Mit dem Blick des Eroberers: Athen in den Fotos von deutschen Soldaten während der Besatzung…
Την Παρασκευή 12 Απριλίου διοργανώθηκε στο Μουσείο της Ακρόπολης ημερίδα μα τίτλο: “Με το βλέμμα του κατακτητή: η Αθήνα στις φωτογραφίες των Γερμανών στρατιωτών 1941-1944”
Η οικογένεια Κοριζή ήταν τα χρόνια του Μεσοπολέμου πολύ γνωστη στην ελληνική κοινωνία.
Το επώνυμο συναντάται με δύο ορθογραφίες μία με “υ” και μία με “ι”, αλλά η συνηθέστερη είναι με “ι”, έτσι όπως το συναντάμε στα μαθητολόγια της Αραχώβης και στον Τύπο της εποχής. Ακόμη, με “ι” υπογράφει ο ίδιος σε επιστολή του ως Διοκητής της Εθνικής Τράπεζας, υπογράφει ως “Κοριζής”.
Πριν από τον Πόλεμο ο Αλέξανδρος Κοριζής ήταν Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας (1939-1941), ενώ είχε διατελέσει Υπουργός Οικονομικών (1933), Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως (1936-1939) και στις 29 Ιανουαρίου του 1941, αμέσως μετά τον θάνατο του Ι. Μεταξά, και διαρκούντος του πολέμου, ο Βασιλεύς Γεώργιος Β΄ τον επέλεξε και του ανέθεσε απευθείας την πρωθυπουργία.
Ως Πρωθυπουργός ο Κοριζής είπε το δεύτερο “ΟΧΙ” όταν στις 6 Απριλίου του 1941, πιστός στην παρακαταθήκη του προκατόχου του, απέρριψε το αίτημα των Γερμανών για απομάκρυνση των βρετανικών δυνάμεων από την Ελλάδα απορρίπτοντας το τελεσίγραφο που του επέδωσε ο Γερμανός πρεσβευτής Έρμπαχ-Σένμπεροχ, μισή ώρα μετά την έναρξη της γερμανικής εισβολής κατά σαφή παράβαση της σχετικής Σύμβασης της Χάγης, όπου υπ’ αυτές τις συνθήκες ο πόλεμος χαρακτηρίζεται “αιφνίδιος”.
Στις 18 Απριλίου, δώδεκα ημέρες μετά την έναρξη της γερμανικής εισβολής, και ενώ μαίνονταν οι μάχες ο Κοριζής συμμετείχε σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου. Αυτού ακολούθησε κατ’ ιδίαν συνομιλία με τον βασιλέα Γεώργιο. Το τι ειπώθηκε ακριβώς σ’ αυτή τη συνομιλία δεν έγινε ποτέ γνωστό, αν και εικάζεται ότι οι δύο άνδρες μπορεί να διαφώνησαν ως προς την συνέχιση του αγώνα με ενδεχόμενη μετακίνηση της ελληνικής κυβέρνησης στην Κρήτη, ή την αγγλοκρατούμενη Κύπρο. Πάντως, ο Κοριζής εξήλθε συντετριμμένος από τη συνάντησή του με τον Βασιλέα με κατεύθυνση την οικία του στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας.
Ο Βασιλεύς ανησυχώντας για τον Κοριζή, που πολύ πιθανόν κάτι να είχε υπονοήσει στο λόγο του, έστειλε τον διάδοχο Παύλο στην οικία του. Φθάνοντας ο Παύλος και καθ’ ον χρόνο μιλούσε στην είσοδο της πρωθυπουργικής κατοικίας με την σύζυγο του Κοριζή, ακούστηκαν δύο πυροβολισμοί από τον πρώτο όροφο. Ο Κοριζής είχε αυτοκτονήσει με δύο σφαίρες στην καρδιακή χώρα.
Ο Αλέξανδρος Κοριζής είχε δύο κόρες στην Αραχώβης, την Ελένη (Λένα, «Κυρία επί των Τιμών» της Βασίλισσας Φρειδερίκης) και την Ειρήνη (Ρένα, σύζυγος του εφοπλιστή Στρατή Ανδρεάδη). Τα άλλα δύο του παιδιά, η Αικατερίνη και ο Γεώργιος δεν ήταν στην Γερμανική Σχολή ή τουλάχιστον δεν αναφέρονται στα μαθητολόγια.
Ο αδελφός του Στέλιος Κοριζής συνελήφθη στα Δεκεμβριανά απο ΕΛΑΣίτες και εκτελέστηκε αργότερα ως αιχμάλωτος. Είχε όμως και αυτός ένα γιό, τον Χαρίτωνα και αυτός μαθητής στην Αραχώβης, ο οποίος ακολούθησε πολύ σημαντική ακαδημαϊκή καριέρα. (περισσότερα…)
Ο Μιχάλης, η Βέρα (Βαρβάρα) και η Μαρία (Μάρω) Mολoκότου γεννήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και ήρθαν στην Αθήνα σε μικρή ηλικία. Ο Μιχάλης γεννήθηκε το 1929, η Μάρω το 1926 και η Βέρα το 1924 και ήταν συμμαθήτρια της Ελένης Γλύκατζη Αρβελέρ, όχι όμως στην Γερμανική, αλλά στο δημοτικό σχολείο στο Παγκράτι. Οπατέρας τους, Αθανάσιος Μολοκότος, τους ίδρυσε λίγο μετά τον Πόλεμο την εταιρεία “Μαλλιά Μολκότου” στις τρεις Γέφυρες.
Ο Μηνάς Πρατικάκης δεν ήταν απόφοιτος. Η οικογένεια του είχε επιχείρηση υαλικών στα Χανιά και ήρθε στην Αθήνα, σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ ανοίγοντας ένα αντίστοιχο κατάστημα με τίτλο “Μηνάς Πρατικάκης” στην οδό Ερμού. Το 1948 νυμφεύθηκε την Βέρα Μολοκότου και απέκτησαν δύο παιδιά: τον Παναγιώτη Πρατικάκη (απόφοιτο του 1967) και την Αγγέλα Πρατικάκη (απόφοιτο του 1969), τα οποία μετά την αποφοίτησή του σπούδασαν οικονομικά, ο δε Παναγιώτης νυμφεύθηκε την Αγάθη Αγκριθαράκη, απόφοιτο του 1977, η οποία σπούδασε στην Χαϊδελβέργη και είναι διερμηνέας. Τέλος, το κατάστημα επεξέτεινε την δραστηριότητά του και στα μαλλιά και εξελίχθηκε σε μία μεγάλη επιχείρηση του εμπορικού κέντρου των Αθηνών.
πηγή: Αγγέλα Πρατικάκη – Ο Μιχάλης, η Βέρα (Βαρβάρα) και η Μαρία με την μητέρα τους Κορίννα
ΜΑΛΛΙΑ ΜΟΛΟΚΟΤΟΥ –Περισσότερα από 80 χρόνια στην Πρωτοπορία
Όπως οι περισσότεροι σπουδαίοι ‘Ελληνες εριοβιομήχανοι και κλωστοϋφαντουργοί, έτσι και η οικογένεια Μολοκότου ήρθε στην Αθήνα από την Μικρά Ασία. Εκεί, άλλοι στα Σπάρτα, άλλοι στην Σμύρνη και άλλοι στην Πόλη, οι Ελληνες είχαν αναπτύξει όλες τις τέχνες γύρω από την παραγωγή, βαφή και ύφανση νημάτων.
πηγή: Αγγέλα Πρατικάκη – Ο Αθανάσιος Μολοκότος στο μέσον
Ο Αθανάσιος Μολοκότος ήρθε στην Αθήνα από την Κωνσταντινούπολη και πρωτοπόρησε όταν το 1930 δημιούργησε βαφείο νημάτων στο Παγκράτι.
πηγή: Αγγέλα Πρατικάκη
Τα χρόνια πέρασαν, η επιχείρηση αναπτύχθηκε, δημιουργήθηκε κατάστημα λιανικής πώλησης στο Εμπορικό Κέντρο της Αθήνας και αργότερα ιδρύθηκε εργοστάσιο παραγωγής νημάτων στις Τρεις Γέφυρες.
Στις αρχές τις δεκαετίας του ’50, η εταιρεία ήταν ήδη Α.Ε. και ιδιοκτήτρια μίας πρότυπης βιομηχανικής μονάδας, ενώ η δεύτερη γενιά της οικογένειας είχε ήδη εμπλακεί ενεργά στις δραστηριότητες της.
Εκείνη την εποχή η Εταιρεία δημιούργησε τα ιστορικά νήματα “Χρυσό προβατάκι” και “Κρόκους” που παράγονται με τις ίδιες ακριβώς προδιαγραφές ακόμη και σήμερα.
Στην δεκαετία το ’70 η εταιρεία που ήδη μεσουρανούσε στο χώρο των μαλλονημάτων, δημιούργησε δεύτερο εργοστάσιο προκείμενου να αναπτύξει την πολυετή και επιτυχημένη εξαγωγική της δραστηριότητα, κατά την διάρκεια της οποίας διέθεσε τα προϊόντα της στους γνωστότερους Ευρωπαϊκούς Οίκους χειροπλεκτικής όπως οι Penguin Γαλλίας, Rowan Βρετανίας, καθώς και οι Γερμανικοί Schachenmayer, Stahl και Hohenloher wolle. Παράλληλα συμμετείχε σε εκθέσεις στο εξωτερικό, ενώ το 1981 προχώρησε στην έκδοση του περιοδικού “Εσείς και το Πλέξιμο”.
Όμως, οι αλλαγές στον τρόπο ζωής στο τέλος του ’80 έστρεψαν τους καταναλωτές προς τα έτοιμα ενδύματα και η χειροπλεκτική πέρασε κάμψη. Έτσι στις αρχές του ’90 το σύνολο της ΜΟΛΟΚΟΤΟΣ πωλήθηκε στην Εριοβιομηχανία Μπριτάνια, ενώ λίγο αργότερα η εμπορική δραστηριότητα της εταιρεία (λιανική και χονδρική πώληση), διαχωρίστηκε και περιήλθε στην ιδιοκτησία της οικογένειας Παπαζογλου, μιας οικογένειας υφαντουργών με καταγωγή από τα Σπάρτα της Μικράς Ασίας.
Lila Assonitou: “Schamgefühle”…
Με αφορμή κάποια ανάρμοστα σχόλια στην σελίδα του facebook “Μαθητές/Καθηγητές της DSA” αντί σχολίου η Λίλα Ασωνίτου ανήρτησε ένα μοναδικό ντοκουμέντο, ένα γράμμα από πρώην καθηγητές της Γερμανικής Σχολής, το οποίο είχε δημοσιευτεί στις 7 Φεβρουαρίου 1993 στην εφημερίδα “Καθημερινή” και της το έδωσε η Άννα Γκανά. Η αφορμή δόθηκε από ένα ξέσπασμα ακροδεξιών ομάδων κατά των ξένων στην Γερμανία. Το κείμενο υπογράφουν οι Otto Blay, Manfred Bornau, Herrmann Caspary, Folkert Fiebig, Martin Kölle, Dietre Motzkus και ο πρώην διευθυντής Kurt Roeske.
Θα θυμίσουμε ότι ήδη από τον Δεκέμβριο του 1988 υπήρξαν στην Γερμανία περιπτώσεις βίας κατά των μεταναστών. Σε μία από αυτές έναςΓερμανός ακροδεξιός, ο Josef Seller, έβαλε φωτιά στο κτίριο “Habermeier Haus” στο Schwandorf της Βαυαρίας, σκοτώνοντας ένα ζευγάρι Τούρκων τους Fatma και Osman Can, μαζί με τον γιο τους Mehmet, ενώ η εμπρηστική επίθεση κόστισε τον θάνατο σε ένα Γερμανό πολίτη, τον Jürgen Hübner. Τον Σεπτέμβριο του 1991, βίαια επεισόδια στην Hoyerswerda υποχρέωσαν την εκκένωση ενός ξενώνα αιτούντων άσυλο και κατά τη διάρκεια της τριήμερων ταραχών στο Rostock-Lichtenhagen τον Αύγουστο του 1992, αρκετές χιλιάδες άνθρωποι περικύκλωσαν ένα πολυώροφο κτίριο και επευφημούσαν διαδηλωτές που έριχναν κοκτέιλ μολότοφ. Οι Βιετναμέζοι κάτοικοι του κτιρίου μόλις κατάφεραν να διασωθούνν καταφεύγοντας στη στέγη. Τέλος, τον Νοέμβριο του 1992, ένας εμπρησμός στο Mölln που διαπράχθηκε από νεαρούςακροδεξιούς σκότωσε τρεις Τούρκους.
Τον Δεκέμβριο του 1992, πραγματοποιήθηκαν μεγάλες διαδηλώσεις κατά της ξενοφοβίας σε όλη τη Γερμανία, με περισσότερους από 700.000 συμμετέχοντες, με αποτέλεσμα αρκετές νεοναζιστικές ομάδες να τεθούν σε παρανομία. Παρόλα αυτά τα βίαια επεισόδια δεν θα τερματιστούν. Στις 29 Μαΐου 1993, τέσσερις ακροδεξιοί Γερμανοί ηλικίας μεταξύ 16 και 23 ετών θα πυρπολήσουν το σπίτι μίας τουρκικής οικογένειας στο Solingen προκαλώντας τoν θάνατο τριών κοριτσιών και δύογυναικών, ενώ τρεις ημέρες νωρίτερα (στις 26 Μαΐου) το Bundestag είχε αποφασίσει να αλλάξει το γερμανικό σύνταγμα (Grundgesetz) για να περιορίσει τον αριθμό των αιτούντων άσυλο. Θα θυμίσουμε εδώ ότι μέχρι εκείνη την στιγμή το σύνταγμα προέβλεπε ότι κάθε πολιτικός πρόσφυγας μπορούσε να αποκτήσει πολιτικό άσυλο στην χώρα.
Mit großer Befriedigung sahen wir den Beitrag von Lila Assonitou und Anna Gana gegen einige der ungemessenen Kommentare. Sie veröffentlichten auf der Facebook-Seite einen Brief von ehemaligen Professoren der Deutschen Schule Athen. Dieser Brief wurde schon am 07. Februar 1993 von der Zeitung „Kathimerini“ veröffentlicht. Anlass war ein Ausbruch rechtsradikaler Gruppen gegen Ausländer in Deutschland. Der Text ist von Otto Blay, Manfred Bornau, Hermann Caspary, Folkert Fiebig, Martin Kölle, Dieter Motzkus und vom ehemaligen Schulleiter Kurt Roeske unterschrieben.
Wir erinnern uns, dass es schon Im Dezember 1988 Fälle von Gewalt gegen Einwanderer in Deutschland gegeben hat. Ein rechtsradikaler Deutscher, Josef Seller, zündete das Habermeier-Haus in Schwandorf, Bayern, an und tötete ein türkisches Ehepaar, Fatma und Osman Can, zusammen mit ihrem Sohn Mehmet. Während dem Brandanschlag kam auch ein deutscher Staatsbürger, Jürgen Hübner, ums Leben. Im September 1991 erzwangen gewaltsame Zwischenfälle in Hoyerswerda die Evakuierung einer Herberge von Asylbewerbern, und während der dreitätigen Unruhen in Rostock-Lichtenhagen im August 1992 umzingelten mehrere tausend Menschen ein mehrstöckiges Gebäude und applaudierten Demonstranten, die mit Molotof-Cocktail schmissen. Die vietnamesischen Bewohner des Gebäudes konnten gerade noch, indem sie auf das Dach gingen, entkommen. Schließlich tötete im November 1992 ein Brandanschlag junger Rechtsradikaler in Mölln drei Türken.
Im Dezember 1992 fanden in ganz Deutschland groß angelegte Demonstrationen gegen Fremdenfeindlichkeit mit mehr als 700.000 Teilnehmern statt. Die Folge war, dass mehrere Neonazi-Gruppen verboten wurden. Trotzdem endeten die gewalttätigen Vorfälle nicht. Am 29. Mai 1993 zündeten vier rechtsradikale Deutsche im Alter zwischen 16 und 23 Jahren das Haus einer türkischen Familie in Solingen an und töteten drei Mädchen und zwei Frauen. Drei Tage davor (am 26. Mai) hatte der Bundestag beschlossen, die deutsche Verfassung zu ändern, und zwar das Grundgesetz zur Begrenzung der Zahl der Asylbewerber. Hier ist zu erwähnen, dass bis dahin jeder politische Flüchtling im Land politisches Asyl erhalten konnte.
Ο Μανώλης Γλέζος μίλησε στις 2 Απριλίου 2014 στην Γερμανική Σχολή Αθηνών. Απευθύνθηκε σε ένα πολυπληθές κοινό, κατά κύριο λόγο μαθητές και αποφοίτους – μεταξύ αυτών οι κυρίες Έβη Τουλούπα – Στασινοπούλου και Ναταλία Μελά (από την γενιά του πολέμου) και οι κυρίες Άννα Φιλίνη και Φρόσω Δημάκου-Κιάου. To video της εκδήλωσης είναι στην ενότητα Εκδηλώσεις / Aula, και ο Στέφανος Μίτμαν επέλεξε και κατέγραψε τα κυριότερα σημεία της ομιλίας, τα οποία ξεκινούν με το timecode toz video:
13.32: Με ιδιαίτερη συγκίνηση ομολογώ βρίσκομαι σήμερα σε “γερμανικό” έδαφος για να τονίσω, επειδή το θέμα, όπως γράφετε στην αφίσα σας είναι, οι σχέση Γερμανίας – Ελλάδας, να τονίσω …
14.00: Πρώτον, ότι δεν θεωρούμε – πιστεύω όχι μονάχα εγώ, όλοι οι Έλληνες – δεν θεωρούμε τον σημερινό Γερμανικό Λαό ως ένοχο για όσα είχε διαπράξει το 3ο Ράιχ σε βάρος του ελληνικού λαού. Αυτή είναι η πρώτη διαπίστωση. Όχι μόνο δεν θεωρούμε ένοχο τον Γερμανικό λαό για όσα έκανε το 3ο Ράιχ, αλλά θέλουμε να αναπτύξουμε και την φιλία ανάμεσα στους δυο λαούς.
14.42: Το 1995, φίλοι μου Γερμανοί οικολόγοι από το Ανόβερο με κάλεσαν μαζί με την γυναίκα μου -στο χωριό ήμουνα- να πάμε να συζητήσουμε και να μου δείξουνε τη δουλειά τους στα οικολογικά θέματα. Όντως έγινε αυτό, μιλήσαμε για τα οικολογικά θέματα, και επίσης για θέματα δημοκρατίας. Τους είπα όμως ότι θέλω μια βραδιά να είναι αφιερωμένη στο θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.
15.19: Για πρώτη φορά μπροστά σε Γερμανικό κοινό ανέπτυξα το θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Και είπα και τις προτάσεις που είχα να κάνω, που εδραιώνονται σε αυτά που είπα προηγούμενα.
15.39: Όταν γύρισα στο χωριό μου με πήρε τηλέφωνο η εφημερίδα “Die Zeit”, η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της Γερμανίας -το γνωρίζεται εσείς αυτό καλύτερα από εμένα- και μου ζήτησε να γράψω αυτά που είπα σε άρθρο. Αυτά που είπα τα διατύπωσα σε ένα άρθρο και δεν έβαλα τίτλο, η “Die Zeit” έβαλε δικό της τίτλο. Να με συγχωρέσετε για την προφορά τη γερμανική, αλλά θα το πω γερμανικά όπως είναι γραμμένο: “Ein Recht muss gesucht werden” – μία αδικία η οποία πρέπει να αποκατασταθεί.
16.26: Για πρώτη φορά ο Γερμανικός λαός σημειώνει αυτά τα πράγματα. Και τι είπα που τους έκανε εντύπωση και μου ζήτησαν να αρθρογραφήσω. Τους είπα εμείς δεν θέλουμε να πιάσουμε την Γερμανία από τον λαιμό, θέλουμε απλώς να εκπληρώσει τις οφειλές της προς την Ελλάδα. Οι οφειλές αυτές είναι προκαθορισμένες όχι από εμάς, από την διακομματική διασυμμαχική επιτροπή που συνήλθε στο Παρίσι το 1946 και που προσδιόρισε, ανεξάρτητα τι διεκδικούσε η Ελλάδα, προσδιόρισε ότι η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα ένα συγκεκριμένο ποσό…
17.21: Το ποσόν αυτό ανέρχεται σύμφωνα με τις εκτιμήσεις εκείνες, όπως το καθόρισαν, το προσδιόρισαν σε 7 δισεκατομμύρια 100 εκατομμύρια δολάρια αγοραστικής αξίας 1938. Σύμφωνα με τα στοιχεία που μας έδωσε η Τράπεζα της Ελλάδας, στοιχεία επίσημα, δικά της και έκανε εκείνη την μετατροπή ανέρχονται σήμερα σε 108 δισεκατομμύρια δολάρια χωρίς τους τόκους.
18.02: Αυτό είναι η μια οφειλή της Γερμανίας, οικονομική οφειλή, χρηματική οφειλή προς την Ελλάδα. Η δεύτερη οφειλή είναι το περίφημο αναγκαστικό δάνειο. Αν ρωτήσετε πως έγινε το αναγκαστικό δάνειο, θα σας το αναλύσω να μη σας το πω τώρα, το αναγκαστικό δάνειο πιο αναλυτικά. Το αναγκαστικό δάνειο είναι 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια, πάλι αγοραστικής αξίας 1938, που σημαίνει 54 δισεκατομμύρια σημερινά Ευρώ, χωρίς τους τόκους μιλάμε. Σύνολο δηλαδή 162 δισεκατομμύρια Ευρώ, αυτό προσδιορίστηκε, δεν το προσδιορίσαμε εμείς, ούτε το ένα ούτε το άλλο.
18.54: Πέρα από αυτό οι οφειλές της Γερμανία προς την Ελλάδα, προς το δημόσιο ειδικά έχουν και το περίφημο θέμα των ληστειών των αρχαιολογικών θησαυρών μας και των έργων τέχνης. Για όλα τα άλλα μπορούν να βρουν μια δικαιολογία, για αυτό το θέμα τι δικαιολογία έχουν και δεν τα επιστρέφουν, ειδικά αυτό?
19.22: Αυτές είναι οφειλές προς το δημόσιο, επανορθώσεις, αναγκαστικό δάνειο και η αρπαγή, η ληστεία των αρχαιολογικών θησαυρών και έργων τέχνης.
19.43: Υπάρχουνε και οι οφειλές προς τους πολίτες. Θα φέρω ένα παράδειγμα για να γίνω κατανοητός. Εάν περπατούσε ένα ποδηλάτης με το ποδήλατό του στο δρόμο και τύχαινε επάνω σε γερμανική περίπολο της Βέρμαχτ, τον σταματούσε, του έδινε ένα χαρτί, μετά το τέλος του πολέμου έλα να πάρεις το ποδήλατό σου, αλλά τώρα στο κατάσχω. Έχουμε κατασχέσεις, έχουμε επισχέσεις σε κτίρια, βλέπω ένα τεράστιο κτίριο, και σε χωριό ακόμα, το θέλουνε για να μένουνε οι αξιωματικοί της Βέρμαχτ, δίναν ένα χαρτί, άμα τελειώσει ο πόλεμος έλα να πάρεις την αποζημίωση. Είναι μία κατηγορία αυτή, που σήμερα δεν υπάρχει, κανείς δεν κρατάει πια αυτά τα χαρτιά.
20.35: Και είναι και το θέμα της απώλειας της ζωής των ανθρώπων, τα θύματα δηλαδή που είναι δύο κατηγοριών άμεσα εκτελεσμένων, δηλαδή αυτοί που εκτελέστηκαν στα ολοκαυτώματα, Καλάβρυτα, Δίστομο και λοιπά, είναι κάπου 100 χωριά. Και είναι και αυτούς που εκτελούσαν ως ομήρους στην Καισαριανή, είναι άλλης κατηγορίας αυτοί, είχαν την αποθήκη, να το πω έτσι σε εισαγωγικά, των ομήρων στο Χαϊδάρι, και όποτε τους ερχότανε παίρνανε και εκτελούσανε στο σκοπευτήριο της Καισαριανής και σε άλλα μέρη, αλλά περισσότερο στο σκοπευτήριο της Καισαριανής.
21.23: Αλλά πέρα από αυτά υπάρχει και το εξής καταπληκτικό γεγονός, σας το λέω για να το έχετε υπόψη σας, το αναφέρω στο βιβλίο μου “Μαύρη Βίβλος” στην τελευταία σελίδα, ότι όταν άρχισε ο πόλεμος και όταν τελείωσε η Ελλάδα έχει λιγότερο πληθυσμό από όταν άρχισε ο πόλεμος, με επίσημα στατιστικά στοιχεία, και αναφέρω και τα νούμερα. Κανένα άλλο έθνος του κόσμου δεν έχει παρόμοιο φαινόμενο. Η Σοβιετική ¨Ένωση με 20 εκατομμύρια νεκρούς, όταν τελείωσε ο πόλεμος είχε μεγαλύτερο πληθυσμό απ’ όταν άρχισε. Η Γερμανία η ίδια, όταν τελείωσε ο πόλεμος, το είπα στον πρόεδρο της σημερινής Δημοκρατίας της Γερμανίας, τον Ιωακείμ Γκαουκ, και του λέω εάν έχεις αντίρρηση, φέρε μου τα στοιχεία τα δικά σας, η ίδια η Γερμανία παρά τις τεράστιες απώλειες, είχε περισσότερο πληθυσμό όταν τελείωσε ο πόλεμος.
22.30: Το ίδιο όλα τα έθνη. Αυτό είναι ένα έγκλημα εναντίων του Ελληνικού λαού πρωτοφανές, δεν έχει παρόμοιο σε όλη την Ελλάδα (?). Πριν μερικές μέρες ήρθε και μου πήρε συνέντευξη μια Γιαπωνέζα δημοσιογράφος και της λέω, για πες μου, όταν τελείωσε ο πόλεμος, παρά την μπόμπα της Χιροσίμα, είχατε περισσότερο ή λιγότερο πληθυσμό? Λέει περισσότερο, το ομολόγησε η ίδια. Μόνο η Ελλάδα έχει λιγότερο πληθυσμό.
23.06: Τι είπα λοιπόν εκεί στο Ανόβερο? Είπα, προτάσεις κάνω, ατομικές βέβαια, είναι θέμα συμφωνίας των λαών, αλλά για να αποδείξω ότι δεν τρέφουμε μίσος εναντίων του Γερμανικού λαού, κάνω τις παρακάτω προτάσεις. Πρώτη πρόταση: Στην Ελλάδα κατασκευάζουνε πολλές Γερμανικές εταιρείες έργα. Αντί να τους πληρώνει το Ελληνικό δημόσιο να τους πληρώνει το Γερμανικό δημόσιο, κάνοντας συμφωνία με κάθε εταιρεία. Είναι πιάσιμο απ’ τον λαιμό αυτό? Δηλαδή κάθε εταιρεία μπορεί να πει μαζί σου κάνω μία συμφωνία ότι θα σε πληρώσω ύστερα από 5 χρόνια, ύστερα από 10 χρόνια, ύστερα από 20 χρόνια. Είναι πιάσιμο από τον λαιμό, είναι θηλιά στον λαιμό του Γερμανικού λαού αυτό?
24.00: Πάμε σε κάτι ακόμα σπουδαιότερο. Πολλά Ελληνόπουλα θέλουνε να έρθουνε εδώ να σπουδάσουνε, του δημοτικού, του γυμνασίου, του λυκείου, του πανεπιστημίου. Και πολλοί απόφοιτοι πανεπιστημίου θέλουν εδώ να κάνουν πτυχία ειδικά στη Γερμανία. Τη διαμονή εδώ, τη διατροφή τους εδώ, τα έξοδα όλα να τα αναλάβει το Γερμανικό δημόσιο έναντι των οφειλών της Ελλάδος, να κρατήσει λογαριασμό βέβαια. Είναι πιάσιμο από τον λαιμό αυτό?
24.39: Αυτά είπα και στον πρόεδρο της Γερμανικής Δημοκρατίας, τον Γκαουκ και να πω μονάχα ένα τελευταίο για να τελειώσουμε. Η επιτροπή που συνήλθε στο Παρίσι, 19μελής το 1946 προσδιόρισε για κάθε χώρα του άξονα τι πρέπει να πληρώσει στη χώρα που κατέκτησε, για όλες τις χώρες του άξονα. Η Γερμανία έχει εκπληρώσει τις οφειλές αυτές σε όλες τις χώρες, γιατί εξαιρεί την Ελλάδα?
25.31: Δυστυχώς παρουσιάστηκε στη δημόσια τηλεόραση ένας επιστήμονας ο οποίος είπε ότι είναι μύθος αυτό το γεγονός, δηλαδή ότι δεν υπάρχει τέτοια απόφαση, ότι δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της η Γερμανία προς την Ελλάδα. Σας είπα προηγουμένως ότι αποφάσισε για κάθε χώρα του άξονα και αυτό αποφάσισε και για την Ιταλία και την Βουλγαρία, και οι δυο χώρες αυτές πλήρωσαν στην Ελλάδα ότι προσδιόρισε η διασυμμαχική επιτροπή. Εάν είναι λοιπόν μύθος, πρέπει να επιστρέψει η Ελλάδα αυτά που πλήρωσε και η Ιταλία και η Βουλγαρία.
26.29: Αλλά κάνω και ένα περίεργο ερώτημα, γαργαλιέμαι, δεν μπορώ. Θα βλέπανε ποτέ πρόσωπο οι Ιταλοί φασίστες και οι Βούλγαροι φασίστες Ελλάδας, εάν δεν έμπαινε η στρατιά της Βέρμαχτ με επικεφαλής τον φον Λιστ, τον Βιλχελμ φον Λιστ ,να κατακτήσει τη χώρα? Και οι κολαούζοι λοιπόν έχουνε πληρώσει, δεν πληρώνει, αυτοεξαιρείται η ίδια η Γερμανία.
27.00: Και όσον αφορά το αναγκαστικό δάνειο, σας πληροφορώ ότι συνήψε άλλα δύο αναγκαστικά δάνεια η Γερμανία, ένα με την Πολωνία και ένα με την Γιουγκοσλαβία. Τα έχει εκπληρώσει και τα δύο. Γιατί εξαιρείται η Ελλάδα? Αυτό είναι το μέγα ερώτημα. Το θέτω μπροστά σε κάθε συνείδηση Γερμανική. Γιατί εξαιρείται η Ελλάδα? Γιατί αυτοεξαιρείται η Γερμανία από το να πληρώσει όταν έχουν πληρώσει οι κολαούζοι, όπως λέω.
27.45: Σας είπα όσα μπορώ περισσότερα, τα είπα όσο μπορώ περιληπτικά και από και εδώ και στο εξής περιμένω ερωτήσεις δικές σας.
29.55: Μαρκάτος: Φταίει η Γερμανία που δεν πλήρωσε? Η Ελλάδα δεν είχε ισχυρή κυβέρνηση το 1961, δεν διεκδίκησε. Οι επανορθώσεις καλύφθηκαν από το σχέδιο Μάρσαλ. Η Γερμανία επέστρεψε τα αρχαία ληστεύματα στην Πολωνία.
32.28: Γλέζος (32.50 βγάζει σακάκι “κάνει πολύ ζέστη”)
Διεκδικούμε από το 1946
Στα 20 χρόνια από τη λήξη του Β ΠΠ, το 1965, με κάλεσε η Ανατολική Γερμανία να την επισκεφτώ. Το ΚΚΕ ήταν παράνομο, οι συναντήσεις γίνονταν στο εξωτερικό. Με κάλεσαν για τις τελετές για την ήττα του ναζισμού. Έχω εντολή από την ΕΔΑ να θέσω στον Ούλμπριχτ το θέμα των οφειλών της Γερμανίας. Του είπα το 3 Ράιχ διέπραξε εγκλήματα κατά της Ελλάδας. Δεν θα σου χαριστώ, θα τα πληρώσετε θέτε δεν θέτε. Μαρκάτε, ο αγώνας ξεκίνησε από τότε. Όταν θα ενωθεί η Γερμανία τότε θα πληρωθούν τα χρέη. Δυστυχώς οι Ελληνικές κυβερνήσεις εκώφευαν, είχαν 5 χρόνια να υποβάλλουν τις διεκδικήσεις. Τον Νοέμβρη του 1995 δίνεται ρηματική διακοίνωση (ΥΠΕΞ Κάρολος Παπούλιας) ότι πρέπει να εξοφληθούν (βλέπε βιβλίο “και ένα μάρκο να είναι” είναι καταγραμμένα, Η διεκδίκηση θα γίνει όταν θα έρθει η κατάλληλη συγκυρία, ώστε να είναι η διεκδίκηση αποτελεσματική … ποτέ δεν έρχεται … όλα τα έχω καταγράψει στο βιβλίο.
40.45: Το σχέδιο Μάρσαλ είναι μια άλλη υπόθεση. Το 1953 οι σύμμαχοι έδωσαν σεισάχθεια στην Γερμανία για ότι χρωστούσε στους συμμάχους για να χρησιμοποιηθεί η Γερμανία ως όπλο ενάντια στον Μπολσεβικισμό.
42.05: Εσείς το θεωρείτε κάπως λόξα μου, δεν είναι λόξα μου.
Εγώ σε κάθε σχολείο που πάω και συναντάω τα παιδιά “ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΙ” λέω, από τα παιδιά, δηλαδή, από την ερώτηση που κάνουν καταλαβαίνω που πάσχω ΕΓΩ στα επιχειρήματά ΜΟΥ, από τα παιδιά. Και λέω διδάσκομαι, βλέπω, το ότι δεν έχω πείσει για ένα θέμα σημαίνει ότι υπάρχει ερώτημα, και αυτά τα ερωτήματα περιμένω να ακούσω από την νεολαία, όχι κάνεις ερώτημα για να μάθουν οι άλλοι.
42.50: Μαθήτρια: Ακούσαμε για τα λάθη που έγιναν από τις κυβερνήσεις του παρελθόντος, αλλά γιατί η Ελλάδα δεν διεκδικεί τώρα αυτά που πρέπει να διεκδικήσει, αυτά που της οφείλουνε?
43.32: Γλέζος: Σωστό, να λοιπόν ένα ερώτημα. Το ερώτημα αυτό είναι και αντιστρεφόμενο, η απάντηση η επίσημη, που δίνουνε οι σημερινές κυβερνήσεις της Γερμανίας.
Ο Σόιμπλε π.χ. είπε ότι “όλα αυτά ανήκουνε στο παρελθόν, να δούμε το μέλλον”
Γιατί πριν 3 χρόνια αξίωσε η Γερμανική κυβέρνηση και πέτυχε από την κυβέρνηση της Τσεχίας να αποζημιώσει τους Σουδήτες Γερμανούς που ζούσαν στη Σουδητία, μία επαρχία Γερμανών, που βρίσκεται τώρα στην Τσεχία. Είναι παρελθόν αυτό?
Πριν 3 μήνες αποφάσισε η Γερμανική κυβέρνηση όχι να αποζημιώσει τα θύματα του ναζισμού, τους Εβραίους, αλλά να τους συνταξιοδοτήσει.
Θέλω λέω απάντηση αγαπητέ πρόεδρε της δημοκρατίας και δεν μου απάντησε. Είπε απλώς θα τα μεταφέρει στην κυβέρνησή του.
46.50: Λάρα (Β’ Λυκείου): Πως πρέπει να κινηθεί η Ελλάδα, διπλωματικά και δικαστικά ώστε να πάρουμε τα χρήματα από τις Γερμανικές οφειλές.
47.04: Γλέζος: Πολύ ωραίο ερώτημα, όπου υπάρχουν μεγάλες διχαστικές απόψεις στη χώρα μας. Προσωπικά απορρίπτω τη δικαστική οδό. Και θα πω ότι απορρίπτω τη δικαστική οδό για δύο λόγους … Προηγούμενη απάντηση δικαστηρίου ήταν ότι το θέμα πρέπει να λυθεί διακρατικά. Διακρατικά τι θα πει? Πολιτικά.
Τι προτείνω: Θα σας φανεί περίεργο, αλλά ξέρετε ότι δεν έχει συνάψει η Ελλάδα με την Γερμανία συνθήκη ειρήνης.
1.02.05: … αγαπητοί συνευρωπαίοι …
Τσόρτσιλ οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες
1.08.24: Συγχαρητήρια, εκτελέστε τον … (Δημήτρης Ίτσιος) Βιβλίο “Η μάχη των οχηρών”
Μήπως επειδή ανατρέψαμε τα σχέδια του Χίτλερ, μας μισούν οι Γερμανικές κυβερνήσεις?
Μήπως επειδή στη διάρκεια της κατοχής είχαμε καθηλώσει εδώ 12 επίλεκτες μεραρχίες της Βέρμαχτ?
1.13.08: Μαθητής … να μας πείτε λίγα λόγια για τον Λάκη Σάντα
1.17.21: Σημειώστε το αυτό. Όταν θέλετε να κάνετε μια πολιτική δράση η συμμετοχή η δική σας δεν είναι “α, διαφωνώ με αυτό”, πρέπει να μετατρέπεται σε πολιτική πράξη. Και η πολιτική πράξει είναι: τα έχετε εναντίων μου? Στείλτε μου γράμματα, εμένα. Τα έχετε εναντίων του ΣΥΡΙΖΑ? Στείλτε γράμματα στον ΣΥΡΙΖΑ. Τα ‘χετε εναντίων της κυβέρνησης? Στείλτε γράμματα, μην νομίζετε ότι περνάει απαρατήρητο αυτό, το αποδεικνύει αυτό που σας είπα.
1.22.00: Μάθιος Πόταγας
1.24.26: Πρόεδρος 15μελούς: θέλω να σας ρωτήσω πως βρήκατε αυτό το ψυχικό θάρρος, να κατεβάσετε μες’ την κατοχή την Γερμανική σβάστικα από την Ακρόπολη
1.27.20: Αστυφύλακας Πέτρος Βουτόπουλος γράφει την ιστορία από την πλευρά της αστυνομίας
1.30.25: Α, και ένα ωραίο, μια άλλη παρένθεση για τον θάνατο … (απόφαση πρώτου στρατοδικείου Οκτώβριος 1948 4:1) Γνωρίζετε ότι παρουσιάστηκαν και οι 5 στρατοδίκες και είπαν ότι “δική μου είναι η ψήφος”, και οι 5 και έτσι δεν γνωρίζουμε ποιος ψήφισε.
1.31.44: Νίκος Βασιλείου (1970 άρχισε σαν καθηγητής, 2005 τελείωσε σαν λυκειάρχης)
Οι Ευρωπαίοι που έρχονται εδώ και μας βλέπουν αναρωτιούνται “που βρίσκουν οι Έλληνες τα λεφτά και περνάνε τόσο καλά”? Λένε “είναι τα λεφτά μας”
Κίνημα Αμβούργο – Δίστομο / Γερμανικό Συνδικάτο / μεγαλώνει το κίνημα στη Γερμανία
Τολμώ να πω ότι σήμερα ο μεγαλύτερος σύμμαχός μας είναι ο Γερμανικός λαός, δεν είναι ακόμα το σύνολο του Γερμανικού λαού, αλλά έχω εμπιστοσύνη ότι αυτοί μαζί και με την δική σας παρουσία, κάτι θα γίνει …
Ποιοι άλλοι είναι στην Ελλάδα τόσο συνειδητοποιημένοι εκτός από εσένα?
Περιοδικό μνήμη και χρέος
Είμαστε σήμερα 365 άτομα
Πολλοί, ακόμα και βουλευτές αγνοούν το θέμα
1.39.40: Δεν υπάρχει μεγαλύτερη νοηματική ανορθογραφία από το να λες “πολεμικές αποζημιώσεις”. Όταν δύο κράτη συγκρούονται ο νικητής αρπάζει όλο το πολεμικό υλικό του ηττημένου και δεν αποζημιώνει γι’ αυτό με τίποτα. Δεν υπάρχει πουθενά κάτι τέτοιο στο διεθνές δίκαιο, θεωρούνται λάφυρα πολέμου και δεν δικαιούται κανένας ποτέ των ποτών να ζητήσει αποζημίωση. … Ακόμα και βουλευτές δεν το κατέχουν …
1.42.10: Γλέζος: Και επειδή είπα για την “δυτικολαγνεία” να πω και ένα ωραίο?
Κωβαίος: Είστε ο μόνος που στέκεται όρθιος και όλοι οι άλλοι καθόμαστε …
Γλέζος: Πέστε με εθνικιστή, πέστε με ότι διάολο θέλετε, αλλά δεν μπορώ, θα το πω.
Υπάρχει μία νοηματική και μορφολογική αλληλουχία των εξής λέξεων: “Η πόλις, που αποτελείται από πολίτες που ασκούν οι ίδιοι πολιτική έχει ως αποτέλεσμα τον πολιτισμό.”
Για να δείτε πόσο ισχυρό είναι αυτό σας αναφέρω ότι όταν ζήτησαν από τον Σόλωνα να εφαρμόσει τους πρώτους νόμους, είπε: “Ο ά-πολις” -δηλαδή αυτός που δεν συμμετέχει στην πόλη- “θα φεύγει από την πόλη”, φοβερό πράγμα … ούτε διανοούμαι να το κάνω σήμερα πράξη …! Δεν συμμετέχεις στα κοινά? Πήγαινε σε άλλη πόλη, δε σε δεχόμαστε!
1.43.42: Επαναλαμβάνω την αλληλουχία την μορφολογική, την λεκτική και την νοηματική: η πόλις, που έχει πολίτες, που ασκούν οι ίδιοι πολιτική, και δεν την αναθέτουν στους επαγγελματίες πολιτικούς -όπως κάνουμε εμείς τώρα στη βουλή- παράγει πολιτισμό.
Ενθουσιάστηκε η Δύση και λέει θέλω και εγώ οπωσδήποτε να συνεισφέρω, και δεν πρέπει να ξεφύγω από την ρίζα την θεματική “πόλ”. Και τι μας προσέφερε? Την “Police”, αυτό μας προσέφερε η Δύση: το όργανο καταστολής των πολιτικών, κοινωνικών και λαϊκών και εθνικών αγώνων.
1.44.55: Θα μου πεις: “Μανώλη, είσαι τόσο αντι…δυτικός?”, όχι, και όσοι από ‘σας ερχόσαστε στο βιβλιοπωλείο μου, θα θυμόσαστε ότι είχα ένα λατινικό ρητό γραμμένο “timeo hominen unius librem” … και είναι του Αυγουστίνου ρήση, που σημαίνει: “να φοβάσαι τον άνθρωπο του ενός βιβλίου”, καταπληκτικό!
1.46.17: Ο “Κύκλωψ” τι είναι? Για σκεφτείτε το, μια λέξη, διπλή:
Ο “κύκλος” και το ουσιαστικό του ρήματος οράω / ορώ, ωψ / οπώς, δηλαδή ο Κύκλωπας βλέπει τα πράγματα μονοδιάστατα, μέσα σε ένα κύκλο. Απ’ όποιο σημείο και αν ξεκινήσεις θα φτάσεις στο ίδιο σημείο, άρα τα πράγματα τα βλέπει μονοδιάστατα.
Και γι’ αυτό εδημιούργησαν οι αρχαίοι Έλληνες πρώτα την λέξη που σημαίνει “ο ανοιχτομάτης”, η Ευρώπη. Η Ευρώπη σημαίνει ο ανοιχτομάτης, ο ευρύς στα πράγματα, τα βλέπει πολυδιάστατα. Αλλά στην πράξη είναι -λυπούμαι που το λέω, στενοχωριέμαι, πέστε με εθνικιστή, όπως θέλετε, από τις Κυκλάδες είμαι- ο Κυκλαδίτικος πολιτισμός, έσπασε τον κύκλο και δημιούργησε τη σπείρα, τον έλικα.
Από το παρελθόν χρησιμοποιώ ότι καλύτερο χρειάζεται και ανελίσσομαι συνεχώς προς τα μπρος. Ο πρώτος Ελληνικός πολιτισμός που έσπασε την μονοδιάστατη αντίληψη και χρησιμοποίησε το πολυδιάστατο, την Ευρώπη, τον ανοιχτομάτη … και έρχεται το Κομμουνιστικό Κόμμα και λέει “να φύγουμε από την Ευρώπη” … !
Πως θα φύγω από την Ευρώπη, χριστιανέ μου! Γιατί εσύ δεν φεύγεις από την Ελλάδα, διαφωνώ με το διευθυντήριο, με την κομισιόν της Ευρώπης, όπως διαφωνώ και με την Ελληνική κυβέρνηση. Δεν φεύγω όμως από την Ελλάδα, επειδή διαφωνώ με την Ελληνική κυβέρνηση. Αν είσαι συνεπείς με τον εαυτό σου, δεν θα ΄πρεπε να φύγεις από την Ελλάδα?
1.51.10: Δεν μου αρέσει η λέξη “σενάρια”, δείχνει φτώχια στο λεξιλόγιο μας, πες “εκδοχή”
Έλα καμιά μέρα, πάρε κανένα φίλο σου, να πάμε πουθενά, να φάμε τίποτα …
Είναι η φτώχια της Ελληνικής γλώσσας που εκφράζεται
1.52.42: Επειδή ο Γερμανικός λαός έχει έναν καταπληκτικό πολιτισμό, που πήγε ο ναζισμός να του τον καταστρέψει, και ένας από τους πιο καλύτερους δημιουργούς, ένας ποιητής, ο Goethe, αλλά δεν ξέρω αν γνωρίζετε, ότι ήτανε και γεωλόγος, δεν το γνωρίζετε αυτό … και επειδή είμαι και εγώ γεωλόγος -μια από τις ιδιότητές μου- πολύ τον έχω αγαπήσει και λέω:
Εάν ακολουθούσαμε τον Γερμανικό πολιτισμό, θα μπορούσαμε οι δυο παραστάτες της Ευρώπης, Γερμανία – Ελλάδα, δεν το λέω επειδή απευθύνομαι σε εσάς, το ‘χω ξαναπεί και έξω από Γερμανικό κοινό ή γερμανόφωνο κοινό, θα μπορούσαμε από την μια άκρια ο μεν και από την άλλη ο άλλος, να δημιουργήσουμε τα βάθρα που θα θεμελιώσουμε την πραγματική Ευρωπαϊκή συνείδηση η οποία θα δημιουργήσει κάτι καινούργιο στον κόσμο ολόκληρο. Ευελπιστώ ότι η αποψινή βραδιά έριξε έναν σπόρο μικρό προς αυτή τη κατεύθυνση. Μπορούν οι δυο λαοί με τον πολιτισμό που έχουνε, οι μεν με τους δε, μπορούν να δημιουργήσουνε κάτι καταπληκτικό.
Και γι’ αυτό, πέρα απ’ όλα τ άλλα, δεν είναι μονάχα “και ένα μάρκο να ήταν”, είναι και αυτή η ενδιάθετη πρόθεσή μου, ώστε οι δύο λαοί να μπορέσουν να παίξουνε το ρόλο που η ιστορία τους προορίζει. Να το πω αλλιώς: μας χτυπάει τη πόρτα η ιστορία, την ακούμε?
Και λέει στους δύο λαούς: “Ελάτε, δημιουργήστε τη νέα Ευρώπη”. Τη νέα Ευρώπη, βέβαια, όπου οι πολίτες θα έχουνε την εξουσία, και όπου αυτό που διαχέεται παντού, κανείς πια δεν μπορεί να αποφασίζει για μένα χωρίς εμένα. Αυτό να το κάνουν πολιτικό γεγονός, αυτό να το κάνουν πολιτική ενέργεια, αυτό να το κάνουν πολιτική πράξη, αυτό να το κάνουν πολιτικό θεμέλιο.
1.55.43: Όταν βλέπω και χειροκροτούνε κάποιοι, και ο ρήτορας μάλιστα έχει τη δεινότητα, την ικανότητα να καθηλώνει το κοινό του, δωσ’ του το το χειροκρότημα μεγαλύτερο.
Του λέω, πέρα από τις μπούρδες που ‘πες, εσύ νομίζεις ότι σε χειροκρότησε ο κόσμος γι΄ αυτά που είπες?
Λέει: γιατί με χειροκρότησε?
Επειδή είσαι -λέω- ικανός ρήτορας, τον είχες καθηλώσει και ήθελε να απελευθερωθεί.
Και όσο πιο πολύ τον έχεις καθηλώσει, τόσο πιο πολύ φωνάζει και στριγκλίζει και σφυρίζει και χαλάει τον κόσμο. Θέλει να απελευθερωθεί από ‘σένα και δεν το ‘χεις καταλάβει.
Λοιπόν, ελπίζω να μη με χειροκροτήσετε τώρα γι’ αυτό.
1.58.00: Πετρακόπουλος
2.00.00: Εκδότης “Athener Zeitung”
2.04.00: Επίσημα, τυπικά δεν είμαι αγωνιστής της εθνικής αντίστασης, για να μπορώ να διεκδικώ για τους άλλους.
2.06.04: Ευχαριστώ λοιπόν για τη διδαχή που μου προσφέρατε, σας ευχαριστώ για ότι μου δώσατε απόψε, που δεν ήταν αυτό που λέτε “θεωρούμε τιμή που ήρθες Μανώλη απόψε”, εγώ θεωρώ τιμή μου που ήρθα απόψε και μαζί σας …
2.07.00: Θα σας ευχαριστήσω για έναν άλλο λόγο. Δεν τον υποψιάζεστε. Σε πολλές συγκεντρώσεις πετάγονται και λένε μερικοί: “Μανώλη, σε έχουμε ανάγκη.”
Και απαντώ: Όσο λέτε ότι με έχετε ανάγκη, τόσο η χώρα δεν πρόκειται να πάει μπροστά. Όταν πείτε “Μανώλη, δεν σε έχουμε ανάγκη”, θα πάει η χώρα μπροστά. Το γεγονός λοιπόν ότι δεν άκουσα από κανένα σας, απόψε, ότι Μανώλη σε έχουμε ανάγκη, σημαίνει ότι βρίσκομαι μπροστά σε συνειδητοποιημένους ανθρώπους, που ξέρουνε τι κάνουνε και τι πράττουν. Ευχαριστώ για τη νέα διδαχή …
Η εβδομάδα των Παθών ξεκίνησε, τα δε πάθη για όλη την ανθρωπότητα έχουν ξεκινήσει εδώ καιμερικούς μήνες.
Εύχομαι κατ αρχάς υγεία για όλους σας και εύχομαι να μας βρει το τέλος της πανδημίας όρθιους για ναμπορέσουμε να βάλουμε ορισμένα πράγματα πάλι σε τάξη.
Στο τελευταίο montags αναφέρεται ότικάποιος θεωρείται απόφοιτος έστω και μια μέρα να εχει περάσει απο το σχολείο. Διαφωνώ κάθετα μεαυτήν την τοποθέτηση. Προσωπική μου άποψη αλλά και άλλων δεκάδων αποφοίτων, πασιφανές μέσωτης σελίδας «Μαθητές/Καθηγητές της DSA» στο FB, είναι ότι για να θεωρηθεί κάποιος απόφοιτοςπρέπει να έχει φοιτήσει στο σχολείο μας τουλάχιστον 3 χρόνια, μόνο έτσι μπορεί να έχει εμπειρίες καικοινές εικόνες από το σχολείο αυτό. Ούτε συγγενείς έως β΄ βαθμού ούτε φίλοι μπορούν να έχουνεαναμνήσεις από το σχολείο. Απορώ, πώς σας ήρθε αυτή η έμπνευση. Δεν καταλαβαίνω τι υπάρχει πίσωαπό όλη αυτήν την ιστορία. Η δε απόφαση πάρθηκε σε μια εμβόλιμη ΓΣ απο 18-20 άτομα στην οποία δεν παρευρέθηκαν ούτε καν όλα τα μέλη του ΔΣ. Και μετά λέμε ότι έχουμε σύλλογο με 3000 μέλη.
Κατάτην ταπεινή άποψή μου θα έπρεπε να είχε μπει το θέμα αλλαγής καταστατικού σε διαβούλευση μεδιορία 2 μηνών, ώστε να πουν την αποψή τους τα μέλη, καθώς και το κόστος της αλλαγής αυτής.
Ο πρώην ΓΓ Πέτρος Πετρακόπουλος, με τον οποίο επικοινώνησα τηλεφωνικά, μου είπε ότι βλέπειμακρυά. Έλεος, τι είναι αυτό το μακρυά, που δεκάδες άλλοι δεν το βλέπουν; Όσον αφορά άτομα(έφυγαν λόγω αντίστασης κλπ, κλπ ) που αναφέρονται στο Montags, υπάρχει και ο θεσμός τουεπίτιμου μέλους και θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρχει και στο μέλλον. Παραδείγματα ουκ ολίγα.
Βέβαια, το τι θα γίνει με τους μελλοντικούς αποφοίτους μετά την τραγική μεταρρύθμιση Φισερ (πρώηνΔ/ντή της σχολής) ουδείς το γνωρίζει ακόμα.
Ελπίζω σύντομα να γίνει εκ νέου αλλαγή καταστατικού, στην οποία θα έπρεπε να συμπεριληφθεί καιένα άρθρο, που να λέει ότι δεν επιτρέπεται να είναι κάποιος μέλος του ΔΣ αν έχει παιδί που φοιτά στοσχολείο .
Με φιλικούς χαιρετισμούς και πολύ ΥΓΕΙΑ
Μάκης Δριμαρόπουλος
ΥΓ: θα παρακαλούσα να δημοσιευθεί στο Montags
Τις ημέρες αυτές του εγκλεισμού ήταν προσκεκλημένος στο OPEN tv ο Στέλιος Χατζηπαναγιώτου, απόφοιτος 1976, Καθηγητής Μικροβιολογίας στην Ιατρική Σχολή της Αθήνας. Δείτε το βιογραφικό του…
Η Αλεξία Ηλιάδου είναι απόφοιτος του 1985 και με αφορμή τις ανάγκες των ημερών όπου όλοι πλέον επικοινωνούν μέσω skype μας έστειλε μία πρόταση για την
Αναβάθμιση των ψηφιακών δεξιοτήτων (100 ώρες)Επιστημόνων & Ελεύθερων Επαγγελματιών με τηλεκπαίδευση
Οι αιτήσεις υποβάλλονται έως τις 16 Απριλίου.
Επωφεληθείτε άμεσα της παροχής επιταγής κατάρτισης (voucher) σε 166.000 επιστήμονες & ελεύθερους επαγγελματίες που ανήκουν στους 6 επιστημονικούς κλάδους:
Δικηγόροι
Γιατροί (συμπεριλαμβάνονται οδοντίατροι, ψυχίατροι, λογοθεραπευτές, διατροφολόγοι, φυσιοθεραπευτές, ιατρικό & νοσηλευτικό προσωπικό κ.α.)
Μηχανικοί – Αρχιτέκτονες
Οικονομολόγοι – Λογιστές
Εκπαιδευτικοί (μη μισθωτοί)
Ερευνητές
Εκπαιδευτικό επίδομα: 600 ευρώ (2 δόσεις τον Απρίλιο)
Αντικείμενο: αναβάθμιση ψηφιακών δεξιοτήτων
Πιστοποίηση: παροχή πιστοποιητικού γνώσεων & δεξιοτήτων
Μέθοδος: ασύγχρονη τηλεκατάρτιση
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι συμμετέχοντες θα έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στην εκπαιδευτική πλατφόρμα από όποιο σημείο της Ελλάδας κι αν βρίσκονται, οποιαδήποτε ώρα και μέρα επιθυμούν.
Ο Μάρκος Κούμαρης, απόφοιτος του 1992 και ιδρυτικό μέλος και αρχηγός των Locomondo ήταν προσκεκλημένος της Λένας Αρώνη στην εκπομπή της ΕΡΤ2 “Artweek” το Σάββατο 11 Απριλίου 2020.Συζήτησαν για την πλούσια μουσική διαδρομή του συγκροτήματος: το ξεκίνημα, τα ταξίδια και τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη.Δείτε την εκπομπή…
Στο αφιέρωμα της εκπομπής “Μηχανή του χρόνου” στον Μιχάλη Κακογιάννη (Β΄μέρος) μίλησε ανάμεσα σε άλλα ο σκηνοθέτης για το έργο του “Eroica” και αναφέρθηκε σον “δικό μας” Αλέξανδρο Μαμάτη που μαθητής ων έπαιξε στην ταινία. Στα γυρίσματα κάποιας σκηνής που ο Αλέξανδρος έπρεπε να κλάψει και δεν του ‘βγαινε ο Μιχάλης Κακογιάννης αναγκάστηκε να του δώσει μερικά χαστούκια για επιτύχει το ζητούμενο.
Στο ΒΗΜΑ της 29ης Μαρτίου 2020 δημοσιεύτηκε ένα άρθρο τουΒαγγέλη Χατζηβασιλείου με τίτλο“Επτά σκύλοι εξομολογούνται –Επτά ιστορίες που παραλληλίζουν ωραία τη σκυλίσια συμπεριφορά με την ανθρώπινη ψυχολογία”για το βιβλίοτης Λύντιας Βελισσαρίου – Τρίχα “Το σκυλάκι σας θέλει ψυχίατρο –Επτά σκύλοι αυτοβιογραφούμενοι”
Έχοντας επεξεργαστεί το αρχείο του Χαριλάου Τρικούπη, και με δύο εκτενείς μελέτες για τον ίδιοκαι τον πατέρα του Σπυρίδωνα (τον ιστορικό της ελληνικής Επανάστασης) στο πρόσφατοενεργητικό της, η Λύντια Τρίχα μάς δίνει, σαν να δοκιμάζει ένα είδος επιστημονικής αγρανάπαυσης,επτά ιστορίες για σκύλους, που δεν είναι άλλοι από τους σκύλους οι οποίοι έπαιξαν επίπολλά χρόνια σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητά της. Υπό αυτή την έννοια, εκείνοιπου αυτοβιογραφούνται (ή βιογραφούνται) στο βιβλίο δεν είναι οι σκύλοι, όπως το θέλειο υπότιτλός του, αλλά η ίδια και ο άνθρωπος με τον οποίο μοιράστηκε τη χαρά τηςκοινής ζωής μαζί τους.
Oσοι ξέρουν από σκύλους, ξέρουν πως ο καθένας διαθέτει διαφορετικό χαρακτήρα καιξεχωριστή προσωπικότητα. Αυτούς τους διαφορετικούς χαρακτήρες και τις ξέχωρεςπροσωπικότητες εικονογραφεί στις σελίδες της η Τρίχα, είτε μιλάει για καθαρόαιμα είτεγια ημίαιμα και κόπρους. Και συγκεντρώνουν αυτοί οι χαρακτήρες τα πιο αντιφατικάγνωρίσματα: είναι εγωπαθείς και αφόρητα διεκδικητικοί, πέφτουν όχι μόνο πάνω στοδικό τους φαγητό, αλλά και πάνω σε ό,τι θα καταφέρουν να σαρώσουν από το φαγητότων άλλων, πάσχουν από κλεπτομανία και από κρυψίνοια, γίνονται άκρως επιθετικοί μετους φυσικούς εχθρούς τους, τις γάτες, ενώ δεν αποκλείεται και το αντίθετο (ναπανικοβάλλονται απλώς και μόνο με την πιθανότητα της παρουσίας τους), αναπτύσσουνστρατηγικές εξαπάτησης και αποδεικνύονται άσσοι στην εφαρμογή τεχνικών μετάθεσηςευθυνών, παίζουν στα δάχτυλα του ενός χεριού το παιχνίδι της άγνοιας των πάντων,αγαπούν τα βιβλία, και ιδίως τα βιβλία ή τα δημόσια πρόσωπα τα οποία έχουν συνδεθείάρρηκτα με την περίπτωσή τους (ευκαιρία για τη συγγραφέα να καταρτίσειμακροσκελείς πλην κάθε άλλο παρά άχαρους λογοτεχνικούς και πολιτικούς καταλόγους),και μοιάζουν ικανοί για τα μεγαλύτερα τολμήματα – μέχρι και απονενοημένα διαβήματα.
Οι σκύλοι της Τρίχα είναι και πλήθος άλλα πράγματα: κάνουν σκανταλιές καιπροκαλούν σκάνδαλα, περιφέρουν την εξυπνάδα τους και περηφανεύονται για τηνομορφιά τους, βιάζονται να δαγκώσουν ενώ επιζητούν με τον πιο επιτακτικό τρόπο μιατρυφερή αγκαλιά, επιδεικνύουν τον σνομπισμό τους και λένε ψέματα για τη ράτσα ή γιατην ταξική τους καταγωγή, εποφθαλμιούν θέσεις εξουσίας οι οποίες δεν τους ανήκουν(κι όμως τις κατακτούν), πιστεύουν ακράδαντα στη σωματική τους δύναμη και ρώμη(ακόμα κι αν πρόκειται να ατυχήσουν σεξουαλικά), δεν τα καταφέρνουν σπουδαία με τομυαλό τους (κόντρα σε ό,τι φρονούν οι ίδιοι για τις διανοητικές τους ικανότητες), τιμούντον απέριττο λόγο και δείχνουν απέραντο σεβασμό για τη σιωπή, σχολιάζουν διακριτικάτον θάνατο των γηραιότερων και ανακαλύπτουν κρυμμένα χειρόγραφα, αποφασίζονταςνα τα δώσουν στη δημοσιότητα. Πάνω από όλα, οι επτά σκύλοι του βιβλίου είναιζωντανές και ακατάβλητες υπάρξεις, που υπερασπίζονται μέχρι κεραίας τις επιλογές τους(τις αρέσκειες και τις απαρέσκειές τους) και δεν χάνουν ποτέ το θάρρος και το κουράγιοτους.
Μείον το εύρημα των χαμένων χειρογράφων και την ενότητα για το πώς νιώθουν με τουςσκύλους οι κύριοί τους, καθώς και κάποια μάλλον αφελή στιγμιότυπα από τηνκαθημερινή συμβίωση σκύλων και ανθρώπων, που στερούν από την αφήγηση τον ρυθμόκαι το νεύρο της, οι ιστορίες της Τρίχα διαθέτουν χιούμορ, χωρίς να φοβούνται τηναναγκαία ελαφρότητα ή να ξεπέφτουν στη σοβαροφάνεια, και παραλληλίζουν ωραία τησκυλίσια συμπεριφορά με την ανθρώπινη ψυχολογία, δίχως όλα αυτά να βιάζονταινα προικίσουν ή να αμαυρώσουν τη μία ή την άλλη πλευρά με τα προσόντα και με ταελαττώματα της άλλης.
Ο Δημήτρης Δαμκαλίδης γεννήθηκε το 1951 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1969. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας. Το 1974 ξεκίνησε την επαγγελματική του δραστηριότητα ιδρύοντας μαζί με τον αδελφό του μία εταιρεία με αντικείμενο την εισαγωγή και εμπορία διαφόρων φωτογραφικών προιόντων επεκτείνοντας μία δραστηριότητα που είχε ξεκινήσει από τον πατέρα τους Θωμά το 1945.
Η μικρή ομόρρυθμη εταιρεία εξελίχθηκε στην «Δ. & Ι. ΔΑΜΚΑΛΙΔΗΣ ΑΕ», που ξεκίνησε να αντιπροσωπεύει μεγάλους οίκους του εξωτερικού όπως τη NIKON (1979), τη VARTA (μπαταρίες 1981), την POLAROID (1983) και αργότερα την CASE LOGIC, τη SANDISK (κάρτες μνήμης), τη REMINGTON,Mitsubishi (εκτυπωτές) και άλλες, καταφέρνοντας από τη δεκαετία του ’90 να απασχολεί πάνω από 60 άτομα.
Ο Γιώργος Χαρίσης γεννήθηκε το 1947 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1965. Σπούδασε Ιατρική και εξελέγη Καθηγητής Παιδοχειρουργικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και ήταν διευθυντής της Παιδοχειρουργικής κλινικής και διευθυντής της Ιατρικής Υπηρεσίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ), του οποίου ίδρυσε και ανέπτυξε την Παιδοχειρουργική Κλινική έπειτα από τη μετακίνησή του από το Βενιζέλειο Νοσοκομείο.
Το 2007 προσβλήθηκε από καρκίνο στον πνεύμονα και πέθανε τον στις 28 Ιανουαρίου του 2009 εργαζόμενος μέχρι τα τελευταία του στο νοσοκομείο.
.
Από τον Γιάννη Θεολογίτη λάβαμε και το δεύτερο μέρος της μελέτης που συγκεντρώνει όλα τα νέα δεδομένα που προέκυψαν από την εξέπλωση του κορωνοϊού. Θα θυμίσουμε ότι ο Γιάννης μας είχε πρόσφατα στείλει και τα τρία μέρη της μελέτης “Aspects of an Emerging World B. Times of conflict … “. Δείτε την ανάλυση μαζί και με τις μελέτες που δημοσιεύσαμε πρόσφατα…
30% σε όλα τα non books: Τσάντες, δώρα, χαρτικά, T-Shirtsκαι 20% σε όλα τα παιχνίδια για τις πασχαλινές αγορές σας. Η έκπτωση αφαιρείται από την αρχική τιμή από εμάς μετά την αποστολή της παραγγελίας σας και σας ενημερώνουμε τηλεφωνικά σχετικά με τη διαθεσιμότητα στα είδη που επιλέξατε και το τελικό ποσό.
Συνεχίζουμε να εξυπηρετούμε με όλα τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης τις παραγγελίες σας μέσω του e-shop μας. Αποστολή με ΕΛΤΑ ΠΟΡΤΑ ΠΟΡΤΑ και δυνατότητα κατάθεσης σε τραπεζικό λογαριασμό για την αποφυγή χρηματικής συναλλαγής κατά την παράδοση.
Σας ευχαριστούμε!
Βιβλιοπωλείο NOTOS PLUS – Ομήρου 15 / Ακαδημίας, 10672 Αθήνα
Τ 2103629746 – 6937338099 – Ε info@notosbooks.gr
Ο ιατρός Μιχάλης Καΐρης, γιός της Έρεικας Γερουλάνου, μαθήτριας της Γερμανικής στα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, και με αφορμή την αναφορά στην μητέρα του, μας διευκρίνισε ότι:
το όνομα “Έρεικα” δεν αντιστοιχεί στο αρσενικό “Ερρίκος”, αλλά προέρχεται από το φυτό “ερείκη η σπονδυλανθής” που αποκτά αργότερα το κοινό όνομα “φθινοπωρινό ρείκι” ή “σουσούρα” και αποδίδεται στα λατινικά “Erica manipuliflora” με ένα “r”.
Δανειζόμαστε από το άρθρο του news.gr (27/10/2016):
Το 1930, ο Γερμανός συνθέτης εμβατηρίων Herms Niel έγραψε ένα τραγούδι για την Erika, αγριολούλουδο της εξοχής και κοινό γυναικείο όνομα της χώρας του. Το τραγούδι είχε απλά τον ρυθμό εμβατηρίου και κανένα πολεμικό νόημα. Ένας άντρας απλά θυμάται την αγαπημένη του «την μικρούλα υπηρέτρια Erika» κάθε φορά που βλέπει το μωβ αγριολούλουδο.
«Στους αγρούς, ανθίζει ένα μικρό λουλούδι» , δηλαδή η Erika. Αυτός ήταν και ο κανονικός, ολόκληρος τίτλος του τραγουδιού (“Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein” στα Γερμανικά και “On the Heath a Little Flower Blooms” στα Αγγλικά.
Το τραγούδι-εμβατήριο κυκλοφόρησε το 1938 και έγινε διάσημο και αγαπητό στους Γερμανούς πολύ πριν ξεκινήσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Ο ίδιος ο Niel εντάχθηκε στο Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα, γνωστότερο ως NSDAP, του Αδόλφου Χίτλερ στις αρχές Μαΐου 1933 και έγινε ηγετικό στέλεχος στην Υπηρεσία Εργασίας του Ράιχ, δημιουργώντας πολλά εμβατήρια για τις εκστρατείες προπαγάνδας του Εθνικοσοσιαλιστικού Κινήματος. Μάλιστα, ο ίδιος ο αρχηγός προπαγάνδας Joseph Goebbels, παρατήρησε από νωρίς ότι τα απλά τραγούδια σε ρυθμό εμβατηρίου, ήταν χρήσιμα εργαλεία προπαγάνδας.
Έτσι, το Erika μπήκε σε όλες τις στρατιωτικές παρελάσεις του Τρίτου Ράιχ και της Βέρμαχτ και συνδέθηκε άρρηκτα με τους Ναζί.
“Στους αγρούς ανθίζει ένα μικρό λουλούδι
και το λένε Έρικα.
Ανυπόμονες, χιλιάδες μικρές μέλισσες
τριγυρίζουν την Έρικα
γιατί η καρδιά της είναι γεμάτη γλύκα και το λουλουδάτο της φόρεμα ευωδιάζει.
Στους αγρούς ανθίζει ένα μικρό λουλούδι
και το λένε Έρικα….”
Στίχοι και μετάφραση στα Αγγλικά
|
Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein und das heißt: Erika. Heiß von hunderttausend kleinen Bienelein wird umschwärmt Erika denn ihr Herz ist voller Süßigkeit, zarter Duft entströmt dem Blütenkleid. Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein und das heißt: Erika. |
On the heath, there blooms a little flower and it’s called Erika. Eagerly a hundred thousand little bees, swarm around Erika. For her heart is full of sweetness, a tender scent escapes her blossom-gown. On the heath, there blooms a little flower and it’s called Erika. |
|
In der Heimat wohnt ein kleines Mägdelein und das heißt: Erika. Dieses Mädel ist mein treues Schätzelein und mein Glück, Erika. Wenn das Heidekraut rot-lila blüht, singe ich zum Gruß ihr dieses Lied. Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein und das heißt: Erika. |
Back at home, there lives a little maiden and she’s called Erika. That girl is my faithful little darling and my joy, Erika! When the heather blooms in a reddish purple, I sing her this song in greeting. On the heath, there blooms a little flower and it’s called Erika. |
|
In mein’m Kämmerlein blüht auch ein Blümelein und das heißt: Erika. Schon beim Morgengrau’n sowie beim Dämmerschein schaut’s mich an, Erika. Und dann ist es mir, als spräch’ es laut: “Denkst du auch an deine kleine Braut?” In der Heimat weint um dich ein Mägdelein und das heißt: Erika. |
In my room, there also blooms a little flower and it’s called Erika. Already In the grey of dawn, as it does at dusk, It looks at me, Erika! And it is as if it spoke aloud: “Are you thinking of your fiancée?” Back at home, a maiden weeps for you and she’s called Erika. |
ακόμη:
Γεννήθηκε στην Κηφισιά Αττικής το 1924. Φοίτησε στη Γερμανική Σχολή Αθηνων (γερμανικό τμήμα), στο συγκρότημα κτιρίων της οδού Αραχώβης και Ασκληπιού, από το 1937 μέχρι το 1943, οπότε και απεφοίτησε, παίρνοντας και το Abitur.
Αρχικά εργάσθηκε σε ιδιωτική επιχείρηση, στην Αθήνα, από το 1944 μέχρι το 1948. Από το 1948 μέχρι το 1950 εργάσθηκε στα γραφεία της Αμερικανικής Αποστολής στην Αθήνα.
Το 1950 μετέβη στις Η.Π.Α. για σπουδές. To 1953 πήρε το δίπλωμα Β.Α in Languages and Social Sciences από το Macalester College στο St. Paul, Minnesota.
Το 1955 πήρε το δίπλωμα M.S.W (Master of Social Work) από το University of Minnesota, Minneapolis ,Minessota. Εν συνεχεία εργάσθηκε ως κοινωνική λειτουργός στις Η.Π.Α. επί 18 μήνες.
Το Δεκέμβριο του 1956 επέστρεψε στην Ελλάδα. Από το 1957 μέχρι το 1963 εδίδαξε στο Pierce College, School of Social Work.
Το 1963 πήγε στη Γερμανία, όπου ανέλαβε να διδάξει ως Dozentin am Evangelischen Seminar fuer Sozialarbeit in Wuppertal μέχρι το 1964.
Το 1964 παντρεύθηκε το γιατρό Heinrich Schroeder και εγκαταστάθηκε στο Duesseldorf.
Τα επόμενα 52 χρόνια έμεινε στο Duesseldorf, όπου και απεβίωσε το 2016 .
Ένα επεισόδιο από την σειρά ντοκυμαντέρ με τίτλο “Από πέτρα και χρόνο” αφιερωμένο στα αρχοντικά της Κηφισιάς προβληθηκε από την ΕΡΤ αυτές τις ημέρες (Μάρτιος 2020). Ανάμεσα στα άλλα σπίτια της περιοχής είχαμε την ευκαιρία να δούμε το εξοχικό του Wilhelm Dörpfeld που βρίσκεται στην γωνία των οδών Στροφυλίου & Πεσματζόγλου 19. Δείτε το αφιέρωμα από την χρονική στιγμή 15.06…
