Στο “ Montags “ τεύχος 528 /18.08.25 διαβάζουμε συν τοις άλλοις……..
“ Το 2010 συγκεντρώνει η ΓΣΑ σε μια έκδοση με τίτλο “ 1980 – 2010,30 χρόνια θέατρο στη Γερμανική Σχολή Αθηνών όλη την πορεία του Στέλιου Παπαπέτρου που εκμεταλλεύτηκε την Aula, το δώρο της Γερμανικής στις νέες εγκαταστάσεις του 1968, ιδρύοντας ένα θεατρικό όμιλο!!! ”
Εδώ χρειάζεται μια μικρή, πλην σημαντική διόρθωση για την αποκατάσταση της αλήθειας, γιατί μπορεί να έβγαλε βρώμα η ιστορία πως ξοφλήσαμε, αλλά η αναμνηστική μου συνείδηση και τα κατάστιχα της Σχολής άλλα μαρτυρούν για την ιστορία του σχολείου. Βλέπεις, τα γραπτά μένουν ( scripta manent ), ενώ τα λόγια φεύγουν, πετούν…….
Στο βιβλίο “15 χρόνια μαζί – θεατρικός όμιλος” στον πρόλογό του ο Στέλιος Παπαπέτρου γράφει το 1995 ο ίδιος αυτολεξεί. “Σαν ήρθα πριν 15 χρόνια από τη Γερμανία σε αυτό εδώ το σχολείο, έχοντας κάνει εκεί ήδη αρκετή θεατρική δουλειά με μαθητές, κληρονόμησα την ομάδα – κληρονομιά βαριά – από τον εκλεκτό συνάδελφο Γιάννη Μυλωνά.” Υπήρχε, επομένως, παράδοση και παρελθόν. Έπρεπε να υπάρξει και μέλλον. Εξάλλου, στο πανηγυρικό τεύχος της Σχολής του 1981, σελ. 105-106 στο άρθρο μου “ Η συμβολή της θεατρικής ομάδας του ελληνικού τμήματος στο εκπαιδευτικό έργο της Σχολής” είναι ιδιαίτατα κατατοπιστικό για τη θεατρική παρουσία στη Σχολή. Θα πείτε, μικρή η συμβολή της μπροστά στα 30 χρόνια θεάτρου του Στέλιου Παπαπέτρου. Ναι, αλλά υπαρκτή, δεν επιτρέπεται να την αγνοούμε, γιατί αυτό είναι εις βάρος του ίδιου του σχολείου και της συνέχειάς του. Και ας μην αφαιρείται ως δια μαγείας μετά την αφυπηρέτησή μου το 2006 από το ιερό εικονοστάσι της εισόδου στην Aula η φωτογραφία από τη θεατρική παράσταση του 1978 “ Η θαυμαστή Μπαλωματού του Λόρκα “ Γιατί τόση βιασύνη;
Παρ’όλα ταύτα το καράβι της θεατρικής ομάδας του ελληνικού τμήματος ταξίδευε έκτοτε πλησίστιο από επιτυχία σε επιτυχία με άξιο καραβοκύρη τον Στέλιο Παπαπέτρου. Και στη συνέχεια πήρε τη σκυτάλη η ταλαντούχος περί τα θεατρικά, καλή συνάδελφος Έλενα Καρακούλη, για να τη δώσει με τη σειρά της στη μαθήτριά μας και τωρινή συνάδελφο Λήνα Ψυχογιού. Άξιοι και προικισμένοι κωπηλάτες και οι μαθητές και μαθήτριες της ΓΣΑ, που με τις ικανότητές τους, τη φλόγα και τα νιάτα τους ανέβασαν τη θεατρική μας ομάδα πολύ ψηλά. Κι είναι κρίμα, μερικές αβλεψίες, ακούσιες ή εκούσιες, να διακόπτουν αυτήν τη λαμπρή πορεία. Προσοχή λοιπόν! Η ΓΣΑ δεν έχει επιλεκτική μνήμη, ίσα ίσα έχει Ιστορία και προπαντός συνέχεια!!
Γιάννης Μυλωνάς τ.Φιλόλογος της ΓΣΑ
