Η Έλλη Αλεξίου γεννήθηκε στις 22 Μαΐου του 1894 στο Ηράκλειο Κρήτης κόρη του εκδότη Στυλιανού Αλεξίου και της Ειρήνης Ζαχαριάδη και είχε τρία μεγαλύτερα αδέρφια. Τη Γαλάτεια, το Ροδάμανθυ και το Λευτέρη. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του Θέρισσου ο πατέρας της συνελήφθη και φυλακίστηκε για συνεργασία με τους επαναστάτες και δύο χρόνια αργότερα η μητέρα της πέθανε από αποπληξία. Σπούδασε στο Σχολαρχείο του Ηρακλείου και για έξι χρόνια υπηρέτησε ως δασκάλα στο Γ’ Χριστιανικό Παρθεναγωγείο και στη “Στέγη Μικρών Αδελφών”. Το 1920 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα μετά το γάμο της με το Βασίλη Δασκαλάκη και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1925. Ακολούθησε σπουδές Παιδαγωγικών και Φιλολογίας, όπου και διορίστηκε καθηγήτρια Μέσης Εκπαίδευσης διδάσκοντας 19 χρόνια. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση (ΕΑΜ Λογοτεχνών). Το 1945 μετέβη για σπουδές στη Σορβόνη, απ΄ όπου έλαβε δίπλωμα φωνητικής και γαλλικής, ενώ παράλληλα δίδασκε σε σχολεία της ελληνικής παροικίας αλλά της αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια και δεν μπόρεσε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Από το 1949 μέχρι το 1962 διορίστηκε εκπαιδευτικός σύμβουλος για τα ελληνικά σχολεία των σοσιαλιστικών χωρών.

Μετά από αναγκαστική προσφυγιά, λόγω των επανειλημμένων διώξεων που υπέστη από την ανάμιξή της σε προοδευτικά κινήματα, επέστρεψε στην Ελλάδα το 1962. Αργότερα όμως συνελήφθη και το 1965 βρέθηκε στις φυλακές Αβέρωφ. Στη συνέχεια ελευθερώθηκε και μετέβη στη Ρουμανία ως το 1966, οπότε και επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα. Με την επιστροφή της συνελήφθη με βάση βούλευμα εναντίον της που είχε εκδοθεί το 1952, δικάστηκε και απαλλάχθηκε. Έκτοτε και μέχρι το θάνατό της, στις 28 Σεπτεμβρίου του 1988, αφιερώθηκε στη λογοτεχνία. Τα έργα της διακρίνονται για τον ποιητικό ρεαλισμό του ύφους καθώς και για τον κοινωνικοπολιτικό προβληματισμό τους. Ανηψιός της ήταν ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ενώ η ίδια ήταν αδελφή της Γαλάτειας Καζαντζάκη. Για πολλά χρόνια συζούσε με τον ποιητή Μάρκο Αυγέρη. Η Έλλη Αλεξίου είχε λάβει μέρος στο Α’ και Β’ Συνέδριο της Ειρήνης, στο Παρίσι (1947) και Βαρσοβία (1950) αντίστοιχα, καθώς και στα Συνέδρια: των Διανοουμένων, στο Βρότσλαβ Πολωνίας (1948), για το Παιδί στη Βιέννη (1952), για τη Γυναίκα, στη Κοπεγχάγη (1953) κ.ά. όπως και της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (Βερολίνο 1957). Υπήρξε μέλος του Συλλόγου Γυναικών Επιστημόνων, της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Πανελλήνιας Κίνησης για την Ύφεση και την Ειρήνη κ.ά. Μιλούσε επίσης γαλλικά.

(*) αν δεν είχε φύγει από το σχολείο θα αποφοιτούσε το 1942

Ο Κώστας Αξελός γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Ιουνίου 1924 και ήταν γιός εύπορης οικογένειας. Ο πατέρας του, από το Ρέθυμνο, ήταν παθολόγος, διευθυντής στον Ευαγγελισμό και η μητέρα του καταγόταν από παλιά αθηναϊκή οικογένεια. Τις πρώτες και τις γυμνασιακές του σπουδές τις έκανε στη Σχολή Μακρή και στο Βαρβάκειο Λύκειο παρακολουθώντας παράλληλα το Γαλλικό Ινστιτούτο και τη Γερμανική Σχολή. Στη συνέχεια εγγράφεται στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών και κάνει εκτός από νομικές και οικονομικές σπουδές.

Ο πόλεμος τον προσανατολίζει προς την πολιτική και κατά τη διάρκεια της Κατοχής παίρνει εναργά μέρος στην Αντίσταση, και αμέσως μετά κατά τον Εμφύλιο οργανώνεται στο ΚΚΕ από το οποίο θα διαγραφεί το 1945. Μετά την διαγραφή του και την συνακόλουθη καταδίκη του σε θάνατο από στρατοδικείο, θα διαφύγει στο Παρίσι (όπου και θα ζήσει μέχρι τον θάνατό του) με το θρυλικό πλοίο «Ματαρόα» και με την αμέριστη βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ, έχοντας μαζί του μια ανεπανάληπτη συντροφιά: τον Κορνήλιο Καστοριάδη, τον Κώστα Παπαϊωάννου, τη Μιμίκα Κρανάκη, τον Νίκο Σβορώνο, τον Κώστα Κουλεντιανό, κ.ά.

Στη Γαλλία εργάστηκε από το 1950 ώς το 1957 στο Εθνικό Κέντρο Ερευνας, ετοιμάζοντας και τις διατριβές του, τις οποίες υποστήριξε το 1959 και είχαν θέμα: «Ο Ηράκλειτος και η φιλοσοφία» και «Ο Μαρξ στοχαστής της τεχνικής». Δίδαξε για πολλά χρόνια στη Σορβόννη (1962-1973) αλλά ποτέ δεν έγινε καθηγητής, γιατί πίστευε ότι «το πανεπιστήμιο δεν είναι ο χώρος της ριζικής σκέψης».

Το πρώτο του βιβλίο κυκλοφόρησε πολύ νωρίς, το 1952, με τίτλο «Οι φιλοσοφικές δοκιμές». Από τότε έχει δώσει πολλά βιβλία τα οποία κυκλοφόρησαν και στα ελληνικά, αφού παρά την επιλογή του να ζήσει μόνιμα στο Παρίσι δεν ξέχασε ποτέ τη χώρα του.

Το 1992 το Πάντειο Πανεπιστήμιο τον ανακήρυξε επίτιμο διδάκτορα, ενώ μόλις τον Απρίλιο του 2009 με τον ίδιο τρόπο τον τίμησε και η Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Απεβίωσε στις 4 Φεβρουαρίου 2010.

Στο αρχείο της ΕΡΤ υπάρχoυν δύο εξαιρετικές συνεντεύξεις του, όπου στην πρώτη ο ίδιος αφηγείται τη ζωή του από τα παιδικά του χρόνια, τα χρόνια των σπουδών στο Παρίσι, το έργο του εν γένει κάνοντας και μία αναφορά στη Γερμανική Σχολή της οδού Αραχώβης (00:14:07), αλλά και στη δεύτερη (00:10:09), όπου γίνεται αναφορά στη Σχολή και το Γαλλικό Ινστιτούτο.

Kosmogenese…

Das absolute Wissen in Johann Gottlieb Fichtes “Grundlage der gesamten Wissenschaftslehre” aus den Jahren 1794 – 95….

Η  Έρση Αργυριάδου-Lange, αδελφή της Ρέας Αργυριάδου-Μυλωνά, απόφοιτος του Πολέμου, εμφανίζεται στα μαθητολόγια από το 1938, στην Α’ Γυμνασίου έως το 1944 στην ΣΤ’. Ήταν συγγραφέας με πλήθος βιβλίων στο ενεργητικό της.

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Αυγούστου 1926, από μητέρα Ζακυνθινή και πατέρα Μυτιληνιό. Σπούδασε ζωγραφική και ιστορία τέχνης στο Mainz και τη Φρανκφούρτη της Γερμανίας. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1972 με την ποιητική συλλογή “Σπάλαθρα” ενώ ασχολήθηκε και με τη μετάφραση. Έχει δημοσιεύσει 5 ποιητικές συλλογές, 3 μυθιστορήματα, 7 συλλογές διηγημάτων και 5 πέντε βιβλία ταξιδιωτικής λογοτεχνίας. Έχει τιμηθεί με το Α’ βραβείο Λουντέμη, το Α’ κρατικό βραβείο λογοτεχνίας, με βραβείο συνεισφοράς στα ζακυνθινά γράμματα καθώς επίσης με το Β’ βραβείο ποίησης στο Μιλάνο της Ιταλίας. Tο έργο της έχει μεταφραστεί σε πέντε γλώσσες. Το 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κοράλλι το βιβλίο “Η παράξενη σοφία” και το 2016, το τελευταίο της, με τίτλο “Το γαλάζιο της γης” από τις εκδόσεις Περίπλους. Απεβίωσε στις 6 Ιουνίου 2018. Ο γιός της, Άγης Lange, αποφοίτησε από το γερμανικό τμήμα το 1982. Ο αδελφός της, Δώρος Αργυριάδης, ήταν στη σχολή μέχρι το κλείσιμό της στον Πόλεμο, σπούδασε ναυπηγός και έζησε στην Αμερική, ενώ ό άλλος αδελφός, ο Άλκης Αργυριάδης, που γεννήθηκε το 1930 και που λόγω του πολέμου δεν μπόρεσε καν να πάει στην Σχολή, ήταν καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, Αντιπρύτανης (1983-1986) και Πρύτανης του ΕΚΠΑ, που όμως απεβίωσε πριν την ανάληψη των καθηκόντων του ως Πρύτανης, ενώ προς τιμήν του δόθηκε το όνομά του στο αμφιθέατρο στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου.

Δείτε στη Βιβλιονέτ τους τίτλους των βιβλίων της…

Ο Γεώργιος Πολυκράτης, τρίτο παιδί του Δημητρίου και της Γερτρούδης, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930 και σπούδασε ιατρός στο Πανεπιστήμιό της.

Εμφανίζεται στα μαθητολόγια της Αραχώβης την χρονιά 1940-41 στην Α’ Γυμνασίου και την επομένη 1941-42 στην Β’ Γυμνασίου. Αν είχε συνεχίσει και παράλληλα η Γερμανική Σχολή δεν είχε κλείσει το 1944 θα αποφοιτούσε το 1946

Παντρεύτηκε την οδοντίατρο Γεωργία Μπάκουλη, και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Δημήτρη και την Αλκυόνη. Ελληνολάτρης μέχρι υπερβολής, υπήρξε ενθουσιώδης ορειβάτης και καταδύτης, εραστής της ελληνικής φύσης. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα την δεκαετία του 1950 με νεανικά του έργα, δύο μικρές ποιητικές συλλογές και μία τραγωδία. Όμως η έντονα υπεύθυνη άσκηση της ιατρικής για πέρα από σαράντα χρόνια, δεν του άφησε περιθώρια να λειτουργεί παράλληλα και την ποίηση.

Στα μαθητολόγια της Αραχώβης εμφανίζονται και τα άλλα δύο αδέλφια (;) του:

Ο Ροβέρτος Πολυκράτης, γεννημένος και αυτός το 1930, και ο Γοδεφρείδος Πολυκράτης, γεννημένος το 1927

Περισσότερα…

Ο Γιάννης Γεωργακάκης (’61) γεννήθηκε στην Αθήνα. Μόλις παντρεύτηκε ξεκίνησε με τη σύζυγό του Μαρίνα την τεχνική εταιρεία στην οποία εργάστηκαν μαζί και την οποία σήμερα έχει αναλάβει ο γιος τους. Ο Γιάννης Γεωργακάκης σπούδασε μηχανολόγος – ηλεκτρολόγος στο Πολυτεχνείο του Aachen στη Γερμανία και έκανε διδακτορικό σε αυτοματισμούς στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου. H Mαρίνα σπούδασε διακόσμηση στη Σχολή Bακαλό στην Aθήνα και στην Aνωτάτη Σχολή Kαλών Tεχνών του Mιλάνου. Ήταν υποψήφια για το βραβείο «Γυναίκα της Χρονιάς 2008» του περιοδικού Life & Style.

Με το λογοτεχνικό επώνυμο Αλεξάνδρου άρχισαν από την δεκαετία του ’90 να συγγράφουν βιβλία ως “Αλεξάνδρου Γιάννης & Μαρίνα“, τα οποία κυκλοφορούν από τον “Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη“. Tο πρώτο τους μυθιστόρημα, Tο Mυστικό της Eρήμου, κυκλοφόρησε το 1996, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Από τις εκδόσεις μας κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία τους Το Μυστικό της Παλιάς Αυλής, Το Μαγικό Ταξίδι, Παραμύθι ο Έρωτας, Aπό την Aνατολή στη Δύση, Aπλά Σ’ Aγαπώ, Παλάτια του Bοσπόρου, Το Πετράδι της Ιωνίας, Άξενος Πόντος, Το Κύμα του Έρωτα, Το Σπίτι του Κάμπου, Το Λουλούδι της Λίμνης, Συναντηθήκαμε στο Τρένο (ανατύπωση και διασκευή από τα παλαιότερα βιβλία Στο Όνομα της Αγάπης, Ζήσε Μαζί μου, Το Κλειδί της Εδέμ) και Για Mια Ελπίδα (ανατύπωση και διασκευή από τα παλαιότερα βιβλία Το Χάραμα Mιας Ελπίδας και Η Γη της Ελπίδας), καθώς και τα βιβλία της Μαρίνας Η Βαθιά Πολυθρόνα (συλλογή παραμυθιών) και Επιστροφή στις Παλιές Αγάπες. Περισσότερα…

Ο Φοίβος Ι. Πιομπίνος γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα και αποφοίτησε από την Σχολή το 1963. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στην Αθήνα (ΑΣΟΕΕ) και οικονομία και φιλοσοφία στο Παρίσι (Σορβόννη και Εcole Pratique des Hautes Εtudes). Είναι συνταξιούχος της Ε.Τ.Ε, όπου εργάστηκε επί 32 χρόνια (1964-1996).Τα τελευταία δώδεκα χρόνια της υπαλληλικής του σταδιοδρομίας ήταν προϊστάμενος του Ιστορικού Αρχείου της Ε.Τ.Ε.

Το 1979 δημοσίευσε το βιβλίο “Έλληνες αγιογράφοι μέχρι το 1821” (β΄ έκδ. αναθεωρημένη και βελτιωμένη 1984, ΕΛΙΑ), το 1996 τη “Σπουδή θανάτου” (β’ έκδ. 2006, Μαΐστρος), το 2003 τη μαρτυρία του για τον ζωγράφο Θεόδωρο Στάμο (Fagotto/Θρόισμα) το 2014 το “Τόπων ενθυμήματα” (Θίνες) και το 2016 τις “Σκόρπιες σκέψεις πάνω στην ελληνική γραμμή” (Εκδόσεις του Φοίνικα). Μεταφράζει γαλλική, γερμανική και ιταλική λογοτεχνία και συνεργάζεται με τα σημαντικότερα ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά.

Δείτε περισσότερα στην βιβλιονέτ…

Η Σόνια Καλογεροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και φοίτησε στη Σχολή. Ήταν κόρη του αείμνηστου Γεώργιου Καλογερόπουλου και της διακεκριμένης αρχαιολόγου κ. Αθηνάς Καλογεροπούλου. «Δεκαεννέα ποιήματα της μοναξιάς και του θανάτου» ήταν η πρώτη ποιητική της συλλογή, που εκδόθηκε το 1978, «Του Κλειστού Χώρου», η δεύτερη, που εκδόθηκε το 1981, και «Ο Στατικός Χορός της», ήταν το ποιητικό πεζό της, διανθισμένα όλα με τα έξοχα σκίτσα της.

Πέθανε το 2003

Στις 18.5.2003 η συγγραφέας Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου δημοσίευσε στην εφημερίδα Καθημερινή ένα κείμενο, το οποίο αναδημοσιεύουμε:

Η Λένα Μερίκα γεννήθηκε το 1946 και είναι απόφοιτος του 1964. Από το 1967 έως το 1970 σπούδασε οικονομικά στη Βιέννη με αντικείμενο το διεθνές εμπορίου (Hochschule fur Welthandel) και εργάστηκε 23 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα. Τα παιδιά της είναι απόφοιτοι, αλλά και η μητέρα της ήταν απόφοιτος, όπως επίσης απόφοιτοι είναι και τα δύο της αδέρφια, ο Μανώλης (67, γαστρεντερολόγος) και ο Γιώργος (74, αρχιτέκτων).

Με το που βγήκε σε πρόωρη σύνταξη αφιερώθηκε στο θέατρο με τη συγγραφή 11 έργων, (τα 7 βραβευμένα), τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση γράφοντας σενάρια. Από το 1999 έχουν κυκλοφορήσει 13 βιβλία της για παιδιά και νέους, τα περισσότερα βραβευμένα. Εξέδωσε επίσης και ένα μυθιστόρημα και πολυάριθμα διηγήματα, διάσπαρτα σε συλλογικές εκδόσεις και περιοδικά.

Τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας 2004 του Ιδρύματος Ουράνη γιά το σύνολο του έργου της.

Ο Νίκος Θέμελης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Αποφοίτησε από την Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1964. Σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία, όπου το 1975 έλαβε το Διδακτορικό του Δίπλωμα σε θέματα Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα, στο Υπουργείο Οικονομικών και στη Νομική Υπηρεσία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες.

Από το 1981 υπήρξε στενός συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη και διευθυντής του γραφείου του, ακολουθώντας τον στα υπουργεία Γεωργίας, Εθνικής Οικονομίας, Παιδείας, Βιομηχανίας αλλά και στο Μέγαρο Μαξίμου κατά τη θητεία του ως πρωθυπουργού (1996-2004).

Στη νεοελληνική πεζογραφία εμφανίστηκε το 1998. Έγραψε επτά μυθιστορήματα «Η αναζήτηση» (1998), «Η ανατροπή» (2000), «Η αναλαμπή» (2003), «Για μια συντροφιά ανάμεσά μας» (2005), «Μια ζωή δυο ζωές»(2007), «Οι αλήθειες των άλλων» (2008) και «Η συμφωνία των ονείρων» (2010), που σημείωσαν μεγάλη εμπορική επιτυχία, ενώ κάποια από αυτά μεταφράστηκαν στα γερμανικά, τα ιταλικά, τα ρουμανικά, τα τουρκικά, τα σερβικά και τα ρουμανικά.

Τιμήθηκε με αρκετά βραβεία, μεταξύ των οποίων, το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (2001), το Βραβείο του λογοτεχνικού περιοδικού «Διαβάζω» για το μυθιστόρημά του «Η Ανατροπή» και το βραβείο Πρωτοποριακής Δημιουργίας – Γιάννος Κρανιδιώτης (2009).

Σχετικά άρθρα…

Η Βασιλική-Λυδία Βελισσαρίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1967. Σπούδασε νομικά στην Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά την περίοδο 1988-1993 ασχολήθηκε ενεργά με τη διοίκηση και διεύθυνση του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (Ε.Λ.Ι.Α.), του οποίου υπήρξε γενική γραμματεύς και αντιπρόεδρος. Κατά την ίδια περίοδο συνέτασσε και εξέδιδε το τριμηνιαίο ενημερωτικό περιοδικό του “Τα Νέα του Ε.Λ.Ι.Α” (τεύχη 9-33). Είναι επίτιμος δικηγόρος, αλλά και μέλος πολλών επιστημονικών και πολιτιστικών συλλόγων, ενώ διετέλεσε γενική γραμματεύς και αντιπρόεδρος των Φίλων της Γενναδείου Βιβλιοθήκης. Από το 1987 ασχολείται ειδικότερα με την έρευνα της νεώτερης ελληνικής ιστορίας και έχει επεξεργασθεί το αρχείο του Χαρίλαου Τρικούπη. Είναι αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Παιδείας και Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, το οποίο έχει ιδρύσει με το σύζυγό της Νίκο Τρίχα και το οποίο χορηγεί υποτροφίες σε μεταπτυχιακούς φοιτητές και ερευνητές.

Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στις βουλευτικές εκλογές του 19ου αιώνα και στη συγγραφή μιας βιογραφίας του Σπυρίδωνα Τρικούπη.

Το βιβλίο της «Δικηγορείν εν Αθήναις: Μια διαδρομή στον 19ο αιώνα» (Σάκκουλας Αντ.Ν., 2003) βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 2004. Άλλα έργα της: «Διπλωματία και πολιτική» (Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο Ε.Λ.Ι.Α., 1991), «Ο Χαρίλαος Τρικούπης και τα δημόσια έργα» (Καπόν, 2001), «Ο γνωστός και ο άγνωστος Χαρίλαος Τρικούπης» (Καπόν, 2002), «Χαρίλαος Τρικούπης. Μία βιογραφική περιήγηση» (Καπόν, 2010), «Ημερολόγια και γράμματα από το μέτωπο. Βαλκανικοί πόλεμοι 1912-1913» (Εταιρεία Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου, Αθήνα 1993), «Εμπόριο και Στατιστικές στη Μακεδονία, 1880-1884. Υπόμνημα από το αρχείο Χαριλάου Τρικούπη» (Πρέσπες 1995). Περισσότερα στοιχεία για το συγγραφικό της έργο βρίσκει στη biblionet.gr.

Η Μαρία-Ελένη Πολιτοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1968. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Εργάστηκε ως δημοσιογράφος επί είκοσι σχεδόν χρόνια σε εφημερίδες (Η ΑΥΓΗ, ΤΑ ΝΕΑ) και στο ραδιόφωνο (ΕΡΑ) και δίδαξε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στα Τμήματα Επικοινωνίας και ΜΜΕ, ενώ από το 2001 είναι υπεύθυνη εκδόσεων στο Ελληνικό Φεστιβάλ.

Το 1985 ξεκίνησε να γράφει μυθιστορήματα και νουβέλες, αλλά και να μεταφράζει από τα γερμανικά. Έγραψε: «Στη Σιωπή», λιμπρέτο, Φεστιβάλ Πάτρας,1985, «Μισό Φεγγάρι», θεατρικό έργο, ΕΡΑ, Α΄ Πρόγραμμα,1989, «Ο ήχος της σαύρας», αφήγημα, «Εκδόσεις Καστανιώτη», 1993, «Η γυναίκα στο νησί», αφήγημα, «Εκδόσεις Εξάντας», 1995, «Οι εραστές δίπλα», Εκδόσεις «Νέα Σύνορα»-Λιβάνη, 1997, «Ο κύριος Μάριος μετάνιωσε αργά», Εκδόσεις «Νέα Σύνορα»-Λιβάνη, 1999, «Οίκος Ενοχής», Εκδόσεις «Κέδρος»,2002, «Καλοκαιρινό υστερόγραφο», επιστολική νουβέλα, Ελληνικά Γράμματα, 2003, «Δώδεκα θεοί, τρεις φόνοι», αστυνομικό μυθιστόρημα, Εκδόσεις «Κέδρος» 2005, «Η μνήμη της Πολαρόιντ», αστυνομικό μυθιστόρημα, «Μεταίχμιο» 2009.

Η Ρέτη Καρβελά που γράφει με το ψευδώνυμο “Λουκία Μανώκα” γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1969. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στον προγραμματισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών. Επί σειρά ετών εργάστηκε στη μηχανογράφηση του Υπουργείου Οικονομικών. Σήμερα ζει στο κέντρο της Αθήνας και διδάσκει μαθηματικά και ξένες γλώσσες. Παράλληλα ασχολείται με την κηπουρική και την κολύμβηση. Τα δυό της παιδιά είναι απόφοιτοι της Σχολής.

Στην προσπάθειά της να γνωρίσει όσο το δυνατόν περισσότερες μακρινές χώρες και να έρθει σε επαφή με διαφορετικούς πολιτισμούς, ταξιδεύει αρκετά συχνά. Το 2013 κάνει την πρώτη της λογοτεχνική απόπειρα, που είναι ταυτόχρονα και μια δημόσια απόπειρα επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους, με ένα βιβλίο που έχει τίτλο “Η ζωή συνεχίζεται” και εκδίδεται από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ. Δύο χρόνια αργότερα, το 2015, εκδίδει και το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο “Το κορίτσι και οι αριθμοί“, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο.

Ο Νίκος Κ. Κυριαζής αποφοίτησε από την ΓΣΑ το 1970, σπούδασε Οικονομικά και εκπόνησε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο της Βόνης. Εργάστηκε ως επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια Trier και Harvard, ως ειδικός για τα νομισματικά στη Γενική Διεύθυνση Μελετών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ως σύμβουλος του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και του Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, και ως γενικός γραμματέας του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης. Είναι καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Παν. Θεσσαλίας. Έχει δημοσιεύσει 14 μυθιστορήματα (τρία και σε μετάφραση στις ΗΠΑ ως Nicholas Snow), μία ποιητική συλλογή, τρία βιβλία στρατηγικής και δύο οικονομικά, πολλά επιστημονικά άρθρα σε διεθνή ακαδημαϊκά journals και περισσότερα από 300 άρθρα στον ελληνικό καθημερινό και περιοδικό Τύπο (ανάμεσά τους 60 στο περιοδικό “Ιστορία”). Μυθιστορήματά του, μεταξύ άλλων: “Αρτάβαζος ο Πέρσης”, “Νικομήδης ο Αθηναίος”, “Ο ξένος μου ο Θεμιστοκλής”, “Ο αετός της φωτιάς”, “Ο ιππότης και ο Χρυσοκέφαλος”, “Μαρία των Γλάρων”, “Ο Διάβολος στις πέντε ακριβώς”, “Ο ελευθερωτής”, “Καταραμένος θησαυρός”, “Η ασπίδα των Θερμοπυλών” και “Μαραθώνας και ελευθερία”. Το 2005 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας με το ανώτατο παράσημο της Γαλλίας, του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, για τη συνεισφορά του στην Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Τo μυθιστόρημά του “Η ασπίδα των Θερμοπυλών” (Ιωλκός, 2008) συμπεριλήφθηκε στα πέντε καλύτερα μυθιστορήματα για το 2008 και ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο.

Δείτε όλους τους τίτλους στην βιβλιονέτ…

Η Μέλπω Τρούμπη γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε σαπό την Σχολή το 1972. Σπούδασε οικονομικά και πήρε το πτυχίο της από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και μιλά άπταιστα αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά και ιταλικά.

Εργάστηκε στο τραπεζικό χώρο ως διευθύντρια καταστημάτων και μετά από την πρόωρη συνταξιοδότησή της εργάζεται διδάσκοντας γερμανικά και αγγλικά και υποτιτλίζοντας φιλμς και τηλεοπτικές σειρές για την ελληνική τηλεόραση.

Δύο σενάρια της κέρδισαν βραβεία σε διαγωνισμούς της Ένωσης Σεναριογράφων της Ελλάδος.

Ως ερασιτέχνις τραγουδίστρια της όπερας παρακολούθησε μαθήματα και masterclasses από διεθνούς φήμης τραγουδιστές και έλαβε μέρος σε συναυλίες ως σολίστ και μέλος της χορωδίας της Γερμανικής Σχολής Αθηνών στην Aula της Σχολής, την Γερμανική Ευαγγελική Εκκλησία, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών κτλ.

Ήδη προετοιμάζει το δεύτερο μυθιστόρημά της.

βιβλιονέτ…

Ο Κώστας Καλφόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1956 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1974. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου Κοινωνιολογία, Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία (MA).

Από το 1996 ασχολείται στον χώρο των εκδόσεων και εργάζεται ως δημοσιογράφος. Είναι ανταποκριτής για τα αθλητικά θέματα στη Neue Zürcher Zeitung και συνεργάτης της εφημερίδας «Καθημερινή» στα πολιτιστικά θέματα. Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Αποφοίτων της ΓΣΑ το διάστημα 2004-2006. Το ίδιο διάστημα εργάστηκε στο Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Δικαιοσύνης και αργότερα στο Υπουργείο Επικρατείας. Από το 2015 έχει την ευθύνη των Ιστορικών Εκδόσεων του Συλλόγου.

Είναι μέλος της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου και της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Έργα του: Tilt! Δοκίμιο για το φλίππερ (2005), far from raf. 30 χρόνια από το “γερμανικό φθινόπωρο” (2007), Καφέ Λούκατς. Budapest Noir (2008), Ένα παράξενο καλοκαίρι (2011) κ.α.

Ο Γιώργος Πουλημένος γεννήθηκε το 1959 στην Αθήνα και κατάγεται, από την πλευρά της μητέρας του, από την Κάτω Παναγιά (σημερινό Çiftlik) Ερυθραίας, απέναντι από τη Χίο. Αποφοίτησε από την Σχολή το 1977 και σπούδασε χημικός μηχανικός στη Γερμανία, αλλά επέλεξε το επάγγελμα του αναλυτή/προγραμματιστή λογισμικού. Στα ενδιαφέροντά του περιλαμβάνονται οι Η/Υ και η ιστορία της Σμύρνης και των περιχώρων της, με έμφαση σε παλιούς χάρτες και εμπορικούς οδηγούς. Έχει δημοσιεύσει το βιβλίο A Lexicon of Smyrneika, ένα τρίγλωσσο λεξικό (ελληνικά, τουρκικά, αγγλικά) του σμυρναϊκού γλωσσικού ιδιώματος, μαζί με τους George Galdies και Alex Baltazzi, καθώς και τον χάρτη Σμύρνη – İzmir, Ιστορικός Χάρτης, όπου αποτυπώνονται τα μνημεία της παλιάς Σμύρνης πάνω στον σύγχρονο πολεοδομικό ιστό της Ιζμίρ. Έχει επίσης συμμετάσχει ως ομιλητής στο 1ο Συμπόσιο των Λεβαντίνων στη Σμύρνη το 2010 με θέμα μια άγνωστη πτυχή της ελληνικής αντίστασης κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με επίκεντρο τη Χίο και τη Σμύρνη που εκδόθηκε το 2018 και σε βιβλίο με τίτλο Οι Μηνιώτες στην Κατοχή, στις εκδηλώσεις του Ελληνικού Κέντρου του Λονδίνου για τη Σμύρνη το 2013 με θέμα το Λεξικό των Σμυρναίικων, καθώς και στο 2ο Συμπόσιο των Λεβαντίνων το 2014 με θέμα την ψηφιακή αποκατάσταση της Προκυμαίας της Σμύρνης, η οποία αποτέλεσε μέρος του δίτομου έργου Η Προκυμαία της Σμύρνης που συνέγραψε με τον Αχιλλέα Χατζηκωνσταντίνου και εκδόθηκε το 2018

Γιώργος Πουλημένος: Η προκυμαία της Σμύρνης…

Η Κατερίνα Καζολέα γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή το 1980. Σπούδασε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην ιστορία τέχνης και την κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Regensburg της Γερμανίας. Εργάστηκε στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας. Είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης ιστορικών τέχνης (AICA). Συμμετείχε στη συγγραφή του Λεξικού Ελλήνων Καλλιτεχνών των εκδόσεων Μέλισσα. Άρθρα της για την τέχνη έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Αρθρογραφούσε από το 2008 ως το 2017 στα εικαστικά θέματα του περιοδικού Μανδραγόρας. Το 2018-19 παρακολούθησε εργαστήρια θεατρικής γραφής του Θανάση Τριαρίδη και το 2020 αποφοίτησε από τη Σχολή Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής του θεάτρου ΠΟΡΕΙΑ. Έχει στο ενεργητικό της οκτώ θεατρικά έργα, μια ποιητική συλλογή και δυο συλλογές διηγημάτων.

Δύο συλλογές διηγημάτων από την Κατερίνα Καζολέα…

Ο Λευτέρης Λεβαντής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1980. Όπως αναφέρει στο βιογραφικό του με αφορμή το βιβλίο του “Αλοιφή για γέρους”: “…γεννήθηκε ένα χιονισμένο πρωινό στην Αθήνα του ’63. Η ώρα ήταν 11 και 23 π.μ. ακριβώς. Λίγο αργότερα, την ίδια ημέρα ακόμα, άρχισε να κοιτάζει αφηρημένος τον έναν τοίχο του δωματίου του. Και σαν σπούδασε αργότερα Νομικά και Φιλοσοφία στα τρανά θρανία της Χαϊδελβέργης και των Αθηνών και τι μ’ αυτό; Συνέχισε να κοιτάζει το ίδιιο αφηρημένος τον τοίχο του δωματίου του, που τούτη τη φορά είχε και βιβλιοθήκη. Η Αλοιφή για γέρους είναι βγαλμένη από εκείνες τις αναπολήσεις”.

Δείτε τα βιβλία του στην βιβλιονέτ…

Ο Δημήτρης Μπελαντής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1981. Σπούδασε νομικά στο Νομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών μεταξύ του 1981 και του 1986. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή υπό την εποπτεία του Αριστόβουλου Μάνεση με θέμα “Αντιτρομοκρατική νομοθεσία και αρχή του κράτους δικαίου”, σχετική με τα προβλήματα συνταγματικότητας των αντιτρομοκρατικών νόμων. Η διατριβή αυτή έχει ήδη εκδοθεί από τις εκδόσεις “Δίκαιο και οικονομία” το 1997. Από το έτος 1988 ασκεί μαχόμενη δικηγορία στην Αθήνα. Ενεργοποιείται συνδικαλιστικά στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και έχει διατελέσει μέλος της διοίκησης του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών κατά την περίοδο 1998-1999. Έχει δημοσιεύσει σειρά άρθρων και μελετών αλλά και σε εφημερίδες και έντυπα της ευρύτερης αριστεράς (“Εποχή”, “Πριν” κ.ά.).

Επίσης έχει παράσχει γνωμοδότηση στην δίκη της 17ης Νοέμβρη γύρω από την σχέση των εννοιών της πολιτικής τρομοκρατίας και του πολιτικού εγκλήματος.

Το 1998 κυκλοφόρησε το βιβλιο του “Αντιτρομοκρατική νομοθεσία και αρχή του κράτους δικαίου” από τις εκδόσεις Σάκκουλας Π. Ν., το 2005: “Αναζητώντας τον εσωτερικό εχθρό” (Προσκήνιο), το 2006: “Η Ουλρίκε μετά το θάνατο της Μάινχοφ“, (Βιβλιοπέλαγος) και το 2014: “Αριστερά και εξουσία” (Τόπος). Με αφορμή την 68η επέτειο συντριβής του ναζισμού, τα μέλη του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 διοργάνωσαν την10η Μαΐου 2013 μία εκδήλωση-συζήτηση με θέμα “Κρίση και δημοκρατική νομιμότητα“.