Ζητείται Κυρία, βοηθός οδοντιάτρου (Zahnarzthelferin), για πλήρη απασχόληση σε οδοντιατρείο- oρθοδοντικό ιατρείο στην Κηφισιά.
Γνώσεις αγγλικών, γερμανικών.
Προϋπηρεσία επιθυμητή.
Αποστολή βιογραφικών στο dr.soultanopoulou@gmail.com
Tηλ. επικοινωνίας : 2108018444
Μετά την ψήφο, μαζευτήκαμε στην Κηφισιά. Από εκεί, στον Διόνυσο και λίγο παρακάτω στο χωριό Ραπεντώσα.
Αφήσαμε τα αυτοκίνητα στο τέρμα λεωφορείων και από κει συνεχίσαμε σε χωματόδρομο προς βορρά.
Αριστερά μας το φαράγγι με το ρέμα Ραπεντόσας και πέρα απ αυτό λατομείο μαρμάρου στο Διονυσοβούνι που μοιάζει με φαραωνικό τάφο..
Πολλά λουλούδια.
Σε μία ώρα φτάνουμε στην αρχή μονοπατιού που κατεβαίνει προς τα νερά του παραπάνω ρέματος.
Πυκνό όμορφο δάσος. Φτάνουμε στο νερό και δέκα λεπτά παρακάτω στο τέρμα είναι ο καταρράκτης.
Γυρίσαμε από τα ίδια.
Ευχόμαστε σε όλους καλό καλοκαίρι !
Οι πεζοπόροι της DSA
 |
 |
 |
 |
Ο Βύρων Κουρουνιώτης γεννήθηκε το 1924 στην Αθήνα και έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στην Καλλιθέα. ‘Ηταν γιός του Ιωάννη και της Ουρανίας και πρωτοεμφανίζεται στα μαθητολόγια της Σχολής στην Β’ Γυμνασίου την χρονιά 1937-38, παραμένει έως την Στ’ Γυμνασίου και αποφοιτά την χρονιά 1941-42 και όπως αναφέρεται στο βιογραφικό του όνειρό του ήταν να σπουδάσει στη Γεωπονική Σχολή της Γερμανίας. Όμως όταν έγινε η γερμανική Κατοχή εντάχθηκε στην αντίσταση, στην ΕΠΟΝ, στο αντάρτικο κίνημα και μετά στον ΕΛΑΣ. 19 ετών έφυγε στα βουνά και πολέμησε στο αντάρτικο Ρούμελης και μετά στην Πελοπόννησο.
Στη διάρκεια της Κατοχής έχασε τους 2 από τους 3 αδελφούς του. Ο μεγαλύτερος, ο Μικές Κουρουνιώτης, εκτελέστηκε από τους Γερμανούς ενώ ο μικρότερος, ο Αντώνης, πέθανε από φυματίωση λίγους μήνες πριν βρεθεί το εμβόλιο για τη φυματίωση.
Μετά την απελευθέρωση και τα Δεκεμβριανά συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία. Δεν εκτελέστηκε αλλά από το 1945 ως το 1949 «επισκέφθηκε» όλα τα όμορφα νησιά μας (τόπους εξορίας τότε) ως πολιτικός κρατούμενος: Αίγινα, Κέρκυρα, Σύρο και κατέληξε στη Γυάρο όπου μαζί με συγκρατούμενούς του, ενώ ζούσαν σε υποτυπώδη αντίσκηνα, έχτιζαν με βράχους που κουβαλούσαν μόνοι τους το «κολαστήριο» της Γυάρου όπως το ονόμαζε πάντα λέγοντας: «όταν μπήκαμε σ΄αυτή την κόλαση νοσταλγούσαμε τις σκηνές μας…»
Μετά το 1949 συνέχισε να είναι ενεργό μέλος του ΚΚΕ και της ΕΔΑ αργότερα. Παντρεύτηκε την Βασιλική Ζαχαρία και απέκτησαν μια κόρη την Ουρανία.
Στη Δικτατορία του 1967 γλύτωσε τη σύλληψη γιατί τον έκρυψαν επί ένα χρόνο, ίσως και περισσότερο, με κίνδυνο της ζωής τους, δύο «φιλοβασιλικές» και άρα υπεράνω πάσης υποψίας θείες του (από την πλευρά της γυναίκας του), που τον αγαπούσαν πάρα πολύ…
Κατάφερε να διαφύγει παράνομα στην Ευρώπη όπου έζησε κάποια χρόνια.
Απογοητευμένος από τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968 απομακρυνόταν, σταδιακά, από την ενεργό πολιτική δράση.
Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα ασχολήθηκε με το εμπόριο κινηματογραφικών ειδών και τον κινηματογράφο, μαζί με τον μόνο αδελφό του, που είχε επιβιώσει, τον Διονύση.
Μπορεί να μην κατάφερε να σπουδάσει γεωπονία όμως κατάφερε ν’αγοράσει ένα μικρό κομμάτι γης παραθαλάσσιο στην Αίγινα και ένα τρεχαντήρι. Σ’ αυτά αφιέρωνε όλον σχεδόν τον ελεύθερο χρόνο του μέχρι το τέλος της ζωής του ψαρεύοντας και αγαπώντας τη φύση και τα φυτά του. Κατάφερε να μεταμορφώσει ένα άγονο και αμμώδες έδαφος σ’ έναν μικρό παράδεισο δίπλα στη θάλασσα. Το έργο του συνεχίζει με περισσή αφοσίωση και ζήλο ο γαμπρός του Γιάννης Λάζαρης μέχρι σήμερα.
Πρόφθασε να χαρεί τον εγγονό του Αλέξη Κωτσόπουλο και τα δύο του δισέγγονα τον Βύρωνα και τον Άγγελο. Δεν πρόλαβε να γνωρίσει την δισέγγονή του Άννα.
Ενώ άντεξε παληκαρίσια όλες τις κακουχίες και τα βασανιστήρια δεν μπόρεσε ποτέ, μέχρι το τέλος, να συγκρατήσει τα δάκρυά του όταν θυμόταν την «επαίσχυντη», όπως την έλεγε, «Συμφωνία της Βάρκιζας» και την παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ.
Πέθανε το 2008 βαθειά πικραμένος από την «κατάντια», όπως έλεγε, και την πολυδιάσπαση του κινήματος.
(*) το βιογραφικό του το οφείλουμε στην κόρη του Ουρανία Κουρουνιώτη και είναι αναρτημένο μαζί με την φωτογραφία του στην ιστοσελίδα http://www.aylonfilmarchives.com/
Με την εκδημία του βασιλέως των Ελλήνων (6.3.1964-8.12.1974) Κωνσταντίνου (Τατόι 2.6.1940-Αθήνα 10.1.2023) ακούσθηκε και εγράφη κατά κόρον ο τίτλος τέως, ο έκπτωτος, όπως ακούσαμε και μία νέα γραμματική : Η βασιλομήτωρ, της βασιλομήτωρ!!!
Η βασιλεία ως θεσμός έλκει την καταγωγή της από δράσεις ηρώων – ηγετών, με διαστάσεις οιονεί μεταφυσικές. Ο Αριστοτέλης την τοποθετεί στο Γ΄ βιβλίον των Πολιτικών στα ορθά πολιτεύματα και την αναλύει διεξοδικώς. Άλλωστε, και εκ της ετυμολογίας της λέξεως , <βασις + λήιος> , σημαίνει, εκείνον, ο οποίος επί βάσεως ιστάμενος εργάζεται για τον λαό, είναι λαοπρόβλητος. Εκλέγεται στην αρχαία του μορφή υπό του λαού για το καλόν του. Ο Αριστοτέλης αναφέρει ορισμένα παραδείγματα, στα οποία απουσιάζει η κληρονομικότης. Άλλωστε, μην λησμονούμε, ότι στον αρχαίον Ισραήλ, όπως μας περιγράφεται στο Βασιλειών Α΄, ο βασιλεύς εξελέγη με διαδοχικές κληρώσεις.
Βασιλέας συνταξιούχος ή επίτιμος ή ομότιμος δεν υπάρχει. Η ανάρρηση στον θρόνο περιβάλλεται από αίγλη μοναδική. Ο διάδοχος του θανόντος βασιλέως γίνεται αποδεκτός από ένα επιφώνημα “Ο βασιλεύς απέθανεν, ζήτω ο βασιλεύς”. Κατά συνέπεια ο θεσμός έχει διάσταση υπερβατική. Υπερβαίνει την φυσική έκλειψη του εκάστοτε φορέως.
Με την ανάρρηση στον θρόνο λαμβάνει ο βασιλεύς και μία διοικητική εξουσία. Κατά συνέπεια, εάν λάβη χώρα η εκθρόνιση και απωλέση την διοικητική εξουσία, μένει η αίγλη, δεν γίνεται όμως τέως. Γίνεται άνευ διοικητικών αρμοδιοτήτων.
Έκπτωτος δεν είναι ο Κων/νος. Άλλωστε, δεν τον κατήργησε κανένα κίνημα ούτε απώλεσε τον θρόνο από κίνημα. Τον απώλεσε κατόπιν δημοψηφίσματος.
Στην νεώτερη Ελλάδα ο θεσμός της βασιλείας εισήχθη εκ της Ευρώπης. Οι Έλληνες, δολοφονώντας τον Καποδίστρια, υπεδέχθησαν τους δυο βασιλείς, Όθωνα και στην συνέχεια Γεώργιο ως λαοπρόβλητους. Όλα τα συντάγματα έχουν θεσπίσει την παγία ρύθμιση, ότι δεν απονέμονται τίτλοι ευγενείας εις έλληνας πολίτας, ούτε αναγνωρίζονται. Τα παιδιά των Ελλήνων βασιλέων δεν είναι πρίγκιπες. Κατά νόμο είναι βασιλόπαιδες.
Αυτά τα ολίγα κατόπιν των όσων ακούσθησαν. Πάλι καλά που δεν έκλιναν και την λέξη τέως. Το περίμενα και αυτό. Καλό είναι οι παρουσιαστές να θυμηθούν την Γραμματική του Αχιλλέως Τζαρτζάνου. Πολλά οφείλομε οι παλαιοί μαθηταί στον αοίδιμο εκ Τυρνάβου μαχόμενο εκπαιδευτικό.
Στο επίκεντρο της συνάντησης Σακελλαροπούλου – Σταϊνμάγερ οι ελληνογερμανικές σχέσεις και η Τουρκία – Παραλλήλισε Πούτιν και Ερντογάν ο Γερμανός πρόεδρος.
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ – ΒΕΡΟΛΙΝΟ. Λίγες ώρες μετά την κρίσιμη ορκωμοσία του νέου υπουργού Αμυνας της Γερμανίας Μπόρις Πιστόριους στο Προεδρικό Μέγαρο της Γερμανίας, στο παλάτι Μπελβιού στο Βερολίνο, ο Γερμανός πρόεδρος Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ υποδέχθηκε εκεί την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου. «Αγαπητή Κατερίνα», την προσφώνησε στον αρχικό χαιρετισμό του μπροστά στις κάμερες ο Γερμανός ομόλογός της, ο οποίος είπε ότι η πανδημία εμπόδισε τους δύο πολιτικούς να έχουν κατ’ ιδίαν συνάντηση στη γερμανική πρωτεύουσα νωρίτερα. Από την πλευρά της η Ελληνίδα Πρόεδρος έκανε λόγο για «συναντίληψη σε θέματα που αφορούν στις μεγάλες προκλήσεις του καιρού μας». «Οι δύο χώρες μοιράζονται ένα κοινό όραμα για το μέλλον που βασίζεται στις κοινές αξίες, τις ευρωπαϊκές, το κράτος δικαίου και την απόκρουση κάθε αναθεωρητισμού από όπου κι αν προέρχεται».
Διαβάστε την ανταπόκριση της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…
Τη διαμεσολάβηση του Βερολίνου στις σχέσεις της Άγκυρας με την Αθήνα και τη Λευκωσία, οι οποίες έχουν επιδεινωθεί τους τελευταίους μήνες, επισημαίνει σε άρθρο του στη Deutsche Welle o Ρόναλντ Μαϊνάρντους, πολιτικός αναλυτής και κύριος ερευνητής του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής & Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ).
Στο άρθρο του, ο κ. Μαϊνάρντους αναφέρει πως «υπάρχουν πράγματα, για τα οποία μιλάει κανείς δημόσια, και άλλα που ανήκουν στη σφαίρα της εμπιστευτικότητας. Αυτό ισχύει τόσο στην καθημερινή μας ζωή όσο και στην πολιτική, και ιδιαίτερα στη διεθνή πολιτική. Στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η μυστική διπλωματία είχε πάντα μια σταθερή θέση. Σε ορισμένες περιπτώσεις το κοινό δεν μαθαίνει καν για γεγονότα που λαμβάνουν χώρα πίσω από κλειστές πόρτες ή συμβαίνει μόνο πολλά χρόνια αργότερα μέσα από τα απομνημονεύματα πολιτικών και διπλωματών και τα ιστορικά αρχεία.
Δείτε την αναφορά του reporter.gr για το άρθρο του Ronald Meinardus στην DW…
Ο θάνατος του τελευταίου βασιλιά της Ελλάδας πυροδότησε για μία ακόμη φορά υστερίες και αποκάλυψε ότι κάπου εξακολουθούν να κρύβονται μεγάλες δόσεις ανοησίας. Υπάρχουν όμως τρόποι να χαλαρώσουν οι αγωνιούντες. Ας κάνουν μια βόλτα στην Αθήνα.
Στον απόηχο των κραυγών και της εκατέρωθεν φιλο- και αντιβασιλικής υστερίας με αφορμή τον θάνατο και την κηδεία του Κωνσταντίνου, η αντικειμενική διαπίστωση είναι για μία ακόμη φορά απογοητευτική. Με την Ιστορία μας, για την οποία υπερηφανευόμαστε κιόλας, δεν έχουμε την παραμικρή διάθεση και δυνατότητα να αναμετρηθούμε και να συμφιλιωθούμε.
Εντάξει, δεν είναι απλό, όμως φαίνεται εν τέλει ότι οι Νεοέλληνες δεν είμαστε για τα σύνθετα και τα δύσκολα, είμαστε για τα επιφανειακά, τα εύκολα και τα πασαλείμματα.
Το εργαστήριο θα πραγματοποιηθεί σε 6 συναντήσεις στο χώρο του Positive Space. Η κάθε συνάντηση διαρκεί μιάμιση ώρα και περιλαμβάνει θεωρία και πρακτική εφαρμογή.
Για τη συμμετοχή στις φωτογραφικές δραστηριότητες του εργαστηρίου είναι απαραίτητη μια απλή ψηφιακή φωτογραφική μηχανή ή κινητό.
Πληροφορίες & περιγραφή εργαστηρίου: https://positivespace.gr/kids-photography.html
Σάββατο11, 18 και 25 Φεβρουαρίου 2023 | 12:30 – 14:00 (ηλικίες 8-12)
Σάββατο11, 18 και 25 Φεβρουαρίου 2023 | 17:00-18:30 (ηλικίες 13-17)
Στον ίδιο χώρο πραγματοποιούνται μαθήματα hatha yoga για μικρούς μεγάλουςwww.positivespace.gr
Ο Μιχάλης Μητσός γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1946 στην Αθήνα. Τελείωσε την ΓΣΑ το 1963. Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο Technische Universität Karlsruhe με εξειδίκευση στα οικονομικά. Παράλληλα με την θητεία του στο ναυτικό, ξεκίνησε την καριέρα του σαν μηχανικός. Δούλεψε στην οικογενειακή επιχείρηση “Λεβητοποιείο Κούππα” και σαν ελεύθερος επαγγελματίας. Είχε την ευθύνη για την κατασκευή μεγάλων μονάδων στον ενεργειακό τομέα, όπως τους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς στην Μεγαλόπολη και πολλές ανεμογεννήτριες στην Εύβοια. Με την γυναίκα του Uli απέκησε δύο γιούς: τον Μάρκο (ΓΣΑ 1991) και τον Αλέξανδρο (ΓΣΑ 1994). Απεβίωσε στις 8 Αυγούστου 2017.
Η οικογενειακή επιχείρηση “Λεβητοποιείο Κούππα” έχει μακρά ιστορία που πάει πίσω στα τέλη του 19ου αιώνα. Περισσότερα…
Τοποθεσία: Αθήνα, Ελλάδα
Ποιοί είμαστε:
Η εταιρία Artemis ITS είναι μια διαρκώς αναπτυσσόμενη εταιρεία που εξειδικεύεται κυρίως στην εγκατάσταση δικτύων σταθερής και κινητής τηλεφωνίας. Η εταιρία ιδρύθηκε στην Ελλάδα το 2008 και τo 2014 αναπτύχθηκε στην Ρουμανία. Στο τέλος του 2016 η επιχειρηματική δραστηριότητά της επεκτάθηκε στην Γερμανία. Σήμερα ο Όμιλος Artemis απασχολεί 700 εργαζόμενους και προσφέρει υπηρεσίες για περισσότερες από 6 χώρες στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.
Η Θέση: Ψάχνουμε έναν/μια Telecom Appointment Services Officer πλήρους απασχόλησης, ο οποίος θα υποστηρίζει το τμήμα σε όλες τις λειτουργίες και θα επικοινωνεί με τους οικιακούς πελάτες για να ορίσει ραντεβού για την ενεργοποίηση των υπηρεσιών δικτύου προκειμένου να συνδεθούν με το δίκτυο του παρόχου.
Η θέση αναφέρεται στον: Telecom Appointment Services Coordinator
Προφίλ υποψηφίου:
Βασικές Αρμοδιότητες θέσης:
Tι προσφέρουμε:
Αποστολή βιογραφικών : hr–de@artemis–its.com
Για ολα τα βιογραφικά θα τηρηθεί αυστηρή εμπιστευτικότητα.
Για τον Ερντογάν, του οποίου οι αποφάσεις καθοδηγούνται πλέον κυρίως από δημοσκοπήσεις, η συναλλαγή με τον Άσαντ αποτελεί κλειδί για την επιτυχία στην κάλπη. Σχολιάζει ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους.
Οι ειδικοί που ασχολούνται με την πολιτική της Τουρκίας συμφωνούν σε ένα βασικό σημείο: για τον πρόεδρο Ερντογάν, οι εσωπολιτικές παράμετροι καθορίζουν την ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την πολιτική έναντι της γειτονικής Συρίας, η οποία για μία ακόμα φορά δεσπόζει στην προεκλογική εκστρατεία περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο θέμα της εξωτερικής πολιτικής. Από την προοπτική της Τουρκίας, στη Συρία διακυβεύονται θεμελιώδη εθνικά συμφέροντα.
Πληροφορίες για σύντομη και θεαματική πεζοπορία.
Τόπος: Περιοχή Θεσσαλικών Τρικάλων
Κεντρική άσφαλτος, περιοχή Πύλης, προς Περτούλι. 20 χλμ. από Τρίκαλα.
Με αυτοκίνητο, το ποτάμι Πορταϊκός δεξιά μας – βόρεια.
Προσπερνάμε δύο οδικές γέφυρες, κοντά κοντά, δεξιά μας.
Σε εκατοντάδες μέτρα, δεξιά, κρεμαστή πεζογέφυρα και πάρκινγκ εκτός δρόμου. Παρκάρουμε.
39.458520678386435, 21.61415446658826 google map
Περπατάμε πλάι στον Πορταϊκό, ενάντια στο ρεύμα στην νότια όχθη, αφήνοντας την πεζογέφυρα πίσω μας.
Σε 20 λεπτά περίπου, αφού περάσουμε νερόμυλο, φτάνουμε σε μονότοξη πέτρινη γέφυρα του 1514.
Περνάμε απέναντι, στην βόρεια όχθη, όπου πορευόμαστε δεξιά μαζί με το ρεύμα.
σε 20 λεπτά περίπου φτάνουμε σε διακλάδωση για προαιρετική επίσκεψη της εκκλησίας Πόρτα Παναγιά.
Ίσια παρακάτω, χωρίς παράκαμψη, είναι η κρεμαστή πεζογέφυρα για να γυρίσουμε στο αυτοκίνητο.
Χρόνος: Περίπου 2 ώρες με στάσεις. Η Πόρτα Παναγιά, επιπλέον χρόνος. Βόλτα για όλους !
Αν βρεθείτε στην Θεσσαλία, αξίζει.
Από τους πεζοπόρους των αποφοίτων DSA !
Στις 19 Ιανουαρίου εγκαινιάζεται η πρώτη ατομική έκθεση στο Ηνωμένο Βασίλειο της Κυριακής Γονή:
Dear friends!
My first ever solo exhibition in the UK is opening in one week!
I was invited by Dr. Marianna Tsionki, Head of exhibitions at Blenheim Walk Gallery at Leeds Art University to show the works A way of resisting (Athens Data Garden) and The mountain islands shall mourn us eternally (Dolomites Data Garden). A great team has joined forces to make this happen and if you are around you are more than welcome to join us in the preview and panel discussion taking place on Thursday, 19th of January.
Ο κύκλος Έλληνες σολίστ στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος, μας συστήνει τη νέα, ανερχόμενη γενιά ελλήνων μουσικών και μας παρουσιάζει καταξιωμένους σολίστ σε έργα μουσικής δωματίου. Στις 17/1 έχει προγραμματιστεί το ρεσιτάλ των Δανάης Παπαματθαίου-Μάτσκε (βιολί) Kerstin Feltz (βιολοντσέλο) και Uwe Matschke (πιάνο) με έργα για τρίο με πιάνο.
Ανυπομονώ να βρεθώ ξανά στη σκηνή με την εξαιρετική βιολοντσελίστα, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Graz, Kerstin Feltz και τον πιανίστα Uwe Matschke / Ούβε Μάτσκε για να ερμηνεύσουμε την Τρίτη 17 Ιανουαρίου στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» του Μ.Μ.Α. δύο μεγαλειώδη έργα του ρεπερτορίου της μουσικής δωματίου του 19ου και 20ου αιώνα: το Τρίο αρ. 1 σε σι μείζονα, έργο 8 του Johannes Brahms και το Τρίο αρ.2 σε μι ελάσσονα, έργο 67 του Dmitry Shostakovich.
Το ίδιο πρόγραμμα θα παιχθεί και στα Ιωάννινα (Σάββατο 14.01 – Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών) και στην Θεσσαλονίκη (Τετάρτη 18.01 – Αμφιθέατρο Τελετών Πανεπιστημίου Μακεδονίας).
Την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2023 έγινε στο Α’ Νεκροταφείο τελετή μνήμης για τον Απόστολο Πίτσο, που απεβίωσε στις 31 Δεκεμβρίου, την τελευταία ημέρα του 2022 σε ηλικία 104 ετών και 5 μηνών.
Πολύς κόσμος παρευρέθηκε και τίμησε τον εκλιπόντα, άτομα που τον γνώρισαν, αλλά και άτομα που ήρθαν στην ΠΙΤΣΟΣ μετά την αποχώρησή και δεν τον είχαν συναντήσει ποτέ.
Η οικογένειά του τύπωσε ένα τρίπτυχο αφιέρωμα που επιμελήθηκε η Κατερίνα με φωτογραφίες με όλη την οικογένεια, αλλά και με την σύζυγό του Ένη.
Η κηδεία του είχε γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο. Παρόντες εκτός της οικογένειας, ήταν ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Παναγιώτης Πικραμμένος, με τον οποίο είχε αναπτύξει στενή φιλία μετά την εκδήλωση προς τιμήν των Αποφοίτων του Πολέμου το 2013 στην Aula.
|
 |
 |
 |
 |
 |
Ο τελευταίος βασιλιάς της Ελλάδας έχασε από πολύ νωρίς τη δυνατότητα να λειτουργήσει ως παράγων ενότητας. Κατά τα λοιπά, τα «εγκλήματα» που του καταμαρτυρούνται είναι μάλλον υπερβολικά και πάντως η διαπόμπευση που υπέστη δεν του άξιζε.
Οι τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου φανέρωναν έναν άνθρωπο καταπονημένο, αδύναμο, καθηλωμένο στο καροτσάκι. Δεν ήταν υπέργηρος, πιθανώς όμως η κατάσταση της υγείας του να ήταν και αποτέλεσμα βαριάς ψυχικής καταπόνησης.
Στην Ελλάδα, τη χώρα που αδυνατεί να αξιολογήσει την Ιστορία της και να τη δει στις σωστές της διαστάσεις, ο Κωνσταντίνος επικράτησε να θεωρείται ένα τέρας. Πολλοί τον θεωρούσαν πολιτικό εγκληματία και υπαίτιο για όλα τα μετεμφυλιακά δεινά της χώρας, με αποκορύφωμα την αποστασία, την πολιτική κρίση του 1965-67 και τη χούντα που ακολούθησε.
Οταν ήµουν μικρή, η μαμά μου αντί για παραμύθια συχνά μου έλεγε ιστορίες από την Παιδούπολη της Φρειδερίκης, στην οποία μεγάλωσε όσο η γιαγιά μου ήταν εξορία. Ηταν αφηγήσεις συγκινητικές, αλλά προσπαθούσε να τις διανθίσει με χιούμορ, να ηχούν κάπως παιδικές.
Ετσι, συνήθως αφαιρούσε τις ιδεολογικές αποχρώσεις και κρατούσε τον «αναμορφωτικό εξωτισμό» του ιδρύματος: τις κακές δασκάλες που την υποχρέωναν να μάθει κέντημα και οικοκυρικά, τη φρικτή γεύση της ψαρόσουπας, τη νοσταλγία για τη μαμά και τα αδέλφια της, που σχεδόν δεν είχε γνωρίσει.
Οσο μεγάλωνα και παρά τις τραυματικές αυτές εμπειρίες, δεν υπήρχε μίσος στην οικογένεια ούτε για τη Φρειδερίκη ούτε για τον γιο της. Μόνο μια γενικευμένη απαξίωση, αντίστοιχη με αυτήν της ελληνικής κοινωνίας. Ενα κεφάλαιο που έχει κλείσει οριστικά και μια ομάδα απογόνων που περιφέρεται στα κοσμικά στέκια και μοιράζει καρτ βιζίτ με την ιδιότητα «πρίγκιπας». Οι εναπομείναντες φιλοβασιλικοί στη χώρα είχαν στα τέλη του 20ού αιώνα μια χροιά γραφικότητας.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα Καθημερινή…
Η Ένωση Φίλων Ακροπόλεως με την συμπλήρωση 35 ετών από την ίδρυσή της και την παρέλευση ενός έτους από την απώλεια της ιδρύτριας της,Έβης Τουλούπα,προσκαλεί σε επιστημονική εκδήλωση στην μνήμη της.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθει την Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2023και ώρα 5.30 μ.μ., στο Αμφιθέατρο του Μουσείου Ακρόπολης με ελεύθερη είσοδο.
Θα προηγηθούν σύντομοι χαιρετισμοί του Προέδρου της Ένωσης, Πρέσβη ε.τ. Γεωργίου Σαββαΐδη και του Γενικού Διευθυντού του Μουσείου Ακρόπολης, Καθηγητού Νίκου Σταμπολίδη. Συντονίστρια της εκδήλωσης θα είναι η Αντιπρόεδρος της Ένωσης, Καθηγήτρια Φανή Μαλλούχου-Tufano. Σε σύντομη μνεία για το επιστημονικό Έργο της Έβης Τουλούπα θα προβεί κ Καθηγήτρια Λίλα Μαραγκού. Το επιστημονικό Έργο της Έβης Τουλούπα θα παρουσιάσουν έγκριτοι και ειδικοί κατά περίπτωση αρχαιολόγοι.
(*) στην φωτογραφία με την Μελίνα Μερκούρη.
Πρόγραμμα Ομιλιών (Διάρκεια κάθε ομιλίας 15′)
Αλίκη Μουστάκα: “Η προσφορά της Έβης Τουλούπα στη μελέτη των χάλκινων και άλλων μετάλλινων ευρημάτων της Ακρόπολης”
Ισμήνη Τριάντη: “Συμβολή της Έβης Τουλούπα στη μελέτη των Γλυπτών του λεγόμενου Ναού της Αθηνάς στην Καραθαία της Κέας”
Χριστίνα Βλασσοπούλου: ¨Η μελέτη της Έβης Τουλούπα για τα εναέτια γλυπτά του Ναού του Απόλλωνα Δαφνηφόρου στην Ερέτρια”
Όλγα Παλαγγιά: “Η Έβη Τουλούπα και ο Χάλκινος Αύγουστος του Εθνικού Αρχαιολογικου Μουσείου”
Βασίλης Αραβαντινός:”Η λαμπρή θητεία της Έβης Στασινοπούλου-Τουλούπα στη Βοιωτία”
Ντίνος Τσάκος: “Τα χρονογραφήματα και οι επιφυλλίδες της Έβης Τουλούπα”
Γεννημένος το 1909 στην Προύσα, όπου έμεινε μέχρι την Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, ήρθε σαν πρόσφυγας στην Θεσσαλονίκη όπου τέλειωσε το σχολείο και την Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου. Μεταπτυχιακά έκανε στο Αμβούργο με αντικείμενο την Αρχαία Ιστορία και την Επιγραφολογία.
Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο προσχώρησε στο ΕΑΜ και μετά τη λήξη του Εμφυλίου εξορίστηκε στον Αγιο Ευστράτιο.
Το 1956, όταν επαναλειτούργησαν μετά από δωδεκαετή διακοπή οι Γερμανικές Σχολές Θεσσαλονίκης και Αθήνας διορίστηκε στην ΓΣΑ και σχεδόν αμέσως ανέλαβε και την διεύθυνση της μέχρι την συνταξιοδότησή του το 1982. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1968, όταν εγκαινιάστηκαν οι εγκαταστάσεις της Σχολής στο Μαρούσι είχε μόλις «απολυθεί» από την χούντα λόγω πολιτικών φρονημάτων, αλλά επανήλθε γρήγορα κατόπιν πιέσεων της γερμανικής κυβέρνησης.
Από τις πρώτες μέρες στη Σχολή και λόγω της «ειδικής» της αποστολής «ως τόπου διεθνών συναντήσεων» (Begegnungsschule) και για 25 συνεχή χρόνια συντόνιζε τις επαφές των Ελλήνων μαθητών με συνομήλικους Γερμανούς.
“Πολυγραφότατος, με πλήθος βιβλίων ιστορικών, φιλοσοφικών, αντιστασιακών και με συμμετοχή σε πολλά διεθνή συνέδρια παρέμεινε δραστήριος μέχρι το τέλος της ζωής του.” Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Ιούλιο το 1997, ένα μήνα πριν το θάνατό του (27 Αυγούστου), είχε ετοιμάσει την εισήγησή του για τις «Δελφικές Γιορτές», που τελικά εκφώνησε η κόρη του Άννα, απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής, όπως άλλωστε και ο γιός του Σταύρος.
Το 1991 κυκλοφόρησε το έργο του “ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ και ΑΠΟΛΟΓΙΑ, από του φοβερού βήματος…”, ενώ το 2009 ο Heinz Richter του αφιέρωσε ένα κεφάλαιο στο βιβλίο του “Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και οι συνέπειές της”.
Το 1977 παρασημοφορήθηκε από τον Πρόεδρο της Ο.Δ. της Γερμανίας με τον «Σταυρό της Τιμής» για την εν γένει προσφορά του στην ελληνογερμανική προσέγγιση.
Το χειρόγραφο της ομιλίας για τα 100 χρόνια…
Ο Βασίλης Μαυρίδης με τον Γεώργιο Δημητράκο το 1982:
Ο Γεράσιμος Μονοκρούσος για τον Γεώργιο Δημητράκο…
Στην αγκαλιά της αγαπημένης του συζύγου Ενης και της θυγατέρας του Κατερίνας έκλεισε τα μάτια του με γαλήνη ο Απόστολος Πίτσος τις παραμονές του 2023, φεύγοντας για το ύστατο ταξίδι με γεμάτες τις «αποσκευές» της ζωής. Τον ερχόμενο Ιούλιο, ο επιχειρηματίας που συνέδεσε σε κάθε ελληνικό σπιτικό το όνομά του με τη λέξη εμπιστοσύνη, θα έκλεινε τα 105. Θαλερός από κύτταρο μέχρι την τελευταία στιγμή, ενήμερος των εξελίξεων στη χώρα, παρακολουθούσε τα πάντα αν και το σώμα του εξασθενούσε μέρα με την ημέρα. Χάρις όμως στη φροντίδα και την αγάπη που λάμβανε από όλη την οικογένειά του, πέρασε τα πολυετή του γεράματα με θαλπωρή, αναπολώντας –όπως είχε εκμυστηρευτεί στην «Κ»– τα χρόνια εκείνα που άκουγε τον γλυκό θόρυβο των μηχανών μέσα στο εργοστάσιό του.
Διαβάστε το άρθρο της Κατερίνας Πουρνάρα στην εφημερίδα “Καθημερινή”…
