Πάλι στα Γεράνεια να προλάβουμε την Άνοιξη! Την προλάβαμε! Πήγαμε στο νοτιο-ανατολικό άκρο της λεγομένης Παλιοβούνας (Χαρβάτι). Εκεί αρχίζει μονοπάτι του Ορειβατικού Συλλόγου Λουτρακίου με σήμανση πράσινων τετραγώνων. Ήπια ανάβαση 700 μ. περίπου μέσα σε πυκνή βλάστηση θάμνων καθώς και ψηλών πεύκων. Φτάνουμε στα λιβάδια Φίχθι όπου βρήκαμε δυο μοτοσικλετιστές κρος.

Κάτσαμε για νερό και φαϊ. Συνεχίζουμε σε ακόμη ωραιότερο σκηνικό, μέσα σε ρεματιά με πηγές και μεικτά κωνοφόρα/φυλλοβόλα. Κάθε φορά που βλέπουμε μια ράχη μπροστά μας, ελπίζουμε ότι θα είναι η τελική ανάκαμψη, κάτι σαν την οικονομία μας. Η Άννα μου έχει θυμώσει: Τα γράφω εύκολα στην πρόσκληση, πιό κουραστικά στην ανάβαση με ιδρώτες, κουρασμένες γάμπες και τέτοια.

Το βουνό όμως μας αποζημιώνει. Πυκνά δάση. Ανοικτά λιβάδια που και που. Λουλούδια και λουλουδάκια. Μια απότομη κατάβαση όπου Γιάννης και Γιώργος οδηγούσαν με το gps να μη χαθούμε. Ένα βράχινο μπαλκόνι απ’όπου, αεροπορικά, βλέπουμε τις κόκκινες σκεπές από τα Πίσια κάτω. Πέρα ο κόλπος Αλκυονίδων, ο Φονιάς, η Γρομπολούρα και το (άλλο) Μακρονήσι μπροστα στον κόλπο της Δόμβραινας. Μια θάλασσα γαλάζια ακίνητη. Μεγάλος ουρανός με συννεφάκια. Οι βράχινες κορυφές του βουνού με σκούρα έλατα, τις αφήνουμε αριστερά μας.

Φάγαμε στην ταβέρνα Πλάτανος πάλι. Οι πολλοί νηστήσιμα, μερικοί κοντοσούβλι. Η μπύρες ήταν φάρμακο.. H Άννα γλύκανε και μου ξεθύμωσε.

Ήρθε ταξί και μας γύρισε στο Λουτράκι. Ελάτε μαζί, όταν ξαναπάμε !

Πεζοπόροι της DSA