνε μέσα τους απεργούς. Δε ξέρω τι λέγανε. Αυτό έγινε μιά δύο φορές και εκεί είπα ότι δεν θα τα πάμε καλά. Ο Υπουργός κύριος Γεώργιος Ράλλης ήταν συμμαθητής μου στη Γερμανική Σχολή. Είχε γίνει πλέον το πρώτο χέρι του τότε Διευθύνοντος. Ο κύριος Γούστης, που τον ήξερε λόγω των επαφών που είχε με τις διευθύνσεις, του είπε να μιλήσουνε για το θέμα. Και έτσι και έγινε.

(σημ.: ο Κωνσταντίνος Γούστης είχε ήδη νυμφευθεί ήδη από το 1962 την Αιμιλία Μαρσάν, απόφοιτο της Σχολής του 1944).

PITSOS: Κλείνει το ιστορικό εργοστάσιο στου Ρέντη και πάει στην Τουρκία…

Κάντε Εγγραφή στο εβδομαδιαίο Newsletter

* indicates required
Συμπληρώστε το e-mail σας