Wandertag #63: Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017 – Κασούμπι

Κασούμπι > Φρούριο Φυλής > Χασιά

Σήμερα πήγαμε ορειβατικά αλλά μας βγήκε πιό ορειβατικά απ’ότι θέλαμε. Πήγαμε στο Φρούριο Φυλής (640μ.) μέσω υψώματος Κασούμπι (826μ.). Κάτι σαν Ομόνοια – Παγκράτι μέσω Μονής Καισαριανής. Έτσι.

Πέρυσι αφιερώσαμε προσπάθεια να γνωρίσουμε το νέο μονοπάτι του ΕΠΟΣ Φυλής από Χασιά>Διπόταμα>βράχος και ρέμα Θοδώρας>αρχαίος δρόμος>φρούριο Φυλής. Τώρα ερευνήσαμε μια παραλλαγή της ανάβασης αυτής με πληροφορίες από το -παλιό πιά- βιβλίο του Κουγιουμτζέλη. Γνώριζα ότι κάποια ελεύθερη(χωρίς μονοπάτι) προώθηση θα υπάρξει.

Αρχίζουμε από τις ταβέρνες της Χασιάς με την σήμανση για φρούριο Φυλής.

Ωραία ρεματιά της Γκούρας, στεγνή εδώ, και σύντομα η συμβολή με το ρέμα της Θοδώρας, τα Διπόταμα. Βγαίνουμε στην ρεματιά Θοδώρας τώρα, ανοικτά, δασωμένα και φιλικά στον πεζοπόρο. Πάνω μας δεξιά ο ομώνυμος βράχος σαν δόντι προς τον ουρανό.

Σε χωματόδρομο, παρακάτω φαίνονται και άλλες βράχινες κορυφές βόρεια από την πρώτη και μεγαλύτερη: Έχει τρεις-τέσσερες άλλες Θοδώρες σαν αδελφές της. Αφήνουμε την κύρια ρεματιά και μπαίνουμε δυτικά προς Φίχθι. Αφήνουμε και το έτοιμο μονοπάτι προς το Φρούριο. Στενή βράχινη δίοδος φέρνει σύντομα σε λάκα με το πηγάδι Φίχθι μπροστά.

Ανάπαυση, νερό, κοιτάμε τους χάρτες.

Παίρνουμε την κοιλάδα με κατεύθυνση βόρεια. Δίοδοι στο δάσος ανοιγμένοι ίσως από κτηνοτρόφους. Λάκα, άλλη δίοδος, μετά τίποτα. Ελεύθερα τώρα. Οδηγός ο Αντώνης ως πιό ορεσίβιος. Ανηφόρα 45 μοίρες, βλάστηση και πευκοδάσος, θέα κορυφών μπροστά μας. Τραβερσάρουμε ανηφορίζοντας τα ανατολικά πρανή του βουνού Κασούμπι.

Όπου νάναι περιμένουμε το φρούριο Φυλής να φανεί. Αν υπάρχει μονοπάτι, το χάσαμε. Περπατάμε ελεύθερα.

Δηλαδή:

Ελεύθερα παραμερίζω κλαδιά να περάσω.

Ελεύθερα μας γρατζουνίζουν τα πουρνάρια, τι λέω; Κολυμπάμε πάνω από πουρνάρια όπως λέει η Βάσω.

Ελεύθερα γλυστρώ και πέφτω γιατί ο βράχος έχει βρύα..

Ελεύθερα μας φαίνεται ότι μπαίνουμε σε όλο πιό δύσκολα και μονοπάτι πουθενά.

Το <<προωθούμαι Ελεύθερα>> στην ορειβασία έχει κάτι το …ανάποδο.

Μια στιγμή νάσου το κάστρο απέναντι. Καλά πάμε. Το φωτογραφίζουμε αεροπορικά μια και είμαστε ήδη ψηλότερα. Προσέχουμε πιά πλαγιά είναι προσβάσιμη, για αργότερα που θα’μαστε εκεί. Σύμφωνα με την παλιά οδοιπορική διαδρομή που έχουμε στο βιβλιαράκι, πάμε να κάνουμε κορυφή, όπου φτάνουμε εύκολα. Στεγνά, λίγος αέρας, συννεφιά, θέα σε Σαλαμίνα, Ελευσίνα, τα υψώματα γύρω και την ρεματιά της Θεοδώρας απ’όπου ήρθαμε. Πολύ καταπράσινο πευκοδάσους.

Σύντομη στάση και κολατσιό. Συζήτηση πως να συνεχίσουμε.

Η Βάσω κερνά τυρόπιτες και σοκολάτες όπως πάντα.

Από την κορυφή συνεχίζουμε, ο Αντώνης μπροστά, σύμφωνα με το βιβλίο. Μιά στιγμή βρίσκουμε σαφές παλιό μονοπάτι. Μετά χάνεται τελείως. Προχωράμε <<ελεύθερα>> αργά. Πυκνή μακία μεσογειακή βλάστηση και πεύκα. Δεν θα βρούμε μονοπάτι. Στρεφόμαστε προς την κοίτη του ρέματος προς τα κάτω. Βαθμιαία αραιώνουν οι θάμνοι και σύντομα μικρή επιτυχία : Η ρεματιά στην αρχή είναι εύκολη, μετά γίνεται ελεύθερη, καταλαβαίνετε τι εννοώ. Σάρες κλαδιά, πως περνάω απο δω; και άλλα τέτοια.

Μέσα στην ρεματιά, φτάνουμε στη βάση του υψώματος του κάστρου, μετα βίας φαίνονται τα τείχη.

Απότομο αλλά όχι αδύνατο. Είμαστε πιά χαρούμενοι, φτάνουμε!

Αντώνης: -Να πάμε δεξιά η αριστερά;

Γιάννης (τέζα) πήγαινέ με όπου θέλεις Αντώνη, η ζημιά έγινε πιά..

Την τελευταία στιγμή, πάλι μας κρύβεται λίγο. Κάπως το θυμήθηκα και βρήκα την δυτική πύλη: Από τύχη-ναι η θεά Τύχη υπάρχει-ανεβαίναμε ντιρέκτ για την πύλη..

Ανεβήκαμε σαν Θρασύβουλοι του γλυκού νερού, μέρα και με καλό καιρό.

Η φρουρά των τριάκοντα τυρράνων δεν φάνηκε.

Στο πράσινο χαλί του κάστρου, ανάμεσα στα απομένοντα τείχη κάτσαμε με θέα την Πάρνηθα, την Χασιά και όλη την Αθήνα. Φάγαμε και ήπιαμε ότι είχε απομείνει.

Υποθετικός διάλογος στο φρούριο: -Από που ήρθατε;

-Πεζοπορία 6 ώρες από την Χασιά.

-Καημένοι μου τι λάθος. Δεν ξέρετε ότι φτάνει αυτοκίνητο εδώ;

Είναι τέσσερες το απόγευμα. Συννεφιά. Ήρεμα.

Γυρίζουμε από καλό μονοπάτι με σήμανση.

Καθυσηχαστικές πορτοκαλιές βούλες: Όλα καλά, δεν είναι ελεύθερα, σε Μονοπάτι είστε!

Ας είναι, ωραία ήταν!

Ο Γιάννης μας κράτησε ενήμερους για την θέση μας με χρήσιμους χάρτες στο GPS του. Ο Αντώνης οδήγησε στα ελεύθερα και μας έβγαλε καλά. Μας πήρε όλη μέρα, εννέα ώρες, γυρίσαμε στο αμάξι με ροζ σύννεφα δύσης.

Χαιρετιστήκαμε: Άντε καλή μας χρονιά.

ορειβατικά, Τάσος Καβαδέλλας DSA’71

wtag63c

wtag63a wtag63b
wtag63d wtag63e
wtag63f wtag63g
wtag63h wtag63i
wtag63j wtag63l
wtag63m wtag63n
wtag63o wtag63p
wtag63q wtag63r
wtag63k

Κάντε Εγγραφή στο εβδομαδιαίο Newsletter

* indicates required
Συμπληρώστε το e-mail σας