Ο Μιχάλης, η Βέρα (Βαρβάρα) και η Μαρία (Μάρω) Mολoκότου γεννήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και ήρθαν στην Αθήνα σε μικρή ηλικία. Ο Μιχάλης γεννήθηκε το 1929, η Μάρω το 1926 και η Βέρα το 1924 και ήταν συμμαθήτρια της Ελένης Γλύκατζη Αρβελέρ, όχι όμως στην Γερμανική, αλλά στο δημοτικό σχολείο στο Παγκράτι. Οπατέρας τους, Αθανάσιος Μολοκότος, τους ίδρυσε λίγο μετά τον Πόλεμο την εταιρεία “Μαλλιά Μολκότου” στις τρεις Γέφυρες.

Ο Μηνάς Πρατικάκης δεν ήταν απόφοιτος. Η οικογένεια του είχε επιχείρηση υαλικών στα Χανιά και ήρθε στην Αθήνα, σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ ανοίγοντας ένα αντίστοιχο κατάστημα με τίτλο “Μηνάς Πρατικάκης” στην οδό Ερμού. Το 1948 νυμφεύθηκε την Βέρα Μολοκότου και απέκτησαν δύο παιδιά: τον Παναγιώτη Πρατικάκη (απόφοιτο του 1967) και την Αγγέλα Πρατικάκη (απόφοιτο του 1969), τα οποία μετά την αποφοίτησή του σπούδασαν οικονομικά, ο δε Παναγιώτης νυμφεύθηκε την Αγάθη Αγκριθαράκη, απόφοιτο του 1977, η οποία σπούδασε στην Χαϊδελβέργη και είναι διερμηνέας. Τέλος, το κατάστημα επεξέτεινε την δραστηριότητά του και στα μαλλιά και εξελίχθηκε σε μία μεγάλη επιχείρηση του εμπορικού κέντρου των Αθηνών.

πηγή: Αγγέλα Πρατικάκη – Ο Μιχάλης, η Βέρα (Βαρβάρα) και η Μαρία με την μητέρα τους Κορίννα

ΜΑΛΛΙΑ ΜΟΛΟΚΟΤΟΥ –Περισσότερα από 80 χρόνια στην Πρωτοπορία

Όπως οι περισσότεροι σπουδαίοι ‘Ελληνες εριοβιομήχανοι και κλωστοϋφαντουργοί, έτσι και η οικογένεια Μολοκότου ήρθε στην Αθήνα από την Μικρά Ασία. Εκεί, άλλοι στα Σπάρτα, άλλοι στην Σμύρνη και άλλοι στην Πόλη, οι Ελληνες είχαν αναπτύξει όλες τις τέχνες γύρω από την παραγωγή, βαφή και ύφανση νημάτων.

πηγή: Αγγέλα Πρατικάκη – Ο Αθανάσιος Μολοκότος στο μέσον

Ο Αθανάσιος Μολοκότος ήρθε στην Αθήνα από την Κωνσταντινούπολη και πρωτοπόρησε όταν το 1930 δημιούργησε βαφείο νημάτων στο Παγκράτι.

πηγή: Αγγέλα Πρατικάκη

Τα χρόνια πέρασαν, η επιχείρηση αναπτύχθηκε, δημιουργήθηκε κατάστημα λιανικής πώλησης στο Εμπορικό Κέντρο της Αθήνας και αργότερα ιδρύθηκε εργοστάσιο παραγωγής νημάτων στις Τρεις Γέφυρες.

Στις αρχές τις δεκαετίας του ’50, η εταιρεία ήταν ήδη Α.Ε. και ιδιοκτήτρια μίας πρότυπης βιομηχανικής μονάδας, ενώ η δεύτερη γενιά της οικογένειας είχε ήδη εμπλακεί ενεργά στις δραστηριότητες της.

Εκείνη την εποχή η Εταιρεία δημιούργησε τα ιστορικά νήματα “Χρυσό προβατάκι” και “Κρόκους” που παράγονται με τις ίδιες ακριβώς προδιαγραφές ακόμη και σήμερα.

Στην δεκαετία το ’70 η εταιρεία που ήδη μεσουρανούσε στο χώρο των μαλλονημάτων, δημιούργησε δεύτερο εργοστάσιο προκείμενου να αναπτύξει την πολυετή και επιτυχημένη εξαγωγική της δραστηριότητα, κατά την διάρκεια της οποίας διέθεσε τα προϊόντα της στους γνωστότερους Ευρωπαϊκούς Οίκους χειροπλεκτικής όπως οι Penguin Γαλλίας, Rowan Βρετανίας, καθώς και οι Γερμανικοί Schachenmayer, Stahl και Hohenloher wolle. Παράλληλα συμμετείχε σε εκθέσεις στο εξωτερικό, ενώ το 1981 προχώρησε στην έκδοση του περιοδικού “Εσείς και το Πλέξιμο”.

Όμως, οι αλλαγές στον τρόπο ζωής στο τέλος του ’80 έστρεψαν τους καταναλωτές προς τα έτοιμα ενδύματα και η χειροπλεκτική πέρασε κάμψη. Έτσι στις αρχές του ’90 το σύνολο της ΜΟΛΟΚΟΤΟΣ πωλήθηκε στην Εριοβιομηχανία Μπριτάνια, ενώ λίγο αργότερα η εμπορική δραστηριότητα της εταιρεία (λιανική και χονδρική πώληση), διαχωρίστηκε και περιήλθε στην ιδιοκτησία της οικογένειας Παπαζογλου, μιας οικογένειας υφαντουργών με καταγωγή από τα Σπάρτα της Μικράς Ασίας.

Περισσότερα…

Lila Assonitou: “Schamgefühle”…

Με αφορμή κάποια ανάρμοστα σχόλια στην σελίδα του facebook “Μαθητές/Καθηγητές της DSA” αντί σχολίου η Λίλα Ασωνίτου ανήρτησε ένα μοναδικό ντοκουμέντο, ένα γράμμα από πρώην καθηγητές της Γερμανικής Σχολής, το οποίο είχε δημοσιευτεί στις 7 Φεβρουαρίου 1993 στην εφημερίδα “Καθημερινή” και της το έδωσε η Άννα Γκανά. Η αφορμή δόθηκε από ένα ξέσπασμα ακροδεξιών ομάδων κατά των ξένων στην Γερμανία. Το κείμενο υπογράφουν οι Otto Blay, Manfred Bornau, Herrmann Caspary, Folkert Fiebig, Martin Kölle, Dietre Motzkus και ο πρώην διευθυντής Kurt Roeske.

Θα θυμίσουμε ότι ήδη από τον Δεκέμβριο του 1988 υπήρξαν στην Γερμανία περιπτώσεις βίας κατά των μεταναστών. Σε μία από αυτές έναςΓερμανός ακροδεξιός, ο Josef Seller, έβαλε φωτιά στο κτίριο “Habermeier Haus” στο Schwandorf της Βαυαρίας, σκοτώνοντας ένα ζευγάρι Τούρκων τους Fatma και Osman Can, μαζί με τον γιο τους Mehmet, ενώ η εμπρηστική επίθεση κόστισε τον θάνατο σε ένα Γερμανό πολίτη, τον Jürgen Hübner. Τον Σεπτέμβριο του 1991, βίαια επεισόδια στην Hoyerswerda υποχρέωσαν την εκκένωση ενός ξενώνα αιτούντων άσυλο και κατά τη διάρκεια της τριήμερων ταραχών στο Rostock-Lichtenhagen τον Αύγουστο του 1992, αρκετές χιλιάδες άνθρωποι περικύκλωσαν ένα πολυώροφο κτίριο και επευφημούσαν διαδηλωτές που έριχναν κοκτέιλ μολότοφ. Οι Βιετναμέζοι κάτοικοι του κτιρίου μόλις κατάφεραν να διασωθούνν καταφεύγοντας στη στέγη. Τέλος, τον Νοέμβριο του 1992, ένας εμπρησμός στο Mölln που διαπράχθηκε από νεαρούςακροδεξιούς σκότωσε τρεις Τούρκους.

Τον Δεκέμβριο του 1992, πραγματοποιήθηκαν μεγάλες διαδηλώσεις κατά της ξενοφοβίας σε όλη τη Γερμανία, με περισσότερους από 700.000 συμμετέχοντες, με αποτέλεσμα αρκετές νεοναζιστικές ομάδες να τεθούν σε παρανομία. Παρόλα αυτά τα βίαια επεισόδια δεν θα τερματιστούν. Στις 29 Μαΐου 1993, τέσσερις ακροδεξιοί Γερμανοί ηλικίας μεταξύ 16 και 23 ετών θα πυρπολήσουν το σπίτι μίας τουρκικής οικογένειας στο Solingen προκαλώντας τoν θάνατο τριών κοριτσιών και δύογυναικών, ενώ τρεις ημέρες νωρίτερα (στις 26 Μαΐου) το Bundestag είχε αποφασίσει να αλλάξει το γερμανικό σύνταγμα (Grundgesetz) για να περιορίσει τον αριθμό των αιτούντων άσυλο. Θα θυμίσουμε εδώ ότι μέχρι εκείνη την στιγμή το σύνταγμα προέβλεπε ότι κάθε πολιτικός πρόσφυγας μπορούσε να αποκτήσει πολιτικό άσυλο στην χώρα.

Mit großer Befriedigung sahen wir den Beitrag von Lila Assonitou und Anna Gana gegen einige der ungemessenen Kommentare. Sie veröffentlichten auf der Facebook-Seite einen Brief von ehemaligen Professoren der Deutschen Schule Athen. Dieser Brief wurde schon am 07. Februar 1993 von der Zeitung „Kathimerini“ veröffentlicht. Anlass war ein Ausbruch rechtsradikaler Gruppen gegen Ausländer in Deutschland. Der Text ist von Otto Blay, Manfred Bornau, Hermann Caspary, Folkert Fiebig, Martin Kölle, Dieter Motzkus und vom ehemaligen Schulleiter Kurt Roeske unterschrieben.

Wir erinnern uns, dass es schon Im Dezember 1988 Fälle von Gewalt gegen Einwanderer in Deutschland gegeben hat. Ein rechtsradikaler Deutscher, Josef Seller, zündete das Habermeier-Haus in Schwandorf, Bayern, an und tötete ein türkisches Ehepaar, Fatma und Osman Can, zusammen mit ihrem Sohn Mehmet. Während dem Brandanschlag kam auch ein deutscher Staatsbürger, Jürgen Hübner, ums Leben. Im September 1991 erzwangen gewaltsame Zwischenfälle in Hoyerswerda die Evakuierung einer Herberge von Asylbewerbern, und während der dreitätigen Unruhen in Rostock-Lichtenhagen im August 1992 umzingelten mehrere tausend Menschen ein mehrstöckiges Gebäude und applaudierten Demonstranten, die mit Molotof-Cocktail schmissen. Die vietnamesischen Bewohner des Gebäudes konnten gerade noch, indem sie auf das Dach gingen, entkommen. Schließlich tötete im November 1992 ein Brandanschlag junger Rechtsradikaler in Mölln drei Türken.

Im Dezember 1992 fanden in ganz Deutschland groß angelegte Demonstrationen gegen Fremdenfeindlichkeit mit mehr als 700.000 Teilnehmern statt. Die Folge war, dass mehrere Neonazi-Gruppen verboten wurden. Trotzdem endeten die gewalttätigen Vorfälle nicht. Am 29. Mai 1993 zündeten vier rechtsradikale Deutsche im Alter zwischen 16 und 23 Jahren das Haus einer türkischen Familie in Solingen an und töteten drei Mädchen und zwei Frauen. Drei Tage davor (am 26. Mai) hatte der Bundestag beschlossen, die deutsche Verfassung zu ändern, und zwar das Grundgesetz zur Begrenzung der Zahl der Asylbewerber. Hier ist zu erwähnen, dass bis dahin jeder politische Flüchtling im Land politisches Asyl erhalten konnte.

Η Έλενα Χατζηιωάννου ανάρτησε στη σελίδα της στο fb φωτογραφίες από την εκδήλωση σχολιάζοντας ότι είναι από την τάξη του 1982 με την κ. Πατσιοπούλου προσθέτοντας: “Ηταν η αγαπημένη μας μαθηματικός στο γυμνάσιο η Γκαμπριέλε Πατσιοπούλου – Σίναμπεκ. Φωτογραφηθήκαμε μαζί της όσοι συμμαθητές βρεθήκαμε απόψε στη Γερμανική Σχολή. Θα μπορούσε να είναι συμμαθήτριά μας…”

Στην πρώτη φωτογραφία είναι οι: Γιάννης Παπαδαντωνάκης, Μπέττυ Αλεβιζοπούλου, Σμαράγδα Δάφνη- με Τίνα Μικέλη και Ασπασία Τριανταφυλλίδου.

Στην σελίδα της Έλενας υπάρχει και το καταπληκτικό video με τον Νίκο Βασιλείου να τραγουδά…

Η εβδομάδα των Παθών ξεκίνησε, τα δε πάθη για όλη την ανθρωπότητα έχουν ξεκινήσει εδώ καιμερικούς μήνες.

Εύχομαι κατ αρχάς υγεία για όλους σας και εύχομαι να μας βρει το τέλος της πανδημίας όρθιους για ναμπορέσουμε να βάλουμε ορισμένα πράγματα πάλι σε τάξη.

Στο τελευταίο montags αναφέρεται ότικάποιος θεωρείται απόφοιτος έστω και μια μέρα να εχει περάσει απο το σχολείο. Διαφωνώ κάθετα μεαυτήν την τοποθέτηση. Προσωπική μου άποψη αλλά και άλλων δεκάδων αποφοίτων, πασιφανές μέσωτης σελίδας «Μαθητές/Καθηγητές της DSA» στο FB, είναι ότι για να θεωρηθεί κάποιος απόφοιτοςπρέπει να έχει φοιτήσει στο σχολείο μας τουλάχιστον 3 χρόνια, μόνο έτσι μπορεί να έχει εμπειρίες καικοινές εικόνες από το σχολείο αυτό. Ούτε συγγενείς έως β΄ βαθμού ούτε φίλοι μπορούν να έχουνεαναμνήσεις από το σχολείο. Απορώ, πώς σας ήρθε αυτή η έμπνευση. Δεν καταλαβαίνω τι υπάρχει πίσωαπό όλη αυτήν την ιστορία. Η δε απόφαση πάρθηκε σε μια εμβόλιμη ΓΣ απο 18-20 άτομα στην οποία δεν παρευρέθηκαν ούτε καν όλα τα μέλη του ΔΣ. Και μετά λέμε ότι έχουμε σύλλογο με 3000 μέλη.

Κατάτην ταπεινή άποψή μου θα έπρεπε να είχε μπει το θέμα αλλαγής καταστατικού σε διαβούλευση μεδιορία 2 μηνών, ώστε να πουν την αποψή τους τα μέλη, καθώς και το κόστος της αλλαγής αυτής.

Ο πρώην ΓΓ Πέτρος Πετρακόπουλος, με τον οποίο επικοινώνησα τηλεφωνικά, μου είπε ότι βλέπειμακρυά. Έλεος, τι είναι αυτό το μακρυά, που δεκάδες άλλοι δεν το βλέπουν; Όσον αφορά άτομα(έφυγαν λόγω αντίστασης κλπ, κλπ ) που αναφέρονται στο Montags, υπάρχει και ο θεσμός τουεπίτιμου μέλους και θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρχει και στο μέλλον. Παραδείγματα ουκ ολίγα.

Βέβαια, το τι θα γίνει με τους μελλοντικούς αποφοίτους μετά την τραγική μεταρρύθμιση Φισερ (πρώηνΔ/ντή της σχολής) ουδείς το γνωρίζει ακόμα.

Ελπίζω σύντομα να γίνει εκ νέου αλλαγή καταστατικού, στην οποία θα έπρεπε να συμπεριληφθεί καιένα άρθρο, που να λέει ότι δεν επιτρέπεται να είναι κάποιος μέλος του ΔΣ αν έχει παιδί που φοιτά στοσχολείο .

Με φιλικούς χαιρετισμούς και πολύ ΥΓΕΙΑ

Μάκης Δριμαρόπουλος

ΥΓ: θα παρακαλούσα να δημοσιευθεί στο Montags

Τις ημέρες αυτές του εγκλεισμού ήταν προσκεκλημένος στο OPEN tv ο Στέλιος Χατζηπαναγιώτου, απόφοιτος 1976, Καθηγητής Μικροβιολογίας στην Ιατρική Σχολή της Αθήνας. Δείτε το βιογραφικό του…

Η Αλεξία Ηλιάδου είναι απόφοιτος του 1985 και με αφορμή τις ανάγκες των ημερών όπου όλοι πλέον επικοινωνούν μέσω skype μας έστειλε μία πρόταση για την

Αναβάθμιση των ψηφιακών δεξιοτήτων (100 ώρες)Επιστημόνων & Ελεύθερων Επαγγελματιών με τηλεκπαίδευση

Οι αιτήσεις υποβάλλονται έως τις 16 Απριλίου.

Επωφεληθείτε άμεσα της παροχής επιταγής κατάρτισης (voucher) σε 166.000 επιστήμονες & ελεύθερους επαγγελματίες που ανήκουν στους 6 επιστημονικούς κλάδους:

Δικηγόροι

Γιατροί (συμπεριλαμβάνονται οδοντίατροι, ψυχίατροι, λογοθεραπευτές, διατροφολόγοι, φυσιοθεραπευτές, ιατρικό & νοσηλευτικό προσωπικό κ.α.)

Μηχανικοί – Αρχιτέκτονες

Οικονομολόγοι – Λογιστές

Εκπαιδευτικοί (μη μισθωτοί)

Ερευνητές

Εκπαιδευτικό επίδομα: 600 ευρώ (2 δόσεις τον Απρίλιο)

Αντικείμενο: αναβάθμιση ψηφιακών δεξιοτήτων

Πιστοποίηση: παροχή πιστοποιητικού γνώσεων & δεξιοτήτων

Μέθοδος: ασύγχρονη τηλεκατάρτιση

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι συμμετέχοντες θα έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στην εκπαιδευτική πλατφόρμα από όποιο σημείο της Ελλάδας κι αν βρίσκονται, οποιαδήποτε ώρα και μέρα επιθυμούν.

Η εκπαίδευση θα πραγματοποιηθεί μέσω της πλατφόρμας ECDL…

Ο Μάρκος Κούμαρης, απόφοιτος του 1992 και ιδρυτικό μέλος και αρχηγός των Locomondo ήταν προσκεκλημένος της Λένας Αρώνη στην εκπομπή της ΕΡΤ2 “Artweek” το Σάββατο 11 Απριλίου 2020.Συζήτησαν για την πλούσια μουσική διαδρομή του συγκροτήματος: το ξεκίνημα, τα ταξίδια και τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη.Δείτε την εκπομπή…

Στο αφιέρωμα της  εκπομπής “Μηχανή του χρόνου” στον Μιχάλη Κακογιάννη (Β΄μέρος) μίλησε ανάμεσα σε άλλα ο σκηνοθέτης για το έργο του “Eroica” και αναφέρθηκε σον “δικό μας” Αλέξανδρο Μαμάτη που μαθητής ων έπαιξε στην ταινία. Στα γυρίσματα κάποιας σκηνής που ο Αλέξανδρος έπρεπε να κλάψει και δεν του ‘βγαινε ο Μιχάλης Κακογιάννης αναγκάστηκε να του δώσει μερικά χαστούκια για επιτύχει το ζητούμενο.

Δείτε το αφιέρωμα σε timecode 40:23…

Δείτε το βιογραφικό του Αλέξανδρου Μαμάτη…

Στο ΒΗΜΑ της 29ης Μαρτίου 2020 δημοσιεύτηκε ένα άρθρο τουΒαγγέλη Χατζηβασιλείου με τίτλο“Επτά σκύλοι εξομολογούνται –Επτά ιστορίες που παραλληλίζουν ωραία τη σκυλίσια συμπεριφορά με την ανθρώπινη ψυχολογία”για το βιβλίοτης Λύντιας Βελισσαρίου – Τρίχα “Το σκυλάκι σας θέλει ψυχίατρο –Επτά σκύλοι αυτοβιογραφούμενοι”

Έχοντας επεξεργαστεί το αρχείο του Χαριλάου Τρικούπη, και με δύο εκτενείς μελέτες για τον ίδιοκαι τον πατέρα του Σπυρίδωνα (τον ιστορικό της ελληνικής Επανάστασης) στο πρόσφατοενεργητικό της, η Λύντια Τρίχα μάς δίνει, σαν να δοκιμάζει ένα είδος επιστημονικής αγρανάπαυσης,επτά ιστορίες για σκύλους, που δεν είναι άλλοι από τους σκύλους οι οποίοι έπαιξαν επίπολλά χρόνια σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητά της. Υπό αυτή την έννοια, εκείνοιπου αυτοβιογραφούνται (ή βιογραφούνται) στο βιβλίο δεν είναι οι σκύλοι, όπως το θέλειο υπότιτλός του, αλλά η ίδια και ο άνθρωπος με τον οποίο μοιράστηκε τη χαρά τηςκοινής ζωής μαζί τους.

Oσοι ξέρουν από σκύλους, ξέρουν πως ο καθένας διαθέτει διαφορετικό χαρακτήρα καιξεχωριστή προσωπικότητα. Αυτούς τους διαφορετικούς χαρακτήρες και τις ξέχωρεςπροσωπικότητες εικονογραφεί στις σελίδες της η Τρίχα, είτε μιλάει για καθαρόαιμα είτεγια ημίαιμα και κόπρους. Και συγκεντρώνουν αυτοί οι χαρακτήρες τα πιο αντιφατικάγνωρίσματα: είναι εγωπαθείς και αφόρητα διεκδικητικοί, πέφτουν όχι μόνο πάνω στοδικό τους φαγητό, αλλά και πάνω σε ό,τι θα καταφέρουν να σαρώσουν από το φαγητότων άλλων, πάσχουν από κλεπτομανία και από κρυψίνοια, γίνονται άκρως επιθετικοί μετους φυσικούς εχθρούς τους, τις γάτες, ενώ δεν αποκλείεται και το αντίθετο (ναπανικοβάλλονται απλώς και μόνο με την πιθανότητα της παρουσίας τους), αναπτύσσουνστρατηγικές εξαπάτησης και αποδεικνύονται άσσοι στην εφαρμογή τεχνικών μετάθεσηςευθυνών, παίζουν στα δάχτυλα του ενός χεριού το παιχνίδι της άγνοιας των πάντων,αγαπούν τα βιβλία, και ιδίως τα βιβλία ή τα δημόσια πρόσωπα τα οποία έχουν συνδεθείάρρηκτα με την περίπτωσή τους (ευκαιρία για τη συγγραφέα να καταρτίσειμακροσκελείς πλην κάθε άλλο παρά άχαρους λογοτεχνικούς και πολιτικούς καταλόγους),και μοιάζουν ικανοί για τα μεγαλύτερα τολμήματα – μέχρι και απονενοημένα διαβήματα.

Οι σκύλοι της Τρίχα είναι και πλήθος άλλα πράγματα: κάνουν σκανταλιές καιπροκαλούν σκάνδαλα, περιφέρουν την εξυπνάδα τους και περηφανεύονται για τηνομορφιά τους, βιάζονται να δαγκώσουν ενώ επιζητούν με τον πιο επιτακτικό τρόπο μιατρυφερή αγκαλιά, επιδεικνύουν τον σνομπισμό τους και λένε ψέματα για τη ράτσα ή γιατην ταξική τους καταγωγή, εποφθαλμιούν θέσεις εξουσίας οι οποίες δεν τους ανήκουν(κι όμως τις κατακτούν), πιστεύουν ακράδαντα στη σωματική τους δύναμη και ρώμη(ακόμα κι αν πρόκειται να ατυχήσουν σεξουαλικά), δεν τα καταφέρνουν σπουδαία με τομυαλό τους (κόντρα σε ό,τι φρονούν οι ίδιοι για τις διανοητικές τους ικανότητες), τιμούντον απέριττο λόγο και δείχνουν απέραντο σεβασμό για τη σιωπή, σχολιάζουν διακριτικάτον θάνατο των γηραιότερων και ανακαλύπτουν κρυμμένα χειρόγραφα, αποφασίζονταςνα τα δώσουν στη δημοσιότητα. Πάνω από όλα, οι επτά σκύλοι του βιβλίου είναιζωντανές και ακατάβλητες υπάρξεις, που υπερασπίζονται μέχρι κεραίας τις επιλογές τους(τις αρέσκειες και τις απαρέσκειές τους) και δεν χάνουν ποτέ το θάρρος και το κουράγιοτους.

Μείον το εύρημα των χαμένων χειρογράφων και την ενότητα για το πώς νιώθουν με τουςσκύλους οι κύριοί τους, καθώς και κάποια μάλλον αφελή στιγμιότυπα από τηνκαθημερινή συμβίωση σκύλων και ανθρώπων, που στερούν από την αφήγηση τον ρυθμόκαι το νεύρο της, οι ιστορίες της Τρίχα διαθέτουν χιούμορ, χωρίς να φοβούνται τηναναγκαία ελαφρότητα ή να ξεπέφτουν στη σοβαροφάνεια, και παραλληλίζουν ωραία τησκυλίσια συμπεριφορά με την ανθρώπινη ψυχολογία, δίχως όλα αυτά να βιάζονταινα προικίσουν ή να αμαυρώσουν τη μία ή την άλλη πλευρά με τα προσόντα και με ταελαττώματα της άλλης.

Ο Δημήτρης Δαμκαλίδης γεννήθηκε το 1951 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1969. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας. Το 1974 ξεκίνησε την επαγγελματική του δραστηριότητα ιδρύοντας μαζί με τον αδελφό του μία εταιρεία με αντικείμενο την εισαγωγή και εμπορία διαφόρων φωτογραφικών προιόντων επεκτείνοντας μία δραστηριότητα που είχε ξεκινήσει από τον πατέρα τους Θωμά το 1945.

Η μικρή ομόρρυθμη εταιρεία εξελίχθηκε στην «Δ. & Ι. ΔΑΜΚΑΛΙΔΗΣ ΑΕ», που ξεκίνησε να αντιπροσωπεύει μεγάλους οίκους του εξωτερικού όπως τη NIKON (1979), τη VARTA (μπαταρίες 1981), την POLAROID (1983) και αργότερα την CASE LOGIC, τη SANDISK (κάρτες μνήμης), τη REMINGTON,Mitsubishi (εκτυπωτές) και άλλες, καταφέρνοντας από τη δεκαετία του ’90 να απασχολεί πάνω από 60 άτομα.

Ο Γιώργος Χαρίσης γεννήθηκε το 1947 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1965. Σπούδασε Ιατρική και εξελέγη Καθηγητής Παιδοχειρουργικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και ήταν διευθυντής της Παιδοχειρουργικής κλινικής και διευθυντής της Ιατρικής Υπηρεσίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ), του οποίου ίδρυσε και ανέπτυξε την Παιδοχειρουργική Κλινική έπειτα από τη μετακίνησή του από το Βενιζέλειο Νοσοκομείο.

Το 2007 προσβλήθηκε από καρκίνο στον πνεύμονα και πέθανε τον στις 28 Ιανουαρίου του 2009 εργαζόμενος μέχρι τα τελευταία του στο νοσοκομείο.

.

Από τον Γιάννη Θεολογίτη λάβαμε και το δεύτερο μέρος της μελέτης που συγκεντρώνει όλα τα νέα δεδομένα που προέκυψαν από την εξέπλωση του κορωνοϊού. Θα θυμίσουμε ότι ο Γιάννης μας είχε πρόσφατα στείλει και τα τρία μέρη της μελέτης “Aspects of an Emerging World B. Times of conflict … “. Δείτε την ανάλυση μαζί και με τις μελέτες που δημοσιεύσαμε πρόσφατα…

30% σε όλα τα non books: Τσάντες, δώρα, χαρτικά, T-Shirtsκαι 20% σε όλα τα παιχνίδια για τις πασχαλινές αγορές σας. Η έκπτωση αφαιρείται από την αρχική τιμή από εμάς μετά την αποστολή της παραγγελίας σας και σας ενημερώνουμε τηλεφωνικά σχετικά με τη διαθεσιμότητα στα είδη που επιλέξατε και το τελικό ποσό.

Συνεχίζουμε να εξυπηρετούμε με όλα τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης τις παραγγελίες σας μέσω του e-shop μας. Αποστολή με ΕΛΤΑ ΠΟΡΤΑ ΠΟΡΤΑ και δυνατότητα κατάθεσης σε τραπεζικό λογαριασμό για την αποφυγή χρηματικής συναλλαγής κατά την παράδοση.

Σας ευχαριστούμε!

Βιβλιοπωλείο NOTOS PLUS – Ομήρου 15 / Ακαδημίας, 10672 Αθήνα

Τ 2103629746 – 6937338099 – Ε info@notosbooks.gr

Ο ιατρός Μιχάλης Καΐρης, γιός της Έρεικας Γερουλάνου, μαθήτριας της Γερμανικής στα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, και με αφορμή την αναφορά στην μητέρα του, μας διευκρίνισε ότι:

το όνομα “Έρεικα” δεν αντιστοιχεί στο αρσενικό “Ερρίκος”, αλλά προέρχεται από το φυτό “ερείκη η σπονδυλανθής” που αποκτά αργότερα το κοινό όνομα “φθινοπωρινό ρείκι” ή “σουσούρα” και αποδίδεται στα λατινικά “Erica manipuliflora” με ένα “r”.

Δανειζόμαστε από το άρθρο του news.gr (27/10/2016):

Παρόλο που θεωρείται ένα από τα αρτιότερα εμβατήρια όλων των εποχών, πρόκειται για ένα ρομαντικό τραγούδι αγάπης!

Το 1930, ο Γερμανός συνθέτης εμβατηρίων Herms Niel έγραψε ένα τραγούδι για την Erika, αγριολούλουδο της εξοχής και κοινό γυναικείο όνομα της χώρας του. Το τραγούδι είχε απλά τον ρυθμό εμβατηρίου και κανένα πολεμικό νόημα. Ένας άντρας απλά θυμάται την αγαπημένη του «την μικρούλα υπηρέτρια Erika» κάθε φορά που βλέπει το μωβ αγριολούλουδο.

«Στους αγρούς, ανθίζει ένα μικρό λουλούδι» , δηλαδή η Erika. Αυτός ήταν και ο κανονικός, ολόκληρος τίτλος του τραγουδιού (“Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein” στα Γερμανικά και “On the Heath a Little Flower Blooms” στα Αγγλικά.

Το τραγούδι-εμβατήριο κυκλοφόρησε το 1938 και έγινε διάσημο και αγαπητό στους Γερμανούς πολύ πριν ξεκινήσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Ο ίδιος ο Niel εντάχθηκε στο Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα, γνωστότερο ως NSDAP, του Αδόλφου Χίτλερ στις αρχές Μαΐου 1933 και έγινε ηγετικό στέλεχος στην Υπηρεσία Εργασίας του Ράιχ, δημιουργώντας πολλά εμβατήρια για τις εκστρατείες προπαγάνδας του Εθνικοσοσιαλιστικού Κινήματος. Μάλιστα, ο ίδιος ο αρχηγός προπαγάνδας Joseph Goebbels, παρατήρησε από νωρίς ότι τα απλά τραγούδια σε ρυθμό εμβατηρίου, ήταν χρήσιμα εργαλεία προπαγάνδας.

Έτσι, το Erika μπήκε σε όλες τις στρατιωτικές παρελάσεις του Τρίτου Ράιχ και της Βέρμαχτ και συνδέθηκε άρρηκτα με τους Ναζί.

“Στους αγρούς ανθίζει  ένα μικρό λουλούδι

και το λένε Έρικα. 

Ανυπόμονες, χιλιάδες μικρές μέλισσες

τριγυρίζουν την Έρικα

γιατί η καρδιά της είναι γεμάτη γλύκα και το λουλουδάτο της φόρεμα ευωδιάζει.

Στους αγρούς ανθίζει  ένα μικρό λουλούδι

και το λένε Έρικα….”

Στίχοι και μετάφραση στα Αγγλικά  

Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein und das heißt: Erika. Heiß von hunderttausend kleinen Bienelein wird umschwärmt Erika denn ihr Herz ist voller Süßigkeit, zarter Duft entströmt dem Blütenkleid. Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein und das heißt: Erika.	On the heath, there blooms a little flower and it’s called Erika. Eagerly a hundred thousand little bees, swarm around Erika. For her heart is full of sweetness, a tender scent escapes her blossom-gown. On the heath, there blooms a little flower and it’s called Erika.
In der Heimat wohnt ein kleines Mägdelein und das heißt: Erika. Dieses Mädel ist mein treues Schätzelein und mein Glück, Erika. Wenn das Heidekraut rot-lila blüht, singe ich zum Gruß ihr dieses Lied. Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein und das heißt: Erika.	Back at home, there lives a little maiden and she’s called Erika. That girl is my faithful little darling and my joy, Erika! When the heather blooms in a reddish purple, I sing her this song in greeting. On the heath, there blooms a little flower and it’s called Erika.
In mein’m Kämmerlein blüht auch ein Blümelein und das heißt: Erika. Schon beim Morgengrau’n sowie beim Dämmerschein schaut’s mich an, Erika. Und dann ist es mir, als spräch’ es laut: “Denkst du auch an deine kleine Braut?” In der Heimat weint um dich ein Mägdelein und das heißt: Erika.	In my room, there also blooms a little flower and it’s called Erika. Already In the grey of dawn, as it does at dusk, It looks at me, Erika! And it is as if it spoke aloud: “Are you thinking of your fiancée?” Back at home, a maiden weeps for you and she’s called Erika.

πηγή: https://www.news.gr/kosmos/evroph/article-wide/285911/ti-einai-h-erika-sto-diashmo-emvathrio-ton-nazi.html

ακόμη:

https://www.mixanitouxronou.gr/to-erotiko-tragoydi-poy-sfyrizan-oi-germanoi-otan-ekanan-parelasi-stis-katechomenes-chores/

Γεννήθηκε στην Κηφισιά Αττικής το 1924. Φοίτησε στη Γερμανική Σχολή Αθηνων (γερμανικό τμήμα), στο συγκρότημα κτιρίων της οδού Αραχώβης και Ασκληπιού, από το 1937 μέχρι το 1943, οπότε και απεφοίτησε, παίρνοντας και το Abitur.

Αρχικά εργάσθηκε σε ιδιωτική επιχείρηση, στην Αθήνα, από το 1944 μέχρι το 1948. Από το 1948 μέχρι το 1950 εργάσθηκε στα γραφεία της Αμερικανικής Αποστολής στην Αθήνα.

Το 1950 μετέβη στις Η.Π.Α. για σπουδές. To 1953 πήρε το δίπλωμα Β.Α in Languages and Social Sciences από το Macalester College στο St. Paul, Minnesota.

Το 1955 πήρε το δίπλωμα M.S.W (Master of Social Work) από το University of Minnesota, Minneapolis ,Minessota. Εν συνεχεία εργάσθηκε ως κοινωνική λειτουργός στις Η.Π.Α. επί 18 μήνες.

Το Δεκέμβριο του 1956 επέστρεψε στην Ελλάδα. Από το 1957 μέχρι το 1963 εδίδαξε στο Pierce College, School of Social Work.

Το 1963 πήγε στη Γερμανία, όπου ανέλαβε να διδάξει ως Dozentin am Evangelischen Seminar fuer Sozialarbeit in Wuppertal μέχρι το 1964.

Το 1964 παντρεύθηκε το γιατρό Heinrich Schroeder και εγκαταστάθηκε στο Duesseldorf.

Τα επόμενα 52 χρόνια έμεινε στο Duesseldorf, όπου και απεβίωσε το 2016 .

Ένα επεισόδιο από την σειρά ντοκυμαντέρ με τίτλο “Από πέτρα και χρόνο” αφιερωμένο στα αρχοντικά της Κηφισιάς προβληθηκε από την ΕΡΤ αυτές τις ημέρες (Μάρτιος 2020). Ανάμεσα στα άλλα σπίτια της περιοχής είχαμε την ευκαιρία να δούμε το εξοχικό του Wilhelm Dörpfeld που βρίσκεται στην γωνία των οδών Στροφυλίου & Πεσματζόγλου 19. Δείτε το αφιέρωμα από την χρονική στιγμή 15.06…

Η Βίκυ (Βασιλική) Μαντά – Παπαδάτου αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1973 και απέκτησε στη συνέχεια το Μεγάλο Γλωσσικό Δίπλωμα της Γερμανικής Γλώσσας από το Goethe Institut.

Το 1975 ίδρυσε, σε ηλικία 20 ετών, το ιδιωτικό σχολείο «Νηπιαγωγείο – Δημοτικό Β. Μαντά», το οποίο διευθύνει ήδη 38 χρόνια. Ένα σχολείο σε ανθρώπινη κλίμακα, που προετοιμάζει με επιτυχία τους μαθητές του για την εισαγωγική εξέταση του ελληνικού τμήματος του Γυμνασίου – Λυκείου της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, αναγνωρισμένο από το 2004 ως επισήμως συνεργαζόμενο (Kooperationspartner der Deutschen Schule Athen) μετά από αξιολόγηση που έγινε από το μορφωτικό τμήμα της Γερμανικής Πρεσβείας, τον Διευθυντή του ιδρύματος και τον Διευθυντή των Προπαρασκευαστικών Τμημάτων της ΓΣΑ, καθώς και από τον επιθεωρητή των Γερμανικών Σχολών εξωτερικού..

Το σχολείο προσφέρει σημαντικές ευκαιρίες για ξεχωριστές γνώσεις σε όλο το φάσμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας και γερμανική παιδεία σε θέματα οργάνωσης, μεθοδικότητας και προγραμματισμού.

Για τη σημαντική της προσφορά στην ελληνογερμανική εκπαιδευτική προσέγγιση τιμήθηκε τον Ιούνιο του 2005 με το «Σταυρό της Τιμής» από τον Πρόεδρο της Γερμανικής Δημοκρατίας.