Φιλοξενήσαμε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη με τίτλο: “Φώτης Απέργης: «Ακούγοντας» το μέλλον σε μουσικές συνεντεύξεις”, αλλά πιστεύουμε ότι πρέπει να επιμείνουμε στο βιβλίο του Φώτη Απέργη, διότι όπως αναφέρει ο ίδιος:
«Aρχισα να γράφω γιατί πολλές φορές σε παρέες όλα αυτά τα χρόνια έλεγα ιστορίες και με κοιτούσαν έκπληκτοι: μα με τον Γκιλέσπι, με τον Τζέιμς Μπράουν, πρέπει να τα γράψεις αυτά…»
Έτσι παρουσιάζουμε μία συνέντευξή του στην Μαρία Κατσουνάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή” με αφορμή το βιβλίο του, από όπου έχουμε δανειστεί ένα τμήμα της φωτογραφίας του συγγραφέα.
– Ζήσαμε όταν αποχωρούσε από τη ζωή ο Χατζιδάκις και συγχρόνως ένας κόσμος ολόκληρος συναγωνίζονταν για τα πρωτεία της δευτεράντζας.
– Θρηνούμε τόσο ελαφρά που ελπίζουμε τόσο λίγο
– Μέσ’ από τη μικρή οθόνη παγιώνεται η μεγάλη μετριότητα. Πάντα υπήρχαν μουσικοί με κάποιο ταλέντο διαφημιστή. Σήμερα ευδοκιμούν οι διαφημιστές με κάποιο ταλέντο μουσικού.
– Του είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις το 1991, σε μία συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, ολοκληρώνοντας τη συζήτησή τους: «Υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στο εμπόρευμα και στο καλλιτέχνημα. Το πρώτο παρασκευάζεται για να καταναλωθεί. Το δεύτερο μπορεί να είναι πολύ, λιγότερο ή καθόλου επιτυχές για εμπορία, όμως, η ειλικρίνεια των προθέσεών του του προσδίδει σοβαρότητα και αυθεντικότητα. Δυστυχώς, η λέξη “τραγούδι” χρησιμοποιείται και στις δύο περιπτώσεις. Γι’ αυτό αναγκαζόμαστε κάθε τόσο να κάνουμε διευκρινίσεις». Τον ρώτησε ο Φ. Απέργης αν είχε καμιά ιδέα για τον τίτλο. Απάντησε χαμογελώντας: «Γίνεται παρεξήγηση και δίνω την εξήγηση!»
είναι μερικές από τις αναφορές του συγγραφέα. Περισσότερα…
Μετά τις επιτυχημένες βραδιές γερμανικού καμπαρέ με τον Urban Priol και τον Frank Fischer, θέλουμε να σας προσκαλέσουμε το Σάββατο, 1η Ιουνίου 2013 και ώρα 20.00΄ στην επόμενη „καμπαρετοθεραπεία”: ο Βιεννέζος καμπαρετίστας και ηθοποιός Alfred Dorfer εμφανίζεται στην αίθουσα εκδηλώσεων της Γερμανικής Σχολής Αθηνών με το έκτο σόλο πρόγραμμά του με τίτλο »bisjetzt – solo« („μέχριτώρα – σόλο”).
Πριν λίγες μέρες εντοπίσαμε μία ανάρτηση που έγινε με αφορμή ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Paul Auster με τίτλο «The Brooklyn Follies», όπου ο Tom Wood, ένας σημαντικός χαρακτήρας του βιβλίου και φοιτητής λογοτεχνίας διηγείται μία ιστορία του Φραντς Κάφκα και μίας κούκλας:
Την Τετάρτη 12 Ιουνίου εγκαινιάζεται στην Πινακοθήκη Γρηγοριάδη ατομική έκθεση ζωγραφικής της Άννας Φιλίνη που παρουσιάζει έργα της των τελευταίων δώδεκα χρόνων. Η έκθεση έχει τον ερωτηματικό τίτλο «Ποιό είναι τούτο το καράβι;» και ασχολείται με το αέναο και δύσκολο Ταξίδι προς την Ιθάκη.Η θεματολογία του Ταξιδιού απασχολεί τη Φιλίνη ήδη από το 1992 όταν παρουσίασε τον κύκλο «Ζωγραφίζοντας τον Οδυσσέα».Συνέχισε με καινούργιους κύκλους έργων, κυρίως με το «Ταξίδι προς την Ιθάκη- αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Καβάφη» το 2005 και με το πρόσφατο «Ταξίδι προς την Ελευθερία»- μέσα σε μία φρίζα οκτώμισι μέτρων ζωγραφισμένου μουσαμά συνδέει την πρόσφατη ιστορία μετά το 1945 με την ποίηση του Ανδρέα Εμπειρίκου- που έδειξε το 2012 στο Ίδρυμα Κακογιάννη. Τον προβληματισμό αυτό συναντούμε όμως διαρκώς και στα άλλα έργα της, όπως το Αντιπολεμικό Μνημείο η ένα τρίπτυχο έργο απολογισμού 500 Χρόνων τέχνης που έγινε με αφορμή το γύρισμα της νέας χιλιετίας. Η αφήγηση και του δικού της βιωματικού Ταξιδιού σε συνδυασμό με την γενικότερη ιστορία αλλά και μαζί με την ιστορία της ποίησης και με την ιστορία της Τέχνης, την οδηγεί και στην παρουσίαση των «Μοναχικών Περιπτώσεων» του Άμλετ, του ζωγράφου Σεγκαντίνι και ενός Νέου Ταξιδευτή, όπου μέσα σε υπαρκτά τοπία η Άννα Φιλίνη μιλά σχετικά με την προδοσία, τον θάνατο, την ελπίδα και τον φόβο.
Οι εκδόσεις ΠΟΛΙΣ και ο IANOS παρουσιάζουν το βιβλίο:
Οι Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις και ο ΙΑΝΟS παρουσίασαν την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου το βιβλίο: Επιτηρητές σε απόγνωση: Αμερικανοί σύμβουλοι στην Ελλάδα, 1947-53 Από τον Paul A. Porter στον Edward A. Tenenbaum του Μιχάλη Ψαλιδόπουλου, απόφοιτου του 1968.
