Εύχομαι εκ μέσης καρδίας υγείαν, δύναμι, υπομονή και επιμονή και προ πάντων η Παναγία να μας έχη υπό την σκέπη Της.
Μην ξεχνούμε
α) Την βύθισιν του ευδόμου ΕΛΛΗ ανήμερα της Παναγίας στην Τήνο υπό “αγνώστου υποβρυχίου”, όπως εγράφη τότε
β) Την 14ην Αυγούστου 1944, πρό 80 ετών ακριβώς, έλαβε χώρα το μπλόκο της Κοκκινιάς, στην πλατεία της Οσίας Ξένης, με το δεδομένο, ότι ο Γερμανός κατακτητής ευρήκε τους Έλληνες συνεργάτες για να ολοκληρώση ένα ακόμα αποτρόπαιο έγκλημα. Η ελληνική ταινία “Το μπλόκο” (1965) με σκηνοθεσία του Αδώνιδος Κύρου (+1985), εκ των μεγαλυτέρων εκπροσώπων του σουρεαλισμού, περιγράφει ανάγλυφα τα γεγονότα. Ο Κύρου υπήρξε εκ των ηθικών αυτουργών της δολοφονίας του Κίτσου Μαλτέζου (+1 Φεβρουαρίου 1944) και διέφυγε στο Παρίσι. Εζησε έκτοτε εκεί και ήλθε οίκαδε για να γυρίση την ταινία, η οποία και λογοκρίθηκε στην εποχήν της.
Μία διαφορά θεολογικού διαμετρήματος. Όπως γνωρίζετε την Κοίμηση της Θεοτόκου εορτάζουν την αυτήν ημέραν και οι ΡΚαθολικοί. Με είχε ερωτήσει πρό ετών ο Προιστάμενος στην υπηρεσία, ποία η διαφορά ανάμεσα στους ΡΚαθολικούς και τους Ορθοδόξους κατά τον εορτασμό της Κοιμήσεως ? Η απάντησις είναι :
Σύμφωνα με τους Ορθοδόξους, η Παναγία πρώτα εκοιμήθη και εν συνεχεία ανελήφθη εις τους ουρανούς, ενώ κατά την ΡΚαθολικήν διδασκαλίαν, πρώτα ανελήφθη και έπειτα εκοιμήθη. Εάν επισκεφθήτε τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη , στην Πανεπιστημίου, εντός του ιερού θα ιδήτε την διαφοράν.
Μετά θερμών προσρήσεων και ευχών, αγάπης εν Χριστώ και ασπασμών
έρρωσθε και χαίρεσθε εν παντί και πανοικεί!
Ο Δημήτρης Μαστροκάλος γεννήθηκε στις 05.09.1963 στην Αθήνα και αποφοίτησε από την Σχολή το 1981.
Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης δημιουργεί μια πινακοθήκη πορτρέτων «των αγωνιστών του ’21», αποδίδοντας τις μορφές των αγωνιστών χωρίς εξιδανικεύσεις και φιλαρέσκειες. Οι ήρωες μέσα από έντονα φωτεινά χρώματα και μέσα από το μαυρόασπρο της ξυλογραφίας εγγράφονται στη συλλογική μνήμη ως φορείς του διαχρονικού μηνύματος για ελευθερία, αποδεικνύοντας ότι ο απόηχος του αγώνα παραμένει πάντα ισχυρός και πηγή έμπνευσης για τους σύγχρονους καλλιτέχνες.
Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης (’63) συμμετέχει με ένα έργο του στην νέα, επίκαιρη έκθεση με τον τίτλο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, η οποία ανιχνεύει τη σχέση της τέχνης με την πολιτική ιστορία στη Νότια Ευρώπη. Η Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου διοργανώνει την έκθεση και θα την φιλοξενήσει από τις 11 Ιουλίου 2024 μέχρι και τις 2 Φεβρουαρίου 2025. Αποτελεί ένα συνολικό εγχείρημα στο οποίο συμμετέχουν πάνω από 55 καλλιτέχνες και ομάδες καλλιτεχνών. Περιλαμβάνει 140 εικαστικά έργα, από την Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία, αλλά και αφίσες, βιντεοπροβολές, performances. Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθεί ένα κινηματογραφικό αφιέρωμα, καθώς και ένα συνέδριο με θέμα τη δημοκρατία και τις εικαστικές τέχνες. Πρόκειται για την πρώτη μεγάλη, διεθνή έκθεση που πραγματεύεται τη σχέση της τέχνης με την δημοκρατία κατά την διάρκεια μιας από τις πιο καθοριστικές περιόδους για την ιστορία της Νότιας Ευρώπης, καθώς τρεις χώρες, η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία μετέβησαν από ένα απολυταρχικό καθεστώς στο δημοκρατικό πολίτευμα. 
Η Έλενα Χατζηιωάννου (’82) συζήτησε στην εκπομπή της Ράδιο City στον 9,84 την περασμένη Πέμπτη 8/8, με την προ δεκαετιών συμμαθήτριά της Άρτεμη Χατζηγεωργίου. Περί τεχνητής νοημοσύνης ο λόγος.
Ο Βασίλης Νεραντζόπουλος αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1974 και από το Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 1979. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές Οικονομολόγου-Μηχανικού στο Πολυτεχνείο Καρλσρούης (Universitaet Fridericiana) δραστηριοποιούμενος παράλληλα ως επιστημονικός συνεργάτης του τομέα Μηχανουργικής Τεχνολογίας, αλλά και ως εθελοντής-τακτικό μέλος στη Διεθνή Οργάνωση Φοιτητικών Ανταλλαγών AIESEC. Οι καινοφανείς τότε εξελίξεις στην πληροφορική τον ώθησαν στην επιλογή μιας σταδιοδρομίας με επίκεντρο τις νέες τεχνολογίες. Με την απόκτηση του μεταπτυχιακού του τίτλου μετανάστευσε στις Η.Π.Α., όπου εργάστηκε επί 8ετία στον ιδιωτικό τομέα με αντικείμενο τη μηχανοργάνωση βιομηχανικών και διοικητικών διεργασιών.
Η Ελισάβετ (Μπέτυ) Μπαλόγλου αποφοίτησε από την Σχολή το 1966. Σπούδασε Νομικά και ήταν δικηγόρος, σύμβουλος σε ανώνυμες εταιρίες. Γνώρισε και παντρεύτηκε τον οικονομολόγο Γεώργιο Σιαφλά, με τον οποίο γνωρίστηκαν στην “Κλωστοϋφαντουργία Παπάζογλου”.
Πολύ χαρούμενοι όταν βρισκόμαστε οι παλιοί συμμαθητές, όσοι βρίσκονται στην Ελλάδα και όσοι δεν λείπουν σε διακοπές. Το σπίτι της Artemis Hatzigeorgiou, πάντα φιλόξενο! George Karavokiros, Vicky Apergi, Μπέττυ Αλεβιζοπούλου, Xanthippi Sidiropoulou, George Karabateas, Rozy Charitopoulou, η οικοδέσποινα δίπλα μου, Aspasia Triantafillidou,Yannis Papadantonakis, Μαρία Σημαντηράκη.
Σε μετάφραση της Έμης Βαϊκούση (΄76) κυκλοφόρησαν προσφάτως σε ένα τόμο, από τις εκδόσεις Καστανιώτη, το «Ράινσμπεργκ» (1912 ) και το «Ανάκτορο Γκρίπσχολμ» (1931), τα δύο έργα μυθοπλασίας που μας άφησε ο Κουρτ Τουχόλσκι (1890-1935), από τους πιο σημαντικούς και παρεμβατικούς συγγραφείς στη Γερμανία κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Με την ευκαιρία του σάλου που δημιουργήθηκε από την υποτιθέμενη διακωμώδηση του Mυστικού Δείπνου κατά τη διάρκεια της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων, θέλω να διατυπώσω μερικές σκέψεις που αφορούν τη σχέση της χριστιανικής θρησκείας με την παρωδία, τη διακωμώδηση και, ναι, με το χλευασμό της.
Ο Γεώργος Γερουλάνος γεννήθηκε στις 25 Mαρτίου 1933 στο κτήμα Tράχωνες, Kοινότητα Kαλαμακίου, εκείνη την εποχή, Δήμος Aλίμου σήμερα. Λόγω των δύσκολων συνθηκών του Πολέμου και της Kατοχής τα σχολικά χρόνια του μοιράστηκαν σε διάφορα σχολεία, απεφοίτησε όμως από το Γυμνάσιο του I.M. Παναγιωτόπουλου. Στα Μαθητολόγια της Αραχώβης εμφανίζεται το έτος 1943-44 στην Α’ Γυμνασίου, προφανώς του 8ταξίου, δηλαδή στην 5η Δημοτικού και αν δεν έκλεινε η Σχολή και συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1951.
Η Πηνελόπη Δημητράτου γεννήθηκε στις 14.4.1923 στην Αθήνα και φοίτησε για λίγο στην Γερμανική Σχολή και στην συνέχεια στο Μαράσλειο, ενώ αν είχε συνεχίσει θα αποφοιτούσε το 1941.
Η Έλλη Αγαλλίδου (*) γεννήθηκε το 1914 στην Αθήνα και ήταν το πρώτο παιδί του Ιωάννη Αγαλλίδη και της Μαρίας-Εντίθ Ζάννου. Στα Μαθητολόγια αναφέρεται ως γεννηθείσα το 1913 και πρωτοεμφανίζεται το έτος 1926-27 στην Γ’ τάξη του Ελληνικού Σχολείου και παραμένει έως την αποφοίτησή της το έτος 1930-31 στην Στ’ Γυμνασίου.
Γεννημένος το 1909 στην Προύσα, όπου έμεινε μέχρι την Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, ήρθε σαν πρόσφυγας στην Θεσσαλονίκη όπου τέλειωσε το σχολείο και την Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου. Μεταπτυχιακά έκανε στο Αμβούργο με αντικείμενο την Αρχαία Ιστορία και την Επιγραφολογία.
“Πολυγραφότατος, με πλήθος βιβλίων ιστορικών, φιλοσοφικών, αντιστασιακών και με συμμετοχή σε πολλά διεθνή συνέδρια παρέμεινε δραστήριος μέχρι το τέλος της ζωής του.” Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Ιούλιο το 1997, ένα μήνα πριν το θάνατό του (27 Αυγούστου), είχε ετοιμάσει την εισήγησή του για τις «Δελφικές Γιορτές», που τελικά εκφώνησε η κόρη του Άννα, απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής, όπως άλλωστε και ο γιός του Σταύρος.

