Ο Στράτος Σωπύλης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Ιανουαρίου 1970 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1987. Είναι απόφοιτος της Φαρμακευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών.

Αποφοίτησε από την Ανωτέρα Δραματική Σχολή Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας (Γιώργου Κιμούλη) και από το διετές Εργαστήριο Σκηνοθεσίας και Υποκριτικής του Εθνικού Θεάτρου υπό τη διεύθυνση του Στάθη Λιβαθινού και παρακολούθησε το Σεμινάριο υποκριτικής με τον Ανδρέα Μανωλικάκη (Actors Studio).

Έχει φωνή τενόρου και σπούδασε στο Εργαστήριο Φωνητικής Τέχνης με τους Σπύρο Σακκά, Νατάσα Ζούκα, Ταξιάρχη Χάνο και παρακολούθησε το Κινησιολογικό σεμινάριο στη μέθοδο Laban με την Κική Σελιώνη, ενώ έκανε Tai-Chi με τον Γιώργο Παυλίδη.

Στον κινηματογράφο έπαιξε το 2005 στην μεγάλου μήκους ταινία “Τσίου” σε σενάριο και σκηνοθεσία Μάριου Παπαδημητράτου, το 2007 στην ταινία “Κι αν φύγω …θα ξανάρθω” σε σκηνοθεσία Δώρας Μασκλαβάνου, το 2008 στην μικρού μήκους ταινία «Bella» (35mm) της Ελένης Τριανταφυλλοπούλου, που απέσπασε Κρατικό Βραβείο Ποιότητας στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και το 2001 στο “Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλλι” σε σκηνοθεσία Τζον Μάντεν.

Στην τηλεόραση πρωτοεμφανίστηκε στη σειρά “Ο Πέτρος και τα κορίτσια του”, που προέβαλε το Mega Channel το 1994-95. Το 2015 έπαιξε στη σειρά του Alpha “10η Εντολή”.

Στο θέατρο έχει παίξει:

– Ντοστογιέφσκυ: Ο Κροκόδειλος (Σεμιόν Σεμιόνιτς), σκην. Κατερίνα Μπερδέκα, Θέατρο Από Μηχανής

– Μαρή: Έγκλημα στα Παρασκήνια (δημοσιογράφος Μακρής), σκην. Κατερίνα Μπερδέκα, Θέατρο Από Μηχανής

– Σαίξπηρ: Ρωμαίος και Ιουλιέτα (Πατήρ Λαυρέντιος), σκην. Νάντια Φώσκολου Θέατρο Θησείο

– Ευριπίδη: Βάκχες (Βοηθός σκηνοθέτης), σκην. Renatte Jett, Θέατρο Πορεία

– Γκόγκολ: Οι παίκτες (Γάνια), σκην. Ελένη Μποζά, Εθνικό Θέατρο

– Ντοστογιέφσκυ: Ο ηλίθιος (Στρατηγός Επαντσίν), σκην. Στάθης Λιβαθινός, Εθνικό Θέατρο

– Σοφοκλή: Οιδίπους Τύραννος (Χορός), σκην. Γιώργος Κιμούλης, Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας, Φεστιβάλ Επιδαύρου & περιοδεία

– Μολιέρου: Ταρτούφος (Αδαμάντιος Κοραής), σκην. Λίλυ Μελεμέ, Εθνικό Θέατρο

– Γ. Λαμπρόπουλου: Trust (Επίκτητος), σκην. Ελένη Τριανταφυλλοπούλου, Εθνικό Θέατρο

– Δ. Σωτηρίου: Ματωμένα χώματα (Μιχάλης, Τάσος Κασάμπαλης), σκην. Άρης Τρουπάκης, Εθνικό Θέατρο

– Α. Σλαπόβσκι: Έργο Νο 27 (Φίλος), σκην. Κατερίνα Αλεξάκη, Εθνικό

– Μπουλγκάκοφ: Μολιέρος (Αδελφός Δύναμη), σκην. Στάθης Λιβαθινός, Εθνικό Θέατρο

– Μολιέρου & Μαριβό: Οι κατά λάθος πρόβες (Ντι Κρουαζί,Μουσικός), σκην. Βασίλης Παπαβασιλείου, Εθνικό Θέατρο

– Σ. Σωπύλη & Κ. Μπερδέκα: 6+1, σκην. Κατερίνα Μπερδέκα, Ομάδα Θεάτρου «Εν Δυνάμει», Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας

– Σαίξπηρ: Κοριολανός (Α’ Βόλσκος Συγκλητικός), σκην. Robert Sturua, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας

– Σαίξπηρ: Άμλετ (Όσρικ), σκην. Andrew Visnevski, Θέατρο Πόρτα

– Α. Ayckburn: Συγχύσεις (Μάρτιν), σκην. Θράσος Καμινάκης

Θ.VAULT ”Πιτσιμπούργκο”-Αρκαδία Ψάλτη-Στράτος Σωπύλης

Η Έρνα Φόζεν, μετέπειτα Herrey γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1904 στο Βερολίνο και πέθανε στις 3 Οκτωβρίου 1980. Ήταν φυσικός, καθηγήτρια γυμνασίου και πανεπιστημίου, αλλά και συγγραφέας με ένα ιδιαίτερα πλούσιο και ενδιαφέρον βιογραφικό, όπως προκύπτει από τις αναφορές της wikipedia.

Στο βιβλίο του Jens Godber Hansen αναφέρεται ως καθηγήτρια στην Αραχώβης από το 1932 έως το 1934. Ο Γένιο Σαντορίνι την αναφέρει στο άρθρο του “Αναμνήσεις από την προπολεμική Γ.Σ.Α.” τέσσερις φορές:

Quinta, 1933-34. Νέος διευθυντής μέχρι το 1944 ο νεοφερμένος από τη Γερμανία Prof. Dr. Alfred Romain, προέχων μέλος του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και έμπιστος του νέου καθεστώτος, Klassenlehrerin η Frl. Dr. Erna Vohsen, γερμανικά με τον Dr. Ernst Lichtenstein. Νέα μαθήματα: Γαλλικά με τον Dr. Werner Preibisch, αριθμητική (κλάσματα) με την Vohsen, βυζαντινή ιστορία με την δίδα Φίλτσου και γεωγραφία της Γερμανίας. Νέοι μαθητές: Γιάννης Τρύφων, Λευτέρης Κοτζαμάνης, Karl Wilhelm Romain, Bruno Hotze. Απολύθηκαν οι Vohsen, Preibisch και Lichtenstein στο τέλος του έτους.

Μεταξύ των καθηγητών μας εξέχουσα θέση είχαν και οι εξής Γερμανοεβραίοι που απολύθηκαν το 1934: H Dr. Vohsen αναγκάσθηκε ν΄αρχίσει καινούργια ζωή στην Αγγλία. Ο Dr. Preibisch, άνθρωπος πραγματικά ευρωπαϊκής μορφώσεως και καρδιοπαθής, υπεβλήθη σε σωστή οδύσσεια, ώσπου να βρει θέση σε Πανεπιστήμιο στην Ιαπωνία όπου και απέθανε μεταπολεμικά.

Von 1932 bis 1934 war sie als Lehrerin für Mathematik, Physik und Chemie an der Deutschen Schule Athen tätig, wo sie sich mit ihrer Kollegin Christl Gebauer anfreundete. In das mittlerweile zum NS-Staat umgeformte Deutsche Reich zurückgekehrt, entschloss sie sich zur Emigration. Am 6. August 1935 verließ sie ihr Heimatland an Bord der Bremen des Norddeutschen Lloyd nach Southampton.

https://de.wikipedia.org/wiki/Erna_Herrey

https://commons.m.wikimedia.org/wiki/Category:Erna_Herrey

Ο Χρήστος Κωνσταντινίδης, επικεφαλής της Alumniarbeit της Σχολής συγκέντρωσε τα ονόματα των ενδιαφερομένων στην φάση αυτή και συγκρότησε την Ομάδα Ποδοσφαίρου των Αποφοίτων. Εννοείται ότι όποιος ενδιαφέρεται, από πιτσιρικάς έως εν δυνάμει “παππούς” μπορεί να δηλώσει ενδιαφέρον και να δοκιμαστεί στην πρώτη προπόνηση την 1η Ιουνίου στο γήπεδο της Γερμανικής.

Η ομάδα προετοιμάζεται για να πέρει μέρος στο 1ο Τουρνουά APS CUP, όπου μετέχουν οι ομάδες αποφοίτων: Κολλεγίου Αθηνών (ΣΑΚΑ), Σχολής Μωραΐτη (ΣΑΣΜ), Pierce, CGS, CAMPION, Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου (ΣΑΕΕ), Εκπαιδευτηρίων Ζηρίδη (ΣΑΛΑ), ACS Athens, Λεοντείου Λυκείου (ΕΑΛΛ), St Catherine’s, Εκπαιδευτηρίων Δούκα (ΣΑΕΔ).

Σχετικά άρθρα:

4 Ιουνίου 2016: Χάσαμε 6-2 από την Σχολή Μωραΐτη…
11 Ιουνίου 2016: Χάσαμε 11-0 από το ACS…

25 Ιουνίου 2016: Χάσαμε με 6-2 απο το St. Catherine’s…

Περισσότερα για το τουρνουά στο site της διοργάνωσης…

Η Στέλλα Φάιτ γεννήθηκε στην Αθήνα και φοίτησε στη Σχολή στο Δημοτικό. Σπούδασε και αποφοίτησε με άριστα από την Δραματική Σχολή Αθηνών Γ.Θεοδοσιάδη. Έχει κάνει ειδίκευση στο θεατρικό παιχνίδι και στο γνωσιακό συμπεριφορικό δράμα.

Είναι κόρη του Γερμανού ηθοποιού Christian Veit και της ηθοποιού Πέπης Μεταλλίδου.

Ξεκίνησε από το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου με το “Μάτς” του Γιώργου Μανιώτη. Ακολούθησαν ρόλοι σε διάφορους θιάσους (“Τρισεύγενη”, “Καλός άνθρωπος του Σετσουάν”, “Ο κύκλος με την κιμωλία”, “Το φιόρο του Λεβάντε”, “Ο φίλος μου ο Λευτεράκης”, “Ο Δον Κιχώτης” και άλλα).

Έχει συμμετάσχει σε τηλεοπτικές σειρές (“Κωστής Παλαμάς”, “Αγάπη στο Αιγαίο”, “Για μια θέση στον ήλιο”) και στον κινηματογράφο.

Παράλληλα έχει στο ενεργητικό της περισσότερες από 40 μεταφράσεις για την τηλεόραση και 25 μεταγλωττίσεις.

Διδάσκει θέατρο σε παιδιά από το 2000 (Εκπαιδευτικό θεατρικό πρόγραμμα ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, Θεατρικό Εργαστήρι Αμαλιάδας, ΟΝΑ Σπάρτης, Δημοτικό Θέατρο Παλαιού Φαλήρου, Trinity College, Κέντρο Γνωσιακού και Συμπεριφορικού Δράματος, Θεατρικό Εργαστήρι Κυθήρων, Δημοτικό Σχολείο Παπάγου).

greekdub.com

Η Στέλλα Veit για τον Christian Sorge, τον Christian Veit και το Grips Theater.

με εγκάρδιους χαιρετισμούς Τάσος Κ

Η Βίκυ Βολιώτη γεννήθηκε στη Βόννη το 1970 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1988. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και παράλληλα το 1991 αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και έπαιξε αμέσως μετά στο θέατρο και τον κινηματογράφο και αργότερα στην τηλεόραση.

Το 1991 συμμετείχε στην ταινία “Ισημερία” του Ν.Κορνήλιου και το 1995 πήρε το Κρατικό Βραβείο Α΄ Γυναικείου ρόλου από το Υπουργείου Πολιτισμού για την ερμηνεία της στην ταινία “Με μία Κραυγή” την Βασιλικής Ηλιοπούλου. Ακολούθησε το 1995 η επίσης μεγάλου μήκους ταινία “Ο Τσαλαπετεινός του Wyoming” και έκτοτε πρώτοι ρόλοι σε πολλές ταινίες. Το 2007 έπαιξε το ρόλο της Hildegard στην ταινία του Θοδωρή Αθερίδη “Μιά Μέλισσα τον Αύγουστο”.

Με τον σύζυγό της Σίμο Σαρκετζή υιοθέτησαν ένα κοριτσάκι από την Αιθιοπία, που βάφτισαν τον Ιούνιο 2016 με νονούς την Σμαράγδα Καρύδη και τον Θοδωρή Αθερίδη.

Στο θέατρο ξεκίνησε το 1992 με το έργο “Το Γαλάζιο Πουλί” του Μωρίς Μαίτερλινκ και ακολούθησαν η “Ορέστεια” (1993), το “Όνειρο Θερινής Νυκτός” (1994). Ακολούθησαν πολλές συμμετοχές κάθε χρόνο όπως στο ρόλο της Κλαίρ στις “Δούλες” του Ζαν Ζενέ (1998), της Βάριας στο “Βυσσινόκηπο” του Τσέχωφ (2002), της Οφηλίας στον “Άμλετ” του Σαίξπηρ (2004), της β’ γυναίκας στον “Φιλοκτήτη” του Χάινερ Μύλλερ (2008) και να πρωταγωνιστεί στο “Περί Ζώων” της Ελφρίντε Γέλινεκ (2012).

Στην τηλεόραση έπαιξε το 1996 στο “Λόγω Τιμής”, στο “Μεγάλο Θυμό”, στον “Έρωτα Κλέφτη”, στον “Κόκκινο Κύκλο”, στο “Safe Sex” και σε άλλα.

Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου (EFA).

Η Κωνσταντίνα Ψωμά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1988. Είναι απόφοιτος του «Εργαστηρίου Υποκριτικής Τέχνης για το Θέατρο και την Όπερα» του ΑΜΦΙ-ΘΕΑΤΡΟΥ του Σπύρου Ευαγγελάτου (1992). Δίπλωμα Μονωδίας (2000, τάξη Ρόζας Κοκκάλη-Athanasskovic / βαθμός: Άριστα παμψηφεί, 1ο Βραβείο και Αριστείο εξαιρετικής επιδόσεως). Πτυχίο Αρμονίας (2006, βαθμός: Άριστα παμψηφεί).

Αριστούχος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών (2016). Σπουδές χορού, θεατρολογίας. Σεμινάρια υποκριτικής με τους N. Karpov (1992), Z. Molik (1994), Μ. Βολανάκη (1995).

Από το 1992 εργάζεται επαγγελματικά ως ηθοποιός-τραγουδίστρια και από το 2002 διδάσκει τραγούδι-ορθοφωνία σε ωδεία και δραματικές σχολές.

Ως ηθοποιός-τραγουδίστρια έχει συνεργαστεί με πολλούς θεατρικούς οργανισμούς (Αμφιθέατρο, Εθνικό Θέατρο, Εθνική Λυρική Σκηνή, Θεατροκίνηση, Θέατρο Έρευνας, Θέατρο Διαδρομή, ΔηΠεΘε Πάτρας, Το Τρένο στο Ρουφ κ.ά) και σκηνοθέτες (Σ.Ευαγγελάτος, Κ.Τσιάνος, Ι.Σιδέρης, Δ.Ποταμίτης, Θ.Μουμουλίδης, Γ.Μιχαλακόπουλος, Κ.Δαμάτης κ.ά.), σε παραστάσεις, όπως: «Λυσιστράτη», «Τρωάδες», «Ο βιολιστής στη στέγη», «Οι Άθλιοι» του Β.Ουγκώ, «Εκκλησιάζουσες», «Νεφέλες», «Υπ’ ατμόν», «Χάρισμα – Η Συμμετρία της Αρμονίας», «Ο Μαγικός Αυλός», «Οι Απάχηδες των Αθηνών» κ.ά. Οι μουσικές παραστάσεις «Υπ’ ατμόν» και «Χάρισμα – Η Συμμετρία της Αρμονίας» του θεάτρου «Το τρένο στο Ρουφ» κυκλοφορούν σε cd από την MINOS-EMI.

13.12.2015 Η Εύθυμη Χήρα

Τα τελευταία χρόνια εργάζεται περισσότερο ως βοηθός σκηνοθέτη/σκηνοθέτης σε παραστάσεις όπερας και αφιερώνει αρκετό χρόνο στην έρευνα πάνω στο ελληνικό μουσικό θέατρο.

Το 2009 σκηνοθέτησε την κοσμική καντάτα «Χορός Μεταμφιεσμένων» του Φ. Πουλένκ στην Εθνική Λυρική Σκηνή (συμπαραγωγή Όπερας Δωματίου Αθηνών και Γαλλικού Ινστιτούτου).

Το 2011-13 παρουσιάστηκε με επιτυχία η μουσική της κωμωδία «Βαρέθηκα τα Αχ και Βαχ», βασισμένη σε τραγούδια από την ελληνική οπερέτα και την αθηναϊκή επιθεώρηση.

Για το 2016 επεξεργάζεται μια μουσικοχορευτική πρόταση – παράσταση πάνω στον μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης.

Αναλυτικά:

Θέατρο:

2013 * «14G, the musical», μουσική παράσταση, σκηνθ. Ίλυα Κοντού, Faust bar-theatre

2012-13 * «Βαρέθηκα τα Αχ και Βαχ», επανάληψη, Κελάρι του ωδείου Athenaeum

2011-12 * «Βαρέθηκα τα Αχ και Βαχ», μουσική κωμωδία σε κείμενο και σκηνοθεσία Κ.Ψωμά, μουσική σκηνή του θεάτρου Αγγέλων Βήμα

2010 * «Ρώσικες Νύχτες», μιούζικαλ των Β.Διακάκη/Ρ.Σούκουλη, σκηνθ. Γ. Μποσταντζόγλου, θέατρο του Ήλιου

2009 * «Χορός Μεταμφιεσμένων» του F. Poulenc, σκηνοθεσία Κων/νας Ψωμά, Εθνική Λυρική Σκηνή

2008-2009 * «Οι Απάχηδες των Αθηνών» (Αρετούσα), σκηνθ. Ισ. Σιδέρη, Θέατρο Ακροπόλ / Εθνική Λυρική Σκηνή

2007-2008 * «Ο μυστικός κήπος», μιούζικαλ, σκηνθ. Μ.Τόλη

2006-2007 * «Whatever», επιθεώρηση, ΔηΠεΘε Πάτρας, σκηνθ. Θ.Μουμουλίδης

* «Ο Μαγικός Αυλός», (Βασίλισσα της Νύχτας), ΔηΠεΘε Πάτρας / διασκευή και σκηνθ. Λ. Γιοβανίδης

2005-2006 * «Ο βιολιστής στη στέγη», το μιούζικαλ (Φρούμα Σάρα), σκηνθ. Κ. Τσιάνος

2004-2005 * «Υπ’ ατμόν», επανάληψη, Μουσικό Βαγόνι Orient Express (www.totrenostorouf.gr)

2004 * «Χάρισμα – Η Συμμετρία της Αρμονίας» , μουσικοθεατρική παράσταση στα πλαίσια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, Μουσικό Βαγόνι Orient Express, Θέατρο «Το Τρένο στο Ρουφ», σκηνθ. Τ. Λύγαρη

2003-2004 * «Υπ’ ατμόν», μουσικοθεατρική παράσταση, Μουσικό Βαγόνι Orient Express, «Το Τρένο στο Ρουφ», σκηνθ. Τ. Λύγαρη

2002-2003 * «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες» (Αουντα ) και

* «Μαίρη Πόππινς» (Μαίρη Πόππινς) Παιδικό Στέκι του Εθνικού Θεάτρου

2001 * «Νεφέλες » του Αριστοφάνη (χορός), Εθνικό Θέατρο, σκηνθ. Γ. Ιορδανίδης

* «Ελένη » του Ευριπίδη (Θεονόη), Θέατρο ΚΝΩΣΣΟΣ, σκηνθ. Α.Μιχόπουλος

2000  «Εκκλησιάζουσες » του Αριστοφάνη (Θεράπαινα), Θέατρο Διαδρομή, σκηνθ. Γ.Μιχαλακόπουλος

1999  «Θεσμοφοριάζουσες » του Αριστοφάνη (χορός), Θεατρική Διαδρομή, σκηνθ. Θ.Καρακατσάνης

 «Το δάσος των αγγέλων» σενάριο των Μπ.Νικολέση- Ι.Σιδέρη ( Ιουλιέττα- Ερωφίλη ), Θεατροκίνηση, σκηνθ. Ι.Σιδέρης

1998-1999  «Ο βίος του Γαλιλαίου» του Μπ.Μπρεχτ ( τραγουδίστρια ), Εθνικό Θέατρο, σκηνθ. Σ.Ντουφεξής

1998  «Το φιόρο του Λεβάντε» του Γρ. Ξενόπουλου (Πηνελόπη), ΔηΠεΘε Κομοτηνής, σκηνθ. Β. Κυρίτσης

1997-1998  «Το πανηγύρι» του Δ. Κεχαϊδη (Μαρίκα), Εθνικό Θέατρο, σκηνθ. Κ. Μπάκας

1997  «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη ( γυναίκα έγκυος ), Εθνικό Θέατρο, σκηνθ. Δ. Χρονόπουλος

1996-1997  «Τρωάδες» του Ευριπίδη (κορυφαία), Θεατροκίνηση, σκηνθ.-χορογ.Ι. Σιδέρης

1996  «Επιτρέποντες» του Μενάνδρου (χορός), ΔηΠεΘε Καλαμάτας, σκηνθ. Ε. Γαβριηλίδης

1995-1996  «Οι Αθλιοι» του Β.Ουγκώ (Τιτίκα), Θίασος Χαλκιά-Παρτσαλάκη, σκηνθ. Κ.Δαμάτης

1995  «Γυναικών Πάθη» συρραφή χορικών του Ευριπίδη (χορός), σκηνθ. Σ.Τσακίρης

1994-1995  «Δον Ζουάν» του Μολιέρου (Ελβίρα και Ματιουρίν), Θέατρο Έρευνας, σκηνθ. Δ. Ποταμίτης

1992  «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή και «Προμηθεύς Δεσμώτης» του Αισχύλου ( χορός ) Αμφι-Θέατρο, σκηνθ. Σ.Ευαγγελάτος

Τηλεόραση:

2007 * «Σε είδα» (καθηγήτρια) σκηνθ. Γ. Γαϊτανίδης, Alpha

2001 * «Τα χαϊδεμένα παιδιά» (συμμετοχή) σκηνθ. Γ.Σμαραγδής, ΕΤ1

Άλλες δραστηριότητες

• Έχει δουλέψει ως βοηθός σκηνοθέτη και χορογράφου σε πολλές παραγωγές.

• Το 2009 σκηνοθέτησε την κοσμική καντάτα «Χορός Μεταμφιεσμένων» του Φ. Πουλένκ στην Εθνική Λυρική Σκηνή (συμπαραγωγή Όπερας Δωματίου Αθηνών και Γαλλικού Ινστιτούτου)

• Οι μουσικές παραστάσεις «Υπ’ ατμόν» και «Χάρισμα – Η Συμμετρία της Αρμονίας» του θεάτρου «Το τρένο στο Ρουφ» κυκλοφορούν σε cd από την MINOS-EMI.

• Διδάσκει σύγχρονο τραγούδι – μιούζικαλ σε αναγνωρισμένο ωδείο, καθώς και θεατρικό τραγούδι σε δραματικές σχολές (Αθηναϊκή Σκηνή, Σχολή Διομήδη Φωτιάδη)

Άναψε φωτιές η πολυσυζητημένη παράσταση της Λυσιστράτης στην γεμάτη Επίδαυρο. Εξαιρετική η Λένα Κιτσοπούλου ξεχώρισε, όπως πάντα άλλωστε, ενώ η παράσταση προκάλεσε θετικά και αρνητικά σχόλια σε ειδικούς και μη. Αισθανόμαστε την ανάγκη να προτείνουμε δύο κείμενα που πρόλαβαν να δημοσιευτούν μέχρι τη στιγμή της αποστολή του montags:

της Κατερίνας Ανέστη στο protagon.gr …

του Βασίλη Μπουζιώτη στο enikos.gr …

της Τίνας Μανδηλαρά στο prorothema.gr…

του Παύλου Αγιαννίδη στο tanea.gr…

.

Ο Πάνος Τσαλιγόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα, και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1989. Σπούδασε οικονομικά, marketing και διοίκηση επιχειρήσεων (ΟΠΑ, University of Bradford) με τα οποία και ασχολήθηκε πριν τον κερδίσει -σε ανύποπτο χρόνο- η τέχνη της υποκριτικής. Είναι απόφοιτος της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής Ίασμος. Πρώτη του εμφάνιση επαγγελματικά στο θέατρο το 2011, με το ‘Desperados’ του Γιώργου Ηλιόπουλου στο θέατρο Αμιράλ. Έκτοτε έχει παίξει σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις για ενήλικες αλλά και για παιδιά. Μιλάει σαν μητρική τα Αγγλικά, και ξέρει Γερμανικά, Γαλλικά.

Η Ελευθερία Σαπουντζή γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1989. Αποφοίτησε από το Εργαστήριο Υποκριτικής Τέχνης του “Αμφι-Θεάτρου” του Σπύρου Ευαγγελάτου και από το τμήμα Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Σπούδασε Υποκριτική στην Hochschule der Kunste του Βερολίνου με υποτροφία του Γερμανικού κράτους. Ως ηθοποιός συμμετείχε σε αρκετές παραστάσεις μεταξύ των οποίων: “Δυσδαιμόνα ή Έργο για ένα μαντήλι”, σε σκηνοθεσία Κ. Φοντούκη και “Ο Δον Ζουάν έρχεται από τον πόλεμο”, σε σκηνοθεσία Δ. Καταλειφού, ενώ συνεργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη με την Νικαίτη Κοντούρη και τον Δημήτρη Καταλειφό. Το 1993 εξεδόθη η ποιητική της συλλογή “Κλινήρης Δευτέρα” από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Μετέφρασε και σκηνοθέτησε τα έργα “Φωτιά στο πρόσωπο”, στο “Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας” και “Ο Θεός είναι D. J.” στο “Θέατρο του Νότου”. Το 2000 ανέλαβε τη συνδιεύθυνση του “Θεάτρου του Νότου” μαζί με τους Γ. Χουβαρδά και Θ. Μοσχόπουλο. Στις 22 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, αναπάντεχα, μας άφησε σε ηλικία μόλις 29 ετών.

Συμμετείχε στην ταινία “My sweet home” (2001, σε σκηνοθεσία Φίλιππου Τσίτου).

Από ένα αφιέρωμα του περιοδικού lifo 13 χρόνια μετά τον θάνατό της αναδημοσιεύουμε δύο ποιήματά της:

Η Κλινήρης Δευτέρα, 1993

Και ιδού Εγώ που κλέβοντας πορεύομαι

την ταπεινότητα την άλλη μου ζωή τη ζω

Αγίας Λογικής ποτίζοντας τις γλάστρες

και να μετρήσω τα κεριά μου δέομαι

-και δεν γίνεται

Εξαπατώντας εκ δεξιών θα εμφανιστώ

και σε μεστή δόξα θα ανατείλω

Σε χρόνο αιωνίως ενεστώτα

Eπείγομαι.

Τώρα όλα,ό,τι είναι να γίνει.

Λίγοι που μείναμε μην έρθει η ώρα μου και δεν προλάβω.

Ένα κλαδάκι με κρατάει απ’ το γκρεμό φύλλο κι άμα φυσήξει χάθηκα.

Ευτυχώς φέτος δεν έχει άνοιξη κι ένα ένα φεύγουν αστράγαλοι,

έπειτα γόνατα μηροί και προς τα πάνω η μέση στήθος η φωνή μου μόνα κι ασυνόδευτα στα βάθη σου.

Απ’ τα μαλλιά μου πιάνομαι πνιγμένη.

Αυτό ήταν-έγινε.

Πάει και πέρασε κι έρχεται και θα φύγει.

Εχουν περάσει ακριβώς δεκατρία χρόνια από το θάνατό της. Αύριο απονέμεται το βραβείο Ελευθερία Σαπουντζή, σε μια καινούργια σκηνοθέτη. Πηγή: www.lifo.gr

Η Λένα Κιτσοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971 αποφοίτησε από τη Σχολή το 1989. Στη διάρκεια των μαθητικών της χρόνων ήταν ήδη εμφανείς οι καλλιτεχνικές της τάσεις, καθώς η Λένα υπήρξε δραστήριο μέλος της σχολικής θεατρικής ομάδας.

Μετα την αποφοίτηση της ερμήνευσε διάφορους ρόλους για πάνω από μία δεκαπενταετία στο Θέατρο Τέχνης και στο «Αμόρε», και με αρκετούς κινηματογραφικούς ρόλους στο ενεργητικό της (μεταξύ των οποίων στις «Παρέες» του Γκορίτσα), ενώ το 2008 πρωταγωνίστησε στο θέατρο ΠΑΛΛΑΣ στο έργο της «ΑΩ», εμπνευσμένο από το διήγημα του αργεντινού συγγραφέα J. L. Borges με τίτλο «Η βιβλιοθήκη της Βαβέλ».

Το 2006 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων «Οι νυχτερίδες» για την οποία βραβεύτηκε από το περιοδικό Διαβάζω με το Βραβείο του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Το 2009 εξέδωσε τη νουβέλα Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α., η οποία παίχτηκε από το Εθνικό Θέατρο ως μονόλογος, σε σκηνοθεσία της ίδιας και το 2010 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Μεγάλοι Δρόμοι».

Το 2012 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου σκηνοθέτησε το έργο «Αθανάσιος Διάκος – Η Επιστροφή» προκαλώντας πολλές και ποικίλες αντιδράσεις, το 2014 ανέβασε στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών«Κοκκινοσκουφίτσα – Το πρώτο αίμα» και το 2015 ανέβασε στο Θέατρο Τέχνης την παράσταση «Μια μέρα, όπως κάθε μέρα…».

Ίδρυμα Ωνάση: “Μένουμε σπίτι, αλλά δεν μένουμε μόνοι”…

18.12.17Η Λένα Κιτσοπούλου Ζει μια Τραγωδία…

09.08.2016 Γυμνή παράσταση – Αυγή

31.07.2016 Θηλυκή επανάσταση – BHMAgazino …

28.07.2016 Ο Αριστοφάνης είναι ακτιβιστής…

24.04.2106 11 Ερωτήσεις στη Λένα Κιτσοπούλου – ΒΗΜΑ

Απρίλιος 2016 Συνέντευξη στην Αργυρώ Μποζώνη

22.06.2015 Συνένετυξη στο clickatlife.gr

15.03.2015 Συνέντευξη στη Μυρτώ Λοβέρδου

2.9.2012 Η Λένα Διβάνη σχολιάζει

Δεκέμβρης 2009 Ελευθεροτυπία: Topmodel της Λένας Κιτσοπούλου

Στην “βιβλιονέτ” ο κατάλογος με τα βιβλία της

αναφορές στην Λένα Κιτσοπούλου…

Η οικονομική και πολιτική εφημερίδα “Κεφάλαιο” δημοσίευσε την Κυριακή 24 Ιουλίου άρθρο της Ντόρας Μπακογιάννη για την κρίση στην Τουρκία και την επιβεβλημένη στάση που καλείται να τηρήσει η Ευρώπη. Το άρθρο τιτλοφορείται “Να μην παραδώσει η Ευρώπη την Τουρκία στην αστάθεια” και το αναδημοσιεύουμε από το capital.gr…>

Ο Τιμολέων Δημόπουλους, μας άφησε πριν από 18 χρόνια σχεδόν σαν σήμερα, στις 28 Ιουλίου 1998. Ο φιλόλογος μας, που επέλεξε να εστιάσει το ερευνητικό του ενδιαφέρον στην Αρχαιολογία και στην Ιστορία των Βυζαντινών χρόνων και που οργάνωνε μοναδικές εκπαιδευτικές εκδρομές εντός και εκτός Ελλάδος, κληροδότησε στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κερασίτσα Αρκαδίας, πατρίδα και του Γρηγόρη Λαμπράκη, την μοναδική του βιβλιοθήκη, την φωτογραφία της οποίας μας έστειλε η Ursula Schmidt, η πρώην γραμματέας της Σχολής, που παραμένει κοντά μας όπως τότε, βοηθώντας μας με σπάνιο υλικό και διορθώνοντάς μας όποτε επιβάλλεται.

πηγή: Ursula Schmidt

πηγή: Αλίκη Μουστάκα

Να θυμίσουμε ότι το αρχείο του Δημόπουλου με τα καταπληκτικά slides που προβάλλονταν μετά από την εντολή “Schischkotischis !” διατηρείται ως κόρη οφθαλμού από την μαθήτριά του Αλίκη Μουστάκα, που είναι απόφοιτος του 1970, καθηγήτρια στο ΑΠΘ. Περισσότερα για τον Τίμο Δημόπουλο…

Ο Γιώργος Σταμάτης, απόφοιτος 1969, και ο Ανδρέας Ζαΐρης έδωσαν συνέντευξη στο περιοδικό Athens Voice με αφορμή την έκδοση του βιβλίου τους με τίτλο “Ποιά ανάπτυξη;“. Τίτλος της συνέντευξης που δώσανε στον Δημήτρη Μαστρογιάννη είναι: “Η λύση είναι στη σχεδιασμένη δημιουργική αναρχία”.

Διιοργανώνεται στην Κομοτηνή μεταξύ 19.9-1.10.2016 το “1ο Θερινό Σχολείο για φοιτητές φιλολογίας” με αντικείμενο “Το Αρχαίο Θέατρο ως παραστατική τέχνη” σε συνεργασία του Παν/μίου του Αμβούργου, του DAAD και του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Παν/μίου Θράκης.

Η αναφορά μας στην “Παραγγελιά” του Παύλου Τάσιου στο προηγούμενο τεύχος δημιούργησε απορίες προκαλώντας συνάμα και κάποια σχόλια. Να ξεκαθαρίσουμε κατ΄αρχήν ότι ο λόγος που έγινε η αναφορά, ήταν η προβολή της ταινίας στην ΕΡΤ, που μας θύμισε τη συζήτηση που προκλήθηκε τις επόμενες μέρες στην τάξη στο μάθημα της Πολιτικής Αγωγής με τον καθηγητή μας Παναγιώτη Στάμο εν μέσω …νυκτός. Τα σχόλια που ακούσαμε περιστράφηκαν γύρω από τρία θέματα:

1. Αγιοποίηση του πρωταγωνιστή του επεισοδίου

2. Χαρακτηρισμός της ταινίας ως αριστούργημα

3. Η σχέση της Κατερίνας Γώγου με την Γερμανική Σχολή

Θα ξεκινήσουμε απαντώντας και στα τρία με μία μικρή ιστορία:

Κάποτε έγραψε ο Δημήτρης Ψαθάς στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”, όπου σχολίαζε καθημερινά με διασκεδαστικό τρόπο τα της ελληνικής κοινωνίας, ότι η Κατίνα Παξινού κατέβαινε στην Επίδαυρο για να δώσει παράσταση στο αρχαίο θέατρο. Λίγο πριν φτάσει, επειδή έτρεχε τη σταμάτησε ο ενωμοτάρχης του Λυγουριού για να της “κόψει” κλήση. Όταν αυτή του δήλωσε ότι είναι η Κατίνα Παξινού και ότι έχει αργήσει και πρέπει να προλάβει την παράσταση, της απάντησε: «Δεν με ενδιαφέρει κυρία μου, δεν πα νάσαι και η Μάγια Μελάγια…».

Την άλλη μέρα έγινε στην εφημερίδα …χαμός. Δεν καταλαβαίνουμε, επειδή είναι η Παξινού, έχει δικαίωμα να μην εφαρμόζει κανόνες; Πως τα λέτε αυτά κύριε Ψαθά; Και όπως ήταν φυσικό ο Ψαθάς απάντησε: “Προφανώς και πρέπει να πληρώσει η Παξινού, όμως το κείμενο αναφερόταν στον ενωμοτάρχη, που θεωρούσε οτι η Μάγια Μελάγια ήταν ανώτερη από την Παξινού”.

Είναι λοιπόν σαφές ότι όποιος ισχυρίζεται έστω και ένα από τα παραπάνω τρία σημεία απλά δεν έχει καταλάβει το νόημα του κειμένου μας. Το πρόβλημα, που εμείς ως μαθητές της Γερμανικής αντιμετωπίζαμε, ήταν ότι δεν ήμασταν “περπατημένοι” στη νύχτα και η επιλογή του Παναγιώτη Στάμου να σχολιάσει ένα τέτοιο γεγονός ήταν παράξενη. Οι κουβέντες τα χρόνια εκείνα στην τάξη ήταν προσεκτικές, ακόμη και τα υπονοούμενα. Αναφέραμε στο κείμενό μας:

1. Οι “βεργούλες” του Μάρκου Βαμβακάρη, που ήταν η παραγγελιά του Δήμου του μικρού αδελφού του Νίκου, το σκυλάδικο, η νύχτα, οι χαφιέδες, τα απόνερα του Εμφυλίου φάνταζαν στον δικό μας τότε κόσμο σαν από αλλού. Κανείς νομίζουμε δεν έχει αντίρρηση ότι τα “βουτυρόπαιδα” της Γερμανικής δεν είχαν ιδέα από όλα αυτά και σίγουρα δεν προκύπτει απόπειρα έκφρασης θαυμασμού για τον Νίκο Κοεμτζή. Αυτά αναφέρονται ως ότι είναι “…από αλλού”.

2. Πουθενά δεν αναφέρεται στο κείμενό μας ο όρος “αριστούργημα”. Σε κάθε περίπτωση θεωρούμε ότι ο τρόπος που φιλμάρεται το σκυλάδικο είναι εξαιρετικός: ο τρόπος που εναλλάσσεται η λαϊκή μουσική με την ψυχεδέλεια και την παραζάλη, ο ζεϊμπέκικος με την παραγγελιά, το απωθημένο του καταπιεσμένου να γίνει το δικό του (κάτι που τότε θεωρείτο “ιερό”) με τη μαγκιά των αστυνομικών απέναντι στον σεσημασμένο, και η Γώγου που σχολιάζει.

3. Προφανώς δεν είναι απόφοιτος της Γερμανικής η Κατερίνα Γώγου. Προφανώς “εμείς” δεν χαραμιστήκαμε σε “φονικούς τσακωμούς”, σε “νταβατζήδες και πόρνες”. Είπαμε ότι αυτά είναι “…από αλλού”, εμείς είμαστε βουτυρόπαιδα. Και κάτι άλλο, το ποίημα είναι από την συλλογή “τρία κλικ αριστερά” και γράφτηκε το 1978, αρκετά πριν γυριστεί το φιλμ το 1980. Σήμερα έχουμε συγγραφείς απόφοιτους που είναι πιό επιθετικοί από την Κατερίνα Γώγου. Το πρόβλημα όμως τότε ήταν ότι με το που “έσκαγε” υποψία σε βουτάγανε χωρίς πολλά-πολλά από το σπίτι και μετά σε “ψάχναν” οι υπόλοιποι.

Προφανώς ο Παναγιώτης Στάμος θα μπορούσε να το προσπεράσει κάνοντας πως δεν κατάλαβε και απλώς να μας επαναφέρει εις την τάξιν.

Γειά σας, χαίρομαι κάθε φορά που παίρνω το montags και μαθαίνω τι κάνετε, έστω και αν ζώντας στην Κολωνία δεν μπορώ να πάρω μέρος στις εκδηλώσεις. Ίσως μελλοντικά να μπορώ να έρχομαι κάπου-κάπου, όταν ελαττώσω τα επαγγελματικά αφού δυστυχώς βάζετε τις ημερομηνίες λίγο πριν γίνουν τα γεογνότα. Πάντως συγχαρητήρια! Φιλικά, Ζωή Καλκάνη (1973)

Ζωή σ΄ευχαριστούμε.

Με αφορμή ένα σχετικά με το περιεχόμενο της αναφοράς στο φιλμ του Παύλου Τάσιου “Παραγγελιά” στο montags (28/2016) θα ήθελα να διευκρινίσω ορισμένα σημεία του κειμένου του montags, αλλά και να διατυπώσω την απορία μου για όλα όσα “καταμαρτυρεί” ο φίλος αναγνώστςη χωρίς να έχει γίνει η παραμικρή αναφορά σε όσα επικαλείται:

Κάποτε έγραψε ο Δημήτρης Ψαθάς στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”, όπου σχολίαζε καθημερινά με διασκεδαστικό τρόπο τα της ελληνικής κοινωνίας, ότι η Κατίνα Παξινού κατέβαινε στην Επίδαυρο για να δώσει παράσταση στο αρχαίο θέατρο. Λίγο πριν φτάσει, επειδή έτρεχε τη σταμάτησε ο ενωμοτάρχης του Λυγουριού για να της “κόψει” κλήση. Όταν αυτή του δήλωσε ότι είναι η Κατίνα Παξινού και ότι έχει αργήσει και πρέπει να προλάβει την παράσταση, της απάντησε: «Δεν με ενδιαφέρει κυρία μου, δεν πα νάσαι και η Μάγια Μελάγια…».

Την άλλη μέρα έγινε στην εφημερίδα “…χαμός”. Δεν καταλαβαίνουμε, επειδή είναι η Παξινού, έχει δικαίωμα να μην εφαρμόζει κανόνες; Πως τα λέτε αυτά κύριε Ψαθά; Και όπως ήταν φυσικό ο Ψαθάς απάντησε: Προφανώς και πρέπει να πληρώσει η Παξινού, όμως το κείμενο αναφερόταν στον ενωμοτάρχη που θεωρούσε οτι η Μάγια Μελάγια ήταν ανώτερη από την Παξινού.

Αγαπητέ φίλε,

μάλλον θεωρώ ότι δεν κατάλαβες τι διάβασες. Το κείμενο των 10-11 γραμμών αναφέρεται σε ένα γεγονός μέσα στην τάξη από ένα καθηγητή της Γερμανικής, τον Παναγιώτη Στάμο, που τολμά να σχολιάσει ένα “βίαιο γεγονός” της επικαιρότητας (τι δουλειά έχουν οι Αρμένιοι σε όλα αυτά; λες και πρόκειται για τρομοκρατική ενέργεια, που την πληρώνουν αθώοι και την βαφτίζουμε “βίαιο γεγονός”;).

Στο κείμενο αναφέρεται σαφέστατα ότι:

Οι “βεργούλες” του Μάρκου Βαμβακάρη, που ήταν η παραγγελιά του Δήμου του μικρού αδελφού του Νίκου, το σκυλάδικο, η νύχτα, οι χαφιέδες, τα απόνερα του Εμφυλίου φάνταζαν στον δικό μας τότε κόσμο σαν από αλλού.

Έχεις αντίρρηση στο ότι τα βουτυρόπαιδα της Γερμανικής δεν είχαν ιδέα από όλα αυτά; Δεν αντιλαμβάνομαι που βλέπεις την ωραιοποίηση του Εμφυλίου και την ωραιοποίηση του Κοεμτζή. Αυτά αναφέρονται ως ότι είναι “…από αλλού”, μήπως δεν το πρόσεξες; Τα άλλα λυπάμαι αλλά είναι κουβέντες δικές σου και μάλλον εκδηλώνεις μία αγωνία να τις κοινοποιήσεις.

Τέλος σε ότι αφορά τον όρο “αριστούργημα” έχω να πω ότι είναι δικός σου. Πουθενά δεν αναφέρεται στο κείμενό μας ο όρος αυτός. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι ο τρόπος που φιλμάρεται το σκυλάδικο είναι εξαιρετικός: ο τρόπος που εναλλάσσεται η λαϊκή μουσική με την ψυχεδέλεια, ο ζεϊμπέκικος με την παραγγελιά, το απωθημένο του καταπιεσμένου να γίνει το δικό του, κάτι που τότε θεωρείτο “ιερό”, η μαγκιά των αστυνομικών απέναντι στον σεσημασμένο, και η Γώγου που σχολιάζει. Προφανώς δεν είναι απόφοιτος της Γερμανικής η Κατερίνα Γώγου. Προφανώς “εμείς” δεν χαραμιστήκαμε σε “φονικούς τσακωμούς”, σε “νταβατζήδες και πουτάνες”. Είπαμε ότι αυτά είναι “…από αλλού”, εμείς είμαστε βουτυρόπαιδα. Και κάτι άλλο, το ποίημα είναι από την συλλογή “τρία κλικ αριστερά” και γράφτηκε το 1978, αρκετά πριν γυριστεί το φιλμ το 1980.

Προφανώς ο Παναγιώτης Στάμος θα μπορούσε να το προσπεράσει κάνοντας πως δεν κατάλαβε και απλώς να μας επαναφέρει εις την τάξιν.

Και για να σου επιβεβαιώσω την υποψία: Ναι, εγώ τόγραψα το κείμενο.

Κώστας Γαλάνης