Η εφημερίδα “Καθημερινή” δημοσίευσε στις 22.06.2025 ένα άρθρο του Πάνου Λασκαρίδη:

Υπάρχουν πολλές θετικές εξελίξεις στο πεδίο των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά και πολλές αρνητικές εκκρεμότητες που έρχονται από το παρελθόν και που πρέπει και αυτές να αντιμετωπιστούν επειγόντως με ενεργητικότητα και αποφασιστικότητα.

Στη θετική πλευρά λογίζεται το γεγονός ότι μετά την υπερδεκαετή οικονομική κρίση, η Ελλάς επιτέλους έχει τη στοιχειώδη οικονομική άνεση να φροντίσει τις Ενοπλες Δυνάμεις της με έναν πολύ καλύτερο τρόπο. Θετικό –αν και προερχόμενο από δυσμενείς για εμάς συνθήκες– είναι η συνειδητοποίηση ότι έχουμε μείνει πάρα πολύ πίσω στην ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής μας βιομηχανίας. Ακόμα και σήμερα που όλοι πλέον το έχουν καταλάβει αυτό, υπάρχει πανσπερμία μικρών επιχειρήσεων, με καλές μεν δυνατότητες αλλά σε μέγεθος ασήμαντο ώστε να αποκτήσουν κρίσιμη μάζα και να βοηθήσουν το στράτευμά μας, εκτός αν σύντομα υπάρξει μια μεγάλη συγκέντρωση ομοειδών επιχειρήσεων που θα αποκτήσει ειδικό βάρος και μέγεθος. Δεν είναι δυνατόν να έχει η Τουρκία τρεις κατασκευαστές μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones) και η Ελλάδα σαράντα…!!

Η δημιουργία του ΕΛΚΑΚ είναι μία εξαιρετική πρωτοβουλία και σύντομα θα εκπλαγούμε από τα θετικά αποτελέσματα της λειτουργίας της. Ηταν απαράδεκτο οι Ενοπλες Δυνάμεις μας να μη διαθέτουν έναν μελετητικό και προγραμματικό βραχίονα και όλος ο σχεδιασμός για τις μελλοντικές απαιτήσεις τους να ανατίθεται στους κλάδους και στα υπουργεία.

Εξίσου θετικό είναι το γεγονός ότι επιτέλους η Πολιτεία αποφάσισε να βάλει μαχαίρι στην εντελώς αναποτελεσματική διάρθρωση των Ενόπλων Δυνάμεων, τόσο σε προσωπικό όσο και σε εγκαταστάσεις. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία για την, επιτέλους, απαραίτητη εξυγίανση της σαθρής διάρθρωσης των Ενόπλων Δυνάμεων, που επί δεκαετίες κανείς υπουργός ή Αρχηγός δεν τολμούσε να αντιμετωπίσει.

Και για τα μεν πολλά εντελώς άχρηστα στρατόπεδα, που μόνο τούς τοπικούς βουλευτές και τα τοπικά οβελιστήρια ωφελούν, δεν χρειάζονται πολλά σχόλια. Σχετικά με τις μεγάλης κλίμακας αποστρατείες, που ήταν και συνεχίζουν να είναι εντελώς απαραίτητες, είναι φυσικό να υπάρχουν παράπονα, αστοχίες και διαμαρτυρίες – το αντίθετο θα ήταν μη φυσιολογικό. Είναι φυσικό να έχουν γίνει αδικίες και να έχουν αποστρατευτεί αξιωματικοί που δεν έπρεπε να αποστρατευτούν, αλλά είναι άδικο να φορτώσουμε όλες αυτές τις παραφωνίες σε αυτούς που προσπάθησαν να αλλάξουν τα κακώς κείμενα πολλών δεκαετιών.

Ας θυμηθούμε την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί όταν μονάδες στην… ακριτική Μεσσηνία είχαν επάνδρωση 120% και μονάδες στον Εβρο μόνο 30% και 35%. Πόσο πιο απαράδεκτη μπορούσε να είναι αυτή η κατάσταση;

Εχουν γίνει επίσης πολλές αλλαγές στον τρόπο και στο ύψος των αμοιβών των στελεχών, αν και απομένουν πολλά να γίνουν και κυρίως στους πραγματικά μάχιμους της πρώτης γραμμής. Είναι επίσης απορίας άξιον ότι οι Ειδικές Δυνάμεις μας είναι εγκατεστημένες στην Αθήνα και στον Βόλο όταν θα έπρεπε να βρίσκονται στα νησιά και στις νησίδες για να αποκρούσουν μια τυχόν αιφνιδιαστική άμεση επίθεση. Είναι επίσης απαράδεκτο να ναυλοχεί όλος ο Στόλος μόνο στη Σαλαμίνα όταν το επιχειρησιακό του πεδίο έχει πλέον αναπτυχθεί σε μεγάλο εύρος στην Ανατολική Μεσόγειο.

Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει και πολλές άλλες θετικές πρωτοβουλίες που κατατείνουν στη μεγάλη βελτίωση του αξιόμαχου του στρατεύματός μας, όπως είναι κυρίως οι νέες παραγγελίες για τους τρεις κλάδους που αναμένεται να παραληφθούν τα επόμενα χρόνια. Ομως παραμένουν και πολλά ακόμα που πρέπει να γίνουν και ο χρόνος πιέζει.

Πρώτα απ’ όλα, να ολοκληρωθούν οι εκκρεμότητες από τα ανωτέρω προαναφερθέντα. Δεύτερον, να διορθωθεί στα επόμενα χρόνια και στα επόμενα εξοπλιστικά προγράμματα η απαράδεκτη πρακτική των προηγούμενων ετών να γίνονται παραγγελίες χωρίς πρόβλεψη για τη διαχρονική συντήρηση των συστημάτων, η έλλειψη της οποίας είχε και συνεχίζει να έχει καταστροφικές συνέπειες. Τρίτον, να αλλάξει αμέσως ο νόμος περί Δημοσίων Συμβάσεων. Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι ο νόμος αυτός, που ίσως κάποτε να είχε νόημα, σήμερα είναι μεγάλη τροχοπέδη για τη λειτουργία των Ενόπλων μας Δυνάμεων.

Ο νόμος περί Δημοσίων Συμβάσεων πρέπει να αλλάξει αμέσως διότι αποτελεί τροχοπέδη στη λειτουργία του στρατεύματος.

Σχετικό με αυτά είναι και το απαράδεκτο σύστημα να μην μπορούν οι ίδιες οι Ενοπλες Δυνάμεις να δαπανήσουν οτιδήποτε ποσό λόγω ακριβώς αυτής της διεστραμμένης δημόσιας λογιστικής τακτικής. Και έχουμε το απίστευτο και εξοργιστικό παράδοξο να εμπιστευόμαστε τους αρχηγούς μας να μας οδηγήσουν σε νικηφόρο πόλεμο αλλά να μην τους εμπιστευόμαστε να αγοράσουν ούτε χαρτοπετσέτες για τα γραφεία τους.

Υπάρχουν ακόμα πιο βασικά πράγματα που δεν είναι προς το συμφέρον των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Οσο καλές και να είναι, όσο υψηλό φρόνημα και να έχουν, αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα ότι το στράτευμά μας δεν έχει ρίξει ούτε μία σφαίρα για πάνω από 80 χρόνια και δεν έχει καμιά πραγματική εμπειρία μάχης – αντίθετα η Τουρκία έχει έναν πολύ εμπειροπόλεμο στρατό που έχει πολεμήσει και πολεμά συνεχώς σε πολλούς περιφερειακούς πολέμους.

Στη δική μας στρεβλή νοοτροπία το να εμπλακούν οι Ενοπλες Δυνάμεις μας είτε σε ειρηνευτικές είτε, ακόμα χειρότερα, σε πραγματικές πολεμικές επιχειρήσεις είναι αδιανόητο, οπότε διερωτάται κανείς πώς θα ενεργήσουμε αν ή όταν παραστεί πραγματική ανάγκη να πολεμήσουμε;

Αν όμως ο κάθε στρατεύσιμος ψάχνει να «τρυπώσει» σε κάποιο γραφείο, ο κάθε υπαξιωματικός και, ακόμα χειρότερα, αξιωματικός ψάχνει να υπηρετήσει κοντά στο χωριό του, μακριά από τα νησιά και τον Εβρο και εκεί που δεν θα πέσει ποτέ τουφεκιά, τότε να μην περιαυτολογούμε για το ετοιμοπόλεμο στράτευμά μας… Πρέπει λοιπόν να τιμήσουμε και να προσέχουμε σαν τα μάτια μας εκείνα τα στελέχη που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και φυλάσσουν Θερμοπύλες και πρέπει να ψέγουμε εκείνους που κρύβονται στα μετόπισθεν.

Η σημερινή πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, καλύτερη από πολλές προηγούμενες, κάνει πολύ σοβαρά βήματα στη βελτίωση του επιπέδου του στρατεύματός μας. Πρέπει να γίνουν ακόμα πολλά και μάλιστα σύντομα, πριν πέσουμε πάλι σε προεκλογικές και εκλογικές έριδες και γκρίνιες. Πρέπει πάση θυσία να καταλάβουν όλοι οι Ελληνες ότι με όλα αυτά που γίνονται γύρω μας είναι απλά θέμα χρόνου να έρθει η στιγμή που όλοι μας θα κληθούμε να πάρουμε πολύ σκληρές αποφάσεις.

Με τα ψέματα δεν θα ξορκίσουμε τις πραγματικές και θανάσιμες απειλές για τα εθνικά μας συμφέροντα. Μόνο αν εξοπλιστούμε σαν αστακοί, βλέποντας το παράδειγμα άλλων, θα έχουμε τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες απειλές που μας περιβάλλουν.

Ας ελπίσουμε ότι όλοι θα ακούσουν αυτή την κραυγή αγωνίας!

*Ο κ. Πάνος Λασκαρίδης είναι πρόεδρος του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη.

https://www.kathimerini.gr/opinion/563674639/enoples-dynameis-menoyn-polla-na-ginoyn/