Με την συμπλήρωση αιώνος από της εκδημίας του Βρεταννού οικονομολόγου Alfred Marshall, εκ των δασκάλων του J. M. Keynes [1883-21 Απριλίου 1946] στο Cambridge, καταθέτω την μικρά αυτή συμβολή. Ο στόχος της είναι ότι αναδεικνύει μία άλλη διάσταση της πολυσχιδούς συγγραφικής του δραστηριότητος και της συνεισφοράς του στην εξέλιξη της Οικονομικής Επιστήμης , αυτή της χρήσεως της Μαθηματικής Οικονομικής. Οι ανά την υφήλιο οικονομολογούντες και διδάσκοντες την Επιστήμην του Κερδώου Ερμού λησμονούν πλειστάκις την αναφορά του Marshall στον πολύκλαυστο A. A. Cournot [1801-1878] σχετικώς με την χρήση των καμπυλών ζητήσεως και προσφοράς, ένα θέμα που θίγεται στο συνημμένο άρθρον. Στις παραδόσεις μου στην Β-θμια Εκπαίδευση έθιγα αυτή την επισήμανση.

Εύχομαι σε όλες και όλους έτη πολλά εν όψει της διπλής εορτής της προσεχούς Κυριακής, των Δώδεκα Αποστόλων και της κινητής των Αγίων Πάντων. Φέτος, δεν θα νηστεύσωμε ατυχώς την νηστεία των Αγίων Αποστόλων. Αυτά είναι τα παράδοξα των διαφορών μεταξύ του διευρυμένου Ιουλιανού και Γρηγοριανού Ημερολογίου. Με την εορτή των Αγίων Πάντων ολοκληρούται ο πασχάλιος λεγόμενος κύκλος και εκκινούμε από τα ίδια. Χρόνια Πολλά στον Πέτρο και στον Παύλο.

Εύχομαι ένα θερμόν θέρος, χωρίς πλημμύρες και ατυχήματα.

έρρωσθε εν παντί και πανοικεί!

(περισσότερα…)

Η Marianne Danner διηύθηνε στην έναρξη της Τελετής Αποφοίτησης τα παιδιά της ορχήστρας της DSA σε μία καταπληκτική εκτέλεση του τραγουδιού του Μάνου Χατζηδάκι σε μία πολύ όμορφη βραδιά της 22ας Ιουνίου 2024, κάτω από την Πανσέληνο της φράουλας, η οποία δεν ήταν ορατή από την αυλή της Σχολής. Μπράβο Marianne!

Το τραγούδι ξεκινά με ένα νανούρισμα, με ευχές και υποσχέσεις, σαν αυτό που σιγοψιθυρίζουν οι γιαγιάδες και οι μαμάδες για να κοιμίσουν τα μωρά.

Το Χάρτινο το Φεγγαράκι είναι τραγούδι σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και στίχους του Νίκου Γκάτσου, που γράφτηκε για τις ανάγκες του έργου “Λεωφορείον ο Πόθος” του Τεννεσί Ουίλιαμς, που παρουσίασε το Θέατρο Τέχνης το 1949. Στην παράσταση το τραγουδούσε η Μελίνα Μερκούρη. Στην δισκογραφία πέρασε για πρώτη φορά το 1958 με τη Νάνα Μούσχουρη με διαφοροποιημένους στίχους.  Θεωρείται το πρώτο τραγούδι που δημιουργήθηκε από πρωτότυπους στίχους του Γκάτσου. (περισσότερα…)

Ο Γιώργος Πασσάς (απόφ. 2019) είναι δημοσιογράφος στην ελληνική σύνταξη της DW και φοιτητής νομικής. Στην τελευταία του ανάρτηση (19/6/2024) ασχολείται με τους θανάτους τουριστών στην Ελλάδα όπως παρουσιάζονται στον γερμανικό Τύπο, στην επιλογή του Νίκου Παναγιωτόπουλου για να αναλάβει τα ηνία στο Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, και στην πρόσφατη απόφαση – σταθμό του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) σχετικά με τους πρόσφυγες, όπως αυτή σχολιάζεται από το Γερμανικό Δημοσιογραφικό Δίκτυο (Redaktions Netzwerk Deutschland – RND).

Περισσότερα…

Αναζήτηση νέων Ομίλων Eργασίας

Αγαπητοί γονείς και φίλοι της Γερμανικής Σχολής Αθηνών,

Οι Όμιλοι Eργασίας παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην απογευματινή ζώνη του Σχολείου, καθώς διευρύνουν τη σχολική ζωή πέρα από το υποχρεωτικό πρόγραμμα και τα μαθήματα. Η δήλωση συμμετοχής σε έναν Όμιλο Eργασίας είναι βασικά προαιρετική. Οι μαθητές/τριες επιλέγουν με βάση τα ενδιαφέροντά τους, τις κλίσεις και το πρόγραμμά τους. Οι περισσότεροι Όμιλοι που προσφέρονται ανήκουν στους τομείς αθλητισμού, μουσικής, καλλιτεχνικών, θεάτρου, αλλά επίσης και γλωσσών (ισπανικά, ιταλικά) σαν εμπλουτισμός γνώσεων μαθημάτων (Χημεία – Πειράματα, Μαθηματικά, Σχολική εφημερίδα, επιχειρηματολογία, ιστορία κλπ.).

Μέσω της εξαιρετικής δουλειάς που γίνεται στους ομίλους οργανώνονται παραστάσεις στο θέατρο, μουσική, musical, σχολικές ομάδες σε όλα τα αθλήματα, στην επιχειρηματολογία κλπ..

Οι Όμιλοι διεξάγονται μια φορά την εβδομάδα από τέλη Σεπτεμβρίου έως τον Ιούνιο και κατά κανόνα διαρκούν 90 λεπτά. Σε κάθε Όμιλο συμμετέχουν τουλάχιστον 10 παιδιά.

Στην παρούσα φάση ψάχνουμε τρόπους, για να εμπλουτίσουμε ακόμα περισσότερο τις επιλογές που προσφέρουμε. Γι’ αυτό αναζητάμε άτομα που ενδιαφέρονται να συντονίσουν έναν Όμιλο Εργασίας.

Θα σας ενδιέφερε να προσφέρετε κάποιον Όμιλο Εργασίας; Ή μήπως γνωρίζετε κάποιον που θα ήθελε να το κάνει;

Αν συμβαίνει κάτι από τα παραπάνω, τότε μπορείτε ευχαρίστως να επικοινωνήσετε στο kambouris@dsathen.gr

(περισσότερα…)

(*) αν είχε συνεχίσει την φοίτησή του στην σχολή θα είχε αποφοιτήσει το 1944

Ο Παναγιώτης Ζενέτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926 και ήταν γόνος εύπορης οικογένειας κοσμηματοπωλών. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής γενιάς. Κατόπιν παρότρυνσης οικογενειακού φίλου προσανατολίστηκε στις αρχιτεκτονικές σπουδές στη Γαλλία. Με αυτήν την προοπτική μαθήτευσε στη σχολή αρχιτεκτονικού σχεδίου («Σχολή Αρχιτεκτονικών Μελετών») η οποία απευθυνόταν σε σπουδαστές του Ε.Μ.Π. το οποίο, όπως όλες οι σχολές, υπολειτουργούσε την περίοδο της κατοχής.

Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1930-31 στο Νηπιαγωγείο και αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1944.

Το 1945 έφυγε απ’ την Ελλάδα με υποτροφία για να σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts στο εργαστήριο του Otello Zavaroni. Το 1952 τελειώνει τον κύκλο σπουδών του στη σχολή και το 1953 παρουσιάζει τη διπλωματική του εργασία με θέμα «Μικρόπολις – Αυτόνομη οικιστική μονάδα».Επέστρεψε στην Ελλάδα οριστικά το 1955 και άνοιξε σε συνεργασία με τον Μαργαρίτη Αποστολίδη γραφείο μελετών στην οδό Ακαδημίας 61. Τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του δραστηριότητας είναι ιδιαίτερα γόνιμα. Τα πρώτα έργα μαζί με τον Μαργαρίτη Αποστολίδη (εξάδελφο του Νίκου Αποστολίδη, αποφοίτου της Αραχώβης και συνομήλικου του Ζενέτου) είναι τα εργοστάσια Φιξ και APCO, το μονόσπιτο στο Καβούρι και η πολυκατοικία στην Λ. Αμαλίας 34. Ακολούθησαν οι μονοκατοικίες στη Γλυφάδα, Ψυχικό και η πολυκατοικία στην οδό Ηρώδου Αττικού. Ωστόσο, μέχρι το 1962 παραμένει ουσιαστικά άγνωστος. Το έργο του δημοσιεύτηκε με τη βοήθεια του Ορέστη Δουμάνη, υπεύθυνου αρχιτεκτονικών θεμάτων στον «Ζυγό» ,αργότερα διευθυντή σύνταξης της «Αρχιτεκτονικής», ιδρυτή των «Αρχιτεκτονικών Θεμάτων» καθώς και υπεύθυνου συντάκτη για το ελληνικό τμήμα του «World Architecture». Επίσης έργα του δημοσιεύτηκαν σε πολλά ευρωπαϊκά αρχιτεκτονικά περιοδικά. Ο Ζενέτος ολοκλήρωσε συνολικά 120 έργα, ανάμεσα στα οποία είναι το χωροταξικό σχέδιο του Λεκανοπεδίου Αττικής, πολλά βιομηχανικά κτήρια καθώς και σημαντικές πολυκατοικίες και μονοκατοικίες.

Ταλαντούχος «συνθέτης», με άρτια επιστημονική κατάρτιση και ευρύτατες τεχνολογικές γνώσεις, αντιμετώπισε με την ίδια ευσυνειδησία, σοβαρότητα και συνέπεια όλα τα έργα που μελέτησε, έργα που χαρακτηρίζονται από τη λειτουργικότητα της οργάνωσης ,την καθαρότητα της μορφής, τη σαφήνεια της κατασκευής, την ευελιξία και τη δυνατότητα συμμετοχής του χρήστη στη διαμόρφωση του περιβάλλοντός του, τη χρήση προηγμένης τεχνολογίας και την ανάδειξη των λεπτομερειών, τον σεβασμό τού τοπίου ή τη δραστική επέμβαση στο περιβάλλον, ανάλογα με την περίπτωση.

Δίνει έμφαση στη λειτουργία των κτηρίων αλλά και στην κατάργηση των συμβατικών όγκων. Δέχεται να ασχοληθεί με τις μορφολογικές επιπτώσεις της σύλληψής του αφού πρώτα εξασφαλίσει τις απαραίτητες τεχνικές προϋποθέσεις.

Τα μικρά έργα του, τα περισσότερα βίλες στην Αττική έχουν και τον πιό έντονα προσωπικό χαρακτήρα του. Το έργο τού Τάκη Ζενέτου εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από ένα μικρό κύκλο νέων αρχιτεκτόνων, πολλούς από τούς όποιους επηρέασε σημαντικά.

Αριστερά: Το “Μονόσπιτο στο Καβούρι” και η πηγή της εικόνας είναι: weekend-houses.blogspot.com. Το σπίτι ανήκε στον Γιάννη Κατσικόπουλο, γνωστό κοσμηματοπώλη της Αθήνας στις δεκαετίες ’60 και ’70 και σήμερα έχει κατεδαφιστεί προσθέτοντας ότι ο πατέρας του Ζενέτου ήταν επίσης κοσμηματοπώλης. 

Σε μία εποχή στην οποία κυριαρχούσε η μαζική, πρόχειρη δόμηση, ο Ζενέτος υποστήριζε ότι η ανθρώπινη κατοικία πρέπει να είναι το υψηλότερο και πλέον πολυτελές προϊόν του σύγχρονου πολιτισμού. Θεωρούσε απαραίτητη την κατάργηση του κύβου κουτιού της μοντέρνας κατοικίας και την ενσωμάτωσή της στο περιβάλλον. Την περίοδο εκείνη η Αθήνα ζούσε την εποχή της αλόγιστης καταστροφής των παλαιότερων κτηρίων και την ανέγερση κακότεχνων πολυκατοικιών που στέγασαν τους εσωτερικούς μετανάστες.

Ο Ζενέτος όμως είχε ήδη οραματιστεί την εξέλιξη της πόλης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη τη Δύση. Είχε προβλέψει τις τεχνολογικές εξελίξεις που θα επηρέαζαν τη ζωή και τις δραστηριότητες του ανθρώπου και τα επόμενα χρόνια θα προσπαθούσε να διατυπώσει τη δική του άποψη για την ιδανική μορφή της και να χτίσει κτήρια που θα την υπηρετούσαν. Η πεμπτουσία της πολεοδομικής και χωροταξικής φιλοσοφίας του Τάκη Ζενέτου περιέχεται στην έρευνά του, όπως διατυπώθηκε στην πρότασή του για την Ηλεκτρονική Πολεοδομία (1962), δηλαδή στην ένταξη των πιο πρόσφατων κατακτήσεων της ηλεκτρονικής επιστήμης και τεχνολογίας στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου. Δίπλα: Το Θέατρο του Λυκαβηττού (1964-65). Πηγή εικόνας: www.culture2000.tee.gr

Τα κείμενά του ήταν πάντα γεμάτα με τεχνικά δεδομένα, διασταυρώσεις και πιστοποιήσεις για την δυνατότητα υλοποίησης, κείμενα που υπερασπίζονταν τη συμβατότητα των ιδεών του με τα προβλήματα του παρόντος κόσμου αλλά και ενός κόσμου που ο Ζενέτος οραματιζόταν.

Αριστερά: Μία από τις δύο βίλες της οικογένειας Κατράντζου στην Γλυφάδα, στην οδό Ξάνθου 21, η οποία σήμερα έχει κατεδαφιστεί. Πηγή της εικόνας είναι το βιβλίο “Τάκης Χ.Ζενέτος: Ψηφιακά Οράματα και Αρχιτεκτονική” της Ελένης Καλαφάτη και του Δημήτρη Παπαλεξόπουλου

Εκεί που ίσως εκφράστηκε απελευθερωμένος από προστριβές με υπηρεσίες και πελάτες ήταν τα τέσσερα ρυθμιστικά που ανέλαβε το 1966. Η πίστη του σε μια ζωή εν εξελίξει που διαρκώς προσβλέπει στο μέλλον τον αποξένωσε από την παρούσα ζωή.

Ο Τάκης Ζενέτος αυτοκτόνησε το 1977 πηδώντας από το παράθυρο του γραφείου του στο Κολωνάκι.

Ένα μοναδικό ντοκιμαντέρ από την σειρά: Ταξίδι στον Πολιτισμό για το Υπουργείο Πολιτισμού Αρχιτεκτονική – ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ – Έλληνες Αρχιτέκτονες- ΤΑΚΗΣ ΖΕΝΕΤΟΣ…

“Όταν ο Τάκης Ζενέτος οραματιζόταν τις «έξυπνες πόλεις»” από το vima.gr…

“Το σύμπαν του Τάκη Ζενέτου” από την Καθημερινή…

 Τάκης Ζενέτος: Πολυκατοικία στην Ηρώδου Αττικού 17…

Η νέα πλατφόρμα του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη, poesea.gr, φέρνει τη λογοτεχνία και την ποίηση πιο κοντά στα πολυμέσα! Με γνώμονα τη δυναμική της βιντεοτέχνης, 31 νησιά ζωντανεύουν ποιήματα που στόχο έχουν να αναδείξουν τη σπουδαιότητα της θάλασσας στην ελληνική σκέψη.

Φιλοδοξώντας να αποτελέσει ολιστικό εκπαιδευτικό εργαλείο, η καινοτομία της πλατφόρμας poesea.gr δεν περιορίζεται στα βίντεο. Αντιθέτως, προσφέρει πλήθος πληροφοριακού υλικού, ενώ συνοδεύεται και από προτάσεις-ασκήσεις προς αξιοποίηση εντός και εκτός του σχολικού πλαισίου, και από το ευρύτερο κοινό.

Με σεβασμό στις παραδοσιακές του αξίες, το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη επιθυμεί ο διαδικτυακός τόπος poesea.gr να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Αναγνωρίζοντας τις ανάγκες της σύγχρονης εποχής, καλεί για την επιστροφή στις λέξεις μέσα από τις εικόνες, έχοντας ως οδηγό τη μοναδικότητα των ελληνικών τοπίων και της ελληνικής γλώσσας.

Περιηγηθείτε στην πλατφόρμα…

Ένα εξαιρετικά σπάνιο βιβλίο του Ροδόλφου Γουλιέλμου Φιξ, που κυκλοφόρησε το 1998 με τίτλο:

Ιστορία της Οικογένειας Φιξ (Fix) του Ηρακλείου – από την εποχή του Όθωνα έως και σήμερα

αποτυπώνει αναλυτικά όλη την ιστορία της οικογένειας ξεκινώντας από την πρώτη επαφή, την εξοικείωση των Ελλήνων με το ζύθο την περίοδο 1928 – 1860 και καλύπτοντας όλη την περίοδο έως το 1950. Στα κεφάλαια του “βιβλίου” (πρόκειται για “δεμένες” σελίδες) αναφέρονται ονόματα, που συναντάμε στα μαθητολόγια της Αραχώβης,  όπως αυτό της Υακίνθης Φιξ:

Ιωάννης Καρ. Φίξ (8 Οκτωβρίου 1893 – 8 Αυγούστου 1943)

Σπούδασε χημικός και στην συνέχεια εισήλθε στην επιχείρηση του πατέρα του Καρόλου Ιωαν. Φίξ , παραγωγή και διάθεση ζύθου και πάγου. Παντρεύτηκε την Μαριάνθη το γένος Γεωργίου Αριστ. Μουστάκα τραπεζίτη με καταγωγή από την Άνδρο, εκ των συνιδρυτών της Κεντρικής Τράπεζας της Ελλάδος και της Ασφαλιστικής Εταρείας “Κυκλαδική”, με την οποία απέκτησαν τρία τέκνα, τον Κάρολο (γεν.1927), την Υακίνθη (γεν. 1930) και τον Γεώργιο (γεν. 1933).

Ακόμη αναφέρεται η οικογένεια Μάμου, μέλη της οποίας περιλαμβάνονται επίσης στα μαθητολόγια (Χριστίνα, γεν. 1925, Όλγα, γεν. 1927).

Είναι πιθανόν και άλλα μέλη της οικογένειας Φιξ να κάθισαν στα θρανία της Αραχώβης αλλά δεδομένου ότι τα μαθητολόγια έως το 1925 έχουν χαθεί και σε ότι αφορά την επόμενη περίοδο από το 1926 έως το 1944 έχουν χαθεί πολλά τεύχη κυρίως των γερμανικών τμημάτων. (περισσότερα…)

Το “Jingle Bells” είναι συνυφασμένο με τα Χριστούγεννα και ίσως να είναι το πιο πολυτραγουδισμένο από όλα τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Όπως και πολλά άλλα τραγούδια, γράφτηκε για άλλο σκοπό και τελικά χρησιμοποιήθηκε διαφορετικά και παρ όλο που αρχικά δεν είχε καμία σχέση με τα Χριστούγεννα, συνδέθηκε άρρικτα με τον χειμώνα και την Χριστουγεννιάτικη μουσική τις δεκαετίες του 1860 και 1870.

Η ιστορία λέει ότι, το 1850 ο συνθέτης James Lord Pierpont (1822-1893) το συνέθεσε στην Simpson Tavern στο Medford της Μασαχουσέτης και η παρτιτούρα του δημοσιεύτηκε με τον τίτλο “The One Horse Open Sleigh” τον Σεπτέμβριο του 1857. Πιστώθηκε αρχικά ως “Song and Chorus written and composed by J. Pierpont.”

Αρχικά το τραγούδι προοριζόταν σαν ένα “drinking song”, δηλαδή ένα τραγούδι, που τραγουδούν στις πάμπ πίνοντας μπύρα και μόλις δεκαετίες αργότερα αφ’ ότου πρωτο-ακούστηκε, έγινε “χριστουγεννιάτικο”. Ο Pierpont αφιέρωσε το τραγούδι στον John P. Ordway, Esq., έναν διοργανωτή ενός θιάσου, που ονομαζόταν “Ordway’s Aeolians”.

Το τραγούδι επαναδημοσιεύτηκε το 1859 από την Oliver Ditson and Company, 277 Washington Street, Boston, με τον νέο τίτλο “Jingle Bells; ή, The One Horse Open Sleigh”. Στο εξώφυλλο της παρτιτούρας του είχε ένα σχέδιο με κουδούνια έλκηθρων, κουδούνια που κρέμονταν από τα άλογα για να κουδουνίζουν όταν αυτά τρέχουν. (περισσότερα…)

Η ηθοποιός και σκηνοθέτης Έφη Ρευματά (΄91) θα διδάξει Υποκριτική στο Καλοκαιρινό Σχολείο 2024 (8 Ιουλίου – 26 Σεπτεμβρίου 2024) του Θεάτρου των Αλλαγών.

Τρίτης Σεπτεμβρίου 19α, Αθηνα 10432. Τηλέφωνο: +30-210.52.48.251. +30-210.52.46.833

Πληροφορίες για το πρόγραμμα του σχολείου και την επικοινωνία: https://theater-school.com/el/

Ο Αλέκος Κυριακός γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1922, όπου και τέλειωσε το Δημοτικό. Το 1936 ο πατέρας του, που εργαζόταν σε μία γερμανική εταιρεία, μετατέθηκε στην Ελλάδα γεγονός, που το δέχθηκε με ανακούφιση αφού ήταν ο μοναδικός μαθητής στο σχολείο του που αρνιόταν να ενταχθεί στη νεολαία του Χίτλερ. Στην Αθήνα πήγε αρχικά σε ελληνικό σχολείο και ένα χρόνο μετά το 1938 πήγε στη Γερμανική Σχολή, όταν διαπίστωσε την ύπαρξη της.

Το 1941, όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί στην Αθήνα τα μαθήματα λιγόστεψαν και ανάλαβε ο Βύρων Θεοδωρόπουλος να διδάξει, και μάλιστα στο σπίτι του Πέτρου Μόρντο, ώστε να μπορέσουν οι μαθητές να πάρουν το Abitur (ανάμεσα σ’ αυτούς δε ήταν και ο Μιλτιάδης Καρύδης, ο Θέμις Πάνος, ο Kurt Goldberg κ.α.)

Μέσα στο πόλεμο έκανε διάφορες δουλειές, ενώ μετά από αυτόν πήγε ένα χρόνο στη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στο εργαστήριο του Μ.Τόμπρου. Επειδή οι Σχολές είχαν παραμείνει κλειστές στον πόλεμο έμαθε τη μαρμαρογλυφία εργαζόμενος στα μαρμαράδικα της οδού Αναπαύσεως.

Το 1948 έκανε την πρώτη και μοναδική ατομική του έκθεση με γλυπτά στην Αθήνα στον Παρνασσό. Αμέσως μετά έφυγε για τη Νέα Υόρκη, όπου έμεινε ένα χρόνο συναναστρεφόμενος με ανθρώπους της Τέχνης όπως ο Θεόδωρος Στάμος, ο Τρούμαν Καπότε κ.α. που του συνέστησε ο καθηγητής και μεταφραστής Κίμων Φράιερ. Μετά από ένα χρόνο στη Νέα Υόρκη μετακόμισε στην Πενσυλβάνια όπου εργάστηκε επάνω σε ξύλο, μπρούτζο και υαλοβάμβακα.

Επί πέντε χρόνια δίδαξε γλυπτική στο Wyomissing Institute of Fine Arts και έκανε διάφορες εκθέσεις με προτομές, πορτραίτα κυρίως για ιδώτες συλλέκτες. Το 1976 παρουσίασε τρία έργα στο Balch Institute στη συνοπτική έκθεση “Η Ελληνική Προοπτική – Η Συμβολή των Ελλήνων Καλλιτεχνών στην τέχνη των ΗΠΑ”, όπου το μεγαλύτερο έργο του, και επίκεντρο της έκθεσης είναι ένα υπερμεγέθες “πούμα”, που έκτοτε θα χρησιμοποιηθεί ως σήμα στα έντυπα του Πανεπιστημίου. Ένα χρόνο μετά το 1977 στήθηκε ένα μνημειώδους μεγέθους λιοντάρι στη κεντρική αίθουσα του Allentown Museum of Art, ανάμεσα σε ένα έργο του Rodin και της Barbara Hepworth, ενώ το 1995 ήταν ένας από τους έξι καλλιτέχνες που επέλεξε το Ελληνικό Πνευματικό Κέντρο του Παρισιού για να αντιπροσωπεύσει την Ελλάδα στην “Triennale De Sculpture” στο Jardin Des Plants.

Από το 1979 άρχισε να μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ και το 1986 πλέον μετακόμισε οριστικά στην Αθήνα, όπου διατηρεί επαφή με συμμαθητές του από τη Γερμανική Σχολή, ανάμεσα σε αυτούς και τη Νάτα Μελά.

Ξύλινα έργα του βρίσκονται ατην Εθνική Πινακοθήκη, στο παρεκκλήσι του Albright College στο Reading της Pennsylvania, μπρούτζινα (π.χ. η Sappho) στην Πινακοθήκη του Oakland, στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Φιλαδέλφεια και αλλού.

Απεβίωσε στις 4 Απριλίου 2019

Ο Αργύρης Στριγγάρης, Καθηγητής Ψυχιατρικής Παιδιών και Εφήβων στο ΕΚΠΑ και στο University College London (UCL), δημοσίευσε στην Καθημερινή της 16/6/2024 άρθρο για την επιφανή παιδοψυχίατρο Αλεξάνδρα Ρούσσου, που έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Μάιο. Ήταν η πρώτη επιστήμων στην Ελλάδα που  μίλησε για τη Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) αλλά και για τον αυτισμό.

https://www.kathimerini.gr/society/563080195/koinonia-kai-epistimi-ofeiloyn-polla-stin-alexandra-royssoy/

(περισσότερα…)

Μέσα στο κλίμα των Ευρωκλογών και πολλαπλών ανασχηματισμών και μελλοντικών ανακατατάξεων, εωρτάσθηκε ποικιλοτρόπως η απόβαση στην Νορμανδία, με πάσα μεγαλοπρέπεια. 80 έτη από εκείνη την Τρίτη της 6ης Ιουνίου 1944. 

(περισσότερα…)

Με αφορμή τη μεγάλη συναυλία των LOCOMONDO στο Θέατρο Πέτρας την Τετάρτη 3 Ιουλίου (στο πλαίσιο της καλοκαιρινής τους περιοδείας), ο Μάρκος Κούμαρης (’92) μιλά με τον Ξενοφώντα Ραράκο για τη μουσική, τα τραγούδια και πολλά πολλά άλλα!

Η συνέντευξη δόθηκε την Τρίτη 18 Ιουνίου και μπορείτε να την ακούσετε…

Μέχρις ενός σημείου το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ήταν ένα σοκ για πολλούς. Ομως οι βασικοί πολιτικοί συσχετισμοί διατηρήθηκαν και αυτό κατά πάσα βεβαιότητα δεν πρόκειται να οδηγήσει την ελίτ των Βρυξελλών σε ρεαλιστικές προσαρμογές.

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών μπορεί να θεωρείται σοκαριστικό σχεδόν σε ολόκληρη την ΕΕ, όμως δεν υπάρχει βάσιμη ελπίδα, ώστε να θεωρεί κανείς ότι το σοκ θα ξυπνήσει τις κυβερνήσεις και –κυρίως– το γραφειοκρατικό τέρας των Βρυξελλών. Παρά τις ανατροπές σε ορισμένες χώρες και τις τάσεις αμφισβήτησης στις περισσότερες, οι πολιτικοί συσχετισμοί στο ευρωκοινοβούλιο δεν επηρεάστηκαν και πολύ. Αντιθέτως, το μπλοκ που εξέλεξε την προηγούμενη φορά την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στην πραγματικότητα ενισχύθηκε και όλα δείχνουν ότι παρά τα όσα είχαν διαφανεί τις τελευταίες εβδομάδες, θα το ξανακάνει και δεν θα χρειαστεί και πολύ «παρασκήνιο».

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

Ο Θανάσης Γεράνιος, απόφοιτος 1962, Καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής δημοσίευσε ένα άρθρο του στις 1/6/2024 στην εφημερίδα “Τα Νέα” στο ένθετο για το “Περιβάλλον”  για τους μεγάλους κινδύνους που εγκυμονεί η χρήση της πυρηνικής ενέργειας προσθέτοντας ότι:

…λόγω της αύξησης των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου κάποια κράτη επικαλούνται τη λύση της πυρηνικής ενέργειας σαν συμπληρωματική υποστηρίζοντας μάλιστα πως η πυρηνική ενέργεια είναι “πράσινη”…

Διαβάστε το άρθρο του Θανάση Γεράνιου:

(περισσότερα…)

Με πολύ μεγάλη συμμετοχή, με ανακατεμένες όλες τις ηλικίες, με άφθονο φαγητό και ποτό να κυκλοφορεί ανάμεσα στα πηγαδάκια, με την Ελένη Βαλεντή, απόφοιτο του 2000, ακούραστη να τραγουδά ασταμάτητα, μία εικόνα μοναδική, με όλους χαρούμενους έξω από την τάξη, στην κεντρική αυλή, εκεί, που ξεχυνόμασταν με το άκουσμα του κουδουνιού, σαν σε διάλειμμα, μόνο που τώρα δεν αναρωτιόμασταν σε ποια τάξη είναι ο καθένας, αλλά ποιας χρονιάς είναι απόφοιτος.

Μπράβο στο σχολείο, που το πρότεινε, μπράβο στους απόφοιτους που το στήριξαν, μπράβο σε όλες και όλους, κυρίως στην Χαρούλα Αντωνοπούλου, που συντόνισε όλη την προετοιμασία. Η εκδήλωση καθιερώθηκε πλέον σαν “η καλοκαιρινή συνάντηση” και ήδη από τώρα περιμένουμε την επόμενη. Το σχολείο μάλιστα δώρισε σε όλους και ένα “επετειακό λεύκωμα” από τον εορτασμό των 125 χρόνων.

Ήταν όλοι εκεί, όλες οι ηλικίες, απόφοιτοι από το 1961 έως το 2019. Είδαμε την Ρέα Αργυριάδου (’61), που συνοδευόταν όχι μόνον από τον σύζυγό της Γιάννη Μυλωνά, καθηγητή για πολλά χρόνια στο σχολείο, αλλά και από τον γιό και τον εγγονό της, απόφοιτο του 2019, που δεν ήταν ο μόνος μικρός. Ήταν και άλλοι: ο Δημήτρης Κεραμίδας, του ’17, ο γιός της Korinna Jessen, του ’13 και άλλοι, αλλά και πάρα πολλοί μεγάλοι. Απόφοιτοι  της δεκαετίας του ’70, του ’80, του ’90, του 2000 και του 2010. Μετρήσαμε πολλούς της τάξης του ’73 και του ’80 χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι έχουμε εικόνα για όλες τις χρονιές.

Είδαμε καθηγήτριες και καθηγητές, νυν και πρώην, μέλη του Vorstand, αλλά και της διοίκησης της Σχολής, πρώην προέδρους του Συλλόγου Αποφοίτων: τον Μάκη Δριμαρόπουλο του ’73, τον Πέτρο Πετρακόπουλο του ’72 με τον γιό του, είδαμε πολλά παιδιά του γερμανικού τμήματος, ίσως μάλιστα να ήταν η πρώτη φορά, που ήρθαν τόσοι πολλοί Γερμανοί σε συνάντηση αποφοίτων και πρέπει να πούμε ότι η Χριστίνα Βάζου και ο Θάνος Ιωαννίδης έβγαλαν καταπληκτικές φωτογραφίες.

Εξαιρετικά οργανωμένη και η έκθεση με τα έργα, που δημιουργήθηκαν στο μάθημα Εικαστικών του Wolfgang Rottenkolber τις δεκαετίες του ’80 και του ‘90, μία ιδέα της Μυρτούς Κωσταροπούλου, που υλοποίησε η Αγγελική Κανελλακοπούλου.

Του χρόνου, να ‘μαστε καλά, θα το οργανώσουμε έτσι να έρθουν πιο πολλοί. Ας μην ξεχνάμε ότι την  ίδια στιγμή διεξαγόταν ο Τελικός του Κυπέλλου της UEFA με τον Ολυμπιακό να διεκδικεί τον τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης. Πολλοί επέλεξαν την τηλεόραση, όσοι τα κατάφεραν επέλεξαν το γήπεδο και πάρα πολλοί φοβήθηκαν την κίνηση, κυρίως τη επιστροφή, και κάθισαν σπίτια τους. Δεν θέλουμε να φανταστούμε τι θα γινόταν στο σχολείο αν έρχονταν όλοι, όσοι το θέλανε.

Το έχουμε πλέον όλοι αντιληφθεί. Η δύναμη και το καμάρι του σχολείου είναι οι απόφοιτοί του, αλλά και η δύναμη και το καμάρι των αποφοίτων είναι, που πέρασαν από το σχολείο αυτό. Ήταν μία βραδιά αξέχαστη, μοναδική.

Δείτε τις φωτογραφίες από την εκδήλωση της 29.5.2024…

Η Χριστίνα Βάζου, απόφοιτος του ΄86 και ο Θάνος Ιωαννίδης, απόφοιτος του ’73 φωτογράφισαν την εκδήλωση. Οι φωτογραφίες είναι καταπληκτικές και προτιμήσαμε να τις δημοσιεύσουμε όλες αντί να επιλέξουμε ένα μικρό μέρος τους.

Δείτε τις 200 περίπου φωτογραφίες της Χριστίνας Βάζου:

https://drive.google.com/drive/folders/1yy3HuO8e2oWmucywqgQGDj9ndRLYemq0

και οι 100 περίπου του Θάνου Ιωαννίδη:

https://drive.google.com/drive/folders/186wgb8JrQCczHZYwO812D6FyHUBloo6b

Στην δεξίωση είχαν την ευκαιρία να συναντηθούν και ομάδες τάξεων κάνοντας μικρά reunion:

η τάξη του 1980

η τάξη του 1973

και ανάκατα

Την Παρασκευή 14, το Σάββατο 15 και την Κυριακή 16 Ιουνίου συμμετείχε η Χριστίνα Σημαντήρα στην έκθεση Open Studios 2024 του ΜΕΤ (Master in Fine Arts) στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας .

Η πλειοψηφία των 20 επιλεγμένων φοιτητών/φοιτητριών του ΜΕΤ (Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών) ανοίγουν τα εργαστήρια τους και δείχνουν τη δουλειά τους.

Η Χριστίνα-Σύλβια Σημαντήρα είναι Eλληνογερμανίδα εικαστικός και εκπαιδευτικός. Γεννήθηκε το 1987 στην Αθήνα από Έλληνα πατέρα και Γερμανίδα μητέρα και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 2005. Από το 2018 διδάσκει το μάθημα των Εικαστικών στην Γερμανική Σχολή Αθηνών. (περισσότερα…)

Ο Βασίλης Νεραντζόπουλος αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1974 και από το Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 1979. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές Οικονομολόγου-Μηχανικού στο Πολυτεχνείο Καρλσρούης (Universitaet Fridericiana) δραστηριοποιούμενος παράλληλα ως επιστημονικός συνεργάτης του τομέα Μηχανουργικής Τεχνολογίας, αλλά και ως εθελοντής-τακτικό μέλος στη Διεθνή Οργάνωση Φοιτητικών Ανταλλαγών AIESEC. Οι καινοφανείς τότε εξελίξεις στην πληροφορική τον ώθησαν στην επιλογή μιας σταδιοδρομίας με επίκεντρο τις νέες τεχνολογίες. Με την απόκτηση του μεταπτυχιακού του τίτλου μετανάστευσε στις Η.Π.Α., όπου εργάστηκε επί 8ετία στον ιδιωτικό τομέα με αντικείμενο τη μηχανοργάνωση βιομηχανικών και διοικητικών διεργασιών.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1989 και εργάστηκε ως Υπεύθυνος Εργων πληροφορικής και ως Σύμβουλος Επιχειρήσεων σε εγχώρια και διεθνή έργα. Παράλληλα διετέλεσε επί 15ετία καθηγητής πληροφορικής και διοίκησης επιχειρήσεων σε ιδιωτικό κολλέγιο στην Αθήνα.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 απετέλεσαν μια νέα ευκαιρία αξιοποίησης της εμπειρίας του στους τομείς πληροφορικής και τεχνολογίας στον αθλητισμό. Εργάστηκε επί 5ετία ως Υπεύθυνος Εργων και Διευθυντής Τεχνολογίας Εγκαταστάσεων στην Οργανωτική Επιτροπή ΑΘΗΝΑ2004. Σήμερα δραστηριοποιείται ως Μηχανικός Πληροφορικής και Διοίκησης στο πλαίσιο των Ευρωπαΐκών Προγραμμάτων Χρηματοδότησης (ΕΣΠΑ). Εχει μετάσχει σε ομάδες έργων σε χώρες όπως Γερμανία, Η.Π.Α., Αυστραλία, Γαλλία, Σουηδία, Ολλανδία κ.ά.

Η παραδοσιακή ναυπηγική αποτελεί μείζον κεφάλαιο στην ιστορία της Ελλάδας. Παρά τη σπουδαιότητά της, η διατήρηση και η ανάδειξη των παραδοσιακών σκαφών βρίσκονται ακόμα στα σκαριά.

Αναγνωρίζοντας τη σημασία της παραδοσιακής ναυπηγικής και τιμώντας τις παραδοσιακές του αξίες, το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη προχώρησε στην παραγωγή σύντομης κινηματογραφικής ταινίας καθώς και στη δημιουργία πρωτότυπης εφαρμογής με άξονα το παραδοσιακό σκάφος Ευαγγελίστρια, που ανήκει στη συλλογή του.

Η εφαρμογή Με ένα καΐκι που το λένε Ευαγγελίστρια προσφέρει στους επισκέπτες τη δυνατότητα να θαυμάσουν το παραδοσιακό σκάφος τρισδιάστατα, να το περιστρέψουν και να περιηγηθούν στο εσωτερικό του, ανακαλύπτοντας με λεπτομέρεια τα μέλη του. Πέρα του εκπαιδευτικού της χαρακτήρα, στόχος της εφαρμογής, όσο και της σύντομης κινηματογραφικής παραγωγής, είναι να αφυπνίσει το κοινό για μία ακόμα πτυχή της θαλασσινής ιστορίας της Ελλάδας που αξίζει τον σεβασμό όλων μας. (περισσότερα…)