Χριστός Ανέστη!

Μετά την πτώση του τείχους και την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού στις χώρες της Ανατ. Ευρώπης, ακούσθηκε από διαφόρους κύκλους, κατά βάσιν συντηρητικούς, αλλά και ανιστόρητους, περί καταργήσεως της Πρωτομαγιάς , δεδομένου ότι δεν συνάδει πλέον με τις περιστάσεις. Αντέστην και υπενθύμισα ότι η εργατική Πρωτομαγιά είναι μία χαρμολύπη, εορτάζομε μίαν οικτράν και αιματωμένη επέτειον, στο Σικάγο, αλλά και αλλαχού, όπως την Πρωτομαγιά του 1936 με τους καπνεργάτες, τα επεισόδια που έλαβαν χώρα με τα αιματηρά αποτελέσματα στην Καβάλα και στην Θεσσαλονίκη- εξ ού και ο Επιτάφιος του Γ. Ρίτσου -, που βαθμιαία ωδήγησαν στην 4ην Αυγούστου, και κυρίως υπεστήριξα, ότι αναμιμνησκόμεθα της ημέρας, διότι και ο Ιησούς ήτο εργαζόμενος-ξυλουργός. Αναλυτικώς έχω γράψει για την επιχείρηση επίπλων που είχε ο πατέρας του Ιωσήφ, με τον προηγμένο καταμερισμό της εργασίας και τα ποιοτικά έπιπλα που παρήγαγε. Επίσης , τα αδέλφια του Ιησού εργάζονταν στην βιοτεχνία του μνήστορος Ιωσήφ! Αυτά για να μην λησμονούμε! Την Πρωτομαγιά αργούν και οι ιερείς! Ο αγιασμός δίδεται από τον εσπερινό!

Μετά θερμών αναστασίμων και μεταπασχαλίων ευχών

αληθώς ανέστη!