Πέρασαν τριάντα ένα χρόνια από την εποχή που για τελευταία φορά διάβηκα την πόρτα της Deutsche Schule Athen – Doerpfeld Gymnasium.
Τριάντα ένα χρόνια γεμάτα, όπως για τον καθένα μας, από κάθε είδους συναισθήματα και εμπειρίες.
Δεν θέλω να μπω σε λεπτομερή εξιστόρηση της μέχρι σήμερα σταδιοδρομίας μου και γενικότερα της ζωής μου. Εξάλλου θα ήταν βαρετό να διαβάζει κανείς το ότι πήγα στο Πανεπιστήμιο, το ότι έκανα μεταπτυχιακές σπουδές, το πού, πώς και από πότε μέχρι πότε εργάσθηκα.
Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι πάντα ήθελα να εκφράζομαι ελεύθερα και επιθυμία μου ήταν και είναι να συμβάλλω στη σωστή ενημέρωση και διαμόρφωση της κοινής γνώμης, πιστεύοντας ακράδαντα ότι μόνο με πολίτες ενημερωμένους χωρίς πάθος και υπερβολές, με πολίτες που συμμετέχουν έμμεσα ή άμεσα σε έναν υγιή και μεστό δημόσιο διάλογο και μια αντικειμενική ανταλλαγή απόψεων, μπορεί να βελτιωθεί και ενισχυθεί η λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτεύματος.
‘Αρχισα τη σταδιοδρομία μου από το Δημόσιο, συμβασιούχος του Υπουργείου Εξωτερικών και μετέπειτα της Γ.Γ. Τύπου και Πληροφοριών. Στο τέλος του 1981 τοποθετήθηκα στο Στρασβούργο, στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Στο τέλος του 1982 παραιτήθηκα από το Ελληνικό Δημόσιο και άρχισα να δημοσιογραφώ, καταλήγοντας ανταποκρτής στις Βρυξέλλες. Συγχρόνως ασχολήθηκα και με τα κοινά, διατελέσας Πρόεδρος της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στο Βέλγιο επί μία πενταετία.
Στα τέλη του 1994 μού έγινε πρόταση να γίνω μέλος της Υπηρεσίας Εκπροσώπου Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ως μέλος της Επιτροπής αυτής ανέλαβα υπέυθυνος για την Ενέργεια, τις Μικρο-Μεσαίες Επιχειρήσεις, τον Τουρισμό και την Κοινωνική Οικονομία (χαρτοφυλάκιο του Έλληνα Επιτρόπου Χ.Παπουτσή) και συνυπεύθυνος για την Πολιτική του Περιβάλλοντος (χαρτοφυλάκιο της Δανέζας Επιτρόπου Μπιέρρεγκαρντ). Η ευθύνη είναι πολύ μεγάλη, αλλά και η πρόκληση ακόμη μεγαλύτερη.
Αφιέρωσα, λοιπόν, την επαγγελματική μου ζωή στον τομέα της “επικοινωνίας” και της σωστής ενημέρωσης και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, έχοντας ως γνώμονα την πεποίθησή μου που ανέφερα στην αρχή. Εξάλλου, πιστεύω ακράδαντα, ότι η δημοσιογραφία δεν είναι μόνο επάγγελμα, αλλά είναι, και πρέπει να είναι, και λειτούργημα.
Έτσι η μεγάλη μου πικρία είναι να βλέπω τον κατήφορο που έχει πάρει η δημοσιογραφία στην Ελλάδα και οι κάποιες εξαιρέσεις να αποτελούν την επιβεβαίωση του κανόνα. Αγωνίζομαι εδώ και αρκετό καιρό για τη βελτίωση αυτής της τελματώδους κατάστασης. Και θα εξακολουθήσω να αγωνίζομαι, ελπίζοντας ότι οι προσπάθειες, που δεν είναι μόνο δικές μου αλλά και άλλων συναδέλφων δημοσιογράφων θα καρποφορήσουν σύντομα.
Μετά τη λήξη της “παρένθεσης” θα επιστρέψω στην Ελλάδα. Και πιστεύω ότι τα πράγματα θα έχουν αλλάξει στον χώρο του τύπου, ιδίως του ηλεκτρονικού, οπότε θα υπάρχει η δυνατότητα υλοποίησης των σχεδίων μου.
Ρίχνοντας μια ματιά προς τα πίσω αναρωτιέμαι εάν πράγματι μπόρεσα να υλοποιήσω, τουλάχιστο μέχρι στιγμής, τα διάφορα όνειρά μου. Τα όνειρα, με τα οποία όλοι μας ξεκινούμε τη ζωή, γεμάτοι ενθουσιασμό, μετά τα σχολικά και πανεπιστημιακά χρόνια. Και εάν πράγματι δεν υλοποίησα κάποια απ’ αυτά τα όνειρα, μήπως φταίει η υπερβολική αισιοδοξία και η υπέρμετρη αυτοπεποίθηση των νεανικών χρόνων; ‘Oπως κι αν έχουν τα πράγματα, γεγονός είναι ότι η ζωή είναι χωρισμένη ανάμεσα στα όνειρα και στην πραγματικότητα, η οποία σε υποχρεώνει, ορισμένες φορές, να εγκαταλείψεις ή να τροποποιήσεις κάποια από τα σχέδιά σου. Πάνω απ’ όλα, όμως, εκείνο που μετράει είναι να παραμένεις σταθερός στις αξίες που πιστεύεις και με τις οποίες γαλουχήθηκες, να παραμένεις σταθερός στην πορεία που χάραξες, να ξέρεις να χάνεις αλλά, πράγμα που είναι και σημαντικότερο, να ξέρεις και να κερδίζεις, έτσι ώστε να μπορείς να πεις στο τέλος “τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι”.
Ρίχνοντας, λοιπόν, μια ματιά προς τα πίσω δεν μπορώ να πω ότι δεν είμαι ικανοποιημένος με όσα μέχρι σήμερα προσέφερα, έκανα και κατόρθωσα. Ναι, ομολογώ ότι θα μπορούσαν να είναι, ίσως, περισσότερα. Αλλά, δε με πήραν δα και τα χρόνια. ‘Eχω ακόμη καιρό μπροστά μου, κι έχω όρεξη να δουλέψω και να προσφέρω κι άλλο. ‘Αλλωστε, τι είδους απόφοιτος της Deutsche Schule Athen θα ήμουν, εάν δεν σκεπτόμουν και αισθανόμουν έτσι;;;
Κωστής Βέρρος
Εκπρόσωπος Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
