Η Ξένια Κουναλάκη σχολιάζει στην εφημερίδα “Καθημερινή” τα πρόσφατα γεγονότα στον Ενδιάμεσο Χώρο της Εθνικής Πινακοθήκης στην έκθεση με τίτλο “Η Σαγήνη του Αλλόκοτου”. Θα σημειώσουμε ότι ανάμεσα στα εκθέματα ήταν και αυτό της “δικής μας” Μαλβίνας Παναγιωτίδη, που δημοσιεύσαμε την Δευτέρα 10.3.2025:

Διαβάζω και ακούω αμφίθυμες αντιδράσεις για τον βανδαλισμό των έργων τέχνης στην Εθνική Πινακοθήκη από τον βουλευτή της Νίκης, Νίκο Παπαδόπουλο. Ναι μεν είμαστε κατά της καταστροφής, αλλά η αισθητική του καλλιτέχνη προσέβαλε τα θρησκευτικά αισθήματα της χριστιανικής πλειοψηφίας, είναι ένα από τα συνήθη επιχειρήματα. «Μα, με τα χρήματα χριστιανών φορολογουμένων;» (σ.σ.: χρηματοδοτούνται τέτοιου είδους εκθέσεις;) αγανάκτησαν ορισμένοι, αποκαλώντας τα έργα βλάσφημα. Παράλληλα, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος εξέφρασε «τη λύπη της για το περιεχόμενο συγκεκριμένων έργων τής εν λόγω εκθέσεως και αποφάσισε να ενεργήσει τα δέοντα προς την Ελληνική Κυβέρνηση». Ποια είναι τα δέοντα; Η αποκαθήλωση; Η λογοκρισία; Η πυρά; (περισσότερα…)

Ο Βαγγέλης Τρικεριώτης αποφοίτησε από την Σχολή

www.protoporia.gr

Ο δημοσιογράφος Παύλος Αγιαννίδης (΄79) ανέβασε στο fb άρθρο για την Καίτη Κωνσταντίνου η οποία υπήρξε επίσης σπουδαία θεατρική ηθοποιός:

Ξέρω, ξέρω. Οι περισσότεροι θα τή μνημονεύετε ως Σωσώ στη σειρά “Εγκλήματα”. Άντε και για τις ατάκες της στην “Τούρτα της μαμάς”.

Προσωπικά, θα μνημονεύω την Καίτη Κωνσταντίνου (η οποία είχε δηλώσει πολλές φορές υπερήφανη που ήταν κωμική ηθοποιός) για τον πιο δραματικό και τον πιο απρόσμενο ρόλο της: Αιμοσταγής βασιλιάς Ριχάρδος ο Γ’ του Σαίξπηρ, στην παράσταση του Τάκη Τζαμαργιά, το 2016, στο Σύγχρονο Θέατρο. Και σε άλλους θεατρικούς ρόλους, από τις “Εσωτερικές φωνές” του Εντουάρντο Ντε Φιλίπο, από το Γιώργο Αρμένη, το 1986, στο Θέατρο Τέχνης (σε μετάφραση Άλκης Ζέη, παρακαλώ), κι εντεύθεν. (περισσότερα…)

Το πρώτο πράγμα που της είπα μετά τις καταπληκτικές της απαντήσεις στη συνέντευξη ότι είναι κάτι παραπάνω από έτοιμη για να γράψει το πρώτο της έργο.

Ενδεχομένως αυτή η ευχέρεια του λόγου να έχει μείνει στη Μαντώ Γιαννίκου από τότε που σπούδασε ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε στην ΕΡΤ. Ευτυχώς για εκείνη, όμως, τότε ήταν που τυχαία εντάχθηκε σε μια ερασιτεχνική ομάδα της Νέας Ερυθραίας και βρήκε τον δρόμο της.

Εκτός από μια ηθοποιός με μεγάλη ερμηνευτική γκάμα (προσωπικά την απόλαυσα στο Ναυάγιο ως Φανή, έναν ρόλο που θα ήθελα να κρατήσει και περισσότερα επεισόδια), η Μαντώ είναι μια ευαισθητοποιημένη καλλιτέχνιδα, που δε μένει μόνο στα λόγια, αλλά το φανερώνει και στις πράξεις της.

Αυτή την περίοδο βρίσκεται σ’ εντατικές πρόβες για τη “Λυγερή” του Αντρέα Καρκαβίτσα, που θα παρουσιαστεί σε λίγες ημέρες στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία της Ειρήνης Λαμπρινοπούλου. Μια παράσταση στην οποία επιλέχθηκε από ακρόαση και ως πρόσωπο της εβδομάδας μάς μίλησε μεταξύ άλλων τόσο για τον ρόλο της ως κυρά-Παγώνα, αλλά και για το περιεχόμενο του συγκεκριμένου έργου.

Δείτε το άρθρο του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη στο all4fun.gr 

(περισσότερα…)

Πώς εξελίσσεται το παγκόσμιο εγχείρημα του εξηλεκτρισμού και ποιος ο ρόλος της Διεθνούς Οργάνωσης CIGRE στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας; Γιατί οι Γραμμές Υπερυψηλής τάσης χρειάζονται ανανέωση και που θα βρεθεί το αναγκαίο ανθρώπινο δυναμικό και τα υλικά για τον εκσυγχρονισμό τους;

Ο Πρόεδρος της GIGRE, Κωνσταντίνος Παπαηλιού, συζητά στην εκπομπή “Στην Πρίζα” του ΑΔΜΗΕ με τον δημοσιογράφο, Μιχάλη Μαστοράκη, για το κόστος της ενεργειακής μετάβασης, τα οφέλη των ηλεκτρικών διασυνδέσεων και την επιλογή της πυρηνικής ενέργειας ως εναλλακτική λύση για την κάλυψη των ενεργειακών κενών.

https://www.youtube.com/watch?v=cCF34Nn0YyI&t=4s

Ο Φαίδων Σοφιανός έδωσε μια μοναδική συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην Ελένη Τζαννάτου και την “Καθημερινή” στις 26.11.2024 με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και video από  το εργαστήριό του, ξεκινώντας από τα παιδικά χρόνια στην Πόλη, εξομολογείται πώς δίνει ζωή στην κούκλα και πώς η κούκλα τον βοηθά να περάσει στον χώρο του παραμυθιού.

Όταν ο Φαίδων Σοφιανός ήταν παιδί και χρειάστηκε να κάνει μια εγχείρηση, ο μόνος που μπορούσε να τον βοηθήσει να ξεπεράσει τη φοβία της αναισθησίας ήταν ο Κάσπερ. Μια φιγούρα κουκλοθέατρου που μαζί με τη μαριονέτα γιαγιά του ήταν απάγκιο για εκείνον και την αδερφή του, Ήβη. Ακόμα και αν στο κρεβάτι του νοσοκομείου έβλεπε τον πατέρα του, Δήμο, να δίνει ζωή στην κούκλα, ο Κάσπερ ήταν ο μόνος που μπορούσε να τον ξεκλειδώσει, δίνοντας λύση στον πραγματικό κόσμο μέσω του φανταστικού: «Εγώ τώρα θα πάω σε μια άλλη χώρα παραμυθιού. Για να έρθεις και εσύ, θα πρέπει να πάρεις αναισθησία», είπε ο Κάσπερ στον μικρό Φαίδωνα και εκείνος βρήκε κίνητρο για να ξεπεράσει τη φοβία του.

Το κουκλοθέατρο είναι κάτι παραπάνω από μια ενασχόληση ή ένα επάγγελμα για την οικογένεια Σοφιανού, που το 1985 γύρισε τη θρυλικότερη παιδική εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ: τη «Φρουτοπία» του Ευγένιου Τριβιζά. Μαζί με «Του Κουτιού τα Παραμύθια» (1987-1988) σκόρπισαν μεγάλα κύματα νοσταλγίας εν έτει 2024 μέσα από ένα βίντεο του ΛΕΞ που σκηνοθέτησε ο The Boy (Αλέξανδρος Βούλγαρης) και «ανέστησε» ήρωες σαν τον Πίκο Απίκο και τον Ρούχλα σε μια σύγχρονη δυστοπία.

Έκανε και άλλα η οικογένεια Σοφιανού όλα αυτά τα χρόνια: έπαιξε πολύ κανονικό (και όχι τηλεοπτικό, που είναι μια άλλη ιστορία) κουκλοθέατρο, έκανε σατιρικές εκπομπές για μεγάλα παιδιά («Ψαροκωστούλα, αγάπη μου», 1990-1993 και το «Κρα» το 2008), έβαλε το χέρι της στο «Disney Club» (1995-2004), συνεργάστηκε για σχεδόν δύο δεκαετίες με τη γερμανική τηλεόραση και κυρίως, δεν έπαψε ποτέ να διαφυλάσσει μια πολύτιμη παιδικότητα. Αυτή που ακόμη κινεί τον Φαίδωνα Σοφιανό να συνεχίζει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την τέχνη του κουκλοθέατρου και να σκαλίζει κάθε μέρα μερικές από τις 7.500 χειροποίητες μαριονέτες που έχουν φτιάξει από τη δεκαετία του ’50 μέχρι σήμερα και βρίσκονται στο κτήμα Mabrida, τη δημιουργική τους βάση στο Κορωπί. (περισσότερα…)

Η Δήμητρα Μάτου γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1924 και αποφοίτησε το 1943. Στα Μαθητολόγια εμφανίζεται το έτος 1938-39 στην Β’ Γυμνασίου και παραμένει έως την Στ’ Γυμνασίου το 1942-43,

Σπούδασε Νομικά στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και πήρε το πτυχίο της το 1950. Είχε πάρει επίσης το “Diplôme Littéraire” του “Institut Français”, to Proficiency του Cambridge Ήταν ” Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω” και εργάστηκε μέχρι τα 50 της στο δικηγορικό γραφείο που μοιραζόταν μαζί με τον σύζυγό της, επίσης δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω.

Έστειλε και τα δύο παιδιά της στην Σχολή: τον Ανδρέα Παπανδρικόπουλο (απόφ. ’74) και την Νατάσα Παπανδρικοπούλου (απόφ. ’77) και έδωσε στον Σύλλογο μία φωτογραφία της τάξης της, ίσως την μοναδική πλήρη φωτογραφία, που υφίσταται από τα χρονια εκείνα, στην οποία έχει φωτογραφηθεί η τάξη του ’43 αλλά και οι καθηγητές, ανάμεσα στους οποίους και η 24χρονη τότε φιλόλογος Ρίτσα Αναστασιάδου, η οποία δίδαξε και στην μεταπολεμική Γερμανική.

Απεβίωσε στις 23 Οκτωβρίου 2023, λίγους μήνες πριν συμπληρώσει τα 100 της χρόνια.

“Έφυγε” η Δήμητρα Μάτου…

Η τάξη του 1943 από την Δήμητρα Μάτου…

Η συγκεκριμένη εφαρμογή δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες να ανακαλύψουν με τρόπο διαδραστικό επιλεγμένα αντικείμενα από τη ναυτική συλλογή του προέδρου του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη Παναγιώτη Κ. Λασκαρίδη. Η συλλογή συγκροτήθηκε από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και ύστερα, και σήμερα αποτελεί μία από τις σημαντικότερες στην Ελλάδα. Mετρά περισσότερα από 300 αντικείμενα, μεταξύ των οποίων πλήθος σπάνιων scrimshaws (φιλοτεχνημένα οστά και δόντια φαλαινών ή άλλων θηλαστικών). Τα αντικείμενα παρουσιάζονται στην εφαρμογή τρισδιάστατα, αλλά μόνο αφού οι χρήστες σκανάρουν τους κατάλληλους κωδικούς που κάθε άλλο παρά τους προϊδεάζουν για όσα θα δουν. (περισσότερα…)

Die DEUTSCHE SCHULE ATHEN sucht zum 01.09.2025 für 3 Jahre (Verlängerungsmöglichkeit) Stellenumfang: Vollzeit

zwei Lehrkräfte für die Grundschule (1. bis 4. Klasse) als Klassenlehrer/in

Die konkreten Aufgabengebiete:

Klassenlehrer/in einer deutschsprachigen Grundschulklasse (2. Schuljahr und 3. Schuljahr)

Die Deutsche Schule Athen (DSA) ist eine deutsche Auslandsschule in Griechenland mit einem umfassenden Bildungsangebot für Kinder ab 3 Jahren vom Kindergarten über die Grundschule bis zum Deutschen Internationalen Abitur.

Wir erwarten:

 Lehrbefähigung für die Grundschule in Deutschland, Österreich oder der Schweiz

 Vorzugsweise mit Berufserfahrung als Klassenlehrer/in

 Deutsch als Muttersprache

 Interesse an interkulturellen Erfahrungen

 Moderne Methodik und Didaktik.

 Engagement für die weitere Schul- und Unterrichtsentwicklung

 Flexibilität, Teamfähigkeit, Belastbarkeit und Freude an der Arbeit mit Kindern

Wir bieten:

 ein angenehmes Arbeitsumfeld mit hohem Entwicklungspotenzial

 angemessene Bezahlung und Beteiligung an Ausreise-/Heimreisekosten gute kollegiale Zusammenarbeit in einem multikulturellen Kollegium

Ihre aussagekräftige Bewerbung (Anschreiben, Motivationsschreiben, Lebenslauf, Lichtbild und Zeugnisse) richten Sie bitte in deutscher Sprache bis spätestens 23.03.2025 nur in elektronischer Form an bewerbungen@dsathen.gr

Η Μύριαμ (Μαρία) Σουαζύ γεννήθηκε το 1920 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης (γραμμένη από λάθος ως Μαρία Σούζη αλλά και Χοισί) το 1931 στην Γ’ Δημοτικού και παραμένει έως το έτος 1935-36 στην Β’ Γυμνασίου, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1940. Αναφέρεται επίσης από τον Ευγένιο Σαντορίνη ως συμμαθήτριά του την χρονιά 1932-33 στην Sexta, ο οποίος την αποκαλεί Μαρίτσα.

Ο πατέρας της, Φρανκ Σουαζύ, θεωρείται μία από τις σημαντικότερες μουσικές φυσιογνωμίες των αρχών του 20ου αιώνα στην Αθήνα.

Σπούδασε χορό και άνοιξε τρεις σχολές χορού στην Αθήνα, και αναφέρεται σε βιογραφικά χορευτών όπως του Φώτη Μεταξόπουλου, πχ το 1954, όταν  ο Άγγελος Γριμάνης, χορογράφος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής,  δεν προσέλαβε τον άπειρο τότε Μεταξόπουλο, αλλά τον σύστησε στην Ελβετή χορεύτρια Μύριαμ Σουαζί (Myriam Choisy), που με τη σειρά της τον παρότρυνε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον χορό, και τον προετοίμασε επί τρία χρόνια στη σχολή της, για να αποκτήσει τελικά το 1957 άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του χορευτή. Η ηθοποιός Βέρα Κρούσκα την αναφέρει στο βιογραφικό της ως δασκάλα κλασσικού και μοντέρνου χορού.

Ο Φώτης Μεταξόπουλος ανέφερε επίσης ότι η Σουαζύ οι τρεις σχολές, που είχε στην Αθήνα, λειτούργησαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους: στην γωνία των οδών Σίνα και Διδότου, στην γωνία των οδών Θεμιστοκλέους και Σόλωνος, και στην οδό Αβέρωφ, ενώ ο ίδιος πήγαινε στην Σχολή Θεμιστοκλέους και Σόλωνος.

Στις 10.12.2002 δώρισε το αρχείο του πατέρα της στο Αρχείο Ελληνικής Μουσικής της Μουσικής Βιβλιοθήκης. Εκείνη την περίοδο σε ηλικία 82 πλεόν ετών παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα χορού στο σπίτι της, πίσω από το Αρχαιολογικό Μουσείο.

Απεβίωσε στις 2.11.2006

(περισσότερα…)

Ο Γιάννης Λογοθετόπουλος γεννήθηκε το 1918, εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1929-30 στην Α’ Γυμνασίου και παραμένει έως την αποφοίτησή του στην ΣΤ’ Γυμνασίου το έτος 1934-35. Ήταν γιός του Ηλία Λογοθετόπουλου, αδελφού του Κωνσταντίνου, Πρωθυπουργού επί Κατοχής, Έλληνα εθνικιστή, γιατρού γυναικολόγου και θεμελιωτή του κλάδου της γυναικολογίας στην Ελλάδα.

Σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα και μετά ανέβηκε στο βουνό και πήρε μέρος στην αντίσταση κατά των Γερμανών μαζί με την μετέπειτα γυναίκα του, Ισμήνη Πετροπουλάκη, η οποία ήταν γόνος αριστερής οικογένειας.

Πολέμησε στο πλευρό του ΕΛΑΣ προσφέροντας τις υπηρεσίες του σαν γιατρός και λίγο πριν από την έναρξη του Εμφυλίου μαζί με την Ισμήνη έφυγαν για τον Καναδά, όπου ο ίδιος έγινε Καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο. Παράλληλα συμμετείχε ως ερευνητής στο Ίδρυμα των Banting & Best, γνωστό από την ανακάλυψη της ινσουλίνης.

Στην Ελλάδα συνέχιζε να έρχεται ανά τακτά διαστήματα.

Απεβίωσε το 1998 στον Καναδά.

(πηγή: Διονύσης Τσιλιμίγκρας)

(περισσότερα…)

Τη απογευματινή ενημέρωση ενισχύει ο Αθήνα 9,84 με την εκπομπή «Ράδιο City», που θα μεταδίδεται από τις 6 έως τις 7 από Δευτέρα έως Πέμπτη, με την Έλενα Χατζηιωάννου και τον Πάνο Πολυζωΐδη στα μικρόφωνα του σταθμού της πόλης.

Πριν από το βραδινό μεγάλο ενημερωτικό μαγκαζίνο του σταθμού, οι δύο δημοσιογράφοι παρουσιάζουν τα μεγάλα θέματα από την επικαιρότητα της ημέρας ή της επόμενης ημέρας, σε μία προσπάθεια ενδοσκόπησης, ώστε να αναδεικνύονται οι ουσιαστικές πτυχές και συνέπειες των γεγονότων, από το χώρο της κοινωνίας, της πολιτικής, από την Ελλάδα και τον κόσμο.

Η εκπομπή εστιάζει ακόμη στα θέματα που αφορούν στη ζωή της πόλης. Θα μεταφέρει εικόνες από την Αθήνα και θα φωτίζει τα προβλήματα των κατοίκων, αλλά και τις λύσεις τους.

Ράδιο City, με την Έλενα Χατζηιωάννου και τον Πάνο Πολυζωΐδη, από Δευτέρα έως Πέμπτη, στις 6 το απόγευμα, στον Αθήνα 9,84.

Ο Χάρης Ιωάννου (΄99), πρόσφατα ξεκίνησε τη συνεργασία του στον Αθήνα 984, με την εκπομπή του “Έχε χάρη”, Δευτέρα έως Πέμπτη 16:00 – 17:00. Μια ώρα μετά τη λήξη της εκπομπής του, αρχίζει στον σταθμό η εκπομπή “Ράδιο City”, που θα μεταδίδεται από τις 18.00 έως τις 19.00 από Δευτέρα έως Πέμπτη, με την Έλενα Χατζηιωάννου και Πάνο Πολυζωΐδη στα μικρόφωνα.

Ακούστε την πρόσφατη εκπομπή (6.3) του Χάρη Ιωάννου …  

(*) αν δεν είχε υποχρεωθεί να φύγει από την Σχολή θα αποφοιτούσε το 1930.

Η Ηλέκτρα Αποστόλου γεννήθηκε το 1912 στην Αθήνα από ευκατάστατη οικογένεια και ήταν αδελφή του στελέχους του ΚΚΕ Λευτέρη Αποστόλου. Φοίτησε στη Γερμανική Σχολή και εμφανίζεται στο Μαθητολόγιο του 1926-27 στην Β’ τάξη σε ηλικία 15 και του 1927-28 στη Γ’ τάξη σε ηλικία 16 ετών.

Σε μικρή ηλικία έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και αργότερα μέλος του ΚΚΕ. Συμμετείχε στο Παγκόσμιο Αντιφασιστικό και Αντιπολεμικό Συνέδριο Γυναικών το οποίο έγινε στο Παρίσι, ως επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας. Επί δικτατορίας της 4ης Αυγούστου συνελήφθη και βασανίστηκε ενώ ανέλαβε γραμματέας του Γραφείου της ΟΚΝΕ Μακεδονίας – Θράκης.

Ήταν παντρεμένη με τον γιατρό Γιάννη Σιδερίδη, στέλεχος του ΚΚΕ, που το 1943 πέθανε από πείνα στην Ακροναυπλία. Το 1939 γέννησε στην εξορία την κόρης της Αγνή.

Το 1942 ενώ είχε παραδοθεί στις κατοχικές δυνάμεις από το προηγούμενο καθεστώς κατάφερε να δραπετεύσει από το Τμήμα Μεταγωγών Αθηνών αφού πρώτα είχε μεταχθεί σε νοσοκομείο. Θα γίνει σταδιακά υπεύθυνη της εθνικοαπελευθερωτικής αλλά και φεμινιστικής οργάνωσης Λεύτερη Νέα, ενώ αργότερα έγινε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ και επικεφαλής της προπαγάνδας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ. Στην Αντιστασιακή οργάνωση Λεύτερη Νέα, η Ηλέκτρα Αποστόλου προσπαθούσε να περάσει την νοοτροπία ότι η γυναίκα θα απελευθερωθεί με την ενεργή συμμετοχή της στους κοινωνικούς αγώνες. Προσπαθούσε να πείθει τις γυναίκες μέλη της οργάνωσης να παίρνουν το λόγο, γενικά να πράττουν. Οργανώθηκαν συνεργεία αποκλειστικά από γυναίκες που έγραφαν συνθήματα στους τοίχους. Τον Φλεβάρη του 1943 η Λεύτερη Νέα αυτοδιαλύεται και ενσωματώνεται στην ΕΠΟΝ.

Τον Ιούλιο του 1944 συνελήφθη από την Ειδική Ασφάλεια για την αντιστασιακή της δράση, βασανίστηκε και δολοφονήθηκε στο ξενοδοχείο Κρυστάλ στην οδό Ελπίδας 3, που ήταν και η έδρα της Ειδικής Ασφάλειας. Η γνωστή στιχομυθία που πήρε μέρος κατά την ανάκριση της στην Ασφάλεια – Από πού είσαι;- Από την Ελλάδα!- Πού κατοικείς;- Στην Ελλάδα!- Πώς σε λένε;- Είμαι Ελληνίδα!- Ποιοι είναι οι συνεργάτες σου;- Όλοι οι Έλληνες! έχει καταγραφεί, και δεν είναι εξιδανικευμένη αφήγηση. Το πτώμα της βρέθηκε πλήρως βασανισμένο στις 26 Ιουλίου 1944 στους δρόμους της Αθήνας.

Έφυγε στις 15 Δεκεμβρίου 2024 σε ηλικία 71 ετών ο Νίκος Κονδυλόπουλος, απόφοιτος του 1971. Ο Νίκος είχε σπουδάσει Ναυπηγός και είχε ιδρύσει το 1984 την εταιρεία NEK DESIGN με αντικείμενο την σχεδίαση, και τον έλεγχο μηχανοκίνητων και ιστιοφόρων σκαφών.

Νίκος Κονδυλόπουλος (71) (1953-2024)

Ο Χρήστος Μπαλόγλου και με αφορμή τα τεκταινόμενα και τίτλο “περί των πολιτικών και των τεμπών“, θυμήθηκε τον ελληνολάτρη, φιλόσοφο, ρήτορα Μάρκο Τύλλιον Κικέρωνα [Αρπίνο 3.1.106 – Φόρμα 7.12.43 π.Χ.], ο οποίος δυστυχώς αποκεφαλίσθηκε και δεν πρόλαβε να γεράση-δεδομένου ότι μας άφησε μία πραγματεία περί γήρατος [De senectute]-, αυστηρόν διαχειριστήν των οικονομικών της Κιλικίας και Κύπρου, όπου διετέλεσε έπαρχος και άφησε μνήμη αγαθή, με την μοναδική θεωρία που διετύπωσε κατωτέρω. Νομίζω, ότι μας καλύπτει όλους και όλες!

Η Θεωρία του Κικέρωνα:

Ο πτωχός, εργάζεται.

Ο πλούσιος, τον εκμεταλλεύεται.

Ο στρατιώτης, προστατεύει και τους δυό.

Ο φορολογούμενος, πληρώνει και για τους τρεις.

Ο απατεώνας, εκμεταλλεύεται και τους τέσσερεις.

Ο μεθύστακας, πίνει στην υγεία και των πέντε.

Ο τραπεζίτης, εξαπατά και τους έξι.

Ο δικηγόρος, αγορεύει ξεγελώντας και τους επτά.

Ο γιατρός, σκοτώνει και τους οκτώ.

Ο νεκροθάφτης, θάβει και τους εννέα.

Ο πολιτικός, ζει σε βάρος και των δέκα.

Επιβεβαίωση: Ο κόσμος δεν έχει αλλάξει εδώ και δυό χιλιάδες χρόνια !…

Γι’ αυτό και ο Πόπλιος Οβίδιος έγραψε: Bene qui latuit,bene vixit, δηλαδή όποιος κάνει το κορόιδο ζει ωραία! (περισσότερα…)

Η Γιολάντα Τερέντσιο γεννήθηκε στην Αθήνα το 1922. Ήταν κόρη του Τόνι Τερέντσιο και της Τζούλιας Αμπελά και είχε μία αδελφή κατά δύο χρόνια νεότερη, την Άλμπα. Τελείωσε το Γυμνάσιο της Γερμανικής Σχολής (1934-1940) και ενεγράφη στη Νομική Σχολή, από την οποία δεν αποφοίτησε. Το 1944 συνελήφθη από τα Ες-Ες λόγω της αντιστασιακής της δράσης και εστάλη για καταναγκαστική εργασία στην Αυστρία. Εκεί δραπέτευσε από το στρατόπεδο επιλογής, συνελήφθη όμως και κρατήθηκε στη φυλακή Λάντεσγκεριχτ της Βιέννης. Μετά την απελευθέρωση της πόλης από τον Ερυθρό Στρατό, επέστρεψε στην Αθήνα με πολλές κακουχίες, τον Αύγουστο του 1945, οπότε αποτύπωσε την εμπειρία της αιχμαλωσίας της στο έργο 413 Μέρες. Έλαβε το δίπλωμα του Γαλλικού Ινστιτούτου (1946-1948) και του Βρετανικού Συμβουλίου (1946-1949) στην Αθήνα, ενώ παράλληλα δημοσίευε στον Ταχυδρόμο της Αλεξάνδρειας συνεντεύξεις με τους σημαντικούς λογοτέχνες της εποχής. Στη συνέχεια πήρε το δίπλωμα προπαιδευτικής του τμήματος Συγχρόνων γλωσσών στο Πανεπιστήμιο της Νίκαιας (1949-1950), όπου παρακολούθησε και μαθήματα του Κέντρου Μεσογειακών Σπουδών. Την ίδια περίοδο δημοσίευε στη Νέα Εστία, τον Ταχυδρόμο (Αθηνών) και το Βήμα συνεντεύξεις με διαπρεπείς γάλλους στοχαστές και νομπελίστες. Τις σπουδές της συνέχισε στη Σορβόννη, ολοκληρώνοντας την Ανωτέρα Σχολή Δημοσιογραφίας στο Παρίσι (1950-1952).

Την ίδια περίοδο άρχισε να μεταφράζει στα γαλλικά το έργο της 413 Μέρες που δεν είχε εκδοθεί ακόμη τότε στα ελληνικά. Επιστρέφοντας στην Αθήνα συνεργάστηκε με τον Ταχυδρόμο (από το 1955), το Βήμα (από το1957) και τα Νέα. Από τον Νοέμβριο του 1967 ως τον Ιούνιο του 1975 εργάσθηκε ως δημοσιογράφος του ελληνικού τμήματος του BBC στο Λονδίνο. Η προσφορά της στην ενημέρωση των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της δικτατορίας αναγνωρίσθηκε κυρίως στο ντοκιμαντέρ της Πέπης Ρηγοπούλου: «Γιολάντα Τερέντσιο, η φωνή του BBC στα χρόνια της δικτατορίας», που προβλήθηκε στην εκδήλωση διαμαρτυρίας για τη διακοπή λειτουργίας της ελληνικής εκπομπής του BBC (22.11.2005) της ΠΟΕΣΥ, των «Ενώσεων Συντακτών» και των «Τμημάτων Επικοινωνίας & ΜΜΕ» του Παντείου και του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Από το 1974 συνεργάσθηκε ως ανταποκρίτρια από το Λονδίνο με την Καθημερινή και σύντομα, μετά την επιστροφή της στην Αθήνα, ως συντάκτρια. Από το 1978 ως το 1981 ανέλαβε την μηνιαία ενημερωτική εκπομπή στην κρατική τηλεόραση «Η Πορεία της Ευρώπης» (58 εκπομπές) και τη σειρά εκπομπών στο ραδιόφωνο με τίτλο «Τι θα πει Ευρώπη» (Νοέμβριος 1976-1978, 26 εκπομπές). Το 1981 συνέχισε με τις ραδιοφωνικές εκπομπές «Αναζήτηση της Αγγλίας», «Η Ευρώπη των Εννέα» και «Η Ευρώπη των Δέκα», «Ο κόσμος χθες, σήμερα, αύριο» (1987-1998) στην ΕΡΤ, και «Αναδρομή στις ρίζες» (1996-1998) στο 5ο Πρόγραμμα.

Εξέδωσε τρία αυτοτελή έργα: 413 μέρες (Εστία, 1982, 1η έκδοση στα γαλλικά [1958] και μετά στα ισπανικά [1961]), Ο κόσμος χθες, σήμερα, αύριο – Πνευματικοί άνθρωποι (συνεντεύξεις με Έλληνες λογοτέχνες, που είχε πάρει από το 1949, Μίνωας, 1992) και Κορυφαίοι Έλληνες στη σφαίρα της τέχνης (Ε.Λ.Ι.Α., 2000). Ετοίμαζε και ένα τέταρτο βιβλίο το οποίο θα περιελάμβανε συζητήσεις με ευρωπαίους λογοτέχνες, που έχουν τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ. Συμμετείχε επίσης σε συλλογικά έργα. Εξέδωσε τις μεταφράσεις: Η χώρα που δε φτάνεις ποτέ του Andre Dhotel και Υπολοχαγός Κάτια της Κατρίν Ντεβιλιέ.

Πέθανε στην Αθήνα στις 13 Ιουνίου 2006, μετά από μακρά ασθένεια.

Πηγή: Αρχείο Γ. Τερέντσιο (φάκ. 71.1), και τα έργα της: Ο κόσμος χθες σήμερα αύριο. Πνευματικοί άνθρωποι, Μίνωας, 1993, Κορυφαίοι Έλληνες στη σφαίρα της τέχνης. Συνεντεύξεις – Δοκίμια, Ε.Λ.Ι.Α., 2000.

Δείτε τα βιβλία της στην βιβλιονέτ…

Jolanda Terenzio: “413 Tage”…

Νύχτα, καφενείο, τελευταίο απασχολημένο τραπέζι. Δύο πελάτες λογομαχούν για την επόμενη κίνηση πάνω από μια σκακιέρα. Ο ιδιοκτήτης, που μαζεύει για να κλείσει, τους προειδοποιεί, Και μία, και δύο, και τρεις. Συνεχίζουν εκείνοι, σαν να μην άκουσαν τίποτα. Βγαίνει έξω ο ιδιοκτήτης, κλειδώνει, κατεβάζει τα κεπένγκια, και γεια σας. Μια λάμπα φωτίζει ακόμα τους σκακιστές που, αδιάλειπτα απορροφημένοι, εξακολουθούν να τσακώνονται με το βλέμμα καρφωμένο στα πιόνια, πίσω από τη σιδεριά.

Την εβδομάδα αυτήν ανεβαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες το “Πανελλήνιον“, η ταινία του Σπύρου Μαντζαβίνου, απόφοιτου του 2003 ξεκινώντας από τον κινηματογράφο CINOBO ΠΑΤΗΣΙΩΝ (πρώην ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ) στην οδό Πατησίων 77-79: .

Το απόσπασμα είναι από το άρθρο του flix.gr:  https://flix.gr/articles/panellinion-interview.html

Το Αθηνόραμα δημοσίευσε ένα επίσης πολύ ενδιαφέρον άρθρο: Οι σκακιστές του καφενείου “Πανελλήνιον” γίνονται πιόνια σε μια φανταστική παρτίδα

Wir freuen uns, Sie zum diesjährigen Frühlingskonzert am Freitag, den 14.3. um 19.30 Uhr in der Aula der DSA begrüßen zu dürfen. Beim Konzert werden die AGs Chor, Instrumentalensemble, Rockband, JU-Musicians und die Fachschaft Musik der DSA musizieren und singen.

Wir freuen uns sehr über Ihr Kommen! Fabian Emde und Philipp Schwahn

https://www.dsathen.gr/de/veranstaltungen/fruehlingskonzert-2025

Σας περιμένουμε με πολλή χαρά στη φετινή ανοιξιάτικη συναυλία μας, η οποία θα γίνει την Παρασκευή 14.3, ώρα 19.30’, στην Aula της DSA. Στη συναυλία θα συμμετάσχουν με μουσική και τραγούδι οι Όμιλοι Χορωδία, Σύνολο Μουσικών Οργάνων, Ροκ Μπάντα, JU Musicians και ο Τομέας Μουσικής της DSA.

https://www.dsathen.gr/el/ekdiloseis/anoixiatiki-synaylia-2025

Ο γενικός τίτλος της έκθεσης «Χωρίς ήχο» λειτουργεί ως παραδοξολογία καθώς η ανάγνωση των έργων τελείται υπό τους ήχους και την προφορική αφήγηση του ομώνυμου βίντεο. Πρόκειται για έναν γυναικείο μονόλογο, ένα αυθόρμητο ερωτικό παραλήρημα που σκιαγραφεί τη μοναχικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης την εποχή της καραντίνας.

Η ρυθμική φωνή της ηρωίδας «ντύνει» το κινηματογραφικό έργο το οποίο συνενώνει τρία διαφορετικά βίντεο σε ένα.

Οι κινηματογραφικές φρίζες απαρτίζονται από ζωγραφιές και σχέδια της Μαίρης Χρηστέα, κυρίως πορτρέτα και σωματικά μέλη της ίδιας και άλλων γυναικών, καθώς και από φωτογραφίες που στην πλειονότητα τράβηξε εκείνη: τοπία με θάλασσες, βουνά και ηλιοβασιλέματα. Τα πλάνα είναι πολλές φορές αμφίσημα. Η εικονογραφική συνάφεια των καμπυλών του γυναικείου σώματος με την οργανική μορφολογία της μητέρας-γης, ευρύτερο χαρακτηριστικό της εργασίας της, στοιχειοθετεί ένα οικο-φεμινιστικό σχόλιο. Μια υποδόρια φιλοσοφική αναφορά στο κοσμικό γίγνεσθαι, τις έννοιες της ζωής, του θανάτου και της αναγέννησης.

Δείτε όλο το άρθρο του culturenow.gr:

https://www.culturenow.gr/mairi-xristea-xoris-ixo-ekthesi-stin-batagianni-gallery/