Ο Αλέκος Παπαγεωργίου γεννήθηκε το 1915 στο Παναρίτι της Κορινθίας. Σχολείο πήγε στη Νεμέα και το 1933 ξεκίνησε σπουδές στη Νομική Αθηνών, αλλά σύντομα άλλαξε γνώμη και ένα χρόνο μετά μπήκε στη Φιλοσοφική και σπούδασε Φιλολογία, Ιστορία και Αρχαιολογία.

Στην διάρκεια του πολέμου και μετά στον Εμφύλιο προσχώρησε στο ΕΑΜ και γνώρισε τον Γεώργιο Δημητράκο με τον οποίο συνδέθηκε με στενή φιλία μέχρι το θάνατό του.

Αρχικά δίδαξε ως φιλόλογος στο Καρπενήσι και στην Καρδίτσα μέχρι το 1958, όταν τον κάλεσε ο Γ. Δημητράκος στη Γερμανική Σχολή.

Έγραψε πολλές μελέτες για τη νεοελληνική γλώσσα, μετέφρασε το «Συμπόσιο» (1957) του Πλάτωνα, έγραψε αναλύσεις για διάφορα έργα όπως «Ο Εθνικός Ύμνος, Κείμενο και Αισθητική Ανάλυση»,«Ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος, μεταφραστής του “Βέρθερου” του Goethe», επιμελήθηκε της έκδοσης των Απάντων του Ανδρέα Λασκαράτου σε τρεις τόμους (1959), και του μεσαιωνικού ερωτικού μυθιστορήματος «Βέλθανδρος και Χρυσάντζα», μετέφρασε την «Ψυχολογία των Επαναστάσεων» του Gustave Le Bon κ.α.

Το 1968 με την επιβολή της δικτατορίας αντιμετώπισε δυσκολίες, όπως άλλωστε και ο Δημητράκος και άλλοι συνάδελφοί του, αλλά η Γερμανική Κυβέρνηση παρανέβη και όλοι παρέμειναν στη Σχολή. Το διάστημα όμως αυτό κλονίστηκε η υγεία του αφού προσβλήθηκε από οξεία λευχαιμία.

Απεβίωσε στις 22 Ιουλίου 1970.