Ο Γεώργιος Ράλλης γεννήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1918 και καταγόταν από οικογένειες με πλούσια παράδοση στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, τόσο από την πλευρά του πατέρα του όσο και από την πλευρά της μητέρας του. Προπάππους του ήταν ο Γεώργιος Α. Ράλλης, νομικός και πολιτικός και παππούς του ήταν ο Δημήτριος Ράλλης, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας στα προπολεμικά χρόνια.

Σχολείο πήγε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών και ήταν συμμαθητής με τη Δέσπω Διαμαντίδου και τον Απόστολο Πίτσο στην Γ’ Τάξη τη χρονιά 1926-27. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών απ’ όπου αποφοίτησε το 1939 και κατατάχθηκε στον Στρατό και η κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου τον βρήκε να υπηρετεί ως ανθυπίλαρχος στο Ιππικό αλλά με την κατέρρευση του μετώπου επέστρεψε στην Αθήνα και ασχολήθηκε με τη δικηγορία.

Εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής Αθηνών με το Λαϊκό Κόμμα το 1950. Διετέλεσε υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως (1954–1956) και υπουργός Δημοσίων Έργων και Συγκοινωνιών (1956–1958), υπουργός Εσωτερικών (1961–1963) και Δημοσίας Τάξεως και προσωρινός υπουργός Κοινωνικής Προνοίας, θέση στην οποία τον βρήκε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, όπου εξορίστηκε στην Κάσο

Στην πρώτη κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Καραμανλή το 1974, ανέλαβε το Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως, κατόπιν ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας για να εισηγηθεί την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με την υποχρεωτική εννιάχρονη εκπαίδευση και την καθιέρωση της δημοτικής σε όλες της βαθμίδες της εκπαίδευσης και της Διοίκησης.

Το 1978 ανέλαβε το Υπουργείο Εξωτερικών και ολοκλήρωσε τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, υπήρξε δε ο πρώτος Έλληνας υπουργός Εξωτερικών που επισκέφθηκε την Μόσχα μετά την Μεταπολίτευση.

Με την άνοδο του Κ. Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας, ανέλαβε πρωθυπουργός της Ελλάδας (από τις 9 Μαΐου 1980) και ενάμισυ χρόνο μετά στις 19 Οκτωβρίου του 1981 έχασε τις εκλογές από τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Στις 29 Μαρτίου του 1993, παραιτήθηκε από βουλευτής και αποσύρθηκε οριστικά από την πολιτική, αλλά μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του, διατήρησε πολιτικό γραφείο επί της οδού Ακαδημίας στην Αθήνα.

Πέθανε από ξαφνική καρδιακή προσβολή στις 15 Μαρτίου 2006 σε ηλικία 87 ετών.

Το βιβλίο του Γ. Ράλλη από τις εκδόσεις Παρισιάνου…

Η Αγγελική – Ευφροσύνη Δημάκου γεννήθηκε το 1946 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1964. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου και εργαστηκε ως δικηγόρος αλλά παράλληλα δίδαξε και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και μέλος της Ενωτικής Κίνησης Δικηγόρων. Έχει υπογράψει «ναι» στο σχέδιο Ανάν ως ακαδημαϊκός και είναι μέλος της προδικτατορικής νεολαίας της Αριστεράς. Συνυπέγραψε την αντίσταση των αριστερών πολιτών, προκειμένου να βοηθήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να εξασφαλίσει δυναμική παρουσία στο Κοινοβούλιο στις εκλογές της 6ης Μαΐου. Είναι, επίσης, ιδρυτικό μέλος της ΕΜΙΑΝ (Εταιρεία Μελέτης Ιστορίας της Αριστερής Νεολαίας).

Στις 17 Μαΐου 2012, κατά τον διορισμό της Υπηρεσιακής Κυβέρνησης Παναγιώτη Πικραμμένου από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων μέχρι τη διενέργεια εκλογών στις 17 Ιουνίου 2012. Στις 28 Αυγούστου 2015 ανέλαβε εκ νέου το ίδιο υπουργείο μέχρι τη διενέργεια εκλογών στις 20 Σεπτεμβρίου 2015.

Είναι παντρεμένη με τον δημοσιογράφο και πρώην πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ, Νίκο Κιάο.

Δείτε τις αναφορές για την Φρόσω Δημάκου…

Ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Ιουνίου του 1922. Στο δημοτικό πήγε στη Γερμανική Σχολή στην Αραχώβης, όπου πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια το έτος 1928-29 στην Α’ Δημοτικού και παραμένει έως το έτος 1930-31 στην Γ’ Δημοτικού και αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1940.

Μετά το σχολείο σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου έλαβε το πτυχίο το 1946.

Στη διάρκεια της κατοχής έλαβε μέρος στην εθνική αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΔΕΣ.

Την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως δικηγόρος ξεκίνησε στην Αθήνα το 1947.

Αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Ποινικού Δικαίου από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου το 1953 και το 1955 εξελέγη υφηγητής του Ποινικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά το διάστημα 1962-1963 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ της Γερμανίας ως επισκέπτης καθηγητής, ενώ το 1968 εξελέγη παμψηφεί έκτακτος καθηγητής του Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών.

Όμως η δικτατορία δεν ενέκρινε τον διορισμό του. Τον Φεβρουάριο του 1969 τον απομακρύνει και από τη θέση του υφηγητή και τον Ιούλιο του 1969 συλλαμβάνεται. Για πέντε μήνες παρέμεινε σε απομόνωση και υποβλήθηκε σε βασανιστήρια, ενώ τον Απρίλιο του 1970 καταδικάστηκε σε κάθειρξη 18 ετών. Το 1972, ενώ ήταν έγκλειστος στις φυλακές, το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης τον εξέλεξε τακτικό καθηγητή του Ποινικού Δικαίου και της Φιλοσοφίας του Δικαίου. Τον Απρίλιο του 1972 αποφυλακίζεται, για λόγους υγείας και με τη βοήθεια του Peter Limbourg, τότε πρέσβη της Γερμανίας στην Αθήνα, καταφεύγει στη Χαϊδελβέργη όπου διδάσκει Ποινικό Δίκαιο χωρίς να σταματά ούτε στιγμή τον αντιδικτατορικό του αγώνα.

Μετά την πτώση της δικτατορίας (1974) επιστρέφει στην Ελλάδα και μετέχει στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ως υπουργός Δημοσίων Έργων, ενώ παράλληλα αρχίζει ξανά τις παραδόσεις του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συγκεκριμένα στη πανηγυρική έναρξη των παραδόσεων ξεκίνησε τον λόγο του προς τους φοιτητέςμε την περίφημη φράση: “Κύριοι και τώρα συνεχίζουμε από εκεί που μας σταμάτησαν”.

Εξελέγη βουλευτής με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και διετέλεσε υπουργός σε τρεις κυβερνήσεις: Δικαιοσύνης (1982-84, 1984-85, 1985-86), Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1987) και, τέλος, αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (1995). Ήταν μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ποινικού Δικαίου, της Διεθνούς Αμνηστίας, καθώς και της Διεθνούς Ένωσης Νομικών. Έχει συμμετάσχει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθώς και σε πολλά διεθνή σοσιαλιστικά και επιστημονικά συνέδρια.

Απεβίωσε στις 5 Σεπτεμβρίου 2011.

Γεννημένος το 1944 στην Αθήνα, αποφοίτησε από τη Γ.Σ.Α. το 1962. Σπούδασε Νομική και Οικονομικές – Πολιτικές Επιστήμες στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ στη συνέχεια απέκτησε διδακτορικό στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (1974).

Διετέλεσε σύμβουλος στην Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και σε διάφορες επιχειρήσεις. Υπήρξε επίσης μέλος της Οικονομικής Επιτροπής του Ο.Ο.Σ.Α. (1993-2000) και οικονομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού κατά το διάστημα 1994-2000. Χρημάτισε ακόμη Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (2000-2001), Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (2001-2004) και Υπουργός Εξωτερικών (2004). Το Δεκέμβριο του 2009 παραιτήθηκε από μέλος του Δ.Σ. του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη για να αναλάβει Πρόεδρος του Δ.Σ. στα Ελληνικά Πετρέλαια. Στις 11 Νοεμβρίου 2011 ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Είναι καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στην βιβλιονέτ…

Ο Τάσος Γιαννίτσης στις “Ιστορίες”…

“Στοιχειώδες, Γουότσον!”…

Ανισότητητες, φτώχεια, οικονομικές ανατροπές στα χρόνια της κρίσης…

BLOD – Bodossaki Lectures on Demand…

Ο Παναγιώτης Πικραμμένος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Είναι γιος του Όθωνα Πικραμμένου, ιδιοκτήτη της «Εταιρίας Ελληνικού και Ξένου Τύπου» με καταγωγή από την Πάτρα. Αποφοίτησε το 1963 από τη Γ.Σ.Α. Σπούδασε νομικά στη Νομική Σχολή Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Δημόσιο Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Παρισίων ΙΙ.

Ακολούθησε καριέρα δικαστικού, διοριζόμενος στις 5 Ιουνίου 1976 εισηγητής του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το 1978 προήχθη σε Πρωτοδίκη, το 1981 σε Πάρεδρο, το 1993 σε Σύμβουλο και το 2007 σε Αντιπρόεδρο, ενώ το 2010 επελέγη για την προεδρία του Συμβουλίου της Επικρατείας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το Μάιο του 2012.

Ως δικαστικός έχει εκδόσει σημαντικές αποφάσεις. Έκρινε αντισυνταγματική την προσωποκράτηση για χρέη, ενώ ήταν εισηγητής στην υπόθεση του δασικού νόμου (2003), στην υπόθεση του Μουσείου της Ακρόπολης και στην υπόθεση του γηπέδου της Α.Ε.Κ., απαγορεύοντας την κατασκευή του.

Στις 16 Μαΐου 2012 έλαβε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια εντολή σχηματισμού υπηρεσιακής κυβέρνησης ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, σύμφωνα με το άρθρο 37 του Συντάγματος. Ορκίστηκε Πρωθυπουργός την επομένη και παρέμεινε στην θέση αυτή μέχρι την προκήρυξη των εκλογών της 17ης Ιουνίου 2012.

Στις 26.10.2015 αναγορεύτηκε σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης της Σχολής Επιστημών Οικονομίας και Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών.

Στις 19 Ιουνίου του 2019 ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά του στις επικείμενες εθνικές εκλογές, με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, ενώ ορίστηκε πρώτος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.

Στις 9 Ιουλίου 2019, μετά από πρόταση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ανέλαβε καθήκοντα Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης της Ελλάδας.

Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1950 και αποφοίτησε το 1968 από τη Γερμανική Σχολή. Σπούδασε Χημεία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και απέκτησε διδακτορικό στη χημεία φυσικών προϊόντων από το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης.

Εργάστηκε ως χημικός σε βιομηχανίες της Γερμανίας και της Ελλάδας μέχρι το 1986. Από το 1989 διετέλεσε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος στα Ελληνικά Διυλιστήρια Ασπροπύργου (ΕΛ.Δ.Α.) (1986-1989), στη μελετητική εταιρία ΑΣΠΡΟΦOΣ (θυγατρική των ΕΛ.Δ.Α.), στην εταιρία Α. Γ. Πετζετάκις (1989-1993), στη Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου (1993-1996) και στη Δημόσια Επιχείρηση Αερίου.

Το 1996 εξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά έχασε την έδρα το 1997 μετά από ένσταση στο Εκλογοδικείο. Επανεξελέγη το 2000, το 2004 και το 2007. Παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα το Μάιο του 2009 για λόγους ευθιξίας αλλά και διαφωνίας με την πολιτική ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Από τη διερεύνηση της υπόθεσης, η οποία ολοκληρώθηκε το Μάιο του 2011, δεν προέκυψε ευθύνη υπουργού.

Διετέλεσε Υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ κατά την περίοδο 1996-2000 και Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών το διάστημα 2000-2004.

Χρίστος Βερελής: «Αrakynthos Ερίκι»…

Γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα, είναι απόφοιτος του 1971. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος-Μηχανολόγος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ).

Άσκησε το επάγγελμα του εμπόρου ειδών τεχνολογικού εξοπλισμού κτιρίων μέχρι το 2002, αλλά από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 κατείχε διάφορες κυβερνητικές θέσεις, όπως σύμβουλος του Υπουργού Βιομηχανίας (91-92), Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. στη Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ) το 1993.

Από το 1993 έως το Μάρτιο του 2000, διετέλεσε Πρόεδρος του Εμπορικού & Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΒΕΑ).

Στις εθνικές βουλευτικές εκλογές του 2000 εξελέγη βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία. Από το 2004 μέχρι το τέλος του 2008 διετέλεσε Υφυπουργός Ανάπτυξης και στη συνέχεια Οικονομίας και Οικονομικών. Aπό τον Ιανουάριο έως τον Οκτώβριο του 2009 διετέλεσε Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών.

Το 2014 διορίσθηκε, από το Ελληνικό Δημόσιο, Πρόεδρος στα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ).

Το 2019 διορίσθηκε, από το Ελληνικό Δημόσιο, Πρόεδρος στα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ).

(*) αν δεν είχε υποχρεωθεί να φύγει από την Σχολή θα αποφοιτούσε το 1972.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954 και είναι κόρη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και αδελφή του βουλευτή Κυριάκου Μητσοτάκη. Είναι επίσης αδελφή της Αλεξάνδρας, η οποία είναι επικεφαλής του ActionAid στην Ελλάδα, επίσης απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής (1975).

Στην Γερμανική Σχολή Αθηνών φοίτησε από το 1965 έως το 1968, όταν και αναγκάστηκε να φύγει με την οικογένειά της λόγω της χούντας από την Ελλάδα και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή στο Παρίσι το 1972. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Επικοινωνία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και συνέχισε τις σπουδές της στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ήταν παντρεμένη με τον Παύλο Μπακογιάννη, Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας που δολοφονήθηκε από την 17 Νοέμβρη.

Από το 1984 όταν ήταν υπεύθυνη του Πολιτικού Γραφείου του τότε Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και το 1989 όταν εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στο ελληνικό κοινοβούλιο παραμένει σταθερά στην πρώτη γραμμή της πολιτικής σκηνής υπηρετώντας από διάφορες υπουργικές θέσεις.

Το 2002 εξελέγη Δήμαρχος Αθηναίων, η πρώτη γυναίκα δήμαρχος της πόλης, ενώ το 2011 ίδρυσε την «Δημοκρατική Συμμαχία», μετά από διαφωνία με τη Νέα Δημοκρατία, η οποία όμως γεφυρώθηκε, επέστρεψε και ετέθη επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας και εξελέγη τον Ιούνιο του 2012. Στις Εθνικές Εκλογές του 2015 επανεξελέγη με τη Νέα Δημοκρατία.

Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, εξελέξη πρώτη βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, στο Νομό Χανίων.

Δείτε το πλήρες βιογραφικό της…

Δείτε τις αναφορές για την Ντόρα Μπακογιάννη…

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955 και είναι απόφοιτος του 1973. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης.

Ολοκλήρωσε τρία μεταπτυχιακά προγράμματα στη διεθνή πολιτική, στην αμυντική πολιτική και στην ιστορία των διεθνών σχέσεων, στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Παρίσι Ι), όπου και αναγορεύθηκε διδάκτορας το 1981. Το 1992 εκλέχτηκε Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Το 2004 εκλέχθηκε Βουλευτής Επικρατείας με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας και ανέλαβε τα καθήκοντα του Υφυπουργού Εξωτερικών για τα ευρωπαϊκά και πολιτικά θέματα, ενώ το 2007 επανεξελέγη βουλευτής Δωδεκανήσου και διατήρησε την θέση στο Υπουργείο Εξωτερικών έως το 2009.

Αναμνήσεις…

Η Emily Oncken, σήμερα Emily Haber γεννήθηκε στη Βόννη το 1956, κόρη του διπλωμάτη Dirk Oncken και αποφοίτησε απο το γερμανικό τμήμα της Σχολής το 1975, όταν ο πατέρας ήταν Πρέσβης στην Ελλάδα.

Σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας και πήρε το διδακτορικό της υπό την επίβλεψη του ιστορικού Andreas Hillgruber με την εργασία της «Panthersprung nach Agadir : d. dt. Politik während d. zweiten Marokkokrise 1911», που αναφέρεται στη γερμανική εξωτερική πολιτική κατά την διάρκεια της δεύτερης κρίσης στο Μαρόκο το 1911.

Εισήλθε στο Διπλωματικό Σώμα το 1984 με αρμοδιότητα τις σχέσεις με την Σοβιετική Ένωση και μεταξύ 1992 και 1996 διετέλεσε Πολιτιστικός Ακόλουθος της Γερμανικής Πρεσβείας στην Άγκυρα.

Το 2001 γίνεται Επικεφαλής Πολιτικών Υποθέσεων της Πρεσβείας στη Μόσχα, το 2006 Πρέσβειρα και Αναπλ. Γενική Διευθύντρια με τομέα ευθύνης την Νοτιοανατολική Ευρώπη και Τουρκία, ενώ το 2009 προάγεται σε Διευθύντρια του Υπουργείου Εξωτερικών.

Το Ιούλιο 2011 ο Υπουργός Εξωτερικών Guido Westerwelle την τοποθετεί στη θέση της Γενικής Γραμματέως του Υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας.

Είναι παντρεμένη με τον Γερμανό διπλωμάτη Hansjörg Haber και έχει δύο παιδιά.

Ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 2000. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών, όπου ολοκλήρωσε και μεταπτυχιακό στην φιλοσοφία του Δικαίου, ενώ είναι υποψήφιος Διδάκτορας της Θεωρίας του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.

Από το 2000 μέχρι το 2004 υπήρξε ενεργό μέλος του Δικτύου Αυτόνομων Ριζοσπαστικών Αριστερών Σχημάτων. Συμμετείχε στις διαδικασίες ίδρυσης του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ και του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ το 2002 στη Φλωρεντία, καθώς επίσης και στη διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ στην Αθήνα το 2006. Γνωρίστηκε με τον Αλέξη Τσίπρα όταν ο μετέπειτα πρωθυπουργός ήταν γραµµατέας της Νεολαίας του Συνασπισµού, θέση στην οποία τον διαδέχτηκε το 2005. Εκλέχτηκε γραμματέας του Κ.Σ. της Νεολαίας Συνασπισμού στο 4ο Συνέδριο της Οργάνωσης το 2005 και επανεκλέχτηκε στο 5ο Συνέδριο το 2007.

Υπηρέτησε ως νομικός σύμβουλος του αρχηγού του κόμματος, ενώ ήταν ένας από τους εμπνευστές της καμπάνιας του «αύριο», της «ελπίδας» και της υπόσχεσης για «αλλαγή» για τις εκλογές του Ιανουαρίου το 2015.

Ανέλαβε ως νομικός και επικεφαλής αρμόδιας επιτροπής να μελετήσει όλο το νομικό πλέγμα που αφορά τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας. Ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Συνασπισμού της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας 2005 -2010 και του Συντονιστικού Τμήματος Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ και ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στην Αθήνα.

Κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικό τόμο του Ινστιτούτου Πολιτικού Προβληματισμού «Νίκος Πουλαντζάς», στο περιοδικό Law and Critique, στο περιοδικό Θέσεις, στην εφημερίδα Αυγή και σε άλλες εφημερίδες.

Το 2015 ανέλαβε επικεφαλής του γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και με τον ανασχηματισμό του Οκτωβρίου 2016 ανέλαβε κυβερνητικός εκπρόσωπος. Από τις 5 Νοεμβρίου 2016 είναι υπουργός Επικρατείας και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος.

Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019 εξελέγη βουλευτής στην Α’ Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στις 16 Ιουλίου 2019 ορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος.