Πήγαμε δύο βετεράνοι και ένας εύελπις. Επιλέχθηκε για αναχώρηση το Δασαρχείο Βαμβακούς Λακωνίας, όπου μας πήγε η Λένα με το αμάξι της, πρωί Κυριακής. Φορτωμένοι με φαγιά, νερό, αντίσκηνο, υπνόσακους.

Παράξενο που το βαρύ σακίδιο δεν.. πολυβαραίνει. Λιακάδα και σύννεφα, ευχάριστα.  Ανεβαίνουμε την ράχη Σκούλεβας πάνω από την Βαμβακού. Γρήγορα μου φάνηκε. Φωτογραφίες. Σύντομη κατάβαση στην ρεματιά στους Λόγγους: Όλα γνωστά. Πλατάνια γυμνά, καστανιές, πουρνάρια, ανθισμένες αμυγδαλιές.

Από κει, μέσα σε δύο ώρες, φτάνουμε στο ορειβατικό καταφύγιο του Πάρνωνα. Θέση Αρνόμουσγα, υψόμετρο 1430μ.  Ο καταφυγιάς μας χαιρετά και μας λέει που υπάρχει κοντινή πηγή. Παίρνουμε μονοπάτι μέσα σε θαυμάσιο δάσος ελάτων για τον Κάμπο στα 1660μ., ένα οροπέδιο ακριβώς κάτω από τις τρεις ψηλές κορυφές του Πάρνωνα. Είναι ήδη απόγευμα.  Συναντάμε αρκετές ομάδες ορειβατών που ξεκίνησαν νωρίς και τώρα επιστρέφουν. Μας λένε ότι ψηλά φυσάει δυνατά με κρύο. Άλλοι αναφέρουν πως το ξωκλήσι του Αγίου Ηλία στον  Κάμπο είναι ανοικτό. Συνεχίζουμε σε χωματόδρομο που σύντομα στενεύει σε μονοπάτι, συνεχώς ανηφορικά, μέσα σε ψηλά έλατα.

Ο Άρης:

– Έχω άσχημα νέα: Είμαστε ,ακόμη, μόνο στα 1550μ.

-Μετά από τόση ανάβαση;

-Ναι

Ωχ, σκέφτομαι, έχει κάτι παραπάνω μέχρι το οροπέδιο..

Κατά τις 15 η ώρα, φτάνουμε επιτέλους σε επίπεδο, άδενδρο τόπο με χαμηλό χόρτο. Μας πήρε πέντε ώρες, με φορτίο. Φυσάει. Σύννεφα. Κρύο. Ωραίο τοπίο με σήμανση για την τελική ανάβαση στην κορυφή Μεγάλη Τούρλα 1935μ. Προωθούμαστε μέχρι το βόρειο άκρο του Κάμπου όπου και ο Άγιος Ηλίας. Εκκλησάκι με μικρό προθάλαμο, στην άκρη του βόρειου δάσους που, κατηφορικά, οδηγεί στην Μονή Μαλεβής. Δεξιά μας τα πετρώδη, ομαλά, τελικά υψώματα του βουνού.

Μέσα στον ΑηΛιά, άμεσος ενθουσιασμός.

-Μα αυτή είναι διαμονή τεσσάρων αστέρων!

Ησυχία μετά τον αέρα, καρέκλες!, τραπέζι! Δεν το πιστεύουμε. Κόβουμε λόρδες. Πρώτα φαί, μετά τηλεφώνημα να δώσουμε στίγμα, μετά αποφασίζουμε να στήσουμε την σκηνή μέσα για κάποια ζέστη, τρόπος του λέγειν..

Εφτά έπεσε το σκοτάδι, εφτά και μισή είμαστε μέσα στους υπνόσακους. Με ΌΛΑ τα ρούχα. Μόνο χωρίς αρβύλες. Μόνο αυτό.. Ο Άρης βάζει τα γάντια του σαν δεύτερες κάλτσες.

Μιλάει από μόνο του..

Έξω λύσσαξε όλη νύχτα. Βούισμα αέρα, κοπανά τα παράθυρα, ο Ανδρέας παίζει βίντεογκέημ γιατί δεν μπορεί να κοιμηθεί, ο Άρης ακίνητος, δεν μιλάει, ούτε κι αυτός μπορούσε να κοιμηθεί (;). Έτσι είπε όταν ξύπνησε το πρωί..

Βγαίνω με το φεγγάρι μεσούρανα, είναι μεσάνυχτα. Γαλακτερό σύννεφο σκεπάζει τα πάντα. Κρατιέμαι από τον τοίχο, μη με πάρει ο αέρας. Κρύο.

Φυσάει και χαράματα 25^η Μαρτίου. Πρωινό με ζεστά ροφήματα  στο γκαζάκι. Τα μαζεύουμε.

Η κατάβαση επιβεβαιώνει την ελπίδα μας: Μόλις μπαίνουμε στο δάσος, ησυχάζει ο αέρας. Πευκοβελόνες μαλακώνουν τα βήματά μας. Μέσα από θαυμάσια τοπία, σε τρεις ώρες συνεχή πορεία, φτάνουμε στο μοναστήρι Μαλεβής. Μας πήρε από κει, πάλι το ταξί «Λένα».

Περάσαμε Καλά !

Οι πεζοπόροι της DSA