Η Μαριέττα Ράδοβιτς γεννήθηκε το 1922 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1940. Αρχικά γράφτηκε στο Φυσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετά τον Πόλεμο μετέβη στο Πανεπιστήμιο της Iowa, όπου σπούδασε Βιολογία, Ζωολογία και Φυσική. Από το ίδιο Πανεπιστήμιο πήρε το διδακτορικό της δίπλωμα το 1953. Το 1961 επέστρεψε στην Ελλάδα και ανέπτυξε σημαντική ερευνητική δραστηριότητα στο εργαστήριο Βιολογίας, που ήταν στα υπόγεια της Νομικής Σχολής στην οδό Σίνα. Μετά από δικές τις προσπάθειες ήρθε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και συγκεκριμένα στο εργαστήριο Βιολογίας, το πρώτο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Παρέμεινε ως επισκέπτρια καθηγήτρια στο ίδιο εργαστήριο για περίπου δεκατρία χρόνια και εν συνεχεία μεταπήδησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με διάφορες ιδιότητες και τίτλους. Συγκεκριμένα, το 1966 οργάνωσε το εργαστήριο ιστοχημείας στο κέντρο νευρολογικών ερευνών του Αιγινήτειου Νοσοκομείου και έκανε παραδόσεις μεταπτυχιακού επιπέδου στο μάθημα της νευρολογίας. Τον Απρίλιο του 1976 ίδρυσε στην Πάτρα μαζί με άλλα 22 μέλη την Ελληνική Εταιρεία Βιολογικών Επιστημών (ΕΕΒΕ).

Παράλληλα με την επιστημονική της ενασχόληση στην Ελλάδα το επιστημονικό της ενδιαφέρον την έκανε να ασχολείται και με ιδρύματα της αλλοδαπής. Το 1983 διορίστηκε επισκέπτρια καθηγήτρια της Ανατομίας στο Πανεπιστήμιο του Illinois στο Σικάγο, ενώ το 1984 επανεκλέχθηκε στο ίδιο Πανεπιστήμιο, θέση που κατέχει μέχρι και σήμερα. Η Μαριέττα Ισιδωρίδου, που έφερε το πρώτο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο στην Ελλάδα, διηύθυνε μέχρι τον θάνατό της την ερευνητική μονάδα ιστοχημείας και ηλεκτρονικού μικροσκοπίου της Ψυχιατρικής Κλινικής του Αιγινήτειου Νοσοκομείου με κύριο μέλημα την προώθηση ερευνών του ανθρώπινου εγκεφάλου. Στις 7 Απριλίου του 2003 το Πανεπιστήμιο Αθηνών της απένειμε τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορος.Το 2010 ως Γενική Γραμματέας του κοινωφελούς Ιδρύματος Θεόδωρου Θεοχάρη Κότσικα, του οποίου βασικός σκοπός είναι η λειτουργία του Ινστιτούτου Νευροβιολογικών Ερευνών, οργάνωσε και συντόνισε το συνέδριο “Dialogue of Psychoanalysis and Neurobiology: Theoretical and Therapeutic Aspects“. Λίγους μήνες πριν “φύγει” προετοιμαζόταν να μετάσχει στην εκδήλωση της Σχολής προς τιμήν των “Αποφοίτων του Πολέμου”, αλλά ένα διάστρεμμα δεν της το επέτρεψε και στη θέση της παρέστη η κόρη της Φωτεινή. Πεθανε από πνευμονική εμβολή στις 13 Μαρτίου 2014.

Σύμφωνα με τα μαθητολόγια η Καλλιόπη Πράτσικα του Ανδρέα, γεννημένη το 1929, εγγράφεται στην Β’  Γυμνασίου την χρονιά 1939-40 και στην Γ’  Γυμνασίου την επομένη 1940-41, ενώ αν συνέχιζε την φοίτησή της θα αποφοιτούσε το 1946, αφού στο τότε 8τάξιο γυμνάσιο η Α’ Γυμνασίου ήταν η 5η Δημοτικού.

Σπούδασε Ιατρική στην Γενεύη και ειδικεύτηκε στην Παθολογοανατομία.

Το 1975 εξελέγη Πρόεδρος της ΕΕΠΑ («Η εν Αθήναις Εταιρεία Γενικής Παθολογίας και Παθολογικής Ανατοµικής»), η οποία είχε συσταθεί το 1964) και ήταν μέλος του Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων. Την περίοδο 1963-66 διετέλεσε Β’  Αντιπρόεδρος επί προεδρίας Νίκης Γουλανδρή.

(η φωτογραφία είναι του 1976, πηγή: Ελπίδα Δαλιεράκη, ειδικευόμενη παθαλογοανατόμος συνεργάτιδα της Καλλιόπης Πράτσικα στην δεκαετία του ’70)

Ο πατέρας της, Ανδρέας Πράτσικας, ήταν καθηγητής ιατρικής, Διευθυντής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και γιός του Παναγιώτη Πράτσικα, συζύγου της Καλλιόπης Ναούμ, από την οποία πήρε και το όνομά της, ενώ η γνωστή χορεύτρια, καθηγήτρια ρυθμικής και χορού και χορογράφος Κούλα Πράτσικα (γεννημένη το 1899) ήταν θεία της, αδελφή του πατέρα της.

Η οικογένεια Πράτσικα ήταν παλιά εμπορική οικογένεια της Πάτρας και μέλη της ασχολήθηκαν και με την πολιτική. Αναφέρεται ότι ο Σιδέρης Πράτσικας ήταν ένας από τους εννέα πατρινούς φιλομοναρχικούς κτηματίες που βραβεύθηκαν από τον Όθωνα, το 1847. Ο ίδιος μάλιστα είχε εκλεχθεί πολλές φορές δημοτικός σύμβουλος και το 1850 βουλευτής Πατρών, ενισχύοντας έτσι την αίγλη της οικογένειας. Η οικογένεια συμμετείχε στην ίδρυση και στην διεύθυνση της ασφαλιστικής εταιρείας Πρόοδος, ενώ είχε στην κατοχή της και ένα εργοστάσιο παραγωγής ποτάσας στο Αντίρριο. (περισσότερα…)

(*) αν δεν είχε υποχρεωθεί να φύγει από την Σχολή θα αποφοιτούσε το 1947.

Ο Ορθόδοξος Παπάζογλου άρχισε το Δημοτικό σχολείο στον Τύρναβο και το τελείωσε στο Πρότυπο Δημοτικό Θες/νίκης και κατά τα πρώτα έτη των γυμνασιακών του σπουδών φοίτησε στη Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, αποφοίτησε όμως από το Αμερικανικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης «Ανατόλια» το 1947.

Το 1948, μετά από επιτυχείς εξετάσεις, γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονί­κης, απ’ όπου πήρε το πτυχίο του Ιατρού ακριβώς έξι χρόνια μετά, τον Ιούλιο του 1954, με βαθμό «Λίαν Καλώς». Την ίδια χρονιά γράφτηκε μέλος του Ιατρι­κού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και του χορηγήθηκε άδεια εξάσκησης επαγγέλματος στην περιφέρεια τον Συλλόγου αυτού.

Από τον Ιούλιο του 1954 μέχρι το Μάρτιο του 1956 υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως Έφεδρος Ανθυπίατρος του στρατού ξηράς. Υπηρέτησε στη Β. Μακεδονία, στο Πετρίτσι και στο Σιδηρόκαστρο, ενώ ήδη από την 1η Σεπτεμβρίου του 1955 είχε γίνει δεκτή η αίτησή του να προσληφθεί ως άμισθος εσω­τερικός βοηθός στη Β’ χειρουργική Κλινική του Πα­νεπιστημίου Θεσσαλονίκης, προκειμένου να πάρει την ειδικότητα της Χειρουργικής. Από τότε υπηρέ­τησε ανελλιπώς στη Β’ Χειρουργική Κλινική υπό τη διεύθυνση όσων είχαν εκάστοτε την εντολή της έδρας, όπως ο Καθηγητής κ. Ν. Καβαζαράκης, ο εντεταλμένος υφηγητής κ. Ν. Αναγνωστίδης, ο κα­θηγητής κ. Κ. Τούντας, ο διευθυντής της Κλινικής κ. Γεράσιμος Μακρής.

Κατά τη διάρκεια της εκεί θητείας του συνέβαλε ουσιαστικά σε κάθε προσπάθεια δημιουργίας και προόδου, προώθησε ενέργειες που αφορούσαν στην ίδρυση Πειραματικού Χειρουργείου, στην ίδρυση Καρδιοχειρουργικού Εργαστηρίου, στην μεταφορά και εγκατάσταση της Κλινικής από το Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ στο Γενικό Κεντρικό Νοσοκομείο. Πάρα πολύ σημαντική ήταν και η βοήθεια που προσέφερε στον τότε Διευθυντή της Κλινικής, τον κ. Γεράσιμο Μακρή, στην προσπάθειά του να δημιουργήσει Τμή­μα Χειρουργικής Περιφερικών Αγγείων και την πρώτη μονάδα στη Θεσσαλονίκη εντατικής νοση­λείας.

Στις 30 Ιανουαρίου 1958 διορίσθηκε οργανικός βοηθός στη Β’ Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστη­μίου Θεσσαλονίκης ενώ το Σεπτέμβριο του επόμενου έτους απέκτησε την άδεια ειδικότητας χειρουργού.

Το 1960 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με βαθμό «Άριστα».

Η σχετική εργασία που υποστήριζε είχε θέμα «Η επίδραση του πλάσματος αναρρωνυόντων καταγματιών επί της πωρώσεως.

Τον Ιανουάριο του 1961 μετά από πρόταση του Καθηγητή του ανανεώθηκε η θητεία τον ως βοηθού στην Κλινική ενώ το Μάιο τον 1963 διορίσθηκε Επι­μελητής Εργαστηρίου στη Β’ Χειρουργική Κλινική, μετά από πρόταση πάντα τον καθηγητή κ. Ν. Καβαζαράκη.

Ένα χρόνο μετά, το 1964, αναγορεύτηκε παμψηφεί Υφηγητής της Χειρουργικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, υποβάλλοντας εργασία με θέμα «Η χρησιμοποίηση του φλεβικού αντί του αρτηριακού δικτύου των οπισθίων

άκρων τον κυνός».

Το 1966 και μετά από εξετάσεις, έτυχε υποτροφίας τον British Council για το διάστημα από 15.10.1966 έως 15.12.1966, προκειμένου να ειδικευτεί και να μετεκπαιδευτεί στη Χειρουργική των Περιφερικών Αγγείων. Για το σκοπό αυτό παρακολούθησε εργα­σίες της Αγγειοχειρουργικής Κλινικής του Πανεπι­στημιακού Νοσοκομείου St. Thomas του Λονδίνου υπό την διεύθυνση του καθηγητή κ. Kinmonth. Ο καθηγητής Kinmonth πρόκειται για έναν από τους πρωτοπόρους της Αγγειοχειρουργικής στην Ευρώ­πη, εξειδικευμένος στη Χειρουργική των Λεμφαγ­γείων. Στην κλινική αυτή, η οποία αποτελούσε ότι πιο σύγχρονο από πλευράς οργάνωσης και εξοπλι­σμού παρακολουθούσε ενεργά τόσο την κλινική ερ­γασία και το Χειρουργείο, όσο και το Πειραματικό Χειρουργείο.

Παρακολούθησε επίσης στο Ακτινολογικό Τμή­μα, υπό την διεύθυνση του Lee Thomas, μεγάλο αριθμό αρτηριογραφιών, φλεφογραφιών και λεμφο­γραφιών. Ιδιαίτερα παρακολούθησε τον Frank Coc- kett, Consultant της πιο πάνω Κλινικής, ο οποίος ασχολείτο κυρίως με τη χειρουργική των φλεβών. Επιδόθηκε δε στην παρακολούθηση, τόσο της νοσο­κομειακής, όσο και της εξωνοσοκομειακής του ιατρι­κής δραστηριότητας. Στις 25 Νοεμβρίου 1966 του ζητήθηκε από το Ελληνικό Τμήμα του BBC να δώσει ραδιοφωνική συνέντευξη σχετικά με τις σπουδές του στην Αγγλία αλλά και με την κατάσταση της Χει­ρουργικής Περιφερικών Αγγείων στην Ελλάδα.

Επίσης, κατά τη διάρκεια της παραμονής τον στην Αγγλία, παρακολούθησε το Συνέδριο της Bri­tish Society of Gastroenterology

και της British Surgi­cal Research Society. Επισκεπτόταν δε ανελιπώς τα νοσοκομεία St. Mary’s Hammersmith και St. Bartho­lomew, προκειμένου να παρακολουθήσει χειρουργι­κές επεμβάσεις από χειρούργους διαπρεπείς στο εί­δος τους.

Το Μάιο του 1967 ανανεώθηκε η θητεία του στη θέση του Επιμελητή της Β’ Χειρουργικής Κλινικής για τέσσερα ακόμη χρόνια.

Την ίδια χρονιά, κατόπιν αιτήσεώς του, το Coun­cil of Europe του χορήγησε υποτροφία για τη Μεγάλη Βρεττανία για να μετεκπαιδευτεί στη Βιολογία των Αιμοφόρων Αγγείων, για τρεις μήνες. Κατά την περίοδο αυτή παρακολούθησε την ερευνητική εργα­σία του Πειραματικού Χειρουργείου της Αγγειοχει­ρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκο­μείου του St. Thomas του Λονδίνου, υπό τη διεύθυν­ση του καθηγητή Ν. Browse. Ακόμη παρακολούθησε το Χειρουργείο της ίδιας Κλινικής και συμμετείχε σε όλες τις επιστημονικές της συγκεντρώσεις. Εδώ μελέ­τησε τη φυσιολογική κυκλοφορία της λέμφου και συμμετείχε στις έρευνες γύρω από τη φυσιολογία της φλεβικής κυκλοφορίας των κάτω άκρων. Είναι εν­δεικτικό για το υψηλό επίπεδο του Εργαστηρίου, το ότι εδώ για πρώτη φορά επιτεύχθηκε η ακτινοκινηματογραφική απεικόνιση της ύπαρξης βαλβίδων στα λεμφαγγεία, που λειτουργούσαν όπως και οι φλέβες.

Με τις θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις που απέκτησε σχετικές με τη Χειρουργική των Περιφερι­κών Αγγείων, μπόρεσε να εφαρμόσει επιστρέφοντας στη Β’ Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τόσο την Ακτινοδιαγνωστική του Κυκλοφορικού Συστήματος, όσο και την εγχειρητική των Περιφερικών Αγγείων. Έτσι, η Κλινική μπόρεσε να δεχτεί σημαντικό αριθμό ασθενών με σχετικά προβλήματα.

Ο Ορθόδοξος Παπάζογλου μπορεί να λεχθεί ότι είναι από τους πρωτεργάτες αν όχι ο πρώτος που εισήγαγε την χειρουργική των περιφερικών αγγείων στη Θεσσαλονίκη γιατί την εποχή εκείνη υπήρχαν μόνο οι καρδιοχειρουργοί, η δε ειδικότης του αγγειοχειρουργού δεν υφίστατο.

Από το 1971 και εξής εκαλείτο κατ’ επανάληψη από τη Γυναικολογική και Μαιευτική Κλινική του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για να ασκεί καθήκο­ντα Συμβούλου Χειρουργού σε θέματα Χειρουργι­κής και δη Αγγειοχειρουργικής. Ο Καθηγητής κ. Μαρουδής εξαίρει και επαινεί την συνεργασία μαζί του.

Στις 13 Οκτωβρίου 1972 εξελέγη από την Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλο­νίκης μόνιμος Επικουρικός Καθηγητής στην Τακτι­κή Έδρα της Β’ Χειρουργικής Κλινικής. Διορίσθηκε στη θέση αυτή στις 15.2.1973 και ανέλαβε τα καθήκοντά του λίγες μέρες αργότερα. Υπηρέτησε στη κλινική αυτή συνεχώς από το 1955 μέχρι το 1980, έχοντας διέλθει από όλες τις βαθμίδες της Πανεπιστημιακής Ιεραρχίας. Αποτελεί δε το μοναδικό στέλεχος που υπηρέτησε στην Κλινική αυτή όλο αυτό το χρονικό διάστημα των 25 χρόνων.

Κατά το διάστημα της Πανεπιστημιακής του θη­τείας, υπηρέτησε υπό τους εκάστοτε διατελέσαντες Διευθυντές της Β Χειρουργικής Κλινικής, όπως ο Τακτικός Καθηγητής Ν. Καβαζαράκης, ο Εντεταλ-μένος Υφηγητής Ν. Αναγνωστίδης, ο τακτικός καθηγητής

Κ. Τούντας και ο τακτικός καθηγητής Γ. Μακρής – Κουγιανός. Από όλους η εκεί θητεία και υπηρεσία του κρίθηκε άκρως αποδοτική και αξιό­λογη.

Μαζί με τον Καθηγητή Ν. Καβαζαράκη εργάστη­κε για την ίδρυση και για τη λειτουργία τόσο του Εργαστηρίου Καρδιοχειρουργικής όσο και του Πει­ραματικού Χειρουργείου, το οποίο για πρώτη φορά ιδρύθηκε και λειτούργησε στη Θεσσαλονίκη. Ο φόρ­τος εργασίας ήταν τόσο και το προσωπικό ανεπαρ­κές, ώστε δεν του ενέκριναν αίτηση που είχε υποβάλ­λει προκειμένου να του χορηγηθεί εκπαιδευτική άδεια.

Όταν τη διεύθυνση της Κλινικής ανέλαβε ο Καθη­γητής Γεράσιμος Μακρής, το 1967, συνεργάστηκε μαζί τους έως και το 1975.

Η συνεργασία αυτή εκτιμήθηκε πάρα πολύ από τον κ. Γεράσιμο Μακρή, ο οποίος χαρακτηριστικά είχε πει, κατά τη διάρκεια εκλογής του Ορθοδόξου Παπάζογλου ως Επικουρι­κού Καθηγητή, ότι «θα εθεώρην δε τον εαυτόν μου ευτυχή εάν η Σχολή μου επέτρεπε τη συνεργασία με τον υποψήφιο τούτον επί ανωτάτου επιπέδου».

Τα αποτελέσματα της συνεργασίας αυτής ήταν άκρως ουσιώδες. Υπό την καθοδήγηση του κ. Μακρή ιδρύθηκε στο Κεντρικό Νοσοκομείο Αμφιθέατρο 150 θέσεων, καθώς και βιβλιοθήκη, η οποία ήταν στη διάθεση των φοιτητών, όσο και των Ιατρών. Ακόμη λειτούργησε Πειραματικό Χειρουργείο, το οποίο με τον καιρό απέκτησε τέτοιο εξοπλισμό, ώστε να είναι δυνατή η εκτέλεση κάθε είδους πειράματος. Πολύ δύσκολη στάθηκε αλλά τελικά επιτεύχθη η λειτουρ­γία Μονάδας Εντατικής Παρακολούθησης δυνάμεως

4 κλινών, όπως επίσης και κεντρικού θαλάμου παρακολουθήσεως και πλήρους Εργαστηρίου μελέ­της των αερίων, του αίματος και της οξεοβασικής ισορροπίας.

Από τα πρώτα κιόλας έτη της σταδιοδρομίας του, ασχολήθηκε με την πειραματική και κλινική μελέτη των Περιφερικών Αγγείων, θέμα γύρω από το οποίο στήριξε και τη διατριβή του για Υφηγεσία και πραγ­ματοποίησε πάρα πολλές δημοσιεύσεις σχετικών ερ­γασιών, σε επιστημονικά ιατρικά περιοδικά, τόσο Ελληνικά όσο και ξένα.

Ο Ορθόδοξος Παπάζογλου από καιρό θεωρούσε σκόπιμη τη δημιουργία Αγγειοχειρουργικής Μονά­δας, στη Β’ Χειρουργική Κλινική, εξειδικευμένη στις παθήσεις των Περιφερικών Αγγείων. Η σκέψη του έγινε πραγματικότητα με την αμέριστη συμπαράστα­ση του Καθηγητή κ. Γεράσιμου Μακρή. Έτσι η Μο­νάδα λειτούργησε αποδίδοντας πλήρως τόσο νοσηλευτικώς και εκπαιδευτικώς, όσο και ερευνητικώς. Πολλές επιστημονικές εργασίες ήταν ο καρπός της έρευνας που πραγματοποιήθηκε μέσα στο πλαίσιο αυτής της Μονάδας, έρευνα η οποία συνέβαλε ου­σιαστικά και σημαντικά στο γενικότερο επιστημονι­κό έργο που συντελείτο.

Μετά το θάνατο του καθηγητή Γεράσιμου Μακρή ανέλαβε ο ίδιος τη διεύθυνση της Β’ Χειρουργικής Κλινικής. Με το ήθος και το κύρος που τον διακρί­νει, τόσο ως Επιστήμονα, όσο και ως άνθρωπο προσ­πάθησε και πέτυχε να ανταποκριθεί πλήρως στις υποχρεώσεις του, με αποτέλεσμα η λειτουργία της Κλινικής να αποβεί αρίστη. Σημαντική ήταν και η υποστήριξη και η τέλεια συνεργασία που είχε με τους υπολοίπους Ιατρούς συναδέλφους του, ώστε μπόρε­σαν να καλύψουν το όντως δυσαναπλήρωτο κενό της απώλειας του κ. Καθηγητή.

Μετά την πλήρωση της έδρας της Β’ Χειρουργικής Κλινικής, παρέμεινε συνεργαζόμενος σ’ αυτήν με τον νεοεκλεγέντα καθηγητή κ. Αλέξανδρο Μαρσέλο, συ­νεργασία η οποία ήταν άριστη. Ο ίδιος εκτελούσε τα καθήκοντα του Μονίμου Επικουρικού Καθηγητή.

Οι δραστηριότητες που ανέπτυξαν, τόσο οι διδα­κτικές – εκπαιδευτικές, όσο και οι ερευνητικές, αλλά και η νοσηλεία, ανεστάλησαν λόγω των σεισμών τον 1978 από τους οποίους το Κεντρικό Νοσοκομείο υπέστη σοβαρές βλάβες. Έτσι εγκαταστάθηκαν πρό­χειρα στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, προκειμέ­νου να μη χαθεί η συνοχή των δραστηριοτήτων της Κλινικής.

Μετά από απόφαση της Ιατρικής Σχολής, που δημοσιεύτηκε και στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 25.5.1979, διορίσθηκε Μόνιμος Καθηγητής της Έκτακτης Αυτοτελούς Έδρας της Β’ Χειρουργικής Κλινικής. Εξακολούθησε όμως να συνεργάζεται με τη Β’ Χειρουργική Κλινική, διότι η νεοιδρυθείσα έδρα εστερείτο Πανεπιστημιακής Κλινικής και προ­σωπικού.

Με το θάνατο του καθηγητή Σφουγγάρη, ο οποίος υπήρξε και ένας από τους πρώτους δασκάλους του στη Χειρουργική, η Σχολή αποφάσισε να εγκαταστα­θεί η Έκτακτος Αυτοτελής Έδρα της Β’ Χειρουργι­κής Κλινικής στη Χειρουργική Κλινική του Β’ Νοσο­κομείου Ι.Κ.Α. Παρά τις έντονες προσπάθειές του για μια όσο το δυνατό καλύτερη και πληρέστερη λειτουργία της Κλινικής, εστάθη δύσκολο έως αδύ­νατο από τη στιγμή που αυτή εστερείτο πανεπιστη­μιακού προσωπικού και γενικότερα προϋποθέσεων που θα της επέτρεπαν να μετεκπαιδεύει και να ασκεί Ιατρούς, πολύτιμους για το έργο της. Παρά ταύτα με το προσωπικό της κλινικής του ΙΚΑ κατόρθωσαν και βελτίωσαν το επίπεδο λειτουργίας της Κλινικής η οποία άρχισε να αντιμετωπίζει πλέον και αγγειοχει­ρουργικά περιστατικά.

Το 1979 αναγορεύτηκε τακτικός καθηγητής και το 1991 πήρε την ειδικότητα τον Αγγειοχειρουργού, ειδικότητα που εγκρίθηκε για πρώτη φορά εκείνη τη χρονιά στην Ελλάδα.

Ως Καθηγητής Διευθυντής οργάνωσε τη Β2 Χει­ρουργική Κλινική στο Νοσοκομείο του ΙΚΑ, κατά την περίοδο 1980-1983. Μετά το 1983 ίδρυσε τη Β2 Χειρουργική Κλινική στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, στην οποία υπηρετεί μέχρι σήμερα. Η Κλινική διαθέτει τμήμα Γενικής Χειρουργικής και Αγγειοχειρουργικής και είναι σε θέση να εξασκεί Ιατρούς και να τους χορηγεί ειδικότητες στη Γενική Χειρουργική αλλά και στην Αγγειοχειρουργική. Στόχος του είναι να καταστήσει τη συγκεκριμένη Κλινική σε μια πρότυπη Πανεπιστημιακή Κλινική.

Το διδακτικό του έργο ξεκινά από το 1958, όταν από τον τότε Διευθυντή της Έδρας κ. Ν. Καβαζαράκη, του ανετέθη η διδασκαλία των φροντιστηριακών μαθημάτων των πεμπτοετών φοιτητών της Ιατρικής. Στη συνέχεια ανέλαβε και την Κλινική άσκηση στους θαλάμους των τριμηνιτών εκτοετών φοιτητών. Από το πανεπιστημιακό έτος 1960-1961 ο κ. Καθηγητής Ν. Καβαζαράκης του ανέθεσε να διδάσκει από την έδρα ώρες διδασκαλίας του μαθήματος της Χειρουρ­γικής Κλινικής, σε φοιτητές Ιατρικής του Ε’ έτους.

Όταν το 1963 διορίσθηκε Επιμελητής ανέλαβε ακόμη και την εκπαίδευση Ιατρών που ειδικεύοντο στη Β Χειρουργική Κλινική.

Το 1965 μετά από απόφαση του Υπουργείου Υγείας, δίδαξε για έξι μήνες θεωρία και πράξη Χει­ρουργικής στο Γενικό Νοσοκομείο Βέροιας.

Το 1968 ο Καθηγητής και Διευθυντής της Β’ Χει­ρουργικής Κλινικής κ. Γεράσιμος Μακρής του ανέ­θεσε την από έδρας διδασκαλία των «Χειρουργικών παθήσεων των Περιφερικών Αγγείων» στους φοιτη­τές του Ε’ έτους. Παράλληλα είχε την ευθυνη της εκπαίδευσης των ασκούμενων στη Β’ Χειρουργική Κλινική διμηνιτών εκτοετών φοιτητών. Εκτός από τις διδακτικές επισκέψεις σε θαλάμους, τις παρακο­λουθήσεις στο Χειρουργείο, καθιερώθηκε η εβδομα­διαία ανάπτυξη διαφόρων θεμάτων στο Αμφιθέα­τρο, με τους φοιτητές, και ακολούθως, μετά την τρίμηνη άσκησή τους, η σχετική εξέταση, προς έλεγ­χο της επιδόσεώς τους. Ακόμη ανέλαβε την σε πρα­κτικό επίπεδο, επί κλίνης και θεωρητικά εξέταση των επί πτυχίω εκτοετών φοιτητών.

Από το Πανεπιστημιακό έτος 1970-1971 ανέλαβε τη διδασκαλία του μαθήματος της Χειρουργικής Κλινικής. Τη διδασκαλία του ιδίου μαθήματος συνέ­χισε και ως Επικουρικός Καθηγητής της Β’ Χειρουρ­γικής Κλινικής.

Για την εκπαίδευση των ασκούμενων Ιατρών είχε προγραμματίσει τακτικές διδακτικές επισκέψεις στους θαλάμους, αλλά και διδασκαλία κατά την εκτέλεση Χειρουργικών Επεμβάσεων. Πάντα δε πα­ρακολουθούσε και ενθάρρυνε τους φοιτητές του στην εκπόνηση των εργασιών τους, πολλές από τις οποίες δημοσιεύτηκαν και άλλες αποτέλεσαν θέματα διδακτορικών διατριβών.

Σε συνεργασία με τον Καθηγητή κ. Γεράσιμο Μακρή καθιέρωσε εβδομαδιαίες επιστημονικές συγκε­ντρώσεις του προσωπικού της Κλινικής, κατά τη διάρκεια των οποίων γινόταν βιβλιογραφική ενημέ­ρωση , αλλά και συζητήσεις πάνω σε διαγνωστικά και θεραπευτικά προβλήματα ασθενών της Κλινικής. Ακόμη πραγματοποιούντο επιστημονικές συγκε­ντρώσεις των Ιατρών και όλων των Κλινικών και Εργαστηρίων του Νοσοκομείου που ήταν ανοικτές και σε όλους τους γιατρούς της πόλης. Στις συναντή­σεις αυτές συχνά παρευρίσκοντο και άλλοι Πανεπι­στημιακοί και μη συνάδελφοι προς ανταλλαγή από­ψεων.

Ο Ορθόδοξος Παπάζογλου είναι μέλος πολλών Επιστημονικών Ελληνικών και ξένων διεθνών. Εταιρειών. Έτσι είναι, τακτικό μέλος της Ιατρικής Εταιρείας Θεσσαλονίκης, τακτικό μέλος της Ελληνι­κής Χειρουργικής Εταιρείας, τακτικό μέλος της Ελ­ληνικής Βιοχημικής Εταιρείας, τακτικό μέλος της της Ελληνικής Νεφρολογικής Εταιρείας, membre titulaire de la Societe Internationale de Chirurgie, membre de la Societe Europeene de Chirurgie Cardiovasculaire, member of the European Society of Expe­rimental Surgery, member of the International Colle­ge of Angiology, μέλος της Ελληνικής Αγγειολογικής Εταιρείας και τέλος ιδρυτικό στέλεχος και μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και Εφαρμογής Υπε­ρήχων στην Ιατρική και Βιολογία και της Ελληνικής Αγγειοχειρουργικής Εταιρείας.

Σε όλη τη διάρκεια της επιστημονικής του θητείας και καριέρας, συνέβαλε και συμβάλλει με κάθε τρό­πο στην εκπόνηση διατριβών πολλών συναδέλφων του, όπως των κυρίων Γ. Παρασκευά, Στ. Μιχαλόπουλου, I. Ζαμπάκου, Ευθ. Γιακουστίδη, Α. Αντωνιάδη,

Ν. Γαλάνη, Κ. Ατματζίδη, Β. Δαλαϊνα, Δ. Παπαδημητρίου, Α. Σούπαρη και πολλών άλλων, συνολικά 32.

Έχει λάβει μέρος σε πάρα πολλά Πανελλήνια. Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια Επιστημονικά Ια­τρικά Συνέδρια, θέλοντας να παρακολουθεί και να ενημερώνεται συνεχώς και ανελλιπώς πάνω στις εξε­λίξεις της Επιστήμης του. Επίσης δέχθηκε προσκλή­σεις να ομιλήσει και να αναπτύξει ιατρικής φύσεως θέματα τόσο σε Συνέδρια και Σεμινάρια, όσο και σε Στρογγυλές Τράπεζες. Με δική του ευθύνη και πρω­τοβουλία διοργανώθηκαν Επιστημονικές συνεδριά­σεις της Κλινικής με τους Ιατρικούς Συλλόγους Κα­βάλας, Τρικάλων, Κοζάνης, Βόλου και Λεμεσού. Η επιτυχία των Συνεδριάσεων ήταν τόσο ουσιαστική και εποικοδομητική ώστε όλοι οι συνάδελφοι λοιπών Συλλόγων εκδήλωσαν ενδιαφέρον για επα­νάληψη των Συνεδριάσεων.

Ακόμη έχει δώσει διαλέξεις επί χειρουργικών θε­μάτων γενικού ενδιαφέροντος και εντός του πλαι­σίου των ενημερωτικών εκδηλώσεων του Πανεπιστη­μίου προς την ύπαιθρο και συγκεκριμένα προς τις πόλεις Κιλκίς, Νάουσα, Καβάλα, Δράμα και Φλώ­ρινα.

Σε συνεδρίαση της ιατρικής Εταιρείας Θεσσαλο­νίκης με τον Ιατρικό Σύλλογο Βόλου επέδειξε κινη­ματογραφική ταινία, σχετική με το θέμα το οποίο ανέπτυξε, ενώ στις 25.11.1966 έδωσε ραδιοφωνική συνέντευξη στο Λονδίνο στο Ελληνικό τμήμα του BBC, η οποία σχετιζόταν με τις σπουδές του στην Αγγλία καθώς και με την εδώ κατάσταση περί της Χειρουργικής των Περιφερικών Αγγείων.

Στα πλαίσια άλλων δραστηριοτήτων που ανα­πτύσσει ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Ιδρύματος Εξυπηρετήσεως Πανεπιστη­μίων, διετέλεσε Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Αγ- γειολογικής Εταιρείας για την περίοδο 1980-1981, είναι μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του Ιατρι­κού Περιοδικού «Ελληνική Ιατρική», καθώς και του περιοδικού «Γαληνός».

Ακόμη, διετέλεσε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου Λοι­μωδών Νόσων Θεσσαλονίκης.

Μετά το διορισμό του ως Επικουρικού Καθηγητή συνέγραψε το πρώτο μέρος βιβλίου που αφορούσε στις παραδόσεις του από Αμφιθεάτρου με τίτλο «Αι χειρουργικοί παθήσεις των Περιφερικών Αγγείων».

Το βιβλίο εγκρίθηκε από την Ιατρική Σχολή ως διδακτικό και διανέμεται δωρεάν σε φοιτητές του Ε’ έτους της Ιατρικής από το 1974. Επίσης έχει εκπονή­σει περισσότερες από 200 επιστημονικές εργασίες, οι οποίες έχουν δημοσιευθεί σε Ελληνικά και ξένα, διεθνούς κύρους ιατρικά περιοδικά.

Παντρεύτηκε το 1957 με τη Σουλτάνα – Ηλέκτρα Καμιτάκη της οποίας η καταγωγή είναι από την Κωνσταντινούπολη, ενώ η ίδια γεννήθηκε στη Θεσ­σαλονίκη. Η σύζυγός του διδασκάλισσα της Γαλλι­κή: ασχολείτο με τα οικιακά και την ανατροφή των παιδιών τους. Το 1958 απέκτησαν την κόρη τους Δομινίκη – Δελφίνη, η οποία σπούδασε Φυσικοθεραπεύτρια, με ειδικότητα στα σπαστικά και στα με εγκεφαλική δυσλειτουργία παιδιά. Σή­μερα εργάζεται στο ΕΑΕΠΑΠ. Το 1960 γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος. Είναι Διδάκτωρ Ιατρός, έχει ειδικό­τητα Χειρουργού και τώρα μετεκπαιδεύεται στην Αριζόνα U.S.A. πάνω στην Ενδοαγγειακή Χει­ρουργική. Τα παιδιά του, του έχουν χαρίσει και εγγόνια, η κόρη του δύο εγγονούς, τον Αναστά­σιο Αθανασιάδη και τον Ορθόδοξο Αθανασιάδη, και ο γιος του μια εγγονή και έναν εγγονό, την Ηλέκτρα Παπάζογλου και τον Ορθόδοξο Παπάζογλου του Κωνσταντίνου.

Ο Νίκος Παπαϊωάννου αποφοίτησε από τη Σχολή το 1963 και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου πήρε το πτυχίο του το 1970. Το 1979 πήρε την ειδικότητα του στην Ορθοπαιδική Χειρουργική και Τραυματολογία από την Α΄ Πανεπιστημιακή Ορθοπαιδική Κλινική στο Νοσοκομείο ΚΑΤ και το 1981 έκανε διετή μετεκπαίδευση στην Ορθοπαιδική Κλινική του Πανεπιστημίου του Δυτικού Βερολίνου και στο Νοσοκομείο ENDOKLINIK του Αμβούργου. Το 1983 ανακηρύχτηκε Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ως ειδικευμένος Ορθοπαιδικός, υπηρέτησε στο «Λαϊκό» Νοσοκομείο ως Επιμελητής Α΄ έως το 1989. Από το 1989 μέχρι το 2006 ανήκε στο ΔΕΠ της Ορθοπαιδικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών , ενώ από το 2006 στο ΔΕΠ του Εργαστηρίου Ερευνας Μυοσκελετικών Παθήσεων, του οποίου την διεύθυνση ανέλαβε από τον Ιούλιο του 2008.

Είναι μέλος σε 9 επιστημονικές Εταιρείες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μέλος Εκδοτικής Επιτροπής σε 3 επιστημονικά περιοδικά, Πρόεδρος (2009) του τμήματος Ορθοπαιδικής Ερευνας της ΕΕΧΟΤ και Πρόεδρος (2008-2010) της Ελληνικής Εταιρείας Βιοϋλικών.

Ο Σπύρος Αρταβάνης-Τσάκωνας έκανε μεταπτυχιακές σπουδές χημείας στο Eidgenössische Technische Hochschule (ETH) της Ζυρίχης και σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο του Cambridge στην Αγγλία, όπου εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή. Το 1981 άρχισε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Yale όπου έμεινε μέχρι το 1998, οπότε και εξελέγη Καθηγητής Κυτταρικής Βιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ στη Βοστώνη των ΗΠΑ. Παράλληλα, το έτος 2000 εξελέγη καθηγητής στο College de France στο Παρίσι. Είναι μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, και μέλος της Φιλοσοφικής Εταιρείας του Cambridge.

Ο Σπύρος Αρταβάνης Τσάκωνας μελετά την την αλληλεπίδραση των πρωτεϊνών στα κύτταρα…

“Η Καθημερινή” SUMMITS…

Ο Εμμανουήλ Ιακ. Διαμαντόπουλος

Είναι διευθυντής Δ΄ Παθολογικής και Αγγειοπαθολογικής Μονάδας Γ.Ν.Α. “Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ”.

Το 2008 συμμετείχε σε μία έκδοση που κυκλοφόρησε από τις επιστημονικές εκδόσεις Παρισιάνος με τίτλο “Το διαβητικό πόδι“.

Ο Γιώργος Χαρίσης γεννήθηκε το 1947 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1965. Σπούδασε Ιατρική και εξελέγη Καθηγητής Παιδοχειρουργικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και ήταν διευθυντής της Παιδοχειρουργικής κλινικής και διευθυντής της Ιατρικής Υπηρεσίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ), του οποίου ίδρυσε και ανέπτυξε την Παιδοχειρουργική Κλινική έπειτα από τη μετακίνησή του από το Βενιζέλειο Νοσοκομείο.

Το 2007 προσβλήθηκε από καρκίνο στον πνεύμονα και πέθανε τον στις 28 Ιανουαρίου του 2009 εργαζόμενος μέχρι τα τελευταία του στο νοσοκομείο.

Η Άννα Τσαντίλη γεννήθηκε στις 4.2.1948 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1965. Το 1970 πήρε το πτυχίο της και το 1976 απέκτησε Διδακτορικό της Δίπλωμα στη Φαρμακευτική Χημεία από την Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το διάστημα 1982-83 έκανε μεταδιδακτορική έρευνα στο πεδίο των Quantitative Structure-Activity Relationships (QSAR) στο Department of Pharmacochemistry του Free University του Άμστερνταμ.

Το 1985, το 1987, το 1989 και το 1994 ήταν Επισκέπτρια Επιστήμων στο Πανεπιστήμιο της Λωζάννης και ενδιάμεσα το 1990 στο Πανεπιστήμιο του Leeds.

Είναι Καθηγήτρια του Τομέα Φαρμακευτικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στα πεδία της ερευνητικής της δραστηριότητας περιλαμβάνονται η εφαρμογή αναλυτικών τεχνικών και υπολογιστικών μεθόδων για τον προσδιορισμό, η πρόβλεψη και η περαιτέρω μελέτη των φυσικοχημικών ιδιοτήτων φαρμακολογικώς δραστικών ενώσεων, με έμφαση στη διερεύνηση της λιποφιλίας και τη επίδρασή της στη διαπερατότητα των μεμβρανών και τη βιολογική δράση, η κινητική ενζυμικών αντιδράσεων, η μελέτη αντιοξειδωτικής δράσης και οι Ποσοτικές Σχέσεις Δομής-Δράσης με εφαρμογή Στατιστικών και Χημειομετρικών μεθόδων.

Είναι Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Φαρμακοποιίας του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων, Αναπλ. Αρχισυντάκτης του επιστημονικού περιοδικού ‘Φαρμακευτική’ και Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακοχημείας.

O Κίτσος (Χρήστος) Λούης γεννήθηκε το 1948 και αποφοίτησε απο τη Σχολή το 1966. Το 1974 έλαβε Πτυχίο Iατρικής (Medizinisches Staatsexamen) από το Πανεπιστήμιο Marburg και το 1977 Διδακτορικό Δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Heidelberg. Aπό την έρευνα της διατριβής και έκτοτε ασχολείται με τη Mοριακή Bιολογία, τη Mοριακή Γενετική και τη Βιοπληροφορική, καθώς και την Παρασιτολογία και την Βιολογία Νόσων που μεραφέρονται από αρθρόποδους φορείς.

Μεταξυ 1978-1979 διετέλεσε μεταδιδακτορικός υπότροφος (EMBO fellow) στο Biozentrum του Πανεπιστημίου Basel, και αμέσως μετά (1980-1983) Λέκτορας και Eρευνητής στο Πανεπιστήμιο Princeton. Το 1983 ήταν ερευνητής στο IMBB και μέλος ΔEΠ στο Tμήμα Bιολογίας του Πανεπιστημίου Kρήτης.

Το 1984 εξελέγη Αναπληρωτής Καθηγητής και το 1989 εξελίχθηκε στη θέση του Καθηγητή. Είναι συνεργαζόμενο μέλος ΔΕΠ στο ΙΜΒΒ. Από το 1989 ως το 1994 και από το 2009 ως το 2010 ήταν Πρόεδρος του Τμήματος Βιολογίας. Είναι μέλος της ΕΜΒΟ, έχει διατελέσει αναπληρ. μέλος του ΕΓΣΕ και επι σειρά ετών ήταν και είναι μέλος διαφόρων επιτροπών της ΠΟΥ σε θέματα τροπικών νόσων.

Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στη μοριακή γενετική εντόμων με έμφαση στην γονιδιοματική έρευνα (Genomics), αλληλούχιση γονιδιομάτων και ανάλυση έκφρασης γονιδίων, τη μελέτη μοριακών αλληλεπιδράσεων μεταξύ Aνωφελούς κώνωπα και παρασίτου της ελονοσίας και την ανάπτυξη γενετικών και γονιδιοματικών βάσεων δεδομένων και οντολογιών.

Η Άννυ Μαλαμίτση γεννήθηκε το 1949 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1967. Yπήρξε τιμητικός υπότροφος καθ’όλη τη διάρκεια των σπουδών της στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή Αθηνών με «Άριστα» και εκπαιδεύτηκε στην Παιδιατρική και Νεογνολογία ως υπότροφος ξένων κυβερνήσεων στα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία Βιέννης, Μονάχου, Ουψάλας (Σουηδίας), Φιλαδέλφειας (ΗΠΑ).

Είναι Διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Μονάχου, Υφηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος 9 διεθνών (μεταξύ αυτών European Society for Pediatric Research (ESPR), Society for Pediatric Research (SPR-USA), European Society of Perinatal Medicine, European Society of Neonatology) και 10 Ελληνικών Ιατρικών Εταιρειών.

Επίσης είναι Καθηγήτρια Παιδιατρικής-Νεογνολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Υπεύθυνη του Νεογνολογικού Τμήματος της Β΄ Μ & Γ Κλινικής στο Αρεταίειο Νοσοκομείο. Είναι εκδότης (Editor) ενός διεθνούς περιοδικού (Mediators of Inflammation- Impact Factor: 2.019), κριτής (Reviewer) σε 39 διεθνή (μεταξύ αυτών American Journal of Medical Genetics, Pediatric Research, British Journal of Obstetrics and Gynecology, Fertility and Sterility, American Journal of Hypertension, Acta Paediatrica, Pediatrics, American Journal of Obstetrics and Gynecology, European Journal of Endocrinology) και 6 ελληνικά περιοδικά και μέλος συντακτικής επιτροπής ενός ελληνικού περιοδικού (“Eφηβική Γυναικολογία-Aναπαραγωγή-Eμμηνόπαυση”). amalpu@aretaieio.uoa.gr. Την περίοδο 1988-1990 διετέλεσε ταμίας του Συλλόγου Αποφοίτων της Σχολής.

Ο Μανώλης Μερίκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949 και απεφοίτησε από τη Σχολή το 1967. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από όπου πήρε το πτυχίο του το 1973.

Μεταξύ 1976 και 1978 ασκήθηκε και πήρε την ειδικότητα της Παθολογίας στα νοσοκομεία Ν.Ι.Μ.Τ.Σ. και Ιπποκράτειο. Στο ίδιο διάστημα εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1978 έλαβε τον τίτλο του διδάκτορος. Από το 1979 έως το 1984 εργάστηκε και πήρε την ειδικότητα της Γαστρεντερολογίας στα νοσοκομεία Westminster και St. Stephens στο Λονδίνο.

Από το 1985 ανέλαβε υπεύθυνος του Γαστρεντερολογικού – Ενδοσκοπικού Τμήματος του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών.

Από το 1993 και μέχρι σήμερα εργάζεται στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην αρχή ως Λέκτορας και στη συνέχεια ως Επίκουρος Καθηγητής στην Γ΄ Παθολογική Κλινική του νοσοκομείο Σωτηρία, όπου είναι υπεύθυνος της Γαστρεντερολογικής Μονάδας.

Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται η ογκολογία του πεπτικού συστήματος και οι ιδιοπαθείς φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου. Έχει συγγραφικό έργο με πολλές δημοσιεύσεις τόσο σε διεθνή όσο και σε ελληνικά ιατρικά περιοδικά.

Η Φεβρωνία Αγγελάτου γεννήθηκε στο Αργοστόλι Κεφαλλονιάς στις 20.2.1949 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1967. Πήρε το πτυχίο της απο το Τμήμα Βιολογίας του Πολυτεχνείου του Darmstadt το 1973. Το 1979 πήρε Διδακτορικό Δίπλωμα Βιολογίας με βαθμό “Αριστα” από τη Φυσικομαθηματική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών. Τη διατριβή της εξεπόνησε στο Μικροβιολογικό Εργαστήριο της Πανεπιστημιακής Κλινικής του Μαιευτηρίου “Αλεξάνδρα” κατά το διάστημα 1974-1978. Παράλληλα (1978-81) εργάστηκε ως Βοηθός στο στο Εργαστήριο Φυσιολογίας, στο Ιατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών. Το 1982 εξελέγη Λέκτορας, το 1987 Επίκουρος Καθηγήτρια, το 1999 Αναπληρώτρια Καθηγήτρια και το 2011 Καθηγήτρια στο Εργαστήριο Φυσιολογίας του Ιατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών.

Ο Ι. Α. Ιατρού γεννήθηκε το 1949 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1967. Εξελέγη Καθηγητής (2012) και διετέλεσε Διευθυντής της Κλινικής Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής της Οδοντιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών 2014-16. Τα έτη 1999 – 2016 ήταν υπεύθυνος της Πανεπιστημιακής Κλινικής ΣΓΠΧ του ΓΠΝΑ Παίδων «Α. Κυριακού». Εκεί εφάρμοσε με επιτυχία νέες τεχνικές στην αντιμετώπιση του τραύματος και των συγγενών ανωμαλιών, ορισμένες για πρώτη φορά στην Ελλάδα, όπως την οστεοσύνθεση με υπερήχους και την εσωτερική διατατική οστεογένεση. Είναι πτυχιούχος της Οδοντιατρικής και της Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετεκπαιδεύτηκε στην Πανεπιστημιακή Κλινική της Κολωνίας (Γερμανία) 1987-89. Έχει πραγματοποιήσει πάνω από 250 ανακοινώσεις στα ελληνικά, αγγλικά και γερμανικά, 30 αυτοδύναμες εισηγήσεις, 20 ομιλίες ύστερα από πρόσκληση εκ των οποίων 10 τιμητικές στο εξωτερικό και 21 εισηγήσεις σε Στρογγυλά Τραπέζια. Έχει 130 δημοσιεύσεις σε περιοδικά με επίσημους κριτές. Οι διεθνείς δημοσιεύσεις έχουν αναφερθεί 460 φορές (μέχρι 01.07.2016) από συγγραφείς σε άλλα επιστημονικά περιοδικά, ενώ υπάρχουν τουλάχιστον 50 αναφορές σε διεθνή συγγράμματα. Στην Ελλάδα υπήρξε πρωτοπόρος εισάγοντας ήδη από το 1989 για πρώτη φορά την οστεοσύνθεση του σπλαγχνικού κρανίου με μικροπλάκες από αόρατες, αισθητικά αποδεκτές θέσεις με εφαρμογή στα κατάγματα, τις δυσπλασίες, την προπροσθετική χειρουργική και τους όγκους. Το κύριο επιστημονικό πεδίο της δραστηριότητας του αφορά στην τραυματολογία, ογκολογία, οδοντική εμφυτευματολογία, ορθογναθική χειρουργική, σχιστίες και αντιμετώπιση κρανιοπροσωπικών συνδρόμων. Από τον Οκτώβριο 2016 που αφυπηρέτησε από το ΕΚΠΑ ιδιωτεύει στο Ιατρείο του και σε Κλινικές της Αθήνας.

Η Άννυ Δελλαδέτσιμα αποφοίτησε από την Σχολή το 1969. Είναι πτυχιούχος και διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Muenster στη Γερμανία και ειδικεύτηκε στη Παθολογική Ανατομική στην Ελλάδα. Ως ειδικευμένη εργάστηκε στο Εργαστήριο του Λαϊκού Νοσοκομείου ως Επιμελήτρια (1983-2002) και Διευθύντρια του Εργαστηρίου (2002-2008) και από το 2017 είναι Καθηγήτρια Παθολογικής Ανατομικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Έχει εξειδικευτεί στην Ιστοπαθολογία του Ήπατος και του Ηπατικού Μοσχεύματος στην Κοπεγχάγη 1985/86 και το Παρίσι 1992. Το αντικείμενο της διδασκαλίας της είναι σε προπτυχιακό επίπεδο η ιστοπαθολογία και παθοφυσιολογία των ηπατικών νόσων, οι μηχανισμοί ανοσίας και αυτοανοσίας, ανοσοανεπάρκειες και μεταμόσχευση και σε μεταπτυχιακό η ιστοπαθολογία του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, οι μηχανισμοί διήθησης – μετάστασης και τα προγονικά καρκινικά κύτταρα.

Είναι μέλος Συντακτικής Επιτροπής διεθνών περιοδικών, κριτής εργασιών της Ευρωπαϊκής Γαστρεντερολογικής Εβδομάδος (UEGW) (2013-15), και Συντονίστρια της Ομάδας Πεπτικού της Ελληνικής Εταιρείας Παθολογικής Ανατομικής (2004-6 & 2011-2015), ενώ διετέλεσε μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της Εταιρείας (2010-14) και εκπρόσωπος στο ευρωπαϊκό δίκτυο διασφάλισης ποιότητος της βιοψίας ήπατος.

Έχει πλούσιο επιστημονικό έργο με πλήθος άρθρων δημοσιευμένων σε ξένα και ελληνικά περιοδικά, κεφαλαίων σε βιβλία, οργάνωση και συμμετοχή σε επιστημονικά Συνέδρια, κλπ.

Ιωάννα Δελλαδέτσιμα: “Γιατί το ελληνικό Πανεπιστήμιο στερείται τους καλύτερους”…

Συνέντευξη στον Σπύρο Γούλα το 2015 στην ενότητα Πρόσωπο με Πρόσωπο στο τεύχος 38 της Επαγγελματικής Ένωσης Γαστροεντερολόγων Ελλάδας…

“Η χαμένη τιμή των ΑΕΙ” στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”στις 18 Δεκεμβρίου 2013…στις 18 Δεκεμβρίου 2013…

Ο Ευστράτιος Πατσούρης γεννήθηκε στις 18 Αυγούστου του 1951 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1969. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και πήρε το πτυχίο του το 1976. Από την ίδια χρονιά και έως το 1978 έκανε Εκπαίδευση στην Παθολογία στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών και το 1980 ολοκλήρωσε την Διδακτορική Διατριβή του στην Ιατρική Σχολή Παν. Αθηνών, (άριστα) και στην ίδια Σχολή το 1990 την Διατριβή Υφηγεσίας. Το 1982 έκανε ειδικότητα Νευρολογίας-Ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο, το 1985 έκανε ειδικότητα Παθολογικής Ανατομικής στην Ιατρική Σχολή του Παν. Αθηνών στο Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής και το 1995 ειδικότητα Παθολογικής Ανατομικής του Νευρικού Συστήματος στο Μόναχο.

Διαδοχικά από το 1981 έως το 1982 διετέλεσε Επιστημονικός Συνεργάτης, από το 1982 έως το 1990 Λέκτορας, από το 1990 έως το 1999 Επίκουρος Καθηγητής, από το 1999-2003 Αναπληρωτής Καθηγητής και από το 2003 έως σήμερα Καθηγητής Α’ βαθμίδας και Διευθυντής του Α’ Εργαστηρίου Παθολογικής Ανατομικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά και Αναπληρωτής Πρόεδρος Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ.

Έχει πάρει πολλές υποτροφίες και έχει δεχθεί βραβεία και τιμητικές διακρίσεις καλύτερης επιστημονικής εργασίας σε διεθνή και ελληνικά συνέδρια, είναι μέλος Επιστημονικών Επιτροπών ως Εμπειρογνώμων (Σπογγώδεις Εγκεφαλοπάθειες – νόσος τρελών αγελάδων), είναι μέλος Επιστημονικών Εταιρειών (Ελληνική Εταιρεία Νευρομυοπαθολογίας, Ευρωπαϊκή Εταιρεία Παθολογικής Ανατομικής, Διεθνής Ακαδημίας Παθολογικής Ανατομικής).

Η Κίττυ Παυλάκη γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1951 και φοίτησε στη Σχολή μέχρι το 1966. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πήρε το πτυχίο της το 1975. Έκανε την ειδίκευση της στην Παθολογική Ανατομική στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο “Μεταξά” του Πειραιά μέχρι το 1980, ενώ από το 1978 έως το 1981 εκπόνησε την διδακτορική της διατριβή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Το 1980 μετέβη στην Βοστώνη, όπου εξειδικεύτηκε στην παθολογία του ήπατος, ενώ την περίοδο 1981-1982 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο “Pierre Marie Curie” στο Παρίσι και από το 1987 διδάσκει στο 1ο Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1994 ήτανVisiting Assistant Professor στο Baylor College του Houston, USA.

Το 1988 εξελέγη Λέκτορας, το 1991 Επίκουρος Καθηγήτρια, το 2003 Αναπληρώτρια Καθηγήτρια και από το 2014 Καθηγήτρια Παθολογικής Ανατομικής στηνΙατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το κλινικό της ενδιαφέρον εστιάζεται στηνΠαθολογική Ανατομική του γυναικολογικού συστήματος, του μαστού και του ουρολογικού συστήματος.

Έχει συγγράψει 99 (έως το 2019) εργασίες δημοσιευμένες σε περιοδικά του εξωτερικού με δείκτη απήχησης και ήταν εισηγήτρια σε περισσότερα από 200 ελληνικά και διεθνή συνέδρια.

Ως Πρέσβυρα Καλής Θελήσεως (Good Will Ambassador), απεσταλμένη από την Διεθνή Ακαδημία Παθολογικής Ανατομικής (Intrenational Academy o Pathology), διδάσκει από το 2017 Παθολογική Ανατομική του γυναικολογικού συστήματος σε χώρες (όπως η Αρμενία και το Καζακστάν), που λόγω μειωμένης πρόσβασης στην γνώση αυτή έχουν ιδιαίτερη ανάγκη αυτής της υποστήριξης.

Περισσότερα…

H Σοφία Τσελένη γεννήθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1952 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1970 με άριστα. Σπούδασε στη Γερμανία με υποτροφία από τον Γερμανικό Οργανισμό Ακαδημαικών Ανταλλαγών (DAAD) Ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Freiburg, το οποίο τέλειωσε επίσης με άριστα. Το 1977 απέκτησε το διδακτορικό της δίπλωμα και την άδεια άσκησης του Ιατρικού επαγγέλματος.

Από το 1977 έως το 1982 έκανε Μεταπτυχιακή ειδίκευση στην Παθολογική Ανατομικήστο Νοσοκομείο Κορίνθου, Ν.Ε.Ε.Σ. και στο Παθολογικό Ανατομείο Παν/μίου Αθηνων και απέκτησε τον τίτλο ειδίκευσης το 1982. Την ίδια χρονιά έγινε λέκτορας Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1984απέκτησε εξειδίκευση στην βιοψία με λεπτή βελόνη θυρεοειδούς ( FNA- Goettingen /Γερμανίας), ενώ το 1989απέκτησε εξειδίκευση στην FNAκαι στον φθορίζοντα in situυβριδισμό M.D.Anderson Cancer Center Houston του Texas.

Το 1989 αναγορεύτηκε σε Υφηγήτρια και σε Επίκουρη Καθηγήτρια, ενώ το 1999 σε Αναπληρώτρια και το 2010 σε Καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής Αθηνών.

Από το 1982 συμμετέχει στο Κλινικό Έργο του Παθολογικού Ανατομείου στην αξιολόγηση βιοψιών οργάνων με ιδιαίτερη έμφαση και συμβουλευτική γνώμη σε υλικό θυρεοειδούς κυρίως και άλλων ενδοκρινών αδένων έχοντας διενεργήσει περισσότερες από 400.000 βιοψίες θυρεοειδούς με λεπτή βελόνη.

Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει 6 κεφάλαια σε συγγράμματα για φοιτητές Ιατρικής, 2 μονογραφίες, 7 κεφάλαια σε μεταπτυχιασκά συγγράμματα και 1 κεφάλαιο για τον θυρεοειδή αδένα(εκδόσεις Springer), ενώ οι αναφορές εργασιών της στην βιβλιογραφία ξεπερνούν τις 1000.

Η Ιουλία Μαλαμίτση γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1970 με άριστα και σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Έκανε την ειδικότητά της στην Πυρηνική Ιατρική στο Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα», ενώ παράλληλα εργαζόταν επάνω στην Διδακτορική της Διατριβή και συνέχισε τις σπουδές της στο Λονδίνο απο τον Σεπτέμβριο του 1980 για τρία χρόνια με υποτρφία από το Βρετανικό Συμβούλιο και στη συνέχεια από το ελληνικό κράτος.

Πήρε το Master της απο το University of London σε συνεργασία με το Royal Free Hospital. Επιστρέφοντας από την Αγγλία ξεκίνησε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και έγινε λέκτορας στην Ιατρική Φυσική και έπειτα Επιμελήτρια στο Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής στο ΝΙΜΤΣ.

Το 1989 εκλέχθηκε ομόφωνα Βοηθός Καθηγήτρια στη Ιατρική Φυσική και την ίδια χρονιά προσελήφθη στο «Ιπποκράτειο» στο Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής. Το 1997 εκλέχθηκε ομόφωνα Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Φυσικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1998 ανέλαβε την Διεύθυνση του Τμήματος Πυρηνικής Ιατρικής του νοσοκομείου «Υγεία» παρακολουθώντας παράλληλα τις εξελίξεις της τεχνολογία στον τομέα της τομογραφίας με ακτινοβολία ποζιτρονίων (PET) στο Λονδίνο, στη Ζυρίχη και στη Βιέννη. Απο τον Ιούνιο 2004 εφάρμοσε την PET στην πρώτη μονάδα στην Ελλάδα στο «Υγεία» και το 2006 επέστρεψε στο Τμήμα Ιατρικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ο Αντώνης Βαλαβάνης γεννήθηκε το 1952 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1970. Το 1977 πήρε το πτυχίο του στην Ιατρική και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη ραδιολογία αλλά και την εκπαίδευσή του στη Σχολή Ραδιολογίας του Πανεπιστημικακού Νοσοκομείου της Ζυρίχης, ενώ το 1985 στο ίδιο πανεπιστήμιο εισήγαγε την μαγνητική νευροαπεικόνηση (MR-neuroimaging).

Ξεκίνησε την καριέρα του στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης το 1984 σαν βοηθός Καθηγητής και το 1994 έγινε Καθηγητής (Full Professor) της Έδρας Νευροακτινολογίας, ενώ το ίδιο έτος ίδρυσε το Ινστιτούτο Νευροακτινολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης και έκτοτε διατηρεί τη θέση του Προέδρου.

Η ερευνητική του δραστηριότητα έχει αναγνωριστεί διεθνώς και έχει διατελέσει Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας των Εταιρειών Νευροακτινολογίας κατά το διάστημα 1997-2002, ενώ είναι και Πρόεδρος της Ελβετικής Εταιρείας Νευροακτινολογίας από το 2001. Υπηρέτησε στην εκτελεστική επιτροπή και Πρόεδρος των Επιτροπών Επεμβατικής Νευροακτινολογίας και Κεφαλής και Τραχήλου της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Νευροακτινολογίας, και προεδρεύει του επιστημονικού προγράμματος και της Επιστημονικής Επιτροπής Βραβείο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Επεμβατικής και Θεραπευτικής Νευροακτινολογίας.

Ο Λουδοβίκος – Αχίμ Κάππος γεννήθηκε το 1952 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Σχολή το 1970 και σπούδασε στο Würzburg όπου αρχικά πήρε το πτυχίο του στην Ιατρική και ακολούθως ένα Δίπλωμα Κλινικής Ψυχολογίας. Το 1980 ξεκίνησε την ειδίκευση στην Νευρολογία και Νευροανοσιολογία και έγινε Αναπληρωτής Διευθυντής της Διεύθυνσης Κλινικής Νευρολογίας, της Μονάδας Κλινικής Έρευνας της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας του Ινστιτούτου Max Planck.

Το 1990 εξελέγη Επικεφαλής του Τμήματος των Εξωτερικών Ιατρείων Νευρολογίας / Νευροχειρουργικής και από το 2008 Καθηγητής της Έδρας Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας στην Ελβετία. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν ανοσολογικές και μοριακές μελέτες σε νευροανοσολογικές ασθένειες, μελέτες για την μεθοδολογία και αγωγή για την θεραπεία, χρήση της μαγνητικής τομογραφίας, τυποποίηση της κλινικής αξιολόγησης, χρήση τομογραφία MR στην αποσαφήνιση της παθογένεση της φλεγμονώδους νόσου του ΚΝΣ (κεντρικού νευρικού συστήματος).

Ludwig Kappos: Πλέον μπορούμε να κάνουμε πολλά στη σκλήρυνση κατά πλάκας…