Ξεκινήσαμε πρωί να προλάβουμε την ζέστη, στο πήγαινε τουλάχιστον. Βέβαια πάμε εξοπλισμένοι με αντηλιακά, καπέλα κλπ.
Ο Γιώργος και η Ματίνα δεν εξοπλίστηκαν με μαγιό όμως. Και το μετάνιωσαν. Βρισκόμαστε στην Αττική οδό και από εκεί παίρνουμε τον παλιό δρόμο για Θήβα. Παράκαμψη / συντόμευση από τους πρόποδες του βουνού Πατέρας μας φέρνει κοντά στον διχασμό Ψάθα / Πόρτο Γερμενό , όπου επιλέγουμε το δεύτερο.
Ερώτηση χωρίς πρακτική αξία: Πού είναι το όρος Πατέρας;
Φτάνουμε κάτω στην θάλασσα. Λιακάδα, ηρεμία νερού με αύρα προς την ξηρά. Φτάσαμε νωρίς. Έστω και Κυριακή κλαδεύουν για προστασία των ηλεκτρικών καλωδίων. Τέρμα ασφάλτου όπου αφήνουμε τα αμάξια.
Μια χερσόνησος, εκτεινόμενη δυτικά μέσα στον Κορινθιακό, χωρίζει τον όρμο Πόρτο Γερμενού από τον όρμο Ψάθας-Αλεποχωρίου.
Θα περπατήσουμε στην βόρεια όχθη της χερσονήσου, Μύτικας λέγεται, με το Πόρτο Γερμενό δεξιά πίσω μας, μέχρι να βρούμε παραλία.
Χωματόδρομος στην αρχή, περνάμε πρώτη παραλία με κολυμβητές και σκηνές κάμπινγκ, βάρκες, κανό, ομπρέλες. Όλος ο παράδεισος του καλοκαιριού.
Σύντομα αφήνουμε τον δρόμο για σηματοδοτημένο μονοπάτι. μπαίνουμε σε μικτό δάσος, πεύκα, σχοίνοι, κυπάρισσοι.
Μένουμε κοντά στην ακτή για να κατεβούμε στην δεύτερη παραλία. Λίγοι με σκηνές μέσα σε καταπράσινα ψηλά σχοίνα.
Ρωτώ για την συνέχεια του μονοπατιού και με παραπέμπουν σε κυρία στην πέρα άκρη της παραλίας. Μόνο που μπρος στην κυρία είναι ένας σκύλαρος τουλάχιστον σαράντα κιλών. Και δεν είναι φιλικός. Τι λέω; Η κυρά του κρατά το λουρί με δύο χέρια και εγώ ελπίζω να κρατήσει το λουρί. Τέλος όλα καλά, μας δείχνουν πως να συνεχίσουμε. Μακριά πιά, ηρεμεί και το ζώοπου δεν έπαιρνε γλυκόλογα από την Κατερίνα η την Ματίνα.
Συνεχίζουμε παραλιακά, σε βραχώδες πεδίο, λίγα μέτρα ψηλότερα από το νερό. Καλή σήμανση και εμφανές-συνήθως-μονοπάτι.
Στο βάθος μπροστά μας φαίνεται το εκκλησάκι, γαλάζιο και άσπρο, στην άκρη του Μύτικα.
Φτάνουμε σε όμορφα βράχια που βουτάν σε τυρκουάζ νερά. Ο Γιώργος παίρνει φωτό, εμάς με τα βράχια και τα βράχια μόνα τους.
Φυσάει δροσερό αεράκι, ξεχνάμε τον ήλιο, ευχάριστα. Συνεχίζουμε χωρίς αλλαγές ώσπου η Κατερίνα που οδηγεί φωνάζει: ΠΑΡΑΛΙΑ!
Από ψηλά βλέπουμε μεγάλη αμμουδιά , μάλλον βοτσαλάκι, πάλι με πράσινα νερά. Λίγη δυσκολία να βρούμε πρόσβαση.
Τελικά με κάποια καταρρίχηση σε βραχάκια – έτσι για να μην ξεχνιόμαστε- φτάνουμε σε καταπληκτικό νερό!
Οι με μαγιό βουτάν αμέσως. Οι χωρίς μαγιό, βουτάν τα πόδια τους… Φωνάζουμε να βουτήξουν με τα εσώρουχα.
Τόσο ωραία είναι.
Καθίσαμε στην σκιά του γκρεμού, με όρεξη. Φρούτα, αμύγδαλα μπάρες δημητριακών.
Μετά ήρθε βάρκα με ψαράδες, μετά βάρκες με κολυμβητές. Είχε χώρο για όλους.
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !!
Απάντηση στην ερώτηση: Παρεμβάλλεται μεταξύ Κιθαιρώνα και Μεγάρων…Στολίζεται με πολλούς πύργους / βίγλες
κλασικής εποχής. Για φύλαξη των Μεγαρέων. Μερικοί πύργοι διατηρούνται καλά. Θα πάμε εκεί, επίσκεψη τον χειμώνα.