Ο Μπρούνο Χότσε γεννήθηκε στο Hausmening στις 25 Οκτωβρίου 1920. Γονείς του ήταν ο Ludwig Hotze και η Louise Hotze.
Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης από την χρονιά 1930-31 στην Δ’ Δημοτικού έως την χρονιά 1935-35 στην Α’ Γυμνασίου, όπου τον αναφέρει και ο Γένιο Σαντορίνης ως νέο συμμαθητή στο τμήμα του.
Μεταφέρθηκε στα χρόνια του Πολέμου από την Ελλάδα στην Πολωνία, σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως στο Litzmannstadt, πιθανώς ως Εβραίος.
Από το 1944 εργάστηκε στη Βιέννη στην εταιρεία “Schrack Ericsson” και από το 1947 έως το 1948 στην εταιρεία “Ferdinand Zsureck”.
Στις 19 Ιουνίου 1951 καταχωρήθηκε ως αλλοδαπός με «αδιευκρίνιστη» υπηκοότητα στην Αστυνομική Διεύθυνση Βιέννης. Η αυστριακή του υπηκοότητα είχε αμφισβητηθεί από τις αρχές και τα έγγραφα δεν επιβεβαίωναν την υπηκοότητά του. Η οικογένειά του είχε δηλωθεί ότι είχε φύγει από την Ελλάδα λόγω των πολεμικών συνθηκών και είχε εξομοιωθεί, βάσει γερμανικής νομοθεσίας, με τους πληγέντες από αεροπορικές επιδρομές.
“Ich will aus Wien weg und moechte gerne wieder zurueck nach Griechenland” αναφέρει στο αίτημα του το 1951 προκειμένου να πάρει άδεια εισόδου στην Ελλάδα με την βοήθεια της IRO (International Refugee Organization) και εκφράζει την ανησυχία του επειδή ως γερμανόφωνος ενδέχεται να υποστεί αντίποινα από του παρτιζάνους, αίτημα το οποίο δεν έγινε δεκτό.
The Łódź Ghetto or Litzmannstadt Ghetto (after the Nazi German name for Łódź) was a Nazi ghetto established by the German authorities for Polish Jews and Roma following the Invasion of Poland. It was the second-largest ghetto in all of German-occupied Europe after the Warsaw Ghetto. Situated in the city of Łódź, and originally intended as a preliminary step upon a more extensive plan of creating the Judenfrei province of Warthegau, the ghetto was transformed into a major industrial centre, manufacturing war supplies for Nazi Germany and especially for the Wehrmacht. The number of people incarcerated in it was increased further by the Jews deported from Nazi-controlled territories.
On 30 April 1940, when the gates closed on the ghetto, it housed 163,777 residents. Because of its remarkable productivity, the ghetto managed to survive until August 1944. In the first two years, it absorbed almost 20,000 Jews from liquidated ghettos in nearby Polish towns and villages, as well as 20,000 more from the rest of German-occupied Europe. After the wave of deportations to Chełmno extermination camp beginning in early 1942, and in spite of a stark reversal of fortune, the Germans persisted in eradicating the ghetto: they transported the remaining population to Auschwitz and Chełmno extermination camps, where most were murdered upon arrival. It was the last ghetto in occupied Poland to be liquidated. A total of 210,000 Jews passed through it; but only 877 remained hidden when the Soviets arrived. About 10,000 Jewish residents of Łódź, who used to live there before the invasion of Poland, survived the Holocaust elsewhere.
