Ο Eugen Nitsche, πατέρας του Georg Anton Nitsche, προσκαλείται με την σύζυγό του στην Τελετή Αποφοίτησης στην Αίθουσα της Σχολής.

Ο Γεράσιμος Μονοκρούσος συγκέντρωσε το υλικό, που φύλαγε “ως κόρην οφθαλμού” από τον “αμίμητο” Τίμο Δημόπουλο και το παρουσιάζουμε σε πέντε ενότητες.

Ο Τίμος Δημόπουλος γεννήθηκε το 1910 Κερασίτσα Αρκαδίας, στο χωριό που δυο χρόνια αργότερα θα γεννηθεί και ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Σχολείο πήγε στην Τρίπολη και στη συνέχεια σπούδασε Αρχαιολογία, Θεολογία και Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, αλλά επέλεξε να εστιάσει στην Αρχαιολογία και στην Ιστορία των Βυζαντινών χρόνων. Από το 1956 εργάστηκε στην Σχολή ως καθηγητής Αρχαίων Ελληνικών και το 1974 έγινε Γυμνασιάρχης. Ανήκε στις πιο συναρπαστικές προσωπικότητες που πέρασαν από τη Σχολή. Άριστος εκπαιδευτικός, γεμάτος ζωντάνια και χιούμορ, θεωρείτο ως ένας από τους καλύτερους γνώστες του αρχαίου ελληνικού τοπίου.

Ο ΒΩΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΓΕΝΙΚΩΣ

ΤΟ ΧΑΡΑΚΙΡΙ

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΝΑ

ΣΑΛΑΜΙΣ

ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Ο Γεράσιμος Γασπαρινάτος, απόφοιτος του 1988, δικηγόρος, συγγραφέας και Γενικός Διευθυντής του Μουσείου της ΑΕΚ, εντόπισε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σημείωμα.

Πρόκειται για ένα οργανόγραμμα του ποδοσφαιρικού τμήματος της ΑΕΚ, όπου στην κορυφή αναγράφεται το όνομα του Προέδρου Νίκου Γκούμα και κάτω από τον “Αγωνιστικό Τομέα”, στο “Αθλητικό Τμήμα” φιγουράρει το όνομα του Gerhard Hilbrecht, ως προπονητή.

Για να συνδέσουμε τα ονόματα με την περίοδο, θα αναφέρουμε ότι ο Νίκος Γκούμας (1908-2001) ήταν Έλληνας επιχειρηματίας και πλοιοκτήτης με καταγωγή από την Άνδρο καθώς και πρόεδρος της ΑΕΚ στο διάστημα 1957–1963. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του προχώρησε σε εκτεταμένες βελτιώσεις και εκσυγχρονισμούς του σταδίου της ομάδας, το οποίο πήρε αργότερα το όνομά του. (περισσότερα…)

Ένα δίπλωμα από αθλητικούς αγώνες του Ιωάννη Κακαβά, μαθητή των χρόνων του Πολέμου που ακολούθησε στην συνέχεια στρατιωτική καριέρα. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ως σήμα της Σχολής φιγουράρει η Αθηνά, η θεά της σοφίας, που είχε σχεδιάσει ο ζωγράφος G.A. Mathey (1884-1968), του οποίου η σύζυγος Πολυξένη Ρουσοπούλου-Ματέι ήταν μαθήτρια της Σχολής στο διάστημα 1908-1914, ενώ δεν εμφανίζεται ακόμη η σβάστικα, η οποία θα ενσωματωθεί λίγο αργότερα στα διπλώματα και τα πτυχία της Σχολής. Το δίπλωμα υπογράφει ο Prof. Dr. Alfred Romain, Διευθυντής της Γερμανικής Σχολής από το 1933 έως το 1944.

πηγη: Αλέξανδρος Κακαβάς, υιός του Ιωάννη Κακαβά

(περισσότερα…)

Ο Αλέκος Κυριακός ήταν διάσημος γλύπτης, απόφοιτος του 1941, και κατέγραψε τα ονόματα, τις διευθύνσεις και τα τηλέφωνα των παιδιών της τάξης του. Με κάποιους κατάφερε να ανακτήσει επαφή, κάποιους δεν κατάφερε ποτέ να τους βρει, όμως ο “χειρόγραφος κατάλογος” έχει μεγάλη αξία και αποδεικνύει την αγάπη και το δέσιμο μεταξύ όλων εκείνων των παιδιών.

Ο Αλέκος Κυριακός ήταν ένα από τα πρόσωπα, που τίμησε ο Σύλλογος Αποφοίτων το 2013 καλώντας τον στην εκδήλωση “Τιμητική Βραδιά για τους Απόφοιτους του Πολέμου”, όπως και η Magda Bernau, η Νίκη Γουλανδρή, που είχαν προσκληθεί και αναφέρονται στο χειρόγραφο.

Το ιδιαίτερο στον κατάλογο αυτόν είναι η αναφορά σε ονόματα, που δεν αναγράφονται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης, όπως του Peter Mordo, του Μιλτιάδη Καρύδη, αλλά και του ίδιου του Αλέκου Κυριακού, που στην ουσία “συμπληρώνουν” τα ελλιπή Klassenbücher, που έχουμε στην διάθεσή μας.

Βεβαίως ο κατάλογος περιλαμβάνει και ονόματα συγγενών, όπως αυτό του γιού του Βύρωνα Θεοδωρόπουλου, ο οποίος είχε έρθει στην εκδήλωση των Αποφοίτων του Πολέμου ή της κόρης του Μιλτιάδη Καρύδη. (περισσότερα…)

Η Βέρα Μολοκότου γεννήθηκε στα Πριγκηπονήσια της Κωνσταντινούπολης το 1924. Η οικογένεια Μολοκότου: οι γονείς Αθανάσιος και Κορίννα, και τα αδέλφια της: Μιχάλης και Μάρω, έφτασαν στην Αθήνα ως πρόσφυγες. Εγκαταστάθηκαν στο Παγκράτι, στην οδό Πρατίνου, όπου ο πατέρας τους, Αθανάσιος, συνέχισε στην Αθήνα το μικρό εμπόριο ψιλικών ειδών που είχε στήσει στην Πόλη.

Ήταν συμμαθήτρια της Ελένης Γλύκατζη Αρβελέρ, όχι όμως στην Γερμανική, αλλά στο δημοτικό σχολείο στο Παγκράτι και μετά, μαζί με τα αδέλφια της, πήγαν όλοι στην Γερμανική Σχολή, όπου όπως εμφανίζεται στα μαθητολόγια, φοιτά από την Α’ Γυμνασίου την περίοδο 1936-37 έως και την ΣΤ’ την περίοδο 1941-42.

Φύλαξε ευλαβικά πολύ μεγάλο όγκο των τετραδίων, σημειώσεων και εγγράφων της από τα χρόνια της Αραχώβης, όπως το Stundenplan της περιόδου 1938-39 όταν ήταν στην Oberterzia III στο τμήμα A, όπου, όπως φαίνεται, προβλέπεται εξάωρη διδασκαλία από Δευτέρα έως Σάββατο με τρεις συνολικά ώρες απογευματινών μαθημάτων την Δευτέρα και την Παρασκευή γραμμένα με εξαιρετικό γραφικό χαρακτήρα.

Στο κάτω μέρος του προγράμματος μαθημάτων βλέπουμε το όνομα του βιβλιοπωλείου: Deutsche Bücherstube – Fritz Pommerencke Athen, οδός Ιπποκράτους 15.

Ο Jörg Barabas, καθηγητής γερμανικών στην Σχολή, “μετέφρασε” το καλλιγραφικό χειρόγραφο της Βέρας Μολοκότου και μπορέσαμε να διαβάσουμε: “Singen” για την “Μουσική”, “Turnen” για την Γυμναστική και να μετρήσουμε: Αρχαία Ελληνικά 3 φορές, Λατινικά 3, Μαθηματικά 4 και Γερμανικά κάθε μέρα.

Stundenplan

(*) στο χειρόγραφο αναγράφεται ως “Ertkunde”, που προφανώς πρόκειται για ορθογραφικό λάθος μιάς και η λέξη προφέρεται στα γερμανικά ως “t” αντί για “d”

και το “σκονάκι” του Jörg Barabas:

Πρόκειται για την “Sütterlinschrift“, που πήρε το όνομά της από τον γραφίστα Ludwig Sütterlin, στον οποίο είχε ανατεθεί από το Πρωσσικό Υπουργείο Επιστημών, Τέχνης και Πολιτισμού (Preußisches Ministerium für Wissenschaft, Kunst und Volksbildung) το έργο της δημιουργίας μίας μοντέρνας καλλιγραφικής γραφής το 1911. Ο προτεινόμενος από αυτόν τρόπος αντικατέστησε τους παλαιότερους “συνεχόμενους καλλιγραφικούς” τρόπους γραφής, που αναπτύχθηκαν τον 16ο αιώνα ταυτόχρονα με την χρήση των “τεμαχισμένων γραμμάτων” που εμφανίστηκαν στα βιβλία (Fraktur). Ο όρος Sütterlin χρησιμοποιείται σήμερα συχνά στις αναφορές όλων των εναλλακτικών τρόπωv γραφής των “παλαιών γερμανικών”, παρ’ όλο που αυτή η ειδική γραφή διδασκόταν σε όλα τα γερμανικά σχολεία από το 1915 έως το 1941.

Περισσότερα…

Το “Πρόχειρον” τετράδιο της Βέρας Μολοκότου περιέχει μιά σειρά από τραγούδια και όπως αναγράφεται στην δεύτερη σελίδα, έχουν αντιγραφεί το 1938.

Εδώ παρουσιάζουμε και τα 9 τραγούδια που περιλαμβάνονται στο τετράδιο και επιχειρούμε όπου είναι δυνατόν να κάνουμε “μετάφραση” από την Sütterlinschrift, την καλλιτεχνική γραφή της εποχής, σε σύγχρονη γερμανική γραφή.

Όπως εύκολα διαπιστώνει κανείς, όπως και σε όλα τα γραπτά της Βέρας Μολοκότου, μόνο “πρόχειρο” δεν είναι το τετράδιο.

Εύκολα ξεχωρίζει κανείς χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις της καλλιτεχνικής γραφής δύο τραγούδια, πανσίγνωστα: το “Der Lindenbaum” (που τραγουδήθηκε και στην μεταπολεμική Γερμανική και στα ελληνικά με τίτλο “Η φλαμουριά”) και το “Tango Noturno”.

Στο κάτω μέρος του εξωφύλλου βλέπουμε τα στοιχεία του χαρτοπωλείου:

Χαρτοπωλικά καταστήματα ΚΟΣΜΟΣ, Πεσματζόγλου 9Γ, Σταδίου 12, Αδελφών Γεωργιάδου.

Text und Musik: Verfasser unbekannt Mündlich aus dem Lahnkreis um 1880, durch E. Wolfram Text ziemlich gleich bei Zurmühlen Nr. 41; daher die letzte Strophe. — Pape, Liederbuch für Soldaten 1880 Nr. 99;		Soldatenlied – Morgen maschieren wir Morgen marschieren wir Zu den reichen Bauern ins Quartier Wenn ich werd abscheiden Wird das Mädchen weinen. und wird traurig sein. Mädchen, nun geh zur Ruh Tu deine blauen Äuglein zu Geh und leg dich nieder Steh am Morgen wieder Früh bei Zeiten auf Kannst du nicht schlafen ein Ei so nimm dir einen Schlaftrunk ein Trink ein Tässchen Tee Zucker im Kaffee Und ein Gläschen Wein Mädchen, ich liebe dich Heiraten aber tu ich dich nicht Warte noch ein Jahr Dann wirds doch nicht wahr Daß wir werd’n ein Paar. Wer sich ein Weibchen nimmt Bleibt selten ohne ohne Kind Der hat Sommer und Winter Das Geschrei der Kinder das gefällt mir nicht Laßt uns recht fröhlich sein So lang wir noch jung tun sein Und noch Wein im Keller In der Tasch ein Heller Der soll vertrunken sein
		Der Lindenbaum Wilhelm Müller 1.Am Brunnen vor dem Tore, Da steht ein Lindenbaum; Ich träumt’ in seinem Schatten So manchen süssen Traum. Ich schnitt in seine Rinde So manches liebe Wort; Es zog in Freud’ und Leide Zu ihm mich immer fort. 2.Ich musst’ auch heute wandern Vorbei in tiefer Nacht, Da hab’ ich noch im Dunkel Die Augen zugemacht. Und seine Zweige rauschten, Als riefen sie mir zu: Komm her zu mir, Geselle, Hier findst du deine Ruh’! 3.Die kalten Winde bliesen Mir grad’ in’s Angesicht, Der Hut flog mir vom Kopfe, Ich wendete mich nicht. Nun bin ich manche Stunde Enfernt von jenem Ort, Und immer hör’ ich’s rauschen: Du fändest Ruhe dort!
		C-a-f-f-e-e, trink nicht so viel Caffee! Nicht für Kinder ist der Türkentrank, schwächt die Nerven, macht dich blass und krank. Sei doch kein Muselmann, der ihn nicht lassen kann!
“Ich hab’ an dich gedacht” Text: Hans-Fritz Beckman Musik: Hans-Otto Borgmann		Tango notturno (Ich hab’ an dich gedacht) Ich hab an dich gedacht, als der Tango Notturno zwischen Abend und Morgen aus der Ferne erklang. Meinz Herz ist aufgewacht, weil der Tango Notturno eine zärtliche Kunde Deiner Liebe mir sang. Dass du mein Schicksal bist, hab voll Glück ich empfunden, als in einsamen Stunden ich vor Freude geweint. Ich hab an dich gedacht, als der Tango Notturno mit dem Zauber der Töne uns’re Herzen vereint. Wie die Liebe wirklich ist; das könnt’ ich euch erzählen; denn ich kenne sie sehr gut. Ich weiß, dass sie schön ist und weiß, wie weh sie oft tut. Ich hab manchen Mann geküsst und hab ihn dann vergessen, weil ein and’rer mich begehrt, bis einmal der Zufall den richt’gen Mann mir beschert. Ich hab an dich gedacht, als der Tango Notturno zwischen Abend und Morgen aus der Ferne erklang. Dass du mein Schicksal bist, hab voll Glück ich empfunden und in einsamen Stunden ich vor Freude geweint.

Η Βέρα Μολοκότου αποφοίτησε το 1942 και ήταν μαθήτρια από το 1936, όταν πρωτοπήγε στην Α’ Γυμνασίου, σε όλο το διάστημα, τόσο πριν από την έναρξη του Πολέμου στην Ευρώπη, όσο και μέσα στην Κατοχή στην Αθήνα. Ξεφυλλίζοντας τα τετράδιά της δεν ξέρουμε τι να πρωτοθαυμάσουμε: τον γραφικό της χαρακτήρα, την καλλιτεχνική της φύση ή την επιμέλειά της. Περιττό να αναφέρουμε ότι όλες ανεξαιρέτως οι σελίδες της έχουν βαθμολογηθεί με άριστα 10.

Η Αγγέλα Πρατικάκη, η κόρη της Βέρας, μας έδωσε πολλά τετράδια. Από αυτά διαλέξαμε τρία: της Βιολογίας, της Γεωγραφίας και το Ημερολόγιο.

Στην Βιολογία, πέραν του γεγονότος ότι έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε πως διδάσκονταν το μάθημα, βλέπουμε και τις εικόνες που ζωγράφιζε η Βέρα Μολκότου, πραγματικά έργα τέχνης.

Στην Γεωγραφία έχουμε κάτι πιό σημαντικό. Βλέπουμε τους χάρτες της Γερμανίας με την Ανατολική Πρωσία έτσι όπως διδάσκονταν πριν από το ξέσπασμα του Πολέμου, αφού οι σημειώσεις της Βέρας κρατήθηκαν όταν ήταν στην Untertertia, δηλαδή στην 8η τάξη οπότε συμπεραίνουμε ότι είμαστε πριν το 1939.

Τέλος, στο Ημερολόγιο επιλέξαμε δύο σελίδες από το 1939. Η πρώτη αναφέρει Ausflug nach Wouliagmeni στις 4.5.39 και η δεύτερη καλύπτει το διάστημα του Anschluß της Αυστρίας, δίχως όμως να βλέπουμε κάποια σχετική αναφορά και δυστυχώς δεν υπάρχουν διαθέσιμες σελίδες από το 1940 και μετά.

από το τετράδιο της Βιολογίας

από το τετράδιο της Βιολογίας

από το τετράδιο της Γεωγραφίας

από το τετράδιο της Γεωγραφίας με τον χάρτη της Γερμανίας, όπου επάνω δεξιά φαίνεται η Ανατολική Πρωσία

από τις σημειώσεις της Ιστορίας

από το λεύκωμα της Γεωγραφίας με επίκενυτρο την Εγγύς Ανατολή

Ημερολόγιο, όπου οι σελίδες είναι κομμένες και ξεφυλλίζοντάς τες, επιτρέπουν να φαίνονται οι δύο στήλες αριστερά και δεξιά με το πρόγραμμα της εβδομάδας. Ξεκινάμε με Μαγιάτικο στεφάνι (2.5.1939) και εκτός από την εκδρομή: Ausflug nach Wouliagmeni στις 4 Μαΐου βλέπουμε: “Διόρθωσις των Εκθέσεων”, “Υπέρ Μαντιθέου” από τον Λυσία, “Δευτέρα Τριανδρία”, “Θάνατος του Καίσαρος”.

Επόμενη σελίδα του Ημερολογίου, που καλύπτει το διάστημα 13.3-16.3.1939. Να σημεώσουμε ότι ήδη έχει ήδη γίνει το Anschluß της Αυστρίας, που ξεκίνησε στις 11.3 και ολοκληρώθηκε στις 13.3.1939, αλλά δεν βλέπουμε κάποια σχετική αναφορά. Διαβάζουμε “Ο Απόσολος Λουκάς και η Προσευχή” και “Η Καταστροφή της Μεσαίας Τάξεως”. Ίσως εδώ να γίνεται αναφορά στο βιβλίο του Ζαν Ζακ Ρουσώ “Λόγος περί Πολιτικής Οικονομίας”.

Ο Φωκίων Φωτιάδης Νεγρεπόντης ήταν μαθητής στην Αραχώβης στα χρόνια του Πολέμου, και όχι μόνον. Μετά τον Πόλεμο, έστειλε και τον γιό του Εμμανουήλ στη Σχολή, όταν αυτή άνοιξε πάλι. Όπως μάλιστα μας διευκρίνισε, ο πατέρας του εγεννήθη ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΦΩΤΙΑΔΗΣ, αλλά “όταν απεβιωσεν ο πατήρ του ο εν λόγω ήτο μόλις 16 ετων και υιοθετήθη από τον άκληρον αδελφόν της μητρός του ΑΜΒΡΟΣΙΟΝ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗΝ. Εκράτησε και τα δύο επίθετα από σεβασμόν προς τους δύο και τα οποία μας εκληροδότησε σε εμένα και στον υιόν μου και στους μεταγενέστερους“.

Ψάχνοντας στα αρχεία του εντόπισε δύο χειρόγραφά του, αντίγραφα από το Klassenbuch της τάξης του. Το σημαντικό είναι ότι πρόκειται για πληροφορίες από το Γερμανικό Τμήμα, από το οποίο δεν έχουμε κανένα στοιχείο.

Η χρονιά του θα αποφοιτούσε κανονικά το 1947, όμως επειδή η Σχολή έκλεισε το 1944 αντιλαμβανόμαστε ότι ανήκε σε αυτούς, οι οποίοι αναγκάστηκαν λόγω των συνθηκών να αλλάξουν σχολείο. Βρέθηκε στου Δ.Ν.Μακρή (επί της οδού Βασ.Σοφίας 23, μετέπειτα Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου), όπως και πολλοί άλλοι της Γερμανικής Σχολής εκείνων των χρόνων.

Οι δύο πίνακες αναφέρονται στα δύο τμήματα: το γερμανικό και το ελληνικό, ή ορθότερα σε εκείνο που οι γνώσεις των γερμανικών δεν ήταν προχωρημένες και όπως διαπιστώνουμε το γερμανικό είχε και τους περισσότερους μαθητές. Επειδή είναι δυσανάγνωστοι ζητήσαμε την βοήθεια του συμμαθητή μας, τους διαβάσαμε μαζί και ξαναγράψαμε τα ονόματα.

Mina Aspioti, Nikoletta Karavia, Dieter Clemm von Hohenberg, Jutta Fanny, Dora Gegiou, Freddy Koschik, Gert Kyriazides, Wirginia Nikolaieff, Tania Maniadaki, Helene Olivieri, Rena Bakojanny, Stefan Reichel, Franz Resch, Alexandra Stavropoulou, Erika Unz, Wladimir Uschakov.

Michel Molokotos (Μιχαήλ Μολοκότος), Georg Papadakis , Georg Papapostolou, Panayotis Philippas, Phokion Photiadis (Φωκίων Φωτιάδης), Rudi Alter, Michel Papalekas, Gerasimos Piniatoros (Γεράσιμος Πηνιατώρος). (περισσότερα…)

Ο Δημοσθένης Μονοκρούσος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1921 και  εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1928-29 στην Α’ Δημοτικού και παραμένει έως την Δ’ Γυμνασίου το έτος 1938-39, κάτι που επιβεβαιώνεται και από την γραμματεία της Σχολής, όπου αναφέρεται ότι αποφοίτησε το 1937 με την ολοκλήρωση της τετάρτης χρονιάς του εξαταξίου Γυμνασίου.

Ο Άρις Μασουρίδης, απόφοιτος του 1973, ξέθαψε μία βεβαίωση του 1944 (!) και μας την έστειλε συνοδεύοντάς την με μία υποσημείωση:

“υπέπεσε στην αντίληψή μου στα παλιατζίδικα και στο στέλνω για το αρχείο της Σχολής, γιατί όλες οι εποχές πρέπει να έχουν θέση σ’ ένα αρχείο… (αρκεί κάποιες να μην ξαναβγούν ποτέ από κει…)”

 

Το “Journal of Olympic History” δημοσίευσε ένα άρθρο για τον Albert Meyer, επίσημο φωτογράφο των Πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 1896.

Το άρθρο με τίτλο “Say cheese! Herr Meyer stage-manages the Committeee”, το οποίο υπογράφουν ο Rüdiger Fritz και ο Volker Kluge, editor του περιοδικού, ο οποίος είχε την ευγενή καλωσύνη να μας το στείλει, φιλοξενεί φωτογραφίες από την Αθήνα του 1896 και το περιθώριο των Ολυμπιακών Αγώνων.

Σε μία από αυτές εμφανίζονται οι τρεις ολυμπιονίκες της σκοποβολής φωτογραφημένοι στην Γερμανική Σχολή Αθηνών (!)

Θα σημειώσουμε ότι η φωτογραφία είναι κατά πάσα πιθανότητα βγαλμένη μπροστά από το κτίριο του Συλλόγου Philadelphia στην οδό Ομήρου, το οποίο έχει σήμερα αντικατασταθεί από το κτίριο του Ινστιστούτου Goethe.

Το εξώφυλλο του περιοδικού με το 12-σέλιδο αφιέρωμα στον φωτογράφο Albert Meyer.

Η επιστολή της 22ας Μαρτίου 1896, που φαίνεται δεξιά και υπογράφεται από τον Τιμολέοντα Φιλήμονα, Γενικό Γραμματέα των Ολυμπιακών Αγώνων μαζί με την κονκάρδα, παίζουν ρόλο “κάρτας διαπίστευσης”.

Λεπτομέρεια της προηγούμενης σελίδας, όπου μπορεί κανείς να δει καθαρότερα το κείμενο που συμπληρώνεται με την επισήμανση ότι οι φωτογραφίες αγοράστηκαν από τους νικητές έναντι των 2,50 μάρκων η κάθε μία.

Με χαρά παραλάβαμε ένα Απολυτήριο της Γερμανικής Σχολής από τα χρόνια του Πολέμου. Πρόκειται για το απολυτήριο του Ηλία Ηλιόπουλου, απόφοιτου του 1939, που εκδόθηκε σαν σήμερα, πριν από 75 χρόνια, στις 8 Ιουλίου 1939, και στο οποίο φαίνεται η διέυθυνση “Αραχώβης 11”. Σήμερα το τμήμα της οδού Αραχώβης στη Νεάπολη, δίπλα στον Άγιο Νικόλαο Πευκακίων, έχει μετονομαστεί σε “Οκταβίου Μερλιέ”, προς τιμήν του διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου. Ως εκ τούτου η οδός Αραχώβης πλέον ξεκινά πλέον από το Νο 15 (κάτω από την Ασκληπιού), αλλά τα κτίρια της τότε Γερμανικής παραμένουν σχεδόν αναλλοίωτα. Τέλος, το απολυτήριο υπογράφει ο Kaspar, διευθυντής τότε της Σχολής.