.

Στα μαθητολόγια της Αραχώβης αναφέρονται τα ονόματα δύο μαθητριών:

της Ξένης Σκουζέ, και της Μαρίας-Ελισάβετ Σκουζέ.

Η Ξένη Σκουζέ γεννήθηκε το 1924, πατέρας της ήταν ο Πέτρος Σκουζές, και αποφοιτά από την Σχολή την χρονιά 1941-42 από την ΣΤ’ Γυμνασίου. Έστειλε την κόρη της Ελίζα Παπαδάκη στην Σχολή, η οποία αποφοίτησε από την Μετσόβου το 1967, και η οποία με τη σειρά της έστειλε τη δική της κόρη Άννα Παπαδάκη στο Μαρούσι, η οποία αποφοίτησε το 2008.

Η Μαρία-Ελισάβετ (Λίζα) Σκουζέ γεννήθηκε το 1925 και ήταν κόρη του Δημητρίου Σκουζέ, ο οποίος ήταν συγγραφέας, νομικός στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και διετέλεσε Δήμαρχος Αθηναίων το 1949. Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνεται και το τρίτομο “Η Αθήνα που έφυγε”, όπου ο δεύτερος τόμος αφιερώνεται στην κόρη του Λίζα, αυτήν δηλαδή που εμφανίζεται στα μαθητολόγια της Αραχώβης την χρονιά 1937-38 στην Α’ Γυμνασίου και παραμένει έως την Ε’ Γυμνασίου την χρονιά 1941-42, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1943.

Η οικογένεια Σκουζέ εμφανίστηκε τον 17ο αιώνα στην Αθήνα. Το πρώτο μέλος της οικογένειας που αναφέρεται είναι ο Νικόλαος Σκουζές (1640-1710), ο οποίος συμμετείχε στους αγώνες των Βενετών κατά των Τούρκων, ενώ ήταν μέλος και στην επιτροπή που στάλθηκε στον Μοροζίνι. Δισεγγονός του ήταν ο Γεωργαντάς Σκουζές (1776-1822), φιλικός και έφορος της Αθήνας καθώς και ο Παναγής Σκουζές, ενώ ο Στρατηγός Μακρυγιάννης είχε παντρευτεί την αρχοντοπούλα Κατίγκω (Αικατερίνη) Σκουζέ (1810-1877), κόρη του Χατζή Γεωργαντά Σκουζέ, από την οποία είχε αποκτήσει συνολικά 12 παιδιά: 10 αγόρια και 2 κορίτσια.

(στην φωτογραφία: η οικογένεια του Γεωργίου Σκουζέ και της Ελένης Καψάλη από την Μόνιμη Συλλογή Αθηναϊκού Μουσείου)

Ο Παναγής Σκουζές (1777-1847), που αναφέρεται ανωτέρω, ήταν Έλληνας έμπορος με πολυτάραχο βίο. Στα απομνημονεύματά του διέσωσε την ιστορία των Αθηνών του 18ου αιώνα. Μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια και την δυστυχία λόγω της οικονομικής δυσπραγίας του πατέρα του αλλά και λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν εκείνη την εποχή στην Αθήνα. Αρχικά έκανε διάφορες δουλειές και το 1804 έγινε ναύτης.

Ταξίδεψε μέχρι την Αμερική και παρακολούθησε τη ναυμαχία του Τραφάλγκαρ. Απέκτησε μεγάλη περιουσία και επέστρεψε στην Αθήνα πριν το ξέσπασμα της επανάστασης. Αμέσως επιδόθηκε σε αγορές εκτάσεων γης και ακινήτων καθιστώντας τον σε έναν από τους ισχυρότερους άνδρες της εποχής. Το 1820 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και το 1822 εκλέχτηκε δημογέροντας της Αθήνας. Έλαβε μέρος σε διάφορες μάχες κατά τη διάρκεια της επανάστασης και μάλιστα σ’ αυτήν της πολιορκίας της Ακρόπολης από τον Κιουταχή. Μετά την απελευθέρωση επιδόθηκε στο εμπόριο. Ίδρυσε τον Δήμο Αθηναίων. Άνοιξε μάλιστα και δική του τράπεζα, την πρώτη στην Αθήνα, αφού έγινε πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Η τράπεζα Σκουζέ λειτούργησε μέχρι το 1913.

Το 1841 συνέγραψε τα απομνημονεύματά του, τα οποία αναφέρονται στην περίοδο 1772 – 1796.

Απεβίωσε στην Αθήνα και γιοι του ήταν οι Γεώργιος και Σπυρίδων Σκουζές.

Ο Μπερντ-Αλμπρεχτ φον Μάλτζαν γεννήθηκε στην Βόννη τον Μάρτιο του 1949 και είναι Γερμανός υπήκοος. Φοίτησε στην Γερμανική Σχολή Αθηνών. Σπούδασε οικονομικά στα πανεπιστήμια του Μονάχου και της Βόννης και απέκτησε το 1978 το διδακτορικό του δίπλωμα στην Διοίκηση Επιχειρήσεων.

Έχει διατελέσει σε σημαντικές θέσεις ευθύνη σε μεγάλους ευρωπαϊκούς και διεθνείς τραπεζικούς οργανισμούς: Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της EFG Investment (Luxembourg) SA, Μέλος του Δ.Σ. της Asesores y Gestores Financieros SA (Μαδρίτη) από τον Νοέμβριο του 2019, Μέλος του Δ.Σ. της Niagara Stiftung & Co. Holding KG (Μόναχο), Πρώην Πρόεδρος της EFG Bank (Luxembourg) SA (2016–2024) και Πρώην Ανεξάρτητο Μη Εκτελεστικό Μέλος του Δ.Σ. της EFG International AG (2013–2024).

Έχει επίσης διατελέσει σε υψηλόβαθμες θέσεις στη Deutsche Bahn AG, εστιάζοντας σε υπηρεσίες διαχείρισης ιδιωτικού πλούτου, ενώ διετέλεσε μέλος του εποπτικού συμβουλίου της Henkel AG & Co. KGaA, μίας εκ των μεγαλύτερων εταιρειών καταναλωτικών προϊόντων στη Γερμανία.

Τον Μάρτιο του 2024, αποχώρησε από το διοικητικό συμβούλιο της EFG International AG, παραχωρώντας τη θέση του στην Prasanna Gopalakrishnan, στέλεχος με ειδίκευση στον τομέα της τεχνολογίας. (περισσότερα…)

Ο Κώστας Λούκος γεννήθηκε στην Κύπρο στις 27/5/1951 από πατέρα αρχιτέκτονα, αλλά με φωνή τενόρου, και μητέρα φιλόλογο και ποιήτρια, η δε αδερφή του πατέρα του ήταν η ηθοποιός Έλλη Λαμπέτη. Αποφοίτησε από τη Σχολή το 1969 και από το 1970 έως το 1975 σπούδασε Αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ με τιμητικές υποτροφίες σε κάθε χρόνο σπουδών του.

Τη περίοδο 1975-76 έκανε μεταπτυχιακά στην Νοσοκομειακή Αρχιτεκτονική στο North London Polytechnic, ενώ το 1977 ξεκίνησε το διαδακτορικό του στο ΕΜΠ με θέμα τις Νοσηλευτικές Μονάδες σε ένα Γενικό Νοσοκομείο, το οποίο παρουσιάστηκε το 1987.

Από το 1976 ασκεί το επάγγελμα του αρχιτέκτονα ενώ μεταξύ 1977 και 1984 διετέλεσε επικεφαλής του Αρχιτεκτονικού Τμήματος του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» και το αμέσως επόμενο διάστημα Τεχνικός Σύμβουλος του ΚΑΤ. Την δε διετία 1993-94 ήταν Αντιπρόεδρος του Γενικού Νοσοσκομείου «Γεννηματάς».

Παράλληλα, από μικρός παρακολουθούσε μαθήματα πιάνου με την Φόνη Φλουδοπούλου και συνέχισε στο Ωδείο Αθηνών με την Ζωή Αγελάστου. Έπειτα από μία διακοπή λόγω των σπουδών του στο ΕΜΠ συνέχισε με την διεθνώς αναγνωρισμένη πιανίστα Λίτσια Καλαφάτη, η οποία επηρέασε αποφασιστικά την μετέπειτα καλλιτεχνική του καριέρα.

Από το 1989 άρχισε να διδάσκει πιάνο και παράλληλα να δίνει με μεγάλη επιτυχία κονσέρτα, ρεσιτάλ και να μετέχει σε μουσικά δρώμενα και φστιβάλ. Έχει κάνει ηχογραφήσεις για την ΕΡΑ 1, ενώ το 1999 ολοκλήρωσε την ηχογράφηση των «Παραλλαγών Goldberg» του J.S.Bach με ενθουσιώδεις κριτικές εντός και εκτός συνόρων.

Το διάστημα 2006-2007 παρουσίαζε καθημερινά την ραδιοφωνική εκπομπή “Όλα τα Πρωινά του Τρίτου” γιά το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ και την απογευματινή “Ένα πιάνο για όλες τις Εποχές”. Το 2008 και το 2010 προσκλήθηκε στο Ραμπάτ του Μαρόκο από την Πριγκήπισσα Lalla Meryem ως μέλος της κριτικής επιτροπής του 8ου και 9ου Διεθνούς Διαγωνισμού Πιάνου.

“Έφυγε” ο Οδυσσέας Αντωνιάδης (1978)

Η Αλίκη Πάνου, απόφοιτος του 1972, επιχειρεί μία καταγραφή της πορείας της οικογένειάς της, που ξεκινά από τα την οικογένεια των Μπενιζέλων τα χρόνια της Επανάστασης του 1821, περνάει στα χρόνια του Όθωνα συγγενεύοντας με τον στρατιωτικό γιατρό του Όθωνα Anton Lindermayer, περνάει μέσα από τις οικογένεις Χρηστομάνου και Στρατηγοπούλου στις οικογένειες Ζάννου και Πάνου. Το κείμενο είναι μοναδικό και αποκαλύπτει όλη την διαδρομή που περνάει μέσα και από την Γερμανική Σχολή από τις πρώτες ημέρες της ίδρυσής της:

Προκόπης Μπενιζέλος (1782 – 1850) από την πολύ παλαιά αθηναϊκή οικογένεια των Μπενιζέλων, την οικογένεια της Αγ. Φιλοθέης. Από το 1818 αναφέρεται μαζί με άλλους ως δημογέροντας, το 1821 είναι μαζί με άλλους δύο οι τελευταίοι δημογέροντες της Αθήνας υπό τον ζυγό των Τούρκων. Φυλακίστηκε και βασανίστηκε από τους Τούρκους, συμμετείχε σε αρκετές μάχες για την ανακατάληψη της Αθήνας τον Απρίλιο του 1821.

Παντρεύτηκε κάποια Bastianne και απέκτησαν τέσσερεις κόρες και δύο γιούς μεταξύ των οποίων και:

1) Την Αρτέμιδα Μπενιζέλου, που παντρεύτηκε τον Γεώργιο Γεννάδιο: επτά παιδιά, εκ των οποίων ο Ιωάννης Γεννάδιος, επανειλημμένως πρέσβυς και απεσταλμένος στο Λονδίνο, ίδρυσε την Γεννάδειο Bιβλιοθήκη.

Άλλα παιδιά της Α. Μπενιζέλου και του Γ. Γενναδίου : ο Αναστάσιος ήταν Καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ανύπαντρος, και ο Παναγιώτης, βοτανολόγος, συγγραφέας βοτανικών έργων, επικεφαλής του Βοτανικού Κήπου στην Κύπρο και αργότερα οργανωτής και επικεφαλής του Βοτανικού Κήπου των Αθηνών.

Άλλα παιδιά της Α. Μπενιζέλου και του Γ. Γενναδίου ήταν οι δύο μεγαλύτερες κόρες, η Ελπίδα και η Κλεονίκη, ζωγράφος και γλύπτρια αντίστοιχα. Ζούσαν από νεαρή ηλικία στην Ρώμη ανύπαντρες και πέθαναν σε μεγάλη ηλικία. Τις επισκεπτόταν συχνά ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος.

2) Την Αθηνά Μπενιζέλου, γεννημένη στην Κωνσταντινούπολη όταν η μητέρα της διέμεινε ένα διάστημα εκεί για να ζητήσει χάρη από τον Σουλτάνο για τον άνδρα της. H Aθηνά παντρεύτηκε κάποιον Σούτσο

3) Την Aγγέλικα Μπενιζέλου που παντρεύτηκε τον Anton Lindermayer (1808-1868), στρατιωτικό γιατρό που ήρθε με τον Όθωνα από την Βαυαρία.

Μου έχουν πει πως διακρίνεται στο έργο του Peter von Hess “Ή άφιξη του Οθωνα στην Ελλάδα”:

Έχτισαν το σπίτι τους γωνία Ιπποκράτους και Πανεπιστημίου -που κατεδαφίστηκε το 1960- “μακριά έξω από την πόλη”. Η οικία Lindermayer χρησιμοποιήθηκε αργότερα ως λέσχη φοιτητών. Ο Όθων έδωσε στον Anton Lindermayer τον τίτλο von για την προσφορά του στα χρόνια της χολέρας (1850). Αργότερα ήταν ο γιατρός του βασιλικού ζεύγους. Είναι εκείνος που βασικά έστειλε παλαιολιθικά ευρήματα από το Πικέρμι στο Μόναχο, όπου αναγνωρίστηκε η αξία τους, και έγραψε μεταξύ άλλων και το 1ο ή 2ο βιβλίο για τα πουλιά της Ελλάδας. Γύρισε πίσω στην Βαυαρία μαζί με τον Όθωνα. Έκανε 10 παιδιά και τα βάφτισε ορθόδοξα. Πολλά πέθαναν νωρίς. Μόνο 3-4 έζησαν αρκετά, μεταξύ των οποίων:

1. Αθηνά von Lindermayer: παντρεύτηκε τον Αναστάσιο Χρηστομάνο, γνωστό καθηγητή χημείας στο Πανεπιστήμιο και αργότερα πρύτανη. Πρωτότοκος γιός ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, δάσκαλος της αυτοκράτειρας Σίσσυ, ο οποίος ίδρυσε και την NEA ΣΚΗΝΗ, ο 2ος με αυτοκίνητο στην Ελλάδα (Einzylinder de Dion Bouton νομίζω). Ο πρώτος με αυτοκίνητο ήταν κάποιος Nicholas Kontogiannakis με ένα Peugot.

2. Ειρήνη von Lindermayer που παντρεύτηκε τον Κλεάνθη Ζάννο και απέκτησε την Ισμήνη Ζάννου, η οποία παντρεύτηκε τον Georg Grohmann (μεταλλεία Σερίφου) και έζησαν στην Σέριφο και στο Φάληρο, όπου έχτισαν το σπίτι τους “Πικροδάφνη” στον λόφο πάνω από το ρέμα της Πικροδάφνης – τότε δεν υπήρχε σχεδόν κανείς στο Φάληρο. Η Ισμήνη απέκτησε 7 παιδιά, εκ των οποίων η μια κόρη παντρεύτηκε τον Μαρίνο Γερουλάνο.

3. Προκόπης von Lindermayer (1897-1950) που σπούδασε μηχανικός στο Μόναχο κα επέβλεψε μεταξύ άλλων την ανέγερση της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Χτίζει το σπίτι του στο Στροφύλι, στην Κηφισιά, σε κτήματα της προίκας της μητέρας του Αγγέλικας Μπενιζέλου μεταξύ του 1875 και του 1883 περίπου και ασχολείται με καλλιέργειες μαζί με τον Αλέξη Χρηστομάνο, αδελφό του κουνιάδου του, καθ. χημείας Αν. Χρηστομάνου. Από τότε ζει η οικογένεια στην Κηφισιά.

Παντρεύτηκε την Αntonie von Lottner από το Schloß Herrngiersdorf κοντά στο Regensburg, την πρώτη ιδιωτική Schloßbrauerei του κόσμου. Η Antonie αφορίστηκε από την καθολική εκκλησία, καθώς παντρεύτηκε ορθόδοξο. Απέκτησαν 3 παιδιά: την Οττίλια, τον Ορέστη και την μικρότερη, την Ματθίλδη-Ειρήνη, την γιαγιά μου.

Καθώς προς το τέλος αρρώστησε βαριά και η γυναίκα του έμεινε μετά μόνη, άρχισαν να πουλάνε κτήματα. Μεταξύ αυτών πρέπει σίγουρα να ήταν και αυτό του Dörpfeld, που χτίστηκε το 1891.

Η γιαγιά μου παντρεύτηκε τον Ιωάννη Ζάννο του Μιλτιάδη Ζάννου (αδελφός του Κλεάνθη Ζάννου, βλ. ανωτέρω) με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη: η μητέρα του Ι. Ζάννου ήταν η Μαριόρα Στρατηγοπούλου, όπως φαίνεται απόγονος του στρατηγού Αλέξιου Στρατηγόπουλου που επανακατέκτησε την Κωνσταντινούπολη μετά την 4η Σταυροφορία.

Η γιαγιά μου απέκτησε δυό κόρες, την Λίλιαν (1921-2010) και την Γιάννα (Ιωάννα-Μαρία, 1926-2009): και των δύο οι ταυτότητες αναφέρουν ως τόπο γέννησής του την Κηφισιά, καθώς η οικογένεια ζούσε από το ~1885 στην Κηφισιά και δεν υπήρχαν τότε μαιευτήρια.

Και οι δύο κόρες πήγαν στην Γερμανική και η μητέρα μου παντρεύτηκε τον συμμαθητή της αδελφής της, τον Θεμιστοκλή-Ερβέρθο Πάνο του Δημητρίου Πάνου και της Alice Laich (1923-1996).

Τα δυο παιδιά της Γιάννας και του Θέμου, ο αδελφός μου Δημήτρης (1957-1999) και εγώ (1954) πήγαμε φυσικά κι εμείς στην Γερμανική.

Aλίκη Πάνου, Κηφισιά, 23 Απριλίου 2020

Σημείωση 1: μικρότερος αδελφός του Μιλτιάδη Ζάννου ήταν ο Αριστόβουλος Ζάννος, πρόγονος της οικογένειας Καναβαριώτου, επίσης όλοι στην Γερμανική.

Σημείωση 2: αδελφές του παππού μου Ιωάννη Ζάννου ήταν η Μαρίκα (Μαρώ) Ζάννου, μετέπειτα γυναίκα του ποιητή Γ. Σεφέρη, και η Αμαρυλλίς Ζάννου-Δραγούμη, μούσα του ποιητή Γ. Δροσίνη (εξ ου και η ονομασία της βίλλας του στην Κηφισιά “Αμαρυλλίς”).

Σημείωση 3: μαζί με την Α. von Lottner ήρθε στην Ελλάδα και η μεγαλύτερη αδελφή της, η Lina von Lottner, γνωστή μουσικός και πιανίστρια που δίδαξε πιάνο και μουσική όλη την Αθήνα εκείνη την εποχή και ίδρυσε το ομώνυμο Ωδείο το 1899.

πηγή: Κώστας Παπαηλιού

Ο Κώστας Παπαηλιού, που έστειλε την φωτογραφία της οικίας έγραψε στην Αλίκη Πάνου:

Πάρα πολύ ενδιαφέροντα αυτά που γράψατε για την οικογένεια σας στο τελευταίο montags και σίγουρα όχι μόνο για μένα που ασχολούμαι ερευνητικά με τους Φιλέλληνες και κατ’ επέκταση με τους Βαυαρούς που ήρθαν με τον Όθωνα στην Ελλάδα και έβαλαν τα θεμέλια του μοντέρνου Ελληνικού κράτους. Ένας από τους πιο σημαντικούς από αυτούς ήταν ο προ-προπάππος σας Anton von Lindermayer!

Όπως αναφέρουν αρκετές σύγχρονες πηγές, ο Lindermayer είχε γράψει απομνημονεύματα με λεπτομέρειες από την πράγματι πολυτάραχη ζωή του, τα οποίο δυστυχώς δεν έχουν ανευρεθεί. Μήπως έχετε εσείς η μέλη της οικογενείας σας κάποια πληροφορία για αυτά; Θα ήταν μια πολύ μεγάλη και πολύτιμη ανακάλυψη για την ιστορική μελέτη της εποχής εκείνης.

Επίσης με ενδιαφέρουν ότι άλλα στοιχεία και ντοκουμέντα έχετε από τον προ-προπάππο σας, όπως οικογενειακά πιστοποιητικά, φωτογραφίες, διπλώματα, διακρίσεις, κλπ. καθώς και τα αξιόλογα συγγράμματα του, όπως “Die Vögel Griechenlands” και “Euboea, Eine naturhistorische Skizze.”, τα οποία, αν σας ενδιαφέρουν, διαθέτω σε ψηφιακή μορφή.

και η Αλίκη Πάνου ανέφερε:

Όσον αφορά το Anton von Lindermayer, δεν έχω απολύτως τίποτα εκτός από κάποιες φωτογραφίες. Ξέρω πως γεννήθηκε στο Passau και πως ο Όθων του έδωσε τον τίτλο von για την συμβολή του στον καιρό της χολέρας. Για απομνημονεύματα δεν έχω ιδέα. Eγώ η ίδια μάλιστα απορούσα πάντα από που τα βρήκε ο γιος του και προπάππος μου τα κτήματα στην Κηφισιά, ώσπου έμαθα από το βιβλίο της Ισμήνης Grohmann πως ήταν προίκα της μητέρας του… Βέβαια, τα περισσότερα πουλήθηκαν με την αρρώστια και τον θάνατο του Προκόπη von Lindermayer, μεταξύ άλλων στον Ziller, ο οποίος έχτισε την Villa Rose (δίπλα μας) αλλά πολύ γρήγορα το πούλησε. Το οικόπεδο, όπου έχτισε το σπίτι του ο Dörpfeld, πρέπει να ήταν κι αυτό από τα των Lindermayer, βρίσκεται απέναντι και πολύ κοντά και χτίστηκε ακριβώς εκείνη την εποχή που πουλήθηκαν τα περισσόστερα. Αυτά όμως είναι όλα θέμα έρευνας σε υποθηκοφυλάκεια κτλ. Κάποιες πληροφορίες υπάρχουν πάντως σε απομνημονεύματα άλλων ξένων εκείνης της εποχής.

Eπίσης, υπάρχει μια αναφορά στο The Eponym Dictionary of Birds, by Bo Beolens, Michael Watkins, Michael Grayson, Bloommsberry Publishing plc 2014, Electronic version 2020, Page 335 – αντιγράφω:

Lindermayer:

Littel Egret, Herodias lindermayeri C. L. Brehm 1855 NCR [JS Egretta garzetta garzetta]

Dr Anton Ritter von Lindermayer (1808-1868) was a German physician ornithologist who collected in Greece (1832-1868).

Άρα, ο C. Βrehm πρέπει να ονόμασε Herodias lindermayeri αυτό το είδος ερωδιού με σημερινή επιστημονική ονομασία Egretta garzetta. Αυτό μάλλον θα είναι εύκολο να βρεθεί φαντάζομαι.

Πώς περιέγραψαν οι περιηγητές από τη δυτική Ευρώπη την Κωνσταντινούπολη από την Άλωση και μετά; Πώς δημιουργείται η οθωμανική πρωτεύουσα και ποια μνημεία τη χαρακτηρίζουν; Πώς οι διαφορετικές κοινωνικές και θρησκευτικές ομάδες συνθέτουν το μοναδικό ψηφιδωτό της Πόλης και πώς συμβάλλουν στον οικιστικό ιστό της;

Μετά τις επιτυχημένες περιηγήσεις μας στη Μικρά Ασία και το Αιγαίο Πέλαγος, πλέουμε στην Προποντίδα και ρίχνουμε άγκυρα στον Κεράτιο κόλπο. Μέσα από 8 ξεναγήσεις περιηγούμαστε μαζί με τους ιστορικούς Ιόλη Βιγγοπούλου και Δημήτρη Λούπη στην Κωνσταντινούπολη και ανακαλύπτουμε τους τόπους, τα μνημεία και τους ανθρώπους της από τον 16ο αιώνα έως και τις αρχές του 20ού.

Πρόγραμμα ξεναγήσεων:

8 Ιανουαρίου: Η πρώτη γνωριμία

22 Ιανουαρίου: Από τη Βασιλεύουσα στην οθωμανική πρωτεύουσα

5 Φεβρουαρίου: Ο κόσμος της πρωτεύουσας

19 Φεβρουαρίου: Το απόγειο της αρχιτεκτονικής

4 Μαρτίου: Αντιθέσεις & Συνθέσεις

11 Μαρτίου: Παγίωση, Πειραματισμός, Ανανέωση

1η Απριλίου: Η νέα εποχή της Πόλης

15 Απριλίου: Όψεις και αντανακλάσεις της νεοτερικότητας

Εγγραφή…

Η Ursula Schmidt, επί 35 χρόνια γραμματέας των διευθυντών της Σχολής, μας είχε εμπιστευτεί σε ανύποπτο χρόνο ένα φωτοτυπημένο, αλλά δυσανάγνωστο, αντίγραφο του βιβλίου του Ιωάννου Καιροφύλα “Έλληνες στη Γερμανία”, εξαντλημένο και εκτός κυκλοφορίας για πολλά χρόνια. Για πολύ καιρό το αναζητούσαμε σε παλαιοβιβλιοπωλεία και τελικά αυτές τις ημέρες το εντοπίσαμε, το διαβάσαμε και αποφασίσαμε με την Λίζα Γεωμπρέ να κάνουμε μία αναφορά σε αυτό και όταν οι συνθήκες μας το επιτρέψουν, να κάνουμε και μία παρουσίαση στην Βιβλιοθήκη.

Πρόκειται για μία έκδοση 60 σελίδων του 1966 και καταγράφει την ιστορία των Ελλήνων στην Γερμανία, που όπως αναφέρει ο συγγραφέας, αρχίζει από την πτώση του Βυζαντίου και γίνεται πιό πλούσια και πιό λαμπρή από το 1700 και βεβαίως είναι άγνωστη στο πλατύ κοινό.

Τα κεφάλαια διατρέχουν τους Έλληνες στις διάφορες πόλεις της Γερμανίας (Λειψία, Μόναχο, Βαμβέργη, Βερολίνο, Δρέσδη, Κολωνία, Αμβούργο, Φραγκφούρτη) αναφέροντας ονόματα Ελλήνων που διέπρεψαν. Γίνεται μάλιστα αναφορά στους Μακεδόνες, που είχαν το προβάδισμα στην μετανάστευση, επειδή η απόσταση δεν ήταν μεγάλη, και ειδικότερα στην οικογένεια Καραγιάννη από την Κοζάνη,και μερικοί ισχυρίζονται ότι φημισμένος Χέρμπερτ Φον Κάραγιαν είναι γόνος της παληάς εκείνης οικογένειας.

Δείτε τον πρόλογο του βιβλίου:

Στο κεφάλαιο “Έλληνες στην Κολωνία” γίνεται αναφορά σε κάποια πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία:

Σε ένα άλλο σημείο, στο κεφάλαιο “Ομογενείς στο Βερολίνο” γ’ινεται αναφορά στην κοινότητα της πόλης με σπουδαίους Έλληνες καθηγητές, αλλά και στον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη, μετ’επειτα πρωθυπουργό και αρχηγό του Λαϊκού Κόμματος. Ανάμεσα στα ονόματα των καθηγητών διαβάζουμε και αυρό του Ιωάννη Καλιτσουνάκη, ο οποίος όμως αναγράφεται λανθασμένα με δύο “λ”. Όπως μας διευκρίνισε ο Νίκος Καλιτσουνάκης, απόφοιτος του 1986, πρόκειται για τον παππού του, με σπουδαία ακαδημαϊκή πορεία, φίλο τουΚωνσταντίνου Καραθεοδωρή. Ο Ιωάννης Καλιτσουνάκηςιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Κρητικών Σπουδών το 1938 και πρόεδρος του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός το 1961διάβασε μάλιστα το 1950 τον επικήδειο στην κηδεία του διάσημου φίλου του. Ο Νίκος Καλιτσουνάκης, μάλιστα, μας υποσχέθηκε και ένα κείμενο με αναφορά τόσο στον Ιωάννη, όσο και στον Δημήτριο Καλιτσουνάκη, αδελφό του Ιωάννη, που διετέλεσε καθηγητής στην ΑΣΟΕΕ.

Στο κεφάλαιο “Αποικία στην Βαμβέργη” γίνεται περιγραφή της επιστροφής του Όθωνα και της Αμαλίας στο Μόναχο:

και τέλος κεφάλαιο “Ιστορική η παροικία του Μονάχου” γίνεται ειδική αναφορά στον ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη:

Ο Κώστας Παπαηλιού εντόπισε ένα άρθρο στην Griechenland Zeitung για τα γερμανικά βιβλιοπωλεία στην Ελλάδα. Η Griechenland Zeitung, που κάνει σπουδαία δουλειά στην Ελλάδα αγκαλιάζοντας και αυτή με τον τρόπο της την Ελληνο-Γερμανική κοινότητα είχε εκδόσει το 2018 το βιβλίο “Deutsche Spuren in Griechenland” στο οποίο υπάρχει το αφιέρωμα για τα γερμανικά βιβλιοπωλεία, ανάμεσα στα οποία θα εντοπίσετε και το όνομα του Κώστα Ελευθερουδάκη.

Δείτε το άρθρο…

Η Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, στο πλαίσιο της λειτουργίας της Έδρας Νεοελληνικών Σπουδών “Μαριλένα Λασκαρίδη” προκηρύσσει δύο (2) υποτροφίες για επισκέπτες ερευνητές.

Οι υποτροφίες χρηματοδοτούνται από το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη, με στόχο την προαγωγή της έρευνας στον τομέα των Νεοελληνικών Σπουδών. Για το ακαδημαϊκό έτος 2024-2025 προσφέρεται μία (1) υποτροφία για περίοδο (πέντε) 5 μηνών για νέους ερευνητές που ολοκλήρωσαν τις διδακτορικές τους σπουδές μετά το 2018 και μία (1) υποτροφία για περίοδο (πέντε) 5 μηνών για πιο έμπειρους ερευνητές, οι οποίοι ολοκλήρωσαν αντίστοιχα τις σπουδές τους μεταξύ 2004 – 2018.

Οι υπότροφοι, οι οποίοι επιλέγονται αποκλειστικά από το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ με ακαδημαϊκά κριτήρια, οφείλουν να διαμείνουν στην πόλη για το διάστημα που ορίζεται, προκειμένου να διεξαγάγουν την έρευνά τους. Για περαιτέρω πληροφορίες και αιτήσεις σχετικά με την τρέχουσα προκήρυξη υποτροφιών, τους σχετικούς όρους, την αίτηση και τα δικαιολογητικά, επικοινωνείτε αποκλειστικά και ΜΟΝΟ μέσω της ιστοσελίδας του Πανεπιστημίου

.Η προθεσμία υποβολής των αιτήσεων λήγει την 1η Μαρτίου 2024.

Η φωνή του οικιακού υπηρέτη του Κυρίου είναι σαφής και διαυγής. Ο Κύριος μας περιμένει.

Είναι, κατά την άποψή μου, ένα από τα πλέον γοητευτικά αναγνώσματα του Ευαγγελίου της επομένης Κυριακής των Προπατόρων, το Ευαγγέλιο του Μεγάλου Δείπνου [Λουκ. ιδ΄15-24], όπου ο Κύριος προσκαλεί συγκεκριμένα άτομα να γευθούν των εδεσμάτων, και μάλιστα δωρεάν, αλλά αυτά τα άτομα αρνήθησαν: ο πρώτος έπρεπε να οργώση, ο δεύτερος έπρεπε να δοκιμάση τα ζεύγη βοών, που μόλις αγόρασε, ο τρίτος έπρεπε να πάη στον γάμο: <<Γυναίκα έγημα και δια τούτο ου δύναμαι ελθείν>>. Ο Κύριος έδωσε εντολή στον οικιακό υπηρέτη να προσκαλέση στο Δείπνο τους περιθωριακούς: ζητιάνοι, επαίτες, λεπροί, αδύναμοι σωματικώς, εγεύθησαν τελικώς τα εδέσματα του Δείπνου.

Στο ζοφερό και θλιβερό έτος 2023, το οποίο θα μας εγκαταλείψη σε δύο εβδομάδες -θλιβερό και ζοφερό ένεκα των πολλαπλών φονικών περιστατικών, όπως τα Τέμπη με τα αθώα θύματα των νεαρών φοιτητών, τις φονικές πλημμύρες στην Θεσσαλία και τις πυρκαγιές στον Έβρο, με την καταστροφή της πανίδος και χλωρίδος,- φαίνεται ότι χάθηκε η ελπίδα. Το βλέπουμε στην καθημερινότητά μας. Στον μικρόκοσμο και στον μακρόκοσμό μας. Μία παρακμή. Όμως, ο χριστιανός δεν απελπίζεται. Αναμένει τον Κύριο. Ο Παύλος ομιλεί για την ελπίδα όπου στηρίζεται η ζωή του χριστιανού. Αυτή είναι η ελπίδα για την επάνοδο, επιστροφή του Χριστού.

Οι Θεσσαλονικείς τον ερωτούν επιμόνως να τους απαντήση, πότε θα έλθη ο Κύριος. Εκείνος τους απαντά από την Κόρινθο , το 57 μ.Χ., με τρόπο απόλυτο και απότομο: <<Περί δε των χρόνων και των καιρών, αδελφοί, ου χρείαν έχετε ημίν γράφεσθαι. αυτοί γάρ ακριβώς οίδετε ότι η ημέρα κυρία ως κλέπτης εν νυκτί, ούτως έρχεται>>[Α΄Θεσσαλ. ε΄1-2]. Ο Παύλος δεν λέγει εδώ πότε θα έλθη ο Κύριος πάλι. Τουναντίον αποκρούει ρητώς να ορίση τον χρόνο επιστροφής του Κυρίου. Το μόνον για το οποίο ο Παύλος ομιλεί είναι το εξαίφνης. Η ελπίδα αυτή αποτελεί μία εμπειρία της ζωής στην πραγματικότητά της.

Για μένα ο Κύριος ήλθε. Στο πρόσωπο της άγνωστης, ανωνύμου, αγρότισσας συνταξιούχου από το Μεσολόγγι. Εδώρισε όλην την περιουσίαν της για την αγορά ενός νοσοκομειακού. Είναι μία διαφορετική Ελλάδα, μακράν της προβολής και της επικοινωνίας. Μας υπενθυμίζη την χήρα του Κατά Μάρκον Ευαγγελίου, που προβάλη ο Κύριος στους Μαθητές: Όλη την περιουσίαν της , έναν κροδάντη, εδώρισε στον Ναό.

Στις συζητήσεις που γίνονται για τα ομόφυλα ζευγάρια, είτε οι υπέρ είτε οι κατά του θεσμού, απουσιάζει ο Χριστός. Ουδείς τον μνημονεύει. Ουδείς τον ενθυμείται.

Συστήνονται εξεταστικές επιτροπές για τα Τέμπη, ενώ ο Ευρωπαίος εισαγγελέας είναι σαφής και διαυγής: Πρέπει να διωχθούν συγκεκριμένα άτομα για ευθύνες. Θα δήτε, στο τέλος το πόρισμα της Βουλής θα αναδείξη , ότι φταίνε για το δυστύχημα οι επιβάτες που επέλεξαν το τραίνο. Και εδώ απουσιάζει η χριστιανική ηθική.

Εύχομαι όπως ο Νηπιάσας Ιησούς δώσει περισσότερο φώς, υγίεια επ’ άμφω και δύναμι και υπομονή. Kατά τον Πλάτωνα η υπομονή είναι αρετή. Εύχομαι ευφρόσυνα και πνευματοφόρα Χριστούγεννα, έναν ευλογημένον Ενιαυτόν.

Ευχές από Άννα Φιλίνη tanti auguri da Anna Filini

Ευχές από την Ντόρα Μπακογιάννη

Ευχές από την Φάννυ Γεωμπρέ

Ευχές από τον Γιάννη Θεολογίτη και την IMTe

Ευχές από τον Πέτρο Πετρακόπουλο

Ευχές από τον Thomas Greve

Ευχές από τον Κώστα Παπαηλιού και τις Εκδόσεις Παρισιάνου

Ευχές από το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη

Ο Κώστας Παπαηλιού θα μιλήσει στο Philadelphia Haus στις 11 Ιανουαρίου 2024 με θέμα: “Ο φιλέλληνας Daniel Elster”.

Το Philadelphia πιστό στα ραντεβού του κάθε δεύτερη Πέμπτη του μήνα διοργανώνει το Stammttisch και αυτήν τη φορά θα κόψει την Πίτα του και προσκεκλημένος θα είναι ο Κώστας Παπαηλιού που θα μιλήσει για τον Daniel Elster, που πήρε μέρος στην Μάχη του Πέτα και γλύτωσε από την μεγάλη σφαγή.

Το «Μαντινάδες, ματζουράνες και χοχλιοί μπουμπουριστοί» είναι το τρίτο του έργο, που εκδόθηκε πρόσφατα από την ΚΑΠΑ Εκδοτική.

Ο Γεράσιμος Γασπαρινάτος γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στα πανεπιστήμια Θράκης και Μονάχου και είναι διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου από το 1995. Συγγράφει θεατρικά έργα σε ρίμα και 15σύλλαβο στίχο. Το «Μαντινάδες, ματζουράνες και χοχλιοί μπουμπουριστοί» είναι το τρίτο του που εκδόθηκε πρόσφατα από την ΚΑΠΑ Εκδοτική, μετά τα «Μέλαθρα, δολάρια, σουίτες, πετρογκάζ» (2021) και «Ο Σπερχειός φλέγεται!» (2022).

Δείτε την συνέντεξη στηνεφημερίδα “Καθημερινή” από την στήλη “500 λέξεις”, από όπου και η φωτογραφία του συγγραφέα…

Την Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου, ώρα 18.00, θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου της Αναστασίας Δασκαρόλη με τίτλο: «Ούλριχ φον Βιλαμόβιτς-Μέλλεντορφ: Τα ταξίδια του στην Ελλάδα, 1873-1917».

Η συγγραφέας απόφοιτός μας Τάνια Δασκαρόλη (’75), είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ.

To βιβλίο θα παρουσιάσουν ο Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας κ. Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης, η Διευθύντρια του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών Καθηγήτρια Δρ. Κάτια Σπορν, ο Καθηγητής Φιλοσοφίας κ. Γεώργιος Μποζώνης και η Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασικής Φιλολογίας κ. Σοφία Παπαϊωάννου.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Μουσείον της Πόλεως των Αθηνών (οδός Ι.Παπαρρηγοπούλου αρ. 5-7, Πλ. Κλαυθμώνος, 105 61 Αθήνα).

Είσοδος ελεύθερη.

Η Αλεξάνδρα (Αλέκα) Λόντου γεννήθηκε στις 5.7.1931 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1940-41 και παραμένει έως την Γ’ Γυμνασίου το έτος 1943-44, την στιγμή δημαδή που κλείνει η Γερμανική λόγω του Πολέμου, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το έτος 1948. Ο πατέρας της, Χρήστος Λόντος, ήταν έμπορος από την Πάτρα.

Σπούδασε Νομικά, αλλά δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα και τον Φεβρουάριο του 1959 παντρεύεται τον δικηγόρο Νίκο-Ερρίκο Νικολάου και αποκτούν δύο παιδιά. Ο γιός τους Δημήτρης αποφοίτησε από την Γερμανική το 1977. Εργάστηκε την Lufthansa στα γραφεία στο Σύνταγμα.

Απεβίωσε στις 3.12.1976

Γεμάτο το Gaspar με απόφοιτους από όλες τις χρονιές. Πάνω από 200 άτομα ήρθαν στις 29 Δεκεμβρίου στο Νεό Ψυχικό για να συναντηθούν με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές τους. “Τίγκα” στην κυριολεξία παρόλο τον κακό καιρό και τα απαισιόδοξα μηνύματα της Μετεωρολογικής. Δηλαδή, αν ο καιρός ήταν καλός απλώς δεν θα χωρούσαμε.

Το Ωδείο Αθηνών, του οποίου την καλλιτεχνική διεύθυνση ανέλαβε από εφέτος ο Νίκος Αθηναίος, απόφοιτος του ’64, ανακοίνωσε το πρόγραμμα των Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων του Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου, το οποίο περιλαμβάνει συναυλίες, διαλέξεις και μουσικοθεατρικές παραστάσεις.