Σήμερα, συννεφιασμένα και ανεμοδαρμένα, πήγαμε στον Καρέα για πεζοπορία στον κεντρικό Υμηττό.

Το τοπίο, τι τοπίο δηλαδή, είναι κρανίου τόπος. Ακόμα μία έκφραση αποτελεσματικότητας και συνεργασίας στην διαφύλαξη του δασικού πλούτου. Και να σκεφτούμε ότι ήταν περιαστικό πράσινο. Μόνο μερικοί θάμνοι και κάπιοι ευκάλυπτοι έχουν ξαναπετάξει νέα φυλλαράκια. Όλα τ’άλλα μαύρα κούτσουρα.

Τέλος πάντων περπατήσαμε στους χωματόδρομους. Μετά κάναμε κύκλο μέσα από ελεύθερη διαδρομή. Τα καμμένα μας άφησαν μαύρα χέρια και μαύρες γραμμές στα ρούχα. Για λίγο. Μετά πλύναμε τα χέρια μας, σταθήκαμε για κολατσιό σε ανεμοδαρμένο διάσελο και γυρίσαμε σύντομα στο μοναστήρι του Καρέα από εύκολους δασικούς δρόμους.

Θεωρήσαμε ότι τέλος καλό, όλα καλά!