Είμαστε δυό ώρες δρόμο από τον πλησιέστερο αυτοκινητόδρομο, σε κάποια κοιλάδα, δεν χρειάζομαι κήρυγμα να ξέρω ότι είμαστε δεμένοι, βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Ότι και να γίνει. ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ.

Καθισμένοι σε βραχάκια που προβάλλουν πάνω από ρεματιά, βλέπουμε το πευκοδάσος κάτω μας, ατενίζουμε την πρώτη κορυφή απέναντι. Και οι αγωνιστές του Κολοκοτρώνη, πριν διακόσια χρόνια, τα ίδια έβλεπαν. Αναγνωρίζω τους διάφορους θάμνους, τα κοινά λουλούδια. ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΑ.

Προσέχω τον πεζοπορικό χάρτη, <<διαβάζουμε>> το χώμα να κρατηθούμε στο μονοπάτι, με ήλιο σκεφτομαι σε ποιά κατεύθυνση πορεύομαι τώρα, συσχετίζω την θέση μου με γνωστούς δρόμους, κορυφές. Συμβουλεύομαι το ρολόι να εκτιμήσω πόση απόσταση διέτρεξα. ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ Προπονούμαι απλά καθημερινά. Χωρίς χρήση του ασανσέρ, περπατώντας περισσότερο. Κατά την πεζοπορία κάνουμε οικονομία δυνάμεων. ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ.

Απολαμβάνουμε την ομορφιά του πραγματικού κόσμου, με λιακάδα, συννεφιά, χιόνι και τον …καθαρό αέρα.

Εάν πάτε στο σούπερ μάρκετ, μπορείτε να έρθετε σε απλή πεζοπορία.

Είναι εθιστικό! Μετά την εκδρομή της Κυριακής, πολλοί λένε -<<Γέμισα εικόνες για όλη την εβδομάδα που έρχεται!>>

Σύντομα θα θέλετε να ξαναπερπατήσετε !

Είναι θέμα πείρας και αυτοπεπίθησης, παρά ότι άλλο.

Μόνο ο έρωτας είναι πιό δυνατή εμπειρία…

Περίπου 3 ώρες βόλτα.

Ελάτε να αποχαιρετήσουμε το 2024 !

Εκκίνηση 10:50

Συμμετοχές στο tasoskavadellas@gmail.com

με φιλικούς χαιρετισμούς

πεζοπόροι της DSA

Ο Μιλτιάδης Καρύδης γεννήθηκε στις 9.5.1923 στο Γκντασκ της Πολωνίας. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Δρέσδη και στη συνέχεια (όταν άρχισαν να συσσωρεύονται απειλητικά τα προμηνύματα του Πολέμου) ήρθε το 1938 οικογενειακώς στην Αθήνα όπου τελείωσε τη Γερμανική Σχολή στην Αραχώβης. Νυμφεύθηκε την Sonja Dengel, συμμαθήτριά του στην Αραχώβης.

Με προτροπή του Μανώλη Καλομοίρη (που τον πήρε υπότροφο στο Εθνικό Ωδείο) σπούδασε πιάνο με την Ήβη Πανά. Παράλληλα έκανε ιδιαίτερα μαθήματα θεωρητικών με τον Θ. Βαβαγιάννη.

Το 1942 άφησε την Αθήνα για να συνεχίσει ανώτερες σπουδές στη Μουσική Ακαδημία της Βιέννης κι αυτό γινόταν ώς τον Οκτώβριο του 1944, οπότε αρνήθηκε (μαζί με άλλους Έλληνες φοιτητές) να υπογράψει δήλωση υποστήριξης της «Νέας Τάξης» (που θα επικρατούσε στην Ευρώπη μετά την υποτιθέμενη χιτλερική νίκη), με αποτέλεσμα να αποβληθούν όλοι και να απειληθεί η φυσική τους υπόσταση. Το τέλος του Πολέμου βρήκε τον Έλληνα αρχιμουσικό να φοιτά και πάλι στην Ακαδημία της Βιέννης, από την οποία πήρε δίπλωμα το 1947 έχοντας μαθητεύσει κοντά στους περίφημους Γιόζεφ Μαρξ και Χανς Σβαρόφσκυ (αργότερα, πήρε μαθήματα και από τους Χέρμαν Σέρχεν και Χ. φον Κάραγιαν).

Η επίσημη σταδιοδρομία του ξεκίνησε ήδη από το 1946, όταν εκτελούσε χρέη πιανίστα-εκπαιδευτή στο Θέατρο «in der Josephstadt», όπου με μύριες όσες αντιξοότητες κατάφερε να «ανεβάσει» μεταξύ άλλων, τον «Τσάρεβιτς» του Λέχαρ, το «Σπίτι των 3 κοριτσιών» των Σούμπερτ-Μπερτέ και την «Τραβιάτα». Στη συνέχεια διετέλεσε μόνιμος μαέστρος στις Όπερες του Μπρέγκεντς (1947-48), του Γκρατς (1948-1959), της Κολωνίας (1959-1962), της Βιέννης (Κρατική Όπερα και Volksoper), ενώ από το 1960, ήταν καλλιτεχνικός δ/ντής της Philarmoniα Hungarica (σύμφωνα με απαίτηση των μουσικών της). Παράλληλα, το 1957-59 ήταν διευθυντής της ΣΟ του Ραδιοσταθμού της Βιέννης και από το 1962 ήταν αρχιμουσικός της Κρατικής Όπερας της Βιέννης και τακτικός μαέστρος της ΣΟ του Ραδιοσταθμού της Κοπεγχάγης, έχοντας ήδη διευθύνει ως προσκεκλημένος μαέστρος στο Μόναχο (Κρατική Όπερα), στη Φλωρεντία (Τeatro Comunale), στο Mπουένος Άυρες (Teatro Colon), κ.ο.κ. Έμεινε καλλιτεχνικός δ/ντής και αρχιμουσικός της Philharmonia Hungarica ώς το 1967. Ακολούθησαν οι γενικές διευθύνσεις: της Φιλαρμονικής Εταιρείας του Όσλο (1969-75), της Συμφωνικής Ορχήστρας του Duisburg (1975-81), της Ορχήστρας Tonkuenstler της Βιέννης (1979-85), ενώ στο διάστημα 1962-1966 ήταν μόνιμος αρχιμουσικός στη ΣΟ της Δανικής Ραδιοφωνίας (Κοπεγχάγη). Διηύθυνε πάνω από 120 διαφορετικές ΣΟ και περίπου 100 χορωδίες (σε Ευρώπη, Αμερική και Άπω Ανατολή), παρουσιάζοντας πάνω από 100 Α’ εκτελέσεις (!) έργων σύγχρονων συνθετών. Το 1962 τιμήθηκε με τον γερμανικό τίτλο του Generalmusikdirektor, το 1971, με τον αυστριακό τίτλο του Professor και το 1991 (πράγματι, μόλις το 1991!) βραβεύτηκε και από την Ακαδημία Αθηνών. Επίσης, στην Επέτειο των 100 χρόνων από την γέννησή του Bartok, τιμήθηκε με το μετάλλιο “Bela Bartok”, για την προσφορά του στη διάδοση του έργου του μεγάλου Ούγγρου συνθέτη, ενώ λίγο πριν από τον θάνατό του παρασημοφορήθηκε και από την αυστριακή Κυβέρνηση για τη μεγάλη του μουσική προσφορά. Το 1995 ανέλαβε τη γενική διεύθυνση των μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ και του έλαχε ως ύστατος κλήρος να κονταροχτυπηθεί ανάδελφος με τις κάθε λογής αντιξοότητες της ελλ. μουσικής πραγματικότητας. Απεβίωσε την 1η Μαρτίου 1998 από εγκεφαλικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια δοκιμών με την ορχήστρα της ΕΡΤ.

Απολυτήριο (Abitur) του πολέμου

Ένα πιστοποιητικό της Γιολάντας Μαλασπίνα έλαβε ο Σύλλογος Αποφοίτων που αναφέρει την Γερμανική Σχολή Αθηνών. Η Γιολάντα Μαλασπίνα εμφανίζεται στα μαθητολόγια της Σχολής πρώτη φορά την χρονιά 1935-36 στην Α’  Γυμνασίου και φοίτησε σε όλες τις τάξεις μέχρι την αποφοίτησή της το 1941 από την ΣΤ’ Γυμνασίου. Στο πιστοποιητικό αναφέρεται ότι η “Ιολάντα” ενεγράφη στην Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στις 15.3.1942 για το Πανεπιστημιακό Έτος 1941-42. Το πιστοποιητικό υπογράφει ο Μιχαήλ Δένδιας, πρύτανης του ΕΚΠΑ και μετέπειτα υπουργός βιομηχανίας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Στυλιανού Μαυρομιχάλη (1963).

Όπως αναφέρεται στην wikipedia, ο πατέρας της, Σπυρίδων Μαλασπίνας (Σαντορίνη 1890 – 11 Ιουνίου 1983) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός γεννήθηκε στη Σαντορίνη και ήταν γιος του πολιτικού Αλέξανδρου Μαλασπίνα. Καταγόταν από παλιά οικογένεια της Σαντορίνης και παππούς του ήταν ο Σπυρίδων Μαλασπίνας. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1914 διορίστηκε σύμβουλος στρατιωτικής δικαιοσύνης και το 1929 αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του πλοιάρχου. Το 1936 εξελέγη βουλευτής Κυκλάδων.

Είχε πλούσια κοινωνική δράση και διετέλεσε αντιπρόεδρος του ΠΙΚΠΑ και του Ερυθρού Σταυρού (από το 1977 ως το θάνατό του). Στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Γεωργακόπουλου (1958) διορίστηκε υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας. Ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει παιδιά, τη Γιόλα (σύζυγο του Frank Wear) και τον Αλέξανδρο (Alex), επιχειρηματία, στελέχους και αντιπροέδρου της Coca Cola στις ΗΠΑ.

Πέθανε στις 11 Ιουνίου 1983 και κηδεύτηκε στις 14 Ιουνίου από τον ιερό ναό των Αγίων Θεοδώρων του Πρώτου Νεκροταφείου Αθηνών.

Ο Νίκος Αποστολίδης κάθισε στα θρανία της Αραχώβης στα χρόνια του Πολέμου. Γεννήθηκε στις 11.12.1926, συμπλήρωσε 98 συναρπαστικά χρόνια ζωής, κέρασε συγγενείς και φίλους, ανήμερα των γενεθλίων του, έσβησε κεράκια και αφηγήθηκε ιστορίες.

Πρωτοεμφανίστηκε στα Μαθητολόγια το έτος 1938-39 στην Α’ Γυμνασίου  και το 1945 φοίτησε στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ (Τμήμα Μηχανικών Μεταλλείων-Μεταλλουργών), από την οποία πήρε το δίπλωμα το 1953, αφού ενδιάμεσα υπηρέτησε στο στρατό (1948-1951). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Colorado School of Mines, USA (1953 – 1955) και στη συνέχεια εργάσθηκε για ένα διάστημα ως μηχανικός μεταλλείων στις ΗΠΑ (1955-1956). Από το 1984 έως το 1994 δίδαξε ως καθηγητής στη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών του ΕΜΠ, της οποίας διετέλεσε και πρόεδρος.

Ανάμεσα στα πιάτα του γεύματος, που διήρκεσε τρεις ολόκληρες ώρες, η διήγηση επικεντρώθηκε στα χρόνια αμέσως μετά τον Πόλεμο:

Το 1945 μπήκα στο Πολυτεχνείο και πριν ολοκληρώσω τις σπουδές μου, το 1947 εξεδόθη διαταγή, που απαιτούσε όλοι η φοιτητές να καταταγούν στον στρατό. Βλέπετε, ο Εμφύλιος ήταν σε πλήρη εξέλιξη και η τότε κυβέρνσηση θεώρησε ότι στην “μάχη” αυτήν έπρεπε να πάρουν μέρος όλοι. Οι νεοσύλλεκτοι τότε ρωτήθηκαν αν γνωρίζουν αγγλικά. Δήλωσαν κάμποσοι, και οι 50 πρώτοι θα επιλέγονταν ως μεταφραστές. Ανάμεσα σε όλα αυτά τα παιδια ήταν και ο μετέπειτα σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας, Μίνως Βολανάκης, ο μετέπειτα σκηνογράφος και ενδυματολόγος, Νίκος Γεωργιάδης και πολλοί άλλοι. Ο λόγος της επιλογής αγγλομαθών ήταν βεβαίως η αναγκαία μετάφραση και συνεννόηση με Άγγλους. που στελέχωναν τις διάφορες μονάδες του στρατού στην μάχη με τις αντάρτικες δυνάμεις.

(περισσότερα…)

Η παράσταση που αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το κοινό και έλαβε εξαιρετικές κριτικές συνεχίζει την πορεία που ξεκίνησε από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και έπειτα το Σύγχρονο θέατρο, και επιστρέφει τώρα για τρίτη χρονιά και για δέκα παραστάσεις στο Θέατρο Χώρα. Κρατώντας την δομή και τους υπέροχα ειρωνικούς τίτλους των “σκηνών”, η Έλενα Καρακούλη σκηνοθετεί τον Νίκο Ψαρρά και τη Μαρίνα Ασλάνογλου στο εμβληματικό έργο του Μπεργκμαν, με βοηθό σκηνοθέτη την Ανθή Φουντά.

5 – 20 Μαρτίου, Αμοργού 18-20 Θέατρο Χώρα – Κυψέλη

https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/skines-apo-ena-gamo-sto-theatro-xora/

Sehr geehrte Damen und Herren, das Jahr neigt sich dem Ende zu, und wir möchten uns herzlich für Ihr Interesse und Ihre Treue bedanken. 2024 war ein ereignisreiches Jahr – sowohl für die Weltpolitik, Griechenland und Zypern, als auch für unseren Podcast „Yiasas Adenauer“.

Zum Abschluss des Jahres möchten wir Ihnen die aktuelle Folge 24 unseres Podcasts empfehlen. In dieser Episode analysieren wir mit Vasilis Nedos, Journalist der Athener Tageszeitung Kathimerini, über das Thema: „Zypern und der mögliche NATO-Beitritt“. Dabei beleuchten wir die geopolitischen Herausforderungen und die regionalen Spannungen, die dieses Vorhaben begleiten und auch auf die aktuelle Lage in Syrien blicken.

🎧 Hören Sie die Folge hier: Yiasas Adenauer

(*) το κείμενο δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο 1995 στο τεύχος 9 του περιοδικού του ΣΑΓΣΑ “Der Dörpfeldianer”, όταν ο 72χρονος τότε Γένιο Σαντορίνης το έστειλε από την Αμερική, όπου ζούσε, στον Σύλλογο.

Με μεγάλη χαρά απευθύνομαι μέσω των φιλόξενων αυτών σελίδων σαν τέως μαθητής και απόφοιτος της προπολεμικής Γερμανικής Σχολής των ετών 1929-40 στους απόφοιτους της νέας Γ.Σ.. Από την εποχή αυτή σχετικά λίγα είναι γνωστά σήμερα μετά πάροδον εξήντα σχεδόν ετών, ξένους και εμφύλιους πολέμους, Κατοχή, λόγω προχωρημένης ηλικίας όλων μας, διασποράς στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και θανάτου πολλών καθηγητών και μαθητών. Νοσταλγούμε τα περασμένα και ευτυχή χρόνια της παιδικής μας ηλικίας, που μας προετοίμασαν για την άγνωστη και υπεύθυνη ζωή που ήταν μπροστά μας.

Η προπολεμική Σχολή διέφερε πολύ σημαντικά από την σημερινή μεταπολεμική στο ότι ήταν ίδρυμα απολύτως ίδιο με τα εντόπια σχολεία της Γερμανίας, δηλ. ήταν σχολείο παρμένο μονοκόμματο μέσα από τη Γερμανία και βαλμένο χωρίς καμμία αλλαγή στην Αθήνα. Όλα τα μαθήματα, εκτός ολίγων, που γίνοταν στα ελληνικά, εδιδάσκοντο γερμανικά, ήτοι γερμανική γλώσσα, ιστορία, γεωγραφία, βιολογία, μαθηματικά, φυσική, χημεία, μουσική, γυμναστική, χειροτεχνία, σχέδιο. Υποχρεωτική γλώσσα ήταν τα γερμανικά. Υπήρχε μάλιστα ειδική βαθμολογία για την αποκλειστική χρήση της γερμανικής (Deutschsprechen) ακόμη και στα διαλείμματα! Ελληνικά εδιδάσκοντο μόνο τα αρχαία, νέα, ελληνική ιστορία, θρησκευτικά και στις δύο τελευταίες τάξεις ψυχολογία, ηθική και λογική.

Κατόπιν του γνωστού νόμου περί ξένων σχολών μεταξύ 1930/31 και 1933/34 αποκλείσθηκαν από τη Γερμανική Σχολή όλα τα παιδιά ελληνικής ιθαγένειας και ξαναμπήκαν ελάχιστα το σχολικό έτος 1933/34 και περισσότερα το 1934/35. Λόγω της γερμανοφώνου οικογενείας μου έγινε για μένα μια εξαίρεση και έτσι ήμουν επί τρία χρόνια ο μόνος Έλληνας μαθητής στην τάξη μου, ίσως δε και σ΄ολόκληρη τη Σχολή. Ομοίως ήμουν και ο μόνος μαθητής της τάξεώς μου που μαζί με την Ελβετίδα Verena Huber περάσαμε ανελλειπώς και χωρίς διακοπή όλες τις τάξεις από την πρώτη μέχρι το απολυτήριο (1929-40). Κατωτέρω δίνω λεπτομέρειες για κάθε τάξη που πέρασα.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΤΑΞΗΣ

Οι τάξεις με τις τότε χρησιμοποιούμενες για τα γερμανικά γυμνάσια λατινικές ονομασίες, ήσαν όπως ανφέρονται παρακάτω. Η τελευταία τάξη ονομάζοταν Prima για τους Γερμανούς τελειόφοιτους και «όγδοη» για τους Έλληνες.

Ώρες διδασκαλίας ήταν 8.00-8.45, 8.55-9.40, 9.50-10.30, 10.45-11.30, 11.45-12.30, και 12.40-13.20. Μετά την Sexta ή Quinta υπήρχαν και απογευματινά μαθήματα, στις ανώτερες τάξεις μέχρι 3 απογεύματα την εβδομάδα, ως εξής: 15.30-16.10, 16.20-17.00 και 17.10-17.50.

1.Klasse, 1929-30. Διευθυντής της Σχολής μέχρι το 1932-33 ο Herr Hell. Λόγω του μεγάλου αριθμού και των Ελλήνων μαθητών, η τάξη διαιρέθηκε σε τρία τμήματα: 1A, 1B και 1C. Οι Klassenlehrer ήταν αντιστοίχως η Frl. Josefine Eisenreich, o Herr Josef Hampf και η Frl. Hilsenbeck, η τελευταία και δική μου δασκάλα στην 1C. Συμμαθητές μου, μεταξύ πολλών άλλων, οι Δημ. ( ; ) Λάϊος, Μαρία Δελαγραμμάτικα, Ασπασία Χοϊδά, που σαν Ελληνόπουλα, έφυγαν στο τέλος του σχολικού έτους συνέπεια του νόμου περί ξένων σχολών. Όσοι συνέχισαν στη δεύτερη τάξη ήταν οι Παύλος Ιωαννίδης (Κύπριος), Verena Huber, Wolfgang von Kieseritzky, Oskar Heberlein, εγώ και άλλοι.

2.Klasse, 1930-31. Οι τρεις προηγούμενες τάξεις συνεπτύχθηκαν σε μία. Klassenlehrer ο ανωτέρω Hampf. Νέος μαθητής ο Pierre ( ; ) Petitmermet, υιός Ελβετού διπλωμάτου. Ελληνίδα καθηγήτρια η δις Κωνσταντινίδου με ανάγνωση την Οδύσσεια σε μορφή παιδικού διηγήματος. Θυμάμαι την απορία μου με τους …Λωτοφάγους, της Σκύλλα και τη Χάρυβδη!

3.Klasse, 1931-32. Klassenlehrer ξανά ο Hampf. Νέος καθηγητής και ο κος Δημάρατος με όμοιο ανάγνωσμα της Ιλιάδας. Νέοι συμμαθητές: Gustav Walther, Marga Ventenni, Miriam Preston και Emmanuel Pölt.

Sexta, 1932-1933. Ο καθηγητής Dr. Werner Preibisch αναλαμβάνει καθήκοντα αναπληρωτού διευθυντού στο δεύτερο εξάμηνο από τον Hell. Τον Γεννάρη του 1933 κυβέρνηση Χίτλερ στη Γερμανία, που έλαβε τον επόμενο χρόνο ριζικά μέτρα απομάκρυνσης μερικών άριστων Γερμανοεβραίων καθηγητών. Klassenlehrerin Fr. Dr. Schäfer. Στοιχεία γερμανικής μυθολογίας με τους σκοτεινούς, βαρβάρους νορδικούς θεούς που μ΄εφόβησαν. Στοιχεία αριθμητικής και γεωγραφίας με τον Josef Heichele. Ελληνική μυθολογία με τη δίδα Ειρήνη Φίλτσου. Νέοι συμμαθητές: Γιολάντα Τερέντσιο, Χαρίκλεια Μπαλτατζή, Willi Breischa, Maritsa Choisy, Rolf Reil, Peter Rietz, Hans Kaleja, Hans Schmeikal, Odette Gredinger, Sylvio Calamaro και Christian Queisser.

Quinta, 1933-34. Νέος διευθυντής μέχρι το 1944 ο νεοφερμένος από τη Γερμανία Prof. Dr. Alfred Romain, προέχων μέλος του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και έμπιστος του νέου καθεστώτος, Klassenlehrerin η Frl. Dr. Erna Vohsen, γερμανικά με τον Dr. Ernst Lichtenstein. Νέα μαθήματα: Γαλλικά με τον Dr. Werner Preibisch, αριθμητική (κλάσματα) με την Vohsen, βυζαντινή ιστορία με την δίδα Φίλτσου και γεωγραφία της Γερμανίας. Νέοι μαθητές: Γιάννης Τρύφων, Λευτέρης Κοτζαμάνης, Karl Wilhelm Romain, Bruno Hotze. Απολύθηκαν οι Vohsen, Preibisch και Lichtenstein στο τέλος του έτους.

Quarta, 34 – 35. Klassenlehrer και γερμανικά με τον Hans Wende. Μαθηματικά (δεκαδικά κλάσματα) με την Frl. Ursula Groos, Γαλλικά με τον Dr. Hermann Kaspar. Αρχαία και νέα ελληνικά με τον κ. Δημάρατο. Νέοι συμμαθητές: Ευάγγελος Κοφινιώτης, Γιάννης Κακαβάς, Ελένη Δεσποτάκη, Ασπασία Χοϊδά, Λέλα Σακελλαρίου, Ελένη Γεωργοπούλου, Χριστίνα Μαλανδρίνου και Fritz Baronigian. Το ζεύγος Wende απέκτησε τον Μάρτη 1935 γιο ονόματι Peter προς μεγάλη χαρά των συμμαθητριών μας.

Untertertia, 1935-36. Klassenlehrer και γερμανικά ξανά ο Wende. Μαθηματικά με τον Paul Lauth. Νέοι συμμαθητές: Θέμος Πάνος, Φιλοκτήτης Κυριαζόπουλος, Ralph Beyer και Elisabeth Hoffmann.

Obertertia, 1936-37. Klassenlehrer και γερμανικά ξανά ο Wende. Νέα μαθήματα: Φυσική (θερμότητα) και μαθηματικά (εξισώσεις με δύο αγνώστους, γραφικές παραστάσεις με δύο άξονες) με τον Lauth. Λατινικά (Regina rosas amat!) με τον Wende. Στα γερμανικά το δράμα Wallenstein του Schiller και διηγήματα του Eichendorff. Αρχαία ελληνικά (Ηρόδοτο και Κύρου Ανάβαση) με την αγαπητή δίδα Ρίτσα και τότε Αναστασιάδου. Νέοι συμμαθητές: Αλεξάνδρα Σκέφερη, Ειρήνη Λύτρα, Ρίτα Ζέρβα, Σοφία Αρσλάνογλου (από τη Γ.Σ. Θεσσαλονίκης), Έφη Κομηνού και Hans Kögler.

Untersekunda, 1937-38. Νέος υποδιευθυντής της Σχολής ο Dr. Hermann Kaspar. Klassenlehrer, γερμανικά, ιστορία και λατινικά ο Dr. Georg von Reutern με διηγήματα του συμπαθούς Storm, ποιήματα του φιλέλληνα Wilhelm Müller και απολογία του Σωκράτους σε γερμανική μετάφραση. Αρχαία με τον κο Αγγελόπουλο, θρησκευτικά με τον κο Φαρδούλη, μαθηματικά (δυνάμεις και δευτεροβάθμιες εξισώσεις, Πυθαγόρειο θεώρημα) με τον Lauth. Χημεία και οπτική με την Frl. Maria Moseke. Γερμανική ιστορία: Γαλλική επανάσταση, Μ. Ναπολέων και Γερμανία μέχρι το 1870 με τον Reutern. Νέοι μαθητές: Irmgard (Ira) Acker, Walter Jesuiter και Ferdinand Wahl. Το καλοκαίρι του 1938 ο von Reutern αρραβωνιάσθηκε στη Γερμανία με την Gisela von Mecklenburg.

Obersekunda, 1938-39. Klassenlehrer και γερμανικά ο Werner Lau με μεσαιωνικά γερμανικά έπη. Λατινικά (συντακτικό, Γερούνδιο και Οβίδιο) με τον Reutern. Μαθηματικά (τριγωνομετρία και δεκαδικοί λογάριθμοι) με την Moseke. Ψυχολογία με τον Δημαράτο. Γερμανική ιστορία (Γερμανία από 1870-1914) με τον Reutern. Νέος συμμαθητής: ο Αντώνης Αντωνιάδης.

Όγδοη τάξη, 1939-40. (Τμήμα για ελληνικό απολυτήριο). Έλληνας υποδιευθυντής ο δρ. Μπόνης. Klassenlehrer, γερμανικά (Faust I και ΙΙ και Macbeth σε γερμανική μετάφραση) και γερμανική ιστορία (η Δυτική Ευρώπη των Φράγκων στη Πελοπόννησο) με τον Reutern. Μαθηματικά (τριγωνομετρία) με τον Νασσόπουλο, φυσική (οπτική, ηλεκτρισμός), χημεία και κοσμογραφία με τον Μητρόπουλο, Λατινικά (Αινειάδα του Βιργιλίου και Οβίδιο) με τον Ζήση Σούρλα. Ηθική με τον κ. Μπόνη, αριστοτέλεια λογική, αρχαία, νέα και ελλ. Ιστορία (19ος αιώνας μέχρι Βαλκανικών Πολέμων) με τον Δημαράτο. Νέοι συμμαθητές: Βάννα Σβορώνου, Σοφία Αναστασιάδου, Μαριέττα Ράδοβιτς, Λίνα Αιλιανού, Αλέκος Ζάννος, Λίλιαν Ζάννου, Κώστας Νεύρος, Χάρης Γεωργιάδης, Γιάννης Κροκόδειλος, Άλκης Πιερράκος (Γ.Σ. Θεσσαλονίκης), Ευγενία Λύτρα, Πάνος Ρώτας, Καίτη Προδρομίδου.

Γραμματέας του διευθυντού και ταμίας ήταν στα έτη 1934 – 38/39 η και μετέπειτα γνωστή και αγαπητή Maria Dilernia που την διαδέχτηκε μέχρι τα χρόνια τη κατοχής ο Herr Jedermann.

Δεν πρέπει να ξεχασθεί εδώ και ο καμμιά φορά αξύριστος κυρ Τάσος που εμάζευε γύρω του στα διαλείμματα πολλά παιδιά που είχαν μεν χορτάσει πνευματικά, αλλά είχαν άδειο το στομάχι. Στο φορητό του τραπεζάκι πουλούσε κουλούρια, τυρί κασέρι και απλά γλυκά του φούρνου με σταφίδες. Στους απένταρους έδινε και «με πίστωση» μέχρι την επόμενη!

ΟΙ ΜΑΘΗΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ

Τα περισσότερα παιδιά προήρχοντο από συντηρητικές ξένες και παραδοσιακές ελληνικές οικογένειες που ενθάρρυναν τη μόρφωση και την απόκτηση χαρακτήρα των παιδιών τους. Η τάξη και η πειθαρχία στο σχολείο ήταν παραδειγματικές, Τούτο συμφωνούσε με τις απόψεις και τα αιτήματα της κοινωνίας και των δικτατορικών τότε καθεστώτων στη Γερμανία και εδώ. Στη δική μου περίπτωση ήταν στοιχείο θετικό, ώστε μετά τα πειθαρχημένα παιδικά μου χρόνια, αλλά συνάμα με ανοιχτά τα μάτια, βρέθηκα άριστα προετοιμασμένος για ζωή μέσα σε πολλές ξένες χώρες.

Καθώς φαίνεται από το σχολικό ωρολόγιο και τον μεγάλο αριθμό των Γερμανών εκπαιδευτικών της παλαιάς Σχολής, τούτη ήταν κατά 80 τουλάχιστον τοις εκατόν γερμανική και όχι ελληνική Σχολή. Τους Γερμανούς συμμαθητάς τους παρασκεύαζε άριστα για επιτυχή ζωή στη Γερμανία. Πολλούς από μας τους Έλληνες όμως μας έβγαλε καλομορφωμένους μεν, αλλά κατά το ήμισυ Γερμανούς. Ελληνικό φρόνημα απέκτησα στις 28 Οκτωβρίου 1940 και στην Κατοχή.

Το σχολικό πρόγραμμα στις φυσικομαθηματικές επιστήμες υστερούσε σημαντικά εν συγκρίσει με τα γαλλικά και ελληνικά γυμνάσια, όπου μελετούσαν τις θαυμάσιες θεωρίες της Ευκλείδιου γεωμετρίας, της άλγεβρας κ.λ.π., ενώ τα γερμανικά γυμνάσια περιορίζοντο σε πρακτικές μόνο εφαρμογές σαν εύρεση εμβαδών ή υπολογισμό τόκων. Έτσι συνάντησα τεράστιες δυσκολίες προετοιμαζόμενος για εισαγωγικές του Πολυτεχνείου.

Άσχετα με την αρπακτική και ιμπεριαλιστική γερμανική πολιτική της προπολεμικής εποχής, ακόμα και στον εκπαιδευτικό τομέα σε σχολεία βρισκόμενα έξω από τη Γερμανία, όλοι ανεξαιρέτως οι καθηγηταί μας, Έλληνες και Γερμανοί, ήσαν διαλεγμένοι και εξαιρετικής παιδαγωγικής ικανότητος και με ανώτατο ηθικό χαρακτήρα. Το ωρολόγιο των μαθημάτων δείχνει ότι η εκπαίδευση ήταν πολύ πλατειά και βαθειά, και στην τελευταία τάξη έφθανε συχνά πανεπιστημιακό επίπεδο. Πολλοί από τους καθηγητάς μας ήσαν ήδη διακεκριμένοι ή διακρίθηκαν μετέπειτα. Μεταπολεμικά ο Dr. Lichtenstein έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και κοσμήτωρ στο Münster. Ο Dr. Preibisch έγινε λέκτωρ σε Πανεπιστήμιο της Ιαπωνίας. Αυτός και ο Dr. Kaspar συνέγραψαν διατριβές που περιλαμβάνονται μόνιμα στη βιβλιοθήκη του αμερικανικού Κογκρέσσου, της μεγαλύτερης του κόσμου. Ο von Reutern δημοσίευσε μια χαριτωμένη συλλογή περιγραφών ελληνικών τοπίων από αρχαίους ιστορικούς υπό μορφή σύγχρονου ξεναγού με τα αρχαία κείμενα και γερμανική μετάφραση. Ο Rottke έγινε διευθυντής της Γ.Σ. Θεσσαλονίκης. Η δις Φίλτσου ίδρυσε δικό της εκπαιδευτήριο. Ο Δρ. Μπόνης έγινε καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ο Σούρλας γυμνασιάρχης. Ο Lau υπηρέτησε στο γερμανικό στρατό και διακρίθηκε με ανώτατο παράσημο ανδρείας, του ιππότου του Σιδηρού Σταυρού. Σε όλους τους καθηγητές μας χρωστάμε πολλές ευχαριστίες για τις προσπάθειές τους να μας κάνουν χρήσιμους και ανεξάρτητους ανθρώπους.

Τραγική τύχη είχαν τα θύματα του εθνικοσοσιαλισμού. Ο καθηγητής Brink, μετά την επιστροφή του απ΄την Ελλάδα, αυτοκτόνησε στη Γερμανία. Για πολιτικούς λόγους. Μεταξύ των καθηγητών μας εξέχουσα θέση είχαν και οι εξής Γερμανοεβραίοι που απολύθηκαν το 1934: H Dr. Vohsen αναγκάσθηκε ν΄αρχίσει καινούργια ζωή στην Αγγλία. Ο Dr. Preibisch, άνθρωπος πραγματικά ευρωπαϊκής μορφώσεως και καρδιοπαθής, υπεβλήθη σε σωστή οδύσσεια, ώσπου να βρει θέση σε Πανεπιστήμιο στην Ιαπωνία όπου και απέθανε μεταπολεμικά. O Dr. Lichtenstein ταλαιπωρήθηκε παραδίδοντας ιδιαίτερα μαθήματα στην Καβάλα και την Αθήνα. Όλοι αυτοί ζούσαν επί χρόνια απομονωμένοι σαν ανεπιθύμητοι και ύποπτοι πρόσφυγες στη στενή και καχύποπτη τότε Ευρώπη με μια βαλίτσα, χρήματα από τη μία μέρα στην άλλη και άγνωστο το αύριο.

Πρόωρα σκοτώθηκαν στον πόλεμο οι καθηγητές von Reutern, Nordmann και Lauth και οι συμμαθητές, συχνά μόλις εικοσαετείς, Josef Just, Hans Kögler, Christian Queisser και Rolf Reif. Στα Δεκεμβριανά βρήκε φρικτό θάνατο η Ευγενία Λύτρα και το 1948, μόλις διπλωματούχος μηχανικός, απέθανε ο Ευάγγελος Κοφινιώτης. Αυτά όσα μας είναι γνωστά μέχρι το 1950. Σ΄όλους θ΄άξιζε να ζήσουν περισσότερο.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ο Ευγένιος (Genio) Σαντορίνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923. Από το 1929-40 μαθητής της Γερμανικής Σχολής. 1942-48 σπουδαστής του Ε.Μ. Πολυτεχνείο. 1948 δίπλωμα αρχιτέκτονος. 1948-50 θητεία στο Π. Ναυτικό. 1951-54 αρχιτέκτων στην Κ.Τ.Α.Μ. της Ν. Υόρκης στο γραφείο Αθηνών. 1954 στον Καναδά, 1955 μέχρι σήμερα στις ΗΠΑ σε προάστειο της Ουάσιγκτον. Εργάσθηκε σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ και σε πολλές χώρες της Ασίας, Αφρικής και Ευρώπης. Τώρα πια συνταξιούχος ζει με τη σύζυγό του και τις τρεις κόρες στη Bethesda. Θα χαρεί πολύ να λάβει ειδήσεις και να κάνει επαφή με φίλους και παλαιούς συμμαθητές…

Unsere Website sowie „montags“  können nun auch auf Deutsch angezeigt werden, indem Sie einfach die Sprache auswählen.

Für die Übersetzung wird Google Translate verwendet und daher sind einige der deutschen Texte vielleicht nicht ganz korrekt, aber zugegebenermaßen ist das Ergebnis beeindruckend und vor allem direkt.  Übersetzt  werden im Wesentlichen alle 8000 Artikel und etwa 500 Ausgaben.

Um „montags“ auf Deutsch zu lesen, wählen Sie bitte eine Ausgabe unter www.ex-dsathen.gr/archive-montags/

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

09.30 -10.00 Χαιρετισμοί

Πρόεδρος Μουσείου Φιλελληνισμού, Κωνσταντίνος Βελέντζας

Πρόεδρος Ιδρύματος Π. Μ. Ε., Επιτ. Καθηγητής Δρ Σπυρίδων Καμαλάκης

Αντιπρύτανης Ιονίου Πανεπιστημίου, Καθηγητής Δρ Ηλίας Γιαρένης

Πρόεδρος Εκπαιδευτικού Οργανισμού Γιαννοπούλου, Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος

10.00-12.00 Α΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Προεδρεύει ο Αντιναύαρχος Δρ Στυλιανός Πολίτης)

Χαρίκλεια Γ. Δημακοπούλου, Το φαινόμενο του Φιλελληνισμού και οι εκφάνσεις του.

Ευστάθιος Πουλιάσης, Το φιλελληνικό κίνημα στα πρώτα ιστοριογραφικά έργα για την Ελληνική Επανάσταση.

Γεράσιμος Παγκράτης, Φιλέλληνες και Μισέλληνες στους προεπαναστατικούς χρόνους: το έργο του Λουδοβίκου Σωτήρη.

Δέσποινα Μιχάλαγα, Οι άλλοι Φιλέλληνες. Οθωμανοί στην Ελληνική Επανάσταση.

Θανάσης Χρήστου, «Ο Γερμανικός Φιλελληνισμός, οι απαρχές και οι πρωταγωνιστές του».

Διονύσιος Μουζάκης, Οι Γερμανοί Φιλέλληνες κατά τα πρώτα έτη της Επανάστασης του 1821.

Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη, Ήταν οι Βαυαροί Φιλέλληνες;

Στέφανος Γερουλάνος, Ο Φιλέλλην Ιωάννης – Αλέξανδρος Στρέιτ.

Παναγιώτης Κιμουρτζής – Αννα Μανδηλαρά, Ο Φιλελληνισμός των βασιλέων ΄Οθωνα και Αμαλίας.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

12.00-12.15 Ξενάγηση στο Μουσείο Φιλελληνισμού

ΚΑΦΕΣ-ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ

12.15-14.15 Β΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Προεδρεύει η Δρ Ελένη Ράπτη)

Αθανάσιος Τρικούπης-Δημοσθένης Φιστουρής, Μουσικός Φιλελληνισμός κατά τον 19ο αιώνα: Πολιτικές και πολιτιστικές διαστάσεις.

Παύλος Βεντούρας, Φιλελληνισμός και Μουσική.

Κωνσταντίνος Καρδάμης, Σεβεριάνο Φογκάτσι.

Στέφανος Μίλεσης, Ο Φιλανδός Φιλέλληνας Αύγουστος Μαξιμιλιανός Μύρμπεργκ.

Πηνελόπη Αβούρη, «Είμαστε όλοι ΄Ελληνες»: ο Φιλέλληνας Πέρσι Σέλλεϋ και η αφιερωμένη στον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο τραγωδία «Ελλάς».

Μαριέττα Μινώτου, Louis Dupré, Γάλλος, ζωγράφος, Φιλέλληνας και αρχαιολάτρης.

Στέλιος Μουζάκης, Ευρωπαϊκός Φιλελληνισμός και Τέχνη. Διακοσμητικά αντικείμενα του 19ου αι.

Πάνος Στάμου, Ο Λάμπρος Κατσώνης εμπνέει τον Βύρωνα.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

ΑΠΟΓΕΥΜΑ

17.00-19.00 Γ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Προεδρεύει η Δρ Πιερρίνα Κοριατοπούλου-Αγγέλη).

Σπυρίδων Φλογαΐτης-Χριστίνα Παπακώστα, «Ιταλικός φιλελληνισμός και Ιωάννης Καποδίστριας».

Στέλιος Αλειφαντής, Η Φιλόμουσος Εταιρεία ως «όχημα» ευρωπαϊκής συνεννόησης και Ελληνικής χειραφέτησης: Ο Ι. Καποδίστριας και το Ελληνικό Ζήτημα (1813-1820).

Ανδρέας Κούκος, «Η αλληλογραφία Καποδίστρια-Εϋνάρδου (1826-1831) ως πηγή προσέγγισης της Ελληνικής Επανάστασης και της ίδρυσης του Ελληνικού Κράτους».

Παναγιώτης Αμπελάς, Ειδήσεις για τον Φιλελληνισμό των «ιδρυτών πατέρων» των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Εμμανουήλ Δρακάκης, Ο Αμερικάνος Φιλέλληνας και γιατρός Σάμιουλ Χάου (Samuel Howe) και οι Επαναστάτες της Γραμβούσας (1825-1829).

Παναγιώτης Πασπαλιάρης, Μυστικοί Φιλέλληνες: Η περίπτωση του λόρδου Άμπερντιν.

Χαράλαμπος Βλαχόπουλος, Πατριωτισμός, Τεκτονισμός, Φιλελληνισμός: Σχέσεις και συνάφειες στη Ζάκυνθο της Επανάστασης.

Νικόλαος Κ. Κουρκουμέλης, Κείμενα του Αμερικανικού Φιλελληνισμού από τις συλλογές της Αναγνωστικής Εταιρίας Κερκύρας.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

19.00-19.15 ΚΑΦΕΣ-ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ

19.15- 20.30 Δ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Προεδρεύει η Δρ Σπυριδούλα Αράθυμου).

Σπυρίδων Γαούτσης, Ο Φιλελληνισμός των Αυτοκρατορικών Γάλλων.

Στέφανος Καβαλλιεράκης, Ο «εκπαιδευτικός Φιλελληνισμός». Ξένα σχολεία και συγκρότηση κράτους.

Αικατερίνη Μπρέγιαννη, Μνήμη και ανάμνηση της Επανάστασης: Ο φιλελληνισμός ως σημείο διπλωματικής ισορροπίας και η ίδρυση του Τάγματος του Σωτήρος κατά την καποδιστριακή περίοδο.

Γιώργος Γεωργής, Εστεμμένοι φιλέλληνες.

Γεώργιος Ματσόπουλος, Η Αδελφότητα των Φιλοδικαίων.

Μίρκα Παλιούρα-Κατερίνα Κοντοπανάγου, Από τον αρχαιογνωστικό συλλεκτισμό στον φιλελληνισμό: Η περίπτωση του λόρδου Guilford.

Σπυρίδων Πλουμίδης, Ο Αγγλοελληνικός Σύνδεσμος (1913 – 1920): Ένα φιλελληνικό σωματείο του Λονδίνου.

Εμμανουήλ Βαρβούνης, Ευρωπαϊκός Φιλελληνισμός και έδρες Νεοελληνικών Σπουδών: Μια αμφίδρομη δυναμική σχέση.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

21.00 ΣΥΝΟΨΗ ΗΜΕΡΙΔΑΣ Γεώργιος Ματσόπουλος.

Εδώ θα επιχειρήσουμε να συγκεντρώσουμε όλα τα ονόματα των Αποφοίτων της Αραχώβης, της περιόδου του Πολέμου δηλαδή, οι οποίοι στη συνέχεια απεφάσισαν να στείλουν τα παιδιά τους στη Γερμανική Σχολή, οπότε:

  Ο Ιωάννης Ν. Παντελάκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 31/1/1920. Φοίτησε στο νηπιαγωγείο της Γερμανικής Σχολής όμως  δεν συνέχισε στο Δημοτικό  λόγω του νόμου του Μεταξά που απαγόρευε στα Ελληνόπουλα  να φοιτήσουν στα ξένα Δημοτικά σχολεία πάρα μόνο στα Γυμνάσια. Έτσι πήρε τα μαθήματα του δημοτικού στο σπίτι και συνέχισε το Γυμνάσιο στη Γερμανική Σχολή απ΄όπου και αποφοίτησε. Στα Μαθητολόγια εμφανίζεται το έτος 1926-27 στην Α’ Δημοτικού και επανέρχεται στο Γυμνάσιο, όπου και παραμένει έως την αποφοίτησή του το έτος 1936-37 στην ΣΤ’ Γυμνασίου.

Συνέχισε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Σχολή Χημείας. Όμως η απόφαση των Γερμανών κατακτητών να επιστρατεύσουν όλους τους νέους για αναγκαστική εργασία  στη Γερμανία, ώθησε τους γονείς του να  τον φυγαδεύσουν στην Φειγαλία Πελοποννήσου, για να εργαστεί στα ορυχεία του συγγενούς τους Κωνσταντίνου Νέγρη. Αυτό ήταν η αιτία να εγκαταλείψει τις σπουδές του και όταν επέστρεψε στην Αθήνα  εργάστηκε ως Αντικρυστής  στο χρηματιστηριακό γραφείο του πατέρα του Χρηματιστή Νικολάου Παντελάκη.

Ο Ιωάννης Παντελάκης έγινε Χρηματιστής διαδεχόμενος τον πατέρα το έτος 1954. Ανέπτυξε το Χρηματιστηριακό γραφείο έτσι ώστε το έτος 1991 δημιούργησε με την Αγγλική Τράπεζα Midland Bank PLC την Χρηματιστηριακή Εταιρία Midland Pantelakis Χρηματιστηριακή ΑΕ στη συνέχεια HSBC Pantelakis Χρηματιστηριακή ΑΕ , της οποίας υπήρξε Προέδρος ΔΣ μέχρι το θάνατό του .

Υπήρξε επί σειρά ετών Αντιπρόεδρος του Χρηματιστηρίου Αθηνών.

Παντρεύτηκε το 1954 την Αλεξάνδρα Ρωσσώνη, επίσης μέλος οικογένειας Χρηματιστών και απέκτησαν μαζί δυο παιδιά τον Νίκο Παντελάκη (Χρηματιστή) και Ανδρέα Παντελάκη (Δικηγόρο).

Απεβίωσε στην Αθήνα 13 /1/2003

(πηγή: Ανδρέας Παντελάκης, υιός του Ιωάννη Παντελάκη )

στα χρόνια του σχολείου

Εδώ θα επιχειρήσουμε να συγκεντρώσουμε όλα τα ονόματα των Αποφοίτων της Μετσόβου, της Μεταπολεμικής περιόδου δηλαδή, οι οποίοι στη συνέχεια απεφάσισαν να στείλουν τα παιδιά τους στη Γερμανική Σχολή, οπότε και με την βοήθεια της Τένιας Παπαδάκη έχουμε:

(περισσότερα…)

Ο Αλέξανδρος Κουδουνάς έδωσε μία συνέντευξη στο newmoney.gr.

Σε επέκταση του αποτυπώματος της στην ελληνική αγορά προχωρά η International Workspace Group (IWG), ο μεγαλύτερος πάροχος ευέλικτων χώρων εργασίας στον κόσμο (coworking spaces), με τα σήματα Regus, Spaces, HQ και Signature. Όπως έλεγε χθες (10/12) σε ενημερωτική εκδήλωση ο Γενικός Διευθυντής της IWG για την Ελλάδα και την Κύπρο κ. Αλέξανδρος Κουδουνάς, το 2025 αναμένεται να προστεθούν τρεις νέες δομές στην Αττική, ανεβάζοντας έτσι το συνολικό αριθμό σε 16. Παράλληλα έχει ξεκινήσει η διερεύνηση ευκαιριών και σε μεγάλες πόλεις της επαρχίας καθώς στρατηγική απόφαση του Ομίλου IWG είναι αφενός η ενίσχυση της παρουσίας στη Θεσσαλονίκη, όπου σήμερα λειτουργεί μία δομή, αλλά και η επέκταση και σε μεγάλες πόλεις της επαρχίας, όπως η Πάτρα, τα Ιωάννινα, το Ηράκλειο και ο Βόλος.

Προς το παρόν οι τρεις νέες δομές ή κέντρα, όπως τα χαρακτηρίζει η εταιρεία, προετοιμάζονται στην Αττική. Η πρώτη δομή, που θα είναι και η μεγαλύτερη απ’ όλες όσες διαχειρίζεται σήμερα στη χώρα μας η IWG (άνω των 3.000 τμ) και θα βρίσκεται στην Καλλιθέα, επί της Θησέως υπό το brand Spaces. Η δεύτερη δομή κατασκευάζεται εντός του εμπορικού κέντρου River West Open υπό το μπραντ Regus και η τρίτη επί της Λ. Βουλιαγμένης στην Αργυρούπολη επίσης με το μπραντ Spaces. (περισσότερα…)

Ο Γιάννης Βελέντζας είναι Νευρολόγος – Ψυχίατρος,Διευθυντής στο Τµήµα Κλινικής Νευροφυσιολογίας του ΥΓΕΙΑ.Είναι πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής του Ludwig Maximilians Universitaet του Μονάχου καιΚάτοχος Διδακτορικού Διπλώµατος της Ιατρικής Σχολής του Ludwig Maximilians Universitaet µε τίτλο «Νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις κατόπιν ανοικτών καρδιοχειρουργικών επεµβάσεων».

Είναι Διδάκτωρ (Dr. Medicus) του Πανεπιστηµίου του Μονάχου.

Το κλινικό του ενδιαφέρον εστιάζεται σε:

Νευρολογικά νοσήµατα του κυκλοφοριακού συστήµατος (εγκεφαλικά)

Κινητικές παθήσεις , νοσήµατα του περιφερικού νευρικού συστήµατος, επιληψία

Επεµβατική θεραπεία κινητικών παθήσεων (Εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση)

Ο Τάσος Γιαννίτσης, απόφοιτος του 1962, ομότιμος καθηγητής πανεπιστημίου και πρώην υπουργός, σχολιάζει με άρθρο του στην εφημερίδα “Η Καθημερινή” την  απονομή των Νόμπελ Οικονομικών:

Η απονομή του βραβείου Νομπέλ Οικονομικών στους Daron Acemoglu, James A. Robinson και Simon Johnson αποτέλεσε αναγνώριση της εξαιρετικά σημαντικής προσφοράς τους σε μια αλυσίδα κρίσιμων ερωτημάτων που για δεκαετίες απασχόλησαν την Πολιτική Οικονομία και τα Οικονομικά της Ανάπτυξης. Το έργο καθενός τους είναι, προφανώς, εκτεταμένο. Θα αναφέρω τρεις συμβολές τους που αποτελούν σταθμό:

α) Οι αποικιακές καταβολές της συγκριτικής ανάπτυξης. Μια εμπειρική διερεύνηση (Acemoglu, Simon, Johnson, 2001),

β) Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη. Οι καταβολές της δύναμης, της ευημερίας και της φτώχειας (Acemoglu, Robinson, 2012), και

γ) Δύναμη και Πρόοδος (Acemoglu, Johnson, 2023). (περισσότερα…)

Την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου παρουσίασε η Ντόρα Μπακογιάννη το βιβλίο της μητέρας της, Μαρίκας Μητσοτάκη, «Συνταγές με …Ιστορία» στο κατάμεστο αμφιθέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» του Δήμου Παπάγου Χολαργού.

Η πρόεδρος του ιδρύματος «Σύλβια Ιωάννου», κ. Άρτεμις Σκούταρη, προλόγισε το βιβλίο ξεκινώντας με την φράση:

“Εγώ είμαι τυχερή που δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να περπατάει”

Μια εισαγωγή με ιδιαίτερη βαρύτητα για τους ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες, που έμαθαν να ζουν με αυτές και αξιοποίησαν, παρ’ όλα αυτά, τα ταλέντα τους.

Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και η Μαρίκα Μητσοτάκη, η οποία, ενώ τα κινητικά προβλήματα την βρήκαν αργότερα, δεν το έβαλε κάτω, αγνόησε τις προειδοποιήσεις των γιατρών, έκανε τέσσερα παιδιά κόντρα σε όλες τις προβλέψεις και κράτησε τον ιστό της οικογένειας ζωντανό παρά τις δύσκολες καταστάσεις και συγκυρίες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει.

Η προηγούμενη ημέρα της εκδήλωσης, η 3η Δεκεμβρίου, ήταν η “Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία“. Τόσο η Άρτεμις Σκούταρη, όσο και η Μαρίκα Μητσοτάκη αντιμετώπισαν μια ζωή με δυσκολίες, που όμως δεν τις έκαμψαν.

Η  Ντόρα Μπακογιάννη αναφέρθηκε με αγάπη και σεβασμό στη μητέρα της αλλά και στη δύσκολη καθημερινότητα των αναπήρων ανθρώπων.

Η Μαρίκα Μητσοτάκη χρησιμοποιούσε κάθε Κυριακή στις 2.00 μ.μ. το οικογενειακό τραπέζι για να φέρει κοντά την πολυάσχολη οικογένειά της και συζητηθούν όλα όσα απασχολούσαν και τους μικρούς και τους μεγάλους.

Οι συνταγές της ήταν οικογενειακή κληρονομιά ωστόσο ξεπέρασαν τα ελληνικά σύνορα με την επίσκεψη του πατέρα Μπους στο σπίτι στα Χανιά, όπου και αυτός και η σύζυγός του δοκίμασαν τα περίφημα ντολμαδάκια της Μαρίκας και το κρητικό λάδι. (περισσότερα…)

Η Έμη Βαϊκούση, μεταφράστρια του βιβλίου της Angel Merkel στα ελληνικά, έδωσε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην εφημερίδα “Ελεύθερος Τύπος”

Ένα βιβλίο που παρά το ομολογουμένως αξιόπρόσεκτο μέγεθος και το βάρος του, κατάφερε να κάνει πολλές πτήσεις στον μιντιακό ουρανό σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Όσον αφορά τα δικά μας, η πρώην καγεκλάριος, κόρη πάστορα με τη μισή της ζωή σε καθεστώς δικτατορίας στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και την άλλη μισή στην ελεύθερη δημοκρατική Ευρώπη, κατάφερε να ταράξει για λίγο τα νερά της ειδησεογραφίας με τις αναφορές στους τρεις Έλληνες πρωταγωνιστές, με τους οποίους ήρθε σε επαφή.

Η πρώην ισχυρά -για κάποιους- σιδηρά κυρία της Ευρώπης, όσο και αν στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα διαφαινόταν μια κάποια ελαφρά συμπάθεια, μάλλον δεν είχε καλό λόγο για κανένα. Ιδίως για τον πρώην πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, η μεταφράστρια που δούλεψε το βιβλίο από το πρωτότυπο κείμενο, δηλαδή από την καλή και από την ανάποδη, είναι σαφέστατη και κατηγορηματική: «Η Μέρκελ εκθέτει ανεπανόρθωτα τον Τσίπρα». Οσο για την ατάκα σχετικά με τα «καλά αγγλικά του Τσίπρα», παραμένει ένα μυστήριο…

https://eleftherostypos.gr/politiki/ekthetei-anepanorthota-ton-tsipra-i-merkel-ti-leei-ston-et-i-metafrastria-tou-vivliou-me-ta-apomnimonevmata-tis-kagkelariou