Η Κυριακή Γονή με μια ατομική έκθεση στο Kunstverein Ost στο Βερολίνο Gallery Weekend, η οποία ξεκινά στις 28.4 και διαρκεί έως τις 21.5:
Η σημασία της φωνής στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης
(*) η φωτογραφία είναι από τον Ανδρέα Σιμόπουλο
Στο Not allowed for algorithmic audiences (2021), ένας ψηφιακός φωνητικός βοηθός αναλύει τα ψηφιακά φωνητικά συστήματα και τη σχέση τους με τα στερεότυπα φύλου, τις κοινωνικές ανισότητες, καθώς και με τις υποδομές επιτήρησης και την κλιματική κρίση.
Συνεχίζοντας την έρευνα της στη σχέση του ανθρώπου και της μηχανής και στις πολιτικές πτυχές της τεχνολογίας, η Κυριακή Γονή εστιάζει στο έργο αυτό στη χρήση των φωνητικών βοηθών και τη σημασία της φωνής. Τα τελευταία χρόνια οι ψηφιακοί βοηθοί έχουν διεισδύσει δυναμικά στην καθημερινότητα μας, εκτελώντας μια σειρά καθηκόντων για εμάς και συγχρόνως συλλέγοντας τους ήχους, που εμείς παράγουμε για την περαιτέρω εκπαίδευσή τους.
Μια σειρά από ερωτήματα προκύπτουν: Ποιος παράγει ήχο, ποιος ακούει, τι ηχητικά δεδομένα συλλέγονται από τις συσκευές αυτές και πως επηρεάζουν την επιτήρηση; Η αναγνώριση φωνής και η χρήση φωνητικών εντολών διατίθενται από τεχνολογικούς κολοσσούς με μονοπωλιακό χαρακτήρα, στελεχωμένους κατά κύριο λόγο από λευκούς άντρες προγραμματιστές. Πώς το γεγονός αυτό επαναφέρει διακρίσεις, στερεότυπα και ζητήματα ταυτότητας, τάξης και φύλου στις υποδομές αυτές; Τέλος ποιο είναι το αποτύπωμα των υποδομών αυτών στο περιβάλλον όσον αφορά στα υλικά κατασκευής, τις εκπομπές, την κρυφή εργασία αλλά και τους ηλεκτρονικούς σκουπιδότοπους;
Στη διάρκεια μια πολύ ζεστής εβδομάδας του Αυγούστου στην Αθήνα, ένας πλασματικός ψηφιακός βοηθός, που ακούει στο όνομα “Voice”, δανείζεται ένα avatar στο Διαδίκτυο και παρουσιάζεται μπροστά στους χρήστες. Για επτά συνεχόμενες ημέρες μονολογεί για τα προαναφερθέντα θέματα αναλύοντας πληροφορίες, τις οποίες έχει συλλέξει κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του. Την τελευταία μέρα μοιράζεται μια σειρά από συμβουλές για το “πώς να μην ακούγεται κάποιος από τους αλγόριθμους”.
Τον μονόλογο ερμηνεύει με ιδιαίτερη ευαισθησία η ηθοποιός Σοφία Κόκκαλη, ενώ το τρισδιάστατο avatar δημιουργήθηκε με βάση το πρόσωπο της ηθοποιού.
Η Κυριακή Γονή είναι εικαστικός. Η δουλειά της εστιάζει στην αλληλεπίδραση της τεχνολογίας με την κοινωνία, το περιβάλλον και τις υποδομές. Έχοντας ολοκληρώσει σπουδές στη Ζωγραφική και τις Ψηφιακές Τέχνες, αλλά και την Κοινωνική και Πολιτισμική Ανθρωπολογία, η Γονή εντάσσει συστηματικά στην καλλιτεχνική της πρακτική την έρευνα και τις συνεργασίες με επιστήμονες και ερευνητές σε διάφορα πεδία, συνδυάζοντας τες με τη δημιουργία κόσμων και ποιητικών αφηγήσεων. Η δουλειά της παρουσιάζεται σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις και μπιενάλε διεθνώς.
Το Not allowed for algorithmic audiences αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος φιλοξενίας καλλιτεχνών ArtScience, που ιδρύθηκε το 2021 από την Art Collection Telekom σε συνεργασία με την Ars Electronica για την προώθηση της κριτικής, καλλιτεχνικής ενασχόλησης με ψηφιακές τεχνολογίες, όπως η ρομποτική, η τεχνητή νοημοσύνη, ο ψηφιακός έλεγχος και επιτήρηση. Στο πλαίσιο του residency, η Κυριακή Γονή είχε την ευκαιρία να ανταλλάξει ιδέες για την ρομποτική ψυχολογία με την καθηγήτρια Martina Mara στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Linz στο Πανεπιστήμιο Johannes Kepler. Το έργο αποτελεί πλέον μέρος της Συλλογής Τέχνης Deutsche Telekom.
Για περισσότερες πληροφορίες, ακολουθήστε τους παρακάτω συνδέσμους:
https://kyriakigoni.com/
https://kvost.de/en/exhibition/kyriaki-goni/
Επιμελητές Nathalie Hoyos και Rainald Schumacher
Διάρκεια έκθεσης 28.04. – 21.05.2022
Εγκαίνια 27.04.2022 18:00-21:00
KVOST
Kunstverein Ost e.V.
Leipziger Str 47 /
Jerusalemer Str
10117 Berlin
Ο Werner Hermann γεννήθηκε στην Γερμανία το 1951 και ήρθε στην Ελλάδα το 1959. Αποφοίτησε από τη Σχολή το 1970 (γερμανικό τμήμα) και συνέχισε τις σπουδές του στη Βιέννη και το Linz, Αυστρίας. Μετά τις σπουδές εργάστηκε σε διάφορες πολυεθνικές μεταφορικές εταιρείες της Γερμανίας. Το 1980 ανέλαβε τη διαχείριση της οικογενειακής επιχείρησης INTERCONTOR AE (εταιρεία διεθνών δια-μεταφορών, έτος ίδρυσης 1960), την οποία επεξέτεινε και στο εξωτερικό. Το 2013 βραβεύτηκε από το Εμπορικό Επιμελητήριο Αυστρίας παρουσία του Υπ. Εξωτερικών με το βραβείο “fuer den Einsatz um Ethik, Mitarbeiterentwicklung und Image der Branche”.
Πέρα από τα τεχνικά, τα συνδικαλιστικά και τα προσωπικά, δεν μπορεί να μη συνυπολογιστεί και η «πολιτική» διαφωνία της πλειονότητας των μουσικών με τον «διεθνή» βιολονίστα και μαέστρο. Η οποία έπεσε εντόνως στο τραπέζι της… ψηφοφορίας, που κατέληξε σε αρνητική απάντηση.
Οπως στην ιατρική, έτσι και στις διεθνείς σχέσεις, η ορθή διάγνωση και έγκαιρη πρόληψη διανοίγουν πολύ περισσότερες δυνατότητες επιτυχούς αντιμετώπισης των προβλημάτων. Στην περίπτωση της εισβολής στην Ουκρανία, ορισμένες χώρες προέβλεψαν ορθά τα γεγονότα, ενώ άλλες κατελήφθησαν εντελώς απροετοίμαστες, θεωρώντας ότι ο πόλεμος έχει εκλείψει για πάντα από την Ευρώπη. Βασικό λάθος των τελευταίων ήταν να υπολογίσουν τις κινήσεις του Πούτιν με βάση ευρωπαϊκά κριτήρια και αξίες. Αποδείχθηκε ότι η «ευσεβοποθική» ανάγνωση του αντιπάλου οδηγεί σε άκρως επικίνδυνα μονοπάτια. Μπορούμε άραγε να ελπίσουμε ότι το πάθημα θα γίνει μάθημα και θα προχωρήσουμε ως χώρα σε μια σοβαρή αναπροσαρμογή της στρατηγικής μας;
Philadelphia: Mittwoch, 27. April um 19:30 Uhr per Zoom
Η Χριστίνα-Σύλβια Σημαντήρα (απόφοιτος και καθηγήτρια καλλιτεχνικών στην Σχολή) συμμετέχει ως σύγχρονη εικαστικός στην έκθεση: «Οι γυναίκες στην επανάσταση / Η επανάσταση των γυναικών» στο Μουσείο της πόλεως των Αθηνών.
Ψάχνετε μικρά δώρα και χρειάζεστε κάτι οικονομκό?
Ο Νικόλαος Μπρούζος γεννήθηκε στην Φρεαττύδα το 1901 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Μπρούζος (πρώτος Γενικός Ταμίας του Κράτους) και μητέρα του η Ελένη Ευταξία, ανηψιά του οικονομολόγου και πολιτικού Αθανασίου Ευταξία (1845-1927), που διετέλεσε πρωθυπουργός το 1926.
Η ηθοποιός, σκηνοθέτις και συγγραφέας Νάνα Παπαδάκη (’90), εμπνεύστηκε, δημιούργησε και παρουσιάζει το οπτικοακουστικό δοκίμιο με τίτλο «No Signal», το οποίο είναι βασισμένο στην πράξη της αυτοχειρίας ενός 22χρονου ναύτη, του Γεώργιου Λαμπίρη, όπως σημειώνει και η ίδια στο σκηνοθετικό της σημείωμα. Τα υλικά της δημιουργού είναι ποικίλα και ετερογενή. Θραύσματα μνήμης απ’ τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ιστορία της Ελλάδας έως το 1933, φανταστικές ημερολογιακές καταγραφές, πλάνα αρχείου, αυτόματη γραφή, αποσπάσματα από ταινίες της εποχής, ντοκιμαντέρ, πρωτογενές υλικό και πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις με βάση το ρεμπέτικο. Στην ταινία ακούγεται επίσης απόσπασμα απ’ το «Ταξίμ Ζεϊμπέκικο» (1937) του Μάρκου Βαμβακάρη και το «Je Crois Entendre Encore» (1863) του George Bizet.
Ο Νίκος Κουτρουμπάς(’63) (στην φωτογραφία) και ο Γιώργος Παπαπαύλου (’69) συμμετέχουν στην νέα διακαλλιτεχνική περφόρμανς – συναυλία Hello to Emptiness η οποία έρχεται σε πρώτη παρουσίαση στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για δύο μοναδικές παραστάσεις στις 16 και 17 Απριλίου 2022. Με αφετηρία τα ελληνικά παραδοσιακά μοιρολόγια, το έργο Hello to Emptiness εξερευνά διαπολιτισμικούς τρόπους διαχείρισης του πένθους. Πέντε διεθνείς καλλιτέχνες με διακαλλιτεχνική πείρα (με επικεφαλής τη σκηνοθέτρια Στέφανι Τηρς η δουλειά της οποίας εμπλέκεται σε βάθος με θέματα κοινωνικού σχεδιασμού και ευθύνης), η πολυσχιδής συνθέτρια, τραγουδίστρια και ερμηνεύτρια Μάρθα Μαυροειδή και η δημοφιλής Ουκρανή τραγουδίστρια και συνθέτρια Μαριάνα Σαντόφσκα, ο Ισπανός χορευτής Χουάν Κρουθ Ντίαθ ντε Γκαράιο Εσναόλα, ο Γάλλος χορευτής Ζυλιέν Φερραντί και η Γαλλίδα χορεύτρια, τραγουδίστρια και μουσικός Μανόν Παράν. Συμμετέχει η Χορωδία 65+ των Εκπαιδευτικών & Κοινωνικών Δράσεων της ΕΛΣ, η οποία δρα ως ηχογόνο σώμα όπου αντηχούν ταυτόχρονα το παρελθόν και το μέλλον, υφαίνοντας ιστορικοπολιτισμικά νήματα.




«Εάν η Μόσχα τελικά δεν τα καταφέρει, τότε θα έχει δοθεί ένα ισχυρό μήνυμα παγκοσμίως και προς τους υπόλοιπους επίδοξους επιτιθέμενους», επισημαίνει ο Ερνστ Ράιχελ.
Το Open House είναι ένας από τους σημαντικότερους διεθνείς θεσμούς για την ανάδειξη και προώθηση της αρχιτεκτονικής. Η ιδέα ξεκίνησε από το Λονδίνο το 1992 και μέχρι σήμερα διαδόθηκε σε πολλές πόλεις ανά την υφήλιο αποκτώντας συστηματικούς επισκέπτες και υποστηρικτές. Η δράση Open House προσκαλεί το ευρύ κοινό να εξερευνήσει και να κατανοήσει την αξία της αρχιτεκτονικής και του δομημένου περιβάλλοντος. Κάθε χρόνο για ένα Σαββατοκύριακο δημόσια και ιδιωτικά κτίρια ανοίγουν τις πύλες τους στο κοινό δωρεάν και η πόλη μετατρέπεται σε ένα μεγάλο μουσείο, με εκθέματα τα ίδια της τα κτίρια και την αρχιτεκτονική της. Έτσι, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, 9 & 10 Απριλίου, διεξήχθη το 9ο OPEN HOUSE Athens με δια ζώσης ξεναγήσεις και πλαισιώθηκε από διάφορες παράλληλες δράσεις στο πρόσφατα ανακαινισμένο Goethe-Institut Athen, και να θυμίσουμε ότι στην ανακαίνιση αυτή συνεργάστηκαν και συνέβαλαν απόφοιτοι όπως οι Τόμας Γκρέβε και Μιχάλης Αθανασιάδης (PLAN OE), Αντώνης Κανελλόπουλος (Cubus Hellas) και ο Γιώργος Διαμαντούρος (HM Engineering).
Από τον Κώστα Παπαηλιού:
«Τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας αγάπησα και θαύμασα από μικρό παιδί τότε που οι γονείς μου με οδηγούσαν σχεδόν κάθε Κυριακή πρωί στον τότε Βασιλικό Κήπο. Καθώς φτάναμε στην είσοδο, κοντοστεκόμουν να θαυμάσω τα μεγαλόπρεπα μέγαρα που απλώνονταν επιβλητικά μπροστά στα μάτια μου. Και μακάριζα τους ευτυχείς ενοίκους που κατοικούσαν σε αυτά τα αρχοντικά. Όταν μεγαλώσω, σκεπτόμουν, θα καταγράψω την ιστορία αυτής της μοναδικής λεωφόρου».
Κυκλοφόρησε το τεύχος του Απριλίου 2022 της Οικονομικής Επιθεώρησης με θέμα “Αλλαγή σελίδας ή κεφαλαίου”μεδύο συνομιλίες: με τον Νίκο Χριστοδουλάκη, πρώην υπουργό Οικονομικών, καθώς και τον Μιχάλη Αργυρού, πρόεδρο του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της κυβέρνησης:
Η Βίκυ Βολιώτη (’88) εμφανίζεται από τις αρχές της φετινής σεζόν στο θέατρο Άνεσις, στην παράσταση “Μια ιστορία αγάπης”, το πέμπτο κατά σειρά έργο του Γάλλου συγγραφέα και σκηνοθέτη Alexis Michalik, που θεωρείται πλέον το νέο μεγάλο ταλέντο της γαλλικής θεατρικής σκηνής. Η παράσταση ανέβηκε το 2020 στο Παρίσι και σημείωσε τεράστια επιτυχία κερδίζοντας κοινό και κριτικούς. Βραβευμένο με 4 βραβεία Molière, το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα.
Ο Χρήστος Ράμμος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1951.Τελείωσε Γυμνάσιο και Λύκειο στην Γερμανική Σχολή Αθηνών (1969) και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά την λήψη του πτυχίου του (1975), ύστερα από την στρατιωτική του θητεία και μετά από ένα σύντομο διάστημα δικηγορίας συμμετείχε στον εισαγωγικό διαγωνισμό για δικαστικός λειτουργός του Συμβουλίου της Επικρατείας του 1979, στον οποίο και πέτυχε.