Η Χανελόρε Κορώνη γεννήθηκε το 1927 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1935-36 στην Β’ Δημοτικού και παραμένει έως την αποφοίτησή της το έτος 1943-44 και ήταν κόρη του Σπυρίδωνος Κορώνη

Ο  Σπυρίδων Κορώνης (1883 – 1944), ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός και πολιτικός. Υπήρξε καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πολυτεχνείο καθώς και διοικητής του ΙΚΑ επί δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά. Το 1926 ανέλαβε την διεύθυνση των Σιδηροδρόμων Ελληνικού Κράτους. Στην κυβέρνηση Αλέξανδρου Παπαναστασίου (1932) διετέλεσε Υπουργός Συγκοινωνιών ενώ στην κυβέρνηση Αλέξανδρου Οθωναίου (1933) διετέλεσε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας.

Κατά τα Δεκεμβριανά του 1944 συνελήφθη από ομάδες του ΕΑΜ και εν συνεχεία δολοφονήθηκε.

Φέτος, για πρώτη φορά, οι συναυλίες της Γιορτής της Μουσικής, που φιλοξενούνται στο Αίθριο των Μουσών και στον Κήπο χωρίς την παρουσία κοινού, παρουσιάστηκαν live από την ΕΡΤ 2 και ταυτόχρονα μεταδόδηκαν ζωντανά οnline από το site του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, την ΕΡΤ Web TV και το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.

Έτσι την Κυριακή 21 Ιουνίου παρακολουθήσαμε τον δικό μας Δημήτρη Γιάκα σεδημοφιλή αποσπάσματα από όπερες, μιούζικαλ και τραγούδια ελλήνων και ξένων συνθετών.

Το πρόγραμμα αναλυτικά:

Η φετινή Γιορτή της Μουσικής αρχίζει με τα Έγχορδα της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ που, από το Αίθριο του Μεγάρου (19:00), θα παρουσιάσουν ένα από τα πιο διάσημα έργα της μουσικής δωματίου, τη Σερενάτα για έγχορδα, έργο 48 του Τσαϊκόφσκι. Διευθύνει ο διεθνώς καταξιωμένος μαέστρος Μιχάλης Οικονόμου.

Το μουσικό ταξίδι συνεχίζεται στον Κήπο (19:30) με το Κουαρτέτο Εγχόρδων Αθηνών. Οι βιολονίστες Απόλλων Γραμματικόπουλος και Παναγιώτης Τζιώτης, ο βιολίστας Πάρις Αναστασιάδης και ο τσελίστας Ισίδωρος Σιδέρης επέλεξαν για το πρόγραμμά τους αποσπάσματα από γνωστές συνθέσεις του Μπετόβεν, του Μότσαρτ και του Ντβόρζακ. Θα ακουστούν επίσης μεταγραφές αγαπημένων μελωδιών με άρωμα τζαζ του Αμερικανού Τζωρτζ Γκέρσουιν και γνωστών τσιγγάνικων τάνγκο του Δανού Γιάκομπ Γκάντε.

Επιστροφή, στη συνέχεια, στο Αίθριο των Μουσών (20:00) με δημοφιλή αποσπάσματα από όπερες, μιούζικαλ και τραγούδια ελλήνων και ξένων συνθετών. Η Χριστίνα Πουλίτση (σοπράνο), ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος (βαρύτονος) και ο Χριστόφορος Σταμπόγλης (μπάσος) θα ερμηνεύσουν άριες και ντουέτα από τα λυρικά έργα Ντον Τζοβάννι του Μότσαρτ, Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Γκουνό και Σταχτοπούτα του Ροσσίνι καθώς και τραγούδια των Μπελλίνι και Γκασταλντόν. To ρεσιτάλ των τριών διεθνώς αναγνωρισμένων σολίστ ολοκληρώνεται με δύο αποσπάσματα από τα δημοφιλή μιούζικαλ Les Misérables και Kiss Me, Kate. Τους πλαισιώνει ο διακεκριμένος πιανίστας Δημήτρης Γιάκας.

Ο επίλογος ανήκει στο George Kontrafouris Trio. Ο Κήπος του Μεγάρου (20:30) υποδέχεται τον σπουδαίο πιανίστα και τους συνεργάτες του, τον κοντραμπασίστα Κίμωνα Καρούτζο και τον σολίστ των τυμπάνων Τζέισον Ουάστορ, οι οποίοι θα παρουσιάσουν κομμάτια που υπογράφουν ο ίδιος ο Κοντραφούρης και δύο ιδιαίτερες καλλιτέχνιδες, η Σαβίνα Γιαννάτου και η Τζέσσικα Ουίλλιαμς.

Η εταιρεία Teleperformance ζητά συνεργάτες.

Wir sind ein multinationales Unternehmen mit Sitz in Athen und bieten außergewöhnliche Omni-Channel-Kundenerlebnisse in 36 Sprachen und 91 Nationalitäten an.

Derzeit beschäftigen wir in Athen rund 9.000 Mitarbeiter, davon sind etwa 700 deutschsprachig.

Da wir auf der Suche nach neuen Kollegen sind, suchen wir externe Partner um eine Zusammenarbeit und eine neue Kooperation aufzubauen, die Ideen zum gegenseitigen Nutzen austauscht.

Neuerdings bieten wir auch Praktikumsplätze sowie Einstiegstätigkeiten für eine Dauer von mindestens 6 Monaten an.

Somit können wir Schülern eine Möglichkeit bieten, das erlernte Wissen zu vetiefen und in der Praxis umzusetzen und auch einige Eltern könnten von unseren diversen offenen Vakanzen profitieren.

In den unten eingefügten Links finden Sie eine kurze Präsentation unseres Unternehmens, das veranschaulicht, wer wir sind. Bitte klicken Sie auf die unten stehenden Links, um weitere und detaillierte Informationen zu erhalten.

Des Weiteren erhalten Sie als Anhang zusätzliche Informationen über uns.

Mit freundlichen Grüßen

Konstantinos Laskaridis

360 Talent Acquisition Executive| Teleperformance | T +30 210 9490500 (ext.42106) | Athens, Greece | konstantinos.laskaridis@teleperformance.com

.

Η Ντόρα Μπακογιάννη έδωσε την Παρασκευή 19 Ιουνίου μία συνέντευξη στο Action 24, στην εκπομπή του Γιώργου Κουβαρά “Evening Report” καιδιατύπωσε με απόλυτη σαφήνεια τις θέσεις της για τα Ελληνοτουρκικά, την ΑΟΖ με την Αίγυπτο, το Μεταναστευτικό και επεξήγησε την πρότασή της για ένα Νέο Ελσίνκι. Αναφέρθηκε στην πρόσφατη συνέντευξη του Αλέξη Πατέλη στην Καθημερινή και έκλεισε με την αισιοδοξία της για τη φετεινή πορεία της τουριστικής δραστηριότητας στη χώρα μας, λέγοντας πως ούτε η ίδια δεν πίστευε τη θετική εξέλιξη αυτής της πορείας.

Σε ότι αφορά τα Ελληνοτουρκικά η Ντόρα σημείωσε ότι “μοναδικός σύμμαχος της χώρας μας αποτελεί το Διεθνές Δίκαιο” και απέδωσε τις κινήσεις του Ερντογάν σε συμπλεγματική συμπεριφορά οι ρίζες της οποίας θα πρέπει να αναζητηθούν στην ήττα που υπέστη η Τουρκία μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στον Έβρο.

Ευχήθηκε η Γερμανική Προεδρία να αναλάβει πρωτοβολία οριοθέτησης σε μια νέα βάση των σχέσεων Ευρώπης Τουρκίας περιγράφοντας το αποτέλεσμα μιας τέτοιας δυνητικής διαδικασίας ως ένα “Νέο Ελσίνκι”.

“Η Τουρκία δεν συμπεριφέρεται ως Νατοϊκή” δύναμη σημείωσε η Ντόρα και με αφορμή το βιβλίο του Μπόλτον εξήγησε γιατί ο Τούρκος Πρόεδρος βιάζεται.

Τόνισε: “στη Χάγη θα πάμε για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ μόνον και για τίποτε άλλο“.

Επιδοκίμασε πλήρως τις πρόσφατες τοποθετήσεις της Προέδρου της Δημοκρατίας κας Κατερίνας Σακελλαροπούλου για τα ανθρώπινα δικαιώματα με την ανάρτησή της για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και με αφορμή την πρόσφατη συνέντευξη του Αλέξη Πατέλη στην Καθημερινή δήλωσε πως τον συνεχάρη για την ευθεία του τοποθέτηση σχετικά με τον σύντροφό του και την προσωπική του ζωή σημειώνοντας πως η επιλογή της Κυβέρνησης στο πρόσωπό του είναι επειδή εκτιμάται η βαθιά του τεχνογνωσία σε θέματα οικονομικά.

Κλείνοντας εμφανίστηκε απολύτως αισιόδοξη για την περαιτέρω πορεία της οικονομίας μετά την πανδημία σημειώνοντας πως μια τέτοια πρώτη αλλά βασική ένδειξη αποτελεί η πορεία του τουρισμού. Μιλώντας με τους ξενοδόχους των Χανίων διαπίστωσε πως η αύξηση του τουριστικού προϊόντος οδηγείται στο 30% από εκτιμήσεις που προσδιόριζαν το συγκεκριμένο μέγεθος στο 15% στην καλύτερη περίπτωση.

Παρακολουθείστε την συνέντευξη…

Με αφορμή την συζήτηση για το ξεκίνημα του Νίκου Βασιλείου στην Σχολή ο Χρήστος Μπαλόγλου θυμήθηκε ότι:

Στην Γερμανική πέρασαν και καθηγητές ενός έτους. Ετσι, το 1976-1977, εδίδαξαν τα φροντιστηριακά ενισχυτικά μαζί με τον ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ο ΠΟΥΛΑΚΗΣ Φυσική και ο ΝΤΑΣΗΣ, Χημεία. Ο Πουλάκης εδίδαξε και την χρονιά 1977-1978. Ο Ντάσης ένα έτος . Ευτύχησα να έχω την θυγατέρα του, Αργυρώ, μαθήτρια στους Θρακομακεδόνες, 1994-1995, δεν εγνωριζε , ότι ο πατέρας της είχε διδάξει και στην Γερμανική.

Το έτος 1979-1980 με την παραίτηση ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, ανεζητήθη θεολόγος και ο ΜΟΥΣΤΑΚΗΣ μας έφερε τον ΠΑΠΑΔΑΤΟ. Μετά διορίσθηκε στο Δημόσιο.

Τέλος, ο Δρ. Αθανάσιος Χατζόπουλος έφυγε από την Σχολή το 1988 (είχε πρωτοέρθει το 1983 και έμεινε έως το 1986) καιτον Οκτώβριο του 2000, εξελέγη από την Ιεραρχία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Βοηθός Επίσκοπος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών με τον τίτλο του Επισκόπου Αχαΐας και διορίσθηκε διευθυντής του Γραφείου της Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στις 5 Αυγούστου 2007 η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος τον ανύψωσε, τιμής ένεκεν, σε Μητροπολίτη Αχαΐας.

Αποφοίτησε από τη Γ.Σ.Α. το 1967. Σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ και πήρε το πτυχίο της το 1972. Εργάστηκε για μια τριετία στην Siemens Hellas και ακολούθως στην Εθνική Τράπεζα (Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών και Υποδιεύθυνση Μεταφραστικού), από την οποία συνταξιοδοτήθηκε το 2005. Βοήθησε στη δημιουργία της νέας ιστοσελίδας του Συλλόγου δικτυώνοντας παλαιότερους και νεώτερους και εισφέροντας  με φωτογραφικό υλικό και στοιχεία από τις παλαιότερες δεκαετίες, που της έχουν δώσει απόφοιτοι ή έχει από τον πατέρα της Ιδομενέα Παπαδάκη, τέως Λυκειάρχη της Σχολής.

.

Το επετειακό τεύχος των 5 χρόνων κυκλοφορίας του montags της 13.7.2020 έχει σαν κύριο θέμα τους Εκπροσώπους Έτους και είναι αφιερωμένο στην χρονιά του 1942 ως φόρο τιμής στην Βεατρίκη Δημητριάδου, που με την πρωτοβουλία της εβδομήντα χρόνια μετά, το 2012, να επικοινωνήσει με τον Σύλλογό μας, άνοιξε τις πύλες της Αραχώβης και μας σύστησε όλα τα παιδιά εκείνων των χρόνων, και τους μεγαλύτερους και τους νεότερους. Ήταν δύσκολα χρόνια, καταμεσής της Κατοχής, αλλά ανέδειξαν, κάτι που έμεινε και στους μεταπολεμικούς αποφοίτους: την αγάπη για το σχολείο και την ευγνωμοσύνη τους σε αυτό που περιγράφε ως “θεμέλιο ζωής” η Νίκη Γουλανδρή.

Πολλοί νεότεροι της Βεατρίκης αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το σχολείο, είτε γιατί αυτό έκλεισε και για να τελειώσουν το γυμνάσιο οδηγήθηκαν σε άλλα ιδιωτικά ή δημόσια, είτε γιατί οι γονείς φοβούμενοι τα αντίποινα ή διαφωνώντας με το γερμανικό περιβάλλον πήραν τα παιδιά τους από την Αραχώβης.

Απόδειξη αυτού του δεσίματος είναι η φωτογραφία των Επτά Νάνων, που συνέχισαν να συναντώνται και να αναζητούν τα ίχνη των συμμαθητών και συμμαθητριών μέχρι και σήμερα. Όπως θα δείτε και στο άρθρο του σημερινού montags η φωτογραφία αυτή του 1989, ξεκινά από αριστερά με την Βεατρίκη Δημητριάδου, που μας άφησε στα τέλη του 2014, και την Ροδούλα Κούμαρη-Σταθάκη και είναι ένα reunion  Και οι δύο ως σύγχρονοι εκπρόσωποι έτους εντόπισαν τα ίχνη πολλών. Πρόσφατα δημοσιεύσαμε το βιογραφικό και την φωτογραφία του συμμαθητή τους Αντώνη Κιτσίκη, που έφυγε το 2004 και η Ροδούλα έλεγε πόση χαρά θα έκαναν όλοι και όλες που εντοπίσαμε τα ίχνη του.

Οι 7 Νάνοι και η Χιονάτη είναι λοιπόν από αριστερά προς τα δεξιά:

Βεατρίκη Δημητριάδου-Begert (Χαζούλης)

Ροδούλα Κούμαρη-Σταθάκη (Υπναράς)

Μόνικα Πέην (Χαρούμενος)

Λένα Γκλαβάνη-Miller (Σοφός)

Ειρήνη Αννίνου-Καρυοφίλλη (Ντροπαλός) (καθιστή στο πάτωμα)

Αμαλία Καραλή-Λικατσά (Χιονάτη) (με το μαύρο πουκάμισο κοιτά προς τα επάνω)

Ανζλέτ Κατσαούνη-Κοντομίχαλου (Γκρινιάρης) (σκύβει κάτω από το φωτιστικό)

Αγγέλα Βαϊανού-Κυριαζή (Συναχωμένος) τελευταία στα δεξιά

Από την παρέα αυτή σήμερα (2020) η Ροδούλα (δεύτερη από αριστερά) ζει στην Κηφισιά, η Λένα Γκλαβάνη (τέταρτη) ζει στην Νέα Υόρκη και η Ανζλέτ Κατσαούνη κινείται μεταξύ Κίνας και Αμερικής. Στην Νέα Υόρκη ζει και η άλλη συμμαθήτρια εκτός της ομάδας των Επτά Νάνων, η Ρούλα (Αργυρώ) Συράκη, ενώ στην Αθήνα ζει η Έβη Τουλούπα, που μας έχει τιμήσει σε όλες τις εκδηλώσεις που την καλέσαμε.

Έτσι, στο πλαίσιο της προσπάθειας που κάνουμε για την προσέλκυση Εκπροσώπων Έτους, θα θέλαμε έστω και εκ των υστέρων να “χρίσουμε” κάποιους παλαιούς από εκείνα τα χρόνια, που κατέβαλλαν μεγάλη προσπάθεια να μας φέρουν σε επαφή με συμμαθήτριες και συμμαθητές εκείνης της εποχής. Και όχι μόνον. Μας εξιστόρησαν γεγονότα από τις τάξεις, απο τις οικογένειές τους, από την μετέπειτα ζωή τους και μας χάρησαν φωτογραφικό υλικό, τόσο σπάνιο από εκείνα τα χρόνια. Να ξεκαθαρίσουμε ότι ορισμένοι από αυτούς βοήθησαν μέσω των παιδιών τους που κράτησαν στα συρτάρια τις φωτογραφίες και στην μνήμη τις ιστορίες.

Έτσι θα θέλαμε να πούμε ότι για τα χρόνια της Αραχώβης οι Εκπρόσωποι Έτους είναι:

1936 – Απόστολος Πίτσος

1937 – Σοφία Καζάζη

1938 – Βύρων Θεοδωρόπουλος

1939 – Κωνσταντίνος Παπαναστασίου

1940 – Μαριέττα Ράδοβιτς-Ισιδωρίδου

1941 – Νάτα Μελά, Αλέκος Κυριακός

1942 – Βεατρίκη Δημητριάδου, Ροδούλα Κούμαρη-Σταθάκη, Δήμητρα Καρβελά

1943 – Δήμητρα Μάτου

1944 –

1945 –

1946 – Βασίλης Μαυρίδης

1947 – Φωκίων Φωτιάδης-Νεγρεπόντης

(οι χρονιές 1945, 1946 και 1947 δεν είχαν απόφοιτους διότι η Σχολή είχε κλείσει, όμως αναφέρονται, δίοτι αν τα παιδιά είχαν συνεχίσει ομαλά θα είχαν αποφοιτήσει τότε)

Με επιστολή του, που έστειλε την 16.6.2020, ο Πέτρος Πετρακόπουλος υπέβαλε την παραίτησή του από το Δ.Σ. του Συλλόγου Αποφοίτων ΓΣΑ.

Δυο εξαιρετικά σημαντικές συνεντεύξεις έδωσε προσφάτως ο νευρολόγος -ψυχίατρος Αργύρης Στριγγάρης (’92), που είναι εγκατεστημένος στη Bethesda (ΗΠΑ), κύριος ερευνητής και επικεφαλής της Μονάδας Mood Brain and Development στο Εθνικό Ίδρυμα Ψυχικής Υγείας των ΗΠΑ και καθηγητής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Τζόρτζταουν, σχολιάζοντας τις επιπτώσεις της πανδημίας στην ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων:

· Η πρώτη, με τον τίτλο “Ευάλωτη η γενιά της πανδημίας“, δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις 11 Μαΐου…

· Η δεύτερη, με τον τίτλο “Βία και πανδημία“ δημοσιεύθηκε στην Athens Voice στις 11 Ιουνίου…

Ο Στέφανος Μίτμαν έγραψε ένα μικρό επεξηγηματικό κείμενο για τις πρόσφατες εκλογές της 17ης Ιουνίου για το Schulverein:

Εκλογές για την ανανέωση του Διοικητικού Συμβουλίου (ΔΣ) του Συλλόγου της Γερμανικής Σχολής Αθηνών (Deutscher Schulverein Athen ή απλά “Schulverein”)

Το ΔΣ του Schulverein έχει 9 τακτικά μέλη, που ανανεώνονται διαδοχικά ανά τριετία. Στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς λήγει η θητεία τριών μελών, που μπορούν να επανεκλεγούν.

Τα ενεργά μέλη του ΔΣ αναφέρονται στο website της DSA, στη σελίδα…

Έτσι φέτος λήγει η τριετής θητεία των κκ Richard Epstein, Wolfgang Gebhardt και Thomas Greve.

Οι εκλογές διεξάγονται στην δεύτερη τακτική Γενική Συνέλευση (ΓΣ) των μελών του Schulverein, που γίνεται κάθε Μάιο ή Ιούνιο (η πρώτη τακτική ΓΣ γίνεται κάθε Νοέμβριο και βασικό της αντικείμενο είναι ο οικονομικός απολογισμός για την σχολική χρονιά που πέρασε και η έγκριση του προϋπολογισμού της επόμενης σχολικής χρονιάς).

Την περασμένη Τετάρτη, 17 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκε στο Pausenhof (λόγω κορωνοϊού) η τακτική ΓΣ και οι προγραμματισμένες εκλογές. Υποψηφιότητες είχαν θέσει εκ νέου δυο από τα τρία παλαιά μέλη Richard Epstein και Thomas Greve και οι νέοι υποψήφιοι κκ Nikolaos Athanassiadis, Marcus Bremer και Aris Liakopoulos.

Το αποτέλεσμα ανακοινώθηκε λίγο μετά την λήξη της μυστικής ψηφοφορίας, στην οποία συμμετείχαν τα 50 παρόντα μέλη του Schulverein και έχει κατά σειρά ψήφων ως εξής:

Λόγω ισοψηφίας, θα έπρεπε σύμφωνα με τον κανονισμό να γίνει νέα ψηφοφορία για την τρίτη θέση στο ΔΣ μεταξύ των κκ Greve και Liakopoulos, αλλά ο αντιπρόεδρος Thomas Greve απέσυρε την υποψηφιότητά του και έτσι αναδείχθηκε ως τρίτο μέλος του ΔΣ, χωρίς άλλη ψηφοφορία, ο επίσης απόφοιτος και αρχιτέκτονας Άρης Λιακόπουλος.

Στο σημείο αυτό να ευχηθούμε καλή επιτυχία σε όλα τα μέλη του ΔΣ και να επισημάνουμε ότι μέσα στην επόμενη σχολική χρονιά αναμένεται να ολοκληρωθεί η αλλαγή του καταστατικού του Schulverein, ώστε να γίνει δυνατή η εγγραφή στον Σύλλογο της Γερμανικής Σχολής Αθηνών προσώπων που δεν πληρούν την προϋπόθεση που ισχύει μέχρι σήμερα, δηλαδή να έχουν την Γερμανική υπηκοότητα.

Ένα εξαιρετικά σπάνιο βιβλίο του Ροδόλφου Γουλιέλμου Φιξ, που κυκλοφόρησε το 1998 με τίτλο:

Ιστορία της Οικογένειας Φιξ (Fix) του Ηρακλείου – από την εποχή του Όθωνα έως και σήμερα

αποτυπώνει αναλυτικά όλη την ιστορία της οικογένειας ξεκινώντας από την πρώτη επαφή, την εξοικείωση των Ελλήνων με το ζύθο την περίοδο 1928 – 1860 και καλύπτοντας όλη την περίοδο έως το 1950. Στα κεφάλαια του “βιβλίου” (πρόκειται για “δεμένες” σελίδες) αναφέρονται ονόματα, που συναντάμε στα μαθητολόγια της Αραχώβης,  όπως αυτό της Υακίνθης Φιξ:

Ιωάννης Καρ. Φίξ (8 Οκτωβρίου 1893 – 8 Αυγούστου 1943)

Σπούδασε χημικός και στην συνέχεια εισήλθε στην επιχείρηση του πατέρα του Καρόλου Ιωαν. Φίξ , παραγωγή και διάθεση ζύθου και πάγου. Παντρεύτηκε την Μαριάνθη το γένος Γεωργίου Αριστ. Μουστάκα τραπεζίτη με καταγωγή από την Άνδρο, εκ των συνιδρυτών της Κεντρικής Τράπεζας της Ελλάδος και της Ασφαλιστικής Εταρείας “Κυκλαδική”, με την οποία απέκτησαν τρία τέκνα, τον Κάρολο (γεν.1927), την Υακίνθη (γεν. 1930) και τον Γεώργιο (γεν. 1933).

Ακόμη αναφέρεται η οικογένεια Μάμου, μέλη της οποίας περιλαμβάνονται επίσης στα μαθητολόγια (Χριστίνα, γεν. 1925, Όλγα, γεν. 1927).

Είναι πιθανόν και άλλα μέλη της οικογένειας Φιξ να κάθισαν στα θρανία της Αραχώβης αλλά δεδομένου ότι τα μαθητολόγια έως το 1925 έχουν χαθεί και σε ότι αφορά την επόμενη περίοδο από το 1926 έως το 1944 έχουν χαθεί πολλά τεύχη κυρίως των γερμανικών τμημάτων. (περισσότερα…)

Με ψευδώνυμα παρουσιάζονται οι μαθητές και οι μαθήτριες, με τα κανονικά τους ονόματα οι καθηγητές και οι καθηγήτριες της εποχής:

Hier begegnet ihr dem Schüler Fabian, der zwischen 1937 und 1942 die damalige DSA besuchte und 1942 sein Abitur absolvierte. Fabian ist ein Pseudonym, also ein erfundener Name, um die Identität der Person zu schützen. Die Geschichte Fabians ist aber eine wirkliche Geschichte. Wir sind in unserem Schularchiv auf ihn gestoßen und wollen euch hier von ihm erzählen.

Περισσότερα…

“Με προνοητικότητα, ευελιξία και προσαρμοστικότητα, θα βγούμε πιο ισχυροί από την κρίση”.Τη δέσμευση της Alpha Bank να στηρίξει με όλες της τις δυνάμεις την επιστροφή της χώρας στην ομαλή οικονομική και επιχειρηματική δραστηριότητα, επανέλαβε στις 12 Ιουνίου ο CEO του Ομίλου Βασίλειος Ψάλτης, από το πάνελ “Covid-19 and Banking: The Leader’s Response” του 5ου Delphi Forum, τονίζοντας παράλληλα ότι η εμπειρία του κορωνοϊού επιβεβαίωσε για άλλη μία φορά τη σημασία που έχουν η προνοητικότητα, η ευελιξία και η προσαρμοστικότητα για την αντιμετώπιση κάθε κρίσης.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος που εορτάζεται στις 5 Ιουνίου, το envinow.gr, πραγματοποίησε μία εφ’ όλης της συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Αραβώση (’81), Καθηγητή ΕΜΠ και Γενικό Γραμματέα Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων του ΥΠΕΝ. Μεταξύ πολλών θεμάτων που αναλύθηκαν, ήταν το περιβαλλοντικό πολυνομοσχέδιο στο οποίο υπήρξε ένας από τους βασικούς συντελεστές της προετοιμασίας του, το μέλλον της ανακύκλωσης και της διαχείρισης απορριμμάτων στην Ελλάδα, το σχέδιο για τη διαχείριση των λυμάτων και πολλά ακόμη. Διαβάστε τη συνέντευξη…

Η ενότητα Zeitreise παρουσιάζει την παράλληλη ιστορία της Ελλάδας, της Γερμανίας και τις πιό ενδιαφέρουσες για τους τότε μαθητές της Γερμανικής Σχολής, αλλά και τους απόφοιτους εν γένει: την ιστορία της Γερμανικής, αλλά και των κτιρίων της Αραχώβης, Το σκέλος της ιστορίας της Σχολής έχει σπάνιες φωτογραφίες που μας ταξιδεύουν πίσω στον Ιανουάριο του 1931.

Περισσότερα…

Πολλοί φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι και μαθητές ήρθαν στο Νεκροταφείο της Δροσιάς την Πέμπτη 11 Ιουνίου για το τελευταίο αντίο στον Νίκο Βασιλείου.

Η Αγγελική Κανελλακοπούλου, ως μαθήτρια και συνάδελφός του, ο Γιάννης Μυλωνάς, ως συνάδελφος και φίλος του και ο ανηψιός του Γιάννης τον αποχαιρέτησαν μέσα από ιστορίες των χρόνων που τον είχαν δίπλα τους.

Η σύζυγός του Έλντα και η κόρη του Ζωή έστειλαν ένα ευχαριστήριο μήνυμα:

Σας ευχαριστούμε για την συμπαράσταση σας αυτές τις στιγμες. Με τις φωτογραφίες, τα κείμενα, τα σχόλια, τις ιστορίες, τα μηνύματα, νιώσαμε ότι η οικογένεια μας δεν περιοριζεται στους τοίχους του σπιτιού μας, ότι είμαστε και θα είμαστε δεμένοι με όλους σας! Ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Αγγελική Κανελλακοπούλου:«Όλοι, κύριε Νίκο, είναι εδώ…»

Ο Νίκος Βασιλείου για πολλές και πολλούς από εμάς ήταν δάσκαλος με ό,τι σημαίνει η λέξη αυτή. Ενδιαφερόταν για την καθεμία και τον καθένα από εμάς, ποτέ δεν ήταν άλλωστε σκοπός του η στείρα μετάδοση γνώσεων. Στεκόταν πλάι μας, στα μικρά και στα μεγάλα, ένας δεύτερος πατέρας. Άνθρωπος αλέγρος και φύσει καλός – όπως αποδεικνύεται και από τον υπέροχο τρόπο που έφυγε, χωρίς να ταλαιπωρηθεί και χωρίς να ταλαιπωρήσει, απολύτως ειρηνικά όπως ειρηνική ήταν και ολόκληρη η ζωή του. Όλοι οι μαθητές είχαν την ίδια αξία για τον Βασιλείου (έτσι τον λέγαμε όλοι εμείς), ακόμη και αυτοί που έφεραν την ρετσινιά του «τεμπέλη». Ως εκπαιδευτικός είχε πάντα κατανόηση για τις εφηβικές αμυαλιές, ακόμα κι όταν μας «μάλωνε», το έκανε με έναν τρόπο που κανείς, καμία δεν μπορούσε ποτέ να του κρατήσει κακία. Γιατί στην τελική είχε πάντα δίκιο και το έκανε με τρόπο απαλό και αβρό. Όπως ήταν και ο ίδιος. Γλεντζές στην καθημερινότητά του, χωρίς αγκυλώσεις και «δήθεν». Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι, όποτε αναφέρεται το όνομά του, τα σχόλια και οι ιστορίες που ακούγονται είναι όλες ξέχειλες μόνο από αγάπη. Γιατί η αγάπη ήταν μια λέξη που σημάδεψε όλη την ζωή του. Αγάπη για την μαθήτρια και τον μαθητή, αγάπη για τους γονείς του σχολείου που ανησυχούσαν για τα βλαστάρια τους, αγάπη για τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους του, αμέριστη αγάπη για τις γυναίκες της ζωής του, την Έλντα και την Ζωή – που ήταν άλλωστε η ίδια του η ΖΩΗ, αγάπη για τους άντρες που μπήκαν αργότερα στον δρόμο του, τον γαμπρό του Γρηγόρη και τους εγγονούς του Κωνσταντίνο και Νικόλα. Ο Βασιλείου διάλεξε για τραγούδι ορόσημο, τι άλλο, ένα τραγούδι ύμνο στην αγάπη. «Σ΄αγαπώ» έλεγε και τα μάτια του ξεχείλιζαν από συναίσθημα.

Την ίδια αγάπη απλόχερα του χαρίζουν οι παλιές μαθήτριες και μαθητές του, οι απόφοιτοι του σχολείου που τόσο αγάπησε και στο οποίο υπηρέτησε αρχικά ως φροντιστής, στη συνέχεια ως διορισμένος εκπαιδευτικός και ακολούθως ως υποδιευθυντής και διευθυντής Λυκείου, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Όπως έγραψε πριν λίγες μέρες ένας συναπόφοιτος: «Αυτό το «Σ’ αγαπώ» μάς το είχατε πει με κάθε δυνατό τρόπο, κύριε Βασιλείου μας. Από την πρώτη μέρα που μπήκαμε στο σχολείο μέχρι όχι μόνο την τελευταία, μα την τελευταία φορά που σας είδα, που σας είδε, ο καθένας από εμάς. Αδύνατο να θυμηθώ πόσα χρόνια σας είχαμε καθηγητή, νιώθω σίγουρος πως ήταν σχεδόν 40, τα 6 που ήμαστε στο σχολείο και όσα ακόμα έχουν περάσει από τότε».

Ναι, ο Βασιλείου είμαι σίγουρη ότι τώρα μας ακούει και μας χαμογελάει με τον γνωστό γλυκό του τρόπο. Για αυτό σας λέω, «κύριε Νίκο», απλά και σταράτα, έτσι όπως τα λέγαμε πάντα μεταξύ μας:

Εξ ονόματος των χιλιάδων μαθητριών και μαθητών σας σάς ευχαριστούμε για όσα μας διδάξατε, σας ευχαριστούμε που σας είχαμε στην ζωή μας.

Και σας ευχαριστώ εγώ προσωπικά για την εμπιστοσύνη που μου δείξατε, όταν ξεκίνησα 23 χρονών κοριτσάκι να διδάσκω, εμπιστοσύνη που δίνατε απλόχερα σε όλους τους νέους εκπαιδευτικούς στα πρώτα βήματά τους.

Ελαφρύ το χώμα που θα σας σκεπάσει, αιώνια η μνήμη σας.

Γιάννης Μυλωνάς:Επικήδειος λόγος για τον Νίκο Βασιλείου

Θλιβερό προνόμιο να αποχαιρετάς αγαπημένο φίλο και συνάδελφο. Τούτη τη στιγμή του ύστατου αποχαιρετισμού λίγα λόγια, απλά και όχι βαρετά χρειάζονται, για να ξεπαγώσουν τον χρόνο.

Ο Νίκος ανήκει στην πονεμένη γενιά που γνώρισε την Κατοχή, τον αδελφοκτόνο σπαραγμό του εμφυλίου της πολύπαθης πατρίδας μας, τη Χούντα, την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και τέλος την πανδημιοκρατία, που όλοι μας ήδη βιώνουμε. Ανήκει στη γενιά με τα πολλά παράσημα…….,που δεν ανάβει θυμιατά και δεν καίει λιβάνια. Στ΄αλήθεια, δύσκολη η ζωή του και πολυκύμαντη.

Τύχη αγαθή μάς έφερε στη Γερμανική Σχολή, όπου και οι δυο αφυπηρετήσαμε ύστερα από 35 συναπτά χρόνια. Συνάδελφος αγαπητός, προσηνής, άδολος,χαμηλών τόνων, μειλίχιος και ιδιαίτερα συνεργάσιμος. Πραγματικά, θελξικάρδιος, τερψίθυμος και φερέπονος, όπως θα έλεγε ο λεξιλάγνος αείμνηστος συνάδελφός μας Γιάννης Ποντικός. Πίστευε πως ο δάσκαλος, όταν δεν ξέρει κάτι, πρέπει να το λέει. Το λάθος δεν τον φόβιζε, γιατί και με το λάθος το δασκαλίκι μπορεί να γίνει καλύτερο. Με τους μαθητές του δεν έκανε πόλεμο. Έδινε μάχες, ασχέτως αν κάποιες μπορούσε να τις χάσει……Ο παθός και ο μαθός, έλεγε.

Όταν λυκειάρχευσε, η ποινή, το θρυλικό Tadel, αντικαταστάθηκε από το τραγούδι……..έλεγε αστειευόμενος. Η αλήθεια είναι πως η ευρυθμία της Σχολής δεν διαταράχθηκε…….Η Κεραμέως, σήμερα,είμαι σίγουρος πως θα τον καλούσε σε απολογία…Κοντολογίς, ίσως και χωρίς να το αντιληφθεί, πήρε το γιώτα από το πρέπει και το έγδαρε ίσαμε το πι, καταπώς λέει ο Ελύτης.

Ως μαθηματικός, και μάλιστα καταξιωμένος, μπορεί να μην κατάφερε να τετραγωνίσει τον κύκλο – Δει Δήλιον πρόβλημα λύσαι και κύκλον τετραγωνίσαι, έλεγαν οι αρχαίοι – όμως τον χαρακτήριζε η τετραγωνική λογική. που πάει να πει πως πάντα ορθοτομούσε το λόγο και πάντα ήταν στη σωστή μεριά της Ιστορίας!!

Αγαπητή μου Έλντα, λατρεμένη του Νίκου, ξέρω πως μια μαθηματική άσκηση θέλησε να λύσει λίγο πριν να δραπετεύσει από τη ζωή. Βέβαια, για το καλό μας, ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μας……Και κάτι τελευταίο, Έλντα μου. Οφείλω να το πω κι αυτό. Ο Νίκος είχε ένα μεγάλο ελάττωμα……Ναι, στ΄αλήθεια. .Αγαπούσε όλους τους ανθρώπους, φίλους και εχθρούς, γι αυτό και τόσο αξιαγάπητος!!!

Αργότερα, η έλευση της Ζωής, της μονάκριβης λατρεμένης κόρης του, της άριστης μαθήτριάς μου και στη συνέχεια λαμπρής συναδέλφου μου, του έδωσε νόημα ξεχωριστό και νέα τροπή στη ζωή του. Ήταν τότε που ανακάλυψε το τραγούδι και πήρε νόημα η ύπαρξή του. Ζωοποιός δύναμη και αγάπη ξεχωριστή. Ύμνος για τη ζωή……Βλέπεις, πολλά τα φοβερά, πιο φοβερά απ΄όλα ο άνθρωπος. Πίστευε πως ο ασφαλέστερος τρόπος να μην υπονομεύσεις το κύρος σου είναι το τραγούδι και η χαρά που βγαίνει απ΄αυτό. Χαρίεσσα η αντιμετώπιση των πραγμάτων της σύντομης ζωής μας. Όμορφη βιοθεωρία!! Ως χαρίεν έστ΄άνθρωπος, όταν άνθρωπος η. Χαριτωμένο πλάσμα ο άνθρωπος, όταν άνθρωπος είναι..

Βέβαια, ευτυχώς και υπήρχαν και κείνες οι στάσεις που κάναμε στο ταξίδι μας που έλεγε ο παππούς Δημόκριτος << βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόκευτος >>. Όμορφα συναπαντήματα, γλεντοκόπια και συνάφειες. Γελάσαμε και κλάψαμε, χαρήκαμε και πονέσαμε. Δώσαμε και πήραμε στη σύντομη ζωή μας. Για να επικρατήσει στο τέλος η χαροποιός ρήση. Ανάσα μια, ανάσα δυο, όλα καλά, βρε χαρμολύπη.

Όταν τραγουδούσε, αισθανόταν ως ένας αιώνιος έφηβος, λες και ήταν μια φωνή ενός εξεγερμένου νέου των σίξτις. Πίστευε πως και τα μικρά πράγματα έχουν, μπορεί να έχουν μεγάλη σημασία και πως το τραγούδι μάς εξυψώνει ενώ η ύλη μάς γειώνει στην πεισματάρα πραγματικότητα. Κοντολογίς, με το τραγούδι του και την απέραντη καλοσύνη έγινε για μας μνήμη ζωντανή που αντιστέκεται στη φθορά του χρόνου. Τέλος, στο τέλος της ημέρας, στο τέλος της ανάσας επανέρχεται η αντίφαση, δηλαδή να διεκδικούμε την ανάταση μες στην υπαρξιακή αγωνία μας.

Υπέροχη λιακάδα σήμερα. Θριαμβική επέλαση του καλοκαιριού. Διάλεξες, βρε Νίκο μου, και τη μέρα που θα έφευγες για το ταξίδι στο Επέκεινα, λες και ήσουνα έτοιμος από καιρό να σαλπάρεις για τα αστρικά πελάγη με λελογισμένη αυτοπειθαρχία και με μια επικούρεια αντίληψη της αείρροης ζωής, Ήθελες με αξιοπρέπεια να πάρεις το δρόμο προς την επουράνια ουτοπία, χωρίς καμιά προσδοκία για κανένα μεταφυσικό παράδεισο.

Νίκο μου, αγαπητέ συνάδελφε, κλείνω τον στερνό χαιρετισμό μου με ένα στίχο του Κωστή Παλαμά. Σμίλεψες, δάσκαλε, ψυχές ως στη στερνή πνοή σου. Και μια δική μου προσθήκη. Σ΄αγαπώ γιατί είσαι ωραίος, σ΄αγαπώ γιατί ήσουν Εσύ!!

Νίκο, καλό ταξίδι…

Ο Νίκος Κοτζιάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1975. Παίζει violoncello στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.

Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών, όπου και έδωσε τις διπλωματικές του εξετάσεςι και υπήρξε μαθητής της Λήδας Κουρούκλη (1905-1984, διακεκριμένη σολίστ με σπουδαία καριέρα πριν και μετά τον Πόλεμο) και του Ελευθερίου Παπασταύρου (διακεκριμένος συνθέτης, δεξιοτέχνης του βιολοντσέλου, παιδαγωγός και προσωπικότητα διεθνούς ακτινοβολίας, ο οποίος έφυγε πρόσφατα από την ζωή, στις 10 Ιουνίου 2020 σε ηλικία 88 ετών).

Δίδαξε βιολοντσέλλο 30 χρόνια στο Ωδείο Αθηνών και στο Ορφείο Ωδείο Αθηνών και έχει ήδη 14 διπλωματούχους μαθητές.

Εξέδωσε στον εκδοτικό οίκο Kunzelmann μέθοδο διδασκαλίας “Cello spielen leichter”.

Δίδαξε στην Sommerakademie Ratzeburg με τον Werner Thomas.

Είναι παντρεμένος με την πιανίστα Κατερίνα Κιοκπάσογλου και έχουν 3 παιδιά.