Το βιβλίο μελετά την εξέλιξη του καθεστώτος της Σοβιετικής Ένωσης από την αρρώστια και τον θάνατο του Λένιν (τέλη 1922 – Ιανουάριος 1924) μέχρι και το τέλος του Μεγάλου Τρόμου (1936-1938). Στο επίκεντρό του βρίσκεται η μελέτη του σταλινισμού ως ενός πολύμορφου φαινομένου, παραγόμενου συνολικά από την πάλη των τάξεων στον σοβιετικό κοινωνικό σχηματισμό. Συνεπώς, η έμφαση στην «προσωπολατρία γύρω από τον Στάλιν», στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, απορρίπτεται ως μια αβαθής και αποπροσανατολιστική προσέγγιση. Ομοίως, απορρίπτεται και η προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία, η δεκαετία του 1930 αποτέλεσε την επιτυχή επίτευξη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ, έστω και κάτω από δύσκολες αντικειμενικές συνθήκες. Η μελέτη δεν στηρίζεται μόνο στα κλασικά ιστορικά βιβλία των δεκαετιών 1920 έως και 1980, ορισμένα από τα οποία υπάρχουν από παλιά ή πιο πρόσφατα και σε ελληνική μετάφραση. Επεκτείνεται σε ένα μεγάλο μέρος της τεράστιας συζήτησης για την ΕΣΣΔ, στον αγγλοσαξονικό κυρίως χώρο, κατά τα τελευταία σαράντα χρόνια ή και στον ίδιο ακόμη τον ρωσικό και μετασοβιετικό χώρο, δεδομένου ότι πολλά έργα του έχουν ήδη μεταφρασθεί στα αγγλικά. Αυτή η συζήτηση είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστη στο ελληνικό κοινό.

https://www.toposbooks.gr/contents/photos/presskit/dromos_aristeras_19.07.25.pdf