Η Όλγα Σαραντοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και φοίτησε στη Σχολή για λίγα χρόνια, αφού μετοίκησε με την οικογένειά της στην Βιέννη.

Είναι Διδάκτωρ Φιλοσοφικής του Πανεπιστήμιου της Βιέννης, διπλωματούχος μεταφράστρια – διερμηνέας της Γερμανικής, Γαλλικής και Ισπανικής Γλώσσας (Πτυχίο Μάστερ), κάτοχος διπλώματος Proficiency της Αγγλικής γλώσσας, διαθέτει γνώσεις της Αραβικής και Ρωσικής Γλώσσας.

Επίσης, είναι Διδάκτωρ Γενικής Ιατρικής του Πανεπιστήμιου της Βιέννης (1991) με ειδικότητα στην Ειδική Παθολογία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Βιέννης και στην Καρδιολογία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Παρισιού – HEGP.

Παρακολούθησε μεταπτυχιακά Σεμινάρια στο Χάρβαρντ, στη Βοστώνη, συμμετείχε σε πολυάριθμα ιατρικά συνέδρια σε ΗΠΑ, Ευρώπη, Ν. Αμερική και Ασία. Διετέλεσε Λέκτορας της Ειδικής Παθολογίας Κλινικής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Έχει διατελέσει Επιστημονικός Σύμβουλος της Πανεπιστημιακής Ιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου της Βιέννης, υπεύθυνη για την επιστημονική έρευνα και για την διδασκαλία των φοιτητών, Γνωματεύουσα Σύμβουλος Κρατικών Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Σύμβουλος Αραβικής Πρεσβείας κράτους του Κόλπου, στην Υπηρεσία Ηνωμένων Εθνών στη Βιέννη και υπεύθυνη του Γραφείου του Πρέσβη.

Εξελέγη στην θέση του Γραμματέα στο Παγκόσμιο Προεδρείο του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) για πρώτη φορά το 2003 και το 2006 επανεξελέγη στην μονομελή πλέον θέση της Παγκοσμίου Γραμματέως, ενώ είναι η μοναδική εκλεγμένη γυναίκα στο Προεδρείο του ΣΑΕ.Είναι Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αυστρίας από το 2001, ιδρυτικό μέλος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Αυστρίας , Πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Αυστρίας από το 2002, Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ιατρικού Συλλόγου Αυστρίας «Ασκληπιός» από το 1996, υπεύθυνη για την Ευρώπη στο Προεδρείο του Παγκοσμίου Πανελληνίου Βιοϊατρικού Συνδέσμου με έδρα το Λονδίνο από το 1998 και αναπληρώτρια Γενική Γραμματέας του Αυστρο-Αραβικού Συνδέσμου από το 1999. Είναι ιδρυτικό μέλος του Παγκόσμιου Δικτύου Ιατρών Ελληνικής Καταγωγής

Η τάξη αυτή παρουσιάζει τις εξής ιδιομορφίες: Οι μαθητές της, εισήχθησαν στη δευτέρα Γυμνασίου της Σχολής κατά την πρώτη σχολική χρονιά της επαναλειτουργίας, το 1956. Αρχικά, τη χρονιά εκείνη η τάξη αριθμούσε περίπου 40 άτομα, αλλά τη επόμενη χρονιά (τρίτη Γυμνασίου 1957-58), οι μαθητές της τάξης αυξήθηκαν κατά πολύ, δεδομένου ότι η Σχολή είχε αρχίσει να δημιουργεί καλό όνομα. Έτσι έγιναν δύο τμήματα των 30 ατόμων περίπου το καθένα. Στην πορεία διαπιστώθηκε ότι η Σχολή απαιτούσε μεγαλύτερες γνώσεις γερμανικών. Ως εκ τούτου οι μαθητές, που έρχονταν από άλλα σχολεία με την επιθυμία να φοιτήσουν σε ένα καλύτερο, δεν ήταν σε θέση να παρακολουθήσουν τη διδασκαλία. Έτσι το 1958-59 έφυγαν περίπου οι μισοί και έμειναν λιγότεροι από 25.

Η προηγούμενη τάξη, δηλαδή οι μαθητές που αποφοίτησαν το 1960, εισήχθησαν στην Σχολή την ίδια σχολική χρονιά (1956-57), αλλά στην τρίτη Γυμανσίου. Σ’ αυτήν την τάξη δεν προέκυψαν τα ίδια προβλήματα, δεδομένου ότι δεν ήταν εύκολο σε γονείς να στείλουν με ρίσκο το παιδί τους σε ένα γερμανόφωνο σχολείο για τόσο λίγα χρόνια, και έτσι οι ίδιοι οι μαθητές που ήρθαν ήταν καλοί γνώστες των γερμανικών. Άλλωστε, από την πλευρά της Σχολής εκείνη η πρώτη χρονιά αντιμετωπίστηκε με ιδιαίτερη προσοχή, μιάς και επρόκειτο για τους πρώτους Έλληνες μετά τον Πόλεμο, που επισκέπτονταν γερμανικό σχολείο.

Από την εποχή εκείνη υπήρχε και Γερμανικό Τμήμα, με λίγους μαθητές, οι οποίοι τελείωσαν ένα χρόνο αργότερα, αφού το γερμανικό σύστημα προέβλεπε 7 γυμνασιακά χρόνια. Έτσι στην πρώτη φωτογραφία φαίνονται και οι μαθητές του γερμανικού τμήματος: Klaus-Peter Koltermann, Thomas Ziegler, Alexander (Αλέκος) Mamatis (Έλληνας, που γνώριζε πολύ καλά γερμανικά), Susanne ………….., Sabine Jens , Ute Wienchenbach. Ειδικά ο Αλέκος Μαμάτης, ένα ιδιαίτερα χαρισματικό παιδί, που έκανε καριέρα στον κινηματογράφο, διέκοψε για ένα χρόνο και επανήλθε στο σχολείο και περιλαμβάνεται στους απόφοιτους του ’63.

	Obertertia a: Οι Απόφοιτοι του 61 την περίοδο 1957-58 μαζί με το Γερμανικό Τμήμα (με * ): Όρθιοι (πίσω σειρά, από αριστερά): Klaus-Peter Koltermann (*), Δημήτρης Κολοβός, Thomas Ziegler (*), Alexander (Αλέκος) Mamatis (*, αποφοίτησε από το Γερμανικό Τμήμα το 1963), Χριστόδουλος Βασιλόπουλος (καθ. Θρησκευτικών), Έφη Κουκουβάκη, Ειρήνη Μαλικιώση, Αντώνης Κοκκίνης, Γιώργος Καβάλλης, Δημήτρης Πετρόπουλος, Αντώνης Γεωργιάδης. Καθιστοί (πίσω σειρά): Χέρμπερτ Χαν, Susanne ………….. (*), Sabine Jens (*), Ute Wienchenbach (*), Μαρίνα Γαβριηλίδου, Ρέα Αργυριάδου. Καθιστοί πρώτη σειρά: Άννα Γκανά, Μαριάνθη Πολίτου, Μιχάλης Παπαδόπουλος, Ευστάθιος Κορρές, Γιάννης Καρελλάς (δεν αποφοίτησε από τη ΓΣΑ), Ροζ-Μαρί Γκέσκερ.
πηγή: Μιχάλης Παπαδόπουλος
	κάτω σειρά: Στάθης Κορρές, Ούρσουλα Τρύφωνος, Αλίκη Ορφανού μεσαία σειρά: Helmut Beckmann, Γιώργος Χριστόπουλος – Γερουλάνος, Παναγιώτης Πανουργιάς, Άννα Γκανά, Σπύρος Τσερώνης, Μάρκος Γουζέλης, Νίκος Αβράσογλου, Ιωάννα (?), Γιάννης Γεωργακάκης και Γιάννης Στεριώτης πίσω σειρά: Βασίλης Σαλαπάτας, Χρήστος Κλάιν, Μιχάλης Χρυσαφίδης, Γιώργος Κορφιάτης και Βάλτερ Φισάμπερ
πηγή: Γιώργος Κορφιάτης

Ο Hans-Christian Freiherr von Reibnitz γεννήθηκε στις 21 Απριλίου 1960 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1979. Σπούδασε Νομικά από το 1979 έως το 1985 και αμέσως μετά έως το 1988, εργάστηκε ως ασκούμενος δικηγόρος, όταν και πήρε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Από το 1989 έως το 1990 εκπαιδεύτηκε με σκοπό να εργαστεί στο Υπουργείο Εξωτερικών, όπου και προσελήφθη την ίδια χρονιά.

Το 1992 έως το 1995 εργάστηκε στη Γερμανική Πρεσβεία στην Άγκυρα, το 2003 έως το 2006 στην Πρεσβεία στη Λευκωσία, ενώ ενδιάμεσα εργαζόταν στο Υπουργείο Εξωτερικών. Το διάστημα 2006-2009 εργάστηκε στο γραφείο του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, ενώ μεταξύ 2010-11 στο Αφγανιστάν και από το 2012 είναι Πρέσβυς στο Muscat, την πρωτεύουσα του Ομάν.

Ο Θεοδόσης Παπαδημητρόπουλος γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 2000. Το 2005 πήρε το πτυχίο του από το Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών ΕΜΠ και την επόμενη χρονιά ξεκίνησε το διδακτορικό του στο Τμήμα Ναυπηγών Μηχανικών ΕΜΠ, ενώ παράλληλα ξεκίνησε σπουδές στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης “Εμπρός Θεατροεργαστήριον” (2006-10). Από το 2008 έως το 2010 παρακολούθησε Μαθήματα Αγωγής του Λόγου και Αρχαίου Δράματος (πλήρη σκευή) με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιάννη Ζημιανίτη.

Την περίοδο 2006-07 έπαιξε με την Θεατρική Ομάδα του ΕΜΠ στο έργο “Ο Ιάκωβος και ο Αφέντης του”, ένας φόρος τιμής στον Ντενί Ντιντερό σε τρεις πράξεις, το 2008 “Στη Μοναξιά των Κάμπων με Βαμβάκι” του Bernard-Marie Koltès σε σκηνοθεσία Γιάννη Ζημιανίτη, το 2012 “Σινιόρε Μακιαβέλλι… Γελάστε!” σε σκηνοθεσία του ιδίου στο Θέατρο Αλκμήνη και το 2014 “Αυτός που Γύρευα Είμαι!” σε σκηνοθεσία πάλι δική του στο Θέατρο Βικτώρια.

Το 2010 εμφανίστηκε στην μεγάλου μήκους ταινία “Τρίτη” του σκηνοθέτη Νίκου Κορνήλιου και το 2012 στο δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ Καναδικής παραγωγής για την τηλεόραση: “Murder in Paradise: Charmed to Death”.

Την περίοδο 2013-14 έκανε την μετάφραση και το σχολιασμό των δραμάτων του Ίψεν: “Αγριόπαπια”, “Ένας εχθρός του λαού”, “Αρχιμάστορας Σόλνες”, “Μικρός Έγιολφ”, “Ιωάννης Γαβριήλ Μπόρκμαν”, “Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί”, “Πέερ Γκυντ” για τις Εκδόσεις Gutenberg, ενώ το 2005 την μετάφραση και τον σχολιασμό του θεατρικού έργου του Bertolt Brecht “Ο Βίος του Γαλιλαίου”.

Εργογραφία…

πηγή: Τένια Παπαδάκη (67)

Η Σοφία Μεσκούρη έστειλε τις φωτογραφίες από την πενθήμερη εκδρομή που έγινε την άνοιξη του ’66 σε Μονεμβασιά και Γεράκι.

.

πηγή: Eberhard Judt

Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1967. Έλκει την καταγωγή της από την Βιέννη Αυστρίας και την Αρκαδία. Ο παππούς από την Βιέννη Richard Schnabl υπήρξε εμπορικός ακόλουθος της Αυστριακής Πρεσβείας στην Ελλάδα από το 1955 – 1970. Ο παππούς Ιωάννης Ήτουνας από την Αρκαδία υπήρξε συνεργάτης της Βουλής των Ελλήνων. Ο πατέρας της Μιλτιάδης διετέλεσε Υπασπιστής του Βασιλέως Κωνσταντίνου στην Πολεμική Αεροπορία, και μετέπειτα καπετάνιος και εκπαιδευτής πιλότος στην Ολυμπιακή Αεροπορία από την εποχή του Α. Ωνάση μέχρι τα μέσα του ’90 .

Πήρε μια παιδεία που πολλοί θα τη ζήλευαν αφού πρώτα ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές της στην Γερμανική Σχολή Αθηνών και ύστερα σπούδασε γεμολογία και σχέδιο κοσμήματος στο Γεμολογικό Ινστιτούτο Αμερικής (GIA) στην Καλιφόρνια, απ όπου απέκτησε τα πτυχία της το 1987. Διδάχθηκε αυτό που αγάπησε από πολύ σημαντικούς δασκάλους αρκετό για να νιώσει αργότερα τη χαρά της δημιουργίας.

Αυτή η χαρά δεν ήταν τυχαία προηγήθηκε μια καριέρα με άπειρες ώρες εργασίας. Εργάστηκε στο Λονδίνο σε γνωστούς οίκους όπως BULGARI, ASPREY’S και CARTIER διευρύνοντας τις γνώσεις της. Έχοντας αποκτήσει μεγάλη εμπειρία και την απαραίτητη τεχνογνωσία στο χώρο της υψηλής κοσμηματοποιίας αισθάνθηκε έτοιμη να κάνει κάτι δικό της με την υπογραφή της και την χαρακτηριστική την μοναδική τεχνοτροπία. Έτσι, ανοίγει το δικό της κοσμηματοπωλείο ITOUNA gem creations,στο Κολωνάκι το 1998. Συνεργαζόμενη αποκλειστικά με έμπειρους Έλληνες τεχνίτες, δημιουργεί πολύτιμα μοναδικά κοσμήματα υψηλών προδιαγραφών, τα οποία ξεχωρίζουν για τα ιδιαίτερα δεσίματα τους και τους εντυπωσιακούς πολύτιμους λίθους. Ειδικές παραγγελίες με εμπνεύσεις της, ντύνουν επώνυμες προσωπικότητες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Θεωρείται πετυχημένη στον τομέα της. Οι συλλογές της παρουσιάζονται τακτικά στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Έχουν επίσης φιλοξενηθεί στα 5στερα ξενοδοχεία BELVEDERE Hotel Mykonos και POSEIDONION Grand Hotel Spetses.

Έφυγε τον Φεβρουάριο 2021

whoiswhoigreece…

Η Μανταλίνα (Μαγδαληνή-Ελένη) Ψωμά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1985. Από το 1985 έως το 1992 σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου, όπου το 1992 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές με τους Bergmann και Boemmels και παρέμεινε στο Βερολίνο μέχρι τα τέλη του 2000, ενώ άρχισε να εκθέτει τα έργα της σε ατομικές εκθέσεις αλλά παράλληλα συμμετέχει και σε ομαδικές στην Ελλάδα, την Ιταλία και τη Γερμανία.

Το 2001 έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης Ρεβέκκα Καμχή στην Αθήνα και το 2003 στην Γκαλερί Tint στην Θεσσαλονίκη και έκτοτε εκθέτει έργα της τακτικά σχεδόν κάθε διετία. Το 2014 εξέθεσε στο Βερολίνο στην Heinz-Martin Weigand Gallery με τίτλο Μανταλίνα Ψωμά „eerily quiet”.

Επηρεασμένη από συγχρόνους της όπως ο Richter, ο Hockney και ο Hopper, αλλά κυρίως από παλαιότερους ζωγράφους, από τον van Eyck και τον Vermeer έως τον Velázquez και τον Degas, καταγράφει μέσα από την ζωγραφική της τον “ενδιάμεσο χρόνο”, ενσταντανέ που συχνά προκαλούν στον θεατή την αίσθηση της οικειότητας. Έργα ρεαλιστικά που παραπέμπουν σε φωτογραφίες και κινηματογραφικά stills. Η δουλειά της έχει δημοσιευτεί στο βιβλίο Vitamin P, “New Perspectives in Painting”, Phaidon Press, που περιλαμβάνει 114 από τους σημαντικότερους σύγχρονους ζωγράφους διεθνώς.

Αφιέρωμα από την εκπομπή της ΕΡΤ…

Ο Νίκος Σακιώτης αποφοίτησε από τη Σχολή το 2007. Σπόυδασε πληροφορική στην Αθήνα και στο Μόναχο. Εργάζεται στην BMW ως data scientist.

Έκδοση του Συλλόγου Αποφοίτων Γερμανικής Σχολής Αθηνών

Ο Olaf Immanuel Seel αποφοίτησε από το γερμανικό τμήμα της Σχολής το 1986.

Κατέχει πτυχίο Αγγλικής Φιλολογίας (1995), Θεατρολογίας (1995) και Γερμανικής Φιλολογίας (1999). Είναι αριστούχος διδάκτωρ της Μεταφρασεολογίας (2005). Ως υποψήφιος διδάκτωρ υπήρξε υπότροφος του heTokyoFoundationtheSylff. . Η διατριβή του δημοσιεύτηκε το 2008 στην ειδική σειρά “Studien zur Translation” του γερμανικού επιστημονικού εκδοτικού οίκου Stauffenburg.

Υπηρετεί στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου της Κέρκυρας ως επίκουρος καθηγητής με γνωστικό αντικείμενο «Γλώσσα και μετάφραση: γερμανικά-ελληνικά. Από το 2011-2017 εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης στο ΔΠΜΣ «Μετάφραση-Μεταφρασεολογία» (ΕΚΠΑ). Από το 2017-2021 υπήρξε μέλος ΣΕΠ του ΕΑΠ στο ΜΠΣ «Διδασκαλία της γερμανικής ως ξένης/διεθνούς γλώσσας».

Τον Νοέμβριο 2020 του απονεμήθηκε το Βραβείο Μετάφρασης της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Μεταφρασεολογίας (EST) “2020 EST Translation Prize” για τη μετάφραση της μονογραφίας των Hans J. Vermeer και Katharina Reiß στην ελληνική γλώσσα.