|
|
|
|
|
|
|
|
|
Οι "Γερμανοί" μας που έμειναν στην Ελλάδα και την αγάπησαν ίσως πιό πολύ από πολλούς Έλληνες ήταν αρκετοί. Κάποιοι από αυτούς έμειναν μεγάλο διάστημα στη χώρα μας και έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της εικόνας και του κλίματος που επικράτησε στη Σχολή. Δεν ήταν όλοι τους καθηγητές, δεν ήταν ούτε καν μαθηματικοί, φυσικοί και χημικοί, αφού αυτά τα μαθήματα διδάσκονταν στα γερμανικά.
Όλοι οι διευθυντές της Σχολής άφησαν το δικό τους στίγμα, προσωπικότητες που δεν δίδαξαν όπως ο Goetz Funk, ο διαχρονικός γυμναστής Gerd Hilbrecht, ο Joachim Zeidler, ο κέρβερος της Σχολής η Maria Di Lernia και τόσοι άλλοι δεν θέλουμε να ξεχαστούν. Θέλουμε οι νεώτεροι να τους γνωρίσουν και ας μην τους συνάντησαν.
-
-
Η Maria Di Lernia γεννήθηκε στο Αμβούργο στις 16 Οκτωβρίου 1904. Περνώντας από τη Μικρασιατική Σμύρνη έρχεται χήρα πλέον το 1928 στην Πάτρα και το ιταλικό της όνομα οφείλεται στον Ιταλό σύζυγό της, ενώ ο γιός της, Αλέξανδρος Ντι Λέρνια, αναφέρεται στα Μαθητολόγια την χρονιά 1934-35 στην Α' Δημοτικού.
Εργάστηκε στην προπολεμική Σχολή στην Αραχώβης επί 8 χρόνια, από το 1931 έως το 1938 και αμέσως μετά στην Γερμανική Πρεσβεία Αθηνών. Οι πολεμικές εξελίξεις την έφεραν στο Μπρέσλαου όπου την βρήκε το τέλος του πολέμου.
Για ένα διάστημα εργάστηκε στην Αφρική και την Νότιο Αμερική και το 1954 επέστρεψε στην Ελλάδα, αφού εκεί βρισκόταν και ο τάφος του παιδιού της, που είχε πεθάνει στην Αθήνα το 1930. Έως το καλοκαίρι του 1956 εργάστηκε στη Σχολή Φίλτσου αφού ήταν φίλη της ιδιοκτήτριας.
Την 1η Οκτωβρίου 1956 με την επαναλειτουργία της Γερμανικής, όταν μετακόμισε στην οδό Μετσόβου στο Μουσείο, επέστρεψε και προκειμένου να είναι όλα έτοιμα την έβλεπες να βάφει τοίχους δίπλα στον πρώτο πρόεδρο του ΔΣ τον Karlhans Hoeflinghaus. Υποστήριζε γραμματειακά όλη τη Σχολή και κάλυπτε πολλές ανάγκες. Πανταχού παρούσα, έπαιζε και τον ρόλο του επιστάτη – κέρβερου, άλλωστε στην ανοιχτή τότε γραμματεία ο καθένας ήταν υποχρεωμένος να περάσει μπρος από το δικό της φυλάκιο ελέγχου. Δέθηκε τόσο στενά με τη Σχολή που πολλοί, τα προπολεμικά και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, νόμιζαν ότι ήταν ένα είδος ιδιοκτήτριας, και αποτελούσε για πολύ καιρό τον μοναδικό κρίκο ανάμεσα στην προπολεμική και μεταπολεμική περίοδο της Γερμανικής.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν εφαρμόστηκε η στολή στο σχολείο το 1958 (μόνο για το ελληνικό τμήμα) διατηρούσε ειδικό χώρο με φούστες και πουκάμισα προκειμένου να εφαρμόζονται οι κανονισμοί πιστά, ειδικά στις μαθήτριες.
Απεβίωσε στις 25 Ιουνίου 1983 και τάφηκε στο Ευαγγελικό Γερμανικό Μέρος του Α' Νεκροταφείου Αθηνών.
 Η Ursula Schmidt γεννήθηκε στο Βόλο το 1932 και σπούδασε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις στη Γερμανία και επιστρέφοντας εργάστηκε στο ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρετανία" μέχρι το 1957, όταν και μετακόμισε στη Σχολή, έπειτα από πρόσκληση του πρώτου μεταπολεμικού διευθυντή Dr. Helmut Flume.
Στη Σχολή έμεινε 35 χρόνια και από το πόστο της γραμματέως υποστήριξε όλους τους μεταπολεμικούς διευθυντές, πέντε συνολικά, αφού ο Dr. Joachim Zeidler έκανε διπλή θητεία.
Το 1977 παρασημοφορήθηκε εκ μέρους του Προέδρου της Ο.Δ. της Γερμανίας για την εν γένει προσφορά της στην ελληνογερμανική προσέγγιση. Στην τελετή παρασημοφορήθηκαν και οι Γεώργιος Δημητράκος και Τιμολέων Δημόπουλος, ενώ τα παράσημα επεδόθησαν από τον Γερμανό Πρέσβη Dirk Oncken, πατέρα της Emily Oncken-Haber, απόφοιτου του '75 και μετέπειτα Γ.Γ. του Υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας.
Απεβίωσε την 1.9.2022
"Έφυγε" η Ursula Schmidt...
-
-
 Ο Helmut Flume γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου του 1905 στο Lünen της Βεστφαλίας και πήγε σχολείο στο Ντόρτμουντ. Το 1924 ξεκίνησε σπουδές Γερμανικών, Ελληνικών και Λατινικών στα Πανεπιστήμια του Τύμπινγκεν, του Μονάχου και της Βόννης. Από το 1929 έως το 1931 έκανε την πρακτική του άσκηση στο Γυμνάσιο του Ντόρτμουντ και από το 1931 έως το 1940 εργάστηκε ως σύμβουλος σπουδών διαδοχικά στο Ντόρτμουντ, στο Peine και στο Braunschweig.
Το 1940 ήρθε στο Βόλο σαν επικεφαλής της Γερμανικής Ακαδημίας και με την οικογένειά του έζησε την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα. Στο Βόλο έμεινε μέχρι το 1943 αλλά δεδομένων των κακών συνθηκών διαβίωσης αλλά και του γεγονότος ότι οι μαθητές της Ακαδημίας σταδιακά εντάσσονταν στους αντάρτες μετατέθηκε στην Γερμανική Ακαδημία στο Βουκουρέστι. Εκεί έζησε την υποταγή της Ρουμανίας η οποία το 1944 βρέθηκε σε ρώσικη κατοχή, από την οποία η γυναίκα του και τα παιδιά του κατάφεραν να διαφύγουν μαζί με τα γερμανικά στρατεύματα που αποχωρούσαν.
Μετά την επιστροφή του στη Γερμανία αναγορέυτηκε σε διδάκτορα της Φιλοσοφίας από το Πανεπιστήμιο της Βόννης και δίδαξε έως το 1956. Εκείνη τη χρονιά ήρθε ως διευθυντής στη Γερμανική Σχολή Αθηνών στην οδό Μετσόβου 4 και πήρε μέρος στην μεταπολεμική ανασυγκρότησή της.
Φεύγοντας από την Αθήνα πήγε ως Διευθυντής Σπουδών στο Ντύσελντορφ και όταν συνταξιοδοτήθηκε άρχισε μεταφράσεις έργων από τη νεοελληνική λογοτεχνία, ως εκ τούτου η Ελληνική Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας τον ανεκήρυξε επίτιμο μέλος.
Οι μεταφράσεις του περιλαμβάνουν την «Μεγάλη Χίμαιρα» του Μ. Καραγάτση, το «Όνειρο στο Κύμα» το Αλ.Παπαδιαμάντη, την «Αίθουσα του Θρόνου» του Τάσου Αθανασιάδη, τη «Γαλήνη» του Ηλία Βενέζη κ.α., ενώ το 1993 απέδωσε στα ελληνικά την «Ιφιγένεια» του Γκαίτε.
Απεβίωσε στις 25 Ιουνίου 1999 στο Bad Reichenhall σε ηλικία 94 ετών.
Στη μνήμη του πρώτου Διευθυντή της μεταπολεμικής Γερμανικής Σχολής Αθηνών, Oberstudiendirektor a..D. Dr.Helmut Flume πνευματικού ανθρώπου, παιδαγωγού και λογοτέχνη το Δ.Σ. του Συλλόγου κατέθεσε στο Ταμείο Υποτροφιών το ποσό των Δρχ. 50.000.
https://comdeg.eu/compendium/artikel/97015/
-
-
 Ο Knut Koch γεννήθηκε στο Dortmund, στις 1 Μαίου 1942. Το 1943 η οικογένεια του μετεγκαταστάθηκε στην επαρχία Lippe, όπου φοίτησε στο Δημοτικό σχολείο του Oerlinghausen. Αποφοίτησε το 1961 από το Γυμνάσιο του Wattenscheid. Σπούδασε Μαθηματικά και Φυσική στο Münster και μετά την αποφοίτησή του επέστρεψε στο Lippe, όπου το 1968 νυμφεύθηκε τη σύζυγό του Ursula, με την οποία απέκτησε τρεις κόρες και ένα γιό, τον Τόμας (απόφοιτος ΓΣΑ 2000).
Εργάστηκε σε σχολεία του Lemgo, Padeborn, Oerlinghausen και το 1977 μετακόμισε στο Κάϊρο, όπου δίδαξε στην Γερμανική Σχολή ως το 1984 (από το 1980 υποδιευθυντής). Συνέχισε τη σταδιοδρομία του στο Lemgo. Lage, Padeborn και Detmold, όπου κι εγκαταστάθηκε οικογενειακώς μόνιμα.
Το Σεπτέμβριο 1994 έγινε Διευθυντής της Γερμανικής Σχολής Αθηνών αναλαμβάνοντας τη Σχολή σε μια κρίσιμη στιγμή της. Επέφερε βαθιές τομές στο σύστημα, όχι πάντα ευχάριστες κι όχι προσωρινού χαρακτήρα, αλλά με ορίζοντα. Ακόμη η θητεία του χαρακτηρίστηκε κι από ένα ευρύ πρόγραμμα εκσυγχρονισμού κι επέκτασης των κτιριακών εγκαταστάσεων της Σχολής, αλλά κι από τον μεγαλειώδη εορτασμό της εκατονταετηρίδας της.
Το καλοκαίρι του 2000 βαριά άρρωστος από τον καρκίνο που τον ταλαιπωρούσε επί μία διετία, επέστρεψε ως συνταξιούχος στο Detmold, όπου παεέμεινε μέχρι το θάνατό του στις 5 Απριλίου 2001.
-
-
 O ορισμός του γυμναστή, η καλύτερα του Γερμανού γυμναστή αλλά και αθλητή. O Gert Hillbrecht ήταν πάντα ντυμένος με μια αθλητική φόρμα, με μια σφυρίχτρα στο στόμα, «φόβος και τρόμος» όταν συνελάμβανε κάποιον να ατακτεί, να κλωτσάει την μπάλλα του βόλλεϊ, να μην κάνει σωστά τις ασκήσεις, ενώ μπορούσε. Τον «σήκωνε» κυριολεκτικά στον αέρα από τις φαβορίτες.
Γεννημένος στις 2.4.1915, δεκαθλητής, σφυροβόλος, δισκοβόλος και σφαιροβόλος, πρωταθλητής εφήβων Γερμανίας πριν απο τον πόλεμο το 1936 στη σφύρα (43.40) και στο δίσκο (46.40) και το 1943 πρωταθλητής ανδρών στο δίσκο με 45.86 αγωνιζόμενος με τον σύλλογο VfB Königsberg, με τα χρώματα του οποίου ήταν δευτεραθλητής το 1937 στο δέκαθλο και τρίτος το 1940, ενώ το 1936 είχε αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου στην δισκοβολία.
Καθηγητής γυμναστικής στη Μετσόβου και στο Μαρούσι ήταν «απόλαυση» όταν δίδασκε πως ρίχνουν τη σφαίρα και τον δίσκο, αλλά η μεγάλη του αγάπη ήταν το ιστιοπλοϊκό, το δεύτερό του σπίτι από όπου και η φωτογραφία.
Μία ακόμη φωτογραφία του υπάρχει στον τόμο «30 Χρόνια Θέατρο» από το ρόλο του ως «Στρατηγός Μακένζι» στο θεατρική μεταφορά του έργου της Αγκάθα Κρίστι «Δέκα Μικροί Νέγροι», που ανέβασε ο Στέλιος Παπαπέτρου στην Aula το 1986.
Απεβίωσε την 1η Νοεμβρίου 1996
Περισσότερα...
-
-
 Ο Helmut Beckmann γεννήθηκε στην πόλη Hagen (Βόρειος Ρηνανία-Βεστφαλία). Ο πατέρας του πολιτικός μηχανικός, υφηγητής του Πανεπιστημίου του Mannheim είναι πεσών του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου στη Γαλλία (1918) με συνέπεια ο νεαρός να μεγαλώσει ορφανός κοντά στους γονείς της μητέρας του. Παππούς του εκ μητρός ο γνωστός αρχιτέκτονας-πολεοδόμος August Hunig. Από την ηλικία των 13 ετών, ο μικρός ανεδείχθη σε δεξιοτέχνη του πνευστού μουσικού οργάνου, τρομπόνι, κληρονομώντας την μεγάλη του αγάπη προς την κλασσική μουσική από την μητέρα του, διακεκριμένη πιανίστα στο γερμανικό χώρο, που πέθανε το 1956.
Τελείωσε το ουμανιστικό γυμνάσιο της πόλεως Hagen και σπούδασε Φιλοσοφία, Αρχαιολογία, Κλασσικές γλώσσες (Λατινικά και Αρχαία Ελληνικά) και Γερμανική Φιλολογία στο Μπρέσλαου (σημερινό Βρότσλαβ/Πολωνίας) και την Κολωνία. Από το 1940-43 υπηρέτησε ως «μοναδικός εξ αίματος απόγονος», μεταξύ άλλων και στην Ελλάδα, κάνοντας διαλέξεις και ξεναγήσεις στην Κρήτη και την Αθήνα για την επιμόρφωση των γερμανών στρατιωτών. Αφέθη ελεύθερος από την αμερικανική αιχμαλωσία πολέμου το 1945 – χωρίς επιβαρυμένο πολιτικό παρελθόν – ενώ είχε αρνηθεί την απονομή του βαθμού του αξιωματικού, παρ΄όλο το υψηλό μορφωτικό του επίπεδο, από τις χιτλερικές ένοπλες δυνάμεις.
Από το 1946-57 υπηρετεί ως καθηγητής του Dörpfeld Gymnasium στο Wuppertal. Από το 1957-67 υπηρετεί στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, Dörpfeld Gymnasium, ως καθηγητής-φιλόλογος μέχρι το 1961 και από το 1961-67 ως Διευθυντής του σχολείου, ενώ του έχει προηγουμένως απονεμηθεί ως επίσημος τίτλος, ο υπηρεσιακός χαρακτηρισμός, Διευθυντής Μέσης Εκπαίδευσης (Oberstudiendirektor, OStD).
Μετά από μακρόχρονες προσωπικές προσπάθειες καταφέρνει το τελευταίο έτος υπηρετήσεώς του στην Ελλάδα να θέσει τον θεμέλιο λίθο της Γερμανικής Σχολής Αθηνών στο Μαρούσι. Από το 1968-1979 υπηρετεί ως Διευθυντής του ουμανιστικού γυμνασίου Konrad Duden στην Wesel (Βόρειος Ρηνανία-Βεστφαλία) μέχρι την συνταξιοδότησή του.
Έχει ασχοληθεί επισταμένως με τη Νεοελληνική Λογοτεχνία και έχει μεταφράσει την Ιστορία της στα γερμανικά. Εκτός αυτών από το 2004 εκδίδει Ποίηση και Πεζογραφήματα στον εκδοτικό οίκο του Βερολίνου Frieling και Huffmann.
Κατέχει άριστα την λατινική και αρχαία ελληνική γλώσσα.
Νυμφεύθηκε την πρώην μαθήτριά του, Ελληνίδα, νομικό-δικηγόρο, Ντόλλυ Κόγκου-Beckmann (απόφοιτο 1966) και διέμεναν τα τελευταία χρόνια στο Μόναχο, το Λουγκάνο Ελβετίας και την Βουλιαγμένη Αττικής.
Απεβίωσε τον Νοέμβριο του 2017.
-
-
 Ο Joachim Zeidler γεννήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 1929 στο Kassel και πήγε δημοτικό (1936-1940) στο Steglitz στο Βερολίνο, όπου τέλειωσε και το γυμνάσιο (1940-1948) και πήρε το Abitur στις 4.7.48.
Μεταξύ 1948 και 1952 παρακαλούθησε λατινικά, ελληνικά και φιλοσοφία στο τότε νεοιδρυθέν Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (Freie Universität Berlin) και το 1953 πήρε την άδεια καθηγητού γυμνασίου και ένα χρόνο μετά, το 1954, πήρε το διδακτορικό του από το ίδιο πανεπιστήμιο.
Μεταξύ 1956 και 1965 έγινε διαδοχικά σύμβουλος και διευθυντής σπουδών στο Γυμνάσιο του Steglitz, και ενδιάμεσα, το 1959 νυμφεύθηκε την Gerda Grosskopf.
Την διετία 1965-1966 ήταν βοηθός καθηγητής στο Syracuse University στη Νέα Υόρκη και αμέσως μετά, το 1967 ήρθε στην Αθήνα στη Γερμανική Σχολή, όπου διετέλεσε διευθυντής (Oberstudiendirektor) για δώδεκα χρόνια, έως το 1979, ο μακροβιότερος διευθυντής της σχολής.
Το 1979 του απενεμήθη και το Bundesverdienst Kreuz από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Walter Scheel.
Από το 1979 έως το 1985 ήταν Oberstudiendirektor του Tannenberg Gymnasium στο Βερολίνο και από το 1985 έως το 1990 Oberschulrat , αλλά και μέλος και πρόεδρος του Συμβουλίου των Σχολείων του Εξωτερικού. Το ίδιο διάστημα ήταν επικεφαλής της Επιτροπής της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας της ανώτατης βαθμίδας των Ευρωπαϊκών Σχολείων.
Από το 1991 έως το 1994 ήταν πρόεδρος και διευθυντής της Κεντρικής Υπηρεσίας Σχολείων στην Κολωνία και το 1994 συνταξιοδοτήθηκε.
Απεβίωσε στις 17.1.2019.
Έφυγε σε ηλικία 89 ετών ο Joachim Zeidler...
-
-
 O Filipp Strecker γεννήθηκε το 1920 στη Σερβία στο γερμανόφωνο χωριό Beschania κοντά στο Βελιγράδι, απόγονος απόδημων Γερμανών, που είχαν υποχρεωθεί απο του Τούρκους να μετοικήσουν από τα αυστριακά εδάφη σε διάφορα μέρη της Ευρώπης.
Το 1941 εργάστηκε ως συντηρητής στο αεροδρόμιο του Βελιγραδίου και μετατέθηκε στο αεροδρόμιο των Αθηνών από την Wehrmacht. Με την λήξη του πολέμου έμεινε στην Αθήνα, παντρεύτηκε Ελληνίδα (την Τασούλα) και αρχικά εργάστηκε σε ένα εργοστάσιο και ακολούθως σαν σαν επιστάτης στην Ευαγγελική Γερμανική Εκκλησία.
Όταν επαναλειτούργησε το 1956 η Σχολή στην οδό Μετσόβου ο Karlhans Höflinghaus, αναγνωρίζοντας τα προσόντα του, του ανέθεσε το έργο του επιστάτη, που όμως δεν περιελάμβανε μόνο τη συντήρηση των κτιρίων, αλλά και την ευθύνη και καθοδήγης του βοηθητικού προσωπικού, παράλληλα με την εκτέλεση πολλών εξωτερικών εργασιών (τράπεζες, πρεσβείες, υπουργεία, τελεωνεία κλπ.). Τα πρώτα εκείνα χρόνια της Σχολής ήταν δύσκολα και ο ρόλος του επιστάτη τον υποχρέωνε κάθε πρωί στις 5 και να προετοιμάζει την θέρμανση που γινόταν με λιγνίτη που έπρεπε να διατηρείται μέχρι αργά το βράδυ, διαδικασία βέβαια που άλλαξε με την ματακόμιση το 1968 στις νέες εγκαταστάσεις στο Μαρούσι. Στο πόστο αυτό το παρέμεινε μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1990.
-
-
 Ο Kurt Roeske γεννήθηκε το 1933 και σπόυδασε κλασσική φιλολογία στη Φρανκφούρτη (Main) και στο Tübingen και δίδαξε σαν καθηγητής 26 χρόνια. Το 1961 παντρεύτηκε και από τον γάμο του απέκτησε 3 παιδιά και 4 εγγόνια.
Πρωτοδίδαξε το 1971 στο Wiesbaden, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1979, χρονιά κατά την οποία ήρθε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Στην Αθήνα έμεινε ως διευθυντής της Σχολής μέχρι το 1986. Κατά το διάστημα αυτό και από κοινού με την καθηγήτρια Δήμητρα Καρβελά, απόφοιτο (42) και μετέπειτα καθηγήτρια, συνέβαλε στην αναβίωση του Συλλόγου των Αποφοίτων και μάλιστα ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος του από κοινού και με τον Δρ. Joachim Zeidler.
Το 1986 επέστρεψε στο Mainz, όπου και συνέχισε να διδάσκει έως το 1997, και από το 1997 έως το 2007 ήταν διευθυντής και αναπληρωτής πρόεδρος της ένωσης „Vereinigung der Freunde der Universität Mainz", διάστημα κατά το οποίο παρέδιδε σεμινάρια και διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο του Mainz και μεταξύ άλλων και στην Γερμανο-ελληνική Εταιρεία.
Έχει συγγράψει πολλά και έργα και έχει εκδόσει πολλά βιβλία για το μάθημα των Ελληνικών (Lexis, Eklogai, Typoi), ιστορικο-πολιτιστικούς ταξειδιωτικούς οδηγούς της Αρχαίας Αττικής, της Αρχαίας Σικελίας, και της Αρχαίας Κύπρου. Ο τελευταίος μάλιστα κυκλοφόρησε το 2013.
Από την «πέννα» του προέρχονται βιβλία για την «Οδύσσεια» του Ομήρου, την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, τη «Μήδεια» του Ευριπίδη, και την «Απολογία του Σωκράτη» του Πλάτωνα.
Ακόμη δημιουργήθηκαν «ακουστικά» βιβλία γιά την «Οδύσσεια», τη «Μήδεια» και τις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου.
-
-
 Ο Klaus Meyer γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1935 στο Limburg a. d. Lahn στην δυτική Έσση. Σπούδασε μετά το Abitur στο Marburg, στο Erlangen και στο Μόναχο Κλασσική Φιλολογία, Φιλοσοφία και Ευαγγελική Θεολογία (με σκοπό τη διδασκαλία). Στο Marburg πήρε προαγωγή λόγω του διδακτορικού του πάνω στον «Οικονομικό» του Ξενοφώντος.
Μετά τις εξετάσεις του δίδαξε αρχικά Λατινικά, Ελληνικά και Εβραϊκά στο σχολείο Fürst-Johann-Ludwig-Schule, ένα κλασσικό γυμνάσιο στο Hadamar. Το 1978 ανέλαβε τη διεύθυνση του Tilemannschule (γυμνάσιο και κλασσικό γυμνάσιο) στο Limburg.
Από το 1986 ήρθε στην Ελλάδα και ανέλαβε τη διεύθυνση της Γερμανικής Σχολής Αθηνών έως το 1994 και στο αμέσως επόμενο διάστημα ανέλαβε τη διοίκηση του κλασσικού γυμνασίου Lessing-Gymnasium στη Φρανκφούρτη (Main). Για την προσφορά του στο πλαίσιο των γερμανοελληνικών σχέσεων του απενεμήθη το 1991 το παράσημο της Τάγματος του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Από το 1999 μένει, παράλληλα με το Limburg, στην Άμπελο, ένα μικρό χωριό στη Σάμο και ξαναγράφει ως φιλόλογος. Η τελευταία του δημοσίευση είναι : «Σάμος, η πλούσια σε ύδατα – Το νησί της αρχαίας λογοτεχνίας, Möhnesee (Bibliopolis) 2012.
-
-
Ο Götz Fun ck γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1943 στο Glogau της Πολωνίας, αλλά η οικογένειά του, που ήταν ευπατρίδες, καταγόταν από τη Στουτγκάρδη. Ο πατέρας του υπήρξε συνεργάτης του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και εξελίχθηκε σε ένα από τα πρώτα στελέχη της τότε Ενωμένης Ευρώπης με αποτέλεσμα ο νεαρός Götz να περάσει τα σχολικά του χρόνια στις Βρυξέλλες και μεγαλώνοντας να εξελιχθεί σε ένα κοσμοπολίτη.
Σπούδασε νομικά, αλλά δεν ακολούθησε καμμία από τις κλασικές σταδιοδρομίες των νομικών και τον κέρδισε ο χώρος των επιμελητηρίων του εξωτερικού ταξιδεύοντας αρχικά στο Αφγανιστάν και μετά στην Ελλάδα στο Ελληνογερμανικό Επιμελητήριο, όπου εργάστηκε ως Rechtsreferendar, δηλαδή ως ασκούμενος δικηγόρος και μετά ως προϊστάμενος της νομικής υπηρεσίας.
Με μία διετή διακοπή μέσα στη δεκαετία του '70, όπου μετακόμισε στην Τεχεράνη για να ιδρύσει το εκεί επιμελητήριο, επέστρεψε λίγο πριν ξεσπάσει η επανάσταση του Χομεϊνί, αλλά το 1986 ξαναέφυγε πάλι, για το Χονκ Κονγκ αυτήν τη φορά, όπου και ίδρυσε το εκεί επιμελητήριο.
Το 1990 ανέλαβε τη Γενική Διεύθυνση του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου, επέβαλε ένα ρόλο συμπληρωματικό προς αυτόν των επιχειρήσεων και το ανέδειξε ανάμεσα στα 5 κορυφαία των 80 περίπου γερμανικών επιμελητηρίων στον κόσμο και απετέλεσε πρότυπο manager βοηθώντας σημαντικά στην εξέλιξη των διμερών σχέσεων.
Με την Ελλάδα δέθηκε στενά, παντρεύτηκε Ελληνίδα, έζησε σαν Έλληνας, αγάπησε πολύ τον τόπο και τον βοήθησε. Το 2008 συνταξιοδοτήθηκε απο τη θέση του Γενικού Διευθυντή αλλά μετείχε στο Διοικητικό Συμβούλιο, όπου τελευταία κατείχε τη θέση του Α' Αντιπροέδρου. Απεβίωσε ξαφνικά στις 28 Απριλίου 2012 σε ηλικία 68 ετών.
-
-
 Ο Bernhard Greve γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1924 στο Hunteburg της Κάτω Σαξωνίας, όπου μεγάλωσε μαζί με τα έξι μεγαλύτερα αδέλφια του, όπου τελείωσε το δημοτικό. Η πρώτη του επαφή με την Ελλάδα έγινε στην πόλη Osnabrück, στο Γυμνάσιο "Carolinum", από όπου πήρε πρόωρα το απολυτήριο μέσης εκπαίδευσης λόγω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Εκείνο το διάστημα κλήθηκε να προσφέρει εργασία προς το γερμανικό κράτος και στη συνέχεια υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία συμμετέχοντας σε πολεμικές επιχειρήσεις στη Ρωσία και την Κάτω Ρηνανία, όπου και τραυματίστηκε παραμένοντας επί μακρόν σε στρατιωτικό νοσοκομείο μέχρι το τέλος του πολέμου.
Σπούδασε Μαθηματικά και Φυσική στο Πανεπιστήμιο του Μainz και ακολούθησε εκπαιδευτική κατάρτιση στον τομέα σχολικής εκπαίδευσης της Κάτω Σαξωνίας.
Το 1957 ήρθε στην Γερμανική Σχολή Αθηνών. Την πρώτη φάση της διδασκαλίας του μέχρι το 1966 την έζησε στα κτίρια της Γερμανικής Σχολής της οδού Μετσόβου, στο κέντρο της Αθήνας, ενώ την περίοδο της στρατιωτικής χούντας αντίθετα την έζησε στη Γερμανία, στο Osnabrück και την Bonn, "στην εξορία", όπως ό ίδιος συνηθίζει να αποκαλεί την περίοδο εκείνη.
Στην Αθήνα επανήλθε το 1975 στα ήδη νέα κτίρια της Γερμανικής Σχολής στον Μαρούσι, όπου και έμεινε μέχρι το 1982.
Το 1982 πήγε στην Κολωνία, όπου εργάστηκε για ένα χρόνο στο Hildegard-von Bingen-Gymnasium, και μετά το 1983 επανήλθε στην Ελλάδα σαν Διευθυντής αυτή τη φορά της Γερμανικής Σχολής Θεσσαλονίκης, όπου και παρέμεινε μέχρι την συνταξιοδότησή του, οπότε και επέστρεψε στη Γερμανία, αλλά όπως συνεχώς επαναλαμβάνει: "Αναζητώντας με την ψυχή μου τη χώρα των Ελλήνων". Απεβίωσε στις 6 Οκτωβρίου 2014 σε ηλικία 90 στο Überlingen στο Bodensee, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια.
 Ο Günther Becker γεννήθηκε την 1η Απριλίου του 1924 στο Schwarzwald και πολύ νωρίς εκδήλωσε την κλίση του προς τη μουσική συνθέτοντας από την ηλικία των 12 τα πρώτα του κομμάτια. Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησε στη Ρωσία και στην Ιταλία και αμέσως μετά σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Μουσικής στην Καρλσρούη (Badische Hochschule für Musik) έως το 1949. Από το 1949 έως το 1956 σπούδασε σύνθεση στην Μουσική Ακαδημία (μετέπειτα Πανεπιστήμιο Μουσικής) του Detmold.
Το 1956 ήρθε στην Ελλάδα όπου διετέλεσε δάσκαλος μουσικής του μετέπειτα Βασιλέα Κωνσταντίνου στη Σχολή των Αναβρύτων και αργότερα δίδαξε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Εκείνη την περίοδο ίδρυσε το Studio des Goethe-Instituts für Neue Musik στην Αθήνα ενώ δίδασκε παράλληλα διέθυνση ορχήστρας στο Ινστιτούτο Γκαίτε. Στο διάστημα της παραμονής του στην Αθήνα συνέθεσε το έργο "Nacht- und Traumgesänge" πάνω σε ποίηση Οδυσσεά Ελύτη για χορωδία και ορχήστρα (1964), ενώ πολλά έργα του είχαν τίτλους ελληνικούς ("Dialogos", "Vier Epigramme", "Moirologi", "Metathesis", "Drei Phasen", "Aphierosis", "Meteoron", κ.α.).
Το 1968 και δεδομένου ότι η «χούντα» εξεδίωξε από τη χώρα ή συνέλαβε πολλούς φίλους του επέστρεψε στη Γερμανία όπου έγινε πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Νέας Μουσικής (IGNM, Internationale Gesellschaft für Neue Musik). Δύο συνθέσεις του: "Transformationen" (1970) και "Tria paidiá Voliótika" (1980) παίχτηκαν στο dem Weltmusikfest της IGNM, ενώ το 1969 βραβεύθηκε στη Μαδρίτη με το βραβείο Juventudes Musicales. Απεβίωσε στις 24 Ιανουαρίου στην πόλη Bad Lippspringe.
του από τη φωτογραφία του φιλοτέχνησε η ζωγράφος και φωτογράφος Όλγα Καλούση.
 Ο Hans-Peter Drögemüller γεννήθηκε στις 10 Μαρτίου 1932 στο Αμβούργο, από γονείς Ιρανούς που είχαν γεννηθεί στην Τεχεράνη, και απεβίωσε στις 19 Αυγούστου 2015. Δίδαξε Γερμανικά και Λατινικά στην Σχολή την περίοδο 1957-1958.
Hans-Peter Drögemüller (in neugriechischer Transkription: Ιωάννης Πέτρος Ντρεγκεμήλερ; * 10. März 1932 in Hamburg; † 19. August 2015 in Heist) war ein deutscher Altphilologe und Gymnasiallehrer.
Nach dem Studium der Klassischen Philologie wurde Drögemüller 1956 an der Universität Hamburg mit einer bei Hartmut Erbse angefertigten Dissertation zu den Gleichnissen im hellenistischen Epos promoviert. Drögemüller hat anschließend eine größere Arbeit zur Stadt Syrakus veröffentlicht und neben verschiedenen Aufsätzen eine Reihe von Beiträgen zu den Bänden 3 (1969) bis 5 (1975) des Kleinen Pauly beigesteuert.
Als Gräzist gehörte Drögemüller wie andere seiner Generation (insbesondere Hans Eideneier) zu den Vorreitern einer Berücksichtigung der neugriechischen Sprache und Literatur. So hat er verschiedentlich auf diesem Gebiet publiziert, zuletzt die erste vollständige Übersetzung der Hymne an die Freiheit von Dionysios Solomos, welcher der Text der griechischen Nationalhymne entnommen ist. Für die Sprachvermittlung an Griechen hatte er bereits zu Beginn der 60er Jahre eine kurze Sprachlehre des Deutschen in griechischer Sprache verfasst.
Als Gymnasiallehrer hat Drögemüller darüber hinaus didaktische und fachdidaktische Literatur publiziert.
Drögemüller war schließlich als Autor einer vielbenutzten Darstellung der Iranischen Revolution hervorgetreten.
Περισσότερα...
 Ο Herbert Koschel γεννήθηκε στις 9.12.1921, ήταν αθλητής και γυμναστής και έμεινε στην Μετσόβου από το 1961 έως το 1966. Είχε πάρει μέρος ως ακοντιστής σε δύο (!) Ολυμπιακούς Αγώνες: του 1952 στο Ελσίνκι, όπου βρέθηκε στο ίδιο στάδιο με τον Βασίλη Σακελλαράκη και το 1956 στη Μελβούρνη. Ο Koschel, που ήταν αθλητής του συλλόγου Rot-Weiß Koblenz και πρωταθλητής Γερμανίας από το 1952 έως το 1954, κατετάγη:
- 12ος στο Ελσίνκι (1952) με 64.54 στον τελικό και 67.22 στα προκριματικά, και
- 4ος (!) στη Μελβούρνη (1956) με επίδοση 74.68 στον τελικό και 72.90 στον προκριματικό.
Η καλύτερή του επίδοση ήταν 77.80, την οποία που πέτυχε στις 14.10.1956 στην Κολωνία, εποχή όμως που ήδη τον είχε ξεπεράσει ο Will Heiner.
(ως γνωστόν ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του '80 οι επιδόσεις των ακοντιστών ξεπέρασαν τα 100 μέτρα - ο Uwe Hohn είχε επιτύχει επίδοση 104,80 ! στις 20.7.1984 - και ήταν πλεόν αδύνατη έως και επικίνδυνη η διεξαγωγή αγώνων εντός των σταδίων, οπότε η IAAF αντικατέστησε από το 1986 το ακόντιο με ένα βαρύτερο).
Άρθρα και αναφορές για τον Koschel και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952 και του 1956:
Olympische Sommerspiele 1952 wikipedia...
Olympische Sommerspiele 1956 wikipedia...
Die erste Olympia-Medaille nach dem Krieg...
Die Jahresbesten in Speerwurf 1945-2011...
Männer Speerwurf (TOP100)...
Και ένα φιλμ από τις ειδήσεις του 1951 δανεισμένο από τα Γερμανικά Αρχεία:
08.09.1951 - Ειδήσεις - Αθλητικά σε timecode 0:05:55:00 ...
Herbert Koschel - wikipedia...
 Η Else Πετροπούλου-Loder γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1917 και δίδαξε στη Σχολή από το 1956 έως το 1965 και από το 1972 έως το 1976 γαλλικά, αρχικά και αγγλικά στη συνέχεια. Απεβίωσε στις 25 Απριλίου 2014 σε ηλικία 97 ετών στο Freiburg.
 Ο Eberhard Judt γεννήθηκε στο Gießen an der Lahn στο Hessen στις 25 Ιουλίου 1934. Σπούδασε Μαθηματικά και Φυσική στη γεννέτειρά του και στη Φρανκφούρτη (Main) και εργάστηκε ως καθηγητής σε διάφορα σχολεία στο Hessen.
Από το 1971 έως το 1977 ήταν καθηγητής στη Γερμανική Σχολή Αθηνών υπό τον Dr. Joachin Zeidler και τον Bernhard Greve, ενώ από το 1977 έως το 1981 ήταν καθηγητής στο Liebeigschule στο Gießen.
Το 1981 επέστρεψε στην Ελλάδα ως Αναπληρωτής Διευθυντής στην Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης, κατά το διάστημα που διευθύντρια ήταν η Frau Zorner όσο και κατά το διάστημα όπου διευθυντής ήταν ο Bernhard Greve.
Από το 1988 έως το 1996 ήταν Αναπληρωτής Διευθυντής στο Ricarda-Huch-Schule στο Gießen an der Lahn.
Παρακινήθηκε να διδάξει εκτός Γερμανίας από ιστορίες φίλων καθηγητών που διδάξανε στη Βαρκελώνη και το Μεξικό πριν από τον Πόλεμο. Άλλωστε ως μέλος της ορχήστρας του σχολείου είχε ταξιδέψει ως μαθητής πολλές φορές στην Ισπανία. Στην Αθήνα υποστήριξε οργανωτικά τον Τιμολέοντα Δημόπουλο.
Απεβίωσε στις 21.5.2023...
Ο Dieter Motzkus γεννήθηκε το 1937 στο Koenigsberg. Σπούδασε Κλασσική Φιλολογία και Βυζαντινολογία και πήρε το διδακτορικό του στο Αμβούργο. Στη Σχολή δίδαξε μεταξύ 1981-1986 Λατινικά και Αρχαία Ελληνικά. Η μετάφρασή του στο διήγημα "Η Καμπάνα της Αγίας Τριάδας" του Θανάση Πετσάλη-Διομήδη προκρίθηκε για την τελική φάση της επιλογής για το Κρατικό Βραβείο Ματάφρασης Ελληνικών Λογοτεχνικών Κειμένων. Πέθανε ξαφνικά στις 5 Μαρτίου 2016.
Σχετικά άρθρα...
 Geb. am 14.01.1934 in München. Von der 5. Klasse bis zum Abitur in einer Klosterschule in Oberbayern. Studium in München. Nach den zwei Jahren Referendariat erste Beamtenstelle als Musiklehrer in Donauwörth. 1967 Heirat mit Wendula Fabricius. Im selben Jahr über das auswärtige Amt als Musiklehrer an die DAS vermittelt. 1974 Rückkehr nach Bayern. Dort am Gymnasium in Fürstenfeldbruck bei München. Später einige Jahre in Kaufbeuren und dann in München. Dort Beginn einer Nervenkrankheit und deshalb Frühpensionierung 1994. Nach Wegfall des beruflichen Stresses noch zehn ziemlich gute Jahre mit monatelange Reisen nach Griechenland. 2005 plötzliche akute Verschlimmerung der Krankheit. Seither Pflegefall.
 Geb. am 19.06.1934 in Berlin. Kriegsbedingt Flucht der Familie 1943 zunächst nach Mecklenburg, dann nach Thüringen und schließlich, also dort die Russen einzogen, nach Freiburg i. Br. Ins großelterliche Haus. Dort Abitur und Musikstudium. Danach nach München zum Französischstudium. Nach dem zweijährigen Referendariat in Freiburg Rückkehr nach München. Nach der Verlobung mit Siegfried Michl Wechsel nach Donauwörth. Heirat und Übersiedlung nach Athen. Als "Ortskraft" in der Deutschen Abteilung von 1967 – 1974 als Musik- und Französischlehrerin tätig. Danach Fürstenfeldbruck an derselben Schule wie Siegfried Michl tätig. 1992 Frühverrentung und (s.o.) mit ihrem Mann viele lange Reisen nach Griechenland. Seit 2005 nur noch mit der Pflege ihres Mannes beschäftigt.
-
-
 Ο Jens Godber Hansen γεννήθηκε στο Kiel στις 4.12.1929. Φοίτησε στο Διδασκαλείο του Kiel, απ' όπου πήρε ρο απολυτήριό του. Το 1950 ξεκίνησε τις σπουδές του στην Κλασσική Φιλολογία, Ιστορία, Αρχαιολογία, Παιδαγωγική και Ψυχολογία στο Kiel και στο Tübingen. Έγινε καθηγητής το 1955 και από το 1956 δίδαξε στο δημόσιο σχολείο του Schleswig - Holstein. Το διάστημα 1965-1969 δίδαξε στην Γερμανική Σχολή Αθηνών.
Μετά την επιστροφή του στην Γερμανία έγινε υπεύθυνος Καθηγητής Αρχαίων Γλωσσών στο Ινστιτούτο Πράξης και Θεωρίας σε σχολεία του Schleswig - Holstein. Από το 1977 έγινε Διευθυντής στο Ricarda-Huch-Schule στο Kiel. Από το 1989 έως την συνταξιοδότησή του ήταν Διευθυντής στην Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης.
Πέθανε στος 29.9.2014.
Ήταν πολυγραφότατος και εκτός της ιστορίας της Γερμανικής Σχολής ήταν συγγραφέας και άλλων βιβλίων όπως: "Der Unterricht für Gastarbeiterkinder in Schleswig - Holstein" (1974), "Schule - Spiegel ihrer Zeit: die Geschichte der Ricarda-Huch-Schule in Kiel, 1861-1986" (1986), "Zur Leistungsmessung" (1974), "In der Hitlerjugend" (1988).
 Ο Walter Heller γεννήθηκε το 1932 στο Rhön του Hessen και πήγε σχολείο στο humanistisches Gymnasium στη Fulda. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία, Ιστορία, Φιλοσοφία και Πολιτικές Επιστήμες στο Würzburg και στο Marburg.
Το 1958 είχε την πρώτη του επαφή με την Ελλάδα όταν ήρθε για δύο μήνες στην Γερμανική Σχολή Αθηνών. Μεταξύ 1960 και 1963 ήταν υπεύθυνος της ανέγερσης του κρατικού οικοτροφείου στο Rotenburg (στον ποταμό Fulda) και από το 1963 έως το 1970 δίδαξε στη Γερμανική Σχολή στην Αθήνα. Το 1970 επέστρεψε στη Γερμανία και έως το 1994 δίδαξε στο Freiherr-vom-Stein-Gymnasium στη Fulda.
Δημοσίευσε δύο τόμους με ποιήματα, ένα βιβλίο για το χιούμορ της περιοχής του «Rhöner Humor», το αυτοβιογραφικό διήγημα «Findlinge», ένα ταξειδιωτικό ημερολόγιο από την πρώτη του επίσκεψη στην Αθήνα το 1958 «Griechischer Herbst» και το μυθιστόρημα «Kaspar Maul». Το 2003 βραβεύθηκε με το Kulturpreis της πόλης της Fulda.
Σχετικές ειδήσεις...
 Ο Horst Breckwoldt γεννήθηκε το 1928 στο Bielefeld. Το 1946 πήρε το Abitur και σπούδασε Λατινικά, Αγγλική Λογοτεχνία και Φιλοσοφία στο Marburg, στο Αμβούργο και στο Cambridge με υποτροφία. Αμέσως μετά εργάστηκε ως καθηγητής και σύμβουλος στο Δημοτικό Γυμνάσιο του Bielefeld.
Την περίοδο 1962-1969 ήρθε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών και την αμέσως επόμενη διετία επέστρεψε στη Γερμανία ως αναπληρωτής διευθυντής στο Γυμνάσιο του Röttgen στη Βόννη. Την τετραετία 1969-1973 ήταν διευθυντής του Γερμανικού Τμήματος του Lycee International Paris στη Γαλλία και αμέσως μετά έως το 1980 διευθυντής της Γερμανικής Σχολής της Washington.
Από το 1980 έως το 1985 ήταν στην Αθήνα σαν εκπρόσωπος του Ιδρύματος Konrad Adenauer για την Ελλάδα και την Κύπρο και από το 1980 έγινε συντονιστής και διευθυντής τουρισμού μιάς αμερικάνικης τουριστικής εταιρείας των ΗΠΑ στο New Jersey, ενώ μετά από την θητεία του αυτή επέστρεψε στη Βόννη.
 Ο Günter Dietz γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1930 στην Καρλσρούη και πήγε στο (altsprachlichen) Bismark Gymnasium. Σπούδασε Κλασσική και Γερμανική Φιλολογία και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Freiburg (Breisgau) από το 1949 έως το 1954, ενώ η διδακτορική του διατριβή υπό τον Karl Büchner είχε σαν αντικείμενο τα γράμματα του ιστορικού Σαλούστιου προς τον Ιούλιο Καίσαρα.
Από το 1958 έως το 1964 δίδαξε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών και κατά το διάστημα εκείνο γνώρισε τον Οδυσσέα Ελύτη και μετέφρασε στα γερμανικά το έργο του «Αξιον Εστί» (1969 και σε δύο γλώσσες το 2001).
Μετά την επιστροφή του στη Γερμανία διετέλεσε για 21 χρόνια διευθυντής του Heidelberger Kursfürst-Friedrich-Gymnasium.
Ποιητικά του έργα τα «Rot und Schwarz in die Nacht» (1958), «Scholien. Gedichte» (1968) κ.α. ενώ δημοσίευσε δοκίμια πάνω στο έργο του Όμηρου («Menschenwürde bei Homer», 2000).
Πέραν του «Αξιον Εστί» μετέφρασε στα γερμανικά πολλά έργα του Ελύτη, του Γιώργου Σεφέρη, του Γιάννη Ρίτσου («Μαρτυρίες», 2009 με την Andrea Schellinger), κ.α.
Τον Δεκέμβριο του 2005 βραβεύθηκε με το 4ο Γερμανο-Ελληνικό Βραβείο Μετάφρασης από κοινού από το «Ινστιτούτο Γκαίτε» και το «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου» σε συνεργασία με το «Literaturhaus München» για το μεταφραστικό του αλλά και το ποιητικό του έργο.
Ο Günter Dietz μας "άφησε" το 2017 και η Andrea Schellinger μας έστειλε ένα βιογραφικό του:
 Günter Dietz (1930-2017)
Am 13. Mai 2017 ist Günter Dietz, von 1958-1964 Lehrer an der DSA, in seinem Heidelberger Haus nach einem erfüllten Leben friedlich verstorben, bis zuletzt umsorgt von seiner Frau Hildegard. Zwei Jahre nach der Wiedereröffnung der Schule 1956 hatte der damalige Leiter Helmut Flume den frischpromovierten Altphilologen nach Athen geholt.
Die Erfahrung im „Südland" hat Günter Dietz und sein anschließendes Leben und Werk nachhaltig geprägt. Er hinterlässt Kollegen, die ihm – zuletzt von 1972-1993 Direktor des humanistischen Kurfürst-Friedrich-Gymnasiums Heidelberg - hohe Wertschätzung entgegenbrachten, genau wie zahlreiche Schüler in Athen, Karlsruhe und Heidelberg, die noch lange nach dem Abitur vielfältig mit ihm in Verbindung standen. Darüber hinaus hat er ein facettenreiches Œu¬v¬re geschaffen, nicht nur als Altphilologe (z.B. „Menschenwürde bei Homer", 2001; „Grenzsituationen und neues Ethos", 2005) oder Lyriker (zuletzt: „Wundpsalmen. Ausgewählte Gedichte", 2004), sondern auch als Übersetzer moderner griechischer Lyrik und Prosa; für ihn war Griechisch die „Grundsprache Europas". Schon während seiner Athener Zeit befasste er sich mit der Übertragung von Odysseas Elytis´ Epos „Gepriesen Sei – To Axion Esti", die er damals mit dem Autor persönlich durchsprach und bald darauf publizierte, lange vor der Verleihung des Literaturnobelpreises an den Dichter. Seine Übertragung der „Zeugenaussagen" von Jannis Ritsos konnte er noch 2009 persönlich im Clubhaus von „Philadelphia" vorstellen. Für sein übersetzerisches Gesamtwerk erhielt er 2005 den Deutsch-Griechischen Übersetzerpreis.
Günter Dietz wird uns als inspirierender Lehrer (daskalos) und als Persönlichkeit des deutsch-griechischen Kulturaustauschs immer in Erinnerung bleiben.
A.Schellinger
Ο Fritz Klemm γεννήθηκε στο Bergen auf Rügen (Pommern). Το 1926 πήρε το Abitur και αμέσως μετά εκπαιδεύτηκε στα τραπεζικά. Από το 1926 έως το 1930 σπούδασε στην Kunsthochschule στο Βερολίνο ενώ παράλληλα σχεδίαζε πορτραίτα και το 1928 έκανε και την πρώτη του έκθεση.
Το 1930 ξεκίνησε την πρακτική του και μεταξύ 1934 και 1936 δίδαξε στη Γερμανική Σχολή της Σόφιας. Κατά το διάστημα αυτό σχεδίαζε σκίτσα με μελάνι αλλά και ακουαρέλες. Το 1934 πούλησε και το πρώτο του έργο στο Pommersches Landesmuseum στο Stettin. Το 1937 παντρεύτηκε με την Ruth Claupin και στα αμέσως επόμενα χρόνια έως το 1945 υπηρέτησε στο στρατό.
Από το 1948 έως το 1958 δίδαξε στο König-Wilhelm-Gymnasium στο Höxter an der Weser όπου και ζωγράφισε και τα πρώτα τοπία του (ακουαρέλες και λάδια) και πολλά πορτραίτα παιδιών, ενώ το 1958 έκανε τις τοιχογραφίες του φουαγιέ του Residenz-Theaters του Höxter.
Το 1958 ήρθε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών όπου και παρέμεινε διδάσκοντας έως το 1964, αλλά με την ευκαιρία αντλούσε τα θέματά του απο την Αρχαία Ελλάδα αλλά και την μετέπειτα ιστορία. Στην επόμενη πενταετία επέστρεψε στο γυμνάσιο στο Höxter ως διευθυντής, όμως και μέχρι το θάνατό του ερχόταν ανά τακτά διαστήματα στην Ελλάδα για διακοπές.
Το 1976 και με αφορμή τα 70 του χρόνια έκανε μια έκθεση των έργων του στο Höxter, ενώ από το 1980 αφοσιώθηκε στις νεκρές φύσεις. Το 1984 έκανε την εικονογράφηση στην γερμανική έκδοση του «Ζητιάνου» του Ανδρέα Καρκαβίτσα, αλλά το 1991 κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στην Ελλάδα αρρώστησε βαριά. Επέστρεψε στο Höxter, όπυ και πέθανε ένα μήνα μετά στις 18 Ιουλίου 1991.
 Η Ute Grimm γεννήθηκε το 1974. Ήρθε στην Σχολή το 2017. Δίδασκε μαθηματικά και φυσική και ήταν υπέυθυνη Abitur. Απεβίωσε ξαφνικά την Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2022
Εκδήλωση στη μνήμη της Ute Grimm...
|
|
|
|
 |
|
|
|
Από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα
Με την υποστήριξη:
|
Ο Werner Ricken γεννήθηκε στο Arndt στις 9 Ιουνίου 1925 και δίδαξε στην Σχολή από το 1958 έως το 1965 λατινικά και γερμανικά. 
