Πώς εξελίσσεται το παγκόσμιο εγχείρημα του εξηλεκτρισμού και ποιος ο ρόλος της Διεθνούς Οργάνωσης CIGRE στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας; Γιατί οι Γραμμές Υπερυψηλής τάσης χρειάζονται ανανέωση και που θα βρεθεί το αναγκαίο ανθρώπινο δυναμικό και τα υλικά για τον εκσυγχρονισμό τους;
Ο Πρόεδρος της GIGRE, Κωνσταντίνος Παπαηλιού, συζητά στην εκπομπή “Στην Πρίζα” του ΑΔΜΗΕ με τον δημοσιογράφο, Μιχάλη Μαστοράκη, για το κόστος της ενεργειακής μετάβασης, τα οφέλη των ηλεκτρικών διασυνδέσεων και την επιλογή της πυρηνικής ενέργειας ως εναλλακτική λύση για την κάλυψη των ενεργειακών κενών.
Ο Φαίδων Σοφιανός έδωσε μια μοναδική συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην Ελένη Τζαννάτου και την “Καθημερινή” στις 26.11.2024 με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και video από το εργαστήριό του, ξεκινώντας από τα παιδικά χρόνια στην Πόλη, εξομολογείται πώς δίνει ζωή στην κούκλα και πώς η κούκλα τον βοηθά να περάσει στον χώρο του παραμυθιού.
Η Δήμητρα Μάτου γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1924 και αποφοίτησε το 1943. Στα Μαθητολόγια εμφανίζεται το έτος 1938-39 στην Β’ Γυμνασίου και παραμένει έως την Στ’ Γυμνασίου το 1942-43,
Η συγκεκριμένη εφαρμογή δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες να ανακαλύψουν με τρόπο διαδραστικό επιλεγμένα αντικείμενα από τη ναυτική συλλογή του προέδρου του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη Παναγιώτη Κ. Λασκαρίδη. Η συλλογή συγκροτήθηκε από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και ύστερα, και σήμερα αποτελεί μία από τις σημαντικότερες στην Ελλάδα. Mετρά περισσότερα από 300 αντικείμενα, μεταξύ των οποίων πλήθος σπάνιων scrimshaws (φιλοτεχνημένα οστά και δόντια φαλαινών ή άλλων θηλαστικών). Τα αντικείμενα παρουσιάζονται στην εφαρμογή τρισδιάστατα, αλλά μόνο αφού οι χρήστες σκανάρουν τους κατάλληλους κωδικούς που κάθε άλλο παρά τους προϊδεάζουν για όσα θα δουν. 
Η Κατερίνα Λογοθετούλου-Τσιλιμίγκρα ήταν κόρη του Ηλία Λογοθετόπουλου και αδελφή του Ιωάννη και του Ξενοφώντα, που ήσαν επίσης μαθητές στην Γερμανική. Γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1925 και στα μαθητικά της χρόνια την αποκαλούσαν Κατίνα, και έτσι εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης μία μόνον χρονιά, το 1930-31 ατην Α’ Δημοτικού, ενώ εάν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το έτος 1942.
Αποκτά το δίπλωμά της το 1949 μετά τις «συγκινητικά θριαμβευτικές εξετάσεις», όπως τις χαρακτηρίζει ο δημοσιογράφος του Βήματος Θ.Ν. Συναδινός (11/9/1949). Θα ενταχθεί ως χορεύτρια στο επαγγελματικό δυναμικό της σχολής σε παραστάσεις με τις οποίες ο έντεχνος χορός στην Ελλάδα άρχισε να δημιουργεί ιστορία. Εκπροσωπώντας το 1949 την Ελλάδα στο Καλλιτεχνικό Φεστιβάλ των Παρισίων, η ομάδα της Πράτσικα παρουσιάζει πρόγραμμα στη μεγάλη σκηνή του θεάτρου των Champs Elysees στο πλαίσιο των εκδηλώσεων υπό την αιγίδα της Unesco για την έναρξη λειτουργίας των Ηνωμένων Εθνών με συνεργάτες τον Στράτη Μυριβήλη (πρόλογο, χορικά, επίλογο), Νίκο Σκαλκώτα (μουσική ενορχήστρωση), Κούλα Πράτσικα και Ραλλού Μάνου (χορογραφία), Μουσείο Μπενάκη (κοστούμια, όργανα).
Σύμφωνα με τα μαθητολόγια η Καλλιόπη Πράτσικα του Ανδρέα, γεννημένη το 1929, εγγράφεται στην Β’ Γυμνασίου την χρονιά 1939-40 και στην Γ’ Γυμνασίου την επομένη 1940-41, ενώ αν συνέχιζε την φοίτησή της θα αποφοιτούσε το 1946, αφού στο τότε 8τάξιο γυμνάσιο η Α’ Γυμνασίου ήταν η 5η Δημοτικού.
Τη απογευματινή ενημέρωση ενισχύει ο Αθήνα 9,84 με την εκπομπή «Ράδιο City», που θα μεταδίδεται από τις 6 έως τις 7 από Δευτέρα έως Πέμπτη, με την Έλενα Χατζηιωάννου και τον Πάνο Πολυζωΐδη στα μικρόφωνα του σταθμού της πόλης.
Ο Χάρης Ιωάννου (΄99), πρόσφατα ξεκίνησε τη συνεργασία του στον Αθήνα 984, με την εκπομπή του “Έχε χάρη”, Δευτέρα έως Πέμπτη 16:00 – 17:00. Μια ώρα μετά τη λήξη της εκπομπής του, αρχίζει στον σταθμό η εκπομπή “Ράδιο City”, που θα μεταδίδεται από τις 18.00 έως τις 19.00 από Δευτέρα έως Πέμπτη, με την Έλενα Χατζηιωάννου και Πάνο Πολυζωΐδη στα μικρόφωνα.
Η Σοφία Βελιμέζη γεννήθηκε το 1920 και απεβίωσε το 1986. Στην Σχολή έμεινε μέχρι την Ε’ Δημοτικού την χρονιά 1929-30 και αν συνέχιζε θα είχε αποφοιτήσει το 1937. Ο πατέρας της Ιωάννης Βελιμέζης (1859-1934) ήταν Πρόεδρος Εφετών, η μητέρα της ήταν η Ευγενία Βελιμέζη το γένος Ιορδανίδη (1883-1971) και το σπίτι τους ήταν στην οδό Δημοκρίτου 16 στο Κολωνάκι, δίπλα ακριβώς από το Λύκειο Ελληνίδων, και το οποίο κατεδαφίστηκε γύρω στο 2005. Στο σπίτι αυτό έζησαν και τα τέσσερα παιδιά: ο Αιμίλιος (1901-1946, ο οποίος δώρισε στο Μουσείο Μπενάκη την συλλογή του από εικόνες), ο Κωστής (1898-1960, ποιητής, σκηνοθέτης, μεταφραστής και συγγραφέας, ο οποίος έγινε γνωστός ως Κωστής Βελμύρας), ο Θεόδωρος (1905-1979) και η Σοφία, που ήταν η μικρότερη, για την οποία όμως δεν γνωρίζουμε πολλά, πέραν όσων αναφέρονται στο velimezisicon.gr, από όπου αντιγράφουμε:
Έφυγε στις 15 Δεκεμβρίου 2024 σε ηλικία 71 ετών ο Νίκος Κονδυλόπουλος, απόφοιτος του 1971. Ο Νίκος είχε σπουδάσει Ναυπηγός και είχε ιδρύσει το 1984 την εταιρεία NEK DESIGN με αντικείμενο την σχεδίαση, και τον έλεγχο μηχανοκίνητων και ιστιοφόρων σκαφών.
Ο Χρήστος Μπαλόγλου και με αφορμή τα τεκταινόμενα και τίτλο “περί των πολιτικών και των τεμπών“, θυμήθηκε τον ελληνολάτρη, φιλόσοφο, ρήτορα Μάρκο Τύλλιον Κικέρωνα [Αρπίνο 3.1.106 – Φόρμα 7.12.43 π.Χ.], ο οποίος δυστυχώς αποκεφαλίσθηκε και δεν πρόλαβε να γεράση-δεδομένου ότι μας άφησε μία πραγματεία περί γήρατος [De senectute]-, αυστηρόν διαχειριστήν των οικονομικών της Κιλικίας και Κύπρου, όπου διετέλεσε έπαρχος και άφησε μνήμη αγαθή, με την μοναδική θεωρία που διετύπωσε κατωτέρω. Νομίζω, ότι μας καλύπτει όλους και όλες!
Η Έλλη Αλεξίου γεννήθηκε στις 22 Μαΐου του 1894 στο Ηράκλειο Κρήτης κόρη του εκδότη Στυλιανού Αλεξίου και της Ειρήνης Ζαχαριάδη και είχε τρία μεγαλύτερα αδέρφια. Τη Γαλάτεια, το Ροδάμανθυ και το Λευτέρη. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του Θέρισσου ο πατέρας της συνελήφθη και φυλακίστηκε για συνεργασία με τους επαναστάτες και δύο χρόνια αργότερα η μητέρα της πέθανε από αποπληξία. Σπούδασε στο Σχολαρχείο του Ηρακλείου και για έξι χρόνια υπηρέτησε ως δασκάλα στο Γ’ Χριστιανικό Παρθεναγωγείο και στη “Στέγη Μικρών Αδελφών”. Το 1920 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα μετά το γάμο της με το Βασίλη Δασκαλάκη και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1925. Ακολούθησε σπουδές Παιδαγωγικών και Φιλολογίας, όπου και διορίστηκε καθηγήτρια Μέσης Εκπαίδευσης διδάσκοντας 19 χρόνια. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση (ΕΑΜ Λογοτεχνών). Το 1945 μετέβη για σπουδές στη Σορβόνη, απ΄ όπου έλαβε δίπλωμα φωνητικής και γαλλικής, ενώ παράλληλα δίδασκε σε σχολεία της ελληνικής παροικίας αλλά της αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια και δεν μπόρεσε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Από το 1949 μέχρι το 1962 διορίστηκε εκπαιδευτικός σύμβουλος για τα ελληνικά σχολεία των σοσιαλιστικών χωρών.
Νύχτα, καφενείο, τελευταίο απασχολημένο τραπέζι. Δύο πελάτες λογομαχούν για την επόμενη κίνηση πάνω από μια σκακιέρα. Ο ιδιοκτήτης, που μαζεύει για να κλείσει, τους προειδοποιεί, Και μία, και δύο, και τρεις. Συνεχίζουν εκείνοι, σαν να μην άκουσαν τίποτα. Βγαίνει έξω ο ιδιοκτήτης, κλειδώνει, κατεβάζει τα κεπένγκια, και γεια σας. Μια λάμπα φωτίζει ακόμα τους σκακιστές που, αδιάλειπτα απορροφημένοι, εξακολουθούν να τσακώνονται με το βλέμμα καρφωμένο στα πιόνια, πίσω από τη σιδεριά.
Wir freuen uns, Sie zum diesjährigen Frühlingskonzert am Freitag, den 14.3. um 19.30 Uhr in der Aula der DSA begrüßen zu dürfen. Beim Konzert werden die AGs Chor, Instrumentalensemble, Rockband, JU-Musicians und die Fachschaft Musik der DSA musizieren und singen.
Ο γενικός τίτλος της έκθεσης «Χωρίς ήχο» λειτουργεί ως παραδοξολογία καθώς η ανάγνωση των έργων τελείται υπό τους ήχους και την προφορική αφήγηση του ομώνυμου βίντεο. Πρόκειται για έναν γυναικείο μονόλογο, ένα αυθόρμητο ερωτικό παραλήρημα που σκιαγραφεί τη μοναχικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης την εποχή της καραντίνας.
Η επιδραστικότητα της ανατρεπτικής θέασης του κόσμου από τον Goya αποδεικνύεται εξαιρετικά ανθεκτική στο χρόνο. Κάνει εμφανή την παρουσία της στην απελευθερωτική έκρηξη των σουρεαλιστικών οραμάτων και της ποιητικής γλώσσας του μοντερνισμού, ενώ συνεχίζει μέχρι σήμερα να μας προσφέρει μια πολύτιμη δεξαμενή πρωτότυπων εικαστικών ερμηνειών για τη σχέση μας με τον κόσμο και τα όντα που τον συναποτελούν. Τα χαρακτικά του διακρίνονται για την αληθοφάνεια του τερατώδους, την πειστικότητα του παραλόγου και την έλξη του αποτρόπαιου. Αξιοποιώντας τη θεατρικότητα της καρναβαλικής παράδοσης και της Commedia dell’ Arte, ο Goya συνθέτει ένα καινοφανές σύμπαν στο οποίο κυριαρχεί η αμφισημία και η υβριδικότητα, η διαρκής αιώρηση ανάμεσα στο οικείο και το ανοίκειο, αίσθηση που οφείλεται στην αριστοτεχνική συναρμογή δημοφιλών, καθημερινών θεμάτων με παράταιρες, απειλητικές, αποκρουστικές ή και δυσερμήνευτες μορφές οι οποίες παραδόξως μας έλκουν αντί να μας απωθούν, ίσως διότι σ’ αυτές αναγνωρίζουμε διαισθητικά κάτι βαθιά δικό μας. 
Ο Θόδωρος Σωτηρόπουλος δημοσίευσε στο Τεύχος 161 (Φεβρουάριος 2025) του περιοδικού Book Journal ένα άρθρο με τίτλο “Η μέθοδος Σημίτη”
Στον Romuald Karmakar απονεμήθηκε το βραβείο για το καλύτερο ντοκυμαντέρ του 2024 που έκανε πρεμιέρα στην Berlinale 2024 και βαρβεύτηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2025.
Ο γνωστός πιανίστας Δημήτρης Γιάκας συνοδεύει στο πιάνο μια σειρά 2 συναντήσεων με θέμα τον διάλογο ποίησης και μουσικής στην Ελλάδα από τον 19ο έως τον 21ο αιώνα, στην οποία συμμετέχουν νεότεροι, αλλά και παλαιότεροι λυρικοί τραγουδιστές. Καλλιτεχνική επιμέλεια από τη μεσόφωνο Ειρήνη Καράγιαννη.