|
|
|
|
|
|
|
|
|
 O Τάσος Καβαδέλλας, απόφοιτος του 71, οργανώνει ημέρες περιπάτου μέσα στη χρονιά και καλεί όλους τους αποφοίτους να τον συνοδεύσουν στις βόλτες του. Όσοι το επιθυμούν μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί του μέσω e-mail: tasoskavadellas@gmail.com, η καλώντας στο τηλέφωνο 6944 342545.
Όποιος δηλώνει συμμετοχή μέσω e-mail, καλό είναι να αναφέρει αν θα έρθει με συγκοινωνίες, με αυτοκίνητο, πόσες ελεύθερες θέσεις διαθέτει κλπ. Οι συμμετέχοντες έρχονται με δική τους ευθύνη γιά την υγεία τους και γιά οποιοδήποτε ατύχημα.
Είμαστε δυό ώρες δρόμο από τον πλησιέστερο αυτοκινητόδρομο, σε κάποια κοιλάδα, δεν χρειάζομαι κήρυγμα
να ξέρω ότι είμαστε δεμένοι, βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Ότι και να γίνει. ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ.
Καθισμένοι σε βραχάκια που προβάλλουν πάνω από ρεματιά, βλέπουμε το πευκοδάσος κάτω μας, ατενίζουμε
την πρώτη κορυφή απέναντι. Και οι αγωνιστές του Κολοκοτρώνη, πριν διακόσια χρόνια, τα ίδια έβλεπαν.
Αναγνωρίζω τους διάφορους θάμνους, τα κοινά λουλούδια. ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΑ.
Προσέχω τον πεζοπορικό χάρτη, <<διαβάζουμε>> το χώμα να κρατηθούμε στο μονοπάτι, με ήλιο σκεφτομαι σε
ποιά κατεύθυνση πορεύομαι τώρα, συσχετίζω την θέση μου με γνωστούς δρόμους, κορυφές. Συμβουλεύομαι το ρολόι να εκτιμήσω πόση απόσταση διέτρεξα. ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ
Προπονούμαι απλά καθημερινά. Χωρίς χρήση του ασανσέρ, περπατώντας περισσότερο. Κατά την πεζοπορία
κάνουμε οικονομία δυνάμεων. ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ.
Απολαμβάνουμε την ομορφιά του πραγματικού κόσμου, με λιακάδα, συννεφιά, χιόνι και τον ...καθαρό αέρα.
Εάν πάτε στο σούπερ μάρκετ, μπορείτε να έρθετε σε απλή πεζοπορία.
Είναι εθιστικό! Μετά την εκδρομή της Κυριακής, πολλοί λένε -<<Γέμισα εικόνες για όλη την εβδομάδα που έρχεται!>>
Σύντομα θα θέλετε να ξαναπερπατήσετε !
Είναι θέμα πείρας και αυτοπεπίθησης, παρά ότι άλλο.
Μόνο ο έρωτας είναι πιό δυνατή εμπειρία...
-
-
1. Τρακτερωτά, αδιάβροχα, ημι-άκαμπτα μποτάκια, ως και τον αστράγαλο κατ'ελάχιστο η ψηλότερα. ΄Οχι άκαμπτα πλαστικά για μόνιμο πάγο/χιόνια. Με θερμομόνωση. 1-2 ελληνικά νούμερα μεγαλύτερα απ'το κακονικό σας. Κατά την αγορά-με λυτά κορδόνια- να χωράει το δάκτυλό σας ως τον πάτο του παπουτσιού πίσω από την φτέρνα. Φορούνται με διπλές χοντρές κάλτσες μάλλινες η συνθετικές, όχι βαμβακερές.
2. Διπλές κάλτσες-μάλλινη χοντρή κάλτσα η εξωτερική, για άνετο βάδισμα.
3. Πάνινο, πλατύγυρο καπέλο
4. Γυαλιά ηλίου και αντηλιακό
5. Μπαστούνι -τα οδοιπορικά μπατόν, πτυσόμενα, πωλούνται σε ζευγάρια.
6. Αδιάβροχο -τα τύπου μπέρτας με κουκούλα χωρούν και το σακκίδιο.
7. Με το κρύο τα θερμικά εσώρουχα βοηθούν πολύ.
8. Σακκιδιάκι με 1-1,5 λίτρο νερό, κολατσιό, δεύτερες κάλτσες, 2 πλαστικές σακούλες.
9. Χάρτη και πυξίδα αν περπατήσετε μόνος.
10.Ασκούμαι για να πάω στο βουνό.Δεν πάω ορειβασία για να ασκηθώ. Περπατώ κάθε μέρα. Καταργώ το ασανσέρ. Επίσης (για ζόρικους-ες) τρέχω 15λεπτά τρείς φορές την εβδομάδα. Εναλλακτικά κάνω ποδήλατο στους δρόμους η σταθερό ποδήλατο στο σπίτι μου. Ποικιλία θέας και ομορφιά 12 μήνες το χρόνο !
Αρχίστε με τα 2, 3, 4, 6 κάποιο μπαστούνι και νερό μαζί.
Τ΄άλλα αργότερα βλέποντας και ρωτόντας τους άλλους.
Φυσιολατρεία, συντροφικότητα, γυμναστική, εξερεύνηση, προσανατολισμός
Για ΕΞΑΡΤΗΣΗ και ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ (πριν αγοράσετε) :
Περισσότερα...
-
-
 Εννέα Σεπτέμβρη, μετά τα εξηκοστά ένατα γενέθλιά μου. Ωραίος καιρός, ένα με ενάμιση μποφόρ. Περιγιάλι.
Τα ζωντανά και τα οχήματα έχουν μια σχέση. Όπως έχουν συνηθίσει. Ας πούμε οι γάτες στην Αθήνα περιμένουν ένα όχημα να κάνει θόρυβο, αμάξι, φορτηγό η μηχανάκι. Πολλές φορές τις τρομάζω με το ποδήλατο. Δεν περιμένουν σιωπηλό όχημα και την τελευταία στιγμή πηδάν τρομαγμένες από κάτι που τρέχει αλλά δεν κάνει θόρυβο.
Ρίχνω την βάρκα στο νερό, βάζω το τιμόνι, βίρα την μαϊστρα, βίρα την τζένοα, βίρα την άγκυρα και πάμε. Δυτικά.
Περνώντας μπροστά από το λιμάνι Άσσου, ένα οβάλ κεφάλι, έξω απ'το νερό, λίγα μέτρα πίσω από την πρίμη.
ΠΑΦ ! βουτάει και χάνεται. Όλα σε δέκα δευτερόλεπτα. Χελώνα. Τρώει μέδουσες σκέφτομαι. Εξετάζει αυτό το σιωπηλό που περνάει. Το είδε από μέσα και έβγαλε το κεφάλι να δει και το υπόλοιπο έξω στον αέρα. Πριν χρόνια ξέβρασε η θάλασσα νεκρή χελώνα μπροστά στον Αποστολόπουλο. Μεγάλη, ένα μέτρο. Υπάρχουν.
Φυσάει μια γλυκιά Γρέγο-τραμοντάνα. Κλειστά όρτσα πάει μόνο του με δεμένο τιμόνι παράλληλα με την ακτή. Άσσος, Βραχάτι, Νεράντζα.
Φτάνω κοντά στους κυματοθραύστες- νησάκια λίγο πριν το Κιάτο. Τακ προς φάρο. Μοιάζει να είναι πολύ κοντύτερα απ' ότι από Περιγιάλι. Αρμενίζω, πάλι στον <<αυτόματο πιλότο>> καμιά ώρα. Με φέρνει ανάμεσα στον φάρο και την είσοδο της λίμνης. Περνάει ένα εμπορικό και μερικά ιστιοφόρα. Τσιμάρω να γυρίσω πίσω. Μπουνάτσα.
Περισσότερα...
 Πολυπερπατημένη διαδρομή, τρίτη η τέταρτη φορά για μένα. Μόνο που προηγήθηκε η πυρκαγιά του 2021 αυτή την φορά..Το πρώτο κρύο φέτος. Τίποτα σπουδαίο για τέλος Νοέμβρη, 7 Κελσίου. Φυσάει όμως. Λιακάδα με εξαίρετη ορατότητα.Στο Τατόι, όπου αρχίζουμε, καμένα δέντρα. Από κάτω, χόρτο πράσινο και οι θάμνοι που δεν πεθαίνουν, σε πλήρη ανάπτυξη.Κουμαριές με κούμαρα, γλυστοκουμαριές με λείο κορμό, φυλίκια, πουρνάρια.Χωματόδρομος ως την αρχή του μονοπατιού. Η ταμπέλα καμένη, κάποια σημάδια. Η ανηφόρα μας αρπάει από τα μούτραπου λένε. Σε μεριές το μονοπάτι κλειστό από χόρτο και κλαδιά.Φτάνουμε σε βραχώδη κόψη με βαθειές ρωγμές και πολλαπλές τρύπες στον βράχο. Ούτε το πόδι, ούτε το μπαστούνι πατούν εύκολα. Ισορροπία τσίρκου. Μπαίνουμε σε δασωμένο κάτω από μικρές ορθοπλαγιές που μας αναγκάζουν να πάμε λίγο νότια.Χανόμαστε. Ο Γιάννης ξαναβρίσκει το μονοπάτι. Θυμάται ότι έχει χαθεί ξανά στο σημείο αυτό.
Περισσότερα...
 Περπατήσαμε στα πεδινά της βόρειας Πάρνηθας κοντά στον Αγ.Μερκούριο.Θέλει προσοχή ποιά διαδρομή διαλέγουμε, τόσα έχουν καεί.Ήμασταν τυχεροί, λιακάδα και γλυκιά θερμοκρασία.Απ'την άλλη είναι Νοέμβρης και τέτοιος καιρός είναι αφύσικος.Περπατήσαμε με επιστροφή από τα ίδια: Δρόμος Αγ. Μερκουρίου> λάκα μηλιάς > ΒροκόλιΦάγαμε κάτω από έναν μεγάλο πλάτανο.Ειπώθηκε πως το Βροκόλι ονομάστηκε λόγω παρουσίας βρυκολάκων.Το τελευταίο δεν είναι επιβεβαιωμένο...Χαιρετισμοί από τους πεζοπόρους της DSA
Περισσότερα...
Μετά την ψήφο, μαζευτήκαμε στην Κηφισιά. Από εκεί, στον Διόνυσο και λίγο παρακάτω στο χωριό Ραπεντώσα.
Αφήσαμε τα αυτοκίνητα στο τέρμα λεωφορείων και από κει συνεχίσαμε σε χωματόδρομο προς βορρά.
Αριστερά μας το φαράγγι με το ρέμα Ραπεντόσας και πέρα απ αυτό λατομείο μαρμάρου στο Διονυσοβούνι που μοιάζει με φαραωνικό τάφο..
Πολλά λουλούδια.
Σε μία ώρα φτάνουμε στην αρχή μονοπατιού που κατεβαίνει προς τα νερά του παραπάνω ρέματος.
Πυκνό όμορφο δάσος. Φτάνουμε στο νερό και δέκα λεπτά παρακάτω στο τέρμα είναι ο καταρράκτης.
Γυρίσαμε από τα ίδια.
Ευχόμαστε σε όλους καλό καλοκαίρι !
Οι πεζοπόροι της DSA
Περισσότερα...
Πήγαμε στο Φίχθι, από ρέμα Θοδώρας στην Χασιά/Φυλή. Περπατήσαμε με αέρα, δροσιά, ήλιο και πολλά λουλούδια.
Ο Άλκης και ο Λευτέρης βρήκαν ένα εναλλακτικό μονοπάτι πολύ ωραίο.
Η μπέμπα, πάλι απόλαυσε την πεζοπορία και μάλιστα ξάπλωσε στο χόρτο με τις μαργαρίτες.
Σύντομα σε άλλη διαδρομή!
πεζοπορικά από τους απόφοιτους της DSA, Τάσος Καβαδέλλας
Περισσότερα...
Περπατήσαμε από Κεφαλάρι ως Μονή Αγίου Παντελεήμονος.
Ήλιος και σύννεφα. Επάνω κοντά στην Μονή έκανε κρύο με κάτι σαν χιονόνερο.
Μικροί και μεγάλοι περπατήσαμε το τετράωρο μας. Ωραία.
Χαιρετισμούς από τους πεζοπόρους της DSA.
Kαλό 2023 !
Περισσότερα...
 Μάλλον ήταν η τελευταία αφύσικα ζεστή μέρα του Νοέμβρη.
Σύμφωνα με την εποχή, είχαμε συννεφιά και αρκετό νοτιά.
Μαζευτήκαμε δεκαέξι, από δύο μηνών έως εβδομήντα+
Το ρεκόρ συμμετοχής μικρής ηλικίας θα παραμείνει για πολύ, νομίζω.
Περπατήσαμε σε μονοπάτι, σε χωματόδρομο, σε άσφαλτο και παλι στα μονοπάτια.
Με θέα της πανεπιστημιούπολης κοντά και όλης της πολυκατοικιούπολης μακρύτερα..
Στον πύργο Ανθούσας κάναμε στάση και τα παιδιά εξερεύνησαν το ισόγειο του πύργου.
Καλού κακού τους απαγορεύτηκε να σκαρφαλώσουν ψηλότερα !
Όλα στα περίχωρα της Μονής Καισαριανής. Φτάσαμε και κοντά στην Μονή Αστερίου αλλά έμεινε αυτό, άλλη φορά.
Καλό χειμώνα από τους πεζοπόρους της DSA !
Περισσότερα...
 Πήγαμε ξανά στον παλιό αυτό υδραγωγό της Χασιάς (Φυλή) που έχει διαμορφωθεί σε μονοπάτι από τον τοπικό δήμο.
Αλλά, παραφράζοντας, τους αρχαίους Ίωνες , δεν μπορούμε να πάμε στο ίδιο βουνό δυό φορές.
Όπως δεν μπορούμε να αρμενίσουμε την ίδια θάλασσα δυό φορές.
Αλλάζει η εποχή, ο καιρός, το χώμα, οι άνθρωποι.
Τούτη την φορά είχε λιακάδα και ζέστη, ήταν τελείως στεγνά στο χώμα και στο ρέμα, και υπήρχε καλή διάθεση απ' όλους.
Υπήρχαν επίσης αρκετές πεζοπορικές ομάδες και μόνοι περιπατητές στην διαδρομή.
Είχαμε, δηλαδή ο Γιάννης, και έναν στην πλάτη. Τον γιό του Αντωνάκη δύο ετών,ο οποίος ευχαριστήθηκε πολύ αν και έτσι δημιουργεί την λάθος ιδέα περί ορειβασίας. Περπατήσαμε στο πρανές του φαραγγιού της Γκούρας. Το τμήμα μεταξύ Μονής Κλειστών και Χασιάς.Αρκετά κάτω το στεγνό τώρα ρέμα. Κάτω μας και απέναντι καταπράσινα πευκοδάση. Πάνω καταγάλανος ουρανός. Αξιόλογο, όπως λέει η πολυταξιδεμένη Όλγα.
Περισσότερα...
 Είναι χρόνια που θέλαμε την εξόρμηση. Πάλι ιδέα του Χρήστου ήταν.Όπως σε πολύ πιο απαιτητικές αναβάσεις, περιμένουμε και εμείς ένα παράθυρο καλού καιρού.Τα Βαρδούσια έχουν τον καιρό της δυτικής Ελλάδας, βρέχει πολύ. Θέλουμε να μείνουμε, κάπως στεγνοί... Αναβάλουμε τις ημερομηνίες δύο φορές. Την τρίτη φορά οι προβλέψεις είναι λογικές. Τελικά πήγαμε και..μουσκέψαμε, λίγο.Με τις αναβολές τελικά δεν μπόρεσε ο Χρήστος, ο Κώστας προτίμησε την Πάρο και η Βάσω φροντίζει γονείς. Πήγαμε ο Άρης και ο υπογράφων. Ήταν πολύ πολύ ωραία.Ήμασταν πολύ τυχεροί με την βροχή, την εύρεση του μονοπατιού, την εύρεση νερού και,αναπάντεχα, την εύρεση στεγνής θέσης για διανυκτέρευση. Μάλιστα.Φτάνω στην Σουβάλα (Πολύδροσο Παρνασσού) όπου η Μήνα και ο Μιχάλης φιλοξενούν τον Άρη. Προβατίνα στην πλατεία το βράδυ κερασμένη από τα παιδιά και Τετάρτη πρωί φορτώνουμε τ'αμάξι και φεύγουμε.Με χαμηλή βενζίνη αλλά, λέω τόσα χωριά θα περάσουμε ως τον Αθανάσιο Διάκο Φωκίδος, ένα βενζινάδικο θα βρεθεί.
Περισσότερα...
Βρεθήκαμε, με θαυμάσια ημέρα, για μιά εκδρομή πριν το Πάσχα ακόμα. Περάσαμε με τα αμάξια, το Τατόι και τις γύρω περιοχές, καμένες πρόσφατα. Μέχρι το ύψωμα Κατσιμίδι, δύο χιλιόμετρα βόρεια του Τατοΐου έφτασε η φωτιά.
Από το σημείο αυτό ξεκινήσαμε εμείς. Δεν υπάρχει σήμανση για την αρχή του μονοπατιού προς Βροκόλι. Μόνο με χρήση πεζοπορικού χάρτη οδηγηθήκαμε. Σύντομα ακολουθήσαμε πιά σαφή διαδρομή μέσα σε ψηλό θαμνότοπο με αραιά δέντρα.
Ευχάριστα με συχνή σκιά και συχνούς μοτοσυκλετιστές στην αρχή. Μετά δεν μας ενόχλησαν. Είχαμε θέα, πίσω μας το Κατσιμίδι με το φυλάκιο στην κορυφή του. Αριστερά πίσω μας το Ξεροβούνι της Πάρνηθας και στα βόρειο-ανατολικά το Μπελέτσι, πάνω από την Ιπποκράτειο πολιτεία, ξεκομμένη ακραία κορυφούλα του βουνού. Σχεδόν επίπεδα, μέσα στην πρασινάδα, με καταπράσινο ομαλό ύψωμα στα δεξιά μας.
Περισσότερα...
-
-
Όπως έλπιζα, ήταν άνοιξη σήμερα. Το τι ανεμώνες και άλλα λουλούδια είδαμε, δεν λέγεται!
Μαζευτήκαμε στο τέρμα της λεωφόρου Πεντέλης και από 'κει σύντομα στα πόδια του λόφου Καλλιθέας ένα βήμα από τον λόφο με το αστεροσκοπείο Πεντέλης.
Είμασταν παλιοί και νέοι και ξεσκουριάσαμε για τρεις ωρίτσες.
Περάσαμε από την αρχή μονοπατιού προς σπηλιά Νταβέλη που είναι καταλειμμένη από έναν .... πυλώνα
υψηλής τάσης υπό κατασκευή. Πάντως μετά από τα έργα το μονοπάτι υπάρχει μια χαρά.
Λίγο ανηφορικά, φτάσαμε στον πρώτο χωματόδρομο, όπου κάναμε στάση για την ομαδική φωτό.
Από 'κει ακολουθήσαμε χωματόδρομους προς ανατολή.
Είχαμε καλές θέες της νότιας Πεντέλης και καλές θέες της πόλης, από Λυκαβηττό, Τουρκοβούνια , Καστέλλα,
Αιγάλεω, Πάρνηθα και πιο πίσω τον Πατέρα.
Φτάσαμε στην άσφαλτο που οδηγεί στον Αγ.Πέτρο και την Νέα Μάκρη και από εκεί πίσω στην πλατεία
Αγ.Τριάδας όπου καφέ και ταβέρνες.
Όσοι θέλαμε ταβέρνα και μπύρα ατυχήσαμε. Είχαμε κάποιον που δεν είχε πιστοποιητικό εμβολιασμού μαζί.
Στάθηκε αδύνατον να επιτραπεί να καθίσουμε, ακόμη και σε υπαίθριο τραπέζι !
Είναι θαυμάσια εποχή! Εποχή για πεζοπορίες !
Οι πεζοπόροι της DSA
Περισσότερα...
 Είχαμε ακριβή πρόγνωση καιρού: Σύννεφα, ομοιόμορφο γκρίζο, ευχάριστη θερμοκρασία, άπνοια.
Ότι πρέπει για περπάτημα. Βρήκαμε αρκετούς άλλους πεζοπόρους στα μονοπάτια.
Αρχίζει να γίνεται της μόδας !
Φτάσαμε στα <<Μέλια>> αμέσως μετά το τέλος ταβερνών, στο Μενίδι, στον δρόμο προς το τελεφερίκ.
Δεκάδες άλλα αυτοκίνητα εκεί.
Βάζουμε τις αρβύλες, κλείνουμε τα αμάξια και δρόμο.
Το μονοπάτι προς Αη Γιώργη στο Κεραμίδι πάει δυτικά /βόρειο δυτικά.
Μέσα στο δάσος, ανεβαίνει βαθμιαία με τις κορυφές Μον Παρνές, Αέρας και Κυρά στα δεξιά μας. Είναι η δεύτερη πιο πολυσύχναστη διαδρομή στην Πάρνηθα. Και όμορφη.
Μπορεί να χαθεί κανείς εκεί μέσα, αρχή για αρκετές διαδρομές.
Ανάφερα πως η προ-Ελληνική λέξη παρ σημαίνει φως. Πάρνωνας, Παρνασσός, Πάρνηθα !
Περισσότερα...
-
-
Στον απόηχο του μεγάλου χιονιά που μας έκλεισε μέσα σχεδόν όλη την περασμένη βδομάδα, βγήκαμε έξω! Με λιακάδα. Με δροσερό αεράκι. Με αρκετούς άλλους πεζοπόρους στην Πεντέλη. Κατερίνα, Δωροθέα, Άρης και γω.
Από μακριά όλα μοιάζανε καθαρά και στεγνά.
Από κοντά περπατήσαμε σε αρκετά χιόνια σε σκιερές, δροσερές πτυχές.
Χωματόδρομοι, σε σκάρτη ώρα φτάνουμε στην σπηλιά Νταβέλη, το αρχαίο λατομείο μαρμάρου για την ακρόπολη. Σύντομη επίσκεψη και συνέχεια ανατολικά, παρακάτω. Περνάμε ένα δύσκολο σημείο και μετά κατηφορίζουμε σε αχνό μονοπάτι για χωματόδρομο πιό κάτω. Από κει ανηφόρα σε χιονισμένο κατά τόπους ανηφορικό μονοπάτι. Στις δυόμισι ώρες από την εκκίνηση είμαστε στους Αγίους Ασώματους: Εκκλησάκι, μονόχωρο καταφύγιο ανάγκης, πηγή, τεράστιος πλάτανος με..κούνια. Δίπλα στην πηγή δύο χτισμένα μαρμάρινα τραπέζια με πάγκους..δροσερούς στο κάθισμα.
Πάντως η λιακάδα λιακάδα! Φάγαμε, η Δωροθέα έκανε κούνια..ατρόμητα, ήπιαμε δροσερό προς παγωμένο νεράκι.
Γυρίσαμε από άλλη διαδρομή. Με πεζοπορικούς χαιρετισμούς από τους απόφοιτους της DSA!
Περισσότερα...
Με το ένα και το άλλο πολλοί μείναμε εντός των τειχών. Δεκάξι μαζευτήκαμε στην Τερψιθέα Γλυφάδας
Λιακάδα και γλυκιά θερμοκρασία. Γύρω μας το Μαυροβούνι, η δασωμένη κορυφή, ο Σταυραετός, με βαθυπράσινα πευκοδάση.
Ακόμα και τα <<γυμνά - βραχώδη>> τμήματα είναι πράσινα με φρέσκα μποτσίκια, λαδανιές πουρνάρια, αγριελιές και σπάνια πεύκα που γλίτωσαν την τελευταία πυρκαγιά.
Ανεβαίνουμε σε ραχούλα που ανεβαίνει ανατολικά, πάνω και νότια από υπηρεσία της πολεμικής αεροπορίας. Λείπει ένα μπατόν, σταματάμε.
Σίλια και Κορνέλια πάνε πίσω να βρουν το ξεχασμένο μπατόν, οι άλλοι περιμένουμε και νάσου ο Νίκος με την Ελένη και τα παιδάκια τους που είναι νέας τεχνολογίας και όσο ανεβαίνουμε το βουνό, τόσο πιό ξεκούραστα είναι..Έτσι γίναμε είκοσι.
Περισσότερα...
Τελευταίο Wandertag Του ΄21 !
Μαζευτήκαμε δώδεκα συν η Νοέλ του Αντώνη.
Λιακάδα και πολύ γλυκά, σχεδόν ζεστά..
Κόσμος πολύς.
Περπατήσαμε από το πυροφυλάκιο κάτω από τις γέφυρες της Κατεχάκη.
Πρώτα ως τον λόφο Ταξιαρχών και την θέα του λεκανοπεδίου.
Το εκκλησάκι με τα σενάζια - δεσίματα με αλυσίδες από τα Γαλλικά - την παλαιοχριστιανική βασιλική και το Φραγκομονάστηρο.
Μετά πίσω στον ελαιώνα της Μονής Καισαριανής.
Από 'κει στο μονοπάτι όπου σταματήσαμε στην Ανάληψη και παρακάτω την προτομή της Καίτης Αργυροπούλου που ανάστησε το δάσος και το τα μνημεία της Καισαριανής αμέσως μεταπολεμικά.
Τέλος φτάσαμε στην Καλοπούλα.
Η πηγή είχε διοχετευτεί αλλού.
Πίσω στα αμάξια σε μονοπάτι πλάι από την κοίτη του Ηριδανού.
Τέλος πεζοποριών 2021
Περισσότερα...
Υπήρχε πρόβλεψη για σύντομη βροχή. Σαν καλοί πεζοπόροι λοιπόν, πήραμε αδιάβροχα μαζί.
Αρχίσαμε στην παλαιά Πεντέλη ανάμεσα στον λόφο Καλλιθέα και το αστεροσκοπείο Πεντέλης.
Στην αρχή πέσαμε πάνω σε έργα - κατασκευή πυλώνα υψηλής τάσης. Πίσω απ'τα έργα βρήκαμε πάλι το μονοπάτι. Συννεφιά.
Στην ανηφόρα λίγο πριν την σπηλιά μας έπιασε μπόρα για λίγο.
Ένας, χωρίς αδιάβροχο, βράχηκε. Μετά μας προφύλαξε η σπηλιά.
Είναι αρχαίο λατομείο μαρμάρων κλασικής εποχής. Μείναμε μέσα μέχρι που καλυτέρεψε ο καιρός.
Επιστρέφοντας, παίρνω λάθος δρόμο και φτάνουμε σχεδόν στην άσφαλτο.
Κάναμε επιπλέον βόλτα.
Όπως είπε η Κορνέλια, πάντα περπατάμε περισσότερο απ' ότι εκτιμώ...
Μετά το διορθώσαμε και γυρίσαμε εύκολα από χωματόδρομους.
Καλή σαιζόν από τους απόφοιτους της DSA!
φιλικά Τάσος Καβαδέλλας DSA'71
Περισσότερα...
-
-
Πήρα τον Gregg και την Μέλπω από το αεροδρόμιο με όλα τα απαραίτητα ήδη στο αμάξι. Μετά βίας χωράγαμε οι τρείς μας και τα πράγματα…
Φτάσαμε βράδυ στην Αράχωβα στο φιλόξενο ξενοδοχείο Νεφέλες όπου μας υποδέχτηκε ο Κύριος Πάνος με πίτες, ζεστή σοκολάτα και τσάι βουνού. Έγινε πραγματική ανάβαση με πλήρεις προμήθειες, 4,5 λίτρα νερό ο καθένας, υπνόσακο, σκηνή. Αλοίμονο, φορτωθήκαμε περισσότερα φαγιά και νερό απ’ότι χρειάστηκε. Ο Gregg στο απότομο ξεκίνημα του μονοπατιού νόμιζε ότι θα τον θάψουν εκεί ...στην αρχή.
Γρήγορα αφήσαμε το επίπεδο λιβάδι Αράχοβας και μπήκαμε στα έλατα. Στην ώρα επάνω, χωματόδρομος μας έφερε στην λάκα Πασά με απλωσιές και έλατα. Σύντομη στάση, νερό, μελέτη του χάρτη.
Παραπάνω τα σήματα, κόκκινο και κίτρινο μαζί, είναι ορατά εύκολα. Είναι στεγνά τώρα, με χιόνι χάνονται εύκολα. Στάση για μεσημεριανό στο κιόσκι του καταφυγίου Δέφνερ του Παρνασσού. Είμαστε στο όριο της αλπικής ζώνης. Από δω και πάνω το δάσος δίνει τη θέση του σε βράχια και χαμηλή βλάστηση. Καπέλο, γυαλιά ηλίου και συνεχίζουμε.
Περισσότερα...
Ο Αντώνης μεγάλωσε στον Κάμπο, εκεί ανάστησε το οικογενειακό σπίτι, εκεί μας κάλεσε.
Πέρασαν Ντίτερ και Ελιάννα και με πήραν από το Περιγιάλι Πέμπτη μεσημέρι.
Η νέα εθνική οδός γρήγορη, φτάσαμε στην Ναύπακτο όπως σχεδιάζαμε. Βρήκαμε την Μέλπω και φάγαμε μαζί στην παραλία Γρίμποβο με θέα την γέφυρα Ρίο/Αντίριο.
Πιεζόμενοι από τον χρόνο, δεν μείναμε πολύ.
Με την ηλεκτρονική καθοδήγηση του Ντίτερ, βγήκαμε από τον δαίδαλο της Ναυπάκτου στον δρόμο προς Πλάτανο στην δεξιά όχθη του Μόρνου. Διαδρομή γνωστή, γρήγορα περάσαμε από το άγαλμα της οικογένειας την εποχή του μεσοπολέμου που, γιαγιά, γονείς παιδιά σκυλιά, κατσίκια, πορεύονται με τα μουλάρια τους προς το χωριό.
Περισσότερα...
-
-
Ξεκινήσαμε πρωί να προλάβουμε την ζέστη, στο πήγαινε τουλάχιστον. Βέβαια πάμε εξοπλισμένοι με αντηλιακά, καπέλα κλπ.
Ο Γιώργος και η Ματίνα δεν εξοπλίστηκαν με μαγιό όμως. Και το μετάνιωσαν. Βρισκόμαστε στην Αττική οδό και από εκεί παίρνουμε τον παλιό δρόμο για Θήβα. Παράκαμψη / συντόμευση από τους πρόποδες του βουνού Πατέρας μας φέρνει κοντά στον διχασμό Ψάθα / Πόρτο Γερμενό , όπου επιλέγουμε το δεύτερο.
Ερώτηση χωρίς πρακτική αξία: Πού είναι το όρος Πατέρας;
Φτάνουμε κάτω στην θάλασσα. Λιακάδα, ηρεμία νερού με αύρα προς την ξηρά. Φτάσαμε νωρίς. Έστω και Κυριακή κλαδεύουν για προστασία των ηλεκτρικών καλωδίων. Τέρμα ασφάλτου όπου αφήνουμε τα αμάξια.
Μια χερσόνησος, εκτεινόμενη δυτικά μέσα στον Κορινθιακό, χωρίζει τον όρμο Πόρτο Γερμενού από τον όρμο Ψάθας-Αλεποχωρίου.
Θα περπατήσουμε στην βόρεια όχθη της χερσονήσου, Μύτικας λέγεται, με το Πόρτο Γερμενό δεξιά πίσω μας, μέχρι να βρούμε παραλία.
Χωματόδρομος στην αρχή, περνάμε πρώτη παραλία με κολυμβητές και σκηνές κάμπινγκ, βάρκες, κανό, ομπρέλες. Όλος ο παράδεισος του καλοκαιριού.
Περισσότερα...
Στην Αθήνα μπορεί να είχε λιακάδα. Εκεί πάνω ήταν η τελευταία -ελπίζουμε και πιστεύουμε- μέρα του ΧΕΙΜΏΝΑ...
Φτάνουμε από τους πρώτους στην διαμορφωμένη πηγή Φυλής κοντά στο αρχαίο φρούριο της Φυλής. Γκρίζα, κρύο, ο Νίκος δανείζεται γάντια. Ψιχαλίζει. Κρύο. Ακριβώς η πρόβλεψη του δελτίου. Βάζω αδιάβροχο σακιδίου και καπέλο. Για στεγνά μαλλιά. Γάντια, ισοθερμικά, αμπέχονο. Ο Χρήστος ευχαριστημένος που ενώ ξέχασε το αντηλιακό, δεν θα το χρειαστει. Πιάνουμε το μονοπάτι, με νέα σηματοδότηση προς Μπίκεζα, κορυφή Καραμανλή, προφήτη Ηλία.
Περισσότερα...
-
-
Μαζευτήκαμε στην Κηφισιά και από εκεί οδηγήσαμε ως την Πολιτεία, τέρμα οδού Πλάτωνος. Εκεί υπάρχει κάποιος χώρος στάθμευσης. Είναι μία πύλη στους χωματόδρομους και τα μονοπάτια της Πεντέλης.
Ημέρα με γκρίζο φωτεινό σύννεφο και αφρικάνικη σκόνη. Τελικά καλά ήταν, περπατήσαμε άνετα χωρίς ήλιο. Λίγο κρύο στα ψηλά, όταν μας φυσούσε ιδρωμένους από την ανηφόρα. Με ανηφόρα σε μονοπάτι, μετά δρόμο, μετά πάλι μονοπάτι, φτάσαμε στον Παντελεήμονα.
Με πρόσκληση του Στέφανου μπήκαμε στην Μονή. Όλα καινούργια, απλόχωρα και κάπως .. νεόπλουτα.
Ας είναι. Έξω πάλι ανηφόρα προς έναν μεγάλο σταυρό πάνω από το μοναστήρι.
Στην ράχη επάνω βλέπουμε βόρεια Δροσιά, Ροδόπολη και Διόνυσο όπου ο Αντώνης αγναντεύει το σπίτι του.
Κατηφόρα σε φαρδύ μονοπάτι πελεκημένο στην πέτρα. Μπαίνουμε σε δάσος και σύντομα φτάνουμε στον Άγιο Λουκά. Στάση, ξεκούραση και ορεκτικά.
Γυρίσαμε από ανηφορική αλλά συνολικά πρόσφορη διαδρομή, περάσαμε πάλι κοντά από τον Παντελεήμονα και από εκεί απ'τα ίδια μέχρι τα αμάξια με την Αθήνα πιάτο στα πόδια μας.
χαιρετισμούς από τους πεζοπόρους της DSA!
TK
Περισσότερα...
Είναι μέρες <<εκτόνωσης>>. Το λέει ο υπουργός όχι εγώ. Πήγαμε στον νότιο Υμηττό από Τερψιθέα Άνω Γλυφάδας. Πιό κάτω είναι οι ταβέρνες της Βάρης. Ανεβήκαμε σε ρεματιά, δασωμένη με λίγα ψηλά-παλιά πεύκα και ένα ανοιχτό πράσινο χαλί από νέα πευκάκια. Αναγέννηση μετά από φωτιά. Η ομάδα μας αριθμεί έντεκα και την σκυλίτσα Νοέλ του Αντώνη. Στην πρώτη ανηφόρα η Νοέλ, με λεπτότητα, γύρισε ανάποδα, πορευόμενη προς τα κάτω. Χωρίς γαυγίσματα η πείσμα. Εμείς, μαλακά, της δείχνουμε ότι , παράλογα, μας αρέσει να ακολουθούμε την ανηφόρα. Σε διάφορες στάσεις αυτό επαναλαμβάνεται άλλες δύο φορές! Λέτε να έχουμε πρόβλημα;
Μήπως τα ιδανικά της ορειβασίας είναι ζουρλά; Λέω. Πάντος η Νοέλ έχει ένα επίπεδο.
Περισσότερα...
Πήγαμε ήδη προ μηνός, με περιπέτειες, στην περιοχή. Πήγα άλλη μια φορά μόνος μέχρι να βρώ την διαδρομή συνεχώς κοντά στο ρέμα. Μετά ανεβλήθη δύο φορές λόγω μέτρων-Κόβιντ, η εποχή μας γαρ. Σήμερα όμως τα καταφέραμε ωραία και μας αποζημίωσε και ο καιρός.Άνοιξη, νέα φυλλαράκια παντού, ανεμώνες, παπαρούνες, χαμομήλι, σπάρτα και σπαλάθρια με ολοκίτρινα ανθάκια. Α και οι κουτσουπιές: Ροζ πάνω στο γκρίζο των κλαδιών, έτσι για λίγο. Η άνοιξη μας επιβλήθηκε. Αυτό.
Περισσότερα...
 Είχαμε κάνει ξανά την διαδρομή αυτή. Το πως θα καταντούσαμε δεν το είχαμε φανταστεί. Για όλα βέβαια, φταίει ο Χρήστος. Που μας έχασε στον θαμνότοπο. Που μας έκανε να προχωρούμε ελεύθερα. Που τσιμπούσαν τα σπαλάθρια και τα πουρνάρια την Όλγα. Που φώναζε η Όλγα. Που έβαζα γόνατο για να πατήσω παραπέρα. Που λέρωσα το παντελόνι μου. Και λίγα λέω.
Μετά πέρασαν άλλοι πεζοπόροι και βρήκαμε το χαμένο μονοπάτι. Και με δυσκολίες φτάσαμε πάλι κάτω στο νερό. Και ήθελε η Όλγα φωτό πάνω στον γλυστερό κορμό. Που γεφύρωνε το ποταμάκι. Που άργησε ο Χρήστος να πάρει την ευλογημένη φωτό. Που γλίστρησε η Όλγα και έπεσε το πόδι της στο νερό. Που μετά έκανε η αρβύλα της πλατς πλατς, σαν βάρκα.
Από ωραία διαδρομή δίπλα στο νερό, φτάσαμε στον πολυπόθητο χωματόδρομο. Που δηλώσαμε όλοι ότι ΑΥΤΟ μας αρέσει. Ο Χρήστος τραβάει φωτό με εμάς σε μέγεθος ...κουκίδας. Κάποιος αφελής θα έλεγε ότι ο Χρήστος είναι άσχετος. Δεν θα γνώριζε τι φιλοσοφικό βάθος κρύβει ο άσχετος. Κατά λέξη είπε: - Εσείς βέβαια είστε κουκίδες, αφού κατά βάθος δεν ήθελα να βγάλω εσάς, αλλά την μητέρα φύση!!
Προσωρινή ψυχική διαταραχή; Υποσυνείδητη εχθρότητα προς τους συντρόφους του; Το σκέφτομαι.
Φτάσαμε στην περίφραξη ΕΥΔΑΠ ακριβώς πριν την βάση του φράγματος. Εκεί η Όλγα έφαγε στραγαλοφούντουκα. Αναζωογονήθηκε. Και άρχισε να προπορεύεται, τι λέω, έτρεχε μπροστά στην κατηφόρα της επιστροφής. Ο Χρήστος πρότεινε να ανέβουμε ένα γκρεμό αριστερά μας , ελεύθερα. Για να κόψουμε δρόμο.
Προηγουμένως, ένα κατσίκι, σε γκρεμό ψηλά πάνω μας, κλώτσησε πέτρα που έπεσε κοντά μας. Δεν έπεσε στο κεφάλι του Χρήστου να βάλει μυαλό!
Ωραία περάσαμε!
Ο Τάσος Καβαδέλλας ξεμύτησε με την πανδημία κάνοντας την πρώτη "επίσημη" έξοδο του 2021, στου Φιλοπάππου, σαν σε Wandertag, έστω και αν ήταν μόνος, στα μουλωχτά, ανάμεσα βέβαια σε πάρα πολλούς μόνους.
Νόμιζε ότι θα ζηλέψουμε και μας έστειλε φωτογραφίες με χιόνια και μεις που φάγαμε τόσο χιόνι αυτές τις ημέρες ζηλέψαμε τόσο όσο και ένας Εσκιμώος όταν σε δει να κρατάς παγάκια.
Το ενδιαφέρον όμως της βόλτας του Τάσου ήταν η αναφορά του στο Επτάθρονον στον λόφο του Φιλοπάππου, κοντά στο θέατρο της Δώρας Στράτου:
Νοτίως της οδού Κοίλης, εντοπίζεται το Eπτάθρονον, ή αλλιώς η πλατεία των επτά θρόνων. Πρόκειται για μια επίπεδη πλατεία, με επτά λαξευμένα καθίσματα, το ένα δίπλα στο άλλο. Ορισμένοι μελετητές υποθέτουν ότι υπήρξε χώρος ανάπαυσης και αναψυχής για τους κατοίκους του δήμου Κοίλης. Άλλοι το ερμηνεύουν ως «Βουλευτήριο» και το συνδέουν με την Μητέρα των Θεών (Κυβέλη-Ρέα), η οποία είχε το ιερό της στην περιοχή, αλλά και άλλες αρχέγονες μυστηριακές λατρείες.
Περισσότερα...
- η αρίθμηση είναι ανάποδη, αφού το 104 προηγήθηκε του 103, αλλά αρχικά είχε προγραμματιστεί αλλιώς
 Είναι σχετικά σύντομη διαδρομή, στην καρδιά της Πάρνηθας.
Η αρχή ρέματος που πηγάζει από το διάσελο Πανός. Μέρος κάτω από τον βαθύ ίσκιο αιωνόβιων ελάτων-γιγάντων που φτάνουν το δέκα μέτρα ύψος. Νερό τρέχει με βροχές και με τα χιόνια.
Υπάρχουν τόποι με χόρτο και επίπεδους βράχους. Ζεστά μεσημέρια, γυρίζοντας από κουραστικές πορείες, ξάπλωνα εκεί μέσα στην ησυχία, ακούγοντας τον σφυγμό μου. Ναι, ξάπλωνα. Δεν υπάρχει πιά. Η πυρκαγιά του 2007 μας πήρε όλα αυτά και άλλα πολλά.
Στα χρόνια που πέρασαν, οι θάμνοι πρασίνισαν, λίγα δέντρα επιβίωσαν. Το χώμα σκεπάστηκε με λαδανιές -είδος χαμηλού θάμνου- και αγριοτριανταφυλλιές, τώρα με κόκκινα φρουτάκια στην θέση των λουλουδιών. Οι τελευταίες, πρέπει να έχουν πλεονέκτημα, γιατί τα αγκάθια τους τις προστατεύουν από βόσκηση ελαφιών.
Είδα ομάδες από αυτά, και σήμερα. Δεν έχω πολλά άλλα να πω. Οι φωτογραφίες μιλούν καλύτερα.
Κανείς δεν ευκαίρησε να έρθει για δουλειά.
Κλάδεψα, καθάρισα για κάποιες ώρες.
Φόρος τιμής σε μιά ανάμνηση..
πεζοπορικά από την DSA Τάσος
Περισσότερα...
- η αρίθμηση είναι ανάποδη, αφού το 104 προηγήθηκε του 103, αλλά αρχικά είχε προγραμματιστεί αλλιώς
 Στον δυτικό Παρνασσό είχαμε κάνει την διάσχιση Δελφοί > Αγόριανη πριν χρόνια. Επιστρέψαμε το Σάββατο και επισκεφθήκαμε την σπηλιά Κορύκειο στο νότιο άκρο του βουνού Παλιοβούνα που υψώνεται περίπου 500 μέτρα πάνω από το λιβάδι της Αράχωβας, ένα οροπέδιο στα 1100μ. Υψόμετρο.
Είχαμε συμμετοχές-έκπληξη και την άτυχη απουσία του Χρήστου που φιλόξενα πρόσφερε το σπίτι του στην Αράχωβα για διανυκτέρευση αλλά τραυματισμός δεν τον άφησε να έρθει μαζί μας. Περπατάμε στους χωματόδρομους του λιβαδιού Αράχωβας. Πριν την ανατολή, ψύχρα 7 βαθμοί.
Μεζονέτες, ημιτελείς η ακατοίκητες όσες θέλεις. Θύματα κατασκευαστικής απληστίας και πτώσης τιμών.
Σύντομα πιάνουμε ανηφορικό μονοπάτι κομμένο μέσα σε πυκνή βλάστηση. Σε μία ώρα είμαστε στην είσοδο της σπηλιάς. Είναι το άντρο των Κορύκειων νυμφών και του θεού Πάνα. Μέσα μια μεγάλη ψηλοτάβανη αίθουσα με σταλακτίτες και ακουστική ενίσχυση του λόγου μας. Αριστερά ένας χορταριασμένος σταλαγμίτης, η λεγόμενη τράπεζα από τους αρχαίους, όπου άφηναν προσφορές στους θεούς. Κάποιοι, πριν από μας, είχαν αφήσει λίγα λουλούδια και ένα γυναικείο κόσμημα! Παραθέτω φωτογραφία. Βγαίνουμε προσεκτικά πάνω σε γλιστερό, υγρό έδαφος, έξω στο πλούσιο φως.
Περισσότερα...
-
-
 Αν δεν είχαμε την καταγραφή παλαιότερων Wandertage, θα νόμιζα ότι πρόσφατα περπατήσαμε στο Μαυρόρεμα. Και όμως πέρασαν κιόλας δυό χρόνια. Έχουμε κάνει 18 πεζοπορίες από τότε! (Wandertag #84: Mαυρόρεμα - Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018). Έτσι για να πρωτοτυπήσουμε αντιστρέψαμε την ροή της αρίθμησης και τούτη η εκδρομή προηγήθηκε του Wandertag #101...
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων προειδοποίησα ότι ίσως πάρει οκτώ ώρες και πράγματι χρειαστήκαμε εφτά ώρες με συνεχή προσπάθεια και αρκετή κούραση. Τώρα, τέλος Μάη, βάζουμε παλτά πάλι αλλά τότε είχε καύσωνα 38 βαθμών.
Ήρθε ο Χρήστος, βετεράνος ψηλών κορυφών. Οδηγούμε ως το οροπέδιο Βούντημα πάνω απ'τον Αυλώνα. Σύντομα μπαίνουμε στο στεγνό ρέμα, στο σημείο που βγήκαμε στο τέλος της διαδρομής #84.
Είναι σκιερά και δροσερά σχετικά με επάνω. Καλό αυτό. Στον χάρτη είναι μακρύ τμήμα άγνωστης δυσκολίας. Πλατάνια, βελανιδιές, και άλλα. Από τα φύλλα δέντρων, φωτογράφησα δύο να τα ψάξω σε βιβλίο αργότερα. Περάσαμε από την σκιά είδους Κράταιγου με παλαμόλοβα φύλλα και ενός Νερόφραξου με λεπτό, λείο κορμό, πτεροσχιδή φύλλα και τις ρίζες στην κοίτη της ρεματιάς.
Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε βράχια σμιλεμένα σε ομαλές καμπύλες / τομές από το νερό. Μια εγκοπή είκοσι εκατοστών πόσο χρόνο ροής νερού απαιτεί; Αιώνες; Χιλιετίες; Περισσότερο;
Περισσότερα...
-
-
Επιστρέψαμε στην ίδια διαδρομή που κάναμε με Λένα και Αντώνη πριν ένα χρόνο. Σήμερα με ωραία λιακάδα, κάπως δροσερά. Είναι και που ξεκινήσαμε νωρίς να πάμε δροσερά και να έρθει δροσερά στην ανηφόρα, ποδηλατικά από την Νέα Μάκρη ο Νίκος.
Ο χώρος του Ραμνούντα, από τον ναό της Νέμεσης ως την αρχαία πόλη και λιμάνι κάτω στον νότιο Ευβοϊκό, εκτείνεται επί δύο η τρία χιλιόμετρα. Είναι, φυσικά, περιφραγμένος και αδύνατη η έξοδος και πρόσβαση στην θάλασσα. Από την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου λοιπόν, περπατήσαμε σε χωματόδρομο κυρίως, βόρεια και παράλληλα με την περιφραγμένη περιοχή, για να φτάσουμε στην θάλασσα. Είναι καταπράσινοι λόφοι που κατεβαίνουν ως το νερό, με πεύκα, κέδρα και πυκνό θαμνότοπο. Ανάμεσα στην ελεύθερη βλάστηση, ελαιώνες και ορεινά αμπελάκια. Για συντομία, διασχίσαμε ρεματιά, και από 'κει, πάλι σε χωματόδρομο κατεβήκαμε στην θάλασσα στο εκκλησάκι της ΑγιαΜαρίνας. Λίγο σκαρφάλωμα ακόμα σε παραλιακά βραχάκια και φτάσαμε σε παραλία με βότσαλο. Βουτήξαμε σε δροσερό νερό, ο Άλκης πρώτος που είναι και ο μικρότερος. Βέβαια το μπάνιο, ως γνωστόν, δρα κατά της ανορεξίας. Αλλιώς, ανόρεχτοι, δεν θα αγγίζαμε καν σάντουιτς και παστέλια...
Γυρίσαμε λίγο νωρίτερα από το συνηθισμένο γιατί είχαμε ραντεβού με εργολάβο κουφωμάτων. Οι δουλειές, δουλειές.
Περισσότερα...
Έγινε το περπάτημα σε κλίμα επανεκκίνησης της κανονικής ζωής!
Παρέμειναν οι μάσκες μέσα στο αυτοκίνητο, οι αποστάσεις των δύο μέτρων και η απουσία κεράσματος λιχουδιών η ακόμα και νερού..
Να μην αναφέρω και την απουσία ομαδικής φαγο-οινοποσίας σε ταβέρνα μετά. Και μάλλιστα στη Χασιά-Φυλή με τις περίφημες ταβέρνες κλειστές.
Ομαδική φωτό, σε απόσταση μεταξύ μας, στο άδειο πάρκινγκ ταβέρνας. Ο φωτογράφος έκοψε μερικούς από την μία άκρη της παράταξης. Γίνονται αυτά...
Περισσότερα...
Τελικά ήταν πολύ ωραία, είχε θαυμάσιο καιρό αλλά περίπατος δεν ήταν. Υπήρχε κάποιο νερό, περισσότερο στον χωματόδρομο της επιστροφής. Πολλά κλαδιά η και δέντρα μερικές φορές πεσμένα από τον καιρό του χειμώνα. Ο Ντήτερ ήταν πρώτος και έκανε τον περισσότερο καθαρισμό μονοπατιού. Πρέπει να έχουμε γάντια και κλαδευτήρι μαζί μας να συντηρούμε το όποιο μονοπάτι καθώς περνάμε.
Περισσότερα...
 Παρνασσός, δυο μέρες χιόνι
Επανάληψη διαδρομής που, εν μέρει, έγινε προ διετίας με περισσότερο χιόνι τότε.
Οι απόφοιτοι Χρήστος και Τάσος ξεκινάνε από το λιβάδι Αράχωβας στα 1100μ. υψόμετρο, όπου εκβάλλει το αρκουδόρεμα. Έχουμε έρθει νωρίς να υπάρχει χρόνος για πιθανή καθυστέρηση. Ήλιος, ησυχία, μια χαρά. Στεγνά, χιόνι πουθενά. Περνάμε δίπλα σε μεζονέτες χτισμένες στη χρυσή δεκαετία του δύο χιλιάδες. Ανηφορικά, σχετικά απότομα, πάω σιγά μη μας πέσει βαρύ. Ελατοδάσος. Χωρίς δυσκολία σε μία ώρα κάνουμε στάση στον πρώτο δασικό δρόμο της διαδρομής. Χιονάκι παγωμένο, όχι γλιστερός πάγος, αρχίζει. Στον δρόμο τώρα, σύντομα το χιόνι βαθαίνει στα 40 εκατοστά, και γίνεται δύσκολο. Είναι σαν να το οργώνουμε. Κουραστικό. Δοκιμή σε παράλληλη πορεία μέσα στο δάσος δίπλα μας. Πράγματι, κερδίζουμε με ελαφρύτερο χιόνι αλλά χάνουμε με ανωμαλία εδάφους. Επιστρέφουμε στον δρόμο.
Περισσότερα...
Διαδρομή για να αποχαιρετίσουμε το 2019!
Πήγαμε στο Τελεφερίκ της Πάρνηθας. Από εκεί πιάσαμε το μονοπάτι μέσα στο ρέμα του ΑιΓιώργη.
Περάσαμε το ρέμα που ήταν στεγνό. Περάσαμε κάτω από τους βράχους της κορακοφωλιάς.
Φάγαμε κούμαρα...
Περάσαμε τον χωματόδρομο και, μέσα από νέο πευκοδάσος, φτάσαμε στο διάσελο της Κυράς.
Από 'κει πήραμε δασικούς δρόμους, πίσω από την κορυφή Κυρά, περάσαμε το φυτώριο, την Αγία Τριάδα και φτάσαμε στο περίπτερο όπου αρχίζει το μονοπατάκι για Μον Παρνές.
Εκεί μας έπιασε πυκνό σύννεφο όπου βλέπαμε μόλις τρία μέτρα μπροστά.
Επίσης είδαμε ομάδα ελαφιών, μερικά μάλλιστα μας πλησίασαν.
Τελικά, μέσα σε πυκνή ομίχλη φτάσαμε στο καζινό και το τελεφερίκ μας κατέβασε.
Είχαμε δύο πεζοπόρους 8 και 6 ετών που ανέβηκαν την Πάρνηθα, 600μ. ανάβαση. Μάλιστα.
Όλοι μαζί για το 2020 !
οι πεζοπόροι της DSA
Περισσότερα...
-
-
 Επαναλάβαμε μια ωραία, σύντομη διαδρομή.
Περιλαμβάνει την αρχή της ανάβασης Πεντέλης από την βόρεια πλευρά. Περάσαμε από τρία ξωκλήσια, όλα σε όμορφες θέσεις.
Ο Προφήτης Ηλίας, πρώτη στάση, παρουσιάζει θέες προς τα βόρεια. Ο Αγ.Νικήτας, δεύτερος, είναι μέσα σε πυκνό δάσος, τέλος ο Όσιος Λουκάς σε μεγάλο λιβάδι με κάποια δέντρα, έχει δίπλα του μία από τις λίγες πηγές της Πεντέλης.
Το νερό της πηγής ,δροσερό. Μετά αφήσαμε την διαδρομή της ανάβασης και περάσαμε στο ίδιο ύψος, ανατολικότερα, στο πρώην νταμάρι Αλούλα. Η θέση αυτή έχει διαμορφωθεί με αρχιτεκτονικό σχέδιο διαμόρφωσης ανοικτών χώρων. Οι τεχνίτες πέτρας δώσαν δείγματα της τέχνης τους, όλα με δόμηση ξερολιθιάς, χωρίς χρήση αρμού.
Είδαμε τοιχοποιία, περβάζια παραθύρων, νεροχύτες, πλυσταριό και πολλές σκάλες, πεζούλες και φράχτες. Όλα αποκλειστικά από πέτρα.
Οι μικροί της ομάδας δοκιμάσαν αναρρίχηση σε γκρεμό-εννοείται με ασφάλεια.
Επιστρέψαμε περνώντας από μαρμάρινα αγάλματα δίπλα στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό της περιοχής. Η ομάδα ήταν διχασμένη για την καλλιτεχνική αξία των γλυπτών…
Με πεζοπορικούς χαιρετισμούς Τάσος Κ DAS‘71
Περισσότερα...
-
-
 Έχουμε ξαναπερπατήσει στον Πάρνωνα κοντά στα Τσίντζινα (Πολύδροσο) όπου υπάρχουν πολλές σηματοδοτημένες διαδρομές. Το καλοκαίρι που πέρασε το Ίδρυμα Νιάρχου προσέφερε γιορτή αναγέννησης της Βαμβακούς, ένα κεφαλοχώρι της περιοχής και γενέτειρα των Νιάρχων. Ανάμεσα σε άλλες προσφορές, ανασκευάστηκαν και σηματοδοτήθηκαν μονοπάτια κοντά στο χωριό, περιλαμβανομένης μίας ανάβασης προς την Μεγάλη Τούρλα/Μαλεβό/Κρόνιο όρος, την κορυφή του Πάρνωνα στα 1935μ.
Εμείς ακολουθήσαμε μια διαδρομή κατά μήκος του Οινούντα ποταμού( Κελεφίνα) αντίθετα από την ροή του νερού. Αυτό είναι κυκλική διαδρομή στα ανατολικά της Βαμβακούς Λακωνίας μέσα στον Πάρνωνα, σε υψόμετρα 950 με 1200μ. Μεικτά δάση με μαυρόπευκα, έλατα, θάμνους και φυλλοβόλα κυρίως πλατάνια που παρακολουθούν το νερό στις ρεματιές. Στα εγκαταλειμμένα πλέον χωραφάκια υπάρχουν καρυδιές, μηλιές, κορομηλιές και κερασιές. Αυτή την εποχή τα κίτρινα/κόκκινα φυλλώματα δίνουν ωραία αντίθεση με το βαθύ πράσινο των αειθαλών.
Την νύχτα πριν, είμασταν μόνοι στο χωριό. Τζάκι ζωντανό, έξω ψύχρα, άστρα, μαύρο δάσος, μαύρο βέλος το κουνάβι που έτρεξε στην αυλή καθώς βγήκα να φέρω ξύλα. Η φλόγα μέσα έδινε ζέστη, συντροφιά και σιγουριά. Μιλήσαμε για τον τόπο, μηνύσαμε στον Χρήστο ότι τον περιμέναμε και οι τρεις.
Περισσότερα...
Το περπάτημα #94 από την αρχή ήταν δύσκολο. Πολλοί φοβήθηκαν την βροχή, έτσι πεζοπόρησα μόνος. Ίσως καλύτερα γιατί αποδείχτηκε προσπάθεια εννέα ωρών.
Εθνική οδός ως Μαλακάσα στον σταθμό Σφενδάλη του προαστιακού. Περνώ τις γραμμές και παίρνω γνωστό μου δασικό δρόμο από παλιά. Δίνει οδοιπορική πρόσβαση στον Αγ.Μερκούριο η και κατευθείαν στα μονοπάτια για Μόλα η Σαλονίκι. Λίγο παραπάνω ομάδα καφέ-σκούρων γουρουνιών στα είκοσι μέτρα. Ζευγάρι με τουλάχιστον οκτώ αγριογουρουνάκια. Με άκουσαν παρά με είδαν. Γρήγορα σπρώχνουν τα μικρά στους πυκνούς θάμνους της ρεματιάς κάτω. Τα ίδια, πότε ο ένας και πότε η άλλη βγαίνουν στον δρόμο παρακάτω, με κοιτούν για δευτερόλεπτα, φεύγουν μπροστά και ξαναεμφανίζονται πιο μακριά. Επαναλαμβάνεται λίγες φορές μέχρι να βεβαιωθούν ότι με παραπλάνησαν αρκετά μακριά από τα παιδιά τους…
Περισσότερα...
Υπήρχε ταβέρνα λίγο πριν την Μαλακάσα, κοντά στο ξωκλήσι Αγίου Μερκουρίου. Από εκεί ξεκινήσαμε για τρίωρο περίπατο μέσα στο δάσος. Ο φορέας του Εθνικού δρυμού δεν έχει φτάσει ως αυτές τις περιοχές και η σήμανση είναι ανύπαρκτη.
Μας αποζημιώνει η λιακάδα και το μεικτό δάσος. Σήμερα συναντήσαμε ποδηλάτες, δρομείς, εκδρομείς και μια οργάνωση ορεινού δρόμου. Πρώτη φορά τόσος κόσμος στην Πάρνηθα και μάλιστα στα χαμηλά των νέων, τέως βασιλικών περιοχών Τατοϊου.
Περπατήσαμε ως την λάκα Μηλιά. Από εκεί φτάσαμε ως το μεγάλο άνοιγμα Βροκόλι. Καθώς κολατσίζαμε, περνάει δρομέας και ζητά οδηγίες…χωρίς να σταματήσει! Δεν προλάβαμε να απαντήσουμε. Μετά από λίγο επανήλθε μαζί με δεύτερο δρομέα και πρόλαβαν να μιλήσουν μαζί μας. Η επιστροφή στα αυτοκίνητα γρήγορη.
Καλή Πεζοπορική χρονιά από την DSA!
Περισσότερα...
 Η ορειβάτισσα Μέλπω, ο απόφοιτος Χρήστος και ο υπογράφων, με τον ζεστό, στεγνό καιρό του Αυγούστου, κάναμε την διάσχιση Γκιώνας. Το βουνό στο κέντρο της Ρούμελης, πάνω στον άξονα Άμφισσα>Λαμία , είναι σύνολο πολλών κορυφών. Στέκεται δυτικά του Παρνασσού και είναι ανατολικά των Βαρδουσίων από τα οποία χωρίζεται από την άνω ροή του Μόρνου, πριν την λίμνη.
Υπάρχει εκτενής περιβαλλοντική καταστροφή από μεταλλευτικές δραστηριότητες βωξίτη, χωρίς την οφειλόμενη αποκατάσταση.
Η διαδρομή μας όμως-στο ανέπαφο τμήμα του συγκροτήματος- μας εντυπωσίασε!
Περισσότερα...
 Πολή ζέστη, λίγοι -δύο μόνο- ήρθαν.
Άλλοι πρέπει να εξαντλήθηκαν με την ψηφοφορία!;;
Ήταν ωραία, το δάσος έδινε κάποια δροσιά.
Το άγαλμα του κυνηγού με το γεράκι είναι μέσα στον κήπο της εξοχικής βασιλικής διαμονής.
Όλα αυτά, χρειάζονται συντήρηση και χρήση!
Ήπιαμε όλα τα νερά που φέραμε μαζί και..παραπάνω.
Καλό πεζοπορικό φθινόπωρο 2019!
oi πεζοπόροι της DSA
Περισσότερα...
Άνοιξη και λιακάδα δημιουργούν ωραίες εικόνες. Έχει πολλά λουλούδια εκεί έξω!
Βρεθήκαμε στο κεφαλοχώρι Χασιά (Φυλή), απ' όπου αρχίζει το μονοπάτι.
Έχει βρέξει τόσο πολύ αυτή την άνοιξη που το ρέμα της Γκούρας προς Ελευσίνα, έχει νερό τώρα τέλος Απρίλη.
Χρειάστηκε προσοχή να περάσουμε στεγνοί.
Μας πήρε τρεις ώρες , σε καταπράσινο τοπίο, ν'ανέβουμε.
Είπαμε και την ιστορία του εξόριστου Θρασύβουλου την εποχή των τριάκοντα τυράννων.
Καλό ΠΑΣΧΑ σε όλους!
πεζοπόροι της DSA
Περισσότερα...
Τελικά δεν πήγαμε στο φρούριο!
Φυσούσε πολύ και το κρύο σε κορυφές θα ήταν σκληρό. Αφήσαμε τον προγραμματισμό αυτό για γλυκό καιρό και περπατήσαμε μέσα στο δάσος, πάλι στην ίδια περιοχή.
Πάλι 0 βαθμούς είχε αλλά φυσούσε σπάνια...
Είχε χιόνι πούδρα και πάγο στον χωματόδρομο που βρήκαμε παραπάνω.
Περπατήσαμε 3,5 ώρες και κάψαμε αρκετές ....θερμίδες.
πεζοπορικά
ΤάσοςΚ και οι ορειβάτες της DSA
Περισσότερα...
Λόγω πίεσης χρόνου, προσεκλήθησαν μόνο συμμετέχοντες σε προηγούμενα Wandertage.
Βρεθήκαμε στο κέντρο και στην Κηφισιά και από 'κει στην Νέα Μάκρη και τον Σχινιά που είναι η θέση της
ιστορικής μάχης του Μαραθώνα. Στα πόδια της Πεντέλης, ένας μικρός κάμπος. Υπάρχουν πηγές με πολύ νερό που λιμνάζει και υπερχειλίζει στον κόλπο του Σχινιά από στενό σημείο. Μέρος του κόλπου καλύπτεται από επιμήκη χερσόνησο, την Κυνοσούρα. Ανάμεσα στον βάλτο και την θάλασσα, είναι το δάσος του Σχινιά, με πυκνές, ψηλές κουκουναριές και πολλούς ...σχίνους όπως λέει το όνομα.
Περπατήσαμε στο δάσος, πλάι στην θάλασσα, ήσυχα και χαλαρά. Περάσαμε το ρέμα που βγάζει τα γλυκά νερά στην θάλασσα κάτω από τον δρόμο και ανεβήκαμε σε σημείο θέας του νότιου Ευβοϊκού και του Σχινιά, στην αρχή του οικισμού των <<δικαστικών>>.
Στον γυρισμό, είχε σηκώσει αέρα και άρχισαν το σερφ με αετό αθλητές που είχαν μαζευτεί για αυτόν τον σκοπό.
Καλή αρχή για το 2019 !
πεζοπόροι της DSA
Περισσότερα...
Πήγαμε με θαυμάσια λιακάδα. Πολύς κόσμος πεζοπορώντας.
Φτάσαμε σχεδόν ως Φλαμπούρι. Στο σημείο αυτό κατεβήκαμε την ρεματιά Χούνη και σε τρεις ώρες περίπου είμασταν στο πάρκινγκ του τελεφερίκ στο αυτοκίνητο.
Καλό 2019, αρχίζει με χιόνια!
φιλικά από Πεζοπόρους της DSA
Τάσος Καβαδέλλας DSA'71
Περισσότερα...
Νέο βουνό για μας. Πήγαμε Σάββατο που είχε καλύτερο καιρό. Έτσι δεν ήρθαν άλλοι που μόνο την Κυριακή ευκαιρούσαν.
Ωραίες θέες, λίγα σπίτια, καμία σχεδόν αγροτική εκμετάλλευση. Ανανεωμένο, μεικτό δάσος μετά την πυρκαγιά προ τριανταετίας. Περπατήσαμε σύμφωνα με χάρτες και οδηγίες από το πεζοπορικό βιβλιαράκι του Αντώνη Καλογήρου και τον νέο χάρτη της <<Ανάβασης>>.
Εύκολη ανάβαση έως το κλασσικό φρούριο της Ερένειας πάνω από το χωριό ΑηΓιώργης. Μέσα σε πυκνή βλάστηση. Φωτογραφίες στα ερείπια του κάστρου. Λίγο μετά στενεύει το μονοπάτι και γίνεται απότομο. Στις τρείς ώρες φτάνουμε στην κορυφογραμμή όπου κάποια έλατα και λίγος πάγος σε φυτά και στους βράχους. Θέα Σαλαμίνας, Αίγινας αλλά και προς τον Κορινθιακό. Οι κορυφές κάτω μας προς τα Μέγαρα είναι η πιο απομονωμένη περιοχή: Καταπράσινη, απείραχτη, χωρίς δρόμους η κτίσματα. Περάσαμε πολλά σκαψίματα από αγριογουρουνάκια.
Περισσότερα...
Επαναλάβαμε μια διαδρομή που αναγνωρίσαμε πέρσυ. Θαυμάσιος καιρός. Φάγαμε μέσα στο κάστρο και γυρίσαμε από άλλη, ευκολότερη διαδρομή.
Με πεζοπορικούς χαιρετισμούς, Τάσος Καβαδέλλας DSA'71
Περισσότερα...
Πήραμε την ευκαιρία του στεγνού καιρού και κάναμε τμήμα μιας ωραίας ρεματιάς στην βόρειο-δυτική Πάρνηθα, στα όρια με τον νομό Βοιωτίας. Λέγεται Μαυρόρεμα. Ξεκινά στα ψηλά του βουνού, περνά κάτω από την Ντράσιζα, τρέφεται και με νερά από το Λημικό, περνά τον δασικό δρόμο Φρούριο Φυλής > Αυλώνας, δέχεται νερά από τα δυτικότατα της Πάρνηθας, αγγίζει το Βούντημα, περνά κάτω από την Αγιά Μαρίνα, περνά μέσα από το στρατόπεδο τεθωρακισμένων και πέφτει στον βοιωτικό Ασωπό. Δεν αναγνωρίζετε τα τοπωνύμια αυτά; Πολλές απ'τις τοποθεσίες αυτές κρύβουν μεγάλη ομορφιά. Ελάτε με τους απόφοιτους της DSA η με ορειβατικό σύλλογο και ανακαλύψτε τον πραγματικό κόσμο!
Περισσότερα...
Μαζευτήκαμε για την αρχή της πεζοπορικής χρονιάς στο τελεφερίκ. Όλοι στην ώρα μας, όλοι χαρούμενοι που λίγο καλοκαίρι υπάρχει ακόμη. Οι πορείες στην Πάρνηθα, πλέον, δείχνουν την ομορφιά και σε τόπους, την καταστροφή της πυρκαγιάς του εφτά. Πολλές περιοχές ανακάμπτουν, υπάρχουν όμως και ερημοποιήσεις.
Περπατήσαμε μία ώρα τουλάχιστον με μεγάλη θέα μέχρι που μπήκαμε στο δάσος λίγο πριν την πηγή. Συναντήσαμε πολλές ομάδες πεζοπόρων.
Στην Σκίπιζα, λίγο το νερό αλλά καλό όπως πάντα. Σεπτέμβρης είναι. Καθήσαμε φάγαμε.
Μετά σύντομη επίσκεψη στο πυροφυλάκιο με θέα βόρειας Πάρνηθας, μέχρι την Χαλκίδα. Μετά επιστροφή από άλλο μονοπάτι στο ελατοδάσος, ως το κατφύγιο Μπάφι. Στάση και μάσες πάλι...
Μετά πάλι το τελεφερίκ για τα αυτοκίνητα.
Περπατήσαμε καθαρά 5 ώρες, 15 χιλιόμετρα περίπου.
Καλή ορειβατική σαιζόν 2018-19 !!
φιλικά Τάσος Καβαδέλλας
Περισσότερα...
|
|
|
|
 |
|
|
|
Από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα
Με την υποστήριξη:
|
