Αγαπητές Φίλες, Αγαπητοί Φίλοι,

Σας παρουσιάζουμε το νέο εξαμηνιαίο περιοδικό μας! Το νέο μέσο επικοινωνίας του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη με τα μέλη και τους φίλους του. Το περιοδικό θα αποστέλλεται δυο φορές τον χρόνο και θα έχει απολογιστικό χαρακτήρα.

Ευχαριστούμε όλες και όλους για τη στήριξή σας!

Σας ευχόμαστε καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!

*Το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη θα παραμείνει κλειστό από τις 12-23 Αυγούστου.

Δείτε το περιοδικό…

Εκτός από την οδυνηρή επέτειο του Κυπριακού το 1974, που την έζησα τότε πολύ έντονα κατά τη θητεία μου, αυτό το καλοκαίρι γιορτάζουμε με ευχαρίστηση και υπερηφάνεια μια άλλη, θετική αυτή τη φορά, επέτειο, τα 20 χρόνια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004.

Είχα τη μεγάλη τύχη να τους ζήσω από κοντα, καθώς σαν εθελοντής συνόδευα τον πρόεδρο της Ελβετικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Και θυμάμαι τι εντύπωση του είχε κάνει, οπως και αλλωστε σε όλους, η εξαιρετική οργάνωση των αγώνων! Η Ελλάδα, όταν θέλει μπορεί!

Κώστας Παπαηλιού, και πολλά μετάλλια στην Εθνική μας,

Ο Αντώνιος Ρεγκάκος (απόφ. 1975), Ακαδημαϊκός και Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ήταν μεταξύ των ομιλητών στην επιστημονική ημερίδα «Η Ευρώπη στο Μέλλον, επιστροφή στον Άνθρωπο». Οι συμμετέχουσες και συμμετέχοντες, συνομιλώντας με τη δημοσιογράφο Βίκυ Φλέσσα (η οποία είχε συντονίσει την εκδήλωση) είχαν την ευκαιρία να εξετάσουν και να αναλύσουν στοιχεία τεσσάρων θεματικών ενοτήτων (Παιδεία, Πολιτισμός, Πρόνοια και Ψυχική Υγεία, Περιβάλλον) και να καταθέσουν τις προοπτικές για το Μέλλον της Ευρώπης και για την Επιστροφή της στον Άνθρωπο.

Η ημερίδα έλαβε χώρα στο Ωδείο Αθηνών, την Δευτέρα 27 Μαΐου 2024.

Ο Αντώνιος Ρεγκάκος μίλησε για τα Κλασσικά Γράμματα και την ανάγκη να επιστρέψουν στην εκπαίδευση και τη ζωή μας.

Η ομιλία:  https://www.youtube.com/watch?v=TY_ZHJfml3Q

Η Βάννα (Ιωάννα) Σβορώνου γεννήθηκε το στις 23.9.1922. Ήταν κόρη του Αρισταίου Σβορώνου και πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια στην Β’ Γυμνασίου το έτος 1935-36 και παραμένει ως την αποφοίτησή της το έτος 1939-40 στην ΣΤ’ Γυμνασίου.

Την περίοδο εκείνη εντάσσεται στην Αντίσταση με την ΕΠΟΝ και έρχεται σε επαφή με τον αρχιτέκτονα Νίκο Χατζημιχάλη, γιό της σημαντικής λαογράφου και συγγραφέως Αγγελικής Χατζημιχάλη, ο οποίος διέφυγε με το πλοίο Ματαρόα στην Γαλλία.

Οι δύο συναντώνται στο Παρίσι και παντρεύονται, σπουδάζει και ολοκληρώνει τις σπουδές της στην  αρχαιολογία στο Institut d’Art et d’Archéologie και γεννιέται εκεί ο γιός τους Αλέξης Πλάτων.

Επέστρεψε με τον σύζυγό της το 1958 στην Αθήνα, όπου έζησαν για τέσσερα χρόνια στο Αρχοντικό στην  Πλάκα. Εκεί γεννήθηκε ο άλλος της γιός, Νικήτας Χατζημιχάλης. Σήμερα το σπίτι της Αγγελικής και του Πλάτωνα είναι μουσείο: “Κέντρο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης του Δήμου Αθηναίων”. Το 1962, η οικογένεια της Βάννας και του Νίκου μετακόμισαν στο Κολωνάκι, στο σπίτι του Περικλή Βυζάντιου.

Εργάστηκε στην Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή και συμμετείχε σε διάφορες ανασκαφές στην Κρήτη, στην Θάσο και αλλού, ενώ εργάστηκε πολύ για να ολοκληρώσει το index του BCH (Bulletin de Correspondance Hellénique).

Την περίοδο 1975-1978 διετέλεσε Α’ Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων με Πρόεδρο την Αμαλία Φλέμινγκ Κουτσούρη.

Απεβίωσε τον Μάρτιο του 1995

Ο παππούς της (πατέρας του Αρισταίου) ήταν ο Ιωάννης Σβορώνος (27 Απριλίου 1863 – 7 Σεπτεμβρίου 1922), διαπρεπής Έλληνας νομισματολόγος και αρχαιολόγος, οποίος σπούδασε με υποτροφία της Κυβερνήσεως νομισματική (1883-1887) στο Βερολίνο, Λονδίνο και Παρίσι και δημοσίευσε το 1890 το πρώτο του σύγγραμμα Numismatique de la Crete ancienne, το οποίο και βραβεύτηκε από τη Γαλλική Ακαδημία, όπου και προσελήφθη αμέσως προκειμένου να βοηθήσει στην σύνταξη του “Corpus numorum”. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα διορίστηκε νομισματογνώμονας του Νομισματικού Μουσείου Αθηνών όπου και εργάστηκε σ’ αυτό μέχρι τον θάνατό του. Αργότερα, το 1899, ανέλαβε διευθυντής του Νομισματικού Μουσείου. Το 1918 εκλέχθηκε καθηγητής της Νομισματικής, μετρολογίας και σφραγιδολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, θέση που διατήρησε μέχρι το 1920, ενώ διετέλεσε και πρόεδρος του Αρχαιολογικού Συμβουλίου του Κράτους.

Η μητέρα του συζύγου της ήταν η Αγγελική Χατζημιχάλη (1895-1965), σημαντική Ελληνίδα λαογράφος και συγγραφέας, η οποία έμεινε γνωστή κυρίως για τις μελέτες της πάνω στην ελληνική λαϊκή τέχνη και παράδοση και για τις προσπάθειες της να διατηρηθεί η ελληνική πολιτιστική κληρονομιά. Παντρεύτηκε πρώτα τον μηχανικό Μιχάλη Γλητσό με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, την Έρση, αλλά ο γάμος της  κράτησε μόλις ενάμιση χρόνο και στη συνέχεια παντρεύτηκε τον Πλάτωνα Χατζημιχάλη, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον μετέπειτα αρχιτέκτονα Νίκο Χατζημιχάλη (1923-1986).

Η Έρση Χατζημιχάλη έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο”Περίπατος με την Αγγελική” που εξέδωσε ο “Κάκτος” το 1999. (περισσότερα…)

Η Νάτα Μελά γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1923 στην Κηφισιά Αττικής και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή το 1941. Μεγάλωσε σε μεγαλοαστικό περιβάλλον με ιστορικές ρίζες. Είναι εγγονή του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά και της Ναταλίας Δραγούμη. Ο πατέρας της ήταν ο Μιχαήλ Μελάς και η μητέρα της ήταν κόρη του Ιωάννη Πεσμαζόγλου, ιδρυτή της Εθνικής Τράπεζας μαζί με το Γεώργιο Σταύρου. Η γιαγιά της από την πλευρά του πατέρα της προερχόταν από το γένος Δραγούμη και ήταν αδελφή του Ίωνα Δραγούμη και κόρη του Στέφανου Δραγούμη.

Το 1942 πήγε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, με καθηγητές τον Κώστα Δημητριάδη και τον Μιχάλη Τόμπρο και εργάστηκε στο εργαστήριο του Θανάση Απάρτη. Αποφοιτώντας, το 1948, δούλεψε για ένα διάστημα με τον Δημήτρη Πικιώνη για τη στήλη στον τάφο του Μητροπολίτη Χρύσανθου και αργότερα για το Μνημείο Πεσόντων στο Λεόντιο της Νεμέας στην Πελοπόννησο. Εκείνο το διάστημα κατασκεύασε τις προτομές, του Στέφανου Δραγούμη στο Ζάππειο και του Γεωργίου Πεσμαζόγλου στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, όπου η επιρροή του Πικιώνη είναι εμφανής.

Μετά την αποφοίτησή της άνοιξε δικό της εργαστήριο στον τελευταίο όροφο ενός σπιτιού στη Βασιλίσσης Σοφίας και λίγο αργότερα, το 1945, στον στάβλο ενός σπιτιού στην οδό Μουρούζη. Εκεί μαζεύονταν, μεταξύ άλλων, ο Νίκος Εγγονόπουλος, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Γιάννης Μόραλης κ.α. Το 1951 παντρεύτηκε τον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη (1913 – 1993) με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά, τον Δημήτρη και την Αλεξάνδρα και για δέκα χρόνια έπαψε να δουλεύει, ασχολούμενη με την κατασκευή σκηνικών στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν.

Αρχικά δούλεψε με μάρμαρο και πέτρα, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν επέστρψε από το Παρίσι, όπου είχε μάθει να δουλεύει με το οξυγόνο, στράφηκε στη χρήση του μετάλλου, υιοθετώντας τα διδάγματα της αφηρημένης τέχνης, που κυριαρχούσε στην καλλιτεχνική σκηνή της Δύσης, χρησιμοποιώντας “ready-made” σιδηρικά και εργαλεία, τα οποία προμηθεύεται από την οδό Αθηνάς. Αντλεί τα θέματά της από το φυσικό κόσμο, πτηνά και ζώα – κοκόρια, κριάρια, ταύρους, κατσίκες, περιστέρια – και από την ελληνική μυθολογία.

Η Ναταλία Μελά παρουσίασε τις δημιουργίες της σε ατομικές εκθέσεις (Αθήνα 1963 και 1964, Βιέννη 1965, Νέα Υόρκη 1970), καθώς και σε διεθνείς εκθέσεις στη Μπιενάλε Σάο Πάολο της Βραζιλίας 1965, στο Παρίσι – Salon de la jeune sculpture 1976, 1967. Τα έργα της βρίσκονται σε δημόσιους χώρους και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Πρόσφατα παρουσίασε ένα κύκλο 35 γλυπτών από χαρτί με τίτλο “τα χάρτινα“.

Ναταλία Μελα – wikipedia…

Ένα αφιέρωμα του Μανώλη Νταλούκα για τη Νάτα Μελά…

Απεβίωσε στις 14 Απριλίου 2019 σε ηλικία 96 ετών…

Η Griechenland Zeitung για τη Νάτα Μελά…

Μία σπάνια φωτογραφία της Νάτας Μελά

Ο Helmut Beckmann γεννήθηκε στην πόλη Hagen (Βόρειος Ρηνανία-Βεστφαλία). Ο πατέρας του πολιτικός μηχανικός, υφηγητής του Πανεπιστημίου του Mannheim είναι πεσών του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου στη Γαλλία (1918) με συνέπεια ο νεαρός να μεγαλώσει ορφανός κοντά στους γονείς της μητέρας του. Παππούς του εκ μητρός ο γνωστός αρχιτέκτονας-πολεοδόμος August Hunig. Από την ηλικία των 13 ετών, ο μικρός ανεδείχθη σε δεξιοτέχνη του πνευστού μουσικού οργάνου, τρομπόνι, κληρονομώντας την μεγάλη του αγάπη προς την κλασσική μουσική από την μητέρα του, διακεκριμένη πιανίστα στο γερμανικό χώρο, που πέθανε το 1956.

Τελείωσε το ουμανιστικό γυμνάσιο της πόλεως Hagen και σπούδασε Φιλοσοφία, Αρχαιολογία, Κλασσικές γλώσσες (Λατινικά και Αρχαία Ελληνικά) και Γερμανική Φιλολογία στο Μπρέσλαου (σημερινό Βρότσλαβ/Πολωνίας) και την Κολωνία. Από το 1940-43 υπηρέτησε ως «μοναδικός εξ αίματος απόγονος», μεταξύ άλλων και στην Ελλάδα, κάνοντας διαλέξεις και ξεναγήσεις στην Κρήτη και την Αθήνα για την επιμόρφωση των γερμανών στρατιωτών. Αφέθη ελεύθερος από την αμερικανική αιχμαλωσία πολέμου το 1945 – χωρίς επιβαρυμένο πολιτικό παρελθόν – ενώ είχε αρνηθεί την απονομή του βαθμού του αξιωματικού, παρ΄όλο το υψηλό μορφωτικό του επίπεδο, από τις χιτλερικές ένοπλες δυνάμεις.

Από το 1946-57 υπηρετεί ως καθηγητής του Dörpfeld Gymnasium στο Wuppertal. Από το 1957-67 υπηρετεί στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, Dörpfeld Gymnasium, ως καθηγητής-φιλόλογος μέχρι το 1961 και από το 1961-67 ως Διευθυντής του σχολείου, ενώ του έχει προηγουμένως απονεμηθεί ως επίσημος τίτλος, ο υπηρεσιακός χαρακτηρισμός, Διευθυντής Μέσης Εκπαίδευσης (Oberstudiendirektor, OStD).

Μετά από μακρόχρονες προσωπικές προσπάθειες καταφέρνει το τελευταίο έτος υπηρετήσεώς του στην Ελλάδα να θέσει τον θεμέλιο λίθο της Γερμανικής Σχολής Αθηνών στο Μαρούσι. Από το 1968-1979 υπηρετεί ως Διευθυντής του ουμανιστικού γυμνασίου Konrad Duden στην Wesel (Βόρειος Ρηνανία-Βεστφαλία) μέχρι την συνταξιοδότησή του.

Έχει ασχοληθεί επισταμένως με τη Νεοελληνική Λογοτεχνία και έχει μεταφράσει την Ιστορία της στα γερμανικά. Εκτός αυτών από το 2004 εκδίδει Ποίηση και Πεζογραφήματα στον εκδοτικό οίκο του Βερολίνου Frieling και Huffmann.

Κατέχει άριστα την λατινική και αρχαία ελληνική γλώσσα.

Νυμφεύθηκε την πρώην μαθήτριά του, Ελληνίδα, νομικό-δικηγόρο, Ντόλλυ Κόγκου-Beckmann (απόφοιτο 1966) και διέμεναν τα τελευταία χρόνια στο Μόναχο, το Λουγκάνο Ελβετίας και την Βουλιαγμένη Αττικής.

Απεβίωσε τον Νοέμβριο του 2017.

Η οικογένεια Ζάννου έλκει την καταγωγή της από τη Μυτιλήνη. Μετά τον απαγχονισμό του Κωνσταντίνου Κωνσταντινίδη από τους Τούρκους στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, η γυναίκα του με τον γιο της Ιωάννη φεύγουν από το νησί και εγκαθίστανται στην Κωνσταντινούπολη όπου και αλλάζουν το όνομά τους σε Ζάννος.

(πηγή των πληροφοριών αποτελεί το εξαιρετικό βιβλίο της Μιράντας Ζάννου “Μία Οικογένεια, δύο αιώνες, το χρονικό της οικογένειας Ζάννου”, που αποτελεί υποδειγματική εργασία με αναλυτικότατες παρουσιάσεις γενεαλογικών δέντρων των τεσσάρων κλάδων της οικογένειας με τίτλους: “Ιωάννης και Μαριόρα”, “Κωνσταντίνος”, “Κλεάνθης”, “Μιλτιάδης” και “Αριστόβουλος”)

Ο Ιωάννης Ζάννος, μετά το τέλος των σπουδών του, ασχολήθηκε με το εμπόριο. Παντρεύτηκε τη Μαρία (Μαριόρα) το γένος Στρατηγοπούλου και απέκτησαν τέσσερα αγόρια: τον Κωνσταντίνο (1848), τον Κλεάνθη (1850), τον Μιλτιάδη (1852) και τον Αριστόβουλο (1856). Το 1862 η Μαρία Ζάννου αποφάσισε να εγκαταλείψει τον σύζυγό της και την Κωνσταντινούπολη, και με τα τέσσερα παιδιά της και τους αδελφούς της Ευστράτιο και Αρίστιππο να εγκατασταθούν στην Αθήνα όπου και παρέμειναν την υπόλοιπη ζωή τους.

Ο Μίλτος Α. Ζάννος (εγγονός του Ιωάννη) γεννήθηκε το 1889 στους Πεταλιούς, πήγε σε ηλικία 16 ετών στη Ζυρίχη για σπουδές. και τρία από τα τέσσερα παιδιά του εμφανίζονται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης. Ο Ιωάννης Κ. Ζάννος γεννήθηκε το 1891. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης μηχανολόγος. Στη συνέχεια πήγε στην Αγγλία για εξειδίκευση στα μηχανολογικά των αυτοκινήτων. Όταν γύρισε στην Ελλάδα εργάστηκε στο μηχανουργικό τμήμα της ΒΙΟ. Το 1949 εξελέγη καθηγητής στο Πολυτεχνείο στο μάθημα των Υδροδυναμικών Μηχανών.

Η επιχειρηματική τους δραστηριότητα αφορά δύο συγκεκριμένες περιόδους κατά τις οποίες γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα γνώρισε βιομηχανική ανάπτυξη: Η πρώτη περίοδος ξεκινά το 1881 και τελειώνει με τους Βαλκανικούς. Η δεύτερη ξεκινά το 1920, όπου σημειώνονται ιδιαίτεροι ρυθμοί ανάπτυξης μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, και τελειώνει με την πτώχευση του 1932. Η πρώτη γενιά της οικογένειας Ζάννου ασχολήθηκε με αυτό που ονόμαζαν και οι ίδιοι «γεωργική βιομηχανία», κυρίως με την παραγωγή κρασιού και αργότερα με την παραγωγή τσιγάρων, ενώ η δεύτερη γενιά ασχολήθηκε κυρίως με τους κλάδους της μηχανοποιίας και της οδοποιίας, αν και συνέχισε να ασχολείται και με τη γεωργική βιομηχανία στους τομείς της παραγωγής ζύμης και λαδιού με αρκετές δυσκολίες στη περίπτωση του λαδιού.

Στα Μαθητολόγια της Αραχώβης εμφανίζονται έξι παιδιά με το επώνυμο της οικογένειας, αλλά και πολλά άλλα από τους συγγενείς κλάδους:

του Μιλτιάδη Ζάννου (1889-1976) του Αριστόβουλου:

– η Αλίκη Ζάννου (1928 – 1986)

– η Μιράντα Ζάννου (1928-1952)

– ο Αλέξανδρος (Αλέκος) Ζάννος (1922-2004)

του Ιωάννη Ζάννου (1894-1969) του Μιλτιάδη (1852-1928):

– η Λίλιαν Ζάννου (1921-2010)

– η Ιωάννα Ζάννου (1926-2009). Παντρεύτηκε το Θέμο Πάνο (1923-1996), απόφοιτο του 1940.

του Ιωάννη Ζάννου (1891-1957) του Κωνσταντίνου:

– η Ολυμπία (Λία) Ζάννου (1926-1971)

Η Edith Ζάννου, κόρη του Αριστόβουλου Ζάννου, παντρεύτηκε τον Ιωάννη Αγαλλίδη και απέκτησε δύο κόρες, την Γιολάντα Αγαλλίδου (που παντρεύτηκε τον Γιάννη Καναβαριώτη) και την Έλλη Αγαλλίδου (Elly Agallidis Scwab, που παντρεύτηκε τον Georg Schwab), και

Η Ισμήνη Ζάννου (1883-1970), που παντρεύτηκε τον Γεώργιο Γκρόμαν (1875-1945) και απέκτησε τον Ροδόλφο (Ρούντι) Γκρόμαν.

Ο Ιωάννης Ν. Παντελάκης (1920-)

Ποια είναι τα σημαντικότερα ναυάγια στον ελληνικό βυθό; Τι ιστορίες μπορούν να μας διηγηθούν οι φάροι; Πόσα τα λοιμοκαθαρτήρια στην ελληνική επικράτεια και πόσους υποδέχτηκαν ανά τους αιώνες;

Ο διαδικτυακός τόπος nautilos.laskaridisfoundation.org απαντάει σε αυτά και έρχεται να τοποθετήσει στον χάρτη, με συστηματικό τρόπο πλέον, όλες αυτές τις ιστορίες θάλασσας που σπάνια αναδύονται στη βιβλιογραφία.

Μέσα από τη φωτογραφική συλλογή φάρων του Προέδρου του Ιδρύματος, Παναγιώτη Κ. Λασκαρίδη, την έκδοση του Ιδρύματος Ναυάγια στον ελληνικό βυθό και τα εκτενή λήμματα για τα λαζαρέτα, με τη σφραγίδα του Ελληνικού Ινστιτούτου Ναυτικής Ιστορίας (ΕΛ.Ι.Ν.ΙΣ.), τμήματα της ελληνικής ιστορίας που βρίσκονταν μέχρι τώρα στη σκιά, αποκτούν νέα υπόσταση.

Ο Ναυτίλος είναι ένας πρωτότυπος ιστοτόπος που μας προσκαλεί να εξερευνήσουμε την ελληνική ναυτική ιστορία από ένα διαφορετικό πρίσμα. Θα εμπλουτίζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, με στόχο να αποτελέσει εκπαιδευτικό εργαλείο για μαθητές, επισκέπτες των ελληνικών θαλασσών αλλά και το ευρύτερο κοινό.

https://nautilos.laskaridisfoundation.org

der Sommer ist da!

Ende Juli beginnt in Athen die Sommerpause und auch unser Büro gönnt sich ein paar erholsame Tage. Damit Sie auch in den nächsten Wochen gut informiert bleiben, empfehlen wir die aktuelle Folge von „YiasasAdenauer“. In unserer Sommerausgabe geht es um die steigenden Zahlen im Tourismus und die Entwicklungen am Immobilienmarkt. Dazu haben wir den CEO von Engel & Völkers Georg Petras im Interview.

Zu finden gibt es den Podcast überall wo es Podcasts gibt, bei Spotify Yiasas Adenauer | Podcast on Spotify und auf: Yiasas Adenauer (letscast.fm).

Ab September werden wir mit neuen Folgen erscheinen, besondere Gäste haben schon zugesagt

An dieser Stelle dürfen wir Sie auch schon einmal auf die 88. Internationale Messe Thessaloniki hinweisen. Deutschland wird in diesem Jahr das Gastland sein und auch unsere Stiftung wird die ganze Zeit mit einem eigenen Stand vor Ort sein.

Sie sind bereits heute zum Besuch in der Zeit vom 7. bis 15. September 2024 eingeladen. Zu zwei Veranstaltungen werden Sie noch gesondert eingeladen.

An dieser Stelle wünschen wir Ihnen aber nun einen angenehmen Sommer!

Παγκόσμια πρεμιέρα πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού 2024 και εμβληματική ερμηνεία του Ολυμπιακού Ύμνου.

Ένα ισχυρό μήνυμα αναδύεται από την Αρχαία Ολυμπία και την Ελλάδα.

Η παγκοσμίου φήμης τραγουδίστρια της όπερας Τζόυς ΝτιΝτονάτο παρουσιάζει το “Eden in Olympia”, ένα πρωτότυπο έργο που στοχεύει στην ευαισθητοποίηση σχετικά με την περιβαλλοντική διαχείριση, από τον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας. Το έργο κάνει παγκόσμια πρεμιέρα μέσω του κορυφαίου πολιτιστικού καναλιού ARTE στις 21 Ιουλίου 2024 στις 5:35 μ.μ., στην Ελλάδα στην ΕΡΤ2 στις 25 Ιουλίου στις 22:00 μ.μ., ενώ θα είναι επίσης διαθέσιμο για προβολή στο Carnegie Hall από τις 26 Ιουλίου. (περισσότερα…)

Ήταν μία μαγική βραδιά. Όποιος το διαισθάνθηκε και ήρθε, κέρδισε. Κέρδισε κάτι μοναδικό.

Ο Κώστας Παπαηλιού, εμπνευστής της παράστασης, πέτυχε απόλυτα. Κεντρικός παρουσιαστής, κονφερανσιέ, συντονιστής, πανταχού παρών οδήγησε τοακροατήριο σεένα ονειρικό ταξίδι. Ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που είχαμε περιγράψει.

Πριν προλάβει να πει κάποιος κάτι, ανέβηκε η ορχήστρα στην σκηνή και μας τραγούδησε “Γεννήθηκα στον απόηχο της Γαλλικής Επανάστασης” του Daniel Elster.

Τον λόγο έλαβε ο Κώστας Παπαηλιού για τα καλωσορίσματα καλώντας διαδοχικά στην σκηνή τον Αντιπεριφερειάρχη Κεντρικού Τομέα Αθηνών Γιώργο Δημόπουλο, τον Αντιδήμαρχο Αθηναίων Λευτέρη Σκιαδά και χαιρέτησε τον Πρέσβη της Πολωνίας Artur Lompart,που μας έκανε την τιμή, τον μοναδικό εκπρόσωπο των πρεσβειών των χωρών, που είχαν απώλειες στη Μάχη του Πέτα.

Αμέσως μετά o Κώστας Γαλάνης χαιρέτησε από την πλευρά του Συλλόγου Αποφοίτων, που εγκαινίασε τις εκδηλώσεις του μετά την πανδημία με το σπουδαίο αυτό γεγονός και θύμισε ότι το 1897-98 στον φιλόξενο χώρο του νέου πλέον Goethe, είχε φιλοξενηθεί η Γερμανική Σχολή στο τότε Philadelphia Haus για δύο χρόνια μέχρι να κτιστεί το συγκρότημα της Αραχώβης.

Την σκυτάλη έλαβε ο Κώστας Βελέντζας, ο πρόεδρος της Εταιρείας για τον Ελληνισμό και τον Φιλελληνισμό, που συνδιοργάνωσεμε τον Σύλλογο Αποφοίτων την εκδήλωση. Με πάθος έφηβου, σαν αυτό που οδήγησε τον Έλστερ στην Ελλάδα, μίλησε για τους Φιλέλληνες και το κίνημα του φιλελληνισμού στην Ευρώπη, ξεκινώντας από τον Βίνκελμαν, του “πατέρα” της κλασσικής αρχαιολογίας και μας έφτασε μέχρι την Μάχη του Πέτα και την προδοσία του Τάγματος των Φιλελλήνων. Μας εξήγησε πώς γεννήθηκε όλο αυτό το κίνημα αντικαθιστώντας στην συνείδηση των Ευρωπαίων την Ρώμη με την Αρχαία Ελλάδα της δημοκρατίας και του Χρυσού Αιώνα.

Στην άκρη αριστερά της σκηνής ο Ιορδάνης Καλέσης μεταμφιεσμένος σεΓιόχαν Ντάνιελ Έλστερ ξεκίνησε την αφήγηση της ζωής του με το ταξίδι του από τα χρόνια του σχολείου, της εφηβείας, της αταξίας και της αναζήτησης.

Πρώτος σταθμός η Θουριγγία, όταν οι γονείς του αποφάσισαν να γίνει ιερωμένος, αφού “έπαιρνε” τα γράμματα, αμέσως μετά: το κυνηγητό λόγω μιάς μονομαχίας, η πρώτη φορά που αντίκρυσε την Ροζίνα, τον έρωτα της ζωής του, το απολυτήριο του από το σχολείο.

Και ξανφικά, και ενώ όλα πήγαιναν μία χαρά, μία νέα μονομαχία, μία υποχρεωτική στράτευση στην Λεγεώνα των Ξενων, ένα ταξίδι στην Κορσική καιένταξη ως γιατρός στο Τάγμα των Φιλελλήνων.

Η Μάχη στο Πέτα, η απώλεια όλων των φίλων, η επιστροφή στην πατρίδα μέσω Τήνου, Σμύρνης και τέλος στην Μασσαλά και μετά καθηγητής μουσικής στην Ελβετία. Η Ροζίνα του, που στο μεταξύ είχε παντρευτεί κάποιον άλλο θεωρώντας τον νεκρό στην μάχη, έχασε τον σύζυγό της και επι τέλους έμεινε μαζί του. Για κακή του όμως τύχη η ζωή μαζί της δεν είχε διάρκεια. Πέθανε και τον άφησε μόνο του να βολοδέρνει ανάμεσα στο κρασί και τις αναμνήσεις του.

Ανάμεσα σε όλα αυτά τα είκοι και πλέον επεισόδια περεμβάλλονταν ισάριθμα τραγούδια της χορωδίας σε μουσικές Elster, von Weber, Beethoven, Schubert και άλλων από την 25μελή “Φιλελληνική Χορωδία”, που ήρθε απο την Δρέσδη με διευθυντή τον Ματίας Μπρεντσνάιντερκαι αποτελείτο από Παλαιμάχους του Kreuzchor της Δρέσδης, της ιστορικής χορωδίας που ιδρύθηκε το 1216, του Thomanerchor της Λειψίας και της παιδικής χορωδίας του Windsbach.

OJohann Daniel Elster μας αποχαιρέτησε τον Δεκέμβριο του 1857 και οΜατίας Μπρέντσναιντερ τον ξεπροβόδισε με ένα τραγούδι που τραγούδησαν όλοι οι παριστάμενοι στην αίθουσα σε ελεύθερη μετάφραση του Κώστα Παπαηλιού: “τι ωραίο το βραδάκι…“

Είδαμε πολύ κόσμο. Ήταν ο Hubert Eichheim από το Philadelphia, ο Valentin Schneider, η Καρολίνα Κολοκυθά από το Goethe, η κυρία Χατζηλαζάρου, που εκπροσωπούσε τον ΔΕΔΔΗΕ, τον Μεγάλο Χορηγό της εκδήλωσης, η Τένια Παπαδάκη από τον σύλλογο, πολλοί απόφοιτοι και ανάμεσά τους ο Νίκος Παπαϊωάννου, η Αγγέλα Βορεάδου, η Μαριάνα Καναβαριώτου και η Άννα Φιλίνη από την τάξη του Κώστα Παπαηλιού, η Αλκμήνη Παπαδοπούλου, η Άννα Τσαντίλη, η Άννα Δημητράκου, ο Νίκος Φωτιάδης, ο Νίκος Χατζηαργυρού, ο οποίος μάλιστα έχει διατελέσει πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΔΕΔΔΗΕ και άλλοι.

Δεν είδαμε εκπροσώπους των άλλων πρεσβειών όπως και της Πολιτείας, που πιστεύουμε ότι σε ένα τόσο σημαντικό θέμα, ειδικά σήμερα που η Ελλάδα αλλά και η Ευρώπη βρίσκονται αντιμέτωπες με τον κάθε είδους αναθεωρητισμό η παρουσία τους θα ήταν πολύτιμη και θα άφηνε ένα ηχηρό μήνυμα.

Γιώργος Δημόπουλος Αντιπεριφερειάρχης Αθηνών ΚΤ	Λευτέρης Σκιαδάς Αντιδήμαρχος Αθηναίων	Κώστας Γαλάνης Πρόεδρος ΣΑΓΣΑ

Κώστας Παπαηλιού ο εμπνευστής και συντονιστής	Κώστας Βελέντζας Πρόεδρος Εταιρείας Ελληνισμού & Φιλελληνισμού

ούτε η Παρασκευή, ούτε ο κορωνοϊός στάθηκαν εμπόδιο

“Σαράντα παληκάρια…” από τον Βαγγέλη Κωνσταντινόπουλο

ο Γιόχαν Ντάνιελ Έλστερ (Ιορδάνης Καλέσης) χειροκροτείται

ο Κώστας Παπαηλιού παρουσιάζει το βιβλίο της Ρεγγίνας Μανουσάκη	Ελληνική Επανάσταση και γερμανικός φιλελληνισμός από τις Εκδόσεις Παρισιάνου
Όσοι τυχεροί βρέθηκαν στην εκδήλωση πήραν ως δώρο απο τις Εκδόσεις Παρισιάνου ένα τεύχος με τίτλο: “Οι Γερμανοί εθελοντές στον Ελληνικό Απελευθερωτικό Αγώνα του 1821” (δεξιά), που αποτελείσυνοπτική παρουσίαση του βιβλίου της Ρεγγίνας Μανουσάκη, καθηγήτριας στην Γερμανική Σχολή Αθηνών το διάστημα1980-1984 και η οποία έχει δημοσιεύσει πληθώρα μελετών και μεταφράσεων σε ελληνικά και γερμανικά περιοδικά. Η Μαργαρίτα Παρισιάνου, σύζυγος του Κώστα Παπαηλιούκαιιδιοκτήτρια των εκδόσεων, έχει την γλωσσική επιμέλεια όλων τωντόμων της Φιλελληνικής Βιβλιοθήκης. Υποστήριξε από την πρώτη στιγμή όλη την προσπάθεια του Κώστα και την υλοποίησε με τονκαλύτερο τρόπο. Φιλελληνική Βιβλιοθήκη…

Νίκος Παπαϊωάννου – Άννα Φιλίνη δεξιά η Μαργαρίτα Παρισιάνου	Αλκμήνη Παπαδοπούλου (αριστερά) Αγγέλα Βορεάδου (δεξιά)
ΔΕΔΔΗΕ, ο Μεγάλος Χορηγός, τοΜουσείο Φιλελληνισμού και ο ΣΑΓΣΑ	φαγοπότι στην μοναδική ταράτσα του Goethe, που θυμίζει θερινό σινεμά

Δείτε το video της εκδήλωσης…

ΓΕΡΜΑΝΙΔΑ με MBA Goethe Universität Frankfurt με πολυετή εμπειρία στην διδασκαλία της Γερμανικής γλώσσας και επάρκεια αναλαμβάνει με αποτελεσματικότητα  διαδικτυακά και δια ζώσης μαθήματα σε όλα τα επίπεδα Α1 μέχρι και C2, προετοιμασία για εξετάσεις  στην DSA και  διπλώματα Ινστιτούτου Goethe και ÖSD.

επικοινωνία στο 697 2288892, ahastri@gmail.com

Την Πέμπτη 18 Ιουλίου έγινε με επιτυχία η σύσκεψη κορυφής 2024 της Ideagenglobal, μίας διεθνούς οργάνωσης με στόχο, όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα της (www.ideagenglobal.com), την ανάδειξη σε παγκόσμιο επίπεδο των στόχων της βιώσιμης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών.

Όπως και πέρυσι στην αντίστοιχη εκδήλωση στην Ιόνια Ακαδημία στην Κέρκυρα (https://www.ideagenglobal.com/localchangeforlglobalimpact23 καθώς και https://youtu.be/YNk_Ea1MAjA), είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω στο πάνελ της ΑΛΛΗΛΟΝ (www.allilonnet.com), του παγκόσμιου, ανεξάρτητου, μη κυβερνητικού και μη κερδοσκοπικού δικτύου Ελλήνων και φίλων της Ελλάδας, για αλληλεγγύη στον επαγγελματικό τομέα, κυρίως υπέρ των νέων, για σπουδές, επαγγελματική ένταξη, σταδιοδρομία, επιχειρηματικότητα και καινοτομία, με θέμα “Greece’s Energy Transition to a Sustainable Future and Geopolitical Challenges in the Eastern Mediterranean” και να παρουσιάσω το κρίσιμο θέμα της αναγκαίας τεράστιας επέκτασης των δικτύων μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, χωρίς την οποία οι στόχοι της ενεργειακής μετάβασης είναι ανέφικτοι.

(στην φωτογραφία από αριστερά: Νικόλαος Λυγερός, που οριακά εμφανίζεται, Ιωάννης Μπαλτζώης, Λεόντιος Πορτοκαλλάκης, Κώστας Παπαηλιού και το πάνελ συμπληρώνουν οι Σπύρος Κιαρτζής και Άγγελος Παγκράτης, που όμως δεν περιλαμβάνονται στο πλάνο).

Την Παρασκευή 19 Ιουλίου είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας στο Πεντάγωνο και να ενημερωθούμε για τις εξελίξεις στις Ένοπλες Δυνάμεις μας.

“Για εμένα η επίσκεψη αυτή έφερε μεγάλο συναισθηματικό φόρτο, καθώς αυτή την εποχή, πριν πενήντα συναπτά έτη, υπηρετούσα στο Αρχηγείο και έζησα από κοντά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και όλα τα σχετικά συνταρακτικά γεγονότα. Τότε κατάλαβα την αξία της στρατιωτικής θητείας και ένοιωσα τι σημαίνει πόλεμος”.

Να συμπληρώσουμε ότι στην ημερίδα αυτή σε άλλο πάνελ main speaker ήταν η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη.

Alexandra Mitsotakis from World Human Forum – Keynote PowerChat with Ideagen Global’s George Sifakis

The World Human Forum’s Alexandra Mitsotakis joins Ideagen Global’s George Sifakis for an exclusive Ideagen TV interview live onstage in Athens to share her vision and impact of the World Human Forum.

George Sifakis – Moderator  (περισσότερα…)

Το απόγευμα αυτής της Κυριακής πήγα στο σπίτι μου. Την επόμενη μέρα που ήταν Δευτέρα θα ερχόταν η μητέρα μου να κάνει μπουγάδα. Μου λέει λοιπόν η κυρία Ζάννου, «πάρε την μητέρα σου και φέρτην να μείνει εδώ το βράδυ». Την παίρνω όπως ήταν η γυναίκα, χωρίς πράγματα, μόνο τα ρουχαλάκια της σε μια τσαντούλα και τη φέρνω στο σπίτι. 

Αυτό το πράγμα εξακολούθησε χρόνια: δουλειά, μουσική και σχολείο.Όλη την ημέρα  ήμουνα απασχολημένη, τα νιάτα μου τα πέρασα έτσι. Έμενα στο Κολωνάκι τότε, από το ’41 μέχρι το ’45 ήμουνα στο Κολωνάκι, οι υπόλοιποι τρεις στην Καισαριανή.

Θυμάμαι ότι 12 Οκτωβρίου, που είναι και η μέρα των γενεθλίων μου και είναι μέρα σημαδιακιά, ξεχυθήκαμε στους δρόμους η κυρία Ζάννου, η Λία, η Βαλή, ο Αλέξης ο Στεφάνου κι εγώ -έχω μια φωτογραφία ακριβώς εκείνη την ημέρα στην οδό Πανεπιστημίου. Αφήσαμε το σπίτι, κλείσαμε την πόρτα και πεταχτήκαμε όλοι. Η Αθήνα ήτανε γεμάτη από κόσμο και τα τελευταία αυτοκίνητα και τανκς των Γερμανών κατεβαίνανε την Πανεπιστημίου και φεύγανε, το θυμάμαι αυτό πολύ καλά.

Εγώ λοιπόν μένω στο Κολωνάκι, ο πατέρας μου έχει πεθάνει το ’41 από την πείνα, η αδερφή μου πεθαίνει το ’44 από φυματίωση σε έξι μήνες, σε ηλικία είκοσι χρονών και μένει μόνη της η μητέρα μου στην Καισαριανή. Το ’44 κάηκε η παράγκα. Η φωτιά έγινε στα Δεκεμβριανά.

στην φωτογραφία: 12 Οκτωβρίου 1944. Απελευθέρωση της Αθήνας

Από αριστερά: Αλέξης Στεφάνου, Λία Ζάννου, Βαλή Ζάννου και Δόμνα Σαμίου. Οδός Πανεπιστημίου, διακρίνονται και οι γραμμές του τραμ.

(περισσότερα…)

Ο Ρούντολφ Άλτερ γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1929 και ήταν απόγονος Ελβετός υπήκοος με Ελβετική ταυτότητα, αλλά στην πραγματικότητα ήταν Έλληνας και δη παλαιός Αθηναίος. Ηταν απόγονος Ελβετών που εγκαταστάθηκαν επι Όθωνος στην Σύρο και το 1956 ήρθαν στην Αθήνα. Φοίτησε στη Σχολή και στη συνέχεια σπούδασε στην Ελβετία Εμπορική Οικονομία.

Το 1957 νυμφεύθηκε την Ελένη Παπαχειμώνα και το 1959 απέκτησε ένα γιό, τον Reini (Reinhold), ο οποίος αποφοίτησε από την Σχολή το 1978. Ασχολήθηκε με αντιπροσωπείες και η μεταφορική του εταιρεία Ikaros είχε σχολικά αυτοκίνητα που μετέφεραν τους μαθητές και τις μαθήτριες της Σχολής.

Ήταν ενεργό μέλος της “Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας” και του “Συλλόγου Ωφελίμων Βιβλίων”. Το πάθος του όμως ήταν ο Γεώργιος Δροσίνης. Ήταν εξέχον μέλος των “Φίλων του Μουσείου Δροσίνη” συμμετέχοντας στο πρώτο ΔΣ  του Συλλόγου ασχοληθείς  με την έρευνα γύρν από το έργο του ποιητή στην Αθήνα και στο Βόλο συμμετέχοντας με ανακοινώσεις του σε συνέδρι, κάνοντας πολλές ομιλίες

Απεβίωσε την 31 Οκτωβρίου 2005.

Ο Ευάγγελος Κοφινιώτης γεννήθηκε το 1922 κα πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης στην Β’ Δημοτικού το έτος  1929-30 και παραμένει έως το έτος 1937-38 στην Δ’ Γυμνασίου. Πιθανόν να συνέχισε και να αποφοίτησε από την Γερμανική και να έχουν χαθεί τα αντίστοιχα φύλλα των μαθητολογίων, διότι τον αναφέρει ο συμμαθητής του Γένιο Σαντορίνης: “το 1948, μόλις διπλωματούχος μηχανικός, απέθανε ο Ευάγγελος Κοφινιώτης”.

Ο Γιώργος Καπετάνης γεννήθηκε την 4.5.1956 στην Αθήνα. Φοίτησε στο 84ο Δημοτικό Σχολείο στην Πλάκα και αποφοίτησε από την Σχολή το 1974. Το 1975 ξεκίνησε τις σπουδές του στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο Ανοβέρου, Τμήμα Ναυπηγών και Ναυτικών Μηχανολόγων Μηχανικών. Το 1983 πήρε το δίπλωμά του στην Μηχανολογία και την Ναυτική Μηχανολογία από το παραπάνω Πολυτεχνείο με ειδικότητα στις Ναυτικές Μηχανές Diesel. Επίσης έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) Τμήμα Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών με πεδίο τη μεταβατική συμπεριφορά Ναυτικών Κινητήρων Diesel εξετάζοντας ιδιαιτέρως την εκπομπή καυσαερίων και την επίδραση στο περιβάλλον και τις οικονομικές επιπτώσεις με διαφορετικά καύσιμα. Μετά το τέλος των σπουδών του ο Γεώργιος Καπετάνης εργάστηκε σε διαφορετικές περιοχές της Ναυτικής Μηχανολογίας. Ο τελευταίος του εργοδότης ήταν ο Όμιλος Ευγενίδη όπου από το 1996 έως το 2010 εργάστηκε κατ αρχήν στην REEFER & GENERAL και μετέπειτα στην Aegean Speed Lines. H θέση του ήταν Αρχιμηχανικός και Εξουσιοδοτημένο Πρόσωπο (DPA) για τα πλοία της Εταιρείας Speedrunner ΙΙ, ΙΙΙ, ΙV. Προς το παρόν συνεχίζει την ερευνητική του εργασία στο ΕΜΠ και την Περιοχή Θαλάσσιων Μεταφορών.

(περισσότερα…)

(*) αν δεν είχε υποχρεωθεί να φύγει από την Σχολή θα αποφοιτούσε το 1946.

Ο Κωνσταντίνος Δρακόπουλος ήταν μαθητής στην Αραχώβης στα χρόνια του Πολέμου. Γεννημένος το 1928 εμφανίζεται στα Μαθητολόγια το 1938-39 στην 1η Τάξη του 8ταξίου, δηλαδή στην Ε’ Δημοτικού, και παραμένει έως το έτος 1943-44 στην 5η του 8ταξίου (δηλαδή στην σημερινή Γ’ Γυμνασίου) όταν έκλεισε η Σχολή και υποχρεώθηκε να ολοκληρώσει το Γυμνάσιο σε άλλο σχολείο, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1946.

Ξεκίνησε την πολύχρονη σταδιοδρομία του στον τομέα της ναυτιλίας μετά την αποφοίτησή του από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και εργάστηκε σε διάφορες επιχειρήσεις με έδρα τη Νέα Υόρκη, προτού προσχωρήσει στη Niarchos London Ltd. το 1953, αναλαμβάνοντας τη θέση του Διευθυντή Ναυτιλίας. Διετέλεσε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και Διευθύνων Σύμβουλος των «Ελληνικών Ναυπηγείων Α.Ε.» για τριάντα, περίπου, χρόνια. Ο κ. Δρακόπουλος υπήρξε, επίσης, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας «Διεθνή Ναυτιλιακά Πρακτορεία Α.Ε.» για σχεδόν είκοσι χρόνια. Έχει διατελέσει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου πολλών, διεθνούς κύρους, οργανισμών, όπως ο ελληνικός Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, το American Bureau of Shipping, η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, η Τράπεζα της Ελλάδος, κ.ά. Ο κ. Δρακόπουλος κατείχε τη θέση του Προέδρου της Ελληνικής Συμβουλευτικής Επιτροπής του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», από το 1996 έως το 2004. Έκτοτε, κατέχει τη θέση του Συμβούλου του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος.

Απεβίωσε την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2024 σε ηλικία 96 ετών.