|
|
|
|
|
|
|
|
|
Η Διευθύντρια του Γυμνασίου Αγγελική Κανελλακοπούλου παρουσίασε το χρονικό της Γερμανικής Σχολής Αθηνών κατά τη διάρκεια της "" που έλαβε χώρα στην Aula στις 17 Ιουνίου 2013. Η παρουσίαση έγινε σε power point και φαίνεται στο video της εδήλωσης. Εδώ παρουσίαζεται σε μορφή 37 εικόνων με το κείμενο που τις συνοδεύει.
Μετά την παρουσίαση, ακολουθεί ένα Χρονικό της Σχολής με πληροφοριίες που έχουν στηριχθεί στο κείμενο του Jens Godber Hansen, όπως αυτό παρουσιάζεται στην έκδοση του 1971 με τίτλο "".
Περισσότερα...
πηγή: Εθνικό Ιστορικό Μουσείο - Φωτογραφικό Αρχείο (ευχαριστούμε για την βοήθεια την κα Νίκη Μαρκασιώτη)
 Άποψη της οδού Σκουφά στο Κολωνάκι το 1940 (επάνω) και σήμερα (αριστερά), η οποία στο βάθος τελειώνει στην Πλατεία Κολωνακίου. Η φωτογραφία είναι από την κηδεία του Ναυάρχου Στέφανου Παπαρρηγόπουλου στις 25 Οκτωβρίου 1940. Σε πρώτο πλάνο ανεβαίνει τις σκάλες του Αγίου Διονυσίου ο Βασιλιάς Γεώργιος Β'. Εκεί που φαίνεται το περίπτερο (και στις δύο φωτογραφίες) είναι η οδός Δημοκρίτου.
Στο επόμενο τετράγωνο είναι η οδός Βουκουρεστίου, όπου στην γωνία της με την Σκουφά (εκεί που σήμερα είναι το Νο 35) είχε στεγαστεί το 1896 η Γερμανική Σχολή σε δύο δωμάτια (πριν μετακομίσει στην οδό Ομήρου στο κτίριο του Philadelphia, εκεί όπου σήμερα είναι το κτίριο του Ινστιτούτου Γκαίτε).
Φωτογραφία από την κορυφή του Κολωνακίου προς την οδό Ακαδημίας. Διακρίνεται στο κέντρο η οδός Βουκουρεστίου που εκετείνεται προς τον νότο μέχρι το Μέγαρο Μετοχικού Ταμείου Στρατού.
πηγή: Εθνικό Ιστορικό Μουσείο - Φωτογραφικό Αρχείο (ευχαριστούμε για την βοήθεια την κα Νίκη Μαρκασιώτη)
Ο Κώστας Παπαηλιού εντόπισε ένα μοναδικό ντοκουμέντο του 1929 και μας το έστειλε με την παρακάτω σημείωση:
Επισυνάπτω ένα νέο εύρημα, το άρθρο του γνωστού ελληνιστή Prof. Dr. Erich Ziebarth, ιδρυτικού εκδότη του έγκυρου περιοδικού Hellenika, το οποίο έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα, από το 1ο τεύχος του περιοδικού το 1929. με τίτλο "Das Deutschtum in Griechenland", όπου υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά για τη Γερμανική.
Ακολουθεί όλο το άρθρο:
Περισσότερα...
-
-
Παραδοσιακά την ημέρα της "Ισημερίας" φρόντιζαν οι "παλαιοί" να εγκαινιάζουν, να ξεκινούν κάθε νέα προσπάθεια, να ιδρύουν τις νέες εταιρείες. Η επιλογή πάει πίσω στα αρχαία χρόνια, όπου οι εκστρατείες ξεκινούσαν την 25η Μαρτίου. Ο λόγος είναι απλός : Ξεκινούσε η άνοιξη, η ημέρα άρχιζε να μεγαλώνει, ο καιρός γινόταν καλύτερος και οι στρατιώτες ήταν πιό "ορεξάτοι". Έτσι η Επανάσταση του 1821 επελέγη να ξεκινήσει την ημέρα αυτή, ασχέτως αν στο μεταξύ λόγω των ανακριβειών, που είχαν οι υπολογισμοί της πλήρους περιστροφής της γης γύρω από τον ήλιο, η 25η είχε ολισθήσει στις 21 Μαρτίου, ημέρα που σήμερα πλέον καταγράφεται ως ισημερία.
Για την Ορθοδοξία δε, που η 25η Μαρτίου έχει και μία ιδιαίτερη σημασία, λόγω του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, η ημέρα αυτή είχε επιλεγεί ως η πρώτη ημέρα των Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, αφού συμπτωματικά εκείνη την χρονιά ήταν και η επομένη της Κυριακής του Πάσχα, οπότε επρόκειτο για τριπλή γιορτή.
Έτσι και η Γερμανική Σχολή επέλεξε να εγκαινιάσει τα "νέα κτίρια της οδού Αραχώβης" στις 22 Μαρτίου 1898. Είχε προηγηθεί η ίδρυση της Σχολής τον Απρίλιο του 1895, η έναρξη κάποιων μαθημάτων το 1896 στην οδό Σκουφά 35 στο Κολωνάκι και η συνέχεια τους, τον Ιανουάριο του 1897 στο κτίριο του Συλλόγου Philadelphia, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το Ινστιτούτο Goethe στην οδό Ομήρου.
Όλα αυτά τα αναφέρει ο ιστορικός και απόφοιτος της Σχολής Ροδόλφος Άλτερ. Πρέπει όμως να λάβουμε υπ' όψιν μας ότι οι ημερομηνίες είναι με βάση το "παλαιό" (το Ιουλιανό) ημερολόγιο, το οποίο ίσχυσε στην Ελλάδα μέχρι το 1923, πότε και αντικαταστάθηκε από το Γρηγοριανό, που ίσχυε στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης από τον 16ο αιώνα. Σαν αποτέλεσμα ήμασταν υποχρεωμένοι να αναφέρουμε στα ιστορικά βιβλία δύο ημερομηνίες: αυτήν του Ιουλιανού και αυτήν του Γρηγοριανού, έτσι πολλά γεγονότα από την Επανάσταση του 1821, τον Εθνικό Διχασμό του 1897 και άλλα. Και αυτοί οι Ολυμπιακού Αγώνες διαφέρουν κατά 12 ημέρες στα δύο αυτά ημερολόγια. Οι Ευρωπαίοι δεν αναγνωρίζουν την 25η Μαρτίου ως πρώτη ημέρα των Ολυμπιακών αλλά την 6η Απριλίου 1896, που τότε ίσχυε στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Περισσότερα...
-
-
Στο βιβλίο του Jens Godber Hansen, που εκδόθηκε το 1970 και επανεξέδωσε ο Σύλλογος το 2017 μαζί με την ελληνική του μετάφραση αναφέρεται ότι η Γερμανική Σχολή ιδρύθηκε το 1896 και αναφέρεται ως Deutsche Schule in Athen.
Τα πρώτα όμως μαθήματα ξεκίνησαν στις 6/18 Ιανουαρίου 1897 (6 με το Ιουλιανό, το παλαιό ημερολόγιο, που ίσχυε στην Ελλάδα έως το 1923, 18 με το Γρηγοριανό, που ίσχυε στην Ευρώπη ήδη από τον 16ο αιώνα).
Η πρώτη αίθουσα που υποδέχθηκε τα πρώτα παιδιά ήταν στο Νο 35 της οδού Σκουφά στο Κολωνάκι. Δάσκαλος ήταν ο Daniel Schuhmacher, Διευθυντής Δημοτικού από το 1897 έως το 1898 και οι 11 πρώτοι εκείνοι μαθητές ήσαν:
Edwin Fetter
Elise Fix
A.Fix (πρόκειται μάλλον για τον Αντώνιο Φιξ, που γεννήθηκε το 1893 (?). Ο Κάρολος Φιξ είχε δύο γιούς: τον Ιωάννη και τον Αντώνιο και πιθανώς μία κόρη την Ελίζε)
Luise von Hirst
Eugen Baumann
Sophie Grundmann
Kimon Grundmann
Helene Pittlinger
Johann Pittlinger
Karl Beckmann
Alive Giet
Διακρίνουμε ήδη δύο μέλη των οικογενειών Fix, Pittlinger και Grundmann, και όπως υπογραμμίζει ο Hansen, μόνο 5 προέρχονται από οικογένειες μελών της επιτροπής, που έκανε την έκκληση για την ίδρυση του σχολείου, ενώ δεν είναι μαζί τους κανένα παιδί του Dörpfeld.
Η οικογένεια Fix έχει στην πρώτη αυτή τάξη δύο παιδιά, όμως η απουσία μαθητολογίων των επόμενων χρόνων έως και το 1925-26 δεν επιβεβαιώνει ότι είναι και τα μόνα στην Γερμανική Σχολή. Αρκετά αργότερα εμφανίζεται και η Υακίνθη Fix, η οποία όμως γεννήθηκε το 1930.
Από την οικογένεια Grundmann δεν υφίστανται στοιχεία για την Sophie, όμως ο Kimon Grundmann έγινε γνωστός αρχαιολόγος με ιδιαίτερα μεγάλη δραστηριότητα σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
Σχετικά με την οικογένεια Pittlinger, που ενώ έχει απογόνους που διατηρούν το επώνυμο μέχρι σήμερα, δεν υπάρχουν στοιχεία, όμως υπάρχει μία αναφορά ενός Johannes Jauman (που εναλλακτικά αναφέρεται ως Baumann, γεννήθηκε στο Ηράκλειο Αττικής και πέθανε 18 ετών 1881-1899) και είχε τρία αδέλφια, ανάμεσα σε αυτά και την Maria Pittlinger.
Όπως αναφέραμε τα ονόματα των 11 παιδιών υπάρχουν στο βιβλίο του Hansen, ο οποίος χρησιμοποίησε ως πηγή την ιστορία του Wilhelm Barth, που έχουμε ολόκληρη στην ενότητα Εκδόσεις / Ιστορικά Θέματα.
Δείτε την "Wilhelm Barth: Geschichte der Deutschen Schule in Athen"...
Μετά από 65 χρόνια μπήκε πάλι ο παλιός ιδιοκτήτης στο πατρικό του σπίτι. Αν και από μια απόψη ήταν αλλαγμένο εξαιτίας της διαφορετικής λειτουργίας του, ο ίδιος δεν ένιωθε ξένος, αλλά συγκινημένος από τις ζωντανές και χαρούμενες αναμνήσεις που του γεννούσε κάθε δωμάτιο. Ο Θέοφιλος Καλλιτσάς, 86, ναύαρχος ε.α. έζησε στην παλιά αθηναϊκή κατοικία τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Όταν ο πατέρας του άρχισε να χτίζει την έπαυλη με το ρουστίκ ημιυπόγειο, την πύλη με τους κίονες και τη στέγη με τα περίτεχνα κιγκλιδώματα, ήταν οχτώ - εννιά χρονών και, όταν έπρεπε να πουληθεί το σπίτι, ήταν ένας νεαρός 21 ετών.
Μια από τις λίγες διατηρημένες νεοκλασικές επαύλεις της Αθήνας, κάποτε στα όρια της πόλης και τώρα στο κέντρο, σε μια πάροδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, βρίσκεται κοντά 40 χρόνια τώρα σε γερμανικά χέρια. Το 1956 τη νοίκιασε η Γερμανική Σχολή Αθηνών και τη χρησιμοποίησε ως ένα από τα τρία προσωρινά κτίρια της Σχολής. Όταν η ΓΣΑ μεταφέρθηκε στη νέα και τελική της θέση στο Μαρούσι, κράτησε το ωραίο, παλιό οικοδόμημα, για να στεγάσει τα προπαρασκευαστικά τμήματα (Kurshaus). Εδώ προετοιμάζονταν τα χρόνια που ακολούθησαν, με την επίβλεψη Γερμανών καθηγητών, αμέτρητα παιδιά αθηναϊκών οικογενειών για τις εισαγωγικές εξετάσεις του Γυμνασίου του ελληνικού τμήματος της ΓΣΑ. Το 1986 φάνηκε ότι έπρεπε να απομακρυνθούν για πάντα οι αίθουσες διδασκαλίας από εκεί, γιατί απαγορεύτηκε με νόμο της κυβέρνησης να διευθύνουν τα ιδιωτικά σχολεία φροντιστήρια. Αναγκαστικά λοιπόν η Γερμανική Σχολή έφυγε, το Deutsches Kurshaus όμως συνεχίστηκε με τη μορφή ιδιωτικής επιχείρησης. Οι ενοικιαστές φροντίζουν - ανάλογα με τις δυνατότητές τους - για τη διατήρηση και τη συντήρηση του πολύτιμου κτιρίου, μια υποχρέωση που μάλλον παραμελείται από τους τωρινούς ιδιοκτήτες, μια μεγάλη ελληνική τράπεζα.
Από το υπόγειο, που παλιά ήταν μια μικρή αυτόνομη κατοικία μέχρι το σκεπαστό εξώστη τα παλιά δωμάτια μετατράπηκαν σε τάξεις και γραφεία. Στο χαρακτηριστικό προθάλαμο, όπου το δάπεδο κοσμείται από ένα πολύχρωμο ψηφιδωτό, ρέουν στους τοίχους από πάνω μέχρι κάτω καταρράκτες από άνθη, σχηματίζοντας γιρλάντες και στεφάνια. Το γυψομάρμαρο ήταν σε μερικά σημεία επιχρυσωμένο, ειδικά στις αψίδες και στις κόγχες της ροκοκό ξύλινης επένδυσης στη σημερινή αίθουσα συνεδριάσεων που πιο παλιά κοσμούνταν με ελαιογραφίες. Εδώ υπήρχε σαλόνι και τραπεζαρία για δεξιώσεις 50 τουλάχιστον ατόμων, που ήταν δίπλα - όπως θυμάται ό Θεόφιλος Καλλιτσάς - στον ιερότερο χώρο των μακρινών παιδικών του χρόνων, στο γραφείο του εφοπλιστή πατέρα του, το οποίο είχε αντίστοιχα πλούσιες τοιχογραφίες. Εκεί που σήμερα βρίσκονται η αίθουσα των καθηγητών και το γραφείο υπήρχε ένα θερμοκήπιο. Ακόμα και η κουζίνα που, όπως συνηθιζόταν στα πλούσια αθηναϊκά σπίτια, αρχικά βρισκόταν στο ημιυπόγειο, στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο ισόγειο, για να μην κουράζεται η νοικοκυρά. Ακόμα και οι σοφίτες, στις οποίες έφτανε κανείς από την ξύλινη σκάλα υπηρεσίας και όπου έμεναν η μαγείρισσα και οι δύο οικιακές βοηθοί, είχαν διακοσμημένα ταβάνια. 'Eνα πλούσιο σύνολο από έξι κρεβατοκάμαρες και μπάνια αποτελούσαν οι τωρινές αίθουσες διδασκαλίας του πρώτου ορόφου, που τότε έμεναν εκεί τα πέντε παιδιά της οικογένειας, ο Θεόφιλος με τις δυο αδερφές του και τους δυο αδερφούς του. Είχαν μια παραμάνα, θυμάται ο κύριος Καλλιτσάς, μια ορθόδοξη καλόγρια από την Αυστρία. Από το όνομα της, Maria Perleοnovitsch, υποθέτουμε ότι καταγόταν από την τετραεθνή περιοχή της παλιάς Αυστροουγαρίας. Νήστευε συχνά και επικοινωνούσε με τα παιδιά στα γαλλικά.
Την εποχή της διεθνούς οικονομικής κρίσης, μετά την ήττα στο Μικρασιατικό πόλεμο,τα χαμένα πλοία και τις ατυχείς προβλέψεις στο χρηματιστήριο από όπου δεν μπορούσε να σωθεί τίποτα, έπρεπε το 1930 η οικογένεια να πουλήσει το ωραίο σπίτι της. Ο νέος ιδιοκτήτης ήταν κάποιος Πολύτης, τραπεζίτης από την Κωνσταντινούπολη, που έδωσε το σπίτι προίκα στην κόρη του Λουλού, όταν παντρεύτηκε το γνωστό Αθηναίο οφθαλμίατρο και καθηγητή της Ιατρικής Σχολής Χαραμή. Αυτός αντικατέστησε τις τέσσερις μαντεμένιες ρώσικες σόμπες με κεντρική θέρμανση. Για κάποια χρόνια δεν ξέρουμε τι συνέβη σ' αυτήν την ενδιαφέρουσα - για την αρχιτεκτονική της και για τις πληροφορίες που μας δίνει για την αστική κοινωνία στην Αθήνα του Μεσοπολέμου - έπαυλη, μέχρι που -ιδιοκτησία πια της τράπεζας - ενοικιάζεται από τη Γερμανική Σχολή. Και για τη δικιά της καινούρια αρχή και για το νέο ξεκίνημα στις σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών μετά τον πόλεμο ίσως να έπαιξε κι αυτό το κτίριο κάποιο ρόλο.
Ursula Spindler - Niros
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε σε συντομευμένη μορφή στην Athener Zeitung στις 03.11.1995)
 Η μελέτη των Μαθητολογίων των χρόνων που η Σχολή ήταν στα κτίρια της Αραχώβης αποκαλύπτουν πολλά στοιχεία όχι μόνον για τα παιδιά αλλά και για τα επαγγέλματα των πατέρων τους. Έτσι εντοπίσαμε παιδιά που είχαν πατέρα αρχαιολόγο και απεθυθυνθήκαμε στο Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούο και συγκεκριμένα στην ερευνήτρια Katharina Brandt, η οποία ερευνά την δραστηριότητα των γερμμανών αρχαιολόγων στην Ελλάδα.
Από τις δηλώσεις στα μαθητολόγια προκύπτουν τα ονόματα των Wrede, Γκιλιέρου, Ziggeran, Buschor, Klehmet, Bronner, που έστειλαν τα παιδιά τους στην Σχολή.
Η Katharina Brandt μας διευκρίνισε για ορισμένους από αυτούς τα εξής:
- Walther Wrede (1893-1990), πρωτοήλθε στην Ελλάδα το 1921 και εργάστηκε ως καθηγητής στην Γερμανική Σχολή κατά το διάστημα 1921-26 και αναφέρεται βεβαίως και στο βιβλίο του J.G.Hansen και μάλιστα ως μέλος του Vorstand. Από το 1937 έως το 1944 ήταν διευθυντής του DAI και είχε στείλει στην Σχολή τα τρία παιδιά του (Hilde, Gustel και Andreas).
- Ernst Buschor (1886-1961), διετέλεσε Διευθυντής του DAI από το 1921-29 και εμφανίζεται ο γιός του Petros να φοιτά δύο χρονιές, το 1927-28 και το 1928-20 στην Β' και Γ' Δημοτικού αντίστοιχα.
- Reinhold Klehmet (1859-1915). Ο μαθητής της Σχολής αναφέρεται ως Παύλος Κλέμεντ, δίχως πατρώνυμο, γεννημένος το 1927, μετά το θάνατο του Klehmet, ο οποίος πιθανόν να είναι παππούς ή συγγενής.
- Oskar Broneer (1894-1992), ήταν φοιτητής στο American School of Classical Studies at Athens (ASCSA) από το 1924 και είχε την πρώτη του εμπειρία σε ανασκαφές στην Νεμέα το 1925 και ακολούθως στην Ακρόπολη. Εκείνη την περίοδο είχε αποκτήσει δύο γιούς, το Paul και το Theodore. Από το 1948 έως το 1960, όταν συνταξιοδοτήθηκε, ήταν επιβλέπων των ανασκαφών στα Ίσθμια και ταυτόχρονα καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Chicago.
Όσον αφορά την Christine Ott, της οποίας το όνομα συναντήσαμε στο ενημερωτικό φυλλάδιο του Οικοτροφείου που φύλαξε η Βέρα Μολκότου, καταγράφεται ως "μισή" Ελληνίδα (Halbgriechin), παντρεμένη με τον Kurt Gebauer, με τον οποίο απέκτησε τρία παιδιά. Ο Kurt Gebauer ήταν αρχαιολόγος με πολυδιάστατο έργο, συνεργάτης του DAI με δραστηριότητα μεγάλη στις ανασκαφές στον Κεραμεικό.
am Freitag, dem 16. September 2022 um 20:00 Uhr im Garten unseres Vereinszentrums in Maroussi-Polydrosso.
Ο Ελληνογερμανικός Σύνδεσμος Philadelphia εορτάζει την 185η επέτειο από την ίδρυσή του στις εγκαταστάσεις του στο Πολύδροσο, οδός Μονεμβασίας & Κριεζή 62 – 64, Μαρούσι, τηλ. 210 6848009.
Τον Απρίλιο 2022, στο πλαίσιο της έκδοσης Rundschau Nr.4 April 2022, δημοσίευσε ο Hubert Eichheim ένα εξαιρετικό ιστορικό άρθρο με φωτογραφίες από τους Πρώτους Σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 στο Καλλιμάρμαρο.
Δείτε το άρθρο:
Περισσότερα...
Στις 16.06.2022 εγκαινιάστηκαν οι νέες, υπερσύγχρονες, επαγγελματικές αθλητικές εγκαταστάσεις της DSA με πολυάριθμους αγώνες, συναρπαστικά σπριντ, σκυταλοδρομίες και επιδείξεις τένις και μπάσκετ!
Οι παλαιότεροι το πρωτοαντίκρυσαν το 1968 με γουρλωμένα μάτια. Ούτε στο καλύτερο αθλητικό κέντρο της Ελλάδας δεν υπήρχαν τέτοιες εγκαταστάσεις. Και όμως πέρασαν από τότε πάνω από 50 χρόνια και το Sportplatz γέρασε.
Το παλαιό Sportplatz φιλοξένησε τον Gerd Hilbrecht, τον Βασίλη Σακελλαράκη, τον Δημήτρη Ανάργυρο, την Ελένη Τερζάκη, τον Willy Wulbeck και ήταν η πίσω πόρτα για τις κοπάνες στο αμαξοστάσιο.
Περισσότερες φωτογραφίες στο facebook...
Για τους παλαιούς φαίνεται στην φωτογραφία η πισίνα πριν "σκεπαστεί"
Ο Άγγελος Κωβαίος εντόπισε μία φωτογραφία με τον Wilhelm Dörpfeld με την εξής λεζάντα:
“Περιηγητές με άμαξα με φόντο το παλιό Αρχαιολογικό Μουσείο. Στα αριστερά ο νεαρός Wilhelm Dörpfeld γνωστός για τη συνεισφορά του στην κλασσική αρχαιολογία. Το 1896 ίδρυσε τη Γερμανική Σχολή Αθηνών κι απ το 1912 ήταν διευθυντής του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στην Αθήνα. Όπως είναι γνωστό ακολούθησε τον Σλιμαν στις ανασκαφές της Τροίας, αγάπησε πολύ τη Λευκάδα, εκεί τάφηκε και μάλιστα πίστευε ότι αυτή ήταν η Ιθάκη του Οδυσσέα.
Ο Παντελής Παντελούρης, πρώην πρόεδρος του Συλλόγου, ζει στο Αμβούργο και διατηρεί στενές σχέσεις με τον Σύλλογο μας, με τον Ulf Dieter Klemm, που εκδίδει στο Βερολίνο το περιοδικό "Εξάντας", και παράλληλα, είναι πρόεδρος της Ελληνογερμανικής Εταιρείας Αμβούργου (Deutsch - Griechische Gesellschaft Hamburg EV).
Με αφορμή τα 125 χρόνια της Γερμανικής Σχολής Αθηνών έγραψε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 34 του περιοδικού "Εξάντας", που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο 2022. Την μετάφραση από τα ελληνικά στα γερμανικά έχει κάνει ο Ulf Dieter Klemm.
Περισσότερα...
 Η Ursula Schmidt, επί 35 χρόνια γραμματέας των διευθυντών της Σχολής, μας είχε εμπιστευτεί σε ανύποπτο χρόνο ένα φωτοτυπημένο, αλλά δυσανάγνωστο, αντίγραφο του βιβλίου του Ιωάννου Καιροφύλα "Έλληνες στη Γερμανία", εξαντλημένο και εκτός κυκλοφορίας για πολλά χρόνια. Για πολύ καιρό το αναζητούσαμε σε παλαιοβιβλιοπωλεία και τελικά αυτές τις ημέρες το εντοπίσαμε, το διαβάσαμε και αποφασίσαμε με την Λίζα Γεωμπρέ να κάνουμε μία αναφορά σε αυτό και όταν οι συνθήκες μας το επιτρέψουν, να κάνουμε και μία παρουσίαση στην Βιβλιοθήκη.
Πρόκειται για μία έκδοση 60 σελίδων του 1966 και καταγράφει την ιστορία των Ελλήνων στην Γερμανία, που όπως αναφέρει ο συγγραφέας, αρχίζει από την πτώση του Βυζαντίου και γίνεται πιό πλούσια και πιό λαμπρή από το 1700 και βεβαίως είναι άγνωστη στο πλατύ κοινό.
Τα κεφάλαια διατρέχουν τους Έλληνες στις διάφορες πόλεις της Γερμανίας (Λειψία, Μόναχο, Βαμβέργη, Βερολίνο, Δρέσδη, Κολωνία, Αμβούργο, Φραγκφούρτη) αναφέροντας ονόματα Ελλήνων που διέπρεψαν. Γίνεται μάλιστα αναφορά στους Μακεδόνες, που είχαν το προβάδισμα στην μετανάστευση, επειδή η απόσταση δεν ήταν μεγάλη, και ειδικότερα στην οικογένεια Καραγιάννη από την Κοζάνη, και μερικοί ισχυρίζονται ότι φημισμένος Χέρμπερτ Φον Κάραγιαν είναι γόνος της παληάς εκείνης οικογένειας.
Δείτε τον πρόλογο του βιβλίου:
Περισσότερα...
Ο χάρτης της περιοχής του σημερινού Κολωνακίου δείχνει την οδό Αγχεσμού (από το 1913 και μετά: Βουκουρεστίου) στην διασταύρωση της οποίας με την οδό Σκουφά (Σκουφά 35) ξεκίνησαν το 1897 τα πρώτα μαθήματα της νεοσύστατης τότε Γερμανικής Σχολής και ένα χρόνο μετά, επειδή ο χώρος ήταν μικρός η Σχολή μεταφέρθηκε στην οδό Ομήρου, λίγο πιό πάνω από την οδό Πανεπιστημίου, εκεί που τότε ήταν ο "Σύλλογος Φιλαδέλφεια" και σήμερα είναι το "Ινστιτούτο Γκαίτε".
Στον χάρτη βλέπουμε τις οδούς Δημοκρίτου και Ηρακλείτου να ξεκινούν πιό ψηλά από ότι ξεκινούν η σημερινή Βουλή των Ελλήνων να αναφέρεται ως Βασιλικό Ανάκτορο.
Περισσότερα...
-
-
 |
Η Ηρώ Τσατσαρώνη δεν το βάζει κάτω. Επειδή το βιβλιοπωλείο της "NOTOS" βρίσκεται στην οδό Ομήρου διαγωνίως απέναντι από το Ινστιτούτο Γκαίτε, της είχαμε ζητήσει να μας βρει φωτογραφίες από την γειτονιά της, όπου να φαίνεται το Philadelphia Haus πριν γκρεμιστεί και δώσει την θέση του στο σημερινό κτίριο του Goethe. Εκεί είχε φιλοξενηθεί η Γερμανική Σχολή το 1896, πριν μετακομίσει στην οδό Αραχώβης το 1898.
Όσο και να φαίνεται παράξενο δεν είχαμε καταφέρει να βρούμε ούτε μία φωτογραφία "καθαρή" του κτιρίου παρόλο που ψάξαμε τόσο στα αρχεία του Γκαίτε, όσο και σ'αυτά του σημερινού Philadelphia.
Πριν λίγο καιρό η Ηρώ εντόπισε μία φωτογραφία όπου φαινόταν μία "φέτα" του οικήματος και σήμερα, μετά από αίτημά της σε διάφορες ομάδες που ανιχνεύουν παλιές φωτογραφίες, μας εμφάνισε αυτήν, από ένα δημοσίευμα της εφημερίδας "Εθνικός Κήρυξ" της 17/12/1961 με τίτλο: Γερμανική Λέσχη "Φιλαδέλφεια" - Ομήρου 16.
|
|
|
Η Alexandra Kankeleit, συνεργάτις του DAI (Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο) μας έστειλε την φωτογραφία από την Καθολική Εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, όπου πίσω δεξιά φαίνεται οριακά το κτίριο του Philadelphia.
Εξ ίσου οριακά, φαίνεται και σε μία άλλη φωτογραφία που έχει στείλει η Ηρώ Τσατσαρώνη, κα υπάρχει στο άρθρο "Η Ηρώ Τσατσαρώνη για την Ομήρου", όπου διακρίνεται τμήμα του κτιρίου δίπλα στο Μέγαρο Εμπειρίκου.
|
Ο Κώστας Παπαηλιού εντόπισε και μας έστειλε μία πολύ ενδιαφέρουσα δημοσίευση της Alexandra Kankeleit, συνεργάτιδας του DAI, που αυτήν την περίοδο είναι στο Βερολίνο. Παραθέτουμε το βιογραφικό της και ακολουθεί το link της δημοσίευσής της με ιδιαίτερες ιστορικές αναφορές στη Γερμανική.
Η Αλεξάνδρα Κάνκελαϊτ σπούδασε κλασική αρχαιολογία, ιστορία της τέχνης και ιστορία στη Φρανκφούρτη/ Μάιν και στη Βόννη. Από τη δεκαετία του 1990 προσφέρει τις υπηρεσίες της, με την ιδιότητα της project manager, σε ποικίλα πεδία και τομείς, όπως μουσεία, ανασκαφές και επιφανειακές έρευνες, επιμέλεια κειμένων, e-business και τουρισμό. Ως Γερμανοελληνίδα ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την ιστορία και τον πολιτισμό της Ελλάδας. Στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα ανήκουν μεταξύ άλλων τα ρωμαϊκά μωσαϊκά στην Ελλάδα, οι τεχνικές δισδιάστατης αναπαράστασης στην πρώιμη ελληνική τέχνη καθώς και οι δραστηριότητες Γερμανών αρχαιολόγων στην Ελλάδα κατά την ναζιστική περίοδο (1933-1945).
Δείτε την δημοσίευση...
Με μεγάλη μας χαρά είδαμε να ολοκληρώνεται το έργο που ανέλαβαν μία ομάδα καθηγητών και μαθητών συμμετέχοντας στον διαγωνισμό του Υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας με θέμα τα χρόνια της Κατοχής στην Ελλάδα. Το θέμα είχε τίτλο "DSA erinnert - Η ΓΣΑ θυμάτια 1941-1944" και ξεκίνησε με έρευνα για τα χρόνια της Αραχώβης, συνεχίστηκε με ταξίδι της ομάδας στο Βερολίνο, μελέτη υλικού από τις εκθέσεις των μαθητών της περιόδου, αναφορές στα αρχεία του κράτους και πολλά άλλα.
Ενδιάμεσα ο Τάσος Τέλλογλου αφιέρωσε στον Αντέννα στο πλαίσιο της σειράς "Special Report" ένα επεισόδιο που μπορείτε να δείτε στο site μας με τίτλο:
Η "Άγνωστη Ιστορία" της Γερμανικής Σχολής την περίοδο του ναζισμού...
Δύο απόφοιτοι εκείνων των χρόνων, ο Βασίλης Μαυρίδης και ο Φωκίων Φωτιάδης-Νεγρεπόντης φιλοξενήθηκαν στην Σχολή και η ερευνητική ομάδα τους πήρε συνεντεύξεις, που μπορείτε επίσης να δείτε:
Ο Βασίλης Μαυρίδης στην Σχολή..., και
Ο Φωκίων Φωτιάδης-Νεγρεπόντης στην Σχολή...
Οι μαθητές και οι μαθήτριες που συμμετείχαν στην ομάδα είναι οι: Ludovico Bitzios, Alexandra-Iliana Dimitriadi, Alexandra Efthymiou, Ionas Kablitz Panagiotopoulos, Angeliki-Maria Karagianni, Thomas-Alexander Karalis, Aristomenis Zeus Kotatis, Ilektra Mavridi, Aliki Portosalte, Alex Tolias, Jannis Tolias, Alexios Tsakalakos, Nikolaos Votsis
και οι καθηγήτριες είναι οι: Έλενα Κουμεντάκου, Katharina Strutinsky και Regina Wiesinger
Αντιγράφουμε από το site της Σχολής την ανακοίνωση:
Μετά από έναν χρόνο εντατικής και συστηματικής εργασίας, η διαδραστική ιστοσελίδα «Η ΓΣΑ θυμάται» είναι διαθέσιμη για περιήγηση και στο ευρύτερο κοινό.
Η διαδραστική ιστοσελίδα «Η ΓΣΑ θυμάται» δίνει τη δυνατότητα στους διαδικτυακούς επισκέπτες της να διαβάσουν πρωτογενείς ιστορικές πηγές από το σχολικό αρχείο και να «γνωρίσουν» μαθητές και καθηγητές που φοίτησαν στη DSA τα χρόνια εκείνα -1933-1944- μέσα από τα γραπτά τους, τα βιογραφικά σημειώματα, τις συνεντεύξεις αλλά και το πλούσιο οπτικό και ακουστικό υλικό που δημιούργησε ο Όμιλος Εργασίας στο πλαίσιο των ψηφιακών αφηγήσεων. H αρχιτεκτονική και ο σχεδιασμός της διαδραστικής ιστοσελίδας «Η ΓΣΑ θυμάται» πραγματοποιήθηκε σε στενή συνεργασία με τους εταίρους μας από το πρόγραμμα «Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα» (MOG) του Ελεύθερου Πανεπιστήμιου του Βερολίνου (FU).
Αξίζει να δείτε το site και να περπατήσετε σε κάθε ενότητά του...
Η ΓΣΑ θυμάται 1941-44: Schule unterm Hakenkreuz...
Η ΓΣΑ θυμάται 1941-44: Alltag...
Η ΓΣΑ θυμάται 1941-44: Lehrerkonferenzen...
Η ΓΣΑ θυμάται 1941-44: Zeitreise...
Η ΓΣΑ θυμάται 1941-44: SchülerInnen-LehrerInnen...
Η ΓΣΑ θυμάται 1941-44: Συνεντεύξεις...
Η ΓΣΑ θυμάται 1941-44: "Geschichte bewegt"...
-
-
Bei den folgenden Texten handelt es ich sich um Transkripte aus dem Mitteilungsbuch der damaligen DSA vom April 1939 bis November 1942. Die zahlreichen Einträge des Direktors und der Lehrkräfte beschreiben viele schulorganisatorische Abläufe, außerschulische Aktivitäten und Veranstaltungen sowie schulinterne Regelungen und Feiern an der damaligen DSA. In dieser Hinsicht erlaubt uns das Mitteilungsbuch einen recht genauen Einblick in eine Auslandsschule der NS-Zeit. Ausgehend von der Fragestellung, wie sehr die NS-Ideologie und der NS-Staat Schule, Bildung und Schulalltag prägten, untersuchten wir die zahlreichen Einträge. Dabei stellten wir fest, dass die bildungspolitischen Vorgaben des Dritten Reiches und damit auch der NS-Weltanschauung eine deutsche Auslandsschule in Athen – deren Unterricht, Lehrpläne, Lehrmittel, Abläufe, Veranstaltungen – in einem für uns erstaunlich hohem Maß, prägten, lenkten und kontrollierten. Veranstaltungen und Feiern haben vielfach eine nationalsozialistische Ausrichtung. Der Führerkult sowie die Verbände der NSDAP sind auch an der DSA omnipräsent. Mit Hilfe der hier bereitgestellten Transkripte bzw. Auszüge aus dem Mitteilungsbuch könnt ihr selbst nachlesen und nachforschen, wann und in welchem Ausmaß griechische bzw. deutsche SchülerInnen, ob sie wollten oder nicht, in einem Schuljahr mittelbar oder unmittelbar der NS-Ideologie ausgesetzt waren.
Περισσότερα...
Με ψευδώνυμα παρουσιάζονται οι μαθητές και οι μαθήτριες, με τα κανονικά τους ονόματα οι καθηγητές και οι καθηγήτριες της εποχής:
Hier begegnet ihr dem Schüler Fabian, der zwischen 1937 und 1942 die damalige DSA besuchte und 1942 sein Abitur absolvierte. Fabian ist ein Pseudonym, also ein erfundener Name, um die Identität der Person zu schützen. Die Geschichte Fabians ist aber eine wirkliche Geschichte. Wir sind in unserem Schularchiv auf ihn gestoßen und wollen euch hier von ihm erzählen.
Περισσότερα...
-
-
Die folgenden Beiträge sind Auszüge und Zusammenfassungen ausgewählter Konferenzprotokolle der Jahre 1941 bis 1944 der damaligen DSA aus den Niederschriften der Konferenzen des deutschen Lehrkörpers: Beginnend vom 20.5.41 bis zum 12.6.1944. An den regelmäßigen und häufig stattfindenden Konferenzen nahmen nur hauptamtlich deutsche Lehrkräfte teil. Die Protokolle erlauben einen direkten Einblick in den Alltag, die Organisation des Unterrichts, die Planung und Ablauf des Abiturs sowie die Vorbereitung von Festen und Gedenktagen an der damaligen DSA. Die Niederschriften enthalten viel Belangloses, aber auch viel Aufschlussreiches, wie zum Beispiel die Hinweise auf kriegsbedingte Maßnahmen, wie die häufige Aufforderung Licht zu sparen, auf die Verdunklung zu achten oder die Einberufung von Kollegen in den Kriegsdienst und die daraus entstehende Personalknappheit. Ebenso interessant waren die leider sehr spärlichen Anspielungen auf die deutsche Besatzungszeit und deren Folgen auf Schüler, Lehrer und Schule. In der Alltagssprache an der damaligen DSA dominierte der NS-Sprachduktus. Βesonders deutlich wurde dies in der Anrede der Lehrer, die als Kameraden bezeichnet werden. Zur genauen historischen Abbildung und Dokumentation haben wir hier in unseren Zusammenfassungen und Wiedergaben der Konferenzprotokolle diese Bezeichnung übernommen. Im Anschluss findet ihr zwölf ausgewählte Protokolle. Diese nehmen euch mit auf eine Zeitreise zurück in die Jahre 1941 bis 1944.
Περισσότερα...
Die dunkle Epoche der Deutschen Schule Athen - 1933–1944
Im Schuljahr 1933/34 übernahm der neue Direktor, Dr. Alfred Romain, die Leitung der Schule. Dr. Romain war als überzeugter Natiosozialsozialist bestrebt, die Schule im Geist der nationalsozialistischen Ideologie zu gestalten. In diesem Sinne formulierte er in einem Artikel, den er wenige Monate nach seiner Ankunft unter dem Titel „Die Deutsche Schule in Athen an der Jahreswende“ in der deutschsprachigen Athener Zeitung publizierte, den Kernsatz: „Und ganz selbstverständlich muss sie als Schule des neuen Deutschland durchwaltet sein vom Geist des Dritten Reiches.“
Περισσότερα...
Η ενότητα Zeitreise παρουσιάζει την παράλληλη ιστορία της Ελλάδας, της Γερμανίας και τις πιό ενδιαφέρουσες για τους τότε μαθητές της Γερμανικής Σχολής, αλλά και τους απόφοιτους εν γένει: την ιστορία της Γερμανικής, αλλά και των κτιρίων της Αραχώβης, Το σκέλος της ιστορίας της Σχολής έχει σπάνιες φωτογραφίες που μας ταξιδεύουν πίσω στον Ιανουάριο του 1931.
Περισσότερα...
Η ενότητα "Geschichte bewegt" αναφέρεται στο Δίστομο και τα Καλάβρυτα, τους τόπους μαρτυρίου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Περισσότερα...
Οι συνεντέυξεις με τον Βασίλη Μαυρίδη και τον Φωκίωνα Φωτιάδη-Νεγρεπόντη, αποφοίτους εκείνης της εποχής, αλλά κα με τους νεότερους Thomas Greve και Νίκο Αποστολόπουλο. Ακόμη με τον Richard Epstein και την πρώην Διευθύντρια Annette Brunke-Kullik.
Περισσότερα...
Ένα κατατοπιστικό άρθρο σχετικά με το πρόγραμμα «Η ΓΣΑ θυμάται», με το οποίο η Σχολή μας πήρε μέρος στον εκπαιδευτικό διαγωνισμό που προκήρυξε το 2019 ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μάας (συμμετείχαν οι Γερμανικές Σχολές από 58 χώρες) δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας ΝΕΑ και αναδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα in.gr. Το πρόγραμμα της ΓΣΑ απέσπασε ένα από τα τέσσερα ισότιμα βραβεία που ανακοινώθηκαν την περασμένη εβδομάδα.
Το άρθρο, με τον τίτλο «Τι έκανες στον πόλεμο Γερμανική Σχολή Αθηνών;» αναφέρεται εκτενώς στις δυο καθηγήτριες που είχαν την καθοδήγηση της ομάδας εργασίας (μαζί με 13 μαθητές και μαθήτριες), τη R. Wiesinger (είναι ιστορικός, διδάσκει στη ΓΣΑ) και τη φιλόλογο Ελενα Κουμεντάκου, καθώς και στην καθοριστική συμβολή του δρος Νικόλαου Αποστολόπουλου (απόφοιτος 1966, επίτιμος καθηγητής του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου - Freie Universität Berlin - FU). Διαθέτει φωτογραφικό υλικό. Στο πλαίσιο του προγράμματος δημιουργήθηκε η διαδραστική ιστοσελίδα «Η ΓΣΑ θυμάται».
Δείτε το άρθρο που υπογράφει ο δημοσιογράφος Γιώργος Παππάς...
Η "Sütterlin Schrift" πήρε το όνομά της από τον γραφίστα Ludwig Sütterlin, στον οποίο είχε ανατεθεί από το Πρωσσικό Υπουργείο Επιστημών, Τέχνης και Πολιτισμού (Preußisches Ministerium für Wissenschaft, Kunst und Volksbildung) το έργο της δημιουργίας μίας μοντέρνας καλλιγραφικής γραφής το 1911. Ο προτεινόμενος από αυτόν τρόπος αντικατέστησε τους παλαιότερους "συνεχόμενους καλλιγραφικούς" τρόπους γραφής, που αναπτύχθηκαν τον 16ο αιώνα ταυτόχρονα με την χρήση των "τεμαχισμένων γραμμάτων" που εμφανίστηκαν στα βιβλία (Fraktur). Ο όρος Sütterlin χρησιμοποιείται σήμερα συχνά στις αναφορές όλων των εναλλακτικών τρόπων γραφής των "παλαιών γερμανικών", παρ' όλο που αυτή η ειδική γραφή διδασκόταν σε όλα τα γερμανικά σχολεία από το 1915 έως το 1941.
Περισσότερα: https://en.wikipedia.org/wiki/S%C3%BCtterlin
Τα χρόνια του Πολέμου η Γερμανική Σχολή στην Αραχώβης λειτουργούσε ως Οκτατάξιο Γυμνάσιο. Έχει λοπόν ένα ενδιαφέρον να αναφέρουμε τα όσα ίσχυαν εκείνη την εποχή, αλλά και όσα είχαν προηγηθεί από τη εποχή του Όθωνα:
Οι Έλληνες λογίζονται φιλεκπαιδευτικός λαός. Είτε λόγω της αρχαιοελληνικής παράδοσης, είτε λόγω της γεωγραφικής θέσης και του γεωγραφικού αναγλύφου, είτε λόγω της ιδιαιτερότητας της ελληνικής γλώσσας η οποία επί Ελληνιστικών χρόνων ήταν η κυρίαρχη γλώσσα του δυτικού κόσμου, η λαϊκή σοφία έχει αποκρυσταλλωμένη άποψη υπέρ του σχολείου. Το "άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο" αντικατοπτρίζει τον διαρκή πόθο των Ελλήνων για το σχολείο. Μετά την Ακαδημία του Πλάτωνα και το Λύκειο του Αριστοτέλη, οι Έλληνες δούλοι που αναλαμβάνουν τη μόρφωση των Ρωμαίων, το Βυζάντιο που ιδρύει σχολεία και κατά το Μεσαίωνα, ο ελληνικός Χριστιανισμός με τα "ιερογράμματα", διατηρούν την παράδοση του σχολείου.
Με την άφιξή του στην Ελλάδα το 1828, ο Ιωάννης Καποδίστριας ιδρύει ορφανοτροφεία στην Αίγινα και τον Πόρο, όπου τα ορφανά ελάμβαναν γενική μόρφωση και επαγγελματική εκπαίδευση και όπου παράλληλα λειτουργούσαν διδασκαλεία για τη μόρφωση των δασκάλων. Ιδρύεται γεωργική σχολή στην Τίρυνθα, ιερατική σχολή στον Πόρο και στρατιωτικό σχολείο στο Ναύπλιο. Με τον Όθωνα, το 1933, εκδόθηκε διάταγμα που καθόριζε τις αρμοδιότητες της "επί των Εκκλησιαστικών γραμματείας" που ήταν το πρώτο υπουργείο παιδείας. Οι Βαυαροί διαίρεσαν την όλη εκπαίδευση σε τρεις κύκλους, τη στοιχειώδη εκπαίδευση, τη μέση και την ανώτερη. Τη στοιχειώδη εκπαίδευση ονόμασαν Δημοτική, διότι η διοίκηση και η εποπτεία ανατέθηκαν στους Δήμους, σύμφωνα με τον νόμο της 6ης Φεβρουαρίου 1834 που ήταν πιστό αντίγραφο του γαλλικού νόμου του 1833, και η διάρκεια φοίτησης προβλεπόταν να είναι επταετής. Βάσει αυτού του νόμου, ιδρύθηκε Διδασκαλείο στο Ναύπλιο το 1835, όπου εισήχθη η αλληλοδιδακτική μέθοδος. Το 1836 συστάθηκε η “Φιλεκπαιδευτική εταιρία” που ίδρυσε σχολεία θηλέων και προετοίμασε τις πρώτες δασκάλες. Δυστυχώς όμως ούτε η υποχρεωτική φοίτηση ούτε η επταετής διάρκεια εφαρμόστηκαν και η θέση των δασκάλων ήταν τραγική. Το 1844, λόγω της απροθυμίας των δήμων να ιδρύσουν και συντηρήσουν σχολεία εκδόθηκε διάταγμα σύμφωνα με το οποίο “εις την δημοτική εκπαίδευσιν συντρέχει και το κράτος κατά το μέτρον της ανάγκης των δήμων”. Παρ' όλα ταύτα η κατάσταση χειροτέρεψε και το 1863 το διδασκαλείο έκλεισε. Το 1871 ιδρύεται στην Αθήνα ο “Σύλλογος προς διάδοσιν των Ελληνικών Γραμμάτων” μέλη του οποίου το 1874 ιδρύουν το εξατάξιο “Πρότυπο δημοτικό σχολείο” στην Αθήνα και το τετρατάξιο “Παιδαγωγείο” στη Θεσσαλονίκη. Έτσι σ' αυτήν την περίοδο ο εκπαιδευτικός κύκλος αποτελείται από το δημοτικό σχολείο με τετραετή φοίτηση, ακολουθεί το Ελληνικό σχολείο με τριετή φοίτηση και τέλος το Γυμνάσιο με τετραετή φοίτηση.
Περισσότερα...
Πολλοί παλαιοί αναφέρονται στον πρώτο χρόνο τους στην σχολή μιλώντας για την Quarta. Αναζητήσαμε όλες τις ονομασίες των τάξεων και η Marita Schwarz μας έδωσε τον πλήρη κατάλογο επισημαίνοντας, όπως θα δείτε, ότι η αρίθμηση γίνεται αντίστροφα, δηλαδή η Prima (η πρώτη τάξη) είναι η δική μας τελευταία. Βεβαίως η τελευταία τάξη του Γερμανικού Τμήματος ήταν η 13η, κάτι που πλέον έχει καταργηθεί, οπότε οι του Ελληνικού Τμήματος αποφοιτούσαν στην 12η (Unterprima):
Nach 1945 wurde das Gymnasium zum „altsprachlichen Gymnasium“, das Realgymnasium zum „neusprachlichen Gymnasium“, schließlich die Oberrealschule zum „mathematisch-naturwissenschaftlichen Gymnasium“. 1974 wurden alle Gymnasien enttypisiert.
Die Klassen zählte man im Gymnasium rückwärts:
Sexta (VI) = Klasse 5
Quinta (V) = Klasse 6
Quarta (IV) = Klasse 7
Untertertia (UIII) = Klasse 8
Obertertia (OIII) = Klasse 9
Untersekunda (UII) = Klasse 10
Obersekunda (OII) = Klasse 11
Unterprima (UI) = Klasse 12
Oberprima (OI) = Klasse 13
Die Zählung hat sich in Resten bis heute erhalten („Sextanereinschulung“).
 Με αφορμή την μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας παραθέτουμε ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε στο dogma.gr:
Είθισται να αποκαλούμε τη μεγάλη θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και τη μετάστασή Της στους ουρανούς και «Πάσχα του καλοκαιριού». Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; Πότε εορτάστηκε για πρώτη φορά ο «Δεκαπενταύγουστος»;
Ο Δεκαπενταύγουστος ή καλύτερα εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου έχει ιδιαίτερη θέση στο εορτολόγιο της Εκκλησίας και συνδέεται άμεσα με τη μοναδικότητα του προσώπου της Παναγίας , αποτελώντας τη μεγαλύτερη από τις γιορτές που καθιερώθηκαν προς τιμή της Παναγίας.
Οι πρώτες μαρτυρίες για τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου εμφανίζονται τον πέμπτο αιώνα μΧ, γύρω στην εποχή που συγκλήθηκε η Γ’ Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσου (451), η οποία καθόρισε και το θεομητορικό δόγμα, ενώ επιπλέον έγινε και η αιτία να αναπτυχθεί η τιμή στο πρόσωπο της Θεοτόκου.
Για πρώτη φορά η Κοίμηση της Θεοτόκου πρέπει να εορτάστηκε στα Ιεροσόλυμα στις 13 Αυγούστου, ενώ από το 460 και μετά αποφασίστηκε η μετάθεση της εορτής για τις 15 Αυγούστου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εορτή εκείνη είγε γενικότερο θεομητορικό χαρακτήρα, χωρίς ειδική αναφορά στο γεγονός της Κοιμήσεως της Παναγίας και ονομάζονταν «ημέρα της Θεοτόκου Μαρίας».
Ως κέντρο του πανηγυρισμού αναφέρεται στην αρχή ένα «Κάθισμα» (ναός), που βρίσκονταν έξω από τα Ιεροσόλυμα στον δρόμο προς την Βηθλεέμ. Η σύνδεση αυτής της γιορτής με την Κοίμηση της Θεοτόκου, έγινε στον ναό της Παναγίας, που βρισκόταν στη Γεσθημανή, το «ευκτήριο του Μαυρικίου», όπου υπήρχε και ο τάφος της.
Περισσότερα...
Ξεφυλλίζοντας τα Μαθητολόγια του Πολέμου, της Αραχώβης δηλαδή, είδαμε το όνομα της Ευγενίας Λύτρα, της εγγονής του μεγάλου ζωγράφου μας Νικηφόρου Λύτρα, που έχει ζωγραφίσει το 1872 ίσως τα πιο διάσημα Κάλαντα. Η Ευγενία Λύτρα, που εκτός από εγγονή του ζωγράφου, ήταν και ανηψιά του καθηγητή Στ.Χορς και όπως γνωρίζουμε δολοφονήθηκε τον Δεκέμβριο του 1944 καθ' όν χρόνο ήταν φοιτήτρια της Αρχιτεκτονικής στο ΕΜΠ.
Μια ομάδα παιδιών διαφόρων εθνικοτήτων που λένε τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα, και είναι ίσως το πιο σημαντικό μήνυμα των ημερών, αρκούσε για να αποδοθεί στον κορυφαίο Έλληνα καλλιτέχνη ο τίτλος «ο ζωγράφος των Χριστουγέννων». Το έργο αυτό θεωρείται ως η κορυφαία στιγμή στην ηθογραφική ζωγραφική της Ελλάδας. Είναι προφανές ότι ξεπερνά την απλή απεικόνιση ενός εθίμου, έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις για τους συμβολισμούς του.
Ενδιαφέρουσα η ανάλυση της επιμελήτριας της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαριλένας Κασιμάτη: "Τα ποιητικώτατα Κάλαντα διαφεύγουν με την εσωτερικότητα και την επινόηση του χρόνου στην ελληνικότατη ηθογραφική αυτή σκηνή, από κάθε κοινοτοπία. Τα σύμβολα που εισάγει, χωρίς τυμπανοκρουσίες -το μαρμάρινο θωράκιο της Νίκης, που δένει το σανδάλι της, αλλά ειρωνικά σχεδόν, βαλμένο δίπλα σε μια χορταρένια σκούπα, το γυάλινο ποτήρι με το νερό, που παραπέμπει στην κάθαρση που έρχεται από τα Ελληνόπουλα, που δεν εμφανίζονται ως γραφικά δείγματα μιας γνωστής τυπολογίας φορεσιών, το ξερό, άνυδρο δέντρο που δηλώνει την υφέρπουσα φτώχεια στο πρόσωπο της σκοτεινής μορφής, που μόλις φαίνεται πίσω από τον τοίχο". (το κείμενο είναι δανεισμένο από ένα δημοσίευμα της iefimerida.gr της 24.12.2020)
(*) Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο 251ο τεύχος του montags στις 13 Απριλίου 2020:
Ξεκίνησε και η Μεγάλη Εβδομάδα. Προηγήθηκε η Μεγάλη Εβδομάδα των Καθολικών και να θυμίσουμε ότι το 2017 είχαμε κοινό εορτασμό Ορθόδοξων και Καθολικών, ενώ θα ξαναέχουμε πάλι το 2025. Αξίζει εδώ να εξηγήσουμε ότι το πρόβλημα της διαφοράς του εορτασμού προκύπτει από τον τρόπο υπολογισμού των ισημεριών και της Πανσελήνου, αλλά ξεκινά από το λάθος της Εαρινής Ισημερίας.
Die Osterwoche hat begonnen. Letzte Woche war die Osterwoche der Katholiken und wir erinnern uns, dass 2017 Orthodoxen und Katholiken Ostern zusammen feierten. Das wiederholt sich erst wieder 2025. Hier ist es wichtig zu erwähnen, dass der Datumsunterschied sich in der Berechnungsweise der Äquinoktien (Tagundnachtgleiche) und des Vollmondes basiert, der Fehler befindet sich anfänglich im Frühlingsäquinoktium (Frühlingstagundnachtgleiche).
Ο καθορισμός της ημερομηνίας του Πάσχα, γίνεται βάσει των κανόνων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας της Βιθυνίας του 325 μ.Χ. και αναφέρει τα εξής:
Die Bestimmung des Osterdatums erfolgt nach den Regeln des Ersten Ökumenischen Rates von Nicäa in Bithynien im Jahre 325 n.Chr.:
1.Το Πάσχα εορτάζεται την πρώτη Κυριακή, μετά την πρώτη Πανσέληνο, που συμβαίνει μετά την Εαρινή Ισημερία (εάν η πανσέληνος είναι Κυριακή τότε εορτάζεται την επόμενη Κυριακή, για να μην συμπίπτει με το Πάσχα των Εβραίων).
2.Το Πάσχα εορτάζεται από όλους τους Χριστιανούς συγχρόνως.
3.Το Πάσχα θα εορτάζεται την μέρα που θα καθορίζει η Εκκλησία της Αλεξάνδρειας.
Γιατί όμως από την εκκλησία της Αλεξάνδρειας; Γιατί το 325 μ.Χ. η Αλεξάνδρεια ήταν το Επιστημονικό κέντρο της εποχής και απευθύνονταν στους εκεί αστρονόμους που υπολόγιζαν Εαρινή Ισημερία και Πανσέληνο, θέματα καθαρά αστρονομικά και καθόλου εύκολα όπως αποδείχθηκε.
Για να υπολογίσουμε λοιπόν την ημερομηνία του Πάσχα, πρέπει να γνωρίζουμε πότε έχουμε Ισημερία, και κάθε πότε έχουμε Πανσέληνο, πράγματα πολύ δύσκολα να υπολογιστούν με ακρίβεια.
Περισσότερα...
Καθαρά Δευτέρα (Καθαρή Δευτέρα για τους νεώτερους), Rosenmontag για τους Γερμανούς, όπου εφέτος , το 2023 εορτάστηκε στις 20 Φεβρουαρίου στην Γερμανία και στις 27 Φεβρουαρίου στην Ελλάδα.
Από πού προέρχεται το όνομα Rosenmontag (Δευτέρα των Ρόδων);
Υπάρχουν διαφορετικές εξηγήσεις για το όνομα Rosenmontag. Μερικοί πιστεύουν ότι αναφέρεται σε ένα παλαιό έθιμο του Πάπα και την ιστορία της τρελής ημέρας, άλλοι πιστεύουν ότι λείπει μια μετάφραση από μια διάλεκτο.
Κατά τον Μεσαίωνα, ο Πάπας έδινε πάντα σε ένα σημαντικό πρόσωπο ένα χρυσό τριαντάφυλλο την τέταρτη Κυριακή της Σαρακοστής.
Την επόμενη ημέρα από την Rosensonntag, η ετήσια γενική συνέλευση της αποκριάτικης κοινωνίας άρχισε να πραγματοποιείται από το 1823.
Δεδομένου ότι οι συμμετέχοντες σχεδίαζαν ήδη το επόμενο καρναβάλι αυτήν την ημέρα, λέγεται ότι βάφτισαν την πιο σημαντική ημέρα των „Narren“ με το όνομα Rosenmontag.
Σύμφωνα με μια άλλη παράδοση, η Rosenmontag δεν έχει καμία σχέση με τον Πάπα και τα λουλούδια, αλλά με τη διάλεκτο των ανθρώπων από τη Ρηνανία.
Όταν όλα ξεφεύγουν κατά τις ημέρες αυτές, μιλούν για „Roserei“ – και αυτό σημαίνει „φρενίτιδα“ [σ.σ.: „Raserei“ στα Γερμανικά].
Σύμφωνα με αυτό, η Rosenmontag θα έπρεπε κανονικά να ονομαστεί Rasenmontag.
(από ένα σημείωμα της Αλίκης Μαχαίρα στο GRland)
https://en.wikipedia.org/wiki/Rosenmontag
Τι είναι και πώς εορτάζεται η Rosenmontag στη Γερμανία;
https://www.timeanddate.com/holidays/germany/rosenmontag
 Η θερινή ώρα (αγγλικά: Daylight Saving Time, 'DST', μτφ: Ώρα Οικονομίας Ηλιακού Φωτός) είναι η αλλαγή της ώρας που ένα κράτος διαλέγει να υιοθετήσει για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα του έτους. Η αλλαγή αυτή γενικά είναι κατά μία ώρα μπροστά από την ηλιακή ώρα. Βασίζεται σε ένα σύστημα που σκοπό έχει την καλύτερη αξιοποίηση του φωτός της ημέρας για εξοικονόμηση ενέργειας. Σε Ελλάδα και Ευρώπη, η θερινή ώρα εφαρμόζεται την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου, για 7 μήνες, και η χειμερινή (ή ηλιακή ώρα) ξεκινάει την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου, με εφαρμογή για 5 μήνες.
Σήμερα το τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού που χρησιμοποιεί την εναλλαγή ώρας αποτελεί μειοψηφία, καθώς σχεδόν όλες οι Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες δεν συμμετέχουν. Άλλες την έχουν καταργήσει ή σχεδιάζουν την κατάργηση του μέτρου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να σταματήσει την εναλλαγή ώρας το 2021, δίνοντας τη δυνατότητα σε κάθε κράτος-μέλος να επιλέξει ανεξάρτητα τη μονιμοποίηση της θερινής ή τη χειμερινής ώρας.
Ιστορία
Η πρώτη αναφορά που υπάρχει για χρησιμοποίηση της θερινής ώρας ήταν από τον Βενιαμίν Φραγκλίνο (Benjamin Franklin) σε γράμμα του που δημοσιεύθηκε σε γαλλική εφημερίδα. Σε αυτό το γράμμα δεν υπάρχει αναφορά για αλλαγή της ώρας αλλά πρόταση να ξυπνούν οι άνθρωποι μία ώρα νωρίτερα!
Η πρώτη φορά που προτάθηκε το ζήτημα σοβαρά ήταν από τον Γουίλιαμ Γουίλετ (William Willett) στο άρθρο του «Waste of Daylight» που δημοσιοποιήθηκε το 1907 αλλά τελικά δεν κατάφερε να πείσει την Βρετανική κυβέρνηση. Αν και η ιδέα του τελικά υιοθετήθηκε, ο ίδιος δεν κατάφερε να την δει να πραγματοποιείται, γιατί πέθανε το 1915. Αρχικά εφαρμόστηκε από την γερμανική κυβέρνηση κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου από 30 Απριλίου ως 1η Οκτωβρίου του 1916. Λίγο μετά το Ηνωμένο Βασίλειο ακολούθησε εφαρμόζοντας τη θερινή ώρα από 21 Μαΐου ως 1η Οκτωβρίου 1916. Αργότερα, στις 19 Μαρτίου του 1918, το Αμερικανικό Κογκρέσο καθιέρωσε την τυπική χρήση των χρονικών ζωνών και επισημοποίησε την αλλαγή της θερινής ώρας για όλον τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Το μέτρο αυτό όμως καταργήθηκε αμέσως, λόγω της δυσαρέσκειας του κόσμου.
Περισσότερα...
-
-
Είχαμε κάνει ιδιαίτερη αναφορά στην εκπομπή του Τάσου Τέλλογλου στο πλαίσιο της σειράς "Special Report" για την Γερμανική Σχολή της Αραχώβης. Ο τίτλος τη εκπομπής ήταν Η “Άγνωστη Ιστορία” της Γερμανικής Σχολής την περίοδο του ναζισμού και ένα από τα κομμάτια που μας άρεσε πολύ ήταν αυτό της περιήγησης στο εσωτερικό του κεντρικού κτιρίου.
Να θυμίσουμε ότι το σύμπλεγμα των κτιρίων του τετραγώνου "Αραχώβης-Ασκληπιού-Βαλτετσίου-Πρασσά" περιλαμβάνει τρία κτίρια της Γερμανικής Σχολής: δύο του Dörpfeld και ένα κτισμένο λίγο αργότερα: του Eglau απέναντι ακριβώς από τον Άγιο Νικόλαο. Το αρχικό κτίριο του Dörpfeld ενώθηκε με αυτό του Eglau, όπου στην ένωση μεσολαβεί το Treppenhaus, το κλιμακοστάσιο, που ήταν το βασικό πλάνο της αφίσσας της εκδήλωσης του 2013 για τους Αποφοίτους του Πολέμου.
Το άλλο κτίριο του Dörpfeld είναι από την πλευρά της Βαλτετσίου και αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί σαν σπίτι καθηγτών (Lehrerhaus), αλλά σήμερα είναι ακατοίκητο. Στο τετράγωνο υπάρχουν και άλλα τρία κτίσματα, που δεν ανήκαν στο σχολείο. Είναι κτίσματα που κτίστηκαν σε οικόπεδα, που αναγκάστηκε η Γερμανικήν α πούλησει ώστε να αποκτήσει πόρους και να μπορέσει να ολοκληρώσει την ανέγερση του κτιρίου του Eglau.
Στην ενότητα "Ιστορικά Θέματα" έχουμε ένα άρθρο για την εκκένωση των κτιρίων της Αραχώβης στις 23 Σεπτεμβρίου 2019, που είχαν καταληφθεί από μετανάστες. Η είσοδος τότε από την πλευρά της Αραχώβης σφραγίστηκε, κτίστηκε με τσιμεντόλιθους. Ο παρουσιαστής με τον οπερατέρ χρησιμοποιούν την πίσω πόρτα από την οδό Πρασσά (είναι ο πεζόδρομος που χωρίζει το Γαλλικό Ινστιτούτο από την παλαιά Γερμανική Σχολή, όπως ο ποταμός Ρήνος, που σε ένα τμήμα του χωρίζει την Γαλλία από την Γερμανία.
Δείτε μερικές φωτογραφίες από την περιπλάνηση της κάμερας στον εσωτερικό χώρο:
Περισσότερα...
Την Τρίτη 9 Ιουνίου 2020 το κανάλι του Αντέννα προέβαλε την εκπομπή Special Report με τίτλο Η “Άγνωστη Ιστορία” της Γερμανικής Σχολής την περίοδο του ναζισμού, στην οποία συνέβαλε πολύ με υλικό και ο Σύλλογος των Αποφοίτων. Με μεγάλη μας λύπη διαπιστώσαμε ότι, πέραν τον τίτλων αρχής και τέλους, δεν υπήρξε αναφορά για τον Σύλλογό μας, που πρώτος τόλμησε να θέσει επί τάπητος το θέμα μέσα στην Γερμανική Σχολή το 2013 με την εκδήλωση "Τιμητική βραδιά για τους απόφοιτους του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου" και ένα χρόνο μετά, το 2014, με την δεύτερη εκδήλωση "Ο Σύλλογος Αποφοίτων της Γερμανικής Σχολής Αθηνών υποδέχεται τον Μανώλη Γλέζο". Δείτε την εκπομπή...
Την Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2019 δημοσίευσε η εφημερίδα "Εστία" ένα άρθρο του Λευτέρη Σκιαδά, γνωστού δημοσιογράφου, συγγραφέα και νυν Αντιδημάρχου Αθηναίων, ο οποίος είναι σήμερα Γενικός Διευθυντής της καθημερινής απογευματινής εφημερίδος «Εστία», Πρόεδρος του «Συλλόγου των Αθηναίων» και Ισόβιο Μέλος της Διεθνούς Ενώσεως Ιστορικών του Ολυμπισμού (International Society of Olympic Historians). Είναι πολυγραφότατος και πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα βιβλίο του με τίτλο "Οι συνοικίες των Αθηνών" από τις εκδόσεις Μένανδρος.
Δύο άτομα μας ειδοποποίησαν για την δημοσίευση ταυτόχρονα χωρίς να έχουν καμία μεταξύ τους επικοινωνία:
Ο Φωκίων Φωτιάδης Νεγρεπόντης, μαθητής στη ΣΧολή έως το 1944, και
ο Νικόλας Χρήστου, απόφοιτος του 1964
Σε επικοινωνία μας με τον συντάκτη / συγγραφέα διαπιστώσαμε ότι στην εφημερίδα έχουν εμφανιστεί και άλλα άρθρα του για την Γερμανική Σχολή στην Αραχώβης με θέμα την στιγμή, που οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα, την στιγμή που αποχώρησαν αλλά και μετά όταν αποφασίστηκε να επαναλειτουργήσει η Σχολή το 1956, τα οποία και θα φιλοξενήσουμε μόλις τα έχουμε στην διάθεσή μας.
Δείτε το άρθρο σε μεγέθυνση έτσι ώστε να είναι αναγνώσιμο:
Περισσότερα...
Angeliki Kanellakopoulou: Die DSA und die Pandemie...
Η Αγγελική Κανελλακοπούλου, απόφοιτος 1985, και Διευθύντρια Διδακτικού Έργου στην DSA μας έστειλε μία αναλυτική περιγραφή της λειτουργίας της Σχολής όλο αυτό το διάστημα που το σχολείο έμεινε κλειστό για τους μαθητές:
Ήδη από την Δευτέρα 9 Μάρτη η DSA έπρεπε να αναστείλει την διεξαγωγή των μαθημάτων λόγω του Covid19. Εκπαιδευτικοί άρχισαν από τις πρώτες ημέρες να τροφοδοτούν με υλικό τις τάξεις τους κάνοντας χρήση διάφορων μέσων (e-mail, αποστολή μέσω της πλατφόρμας για τη σχολική οργάνωση schulmanagerOnline και Moodle).
Στις 17 Μαρτίου, οπότε και ήταν πλέον πασιφανές ότι η σχολική καραντίνα δεν θα διαρκούσε μόνο 14 ημέρες, μού ανατέθηκε το έργο εύρεσης και υλοποίησης μιας ολοκληρωμένης λύσης για όλο το σχολείο τόσο για ασύγχρονη όσο και για σύγχρονη μάθηση, λόγω της θέσης μου ως Διευθύντριας Διδακτικού Έργου καθώς και λόγω του μεταπτυχιακού μου στις «Τεχνολογίες Μάθησης».
Μαζί με την παλιά μου μαθήτρια (έτος αποφοίτησης από την DSA 2002) και νυν συνάδελφο, Μίρκα Κουκά, εκπαιδευτικό (ΠΕ86) η οποία διακρίνεται από υψηλότατο αίσθημα ευθύνης και καταπληκτικό επαγγελματισμό, αποφασίσαμε ότι η λύση ήταν μονόδρομος και έφερε το όνομα Moodle.
Περισσότερα...
Ελλάδα 60 χρόνια νωρίτερα. Σε μια εποχή που οι σημερινοί νέοι έχουν γνωρίσει μέσα από τις ασπρόμαυρες ταινίες, ένα αναψυκτικό κάνει την εμφάνισή του στην αγορά.
Οι σημερινοί παππούδες προφανώς και το θυμούνται καλά, οι δε νεότεροι δεν έχουν ιδέα για την ελληνική cola με την ονομασία Tam-Tam.
Πρόκειται για την ιστορία του ελληνικού αναψυκτικού που σάρωνε την αγορά, είχε βεβαίως «πλάτες προστασίας» και μοντέρνες, άκρως ελκυστικές διαφημίσεις, το οποίο και έσβησε άδοξα με την έλευση της Coca - Cola.
Πίσω από την ιστορία επιτυχίας και αποτυχίας (τελικά) του Tam-Tam βρίσκεται το γνωστό όνομα της οικογένειας Φιξ.
Το Tam-Tam ήταν ένα αεριούχο ποτό της ζυθοποιίας Φιξ, που έμοιαζε σε γεύση με την Coca - Cola, είχε σχεδόν το ίδιο χρώμα, παρόμοιο μπουκάλι (αν όχι ίδιο), ανάλογο καπάκι και αποτελούσε το αγαπημένο αναψυκτικό της νεολαίας.
(το κείμενο είναι δανεισμένο από το newsbeast.gr και το δημοσιεύουμε λόγω της αναφοράς του στην οικογένεια Φιξ)
Περισσότερα...
Το πρωί της Δευτέρας 23 Σεπτεμβρίου 2019 είδαμε στις ειδήσεις ότι τα μέχρι το 1945 κτίρια της Γερμανικής Σχολής στην οδό Αραχώβης (σήμερα Οκταβίου Μερλιέ) και Ασκληπιού, τα οποία τελούσαν υπό κατάληψιν τα τελευταία τέσσερα χρόνια, εκκενώθηκαν μετά από επέμβαση της αστυνομίας. Πρόκειται για τα δύο κτίρια του Doerpfeld και το κτίριο των Eglau και Διαμαντόπουλου, που είναι από την πλευρά του Αγίου Νικολάου των Πευκακίων στη Νεάπολη, όπου όσοι περνούσαν από την περιοχή και κοιτούσαν μέσα από την πόρτα αναγνώριζαν το παλαιό Treppenhaus, που φιλοξενούσε η αφίσα της εκδήλωσης των "Αποφοίτων του Πολέμου" του 2013.
Το in.gr δημοσίευσε μία ιστορική αναδρομή στη ιστορία των κτιρίων αυτών. Δείτε το άρθρο...
Αμέσως μετά την εκκένωση ακολούθησε "σφράγισμα" των εισόδων του κτιριακού συγκροτήματος. Για όσους δεν θυμούνται, στο τεράγωνο αυτό Αραχώβης- Ασκληπιού - Βαλτετσίου - Πρασσά βρίσκονται δύο κτίρια που σχεδίασε ο Doerpfeld και ένα των Eglau και Διαμαντόπουλου, του οποίου σφραγίστηκε με τούβλα η κεντρική είσοδος.
Περισσότερα...
Η Esther Baumann, απόφοιτος του 1969 από το γερμανικό τμήμα μας έδωσε πολλά στοιχεία κυρίως αρχαιολογικού ενδιαφέροντος που σχετίζονται όμως άμεσα με το σχολείο και τον Wilhelm Dörpfeld. Η οικογένειά της είναι πολλά χρόνια στην Ελλάδα, ήδη από τον 19ο αιώνα, και ο προπάππους της ήταν συνιδρυτής της Σχολής (!). Ανάμεσα στα βιβλία και τα χειρόγραφα που σιγά-σιγά θα παρουσιάζουμε στο montags και θα τα αποθηκεύουμε στο site μας εντοπίσαμε και κάτι πιό πρόσφατο: την ομιλία του Dr. Jens Godber Hansen, ιστορικού και καθηγητή της Σχολής, που έγραψε την ιστορία της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, την οποία ο Σύλλογος θα επανεκδώσει με αφορμή την συμπλήρωση των 120 χρόνων από την ίδρυση της Σχολής. Δείτε την ομιλία, που δόθηκε στις 30.3.1996 με τίτλο: "της Ευρώπης παίδευσιν" Hundert Jahre Deutsche Schule Athen:
Περισσότερα...
Το 1994 ο Γεώργιος Δημητράκος, Διευθυντής της Σχολής, παρουσίασε μία εργασία του σε ένα συνέδριο στους Δελφούς, που έγινε μεταξύ 31 Μρτίου και 2 Απριλίου 1994 με τίτλο: "Europa und die griechische Philosophie". Ο Κώστας Παπαηλιού, απόφοιτος του 1963, εντόπισε στα χαρτιά του ένα αντίγραφο, που του το είχε αφιερώσει ο Γ.Δημητράκος.
Περισσότερα...
Στο πλάισιο της έκθεσης "Αλληλεγγύη και Αντίσταση. Η στήριξη της ελληνικής αντίστασης ενάντια στη στρατιωτική χούντα από τα γερμανικά κόμματα, συνδικάτα και πολιτικά ιδρύματα (1967 – 1974)" που οργάνωσε το Ίδρυμα Friedrich - Ebert - Stiftung Athen την Τρίτη 17 Απριλίου στο Πολιτιστικό Κέντρο ΜΕΛΙΝΑ στο Θησείο έδωσε ο Βασίλης Μαυρίδης, μαθητής της Σχολής στα χρόνια του Πολέμου, μια συνέντεξη στον Βαγγέλη Καραμανωλάκη την 15η Ιανουαρίου 2016. Να θυμήσουμε ότι Βασίλης Μαυρίδης μας είχε τιμήσει στα "120+1 Χρόνια" της ΓΣΑ όατν είχε μιλήσει στην Aula.
Περισσότερα...
Από τον Παντελή Παντελούρη, πρώην πρόεδρο και νυν στενότατο φίλο του Συλλόγου, πήραμε την παρακάτω επιστολή σχετικά με μία πολύ σημαντική εκδήλωση για τα 100 χρόνια δράσης της Ελληνογερμανικής Εταιρείας Αμβούργου:
Αγαπητοί συναπόφοιτοι,
Την Παρασκευή 20 Απριλίου πραγματοποιήθηκε με ιδιαίτερη επισημότητα στο Δημαρχιακό Μέγαρο του Αμβούργου - οπου και η έδρα της τοπικής κυβέρνησης (Συγκλήτου) και της τοπικής Βουλής (Bürgerschaft) - μια σημαντική για τις ελληνογερμανικές σχέσεις εκδήλωση: η Σύγκλητος του Αμβούργου τίμησε σε ειδική τελετή τη συμπλήρωση 100 χρόνων δράσης της Ελληνογερμανικής Εταιρείας Αμβούργου, της αρχαιότερης τοπικής οργάνωσης της ομοσπονδίας εληνογερμανικών Eταιρειών Γερμανίας, η οποία παραμένει ενεργή επι 100 συναπτά έτη.
Περισσότερα...
Με αφορμή το κείμενο για την "οδό Ομήρου στα τέλη του 19ου αιώνα" η Ηρώ Τσατσαρώνη μας έστειλε μία σειρά από φωτογραφίες, που ξετρύπωσε από την βιβλιοθήκη της, που έχει και βιβλία από την οικογένειά της. Η Ηρώ, που είναι απόφοιτος του 1989, έχει το βιβλιοπωλείο "NOTOS" που βρίσκεται στην οδό Ομήρου, σχεδόν απέναντι από το Ινστιτούτο Γκαίτε. Ο πατέρας της, που απεβίωσε τον Ιανουάριο του 2004, ήταν ανταποκριτής του περιοδικού "Der Spiegel" στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Τουρκία (1965-1992) και είχε συνεργαστεί με τις ελληνικές εκπομπές της Deutsche Welle και της Bayrischen Rundfunks / Βαυαρικής Ραδιοφωνίας - Μονάχου (1967-1996), ενώ εξέδιδε από το 1962 ανελλιπώς το εβδομαδιαίο γερμανόγλωσσο Δελτίο Οικονομικών Πληροφοριών GWD, το οποίο στις αρχές του 1995 ενσωματώθηκε στην εβδομαδιαία γερμανόγλωσση εφημερίδα Athener Zeitung, της οποίας ήταν μέχρι το 2003 εκδότης - διευθυντής. Μαζί με τις φωτογραφίες μας έστειλε λοιπόν και το παρακάτω σημείωμα:
Περισσότερα...
Αργήσαμε, αργήσαμε και γλύστρισε μέσα από τα χέρια μας η ευκαιρία να καταγράψουμε όλα αυτά που συνέβαιναν στην "αυλή των θαυμάτων" όχι εκείνης της εποχής αλλά των χρόνων, που θα ακολουθούσαν. Γνωρίζαμε ότι ο Γεώργιος Ράλλης, ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης, η Νάτα Μελά, ο Απόστολος Πίτσος, η Νίκη Γουλανδρή, ο Ρένος Ρώτας, ο Αλέκος Κυριακός, η Σωσώ Χουτοπούλου, ο Κώστας Αξελός, η Έλλη Αλεξίου, η Ελένη Παπαδάκη, η Δέσπω Διαμαντίδου, ο Μιλτιάδης Καρύδης, ο Βύρων Θεοδωρόπουλος, η Έβη Τουλούπα, ο Γιοχάννες Παπαλέκας, η Μαρίεττα Ράδοβιτς, η Αλίκη Περρωτή, ο Αλέξανδρος Μακρής, ο Αργύρης Φορτούνας, ο Βασίλης Μαυρίδης, η Ηλέκτρα Αποστόλου, ο Πλάτων Παντελούρης, η Έρση Λάγκε, η Βεατρίκη Δημητριάδου άφησαν τα ίχνη τους στο χώμα της αυλής της Αραχώβης.
Ήταν οι μόνοι; Όχι βέβαια, ήσαν πολλοί άλλοι και άλλες και κάθε μέρα που ψάχνουμε όλο και ξετρυπώνουμε κάποια ονόματα. Πόσο σπουδαίο ήταν το σχολείο μας εκείνη την εποχή; Ήταν πολύ σπουδαίο, μάζευε την αφρόκρεμα της κοινωνίας. Όλοι θέλανε τα παιδιά τους να πάνε στη Γερμανική. Οι "επώνυμες" οικογένειες δεν το διαπραγματεύονταν και εμείς μόνο σήμερα φαίνεται ότι αγνοούμε παντελώς όλη εκείνη την αίγλη που περιέβαλε την Αραχώβης με τα δύο κτίσματα του Wilhelm Dörpfeld και την προσθήκη του Gustav Eglau με το Treppenhaus (κλιμακοστάσιο) που φιγουράρει στην αφίσα των "Αποφοίτων του Πολέμου".
Περισσότερα...
Ο Κώστας Παπαηλιού μας έστειλε μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αναφορά στη ΓΣΑ που γίνεται στο βιβλίο των εκδόσεων "ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ", και για το οποίο θα γίνει η επίσημη παρουσίαση μέσα στις μέρες αυτές,στο Goethe Institut Athen. Ο Κώστας μάλιστα είχε την καλωσύνη να μαρκάρει το σημείο που γίνεται η αναφορά.
Περισσότερα...
Ο Dr. Thomas Greve, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Γερμανικής Σχολής, αλλά και απόφοιτος, εντόπισε μία εργασία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που περιέχει υλικό της περιόδου του Πολέμου σε γερμανικά και ελληνικά έντυπα με πολλές αναφορές στην Γερμανική Σχολή, ειδικά το 1935 και 1937. Η εργασία έχει τίτλο „Deutschgriechische Beziehungen in der deutschsprachigen und der griechischen Presse" και έχει εκπονηθεί από ομάδα φοιτητών υπό την καθοδήγηση της Αικατερίνης Ζάχου, καθηγήτριας στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ.
Περισσότερα...
Κάνοντας την έρευνά της η Ηρώ Τσατσαρώνη εντόπισε στο βιβλίο του Κώστα Μπίρη "ΑΙ ΑΘΗΝΑΙ" ότι το "πρώτο εργοστάσιο μπύρας στην Αθήνα λειτούργησε στην οδό Ομήρου, εκεί όπου μετά εγκαταστάθηκε ο Σύλλογος ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ.
Περισσότερα...
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε στο liberal.gr για τον Helmut Scheffel, Γερμανό πρόξενο στα χρόνια του Πολέμου μας έδωσε τροφή για έρευνα και έτσι εντοπίσαμε ένα άρθρο του Αν. Καθηγητή Λαογραφίας Παν/μίου Θεσσαλίας Δρ. Δημητρίου Μπενέκου με τίτλο "Εις μνήμην του φιλέλληνα Προξένου στον Βόλο Έλμουτ Σέφελ", που δημοσιεύτηκε το 2016:
Πέρασαν 52 χρόνια από την ημέρα που ο Γερμανός πρόξενος στη Θεσσαλία με έδρα τον Βόλο, Έλμουτ Σέφελ, διάβηκε το κατώφλι της αιωνιότητας και από εκεί στην Ιστορία. Πέρασαν 52 χρόνια από τότε που οι καμπάνες της ορθόδοξης Μητρόπολης του Αγίου Νικολάου Βόλου ηχούσαν πένθιμα, στέλνοντας το ύστατο χαίρε στον Γερμανό ευαγγελικό Σέφελ.
Ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος στον οποίο ο Δήμος του Βόλου χάρισε το όνομα σε ένα δρόμο της πόλης, την «οδό Σέφελ» και όταν το μάτι μας αναπαύεται στον καταπράσινο με το μοναδικό πυκνό πευκόδασος λόφο «Πευκάκια», απέναντι από το λιμάνι του Βόλου, συνειρμικά συνδέουμε τα «Πευκάκια» με το όνομα του Σέφελ; Θυμούμαστε ακόμη τον άνθρωπο, που, σ’ όλη την περίοδο του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και της Κατοχής, το όνομά του ήταν συνώνυμο με τον «σωτήρα», τον «ευεργέτη» και την «ελπίδα ζωής»;
Ας γυρίσουμε τον τροχό της Ιστορίας πίσω στο 1905. Στον Βόλο εγκαθίσταται ένας νεαρός από τη Σαξονία, ο Έλμουτ Σέφελ, με σκοπό να ασχοληθεί με το εισαγωγικό εμπόριο αγροτικών μηχανών. Μέχρι το 1916 διευρύνει διαρκώς τον κύκλο δραστηριοτήτων των επιχειρήσεών του και καθίσταται σημαντικός οικονομικός παράγοντας της περιοχής. Ως επιβράβευση τούτου διορίζεται εκπρόσωπος του Γερμανικού προξενείου στον Βόλο.
Περισσότερα...
Ο Hubert Eichheim μας έστειλε ένα κείμενο, ένα δελτίο τύπου με τεράστιο ιστορικό ενδιαφέρον. Πριν από 180 χρόνια, στις 16 Σεπτεμβρίου 1837, δημιουργείται ο Ελληνογερμανικός Σύλλογος Philadelphia και 10 χρόνια μετά εγκαθίσταται στην οδό Ομήρου, εκεί που σήμερα βρίσκεται το Ινστιτούτο Γκαίτε. Το 1896 μάλιστα, όταν ιδρύθηκε η Γερμανική Σχολή Αθηνών, μετακόμισε για δύο χρόνια εκεί αφού το σπίτι στην οδό Σκουφά δεν την "χώραγε". Hubert σ' ευχαριστούμε.
Περισσότερα...
-
-
Ένας εξαιρετικός Θανάσης Απέργης μίλησε για τον Παναγιώτη Σούρσο, τον αρχιτέκτονα, τον αρχαιολόγο, τον συνεργάτη του Wilhelm Dörpfeld, τον συγγενή. Παρουσίασε άγνωστα στοιχεία όχι μόνον για τον Παναγιώτη Σούρσο, αλλά και για τις ανασκαφές από την Ελλάδα και την Μικρά Ασία την περίοδο μέχρι την κήρυξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Γεμάτη η μικρή αίθουσα του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου από ερευνητές που παρακολουθούσαν τον Θανάση να παρουσιάζει άγνωστο φωτογραφικό υλικό από το αρχείο του Παναγιώτη Σούρσου, διανθισμένο με σχόλια και κουτσομπολιά για κάθε στιγμιότυπο που απεικονιζόταν στην οθόνη. Ανάμεσα στις φωτογραφίες ήταν και η πολύ γνωστή μας φωτογραφία του 1914 με την τάξη από τα κτίρια της Αραχώβης, όπου φαίνονται η Ελένη Παπαδάκη και η Ιουλία Σούρσου, κόρη του αρχιτέκτονα. Να θυμήσουμε ότι η φωτογραφία αυτή δόθηκε από τον Θανάση Απέργη και χρησιμοποιήθηκε ως αφίσα για την εκδήλωσή μας "120+1 Χρόνια".
Ο Θανάσης υποσχέθηκε να επαναλάβει την ομιλία στην Σχολή αυτήν τη φορά σε σύντομο χρονικό διάστημα. Θα περιμένουμε!
Περισσότερα...
Με τίτλο "Η Λευκάδα τιμά τον μεγάλο Γερμανό Αρχαιολόγο, τον μεγάλο Φιλέλληνα Wilhelm Dörpfeld" οργάνωσε ο Σύλλογος για τον Πολιτισμό & το Περιβάλλον Νυδρίου "Βίλχελμ Νταίρπφελντ"την Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017 στο Μουσείο της Ακρόπολης ένα σπουδαίο αφιέρωμα στο γνωστό και άγνωστο έργο του μεταξύ άλλων εμπνευστή της ιδέας της δημιουργίας της Γερμανικής Σχολής.
Η Πρόεδρος του Συλλόγου Ελένη Βερυκίου που είχε την ευθύνη της εκδήλωσης από την αρχή μέχρι το τέλος πέτυχε να δοθεί μία πλήρης εικόνα του έργου του Dörpfeld και τελικά να οργανώσει μία εξαιρετική εκδήλωση που όσοι δεν παρευρέθησαν έχουν την ευκαιρία να την παρακολουθήσουν στο youtube.
Περισσότερα...
Ο Σύλλογος για τον Πολιτισμό & το Περιβάλλον Νυδρίου "Βίλχελμ Νταίρπφελντ" οργανώνει εκδήλωση για να τιμήσει τη μνήμη του μεγάλου γερμανού αρχαιολόγου και φιλέλληνα, την ερχόμενη Κυριακή 26 Νοεμβρίου, στις 10 πμ, στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Η εκδήλωση θα μεταδοθεί online από την ιστοσελίδα του Επιμελητηρίου Λευκάδας www.lefkadachamber.gr που επίσης συμμετέχει στην οργάνωση (η προσέλευση γίνεται μόνον με ατομικές προσκλήσεις).
Περισσότερα...
Ένα πολύ ενδιαφέρον δημοσίευμα εντόπισε η Χαρούλα Αντωνοπούλου, Υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων της Γερμανικής Σχολής. Πρόκειτα για ένα άρθρο για τον αρχιτέκοτανα, αρχαιολόγο και ιδρυτή της Γερμανικής Σχολής, με τίτλο: "Η Λευκάδα μέσα από τον φακό του Wilhelm Doerpfeld".
Όπως αναφέρεται στο άρθρο: Όλα τα αποτελέσματα της πολύχρονης έρευνάς του, ο Dörpfeld, τα δημοσίευσε στο μνημειώδες έργο του «Alt Ithaka» (München, 1927) από το οποίο προέρχονται και οι φωτογραφίες του άρθρου.Το «Alt Ithaka» αποδόθηκε στα ελληνικά από τον Βασίλη Φραγκούλη με τον τίτλο «Λευκάς, η ομηρική Ιθάκη», Επετηρίς Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών, Β΄ (1972), Αθήνα 1973, ο οποίος πρόσθεσε αρκετά σχόλια στο κείμενο του Dörpfeld.
Η Λευκάδα μέσα από τον φακό του Wilhelm Doerpfeld
Η Λευκάδα μέσα από τον φακό του Wilhelm Doerpfeld
Είναι η γωνία Ασκληπιού και Βαλτετσίου. Δεξιά φαίνεται η οδός Βαλτετσίου που σήμερα είναι πεζόδρομος και ανηφορίζει μέχρι την οδό Πρασσά. Το γωνιακό σπίτι που βρίσκεται σε πρώτο πλάνο είναι προφανές ότι ανήκει στο τετράγωνο της Γερμανικής Σχολής του Doerpfeld. Δεξιά του μέσα στην Βαλτετσίου συνορεύει μ' ένα ακόμη κτίριο του Doerpfeld, που αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί ως Lehrerhaus, αλλά αργότερα κάλυψε τις τρέχουσες ανάγκες του σχολείου. Το κτίριο αυτό φαίνεται καθαρά στις δύο φωτογραφίες κάτω, και είναι ακριβώς στην μέση της πλευράς της Βαλτετσίου. Στην απέναντι πλευρά του τετραγώνου, δηλαδή στην Αραχώβης, βρίσκονται δύο πολύ γνωστα κτίρια, το πρώτο του Doerpfeld και το νεώτερο του Gustav Eglau, ενωμένα με ένα κλιμακοστάσιο, που χρησιμοποιήσαμε για την αφίσα των "Αποφοίτων του Πολέμου".
|
|
 |
Ας φύγουμε απο το κτίριο αυτό του Doerpfeld και ας ξαναγυρίσουμε στο κτίριο της πρώτης φωτογραφίας με το στρογγυλό στοιχείο στον πρώτο όροφο. Κάπου εντοπίσαμε στο κείμενο του Hansen, στο βιβλίο με την ιστορία της Γερμανικής Σχολής, (σελίδα 31 αριστερή στήλη της ελληνικής μετάφρασης, σελ.32 του γερμανικού πρωτοτύπου, κάτω δεξιά στο τέλος της σελίδας) ότι:
Η γωνία αυτή πωλήθηκε έναντι 11.000 μάρκων πριν από το 1930 με σκοπό να συγκεντρωθεί το απαραίτητο ποσόν για την ολοκλήρωση του κτιρίου του Eglau. Μία επιτόπια έρευνα μας αποκάλυψε ότι το κτίριο αυτό που είχε περιέλθει σε Γερμανούς χρησιμοποιήθηκε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ως Γερμανικό Προξενείο.
Η Ήρα Καλιαμπέτσου ξετρύπωσε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως από το 1957, βάσει του οποίου καθορίζονται οι όροι ανταλλαγής του τετραγώνου Ασκληπιού-Αραχώβης-Βαλτετσίου-Πρασσά, του τετραγώνου δηλαδή που βρισκόταν η Γερμανική Σχολή Αθηνών από τότε ιδρύθηκε μέχρι και την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε και έκλεισε για 12 χρόνια. Όπως ρητά αναφέρεται στο άρθρο 34 του φύλλου 256 της 19ης Δεκεμβρίου 1957 (σελίδα 8), ανταλλάσσεται το εν λόγω ακίνητο με οικόπεδο στην οδό Πατησίων 196.
Περισσότερα...
Η εφημερίδα "Τα ΝΕΑ" δημοσίευσε στις 12 Απριλίου ένα άρθρο για τις φωτογραφίες του γερμανoύ φωτογράφου Albert Meyer, ο οποίος βρέθηκε στην Αθήνα το 1896. Όπως έχουμε δει και στο Journal of Olympic History, μία από αυτές είναι μπροστά στην τότε Γερμανική Σχολή. Αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Ν.Ε. Ιερείδη
Ξιφασκία στο Ζάππειο του 1896
Σπάνιες φωτογραφίες του γερμανού Αλμπερτ Μάγερ από τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες
Του Χρήστου Ν.Ε. Ιερείδη
Περισσότερα...
Το "Journal of Olympic History" δημοσίευσε ένα άρθρο για τον Albert Meyer, επίσημο φωτογράφο των Πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 1896. Το άρθρο με τίτλο "Say cheese! Herr Meyer stage-manages the Committeee", το οποίο υπογράφουν ο Rüdiger Fritz και ο Volker Kluge, editor του περιοδικού, ο οποίος είχε την ευγενή καλωσύνη να μας το στείλει, φιλοξενεί φωτογραφίες από την Αθήνα του 1896 και το περιθώριο των Ολυμπιακών Αγώνων. Σε μία από αυτές εμφανίζονται οι τρεις ολυμπιονίκες της σκοποβολής φωτογραφημένοι στην Γερμανική Σχολή Αθηνών (!)
Περισσότερα...
-
-
Η Γερμανική Σχολή ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα από το Κολωνάκι. Στην αρχή από την οδό Σκουφά 35 και λίγο μετά τον Ιανουάριο 1897 στην οδό Ομήρου, εκεί που ήταν ο Ελληνογερμανικός Σύλλογος "Φιλαδέλφεια" και σήμερα βρίσκεται το Ινστιτούτο Γκαίτε. Δυστυχώς δεν έχουμε βρει φωτογραφίες του κτιρίου της Φιλαδέλφεια, το οποίο σημειωτέον γκρεμίστηκε το 1952 για να δώσει τη θέση του στο σημερινό κτίριο του Γκαίτε.
Πρόσφατα είχαμε δημοσιεύσει στο τεύχος του "montags" Της 4ης Απριλίου 2016 ένα δημοσίευμα από το τεύχος του Journal of Olympic History, που μας έστειλε ο Volker Kluge, στο οποίο υπαρχει μία φωτογραφία βγαλμένη "στη Γερμανική Σχολή". Ποιά Γερμανική Σχολή; της Ομήρου, δηλαδή του "Συλλόγου Φιλαδέλφεια";
Στην προσπάθειά μας να εντοπίσουμε μία φωτογραφία της εποχής του τέλους του 19ου αιώνα, ήρθε η απρόσμενη βοήθεια της Ειρήνης Λούβρου, ιδιοκτήτριας των εκδόσεων "Ολκός", η οποία θυμήθηκε ότι το 2007 είχε εκδώσει το βιβλίο του Hubert Pernot: "Εξερευνώντας την Ελλάδα - Φωτογραφίες 1898-1913", όπου φιλοξενείται μία φωτογραφία από την οδό Ομήρου των τελών του 19ου αιώνα.
Περισσότερα...
Ο Άρης Μασουρίδης, απόφοιτος του 1973, ξέθαψε μία βεβαίωση του 1944 (!) και μας την έστειλε συνοδεύοντάς την με μία υποσημείωση:
"υπέπεσε στην αντίληψή μου στα παλιατζίδικα και στο στέλνω για το αρχείο της Σχολής, γιατί όλες οι εποχές πρέπει να έχουν θέση σ' ένα αρχείο... (αρκεί κάποιες να μην ξαναβγούν ποτέ από κει...)"
Περισσότερα...
Ο Νικόλας Χρήστου, απόφοιτος 1964, εντόπισε ένα κείμενο για την Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης
Περισσότερα...
Έφυγε στις 28 Δεκεμβρίου 2015, σε ηλικία 100 ετών, ο πρώην πρέσβης της Γερμανίας στην Αθήνα Peter Limbourg, πατέρας του απόφοιτού μας Peter Limbourg, General Manager της Deutsche Welle. Αναδημοσιεύουμε την είδηση από το φύλλο της 20.1.2016 της Griechenland Zeitung, όπου ο πρώην πρέσβης εικονίζεται με ένα άλλον "δικό μας" τον Γεώργιο Αλέξανδρο Μαγκάκη.
Περισσότερα...
Απεβίωσε στις 31 Μαρτίου 2016 σε ηλικία 89 ετών ο Hans-Dietrich Genscher. Εμείς επιλέξαμε να προβάλλουμε μία σπάνια φωτογραφία που πάρθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1993 στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία σε μία επίσκεψή του στην Ελλάδα, όπου όμως αναγορέυτηκε ως επίτιμο μέλος του Συλλόγου Philadelphia. Η φωτογραφία είναι δανεισμένη από την εξαιρετική έκδοση της ιστορίας του συλλόγου "Geschichte der Deutschen Geselschaft PHILADELPHIA in ATHEN", που έγραψε ο Wilhelm Barth το 1936 και καλύπτει όλη την περίοδο από τις αρχές του 19ου αιώνα μέχρι και τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ περιέχει και ένα Παράρτημα του Gustav Auernheimer για την συνέχεια έως το 1997.
Περισσότερα...
Το 1834 δημοσιεύθηκε στο 8ο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως η απόφαση για την Ίδρυση Γερμανικού Σχολείου και αναφέρεται στο βιβλίο του Hansen "Das Doerpfeld Gymnasium in Athen" (1970)
Περισσότερα...
Το πρώτο φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως που εκδόθηκε στο Ναύπλιο το 1833 από τον Βασιλέα Όθωνα.
- Το φύλλο είναι δίγλωσσο γραμμένο στα Ελληνικά και στα Γερμανικά.
- Έχει δύο ημερομηνίες, την ευρωπαϊκή 28 Φεβρουαρίου και την ελληνική 16 Φεβρουαρίου, αφού στην Ελλάδα μέχρι το 1923 ίσχυε το Ιουλιανό Ημερολόγιο, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη το Γρηγοριανό ήδη από το 1600 σε κάποια κράτη.
- Η ημερομηνία 28 Φεβρουαρίου είναι συμβολική, διότι από παλαιά ο Μάρτιος ήταν ο πρώτος μήνας του νέου έτους.
Περισσότερα...
Εντοπίσαμε ένα άρθρο της εφημερίδας Καθημερινή για την Deutsche Welle και την Βαυαρική Ραδιοφωνία. Στο άρθρο αυτό, πέραν του ονόματος του Παύλου Μπακογιάννη, θα συναντήσετε και τα ονόματα του Κώστα Πετρογιάννη, απόφοιτου του 1960, δημοσιογράφου στην ελληνόφωνη ραδιοφωνική εκπομπή του Μονάχου, του Βασίλη Μαυρίδη, που πρόσφατα χάσαμε, του Κάρολου Παπούλια και άλλων πολλών γνωστών.
Η επίσημη έναρξη της ελληνικής μετανάστευσης στη Γερμανία εγκαινιάστηκε το 1960 με τη «συμφωνία περί απασχολήσεως Ελλήνων εργατών στη Γερμανία», όταν η Βόννη επεδίωκε να καλύψει εναγωνίως τις ανάγκες της σε εργατικό δυναμικό, την περίοδο του γερμανικού οικονομικού θαύματος. Οι Ελληνες Gastarbeiter, που κατέφθαναν κυρίως με την αμαξοστοιχία «Akropolis Express» στην αποβάθρα 11 του πολυτραγουδισμένου σταθμού του Μονάχου και στη συνέχεια προωθούνταν στις φάμπρικες της Γερμανίας, έρχονταν αντιμέτωποι με ένα δύσκολο εργασιακό περιβάλλον και μια σκληρή καθημερινότητα, καθώς επί χρόνια η μόνη κοινωνική μέριμνα προερχόταν από την Ευαγγελική Εκκλησία. Το έλλειμμα κοινωνικών υπηρεσιών στη Γερμανία, αλλά και ενημέρωσης για τα τεκταινόμενα στην πατρίδα, ανέλαβαν να καλύψουν οι ελληνικές εκπομπές της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας και της Deutsche Welle, με έδρα την Κολωνία.
Δείτε το άρθρο...
Από την Alexandra Kankeleit λάβαμε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο για τις δραστηριότητες των Γερμανών Αρχαιολόγων την περίοδο 1874-1933. Να επισημάνουμε ότι περιλαμβάνεται και ένα κεφάλιο από την Ήρα Καλλιαμπέτσου σχετικά με το νομικό σκέλος που διέπει τις αρχαιότητες, και ένα κεφάλαιο της Αλεξάνδρας Κάνκελαιτ για το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο και την Γερμανική Σχολή Αθηνών. Δείτε το άρθρο...
|
|
|
|
 |
|
|
|
Από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα
Με την υποστήριξη:
|
