Η Δήμητρα Κουζή, απόφοιτος του 1989, μας ενημερώνει για τις δράσεις του KinderDocs. Μαζί της είναι και ηΔαρεία Ζαζιρέι, επίσης απόφοιτος, γραφίστρια, γεννημένη στην Μόσχα, που έχει έναgraphic design studio:

Aγαπητά μας μέλη, συναπόφοιτοι σας προτείνουμε μια νέα διασκεδαστική και εκπαιδευτική πρόταση ουσίας!

Το KinderDocs online (και με γερμανικές ταινίες!) για το σπίτι.

Το KinderDocs, διεθνές φεστιβάλ ντοκιμαντέρ για παιδιά και νέους που διοργανώνει η ex DSA Δήμητρα Κουζή, από το 2016 στα Μουσεία Μπενάκη στην Αθήνα και στο ΜOMus Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη, δεδομένης της νέας κατάστασης ξεκίνησε και τις online προβολές του. Είναι κάτι που οι θεατές του, το ζητούσαν από καιρό και είναι μια υπηρεσία που προσφέρεται τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Κύπρο.

Αυτή την στιγμή έχουμε ήδη ανεβάσει 16 βραβευμένα ντοκιμαντέρ από την Ευρώπη, κατάλληλα για ενήλικο κοινό και παιδιά/νέους. Όλες οι ταινίες έχουν ηλικιακή σήμανση και είναι διαθέσιμες on demand στο Vimeo με ένα μικρό αντίτιμο (για streaming από 24-72 ώρες). Τις ερχόμενες εβδομάδες η προσφορά θα εμπλουτιστεί με νέες ταινίες από τα τέσσερα χρόνια του φεστιβάλ. Αυτή την στιγμή στα Γερμανικά υπάρχει το Berlin Rebel High School για μαθητές από 12+.

Όλες οι ταινίες έχουν ελληνικούς υπότιτλους.

Δείτε τα τρέιλερ και περίληψη για κάθε ταινία πατώντας πάνω στον τίτλο:

BERLIN REBELL HIGH SCHOOL, Alexander Kleider, Γερμανία, 92 min., 2017

BUDDY, Heddi Hongmann, Ολλανδία, 55 min, 2018

GODS OF MOLENBEEK, Reetta Huhtanen, Φινλανδία 26 min., 2019,

I AM KUBA, Åse Svenheim Drivenes, Νορβηγία, 55 min., 2015

ΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ

Κάντε μάθημα σας με μια ταινία KinderDocs και το υλικό που την συνοδεύει!

Στο πλαίσιο της νέας αυτής δράσης μας, επιλέγετε την ταινία που σας ενδιαφέρει θεματικά, την προτείνετε στους μαθητές σας να την δουν ο καθένας στο σπίτι του με ή χωρίς γονείς (από το tablet, τον υπολογιστή, την τηλεόραση ακόμα και το τηλέφωνο) και στην συνέχεια με μια σύνδεση zoom σε καθορισμένη ώρα και μέρα ακολουθεί η συζήτηση/εργαστήριο για μια ώρα με αφορμή την ταινία με καλεσμένη την Δήμητρα Κουζή, Δημοσιογράφο και Filmmaker, ιδρύτρια του KinderDocs (goodmorningmrfotis.com). Οι άξονες της συζήτησης μπορούν να περιστρέφονται γύρω από την ίδια την τέχνη του ντοκιμαντέρ, το making of της ταινίας, και τα θέματα που καταπιάνεται (με δημοσιογραφική ματιά) με σκοπό οι μαθητές να μπορούν να συντάξουν και να παρουσιάσουν (με όποιο τρόπο θέλουν ακόμα και σε μορφή live ανταπόκρισης) ένα θέμα με δημοσιογραφική προσέγγιση (πχ γίνε δημοσιογράφος για μια μέρα) ή να κάνουν μια παρουσίαση (πχ γράψε μια κριτική για την ταινία). Συμπληρωματικά κάθε ταινία συνοδεύεται από εκπαιδευτικό υλικό (Toolkitτου KinderDocs) που το KinderDocs θα σας παραχωρεί δωρεάν για να το αξιοποιήσετε πριν και μετά την προβολή μαζί με τους μαθητές σας στο ίδιο αυτό διαδικτυακό περιβάλλον. Για τους γερμανόφωνους μαθητές σας με καλό επίπεδο γλώσσας η online συζήτηση μπορεί να γίνει στα γερμανικά ή αντίστιχα για τους γαλλόφωνους στα γαλλικά.

Μείνετε συντονισμένοι σύντομα θα ανέβει και η επίσης γερμανική ταινία με θέμα τα ΟΡΙΑ στις σχέσεις γονιών παιδιών, Elternschule, Germany, 120′ min, 2019, σε σκηνοθεσία Jörg Adolph, Ralf Buecheler (ΜΟΝΟ για ενήλικο κοινό) online. Δείτε ΕΔΩ το τρέιλερ.

Επικοινωνήστε μαζί μας για να οργανώσουμε την δική σας προβολή και δράση και στο πλαίσιο του Μένουμε Σπίτι.

info@kinderdocs.com

Τηλ.: 694 60 60862 (Δήμητρα Κουζή), 6945 371631 (Ρόζυ Διαμαντάκη)

Kinderdocs.com

Preview YouTube video ELTERNSCHULE/PARENT’S SCHOOL_TRAILER ELL SUBS_KinderDocs 2019/2020

Meine Lieben,

In diesen tristen Zeiten einer uns von der Politik und den Medien vorgegaukelten Alternativlosigkeit, gibt es erfreulicherweise noch freie Geister, welche versuchen uns wachzurütteln. In diesem Sinne leite ich an Euch weiter den in meinen Augen sensationellen Essay von Reinhard K. Sprenger, erschienen in der NZZ, mit dem provokativen Titel:

“Virologen regieren die Welt, Politiker gebärden sich als ihreErfüllungsgehilfen: Dabei bleibt viel Vernunft auf der Strecke”.

Geniesset auch in der Quarantäne diesen herrlichen Frühlingstag ond gsund bliibe,

Konstantin

Weiterlesen…

Κυκλοφόρησε το τεύχος του Απριλίου της Οικονομικής Επιθεώρησης με κύριο θέμα “Ίός στην παγκοσμιοποίηση” και στο εξώφυλλο την φωτογραφία ενός Μαύρου Κύκνου. Περισσότερα…

Ο Κύκλος Ιδεών οργάνωσε τηνΠέμπτη, 2 Απριλίου 2020, ώρα 19:00 διαδικτυακή δημόσια συζήτηση με θέμα: «Πανδημία, Θεμελιώδη Δικαιώματα και Δημοκρατία»

Συμμετείχαν οι:

Ιωάννης Σαρμάς, Πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου

Χρήστος Ράμμος, Αντιπρόεδρος ε.τ του Συμβουλίου της Επικρατείας (απόφοιτος 1969)

Αντώνης Μανιτάκης, Ομότιμος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου

Λίνα Παπαδοπούλου, Αν. Καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου

Ευάγγελος Βενιζέλος, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, που συντόνισε και τη συζήτηση.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την εκδήλωση μέσωFacebook

Ενα από τα πρώτα στελέχη τα οποία ανταποκρίθηκαν στην παρότρυνση του Κυριάκου Μητσοτάκη να προσφέρουν το 50% του μισθού τους στο ταμείο για την αντιμετώπιση του κορονοϊού ήταν ο Νίκος Κωστόπουλος, διευθύνων σύβουλος στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα

Λίγες ώρες έπειτα από την σχετική ανάρτηση του Πρωθυπουργού, ο κ. Κωστόπουλος έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης πράττει αυτό που επιβάλλουν οι απαιτήσεις της κρίσης που βιώνει η ανθρωπότητα και η χώρα μας. Ζητά μια συμβολική κίνηση από τα μέλη της κυβέρνησης και τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Μια κίνηση που δηλώνει ότι μπροστά στην κοινή απειλή είμαστε όλοι ίσοι και ενωμένοι.

Θεωρώ υποχρέωση μου, παρά το ότι δεν συγκαταλέγομαι στην πρόσκληση του πρωθυπουργού, να πράξω το ίδιο και να διαθέσω το 50% του μισθού μου στον ειδικό λογαριασμό για τον Covid-19, για τους επόμενους δύο μήνες.

Καλώ και τους συναδέλφους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα να το σκεφθούν και να δώσουμε όλοι το παρόν στον κοινό αγώνα. Η αλληλεγγύη είναι δικαίωμα και στάση ζωής».

Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών της 24ης Φεβρουαρίου 2020 και λόγω του COVID-19 και της απαγόρευσης των συναθροίσεων “συνήλθε” μέσω ανταλλαγής ηλεκτρονικής αλληλογραφίας το νέο ΔΣ του Συλλόγου Αποφοίτων και την Τετάρτη 11 Μαρτίου 2020 αποφάσισε την συγκρότησή του σε σώμα ως εξής:

ΗΛίζα Γεωμπρέ (73) θα αναλάβει και τον ρόλο τουΣυμβούλου Πολιτιστικών Εκδηλώσεων

Το νεό ΔΣ επιφυλάχθηκε να αναθέσει ειδικά καθήκοντα και στα υπόλοιπα μέλη όπως επίσης και σε μέλη εκτός ΔΣ

Η Εξελεγκτική Επιτροπή για την περίοδο 2020-2021 απαρτίζεται από τα ίδια πρόσωπα που την συνέθεταν και την προηγούμενη περίοδο ήτοι:Μιχάλης Τσερέκλας, Παναγιώτης Παντελούκας και Νίκος Κωστόπουλος

Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών της 9ης Μαρτίου 2022 συνήλθε μέσωτηλεδιάσκεψης το νέο ΔΣ του Συλλόγου Αποφοίτων την Πέμπτη 17 Μαρτίου 2022 καισυγκροτήθηκε αυθημερόνσε σώμα ως εξής:

Ο Παναγιώτης Παντελούκας από την θέση του Ειδικού Γραμματέα ανέλαβε παράλληλα και την αρμοδιότητα του Υπεύθυνου Marketing.

Το σώμα αποτελείται απο οκτώ (8) μέλη, αφού, βάσει του ισχύοντος Καταστατικού μέχρι την ημερομηνία των Εκλογών της 9.3.2022, η 9η θέση προβλέπετο να καταληφθεί από έναν Εκπρόσωπο του Συλλόγου Γονέων. Τέτοια όμως υποψηφιότητα δεν υπεβλήθη.

Να σημειωθεί ότι από την ΓΣ της 1.12.2021 έχει ήδη ψηφιστεί νέο Καταστατικό, που δεν προβλέπει θέση μέλους από τον Σύλλογο Γονέων, το οποίο όμως δενείχε εγκριθεί από το Πρωτοδικείο μέχρι την ημερομηνία διενέργειας των Εκλογών της 9.3.2022.

Το νεό ΔΣ επιφυλάχθηκε να αναθέσει ειδικά καθήκοντα και στα υπόλοιπα μέλη όπως επίσης και σε μέλη εκτός ΔΣ.

Γιά την Εξελεγκτική Επιτροπήτηςπεριόδου 2022-2023επελέγησαν οι:

– Αλεξάνδρα Γεωργακοπούλου (’86),

– Μιχάλης Τσερέκλας (’75), και

– Βασίλης Χαρισόπουλος (’73).

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Ο Άγγελος Κωβαίος, ως πρόεδρος της απερχόμενης διοίκησης, έκανε τον απολογισμό της αναφέροντας:

Οι ημέρες δεν επέτρεψαν πολλές δραστηριότητες παρ΄όλα αυτά:

– Με την βοήθεια του Κώστα Καραγιάννη επανασυντάξαμε και υποβάλλαμε το νέο Καταστατικό διορθώνοντας αδεξιότητες και αβλεψίες του προηγούμενου. Να ευχαριστήσουμε τον Κώστα, που χωρίς αμοιβή προσέφερε το έργο του γραφείου του για την σύνταξη και την υποβολή

– Πριν λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε η καταγραφή όλων των ονομάτων των μαθητών της Αραχώβης. Πρόκειται για ένα έργο εξαιρετικής δυσκολίας που διεκπεραίωσε εξ ολοκλήρου η Ελένη Καραμηνά και το οποίο, πέραν της καταγραφής των 1600 ονομάτων από τα μαθητολόγια του 1926 έως το 1944 (δυστυχώς τα προηγούμενα έχουν χαθεί), είχε την ιδιαίτερη δυσκολία ότι όλα τα μαθητολόγια ήταν χειρόγραφα, ενώ πολλά ονόματα ήταν δηλωμένα δύο και τρεις φορές και σε διαφορετικές μεταξύ τους τάξεις. Ένα άλλο πρόβλημα ήταν αυτό της ορθογραφίας αφού απο χρονιά σε χρονιά τα ίδια παιδιά δηλώνονταν ή καταγράφονταν με διαφορετικό τρόπο από τους εκάστοτε γραμματείς

– DSA Erinnert – Η ΓΣΑ θυμάται 1941-1944″ ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε η έρευνα για τα χρόνια της Αραχώβης, όπου εμείς ως σύλλογος συνεισφέραμε με την παρουσία και τις συνεντεύξεις αποφοίτων (Βασίλης Μαυρίδης, Φωκίων Φωτιάδης Νεγρεπόντης) αλλά και άλλο υλικό. Να υπενθυμίσουμε ότι η ανάδειξη του έργου των αποφοίτων του Πολέμου ξεκίνησε από τον σύλλογό μας και μάλιστα αντιμετωπίστηκε με μία καχυποψία, αλλά η εξέλιξη μας δικαίωσε

– Μάλιστα, η Σχολή που επανασχεδιάζει την νέα ιστοσελίδα της, αναγνωρίζοντας την συμβολή και τον ρόλο των αποφοίτων προέβλεψε μία ενότητα με τίτλο “our stories” με ιστορίες αποφοίτων και για αυτό θα πρέπει να ευχαριστήσουμε και την Αγγελικη Κανελλακοπούλου και την Χαρούλα Αντωνοπούλου που είχαν την ιδέα και τον συντονισμό.

– Το montags παρ’ όλες τις δυσκολίες συμπλήρωσε σχεδόν 350 τεύχη (κυκλοφορεί από τον Ιούλιο του 2015) και μάλιστα “έχασε” μόλις δύο τεύχη και αυτά για τεχνικούς λόγους

– Συναντηθήκαμε με την νέα Διευθύντρια, παρουσιάσαμε το έργο του Συλλόγου, το οποίο γνωρίζει και αντιμετωπίζει πολύ θετικά και της ζητήσαμε την ανάληψη της θέσης της Alumniarbeit από την Αγγελική Κανελλακοπούλου, θέμα που αντιμετώπισε επίσης θετικά. Αυτέ τις ημέρες η Αγγελική έχει επιφορτιστεί με ένα θέμα πολύ σοβαρό, αυτό της αντικατάστασης της Ute Grimm στον συντονισμό του Abitur και να πούμε ότι η Ute Grimm έφυγε ξαφνικά από την ζωή στο τέλος Ιανουαρίου

– Κλείνοντας να κάνουμε και μία αναφορά σε αυτούς που “έφυγαν” αυτήν την τελευταία χρονιά:

Ροδούλα Σταθάκη Κούμαρη (απόφ.΄42)

Έβη Τουλούπα Στασινοπούλου (’42)

Βασίλης Μαυρίδης (’44)

Γιούλα Μαραβελέα (΄62)

Θανάσης Λαβίδας (΄65)

Έλλη Μαλέα (΄65)

Γιάννης Καπαγιαννίδης (΄67)

Κορίννα Πολίτη Κουτουζή (΄69)

Θωμάς Μπονέλης (΄70)

Κοσμάς Θέμελης (΄75)

Karl Mallwitz (1977, γερμανικό τμήμα)

Χρήστος Καραμπάτος (΄81)

Μανώλης Σουλτανόπουλος (΄89)

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Ο Δημήτρης Καραδήμας, ως ταμίας της απερχόμενης διοίκησης παρουσίασε τον Οικονομικό Απολογισμό, που συνέταξε και υπέγραψε η Εξελεγκτική Επιτροπή:

Περισσότερα…

Έφυγε σήμερα Δευτέρα 30 Μαρτίου 2020 σε ηλικία 98 ετών ο Μανώλης Γλέζος. Δανειζόμαστε από το δημοσίευμα του Αθηναϊκού & Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων:

Εφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 98 χρονών, λόγω καρδιακής ανεπάρκειας, ο Μανώλης Γλέζος.

Εμβληματική μορφή της Αριστεράς αλλά και της αντίστασης κατά των ναζί κατακτητών στη διάρκεια της κατοχής, ο Μανώλης Γλέζος γεννήθηκε στην Απείρανθο, το ορεινό χωριό της Νάξου, στις 9 Σεπτεμβρίου 1922, το οποίο και «προίκισε» με μια μοναδική συλλογή πετρωμάτων από όλον τον κόσμο (ήταν απαράμιλλη η αγάπη του για τη γεωλογία). Ένιωθε, από την άλλη, μισός Ναξιώτης και μισός Παριανός, με ιδιαίτερη αγάπη για την Πάρο, αφού από εκεί καταγόταν η μητέρα του, Ανδρομάχη Ναυπλιώτου. Στην Πάρο, άλλωστε, συνήθιζε να περνά τα καλοκαίρια του τα τελευταία χρόνια. Ο πατέρας του, Νικόλαος Γλέζος ήταν δημόσιος υπάλληλος και δημοσιογράφος.

Τα παιδικά του χρόνια ο Μ. Γλέζος τα έζησε στο χωριό του, όπου τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’30 η οικογένειά του μεταναστεύει στην Αθήνα και το 1940 ο εκλιπών περνά στην ΑΣΟΕΕ. Ως μαθητής ακόμη πρωτοστάτησε στη δημιουργία αντιφασιστικής ομάδας για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου από τους Ιταλούς αλλά κατά της δικτατορίας του Μεταξά. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής δίνει το «παρών» στην αντίσταση του λαού μας μέσα από τις τάξεις της ΟΚΝΕ, του ΕΑΜ Νέων και της ΕΠΟΝ, με αποτέλεσμα να υποστεί φυλακίσεις, βασανιστήρια και διώξεις.

Όμως, η πλέον τολμηρή ενέργεια ήταν εκείνη της νύχτας της 30ής προς την 31η Μαΐου 1941, όταν μαζί με τον Απόστολο Σάντα, σκαρφάλωσαν στα βράχια της Ακρόπολης, κατέβασαν από εκεί το μισητό σύμβολο του κατακτητή, τη σβάστικα, με μοναδικά τους «όπλα», ένα φαναράκι και ένα σουγιά. Και οι δύο έφηβοι έχουν περιγράψει σε κατοπινές συνεντεύξεις τους πώς ανέβηκαν, πού κρύφτηκαν αμέσως μετά (στις σπηλιές του Βράχου που είναι ταυτισμένος με το ιδανικό της Δημοκρατίας), πώς έκρυψαν στον κόρφο τους ένα κομμάτι από τη σημαία… Η θέα της σημαίας που λείπει από τον ιστό, προκαλεί την επομένη εκνευρισμό στον κατακτητή, δίνει κουράγιο στον κατακτημένο αλλά αδούλωτο λαό της Αθήνας και όλης της Ελλάδας. Η ποινή, ερήμην σε θάνατο.

Ακολουθεί η Απελευθέρωση και η δραστηριοποίηση του Μανώλη Γλέζου, διαδοχικά μέσα από τις τάξεις του ΚΚΕ και της ΕΔΑ, αλλά και η ενασχόλησή του με το δημοσιογραφικό επάγγελμα, σε διευθυντικές θέσεις πρώτα στο «Ριζοσπάστη» αμέσως μετά την απελευθέρωση, και μια δεκαετία αργότερα, στην «Αυγή». Συνολικά παραπέμφθηκε σε 28 δίκες για αδικήματα Τύπου, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του ’40 καταδικάσθηκε δις εις θάνατον, καταδίκες που δεν εκτελέστηκαν μετά από ελληνική και διεθνή καμπάνια. Το 1950 οι θανατικές ποινές μετατράπηκαν σε ισόβια και τελικά αποφυλακίστηκε στις 16 Ιουλίου 1954.

Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951, παρότι φυλακισμένος, εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών με την ΕΔΑ. Ξεκινά απεργία πείνας, με αίτημα την αποφυλάκιση των δέκα εξόριστων εκλεγμένων βουλευτών της ΕΔΑ. Σταμάτησε την απεργία πείνας τη 12η ημέρα, με την απελευθέρωση κάποιων από αυτούς. Ακολουθεί η δίκη για «εσχάτη προδοσία» το 1958, ενώ στις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961 εξελέγη και πάλι βουλευτής Αθηνών με την ΕΔΑ, παρά το γεγονός ότι βρισκόταν στη φυλακή.

Με την εκδήλωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, ο Μ. Γλέζος συλλαμβάνεται μαζί με άλλους πολιτικούς ηγέτες και ακολουθούν φυλακίσεις σε Γουδή, Πικέρμι, Γενική Ασφάλεια, Γυάρο, Παρθένι Λέρου, Ωρωπό, από όπου αποφυλακίζεται το 1971. Συνολικώς, 16 χρόνια της ζωής του τα πέρασε σε εξορίες και φυλακές.

Μεταπολιτευτικά δραστηριοποιείται πολιτικά μέσα από τις τάξεις της ΕΔΑ και του ΠΑΣΟΚ -στα ψηφοδέλτια του οποίου εξελέγη, ως συνεργαζόμενος, βουλευτής και ευρωβουλευτής τη δεκαετία του ’80.

Όμως, ο Μ. Γλέζος ποτέ δεν τα είχε καλά με θητείες και μονιμότητες, και στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές του 1986 επιστρέφει στην αγαπημένη του Απείρανθο, όπου οι συγχωριανοί του τον εκλέγουν κοινοτάρχη και εκείνος, από τη δική του πλευρά, εισαγάγει το θεσμό της Άμεσης Δημοκρατίας.

Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2002 κατέρχεται επικεφαλής του συνδυασμού «Ενεργοί Πολίτες» για τη διευρυμένη Νομαρχία Αθηνών-Πειραιώς, που υποστηρίχθηκε από το Συνασπισμό και εκλέγεται νομαρχιακός σύμβουλος.

Επανέρχεται στην κεντρική πολιτική σκηνή το 2012, όταν στις διπλές εκλογές της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου εκλέγεται βουλευτής Επικρατείας με το ΣΥΡΙΖΑ. Με το ίδιο κόμμα εξελέγη ευρωβουλευτής στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου 2014, κάνοντας ως κεντρικό θέμα της θητείας του τις γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα. Έγραψε, άλλωστε, και βιβλίο για το θέμα, υπό τον τίτλο, «Και ένα μάρκο να ήταν…» (Εκδόσεις Λιβάνη). Χαρακτηριστική, ωστόσο, της προσωπικότητάς του, η κίνησή του το καλοκαίρι του 2017 να δώσει εκείνος το στεφάνι στο Γερμανό πρεσβευτή Γενς Πλέτνερ, στο μνημείο εκτελεσθέντων κατοίκων του Διστόμου. Τελευταία εμπλοκή του με την ενεργό πολιτική, στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Λαϊκής Ενότητας, το Σεπτέμβριο του 2015.

Ο Μ. Γλέζος δεν ήθελε να τον αποκαλούν «ήρωα», για εκείνον ήρωας ήταν ο μικρότερος αδελφός του, Νίκος, που εκτελέσθηκε από τους Γερμανούς στην Καισαριανή το Μάιο του ’44, αφήνοντας πίσω του το εξής σημείωμα για τη μάνα τους: «Αγαπητή μητέρα σας φιλώ, χαιρετισμούς, σήμερα πάω για εκτέλεση. Πάω. Πέφτοντας για τον ελληνικό λαό». Ήταν ένας καημός μέσα του ο πρόωρος χαμός του αγαπημένου του Νίκου, ένας καημός για τον οποίον σπάνια τον άκουγες να μιλά.

Η τελευταία, ίσως, δημόσια παρουσία-παρέμβαση του Μ. Γλέζου, ήταν στη δίκη της Χρυσής Αυγής, το 2018, όταν με τη συμπλήρωση πέντε χρόνων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ο Μανώλης Γλέζος πήγε και κάθισε στο πλευρό της μητέρας του, Μάγδας.

Από σήμερα, ο «Τελευταίος Παρτιζάνος» -όπως τιτλοφορείται το ντοκιμαντέρ του Ανδρέα Χατζηπατέρα για τον Μανώλη Γλέζο- δεν είναι πια ανάμεσά μας.

Να θυμίσουμε ότι ο Μανώλης είχε μιλήσει στη Σχολή προσκεκλημένος του Συλλόγου με σεβασμό για τον Γερμανικό Πολιτισμό και την φρίκη που προκάλεσε ο Πόλεμος. Η Δανάη Βλάχου είχε βγάλει δύο κατα πληκτικές φωτογραφίες και η αφίσα που του αφιερώσαμε ήταν επίσης μοναδική.

Δείτε την εκδήλωση…

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946, αποφοίτησε απο τη Γερμανική Σχολή το 1963 και σπούδασε στη Γερμανία με υποτροφία της DAAD. Είναι Διπλωματούχος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός του Πολυτεχνείου του Braunschweig και Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός του Πολυτεχνείου της Στουττγάρδης. Εξεπόνησε το διδακτορικό του στην ΕΤΗ Zürich και την διατριβή του επί υφηγεσία (Dr. Ing. habil.) στο Πολυτεχνείο της Δρέσδης. Διετέλεσε επί σειράν ετών διευθύνων σύμβουλος γνωστών επιχειρήσεων στον τομέα δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας και πρόσφατα εξελέγη πρόεδρος της διεθνούς επιτροπής CIGRE (www.cigre.org).

Ασχολείται επί σειρά ετών με τον Φιλελληνισμό, είναι επιμελητής της Φιλελληνικής Βιβλιοθήκης των Εκδόσεων Παρισιάνου και Αντιπρόεδρος της Εταιρείας για τον Ελληνισμό και τον Φιλελληνισμό.

Το 2019 ανακηρύχθηκε Επίτιμος Καθηγητής του Τechnische Universität Dresden.

Πρόεδρος στο CIGRE ο Κωνσταντίνος Παπαηλιού

Konstantin Papailiou: “Ein Grieche staunt über seine Landsleute”

Ο Νίκος Αποστολίδης είναι απόφοιτος των χρόνων του Πολέμου, τέως καθηγητήςστη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών του ΕΜΠ, αφού προηγουμένως εργάσθηκε ως Γενικός Διευθυντής – Διευθύνων Σύμβουλος στη ΓΕΜΕΕ ΑΕ , θυγατρική της ΕΤΒΑ (1977-1979), και στη συνέχεια (1979 – 1982) ως Γενικός Διευθυντής του ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών καιΜεταλλευτικών Ερευνών)και ως μελετητής στην Ελληνική Εταιρία Βιομηχανικών και Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων(ΕΛΕΒΜΕ) (1982 – 1984). Το βιογραφικό του ευρίσκεται στην ενότητα “Απόφοιτοι / Θετικές Επιστήμες”.

Την Κυριακή 29 Μαρτίου 2020 δημοσιεύτηκε ένα άρθρο του στην εφημερίδα “Καθημερινή” με τίτλο “Ήταν ληστρικά τα δάνεια που λάβαμε από την Αγγλία;”. Στο pdf όπου φαίνεται το άρθρο η αναγραφόμενη ημερομηνία δεν είναι η ημερομηνία δημοσίευσης αλλά η ημερομηνία αποστολής.

Η Ηρώ-Βασιλική Κωδούνη γεννήθηκε το 1927. Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1940-41 στην Γ’ Γυμνασίου και παραμένει έως το 1942-43 στην Ε’ Γυμνασίου.  Ο πατέρας της ήταν ο καθηγητής Αντώνης Κωδούνης, αιματολόγος παθολόγος, πολύ διάσημος στην εποχή του, και ο πρώτος έλληνας γιατρός, που του απονεμήθηκε στη Γαλλία ο Σταύρος της Λεγεώνας της Τιμής. Η σύζυγος του Αντώνη, Άλκηστη Κωδούνη, ήταν μια πολύ έντονη προσωπικότητα και μία απο τις τρεις ιδρύτριες της ΕΛΕΠΑΠ.

Παντρεύτηκε και το 1952 και μετανάστευσε στο Βελγικό Κονγκό με τον σύζυγό της, ο οποίος ασχολήθηκε με το εμπόριο και απέκτησαν δύο κόρες, την Άλκηστη και την Άννα, την ηθοποιό Άννα Κουρή, η οποία αναφέρει σε συνέντευξή της το 2023 στο in.gr:

«Μέχρι τα 10 μου μεγάλωσα στο Βελγικό Κονγκό, ήταν το ιδανικό μέρος για παιδική ηλικία, γιατί ήταν όλα τα σπίτια μονοκατοικίες, με κήπους. Οι γονείς μου πήγαν στο Κονγκό να δοκιμάσουν την τύχη τους, ο πατέρας μου ασχολιόταν με υφάσματα. Η μητέρα μου είναι 96 ετών και της αρέσουν οι περιπέτειες στα ταξίδια. Φέτος θέλουμε να κάνουμε μια κρουαζιέρα, να πάμε μέχρι Βενετία. Στη Βουδαπέστη ήθελε να ανέβει σε αερόστατο». (περισσότερα…)

Η Δήμητρα Κουζή μας ενημερώνει ότι το KinderDocs ξεκίνησε τις επόμενες ημέρες και τις online προβολές του!

Πρεμιέρα μας σε αυτή τη νέα δράση, με ταινίες μας διαθέσιμες και διαδικτυακά για να τις βλέπετε όπου και όταν θέλετε θα κάνουμε με την ταινία Gods of Molenbeek.

Εδώ και το τρέιλερ…

Δείτε πάναπλα ΕΔΩ την ταινία στο VIMEO μέσω του video on demand και κατόπιν ζητήστε να σας στείλουμε το δωρεάν εκπαιδευτικό υλικό…

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε στο liberal.gr για τον Helmut Scheffel, Γερμανό πρόξενο στα χρόνια του Πολέμου μας έδωσε τροφή για έρευνα και έτσι εντοπίσαμε ένα άρθρο τουΑν. Καθηγητή Λαογραφίας Παν/μίου Θεσσαλίας Δρ. Δημητρίου Μπενέκου με τίτλο “Εις μνήμην του φιλέλληνα Προξένου στον Βόλο Έλμουτ Σέφελ”, που δημοσιεύτηκε το 2016:

Πέρασαν 52 χρόνια από την ημέρα που ο Γερμανός πρόξενος στη Θεσσαλία με έδρα τον Βόλο, Έλμουτ Σέφελ, διάβηκε το κατώφλι της αιωνιότητας και από εκεί στην Ιστορία. Πέρασαν 52 χρόνια από τότε που οι καμπάνες της ορθόδοξης Μητρόπολης του Αγίου Νικολάου Βόλου ηχούσαν πένθιμα, στέλνοντας το ύστατο χαίρε στον Γερμανό ευαγγελικό Σέφελ.

Ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος στον οποίο ο Δήμος του Βόλου χάρισε το όνομα σε ένα δρόμο της πόλης, την «οδό Σέφελ» και όταν το μάτι μας αναπαύεται στον καταπράσινο με το μοναδικό πυκνό πευκόδασος λόφο «Πευκάκια», απέναντι από το λιμάνι του Βόλου, συνειρμικά συνδέουμε τα «Πευκάκια» με το όνομα του Σέφελ; Θυμούμαστε ακόμη τον άνθρωπο, που, σ’ όλη την περίοδο του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και της Κατοχής, το όνομά του ήταν συνώνυμο με τον «σωτήρα», τον «ευεργέτη» και την «ελπίδα ζωής»;

Ας γυρίσουμε τον τροχό της Ιστορίας πίσω στο 1905. Στον Βόλο εγκαθίσταται ένας νεαρός από τη Σαξονία, ο Έλμουτ Σέφελ, με σκοπό να ασχοληθεί με το εισαγωγικό εμπόριο αγροτικών μηχανών. Μέχρι το 1916 διευρύνει διαρκώς τον κύκλο δραστηριοτήτων των επιχειρήσεών του και καθίσταται σημαντικός οικονομικός παράγοντας της περιοχής. Ως επιβράβευση τούτου διορίζεται εκπρόσωπος του Γερμανικού προξενείου στον Βόλο.

Με την εμπλοκή της Ελλάδας στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο απελαύνεται από την χώρα και παραμένει στη Γερμανία μέχρι το 1920. Η μοίρα το έφερε και στην πατρίδα του, στο Γκαίρλιτς της Σαξονίας, εγκαταστάθηκε για το διάστημα 1916-1919 το Δ΄ Ελληνικό Σώμα Στρατού από τη Μακεδονία με σχεδόν 6.500 άνδρες ως «φιλοξενούμενοι της αυτοκρατορικής κυβέρνησης για τη διάρκεια του πολέμου». Ο Σέφελ γνωρίζεται εκεί με πολλούς έλληνες στρατιώτες (αρκετοί κατάγονταν από τη Μαγνησία και τη λοιπή Θεσσαλία), τους οποίους μαζί με άλλους γερμανούς επιστήμονες δίδαξε εθελοντικά Γερμανικά, ενώ ταυτόχρονα ανάλαβε καθήκοντα διερμηνέα ανάμεσα στις γερμανικές Αρχές και την ελληνική στρατιωτική Δύναμη. Το 1920 επιστρέφει στην Ελλάδα και έκτοτε δεν εγκαταλείπει τον Βόλο μέχρι τον θάνατό του, στις 11.05.1964.

Το 1923 διορίζεται εκ νέου πρόξενος της Γερμανίας, αξίωμα που διατήρησε μέχρι το τέλος της ζωής του, εξαιρουμένων των ετών μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, όταν είχαν διακοπεί οι διπλωματικές σχέσεις της Ελλάδας με τη μεταπολεμική Γερμανία.

Ο Έλμουτ Σέφελ ήταν εργατικότατος, ανιδιοτελής, φιλάνθρωπος, αλτρουιστής και φλογερός φιλέλληνας. Όπως, μάλιστα, τόνισε ο νυν επίτιμος πρόξενος της Γερμανίας στη Θεσσαλία κ. Γεώργιος Παπαρρίζος «ο Σέφελ υπήρξε ένα άτομο που χαρακτηριζόταν για την ελληνομάθειά του και την ιδιαίτερη αγάπη για την Ελλάδα και ο οποίος έζησε, συμμετείχε και έδρασε σε όλα τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν τη νεότερη Ιστορία της Ελλάδας από το Γκαίρλιτς μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο». Η απεριόριστη αγάπη που έτρεφε για την «δεύτερη» πατρίδα του, τον Βόλο, τον ανέδειξε σε εθνικό σωτήρα σ’ όλη τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και ιδιαίτερα στα δύσκολα χρόνια 1941-1944, όταν η Ελλάδα βρέθηκε κάτω από την ιταλική και στη συνέχεια γερμανική Κατοχή.

Ο υπέρμετρος φιλελληνισμός του ήταν γνωστός στους γερμανικούς διπλωματικούς κύκλους, για τούτο, λίγο πριν από την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, όταν κλήθηκε από τον Γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα να δηλώσει την θέση που θα έπαιρνε, είπε κατηγορηματικά: «Η Γερμανία είναι η πατρίς μου, την οποίαν πάντοτε αγαπώ. Ο κύκλος της δράσεώς μου όμως από το 1905 είναι η Ελλάς. Εδώ ερρίζωσα, και απέκτησα πλείστους αγαπητούς φίλους. Συνεπώς φυσικόν είναι να επιθυμώ εξ ίσου το καλόν της Ελλάδος και οφείλω να ομολογήσω ότι εάν δεν ήμουν Γερμανός θα ήθελα να ήμουν Έλλην.»

Σ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, ο πρόξενος Έλμουτ Σέφελ έπραξε τα πάντα ώστε, όσο ήταν εφικτό από τη θέση του, οι κάτοικοι του Βόλου και της Θεσσαλίας να σώζονται από μαζικές εκτελέσεις, ατομικούς τυφεκισμούς, να αποφυλακίζονται, να φυγαδεύονται, να αποτρέπονται βομβαρδισμοί και πυρπολήσεις χωριών και πόλεων και να περιορίζονται τα αντίποινα που επέβαλαν στην αρχή οι ιταλικές δυνάμεις Κατοχής και στη συνέχεια τα Ες Ες και η Γκεστάπο. Σίγουρα αρκετοί θα τα θυμούνται στον Βόλο, στα χωριά του Πηλίου, στον Αλμυρό και στα γύρω χωριά, στα Φάρσαλα, στα Τρίκαλα, στην Καρδίτσα και στη Λάρισα.

Ο Σέφελ υποστήριζε ευκαιριακά και, κατά περίπτωση, συγκάλυπτε την Αντίσταση και ποτέ του δεν πληροφόρησε τις στρατιωτικές δυνάμεις Κατοχής για «παράνομες» ενέργειες των Ελλήνων, οι οποίοι, εν γνώσει του, χορηγούσαν στους Εβραίους του Βόλου πλαστές ταυτότητες με κοινά ελληνικά ονόματα. Όταν, μάλιστα, ήρθε η κρίσιμη στιγμή, τότε ο ίδιος προσωπικά έδωσε το σωτήριο σύνθημα στους Εβραίους του Βόλου, να εγκαταλείψουν χωρίς αναβολή την πόλη, επειδή είχε προγραμματιστεί από τα Ες Ες η σύλληψη και η μεταφορά τους στα γερμανικά στρατόπεδα του θανάτου.

Βοηθούσε οικονομικά, όπου μπορούσε, προσφέροντας δωρεάν στον πληθυσμό της Θεσσαλίας σιτηρά, φάρμακα και καύσιμα. Καμία από όλες τις παραπάνω παρεμβάσεις δεν διαψεύσθηκε ποτέ και από κανέναν.

Μετά τη λήξη του πολέμου, ο Σέφελ δεν εγκατέλειψε τον Βόλο και έτσι, αυτός ο άνθρωπος που αμέτρητες φορές τιθάσευσε την αγριότητα των ιταλικών και γερμανικών δυνάμεων Κατοχής, σώζοντας Έλληνες και Εβραίους, έπεσε θύμα του γενικευμένου, τότε, στην Ελλάδα μεταπολεμικού αντιγερμανικού κλίματος. Συνελήφθη, φυλακίστηκε στον Βόλο και σύρθηκε ως κοινός εγκληματίας από φυλακή σε φυλακή και, τελικά, οδηγήθηκε στο Ειδικό Στρατοδικείο Εγκληματιών Πολέμου στην Αθήνα, με την κατηγορία της κατασκοπείας.

Στην Αθήνα έσπευσαν από τον Βόλο και τη Θεσσαλία να καταθέσουν, ως μάρτυρες υπεράσπισης, ανώτατοι αξιωματικοί, βουλευτές και δήμαρχοι, έμποροι και απλοί πολίτες, καθώς και ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιωακείμ Αλεξόπουλος, που υπήρξε ο αποδέκτης πολλών μυστικών σωτήριων πληροφοριών του Σέφελ, κατά τη διάρκεια του πολέμου και της Κατοχής,

Το Δικαστήριο συνεδρίασε στις 16.10.1947 και μετά από σύντομη ακροαματική διαδικασία τον αθώωσε πανηγυρικά, τον αποκατάστησε ηθικά και επέστρεψε τη δημευθείσα περιουσία του.

Ο Σέφελ ίδρυσε το 1955 την εταιρεία «Σέφελ & Παναγής» και επειδή παρέμεινε άγαμος, υιοθέτησε τον ανεψιό του δευτέρου βαθμού Γκύντερ Σέφελ, που κατάφερε να φέρει από την τότε Ανατολική Γερμανία και τον οποίο όρισε συνιδιοκτήτη της εταιρείας του.

Το 1958 ο Έλμουτ Σέφελ, αν και σε προχωρημένη ηλικία, δέχτηκε να διοριστεί εκ νέου πρόξενος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στον Βόλο, αξίωμα που κράτησε μέχρι τον θάνατό του στις 11.05.1964.

Η είδηση του θανάτου του Έλμουτ Σέφελ συγκλόνισε όλα τα στρώματα της κοινωνίας του Βόλου και της λοιπής Θεσσαλίας. Σωρεία ψηφισμάτων των Δήμων, Συλλόγων, Συνδέσμων, Ομίλων, του Εμπορικού Επιμελητηρίου, του Γηροκομείου κλπ. «επί τω θανάτω του Έλμουτ Σέφελ» δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες του Βόλου με εκφράσεις βαθιάς λύπης για τη μεγάλη απώλεια του «ευεργέτη», του «σωτήρα», του «συνοδοιπόρου φυσιολάτρη» και του «φίλου», ενώ πολλά ιδρύματα είχαν αναρτήσει, προς τιμήν του, μεσίστιες τις ελληνικές σημαίες.

Η μεγάλη εκτίμηση του πληθυσμού του Βόλου στο πρόσωπο του Έλμουτ Σέφελ εκδηλώθηκε με την πρωτοφανή απόφαση η σορός του να εκτεθεί σε δημόσιο προσκύνημα στον μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου και η νεκρώσιμη ακολουθία να τελεσθεί «κατά το ορθόδοξον δόγμα, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου κ. Δαμασκηνού πλαισιωμένου υπό πολλών ιερέων», αφού δόθηκε η σχετική άδεια από την προτεσταντική Εκκλησία, στην οποία ανήκε ο εκλιπών.

Την επιβλητική πάνδημη κηδεία παρακολούθησαν, χιλιάδες κάτοικοι της πόλης, εκπρόσωποι του διπλωματικού σώματος, οι πρόξενοι της Γαλλίας και Ολλανδίας στον Βόλο, Γερμανοί και Αμερικανοί εκπρόσωποι των εταιρειών Lanz και John Deer, παλαιοί συνεργάτες του και αντιπρόσωποι της εταιρείας «Σέφελ & Παναγής» από τη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα και τη Μακεδονία, όλη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Βόλου, καθώς και εκπρόσωποι σχεδόν όλων των Συλλόγων, Σωματείων και συνδικαλιστικών οργανώσεων της πόλης.

Σε εκπλήρωση προσωπικής επιθυμίας του, ο νεκρός ετάφη στον λόφο «Πευκάκια», ανάμεσα στις χιλιάδες των δέντρων που ο ίδιος με τους φίλους του είχε φυτέψει. Έτσι, η Ελλάδα δώρισε στον Σέφελ «το ενάμισι μέτρο γη» που κάποτε είχε ζητήσει, απευθυνόμενος στον πρόεδρο του Δικαστηρίου Εγκληματιών Πολέμου. Ο Σάξονας έγινε πλέον Θεσσαλός και αναπαύεται τον ύπνο του δικαίου στον δικό του «Μέλανα Δρυμό», τα «Πευκάκια».

Ο Έλμουτ Σέφελ με τις πράξεις του, την ευεργετική παρουσία του και την υπερβολική αγάπη του για την Ελλάδα, αναμφίβολα κατατάσσεται στη χορεία των μεγάλων Γερμανών Φιλελλήνων αυτής της χώρας.

Δείτε το άρθρο του Δρ.Δημητρίου Μπενέκου…

Δείτε το βιβλίο: “Ο Γερμανός πρόξενος στο Βόλο – Ελμουτ Σέφελ”…Ο Γερμανός πρόξενος στο Βόλο – Ελμουτ Σέφελ”…

Δείτε το άρθρο στο liberal.gr…

Με αφορμή την πρωτοβουλία του Λαέρτη Χρήστου, απόφοιτου του 1971 στο facebook με τίτλο “Φίλοι της Deutsche Schule Athen” με πολύ φωτογραφικό υλικό, σπάνιο και μεγάλη συμμετοχή (πάνω από 600 μέλη) πρέπει να κάνουμε κα΄πιο σχόλιο. Παρόλο που προσπαθούμε να διαχωρίσουμε την θέση μας από αυτούς οι οποίοι χρησιμοποιούν την ανταλλαγή υβριστικών μηνυμάτων, εν είδει μαγκιάς ή και κακώς εννοούμενου χιούμορ, θα πρέπει να τους εξηγήσουμε τα εξής:

– Οι πρώτοι φίλοι του σχολείου ήταν οι γονείς μας. Αυτοί μας έστειλαν εκεί και αυτοί συνέχισαν να μας χρηματοδοτούν όσο σπουδάζαμε, είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό καμαρώνοντας για την επιλογή τους να μάθουμε γερμανικά.

– Οι γονείς είναι αυτοί, που απευθύνονταν στο σχολείο ακόμη ακόμη και όταν αποφοιτήσαμε, κάτι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, διότι δεν έχουν άλλο τρόπο να υποστηρίξουν κάποιες ανάγκες των παιδιών τους. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί δεν γνωρίζουν γερμανικά και η πρώτη ερώτηση στην πρώτη απορία θα “πέσει” είτε στο Σχολείο, είτε στον Σύλλογο.

Με το νέο Καταστατικό δεν συμφώνησαν όλα τα μέλη του ΔΣ. Υπήρξε όμως ένα σκεπτικό για ποιον λόγο θα έπρεπε να επιχειρήσουμε την διεύρυνση προς τους γονείς, ακόμη και αν αυτή δεν έγινε τελικά με τον ορθότερο τρόπο.Δυστυχώς αυτοί που χλευάζουν την προσπάθεια αυτή δεν μπήκαν καν στον κόπο να διαβάσουν τον “απολογσμό του απερχόμενου ΔΣ”, αλλά ούτε καν το ίδιο το Καταστατικό και αναφέρθηκαν χαχανίζοντας σε θειάδες, θείτσες και τα συναφή.

Δείτε πώς αποτυπώσαμε τις θέσεις μας στην Γενική Συνέλευση της 24.2.2020 και είναι αναρτημένο στην αρχική σελίδα του site μας:

Καταστατικό

Η αφορμή για να αλλάξουμε το καταστατικό ήταν η ανάγκη εκσυγχρονισμού του. Βεβαίως οι δραχμές δεν είχαν θέση στο περιεχόμενο, βεβαίως ο ορισμός της έννοιας αποφοίτου ήταν προβληματικός. Έπρεπε να ξεκαθαριστεί ότι κάποιος, έστω και μία ημέρα να έχει περάσει από το σχολείο, αρκούσε για να θεωρείται δικός μας. Βεβαίως έπρεπε να περάσουμε στην επόμενη ημέρα επιτρέποντας ψηφοφορία εκ του μακρόθεν, με όρους και προϋποθέσεις.

Γονείς και συγγενείς

Διαπιστώσαμε ότι οι γονείς, ακόμη και εάν τα παιδιά τους είχαν αποφοιτήσει, όλο και επικοινωνούσαν με το σχολείο για βοήθεια ψάχνοντας σπίτι στη Γερμανία, ψάχνοντας επαφές σε πόλεις κλπ. Διαπιστώσαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί ήσαν κοντά στους δικούς μας, αλλά πλέον, μη έχοντας τον σύλλογο γονέων για να απευθυνθούν, έψαχναν απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα, που έφταναν σε εμάς μέσω της γραμματείας μας.

Διακρίναμε την ανάγκη να είμαστε κοντά τους και ήταν αμοιβαία η επιθυμία. Τους θεωρήσαμε δικούς μας, και κάναμε μία απόπειρα διεύρυνσης του καταστατικού. Στην πορεία είδαμε ότι υπήρξαν δυσκολίες στην εφαρμογή της διεύρυνσης, όμως με τις κατάλληλες ενέργειες θα ευθυγραμμίσουμε κάποιες διατάξεις ώστε να ενισχυθεί η επαφή.

Εμείς θεωρήσαμε ότι αυτή η προσέγγιση, ασχέτως των απαιτούμενων διορθώσεων, τις οποίες καλείται το νέο ΔΣ να επιβάλλει, έχει μία αγνή πρόθεση. Βεβαίως ακούσαμε και διαβάσαμε “βίαιες” δηλώσεις και προθέσεις. Ακούσαμε για επανάσταση εναντίον του Συλλόγου που συνοδεύονταν από τα σχόλια που προαναφέραμε. Επανάσταση απο ποιους; Από αυτούς που θεωρούσαν ως κύριο άξονα δραστηριότητας του Συλλόγου την διοργάνωση του Χορού κάθε δύο χρόνια; Τι έχουμε δηλαδή; την επανάσταση των φουρό;που οι παλαιότεροι τα θυμούνται και μάλιστα, επειδή διδάσκονταν γαλλικά αντί των αγγλικών, δικαιολογούνται να αναπολούν τοfourreau, το κοινώς αποκαλούμενο μεσοφόρι, που τραγουδούσε ο Βασίλης Αυλωνίτης.

Να αναφέρουμε ότι ανάμεσα στα πικρόχολα που διαβάσαμε στο facebook για το Καταστατικό, ήταν και αυτό το “ρατσιστικό” περί καθαρών αποφοίτων, αυτών δηλαδή, που τελέιωσαν στο σχολείο. Αιμοκάθαρση δηλαδή του Συλλόγου. Ας το εξηγήσουν αυτό στον Βασίλη Μαυρίδη, που υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το σχολείο στην Κατοχή, επειδή ο αδελφός του ανέβηκε στα βουνά, στον Φωκίωνα Φωτιάδη-Νεγρεπόντη, που έμεινε χωρίς σχολείο γιατί είδε την Αραχώβης να κλείνει οριστικά δύο χρόνια πριν τελειώσει το τότε Γυμνάσιο, ή τέλος στην Ντόρα Μπακογιάννη και στην Αλεξάνδρα Μητσοτάκη, που τις μάζεψε άρον-άρον ο πατέρας τους στην δικτατορία και τις πήγε στο Παρίσι. Ας σοβαρευτούμε.

Ο Δρ. Γιάννης Θεολογίτης μας έστειλε μία μελέτη που συγκεντρώνει όλα τα ν’εα δεδομένα που προέκυψαν από την εξέπλωση του κορωνοϊού. Θα θυμίσουμε ότι ο Γιάννης μας είχε πρόσφατα στείλει και τα τρία μέρη της μελέτης “Aspects of an Emerging World B. Times of conflict … “.Δείτε την ανάλυση μαζί και με τις μελέτες που δημοσιεύσαμε πρόσφατα…

Μία de profundis εξομολόγηση έκανε η Ντόρα Μπακογιάννη στην Ελεονώρα Μελετη “Μεσάνυχτα” τον Φεβρουάριο (2020). Δείτε την συνένετυξη…

Από την Έλια Δομνηνού λάβαμε μία παρατήρηση σχετικά με την ορθογραφία του ονόματος Χρίστος / Χρήστος:

Καλησπέρα σε όλους και όλες, εύχομαι Καλή χρονιά με υγεία και χαρά.

Απευθύνω με την ευκαιρία αυτή μιαν ερωτησούλα στον/στους συντάκτες του θαυμάσιου Δελτίου μας (γιατί δεν διαθέτω το με 10.000 λήμματα λεξικό του κ.. Μπαμπινιώτη ούτε μου βρίσκεται ….. πρόχειρος κάποιος Καθηγητής γλωσσολόγος να τον ρωτήσω :

Από πότε το όνομα Χρήστος γράφεται με Ι, που αν το “πάμε” με το ατονικό σύστημα, τα εγγόνια μας θα διαβάζουν Χριστό και Χρίστο το ίδιο και ΙΣΩΣ τα μπλέκουν κι απορούν ;;

Δεν είστε οι μόνοι που χρησιμοποιείτε αυτη τη γραφή. Εχω όμως να παρατηρήσω, επειδή διαβάζω και τις δύο εφημερίδες, ότι αλλοιώς το γράφει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ και αλλοιώς ΤΑ ΝΕΑ. ΄Οχι πως ακολουθώ πιστά την γραμματολογία/γραφολογία (και συχνά, πολυλογία) τους, αλλά μεγαλώνοντας ξεχνάω κι αυτά που έμαθα

Θα μου πείς τώρα, τί ψάχνεις, ψύλλους στ’αχερα ;; Αυτή η πολύπαθη γλώσσα μας, από τότε που τελειώσαμε εμείς (κάποιας ηλικίας βέβαια) το σχολείο, έχει τόσο πολύ κατακρεουργηθεί και κακοποιηθεί που ούτε Μπαμπινιώτης ούτε ……Κίσινγκερ δεν το πιστεύουν !

Οταν βλέπω το Αυγό γραμμένο Αβγό και το εξ άλλου, εξάλλου (όπως και το πιό πάνω που δεν διόρθωσα επίτηδες ) αλλοιώς (αλλιώς : και παρακαλώ, γιατί δεν καταργούν οι δεν ξέρω ποιοί σοφοί και τα διπλά σύμφωνα – έτσι κι έτσι δεν προφέρονται έντονα , όπως στα Ιταλικά), ώστε να έχουμε μιαν ομοιόμορφη Διεστραμμένη διαμόρφωση της παντέρμης γλώσσας μας ;

Μήπως ασχολείται κανείς από τους ΠΑΛΗΟΥΣ απόφοιτους με σχετικά θέματα, ώστε τεκμηριωμένα να απαντήσει ; Θα ήταν ενδιαφέρον να ξέρουμε τί πρέπει να διδάσκουμε σε παιδιά κι εγγόνια, καθώς ίσως και ολίγη από την αρχαιότατη ιστορία της γλώσσας μας, ώστε να μπορούμε να συνεννοούμαστε (ή μήπως συνεννοούμεθα 😉 μαζί τους, για να κλείνει λίγο και το φοβερό ΓΚΑΠ = χάσμα γενεών ;; Λέω τώρα εγώ , και μην παρεξηγηθεί κανείς σας, γιατί σας αγαπώ και σας εκτιμώ

Φορές-φορές όμως με πιάνει λύσσα για όσα στραβά – νομίζω εγώ – ότι βλέπω. Οπως, αν θυμάστε, προ μηνών, πέρυσι νομίζω, με το θέμα του Σήματος της Γερμανικής Σχολής. Και τότε πολλοί υπήρξαμε οι δικαίως διαμαρτυρόμενοι.

Εμείς απλώς θα παραθέσουμε τρία link μετά από μικρή έρευνα στο διαδίκτυο αναμένοντας και την αντίδραση κάποιου ειδικού:

Χρίστος ή Χρήστος: Ποιο είναι το σωστό…

Γιατί πρέπει να γράφουμε “Χρίστος” και όχι “Χρήστος”…

Χρήστος ή Χρίστος;…

Με αφορμή την πρόσκληση του Μάρκου Κούμαρη και των Locomondo στην εκπομπή “Στην υγειά μας ρε παιδιά” του Σπύρου Παπαδόπουλου στον ΣΚΑΙ το Σάββατο 28.3.2020 εντοπίσαμε του μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Μάρκου Κούμαρη στον Βασίλη Καψάσκη στο lifo από τον Αύγουστο του 2018, πριν δηλαδή από ενάμισυ χρόνο.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στους Αμπελοκήπους, κοντά στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μυρωδιά από τις ανθισμένες νεραντζιές. Παίρναμε την μπάλα και βγαίναμε στον δρόμο μαζί με τ’ άλλα παιδιά. Τότε περνούσε ένα αυτοκίνητο κάθε δέκα λεπτά. Είχαμε φτιάξει και μια ποδοσφαιρική ομάδα και παίζαμε με άλλες γειτονιές. Ήταν ο δικός μας προσωπικός μύθος.

Στην αδερφή μου χρωστάω την αγάπη για τη μουσική. Ταξίδευε πολύ και έφερνε διάφορες κασέτες, τις οποίες άκουγα πριν κοιμηθώ. Ντέιβιντ Μπάουι, Σπρίνγκστιν, Κουίν, Κιουρ, τα πάντα, από την ποπ των ’80s μέχρι μουσικές της Καραϊβικής. Μέσα από αυτές έμαθα και τη ρέγκε. Νομίζω πως εκείνη την αίσθηση που ένιωθα ως παιδί, ακούγοντάς την, προσπαθώ να «αναστήσω» μέσα από τη μουσική που γράφω.

Δεν τα πηγαίνω καλά με τα social media. Τα χρησιμοποιώ λόγω δουλειάς, αλλά έχω την εντύπωση ότι βγάζουν στην επιφάνεια τα χειρότερα ένστικτά μας. Νομίζω ότι παλιότερα, όταν δεν υπήρχαν, το ίδιο το περιβάλλον μας συγκρατούσε από το να εκφέρουμε μια άποψη γεμάτη θυμό.

Ξεκίνησα να μαθαίνω πιάνο, αλλά δεν μου άρεσε κι έτσι ζήτησα να μου δώσουν την κιθάρα της αδερφής μου. Πρέπει να ήμουν 12 ετών. Πρώτος μου δάσκαλος ήταν ο αδερφός του ζωγράφου Φασιανού, ο Παύλος Φασιανός. Είναι ένας άνθρωπος που αγαπάω πολύ. Για ένα διάστημα έψαχνα μανιωδώς να βρω παιδιά για να παίξουμε παρέα ξένη μουσική, αλλά δεν έβρισκα. Στα 18 έφυγα για σπουδές στη Γερμανία και μπήκα στην πρώτη μου πανκ μπάντα.

Δείτε την συνέντευξη…

Τι είναι κανονικό στις μέρες που ζούμε; Τι είναι φυσιολογικό; Τι είναι αναμενόμενο; Να μας πανικοβάλλει ένα φτέρνισμα; Να μας αγχώνει η απομάκρυνση από την εργασία; Να μην αντέχουμε και να βγαίνουμε έξω παρά τις σαφείς οδηγίες περί ατομικής ευθύνης; Έχουμε μάθει άραγε και έχουμε εκπαιδευτεί στην ατομική ευθύνη;

Η Μαρία Σούμπερτ μας έστειλε ένα άρθρο της που δημοσιεύτηκε στο PSYCHOLOGY – Η Πύλη της Ψυχολογίας. Περισσότερα…

Αφιερωμένη στους Locomondo, το γκρουπ του αποφοίτου μας Μάρκου Κούμαρη, ήταν η εκπομπή «Στην υγειά μας ρε παιδιά» του ΣΚΑΪ, το βράδυ του Σαββάτου28.3.2020.

Στις δύσκολες αυτές ημέρες για όλους, το δίωρο με τις μουσικές του συγκροτήματος ήταν μία ευκαιρία για «απόδραση» και ψυχαγωγία, κάτι σαν ένα μουσικό ταξίδι από την Καραϊβική στην Ικαρία και από εκεί στις Κυκλάδες. Εστω και από τηλεοράσεως, όπου εκ των πραγμάτων κυριαρχούν οι θλιβερές ειδήσεις σε σχέση με την εξάπλωση της πανδημίας.

Ακούστηκαν όλα τα γνωστά κομμάτια τους, τα οποια ερμήνευσαν με φίλους και συνεργάτες. Μεταξύ αυτών ο Τονίνο Καροτόνε και ο Γιάννης Γιοκαρίνης (σε μία εθνικ-ρέγγε διασκευή της «Ευλαμπίας») και πολλοί άλλοι.

Η εκπομπή είχε μαγνητοσκοπηθεί πριν από έναν μήνα. Δείτε όλο αφιέρωμα…