Με αφορμή την “Λυσιστράτη” της Λένας Κιτσοπούλου στην Επίδαυρο και τον Αμύντα της Βίκυς Βολιώτη στο Ηρώδειο μετρήσαμε πόσους ηθοποιούς έβγαλε το σχολείο. Έβγαλε πολλούς, αλλά από που τους έβγαλε; Πως μας ξέφυγε και δεν ψάξαμε το καμαρίνι που γέννησε όλα αυτά τα παιδιά, που κρύβεται αυτό το γενετικό υλικό, έτσι για να θυμηθούμε τον αείμνηστο Βεάκη, που περπατώντας στους διαδρόμους του Εθνικού μονολογούσε: «εδώ μυρίζει σπέρμα» προαναγγέλοντας την δημιουργία.

Πριν από …πάρα πολλά χρόνια, το 1981, ένας απόφοιτος του 1966 και καθηγητής στη Σχολή από το 1980 αποφάσισε να ιδρύσει ένα θεατρικό όμιλο εντός των τειχών. Η Aula ήταν το δώρο της Γερμανικής από το 1968 στις νέες εγκαταστάσεις. Τα ταλέντα ήταν παντού. Οκτακόσια παιδιά υψηλού επιπέδου κάθε χρόνο διαθέσιμα. Ο Στέλιος Παπαπέτρου αποφάσισε να αυτοσχεδιάσει!

Προφανώς έπρεπε να ξεκινήσει με γερμανόφωνο συγγραφέα και διάλεξε τον Friedrich Dürrenmatt με ένα έργο που του ταίριαζε επαγγελματικά, άλλωστε ήταν ένα έργο που ήδη από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια διδασκόταν στην Γερμανική. Μετά τους «Φυσικούς» το 1981, «την Αυλή των Θαυμάτων» το 1982 και άλλα σπουδαία κάθε χρόνο φτάσαμε στο 1987 όταν ο Στέλιος Παπαπέτρου αποφασίζει να σκηνοθετήσει Ιταλό. «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Λουίτζι Πιραντέλλο σε μετάφραση Δημήτρη Μυράτ και μουσική Μάνου Χατζιδάκι και ο Στέλιος μοιράζει τους ρόλους: Βασίλης Κουκαλάνι (Παλμίρο), Ελευθερία Σαπουντζή (Ιγκνάτσια), Κωνσταντίνα Ψωμά (Μομίνα), Βίκυ Βολιώτη (Ρενέ), Παναγιώτης Σταθόπουλος (Νάρντι), Σοφία Καμαγιάννη (Ντορίνα), Λένα Κιτσοπούλου (τραγουδίστρια) και ανάμεσα στους φροντιστές η Δήμητρα Κουζή.

Η Ελευθερία μας «έφυγε» νωρίς, το 2000, σε ηλικία 29 ετών, οι άλλοι γράφουν την σημερινή ιστορία του ελληνικού θεάτρου μαζί με πολλά άλλα ηχηρά ονόματα, που πέρασαν από την Aula και θα τα παρουσιάσουμε σε αφιερώματα στα επόμενα τεύχη. Για παράδειγμα η Αγγελική Δημητρακοπούλου, η Θάλεια Ματίκα, η Κατερίνα Μαούτσου, η Έφη Ρευματά, η Νανά Παπαδάκη, ενώ ξεκίνησαν τον καλπασμό δύο κορίτσια που αποφοίτησαν το 2008: η Ανθή Φουντά και η Άννα Παπαδάκη (κόρη της Ελίζας).

Όλα βέβαια, αυτά δεν τα ξέρουμε απ’ έξω. Υπάρχουν σε ένα καταπληκτικό τόμο με τίτλο «1980-2010: 30 Χρόνια Θέατρο» που τον βρίσκετε στο site μας στην ενότητα «Εκδόσεις / Γερμανική / 30 Χρόνια Θέατρο».

Στον τόμο αυτό, αμέσως μετά την παράσταση του 1989, τους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, όπου την μετάφραση έχει κάνει ο Βασίλης Ρώτας, πατέρας του Ρένου Ρώτα, απόφοιτου της περιόδου του Πολέμου, υπάρχει ένα καταπληκτικό κείμενο της Λένας Κιτσοπούλου με τίτλο «Για τον Στέλιο», που αξίζει να διαβάσετε και μετά την ανάγνωση του κειμένου αυτού.

Τον Ιανουάριο του 2018 αποφάσισε ο Στέλιος Παπαπέτρου να ανακοινώσει το κλείσιμο αυτού του κύκλου με μία παράσταση, την Φαύστα του Μποστ.  

Ο Στέλιος Παπαπέτρου ήταν το τιμώμενο πρόσωπο της “Βραδιάς Αποφοίτων” και θυμηθήκαμε ένα κείμενο της Λένας Κιτσοπούλου από την έκδοση της Γερμανικής Σχολής “30 χρόνια θέατρο 1980-2010” ευχαριστήριο για τα όσα ο Στέλιος προσέφερε σε όλες και ολους τους ηθοποιούς που “γεννήθηκαν” στο σανίδι της Aula:

Όσοι περάσαμε από τον Θεατρικό Όμιλο της Γ.Σ.Α., έχουμε ένα κοινό χαρακτηριστικό, το οποίο δεν είναι ίσως εμφανές , αλλά βρίσκεται κάτω από το δέρμα μας χαραγμένο, ένα μόνιμο τατουάζ πάνω στην μνήμη, ή στην ψυχή, ή όπως αλλιώς λέγεται αυτή η άβυσσος, το οποίο μέχρι να πεθάνουμε νομίζω, θα εξακολουθεί να προκαλεί την ίδια συγκίνηση, την ίδια ένταση και την ίδια ευτυχία (ναι, μπορώ να το ονομάσω ευτυχία), όποτε κάποια αφορμή, όπως η σημερινή που κάθομαι και γράφω αυτές τις λέξεις, το σκαλίσει. Αυτός ο κοινός λοιπόν τόπος, έχει ένα πολύ απλό και καθημερινό όνομα, ονομάζεται Παρασκευή και είναι εκείνη η Παρασκευή, που κάθε βδομάδα είχαμε θέατρο με τον Στέλιο, εκείνη η σωτήρια ευτυχισμένη Παρασκευή, για την οποία αδημονούσε όλη η εβδομάδα του εφηβικού ανικανοποίητου και της τσαντίλας για τα πάντα, για το σχολείο, για τον εγκλωβισμό, για όλα, γιατί όλα φταίγανε τότε, όλα ήταν αδιέξοδα, όλα θέλανε να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο, τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση, οπότε ερχόταν σαν όαση το μεσημέρι της Παρασκευής, όπου έτρεχα προς την AULA να βρω τον Στέλιο και τα ‘’ παιδιά’’ και να παίξουμε θέατρο, να κάνουμε πρόβα, να πούμε τραγούδια, να μιλήσουμε, να ψάξουμε, να γελάσουμε, να διοχετεύσουμε επιτέλους όλη αυτή την συσσωρευμένη ενέργεια και ανάγκη για έκφραση, που δεν μπορούσε πουθενά αλλού να εκτονωθεί, γιατί τελικά τους ρόλους τους παίζουμε στην ζωή και όχι στην σκηνή, κι αυτό είναι κάτι που το έμαθα από τον Στέλιο, χωρίς να μου το ‘’ διδάξει’’ ποτέ, το έμαθα από την στάση του κι από τον δικό του τρόπο να υπάρχει μέσα στο θέατρο, με ελευθερία, με πάθος, με αγάπη και πάνω απ’ όλα με θαυμασμό για τον καθένα από μας. Ποτέ ξανά στη ζωή μου δεν ένιωσα τόσο απόλυτα τον εαυτό μου μέσα σε κάτι, τόσο δοσμένο, τόσο πιστό, τόσο λυτρωμένο, τόσο σωσμένο.

(περισσότερα…)

Σε ένα ενδιαφέρον καλλιτεχνικό εγχείρημα αποφάσισαν να συμμετέχουν τρεις νεαροί απόφοιτοι της Σχολής, ο Πάνος Μάρκου, η Ρενάτα Κώττη-Δόμπρετς, ο Αντώνης Αντωνιάδης. Με αφορμή την διπλωματική εργασία στη σκηνοθεσία της Paula Schlagbauer, παρακαλουθήσαμε τη γερμανοελληνική παράσταση “Βαυαροκρατία-Bavarokratie, που ήδη έχει παρουσιαστεί στο Werkraum των Münchner Kammerspiele και συνεχίζει την περιοδεία της στο Αμβούργο.

Ο Όττο φον Βίττελσμπαχ ήταν ο πρώτος και τελευταίος Βαυαρός στον ελληνικό θρόνο. Διορίστηκε το 1832, αφού οι Έλληνες είχαν κερδίσει την ανεξαρτησία τους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Όττο αγαπούσε την αρχαία Ελλάδα – περί της νέας πολυεθνικής κρατικής διάρθρωσης στην νοτιοανατολική Ευρώπη δεν γνώριζε όμως τίποτα. Έχτισε την Αθήνα σε νεοκλασικό στυλ, υποστήριξε την Μεγάλη Ιδέα – παρ’ όλ’ αυτά δεν βρήκε ανταπόκριση. Καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής του παρέμεινε ένας βασιλιάς στα χαρτιά. Έτσι λοιπόν, ο Όττο θεωρείται στην Γερμανία παρεξηγημένος ευεργέτης. Στην Ελλάδα η Βαυαροκρατία του ήταν για πολλούς η συνέχεια μιας αξιοκαταφρόνητης ξενοκρατίας.

“Σε ποιόν χρωστάς το στέμμα σου, Όττο! Αφού δεν το κέρδισες με το σπαθί σου! Είσαι παιδάκι Όττο, ένα μπρέτσελ με δυό πόδια.” (περισσότερα…)

Με το κλασικό έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ “Ρωμαίος και Ιουλιέττα” επέλεξε να αναμετρηθεί τη φετινή θεατρική σαιζόν η σκηνοθέτιδα και απόφοιτη Λήνα Ψυχογιού με την ταλαντούχα θεατρική της ομάδα, αποτελούμενη από μαθητές-ηθοποιούς του Γυμνασίου και του Λυκείου. Και εμείς οι θεατρόφιλοι είχαμε τη δυνατότητα το τριήμερο 28, 29 και 30 Μαρτίου 2025 να παρακολουθήσουμε μια παράσταση δουλεμένη στη λεπτομέρεια με ατέλειωτες ώρες πρόβας.

(περισσότερα…)

Στις 14 και στις 15 Ιουνίου, στις 7 μ.μ., η Γ’ τάξη του Δημοτικού παρουσιάζει το θεατρικό έργο «Η φλύγα», στην Aula της DSA.

Η φλύγα είναι γέννημα θρέμμα του σχολείου μας -μισή Ελληνίδα και μισή Γερμανίδα- ένα παρδαλό, ανάμικτο πλάσμα που προκαλεί την αναστάτωση. Οι ακαθαρσίες της αποτελούν την αφορμή για έναν φοβερό πόλεμο, ο οποίος διεξάγεται στη χώρα των παραμυθιών.  Με αυτήν την επιλογή αντιλαμβανόμαστε πόσο παράλογος είναι ο πόλεμος αυτός!

Μια θεατρική παράσταση βασισμένη στο κείμενο του Παντελή Καλιότσου και δραματοποιημένη από τα παιδιά του Δημοτικού του σχολείου μας! Σας περιμένουμε! (περισσότερα…)

Το Τμήμα Ελληνικών ως μητρικής γλώσσας του 6c παρουσιάζει το έργο της Agatha Cristie

“Μάρτυρας Κατηγορίας” στις 18:00 στην Aula

Το θεατρικό εργαστήρι της Γερμανικής Σχολής Αθηνών σας προσκαλεί να γιορτάσουμε μαζί το θέατρο για άλλη μια φορά λίγο πριν από τις καλοκαιρινές διακοπές με ένα έργο του Friedrich Dürrenmatt! Γεννημένος στην Ελβετία το 1921, ο Friedrich Dürrenmatt εξερευνά στα έργα του τα όρια της ανθρώπινης υπευθυνότητας.

Το έργο θα ανέβει στη γερμανική γλώσσα στην αίθουσα εκδηλώσεων (Aula) της DSA, στις 11 και 12 Ιουνίου, ώρα 20:00. Προβλεπόμενη διάρκεια: περίπου 2 ώρες.

Το θεατρικό εργαστήρι της Γερμανικής Σχολής Αθηνών αποτελείται από μια ομάδα ενηλίκων, στην οποία κατά κύριο λόγο συμμετέχουν εργαζόμενοι/ -ες της DSA.

https://www.dsathen.gr/de/veranstaltungen/einladung-zum-theaterstueck-romulus-der-grosse

Σας προσκαλούμε θερμά να συμμετάσχετε μαζί μας σε μια αξέχαστη περιπέτεια, όταν ο Σρεκ, το αξιαγάπητο πράσινο τέρας και ο πολύχρωμος θίασος των φίλων του ανεβαίνουν στη σκηνή. Αφήστε τον εαυτό σας να παρασυρθεί από τη μαγική ιστορία ενός τέρατος που δεν ταιριάζει απόλυτα στο κλισέ του ήρωα, μιας γοητευτικής πριγκίπισσας, ενός γαϊδάρου με απαράμιλλη γοητεία και μιας πλειάδας εξαιρετικών παραμυθένιων πλασμάτων!

Με φανταστική μουσική, χιουμοριστικούς διαλόγους και θεαματικό χορό, το «Shrek – The Musical» θα ενθουσιάσει μικρούς και μεγάλους. Γελάστε μαζί μας, καθώς ο Σρεκ προσπαθεί να σώσει το αγαπημένο του σπίτι από τους απρόσκλητους επισκέπτες, αναστενάξτε από συγκίνηση, όταν η αληθινή αγάπη ανθίζει απροσδόκητα και να είστε εκεί, όταν η σκηνή φωτίζεται με μαγικές στιγμές!

24/ 25/ 26 Απριλίου 2024 στις 20:00, Aula της DSA

DSA-Musical Productions , Σενάριο και σκηνοθεσία: Marianne Danner, Μουσική: Roland Hoffmann

Ελάτε να βυθιστείτε στον φανταστικό κόσμο του «Shrek – The Musical»!   

~ai-c11f46f5-867f-430c-bdfd-92408dbacd93_

H ελληνόφωνη θεατρική ομάδα της Γερμανικής Σχολής Αθηνών σας προσκαλεί στην τρομακτική κωμωδία «Οι Ηλίθιοι» του Νηλ Σάιμον. Από 5 έως 7 Απριλίου στις 20:00 στην αίθουσα εκδηλώσεων της Γερμανικής Σχολής Αθηνών!

Βρισκόμαστε στα 1890, στο Κουλιέντσικοφ, ένα χωριουδάκι της Ουκρανίας. Οι κάτοικοι όμως του Κουλιέντσικοφ έχουν μια ιδιαιτερότητα: έχουν καταδικαστεί να είναι ηλίθιοι από τη μέρα που γεννιούνται, εξαιτίας μιας κατάρας που έπεσε πάνω τους πριν από διακόσια χρόνια! Ένας νέος δάσκαλος που έρχεται στο χωριό, ο Λέων Στεπάνοβιτς Τολτσίνσκυ, «εισβάλλει» σε έναν παράλογο και αλλόκοτο, γι’ αυτόν -και για μας-, κόσμο και προσπαθεί απεγνωσμένα να επικοινωνήσει με αυτόν. Ένας βοσκός, ένας δικαστής, ένας ταχυδρόμος, ένας χασάπης, μία εμπόρισσα, ένας γιατρός με την γυναίκα και την κόρη του κι ένας μοχθηρός κόμης, συνιστούν τον κόσμο των «Ηλιθίων». Ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί ξεδιπλώνουν μια απίστευτη ιστορία σε ένα χωροχρόνο που όλα είναι δυνατό να συμβούν. Kαι συμβαίνουν…

Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές, Διασκευή-Σκηνοθεσία: Λήνα Ψυχογιού

Παίζουν: Γιώργος Χρυσανθίδης, Θοδωρής Δημητράς, Άννα Παπαοικονόμου, Λυδία Γκιζελή, Όλγα Κοκκίνη, Αλεξάνδρα Κακούρη, Ιωάννα Παπαοικονόμου, Ανδριάνα Νταγιαντά, Πέτρος Αξαρλής, Πέννυ Γεωργιάδη, Φαίη Κολοβού, Άγγελος Ρήγος

Σε ρόλο έκπληξη, ο Βασίλης Τόλιας

Σκηνική επιμέλεια: Δημήτρηs Χαλάτσης – Όμιλος Εργασίας Σκηνικών

Επιμέλεια βίντεο: Johannes Müller (περισσότερα…)

MAMMA MIA! „The night is young and the music´s high, with a bit of rock music everything is fine.”

Μια μητέρα. Μια κόρη. Τρεις πιθανοί πατέρες και ένα ταξίδι…όχι σε ένα ελληνικό νησί, αλλά στην αίθουσα εκδηλώσεων της Γερμανικής Σχολής Αθηνών! Ένα ταξίδι με την συνοδεία της συναρπαστικής μουσικής των αξέχαστων , με τραγούδια όπως Dancing Queen, Chiquitita, Gimme Gimme Gimme, Money, Money, Money, Voulez-vous και πολλά άλλα.

Το τμήμα μουσικής των τάξεων 12d/e σας περιμένει όλους στην Aula της ΓΣΑ την Τετάρτη 24.4 και την Πέμπτη 25.4 στις 20.30΄!

You can dance, you can jive, having the time of your life!!! Dr. Marianne Danner

MAMMA MIA! „The night is young and the music´s high, with a bit of rock music everything is fine.”

Μια μητέρα. Μια κόρη. Τρεις πιθανοί πατέρες και ένα ταξίδι…όχι σε ένα ελληνικό νησί, αλλά στην αίθουσα εκδηλώσεων της Γερμανικής Σχολής Αθηνών! Ένα ταξίδι με την συνοδεία της συναρπαστικής μουσικής των αξέχαστων , με τραγούδια όπως Dancing Queen, Chiquitita, Gimme Gimme Gimme, Money, Money, Money, Voulez-vous και πολλά άλλα.

Το τμήμα μουσικής των τάξεων 12d/e σας περιμένει όλους στην Aula της ΓΣΑ την Τετάρτη 24.4 και την Πέμπτη 25.4 στις 20.30΄!

You can dance, you can jive, having the time of your life!!! Dr. Marianne Danner

O θεατρικός όμιλος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών παρουσιάζει το έργο «Η μικρή μας πόλη» του Τhornton Wilder

Στο Θέατρο της Γερμανικής Σχολής Αθηνών: 5/5, 6/5 και 8/5, ώρα 20.30 μ.μ.

Μετά την πανδημία. Μέσα στην δίνη των πολλών γεγονότων που αλλάζουν μοιραία τον κόσμο μας, όπως τον γνωρίζαμε. Σε μια εποχή που οι τέχνες μοιάζουν πολυτέλεια, μια μικρή ανάταση και αντίσταση στους φρενήρεις ρυθμούς της ζωής μας. Σε αυτή ακριβώς τη χρονική στιγμή η θεατρική ομάδα της DSA- μια νέα ομάδα που αναδύθηκε τα χρόνια του εγκλεισμού- συστήνεται με ένα αγαπημένο έργο που εστιάζει σε αυτό ακριβώς το ερώτημα: Τι είναι η ζωή μας; Τι είναι τελικά σημαντικό;

«Η μικρή μας πόλη» είναι λοιπόν- πριν και πάνω απ’ όλα- ένας ύμνος στη ζωή. Μιλάει για τη ζωή του καθενός ξεχωριστά και για τη ζωή των πολλών πολιτών μιας μικρής πόλης. Δεν ενδιαφέρεται μόνο για τα μεγάλα και τα σημαντικά γεγονότα, αλλά επικεντρώνεται στα μικρά θαύματα που συμβαίνουν καθημερινά. Ο αφαιρετικός του χαρακτήρας επιτρέπει στο έργο να λειτουργήσει συμβολικά, πέρα από τον τόπο και τον χρόνο. Οι πολίτες μιας μικρής πόλης ξυπνούν, παίρνουν το πρωινό τους, πάνε στο σχολείο ή στη δουλειά τους, ονειρεύονται, θυμώνουν, ερωτεύονται, με λίγα λόγια ζουν. Και η ζωή τους απλή, καθημερινή με τις μικρές χαρές και τις λύπες της, είναι το θέμα του έργου.

Όταν o Wilder έγραψε το 1938 τη «Μικρή μας πόλη», τόλμησε μια μικρή επανάσταση. Σε μια εποχή που ο Ρεαλισμός κυριαρχούσε στο θέατρο, το έργο αυτό χωρίς αυλαία, χωρίς σκηνικά, χωρίς αντικείμενα ζητούσε από τους ηθοποιούς να διαβάζουν αόρατες εφημερίδες και να χρησιμοποιούν φανταστικά αντικείμενα. Καλούσε δηλαδή τον θεατή να συμπληρώσει τα κενά και να φανταστεί τα πιάτα, τα ποτήρια, τους δρόμους, τις εκκλησίες και τα σπίτια. Να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του.

Στη δική μας διασκευή το στίγμα δίνει ένας χορός πολιτών που αφηγείται την ιστορία και μας ξεναγεί στα μυστικά της πόλης. Με τα σχόλιά του κλείνει το μάτι στο κοινό υπενθυμίζοντας του την αξία των μικρών πραγμάτων, τη σημασία που έχει κι η πιο ασήμαντη στιγμή του μυστηρίου που ονομάζουμε ζωή. Η αφήγηση για μια ακόμη φορά γίνεται ομαδική υπόθεση.

Έχεις φοιτήσει στην DSA; Αγαπάς την ομαδική δουλειά και το θέατρο; Σου αρέσει να σκηνοθετείς, να παίζεις, να ασχολείσαι με τον ήχο ή να φτιάχνεις σκηνικά; Τότε σίγουρα θα ενθουσιαστείς με την πρωτοβουλία μας! Ο Σύλλογος Αποφοίτων αναβιώνει μετά από χρόνια την ελληνόφωνη θεατρική ομάδα αποφοίτων της DSA. Μπορείς να δηλώσεις συμμετοχή απαντώντας όλες τις ερωτήσεις που θα βρεις στο https://forms.office.com/r/9eD3T6jzkE έως τις 10.11.2022. Η Χριστίνα Σπαντιδάκη (1988) και η Αγγελική Κανελλακοπούλου (1985) θα επικοινωνήσουν στη συνέχεια το συντομότερο δυνατό με όσες/όσους εκδηλώσουν ενδιαφέρον. Η πρώτη μας συνάντηση θέλουμε ιδανικά να γίνει μέσα στον Νοέμβρη! Πολλές από τις συναντήσεις μας θα γίνονται στην Κηφισιά, στον χώρο του βρεφονηπιακού παιδικού σταθμού Natasha’s Babyland – Wonderland (Ηούς 2, 14563 Κηφισιά) που μας παραχωρεί η αγαπημένη μας Νατάσσα Χρηστάκη (1985) και κάποιες πρόβες θα γίνουν βέβαια και στην Aula του σχολείου μας.

Ότι και να πούμε, ότι και να γράψουμε θα είναι λίγο.

Ο Στέλιος Παπαπέτρου επιμελήθηκε, συντόνισε, παρουσίασε μία μοναδική παράσταση. Τα πάντα λειτούργησαν άψογα.

Οι ηθοποιοί πιό καλοί από επαγγελματίες,

η παρεμβολή της μουσικής καταπληκτική ιδέα,

οι τραγουδιστές έτοιμοι για καριέρα,

το σκηνικό πανέμορφο.

38 χρόνια αγγίζει ο Στέλιος την τελειότητα. 38 χρόνια είναι πολλά, αλλά για εμάς είναι λίγα. Θα θέλαμε άλλα τόσα.

Βέβαια και τα πρόσωπα ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Ίσως δεν υπάρχει καλύτερη Φαύστα από αυτήν της Αγγελικής. Ίσως δεν υπάρχει καλύτερη φιγούρα συντονιστή από αυτήν του Στέλιου, ίσως δεν υπάρχει καλύτερη Μαριάνθη από αυτήν της Ιωάννας, ίσως δεν υπάρχει καλύτερη φωνή από αυτήν της Λήνας, ίσως δεν υπάρχει καλύτερος πιτσιρικάς από τον Φαίδωνα, ίσως δεν υπάρχουν καλύτερες μαντάμ από αυτές της Ζωής και της Λίζας.

Θα πείτε ότι είμαστε υπερβολικοί. Είμαστε υπερβολικά υπερήφανοι, διότι όλοι αυτοί που αναφέραμε συμπεριλαμβανομένου βεβαίως και του Στέλιου, είναι απόφοιτοι. Για αυτό τους αναφέρουμε πρώτους. Όλοι ήσαν υπέροχοι, και οι Μαγγίδηδες και ο Τόλιας και ο Rolland.

Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι η Κιτσοπούλου, η Ματίκα, η Βολιώτη, ο Karmakar, η Ψωμά, η Ρευματά, η Μπάνου, ο Κουκαλάνι, ο Δημόπουλος, ο Andree – για να αναφέρουμε γρήγορα μερικούς – δεν είναι μία τυχαία ιστορία. Υπάρχει σπορά από τον Στέλιο και ο σπόρος που έχει σπείρει κάθε χρόνο ανθεί. Ο Φαίδωνας Κορακιανίτης δεν διδάσκει, ούτε είναι καν σήμερα στη Σχολή. Είναι όμως απόφοιτος. Είναι ο σπόρος. Ο Αιμίλιος Βεάκης έμπαινε στα καμαρίνια του Εθνικού και έλεγε “εδώ μυρίζει σπέρμα”. Η Aula στην παράσταση του Στέλιου μύριζε δημιουργία.

Νομίζουμε ότι η παράσταση πρέπει να επαναληφθεί, διότι είναι τόσο καλή και απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, που πρέπει και άτομα εκτός σχολείου να την παρακολουθήσουν.

Περισσότερα…

Μία παρέα συναδέλφων απο την DSA υπό την καθοδήγηση του Στέλιου Παπαπέτρου ανεβάζει για τρεις μόνον παραστάσεις την “Φαύστα” του Μποστ στις 12, 13 και 15 Ιανουαρίου 2018. Αφορμή η επικείμενη συνταξιοδότηση. Πάρτε αεροπλάνα, τραίνα και βαπόρια και ελάτε να το γιορτάσουμε παρέα. Όμως στις 4 Ιανουαρίου θα γίνει πρόβα της παράστασης οπότε οι “Γερμανοί” θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν την παράσταση πριν επιστρέψουν στα “ξένα”.

Μέσα στον τεράστιο και σπάνιο υλικό αναμνήσεων που αναρτάται στη σελίδα fb με την πρωτοβουλία του Λαέρτη Χρήστου “Μαθητές/Καθηγητές της DSA” (όπως πρόσφατα μετονομάσθηκε η σελίδα “Φίλοι της Deutsche Schule Athen“) βρήκαμε και τη βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα, παράσταση “Παραμύθι Χωρίς Όνομα“ την οποία είχε αναλάβει και επιμεληθεί ο φιλόλογος καθηγητής κ. Γιάννης Μυλωνάς.

Ανήρτησαν σχόλια και φωτογραφίες οι ηθοποιοί της παράστασης απόφοιτοί μας από το ’78 Ηλέκτρα Μανουσάκη, Ιωάννα (Τζένη) Μαρίνου, Μίνα Ιωάννου και από το ’77 ο Αχιλλέας Κουρέπης, ενώ στα σχόλια έλαβαν μέρος και άλλοι που θυμόντουσαν το γεγονός, με το να συμπληρώνει ο ένας τις αναμνήσεις του άλλου.

Η θεατρική αυτή ομάδα δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία των μαθητών της 11 και 12 του 1977 και ανέβασε την παράσταση τον Μάιο του 1977. Με δική τους παράκληση προσφέρθηκε να τους βοηθήσει ο κ. Μυλωνάς, ενώ μόνοι τους βρήκαν και τον σκηνοθέτη Προυτζόπουλο. Σαν συνέχεια αυτής της πολύ επιτυχημένης προσπάθειας έγινε μετά η ομάδα του Στέλιου Παπαπέτρου η οποία στα κατοπινά χρόνια ακολούθησε τη δική της, γνωστή σε όλους μας, πορεία. Ακολούθησε την επόμενη σχολική χρονιά μια ακόμη παράσταση στην οποία επιμελήθηκε το ανέβασμα και τη σκηνοθεσία ο κ. Μυλωνάς, η “Θαυμαστή Μπαλωματού“ του Λόρκα. Στο τέλος της παράστασης, χρησιμοποιώντας την περίφημη φράση από το έργο, – ΣΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ, ΣΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ- , πήγανε να το γλεντήσουνε όλοι μαζί και με τον κ. Μυλωνά σε ταβέρνα!

Τα παιδιά εύχονται, ίσως με την ευκαιρία που ξαναβρεθήκαμε , έστω και μέσω fb, να κανονίζαμε μετά τον κορωνοϊό, να βρεθούμε και ζωντανά…. Να ‘μαστε όλοι καλά και να ανταμώσουμε!

Δείτε φωτογραφίες και το πρόγραμμα από το έργο, καθώς και την έξοδο στην ταβέρνα, στα συνημμένα. Επίσης τα παιδιά θυμήθηκαν και την επταήμερη εκδρομή τους στη Βόρειο Ελλάδα, δείτε στα συνημμένα το πρόγραμμα.