|
|
|
|
|
|
|
|
|
Όντως σαν χθες, η τάξη του '63 σπάζοντας όλα τα ρεκόρ, συγκεντρώθηκε μετά από 60 χρόνια μετρώντας 51 παρουσίες. Αυτά τα παιδιά πρωτοσυναντήθηκαν το 1957 (!) όταν μπήκαν στην Γερμανική της Μετσόβου, που μόλις ένα χρόνο πριν είχε ξεκινήσει την μεταπολεμική της πορεία και σήμερα συμπλήρωσαν 66 χρόνια γνωριμίας και ήταν σαν να μην πέρασε μιά μέρα: "λες και ήταν χθες", όπως λέει το τραγούδι των Κώστα Γιαννίδη και Αλέκου Σακελλάριου, που πρωτοερμήνευσε ο Νίκος Γούναρης το 1938, μόλις οκτώ χρόνια πριν γεννηθούν τα περισσότερα παιδιά της τάξης.
Ο Κώστας Παπαηλιού με τον Νίκο Παπαϊωάννου προετοίμασαν με τον καλύτερο τρόπο την συνάντηση αυτή. Η Μαργαρίτα Παρισιάνου, σύζυγος του Κώστα, φρόντισε όλα τα άλλα: τις εκτυπώσεις, τις φωτογραφίες, τα video, τα φαγητά, τα ποτά. Σε ένα ζεστό σαλόνι στο εντευκτήριο του ΕΚΠΑ "Κωστής Παλαμάς", σαν σε σπίτι κάποιου από όλους, κάθισαν όλοι γύρω γύρω στους καναπέδες, σαν σε παιδικό πάρτι, λίγο αμήχανοι, λίγο συγκινημένοι και περίμεναν κάποιος να κάνει την αρχή.
Ο Κώστας Παπαηλιού έλαβε τον λόγο και κάλεσε τον Νίκο Κουτρουμπά να τραγουδήσει: "Λες και ήταν χθες..". Και μετά όλα πήραν τον δρόμο τους. Ο Κώστας έδειξε τις ομαδικές φωτογραφίες από τα τμήματα "ψάχνοντας" να ταιριάξει τα τότε κεφαλάκια με τα σημερινά πρόσωπα και μνημόνευσε όλους όσοι "έφυγαν". Μίλησε σε όλους πειράζοντας το ακροατήριο με ειδικές αναφορές στον Τάκη Πικραμμένο, στον Νίκο Παπαΐωάννου, στον Γιάννη Αντωνιάδη (που ήρθε από την Γερμανία ειδικά για την εκδήλωση), τον Μάρκο Μποναζούντα, τον Κώστα Καρασούλα και όλους γενικά.
Ήρθαν όλοι: η Ελένη Καλλιγά, η Αγγέλα Βορεάδου, η Μαριάνα Καναβαριώτου, ο Παντελής Παντελούρης (ο πρώτος πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων), ο Λεωνίδας Καμαρινόπουλος, ο Θόδωρος Σπαθόπουλος, ο Δημήτρης Μιχαλακόπουλος, ο Γιώργος Δεπάστας, ο Γιάννης Ρόκας, η Εύη Ζαχαρακοπούλου, η Κατερίνα Μοιρασλίδου, η Λίλιαν Ντούνη, η Δέσπω Κωβαίου, η Ιόλη Στοφοροπούλου, η Λούλα Βρετού, ο Κώστας Δάσιος, ο Μιχάλης Καρύδης, η Ειρήνη Κηλαϊδίτη, η Σκαρδάση, η Ασπασία Ορφανού, η Άννα Φιλίνη, ο Δημήτρης Παπακυριακόπουλος, η Νέλη Βαφειάδου, η Ερατώ Αβραμίδου, και αν ξεχάσαμε κάποιον, συμπαθάτε μας.
Περισσότερα...
Αγαπητο ί απόφοιτοι της τάξης του ΄63
Πριν απο 60 συναπτά έτη αποφοιτήσαμε από τη Γερμανική, τότε ακόμα στη Μετσόβου.
Αυτό το γεγονός πρέπει να εορτασθεί δεόντως και έτσι προχωρούμε στην διοργάνωση της σχετικής εκδήλωσης.
Θεωρήσαμε ότι η καλύτερη εποχή θα ήταν να βρεθούμε με τα το τέλος του καλοκαιριού και των θερινών διακοπών και προτείνουμε την Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου στις 8μμ στο εντευκτήριο του ΕΚΠΑ "Κωστής Παλαμάς", στη γωνία Ακαδημίας και Σίνα.
Εκεί θα έχουμε την ευκαιρία να ξαναϊδωθούμε μετά από 60 χρόνια απουσίας από το σχολειο και να θυμηθούμε τα παλιά: Τη Μετσόβου με την αυλή με τον φοίνικα, την Di Lernia και τις μαθητικές στολές, τις εκδρομές, τις πλάκες μας, αλλά και αυτές και αυτούς που ήδη έχουν φύγει για το μεγάλο ταξίδι.
Θα υπάρχει μπουφές σε τιμή λογική και laptop με beamer για να προβάλλουμε φωτογραφίες και άλλα ντοκουμέντα, οπότε αν θέλετε να συμβάλλετε σε αυτό, σας παρακαλούμε να μας στείλετε έγκαιρα τα σχετικά αρχεία η να φέρετε μαζί σας στικάκι.
Επίσης σας παρακαλούμε ιδιαιτέρως να ενημερώσετε τον κύκλο σας από το σχολείο για αυτή την εκδήλωση, γιατί δεν έχουμε όλα τα μέιλ, και σας υπενθυμίζουμε ότι οι συνοδοί είναι ευπρόσδεκτοι.
Κώστας και Νίκος
konstantin@papailiou.ch Κώστας Παπαηλιού
npapaioan@med.uoa.gr Νίκος Παπαϊωάννου
|
πηγή: Τένια Παπαδάκη (67)
|
Τμήμα C
πίσω σειρά: Γιώργος Γρηγορακάκης (ανάμεσα στους δύο με τα λευκά πουκάμισα), Γιώργος Διαμαντούρος (με τα γυαλιά), Κωνσταντίνος Καρασούλας (πίσω από την Michaelsen), Νέλλη Βαφειάδου (δίπλα και πίσω από την Michaelsen), ???, Ηλέκτρα Τσελίκα, ?, Νίκος Λάμπρου (πίσω από την Μιράντα), Νίκος Παναγάκης και Φαίδων Κώστιτς
μεσαία σειρά (7 άτομα): (με λευκό πουκάμισο ??), Σόλων Βούλγαρης, Frl. Michaelsen, ???, Αιμιλία Σταυρίδου, Μιράντα Πανταζίδου και Κατερίνα Μοιρασγίδου.
κάτω (5 άτομα) : Μιχάλης Μητσός, Λίζα Μπόταση, ???, Ερατώ Αβραμίδου και Αγγέλα Βορεάδου
|
|
πηγή: Κώστας Παπαηλιού (63)
|
|
|
|
Τμήμα B
(φωτογραφία του 1958 - Quarta - Β' Γυμνασίου)
πηγή: Κώστας Παπαηλιού (63)
|
|
Τμήμα C |
Pantelis Pantelouris, ehemaliger Vorsitzender des Vereins und ein bleibender Freund, begegnete in Hamburg einen anderen Ehemaligen und engen Freund des Vereins:
Dieter Klemm, Sohn des damaligen Kunstlehrers und bis 2011 im Diplomatischen Dienst der Bundesrepublik Deutschland tätig.
Pantelis schreibt uns:
"Vor einigen Tagen traf ich meinen alten bekannten Ulf-Dieter Klemm. Während unserer Unterhaltung über die Schule gab er mir eine Aufzeichung, in welcher er die Erinnerungen eines deutschen Schülers der Deutschen Schule Athen darlegt. Ich glaube, dass dieser Text es Wert ist, ihn auf irgend eine Art zu verwenden. Falls nötig könnte ich den Text übersetzen. Es freut mich, dass ihr Leben in den Verein gebracht habt und verfolge eure vielfältigen Aktivitäten.
Viele Grüße von eurem alten-Dörpfeldianer aus Hamburg
Pantelis M. Pantelouris"
Natürlich haben wir Pantelis gebeten den Text zu übersetzen und somit, nach unserem Dank an Pantelis und Grüße an Dieter, führen wir die beiden Texte, den griechischen und deutschen (das Original) nebeneinander auf. In unseren Augen bleibt Dieter immer "unser Deutscher".
Περισσότερα...
-
-
Ο Παντελής Παντελούρης, πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου και πάντα φίλος, συνάντησε στο Αμβούργο έναν άλλο απόφοιτο και φίλο στενό του Συλλόγου: τον Dieter Klemm, γιό του καθηγητή μας των Καλλιτεχνικών, και μέχρι το 2011 στη Διπλωματική υπηρεσία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.
Ο Παντελής μας έγραψε:
"Πριν μερικές μέρες συνάντησα τον παλιό μου φίλο και συμμαθητή – και γνωστό στον σύλλογο – Ulf-Dieter Klemm. Πάνω στη συζήτηση για το σχολείο μου έδωσε να διαβάσω ένα σημείωμα που είχε γράψει για τις αναμνήσεις ενός Γερμανού μαθητή από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Νομίζω ότι είναι ένα κείμενο που θα άξιζε να το αξιοποιούσατε με κάποιο τρόπο. Αν δεν προλαβαίνετε μπορώ να κάνω τη μετάφραση. Πές τε μου.
Χαίρομαι που δώσατε ξεχωριστή ζωή στον σύλλογο και παρακολουθώ τις ποικίλες δραστηριότητες σας.
Πολλούς χαιρετισμούς από τον παλιο-Dörpfeldianer του Αμβούργου.
Παντελής Μ.Παντελούρης"
Εμείς βεβαίως αγγαρέψαμε τον Παντελή να μεταφράσει το κείμενο και έτσι, αφού του στείλουμε τις ευχαριστίες μας αλλα και τους χαιρετισμούς μας στον Dieter, παραθέτουμε το ελληνικό και το γερμανικό (πρωτότυπο) προσθέτοντας για τον Dieter, ότι στα μάτια μας θα είναι πάντα "ο δικός μας Γερμανός".
Περισσότερα...
 «Ημουν καλός μαθητής, του 17. Είχα όμως και 3 εικοσάρια. Το ένα ήταν στα γαλλικά, διότι τα είχα μάθει από μικρός. Το δεύτερο στη γυμναστική, διότι ήμουν καλός στον αθλητισμό. Το τρίτο ήταν στη Γεωγραφία. Οχι όμως λόγω μελέτης. Ο καθηγητής με σήκωνε σε κάθε παράδοση, δίχως να με εξετάσει, αλλά επειδή ήμουν ψηλός, μου έδινε ένα ραβδάκι για να δείχνω τα ποτάμια και τα βουνά στους χάρτες. Στο τέλος του τριμήνου να το “Αριστα”».
Αυτά και άλλα πολλά θυμήθηκε ο Παναγιώτης Πικραμμένος για το αγαπημένο του σχολείο, τη Γερμανική Σχολή Αθηνών, που έκλεισε 125 χρόνια ζωής και το γιόρτασε στις 30 Μαΐου. Στην τελετή έδωσαν το «παρών» πολλοί απόφοιτοι από τον χώρο της πολιτικής, του επιχειρείν, της ναυτιλίας, της ανώτατης εκπαίδευσης.
Δείτε το αφιέρωμα της εφημερίδας "Καθημερινή"...
Από τον Κώστα Παπαηλιού πληροφορηθήκαμε την δυσάρεστη είδηση για την απώλεια του Γιάννη Παπαδόπουλου:
Φίλες και φίλοι της τάξης του '63,
Δυστυχώς έχω άσχημα νέα. Πρόσφατα έφυγε από τη ζωή ο συμμαθητής μας Γιάννης Παπαδόπουλος. Με τον Γιάννη, που τότε τον φωνάζαμε, μάλλον επειδή ήταν ξανθός, Johann, είμαστε συμμαθητές στην Β, κάναμε πολύ παρέα και μονίμως κοντραριζόμαστε στα Μαθηματικά που ήταν πολύ δυνατός.
Κατά την περίοδο των σπουδών μας συναντιόμαστε συχνά στο Βερολίνο (τότε ακόμα απομονωμένο στην καρδιά της DDR) που πηγαίναμε με τον συγχωρεμένο αδελφικό φίλο Ηλία Κροντήρη με τη βέσπα του για να δούμε τον Γιόχαν, τον άλλο Γιάννη, τον Αντωνιάδη, τον Λεωνίδα Καμαρινόπουλο και τον Νίκο Δουρδούμα (από την τάξη του '62). Όλοι σπούδαζαν Ηλεκτρολογία όπως και εγώ στο Braunschweig. Άπειρες και ανιστόρητες οι πλάκες που στήναμε, θα αναφέρω μόνο για τους επαΐοντες το "Old Vienna".
O Γιάννης αφού πήρε το δίπλωμα του εργάστηκε σαν Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στον τότε Ο.Τ.Ε. και ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με το μπριτζ. Είμαι βέβαιος ότι με το εξαιρετικό μαθηματικό του μυαλό ήταν ένας άριστος παίκτης.
Σας επισυνάπτω και μια ωραία φωτογραφία του από τη γιορτή της αποφοίτησης μας το καλοκαίρι του 1963 σε ένα ταβερνάκι στην Κυψέλη, όπου έμενε ο Γιάννης.
Είθε ο Θεός να τον αναπαύσει.
Κώστας
Περισσότερα...
πηγή: Δέσπω Κωβαίου
Πιθανόν από του "Παπαχειμώνα", την ξακουστή ταβέρνα της εποχής. Φαίνονται:
αριστερά εμπρός: Γιώργος Βατσέλλας, ;, Γιώργος Νικολαίδης (απεβίωσε), Σάκης Καράγιωργας (απεβίωσε), Χαρούλα Καλλιγά, ;
κέντρο: Σπύρος Ραυτόπουλος
δεξιά εμπρός: Νατάσα Παπαδοπούλου (αδελφή του Γιάννη Παπαδόπουλου, δεν ήταν στη Γερμανική), Δημήτρης Μιχαλακόπουλος, Λουίζα Βόγλη, Γιάννης Παπαδόπουλος, Τζούλια Κωβαίου.
πηγή: Νίκος Παπαϊωάννου
Τμήμα Α, αποφοίτηση στο Τουρκολίμανο (μετέπειτα Μικρολίμανο)
-
-
Στην τελευταία τάξη, την ΣΤ´(Untersprima), μας έκανε ο τότε γυμνασιάρχης, ο αείμνηστος Γεώργιος Δημητράκος, το μάθημα της «Ηθικής». Ήταν η εποχή της καζούρας και της πλάκας, η εποχή που μας απασχολούσε περισότερο ποια ομάδα θα πάρει το πρωτάθλημα, παρά ο Αριστοτέλης. Και δυστυχώς δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να εκτιμήσουμε τη σημαντική επιστημονική διάσταση του Δημητράκου, αλλά και άλλων από το τότε διδακτικο προσωπικό.
Η «αττάκα» λοιπόν είχε ως εξής:
Επιλέγαμε να μας διαβάσει ο καθηγητής κάποιο αρχαίο κείμενο που περιείχε τη λέξη «διώκω». Όταν έφτανε σε αυτό το σημείο, σήκωνα π.χ. έγώ το χέρι που ήμουν καλός μαθητής, για να μην κινηθεί υποψία, και ρώταγα:
«Κύριε Δημητράκο τι σημαίνει η λέξη διώκω;»
«Παπαηλιού, πως εσύ δεν το ξέρεις; Ας δούμε τι λέει το λεξιλογιο στο τέλος του βιβλίου.»
Η αγωνία στην τάξη στο ζενίθ, ώσπου να βρει ο Δημητράκος το εδάφιο στο βιβλίο και να αρχίζει με τη χαρακτηριστική μπάσα φωνή του να διαβάζει:
«Διώκω, ίσον ακολουθώ η τον παίρνω από πίσω.»
Και γινόταν το «σώσε!»
Περισσότερα...
Ο Παντελής Παντελούρης μας έστειλε μία καταπληκτική φωτογραφία του 2003 από το reunion των 40 χρόνων (πατώντας επάνω της μεγαλώνει στην οθόνη) μαζί το ακόλουθο μήνυμα:
Με αφορμή την επετειακή συνάντηση των ΚΑΠΗ του 1963, έψαξα στο φωτογραφικό μου αρχείο και βρήκα μια ομαδική φωτογραφία από την reunion των 40 χρόνων το 2003. Ηταν η περίοδος που υπηρετούσα στην Αθήνα και ήμουν αντιπρόεδρος του ΔΣ των αποφοίτων (μετά από 4 χρόνια πρόεδρος). Ετσι οργανώσαμε ως ΔΣ τη συνάντηση των αποφοίτων του 1963 στο κτίριο του σχολείου, με συμμετοχή πολλών, όπως βλέπεις στη φωτογραφία, συμμαθητών, παρόντων και των Παπαδάκη, Καρβελά και του τότε Δ-ντή της Σχολής (μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή το όνομά του). Είμαι βέβαιος ότι ο αγαπητός μου και πάντα άοκνος φίλος και συμμαθητής Κώστας Παπαηλιού θα μπορέσει να σου καταγράψει και τα ονόματα όλων των απεικονιζομένων. Μόλις μπορέσω θα ψάξω να στείλω και άλλες φωτογραφίες από αυτή τη συνάντηση, μια και όπως θυμάμαι, έβγαλα τότε αρκετές.
Ο Θανάσης Κροντήρης, γιός του Ηλία, απόφοιτου του 1963, έστειλε φωτογραφίες του πατέρα του στον Κώστα Παπαηλιού και ο Κώστας εξηγεί:
Η φωτογραφία με το βεσπάκι γράφει πίσω "Spätsommer 1962", ίσως να είναι από την εκδρομή που κάναμε αυτό το καλοκαίρι στην Γερμανία, συγκεκριμένα στο Rastatt κοντά στο Baden-Baden, δέκα μαθητές και μαθήτριες από την τότε Untersekunda. Οι άλλες δύο πρέπει να είναι από τα πρώτα φοιτητικά χρόνια του Ηλία στο Ανόβερο, τότε κάναμε πολύ παρέα (εγώ σπούδαζα στο Braunschweig) γιατί είμαστε και οι δύο μηχανόβιοι.
Περισσότερα...
Ο Κώστας Δάσιος έστειλε τον Μάιο του 2020 (εν μέσω κορονοϊού) μία φωτογραφία του 1957 από το τμήμα Α συμπληρώνοντας:
Εύχομαι το μήνυμα μου να σας βρίσκει όλους καλά και ασφαλείς σε αυτές τις ομολογουμένως δύσκολες και περίεργες εποχές (ημέρες του κορονοϊού - Μάιος 2020). Προσπαθώντας να αρχειοθετήσω παλαιές φωτογραφίες επ’ ευκαιρία της καραντίνας έπεσα πάνω σε αυτήν την φωτογραφία της τάξεως μου Quarta A του 1957 την οποία σας αποστέλλω. Με πολύ αγάπη, Κώστας Δάσιος
Ο Κώστας Παπαηλιού σχολίασε :
Καλημέρα σε όλες και όλους και μπράβο φίλε Κώστα για την αναμνηστική φωτογραφία (δεξιά ο αείμνηστος Graeve που μας έμαθε μαθηματικά, αξέχαστο το Kopfrechnen στην από κάθε μάθημα :-) Αυτή πράγματι έλειπε από την συλλογή που συγκεντρώσαμε το 2013 επί τη ευκαιρία της επετείου μας "50 Jahre Abitur". Υπάρχουν και οι αντίστοιχες φωτογραφίες της Quarta B και της Quarta C τις οποίες σας επισυνάπτω. Σε αυτές όπως βλέπετε αναφέρονται τα ονόματα, οπότε παρακαλώ κάποιος από τη Α να το αναλάβει. Τώρα μας λείπει μόνο η φωτογραφία της Quarta D! Πολλά φιλιά και παραμείνετε υγιείς,
Η Τένια Παπαδάκη προσέθεσε:
Η τάξη παρέμεινε τα τρία πρώτα χρόνια με τα παιδιά που βλέπουμε, δηλαδή μέχρι την Obertertia (τρίτη Γυμνασίου). Από την επόμενη χρονιά, την Untersekunda (τετάρτη Γυμνασίου ή όπως λέγεται τώρα πρώτη Λυκείου) τα τμήματα αναμίχτηκαν μεταξύ τους και έγιναν μόνον 3 από εκεί και ύστερα, δηλαδή a, b και c, ενώ μέχρι τότε υπήρχε και τέταρτο τμήμα, το d.
- Οι δυο Γερμανοί, Emmanuel και Horst, ήταν στη Σχολή μόνο στην Quarta.|
- Η Γίτσα Καρελλά, η Ρένα Αντζακλή και η Λένα Κωσταλιά, έφυγαν από τη Σχολή μετά την Untersekunda. Η Γίτσα Καρελλά είναι γνωστή χορογράφος.
- Από τους εικονιζόμενους, έχουν αποβιώσει ο Χρύσης Τριανταφύλλου και ο Αλέκος Παππάς.
Η τάξη του 63 της οποίας η απόφοιτοι διανύουν φέτος αισίως το 75ο τους ετος πρωτοτύπησε την Πέμπτη 17.12. με την πρώτη διαδικτυακή reunion με 14 συμμετοχές από Ελλάδα, Γερμανία, Αγγλία και Ελβετία. Η συζήτηση "άναψε" γύρω από τον κορονοϊό και το σχετικό εμβόλιο, επίσηςθυμηθήκαμε με συγκίνηση τα χρόνια στη Μετσόβου και τους μακαρίτες πλέον καθηγητές και καθηγήτριες μας. Και ξαναδώσαμε νέο διαδικτυακό ραντεβού για μετά τις γιορτές.
Η πρωτοβουλία ανήκει στον Κώστα Παπαηλιού, όπως πάντα βέβαια, και στην συνάντηση ήταν η Κατερίνα Οικονομίδου, ο Παντελής Παντελούρης, ο Δημήτρης Μιχαλακόπουλος, η Ελένη Καλλιγά, ο Θόδωρος Σπαθόπουλος, η Ειρήνη Κόρριγκαν, ο Λεωνίδας Καμαρινόπουλος, ο Γιώργος Δεπάστας, η Δέσπω Κωβαίου, η Ευαγγελία Βρεττού, ο Γιάννης Ρόκας, ο Σπύρος Ραφτόπουλος και η Τένια Παπαδάκη.
Περισσότερα...
Μετά από 50 χρόνια ξενακάθισαν πλάι - πλάι όλοι μαζί, αλλά αυτή τη φορά έβλεπαν το Μουσείο όχι από δίπλα αλλά από από πάνω, μιάς και η συνάντηση έγινε στο roof garden του St George Lycabettus Hotel.
Περισσότερα...
 Ο Νίκος Παπαϊωάννου της τάξης του 1963 μας έστειλε υλικό από τα χρόνια του σχολείου. Ένα καταπληκτικό Stundenplan, που φαίνονται τα μαθήματα που διδάσκονταν στα παιδιά. Επάνω δεξιά γράφει: KLASSE O II a, δηλαδή Obersekunda (5η Γυμνασίου), τμήμα a.
Βλέπουμε την Δευτέρα την 3η ώρα Γαλλικά και την 5η Λατινικά, ενώ Αγγλικά πουθενά.
Βλέπουμε μαθήματα το Σάββατο με 1η ώρα Αρχαία, αλλά και απογευματινά την Παρασκευή με Υγιεινή, Ψυχολογία και Θρησκευτικά. Τα Γερμανικά διδάσκονται κάθε ημέρα, τα Αρχαία όμως διδάσκονται περισσότερο:10 ώρες την εβδομάδα. Τα Νέα κλείνουν την εβδομάδα με ένα δίωρο αλλά και την Δευτέρα με μία ώρα. Συνολικά έχουμε 44 ώρες διδασκαλίας και όπως θα δείτε παρακάτω βλέπουμε και 4 τμήματα.
Περισσότερα...
 Η τάξη του 1963 ξύπνησε και βομαρδίζει με υλικό από τα παλιά. Ο Νίκος Παπαϊωάννου ξεσκονίζει τα αρχεία του, σαρώνει και στέλνει. Ο Κώστας Παπαηλιού διορθώνει τα ονόματα όπου χρειάζεται και υποθέτουμε ότι αμφότεροι προετοιμάζονται για του χρόνου, το 2023, όπου η τάξη συμπληρώνει 60 χρόνια από την αποφοίτηση.
Μετά από τις φωτογραφίες από την Βραώνα έχουμε τώρα πέντε φωτογραφίες από την εκδρομή στην Αίγινα και δεν είναι μόνον αυτές.
Εκτός από το Stundenplan, τα δίδακτρα και τους καταλόγους με όλα τα ονόματα των τεσσάρων τμημάτων (ίσως η μόνη χρονιά με 4 ελληνικά τμήματα) έρχεται και δεύτερο "πακέτο" εγγράφων με τους καθηγητές και τα τέσσερα νέα πλέον τμήματα της χρονιάς 1959/1960, που ξεκίνησε, δύο χρόνια πριν, το 1957/58 στην Quarta.
Περισσότερα...
 Με αφορμή τον εορτασμό των 125 χρόνων στην Σχολή η εφημερίδα "Καθημερινή" δημοσίευσε ένα αφιέρωμα στην εκδήλωση που το είχαμε προβάλλει λίγες ημέρες μετά. Μέσα στο αφιέρωμα αυτό υπήρχε και μία φωτογραφία από τα χρόνια του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης.
Η μία φωτογραφία λέει στην λεζάντα: "Βραώνα 1958". Στην Γερμανική είχαμε μάθει να την λέμε "Βραώνα", σήμερα ο κόσμος την αποκαλεί "Βραυρώνα". Στην πραγματικότητα Βραώνα λέγεται η νησίδα, το νησάκι, απέναντι από την Βραυρώνα, που είναι διάσημη για τον αρχαιολογικό της χώρο. Τότε ήταν προσφιλής προορισμός μονοήμερης εκδρομής για τους μαθητές που ξεφάντωναν παίζοντας μπάλλα και άλλα. Είμαστε στο 1958. Ο δεκατριάχρονος Τάκης Πικραμμένος διακρίνεται δεύτερος από αριστερά και κρατάει με το αριστερό του χέρι μία μπάλλα. Η πηγή όμως της διαρροής των πληροφοριών είναι ο Νίκος Παπαϊωάννου, ο οποίος μας έστειλε άλλες δύο φωτογραφίες από την εκδρομή εκείνη και όχι μόνον. Μας έστειλε και μία από την αυλή της Μετσόβου.
Περισσότερα...
 Η τάξη του 1963 ξεκίνησε με τέσσερα τμήματα το 1957. Όλα τα ονόματα των τεσσάρων τμημάτων τα έστειλε ο Νίκος Παπαϊωάννου και δημοσιεύτηκαν στο άρθρο με τίτλο "Stundenplan, Klassenbücher και δίδακτρα από την τάξη του 1963".
Στην λίστα "παρελαύνουν" όλα τα μεγάλα ονόματα της εποχής: Helmut Beckmann, Γιώργος Δημητράκος, Ρίτσα Αναστασιάδου (να θυμίσουμε ότι ήταν καθηγήτρια φιλόλογος και στην εποχή της Αραχώβης και εμφανίζεται στην φωτογραφία που έχει δώσει η Δήμητρα Μάτου), Νίκος Ασωνίτης, Νικόλαος Μπρούζος, Γιάννης Δανιήλ, Χρήστος Δελβιζιώνης (δίδασκε Υγιεινή και παρέμεινε στην Σχολή μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '70), Τιμολέων Δημόπουλος, Γεώργιος Γαλίτης (ο οποίος απεβίωσε πριν λίγες ημέρες, στις 28.7.2022), Παναγιώτης Γκιόλμας, Bernhardt Greve, Δήμητρα Καρβελά (η οποία ήταν μαθήτρια στην Αραχώβης), Herbert Koschel (γυμναστής και 4ος Ολυμπιονίκης στην Μελβούρνη), Οδυσσέας Λαμψίδης, Αλεξάνδρα Μεϊντάνη, Βασίλης Παπαχρυσάνθου, Ιδομενέας Παπαδάκης, Αλέκος Παπαγεωργίου, Χριστόδουλος Βασιλόπουλος και άλλοι.
(στην φωτογραφία ο Βασίλης Παπαχρυσάνθου, από τους καθηγητές για τους οποίους αναζητούμε στοιχεία και βιογραφικό)
Περισσότερα...
Με αφορμή την εκδήλωση "120+1 Χρόνια της Γερμανικής Σχολής Αθηνών", ξαναβρέθηκαν πολλοί απόφοιτοι και ανάμεσα σε αυτούς και η τάξη του '63, που άρπαξαν την ευκαιρία και ξανακανόνισαν να τα πούνε μέσα σε λίγες ημέρες. Συναντήθηκαν λοιπόν στο "Έργον" (Μητροπόλεως 26), έφαγαν, ήπιαν κα θυμηθήκαν τα παλιά.
Με πολύ κέφι γιόρτασαν (και πρωτύπησαν :-) οι απόφοιτοι της τάξης του '63 την 1η Νοεμβρίου στο "Έργον" στην οδό Μητροπόλεως την επέτειο από τότε που πρωτοπήγαν το φθινόπωρο του 1957 στη Γερμανική, στην θρυλική Μετσόβου 4. Mαζι ήταν και η Τένια Παπαδάκη και ο Πέτρος Αδάμης απο την τάξη του '62.
Και δια του λόγου το αληθές επισυνάπτω (το ρεπορτάζ του Κώστα Παπαηλιού) και τη σχετική αναμνηστική φωτογραφία καθώς και τις φωτογραφίες της Quarta B και της Quarta C του 1957/58 με όλα τα ονόματα!
Περισσότερα...
 Δεν είναι πια μαζί μας η απόφοιτός μας του 1963, γνωστή εικαστικός Λίζα Μπόταση - Δελιβάνη, την οποία αποχαιρέτησαν οι οικείοι της την περασμένη Δευτέρα 8/2/2021. Για την απώλειά της μας ενημέρωσε η συμμαθήτριά της Άννα Φιλίνη η οποία και μας έστειλε την ανακοίνωση του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος/ΕΕΤΕ για τη ζωή και το έργο της.
Εμείς θα θυμηθούμε την ευγενική της χορηγία στις Πρωτοχρονιάτικες πίτες μας με έργα της, το εργαστήριο και κατάστημα του ΕΜΕΙΣ στην οδό Τσακάλωφ, απ όπου και η φωτογραφία της.
Το Δ.Σ. του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος/ΕΕΤΕ εκφράζει τη λύπη του για το θάνατο της εικαστικού Λίζας Μπόταση-Δελιβάνη που απεβίωσε σε ηλικία 75 ετών.
Η Λίζα Μπόταση-Δελιβάνη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε διακόσμηση και διαφήμιση στη Σχολή Βακαλό και κεραμική στο εργαστήριο της Γιάννας Περσάκη.
Το 1975 ανοίγει δικό της εργαστήριο κεραμικής και από το 1993 χρησιμοποιεί για τις δημιουργίες της το χυτό αλουμίνιο σε συνδυασμό με γυαλί, πηλό, χαρτί και άλλα μέταλλα.
Πήρε μέρος σε πολλές εκθέσεις κεραμικής στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως στην Πινακοθήκη Ρόδου, στο Δήμο Αθηναίων, στην 3η Πανελλήνια Έκθεση «Αλουμίνιο 94», στη Διεθνή Έκθεση Εικαστικών Τεχνών 1987, στην αίθουσα τέχνης και τεχνικής « ΕΜΕΙΣ» 1999, κ.ά.
Παρουσίασε επίσης τη δουλειά της σε γκαλερί, όπως στη Σύγχρονη Χαρακτική (1979,1980,1981), στη γκαλερί Ζουμπουλάκη (1984), στη Ζυρίχη (1991).
Ήταν μέλος του ΕΕΤΕ από το 1996.
Το ΔΣ του ΕΕΤΕ εκφράζει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στην οικογένειά της και τους οικείους της.
Αθήνα 10.2.2021
Δείτε και το βιογραφικό της...
 Την Τρίτη 8 Αυγούστου χάσαμε τον Μιχάλη Μητσό, απόφοιτο του 1963, πατέρα του Αλέξανδρου, επίσης απόφοιτου του 1994, οποίος μας έστειλε την "μαύρη" είδηση γράφοντας:
Αγαπητοί συμμαθητές και φίλοι του Μιχάλη,
χρησιμοποιώ τον λογαριασμό του πατέρα μου για να σας ενημερώσω οτί δυστυχώς ο Μιχάλης απεβίωσε εχθές.
Η κηδεία του Μιχάλη είναι την Παρασκευή 11.08 στις 1400 στο κοιμητήριο Ανάστασις/Αναστάσεως στον Πειραιά, γωνία Πλάτωνος και Αναπαύσεως (https://goo.gl/maps/T9o8X7bjtnp)
Αντί στεφάνων επιθυμούμε δωρεά στο όνομα του Μιχάλη Μητσού στην Ελληνική Εταιρία Μελέτης Ήπατος
IBAN GR8801720760005076044897436 (Τράπεζα Πειραιώς)
Αλέξανδρος Μητσός
Πριν λίγες μέρες, συγκεκριμένα στις 28 Ιουλίου, απαντώντας στο κάλεσμα του Κώστα Παπαηλιού για την συνάντηση της τάξης με αφορμή τα 60 χρόνια από την πρώτη ημέρα στο σχολείο το 1957 (!), του έγραφε ο Μιχάλης:
Αγαπητέ Κώστα, τις φωτογραφίες της C, που είναι και πολλές δικές μου, τις έχεις πάρει μέσω προέδρου. Σημειώσεις για πρόσωπα δεν έχω αλλά το 99% είναι πολύ εύκολο για οποιονδήποτε της C: Λούλα, Κατερίνα, Μαρίνα ...
Μιχάλης
η φωτογραφία είναι από την συνάντηση της τάξης το 2013 και μας την έστειλε ο Κώστας Παπαηλιού
Μήπως γνωρίζετε τη Σουπλίν; Μάλλον όχι. Τη γνωρίζουν μόνο όσοι έχουν βρεθεί στο σπίτι μας τα τελευταία τέσσερα χρόνια και όσοι έτυχε να τη συναντήσουν, νεογέννητη και φοβισμένη, στην αυλή της Γερμανικής Σχολής, πριν από το διάστημα αυτό. Γιατί η Σουπλίν είναι μια όμορφη γατούλα, διακριτική και χαδιάρα και αποτελεί το πέμπτο και νεαρότερο μέλος της οικογένειας Ιωαννίδη. 'Οπως και τα υπόλοιπα τέσσερα έχει κι αυτή περάσει από τη DSA. Γνώρισε στα διαλείμματα τη φροντίδα, αλλά και την αδιαφορία, την προσωρινή στοργή αλλά και την επιθετικότητα, μέχρι που αποφασίσαμε, έτσι ξαφνικά και χωρίς να το πολυσκεφτούμε, μια και ήταν κι αυτή αναπόσπαστο κομμάτι της Γερμανικής Σχολής να την πάρουμε στο σπίτι.
Θα ρωτήσουν ίσως, μερικοί: "Μα καλά, μέχρι εκεί φθάνει η ευνοϊκή προδιάθεση με το σχολείο σου;" Η απάντηση είναι: "Αδίστακτα ναι. Μέχρι εκεί και πιο πέρα." Υπάρχουν ορισμένα ερωτήματα στα οποία δεν μπορεί να δοθεί αναγκαστικά μια λογική ερμηνεία. Είναι αυτά που η απάντησή τους περνάει μέσα από τα φίλτρα της καρδιάς. -
"Γιατί;" - "Επειδή έτσι αισθάνομαι ..."
'Ετσι η Σουπλίν κυκλοφορεί κάθε μέρα ανάμεσά μας και μας θυμίζει, και αυτή, το σχολείο μας, όταν δε μας θυμίζει, με το δικό της τρόπο, ότι ήρθε η ώρα να την ταΐσουμε.
Σεπτέμβριος 1957. Η Quarta με τα τέσσερα τμήματα. Οδός Μετσόβου 4. Η Frau Di Lernia κέρβερος στην είσοδο. Τα αγόρια πρέπει να ανεβούν στις τάξεις από το βοηθητικό κλιμακοστάσιο, τα κορίτσια από το κεντρικό. Η Frau Gerke. Ο - τότε κάπως απρόσιτος - Dr. Flume. Η - τότε κάπως απόμακρη για την ηλικία της - Fraeulein Schmidt. Ο - τότε κάπως επιβλητικός - Δρ Δημητράκος. Ο κ. Greve με το αξέχαστο Kopfrechnen τα πρώτα πέντε λεπτά κάθε μαθήματος. Ο κ. Hilbrecht με τη μόνιμη απειλή της σφυρίχτρας για τα ... οπίσθιά μας. Και η Quarta Β με τα πρωτάκια να τα έχουν κάπως χαμένα, αλλά να αρχίζουν τη γυμνασιακή τους ζωή και τις προσπάθειές τους να κατανοήσουν και να ακολουθήσουν το τελείως καινούριο γι· αυτούς μικτό εκπαιδευτικό σύστημα.
Και στη συνέχεια, τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τον κ. Βασιλόπουλο με τις γλαφυρές περιγραφές και το Klassenbuch μονίμως στο χέρι, τον κ. Δημόπουλο με τις υπέροχες διαφάνειές του και τις παρενθεσούλες του, την Frau Bareuther με τα ... Pantoffeltierchen της, ή τον κ. Kraft με το μονίμως πεσμένο τσουλούφι του, την Frau Loder που ματαίως προσπαθούσε να επιβάλει μια στοιχειώδη τάξη, ή τα πήγαιν-έλα στον Πανελλήνιο για το μάθημα της Γυμναστικής, τα απολαυστικά μαθήματα του κ. Ασωνίτη ή τα πολλά ευτράπελα περιστατικά από τότε που καθιερώθηκε η περίφημη στολή. 'Απειρες οι αναμνήσεις, ο καθένας μας σίγουρα κρατάει τις δικές του.
Μάιος 1995. 'Υστερα από 38 χρόνια. Η Γερμανική Σχολή στον Παράδεισο Αμαρουσίου συνεχίζει "να παιδεύει" τους μαθητές της. Και ο υπογράφων συνεχίζει να δρασκελίζει - σχεδόν καθημερινά - το κατώφλι της, για όλο αυτό το μακρύ διάστημα, χωρίς να έχει επαγγελματική σχέση με τη Σχολή. Για 25 χρόνια επισκεπτόταν το σχολείο ως απόφοιτός του. Τα τελευταία 7 χρόνια το επισκέπτεται και ως πατέρας δύο μαθητών. Απόφοιτος του Τ94 ο γιoς του, του Τ95 η κόρη του. Και τα χρόνια που έρχονται θα δείξουν πόσο μπορεί να μείνει αναλλοίωτη, για έναν πενηντάρη πια, αυτή η ρομαντική συνύπαρξη - ή μήπως προσκόλληση; - με το σχολείο του. - "Γιατί;" - "Επειδή έτσι αισθάνομαι."
Ο απολογισμός φαντάζει απαραίτητος σε κάθε επέτειο, όταν στέκεσαι και κοιτάζεις προς τα πίσω: τι μου έδωσε η - αιωνόβια πια - DSA; 38 χρόνια δεν είναι λίγα, άρα και οι μνήμες, οι εμπειρίες, τα βιώματα, οι γλυκές και οι πικρές στιγμές, σίγουρα θα ανακατεύονται στις αποσκευές μου.
Δυο-τρεις ανεκτίμητοι φίλοι, συνοδοιπόροι σε ανέμελες και δύσκολες στιγμές, συμμαθητές και παντοτινά ισάδελφοι. Μια δεκάδα ακόμα καλών φίλων από την ίδια τάξη, να μοιράζονται τις ώρες της σχόλης αλλά και τις κάθε τόσο ανανεούμενες μνήμες. Και να ήταν μόνο αυτό! Μέσα από τα τόσα χρόνια ενασχόλησης με τον Σύλλογο Αποφοίτων, κυρίως όμως στα τέσσερα χρόνια της θητείας μου ως Προέδρου του Δ.Σ., δημιουργία πάμπολλων φίλων - με δικαιολογημένη, φυσικά, μια μονιμότερη σχέση με μερικούς απ· αυτούς. Μεγάλος ο πλούτος και των υπόλοιπων αποσκευών της 38χρονης αυτής σχέσης, δύναμη και τόνωση για τους καθημερινούς αγώνες. Στην πρώτη γραμμή η μύησή μου στην Ελληνική γραμματεία από τους αριστείς της Ελληνικής Φιλολογίας, που κάποτε πληθωρικά στελέχωναν το σχολείο μας, αλλά και στη μαθηματική σκέψη, που χάρη σ· έναν Greve κι ένα - μακαρίτη πια - Kattiofsky σημάδεψε έντονα όλη τη ζωή μου.
Κι αν θα ήθελα να περιοριστώ στο απόσταγμα των ανθρώπινων συναναστροφών αυτών των 38 ετών, θα είχα να θυμηθώ την απλόχερη προσφορά και την άδολη αγάπη που γνώρισα από πολλούς αξιοθαύμαστους ανθρώπους, που ο καθένας τους είχε τη μεγάλη ή μικρή προσφορά του σ' αυτό που είναι σήμερα η Γερμανική Σχολή Αθηνών, τη συνεργασία με χαρακτήρες φλογερούς και συνάμα ανιδιοτελείς, με πνεύματα γόνιμα και δημιουργικά, με προσωπικότητες ικανές και άξιες.
Και το συνολικό αποτέλεσμα; Μια 38χρονη (ερωτική;) σχέση χωρίς ορατό τέλος. Μια σχέση με μόνιμα και έντονα χαραγμένα τα ίχνη της επάνω μου, μια σχέση που ποτέ δεν είναι γραφτό να γίνει ισότιμη: ισόβια υποχρέωση για ανταπόδοση των όσων έχω αποκομίσει. -
"Γιατί;" - "Επειδή έτσι αισθάνομαι..."
Και αν κάποιος με ειρωνευτεί για την προσκόλλησή μου σε μια αιωνόβια γριούλα, ας κάνει τον κόπο να προσέξει πόσο νέα και πόσο ελκυστική μπορεί να φαντάζει η γριούλα αυτή κάθε μέρα. Και ας φανταστεί πόσο πιο νέα θα φαίνεται, όταν μπορέσει επιτέλους να απαλλαγεί από μερικές περιττές ρυτίδες. Τότε σίγουρα θα γίνει πολύ μεγαλύτερος ο κύκλος των θαυμαστών της και ο ένας αιώνας της ζωής της θα αποτυπώνεται μόνο στη σοφία και στην ωριμότητα που θα έχει να επιδείξει.
Γιώργος Ιωαννίδης
Απόφοιτος 1963
Πρόεδρος Συλλόγου Αποφοίτων 1990-1993
Ο Λευτέρης Δανέλλης, απόφοιτος του 1963, έφυγε στις 13 Απριλίου 2018 μετά από μακροχρόνια ασθένεια και η κηδεία του έγινε την Δευτέρα 16.4 στο Α' Νεκροταφείο. Την είδηση μας έστειλε ο συμμαθητής του Νίκος Παπαϊωάννου, ο οποίος μας θύμισε οτι ο Λευτέρης υπηρέτησε στο Διπλωματικό Σώμα και επροσώπησε τη χώρα μας σε σημαντικές θέσεις στον κόσμο και στον ΟΗΕ.
"Έφυγε" η Ανθή Γκανά (Στάμου), απόφοιτος του 1963, μετά από πολύμηνη μάχη με την επάρατο. Η εξόδιος ακολουθία και η ταφή τελέστηκαν στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου του κοιμητηρίου στο Μπραχάμι το Σάββατο 25 Μαΐου 2019 και ώρα 11:00.
Ο Φώτης Χαροκόπος ενημέρωσε στις 26 Μαΐου 2020 ότι:
με λυπη θα ηθελα να σε ενημερωσω για την απωλεια του συμμαθητου και αγαπητου μου φιλου Χρυση Τριανταφυλλου που συνεβη στην Αγγλια προσφατα οπου και εταφη.
Η Ειρήνη Corrigan προσέθεσε:
Ο Χρυσής , ας τον θυμόμαστε με τον ξάδερφο του τον Φώτη. Πέθανε από καρδιακή προσβολή. Ζούσε στο βόρειο Λονδίνο και τον είχα δει πριν μερικά χρόνια . Η κόρη του ήθελε να κάνει κάποιο μνημόσυνο Η Αφροδίτη Δελαγραμμάτικα έχει πιο πολλές πληροφορίες
Στο αφιέρωμα της εκπομπής "Μηχανή του χρόνου" στον Μιχάλη Κακογιάννη (Β΄μέρος) μίλησε ανάμεσα σε άλλα ο σκηνοθέτης για το έργο του "Eroica" και αναφέρθηκε σον "δικό μας" Αλέξανδρο Μαμάτη που μαθητής ων έπαιξε στην ταινία. Στα γυρίσματα κάποιας σκηνής που ο Αλέξανδρος έπρεπε να κλάψει και δεν του 'βγαινε ο Μιχάλης Κακογιάννης αναγκάστηκε να του δώσει μερικά χαστούκια για επιτύχει το ζητούμενο.
Δείτε το αφιέρωμα σε timecode 40:23...
Δείτε το βιογραφικό του Αλέξανδρου Μαμάτη...
|
|
|
|
 |
|
|
|
Από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα
Με την υποστήριξη:
|
