Ξαναπήγαμε, όπως σχεδόν κάθε χρόνο, στο παληό υδραγωγείο Χασιάς. Ο δήμος το μετέτρεψε σε μονοπάτι περιπάτου, όταν έπαψε η ύδρευση Φυλής από εκεί. Διαλέξαμε στεγνή εποχή. Έτσι το ρέμα της Γκούρας (Κελάδων) είναι στεγνό για να προωθηθούμε εύκολα στο εικονοστάσι <<Φανερωμένη>>, μέσα στο φαράγγι. Λιακάδα, σχετικά στεγνά παρά την χτεσινή νεροποντή, όλα πράσινα με κυρίαρχο το νέο πευκοδάσος.

Μπαίνουμε στην οδό Γιαννούλας και σύντομα αφήνουμε τα αυτοκίνητα. Αριστερά κάτω μας η ρεματιά με το ομόνυμο ρέμα. Είναι η Γκούρα που ερχόμενη κοντά στην Χασιά ονομάζεται Γιαννούλα. Σύντομα ο δρόμος στενεύει σε μονοπάτι. Γαλάζια τετράγωνα σηματοδοτούν την διαδρομή αυτή.

Πορευόμαστε με τα υψώματα της Πάρνηθας δεξιά μας. Αριστερά κάτω πρώτα η Χασιά-Φυλή και αργότερα η ρεματιά με τον δρόμο Δερβενοχωρίων και τις απαραίτητες ταβέρνες. Ο παληός υδραγωγός μετασκευάστηκε σε ισόπεδο μονοπάτι. Κάπου έχει κτιστό πεζούλι που κρατούσε το νερό, αλλού κόβει τα βράχια για να περάσει. Σε ένα σημείο υπάρχει ακόμη κυλινδρικός αγωγός φτιαγμένος από μεταλλικά βαρέλια

ενωμένα στη σειρά.

Μέσα στο δάσος τώρα φτάνουμε σε χώρο παιδικής χαράς όπου και χοντρό σχοινί κρέμεται από πανύψηλο πεύκο. Τα παιδιά παίζουν τον Ταρζάν και την Τζέην. Συνεχίζουμε σε όλο πυκνότερη βλάστηση έως στενό βράχινο στόμιο όπου και η <<δέση>> του αγωγού-αμπολής.

Προπολεμικά, μέρος των νερών της Γκούρας βγαίνοντας από το φαράγγι διοχετεύονταν στην Αμπολή Γιαννούλας και ύδρευαν το χωριό.

Όλα στεγνά αυτή την εποχή, συνεχίζουμε μέσα στην ρεματιά με άσπρους στρογγυλεμένους από τα νερά βράχους. Αριστερά μας – δεν φαίνεται- βρίσκεται η μονή Κλειστών πάνω από τον γκρεμό που κατεβαίνει ως εμάς. Σε δύσκολα σημεία υπάρχουν τσιμεντένια σκαλοπάτια η μονοπατάκι στην πλαγιά πάνω από το ρέμα.

Σύντομα φαίνεται εικονοστάσι ψηλά πάνω μας στην ανατολική πλαγιά, απέναντι από την μονή Κλειστών. Η <<Φανερωμένη>>.

Το σκαρφάλωμα γίνεται ζόρικο. Αναλογίζομαι πόσο δύσκολο θα είναι να το κατεβούμε..

Είμαστε πιά κοντά στις εικόνες βαλμένες σε ρηχή σπηλιά. Πολλά μπουκάλια, αναπτήρες, ένα καπέλο στο χώμα. Η ευσέβεια και η ευσέβεια προς το περιβάλλον δεν συμπορεύονται φαίνεται…

Ψηλά στις εικόνες, βλέπουμε τώρα την Μονή απέναντί μας. Σύντομη στάση, φωτογραφίες και πάλι πίσω να βρεθούμε όλοι μαζί κάτω στην καθαρή ρεματιά για στάση και φαγητό.

Κατεβήκαμε ευκολότερα απ’ότι φανταστήκαμε. Περάσαμε καλά αυτή την ζεστή, φωτεινή φθινοπωρινή μέρα.

Ελάτε την επομένη φορά!

οι πεζοπόροι της DSA