Ο Willi Wülbeck, παγκόσμιος πρωταθλητής στα 800μ το 1983, βρέθηκε στην Αθήνα και επισκέφθηκε το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2025 την Γερμανική Σχολή, τις εγκαταστάσεις του Πανιωνίου, όπου έκανε προπόνηση με τον αείμνηστο Βαγγέλη Δεπάστα και το Καλλιμάρμαρο, όπου είχε αγωνιστεί το 1972 στους σχολικούς αγώνες. Έβγαλε φωτογραφίες και οι φίλοι του τις ανάρτησαν στο facebook, από όπου τις δανειστήκαμε μαζί με τα σχόλια.
Ο Willi ήταν στη DSA το 1971-72, την εποχή, που καθηγητής Γυμναστικής ήταν ο Gert Hilbrecht. Στην χρονιά αυτή, αλλά με προπονητή τον Ευάγγελο Δεπάστα, κατέκτησε το πανελλήνιο σχολικό πρωτάθλημα στα 800μ, που έγινε στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο αγωνιζόμενος με φανέλα της ομάδας της γενέτειράς του (RW Oberhausen) αλλά για λογαριασμό της Γερμανικής Σχολής Αθηνών.
Γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου του 1954 στο Oberhausen της Βεστφαλίας «πέρασε» μεταξύ 1971 και 1972 από την Γερμανική Σχολή στην Αθήνα, όταν οι γονείς του ήρθαν στην Αθήνα το 1971. Από νωρίς φάνηκε ότι ήταν δρομέας υψηλού επιπέδου και κέρδιζε με άνεση τους αγώνες κάνοντας προπόνηση παράλληλα στις εγκαταστάσεις του Πανιωνίου ΓΣΣ με τον Ευάγγελο Δεπάστα. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ το 1976 τερμάτισε τέταρτος, έχασε τους Ολυμπιακούς της Μόσχας (1980) λόγω του μποϋκοτάζ και δεν μετείχε το 1984 λόγω τραυματισμού. Το 1983 κέρδισε το χρυσό στα 800μ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Ελσίνκι με 1:43.65 που άντεξε πάνω από 30 χρόνια σαν ρεκόρ Γερμανίας, ενώ από το 1974 έως το 1983 κατάφερε να κερδίζει συνεχώς το Γερμανικό Πρωτάθλημα, επίτευγμα μοναδικό για τα δεδομένα της χώρας του.
Willi Wülbeck, 1983 in Helsinki Weltmeister im 800-m-Lauf, hat eine Reise in seine Vergangenheit angetreten. In Athen frischt der Oberhausener, der am 18. Dezember 2024 seinen 70. Geburtstag gefeiert hatte, in diesen Tagen Erinnerungen an die Anfänge seiner sportlichen Laufbahn auf.
Weil es seinen Vater als Monteur bei Mannesmann nach Stationen in Ägypten und Libyen für ein Jahr nach Griechenland verschlug, war Willi 1971 seinen Eltern in die Metropole der Antike gefolgt. Dort besuchte er die Deutsche Schule. Wichtiger für seinen späteren Werdegang aber: Während seines Aufenthalts wurde Evangelos Depastas auf ihn aufmerksam, der in den 1950-er und 1960-er Jahren ein Konkurrent des erfolgreichen deutschen Mittelstrecklers und späteren Bundestrainers Paul Schmid war. Unter den Fittichen seines griechischen Trainers im Panioniou Club, der unweit der elterlichen Wohnung lag, steigerte der 17-jährige Pennäler seine Bestzeit auf erstaunliche 1:51,2 Minuten. „Ich glaube“, sagte Willi einmal, „damals habe ich erstmals erkannt, dass ich über gewisse Qualitäten verfüge.“
Zur Freude des zweimaligen Olympia-Teilnehmers Depastas gewann Willi am 28. April 1972 im klassischen Panathinaiko-Stadion, in dem 1896 die ersten Olympischen Spiele der Neuzeit stattfanden, bei den Athener Schulmeisterschaften den 800-m-Lauf – im Trikot von Rot-Weiß Oberhausen. Wenn man so will, seine erste internationale Medaille. Schon ein Jahr später – inzwischen nach Deutschland zurückgekehrt – ließ er sein großes Potenzial mit dem zweiten Platz bei der Junioren-Europameisterschaft 1973 im Duisburger Wedaustadion hinter dem späteren Olympiasieger und Weltrekordler Steve Ovett aus England erkennen.
Willis Rückkehr nach Athen im Jahr 1982 verlief weniger glücklich: Im Endlauf der Europameisterschaften belegte er, geschwächt durch eine schlaflose Nacht, nur den achten und letzten Platz. Besonders bitter für ihn: Sensationell
Europameister wurde mit Hans-Peter Ferner ein Landsmann, gegen den er zuvor nie verloren hatte. Aber womöglich saß der Stachel der Niederlage so tief, dass er ein Jahr später für einen Motivationsschub sorgte, als der mittlerweile zehnmalige deutsche 800-m-Meister wie entfesselt den größten Triumph seiner Karriere feiern konnte: den Titel bei der 1. Leichtathletik-WM 1983 in Helsinki in der bis heute gültigen deutschen Rekordzeit von 1:43,65 Minuten.
Klar, dass all diese Bilder auch bei seinem Aufenthalt in Athen wieder lebendig wurden. Aber es gab auch einen traurigen Moment, als Willi auf einer Ehrentafel im inzwischen ziemlich ramponierten Trainingsstadion seines ehemaligen Panioniu-Clubs ein Bild seines früheren Trainers entdeckte. Evangelos Depastas (Jahrgang 1932) ist 2009 verstorben. Willis ehemaliger Bundestrainer Paul Schmid (Jahrgang 1931) lebt dagegen noch und pflegt immer noch Kontakt zu seinem früheren Schützling aus Oberhausen.
πηγή: Reinhard Schüssler, VWS (Verband Westdeutscher Sportsjournalisten)
Ένα σημείωμα από τον Σπύρο Δεπάστα, γιό του Ευάγγελου Δεπάστα
Ο Willi έκανε τα πρώτα του βήματα στον αθλητισμό εδώ στην Αθήνα, όπου εργαζόταν τότε ο πατέρας του. Γράφτηκε στον Πανιώνιο ΓΣΣ στη Νέα Σμύρνη και εντάχτηκε στον τμήμα στίβου του συλλόγου. Προπονητής του ήταν ο Ευάγγελος Δεπάστας, μια ιστορική μορφή του ελληνικού στίβου. Ο Ευάγγελος, ο οποίος διδαξε παράλληλα και ήθος στον Willi και φυσικά τον προπόνησε στα πρώτα εκείνα βήματα του, απεβίωσε το 2009.
Ο Σπύρος Δεπάστας διορθώνει μάλιστα και το κείμενο της εφημερίδας αναφέροντας: “Σχετικά με το κείμενο της εφημερίδας, το σωστό είναι ότι ο Willi στους πανευρωπαϊκούς του 1974 ήρθε 8ος και όχι 6ος, με χρόνο 1.46.31 . Για την ιστορία πρώτος ήταν ο θρυλικός Γιουγκοσλάβος Λουτσιανο Σουσάνι με 1.44.07, ενώ δεύτερος ήταν ο Στηβ Οβεττ. Έκτος ήταν περίφημος Ιταλός Μαρτσέλο Φιασκονάρο (που πέρασε από τα πόδια του και το παγκόσμιο στα 800 με 1.43.7 το 1973)”.
πηγή: Σπύρος Δεπάστας
