*1948

pamboukis giorgos 1(*) αν δεν είχε υποχρεωθεί να διακόψει λόγω του Πολέμου θα είχε αποφοιτήσει το 1948

η φωτογραφία είναι από την εφημερίδα Καθημερινή

Ο Γιώργος Παμπούκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Φοίτησε στην Γερμανική Σχολή αλλά λόγω του Πολέμου αναγκάστηκε να αλλάξει σχολείο. Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1940-41 στην 1η τάξη του 8ταξίου (στα μαθητολόγια φαίνεται Α’  Γυμνασίου, υπονοώντας 1η 8ταξίου δηλαδή 5η Δημοτικού) και παραμένει έως την 4η 8ταξίου (Β’ Γυμνασίου) την χρονιά 1943-44, όταν κλείνει η Σχολή λόγω του Πολέμου.

Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και μαζί με τον Γιώργο Παπαδάκη, απόφοιτο της Σχολής, τον Άλκη Εξάρχου και τον Λουκά Κυριακόπουλο ίδρυσαν την Ελληνική Τεχνοδομική, μία εταιρεία, που εξελίχθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές στην Ελλάδα και η οποία ανέλαβε την ανέγερση των κτιρίων της Γερμανικής Σχολής Αθηνών στο Μαρούσι.

Παράλληλα με την άσκηση του επαγγέλματός του, ασχολείται με τη συγγραφή δοκιμίων. Υπήρξε τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας “Το Βήμα” για τέσσερα περίπου χρόνια και του “Οικονομικού Ταχυδρόμου” για δεκατέσσερα χρόνια περίπου. Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία:- “Ο μεγάλος κόσμος του μικρού ανθρώπου”, Ερμής, 1973 (Έπαινος Δοκιμίου της Ακαδημίας Αθηνών το 1975).- “Πλοηγός ιδεών για την τρίτη χιλιετία”, Δόμος, 1992.- “Στην τροχιά του ενός Θεού: απόπειρα προσέγγισης των πραγματικών γεγονότων στις μονοθεϊστικές θρησκείες”, Έκδοση Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (Ε.Λ.Ι.Α.), 1999- “Η μεγάλη αντιπαράθεση”, Κριτική, 2004- “Ημιμάθειας εγκώμιο”, Κριτική, 2009 και “Ιστορίες ντροπής” το 2012.

Θα προσθέσουμε εδώ και μία προσωπική εξομολόγηση του Γιώργου Παμπούκη: Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα ζητήσαμε η αδελφή μου και εγώ από τον πατέρα μας να μας πάρει από την Γερμανική Σχολή. Εκείνος αρνήθηκε διότι τότε κρύβαμε στο σπίτι μας την Μαρία Ρεζάν !

Περισσότερα για τα βιβλία του Γιώργου Παμπούκη στην Βιβλιονέτ…

elliniki technodomiki

Γιώργος Παμπούκης: “Οι αρχαίοι δεν είναι συγχωροχάρτι”…

Γιώργος Παμπούκης: «Το δίπολο δεξιά – αριστερά έχει χάσει κάθε λόγο ύπαρξης»…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

geroulanos i marinos(*) αν η Σχολή δεν έκλεινε το 1944 και συνέχιζε την φοίτησή του εκεί θα αποφοιτούσε το 1948

Γεννήθηκε στον Άλιμο Αττικής και είναι γιος του Ιωάννη Γερουλάνου και της Δέσποινας Στρέιτ. Από την πλευρά του πατέρα του είναι εγγονός του Μαρίνου Γερουλάνου ενώ από την πλευρά της μητέρας του εγγονός του Γεώργιου Στρέιτ, δισέγγονος του Στέφανου Στρέιτ, ανιψιός του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, ανιψιός του πρωθυπουργού Δημήτριου Μάξιμου και απόγονος του Ανδρέα Λόντου, μέλους της πατρινής οικογενείας πολιτικών.

Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1941-42 στην 2α 8ταξίου (ΣΤ’ Δημοτικού) και παραμένει έως το έτος 1943-44 στην 4η 8ταξίου (Β’ Γυμνασίου), χρονιά που η Σχολή έκλεισε λόγω του Πολέμου, οπότε πήγε στο Κολλέγιο Αθηνών, αλλά ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Νότιο Αφρική. Ο αδελφός του, Γεώργιος, ήταν μαθητής το 1943-44 στην Α’ Γυμνασίου επίσης στην Αραχώβης μόνον για μία χρονιά.

Σπούδασε στο πολυτεχνείο της Ζυρίχης. Εργάστηκε ως μηχανικός και το 1981 ίδρυσε επιχείρηση ιχθυοτροφείων στην Κεφαλλονιά. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο Guelf του Καναδά.

Το 1961 διορίστηκε ιδιαίτερος γραμματέας του Βασιλέως Παύλου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1964, ενώ την περίοδο 1964 – 1967 ήταν τελετάρχης του Βασιλέως Κωνσταντίνου. Την περίοδο 1967 – 1974 διετέλεσε αυλάρχης της Βασίλισσας Άννας Μαρίας. Κατά τη μεταπολίτευση διορίστηκε Γενικός Διευθυντής Περιβάλλοντος και Χωροταξίας του Υπουργείου Συντονισμού (1976 – 1981). Έχει τιμηθεί με την διάκριση “Global 500” των Ηνωμένων Εθνών. Επίσης είναι μέλος της Διοικητικής Επιτροπής του Μουσείου Μπενάκη.

Πέθανε στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2018. Ήταν παντρεμένος με την Αιμιλία Καλλιγά, πρόεδρο του Μουσείου Μπενάκη και έχει τέσσερα παιδιά, μεταξύ των οποίων και τον Παύλο Γερουλάνο.

(η φωτογραφία είναι δανεισμένη από το άρθρο της Μαργαρίτας Πουρνάρα στην εφημερίδα Καθημερινή)

Μαρίνος Γερουλάνος (1930 – 2018), έγνοια για τον άνθρωπο, το περιβάλλον, τον πολιτισμό και τη γνώση…

Οικογένεια Γερουλάνου: Ένα παλιό αρχοντικό «τζάκι» της Ελλάδας- Η σχέση με το Παλάτι, ο απόγονος Παύλος και η φιλία του με τον Γιώργο Παπανδρέου…

Μαρίνος Ι. Γερουλάνος (wikipedia)…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

argyriadis alkis(*) αν δεν είχε κλείσει η Σχολή θα είχε αποφοιτήσει το 1948.

Ο Άλκης Αργυριάδης γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1930 στην Αθήνα. Φοίτησε μία χρονιά στη Γερμανική Σχολή Αθηνών και κατόπιν λόγω πολέμου στο Πειραματικό Σχολείο και στη Βαρβάκειο, από όπου και αποφοίτησε.

Το 1949 εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου και αποφοίτησε με Άριστα το 1954. 1954 – 1955 εκπονεί μεταπτυχιακό στο Παρίσι, με υποτροφία του Γαλλικού Κράτους. Το 1955 λαμβάνει υποτροφία Humboldt και υποστηρίζει στο Αμβούργο διδακτορική διατριβή στο Ασφαλιστικό Δίκαιο με βαθμό summa cum laude. Παραμένει ως συνεργάτης στο Max Planck Institut του Αμβούργου έως το 1963. Το 1963 επιστρέφει στην Ελλάδα, συμμετέχει στον αντιδικτατορικό αγώνα μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜ, ενώ το 1970 εκλέγεται έκτακτος καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, από το 1973 τακτικός στην έδρα του Εμπορικού Δικαίου. Το 1979 εκλέγεται καθηγητής ιδίας έδρας του ΕΚΠΑ. Το 1981 εκλέγεται πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ (Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη) και το 1983 μέλος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης. Το 1985 εκλέγεται Πρόεδρος του Νομικου Τμήματος της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, ενώ συγχρόνως είναι υποψήφιος Επικρατείας με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Το 1983 Αντιπρύτανης του ΕΚΠΑ έως το 1986, ενώ παράλληλα παραμένει Πρόεδρος του Νομικού Τμήματος έως το 1987. Τον Μάιο του 1988 εκλέγεται Πρύτανης, όμως κόβεται απότομα το νήμα της ζωής του στις 16 Ιουνίου 1988. Ήταν παντρεμένος με τη Ζίγκρουντ Βίνκλερ με τρία παιδιά, την Ίριδα, την Κορίννα, απόφοιτο Γερμανικής Σχολής Θεσσαλονίκης, τον Κίμωνα, απόφοιτο Γερμανικής Σχολής Αθηνών. Η πανεπιστημιακή κοινότητα τον τίμησε για την προσφορά του στη νομική επιστήμη, δίνοντας το όνομά του στο Αμφιθέατρο ,,Άλκης Αργυριάδης’’, του κεντρικού κτιρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ εκδόθηκε το 1996 Τιμητικός Τόμος – Ενθύμημα Άλκη Αργυριάδη.

Ενδεικτικό Βιβλιογραφικό Έργο:

Die Frachtversicherung, 1961

Ναυτική Υποθήκη, 1970

Περί εμπορικής και ναυτικής πωλήσεως, 1972

Ευρεσιτεχνία, 1974/77/82/84

Περί Συμβάσεως Ασφαλίσεως, 1975

Νομικά Θέματα, 1978

Ασκήσεις Εμπορικού Δικαίου, 1979/84

Στοιχεία Ασφαλιστικού Δικαίου, 1976/79/83/86, 5η έκδοση 2007, έργο που ,,έθεσε τις βάσεις του Ασφαλιστικού Δικαίου στον ευρύτερο νομικό χώρο’’

Βιομηχανική Ιδιοκτησία – Κείμενα, 1984/85

Σχέδιο Εμπορικού Κώδικα (επιμέλεια), 1987

Εξέλιξη του Δικαίου της Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας, 1988 Δίκαιο και Κοινωνία (συμμετοχή), 1989

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

polykratis georgios dΟ Γεώργιος Πολυκράτης, τρίτο παιδί του Δημητρίου και της Γερτρούδης, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930 και σπούδασε ιατρός στο Πανεπιστήμιό της.

Εμφανίζεται στα μαθητολόγια της Αραχώβης την χρονιά 1940-41 στην 1η τάξη του 8-ταξίου (Ε’ Δημοτικού) και την επομένη 1941-42 στην ΣΤ’ Δημοτικού. Αν είχε συνεχίσει και παράλληλα η Γερμανική Σχολή δεν είχε κλείσει το 1944 θα αποφοιτούσε το 1948.

Παντρεύτηκε την οδοντίατρο Γεωργία Μπάκουλη, και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Δημήτρη και την Αλκυόνη. Ελληνολάτρης μέχρι υπερβολής, υπήρξε ενθουσιώδης ορειβάτης και καταδύτης, εραστής της ελληνικής φύσης. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα την δεκαετία του 1950 με νεανικά του έργα, δύο μικρές ποιητικές συλλογές και μία τραγωδία. Όμως η έντονα υπεύθυνη άσκηση της ιατρικής για πέρα από σαράντα χρόνια, δεν του άφησε περιθώρια να λειτουργεί παράλληλα και την ποίηση.

Στα μαθητολόγια της Αραχώβης εμφανίζονται και τα άλλα δύο αδέλφια (;) του:

Ο Ροβέρτος Πολυκράτης, γεννημένος και αυτός το 1930, και ο Γοδεφρείδος Πολυκράτης, γεννημένος το 1927

Περισσότερα…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η Υακίνθη Φιξ γεννήθηκε το 1930 και ήταν κόρη του βιομήχανου Ιωάννη Φιξ. Εμφανίζεται στα μαθητολόγια του 8ταξίου της Αραχώβης την χρονιά 1940-41 στην Α’ Γυμνασίου (στην πραγματικότητα 5η Δημοτικού / 1η 8ταξίου) και παραμένει έως την χρονιά 1942-43. Αν είχε συνεχίσει αλλά και η Σχολή δεν είχε κλείσει το 1944, θα είχε αποφοιτήσει το 1948.

Παντρέυτηκε τον Φοίβο Γεωργιάδη, γιό του Ιορδάνη Γεωργιάδη της εταιρείας “Όλυμπος-Νάουσα. Από το alexanroupolis on line δανειζόμαστε:

Η ΟΛΥΜΠΟΣ – ΝΑΟΥΣΑ θα βρεθεί στο στόχαστρο της εταιρείας Κάρολος ΦΙΞ, η οποία επεδίωκε την απορρόφησή της. Μετά από τον σκληρό πόλεμο των τιμών η ΦΙΞ θα κατορθώσει ν΄ απορροφήσει την ΟΛΥΜΠΟΣ – ΝΑΟΥΣΑ το 1928. Πολύ αργότερα, ο ένας εκ των δύο υιών του Ιορδάνη Γεωργιάδη, ο Φοίβος, θα παντρευτεί την κόρη του Ιωάννη Καρόλου Φιξ, Υακίνθη.

Για τα άλλα μέλη της οικογένειας Φιξ (Ελίζε, Αντώνιος) έχει δημιουργηθεί ξεχωριστό άρθρο και, τέλος, στα μαθητολόγια αναφέρονται η Όλγα και η Χριστίνα, κόρες του ζυθοποιού Γεωργίου Μάμου, του οποίου ο πατέρας, ο Λορέντζος Μάμος, είχε νυμφευθεί την Ελίζα, κόρη του Ιωάννη Φιξ.

Ιστορία fix-beer…

Κτήμα Γεωργιάδη…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η Ίρις Πάσκεβιτς – Μπουρούτη γεννήθηκε το 1930 και φοίτησε στην Γερμανική Σχολή από το Δημοτικό έως το 1944, που η Σχολή έκλεισε. Πατέρας της ήταν ο Έριχ Πάσκεβιτς, μηχανικός με ειδικότητα στα επιστημονικά όργανα, που ζούσε στην Σμύρνη και γνώριζε πολύ καλά τον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί για ένα μεγάλο διάστημα προκειμένου να προετοιμάσουν το Πανεπιστήμιο της Σμύρνης, που ιδρύθηκε μεν το 1920, αλλά επί της ουσίας παρέμεινε στα χαρτιά, αφού ακολούθησε η Μικρασιατική Καταστροφή το 1922. Η μητέρα της, Gertrud, το γένος Welzel, γεννήθηκε στις 21.9.1893 στο Breslau.

Ο αδελφός της, Φριτς, γεννήθηκε το 1923 και ήταν μαθητής του Δημοτικού στην Αραχώβης από το 1929-30 έως το 1934-35.

Με την έλευση της οικογένειας στην Ελλάδα μετά το 1922 ο πατέρας της, Έριχ Πασκεβιτς, εργάστηκε στο “Ίδρυμα Γεωργίου και Αικατερίνης Χατζηκώνστα”, όμως με την λήξη του Πολέμου το 1944, συνελήφθη και εξορίστηκε στην Μακρόνησο, ενώ η σύζυγός του με την Ίριδα υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν, ως Γερμανοί αιχμάλωτοι, την Ελλάδα, ενώ ο γιός, Φριτς, είχε ήδη καταταγεί στον γερμανικό στρατό.

Έτσι στις 2.10.1944 επιβιβάστηκαν σε ένα τρένο, που τους μετέφερε μαζί με άλλους Γερμανούς αρχικά στο Κραγκούγιεβατς (Kragujevac) στην κεντρική Σερβία, όπου υποχρεώθηκε να παραμείνει για λίγο στην περιοχή, αλλά μεταφέρθηκε, λίγες μέρες μετά, στην Βιέννη. Εκεί, επειδή δεν θεωρήθηκαν καθαροί Γερμανοί, προωθήθηκαν στο Breslau (σημερινό Wrocław στην Πολωνία) και ακολούθως στο Kamenz, κοντά στην Δρέσδη, όπου συνέπεσαν με τον βομβαρδισμό της πόλης στις 13 Φεβρουαρίου 1945. (περισσότερα…)

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η Ελένη Κρεμεζή γεννήθηκε το 1931 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης την χρονιά 1942-43 στην Α’ Γυμνασίου. Αν συνέχιζε την φοίτησή της στην Γερμανική Σχολή και βεβαίως αν η Σχολή δεν έκλεινε το 1944, θα αποφοιτούσε το 1948.

Ο πατέρας της, Σπυρίδων Κρεμεζής (1894-1964), υπήρξε δικηγόρος, βουλευτής και υφυπουργός. Γεννήθηκε στην Άμφισσα το 1894, γιός του δικηγόρου και βουλευτή Δημητρίου Σ. Κρεμεζή και της Ελένης, το γένος Θ. Κωνσταντίνου. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε σε ηλικία 20 ετών. Το 1915 κατετάγη στη Χωροφυλακή, όπου υπηρέτησε έως το 1920 με το βαθμό του ανθυπομοιράρχου. Σε αυτό το διάστημα συνέβαλε καθοριστικά στην εισαγωγή και καθιέρωση της χρήσης των δακτυλικών αποτυπωμάτων για την απόδειξη της ταυτοπροσωπίας, δημοσιεύοντας δύο σχετικές μελέτες.

Πολιτεύθηκε με το κόμμα των Φιλελευθέρων υπό την ηγεσία του Ελ. Βενιζέλου και του Γ. Καφαντάρη. Στις εκλογές του 1923 εξελέγη βουλευτής Παρνασσίδος, ενώ στις εκλογές του 1926 και του 1932 εξελέγη βουλευτής Φθιώτιδος και Φωκίδος. Το 1927 κατά την συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος υπήρξε ο εισηγητής του κόμματος των Φιλελευθέρων. Διετέλεσε υφυπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου του 1933. Υπήρξε για πολλά χρόνια νομικός σύμβουλος των Γενικών Αποθηκών του Κράτους και παρέμεινε ενεργός δικηγόρος ως το τέλος της ζωής του.

Πέθανε στην Αθήνα στις 21 Φεβρουαρίου 1964 και ενταφιάσθηκε την επομένη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η Ναυσικά Πέσκε γεννήθηκε το 1930 και πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1942-43 στην Β’ Γυμνασίου, και αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1948. Βέβαια στο μεταξύ η Σχολή έκλεισε λόγω του Πολέμου το 1944, αλλά ενδέχεται επίσης να έχει φοιτήσει και πριν το 1942-43 αλλά και την χρονιά 1943-44.

Ο πατέρας της Georg Vinko von Peschke (1900–1959), ήταν γνωστός ζωγράφος, ο οποίος υπέγραφε στα ελληνικά. Ήταν Αυστρο-Ούγγρος, ο οποίος μεγάλωσε μεταξύ Κροατίας και Βιέννης. Ήρθε στην Ελλάδα το 1925 με σκοπό να ζωγραφίσει και το 1931 προσλήφθηκε από τον R. Carpenter για να καταγράψει το ανασκαφικό έργο της ASCSA (American School of Classical Studies at Athens) στην Κόρινθο, τα Ίσθμια και στην Όλυνθο, όπου συνολικά εργάστηκε επί σχεδόν 30 χόνια (1931-1959). Νυμφεύθηκε την Φάλταινα Καλημέρη από την Σκύρο, που απετέλεσε πηγή έμπνευσης για τα σχέδια του.  

https://www.ascsa.edu.gr/index.php/archives/george-von-peschke-collection

https://repository.brynmawr.edu/peschke/

Ελευθέριος Σκιαδάς: Ο… ελλαδοπαθής αριστοκράτης ζωγράφος Γεώργιος φον Πέσκε…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Κάντε Εγγραφή στο εβδομαδιαίο Newsletter

* indicates required
Συμπληρώστε το e-mail σας