Η Πολυξένη Ματέϋ-Ρουσοπούλου ήταν παιδί του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα και έζησε όλα τα γεγονότα και τις αλλαγές αυτού του αιώνα. Πατέρας της, ο Όθων Ρουσόπουλος, χημικός, πρωτοπόρος στη συντήρηση χάλκινων αρχαιολογικών ευρημάτων και ιδρυτής της πρώτης τεχνικής σχολής στην Ελλάδα. Μητέρα της, η Ελένη Ναούμ, γεννημένη στη Λειψία από καστοριανούς γουναράδες, γυναίκα πολύ δραστήρια για την εποχή, συνιδρύτρια με την Καλλιρρόη Παρρέν του Λυκείου των Ελληνίδων. Αδελφή της η Αγνή Ρουσοπούλου, από τις πρώτες γυναίκες δικηγόρους στην Ελλάδα.

Η Πολυξένη και η Αγνή πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια στην Αθήνα, παίζοντας στις αυλές με τις γαζίες και τα γιασεμά. Στο πατρικό τους σπίτι η μουσική κυριαρχούσε. Η Πολυξένη σπούδασε με τον τότε φημισμένο καθηγητή πιάνου, τον Βόλντεμαρ Φρήμαν. Το 1922, είκοσι χρονών, τη συναντάμε στη Λειψία, όπου συνέχισε τις σπουδές της στο πιάνο και έγινε σολίστ. Το 1926 παντρέυτηκε στη Λειψία τον ελληνικής καταγωγής (Ματθαίου) Ρουμάνο ζωγράφο Georg – Alexander Mathey.

Όπως αναφέρεται και στο βιβλίο του Hansen με την ιστορία του σχολείου, η Πολυξένη δίδαξε Μουσική το 1937 στην Αραχώβης. Η μαρτυρία της Ροδούλας Κούμαρη, μαθήτριας εκείνων των χρόνων, λέιε ότι η Πολυξένη δίδαξε μουσική και χορό για  μία τριετία.

Σε συνένετευξή της στο λευκό επετειακ’ο λεύκωμα των 100 χρόνων της Γερμανικής Σχολής αναφέρει ότι ενώ ήταν ένα χρόνο μικρότερη από την αδελφή της Αγνή Ρουσοπούλου, ζήτησε και πήδηξε μία τάξη διότι φοβόταν τον δάσκαλό της. Έτσι βρέθηκε συμμαθήτρια με την αδελφή της και αποφοίτησαν μαζί.

Γνώρισε τον συνθέτη Carl Orff αργότερα, το 1934, ως καθηγητή , στο Μόναχο. Η ίδια λέει: « ‘Ενιωθα ότι το επάγγελμα του πιανίστα δε με ικανοποιούσε. Έτσι πήγα στο Μόναχο, στη θρυλική πια σχολή Günther , για να ασχοληθώ με έναν κλάδο που ανέκαθεν με τραβούσε: Μουσική και Κίνηση».

Με αυτά τα εφόδια και την αγάπη της στο χορό, τη μουσική και τη διδασκαλία, ιδρύει το 1938 στην Αθήνα μια μοναδική στο είδος της σχολή.Η πινακίδα γράφει: «Σχολή Γυμναστικής, Ρυθμικής και Χορού, Πολυξένης Ματέϋ-Ρουσοπούλου».

Η σχολή Ματέϋ ήταν σχολή χορού, οι μαθήτριές της όμως μιλούσαν για πιο ουσιαστικές σπουδές, για ολοκλήρωση προσωπικότητας, για φιλοσοφική θεώρηση της ζωής, για φως, πίστη, δύναμη…

Με τη σχολή συνεργάστηκαν διάφορες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχν’ων, όπως οι: Νίκος Σκαλκώτας, Αργύρης Κουνάδης, Κώστας Κυδωνιάτης, Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Γιώργος Βακαλό, Γιάννης Μόραλης, Ευγένιος Σπαθάρης, Υβόννη Ντε Κίρικο, Γιάννης Μέτσης, Κώστας Μιχαηλίδης και μια πλειάδα άλλων φωτισμένων δασκάλων.

Στη σχολή Ματέϋ χόρεψαν, τραγούδησαν, σπούδασαν και πήραν τη φλόγα της ζωής της Πολυξένης πολλές «τυχερές» μαθήτριες, που με τον ίδιο ζήλο της δασκάλας τους φρόντισαν να μεταδώσουν τη γνώση, να σπείρουν ό,τι τόσο απλόχερα τους έδωσε.

Από το 1951 ως το 1956 λειτούργησε στη σχολή Επαγγελματικό Τμήμα τριετούς φοίτησης για την κατάρτιση δασκάλων «Ρυθμικής και Χορού». Στις απόφοιτες του τμήματος περιλαμβάνονται οι χορεύτριες Λία Μελετοπούλου και Ράνια Παπαδάμ. Από τη σχολή πέρασαν ακόμη η Γιάννα Φιλιπποπούλου, η Γίτσα Καρελλά, η Τούλα Χατζηγιαννάκη και δασκάλες που ίδρυσαν σχολές, και άλλες που διδάσκουν το Σύστημα Ορφ εδώ και στο εξωτερικό.

Λίγους μήνες πριν βγει ο 20ός αιώνας, στις 26 Σεπτεμβρίου 1999, έσβησε στα 97 της χρόνια μια σπουδαία γυναίκα. Η μουσική και η ποίηση τη συντρόφευαν ως το τέλος. Θυμόταν και απάγγελνε απ έξω κατεβατά ολόκληρα από Όμηρο, Αινεία, Γκαίτε, Σίλλερ και άλλους. Μέχρι λίγο πριν το τέλος, ανησυχούσε για την κατάσταση της μνήμης της, γιατί δυσκολευόταν να θυμηθεί τον Σικανέντερ, λιμπρεττογράφο του Μότσαρτ στο Μαγεμένο Αυλό…

Περισσότερα στο site της Σχολής Ματέυ…

Στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου έκανε μια γνωριμία καθοριστική για την υπόλοιπη ζωή της. «Ήταν η εποχή που η τριανδρία Δελμούζου, Τριανταφυλλίδη, Γληνού, είχε αναλάβει την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Μια μέρα μπήκε στην τάξη μας ένας νέος άνδρας, συνοδευόμενος από τον γυμνασιάρχη, ανέβηκε στην έδρα και άρχισε να μας διαβάζει αποσπάσματα από την Αντιγόνη του Σοφοκλή, σε μετάφραση Κωνσταντίνου Μάνου. Έπειτα μας μίλησε για τη δημοτική γλώσσα και τον δημοτικισμό ως πνευματική τοποθέτηση. Ήταν ο Μανόλης Τριανταφυλλίδης, δάσκαλος και φίλος μου μέχρι το τέλος της ζωής του, που επηρέασε πολύ τη σκέψη μου. Υπό την επίδρασή του άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι η παράταξη στην οποία ανήκε η οικογένειά μου κάπου έσφαλε. Ότι δεν μπορούσε να βοηθήσει το Έθνος να πάει μπροστά, φυλακισμένη στα απατηλά ιδεώδη της προγονοπληξίας της».

Ο πατέρας της δεν έζησε τη Μικρασιατική Καταστροφή. Πέθανε τον Μάιο του ’22 και λίγο αργότερα η μητέρα της διέλυσε την Ακαδημία και το σπίτι της Κουμουνδούρου, πήρε τις δύο της κόρες και εγκαταστάθηκε στη Λειψία.

Άρθρο στην εφημερίδα “Τα Νέα” της 7/6/1997 της Κάτιας Πετροπούλου…

Ο Μιλτιάδης Καρύδης γεννήθηκε στις 9.5.1923 στο Γκντασκ της Πολωνίας. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Δρέσδη και στη συνέχεια (όταν άρχισαν να συσσωρεύονται απειλητικά τα προμηνύματα του Πολέμου) ήρθε το 1938 οικογενειακώς στην Αθήνα όπου τελείωσε τη Γερμανική Σχολή στην Αραχώβης. Νυμφεύθηκε την Sonja Dengel, συμμαθήτριά του στην Αραχώβης.

Με προτροπή του Μανώλη Καλομοίρη (που τον πήρε υπότροφο στο Εθνικό Ωδείο) σπούδασε πιάνο με την Ήβη Πανά. Παράλληλα έκανε ιδιαίτερα μαθήματα θεωρητικών με τον Θ. Βαβαγιάννη.

Το 1942 άφησε την Αθήνα για να συνεχίσει ανώτερες σπουδές στη Μουσική Ακαδημία της Βιέννης κι αυτό γινόταν ώς τον Οκτώβριο του 1944, οπότε αρνήθηκε (μαζί με άλλους Έλληνες φοιτητές) να υπογράψει δήλωση υποστήριξης της «Νέας Τάξης» (που θα επικρατούσε στην Ευρώπη μετά την υποτιθέμενη χιτλερική νίκη), με αποτέλεσμα να αποβληθούν όλοι και να απειληθεί η φυσική τους υπόσταση. Το τέλος του Πολέμου βρήκε τον Έλληνα αρχιμουσικό να φοιτά και πάλι στην Ακαδημία της Βιέννης, από την οποία πήρε δίπλωμα το 1947 έχοντας μαθητεύσει κοντά στους περίφημους Γιόζεφ Μαρξ και Χανς Σβαρόφσκυ (αργότερα, πήρε μαθήματα και από τους Χέρμαν Σέρχεν και Χ. φον Κάραγιαν).

Η επίσημη σταδιοδρομία του ξεκίνησε ήδη από το 1946, όταν εκτελούσε χρέη πιανίστα-εκπαιδευτή στο Θέατρο «in der Josephstadt», όπου με μύριες όσες αντιξοότητες κατάφερε να «ανεβάσει» μεταξύ άλλων, τον «Τσάρεβιτς» του Λέχαρ, το «Σπίτι των 3 κοριτσιών» των Σούμπερτ-Μπερτέ και την «Τραβιάτα». Στη συνέχεια διετέλεσε μόνιμος μαέστρος στις Όπερες του Μπρέγκεντς (1947-48), του Γκρατς (1948-1959), της Κολωνίας (1959-1962), της Βιέννης (Κρατική Όπερα και Volksoper), ενώ από το 1960, ήταν καλλιτεχνικός δ/ντής της Philarmoniα Hungarica (σύμφωνα με απαίτηση των μουσικών της). Παράλληλα, το 1957-59 ήταν διευθυντής της ΣΟ του Ραδιοσταθμού της Βιέννης και από το 1962 ήταν αρχιμουσικός της Κρατικής Όπερας της Βιέννης και τακτικός μαέστρος της ΣΟ του Ραδιοσταθμού της Κοπεγχάγης, έχοντας ήδη διευθύνει ως προσκεκλημένος μαέστρος στο Μόναχο (Κρατική Όπερα), στη Φλωρεντία (Τeatro Comunale), στο Mπουένος Άυρες (Teatro Colon), κ.ο.κ. Έμεινε καλλιτεχνικός δ/ντής και αρχιμουσικός της Philharmonia Hungarica ώς το 1967. Ακολούθησαν οι γενικές διευθύνσεις: της Φιλαρμονικής Εταιρείας του Όσλο (1969-75), της Συμφωνικής Ορχήστρας του Duisburg (1975-81), της Ορχήστρας Tonkuenstler της Βιέννης (1979-85), ενώ στο διάστημα 1962-1966 ήταν μόνιμος αρχιμουσικός στη ΣΟ της Δανικής Ραδιοφωνίας (Κοπεγχάγη). Διηύθυνε πάνω από 120 διαφορετικές ΣΟ και περίπου 100 χορωδίες (σε Ευρώπη, Αμερική και Άπω Ανατολή), παρουσιάζοντας πάνω από 100 Α’ εκτελέσεις (!) έργων σύγχρονων συνθετών. Το 1962 τιμήθηκε με τον γερμανικό τίτλο του Generalmusikdirektor, το 1971, με τον αυστριακό τίτλο του Professor και το 1991 (πράγματι, μόλις το 1991!) βραβεύτηκε και από την Ακαδημία Αθηνών. Επίσης, στην Επέτειο των 100 χρόνων από την γέννησή του Bartok, τιμήθηκε με το μετάλλιο “Bela Bartok”, για την προσφορά του στη διάδοση του έργου του μεγάλου Ούγγρου συνθέτη, ενώ λίγο πριν από τον θάνατό του παρασημοφορήθηκε και από την αυστριακή Κυβέρνηση για τη μεγάλη του μουσική προσφορά. Το 1995 ανέλαβε τη γενική διεύθυνση των μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ και του έλαχε ως ύστατος κλήρος να κονταροχτυπηθεί ανάδελφος με τις κάθε λογής αντιξοότητες της ελλ. μουσικής πραγματικότητας. Απεβίωσε την 1η Μαρτίου 1998 από εγκεφαλικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια δοκιμών με την ορχήστρα της ΕΡΤ.

Απολυτήριο (Abitur) του πολέμου

Ο Peter Rudolf Mordo γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου 1923 στο Oldenburg και ήταν γιός του Renato Mordo, μετέπειτα ιδρυτή και διευθυντή της Λυρικής Σκηνής στην Αθήνα. Όταν γεννήθηκε ο Πέτερ, ο πατέρας του ήταν γενικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου του Oldenburg.

Μετά το Oldenburg, τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε αρχικά στην Βιέννη, όπου ο πατέρας του ήταν διευθυντής του Deutsches Volkstheater (1924-25), στην συνέχεια διευθυντής στο Lobe Theater του Breslau (1925-26) και στην Δρέσδη (1926-28). Από το 1928 έως το 1932 έμεινε στο Darmstadt, όπου η οικογένειά του είχε μετακομίσει και ο πατέρας του διατελούσε γενικός διευθυντής του Hesse Theater.

Η ταραγμένη πολιτική κατάσταση στην Γερμανία οδήγησε την οικογένεια να μετακομίσει στην Πράγα όπου ο πατέρας του έγινε γενικός διευθυντής του Deutsches Theater κα παράλληλα δίδασκε στην εκεί Γερμανική Ακαδημία Μουσικής.

Το 1939, σε ηλικία 16 ετών η οικογένειά του μετακόμισε στην Ελλάδα, όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Αυστρία και φοίτησε στην Σχολή.

Αποφοίτησε από την Σχολή το 1941 και σπούδασε μουσική, έγινε συνθέτης και εργάστηκε σαν μαέστρος και υπέυθυνος προγράμματος στο Stuttgart Radio.

Πέθανε στις 12 Μαρτίου 1985 στην Στουτγκάρδη

Περισσότερα…

Βιογραφία του Renato Mordo, πατέρα του Πέτερ…

O Νίκος Αθηναίος γεννήθηκε στο Χαρτούμ του Σουδάν to 1946, μεγάλωσε στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1964. Άρχισε να ασχολείται συστηματικά με τη μουσική και σπούδασε πιάνο, σύνθεση και διεύθυνση ορχήστρας στο Ωδείο Αθηνών και ακολούθως στην Ανώτατη Μουσική Σχολή της Ρηνανίας (Κολωνία) και στο Ινστιτούτο Robert Schumann στο Ντίσελντορφ.

Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του σαν βοηθός αρχιμουσικού στην όπερα του Μάνχαϊμ, και διηύθυνε όπερες ως μόνιμος ή προσκεκλημένοςαρχιμουσικός όπερας σε μερικά από τα σημαντικότερα θέατρα της Γερμανίας (Φρανκφούρτη, Ντάρμσταντ, Ουλμ, Σανκτ Γκάλλεν της Ελβετίας κ.α.). Το 1990 ονομάστηκε Γενικός Μουσικός Διευθυντής της Φρανκφούρτης του Όντερ, της οποίας την ορχήστρα ανέδειξε μέσα σε ελάχιστο χρόνο σε πρώτο συμφωνικό σύνολο του Βραδεμβούργου με αποτέλεσμα τη μετονομασία της ορχήστρας σε Βραδεμβούργια Κρατική Ορχήστρα, η οποία στη δεκαετία της διεύθυνσής του, μέχρι το έτος 2000 περιόδευσε σε πολλά από τα σημαντικά μουσικά κέντρα και διάσημες αίθουσες της Ευρώπης και με την οποία ηχογράφησε μια μεγάλη σειρά CD με έργα κυρίως γερμανών συνθετών, αποσπώντας σημαντικά διεθνή βραβεία, εγκωμιαστικές κριτικές και διεθνή αναγνώριση. Ως προσκεκλημένος μαέστρος διηύθυνε κορυφαίες ευρωπαϊκές ορχήστρες όπως η Philharmonia Orchestra και η Royal Philharmonic Orchestra του Λονδίνου, η English Chamber Orchestra, η Συμφωνική Ορχήστρα του Αμβούργου, η Συμφωνική Ορχήστρα του Μονάχου κ.α., και επανειλημμένα όλες τις σημαντικές ελληνικές ορχήστρες (Κ.Ο.Α., Κ.Ο.Θ., Ε.Ρ.Τ., Καμεράτα Αθηνών, Σ.Ο.Δ.Θ., Ορχήστρα Πατρών).

Από το Μάιο του 2000 έως τον Απρίλιο του 2010 ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, όπου διηύθυνε τις περισσότερες παραγωγές και παραστάσεις όπερας αλλά και συναυλίες με έργα συμφωνικής – χορωδιακής μουσικής και από το καλοκαίρι του 2013 είναι Διευθυντής του Ωδείου Αθηνών. Είναι αφιερωμένος κυρίως στη σύνθεση και παράλληλα εμφανίζεται ως προσκεκλημένος μαέστρος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Η Σιμόνη-Χαρά Σεαΐγ, γεννήθηκε στο Παρίσι και αποφοίτησε από Σχολή το 1966. Σπούδασε πιάνο στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Έλαβε το Δίπλωμα με Α’ Βραβείο και Αριστείο Εξαιρετικής Ιδιοφυΐας το 1966. Συνέχισε τις σπουδές της στην Ανωτάτη Σχολή Μουσικής του Μονάχου (Τάξη Maria Landes – Hindemith) και στην Ακαδημία της Βιέννης (Τάξη Dieter Weber). Παρακολούθησε Μaster class με την Ilona Kabos, Gina Bachauer κ.α. Παράλληλα είναι απόφοιτος της Θιβετανικής γλώσσας από το τμήμα Ανατολικών Γλωσσών της Σορβόννης στο Παρίσι.

Το 1976 έγινε Καθηγήτρια Πιάνου και το 1982 ανέλαβε την Γενική Διεύθυνση του Εθνικού Ωδείου. Δίδαξε επίσης στην Εcole Normale de Musique στο Παρίσι, ενώ συμμετέχει τακτικά σε εθνικές και διεθνείς επιτροπές διαγωνισμών μουσικής.

Παράλληλα με τη μουσική ασχολήθηκε με την φιλοσοφία, συγγραφή και μετάφραση. Έχει την ευθύνη διοργάνωσης και επίβλεψης ενός σημαντικού αριθμού πολιτιστικών και καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από το 1997 είναι Πρόεδρος της καλλιτεχνικής επιτροπής του “Φεστιβάλ Μανώλης Καλομοίρης” στην Σάμο κάνοντας έτσι πραγματικότητα ένα από τα σημαντικά οράματα του παππού της.

Έχουν εκδοθεί μεταφράσεις της από τα θιβετανικά και τα αγγλικά σε θέματα φιλοσοφικού περιεχομένου. Έχει δώσει πολλές συνεντεύξεις στον έντυπο και περιοδικό τύπο.

Είναι επίτιμος Πρόεδρος του Συλλόγου “Μανώλης Καλομοίρης”, Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Ωδείου και μέλος πολλών πολιτιστικών συλλόγων και εταιρειών.

Χαρά Καλομοίρη: «Οι επιρροές του παππού μου ήταν ο Βενιζέλος, ο Παλαμάς και ο Βάγκνερ»

Η Αλεξάνδρα Νομίδου γεννήθηκε το 1949 και είναι απόφοιτος του 1967. Άρχισε μουσικές σπουδές σε ηλικία 6 ετών στο Ωδείο Αθηνών και απεφοίτησε το 1970 με Α’ βραβείο παμψηφεί (τάξη Μαρίας Χαιρογιώργου-Σιγάρα).

Το 1972, με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης, πήγε στο Παρίσι και συνέχισε σπουδές με τον Pierre Sancan, και τον Pierre Fiquet. Kατόπιν φοίτησε στο Conservatoire Europeen de Musique de Paris, στην τάξη της Yvonne Lefebure (εκεί το 1977 η Επιτροπή της απένειμε το Diplome Europeen CEMP). Διδάχτηκε επίσης από τον Yevgeni Malinin (1982 και 1983).

Με υποτροφία του Tanglewood Music Center, πήγε το 1985 στις ΗΠΑ και παρακολούθησε ανώτερα μαθήματα πιάνου και μουσικής δωματίου με τους Leon Fleisher και Peter Serkin. Συμμετείχε επίσης σε συναυλίες μουσικής δωματίου στο Festival of Tanglewood.

Έχει δώσει πολλά κοντσέρτα στη Γαλλία (Salle Gaveau, Radio France, Festival de Paris, Festival d’ Automme, Menton, Lyon, Brive, κ.λπ.) και σε άλλες χώρες του εξωτερικού (Ελβετία, Αγγλία, Βέλγιο, ΗΠΑ). Έπαιξε ως σολίστ με την Ορχήστρα Δωματίου της Νορβηγίας, τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βουδαπέστης, τις ΚΟΑ και ΚΟΘ καθώς και με συγκροτήματα μουσικής δωματίου (κυρίως με το γαλλικό κουαρτέτο Via Nova). Με την βιολοντσελίστα αδελφή της Μαριάννα (65) και τον βιολιστή Σ. Κυριαζόπουλο σχημάτισε το «Trio Hellenique» με πολλές εμφανίσεις σε όλο τον κόσμο.

Έχει ηχογραφήσει δύο δίσκους τον ένα με τα έργα του Ρ. Σούμαν «Davidsbundlertaenze» και «Kinderszenen» (1986) και τον άλλο με βαλς των Μπραμς, Σούμπερτ και Ραβέλ. Από το 2005 δημιούργησε στην Αθήνα τον κύκλο συναυλιών «Γύρω από το Πιάνο», του οποίου είναι η καλλιτεχνική διευθύντρια. Το Απρίλιο του 2011, στη μνήμη του λυκειάρχη Ιδομενέα Παπαδάκη, παρουσίασε στην Aula μουσική παράσταση με θέμα την Clara Schumann. Ζει και εργάζεται στο Παρίσι.

Ο Κώστας Λούκος γεννήθηκε στην Κύπρο στις 27/5/1951 από πατέρα αρχιτέκτονα, αλλά με φωνή τενόρου, και μητέρα φιλόλογο και ποιήτρια, η δε αδερφή του πατέρα του ήταν η ηθοποιός Έλλη Λαμπέτη. Αποφοίτησε από τη Σχολή το 1969 και από το 1970 έως το 1975 σπούδασε Αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ με τιμητικές υποτροφίες σε κάθε χρόνο σπουδών του.

Τη περίοδο 1975-76 έκανε μεταπτυχιακά στην Νοσοκομειακή Αρχιτεκτονική στο North London Polytechnic, ενώ το 1977 ξεκίνησε το διαδακτορικό του στο ΕΜΠ με θέμα τις Νοσηλευτικές Μονάδες σε ένα Γενικό Νοσοκομείο, το οποίο παρουσιάστηκε το 1987.

Από το 1976 ασκεί το επάγγελμα του αρχιτέκτονα ενώ μεταξύ 1977 και 1984 διετέλεσε επικεφαλής του Αρχιτεκτονικού Τμήματος του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» και το αμέσως επόμενο διάστημα Τεχνικός Σύμβουλος του ΚΑΤ. Την δε διετία 1993-94 ήταν Αντιπρόεδρος του Γενικού Νοσοσκομείου «Γεννηματάς».

Παράλληλα, από μικρός παρακολουθούσε μαθήματα πιάνου με την Φόνη Φλουδοπούλου και συνέχισε στο Ωδείο Αθηνών με την Ζωή Αγελάστου. Έπειτα από μία διακοπή λόγω των σπουδών του στο ΕΜΠ συνέχισε με την διεθνώς αναγνωρισμένη πιανίστα Λίτσια Καλαφάτη, η οποία επηρέασε αποφασιστικά την μετέπειτα καλλιτεχνική του καριέρα.

Από το 1989 άρχισε να διδάσκει πιάνο και παράλληλα να δίνει με μεγάλη επιτυχία κονσέρτα, ρεσιτάλ και να μετέχει σε μουσικά δρώμενα και φστιβάλ. Έχει κάνει ηχογραφήσεις για την ΕΡΑ 1, ενώ το 1999 ολοκλήρωσε την ηχογράφηση των «Παραλλαγών Goldberg» του J.S.Bach με ενθουσιώδεις κριτικές εντός και εκτός συνόρων.

Το διάστημα 2006-2007 παρουσίαζε καθημερινά την ραδιοφωνική εκπομπή “Όλα τα Πρωινά του Τρίτου” γιά το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ και την απογευματινή “Ένα πιάνο για όλες τις Εποχές”. Το 2008 και το 2010 προσκλήθηκε στο Ραμπάτ του Μαρόκο από την Πριγκήπισσα Lalla Meryem ως μέλος της κριτικής επιτροπής του 8ου και 9ου Διεθνούς Διαγωνισμού Πιάνου.

Η Μαρία Μαρκέτου γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε απ’ τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1971. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ από την παιδική της ηλικία ασχολήθηκε με τον κλασσικό χορό και τη μουσική.

Σπούδασε κλασσικό τραγούδι στο Ελληνικό Ωδείο και ολοκλήρωσε με Άριστα παμψηφεί και διακρίσεις τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο των Τεχνών του Βερολίνου. Πραγματοποίησε πολυάριθμες εμφανίσεις στις Όπερες Παρισιού και Λυών, στην Αίθουσα Φιλαρμονικής του Βερολίνου, σε Βιέννη, Βρυξέλλες, Νυρεμβέργη, Μπιλμπάο, Ιένα, Βελιγράδι, καθώς και στα φεστιβάλ Ζάλτσμπουργκ και Βερολίνου. Είναι μεσόφωνος, σολίστ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και έχει συμπράξει με όλες τις ελληνικές ορχήστρες, με επανειλημμένες εμφανίσεις στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού και στο ΜΜΑ. Το 2010 κυκλοφόρησε την πρώτη της ποιητική συλλογή “Απόβροχο Φθινοπώρου” (Ζαχαρόπουλος) και το 2012 τη νουβέλα “Λιτανεία για μια φεγγαραχτίδα” (Ζαχαρόπουλος).

Η Μαριάννα Ευστρατίου γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή. Έκανε την πρώτη της δισκογραφική εμφάνιση το 1982 στην «Πορνογραφία» του Μάνου Χατζιδάκι και ήταν μάλιστη η τέταρτη Ελληνίδα εκπρόσωπος μέσα στην ίδια δεκαετία που ξεκίνησε υπό την καθοδήγηση του μεγάλου Έλληνα συνθέτη.

Το 1983 δημιούργησε με τον Κώστα Μπίγαλη το συγκρότημα “Big Alice” κι ακολούθησε το ομότιτλο άλμπουμ και το single “I Miss You” που γνωρίσαν πολύ μεγάλη επιτυχία. Το 1985 τραγουδώντας το τραγούδι του Κώστα Χαριτοδιπλωμένου “Talk About Love” γνώρισε επιτυχία σε Ελλάδα και Ιταλία. Ο πρώτος αγγλόφωνος δίσκος της κυκλοφόρησε το 1987 και το 1989 ο πρώτος ελληνόφωνος.

Το 1989 με το τραγούδι “Το δικό σου αστέρι” πήρε μέρος στη Eurovision, αφήνοντας έξω την Άννα Βίσση, και το τραγούδι της κατετάγη ένατο. Το 1992 συνεργάστηκε δισκογραφικά με τον Μίμη Πλέσσα, ένα γεγονός που την οδήγησε και στην επι σκηνής συνεργασία τους για τρία ολόκληρα χρόνια. Το 1996 ξανασυμμετείχε στη Eurovision με τη σύνθεση του Κώστα Μπίγαλη «Εμείς Φοράμε Το Χειμώνα Ανοιξιάτικα» και ξαναεπιχείρησε ανεπιτυχώς το 1998, έχοντας τρία τραγούδια στους ημιτελικούς. Τα τελευταία χρόνια είναι η πρώτη φωνή τουjazz συγκροτήματος Nova Mood.

Ο Νίκος Κοτζιάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1975. Παίζει violoncello στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.

Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών, όπου και έδωσε τις διπλωματικές του εξετάσεςι και υπήρξε μαθητής της Λήδας Κουρούκλη (1905-1984, διακεκριμένη σολίστ με σπουδαία καριέρα πριν και μετά τον Πόλεμο) και του Ελευθερίου Παπασταύρου (διακεκριμένος συνθέτης, δεξιοτέχνης του βιολοντσέλου, παιδαγωγός και προσωπικότητα διεθνούς ακτινοβολίας, ο οποίος έφυγε πρόσφατα από την ζωή, στις 10 Ιουνίου 2020 σε ηλικία 88 ετών).

Δίδαξε βιολοντσέλλο 30 χρόνια στο Ωδείο Αθηνών και στο Ορφείο Ωδείο Αθηνών και έχει ήδη 14 διπλωματούχους μαθητές.

Εξέδωσε στον εκδοτικό οίκο Kunzelmann μέθοδο διδασκαλίας “Cello spielen leichter”.

Δίδαξε στην Sommerakademie Ratzeburg με τον Werner Thomas.

Είναι παντρεμένος με την πιανίστα Κατερίνα Κιοκπάσογλου και έχουν 3 παιδιά.

Η Αγγελική Παπανδρέου γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1977. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στα 10 πρώτα μεταγυμνασικά της χρόνια εργάσθηκε στην γερμανική πολυεθνική φαρμακευτική εταιρεία ΗΟECHST και στην εταιρεία καλλυντικών μαλλιών WELLA. Αμέσως μετά υπηρέτησε άλλα 10 χρόνια στην ιδιωτική εκπαίδευση (Αρσάκεια Τοσίτσεια Σχολεία της Εκάλης και Γερμανικό Φροντιστήριο Deutsches Kurshaus στο Μαρούσι) και από το 2008 έως και σήμερα απασχολείται στην δημόσια εκπαίδευση σαν μόνιμη καθηγήτρια γερμανικής γλώσσας στην περιοχή της Αιγιαλείας.

Παράλληλα ωστόσο με τις επαγγελματικές της δραστηριότητες ασχολείται φανατικά από το 1986 με την μουσική και το τραγούδι, οπότε και ξεκίνησε τις καλλιτεχνικές της εμφανίσεις στην μπουάτ ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ με τον Γιάννη Αργύρη στην Πλάκα, παίζοντας κιθάρα και ερμηνεύοντας μπαλάντες και έντεχνο ελληνικό και ξένο τραγούδι σε διάφορες μουσικές σκηνές («Μαρκίζα», «οδός Αριστοτέλους»), συμμετείχε δε σε συναυλίες γνωστών καλλιτεχνών. Κορυφαία στιγμή στην μουσική της διαδρομή αποτελεί η συνάντησή της με την Μαρία Φαραντούρη.

Έχει παρακολουθήσει μαθήματα κλασσικής κιθάρας στο Ελληνικό και το Εθνικό Ωδείο στην Αθήνα, παραδοσιακών κρουστών στο Ωδείο του Ρεθύμνου της Κρήτης και φωνητικής με την Μαίρη Κωσταντάρα, Διευθύντρια του Ωδείου Ν. Σμύρνης και την ερμηνεύτρια τζαζ και πτυχιούχο ωδικής Σοφία Νοητή. Υπήρξε για 3 χρόνια μέλος βυζαντινής εκκλησιαστικής χορωδίας στον Ιερό Ναό Αγ. Αθανασίου Πολυδρόσου στην Αθήνα και συνεργάστηκε 2 χρόνια με τον χοράρχη του Ιερού Ναού του Αγ. Νικολάου στην Σύρο Γιάννη Αργυρίου.

Από το 2007 μέχρι και το 2011 πραγματοποίησε σειρά εμφανίσεων στην αίθουσα τέχνης ΑΛΕΚΤΟΝ του Κώστα Καρτελιά. Με καλλιτέχνες (Αλέξης Βάκης, Ανδρέας Μπουτσικάκης, Ανδρέας Βουδούρης, Κώστας Ζαριδάκης, Μιχάλης Δανιάς, Γιάννης Τσιατούχας κ.α.) έχει παρουσιάσει τα τελευταία 7 χρόνια παραστάσεις υψηλής καλλιτεχνικής αισθητικής.

Στο χώρο της Αιγιαλείας παρουσίασε το 2010 και το 2012 δύο μεγάλες μουσικολογοτεχνικές παραστάσεις σε συνεργασία με καθηγητές, μαθητές και τον πολιτιστικό σύλλογο Φιλολόγων Αιγιαλείας και Καλαβρύτων.

Ο Μηνάς Αλεξιάδης γεννήθηκε το 1959 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1977. Σπούδασε πιάνο με την Mαρίκα Παπαϊωάννου και τον Γεώργιο Πλάτωνα, θεωρητικά και μουσική σύνθεση με τον Γιάννη Iωαννίδη. Στην συνέχεια, με υποτροφία της Γερμανικής Yπηρεσίας Aκαδημαϊκών Aνταλλαγών (D.A.A.D) σπούδασε σύνθεση με τον Guenther Becker στο Πανεπιστήμιο Robert Schumann τού Nτύσελντορφ, απ’ όπου αποφοίτησε το 1986. Eίναι επίσης πτυχιούχος της Nομικής Σχολής και διδάκτωρ μουσικολογίας του Tμήματος Mουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Aθηνών.

Aπό το 1984, οι περισσότερες συνθέσεις του έχουν γραφτεί μετά από παραγγελίες και αναθέσεις φορέων όπως: Mέγαρο Mουσικής Aθηνών, Alte Oper Frankfurt, BBC Scottish Symphony Orchestra, Eθνική Λυρική Σκηνή, Kαμεράτα, Kρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, Oρχήστρα των Xρωμάτων, Πoλυτεχνείο Duesseldorf κ.λ.π. και έργα του έχουν παρουσιαστεί στην Eλλάδα, σε όλες τις Σκανδιναβικές χώρες, Kύπρο, Γερμανία, Oλλανδία, Bέλγιο, Tσεχία, Bουλγαρία, Iσραήλ, Iαπωνία, Iταλία, Κίνα, Aίγυπτο, Μαρόκο, Eλβετία, Aυστραλία, HΠA, έχουν βραβευθεί σε διαγωνισμούς, έχουν δισκογραφηθεί σε 22 συνολικά δίσκους βινυλίου και CD σε Ελλάδα, Ιταλία, Ιαπωνία, Γερμανία, Αγγλία και έχουν μεταδοθεί από ραδιοφωνίες και τηλεοπτικά δίκτυα διεθνώς.

Διετέλεσε επί σειρά ετών καλλιτεχνικός διευθυντής σε διάφορα μουσικά ιδρύματα (από το 1992 έως το 1996 ήταν Διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας). Aπό το 1989 εκλέγεται ως μέλος του Δ.Σ. (τώρα Β’ Αντιπρόεδρος- της Ένωσης Eλλήνων Mουσουργών). Από το 2002-2006 ήταν μέλος του Δ.Σ. και Γενικός Γραμματέας της Eθνικής Λυρικής Σκηνής. Από το 2000 έως το 2004 δίδαξε στα Tμήματα Μουσικής του Αριστοτελείου Παν/ μίου και του Παν/μίου Mακεδονίας στη Θεσσαλονίκη. Από το 2004 διδάσκει Μουσικό Θέατρο και Όπερα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Aθηνών, σαν αναπληρωτής καθηγητής.

http://www.theatre.uoa.gr/didaktiko-dynamiko/melh-dep/mhnas-i-ale3iadhs.html

Ο Μίχαελ Νοτντουρφτ αποφοίτησε από τη Σχολή το 1978.

Michael Nothdurft…

Ο Γιώργος Πανέτσος αποφοίτησε από την Σχολή το 1979. Ξεκίνησε σπουδές στην κλασσική κιθάρα στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών και τις συνέχισε στοMDW (Universität für Musik und darstellende Kunst Wien) στην τάξη της Prof. Luise Walker, μίας από τις πιό σημαντικές κιθαρίστριες (κλασσική κιθάρα) της εποχής της (έφυγε το 1998 σε ηλικία 88 ετών) και πήρε το πτυχίο του με έπαινο.

Αμέσως μετά συνέχισε τις σπουδές του σε επίπεδο master παρακολουθώντας τις τάξεις των David Russel and Oscar Ghiglia in Siena (Diploma di merito) και το 1998 πήρε τον ακαδημαϊκό τίτλο του„Magister der Künste“ (master of arts).

Ως επισκέπτης καθηγητής δίδαξε σε τάξεις φοιτητών επιπέδου master στο KUG (Universität für Musik und darstellende Kunst Graz), στοMusic University Bratislava, στοMusic University Rostock, στο Central Conservatory στο Πεκίνο, αλλά και σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ κιθάρας.

Έπαιξε σε σε κονσέρτα σε 30 χώρες όπως στος ΗΠΑ, στην Κίνα, Βενεζουέλα, Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ινδία και Ταϊλάνδη. Έπαιξε σαν σολίστ με τηνVienna Chamber Orchestra, την Orchestra Municipal of Caracas, την Philharmonic Orchestra Kielce (Poland), την Zilina Slovak Sinfonietta (Slovakia), και την 1st Women – Chamber Orchestra in Austria.

Δείτε το άρθροGuitar Forum της Βιέννης…

Jorgos Panetsos started his Classical Guitar studies at the National Conservatory of Athens, Greece, and continued studying at the University for Music and Performing Arts Vienna in the class of Prof. Luise Walker. He received honours upon his graduation diploma.

After his graduation he continued his studies in master classes with David Russel and Oscar Ghiglia in Siena (Diploma di merito). In 1998 he received the academic degree „Magister der Künste“ (master of arts).

Jorgos Panetsos held master classes as a guest teacher at the Music University Graz, Austria, Music University of Madison (Wisconsin), USA, Music University Bratislava, Slovakia, Music University Rostock, Germany, the Central Conservatory in Beijing, China, as well as major international guitar festivals.

He played concerts in almost 30 countries, including the USA, China, Venezuela, Spain, France, Germany, Italy, India and Thailand. He performed as a soloist with the Vienna Chamber Orchestra, the Orchestra Municipal of Caracas, the Philharmonic Orchestra Kielce (Poland), the Zilina Slovak Sinfonietta (Slovakia), and the 1st Women – Chamber Orchestra in Austria.

Many times he also took part in the orchestra of „Vereinigte Bühnen Wien“, in the Viennese Opera houses and also in the ORF-Symphony Orchestra, for example premiering E. Kreneks „Opus sine nomine“ with Ulf Schirmer in the Wiener Musikverein.

Following this, he received invitations of the St. Petersburg Philharmony and the „Central Conservatory of Beijing“, as well as Chamber Music Recitals together with René Kubelik (violin) and Claudia Eder (mezzo soprano), 1998 he performed with Paul Badura Skoda in Vienna.

Also, he gave solo recitals, master classes and lectures in numerous renowned concert halls all over Europe in the course of concert series as well as International Festivals, such as „Jeunesse Musicale„, „Wiener Festwochen“, „Bonner Meisterkonzerte“,

Γεννημένη και μεγαλωμένη στη Γερμανία, η Αθηνά Κοντού έχει κάνει σπουδές μουσικολογίας και μπάσου έχοντας σαν κύρια κατεύθυνσή της την τζαζ. Από πέρυσι συνδυάζει την τζαζ με τις ελληνικές της μουσικές ρίζες δημιουργώντας ένα γκρουπ όπου συμμετέχουν η τραγουδίστρια (και εξαδέλφη της) Καλλιόπη Σκούρτου, που προσθέτει στο σύνολο την αυθεντική ελληνική φωνής της.

Ο Νίκος Δοντάς γεννήθηκε στη Βόννη το 1963 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1980.Είναι διδάκτωρ μουσικολογίας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και μουσικοκριτικός της εφημερίδας Η Καθημερινή. Υπήρξε υπεύθυνος του Τομέα Δραματολογίας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (2006-2024), συνεργάτης του 29τομου εγκυκλοπαιδικού λεξικού Musik in Geschichte und Gegenwart (MGG), συνεργάτης με τους τομείς εκδόσεων των Μεγάρων Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, του Φεστιβάλ Αθηνών, έχει συμμετάσχει σε συνέδρια και έχει δώσει πλήθος διαλέξεων και έχει συνεργαστεί με το Γ’ Πρόγραμμα της ΕΡΑ και τον Σκάι 100.4. Είναι συγγραφέας και επιμελητής αφιερωματικής έκδοσης για τα 80 χρόνια της ΕΛΣ (2020) και έχει συντάξει τα κείμενα της έκδοσης Εικόνες για την όπερας (Πατάκης 2021). Ως Αρχιτέκτων-Μηχανικός (ΕΜΠ, M.Sc. UCL, Λονδίνο) έχει εργαστεί στο έργο επέκτασης του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου Αθηνών. Ως Επιμελητής Αρχιτεκτονικών Σχεδίων και Οπτικής Απόδοσης του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού είναι συγγραφέας και επιστημονικός υπεύθυνος της έκδοσης για την ελληνιστική πόλη Πριήνη (ΙΜΕ 2001), η οποία μεταφράστηκε και εκδόθηκε από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις του Χάρβαρντ (HUP 2005).

(περισσότερα…)