Λογοτεχνία – Φιλοσοφία

alexiou elliΗ Έλλη Αλεξίου γεννήθηκε στις 22 Μαΐου του 1894 στο Ηράκλειο Κρήτης κόρη του εκδότη Στυλιανού Αλεξίου και της Ειρήνης Ζαχαριάδη και είχε τρία μεγαλύτερα αδέρφια. Τη Γαλάτεια, το Ροδάμανθυ και το Λευτέρη. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του Θέρισσου ο πατέρας της συνελήφθη και φυλακίστηκε για συνεργασία με τους επαναστάτες και δύο χρόνια αργότερα η μητέρα της πέθανε από αποπληξία. Σπούδασε στο Σχολαρχείο του Ηρακλείου και για έξι χρόνια υπηρέτησε ως δασκάλα στο Γ’ Χριστιανικό Παρθεναγωγείο και στη “Στέγη Μικρών Αδελφών”. Το 1920 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα μετά το γάμο της με το Βασίλη Δασκαλάκη και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1925. Ακολούθησε σπουδές Παιδαγωγικών και Φιλολογίας, όπου και διορίστηκε καθηγήτρια Μέσης Εκπαίδευσης διδάσκοντας 19 χρόνια. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση (ΕΑΜ Λογοτεχνών). Το 1945 μετέβη για σπουδές στη Σορβόνη, απ΄ όπου έλαβε δίπλωμα φωνητικής και γαλλικής, ενώ παράλληλα δίδασκε σε σχολεία της ελληνικής παροικίας αλλά της αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια και δεν μπόρεσε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Από το 1949 μέχρι το 1962 διορίστηκε εκπαιδευτικός σύμβουλος για τα ελληνικά σχολεία των σοσιαλιστικών χωρών.

Μετά από αναγκαστική προσφυγιά, λόγω των επανειλημμένων διώξεων που υπέστη από την ανάμιξή της σε προοδευτικά κινήματα, επέστρεψε στην Ελλάδα το 1962. Αργότερα όμως συνελήφθη και το 1965 βρέθηκε στις φυλακές Αβέρωφ. Στη συνέχεια ελευθερώθηκε και μετέβη στη Ρουμανία ως το 1966, οπότε και επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα. Με την επιστροφή της συνελήφθη με βάση βούλευμα εναντίον της που είχε εκδοθεί το 1952, δικάστηκε και απαλλάχθηκε. Έκτοτε και μέχρι το θάνατό της, στις 28 Σεπτεμβρίου του 1988, αφιερώθηκε στη λογοτεχνία. Τα έργα της διακρίνονται για τον ποιητικό ρεαλισμό του ύφους καθώς και για τον κοινωνικοπολιτικό προβληματισμό τους. Ανηψιός της ήταν ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ενώ η ίδια ήταν αδελφή της Γαλάτειας Καζαντζάκη. Για πολλά χρόνια συζούσε με τον ποιητή Μάρκο Αυγέρη. Η Έλλη Αλεξίου είχε λάβει μέρος στο Α’ και Β’ Συνέδριο της Ειρήνης, στο Παρίσι (1947) και Βαρσοβία (1950) αντίστοιχα, καθώς και στα Συνέδρια: των Διανοουμένων, στο Βρότσλαβ Πολωνίας (1948), για το Παιδί στη Βιέννη (1952), για τη Γυναίκα, στη Κοπεγχάγη (1953) κ.ά. όπως και της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (Βερολίνο 1957). Υπήρξε μέλος του Συλλόγου Γυναικών Επιστημόνων, της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Πανελλήνιας Κίνησης για την Ύφεση και την Ειρήνη κ.ά. Μιλούσε επίσης γαλλικά.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η Ειρήνη Λάκωνος του Κλέαρχου γεννήθηκε το 2013 και ήταν κόρη του ποιητή και θεατρικού μεταφραστή Κ. Καρθαίου (Κλέανδρος Λάκων ήταν το πραγματικό του όνομα). Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1926 στην Β’ τάξη του Ελληνικού Σχολείου και παραμένει εως το 1931 στην Ε’ Γυμνασίου. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ρένα Καρθαίου υπήρξε εξαίρετη δημιουργός με πλούσια κατάθεση στην ποίηση γενικά και στην ποίηση για παιδιά ειδικότερα, με σημαντικότατη συμβολή και στον μεταφραστικό τομέα, με πολλά βραβεία και διακρίσεις. Δημοσίευσε ποιήματα, πεζά και μεταφράσεις, έγραψε ποίηση για παιδιά και καταξιώθηκε ως μία από τις πιο σημαντικές εκπροσώπους της ελληνικής παιδικής και νεανικής ποίησης. Πολλά ποιήματα της είναι μεστά εθνικού περιεχομένου ενώ σε άλλα η θεματολογία τους περιστρέφεται σε ζητήματα εξιδανίκευσης της φύσης και της υπαίθρου.

Από το 1955 πρωταγωνίστησε μαζί με άλλες γυναίκες συγγραφείς στην ίδρυση μια γυναικείας ένωσης, που αγαπά την γραφή και τους νέους. Το 1963 εξέδωσε, μαζί με τον σύζυγό της δημοσιογράφο Αντώνη Μπρούσαλη, το περιοδικό “Η Πλώρη”, με σκοπό την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη συλλόγων, όπως η Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά και ο Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 στράφηκε σχεδόν αποκλειστικά στην παιδική λογοτεχνία, ιδιαίτερα στην ποίηση, την οποία ανανέωσε αισθητικά και θεματολογικά. Η ποίησή της έχει θεματικούς πυρήνες τη φύση και το παιδί και διακρίνεται για την τεχνική της αρτιότητα (με προτίμηση στην παραδοσιακή στιχουργική), την αμεσότητα, το χιούμορ και τη ζωντάνια. Συνεχίζει την παράδοση των ποιητών Γεωργίου Βιζυηνού, Αλέξανδρου Πάλλη, Ζαχαρία Παπαντωνίου, Βασίλη Ρώτα, Μιχαήλ Στασινόπουλου, με απηχήσεις από τη σύγχρονή της παιδική γερμανική και σουηδική ποίηση (πηγή: σαν σήμερα). (περισσότερα…)

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

axelos(*) αν δεν είχε φύγει από το σχολείο θα αποφοιτούσε το 1942

Ο Κώστας Αξελός γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Ιουνίου 1924 και ήταν γιός εύπορης οικογένειας. Ο πατέρας του, από το Ρέθυμνο, ήταν παθολόγος, διευθυντής στον Ευαγγελισμό και η μητέρα του καταγόταν από παλιά αθηναϊκή οικογένεια. Τις πρώτες και τις γυμνασιακές του σπουδές τις έκανε στη Σχολή Μακρή και στο Βαρβάκειο Λύκειο παρακολουθώντας παράλληλα το Γαλλικό Ινστιτούτο και τη Γερμανική Σχολή. Στη συνέχεια εγγράφεται στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών και κάνει εκτός από νομικές και οικονομικές σπουδές.

Ο πόλεμος τον προσανατολίζει προς την πολιτική και κατά τη διάρκεια της Κατοχής παίρνει εναργά μέρος στην Αντίσταση, και αμέσως μετά κατά τον Εμφύλιο οργανώνεται στο ΚΚΕ από το οποίο θα διαγραφεί το 1945. Μετά την διαγραφή του και την συνακόλουθη καταδίκη του σε θάνατο από στρατοδικείο, θα διαφύγει στο Παρίσι (όπου και θα ζήσει μέχρι τον θάνατό του) με το θρυλικό πλοίο «Ματαρόα» και με την αμέριστη βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ, έχοντας μαζί του μια ανεπανάληπτη συντροφιά: τον Κορνήλιο Καστοριάδη, τον Κώστα Παπαϊωάννου, τη Μιμίκα Κρανάκη, τον Νίκο Σβορώνο, τον Κώστα Κουλεντιανό, κ.ά.

Στη Γαλλία εργάστηκε από το 1950 ώς το 1957 στο Εθνικό Κέντρο Ερευνας, ετοιμάζοντας και τις διατριβές του, τις οποίες υποστήριξε το 1959 και είχαν θέμα: «Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία» και «Ο Μαρξ στοχαστής της τεχνικής». Δίδαξε για πολλά χρόνια στη Σορβόννη (1962-1973) αλλά ποτέ δεν έγινε καθηγητής, γιατί πίστευε ότι «το πανεπιστήμιο δεν είναι ο χώρος της ριζικής σκέψης».

Το πρώτο του βιβλίο κυκλοφόρησε πολύ νωρίς, το 1952, με τίτλο «Οι φιλοσοφικές δοκιμές». Από τότε έχει δώσει πολλά βιβλία τα οποία κυκλοφόρησαν και στα ελληνικά, αφού παρά την επιλογή του να ζήσει μόνιμα στο Παρίσι δεν ξέχασε ποτέ τη χώρα του.

Το 1992 το Πάντειο Πανεπιστήμιο τον ανακήρυξε επίτιμο διδάκτορα, ενώ μόλις τον Απρίλιο του 2009 με τον ίδιο τρόπο τον τίμησε και η Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Απεβίωσε στις 4 Φεβρουαρίου 2010.

Στο αρχείο της ΕΡΤ υπάρχoυν δύο εξαιρετικές συνεντεύξεις του, όπου στην πρώτη ο ίδιος αφηγείται τη ζωή του από τα παιδικά του χρόνια, τα χρόνια των σπουδών στο Παρίσι, το έργο του εν γένει κάνοντας και μία αναφορά στη Γερμανική Σχολή της οδού Αραχώβης (00:14:07), αλλά και στη δεύτερη (00:10:09), όπου γίνεται αναφορά στη Σχολή και το Γαλλικό Ινστιτούτο.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

goulimi alkiΗ Αλκη Γουλιμή. γεννήθηκε το 1926 στην Αθήνα και ο πατέρας της, ο δικηγόρος και βοτανολόγος Κωνσταντίνος Γουλιμής, ήταν ο άνθρωπος που την ενθάρρυνε να ασχοληθεί με την παιδική λογοτεχνία. Η μητέρα της ήταν η Ειρήνη Πράτσικα. Από την πλευρά του πατέρα της καταγόταν από παλιά πολιτική οικογένεια του Μεσολογγίου ενώ από την πλευρά της μητέρας της από την πατρινή οικογένεια Πράτσικα.

Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1938-39 στην Β’ Γυμνασίου και αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το έτος 1943.

Πραγματοποίησε σπουδές ξένων γλωσσών ενώ άρχισε από μικρή ηλικία να ασχολείται με τη λογοτεχνία. Συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά, δημοσιεύοντας της μελέτες της στις αντίστοιχες παιδικές στήλες. Μεταξύ αυτών ήταν τα Ταχυδρόμος, Η Διάπλασις των Παίδων, Κόσμος της Ελληνίδος, και άλλα. Η πρώτη της εμφάνιση στα γράμματα έγινε το 1954 με κείμενα της σε περιοδικά για παιδιά, ενώ το 1956 υπήρξε συνεργάτιδα στην εκπομπή «Ώρα του Παιδιού» του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, του ελληνικού κλάδου της Διεθνούς Οργάνωσης Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου και της Ελληνικής Εταιρείας Λογοτεχνών, μεταξύ άλλων.

Το 1968 και το 1973 βραβεύτηκε από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, το 1964 της απονεμήθηκε ο Διεθνής Επαινος του Βραβείου Αντερσεν και το 1979 ο Επαινος Παιδικού Βιβλίου. Μερικά από τα πιο γνωστά βιβλία της είναι «Ο χαμένος θησαυρός», «Το μυστικό του κόκκινου σπιτιού» κ.ά.

Απεβίωσε στις 29 Αυγούστου 2000 στην Αθήνα.

Δείτε το δημοσίευμα του Ριζοσπάστη της Πέμπτης 31 Αυγούστου 2000…

wikipedia…

Δείτε και το άρθρο του Μουσείου Γουλανδρή: “Τουλίπα η γουλίμειος”…

Μέρες τ’ Απρίλη – Λουλούδια και βιβλία με αγάπη από την Κηφισιά…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

argyriadou lange ersi Η  Έρση Αργυριάδου-Lange, αδελφή της Ρέας Αργυριάδου-Μυλωνά, απόφοιτος του Πολέμου, εμφανίζεται στα μαθητολόγια από το 1938, στην Α’ Γυμνασίου έως το 1944 στην ΣΤ’. Ήταν συγγραφέας με πλήθος βιβλίων στο ενεργητικό της.

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Αυγούστου 1926, από μητέρα Ζακυνθινή και πατέρα Μυτιληνιό. Σπούδασε ζωγραφική και ιστορία τέχνης στο Mainz και τη Φρανκφούρτη της Γερμανίας. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1972 με την ποιητική συλλογή “Σπάλαθρα” ενώ ασχολήθηκε και με τη μετάφραση. Έχει δημοσιεύσει 5 ποιητικές συλλογές, 3 μυθιστορήματα, 7 συλλογές διηγημάτων και 5 πέντε βιβλία ταξιδιωτικής λογοτεχνίας. Έχει τιμηθεί με το Α’ βραβείο Λουντέμη, το Α’ κρατικό βραβείο λογοτεχνίας, με βραβείο συνεισφοράς στα ζακυνθινά γράμματα καθώς επίσης με το Β’ βραβείο ποίησης στο Μιλάνο της Ιταλίας. Tο έργο της έχει μεταφραστεί σε πέντε γλώσσες. Το 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κοράλλι το βιβλίο “Η παράξενη σοφία” και το 2016, το τελευταίο της, με τίτλο “Το γαλάζιο της γης” από τις εκδόσεις Περίπλους. Απεβίωσε στις 6 Ιουνίου 2018. Ο γιός της, Άγης Lange, αποφοίτησε από το γερμανικό τμήμα το 1982. Ο αδελφός της, Δώρος Αργυριάδης, ήταν στη σχολή μέχρι το κλείσιμό της στον Πόλεμο, σπούδασε ναυπηγός και έζησε στην Αμερική, ενώ ό άλλος αδελφός, ο Άλκης Αργυριάδης, που γεννήθηκε το 1930 και που λόγω του πολέμου δεν μπόρεσε καν να πάει στην Σχολή, ήταν καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, Αντιπρύτανης (1983-1986) και Πρύτανης του ΕΚΠΑ, που όμως απεβίωσε πριν την ανάληψη των καθηκόντων του ως Πρύτανης, ενώ προς τιμήν του δόθηκε το όνομά του στο αμφιθέατρο στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου.

Δείτε στη Βιβλιονέτ τους τίτλους των βιβλίων της…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

polykratis georgios dΟ Γεώργιος Πολυκράτης, τρίτο παιδί του Δημητρίου και της Γερτρούδης, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930 και σπούδασε ιατρός στο Πανεπιστήμιό της.

Εμφανίζεται στα μαθητολόγια της Αραχώβης την χρονιά 1940-41 στην Α’ Γυμνασίου και την επομένη 1941-42 στην Β’ Γυμνασίου. Αν είχε συνεχίσει και παράλληλα η Γερμανική Σχολή δεν είχε κλείσει το 1944 θα αποφοιτούσε το 1946

Παντρεύτηκε την οδοντίατρο Γεωργία Μπάκουλη, και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Δημήτρη και την Αλκυόνη. Ελληνολάτρης μέχρι υπερβολής, υπήρξε ενθουσιώδης ορειβάτης και καταδύτης, εραστής της ελληνικής φύσης. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα την δεκαετία του 1950 με νεανικά του έργα, δύο μικρές ποιητικές συλλογές και μία τραγωδία. Όμως η έντονα υπεύθυνη άσκηση της ιατρικής για πέρα από σαράντα χρόνια, δεν του άφησε περιθώρια να λειτουργεί παράλληλα και την ποίηση.

Στα μαθητολόγια της Αραχώβης εμφανίζονται και τα άλλα δύο αδέλφια (;) του:

Ο Ροβέρτος Πολυκράτης, γεννημένος και αυτός το 1930, και ο Γοδεφρείδος Πολυκράτης, γεννημένος το 1927

Περισσότερα…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

georgakakis alexandrouΟ Γιάννης Γεωργακάκης (’61) γεννήθηκε στην Αθήνα. Μόλις παντρεύτηκε ξεκίνησε με τη σύζυγό του Μαρίνα την τεχνική εταιρεία στην οποία εργάστηκαν μαζί και την οποία σήμερα έχει αναλάβει ο γιος τους. Ο Γιάννης Γεωργακάκης σπούδασε μηχανολόγος – ηλεκτρολόγος στο Πολυτεχνείο του Aachen στη Γερμανία και έκανε διδακτορικό σε αυτοματισμούς στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου. H Mαρίνα σπούδασε διακόσμηση στη Σχολή Bακαλό στην Aθήνα και στην Aνωτάτη Σχολή Kαλών Tεχνών του Mιλάνου. Ήταν υποψήφια για το βραβείο «Γυναίκα της Χρονιάς 2008» του περιοδικού Life & Style.

Με το λογοτεχνικό επώνυμο Αλεξάνδρου άρχισαν από την δεκαετία του ’90 να συγγράφουν βιβλία ως “Αλεξάνδρου Γιάννης & Μαρίνα“, τα οποία κυκλοφορούν από τον “Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη“. Tο πρώτο τους μυθιστόρημα, Tο Mυστικό της Eρήμου, κυκλοφόρησε το 1996, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Από τις εκδόσεις μας κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία τους Το Μυστικό της Παλιάς Αυλής, Το Μαγικό Ταξίδι, Παραμύθι ο Έρωτας, Aπό την Aνατολή στη Δύση, Aπλά Σ’ Aγαπώ, Παλάτια του Bοσπόρου, Το Πετράδι της Ιωνίας, Άξενος Πόντος, Το Κύμα του Έρωτα, Το Σπίτι του Κάμπου, Το Λουλούδι της Λίμνης, Συναντηθήκαμε στο Τρένο (ανατύπωση και διασκευή από τα παλαιότερα βιβλία Στο Όνομα της Αγάπης, Ζήσε Μαζί μου, Το Κλειδί της Εδέμ) και Για Mια Ελπίδα (ανατύπωση και διασκευή από τα παλαιότερα βιβλία Το Χάραμα Mιας Ελπίδας και Η Γη της Ελπίδας), καθώς και τα βιβλία της Μαρίνας Η Βαθιά Πολυθρόνα (συλλογή παραμυθιών) και Επιστροφή στις Παλιές Αγάπες. Περισσότερα…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

piombinos foivosΟ Φοίβος Ι. Πιομπίνος γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα και αποφοίτησε από την Σχολή το 1963. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στην Αθήνα (ΑΣΟΕΕ) και οικονομία και φιλοσοφία στο Παρίσι (Σορβόννη και Εcole Pratique des Hautes Εtudes). Είναι συνταξιούχος της Ε.Τ.Ε, όπου εργάστηκε επί 32 χρόνια (1964-1996).Τα τελευταία δώδεκα χρόνια της υπαλληλικής του σταδιοδρομίας ήταν προϊστάμενος του Ιστορικού Αρχείου της Ε.Τ.Ε.

Το 1979 δημοσίευσε το βιβλίο “Έλληνες αγιογράφοι μέχρι το 1821” (β΄ έκδ. αναθεωρημένη και βελτιωμένη 1984, ΕΛΙΑ), το 1996 τη “Σπουδή θανάτου” (β’ έκδ. 2006, Μαΐστρος), το 2003 τη μαρτυρία του για τον ζωγράφο Θεόδωρο Στάμο (Fagotto/Θρόισμα) το 2014 το “Τόπων ενθυμήματα” (Θίνες) και το 2016 τις “Σκόρπιες σκέψεις πάνω στην ελληνική γραμμή” (Εκδόσεις του Φοίνικα). Μεταφράζει γαλλική, γερμανική και ιταλική λογοτεχνία και συνεργάζεται με τα σημαντικότερα ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά.

Δείτε περισσότερα στην βιβλιονέτ…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η Σόνια Καλογεροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και φοίτησε στη Σχολή. Ήταν κόρη του αείμνηστου Γεώργιου Καλογερόπουλου και της διακεκριμένης αρχαιολόγου κ. Αθηνάς Καλογεροπούλου. «Δεκαεννέα ποιήματα της μοναξιάς και του θανάτου» ήταν η πρώτη ποιητική της συλλογή, που εκδόθηκε το 1978, «Του Κλειστού Χώρου», η δεύτερη, που εκδόθηκε το 1981, και «Ο Στατικός Χορός της», ήταν το ποιητικό πεζό της, διανθισμένα όλα με τα έξοχα σκίτσα της.

Πέθανε το 2003

kalogeropoulou sonia 4 kalogeropoulou sonia 4 kalogeropoulou sonia 2
kalogeropoulou sonia 3 kalogeropoulou sonia 1

Στις 18.5.2003 η συγγραφέας Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου δημοσίευσε στην εφημερίδα Καθημερινή ένα κείμενο, το οποίο αναδημοσιεύουμε:

Μια ποιήτρια που έφυγε νωρίς

Μια ποιήτρια ταπεινή, μοναχική, μια ποιήτρια του ώριμου βιωμένου πόνου και της βιωμένης μοναξιάς, η Σόνια Καλογεροπούλου έφυγε σιωπηλά και αθόρυβα, όπως έζησε, αφήνοντάς μας δύο εξαίσιες ποιητικές συλλογές και ένα πεζογράφημα. Αφήνοντας ακόμα σπάνιας ζωγραφικής τέχνης έργα. Μόνο που ποτέ δεν ήθελε να μιλά για την ποίησή της, ποτέ για τα ζωγραφικά της έργα. Τα άφησε κι αυτά στη μοναξιά, γιατί «ο σπαραγμός δεν κουβεντιάζεται», είπε.

Ετυχε να τη γνωρίσω από παιδί και ξέρω πόσο λαμπερό ήταν το πνεύμα της, αστραφτερό, μια ιδιοφυΐα που αρνήθηκε να εκφραστεί. Σαν να ήθελε να περιφρονήσει αυτόν τον μάταιο κόσμο της οργής και της υπαρξιακής οδύνης.

Ομως έστω κι αυτά τα τρία ποιητικά βιβλία της -γιατί και το πεζό της ποιητικό είναι- φτάνουν για να δικαιώσουν το ανθρώπινο χάραγμά της στον εγκόσμιο πόνο, να δικαιώσουν το πονεμένο πέρασμά της ανάμεσά μας. Και πιστεύω πως μια μέρα, κάποιοι μελετητές θα σκύψουν πάνω στα λιγοστά έργα της, για να βρουν όχι μόνο την κατακερματισμένη ιδιοφυΐα της, αλλά και μια σπάνιας ανθρωπιάς ψυχή. Και θα ήταν δίκαιο αυτό.

Η Σόνια Καλογεροπούλου ήταν κόρη του αείμνηστου Γεώργιου Καλογερόπουλου και της διακεκριμένης αρχαιολόγου κ. Αθηνάς Καλογεροπούλου. «Δεκαεννέα ποιήματα της μοναξιάς και του θανάτου» ήταν η πρώτη ποιητική της συλλογή, που εκδόθηκε το 1978, «Του Κλειστού Χώρου», η δεύτερη, που εκδόθηκε το 1981, και «Ο Στατικός Χορός της», ήταν το ποιητικό πεζό της, διανθισμένα όλα με τα έξοχα σκίτσα της.

Ο διαπρεπής καθηγητής κ. Χρύσανθος Χρήστου είχε γράψει για τα ζωγραφικά της έργα: «Το ανθρώπινο σώμα παρουσιάζεται σαν ζωντανό τοπίο». Ενα ζωντανό τοπίο είναι και η ποίησή της ολόκληρη, το ανθρώπινο σώμα, ένα τοπίο καθημαγμένο, έρημο, αδιάβατο. Αδρές ποιητικές πινελιές δίνουν μιαν ελιοτική ερημιά κι έναν πόνο τραχύ ανάμικτο με καρυωτακικό σαρκασμό και συμπόνια. Ελλειπτικές, ζωγραφικές γραμμές που στάζουν αίμα και σαρκασμό, αλλά και περηφάνια. «Σκυφτή, υποταγμένη / ή αναιρώντας περήφανα έναν κόσμο συμβατικό;», αναρωτιέται η ίδια, «χτισμένη μέσα στην πέτρα με φροντίδα».

Αγαπούσε τον Ελιοτ, κι αυτό φαίνεται στην ποίησή της. Αγαπούσε τον Μπέκετ, κι αυτό φαίνεται στο πεζό της. Φτάνει στη συντριβή, στην αυτοσυντριβή, στο αδιέξοδο, και τα υπερβαίνει διακωμωδώντας τα. Με αίμα και αξιοπρέπεια είναι γραμμένη η ποίησή της. Κάποτε φτάνει στην κραυγή. Μια κραυγή που γίνεται δική μας. «Ξεπεράσαμε τις συμβατικότητες / πνιγόμαστε – βόηθεια!», γράφει. Κι αλλού: «Και τα μέλη μου αποκόπηκαν / και διασπάρθηκαν / το σώμα μου ακέφαλο κείται πια / κι έμεινε κει / ένα τεράστιο μαύρο μάτι / υγρό και πονεμένο / να σε κοιτάζει / να σε περιεργάζεται / μέσα στη νηνεμία σου / καθώς μακάρια κοιμάσαι».

Σίγουρα ήξερε πόση δύναμη είχε, πόσο λαμπερή κοφτερή αντίληψη είχε, ήξερε τι θα μπορούσε να δώσει με την ποίησή της ή τον πεζό της λόγο, όμως κλείστηκε στη σιωπή, στην αξιοπρέπεια της σιωπής, αυτό ήθελε, σαν για να περιφρονήσει εμάς όλους που μιλάμε ή γράφουμε ακατάπαυστα. Εκείνη που βίωσε τον λόγο στην ουσία του. Που βίωσε την υπαρξιακή αγωνία ως ουσία ζωής. Είπε όχι. Ομως και το «όχι» ήταν ουσία ζωής για κείνη. Ηταν η διαδρομή του θανάτου που βίωνε καθημερινά «με δυσεύρετη υπομονή», όπως γράφει. Μια ψυχή που έκλεινε μέσα της την τραγικότητα.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

merika lenaΗ Λένα Μερίκα γεννήθηκε το 1946 και είναι απόφοιτος του 1964. Από το 1967 έως το 1970 σπούδασε οικονομικά στη Βιέννη με αντικείμενο το διεθνές εμπορίου (Hochschule fur Welthandel) και εργάστηκε 23 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα. Τα παιδιά της είναι απόφοιτοι, αλλά και η μητέρα της ήταν απόφοιτος, όπως επίσης απόφοιτοι είναι και τα δύο της αδέρφια, ο Μανώλης (67, γαστρεντερολόγος) και ο Γιώργος (74, αρχιτέκτων).

Με το που βγήκε σε πρόωρη σύνταξη αφιερώθηκε στο θέατρο με τη συγγραφή 11 έργων, (τα 7 βραβευμένα), τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση γράφοντας σενάρια. Από το 1999 έχουν κυκλοφορήσει 13 βιβλία της για παιδιά και νέους, τα περισσότερα βραβευμένα. Εξέδωσε επίσης και ένα μυθιστόρημα και πολυάριθμα διηγήματα, διάσπαρτα σε συλλογικές εκδόσεις και περιοδικά.

Τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας 2004 του Ιδρύματος Ουράνη γιά το σύνολο του έργου της.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

themelisΟ Νίκος Θέμελης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Αποφοίτησε από την Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1964. Σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία, όπου το 1975 έλαβε το Διδακτορικό του Δίπλωμα σε θέματα Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα, στο Υπουργείο Οικονομικών και στη Νομική Υπηρεσία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες.

Από το 1981 υπήρξε στενός συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη και διευθυντής του γραφείου του, ακολουθώντας τον στα υπουργεία Γεωργίας, Εθνικής Οικονομίας, Παιδείας, Βιομηχανίας αλλά και στο Μέγαρο Μαξίμου κατά τη θητεία του ως πρωθυπουργού (1996-2004).

Στη νεοελληνική πεζογραφία εμφανίστηκε το 1998. Έγραψε επτά μυθιστορήματα «Η αναζήτηση» (1998), «Η ανατροπή» (2000), «Η αναλαμπή» (2003), «Για μια συντροφιά ανάμεσά μας» (2005), «Μια ζωή δυο ζωές»(2007), «Οι αλήθειες των άλλων» (2008) και «Η συμφωνία των ονείρων» (2010), που σημείωσαν μεγάλη εμπορική επιτυχία, ενώ κάποια από αυτά μεταφράστηκαν στα γερμανικά, τα ιταλικά, τα ρουμανικά, τα τουρκικά, τα σερβικά και τα ρουμανικά.

Τιμήθηκε με αρκετά βραβεία, μεταξύ των οποίων, το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (2001), το Βραβείο του λογοτεχνικού περιοδικού «Διαβάζω» για το μυθιστόρημά του «Η Ανατροπή» και το βραβείο Πρωτοποριακής Δημιουργίας – Γιάννος Κρανιδιώτης (2009).

Σχετικά άρθρα…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

velissariou tricha lydiaΗ Βασιλική-Λυδία Βελισσαρίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1967. Σπούδασε νομικά στην Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά την περίοδο 1988-1993 ασχολήθηκε ενεργά με τη διοίκηση και διεύθυνση του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (Ε.Λ.Ι.Α.), του οποίου υπήρξε γενική γραμματεύς και αντιπρόεδρος. Κατά την ίδια περίοδο συνέτασσε και εξέδιδε το τριμηνιαίο ενημερωτικό περιοδικό του “Τα Νέα του Ε.Λ.Ι.Α” (τεύχη 9-33). Είναι επίτιμος δικηγόρος, αλλά και μέλος πολλών επιστημονικών και πολιτιστικών συλλόγων, ενώ διετέλεσε γενική γραμματεύς και αντιπρόεδρος των Φίλων της Γενναδείου Βιβλιοθήκης. Από το 1987 ασχολείται ειδικότερα με την έρευνα της νεώτερης ελληνικής ιστορίας και έχει επεξεργασθεί το αρχείο του Χαρίλαου Τρικούπη. Είναι αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Παιδείας και Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, το οποίο έχει ιδρύσει με το σύζυγό της Νίκο Τρίχα και το οποίο χορηγεί υποτροφίες σε μεταπτυχιακούς φοιτητές και ερευνητές.

Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στις βουλευτικές εκλογές του 19ου αιώνα και στη συγγραφή μιας βιογραφίας του Σπυρίδωνα Τρικούπη.

Το βιβλίο της «Δικηγορείν εν Αθήναις: Μια διαδρομή στον 19ο αιώνα» (Σάκκουλας Αντ.Ν., 2003) βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 2004. Άλλα έργα της: «Διπλωματία και πολιτική» (Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο Ε.Λ.Ι.Α., 1991), «Ο Χαρίλαος Τρικούπης και τα δημόσια έργα» (Καπόν, 2001), «Ο γνωστός και ο άγνωστος Χαρίλαος Τρικούπης» (Καπόν, 2002), «Χαρίλαος Τρικούπης. Μία βιογραφική περιήγηση» (Καπόν, 2010), «Ημερολόγια και γράμματα από το μέτωπο. Βαλκανικοί πόλεμοι 1912-1913» (Εταιρεία Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου, Αθήνα 1993), «Εμπόριο και Στατιστικές στη Μακεδονία, 1880-1884. Υπόμνημα από το αρχείο Χαριλάου Τρικούπη» (Πρέσπες 1995). Περισσότερα στοιχεία για το συγγραφικό της έργο βρίσκει στη biblionet.gr.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

politopoulou marilena 2Η Μαρία-Ελένη Πολιτοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1968. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Εργάστηκε ως δημοσιογράφος επί είκοσι σχεδόν χρόνια σε εφημερίδες (Η ΑΥΓΗ, ΤΑ ΝΕΑ) και στο ραδιόφωνο (ΕΡΑ) και δίδαξε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στα Τμήματα Επικοινωνίας και ΜΜΕ, ενώ από το 2001 είναι υπεύθυνη εκδόσεων στο Ελληνικό Φεστιβάλ.

Το 1985 ξεκίνησε να γράφει μυθιστορήματα και νουβέλες, αλλά και να μεταφράζει από τα γερμανικά. Έγραψε: «Στη Σιωπή», λιμπρέτο, Φεστιβάλ Πάτρας,1985, «Μισό Φεγγάρι», θεατρικό έργο, ΕΡΑ, Α΄ Πρόγραμμα,1989, «Ο ήχος της σαύρας», αφήγημα, «Εκδόσεις Καστανιώτη», 1993, «Η γυναίκα στο νησί», αφήγημα, «Εκδόσεις Εξάντας», 1995, «Οι εραστές δίπλα», Εκδόσεις «Νέα Σύνορα»-Λιβάνη, 1997, «Ο κύριος Μάριος μετάνιωσε αργά», Εκδόσεις «Νέα Σύνορα»-Λιβάνη, 1999, «Οίκος Ενοχής», Εκδόσεις «Κέδρος»,2002, «Καλοκαιρινό υστερόγραφο», επιστολική νουβέλα, Ελληνικά Γράμματα, 2003, «Δώδεκα θεοί, τρεις φόνοι», αστυνομικό μυθιστόρημα, Εκδόσεις «Κέδρος» 2005, «Η μνήμη της Πολαρόιντ», αστυνομικό μυθιστόρημα, «Μεταίχμιο» 2009.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

karvella aretiΗ Ρέτη Καρβελά που γράφει με το ψευδώνυμο “Λουκία Μανώκα” γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1969. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στον προγραμματισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών. Επί σειρά ετών εργάστηκε στη μηχανογράφηση του Υπουργείου Οικονομικών. Σήμερα ζει στο κέντρο της Αθήνας και διδάσκει μαθηματικά και ξένες γλώσσες. Παράλληλα ασχολείται με την κηπουρική και την κολύμβηση. Τα δυό της παιδιά είναι απόφοιτοι της Σχολής.

Στην προσπάθειά της να γνωρίσει όσο το δυνατόν περισσότερες μακρινές χώρες και να έρθει σε επαφή με διαφορετικούς πολιτισμούς, ταξιδεύει αρκετά συχνά. Το 2013 κάνει την πρώτη της λογοτεχνική απόπειρα, που είναι ταυτόχρονα και μια δημόσια απόπειρα επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους, με ένα βιβλίο που έχει τίτλο “Η ζωή συνεχίζεται” και εκδίδεται από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ. Δύο χρόνια αργότερα, το 2015, εκδίδει και το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο “Το κορίτσι και οι αριθμοί“, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

kyriazis nikΟ Νίκος Κ. Κυριαζής αποφοίτησε από την ΓΣΑ το 1970, σπούδασε Οικονομικά και εκπόνησε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο της Βόνης. Εργάστηκε ως επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια Trier και Harvard, ως ειδικός για τα νομισματικά στη Γενική Διεύθυνση Μελετών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ως σύμβουλος του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και του Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, και ως γενικός γραμματέας του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης. Είναι καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Παν. Θεσσαλίας. Έχει δημοσιεύσει 14 μυθιστορήματα (τρία και σε μετάφραση στις ΗΠΑ ως Nicholas Snow), μία ποιητική συλλογή, τρία βιβλία στρατηγικής και δύο οικονομικά, πολλά επιστημονικά άρθρα σε διεθνή ακαδημαϊκά journals και περισσότερα από 300 άρθρα στον ελληνικό καθημερινό και περιοδικό Τύπο (ανάμεσά τους 60 στο περιοδικό “Ιστορία”). Μυθιστορήματά του, μεταξύ άλλων: “Αρτάβαζος ο Πέρσης”, “Νικομήδης ο Αθηναίος”, “Ο ξένος μου ο Θεμιστοκλής”, “Ο αετός της φωτιάς”, “Ο ιππότης και ο Χρυσοκέφαλος”, “Μαρία των Γλάρων”, “Ο Διάβολος στις πέντε ακριβώς”, “Ο ελευθερωτής”, “Καταραμένος θησαυρός”, “Η ασπίδα των Θερμοπυλών” και “Μαραθώνας και ελευθερία”. Το 2005 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας με το ανώτατο παράσημο της Γαλλίας, του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, για τη συνεισφορά του στην Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Τo μυθιστόρημά του “Η ασπίδα των Θερμοπυλών” (Ιωλκός, 2008) συμπεριλήφθηκε στα πέντε καλύτερα μυθιστορήματα για το 2008 και ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο.

Δείτε όλους τους τίτλους στην βιβλιονέτ…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

trpoumbi melpoΗ Μέλπω Τρούμπη γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε σαπό την Σχολή το 1972. Σπούδασε οικονομικά και πήρε το πτυχίο της από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και μιλά άπταιστα αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά και ιταλικά.

Εργάστηκε στο τραπεζικό χώρο ως διευθύντρια καταστημάτων και μετά από την πρόωρη συνταξιοδότησή της εργάζεται διδάσκοντας γερμανικά και αγγλικά και υποτιτλίζοντας φιλμς και τηλεοπτικές σειρές για την ελληνική τηλεόραση.

Δύο σενάρια της κέρδισαν βραβεία σε διαγωνισμούς της Ένωσης Σεναριογράφων της Ελλάδος.

Ως ερασιτέχνις τραγουδίστρια της όπερας παρακολούθησε μαθήματα και masterclasses από διεθνούς φήμης τραγουδιστές και έλαβε μέρος σε συναυλίες ως σολίστ και μέλος της χορωδίας της Γερμανικής Σχολής Αθηνών στην Aula της Σχολής, την Γερμανική Ευαγγελική Εκκλησία, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών κτλ.

Ήδη προετοιμάζει το δεύτερο μυθιστόρημά της.

βιβλιονέτ…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

kalfopoulosΟ Κώστας Καλφόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1956 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1974. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου Κοινωνιολογία, Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία (MA).

Από το 1996 ασχολείται στον χώρο των εκδόσεων και εργάζεται ως δημοσιογράφος. Είναι ανταποκριτής για τα αθλητικά θέματα στη Neue Zürcher Zeitung και συνεργάτης της εφημερίδας «Καθημερινή» στα πολιτιστικά θέματα. Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Αποφοίτων της ΓΣΑ το διάστημα 2004-2006. Το ίδιο διάστημα εργάστηκε στο Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Δικαιοσύνης και αργότερα στο Υπουργείο Επικρατείας. Από το 2015 έχει την ευθύνη των Ιστορικών Εκδόσεων του Συλλόγου.

Είναι μέλος της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου και της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Έργα του: Tilt! Δοκίμιο για το φλίππερ (2005), far from raf. 30 χρόνια από το “γερμανικό φθινόπωρο” (2007), Καφέ Λούκατς. Budapest Noir (2008), Ένα παράξενο καλοκαίρι (2011) κ.α.

Απεβίωσε ξαφνικά στις 5.7.2023. (περισσότερα…)

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

poulimenos giorgosΟ Γιώργος Πουλημένος γεννήθηκε το 1959 στην Αθήνα και κατάγεται, από την πλευρά της μητέρας του, από την Κάτω Παναγιά (σημερινό Çiftlik) Ερυθραίας, απέναντι από τη Χίο. Αποφοίτησε από την Σχολή το 1977 και σπούδασε χημικός μηχανικός στη Γερμανία, αλλά επέλεξε το επάγγελμα του αναλυτή/προγραμματιστή λογισμικού. Στα ενδιαφέροντά του περιλαμβάνονται οι Η/Υ και η ιστορία της Σμύρνης και των περιχώρων της, με έμφαση σε παλιούς χάρτες και εμπορικούς οδηγούς. Έχει δημοσιεύσει το βιβλίο A Lexicon of Smyrneika, ένα τρίγλωσσο λεξικό (ελληνικά, τουρκικά, αγγλικά) του σμυρναϊκού γλωσσικού ιδιώματος, μαζί με τους George Galdies και Alex Baltazzi, καθώς και τον χάρτη Σμύρνη – İzmir, Ιστορικός Χάρτης, όπου αποτυπώνονται τα μνημεία της παλιάς Σμύρνης πάνω στον σύγχρονο πολεοδομικό ιστό της Ιζμίρ. Έχει επίσης συμμετάσχει ως ομιλητής στο 1ο Συμπόσιο των Λεβαντίνων στη Σμύρνη το 2010 με θέμα μια άγνωστη πτυχή της ελληνικής αντίστασης κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με επίκεντρο τη Χίο και τη Σμύρνη που εκδόθηκε το 2018 και σε βιβλίο με τίτλο Οι Μηνιώτες στην Κατοχή, στις εκδηλώσεις του Ελληνικού Κέντρου του Λονδίνου για τη Σμύρνη το 2013 με θέμα το Λεξικό των Σμυρναίικων, καθώς και στο 2ο Συμπόσιο των Λεβαντίνων το 2014 με θέμα την ψηφιακή αποκατάσταση της Προκυμαίας της Σμύρνης, η οποία αποτέλεσε μέρος του δίτομου έργου Η Προκυμαία της Σμύρνης που συνέγραψε με τον Αχιλλέα Χατζηκωνσταντίνου και εκδόθηκε το 2018

Γιώργος Πουλημένος: Η προκυμαία της Σμύρνης…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

kazolea katerinaΗ Κατερίνα Καζολέα γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή το 1980. Σπούδασε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην ιστορία τέχνης και την κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Regensburg της Γερμανίας. Εργάστηκε στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας. Είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης ιστορικών τέχνης (AICA). Συμμετείχε στη συγγραφή του Λεξικού Ελλήνων Καλλιτεχνών των εκδόσεων Μέλισσα. Άρθρα της για την τέχνη έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Αρθρογραφούσε από το 2008 ως το 2017 στα εικαστικά θέματα του περιοδικού Μανδραγόρας. Το 2018-19 παρακολούθησε εργαστήρια θεατρικής γραφής του Θανάση Τριαρίδη και το 2020 αποφοίτησε από τη Σχολή Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής του θεάτρου ΠΟΡΕΙΑ. Έχει στο ενεργητικό της οκτώ θεατρικά έργα, μια ποιητική συλλογή και δυο συλλογές διηγημάτων.

Δύο συλλογές διηγημάτων από την Κατερίνα Καζολέα…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Κάντε Εγγραφή στο εβδομαδιαίο Newsletter

* indicates required
Συμπληρώστε το e-mail σας