Η Γερμανία θεωρείται χώρα υποδοχής μεταναστών. Πού πηγαίνουν οι ίδιοι οι Γερμανοί, όταν αναζητούν καλύτερες δουλειές; Στην κορυφή των προτιμήσεων η γειτονική Ελβετία.
Για μία ακόμη χρονιά η Ελβετία είναι ο αγαπημένος μεταναστευτικός «προορισμός» των Γερμανών. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Γερμανικής Στατιστικής Υπηρεσίας, που ανακοινώθηκαν προ ημερών, το 2022 διέμεναν μόνιμα στη γειτονική χώρα σχεδόν 311.300 Γερμανοί υπήκοοι. Ο αριθμός τους αυξάνεται συνεχώς, εδώ και χρόνια. Στη δεύτερη θέση των προτιμήσεων εμφανίζεται η Αυστρία με 216.700 Γερμανούς που ζουν μόνιμα εκεί, ενώ ακολουθεί η Ισπανία, που «φιλοξενεί» 142.600 Γερμανούς. Οι επόμενες θέσεις στην πρώτη δεκάδα της σχετικής κατάταξης: Γαλλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ιταλία, Σουηδία, Δανία, Νορβηγία.
Αυτό το φθινόπωρο, σας περιμένουμε και πάλι στην Ιστορική Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη για οργανωμένες ξεναγήσεις στην έκθεση επιλεγμένων αρχετύπων από τις συλλογές του Ιδρύματος, με τίτλο “Η ελληνική γραμματεία στην πρώιμη τυπογραφία”.
„Am Brunnen vor dem Tore 
Η μουσικός και τραγουδίστρια Αγγελική Παπανδρέου μας περιμένει την Πέμπτη 5 Οκτωβρίου στις 21.30 στο Μπαράκι της Διδότου να μοιραστούμε ένα συναρπαστικό ταξίδι παρέα με τρεις καταπληκτικούς μουσικούς που την συνοδεύουν, στην παράστασή της “,,,τι τζαζ…τι χι τζαζ…”
Ο Εμμανουήλ Ιακ. Διαμαντόπουλος γεννήθηε στις 1.1.1947 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1964. Πήρε το Προδίπλωμα Ιατρικής Πανεπιστημίου Βιέννης (1967), το Πτυχίο Ιατρικής Πανεπιστημίου Χαϊδελβέργης (1971, άριστα), το Διδακτορικό Δίπλωμα Πανεπιστημίου Χαϊδελβέργης (1971, «τα πλείστα μετ’ επαίνου») και απέκτησε την Άδεια ασκήσεως ιατρικού επαγγέλματος (Γερμανία και Ελλάδα, 1972). Έκανε Μεταδιδακτορικές σπουδές και έρευνα στην Παθολογική Κλινική, Αγγειολογικό Τμήμα, Πανεπιστημίου Χαϊδελβέργης (1971-73). Τίτλος Ειδικότητας Παθολογίας (1976).
Η Σχολή θέλοντας να εκφράσει την αλληλεγγύη της στους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας, συμμετείχε στην δράση συγκέντρωσης ειδών πρώτης ανάγκης σε συνεργασία με την εθελοντική οργάνωση Humanity Greece. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν άμεση και συγκινητική. Και αυτή τη φορά οφείλουμε ένα μεγάλο «Ευχαριστώ» στον απόφοιτό μας Αντώνη Καπετανάκη (‘15) (
«Τους Ελληνες δεν τους ενδιαφέρει καθόλου η Ιστορία, αλλά χρησιμοποιούν αυτό που οι ίδιοι θεωρούν ως Ιστορία για να ενισχύσουν τις πολιτικές τους ταυτότητες και επιλογές», λέει στην «Κ» ο καθηγητής του ΕΚΠΑ Κώστας Κωστής, λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση ότι αναλαμβάνει τη διεύθυνση του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ). Το γραφείο του είναι πλέον στο ωραίο νεοκλασικό της Θουκυδίδου, το ωράριο είναι πολύ πιο οριοθετημένο κι εξαντλητικό από αυτό του πανεπιστημιακού. Εχει αρχίσει να εκτιμάει τα Σαββατοκύριακα, ενώ συχνά αναπολεί το πρόσφατο road trip με άλλους δύο φίλους του στη Νέα Ορλεάνη. Κάποιοι εργαζόμενοι του ΜΙΕΤ κάνουν λόγο για «λαίλαπα» των προηγούμενων διοικήσεων. Το σχόλιό του είναι κοφτό: «Το τι συνέβη στο παρελθόν δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω, αλλά και να το γνώριζα δεν θα με αφορούσε. Δουλειά μου είναι να πάω μπροστά, από κοινού φυσικά με το προσωπικό του και το Δ.Σ. Ενα ίδρυμα δεν μπορεί να λειτουργήσει βασιζόμενο σε ένα πρόσωπο μόνο», απαντά. «Στόχος θα πρέπει να είναι το εκπαιδευτικό κομμάτι, που στην εποχή μας βλέπει παγκοσμίως τη σημασία του να αυξάνεται. Στον τομέα αυτό οι δυνατότητες του ΜΙΕΤ είναι απεριόριστες».
Η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη και το World Human Forum διοργανώνουν το τριήμερο 27-29.9.2023 στο πλαίσιο των εκδηλώσεων “ΕΛΕΥΣΙΣ 2023 – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης” ένα δεθνές συνέδριο με τίτλο:
Την Δευτέρα 25.9.2023 το πρωί στις 10.00 παρουσιάζει στην Aula στους μαθητές και τις μαθήτριες η Esther O’ Gallaghanτο εργασιακό μέλλον με τίτλοτης παρουσίασης:The future of work and learning
Λένε ότι είναι το μεγαλύτερο λαϊκό πανηγύρι στον κόσμο. Η «γιορτή της μπύρας» στο Μόναχο ανοίγει τις πύλες της και περιμένει εκατομμύρια επισκέπτες από όλον τον κόσμο.
Η κυβέρνηση του Βερολίνου παρακολουθεί τις εξελίξεις στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών σχέσεων με μεγάλη προσοχή, αλλά και με διακριτικότητα. Ένα σχόλιο του Ρόναλντ Μαϊνάρντους.
Κλείνει εφέτος 50 χρόνια στο τραγούδι. Κοιτάζοντας τούτη την καριέρα μισού αιώνα, ένας μού φαίνεται κοινός παρονομαστής. Σε όλα. Οτι πάντα είχε κάτι να μας πει. Σε κάθε στίχο, σε κάθε τραγούδι, σε κάθε ανάσα, σε κάθε σιωπή του. Με έμφαση, πάντα, σε εκείνο το άφθαρτο «κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι».