Ο Βασίλης Νεραντζόπουλος αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1974 και από το Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 1979. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές Οικονομολόγου-Μηχανικού στο Πολυτεχνείο Καρλσρούης (Universitaet Fridericiana) δραστηριοποιούμενος παράλληλα ως επιστημονικός συνεργάτης του τομέα Μηχανουργικής Τεχνολογίας, αλλά και ως εθελοντής-τακτικό μέλος στη Διεθνή Οργάνωση Φοιτητικών Ανταλλαγών AIESEC. Οι καινοφανείς τότε εξελίξεις στην πληροφορική τον ώθησαν στην επιλογή μιας σταδιοδρομίας με επίκεντρο τις νέες τεχνολογίες. Με την απόκτηση του μεταπτυχιακού του τίτλου μετανάστευσε στις Η.Π.Α., όπου εργάστηκε επί 8ετία στον ιδιωτικό τομέα με αντικείμενο τη μηχανοργάνωση βιομηχανικών και διοικητικών διεργασιών.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1989 και εργάστηκε ως Υπεύθυνος Εργων πληροφορικής και ως Σύμβουλος Επιχειρήσεων σε εγχώρια και διεθνή έργα. Παράλληλα διετέλεσε επί 15ετία καθηγητής πληροφορικής και διοίκησης επιχειρήσεων σε ιδιωτικό κολλέγιο στην Αθήνα.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 απετέλεσαν μια νέα ευκαιρία αξιοποίησης της εμπειρίας του στους τομείς πληροφορικής και τεχνολογίας στον αθλητισμό. Εργάστηκε επί 5ετία ως Υπεύθυνος Εργων και Διευθυντής Τεχνολογίας Εγκαταστάσεων στην Οργανωτική Επιτροπή ΑΘΗΝΑ2004. Σήμερα δραστηριοποιείται ως Μηχανικός Πληροφορικής και Διοίκησης στο πλαίσιο των Ευρωπαΐκών Προγραμμάτων Χρηματοδότησης (ΕΣΠΑ). Εχει μετάσχει σε ομάδες έργων σε χώρες όπως Γερμανία, Η.Π.Α., Αυστραλία, Γαλλία, Σουηδία, Ολλανδία κ.ά.

Η Ελισάβετ (Μπέτυ) Μπαλόγλου αποφοίτησε από την Σχολή το 1966. Σπούδασε Νομικά και ήταν δικηγόρος, σύμβουλος σε ανώνυμες εταιρίες. Γνώρισε και παντρεύτηκε τον οικονομολόγο Γεώργιο Σιαφλά, με τον οποίο γνωρίστηκαν στην “Κλωστοϋφαντουργία Παπάζογλου”.

Απεβίωσε την 20η Μαρτίου 2012, από καρκίνο στον πνεύμονα μετά από 36 χρόνια γάμου, ενώ την 31η Δεκεμβρίου 2021 απεβίωσε και ο αδελφός της, Παύλος Μπαλόγλου.

Το Ίδρυμα Ελισάβετ Σιαφλά Μπαλόγλου δημιουργήθηκε από τον Γεώργιο Σιαφλά στην μνήμη της συζύγου του, δύο χρόνια μετά τον θάνατό της και έχει ως έδρα τον Πειραιά. Ιδρύθηκε  την 3η Νοεμβρίου 2014 με σκοπό τη μέριμνα για την πνευματική υγεία και πρόοδο των νέων του Δήμου Αιγιαλείας (ΔΕ Ακράτας και Αιγείρας) και του Δήμου Πειραιά, έχει ως γνώρισμα την επιβράβευση των αριστούχων αποφοίτων λυκείων Πειραιώς και Αιγιαλείας, προκηρύσσει ποιητικούς διαγωνισμούς και διαθέτει 4 χιλιάδες βιβλία και λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη. (περισσότερα…)

Πολύ χαρούμενοι όταν βρισκόμαστε οι παλιοί συμμαθητές, όσοι βρίσκονται στην Ελλάδα και όσοι δεν λείπουν σε διακοπές. Το σπίτι της Artemis Hatzigeorgiou, πάντα φιλόξενο! George Karavokiros, Vicky Apergi, Μπέττυ Αλεβιζοπούλου, Xanthippi Sidiropoulou, George Karabateas, Rozy Charitopoulou, η οικοδέσποινα δίπλα μου, Aspasia Triantafillidou,Yannis Papadantonakis, Μαρία Σημαντηράκη.

Η τάξη 12a, του 1982, της DSA. Πόρτο Ράφτη, 20 Ιουλίου, από την Έλενα Χατζηιωάννου.

(περισσότερα…)

Σε μετάφραση της Έμης Βαϊκούση (΄76) κυκλοφόρησαν προσφάτως σε ένα τόμο, από τις εκδόσεις Καστανιώτη, το «Ράινσμπεργκ» (1912 ) και το «Ανάκτορο Γκρίπσχολμ» (1931), τα δύο έργα μυθοπλασίας που μας άφησε ο Κουρτ Τουχόλσκι (1890-1935), από τους πιο σημαντικούς και παρεμβατικούς συγγραφείς στη Γερμανία κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

Ο συγγραφέας, εβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε στο Βερολίνο. Δημοσιογράφος, εκδότης, κριτικός, σατιρικός ποιητής και στιχουργός, πολυσχιδής προσωπικότητα, σεσημασμένος για τη δηκτική πένα του και τις προοδευτικές ιδέες του, συντάχθηκε με τον αριστερό πασιφισμό σε μια περίοδο ακραίου εθνικισμού και μιλιταρισμού, προανάκρουσμα του απόλυτου σκότους που ακολούθησε. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο εξωτερικό.

https://www.politeianet.gr/books/9789600371970-tucholsky-kurt-kastaniotis-rainsmpergk-anaktoro-gkripscholm-sklirodeti-ekdosi-364945

(περισσότερα…)

Με την συνημμένη αναφορά του Φ.Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ για την μελανή επέτειο του Νεωτέρου Ελληνισμού, υπενθυμίζω, ότι σαν σήμερα, πρό 55 ετών ακριβώς, την 19ην Ιουλίου 1969, η ανθρωπότης έμενε άφωνη, παρακολουθώντας από τις τηλεοράσεις την προσελήνωση. Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο για την ανθρωπότητα, όπως είχε ειπωθή. 

(περισσότερα…)

Ο Γεώργος Γερουλάνος γεννήθηκε στις 25 Mαρτίου 1933 στο κτήμα Tράχωνες, Kοινότητα Kαλαμακίου, εκείνη την εποχή, Δήμος Aλίμου σήμερα. Λόγω των δύσκολων συνθηκών του Πολέμου και της Kατοχής τα σχολικά χρόνια του μοιράστηκαν σε διάφορα σχολεία, απεφοίτησε όμως από το Γυμνάσιο του I.M. Παναγιωτόπουλου. Στα Μαθητολόγια της Αραχώβης εμφανίζεται το έτος 1943-44 στην Α’ Γυμνασίου, προφανώς του 8ταξίου, δηλαδή στην 5η Δημοτικού και αν δεν έκλεινε η Σχολή και συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1951.

Σπούδασε τουριστική οικονομία, Aνωτάτη Eμπορική στην Eλβετία (Handels Hochschule-St. Gallen).

Eργάσθηκε ως διευθυντής σε δύο νοσοκομεία των Aθηνών και αργότερα σε μεγάλο τεχνικό γραφείο. Aπό μικρός αγαπούσε τη φύση και τη ζωή στην ύπαιθρο, αγαπούσε τις εξερευνήσεις. Aγαπούσε επίσης κάθε είδους ταξίδια, δραστηριότητα που εξακολουθεί να του δίνει πολλή χαρά. (περισσότερα…)

Ο Ευάγγελος Κοφινιώτης γεννήθηκε το 1922 κα πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης στην Β’ Δημοτικού το έτος  1929-30 και παραμένει έως το έτος 1937-38 στην Δ’ Γυμνασίου. Πιθανόν να συνέχισε και να αποφοίτησε από την Γερμανική και να έχουν χαθεί τα αντίστοιχα φύλλα των μαθητολογίων, διότι τον αναφέρει ο συμμαθητής του Γένιο Σαντορίνης: “το 1948, μόλις διπλωματούχος μηχανικός, απέθανε ο Ευάγγελος Κοφινιώτης”.

…..

Η Άλμα Βάσσου γεννήθηκε το 1919 και ήταν κόρη της Δώρας Δεληγιώργη και του αξιωματικού του στρατού Κωνσταντίνου Τιμολέοντος Βάσου (1886 – 1963), γόνου της γνωστής οικογένειας των στρατιωτικών, που απέκτησαν εκτός από την Άλμα και τον Αλέξανδρο (1917 – 1948).

Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1934-35 στην Β’ Γυμνασίου και παραμένει έως την Γ’ Γυμνασίου, το έτος 1935-36, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το έτος 1939.

Παντρεύτηκε τον Ιωάννη Τσερεζόλε (Τσερέζολε) και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Γεώργιο και την Ντοριλένα (Δωριλένα, Dorilena).

στην φωτογραφία η Άλμα Κ. Βάσσου με την Μις Όμπσον σε καφενείο απέναντι από την Ακρόπολη 

Οικογένεια Δεληγεώργη

Γενάρχης της οικογένειας φέρεται να είναι ο Δημήτριος (Μήτρος) Δεληγεώργης (1785 – 1860), ο οποίος σε έγγραφα της εποχής συναντάται και ως Δελιγεωργόπουλος ή Δελιγιοργόπουλος. Πριν το 1821 δούλευε ως γραμματέας στον Αλή Πασά ενώ με την έκρηξη της επανάστασης του 1821 προσκλήθηκε από τη διοίκηση ως Μεσολογγίτης για να συμμετάσχει στη στελέχωση της κεντρικής διοίκησης. Περισσότερα…

Κωνσταντίνος Βάσσος

Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Τιμολέοντος Βάσσου. Καταγόταν από στρατιωτική οικογένεια, ήταν εγγονός του Βάσου Μαυροβουνιώτη και μακρινός συγγενής με τον Θεόδωρο Πάγκαλο. Σπούδασε στην ιταλική στρατιωτική ακαδημία της Μόντενα Ιταλίας και κατατάχθηκε ως αξιωματικός στον ελληνικό στρατό. Ήταν αντιβενιζελικός και διατηρούσε στενή σχέση με τα Ανάκτορα. Το 1909 και το 1917 αποτάχθηκε για πολιτικούς λόγους για να επαναφερθεί το 1910 και το 1920 αντίστοιχα. Περισσότερα…

Η Έλλη Αγαλλίδου (*) γεννήθηκε το 1914 στην Αθήνα και ήταν το πρώτο παιδί του Ιωάννη Αγαλλίδη και της Μαρίας-Εντίθ Ζάννου. Στα Μαθητολόγια αναφέρεται ως γεννηθείσα το 1913 και πρωτοεμφανίζεται το έτος 1926-27 στην Γ’ τάξη του Ελληνικού Σχολείου και παραμένει έως την αποφοίτησή της το έτος 1930-31 στην Στ’  Γυμνασίου.

Αποφοίτησε με πτυχίο Φυσικής από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1934 και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Εργαστήριο Φυσικής Χημείας του Πανεπιστημίου του Μονάχου, τότε υπό τη διεύθυνση του Heinrich Otto Wieland. Εκεί γνώρισε τον Georg-Maria Schwab, τον μελλοντικό σύζυγό της, ο οποίος της πρότεινε να εξετάσει το παραϋδρογόνο και επέβλεψε την πειραματική της εργασία.

Στον Schwab είχε απαγορευτεί να διδάσκει στη ναζιστική Γερμανία λόγω της εβραϊκής καταγωγής του και υπό τον φόβο της δίωξης, αποφάσισε το 1930 να μεταναστεύσει στην πατρίδα της Έλλης, την Ελλάδα και παντρεύτηκαν την ίδια χρονιά στην Αθήνα.

Η Elly Schwab-Agallidis κατάφερε να βρει δουλειά και για τους δύο στο χημικό εργαστήριο του Ινστιτούτου Χημείας και Γεωργίας Κανελλόπουλου , όπου το ζευγάρι συνεργάστηκε σε διάφορα θέματα φυσικοχημικής έρευνας για τα επόμενα δέκα χρόνια (1939–1949). Μεταξύ αυτών των θεμάτων η Schwab-Agallidis συνέχισε την εργασία της για τις ιδιότητες του παραϋδρογόνου, για την οποία πήρε το διδακτορικό της από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1939 και δημοσίευσε πολλαπλές σχετικές εργασίες στα ακόλουθα χρόνια. Την ίδια περίοδο έδωσε επίσης διαλέξεις για τη Φυσικοχημεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Μετά από μια δύσκολη περίοδο για το ζευγάρι κατά τη διάρκεια της κατοχής του Άξονα στην Ελλάδα και την επανέναρξη των ερευνών τους μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, οι δύο επιστήμονες επέστρεψαν τελικά στη Δυτική Γερμανία όταν στον Schwab προσφέρθηκε ο καθηγητής Φυσικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου το 1951.

Έκανε 4 παιδιά :τους Karl, Andreas Josef, Maria Edith και Johanna Monika και πέθανε στο Έσσεν σε ηλικία 92 ετών το 2006.

(*) Επειδή έκανε διεθνή επιστημονική καριέρα και αναφέρεται ως Elly Agalidis-Schwab πολύ συχνά αναφέρεται και ως Αγαλλίδη. (περισσότερα…)

Γεννημένος το 1909 στην Προύσα, όπου έμεινε μέχρι την Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, ήρθε σαν πρόσφυγας στην Θεσσαλονίκη όπου τέλειωσε το σχολείο και την Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου. Μεταπτυχιακά έκανε στο Αμβούργο με αντικείμενο την Αρχαία Ιστορία και την Επιγραφολογία.

Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο προσχώρησε στο ΕΑΜ και μετά τη λήξη του Εμφυλίου εξορίστηκε στον Αγιο Ευστράτιο.

Το 1956, όταν επαναλειτούργησαν μετά από δωδεκαετή διακοπή οι Γερμανικές Σχολές Θεσσαλονίκης και Αθήνας διορίστηκε στην ΓΣΑ και σχεδόν αμέσως ανέλαβε και την διεύθυνση της μέχρι την συνταξιοδότησή του το 1982. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1968, όταν εγκαινιάστηκαν οι εγκαταστάσεις της Σχολής στο Μαρούσι είχε μόλις «απολυθεί» από την χούντα λόγω πολιτικών φρονημάτων, αλλά επανήλθε γρήγορα κατόπιν πιέσεων της γερμανικής κυβέρνησης.

Από τις πρώτες μέρες στη Σχολή και λόγω της «ειδικής» της αποστολής «ως τόπου διεθνών συναντήσεων» (Begegnungsschule) και για 25 συνεχή χρόνια συντόνιζε τις επαφές των Ελλήνων μαθητών με συνομήλικους Γερμανούς.

“Πολυγραφότατος, με πλήθος βιβλίων ιστορικών, φιλοσοφικών, αντιστασιακών και με συμμετοχή σε πολλά διεθνή συνέδρια παρέμεινε δραστήριος μέχρι το τέλος της ζωής του.” Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Ιούλιο το 1997, ένα μήνα πριν το θάνατό του (27 Αυγούστου), είχε ετοιμάσει την εισήγησή του για τις «Δελφικές Γιορτές», που τελικά εκφώνησε η κόρη του Άννα, απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής, όπως άλλωστε και ο γιός του Σταύρος.

Το 1991 κυκλοφόρησε το έργο του “ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ και ΑΠΟΛΟΓΙΑ, από του φοβερού βήματος…”, ενώ το 2009 ο Heinz Richter του αφιέρωσε ένα κεφάλαιο στο βιβλίο του “Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και οι συνέπειές της”.

Το 1977 παρασημοφορήθηκε από τον Πρόεδρο της Ο.Δ. της Γερμανίας με τον «Σταυρό της Τιμής» για την εν γένει προσφορά του στην ελληνογερμανική προσέγγιση.

Το χειρόγραφο της ομιλίας για τα 100 χρόνια…

Ο Βασίλης Μαυρίδης με τον Γεώργιο Δημητράκο το 1982:

Ο Γεράσιμος Μονοκρούσος για τον Γεώργιο Δημητράκο…

Ο Γιώργος Δεπάστας γεννήθηκε στις 23/04/1945 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή το 1963. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και από το 1974 έως το 1990 εργάστηκε ως ειδικευόμενος ιατρός στο Ινστιτούτο Ιατροδικαστικής. Το 1991 εγκατέλειψε την Ιατρική και επέστρεψε στην Αθήνα. Έκτοτε ασχολείται αποκλειστικά με τη λογοτεχνική και θεατρική μετάφραση αγγλικών και γερμανικών κειμένων. Δίδαξε στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας μέχρι το 2011, όταν αυτό έπαψε να λειτουργεί. Από το 2000 έως το 2006 εργάστηκε ως δραματουργός και καλλιτεχνικός συνεργάτης στο πρωτοποριακό «Θέατρο του Νότου», και κατόπιν στο Εθνικό Θέατρο.

Έχει μεταφράσει έργα των Goethe, Schiller, Kleist, Lessing, Schnitzler, Horvath, Mann, Musil, Rilke, Stifter, Kaiser, Sternheim, Shakespeare, Yeats, Durrel και πολλών σύγχρονων Γερμανών και Βρετανών θεατρικών συγγραφέων. Το 2004 τιμήθηκε με το Ελληνογερμανικό Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης για την ελληνική μετάφραση του θεατρικού έργου «Ο θάνατος του Δαντόν» του Georg Büchner (Εκδόσεις Νεφέλη 2003). To 2008 τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας για την μετάφραση του έργου «Απληστία» της Elfriede Jelinek και το 2010 του απονεμήθηκε το Βραβείο Θεατρικής Μετάφρασης «Μάριος Πλωρίτης» για τη μετάφραση του έργου «Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι» του Marius von Mayenburg.

Η Βερένα Έστερ Χούμπερ-Ντάισον (Verena Esther Huber-Dyson, 6 Μαΐου 1923 – 12 Μαρτίου 2016) ήταν Ελβετίδα-Αμερικανίδα μαθηματικός, γνωστή για το έργο της στην θεωρία ομάδων και την τυπική λογική. Έχει περιγραφεί ως “λαμπρή μαθηματικός”, και έκανε έρευνα για τη διασύνδεση μεταξύ άλγεβρας και λογικής, με έμφαση στη μη-αποφασισιμότητα στην θεωρία ομάδων. Την χρονιά του θανάτου της ήταν ομότιμη καθηγήτρια της σχολής στο τμήμα φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Κάλγκαρι, Αλμπέρτα.

Η Χούμπερ-Ντάισον γεννήθηκε ως Βερίνα Έστερ Χούμπερ στην Νάπολη, της Ιταλίας, στις 6 Μαΐου του 1923. Οι γονείς της, Καρλ Χούμπερ (1893-1946) και Μπέρθυ Ρίφελ (1899-1945), υπήκοοι της Ελβετίας οι οποίοι ανέθρεψαν τη Βερίνα και την αδερφή της Αδελαΐδα (“Χάιντι”, 1925-1987) στην Αθήνα, όπου τα κορίτσια παρακολούθησαν τη Γερμανική Σχολή Αθηνών, μέχρι την αναγκαστική επιστροφή τους στην Ελβετία το 1940 λόγω του πολέμου.

Στα Μαθητολόγια της Αραχώβης εμφανίζεται το έτος 1929-30 στην Α’ Δημοτικού και παραμένει έως την αποφοίτησή της το 1940 στην ΣΤ’ Γυμνασίου. Στα μαθητολόγια υπάρχει κενό στην φοίτησή της μετά το 1935, όμως στις “Αναμνήσεις” του Ευγένιου Σαντορίνη αναφέρεται ρητά ότι μόνον οι δυό τους παρακολούθησαν ανελλιπώς όλα τα χρόνια από το 1929 έως το 1940.

Αντίστοιχα η Χάιντι εμφανίζεται τος έτος 1931-32 στην Α’ Δημοτικού, δύο αργότερα από την αδελφή της, παραμένει στην Γερμανική και προφανώς πριν ολοκληρώσει την φοίτησή της φεύγει για την Ελβετία. (περισσότερα…)

Ο Θεμιστοκλής Herbert (Ερβέρθος) Πάνος γεννήθηκε στις 29.4.1923 στο Μόναχο. Πατέρας του ήταν ο Δημήτριος Θ. Πάνου και μητέρα του η Alice Laich από το Kreefeld της Γερμανίας. Μεγάλωσε στο Αμβούργο και ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία περίπου 10 ετών.

Στα Μαθητολόγια εμφανίζεται το έτος 1935-36 στην Β’ Γυμνασίου και παραμένει έως την αποφοίτησή του το έτος 1939-40 στην ΣΤ’ Γυμνασίου. Πήδηξε μία τάξη και βρέθηκε στην ίδια τάξη με την Λίλιαν Ζάννου (μετέπειτα Βασιλειάδου), αλλά νυμφεύτηκε την αδελφή της, Ιωάννα Μαρία Ζάννου.

Η Μαρία Ζενέτου-Κομνηνού γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 18 Οκτωβρίου 1925. Πατέρας της ήταν ο Χαρίλαος Ζενέτος, γνωστός κοσμηματοπώλης των Αθηνών και αδελφός της ο γνωστός πολεοδόμος – αρχιτέκτων Τάκης Ζενέτος, μαθητής και αυτός της Σχολής.

Στα μαθητολόγια εμφανίζεται δύο φορές. Την χρονιά 1929-30 ατην Α’  Δημοτικού και την χρονιά 1935-36 στην Α’  Γυμνασίου και εικάζουμε ότι λόγω απώλειας των μαθητολογίων παρουσιάζεται το κενό αυτό.

Παρακολουθώντας τη Γερμανική Σχολή Αθηνών και την Αγγλική Σχολή Χιλλ, ολοκληρώνει τη βασική της εκπαίδευση στο Αρσάκειο Αθηνών. Με τη λήξη του πολέμου, μπαίνει στο Πανεπιστήμιο Σορβόννης στη Γαλλία και σπουδάζει Ψυχολογία του Παιδιού, κατά την προσχολική ηλικία, καθώς και Καλές τέχνες στην Ecole des Beaux Arts. Διακρίνεται από τη μεγάλη αγάπη της για τα παιδιά.

Από το γάμο της με τον Γιάννη Κομνηνό αποκτά 3 παιδιά, την Ιωάννα, την Χάρις και τον Διομήδη. Ο τελευταίος, σε ηλικία 17 ετών, δολοφονείται εν ψυχρώ, κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου, στις 16 Νοεμβρίου 1973. Αστυφύλακας της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, τον πυροβόλησε με ευθεία βολή στην καρδιά, ενώ βοηθούσε τραυματισμένους πολίτες και την ανακοίνωση του θανάτου του γιού της έκανε ο Τάκης Ζενέτος. Η Χάρις μάλιστα απέκτησε μία κόρη, την Φλώρα, και έναν γιό, στον οποίο έδωσε το όνομα του Διομήδη.

Καθώς τα χρόνια περνούν και τα δικά της παιδιά ενηλικιώνονται, η Μαρία, ελεύθερη πιά από τις μητρικές φροντίδες, ετοιμάζει και παρουσιάζει, για πρώτη φορά, τη δουλειά της, στο ευρύ κοινό, λαμβάνοντας μέρος στην έκθεση του Ζαππείου. Ακολουθεί μια αλυσίδα από ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στο Ζάππειο, στο Θόλο, στην Αρχιτεκτονική, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθώς και στη δική της γκαλερί «Διομήδης».

Η συνεχής ενασχόλησή της με τα καλλιτεχνικά την βοήθησε να απαλύνει τον πόνο της από τον τραγικό θάνατο του γιού της.

Πέθανε το 1995. Τα έργα της μένουν στα χέρια των θυγατέρων της.

πηγή: Ιωάννα και Χάρις Κομνηνού (περισσότερα…)

Με τη μουσική βραδιά «Καλωσορίσατε κι απόψε στα τραγούδια μας» η Σοφία Καμαγιάννη (πιάνο, φωνή και καλλιτεχνική επιμέλεια) και η Άννη Ονουφρίου (τραγούδι) θα εμφανιστούν  στην όμορφη Βήσσανη Πωγωνίου.

Δευτέρα 12 Αυγούστου, ώρα έναρξης  9.30μμ.

(περισσότερα…)

Όταν έχουμε εκλογές, δουλεύουμε στην εφημερίδα και την Κυριακή. Δεν παραπονιέται κανείς, γιατί πάντα τα μεγάλα γεγονότα είναι συναρπαστικά και η κάλυψή τους ένα δημοσιογραφικό πάρτι. Η εργάσιμη εβδομάδα που ακολουθεί, όμως, είναι πάντα αφόρητη, αργή και βασανιστική. Φτάνει η Τετάρτη και νιώθουμε όλοι πτώματα από την κούραση. Στο τέλος της εβδομάδας, το burnout είναι έκδηλο. Κι αυτό συμβαίνει μόνο μια-δυο φορές σε διάστημα τετραετίας.

Οσοι έχετε εργαστεί έξι συνεχόμενες ημέρες καταλαβαίνετε αυτό που περιγράφω. Σε όλο τον κόσμο, το έχουν αντιληφθεί πλέον και οι εργοδότες. Ηδη σε πολλές χώρες εφαρμόζεται πειραματικά η τετραήμερη εργασία με θετικά αποτελέσματα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, 61 επιχειρήσεις πήραν μέρος στο πρώτο πιλοτικό πρόγραμμα το 2022 και εξ αυτών οι 54 το κράτησαν έως τώρα, παρά τη μέχρι πρότινος εχθρική υποδοχή του μέτρου από τη συντηρητική κυβέρνηση του Ρίσι Σούνακ. Παρόμοιες πρωτοβουλίες έχουν αναληφθεί στη Γερμανία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ισλανδία. Η λογική είναι πολύ απλή: όσο αυξάνεται η ικανοποίηση των εργαζομένων και αποκαθίσταται η ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής τόσο ενισχύεται η παραγωγικότητα. (περισσότερα…)