Στα πλαίσια εξερεύνησης άγνωστων – σε μας – διαδρομών, πήγαμε στην χαράδρα Βελίτσας στον νοτιοανατολικό Παρνασσό.

Είναι άθικτο τοπίο με μεγάλα δάση. Φιλοξενεί μονοπάτι γρήγορης ανάβασης στην κορυφή του βουνού, Λιάκουρα 2455μ.

Συναντηθήκαμε στην Κάτω Τιθορέα. Άργησε ο Γιάννης Γραμματικάκης τον οποίο φώναζα <<Γραμματικάκη>> για διαφορά από τον δικό μας Γιάννη.

Ερχόταν μαζί με τον Αντώνη. Τηλεφωνώ.

-Που είστε παιδιά;

-Περάσαμε την Λιβαδιά, είμαστε στον Καρακόλιθο…

-Μα πάτε για ΑΡΑΧΩΒΑ! Κάντε αναστροφή και ρωτήστε που είναι η Τιθορέα!!

Τους περιμέναμε λίγο και φωτογραφήσαμε τον Παρνασσό σε πρωϊνό φως.

Το <<άγνωστο>> ήταν ότι πήραμε εναλλακτικό μονοπάτι, καλογραμμένο στον χάρτη, που ανεβαίνει απένατι από την συνήθη διαδρομή στα ανατολικά πρανή της χαράδρας. Αυτό ήταν και το Βατερλώ μας, βλέπε παρακάτω.

Ημέρα ηλιόλουστη με μεγάλη διαύγεια.

Η Τιθορέα σκαρφαλωμένη στα πόδια του βουνού. Ωραίο χωριό, μεγαλούτσικο. Φιλόξενοι άνθρωποι. Φoρτωνόμαστε σακίδια, μπαστούνια στα χέρια και δρόμο. Ταμπέλες και σήμανση μονοπατιού με κίτρινα τρίγωνα. Αριστερά κάτω μας, γκρεμός 150 μέτρων. Στο βάθος τρέχουν μπόλικα τα νερά της Βελίτσας.

Απέναντι ορθοπλαγιά με οριζόντιες σπηλιές. Πιό πάνω μεγάλα δάση.

Σύντομα φτάνουμε στο εκκλησάκι του ΑηΓιώργη. Μικρή στάση και πάλι στο μονοπάτι. Τώρα πιό ανηφορικά. Δεξιά μας επίσης ορθοπλαγιές με σπηλιές. Στο βάθος κορυφές.

Καταπράσινα, θάμνοι και φυλλοβόλα διάφορα. Ταμπέλα <<προς σπήλαιο Οδυσσέα Ανδρούτσου>>. Είναι ο ήρωας της Βελίτσας.

Πέφτουμε σε κόντρα, το μονοπάτι κάνει καγκέλια, ψάχνουμε το παρακλάδι που πάει στην σπηλιά. Ο Σωτήρης ερευνά πέρα από ένα κόκκινο σημάδι.

– Τίποτε, είναι κλειστό. Λέει όταν επέστρεψε.

Είμαστε κοντά στην βάση των γκρεμών πάνω μας. Βρίσκουμε την διασταύρωση και σύντομα νάσου η περίφημη σπηλιά. Πραγματικά δυσπρόσιτη. Πάνω στο κάθετο πρόσωπο του βράχου, η είσοδος της σπηλιάς χάσκει δέκα μέτρα παραπάνω! Θέλει αναρρίχηση να φτάσει κάποιος εκεί.

Τώρα έχουν βάλει σιδερένιες σκάλες και σχοινί στο πλάι καλού κακού. Δεν ανεβαίνει κανένας. Έχουμε δρόμο μπροστά μας. Πίσω στο κύριο μονοπάτι. Περνάμε μικρή ρεματιά, αργότερα μεγάλη ρεματιά.

Αραιή σήμανση. Μετά χάνουμε το μονοπάτι. Είμαστε σε απότομη ράχη. Βγάζει χάρτη ο Σωτήρης και GPS ο Τζέφρεϋ και ο Γιάννης. Σκαρφαλώνουμε σε σάρα μέσα σε ελατοδάσος. Τώρα η σάρα των ορειβατών δεν είναι γυναίκα. Είναι όμως ολισθηρή, αβέβαιη και τελικά επικίνδυνη. Ποταμός από χαλίκια σε στάση με απότομη κλίση. Έτοιμα να κατρακυλήσουν. Δύσκολο να πατήσουμε, δυσκολότερο να πιαστούμε.

Συμβουλευόμαστε τους ηλεκτρονικούς χάρτες. Κοιτάμε προσεκτικά. Ο Σωτήρης ψάχνει ίχνη μονοπατιού, τον βοηθά ο Αντώνης που μεγάλωσε στην ορεινή Ναυπακτία και έχει πείρα. Η Σοφία δίπλα τους, ψάχνει στο GPS να επιβεβαιώσει τι νομίζουμε.

Το ένα μηχάνημα σημειώνει την θέση μας κάτω από το μονοπάτι που αναζητάμε ενώ το άλλο λέει το αντίθετο! Το ρολόϊ δίχνει 14:30. Σκιές πέφτουν κιόλας από τις ψηλές κορυφές πάνω μας.

-Ας μην κυνηγάμε τις μπλε βουλίτσες του GPS, γυρίζουμε προς τα ‘κει που ξέρουμε μην μας πάρει το σκοτάδι.

Φτάνουμε πάλι σε ηλιόλουστο ώμο με χόρτο παντού και ερείπια ξερολιθιάς.

Απέναντι μεγάλα ελατοδάση, πάνω μας οι κορυφές.

-Είναι όμορφα, δεν τρώμε εδώ;

– Να βρούμε την επιστροφή πρώτα! Λέει η Βάσω. Συμφωνούμε.

Σύντομα βρίσκουμε το ίχνος του μονοπατιού. Επιστρέφοντας θέλουμε μέρος με ήλιο να κολατσήσουμε. Λες και κυνηγάμε το άπιαστο. Πάντα λίγο παρακάτω είναι φωτισμένα! Το παραδεχόμαστε και καθόμαστε να φάμε στην σκιά. Βγάζουμε και ομαδική φωτογραφία μετά έξι ώρες περπάτημα για να έχουμε σύγκριση φωτογραφιών, Πριν και Μετά…

Λίγο πριν το χωριό, η διασταύρωση που οδηγεί κάτω στο ρέμα.

-Δεν πάμε κάτω να δούμε τα νερά; Δύο θέλουν. Οι άλλοι διπλωματική σιωπή.

-Ναι, ναι να πάμε αλλά σε άλλη εξόρμηση, μιαν άλλη Κυριακή! κάνει ο Γιάννης.

Η φιλόξενη φουρνάρισα της Τιθορέας μας είπε πως παιδί βοηθούσε να μεταφέρουν με ζώο τους σωλήνες για την ύδρευση του χωριοιύ. Μας έδειξε τα ερείπια νερόμυλου στο κέντρο του χωριού. Μας πήγε στην πλατεία της εκκλησίας με την προτομή του Ανδρούτσου.

Μετά η ταβέρνα του χωριού. Μεγάλο τζάκι, καλοί άνθρωποι. Τα πιάτα τα καθαρίσαμε. Παραγγείλαμε και τρίτη καράφα κρασί. Πως μεταβολίζεται βρε παιδί μου.

Ο Γραμματικάκης , νέος στην συντροφιά μας και νέος σε ηλικία περπατά γερά. Τον καλωσορίζουμε.

Θα ξαναπάμε εκεί. Με ορειβατικούς χαιρετισμούς από τους απόφοιτους της DSA.