Ο Νικόλαος Νικολαΐδης ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες αρχιτέκτονες των αρχών του 20ου αιώνα γεννημένος στη Στενήμαχο της Ανατολικής Ρωμυλίας. Φοίτησε στο Ζαρίφειο Διδασκαλείο της Φιλιππούπολης μέχρι το κλείσιμο του εκπαιδευτικού αυτού ιδρύματος από τη Βουλγαρική Κυβέρνηση το 1906. Θα ολοκληρώσει τις εγκύκλιες σπουδές του στο Φυτολογικό Τμήμα της Εμπορικής Σχολής της Χάλκης στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια θα μεταβεί στο Μόναχο, όπου θα εγγραφεί στην Αρχιτεκτονική Σχολή της εκεί Technische Hochschule στις 2 Νοεμβρίου του 1910. Θα αποκτήσει το δίπλωμα του αρχιτέκτονα μηχανικού στις 5 Αυγούστου του 1916. Η καθυστέρηση απόκτησης διπλώματος οφείλεται στο γεγονός ότι ο Νικολαΐδης διέκοψε τις σπουδές του προκειμένου να καταταχθεί ως εθελοντής στον Ελληνικό Στρατό και να συμμετάσχει στους Βαλκανικούς Πολέμους. Σύζυγός του ήταν η Γερμανίδα Άννα Γκέρλιχ (Anna Görligh), την οποία γνώρισε στη διάρκεια των σπουδών του και και με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον Γιώργο και τον Ιάκωβο, που ήταν μαθητές της Γερμανικής στα θρανία της Αραχώβης.
Ο Νικολαΐδης θα γίνει ένας από τους πρώτους μελετητές της διαμόρφωσης των πολυώροφων κτηρίων στη μεσοπολεμική Αθήνα, συμβάλλοντας αποφασιστικά στον τυπολογικό και μορφολογικό εκσυγχρονισμό της πολυκατοικίας και των κτηρίων γραφείων. Ωστόσο θα ασχοληθεί και με τον σχεδιασμό και την επίβλεψη προαστιακών μονοκατοικιών, θα κατασκευάσει την εξέδρα του γηπέδου του «Παναθηναϊκού Α.Ο».