Ο Φιλοκτήτης Κυριαζόπουλος γεννήθηκε το 1923 και πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια το έτος 1935-36 στην Β’ Γυμνασίου και παραμένει έως την αποφοίτησή του το έτος 1939-40 στην ΣΤ’ Γυμνασίου. Στο άρθρο του, μάλιστα, Ο Ευγένιος Σαντορίνης (Αναμνήσεις από την προπολεμική Γ.Σ.Α.) ανακοινώνει την νέα άφιξη στην τάξη το έτος 1935-36.

Μετέφρασε πολλά βιβλία κυρίως του Erich von Däniken και πολλά εξέδωσε ο εκδοτικός οίκος Notos.

Ταξίδι στο Κιριμπάτι. Περιπέτειες μεταξύ ουρανού και γης

Στο όνομα του Δία

Το μυστήριο της Νάσκα

Τα μάτια της σφίγγας

‘Οταν ήρθαν οι Θεοί

Εισβολή από το διάστημα

και πολλά άλλα

https://www.somanybooks.gr/person/kiriazopoulos-filoktitis

(*) αν δεν είχε υποχρεωθεί να φύγει από την Σχολή θα αποφοιτούσε το 1947.

Ο Ορθόδοξος Παπάζογλου άρχισε το Δημοτικό σχολείο στον Τύρναβο και το τελείωσε στο Πρότυπο Δημοτικό Θες/νίκης και κατά τα πρώτα έτη των γυμνασιακών του σπουδών φοίτησε στη Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, αποφοίτησε όμως από το Αμερικανικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης «Ανατόλια» το 1947.

Το 1948, μετά από επιτυχείς εξετάσεις, γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονί­κης, απ’ όπου πήρε το πτυχίο του Ιατρού ακριβώς έξι χρόνια μετά, τον Ιούλιο του 1954, με βαθμό «Λίαν Καλώς». Την ίδια χρονιά γράφτηκε μέλος του Ιατρι­κού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και του χορηγήθηκε άδεια εξάσκησης επαγγέλματος στην περιφέρεια τον Συλλόγου αυτού.

Από τον Ιούλιο του 1954 μέχρι το Μάρτιο του 1956 υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως Έφεδρος Ανθυπίατρος του στρατού ξηράς. Υπηρέτησε στη Β. Μακεδονία, στο Πετρίτσι και στο Σιδηρόκαστρο, ενώ ήδη από την 1η Σεπτεμβρίου του 1955 είχε γίνει δεκτή η αίτησή του να προσληφθεί ως άμισθος εσω­τερικός βοηθός στη Β’ χειρουργική Κλινική του Πα­νεπιστημίου Θεσσαλονίκης, προκειμένου να πάρει την ειδικότητα της Χειρουργικής. Από τότε υπηρέ­τησε ανελλιπώς στη Β’ Χειρουργική Κλινική υπό τη διεύθυνση όσων είχαν εκάστοτε την εντολή της έδρας, όπως ο Καθηγητής κ. Ν. Καβαζαράκης, ο εντεταλμένος υφηγητής κ. Ν. Αναγνωστίδης, ο κα­θηγητής κ. Κ. Τούντας, ο διευθυντής της Κλινικής κ. Γεράσιμος Μακρής.

Κατά τη διάρκεια της εκεί θητείας του συνέβαλε ουσιαστικά σε κάθε προσπάθεια δημιουργίας και προόδου, προώθησε ενέργειες που αφορούσαν στην ίδρυση Πειραματικού Χειρουργείου, στην ίδρυση Καρδιοχειρουργικού Εργαστηρίου, στην μεταφορά και εγκατάσταση της Κλινικής από το Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ στο Γενικό Κεντρικό Νοσοκομείο. Πάρα πολύ σημαντική ήταν και η βοήθεια που προσέφερε στον τότε Διευθυντή της Κλινικής, τον κ. Γεράσιμο Μακρή, στην προσπάθειά του να δημιουργήσει Τμή­μα Χειρουργικής Περιφερικών Αγγείων και την πρώτη μονάδα στη Θεσσαλονίκη εντατικής νοση­λείας.

Στις 30 Ιανουαρίου 1958 διορίσθηκε οργανικός βοηθός στη Β’ Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστη­μίου Θεσσαλονίκης ενώ το Σεπτέμβριο του επόμενου έτους απέκτησε την άδεια ειδικότητας χειρουργού.

Το 1960 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με βαθμό «Άριστα».

Η σχετική εργασία που υποστήριζε είχε θέμα «Η επίδραση του πλάσματος αναρρωνυόντων καταγματιών επί της πωρώσεως.

Τον Ιανουάριο του 1961 μετά από πρόταση του Καθηγητή του ανανεώθηκε η θητεία τον ως βοηθού στην Κλινική ενώ το Μάιο τον 1963 διορίσθηκε Επι­μελητής Εργαστηρίου στη Β’ Χειρουργική Κλινική, μετά από πρόταση πάντα τον καθηγητή κ. Ν. Καβαζαράκη.

Ένα χρόνο μετά, το 1964, αναγορεύτηκε παμψηφεί Υφηγητής της Χειρουργικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, υποβάλλοντας εργασία με θέμα «Η χρησιμοποίηση του φλεβικού αντί του αρτηριακού δικτύου των οπισθίων άκρων τον κυνός».

Το 1966 και μετά από εξετάσεις, έτυχε υποτροφίας τον British Council για το διάστημα από 15.10.1966 έως 15.12.1966, προκειμένου να ειδικευτεί και να μετεκπαιδευτεί στη Χειρουργική των Περιφερικών Αγγείων. Για το σκοπό αυτό παρακολούθησε εργα­σίες της Αγγειοχειρουργικής Κλινικής του Πανεπι­στημιακού Νοσοκομείου St. Thomas του Λονδίνου υπό την διεύθυνση του καθηγητή κ. Kinmonth. Ο καθηγητής Kinmonth πρόκειται για έναν από τους πρωτοπόρους της Αγγειοχειρουργικής στην Ευρώ­πη, εξειδικευμένος στη Χειρουργική των Λεμφαγ­γείων. Στην κλινική αυτή, η οποία αποτελούσε ότι πιο σύγχρονο από πλευράς οργάνωσης και εξοπλι­σμού παρακολουθούσε ενεργά τόσο την κλινική ερ­γασία και το Χειρουργείο, όσο και το Πειραματικό Χειρουργείο.

Παρακολούθησε επίσης στο Ακτινολογικό Τμή­μα, υπό την διεύθυνση του Lee Thomas, μεγάλο αριθμό αρτηριογραφιών, φλεφογραφιών και λεμφο­γραφιών. Ιδιαίτερα παρακολούθησε τον Frank Coc- kett, Consultant της πιο πάνω Κλινικής, ο οποίος ασχολείτο κυρίως με τη χειρουργική των φλεβών. Επιδόθηκε δε στην παρακολούθηση, τόσο της νοσο­κομειακής, όσο και της εξωνοσοκομειακής του ιατρι­κής δραστηριότητας. Στις 25 Νοεμβρίου 1966 του ζητήθηκε από το Ελληνικό Τμήμα του BBC να δώσει ραδιοφωνική συνέντευξη σχετικά με τις σπουδές του στην Αγγλία αλλά και με την κατάσταση της Χει­ρουργικής Περιφερικών Αγγείων στην Ελλάδα.

Επίσης, κατά τη διάρκεια της παραμονής τον στην Αγγλία, παρακολούθησε το Συνέδριο της Bri­tish Society of Gastroenterology και της British Surgi­cal Research Society. Επισκεπτόταν δε ανελιπώς τα νοσοκομεία St. Mary’s Hammersmith και St. Bartho­lomew, προκειμένου να παρακολουθήσει χειρουργι­κές επεμβάσεις από χειρούργους διαπρεπείς στο εί­δος τους.

Το Μάιο του 1967 ανανεώθηκε η θητεία του στη θέση του Επιμελητή της Β’ Χειρουργικής Κλινικής για τέσσερα ακόμη χρόνια.

Την ίδια χρονιά, κατόπιν αιτήσεώς του, το Coun­cil of Europe του χορήγησε υποτροφία για τη Μεγάλη Βρεττανία για να μετεκπαιδευτεί στη Βιολογία των Αιμοφόρων Αγγείων, για τρεις μήνες. Κατά την περίοδο αυτή παρακολούθησε την ερευνητική εργα­σία του Πειραματικού Χειρουργείου της Αγγειοχει­ρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκο­μείου του St. Thomas του Λονδίνου, υπό τη διεύθυν­ση του καθηγητή Ν. Browse. Ακόμη παρακολούθησε το Χειρουργείο της ίδιας Κλινικής και συμμετείχε σε όλες τις επιστημονικές της συγκεντρώσεις. Εδώ μελέ­τησε τη φυσιολογική κυκλοφορία της λέμφου και συμμετείχε στις έρευνες γύρω από τη φυσιολογία της φλεβικής κυκλοφορίας των κάτω άκρων. Είναι εν­δεικτικό για το υψηλό επίπεδο του Εργαστηρίου, το ότι εδώ για πρώτη φορά επιτεύχθηκε η ακτινοκινηματογραφική απεικόνιση της ύπαρξης βαλβίδων στα λεμφαγγεία, που λειτουργούσαν όπως και οι φλέβες.

Με τις θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις που απέκτησε σχετικές με τη Χειρουργική των Περιφερι­κών Αγγείων, μπόρεσε να εφαρμόσει επιστρέφοντας στη Β’ Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τόσο την Ακτινοδιαγνωστική του Κυκλοφορικού Συστήματος, όσο και την εγχειρητική των Περιφερικών Αγγείων. Έτσι, η Κλινική μπόρεσε να δεχτεί σημαντικό αριθμό ασθενών με σχετικά προβλήματα.

Ο Ορθόδοξος Παπάζογλου μπορεί να λεχθεί ότι είναι από τους πρωτεργάτες αν όχι ο πρώτος που εισήγαγε την χειρουργική των περιφερικών αγγείων στη Θεσσαλονίκη γιατί την εποχή εκείνη υπήρχαν μόνο οι καρδιοχειρουργοί, η δε ειδικότης του αγγειοχειρουργού δεν υφίστατο.

Από το 1971 και εξής εκαλείτο κατ’ επανάληψη από τη Γυναικολογική και Μαιευτική Κλινική του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για να ασκεί καθήκο­ντα Συμβούλου Χειρουργού σε θέματα Χειρουργι­κής και δη Αγγειοχειρουργικής. Ο Καθηγητής κ. Μαρουδής εξαίρει και επαινεί την συνεργασία μαζί του.

Στις 13 Οκτωβρίου 1972 εξελέγη από την Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλο­νίκης μόνιμος Επικουρικός Καθηγητής στην Τακτι­κή Έδρα της Β’ Χειρουργικής Κλινικής. Διορίσθηκε στη θέση αυτή στις 15.2.1973 και ανέλαβε τα καθήκοντά του λίγες μέρες αργότερα. Υπηρέτησε στη κλινική αυτή συνεχώς από το 1955 μέχρι το 1980, έχοντας διέλθει από όλες τις βαθμίδες της Πανεπιστημιακής Ιεραρχίας. Αποτελεί δε το μοναδικό στέλεχος που υπηρέτησε στην Κλινική αυτή όλο αυτό το χρονικό διάστημα των 25 χρόνων.

Κατά το διάστημα της Πανεπιστημιακής του θη­τείας, υπηρέτησε υπό τους εκάστοτε διατελέσαντες Διευθυντές της Β Χειρουργικής Κλινικής, όπως ο Τακτικός Καθηγητής Ν. Καβαζαράκης, ο Εντεταλ-μένος Υφηγητής Ν. Αναγνωστίδης, ο τακτικός καθηγητής

Κ. Τούντας και ο τακτικός καθηγητής Γ. Μακρής – Κουγιανός. Από όλους η εκεί θητεία και υπηρεσία του κρίθηκε άκρως αποδοτική και αξιό­λογη.

Μαζί με τον Καθηγητή Ν. Καβαζαράκη εργάστη­κε για την ίδρυση και για τη λειτουργία τόσο του Εργαστηρίου Καρδιοχειρουργικής όσο και του Πει­ραματικού Χειρουργείου, το οποίο για πρώτη φορά ιδρύθηκε και λειτούργησε στη Θεσσαλονίκη. Ο φόρ­τος εργασίας ήταν τόσο και το προσωπικό ανεπαρ­κές, ώστε δεν του ενέκριναν αίτηση που είχε υποβάλ­λει προκειμένου να του χορηγηθεί εκπαιδευτική άδεια.

Όταν τη διεύθυνση της Κλινικής ανέλαβε ο Καθη­γητής Γεράσιμος Μακρής, το 1967, συνεργάστηκε μαζί τους έως και το 1975.

Η συνεργασία αυτή εκτιμήθηκε πάρα πολύ από τον κ. Γεράσιμο Μακρή, ο οποίος χαρακτηριστικά είχε πει, κατά τη διάρκεια εκλογής του Ορθοδόξου Παπάζογλου ως Επικουρι­κού Καθηγητή, ότι «θα εθεώρην δε τον εαυτόν μου ευτυχή εάν η Σχολή μου επέτρεπε τη συνεργασία με τον υποψήφιο τούτον επί ανωτάτου επιπέδου».

Τα αποτελέσματα της συνεργασίας αυτής ήταν άκρως ουσιώδες. Υπό την καθοδήγηση του κ. Μακρή ιδρύθηκε στο Κεντρικό Νοσοκομείο Αμφιθέατρο 150 θέσεων, καθώς και βιβλιοθήκη, η οποία ήταν στη διάθεση των φοιτητών, όσο και των Ιατρών. Ακόμη λειτούργησε Πειραματικό Χειρουργείο, το οποίο με τον καιρό απέκτησε τέτοιο εξοπλισμό, ώστε να είναι δυνατή η εκτέλεση κάθε είδους πειράματος. Πολύ δύσκολη στάθηκε αλλά τελικά επιτεύχθη η λειτουρ­γία Μονάδας Εντατικής Παρακολούθησης δυνάμεως

4 κλινών, όπως επίσης και κεντρικού θαλάμου παρακολουθήσεως και πλήρους Εργαστηρίου μελέ­της των αερίων, του αίματος και της οξεοβασικής ισορροπίας.

Από τα πρώτα κιόλας έτη της σταδιοδρομίας του, ασχολήθηκε με την πειραματική και κλινική μελέτη των Περιφερικών Αγγείων, θέμα γύρω από το οποίο στήριξε και τη διατριβή του για Υφηγεσία και πραγ­ματοποίησε πάρα πολλές δημοσιεύσεις σχετικών ερ­γασιών, σε επιστημονικά ιατρικά περιοδικά, τόσο Ελληνικά όσο και ξένα.

Ο Ορθόδοξος Παπάζογλου από καιρό θεωρούσε σκόπιμη τη δημιουργία Αγγειοχειρουργικής Μονά­δας, στη Β’ Χειρουργική Κλινική, εξειδικευμένη στις παθήσεις των Περιφερικών Αγγείων. Η σκέψη του έγινε πραγματικότητα με την αμέριστη συμπαράστα­ση του Καθηγητή κ. Γεράσιμου Μακρή. Έτσι η Μο­νάδα λειτούργησε αποδίδοντας πλήρως τόσο νοσηλευτικώς και εκπαιδευτικώς, όσο και ερευνητικώς. Πολλές επιστημονικές εργασίες ήταν ο καρπός της έρευνας που πραγματοποιήθηκε μέσα στο πλαίσιο αυτής της Μονάδας, έρευνα η οποία συνέβαλε ου­σιαστικά και σημαντικά στο γενικότερο επιστημονι­κό έργο που συντελείτο.

Μετά το θάνατο του καθηγητή Γεράσιμου Μακρή ανέλαβε ο ίδιος τη διεύθυνση της Β’ Χειρουργικής Κλινικής. Με το ήθος και το κύρος που τον διακρί­νει, τόσο ως Επιστήμονα, όσο και ως άνθρωπο προσ­πάθησε και πέτυχε να ανταποκριθεί πλήρως στις υποχρεώσεις του, με αποτέλεσμα η λειτουργία της Κλινικής να αποβεί αρίστη. Σημαντική ήταν και η υποστήριξη και η τέλεια συνεργασία που είχε με τους υπολοίπους Ιατρούς συναδέλφους του, ώστε μπόρε­σαν να καλύψουν το όντως δυσαναπλήρωτο κενό της απώλειας του κ. Καθηγητή.

Μετά την πλήρωση της έδρας της Β’ Χειρουργικής Κλινικής, παρέμεινε συνεργαζόμενος σ’ αυτήν με τον νεοεκλεγέντα καθηγητή κ. Αλέξανδρο Μαρσέλο, συ­νεργασία η οποία ήταν άριστη. Ο ίδιος εκτελούσε τα καθήκοντα του Μονίμου Επικουρικού Καθηγητή.

Οι δραστηριότητες που ανέπτυξαν, τόσο οι διδα­κτικές – εκπαιδευτικές, όσο και οι ερευνητικές, αλλά και η νοσηλεία, ανεστάλησαν λόγω των σεισμών τον 1978 από τους οποίους το Κεντρικό Νοσοκομείο υπέστη σοβαρές βλάβες. Έτσι εγκαταστάθηκαν πρό­χειρα στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, προκειμέ­νου να μη χαθεί η συνοχή των δραστηριοτήτων της Κλινικής.

Μετά από απόφαση της Ιατρικής Σχολής, που δημοσιεύτηκε και στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 25.5.1979, διορίσθηκε Μόνιμος Καθηγητής της Έκτακτης Αυτοτελούς Έδρας της Β’ Χειρουργικής Κλινικής. Εξακολούθησε όμως να συνεργάζεται με τη Β’ Χειρουργική Κλινική, διότι η νεοιδρυθείσα έδρα εστερείτο Πανεπιστημιακής Κλινικής και προ­σωπικού.

Με το θάνατο του καθηγητή Σφουγγάρη, ο οποίος υπήρξε και ένας από τους πρώτους δασκάλους του στη Χειρουργική, η Σχολή αποφάσισε να εγκαταστα­θεί η Έκτακτος Αυτοτελής Έδρα της Β’ Χειρουργι­κής Κλινικής στη Χειρουργική Κλινική του Β’ Νοσο­κομείου Ι.Κ.Α. Παρά τις έντονες προσπάθειές του για μια όσο το δυνατό καλύτερη και πληρέστερη λειτουργία της Κλινικής, εστάθη δύσκολο έως αδύ­νατο από τη στιγμή που αυτή εστερείτο πανεπιστη­μιακού προσωπικού και γενικότερα προϋποθέσεων που θα της επέτρεπαν να μετεκπαιδεύει και να ασκεί Ιατρούς, πολύτιμους για το έργο της. Παρά ταύτα με το προσωπικό της κλινικής του ΙΚΑ κατόρθωσαν και βελτίωσαν το επίπεδο λειτουργίας της Κλινικής η οποία άρχισε να αντιμετωπίζει πλέον και αγγειοχει­ρουργικά περιστατικά.

Το 1979 αναγορεύτηκε τακτικός καθηγητής και το 1991 πήρε την ειδικότητα τον Αγγειοχειρουργού, ειδικότητα που εγκρίθηκε για πρώτη φορά εκείνη τη χρονιά στην Ελλάδα.

Ως Καθηγητής Διευθυντής οργάνωσε τη Β2 Χει­ρουργική Κλινική στο Νοσοκομείο του ΙΚΑ, κατά την περίοδο 1980-1983. Μετά το 1983 ίδρυσε τη Β2 Χειρουργική Κλινική στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, στην οποία υπηρετεί μέχρι σήμερα. Η Κλινική διαθέτει τμήμα Γενικής Χειρουργικής και Αγγειοχειρουργικής και είναι σε θέση να εξασκεί Ιατρούς και να τους χορηγεί ειδικότητες στη Γενική Χειρουργική αλλά και στην Αγγειοχειρουργική. Στόχος του είναι να καταστήσει τη συγκεκριμένη Κλινική σε μια πρότυπη Πανεπιστημιακή Κλινική.

Το διδακτικό του έργο ξεκινά από το 1958, όταν από τον τότε Διευθυντή της Έδρας κ. Ν. Καβαζαράκη, του ανετέθη η διδασκαλία των φροντιστηριακών μαθημάτων των πεμπτοετών φοιτητών της Ιατρικής. Στη συνέχεια ανέλαβε και την Κλινική άσκηση στους θαλάμους των τριμηνιτών εκτοετών φοιτητών. Από το πανεπιστημιακό έτος 1960-1961 ο κ. Καθηγητής Ν. Καβαζαράκης του ανέθεσε να διδάσκει από την έδρα ώρες διδασκαλίας του μαθήματος της Χειρουρ­γικής Κλινικής, σε φοιτητές Ιατρικής του Ε’ έτους.

Όταν το 1963 διορίσθηκε Επιμελητής ανέλαβε ακόμη και την εκπαίδευση Ιατρών που ειδικεύοντο στη Β Χειρουργική Κλινική.

Το 1965 μετά από απόφαση του Υπουργείου Υγείας, δίδαξε για έξι μήνες θεωρία και πράξη Χει­ρουργικής στο Γενικό Νοσοκομείο Βέροιας.

Το 1968 ο Καθηγητής και Διευθυντής της Β’ Χει­ρουργικής Κλινικής κ. Γεράσιμος Μακρής του ανέ­θεσε την από έδρας διδασκαλία των «Χειρουργικών παθήσεων των Περιφερικών Αγγείων» στους φοιτη­τές του Ε’ έτους. Παράλληλα είχε την ευθυνη της εκπαίδευσης των ασκούμενων στη Β’ Χειρουργική Κλινική διμηνιτών εκτοετών φοιτητών. Εκτός από τις διδακτικές επισκέψεις σε θαλάμους, τις παρακο­λουθήσεις στο Χειρουργείο, καθιερώθηκε η εβδομα­διαία ανάπτυξη διαφόρων θεμάτων στο Αμφιθέα­τρο, με τους φοιτητές, και ακολούθως, μετά την τρίμηνη άσκησή τους, η σχετική εξέταση, προς έλεγ­χο της επιδόσεώς τους. Ακόμη ανέλαβε την σε πρα­κτικό επίπεδο, επί κλίνης και θεωρητικά εξέταση των επί πτυχίω εκτοετών φοιτητών.

Από το Πανεπιστημιακό έτος 1970-1971 ανέλαβε τη διδασκαλία του μαθήματος της Χειρουργικής Κλινικής. Τη διδασκαλία του ιδίου μαθήματος συνέ­χισε και ως Επικουρικός Καθηγητής της Β’ Χειρουρ­γικής Κλινικής.

Για την εκπαίδευση των ασκούμενων Ιατρών είχε προγραμματίσει τακτικές διδακτικές επισκέψεις στους θαλάμους, αλλά και διδασκαλία κατά την εκτέλεση Χειρουργικών Επεμβάσεων. Πάντα δε πα­ρακολουθούσε και ενθάρρυνε τους φοιτητές του στην εκπόνηση των εργασιών τους, πολλές από τις οποίες δημοσιεύτηκαν και άλλες αποτέλεσαν θέματα διδακτορικών διατριβών.

Σε συνεργασία με τον Καθηγητή κ. Γεράσιμο Μακρή καθιέρωσε εβδομαδιαίες επιστημονικές συγκε­ντρώσεις του προσωπικού της Κλινικής, κατά τη διάρκεια των οποίων γινόταν βιβλιογραφική ενημέ­ρωση , αλλά και συζητήσεις πάνω σε διαγνωστικά και θεραπευτικά προβλήματα ασθενών της Κλινικής. Ακόμη πραγματοποιούντο επιστημονικές συγκε­ντρώσεις των Ιατρών και όλων των Κλινικών και Εργαστηρίων του Νοσοκομείου που ήταν ανοικτές και σε όλους τους γιατρούς της πόλης. Στις συναντή­σεις αυτές συχνά παρευρίσκοντο και άλλοι Πανεπι­στημιακοί και μη συνάδελφοι προς ανταλλαγή από­ψεων.

Ο Ορθόδοξος Παπάζογλου είναι μέλος πολλών Επιστημονικών Ελληνικών και ξένων διεθνών. Εταιρειών. Έτσι είναι, τακτικό μέλος της Ιατρικής Εταιρείας Θεσσαλονίκης, τακτικό μέλος της Ελληνι­κής Χειρουργικής Εταιρείας, τακτικό μέλος της Ελ­ληνικής Βιοχημικής Εταιρείας, τακτικό μέλος της της Ελληνικής Νεφρολογικής Εταιρείας, membre titulaire de la Societe Internationale de Chirurgie, membre de la Societe Europeene de Chirurgie Cardiovasculaire, member of the European Society of Expe­rimental Surgery, member of the International Colle­ge of Angiology, μέλος της Ελληνικής Αγγειολογικής Εταιρείας και τέλος ιδρυτικό στέλεχος και μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και Εφαρμογής Υπε­ρήχων στην Ιατρική και Βιολογία και της Ελληνικής Αγγειοχειρουργικής Εταιρείας.

Σε όλη τη διάρκεια της επιστημονικής του θητείας και καριέρας, συνέβαλε και συμβάλλει με κάθε τρό­πο στην εκπόνηση διατριβών πολλών συναδέλφων του, όπως των κυρίων Γ. Παρασκευά, Στ. Μιχαλόπουλου, I. Ζαμπάκου, Ευθ. Γιακουστίδη, Α. Αντωνιάδη,

Ν. Γαλάνη, Κ. Ατματζίδη, Β. Δαλαϊνα, Δ. Παπαδημητρίου, Α. Σούπαρη και πολλών άλλων, συνολικά 32.

Έχει λάβει μέρος σε πάρα πολλά Πανελλήνια. Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια Επιστημονικά Ια­τρικά Συνέδρια, θέλοντας να παρακολουθεί και να ενημερώνεται συνεχώς και ανελλιπώς πάνω στις εξε­λίξεις της Επιστήμης του. Επίσης δέχθηκε προσκλή­σεις να ομιλήσει και να αναπτύξει ιατρικής φύσεως θέματα τόσο σε Συνέδρια και Σεμινάρια, όσο και σε Στρογγυλές Τράπεζες. Με δική του ευθύνη και πρω­τοβουλία διοργανώθηκαν Επιστημονικές συνεδριά­σεις της Κλινικής με τους Ιατρικούς Συλλόγους Κα­βάλας, Τρικάλων, Κοζάνης, Βόλου και Λεμεσού. Η επιτυχία των Συνεδριάσεων ήταν τόσο ουσιαστική και εποικοδομητική ώστε όλοι οι συνάδελφοι λοιπών Συλλόγων εκδήλωσαν ενδιαφέρον για επα­νάληψη των Συνεδριάσεων.

Ακόμη έχει δώσει διαλέξεις επί χειρουργικών θε­μάτων γενικού ενδιαφέροντος και εντός του πλαι­σίου των ενημερωτικών εκδηλώσεων του Πανεπιστη­μίου προς την ύπαιθρο και συγκεκριμένα προς τις πόλεις Κιλκίς, Νάουσα, Καβάλα, Δράμα και Φλώ­ρινα.

Σε συνεδρίαση της ιατρικής Εταιρείας Θεσσαλο­νίκης με τον Ιατρικό Σύλλογο Βόλου επέδειξε κινη­ματογραφική ταινία, σχετική με το θέμα το οποίο ανέπτυξε, ενώ στις 25.11.1966 έδωσε ραδιοφωνική συνέντευξη στο Λονδίνο στο Ελληνικό τμήμα του BBC, η οποία σχετιζόταν με τις σπουδές του στην Αγγλία καθώς και με την εδώ κατάσταση περί της Χειρουργικής των Περιφερικών Αγγείων.

Στα πλαίσια άλλων δραστηριοτήτων που ανα­πτύσσει ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Ιδρύματος Εξυπηρετήσεως Πανεπιστη­μίων, διετέλεσε Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Αγ- γειολογικής Εταιρείας για την περίοδο 1980-1981, είναι μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του Ιατρι­κού Περιοδικού «Ελληνική Ιατρική», καθώς και του περιοδικού «Γαληνός».

Ακόμη, διετέλεσε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου Λοι­μωδών Νόσων Θεσσαλονίκης.

Μετά το διορισμό του ως Επικουρικού Καθηγητή συνέγραψε το πρώτο μέρος βιβλίου που αφορούσε στις παραδόσεις του από Αμφιθεάτρου με τίτλο «Αι χειρουργικοί παθήσεις των Περιφερικών Αγγείων».

Το βιβλίο εγκρίθηκε από την Ιατρική Σχολή ως διδακτικό και διανέμεται δωρεάν σε φοιτητές του Ε’ έτους της Ιατρικής από το 1974. Επίσης έχει εκπονή­σει περισσότερες από 200 επιστημονικές εργασίες, οι οποίες έχουν δημοσιευθεί σε Ελληνικά και ξένα, διεθνούς κύρους ιατρικά περιοδικά.

Παντρεύτηκε το 1957 με τη Σουλτάνα – Ηλέκτρα Καμιτάκη της οποίας η καταγωγή είναι από την Κωνσταντινούπολη, ενώ η ίδια γεννήθηκε στη Θεσ­σαλονίκη. Η σύζυγός του διδασκάλισσα της Γαλλι­κή: ασχολείτο με τα οικιακά και την ανατροφή των παιδιών τους. Το 1958 απέκτησαν την κόρη τους Δομινίκη – Δελφίνη, η οποία σπούδασε Φυσικοθεραπεύτρια, με ειδικότητα στα σπαστικά και στα με εγκεφαλική δυσλειτουργία παιδιά. Σή­μερα εργάζεται στο ΕΑΕΠΑΠ. Το 1960 γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος. Είναι Διδάκτωρ Ιατρός, έχει ειδικό­τητα Χειρουργού και τώρα μετεκπαιδεύεται στην Αριζόνα U.S.A. πάνω στην Ενδοαγγειακή Χει­ρουργική. Τα παιδιά του, του έχουν χαρίσει και εγγόνια, η κόρη του δύο εγγονούς, τον Αναστά­σιο Αθανασιάδη και τον Ορθόδοξο Αθανασιάδη, και ο γιος του μια εγγονή και έναν εγγονό, την Ηλέκτρα Παπάζογλου και τον Ορθόδοξο Παπάζογλου του Κωνσταντίνου.

Ο Ρένος – Παναγιώτης Ρώτας γεννήθηκε στις 28.3.1922 στη Γερμανία, όπου ζούσαν οι γονείς του και ήταν το πρώτο από τα τρία παιδιά του ποιητή και λογοτέχνη Βασίλη Ρώτα. Πήγε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών και αποφοίτησε το 1940. Στα 17 του χρόνια αντιμετώπισε το δίλημμα των σπουδών. Οι θείες του, αδελφές του πατέρα του, από τότε που ήταν μωρό έλεγαν: “ο Ρένος μας θα γίνει γιατρός σαν τον παππού του”. Ο Ρένος έλεγε πάντα: «ο πατέρας μου μ’ έστειλε να συζητήσω το πρόβλημα με τον φίλο του, διακεκριμένο γιατρό της εποχής, Νικόλαο Σμπαρούνη. Ο Σμπαρούνης μου ‘πε: “κοίτα να δεις, όλες οι επιστήμες είναι ένα σύνολο ειδικών γνώσεων. Η ιατρική έχει και αυτή τις πολύ σημαντικές γνώσεις της, ωστόσο προϋποθέτει και κάτι άλλο: την ανθρωπιά του γιατρού, που πάνω απ’ όλα ενδιαφέρεται για την ατομική ιδιαιτερότητα, για το γεγονός ότι κανένα ανθρώπινο άτομο επί της γης δεν είναι ακριβές αντίγραφο ενός άλλου. Η ανίχνευση αυτής της ιδιαιτερότητας είναι καθοριστική για αποτελεσματική θεραπεία της ατομικής αρρώστιας και ο γιατρός δεν έχει το δικαίωμα να κουραστεί και να παρατήσει τα πράγματα στη μέση”. Έφυγα χοροπηδώντας από το διαμέρισμα του εκλεκτού φίλου του πατέρα μου και ακολούθησα το δρόμο του γιατρού. Δούλεψα κοντά 70 χρόνια ως γενικός γιατρός και παθολόγος. Θεωρούσα δουλειά μου όχι να κρίνω τους α-σθενείς μου, αλλά, όπου μπορώ, να τους βοηθήσω και με τη δική μου δύναμη, να δυναμώσουν».

Ο πατέρας του, εκτός από ποιητής και λογοτέχνης ήταν ενός από τους πνευματικούς στυλοβάτες της Εθνικής Αντίστασης, έτσι ο Ρένος από πολύ νέος ενστερνίστηκε τις αριστερές ιδέες. Σύντομα εντάχθηκε στο ΕΑΜ Νέων και τέλος στην ΕΠΟΝ. Το σπίτι της οικογένειας, στην οδό Αστυδάμαντος 15 στο Παγκράτι, είχε γίνει κέντρο διακίνησης των αντιστασιακών διανοουμένων. Τον Απρίλιο του 1944 βγήκε στο βουνό και μαζί του βγήκαν και τα δυο παιδιά του, ο Ρένος και ο Νικηφόρος, γιατί ήταν πολύ επικίνδυνο να μείνουν στην Αθήνα. Για ένα διάστημα έμεινε στη Βίνιανη της Ευρυτανίας, ως βοηθός του Πέτρου Κόκκαλη, (γραμματέα) υπουργού της Λαϊκής Παιδείας. Πήρε μέρος σε όλες τις κινητοποιήσεις της οργάνωσης στο λίγο διάστημα που μεσολάβησε από την απελευθέρωση ώς τις αρχές Δεκεμβρίου, καθώς και στη Μάχη της Αθήνας που επακολούθησε και κράτησε ώς το τέλος του 1944. Ο γνωστός συγγραφέας Νίκος Δήμου τον έχει αξιολογήσει στους τέσσερις σημαντικότερους ανθρώπους που συνάντησε στη ζωή του. Τον χαρακτηρίζει γιατρό ψυχών και σωμάτων, σοφό παλαιάς κοπής, εσωστρεφή, στοχαστικό και ολιγαρκή. Στο ερημητήριο του, στην Παλαιά Κόρινθο, πορευόταν χρόνια χωρίς ηλεκτρικό και σύγχρονες ανέσεις – γεωργός και συλλέκτης των Ομηρικών χρόνων. Πέθανε στο τέλος Ιουνίου του 2012.

Hauskolloquium: Alkestis Papadimitriou (Nafplio) «Τίρυνθά τε τειχιόεσσαν» […]

27. November 2024 um18:00 Uhr. ART DER VERANSTALTUNG: Hybrid

Μία Μυκηναϊκή Ακρόπολη στον 21ο αιώνα

https://www.dainst.org/veranstaltungen/noslug/191

Winckelmann-Feier. Jahresbericht 2024 der Leitenden Direktorin und Festvortrag: Christian Kunze (Regensburg)

13. Dezember 2024 um18:52 Uhr. ART DER VERANSTALTUNG: Hybrid

Jahresbericht 2024 der Leitenden Direktorin

Festvortrag: Christian Kunze (Regensburg). Forschungen an der Quelle: Deutsche Archäologie in Griechenland 1874–1936

https://www.dainst.org/veranstaltungen/noslug/192

Abteilung Athen Fidiou 1, 10678 Athen, Tel. +30 0210 33 07 400, E-Mail sekretariat.athen@dainst.de, Öffnungszeiten Mo-Fr: 09.00 – 16.00 Uhr

Ο Γιάννης Θεολογίτης μας παρουσιάζει την τελευταία έκθεση “Crisis in the Middle East (2) Updated Edition”, όπου μέσω του IMTe επιχειρεί μια αξιολόγηση των επιπτώσεων και των πιθανών αποτελεσμάτων της συνεχιζόμενης και αυξανόμενης σε ένταση κρίσης στη Μέση Ανατολή,τονίζοντας βεβαίως ότι: “οι θέσεις και οι προβλέψεις του IMTe δεν θέτουν καμία αξίωση ότι τα περιγραφόμενα γεγονότα και οι εξελίξεις θα υλοποιηθούν ή ότι οι εκτιμήσεις μας μπορεί να είναι πιο έγκυρες από άλλες αναλύσεις”.

Δείτε την έκθεση και όλες τις δημοσιεύσεις: https://www.imte.gr/reports.htm

Ο Νίκος Παπατρέχας νοικιάζει διαμέρισμα στο Μαρούσι:

Kυκλοφόρησε προσφάτως από τις εκδόσεις Διόπτρα, η μελέτη του Γερμανού πολιτικού επιστήμονα Herfried Münkler “Μαρξ, Βάγκνερ, Νίτσε – Ένας κόσμος σε αναταραχή”. Το βιβλίο παρουσιάζει τον 19ο αιώνα μέσα από τους παράλληλους βίους τριών κορυφαίων προσωπικοτήτων που τον σφράγισαν με το έργο και τη σκέψη τους. Μέσα από τις ζωές τους, τις ομοιότητες, τις αντιθέσεις, τις διαφωνίες τους, ο Μίνκλερ απεικονίζει εξαιρετικά τον ελπιδοφόρο γερμανικό 19ο αιώνα, που κατέληξε στον αιώνα των άκρων και των πολιτικών καταστροφών. Απεικονίζει αυτόν τον «κόσμο σε αναταραχή», που γέννησε τον νεότερο κόσμο.

Ο συγγραφέας Herfried Münkler (γενν. στις 15 Αυγούστου 1951) είναι Γερμανός πολιτικός επιστήμονας, καθηγητής Πολιτικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου. Είναι τακτικός σχολιαστής στα γερμανόφωνα μέσα ενημέρωσης και έχει γράψει πολλά βιβλία για την Ιστορία των ιδεών, για την διαμόρφωση του Κράτους και για τη θεωρία του πολέμου.

Η μετάφραση της Έμης Βαϊκούση είναι ένας μεταφραστικός άθλος για ένα πολύ απαιτητικό από κάθε άποψη βιβλίο.

https://www.dioptra.gr/vivlia/istoria-filosofia-politismoi/marx-vagkner-nitse

Η Greta Huck, μαθήτρια των χρόνων της Αραχώβης, ζήτησε από τις συμμαθήτριες και τους συμμαθητές της να ζωγραφίσουν και να υπογράψουν το λεύκωμά της λίγο πριν κλείσει η Σχολή το 1944.

Η Greta (Margerite) Huck γεννήθηκε στις 6.11.1931 στην Αθήνα. Ήταν κόρη του Paul Huck και της Δανάης Σώχου, το γένος Μαλακατέ. Φοίτησε για λίγα χρόνια στην Γερμανική και αν η Σχολή δεν είχε κλείσει το 1944, θα αποφοιτούσε το 1949.

Ανάμεσα στα ονόματα βλέπουμε τον αδελφό της Stefan, μαθητή και αυτός της Γερμανικής και τους γονείς της να συμπληρώνουν τις αφιερώσεις των:

Alba Resch (Αλμπα Ρες), Irene (?), Luise v.Hirst (Λουίζε φον Χιρστ), Olga (Όλγα Τριβιζά ? δεν αναγράφεται επώνυμο), Dina Gheghiou (Κωνστανίνα Γκέγκιου), Mairi (?), Alexandra Londu (Αλεξάνδρα Λόντου), Kostas Katsifos (Κώστας Κατσιφός), P. Kamarineas (Παναγιώτης Καμαρινέας), Konstantin Filias (Κωνστανίνος Φίλιας), Michel Kanakaris (Μιχάλης Κανακάρης), Lore Vasiliou (Λόρε Βασιλείου), Nelly Neukomm (Νέλλυ Νεικόμε, όπως αναγράφεται στα Μαθητολόγια), Antonia Moisisadou (Αντωνία Μωυσιάδου), Stamatia Matsouki (Σταματία Ματσούκη), Xeni Theophilopoulou (Ξένη Θεοφιλοπούλου) και Barbara Ambatiello (Βαρβάρα Αμπατιέλλου).

(σημ.: πολλά από τα ονόματα, όπως και αυτό της Greta Huck. αλλά και του αδελφού της, Stefan, δεν αναφέρονται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης, όμως κάποια από αυτά εμφανίζονται σε σημειώσεις άλλων μαθητών, άλλα και ντοκουμέντα, όπως μαθητικές εφημερίδες κλπ.)

(περισσότερα…)

Η Αθανασία Παπαχελά γεννήθηκε το 1923 στην Αθήνα. Εμφανίστηκε πρώτη φορά στα μαθητολόγια της Σχολής την χρονιά 1935-36 στην Β’ Γυμνασίου και αποφοίτησε το 1940, μία χρονιά πριν η αδελφή της, Μαρία, εγγραφεί στην Α’ Γυμνασίου, η οποία όμως και δεν συνέχισε στην Σχολή. Πήγε στην Νομική και γνωρίστηκε με την παρέα του Κίτσου Μαλτέζου, τρισέγγονου του στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάνη, που είχε ενταχθεί στην Αριστερά και συγκέντρωνε γύρω του την “ανήσυχη” νεολαία, ανάμεσα στην οποία και απόφοιτους όπως η Μαριέττα Ράδοβιτς, η Νάτα Μελά, ο Κώστας Αξελός, η Ξένη Σκουζέ, ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης, ο Βύρων και ο Μικές Κουρουνιώτης και πολλοί άλλοι, όπως ο Άδωνις Κύρου, ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος κλπ.

Ο πατέρας της, Αλέξανδρος Παπαχελάς (παππούς του δημοσιογράφου Αλέξη Παπαχελά), υπήρξε αρχιμηχανικός της βρετανικής εταιρείας «Πάουερ» στην Ελλάδα, και στην δεκαετία του ’50, Γενικός Διευθυντής της ΗΕΜ (Ηλεκτρική Εταιρεία Μεταφορών), η οποία λειτούργησε τα πρώτα τρόλεϊ στην Αθήνα. Είχε μάλιστα τιμηθεί από την Βασίλισσα Ελισάβετ, διότι κατά την διάρκεια της Κατοχής φυγάδευε Εγγλέζους.

Το 1944 παντρεύτηκε τον Μάριο Σταυρίδη και το 1945 γεννήθηκε η κόρη της Αιμιλία, που αποφοίτησε από την Σχολή το 1963, και το 1965 παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον Γρηγόρη Παυλάκη.

Εργάστηκε στο περιοδικό “Γυναίκα”, μετέφρασε το βιβλίο του Χένρυ Μίλλερ “Ο Κολοσσός του Αμαρουσίου” που εκδόθηκε από τον “Γαλαξία” και διατήρησε την φιλία της με την Άννα Σκυλακάκη (θεία του μετέπειτα υπουργού Θεόδωρου Σκυλακάκη), η οποία εργάστηκε μαζί με μία άλλη απόφοιτο, την Βεατρίκη Δημητριάδου στο χωριό Pestalozzi, που υπέθαλψε ορφανά παιδιά από την Ελλάδα μετά τον Πόλεμο.

Από το 1973 (σε ηλικία 50 ετών) έως το 1982 εργάστηκε στον ΕΟΜΜΕΧ ως υπεύθυνη Εκθέσεων Εξωτερικού.

Απεβίωσε την 6η Ιουνίου 2004.

Ο Γρηγόρης Παυλάκης ήταν αξιωματικός του Ναυτικού. Είχε τιμηθεί από την Γαλλική Δημοκρατία με το ανώτατο παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής. Το 2004 και με αφορμή τον εορτασμό των 60 χρόνων από την Απόβαση στην Νορμανδία, είχε προσκληθεί στο Παρίσι ως ο μόνος Έλληνας επιζών από την απόβαση, στην οποία η Ελλάδα συμμετείχε με έξι πλοία, ενώ ο ίδος ήταν ύπαρχος της κορβέτας Κριεζης. Παραμονή της τελετής η Σίσσυ παθαίνει εγκεφαλικό και ο ίδιος αναγκάζεται να μεταβεί μόνος, όπου μόλις προσγειώνεται του ανακοινώνεται ο θάνατος της συζύγου του.

η οικογένεια Παπαχελά: επάνω αριστερά η Σίσσυ (Αθανασία), δίπλα της, δεξιά, ο Μένιος (Αριστομένης) Παπαχελάς (πατέρας του δημοσιογράφου Αλέξη Παπαχελά), δεξιά, διπλα στην μητέρα, η Μαρία Παπαχελά και κάτω καθιστός ο Ευγένιος.

Η Σίσσυ σε ηλικία 15 χρονών

…

Ο Γρηγόρης Παυλάκης

Πέθανε ο Ελληνας ήρωας της απόβασης στη Νορμανδία, Γρηγόρης Παυλάκης…

Ο άνθρωπος που έσωσε το θωρηκτό Αβέρωφ, όταν ο βασιλιάς Παύλος πρότεινε τη διάλυσή του…

Αφιερώσεις από το λεύκωμα της Σίσσυς Παπαχελά

από την  αδελφή της Μαρία Παπαχελά

……

…

από την Άννα Σκυλακάκη

από την Βάνα Σβορώνου

από την Ντορίτα Βλαχοπούλου

από την Μαριέττα Ράδοβιτς

…

Στο βιβλίο του J.G.Hansen αναφέρονται στην σελιδα 18 τα ονόματα των 11 παιδιών της πρώτης εκείνης τάξης, με την οποία ξεκίνησε την λειτουργία της η Γερμανική Σχολή στην οδό Σκουφά το 1896, όταν ιδρύθηκε, και που όπως είναι γνωστό, τα πρώτα μαθήματα άρχισαν στις αρχές Ιανουαρίου 1897.

Ανάμεσα στα παιδιά αυτά διαβάζουμε δύο ονόματα, που μάλλον προκειται για δύο αδέλφια: τον Kimon Grundmann (γεννημένος το 1891, 5 ετών το 1896) και την Sophie Grundmann. Για την Sophie δεν βρέθηκαν στοιχεία, για τον Kimon όμως είδαμε ότι εξελίχθηκε σε σημαντικό αρχαιολόγο, συνεργάτη του DAI (Γερμανικό Αραχαιολογικό Ινστιτούτο).

Όπως προκύπτει από την εξαιρετική εργασία της Alexandra Kankeleit, ερευνήτριας του DAI, ο Kimon Grundmann αναφέρεται πρώτη φορά το 1930 ως βοηθός την εποχή που Διεθυντής στο DAI στην Αθήνα ήταν ο Georg Karo και 2ος Διευθυντής ο Walther Wrede (το όνομα του Wrede το έχουμε αναφέρει και στο άρθρο “Τα παιδιά των αρχαιολόγων στα χρόνια της Αραχώβης”) και παραμένει και την περίοδο 1941-44 όταν πλέον Διευθυντής είναι ο Wrede.

Ο Kimon Grundmann (1891-1968) υπήρξε λόγω γέννησης, οικογένειας και σπουδών στενά συνδεδεμένος με την Ελλάδα (ήταν προφανώς από την πλευρά της μητέρας του κατά το ήμισυ Έλληνας και ένας από τους πρώτους μαθητές της Γερμανικής Σχολής

Αθηνών). Το 1928 ξεκίνησε τη συνεργασία του με το ΓΑΙ Αθηνών ως διοικητικός υπάλληλος και ήταν αυτοδίδακτος αρχαιολόγος. Σταδιακά ασχολήθηκε και με αρχαιολογικά ζητήματα, κυρίως με ανασκαφές προϊστορικού ενδιαφέροντος. Επιπλέον τον διέκρινε μεγάλο ταλέντο στο αρχαιολογικό σχέδιο.

Το 1934 έγινε μέλος του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, ενώ το 1942 αναδείχθηκε σε επιστημονικό τμηματάρχη του ΓΑΙ Αθηνών και διηύθυνε δικές του ανασκαφές. Μετά τον πόλεμο ήταν ανεπιθύμητος στην Ελλάδα, σύμφωνα με δική του μαρτυρία, γεγονός που του στοίχισε πολύ. Το 1955 του επετράπη ξανά η είσοδος στη χώρα και έγινε βοηθός του Vladimir Milojčić στην ανασκαφή στην Άργισσα Μαγούλα, στη Θεσσαλία.

Review of: Alram-Stern, E. & Dousougli-Zachos, A. (2015). Die deutschen Ausgrabungen 1941 auf der Visviki-Magula/Velestino. Die neolithischen Befunde und Funde

https://www.kankeleit.de/pdfs/dai-athen-2018_1-64-87-mc.pdf

(*) αν εν είχε φύγει από την Σχολή θα αποφοιτούσε το 1940

Ο Ίων Νταϊφάς γεννήθηκε το 1922 στον Βόλο και πήγε στην Σχολή το 1926, όπου τον συναντάμε στο Μαθητολόγιο του Νηπιαγωγείου δίχως να αναφέρεται η ημερομηνία γέννησής του.

Σπούδασε κινηματογράφο στο Παρίσι (IDHEC) και φιλολογία στη Σορβόνη. Έγινε γνωστός ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος και κριτικός του κινηματογράφου. Εργάστηκε στο ραδιόφωνο, στο θέατρο και στην τηλεόραση, ως δημοσιογράφος και σκηνοθέτης. Ειδικότερα, στον κινηματογράφο ασχολήθηκε με την κωμωδία, στην οποία απέδειξε ένα ιδιαίτερο ταλέντο. Στη φιλμογραφία του περιλαμβάνονται οι ταινίες Δολάρια και όνειρα (1956), Ο χρυσός και ο Τενεκές (1962), Ο τρίτος δρόμος (1963) και Μια βδομάδα στον Παράδεισο (1964).

Έγραψε στίχους σε τέσσερα τραγούδια που μελοποίησαν ο Γιάννης Μαρκόπουλος και ο Σταύρος Ξαρχάκος, με πιό γνωστό το “Χόρεψαν τ΄ασπρα πουλιά”, ερμηνευμένο από την Γιοβάννα. Δείτε τους μελοποιημένους στίχους του…

Νυμφεύθηκε την Λόλα Νταϊφά,η οποία είχε αναλάβει τις Δημόσιες Σχέσεις της ΠΑΕ Ολυμπιακός, του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης του ΑΝΤ1 και αργότερα του Star Channel.

Πεθανε στις 3 Ιανουαρίου 1994.

Η Έλμα Λίχτενστάιν, κόρη του Ερνστ Λίχτενστάιν, καθηγητή στην Σχολή στα χρόνια του Μεσοπολέμου (1932-1935) και της Carola Lichtenstein-Hausleitner. Δεν εμφανίζεται καταγεγραμμένη στα Μαθητολόγια της Αραχώβης, όμως πήγε στο Δημοτικό και αν συνέχιζε και η Σχολή δεν είχε κλείσει, θα αποφοιτούσε το 1955. Γεννήθηκε στις 21.5.1937 στην Αθήνα, λίγο μετά την απόλυση του πατέρα της από τη Γερμανική Σχολή, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Καβάλα, όπου ίδρυσε το 1935 και διηύθυνε ένα κέντρο γερμανικής γλώσσας, ενώ αργότερα (1939-1942) εργάστηκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία και την διετία 1942-44 προσλήφθηκε από το ελληνικό δημόσιο ως έκτακτος καθηγητής Γερμανικής Γλώσσας στην Ανωτάτη Εμπορική (ΑΣΟΕΕ), το σημερινό Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ένα χρόνο μετά την γέννησή της, στις 6.9.1938, γεννήθηκε και η αδελφή της, Elisabeth Lichtenstein, η οποία πιθανόν να πήγε στην Σχολή στο Νηπιαγωγείο, αλλά η οικογένεια παρέμεινε στην Αθήνα έως το 1944.

Το 1945 μετακόμισε οικογενειακώς στο Μόναχο, όπου συνέχισε το σχολείο και όταν ο πατέρας της διορίστηκε καθηγητής Παιδαγωγικής και Φιλοσοφίας στο Universität Münster πήγε Schiller-Gymnasium Münster, από όπυ και αποφοίτησε το 1955.

Σπόυδασε Ιατρική – Αναισθησιολογία στο Universität Münster και το 1963 γεννήθηκε ο Max, τα πρώτο από τα τέσσερα παιδιά της και το 1968 παντρέυτηκε τον πατέρα τους, Wolfgang Kleinschmidt.

Από το 1976 έως το 2005, όταν και συνταξιοδοτήθηκε, εργάστηκε στο Kreiskrankenhaus Bad Dürkheim. (περισσότερα…)

Ο Δημήτρης Γιάκας συνοδεύει τη σοπράνο Άννυ Φασσέα και τον βαρύτονο Γιώργο Ιατρού στη συναυλία – αφιέρωμα στο “Bel Canto“ με μουσικά κομμάτια των Rossini, Bellini και Donizetti. Θα ακουστούν γνωστές άριες και ντουέτα από τις όπερες Lucia di Lammermoor, Don Pasquale, Sonnambula, I puritani, Guillaume Tell κ.ά.

Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών & Μουσικής Β&Μ Θεοχαράκη, Βασιλίσσης Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, τηλέφωνο 210 3611206

Ημερομηνία/Ώρα: Πέμπτη 07/11/2024, στις 20:30

https://thf.gr/el/events/afieroma-sto-bel-canto-me-erga-bellini-donizetti-rossini-k-a/

Η Λένα Κορυζή γεννήθηκε το 1916 και ήταν ένα από τα τέσσερα παιδιά του Αλέξανδρου Κοριζή, ο οποίος χαρακτηρίστηκε πρωθυπουργός του “δεύτερου ΟΧΙ” της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αφού είχαν εισβάλει οι Γερμανοί στην Ελλάδα, στις 18 Απριλίου 41, μετά από μια δραματική συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, και εξ ίσου δραματική συνομιλία, με τον βασιλιά Γεώργιο τον Β’, ο Κοριζής αρνούμενος να υποκύψει στις πιέσεις των Αγγλων, πήγε στο σπίτι του, και αυτοκτόνησε με το περίστροφό του (δυο σφαίρες στην καρδιακή χώρα), για να μην παραδώσει αυτός τη χώρα στους Γερμανούς.

Ο Αλέξανδρος Κοριζής (Κορυζής) είχε νυμφευθεί την Ελισάβετ Τσιτσάρα με την οποία απόκτησε τέσσερα παιδιά: την Αικατερίνη (παντρεύτηκε τον Χρήστο Σταθάτο), την Ελένη (Λένα), την Ειρήνη (Ρένα) και τον Γεώργιο (1922-1999), ο οποίος νυμφεύθηκε την Ευφροσύνη Γκλαβάνη.

Η Λένα εμφανίζεται στα μαθητολόγια της Αραχώβης από το 1927 στην πρώτη τάξη του Ελληνικού σχολείου έως και το 1933 στην Δ΄Γυμνασίου, πιθανώς δε να ολοκλήρωσε την φοίτησή της και να αποφοίτησε το 1934. Μετά το θάνατο του πατέρα της έγινε Κυρία επί των Τιμών της Βασίλισσας Φρειδερίκης , όπως και η Φρόσω Κορυζή, σύζυγος του αδερφού της Γεώργιου, η οποία ήταν Κυρία επί των Τιμών της Βασίλισσας Άννας-Μαρίας . (περισσότερα…)

(*) αν δεν είχε φύγει από το σχολείο θα αποφοιτούσε το 1942

Ο Κώστας Αξελός γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Ιουνίου 1924 και ήταν γιός εύπορης οικογένειας. Ο πατέρας του, από το Ρέθυμνο, ήταν παθολόγος, διευθυντής στον Ευαγγελισμό και η μητέρα του καταγόταν από παλιά αθηναϊκή οικογένεια. Τις πρώτες και τις γυμνασιακές του σπουδές τις έκανε στη Σχολή Μακρή και στο Βαρβάκειο Λύκειο παρακολουθώντας παράλληλα το Γαλλικό Ινστιτούτο και τη Γερμανική Σχολή. Στη συνέχεια εγγράφεται στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών και κάνει εκτός από νομικές και οικονομικές σπουδές.

Ο πόλεμος τον προσανατολίζει προς την πολιτική και κατά τη διάρκεια της Κατοχής παίρνει εναργά μέρος στην Αντίσταση, και αμέσως μετά κατά τον Εμφύλιο οργανώνεται στο ΚΚΕ από το οποίο θα διαγραφεί το 1945. Μετά την διαγραφή του και την συνακόλουθη καταδίκη του σε θάνατο από στρατοδικείο, θα διαφύγει στο Παρίσι (όπου και θα ζήσει μέχρι τον θάνατό του) με το θρυλικό πλοίο «Ματαρόα» και με την αμέριστη βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ, έχοντας μαζί του μια ανεπανάληπτη συντροφιά: τον Κορνήλιο Καστοριάδη, τον Κώστα Παπαϊωάννου, τη Μιμίκα Κρανάκη, τον Νίκο Σβορώνο, τον Κώστα Κουλεντιανό, κ.ά.

Στη Γαλλία εργάστηκε από το 1950 ώς το 1957 στο Εθνικό Κέντρο Ερευνας, ετοιμάζοντας και τις διατριβές του, τις οποίες υποστήριξε το 1959 και είχαν θέμα: «Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία» και «Ο Μαρξ στοχαστής της τεχνικής». Δίδαξε για πολλά χρόνια στη Σορβόννη (1962-1973) αλλά ποτέ δεν έγινε καθηγητής, γιατί πίστευε ότι «το πανεπιστήμιο δεν είναι ο χώρος της ριζικής σκέψης».

Το πρώτο του βιβλίο κυκλοφόρησε πολύ νωρίς, το 1952, με τίτλο «Οι φιλοσοφικές δοκιμές». Από τότε έχει δώσει πολλά βιβλία τα οποία κυκλοφόρησαν και στα ελληνικά, αφού παρά την επιλογή του να ζήσει μόνιμα στο Παρίσι δεν ξέχασε ποτέ τη χώρα του.

Το 1992 το Πάντειο Πανεπιστήμιο τον ανακήρυξε επίτιμο διδάκτορα, ενώ μόλις τον Απρίλιο του 2009 με τον ίδιο τρόπο τον τίμησε και η Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Απεβίωσε στις 4 Φεβρουαρίου 2010.

Στο αρχείο της ΕΡΤ υπάρχoυν δύο εξαιρετικές συνεντεύξεις του, όπου στην πρώτη ο ίδιος αφηγείται τη ζωή του από τα παιδικά του χρόνια, τα χρόνια των σπουδών στο Παρίσι, το έργο του εν γένει κάνοντας και μία αναφορά στη Γερμανική Σχολή της οδού Αραχώβης (00:14:07), αλλά και στη δεύτερη (00:10:09), όπου γίνεται αναφορά στη Σχολή και το Γαλλικό Ινστιτούτο.

O Gerd Hermjacob δίδαξε Βιολογία με επιπλέον μαθήματα τα Αγγλικά και Γεωγραφία στην Σχολή από 1965 έως το 1973, όμως αγάπησε την Ελλάδα και την επισκέπτεται τακτικότατα. Ο Άρις Μασουρίδης επικοινώνησε με τον γιό του, Peter, και εκείνος μας έστειλε ένα άρθρο με τίτλο “Erinnerungen an Orchideenjahre in Griechenland”, αποτέλεσμα της πολύχρονης μελέτης του της τοπικής χλωρίδας και πανίδας στην περιοχή του Μαραθώνα, παράλληλα με την εργασία του ως καθηγητής.

(περισσότερα…)

Ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος κ. Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαϊερ και η κ. Έλκε Μπύντενμπεντερ επισκέπτονται από τις 29 έως τις 31 Οκτωβρίου 2024 την Ελληνική Δημοκρατία.

Ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος κ. Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαϊερ και η κ. Έλκε Μπύντενμπεντερ επισκέπτονται από τις 29 έως τις 31 Οκτωβρίου 2024 την Ελληνική Δημοκρατία. Το εύρος και το βάθος των ελληνογερμανικών σχέσεων αντικατοπτρίζονται στα θέματα, στα οποία θα επικεντρωθεί αυτή η επίσκεψη: από την ιστορική μνήμη, τις πολιτικές προκλήσεις, όπως μετανάστευση και βιωσιμότητα, έως τη συνεργασία στους τομείς της οικονομίας, της επιστήμης και του πολιτισμού.

Στις 29 Οκτωβρίου ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος κ. Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαϊερ και η κ. Έλκε Μπύντενμπεντερ, συνοδευόμενοι από την Προέδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου, θα επισκεφτούν τον χώρο του μελλοντικού Μουσείου Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια έχει προγραμματιστεί μία συζήτηση στο Ινστιτούτο Γκαίτε σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση των ελληνογερμανικών σχέσεων. Το απόγευμα ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος κ. Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαϊερ και η κ. Έλκε Μπύντενμπεντερ θα μεταβούν στην Αθήνα, όπου και θα επισκεφτούν τις εγκαταστάσεις παραγωγής της Boehringer Ingelheim. Το βράδυ πρόκειται να πραγματοποιηθεί επίσκεψη σε ένα καλλιτεχνικό ατελιέ και ανταλλαγή απόψεων με καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες της Μπιενάλε της Αθήνας. (περισσότερα…)

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο που έγραψε η νομικός και ιστορικός Λύντια Βελισσαρίου – Τρίχα: “Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος: Ο εμπνευστής του συνταγματικού κράτους” (εκδόσεις Πατάκη).

Η συγγραφέας Λύντια Βελισσαρίου – Τρίχα σπούδασε νομικά στην Αθήνα και από το 1987 ασχολείται με την έρευνα της νεώτερης ελληνικής ιστορίας. Έχει επεξεργασθεί το αρχείο του Χαρίλαου Τρικούπη και καρπός της μακράς της ενασχόλησης είναι τα δύο προηγούμενα βιβλία της: Χαρίλαος Τρικούπης – Ο πολιτικός του «Τις πταίει;» και του «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» και Σπυρίδων – ο άλλος Τρικούπης (1788 – 1873).

Ο τίτλος του βιβλίου αυτού θα μπορούσε κάλλιστα να είναι «Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Ο αδικημένος της Ιστορίας». Ο Μαυροκορδάτος υπήρξε και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να είναι μια προσωπικότητα εξαιρετικά γοητευτική, αλλά και ιδιαίτερα αδικημένη, καθώς θεωρείται ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους πολιτικούς της εποχής του. Ωστόσο σήμερα, διακόσια χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση, με την επανεκτίμηση προσώπων και γεγονότων, επιβεβαιώνεται πλέον ότι πρόκειται για μια μοναδική μορφή. Είναι ένας από τους πιο προικισμένους Έλληνες και τους σημαντικότερους πολιτικούς μας, εκσυγχρονιστής, φιλελεύθερος, πολύ μορφωμένος και βαθύτατα συνταγματικός, που ταυτίστηκε όσο κανένας άλλος με τις συνταγματικές εξελίξεις του τόπου.

https://www.patakis.gr/product/682902/patakis-nees-kuklofories-ana-kathgoria-anthropistikes-kai-koinonikes-episthmes/Aleksandros-Maurokordatos-O-empneusths-tou-suntagmatikou-kratous/

Ο Γεράσιμος Μονοκρούσος εντόπισε ένα αφιέρωμα (απόσπασμα από την ομιλία) του Καθηγητή Δημήτρη Τομπαΐδη, Πρέδρου της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών (1990-2010) στο facebook:

21 Οκτωβρίου 2007

Φιλολογικό μνημόσυνο για τον Οδυσσέα Λαμψίδη

ΜΝΗΜΗ ΟΔΥΣΣΕΑ ΛΑΜΨΙΔΗ

Νέα Σμύρνη, 21-10-2007

[Απόσπασμα από την ομιλία του Καθηγητή Δημητρίου Τομπαΐδη]

«Η Επιτροπή Ποντιακών Μελετών δεν μπορούσε να αγνοήσει ή να μείνει απαθής μπροστά στο γεγονός του θανάτου του Οδυσσέα Λαμψίδη, ενός έγκριτου φιλολόγου και βυζαντινολόγου διεθνούς εμβέλειας, και ενός από τους σημαντικότερους προέδρους της. Ο θάνατός του μας λύπησε βαθιά και μας καταστενοχώρησε όλους, γιατί χάθηκε ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος και ένας εξαίρετος επιστήμονας. Μοναδική παρηγοριά μας αποτελεί το σπουδαίο, σε ποσότητα και ποιότητα, έργο του – αδιάψευστη μαρτυρία για τον άνθρωπο Οδυσσέα Λαμψίδη και για τη δράση του εν ζωή. Έτσι αυτή η σημερινή λιτή – αλλά ουσιαστική, ελπίζω – εκδήλωση της Ε.Π.Μ. αποτελεί φόρο τιμής και μνήμης στον διακεκριμένο επιστήμονα και για πολλά χρόνια λαμπρό πρόεδρο της Επιτροπής μας, η οποία ευτύχησε να έχει έναν πρόεδρο του αναστήματός του.

(περισσότερα…)