Η Γκαλλερί Σκουφά ξεκινά στη Μύκονο την Τετάρτη 27 Απριλίου. Περισσότερα…
Αγαπητές και αγαπητοί Συναπόφοιτοι,
ελπίζουμε να είστε όλες και όλοι από κάθε άποψη καλά, αφήνοντας πίσω τη δύσκολη φάση της πανδημίας που επηρέασε με πολλούς τρόπους τη ζωή όλων μας.
Με σκοπό αφενός την ανασυγκρότηση του Συλλόγου και αφετέρου την καλύτερη δυνατή προετοιμασία του εορτασμού της επετείου των 125 ετών από την ίδρυση της Σχολής, το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Αποφοίτων επιδιώκει την κινητοποίηση και δραστηριοποίηση όσο το δυνατόν περισσοτέρων συναποφοίτων. Στην προσπάθεια αυτή θεωρούμε πως ο ρόλος και η συμμετοχή των «Εκπροσώπων Έτους» έχουν καθοριστική σημασία. Η δημιουργία ενός πλήρους καταλόγου με τα ονόματα του συνόλου των αποφοίτων, η ενημέρωση του επαγγελματικού οδηγού, η συλλογή φωτογραφικού και λοιπού αρχειακού υλικού, καθώς και η αξιοποίηση των δυνατοτήτων που μας προσφέρουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα έχουν επιτυχία μόνο αν ο κύκλος των συμμετεχόντων διευρυνθεί πέραν των μελών του ΔΣ.
Με αυτό το σκεπτικό επικοινωνούμε μαζί σας, για να σας ρωτήσουμε αν θέλετε να παραμείνετε Εκπρόσωποι Έτους, καθώς και για να σας ζητήσουμε να επικαιροποιήσετε τα στοιχεία σας και να καλέσετε και άλλους συναποφοίτους, ώστε να βρεθούν Εκπρόσωποι για κάθε έτος και ιδανικά για κάθε τμήμα.
Προκειμένου να μπορέσουμε να συντονιστούμε καλύτερα, παρακαλούμε για τις απαντήσεις σας το αργότερο έως τις 26 Ιουνίου (info@ex-dsathen.gr ; kspengos@hygeia.gr).
Ελπίζοντας στη θετική σας ανταπόκριση!
Εκ μέρους του ΔΣ του Συλλόγου Αποφοίτων της ΓΣΑ
Κώστας Σπέγγος (1987a)
Η Λένα Κιτσοπούλου έδωσε μία συνένετευξη στην Έρη Βαρδάκη στο BHMAgazino. Στην επικεφαλίδα δηλώνει ότι κολακεύεται όταν την κατηγορούν για μανιέρα και είναι περήφανη που ανακάλυψε ότι η Γη γυρίζει. Αφορμή της συνένετυξης είναι το έργο της: «Μια μέρα, όπως κάθε μέρα, σε ένα διαμέρισμα από τα χιλιάδες διαμερίσματα της Αθήνας, (…) Ή η ανουσιότητα του να ζεις», που ανεβαίνει στις 4 Μαΐου στο Μικρό Παλλάς (Αμερικής 2, city link).
Αναδημοσεύουμε την συνέντευξη και προτείνουμε ανεπιφύλακτα να πάτε στην παράσταση:
«Μια μέρα, όπως κάθε μέρα, σε ένα διαμέρισμα από τα χιλιάδες διαμερίσματα της Αθήνας, (…)
Ή η ανουσιότητα του να ζεις»*. Γιατί διαλέξατε έναν τόσο μακροσκελή τίτλο για την παράσταση;
«Για να μπορέσω να εξηγήσω με τον τίτλο τι ακριβώς είναι το έργο, ώστε ο κόσμος να μη χρειάζεται να ξοδεύεται και να αγοράζει πρόγραμμα».
Το έργο μιλάει για το ανούσιο που οχυρώνεται πίσω από ανώδυνες κουβέντες. Αφού τις μισούμε, γιατί καταφεύγουμε σε αυτές; «Δεν νομίζω ότι τις μισούμε, γιατί αυτές οι ανούσιες κουβέντες μάς σώζουν από τη ματαιότητα της ύπαρξής μας. Βρίσκουμε ανώδυνα θέματα συζήτησης και εφευρίσκουμε μια ψευδαίσθηση ότι μας ενδιαφέρουν κιόλας. Οταν τοποθετήσεις όλα αυτά τα θέματα μαζί, σε μια καταιγιστική εμμονή, όπως συμβαίνει στο έργο μας, τρομάζεις από την απελπισία που κρύβεται πίσω από τα λόγια και συνειδητοποιείς την ανημπόρια του καθενός από μας να αναμετρηθεί με τους αβάσταχτους φόβους του».
Τα έργα σας μοιάζουν «επιθετικά». Είναι ο τρόπος σας για να ξεσπάτε; «Ολες αυτές οι δουλειές, οι καλλιτεχνικές, προέρχονται από μια προσωπική πληγή. Αυτό γεννάει μια επείγουσα ανάγκη εξωστρέφειας. Δεν μπορώ να διανοηθώ άνθρωπο της τέχνης να μην έχει μαχαιρωθεί και να μη θέλει να μαχαιρώσει αυτόν που τον μαχαίρωσε.
Η τέχνη για μένα είναι σαν να έχεις μπει στο αντίθετο ρεύμα και να βλέπεις την νταλίκα να έρχεται καταπάνω σου».
Κάποιοι σας κατηγορούν για μανιέρα… «Φοβερό κομπλιμέντο. Μου έρχονται στο μυαλό ο Πικάσο, ο Σαίξπηρ, ο Αριστοφάνης, ο Καβάφης, ο Μπέργκμαν, ο Γούντι Αλεν, ο Χατζιδάκις και διάφοροι άλλοι, οι οποίοι είναι απόλυτα αναγνωρίσιμοι σε κάθε έργο τους και χωρίς να χρειαστεί να δεις την υπογραφή τους, άρα και αυτοί φοβεροί μανιερίστες. Κολακεύομαι».
Τι πιστεύετε για την ιστορία με τον Γιαν Φαμπρ; «Ο Γιαν Φαμπρ καλώς παραιτήθηκε.
Το πρόβλημα για μένα είναι αυτό που έμεινε πίσω. Γιατί η πολιτική της χώρας μας είναι, νομίζω, πολύ πιο προσβλητική από τον Γιαν Φαμπρ, τον οποίο στο κάτω κάτω ο υπουργός μας τον κάλεσε και ο υπουργός μας τού έδωσε το ελεύθερο να προτείνει ό,τι πρότεινε».
Το καλοκαίρι συναντάτε τη Λυσιστράτη σε σκηνοθεσία Μαρμαρινού. Τι σας γοητεύει στον ρόλο; «Γενικά, δεν γοητεύομαι πολύ από ρόλους. Γοητεύομαι από ανθρώπους και από συνεργασίες. Ο ρόλος είσαι εσύ, δεν είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο, οπότε ως ηθοποιός αυτό που αναζητάς είναι η ελευθερία να υπάρξεις ολόκληρος πάνω στη σκηνή. Μια τέτοια προσμονή μού χάρισε η πρόταση που μου έκανε ο Μαρμαρινός και σε αυτό θέλω να αφεθώ».
Πού κάθεστε όταν γράφετε ένα έργο; «Γράφω πάντα την ώρα που ξυπνάω. Πρέπει να είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνω μέσα στην ημέρα μου. Και πάντα σε πολύ οικείο χώρο.Μου αρκείένα τραπέζι και ηρεμία».
Τραγουδάτε ρεμπέτικο. Προτιμάτε τον Τσιτσάνη ή τον Βαμβακάρη; «Μ’ αρέσει περισσότερο ο Τσιτσάνης γιατί έχει πιο πλούσια μουσική και θεματολογική γκάμα, έχει πολύ περισσότερα γυναικεία τραγούδια, και επίσης μου αρέσει λίγο περισσότερο το περίφημο “λαϊκό τραγούδι” απ’ ό,τι το καθαρό ρεμπέτικο του Μάρκου».
Ποιο βιβλίο θα μαθαίνατε απέξω εάν ήταν ο μοναδικός τρόπος να το διασώσετε από την ανυπαρξία; «Σίγουρα κάποιο διήγημα του Παπαδιαμάντη. Η γλώσσα του είναι ό,τι πιο παρηγορητικό έχω ποτέ στη ζωή μου διαβάσει δυνατά στον εαυτό μου».
Πώς θα περιγράφατε την εικόνα της τέλειας ευτυχίας; «Είναι η στιγμή της σύλληψής μου. Τρέχει το σπερματοζωάριο να βρει το ωάριο και τελευταία στιγμή, τσακ, αποτυγχάνει, δεν μπαίνει μέσα του κι εγώ δεν γεννιέμαι ποτέ».
Για ποια τελευταία σας «ανακάλυψη» νιώσατε υπερήφανη; «Είναι γνωστό ότι ανακάλυψα τον τροχό, αλλά η ανακάλυψή μου, η οποία με κάνει πραγματικά περήφανη, είναι η ότι η Γη γυρίζει. Με αυτή την τελευταία μου ανακάλυψη, πραγματικά νομίζω ότι την έχω ψωνίσει».
Liebe Freunde und Bekannte,
liebe Kunstinteressierte,
vor rund einem Jahr habe ich mich entschieden, ein neues Projekt auf die Beine zu stellen: einen Verlag, der auf Gestaltung und Kultur spezialisiert ist.
Nun, nach vielen Monaten Vorarbeit, Gesprächen, Recherche, dem Gestaltungskonzept des Grafikdesigners Arne Olsen und der Programmierarbeit von Margret Schröder und Jürgen Amthor („Netzwerk rgb”) konnte die Webseite des Verlages online gehen:
Die Open Space Edition bewegt sich auf zwei Schienen: einerseits verlegt sie Publikationen, andererseits kleine Editionen von Kunstwerken. Die Webseite ist der Hauptvertriebsweg der hier angebotenen Produkte.
Vielleicht interessiert Sie das eine oder andere Verlagsprodukt!
Sollten Sie Fragen haben, melden Sie sich doch einfach per Email oder telefonisch bei mir.
Wenn Sie jeweils informiert werden möchten, wenn einen neue Publikation oder ein neues Kunstwerk angeboten wird, müssen Sie nichts tun. Dann bleiben Sie im Verteiler und erhalten in unregelmäßigen Abständen jeweils eine Email mit dem Hinweis, dass es was Neues gibt, und den Link zur Startseite der Edition.
Wenn Sie kein Interesse haben, antworten Sie bitte auf diese Email und schreiben nur im Betreff: „Bitte keinen Newsletter”.
Sie können sich aber jederzeit auf der Webseite der Open Space Edition unter „Newsletter” an- oder wieder abmelden.
Sollten Sie jemanden kennen, der eventuell an dieser Edition und ihren Produkten Interesse haben könnte, würde es mich freuen, wenn Sie diese Email weiterleiten.
Mit besten Grüßen
Katerina Vatsella
Ο Τάσος Κυπριανίδης “ξετρύπωσε” τρία links που αναφέρονται στον πρώην καθηγητή των Γερμανικών και 80χρονου πλέον Walter Heller (1963-1970):
Walter Heller präsentierte sich als Lyriker
Έπειτα από επικοινωνία με τον Νίκο Στάμο, αδελφό του καθηγητή μας Παναγιώτη Στάμου που έφυγε πρόσφατα, πληροφορηθήκαμε ότι θα τελεστεί μνημόσυνο στην Λιβαδειά την Κυριακή 15 Μαΐου. Όσοι ενδιαφέρονται να μεταβούν ας επικοινωνήσουν με την Ελένη Καραμηνά για να δηλώσουν συμμετοχή στο τηλέφωνο του συλλόγου 210-6106589.
Με αφορμή τις ημέρες αυτές θυμηθήκαμε ένα σχόλιο του Τάκη Μαθιόπουλου, απόφοιτου του 1974 με αφορμή την εκδήλωση για την Δικτατορία:
Προσωπικά τον μόνο από τους παλιούς που θυμάμαι ως πραγματικά αντιστασιακό ήταν ο καθηγητής μας κύριος Παναγιώτης Στάμος, ο οποίος, μεταξύ άλλων, στο μάθημα της Πολιτικής Αγωγής, όταν επρόκειτο να μας διδάξει το κεφάλαιο της “Αναγκαιότητας της επανάστασης της 21ης Απριλίου”, έκανε στην αρχή του μαθήματος την εξής δήλωση : “Παιδιά … για ευνόητους λόγους σήμερα δεν θα κάνουμε μάθημα και ούτε θα εξετάσω” και φυσικά είχε τα κότσια να το κάνει !
Ο Χρήστος Αναγνώστου, φίλος του καθηγητή μας δημοσίευσε ένα κείμενο στον τύπο της Λιιβαδειάς:
Ως “Υστατο Χαίρε” στον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΤΑΜΟ
τον συμπολίτη μας, τον φίλο, τον δημιουργό-λογοτέχνη ποιητή
από τον Χρήστο Αναγνώστου
Στις 8 Απριλίου 2016 άφησε στην πόλη μας την τελευταία του πνοή ο συμπολίτης μας, δημιουργός-λογοτέχνης ποιητής Παναγιώτης Στάμος.
Το παρόν κείμενο ας θεωρηθεί ως “ύστατο χαίρε” στον Παναγιώτη Στάμο, όχι μόνο δικό μου αλλά και κάποιων φίλων και συμπολιτών μας .. που πιστεύω ότι αισθάνονται κάτι αντίστοιχο, που αισθάνονται ότι σήμερα φτωχύναμε γιατί χάσαμε το δάσκαλό μας. Ένα “ύστατο χαίρε” όχι από “χρέος”, γιατί μπορεί να στενοχωρηθεί, αλλά από μια εσωτερική τάση να αναδείξω την πορεία του ποιητή στο χρόνο και να επικαιροποιήσω το Καθαρώς Παραγώμενο Πνευματικό Προιόν (ΚΠΠΠ) του διανοητή συμπολίτη μας (σε αντιδιαστολή με το ΑΕΠ = Ακαθάριστο Εθνικό [Εγχώριο] Προϊόν). Επιλέγω συνειδητά τη λέξη διανοητής, που εκφράζει την διαρκή δυναμική (καλλιεργητής) στον αντίποδα της κεκτημένης μεν αλλά αδρανούς δυναμικής που εκφράζεται από τη λέξη διανοούμενος (καλλιεργούμενος).
Μερικά βιογραφικά του στοιχεία: Γιατί; Μήπως δεν τον ξέρουμε; Ας θεωρήσουμε ως βιογραφία την διασύνδεση του ανθρώπου, ως κοινωνικού όντος, με το χώρο και το χρόνο. Η παράθεση αυτών των βιογραφικών στοιχείων επιβάλλει να χρησιμοποιηθεί ως άξονας αναφοράς ο χρόνος, με τις διάφορες φάσεις του και σ΄αυτές τις φάσεις να ενταχθεί η χωρική διάσταση αλλά και το κοινωνικό πλαίσιο.
Α’ Φάση: Παιδική και εφηβική
Γεννήθηκε στο Χωριό Ελικώνας (Ζερίκι). “Έξυσε” την δεκαετία του 1930, έζησε τα παιδικά του χρόνια στην δεκαετία του 1940 και τη δεκαετία του 1950. Οι ατέλειωτες στη διαρκειά τους δεκαετίες.
Τη γούβα του Χωριού την εντόπησαν και οι δυνάμεις κατοχής. Το έκαψαν ολοσχερώς. Οι χωριανοί ατένιζαν κρυμμένοι μέσα στα έλατα στις πλαγιές του βουνού την πλήρη καταστροφή των σπιτιών τους.
Και τα παιδιά βεβαια !!
Ξεκίνημα από το μηδέν
Στο εμφύλιο διατάχθηκε αναγκαστική εγκατάλειψη του Χωριού. Μετά το τέλος του εμφυλίου δεν επέστρεψαν όλοι πίσω. Επέλεξαν άλλο τόπο εγκατάστασης, κυρίως τη Λιβαδειά.
Και τα παιδιά βέβαια!!
Ξεκίνημα από το μηδέν.
Τα πρώτα γράμματα στη Λιβαδειά, σε μια ασυνήθιστη πορεία: 3ο Δημοτικό, 4ο Δημοτικό, 2ο Δημοτικό Λιβαδειάς …. ακολουθούσε τους Δασκάλους. …. Εξατάξιο Γυμνάσιο Λιβαδειάς.
Μέχρι τα δώδεκά χρόνια διετέλεσε αχίτων, ανυπόδητος και χαμαιεύνης (κατάχαμα κοιμώμενος)… στα δεκα τρία του υποδέθηκε, δεν υποδύθηκε όμως έκτοτε κανένα ρόλο, όντας ανίκανος γι’ αυτό. Δεν έγινε ούτε καν ηθοποιός, ενώ τείνει να γίνει ηθο-ποιός, …. δυσκολεύεται …. και καταβάλλει, αιμάσσοντας [ματώνοντας] και αψορροώντας μια εξαντλητική μεν αλλ’ ανεξάντλητη προς τούτο προσπάθεια (από το αυτοβιογραφικό σημείωμα του ποιητή).
Υπόμνηση του ποιητή: … η λέξη ηθοποιός σημαίνει απλώς τον επιτηδευματία, αυτόν που ασκεί κάποιο χρήσιμο ή μη επάγγελμα, όπως υποδηματοποιός ή οπλοποιός, ενώ η λέξη ηθο-ποιός σημαίνει αυτό που σημαίνουν τα συνθετικά της: ήθος ποιώ.
Παρατήρηση του ποιητή: Ενδεχομένως η σπάνις ανθρώπων να οφείλεται στην έλλειψη ηθο-ποιών ή και ηθοποιών απλώς, αν οι τελευταίοι κάνουν καλά τη δουλειά τους.
-Στους γονείς του οφείλει το ζην,
-στην μητέρα του ιδιαίτερα και κάποια εξοικείωση με την αυτοσχέδια ποίηση, δηλ. την ποίηση, το χορό και το τραγούδι, σα να πούμε κάτι από το 21,
-στους απώτατους προγόνους του την αφή, τη γεύση, την όσφρηση και την όρθια στάση,
-στους δασκάλους της εγκύκλιας παιδείας τη γραφή και την ανάγνωση, ικανά τροφεία ….
Β’ Φάση: Η περιπέτεια της νεότητας
Από την επαρχία της Λιβαδειάς …. στη ξενητειά, …. στη Γερμανία…. στο Βούπερταλ … στο Μπίλεφελτ …
Επιστροφή στην πατρίδα για την …. θητεία
Την δεκαετία του 1960 την μοιράζεται μεταξύ Αθήνας, όπου σπουδάζει και Γερμανίας, όπου δουλεύει
Μετανάστευσε εξ ανάγκης βέβαια, αλλ’ αυτοβούλως…
.. θεωρεί ατύχημα ότι φοίτησε στη Νομική και αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή..
.. στους πανεπιστημιακούς του “δασκάλους” δεν οφείλει απολύτως τίποτα, ούτε καν χάριτας ..
.. το 1967 διακόπηκε η χορήγηση εγκεκριμένης υποτροφίας από υπαιτιότητά του, επειδή σκεφτόταν ελληνικά … μετά το 1974 δεν έκανε χρήση υποτροφίας (για εκπόνηση διδακτορικής διατριβής) από υπαιτιότητα άλλων, επειδή άλλοι δεν σκέφτονταν ελληνικά …
…Πικρά αυτοδίδακτος χωρίς τίτλους ανακουφιστικούς και παραπλανητικούς ….
Μνημονεύει με απέραντο σεβασμό μερικούς σηματωρούς, ξένους κυρίως σοφούς, και μερικούς φιλέλληνες Ελληνες, ποιητές βεβαίως, από το Σολωμό ως τον Παπαδιαμάντη, τον Παλαμά, τον Βάρναλη και τον Σεφέρη, στους οποίους και είναι βαθύτατα χρεώστης.
Στους αρχαίους σοφούς και ποιητές, πάντοτε Έλληνες, οφείλει την ευδία [ηρεμία, γαλήνη] της οράσεως και της ακοής, αισθήσεων που κατ’ εξοχήν προσ-ιδιάζουν στον άνθρωπο και του χαρίζουν και το είδος του και την ειδή [φυσιογνωμία] του.
Γνωρίζει, όσο γνωρίζει, τον Όμηρο και τον Αισχύλο … τον Ησίοδο με το πέλμα – γεννήθηκε σε εκείνα τα μέρη … το Σοφοκλή σε συνδυασμό με τον Ηράκλειτο … .. τον Αριστοφάνη τον γνωρίζει εξ ιδιοσυγκρασίας .. (από το αυτοβιογραφικό σημείωμα του ποιητή).
Γ’ Φάση: Η ωριμότητα – Η συμβολή του στην λειτουργία της κοινωνίας
Το 1971 προσλήφθηκε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, όπου για 30 χρόνια διετέλεσε Καθηγητής, Γυμνασιάρχης και Λυκειάρχης.
… αυτοδίδακτος … καθηγητής απλώς .. διδάσκει αεί διδασκόμενος και δεν ντρέπεται καθόλου γι’ αυτό
… Διδάσκει και αναλογίζεται την αμουσία του, τουτέστιν την ποινή του, χωρίς παρ’ όλα αυτά να αισθάνεται βαρυ-ποινίτης, αν και γνωρίζει πολύ καλά … .οτι εν τη αμουσία και απαιδευσία ζην η βαρυτέρα των ποινών …. ελπίζει μόνο να του τυχαίνουν καλύτεροι δάσκαλοι δηλ. μαθητές.
Και το αποτύπωμα του Παναγίώτη Στάμου … στον ποιητικό λόγο
[το Καθαρώς Παραγώμενο Πνευματικό Προϊόν – ΚΠΠΠ]
1983: «Λόγος ανθηρός χειρο-νομηθείς», εκδ. Καστανιώτης,
1991: «Κυοφορία σιωπής», εκδ. Λωτός,
1993: «Αδήλων όψις», εκδ. Λωτός,
1998: «Σκιάς ποίκιλμα», εκδ. Λωτός,
2004: «Ενδοχώρα της ανάγκης», εκδ. Γαβριηλίδης
2005: «Με των λέξεων τον πηλό», εκδ. Γαβριηλίδης,
2006: «Ιδού η φύτρα», εκδ. Γαβριηλίδης
2009: «Κοινοκτημοσύνη των Αστρων» εκδ. Γαβριηλίδης
2009: «Αγαπάτε Καταλλήλους» εκδ. Γαβριηλίδης
Aπο σήμερα Δευτέρα θα σας περιμενουμε με χαρα στο πασχαλιάτικο μπαζαρ μας 12.00-9.00μμ στο Μετς Μ. ΜΟΥΣΟΥΡΟΥ 11Α.
ΤΗΛ 2109225955, 6932583637. Οι δημιουργοι και η Radius m.b. σας ευχαριστουν για την υποστηριξη σας.
Μπελίνα Καμπάνη Μυρτώ Μπέρνχαρτ.
Η Ursula Schmidt, από τις πρώτες μέρες στη Γραμματεία της Σχολής μαζί με την Di Lernia, παρακολουθεί πάντα από κοντά και με αγάπη όλα όσα συμβαίνουν στο Σχολείο και στον Σύλλογο. Πάντα έχει με κάτι να μας αιφνιδιάσει: μία ιστορία που δεν έχουμε ακούσει, μία φωτογραφία που δεν έχουμε ξαναδεί, ένα βιβλίο που κρατούσε χρόνια στη βιβλιοθήκη της. Της ζητήσαμε για άλλη μιά φορά στοιχεία για την ιστορία της Σχολής. Για άλλη μιά φορά σήκωσε το τηλέφωνο και έκανε το “καθήκον” της ψάχνοντας υλικό ανάμεσα σε άτομα που μόνον εκείνη ξέρει να εντοπίζει. Μας έδωσε βιβλία και ντοκουμέντα για τον Σύλλογο, σπάνιο υλικό που σύντομα θα το δούμε στο site μας.
Είχε διαβάσει για τον Ulf-Dieter Klemm που ήλθε στην Aula για την εκδήλωση “Die Krise in Griechenland” και ξέθαψε από ένα συρτάρι μία φωτογραφία ενός άλλου Klemm, του Fritz, πατέρα του Dieter, του καθηγητή των Τεχνικών, που “έφυγε” το 1991, αλλά και ένα σκίτσο του Oswald Pejas, ενός άλλου Kunstlehrer, που ήταν στη Μετσόβου από το 1964.
 |
Αριστερά η Ursula Schmidt με τον Fritz Klemm και επάνω το σκίτσο του Oswald Pejas |
Την Τετάρτη 20 Απριλίου πραγραματοποιήθηκε στην Βιβλιοθήκη η πρώτη συνάντηση των Εκπροσώπων Έτους. Πρόκειται για μία πρωτοβουλία του Κωνσταντίνου Αραβώση και έχει κατ’ αρχάς σαν σκοπό να ορίσει ένα απόφοιτο από κάθε χρονιά, που θα αναλάβει να συντονίσει, να συγκεντρώσει στοιχεία επικοινωνίας και να προγραμματίσει μία πρώτη μεγάλη συνάντηση πολλών αποφοίτων την Τετάρτη 22 Ιουνίου με τίτλο «DSA Ξαναβρισκόμαστε !» σε μέρος, το οποίο θα γνωστοποιηθεί σύντομα.
Στο πλαίσιο αυτής της κίνησης αποφασίσαμε να ενταξουμε μέσα στο site μας, στην ενότητα “Σύλλογος” την υποενότητα “Εκπρόσωποι Έτους” όπου σιγά-σιγά θα εμφανίζονται οι φωτογραφίες, τα σύντομα βιογραφικά και τα στοιχεία επικοινωνίας όλων αυτών των αποφοίτων, που αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του ότι οι πρώτοι απόφοιτοι των μεταπολεμικών χρόνων ξεκινούν τό 1960, θα έχουμε στην ενότητα πάνω από 50 εκπροσώπους.
 |
 |
 |
 |
Με αφορμή το κείμενο για την “οδό Ομήρου στα τέλη του 19ου αιώνα” η Ηρώ Τσατσαρώνη μας έστειλε μία σειρά από φωτογραφίες, που ξετρύπωσε από την βιβλιοθήκη της, που έχει και βιβλία από την οικογένειά της. Η Ηρώ, που είναι απόφοιτος του 1989, έχει το βιβλιοπωλείο “NOTOS” που βρίσκεται στην οδό Ομήρου, σχεδόν απέναντι από το Ινστιτούτο Γκαίτε. Ο πατέρας της, που απεβίωσε τον Ιανουάριο του 2004, ήταν ανταποκριτής του περιοδικού “Der Spiegel” στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Τουρκία (1965-1992) και είχε συνεργαστεί με τις ελληνικές εκπομπές της Deutsche Welle και της Bayrischen Rundfunks / Βαυαρικής Ραδιοφωνίας – Μονάχου (1967-1996), ενώ εξέδιδε από το 1962 ανελλιπώς το εβδομαδιαίο γερμανόγλωσσο Δελτίο Οικονομικών Πληροφοριών GWD, το οποίο στις αρχές του 1995 ενσωματώθηκε στην εβδομαδιαία γερμανόγλωσση εφημερίδα Athener Zeitung, της οποίας ήταν μέχρι το 2003 εκδότης – διευθυντής. Μαζί με τις φωτογραφίες μας έστειλε λοιπόν και το παρακάτω σημείωμα:
Αγαπητέ Σύλλογε, αγαπητοί συναπόφοιτοι, σας στέλνω τα ευρήματα της σημερινής ανασκαφής στη βιβλιοθήκη μου.
Πρώτον από τα σχολικά βιβλία της δεκαετίας του ’30 ενός αποφοίτου του Πολέμου, του Φιλοκτήτη Κυριαζόπουλου (μας έχει ‘αφήσει’ χρόνια, θα είχε πολλά να μας πει), οικογενειακού μας φίλου και συνεργάτη – μεταφραστή των εκδόσεων NOTOS, ενός υπέροχου και πολύ μορφωμένου ανθρώπου, τα οποία μου τα εμπιστεύτηκε μετά από μία συνεργασία μας – ‘γιατί εσυ μπορείς να καταλάβεις‘…
Σας στέλνω μια λήψη απο το εσωτερικό του βιβλίου Schreiben, όπου υπάρχει κολλημένο ενα χάρτινο ‘γραμματόσημο ‘ του τότε προμηθευτή των γερμανικών βιβλίων…συνάδελφο, με διεύθυνση κοντά στο σχολείο τότε, στην Ιπποκράτους!! Εντάξει ….συγκινητικό τουλαχιστον.
Οι υπόλοιπες φωτό ειναι λήψεις της Ομήρου απο το βιβλίο του Κ. Μπίρη ΑΙ ΑΘΗΝΑΙ του 1966, εκδ. Μελισσα. Δεν ξέρω αν κάποιες απο αυτές τις έχουμε ηδη. (Στέλνω και μια που θα’θελα να μην την είχα δει) και η αναζήτηση συνεχίζεται.
Με εκτίμηση για το έργο του Συλλόγου και αγάπη για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον αυτής της χώρας και ζωηρό ενδιαφέρον για τις ελληνογερμανικές διαπολιτισμικές σχέσεις, Ηρώ Τσατσαρώνη, (1989).
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Τέλος και με αφορμή την παρουσιάση του βιβλίου “Die Krise in Griechenland” στην Aula δανειζόμαστε μία μικρή αναφορά από ένα άλλο βιβλίο του πρώην πρέσβη στην Αθήνα Wolfgang Schultheiß, που συμπληρώνει το βιογραφικό του Κώστα Τσατσαρώνη:
Από το βιβλίο λοιπόν: MEILENSTEINEDEUTSCH–GRIECHISCHERBEZIEHUNGEN των Wolfgang Schultheiß και Evangelos Chrysos:
Eine wichtige Rolle spielten damals auch die deutschen Medien und viele demokratische Journalisten, vier will ich hier als hervorragende Beispiele herausgreifen:
Pavlos Bakojannis, der als Leiter der griechischen Sendung des Bayrischen Rundfunks fur viele Journalisten in Deutschland eine wichtige Rolle spielte und dessen wochentliche Sendung eine Vielzahl von Kommentaren in der deutschen Presse beeinflusste, Karolos Papoulias, dessen Sendung in der Deutschen Welle eine der wichtigsten Quellen fur die Griechinnen und Griechen zuhause war, sowie den Redakteur des Magazins „Der Spiegel“ und spateren Grunder der „Athener Zeitung” Kostas Tsatsaronis. Fur die deutschen Journalisten will ich beispielhaft Eberhard Rondholz erwahnen, der als Student und junger Journalist nach Athen reiste, um mutig uber die Prozesse gegen die Teilnehmer des Polytechnikum-Aufstandes (Polytechnion) zu berichten und daraufh in von der Junta ausgewiesen wurde.
Η Ήρα Καλιαμπέτσου γεννήθηκε το 1971 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1988. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο «Ruhr» στο Bochum της Γερμανίας και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο τομέα του Δικαίου της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο «Karl-Franzens» στο Graz της Αυστρίας. Έχει εργαστεί μεταξύ άλλων ως νομικός σύμβουλος της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας του Υπουργείου Εξωτερικών και στην αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Τουρκία ενώ έχει λάβει μέρος σε προγράμματα αναπτυξιακής βοήθειας στο εξωτερικό. Από το 2006 διευθύνει την Ελληνική Εταιρία Δικαίου Αρχαιοτήτων, της οποίας είναι ιδρυτικό μέλος. Μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και του Δικηγορικού Συλλόγου Düsseldorf. www.legalissues.gr
Με απόφαση του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ.Κυριάκου Μητσοτάκη, συστήνεταιΓραμματεία Επιστημονικών Φορέων και ορίζεται Γραμματέας ο κ.Νικόλαος Κωστόπουλος, απόφοιτος του 1992.
Η Φωτεινή Μπάνου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι αριστούχος απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών και της Ανώτερης Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης. Υπήρξε μαθήτρια της Μαρίας Κορομάντζου και της Βαρβάρας Γκαβάκου στο κλασικό τραγούδι, της Κατερίνας Κτώνα και της Κατερίνας Βουρνάζου στο πιάνο, του Σπύρου Καλφόπουλου στο μπουζούκι, της Μαίρης Τσούτη και του Νίκου Δραγώνα στο σύγχρονο χορό.
Υπήρξε για πολλά χρόνια μέλος της μαθητικής θεατρικής ομάδας της Γ.Σ.Α υπό την καθοδήγηση του Στέλιου Παπαπέτρου, αρχικά ως μαθήτρια και στη συνέχεια ως συνεργάτις στη χορογραφία και τη σκηνοθεσία. Από το 2007 έως το 2011 ανέλαβε τη διδασκαλία στη θεατρική ομάδα ενηλίκων “Studio θεάτρου της Γ.Σ.Α.”.
Ως ηθοποιός, μουσικός ή χορεύτρια, έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτεχνικούς οργανισμούς, όπως το Εθνικό Θέατρο, η Εθνική Λυρική Σκηνή, η Ελληνική Θεαμάτων, η Εταιρεία Θεάτρου Διπλούς Έρως κ.α., με σκηνοθέτες τους: Κώστα Τσιάνο, Κάρμεν Ρουγγέρη, Μιχαήλ Μαρμαρινό, Χρίστο Λύγκα, Μαίρη Τσούτη κ.α. Έχει πάρει επίσης μέρος σε πολλές ρεμπέτικες συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Το 2008 αρχίζει η συνεργασία της με το συγγραφέα και μεταφραστή Δημήτρη Αλεξάκη και οι πρώτες της σκηνοθεσίες. Το πρώτο τους έργο (“Το Κόκκινο Δάσος”, σε κείμενο του Δ. Αλεξάκη και σκηνοθεσία της ίδιας) ανεβαίνει το 2009 στην Aula της Γ.Σ.Α.. Μια δεύτερη εκδοχή του (“Παραμύθι της κίτρινης χώρας”) παρουσιάζεται την άνοιξη του 2010 στο θεσμό “Αναγνώσεις” του Εθνικού Θεάτρου. Το 2011 ανεβάζουν το θεατρικό μονόλογο “Το Δωμάτιο της Έλσας”, στη γκαλερί του Six Dogs.
Το 2012 ανοίγουν μαζί τον πολιτιστικό χώρο “Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων” (ΚΕΤ), στη θέση μιας παλιάς βιοτεχνίας τηλεοράσεων στην οδό Κύπρου στην Κυψέλη, όπου αναλαμβάνουν από κοινού την καλλιτεχνική διεύθυνση. Το πρόγραμμα του ΚΕΤ αποτελεί κάθε χρονιά ένα ενιαίο καλλιτεχνικό σχέδιο, με πολλούς συνεργαζόμενους καλλιτέχνες, από το χώρο του θεάτρου, του χορού, της μουσικής, της φωτογραφίας, του κινηματογράφου. Η Φ. Μπάνου έχει αναλάβει την οργάνωση παραγωγής για το σύνολο του καλλιτεχνικού προγράμματος.
Το Μάιο του 2016 ανεβαίνει στο ΚΕΤ η τρίτη εκδοχή του “Κόκκινου Δάσους” (κείμενο: Δ. Αλεξάκης, σκηνοθεσία και ερμηνεία ενός από τους 4 ρόλους: Φ. Μπάνου) με τίτλο: “Στη χώρα μου, λένε ότι το Τσερνόμπιλ είναι ένα δέντρο που μεγαλώνει”. Οι παραστάσεις του έργου συνεχίζονται και το φθινόπωρο (Οκτώβριος-Δεκέμβριος) του 2016.
Το συνολικό πρόγραμμα του ΚΕΤ είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα : tvcontrolcenter.com
Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών παρουσιάζει το Requiem του Giuseppe Verdi τη Μεγάλη Τετάρτη 27 Απριλίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Συμμετέχει ως σολίστ ο γνωστός τενόρος Mario Zeffiri (Γιάννης Μποτσαράκος, απόφοιτος ’85 της Σχολής μας). Για περισσότερες πληροφορίες επισυνάπτουμε το Δελτίο Τύπου της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών.
Επίσης ενημερωθείτε για την παράσταση και την αγορά εισιτηρίων από το site του Μεγάρου…
Η συμμαθητριά μας Βαρβάρα Μπεκατώρου, απόφοιτος του 1988 από το τμήμα C έφυγε στις 13 Απριλίου 2016. Η Βάρια είχε γεννηθεί στις 9 Οκτωβρίου 1970, ήταν αδελφή της ιστιοπλόου και ολυμπιονίκου Σοφίας Μπεκατώρου και ζούσε στο Μόναχο. Τον Ιούνιο του 2015 της διαγνώστηκε κακοήθης όγκος στος εγκέφαλο – πολύμορφο γλοιοβλάστωμα 4ου βαθμού. Υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβασε και ακολούθως σε χημειοθεραπεία. Τον Δεκέμβριο και δεδομένου ότι διαπιστώθηκε επιδείνωση της κατάστασής της η Σοφία την έφερε στην Ελλάδα. Η κηδεία της έγινε στην Κεφαλλονιά. Συλλυπητήρια στη Σοφία και στους δικούς της. Η φωτογραφία είναι από τον προηγούμενο Ιανουάριο.
Ο ζωγράφος Paul Saroglou, απόφοιτος του 1990, εκθέτει στο Μόναχο στην Galerie an der Pinakothek der Moderne της Barbara Ruetz στο Μόναχο (Gabelsbergerstraße 7, 80333 München, phone +49 89 28807743). Τα εγκαίνια είναι στις 22 Απριλίου και η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 5 Ιουνίου 2016. Περισσότερα…
Ο Αλέξανδρος Πατσούρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955 και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1973.
Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και Γλυπτική στην Ecole Nationale Superiere des Arts Decoratifs στο Παρίσι, από όπου αποφοίτησε με felicitations de jury και έγινε Επίκουρος καθηγητής στο ΕΜΠ.
Εργάστηκε κυρίως πάνω στα μέταλλα. Δάσκαλος του στο εργαστήρι μετάλλου ήταν ο γλύπτης Κώστας Κουλεντιανός. Παρουσίασε τα έργα του σε μια σειρά από ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και την Κώ. Ο Σύλλογος μας είχε τη χαρά και την τιμή να παρουσιάσει μικρή επιλογή των έργων του στα πλαίσια του Jubilaeumsball der Doerpfeldianer τον Ιανουάριο του 1997 στο Ξενοδοχείο Athenaeum Intercontinental.
Απεβίωσε στις 15 Αυγούστου 1998 σε ηλικία 43 χρόνων.
Αντί στεφάνου …
Το Δ.Σ. του Συλλόγου Αποφοίτων της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, τιμώντας τη μνήμη του αποφοίτου και μέλους του Συλλόγου Αλέξανδρου Πατσούρη (1955-1998), κατέθεσε στο Ταμείο Υποτροφιών του Συλλόγου το ποσό των 50.000 δρχ.
Με τίτλο Σουλτχάις: «Η συνεργασία στο προσφυγικό θα φέρει ανταλλάγματα» ο Άγγελος Κωβαίοςδημοσίευσε ένα άρθρο του στο Βήμα για την εκδήλωση “Die Krise in Griechenland”. Περισσότερα…
Ο Άγης Αναργύρου αποφοίτησε από τη Σχολή το 1965 και σπούδασε στο Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο Ζυρίχης (ΕΤΗ) στο Τμήμα Χημικών από όπου πήρε το πτυχίο του εκπονώντας την διπλωματική του εργασία: “Φωσφορισμός και φθορισμός στη Βιταμίνη Κ”.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ανέλαβε το 1975 της διεύθυνση της οικογενειακής εταιρείας ΒΙΑΝΑ ΑΒΕΤΕ, ειδικευμένης στην παραγωγή Προσωπίδων και Φίλτρων αερίων, θέση που κατέχει έως σήμερα. Παράλληλα παρακολούθησε σεμιναρίων σε θέματα Μέσων Προστασίας Αναπνοής, Εργαστηριακού Χημικού εξοπλισμού για έλεγχο προσωπίδων και φίλτρων, Επεξεργασίας ελαστικού, κλπ. σε Ινστιτούτα Πιστοποίησης στο εξωτερικό, αλλά και μέσω του ΓΕΣ, του διαβαθμισμένου Σεμιναρίου ΠΒΧ-Πολέμου στο ιταλικό στρατιωτικό ερευνητικό κέντρο “CRESAM”. Στο διάστημα 1985-1988 ανέπτυξε μία ελληνική σύγχρονη προσωπίδα και φίλτρο προηγμένης τεχνολογίας για τον Χημικό Πόλεμο. Η προσωπίδα αυτή (τύπος «COBRA») τυχαίνει παγκόσμιας αναγνώρισης από τον κλαδικό τύπο, που την χαρακτηρίζει ως «η ελληνική μάσκα χημικού πολέμου» και το 1991 πήρε την πιστοποίησή της από το ΓΕΣ.
