Ο Γιώργος Ιωαννιδης, ο Τζόκος όπως όλοι τον αποκαλούσαν, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 9 Σεπτεμβρίου του 1944. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή το 1962, ήταν δηλαδή στην ιστορική τάξη του ’62, την πρώτη τάξη με πλήρη εξαετή φοίτηση στην Γερμανική όταν ξανάνοιξε μετά τον πόλεμο. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός μέχρι το προδίπλωμα στο ΤU Braunschweig και τελείωσε μετά το ΕΜΠ. Ασχολήθηκε κατ’ αρχήν με την οικογενειακή επιχείρηση του πατέρα του, επίσης πολιτικού μηχανικού, και μετά ανέλαβε μεγάλα έργα υποδομής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Άριστος εργοταξιάρχης και εξαιρετικός πρακτικός μηχανικός έβρισκε λύσεις σε όλα τα προβλήματα και όλοι τον εκτιμούσαν. Παντρεύτηκε την επίσης απόφοιτο (1966) της Γερμανικής Μελίνα Καραιωσηφίδου, η οποία δυστυχώς απεβίωσε το 1999. Του χάρισε δύο παιδιά, τον Φρίξο και την Ελένη, και από αυτά απέκτησε τρία εγγόνια που υπεραγαπούσε. Ένας σπάνιος άνθρωπος έφυγε από τη ζωή το Σάββατο 6 Ιουlίου (το κείμενο από τον Κώστα Παπαηλιού).
Ο Γιώργος Χατζηθεοδώρου αποφοίτησε από την Σχολή το 1965 με υποτροφία για ανώτατες σπουδές στη Γερμανία, αλλά πέτυχε μεταξύ των πρώτων (9ος) στις εισαγωγικές εξετάσεις στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών Ελλάδος και σπούδασεστην Αθήνα Πολιτικός Μηχανικός.
Από τον Κώστα Παπαηλιού πληροφορηθήκαμε την δυσάρεστη είδηση για την απώλεια του Γιάννη Παπαδόπουλου:
Φίλες και φίλοι της τάξης του ’63,
Δυστυχώς έχω άσχημα νέα. Πρόσφατα έφυγε από τη ζωή ο συμμαθητής μας Γιάννης Παπαδόπουλος. Με τον Γιάννη, που τότε τον φωνάζαμε, μάλλον επειδή ήταν ξανθός, Johann, είμαστε συμμαθητές στην Β, κάναμε πολύ παρέα και μονίμως κοντραριζόμαστε στα Μαθηματικά που ήταν πολύ δυνατός.
Κατά την περίοδο των σπουδών μας συναντιόμαστε συχνά στο Βερολίνο (τότε ακόμα απομονωμένο στην καρδιά της DDR) που πηγαίναμε με τον συγχωρεμένο αδελφικό φίλο Ηλία Κροντήρη με τη βέσπα του για να δούμε τον Γιόχαν, τον άλλο Γιάννη, τον Αντωνιάδη, τον Λεωνίδα Καμαρινόπουλο και τον Νίκο Δουρδούμα (από την τάξη του ’62). Όλοι σπούδαζαν Ηλεκτρολογία όπως και εγώ στο Braunschweig. Άπειρες και ανιστόρητες οι πλάκες που στήναμε, θα αναφέρω μόνο για τους επαΐοντες το “Old Vienna”.
O Γιάννης αφού πήρε το δίπλωμα του εργάστηκε σαν Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στον τότε Ο.Τ.Ε. και ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με το μπριτζ. Είμαι βέβαιος ότι με το εξαιρετικό μαθηματικό του μυαλό ήταν ένας άριστος παίκτης.
Σας επισυνάπτω και μια ωραία φωτογραφία του από τη γιορτή της αποφοίτησης μας το καλοκαίρι του 1963 σε ένα ταβερνάκι στην Κυψέλη, όπου έμενε ο Γιάννης.
Είθε ο Θεός να τον αναπαύσει.
Κώστας
Ο Παντελής Παντελούρης έστειλε δύο φωτογραφίες με ένα μικρό κείμενο:
Με τον Γιόχαν φεύγει ακόμα ένας από την παρέα της Κυψέλης. Κάθε μέρα κατεβαίναμε όλοι μαζί με τα πόδια τη Σπετσών προς τη Σχολή όπου φθάναμε αφού διασχίζαμε το Πεδίον του Αρεως. Από τις βόρειες συνοικίες της Κυψέλης ξεκινούσαν οι πρώτοι και μέχρι να φθάσουμε στο τέλος της οδού Σπετσών φθάναμε τους 10 -12. Από τούς Κυψελιώτες που μας άφησαν ήδη θυμάμαι τον στενό φίλο και γείτονα Γιώργο Νικολαϊδη (΄63), τον Ζαχαρία Δεμαθά-Μαθά (΄62) και τον Θάνο Καλπαξή (΄62).
Την τελευταία φορά που συνάντησα το Γιάννη ήταν το 2003, στην reunion των 40 χρόνων στο κτίριο της Γερμανικής. Εσωκλείω δύο φωτογραφίες που του είχα βγάλει τότε.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα!
Ο Γιάννης Αντωνιάδης:
Με μεγαλη συγκινηση εμαθα πως ο φιλος μας ο Γιαννης εφυγε απο την ζωη.
Με τον Γιαννη, οπως και με τον Λεωνιδα Καμαρινοπουλο, ημασταν συμφοιτητες στο TU Berlin – τοτε Δ. Βερολινο – , οπου και ειχαμε πολλα κοινα βιωματα φοιτητικα και ιδιωτικα. (Στο TU Berlin υπηρχαν και αλλοι φοιτητες της Γερμανικης απο αλλες χρονιες).
Ειχα μεν να τον συναντησω αρκετα χρονια, δεδομενου ζω στην Γερμανια και δεν ειμαι τακτικα στην Αθηνα. Ειχα ομως την τυχη και ευτυχια να μιλησω μαζι του τηλεφωνικα λιγο πριν μας αφισει, περιπου 10 μερες πριν. Γνωριζα για το σοβαρο προβλημα υγειας που ειχε και του τηλεφωνησα. Τα ειπαμε και θυμηθηκαμε τα παλια. Η φωνη του ηταν σχετικα ευδιαθετη και το μυαλο του καθαρο. Πιστευω οτι του εδωσα μια μικρη χαρα που του τηλεφωνησα. Πρεπει να ειμαι αν οχι ο τελευταιος απο τους φιλους του που του μιλησαν, οπωσδηποτε ομως απο τους τελευταιους.
Του ευχομαι να βρει αιωνια ηρεμια.
Ο Δημήτρης Μιχαλακόπουλος:
Αγαπητοί μου συμμαθητές και συμμαθήτριες,
γιά να τιμήσω την μνήμη τού Γιόχαν σας αποστέλλω δύο φωτογραφίες με ημερομηνία 4 Αυγούστου 1964.
Τίς ετράβηξα κατά την διάρκεια μιάς επισκέψεως μου στό Βερολίνο προερχόμενος από το Braunschweig όπου εσπούδαζα.
Στήν μία απεικονίζεται ο Νίκος Δουρδούμας, Λεωνίδας Καμαρινόπουλος, Γιάννης Αντωνιάδης και ο Γιόχαν (Γιάννης Παπαδόπουλος ).. Δέν θυμάμαι σε ποιό διαμέρισμα ήταν.
Στήν άλλη κάνουμε βαρκάδα στην λίμνη Wannsee στο Βερολίνο, μαζί με τόν Γιάννη Αντωνιάδη και τον Νίκο Δουρδούμα.
Εγώ δεν εμφανίζομαι διότι ήμουν ο φωτογράφος.
Σάς χαιρετώ όλους και περιμένω νά σάς ανταμώσω στό Reunion!
πηγή: Δημήτρης Μιχαλακόπουλος
1964 – Βαρκάδα στην λίμνη Wannsee στο Βερολίνο, με τόν Γιάννη Αντωνιάδη και τον Νίκο Δουρδούμα
πηγή: Δημήτρης Μιχαλακόπουλος
1964 – Νίκος Δουρδούμας, Λεωνίδας Καμαρινόπουλος, Γιάννης Αντωνιάδης και Γιόχαν (Γιάννης) Παπαδόπουλος
Η Άννα Φιλίνη:
Αγαπητές και αγαπητοί παλιές και παλιοί συμμαθητές και συμμαθήτριες, μεγάλη η συγκίνηση που μάθαμε για το θάνατο του Γιάννη Παπαδόπουλου και μεγάλη συγκίνηση που όλοι εσείς κι εγώ τώρα μαζί σας μιλάμε για τη θλίψη αλλά και την αγάπη για το Γιάννη. Για πολλά χρόνια τον έβλεπα που και που σε κάποια δική μας συνάντηση ή σε κάποια άλλη ευκαιρία συνεύρεσης μέσα στην πόλη μας. Το γέλιο του, η εξυπνάδα, η ζωντάνια του και τα έντονα ενδιαφέροντά του ήταν πάντα μαζί, αλλά είναι αλήθεια πως ήτανε πάρα πολύς καιρός που δεν είχα τύχει σε κάποια μικρή έστω συνάντηση μαζί του. Τον βλέπω παρόντα σε κάποιες παλιές σχολικές φωτογραφίες. Θα μένει πάντα παρών στη σκέψη μας. Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς του.
Η Τένια Παπαδάκη:
Σημειώνουμε ότι η τάξη του τον θυμάται όχι μόνο ξανθό και γαλανό, αλλά και συγγενή της Έλλης Λαμπέτη, μυθικού προσώπου για όλους μας – ήταν ανιψιός της, γιος της αδελφής της.
Ο Σύλλογος εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην αδελφή του Νατάσα, στον εξάδελφό του Τάσο Λούκο (επίσης απόφοιτό μας του 1969) και στην τάξη του, η οποία τον θυμάται με μεγάλη αγάπη.
Το Σάββατο 8 Ιουλίου 2023 κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο ο Κώστας Καλφόπουλος, απόφοιτος του 1974, ο οποίος απεβίωσε ξαφνικά, μετά από σύντομη ασθένεια και εισαγωγή του στο νοσοκομείο.
Παρόντες πολλοί φίλοι του, εκπρόσωποι από τον εκδοτικό χώρο και πολλοί απόφοιτοι. Από τους παλαιότερους: ο Τάσος Κυπριανίδης (απόφ.’69), ο Δημήτρης Παπασταύρου (’68), ο Παναγιώτης Δεληβοριάς (΄73) και από τους συμμαθητές του: ο Γιάννης Βελέντζας, η Σοφία Μιγάδη, η Παυλίνα Καραναστάση, ο Κώστας Γαλάνης, ο Βασίλης Μπόσδας, ο Τάκης Λεβέντης, ο Νίκος Βαφειάδης και άλλοι.
“Έφυγε” ξαφνικά την Τετάρτη 5.7.2023 σε ηλικία 67 ετών ο Κώστας Καλφόπουλος, απόφοιτος του ’74, δημοσιογράφος, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας. Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1956 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1974. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου Κοινωνιολογία, Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία (MA).
Από το 1996 ασχολήθηκε με τον χώρο των εκδόσεων και εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Ήταν ανταποκριτής για τα αθλητικά θέματα στη Neue Zürcher Zeitung και συνεργάτης της εφημερίδας «Καθημερινή» στα πολιτιστικά θέματα. Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Αποφοίτων της ΓΣΑ το διάστημα 2004-2006 και εργάστηκε στο Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Δικαιοσύνης και αργότερα στο Υπουργείο Επικρατείας. Το 2014-15 επανήλθε στα διοικητικά του Συλλόγου αναλαμβάνοντας την ευθύνη των Ιστορικών Εκδόσεων του Συλλόγου και ξεκινώντας με την ιδέα της επανέκδοσης του βιβλίου “Το Γυμνάσιο Dörpfeld στην Αθήνα”, που είχε πρωτοκλυκλοφορήσει το 1970 και από το 2016 προσφέρεται ως δώρο του Συλλόγου Αποφοίτων στους τελειόφοιτους.
Ήταν μέλος της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου και της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας.
Έργα του: Tilt! Δοκίμιο για το φλίππερ (2005), far from raf. 30 χρόνια από το “γερμανικό φθινόπωρο” (2007), Καφέ Λούκατς. Budapest Noir (2008), Ένα παράξενο καλοκαίρι (2011) κ.α.
Από το σχολείο είχαμε την “τύχη” να συναντήσουμε και τα πέντε πρόσωπα του Κώστα: του συμμαθητή στην τάξη, του αμυντικού στην μπάλα, του δημοσιογράφου, του συγγραφέα, του κριτικού λογοτεχνίας.
Η Ξένια Κουναλάκη τον αποχαιρέτησε με ένα tweet:
Ο Κωστάκης μου. Με φρόντισε στο Αμβούργο όταν είχα τις μαύρες μου μέσα στα χιόνια, μου έμαθε να διαβάζω Μπρεχτ πέρα από τα κλισέ, με έλεγε “Κουναλάκη” και έπαιρνε την Τάντε Ελένη πιό συχνά από εμένα κι ας μην ήταν Τάντε του. Ruhe sanfta μου έγραψε (προφητικά;) στο τελευταίο του μήνυμα.
και ο Τάσος Κυπριανίδης πρόσθεσε στο facebook:
Πως να αποχαιρετήσεις έναν εξαιρετικό φίλο; Έναν άνθρωπο που πέρα από τη φιλία του μας έχει δώσει τόση χαρά με τα βιβλία του, τις αστυνομικές ιστορίες που τόσο αγαπούσε, το αγαπημένο Πολαρ, τις κουβεντες και τους καφέδες που δεν θα ξανα μοιραστουμε. Μικρό εγκώμιο για έναν σπουδαίο άνθρωπο. Κώστας Καλφοπουλος. Και αυτός θα μας επισκέπτεται στα όνειρα μας…
Ο Σύλλογος εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην σύζυγό του και στους οικείους του. Η κηδεία του θα γίνει το Σάββατο 8 Ιουλίου στις 11.00 στο Α’ Νεκροταφείο.
Η Καθημερινή : “Πέθανε ο συγγραφέας Κώστας Θ. Καλφόπουλος”…
.
Das Deutsche Archäologische Institut schreibt regelmäßig Stellen aus.
Hier finden Sie sämtliche aktuellen Stellenangebote aller Abteilungen und Arbeitsbereiche.
Die für Bewerbungen notwendigen Formulare finden Sie im Formularcenter.
Eine*n wissenschaftliche*n Mitarbeiter*in (m/w/d) (Kennziffer: 28/2023)
Bewerbungsfrist: 18.07.2023
Stellenangebot
Das Deutsche Archäologische Institut (DAI) ist eine im Geschäftsbereich des Auswärtigen Amtes tätige Bundesanstalt und betreibt Forschungen auf dem Gebiet der Altertumswissenschaften und seiner Nachbardisziplinen. Mit 20 Standorten im In- und Ausland ist das DAI die größte außeruniversitäre Forschungseinrichtung auf dem Gebiet der Archäologie und der Altertumswissenschaften in der Bundesrepublik Deutschland. Sie finden uns im Internet unter http://www.dainst.org.
Für unsere Abteilung Athen suchen wir zum 01.01.2024
eine*n wissenschaftliche*n Mitarbeiter*in (m/w/d)
(Kennziffer: 28/2023)
in Vollzeit befristet bis zum 31.12.2026. Eine Verlängerung ist vorbehaltlich der zur Verfügung stehenden Mittel angestrebt, sofern die persönlichen und sachlichen Voraussetzungen vorliegen. Die Befristung erfolgt gemäß § 2 Abs. 1 des Gesetzes über befristete Arbeitsverträge in der Wissenschaft (WissZeitVG) zur Förderung der eigenen wissenschaftlichen Qualifizierung im Bereich des wissenschaftlichen Forschungsprojektmanagements. Es können nur Bewerber*innen berücksichtigt werden, die über ausreichende Zeiten nach § 2 Abs. 1 WissZeitVG verfügen und diese nachweisen.
Die Eingruppierung erfolgt in Entgeltgruppe 13 TVöD (Bund). Der Dienstort ist Athen.
όρθιοι (από αριστερα):
Θεόδωρος Μιχαλόπουλος, Πέτρος Πιτσίνης, Βασίλης Νεραντζόπουλος, Χάρης Τσελέντης Δημήτρης Μόσχος, Δημήτρης Μαρούλης, Τάσος Δωρής
καθιστοι (από αριστερά):
Γιάννης Ραυτόπουλος, Ηλίας Δελλόγλου (Μακρής), Τάκης Μαθιόπουλος, Νίκος Μόσχος, Γιάννης Κιπενής,Γιώργος Καπετάνης, Γιάννης Μακαρέζος
Die
DEUTSCHE SCHULE ATHEN
sucht zum 11. September 2023
eine/n qualifizierte/n SachbearbeiterIn (m/w/d)
in Teilzeit (20 h) für das Schülerbüro
der Deutschen Schule Athen
Die Deutsche Schule Athen (DSA) ist eine deutsche Auslandsschule in Griechenland mit einem umfassenden Bildungsangebot für Kinder ab 3 Jahren vom Kindergarten über die Grundschule bis zur Allgemeinen Hochschulreife.
Wir erwarten:
- Eine Hochschulausbildung, z.B. Verwaltungswissenschaften, Politische Wissenschaften oder Vergleichbares
- Mehrjährige Berufserfahrung in vergleichbarer Position
- Sichere Beherrschung von MS-Office Anwendungen
- Organisationsgeschick, zuverlässige Arbeitsweise und Selbständigkeit
- Belastbarkeit und Flexibilität
- Diskretion und Teamgeist
- Bereitschaft zur Einarbeitung in spezifische Schulverwaltungsprogramme
- Perfekte Beherrschung der griechischen Sprache in Wort und Schrift (Muttersprache) sowie sehr gute Kenntnisse der deutschen Sprache
Wir bieten:
- ein angenehmes Arbeitsumfeld
- gute kollegiale Zusammenarbeit
- angemessene Bezahlung nach Ortsüblichkeit
Bewerbungen richten Sie bitte in deutscher oder griechischer Sprachebis zum 25.08.2023
– bitte nur in elektronischer Form –
an die Leitung der Deutschen Schule Athen, bzw. ansekretariat@dsathen.gr
Ihre Daten werden ausschließlich intern, innerhalb des Bewerbungsverfahrens genutzt.
Nach dessen Abschluss werden Ihre Daten gelöscht.
Ο Γιάννης Κώτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Γερμανική Σχολή Αθηνών ( 1966 ) και στην συνέχεια από το Οικονομικό Τμήμα της τότε ΑΣΟΕΕ και το Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έχει μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Friedrich-Alexander της Νυρεμβέργης και MBA από το Πανεπιστήμιο ERASMUS του Ρότερνταμ
Εργάσθηκε για 30 έτη για την Άγγλο-Ολλανδική UNILEVER εκ των οποίων τα τελευταία 12 έτη ήταν Πρόεδρος των παγωτών ALGIDA / Ελλάδος.
Σήμερα εργάζεται σαν Σύμβουλος Επιχειρήσεων και σαν Executive Master Coach
Είναι επίσης Μέλος του Κέντρου Εθελοντών Μάνατζερ Ελλάδος (ΚΕΜΕΛ) www.kemel.gr
Με την ιδιότητα του αυτή είναι μεταξύ άλλων Μέντορας σε εταιρίες startup, Αξιολογητής σε διαγωνισμούς επιχειρηματικών σχεδίων και εισηγητής στα Πανεπιστήμια, θερμοκοιτίδες και άλλους συναφείς οργανισμούς
Ο Δρ Θεόδωρος Τσίρλης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1971 και αποφοίτησε από την Γερμανική Σχολή Αθηνών to 1989. Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και στην συνέχεια υπηρέτησε ως Αγροτικός Ιατρός στο Π.Ι Τυρού Αρκαδίας και το Κ.Υ Λεωνιδίου.
Το 2002 ξεκίνησε την ειδίκευση του στην Γενική Χειρουργική στο Γενικό Νοσοκομείο Αιγίου και την οποία ολοκλήρωσε στην Γ’ Χειρουργική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γ. Γεννηματάς» το 2008. Το 2006 στα πλαίσια εκπαιδευτικής άδειας μετέβη στο νοσοκομείο Hammersmith Hospital, Imperial College NHS Trust στο Λονδίνο όπου έκανε μέρος της ειδικότητας του στην Χειρουργική Ήπατος Παγκρέατος και Χοληφόρων.
Από το 2008-2009 εργάστηκε ως Γενικός Χειρουργός στην Α’ Χειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου Υγεία.
Από το 2009-2018 μετεκπαιδεύτηκε σε έμμισθη θέση Επιμελητή και εργάστηκε ως Εξειδικευμένος Χειρουργός/Αναπληρωτής Διευθυντής στην Mονάδα Χειρουργικής Ήπατος Παγκρέατος Χοληφόρων και Εντερικής Ανεπάρκειας στο Freeman Hospital, Newcastle Upon Tyne NHS Trust και στην Μονάδα Μεταμοσχεύσεων Ήπατος Παγκρέατος Νεφρών του μοναδικού στο είδος του στη Μεγάλη Βρετανία Institute of Transplantation.
Από τον Μάιο του 2018 ο Ιατρός ζει και εργάζεται μόνιμα στην Ελλάδα ως συνεργάτης του Metropolitan General και του Ερρίκος Ντυνάν Hospital Center, ενώ από τον Ιούνιο του 2021 είναι Επιμελητής Χειρουργικής στο Γενικό Αντικαρκινικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Άγιος Σάββας. (περισσότερα…)
Οι Locomondo μετά από την πρεμιέρα στα Μάταλα και την περιοδεία στην Κύπρο επιστρέφουν με μία σειρά από συναυλίες μέχρι το τέλος Ιουλίου αρχικά και στην συνέχεια τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο:
στις 8 Ιουλίου στο Λουτράκι,
στις 10 Ιουλίου στην Αρετσού,
στις 27 Ιουλίουστον Άρδα ποταμό, στις Καστανιές του Έβρου
στις 29 Ιουλίου στην Σκάλα Πρίνου στην Θάσο, και
στις 30 Ιουλίου στην Καβάλα
στις 4 Αυγούστου River Party – Νεστόριο
στις6 Αυγούστου στην Κάλυμνο
στις 13 Αυγούστου στο Παράλιο Άστρος
στις 14 Αυγούστου στο Ξυλόκαστρο
στις 18 Αυγούστου – Γαλλία
στις 25 Αυγούστου – Ναύπακτος
στις 1 Σεπτεμβρίου στην Σαλαμίνα
στις 7 Σεπτεμβρίου στις Συκιές
στις 8 Σεπτεμβρίου στην Κατερίνη
στις 10 Σεπτεμβρίου στην Λευκωσία
στις 16 Σεπτεμβρίου στο Παλαιό Φάληρο
Ο Σύλλογος Philadelhia διοργανώνει το καθιερωμένω Stammtisch την πρώτη Πέμπτη κάθε μήνα. Αυτή την φορά στις 6 Ιουλίου 2023 έχει Grillabend στον κήπο του Συλλόγου.
Στην παράσταση που θα κάνει ο διάσημος σκηνοθέτης Frank Castorf στην Επίδαυρο με την Μήδεια, η Έφη Ρευματά (’91) είναι βοηθός του. Η παράσταση θα παρουσιαστεί στις 21 και 22 Ιουλίου.
Στη συνέχεια του κύκλου των αναθέσεων αρχαίων έργων σε κορυφαίους Ευρωπαίους σκηνοθέτες που ξεκίνησε το 2021, το Φεστιβάλ καλεί φέτος για πρώτη φορά στην Επίδαυρο τον Frank Kastrof να σκηνοθετήσει Μήδεια σε μια παράσταση που δίνει το διεθνές στίγμα του φετινού προγράμματος. Ο καινοτόμος σκηνοθέτης, ιστορικός διευθυντής της βερολινέζικης Volksbühne, που σφράγισε από τη δεκαετία του 1990 το «γερμανικό στιλ», θα συνεργαστεί με σπουδαίους ηθοποιούς του θεάτρου μας παντρεύοντας τον αναρχικό τρόπο παιξίματος, τον αυτοσχεδιασμό και την υποκριτική ελευθερία με την σύγχρονη ελληνική σκηνή σε μια εκρηκτική σκηνοθετική πρόταση. Συγκεκριμένα, στον ρόλο της Μήδειας εμφανίζονται πέντε διαφορετικές σημαντικές και δημοφιλείς Ελληνίδες ηθοποιοί.
Η Λένα Κιτσοπούλου (’89) στην πρώτη της σκηνοθετική κάθοδο στην Επίδαυρο ανεβάζει μια ελεύθερη διασκευή της δηκτικής κωμωδίας του Αριστοφάνη.
Στους Σφήκες ο ποιητής σατιρίζει με ευφάνταστο τρόπο τη μανία των Αθηναίων να λύνουν δικαστικά τις διαφορές τους, αλλά και τις ρωγμές του δικαστικού συστήματος που επέτρεπε σε επιτήδειους να χειραγωγούν τη δικαιοσύνη προς όφελός τους.
Εξήντα χρόνια μετά την παράσταση του Αλέξη Σολομού, το Εθνικό Θέατρο καλεί την ανατρεπτική δημιουργό να στρέψει τη ματιά της στα κρίσιμα ερωτήματα που θέτει το αριστοφανικό έργο, σαρκάζοντας τις σύγχρονες παθογένειες με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο. Η παράσταση προτείνεται για θεατές 15 ετών και άνω.
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου 14/07 & 15/07/2023 στις 21:00
(*) όλα τα στοιχεία είναι δανεισμένα από την μελέτη του Γιώργου Κοντομήτρου, διδάκτορα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας που εκδόθηκαν ως Ανάτυπο από τον ΚΑ΄ Τόμο του Αρχείου Θεσσαλικών Μελετών στον Βόλο
Η οικογένεια Αποστολίδη παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την τοπική ιστορία του Βόλου και οι πληροφορίες οδηγούν αρκετά στο απώτερο παρελθόν με βίους που συνδέθηκαν με την τοπική, την εθνική και ως ένα βαθμό με την γενικότερη ευρωπαϊκή ιστορία, αφού μέλη της οικογένειας στην ευρύτητά της διακρίθηκαν στον επιχειρηματικό, τον πολιτικό, τον εθνικό και τον επιστημονικό τομέα.
Οι απαρχές συνδεόνται με το όνομα του Απόστολου Ράγα, του οποίου τα παιδιά, σύμφωνα με την συνήθεια που επικρατούσε στη Μ.Ασία, πήραν το επώνυμο Αποστολίδης, δηλαδή γιός του Απόστολου. Ο Απόστολος Ράγας γεννήθηκε στον Πλάτανο του Αλμυρού, αλλά στην δεκαετία του 1770, κατά πάσα πιθανότητα, αποδήμησε στις Κυδωνίες (Αϊβαλί) της μικρασιατικής ακτής. Τέκνα ή εγγονοί του Απόστολου Ράγα ήταν ο Χρήστος, ο Γεώργιος και ο Μαργαρίτης.
Στις 27 Μαΐου 1821 ο Δημήτριος Παπανικολής πυρπολεί την τούρκικη φρεγάτα και 15 μέρες μετά, τον Ιούνιο του 1821, καταστρέφονται οι Κυδωνίες ως αντίποινα και σφαγιάζεται το ένα τρίτο περίπου των κατοίκων από τους Τούρκους. Οι διασωθέντες, και ανάμεσα σε αυτούς και η οικογένεια Αποστολίδη, εξαναγκάζονται να καταφύγουν σε διάφορα νησιά και στην Πελοπόννησο με την βοήθεια ο ενωμένου στόλου των νησιώνΎδρας, Σπετσών και Ψαρών, στον οποίο μετείχε και το μπρίκι “Αγαμέμνων”, του οποίου επέβαινε,έχοντας ζητήσει να πάρει μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις,ο Ιταλός φιλέλληνας Ιωσήφ Κιάππε (Giuseppe Chiappe), ένας δια βίου επαναστάτης που το 1820 είχε καταφύγει με την οικογένειά του πρώτα στα Επτάνησα και και κατόπιν στην Ύδρα.Χρόνια αργότερα ο Νικόλαος Αποστολίδης, γιός του διασωθέντος Χρήστου, νυμφεύθηκε την εγγονής του διασώστη Κιάππε, την Σοφία Πέτρου Κιάππε.
Στα μαθητολόγια της Αραχώβης εμφανίζονται τα ονόματα του Νίκου Αποστολίδη, αποφοίτου του 1944 και της αδελφής του Ίριδας, αποφοίτου του 1943. Η Ίρις είχε γεννηθεί το 1924 οπότε κανονικά θα αποφοιτούσε το 1942, αλλά λόγω του Abitur και του γερμανικού τμήματος που παρακολουθούσε, έμεινε άλλο ένα χρόνο στην Σχολή και αποφοίτησε το 1943.
Ο πατέρας των δύο παιδιών, ο ιατρός Χρήστος Νικ. Αποστολίδη γεννήθηκε το 1895, ήταν με την σειρά του γιός του Νικολάου Αποστολίδη και της Σοφίας Κιάππε, ήταν ως εκ τούτου απόγονος των οικογενειών Αποστολίδη, Οριγώνη, Κιάππε και Τράιμπερ. Ήταν εξέχουσα φυσιογνωμία, αφού μετέφρασε και εξέδωσε σε εμπεριστατωμένη μελέτη τις Αναμνήσεις του Τράιμπερ.
Ο Heinrich Treiber ήταν μία εξαιρετική περίπτωση φιλέλληνα, ο οποίος ήταν συνδεδεμένος με τις οικογένειες Κιάππε και Αποστολίδη, αφού η Σοφία, σύζυγος του Νικολάου Αποστολίδη, ήταν κόρη του Πέτρου, γιου του Ιωσήφ Κιάππε, και της Ρόζας, κόρης του Τράιμπερ.
Η ζώνη ασφαλείας σώζει καθημερινά ζωές στους δρόμους, ωστόσο ακόμη και σήμερα υπάρχουν οδηγοί και επιβάτες οχημάτων που αρνούνται ή αμελούν να τη χρησιμοποιούν παρά τις τσουχτερές ποινές, οι οποίες προβλέπονται στον ελληνικό Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Συγκεκριμένα, οι παραβάτες οδηγοί τιμωρούνται στη χώρα μας με 350 ευρώ πρόστιμο και αφαίρεση διπλώματος για 10 ημέρες, ενώ το πρόστιμο για τους επιβάτες ανέρχεται σε 100 ευρώ και επιβάλλεται στους ίδιους. Για τους ανήλικους φέρει την ευθύνη ο οδηγός του οχήματος, ενώ για τα βρέφη και τα μικρά παιδιά δεν αρκεί μόνο η ζώνη ασφαλείας, αλλά πρέπει να μεταφέρονται σε ειδικά καθισματάκια.
Η Νόνικα πίσω από τη Γαληνέα, την κυρία της σκηνής, την ευγενή και χαριτωμένη μεγαλοαστή, δεν ήταν μόνον η ντίβα που έδειχνε μπροστά στα φώτα ή στον όποιο φακό. Ηταν ένα μορφωμένο, καλλιεργημένο (με όλη τη σημασία του επιθέτου) πλάσμα, φωτεινό κάθε στιγμή, που ήξερε να φέρεται, να αγαπά, να συμπαθεί, να συγχωρεί και να ζητά συγγνώμη, να δίνει σε κάθε στιγμή μια μεγαλοπρέπεια.
Η Σοφία, ανήσυχη, στον καναπέ του μικρού σαλονιού. Μια Μαίρη Χρονοπούλου, τσακισμένη. Μπροστά της, μια τηλεόραση, που «αγόρασε με δόσεις». Στη μικρή οθόνη η διάσημη στη Γαλλία ηθοποιός και τραγουδίστρια Σάσα Βενέτη τραγουδά «Σ’ αγαπώ κι αγάπη αυτή με πεθαίνει» (του αξέχαστου Νίκου Μαμαγκάκη, του κυρ Νίκου, σε στίχους του σκηνοθέτη Νίκου Φώσκολου). Κι έπειτα, «Παιδί μου», αφιερωμένο, από εκεί, στα ξένα, στον γιό της.
Όσοι µετά το ναυάγιο στην Πύλο ζητούν επίμονα απαντήσεις σε ερωτήματα που έχουν ανακύψει όσον αφορά τη διαχείριση της υπόθεσης (από το Λιμενικό, από τους εισαγγελείς, από τα ΜΜΕ) εγκαλούνται εσχάτως για μειωμένο πατριωτισμό. Κι από την άλλη εμφανίζονται ότι αγαπούν την πατρίδα όσοι δέχονται πως η διερεύνηση της τραγωδίας πρέπει να γίνει υπό άκρα μυστικότητα στο όνομα της περιφρούρησης της διεθνούς εικόνας της χώρας, των εθνικών συμφερόντων, του τουρισμού. Είναι όμως έτσι; Είναι απόρροια ανθελληνισμού το αίτημα για –ενδεχομένως οδυνηρή– αλήθεια;
Τα ανθρώπινα δικαιώματα, το διεθνές δίκαιο, ο σεβασμός των συμβάσεων διάσωσης δεν είναι μόνο άδειες κουβέντες για να αγορεύουν οι «δικαιωματιστές», γνωστοί και ως «ευαίσθητες ψυχούλες», όπως κοροϊδευτικά αποκαλούνται στα σόσιαλ μίντια όσοι ασχολούνται με όλα τα παραπάνω. Είναι κανόνες που τελούν υπό τον όρο της αμοιβαιότητας και θα χρειαστεί να τους επικαλεστούμε στις σχέσεις μας με την Τουρκία και τους άλλους γείτονες.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…
Η Εταιρεία για τον Ελληνισμό και Φιλελληνισμό (ΕΕΦ) διοργανώνει σε συνεργασία με το Σύλλογο των Αθηναίων εκδήλωση και προβολή της ταινίας «Οι Φιλέλληνες», με αφορμή την επέτειο της αλώσεως της Ακροπόλεως από τους Αθηναίους τον Ιούνιο του 1822.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη, 27 Ιουνίου και ώρα 19:30 στις εγκαταστάσεις του Συλλόγου των Αθηναίων, στην οδό Κέκροπος 10, Πλάκα. Την εκδήλωση θα χαιρετίσουν ο Πρόεδρος του Συλλόγου των Αθηναίων, Αντιδήμαρχος κύριος Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς και ο Πρόεδρος της ΕΕΦ και του Μουσείου Φιλελληνισμού, κύριος Κωνσταντίνος Βελέντζας. Μετά την προβολή της ταινίας «Οι Φιλέλληνες», θα ακολουθήσει δεξίωση στο roof garden του Συλλόγου των Αθηναίων.
Είσοδος ελεύθερη με προεγγραφή στα info@eefshp.org, info@syllogostonathinaion.gr ή 210 8094750, 210 3232021.
